நிவேதிதா குரங்குகளின் சேட்டையில் அலறி அடித்துக் கொண்டு ஓட.. காரை பார்க் செய்ய சென்ற வசீகரன் அபிஷியலாக வந்த காலை அட்டெண்ட் செய்து அங்கேயே நின்று பேசிக்கொண்டிருந்தான், இவளை சற்றும் கவனிக்காமல்..
ஒருவேளை கவனித்திருந்தால்.. ஹீரோவாகும் வாய்ப்பு கொஞ்சமேனும் கிட்டியிருக்கும்.. அஸ்கு புஸ்கு.. அதுக்கெல்லாம் விடுவோமா என்ன??
நிவேதிதா அலறியடித்துக்கொண்டு ஓட, சேட்டை செய்யும் குட்டி ஹனுமானுங்களோ தங்களுக்கு தேவை பொரி தானே ஒழிய பொண்ணு இல்லை என்று தெளிவாக பொரியை மட்டும் பறித்துக் கொண்டு.. அவளை மறந்து விட்டு, தங்களுக்குள் சாப்பாட்டை வைத்து சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தன..
நிவேதிதாவோ சற்று பயந்த பிடியில் இருந்து வெளியே வராமல் கண்ணை மூடிக்கொண்டு காட்டுத்தனமாக அந்த காட்டுக்குள் அலறியபடி ஓடிக்கொண்டிருந்தாள்..
அதேசமயம் ஒரு கை சட்டென்று அவள் புறம் நீட்டி தன்னோடு அணைத்து காருக்குள் இழுத்து போட.. ஏற்கனவே அதிர்ச்சியில் இருந்தவள் உள்ளே இருந்த அவனை கண்டு மேலும் அதிர்ச்சியானாள்.
அதே!! அதே!! வெற்றிவேந்தனே!!
ஒரு முறை தூக்கியதற்கே ஊரு பூராக பெயரை நாறடித்து விட்டான். இப்பொழுது அடுத்த முறையா என்று கோபம் கொள்ள..
“விடு விடு டா.. யூ ராஸ்கல்” அவனிடமிருந்து தப்பித்துக்கொள்ள போராடி கதவை திறக்க..
“உங்க ஊர்ல காப்பாத்துறவய்ங்கள இப்படித்தான் தாங்க் பண்ணுவீய்ங்களா?” என்றவன்.. “அது என்ன சும்மா விடு விடுங்குற.. உன் கைய புடிச்சு வெச்சிருக்கேனா? இல்ல அன்னைக்கு மாதிரி சென்டர் லாக் போட்டு இருக்கேனா?” என்று வண்டியை ஆள் அரவம் இல்லாத பகுதியில் சற்று உள்ளே தள்ளி நிறுத்தி இருந்தான்.
“எது காப்பாத்தினியா? அதாவது சின்ன குரங்கு நீ சிம்பான்ஸி டா.. அதுங்க வெறும் சாப்பாட்டுக்காக தான் என்ன தொரத்துனது.. உன்கிட்ட மாட்டுனே நீ என்னையே சாப்பிட்டு ஏப்பம் விட்டிருவ” என்றவள் கையை தன் கிழிந்த பக்கத்தில் இருந்து எடுக்கவே இல்லை..
“எனக்கும் ஒன்னும் அவசியம் இல்லை உன்னை சாப்பிட.. காப்பாத்தனேன் தான் சொன்னேன்.. உன்னை காப்பாத்துனேனு சொன்னனா? உன்கிட்ட இருந்து அந்தக் குரங்குகளை தான் காப்பாத்துனேன்” என்று நக்கலாக ஒரு பார்வை அவளைப் பார்த்தான்.
அவளோ அவன் முன்னே அவ்வாறு இருக்க ஒரு வித கூச்சம் ஏற்பட மறுபுறம் திரும்பி அமர்ந்து கொண்டாள்.
அதுவோ மார்புக்கு மேற்புறம் மற்றும் கை முழுக்க லேஸால் தைக்கப்பட்ட அனார்கலி மாதிரியான சுடிதார்.. அந்தக் குட்டிக் குரங்கு பிடித்து இழுத்ததில் மார்புக்கு மேல் மட்டுமல்ல அவள் சுடிதாரின் வலது பக்கம் முழுமையாக கிழிந்து தொங்க.. அவள் சங்கு கழுத்தில் இருந்து மார்பு மேல் வரை வெண்ணிற பகுதி அப்படமாக தெரிய.. அவனுக்கும் மறைத்தாற் போல் திரும்பியவள் முதுகுப்புறம் இன்னும் பளீச்சென்று தெரிந்தது.
அவனோ சற்றும் அலட்டிக் கொள்ளாமல் அமைதியாக கார் சீட்டை பின்னால் சாய்த்து கைகளைப் பின்னால் கட்டிக் கொண்டு அமர்ந்திருந்தான்.
இவளுக்கு தான் இம்சையாக இருந்தது. அவன் முன்னால் இவ்வாறு அமர்ந்து இருப்பதற்கு.. இவளோட செல்போனை காரிலேயே வைத்து விட்டு வந்திருக்க வசீகரனையும் அழைக்க முடியாத நிலை.. அதைவிட காரைவிட்டு இறங்கவே முடியாது.
இவனோ காரை எடுக்காமல் அமைதியாக இருப்பதை பார்த்து “காரை எடு இங்கிருந்து போகணும்” என்றாள்..
“எதுக்கு? எனக்கு எங்க வேலை இருக்கு நீ வேணா இறங்கி போய்க்கோ” என்றான் அலட்சியமாகவே..
“இங்க அப்படி என்ன வேலை?”
”ம்ம்ம்.. உன்னை மறுபடியும் தூக்கிட்டு போய் ஸ்வாகா பண்ண.. திருட்டு பூனைக்கு பால் குடிச்ச ருசி போகல.. அதான் பால் எங்க இருக்குன்னு தேடி வந்திடுச்சு” என்றான் வெகு நக்கலாக..
நிவேதிதா அதிர்ந்து அவன் பக்கம் திரும்பி, அவனின் கண்களை பார்க்க, அவளால் பார்த்திட முடியவில்லை. “போடா ஹல்க்” என்று முணுமுணுத்து கொண்டு தலையை பட்டென திருப்பிக் கொண்டாள்.
“டேஸ்ட் பண்ணவா?” என்றான் அவளை பார்த்து, அவனுக்கு அவளிடம் சீண்ட பிடித்திருந்தது. அவள் கண்களில் தெரியும் பயத்தை மறைத்து கெத்தாக பார்க்கும் அவளை மீண்டும் மீண்டும் சீண்ட..
”ஹான்.. நீ ரொம்ப மோசமான திருட்டு பூனை ஹல்க்.. இனி ஒருதரம் என்கிட்ட வந்தே நடக்குறதே வேற.. இந்த முறை நான் தனியா வரல கூட என் மாமா வந்து இருக்காரு.. என் மேல மட்டும் கை வச்சு பாரு அப்புறம் தெரியும்” என்று அவள் உள்ளுக்குள் பயந்தாலும் வெளியில் அவனிடம் நிமிர்வாக காட்டிக் கொண்டாள்.
உண்மையில் வெற்றி வேந்தன் சித்திரை திருவிழாவை முன்னிட்டு கள்ளழகர் கோயில் அலுவலகத்தில் பேசுவதற்காக வந்திருந்தான். வந்தவன் சுவாமி தரிசனம் முடித்துவிட்டு மலையில் இருக்கும் முருகனை தரிசிக்க காரில் வந்து கொண்டிருக்கும் போது தான் அவளை பார்த்தது.. அதுவும் குரங்குகள் இடையில் அவள் ஓடுவதை பார்த்தவனுக்கு முதலில் சிரிப்புதான் வந்தது.. குரங்கை விரட்டலாம் என்று நினைத்து அவளை நெருங்கும் போதுதான் அவள் மேலாடை கிழிந்து இருப்பதை பார்த்து உள்ளுக்குள் அள்ளி போட்டுக்கொண்டான்.
“ஆஹா ரொம்ப பெரிய வீரன தான் கூட்டிட்டு வந்திருக்க.. நானே சும்மா இருக்கலாம் என்று நினைத்தாலும் நீ சும்மா இருக்க விட மாட்டேங்குறியே டி.. அப்படி என்ன செய்திடுவான் உன் மாமன்?” என்று பேசிக்கொண்டே அவளை நெருங்கினான்.
அவளை அவன் பக்கம் சட்ரென்று இழுத்தவன், இழுத்த வேகத்திற்கு அழுத்தமான மூச்சு முட்டும் இதழ் முத்தம் ஒன்றை கொடுத்தான் அவள் இதழ்களை வன்மையாக கொய்து.
அவளோ இதை சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை.. விழிகள் விரிய விரல்களோ அவன் மார்பை தள்ள.. அவனிடமிருந்து விடுபட முயன்றாள்.
அவனோ அவளின் பின்னந்தலையில் அழுத்தமாய் கரம் பதித்து, அவளை அசைய விடாமல் தன்னுடன் இறுக்கி.. கால்களை அவள் கால்களோடு பிணைத்து.. அவளின் மெல்லிய இதழ்களை தன் இதழ்களால் விழுங்கி வெறித்தனமான முத்தத்தில் அவளை மூழ்கடித்தான்.
பின் உதடுகளை பிரித்து நின்றாலும் இருவரின் முகமும் வெகு அருகிலேயே இருக்க.. பெண்ணவள் தாடையை அழுத்தமாக பற்றியவன்.. “அவனை இனிமே மாமன் கீமன்னு சொன்னா.. தொலைத்து விடுவேன் உன்னை.. என்ன பண்ணிடுவான் அவன் என்னை?” தன் முடியை தொட்டுக்காட்டி “அதைக் கூட அவனால் புடுங்க முடியாது” என்று கோபத்தில் கண்கள் இரண்டும் சிவக்க அவளைப் பார்த்து உறுமினான்.
அவனின் இருந்த கோபத்தில் பெண் பயந்து பின்னடைந்தாள். அவனின் கோபம் அவ்வளவு உக்கிரமாய் இருக்க நிவேதிதாவுக்கு மெல்ல பந்து உருண்டது தொண்டையில்..
ஆனாலும் தப்பை இவன் மட்டுமே செய்துகொண்டு நம்மைச் சாடுகிறான்.. ஆட்டிவிக்கிறான்.. என்று அவன் மீது ஒருவித வெறுப்பு வர, அவளும் சும்மா இராமல் மீண்டும் மீண்டும் வாயை விட்டாள்.
“அவன் என் அத்தை பையன். அவனை தான் மாமா சொல்லுவேன்.. அதுல உனக்கு என்ன?
மாமானு கூப்பிடுறது மட்டும் கிடையாது முடிந்தால் அவனையே கல்யாணம் செய்து காட்டுவேன் உன் முன்னாலயே.. பார்க்குறியா? பார்க்குறியா?” என்று அவனை வெறியேற்றுவதற்காகவே இவள் பேச..
ஒரு நிமிடம் கண்ணை மூடி ஆழ்ந்து சுவாசித்தவன் தன்னை நிலைப்படுத்திக் கொண்டான். அதன்பிறகு அவன் கண்ணில் இருந்த அந்த கோபக்கனல் காணவில்லை. இப்பொழுது அவனது பார்வை முற்றிலுமாக மாறி இருந்தது.. இரையைக் குறி வைக்கும் வேங்கை போல..
அவளின் சீட்டை பின்னால் சாய்த்தவன், அவளை மெல்லமாய் நெருங்கினான். அவனின் நெஞ்சில் கை வைத்து அவனை தள்ளினாள் நிவேதிதா..
”டேய் ஹல்க் என்ன பண்ற? நகரு.. நகரு டா..” என்றாள் பின்னால் சாய்ந்து கொண்டே..
அவள் சொல்ல சொல்ல, அதற்கு பதில் அவனின் புன்னகையே.. அதுவும் சாதாரண புன்னகை இல்லை.. பைசாச புன்னகை போல இருந்தது அவளுக்கு.
வீணாக வாயை கொடுத்து மாட்டிக் கொண்டோமே என்று காலம் கடந்து அவள் யோசிக்க.. அவனும் அவளை இன்னும் நெருக்கமாக நெருங்க..
நேர்கொண்ட பார்வைகளால் அவனைப் பார்த்திட முடியாமல் தவித்தாள் நிவேதிதா. அவனோ தன் நெஞ்சில் இருந்த அவளது தளிர் கரங்களை பார்க்க.. அவனின் நெஞ்சிலிருந்து கையை சட்டென்று விலக்கிக் கொண்டவள், அவள் அமர்ந்திருக்கும் சீட்டின் ஓரத்தை கைகளால் படித்துக் கொண்டாள். இறுக்கமாக.. அழுத்தமாக.. பயமாக..
வெற்றியின் வாயிலிருந்து ஒரு வார்த்தைக் கூட வரவில்லை. அவளையே பார்த்திருந்தான். அவளின் தவிப்புகள்.. அவஸ்தைகள்.. பயங்கள்.. ஏறி இறங்கும் அவளின் பய மூச்சுக்கள் என ஒவ்வொன்றும் அவனுக்கு அமிர்தம் போல இனித்தது. அதை இன்னும் பெருகிட.. அவனின் நெருக்கம் நெருங்கிட.. இன்னும் அவளின் உடலெங்கும் தீக்கனலாய் கொதித்தது அவன் தீண்டாமலே.
”ஹல்க்.. என்..னை.. என்.ன.. பண்.. பண்.ற.. பண்ற..?” பயத்தில் அவள் திக்கி திணறிய வார்த்தைகள் அவனுக்கு இன்னும் இன்னும் வேண்டுமாய்!!
”ம்ம்ம்.. லவ் மேகிங் பண்ண போறேன்” என்றான் கிசிகிசுப்பாய்..
அவளுக்கு கண்களெல்லாம் கலங்கி விட்டது.
“நான் அந்த மாதிரி பொண்ணு இல்ல.. ஃபாரினில் வளர்ந்தவ தான்.. ஆனா.. ஆனா.. இந்த மாதிரி பிடிக்கல… ஒரு தடவ என்னை நாசம் பண்ணியது போதும். விட்டுடு” என்று அவள் கலங்கிய குரலில் சொல்ல..
அவளை நெருங்கி இதழ் ரசம் பருகிட குனிந்தவனின் இதழ்கள் அவள் இதழ்களை உரசிக் கொண்டே.. “அன்னைக்கு நீ மயக்கத்தில் இருந்த பேபி.. சரியா என்ஜாய் பண்ண முடியல.. அதுதான் இப்ப பண்ணலாமுன்னு ஐடியா.. உன் கண்ணில் தெரியனும்.. அந்த பயம்.. வலி எல்லாம். இப்பதான் உன் மாமன கல்யாணம் பண்ணிக்கப் போறேன்னு சொன்ன.. தாரளமா பண்ணிக்கோ.. ஆனா அவன் தொடும்போது கண்டிப்பா உனக்கு என் ஞாபகம் மட்டும் தான் வரணும்” என்றவன் அவள் இதழ்களில் அழுத்தமாக தன் இதழ்களை பதித்து விலக்கினான் இதழ்களை மட்டும்..
நிவேதிதா கலங்கி போனாள் அவன் பேச்சில்.. அழுகையை கட்டுப்படுத்த தன் இதழ்களை கடித்துக் கொண்டு முகத்தை திருப்பிக் கொண்டாள்.
அவளின் சீட்டை பின்னால் நன்றாக சாய்த்தவன், அவள் மென்மைகள் அவன் பரந்த நெஞ்சில் நசுங்குமாறு இறுக்கமாக அணைத்தவன், காது மடலில் அவனின் கற்றை மீசை உரச மெல்லிதாக கடித்தான்.
“ஆரம்பிக்கவா?” என்று தாபமாக அவள் காதில் கிசுகிசுக்க..
நிவேதிதாவின் தொண்டை வறண்டது பயத்தில் எச்சில் விழுங்க.. ஏறி இறங்கிய தொண்டைக்குழியை பார்த்தவன் அதில் அழுத்தமாக முத்தம் வைத்தான்.
அவளைப் பார்த்தவாறே.. சரிந்து அருகில் படுத்தவன் ஒற்றை விரல் கொண்டு நெற்றிலிருந்து மெல்ல மெல்ல வருடினான்.
வியர்த்து வழிந்த நெற்றி.. கோபத்தில் பொசு பொசுவென மூச்சு விடும் மூக்கு.. சிவந்த கனிந்த கன்னங்கள்.. துடிக்கும் உதடுகள் என அளந்தவாறே, அவன் ஒற்றை பருத்த நீண்ட விரல் மேலிருந்து கீழிறங்க, அவன் சூடான கரம் இடை அழுந்த பற்ற பெண்ணவள் அந்த கதகதப்பில் கதறினாள்.
அவன் விரல்களோ சற்றும் நிதானிக்காமல் முன்னேறிச் செல்ல.. இரு கொங்கைகளின் நடுவினில் பயணித்து, அவள் உடை ஒதுக்கி அவளில் நாபியில் வந்திறங்கியது வெற்றியின் ஒற்றை விரல் வெற்றிகரமாக!!
அதில் அவள் கலவரமாக அவன் கையை தள்ளிவிட பார்த்தாள் தன் பலங்கொண்டு.. ம்ஹூம்.. ஒரு இன்ச் கூட நகர்த்த முடிய இயலாமல், அவனை பாவமாக பார்க்க.. அவனோ அவளை வன்மமாக பார்த்து, ஒரு கையால் அவள் ஆலிலை வயிற்றை தடவியவன், அடுத்து அவளின் இடையை அப்படியே இரு கைகளால் அள்ளியெடுத்தான் அவள் திணற திணற..
இறுக்கிப் பிடித்த அவளின் இடையோடு, முகத்தோடு அவன் முகம் உரசி, அவள் கன்னங்களோடு இரண்டு நாள் தாடியோடு இருந்த அவனின் கன்னத்தை உரசி.. உரசி அவளை துடிக்க வைத்தான்.
இருவரின் முகத்திலும் கோபத்திலும் தாபத்திலும் வியர்வை நீர் பொங்கி சூடாய் இறங்கியது மங்கையின் கொங்கைகள் மேல்.. அவள் மூச்சு கீழ் மூச்சு வாங்கிட ஆணவன் மெதுவாய் அவளின் இதழ் கொய்ந்து விலகினான்.
அவளோடு கூடலில்லா கூடல் கொண்டு.. மொத்தமாக அவளை ஆட் கொண்டு..
அவளின் இதழ் அமிர்தம் உட்கொண்டு..
இன்னுமே அவளை உரசிக் கொண்டு..
கடைசியாக ஒரு வார்த்தை சொன்னானே பார்க்கலாம்!!
“பிடிக்காத பெண்ணை நிர்ப்பந்திக்க மாட்டேன் நான்” என்றான் அவளை பார்த்து கண்ணடித்து..
அவன் விலகியதும் அவள் தன்னை ஒரு முறை பார்க்க.. கசங்கிய பூவாய்.. கலைந்த ஓவியமாய் அவள்!!
அவனை முறைத்து பார்த்தவள், “இன்னும் என்ன இருக்கு.. நீ கலைக்க..??” என்று அழுகையில் வெடித்தாள்.
அவனோ அதை சிறிதும் கண்டு கொள்ளாமல்.. “அப்படியா? எதாவது விட்டுடேனா? சொல்லு அதையும் செய்திடலாம்” என்றான் தன் சட்டை பட்டன்களை ஒன்று ஒன்றாய் விடுவித்து கொண்டே..
நிவேதிதா அரண்டே போனாள் அவனின் செயலை பார்த்து.. “ஏய்.. ஏய்.. ஹல்க் என்ன டா பண்ற??” என்று அவள் படபடக்க..
அவனோ வெகு நிதானமாக அவள் கண்களை பார்த்துக் கொண்டே அவனது சட்டையை கழற்றி, “போடுக்கோ..” என்றான் அவளிடம் நீட்டி..
அவனோ ஆச்சரியமாக அவளை பார்க்க..
“ஏன் நீ வேற ஏதாச்சும் நினைச்சியா?” என்றான் ஸஸ்கி வாய்சில்..
அவளோ அதை வாங்காமல் அவனை வெறித்து பார்க்க.. “உன் நினைப்பை அப்போ நிஜமாக்கிடவா?” என்றான் மீண்டும் நெருங்கி..
அவள் இருக்கும் நிலைமையில் கண்டிப்பாக அவனின் சட்டை அணியாமல் வெளியே செல்ல முடியாது என்பது நிதர்சனம்!! வேறு வழியின்றி வெடுக்கென்று அவன் கையில் இருந்த சட்டையை வாங்கியவள் வேகமாக அணிந்து கொண்டாள்.
அவள் அணிந்து முடித்தவுடன் வண்டியை மீண்டும் ரோட்டுக்கு திருப்பி அவளைப் பார்த்துக்கொண்டே குறிப்பாக அவன் சட்டையை பார்த்துக்கொண்டே வண்டியை ஓட்டிச் சென்றான்.
அங்கே பார்க்கிங்கில் போன் பேசிவிட்டு வந்த வசீகரன் முழுவதுமாக தேடி பார்த்து விட்டான் நிவேதிதாவை காணவில்லை.. இரண்டு மூன்று முறை கீழே கள்ளழகர் கோவிலுக்கும் மேலே சோலை மலைக்கும் நடையாய் நடந்து வியர்வை ஆறாக ஓட அலுத்துப்போய் பயத்தில் அமர்ந்திருந்தான் வசீகரன்..
நிவேதிதாவை காணோம் என்று தெரியவந்தால் அழகுசுந்தரம் கண்களாலேயே அவனை கொல்லுவார்.. மருதுவும் அடித்தே ஒருவழி ஆக்கிவிடுவான்.
அது எல்லாம் விட அவனது தாய் தனபாக்கியம் ஒரு ஆளே போதும் அவனை பேசிப் பேசிக் கொல்லுவதற்கு..
“எங்கடி போய் தொலைந்த.. ஏண்டி என் உயிர வாங்குற??” என்ற பயத்தில் வெளிறிய முகத்தோடு கையை பிசைந்து கொண்டே போனில் அவளுக்கு தொடர்புகொள்ள அது அடித்து அடித்து ஓய்ந்தது அவளது ஹாண்ட் பேக்கில் படுத்தவாறு..
அவன் பார்க்கிங்கில் நிறுத்தி இருந்த கார் அருகே சட்டென்று ஒரு கார் வந்து நிற்க..
பயத்தில் ஒரு அடி பின்னே தள்ளி குதித்தவன் அதை வெறித்துப் பார்த்தான்.
மெல்ல காரை திறந்து கொண்டு வெளியே வந்த நிவேதிதாவை பாத்ததும்தான் அவனுக்கு உயிரே வந்தது.
“எங்க போயிட்டு நிவே? உன்னை எங்கெல்லாம் தேடுறது?” என்று சத்தம் போட்டு கேட்டுக் கொண்டிருந்தவன், அடுத்த கதவை திறந்து வெளியே வந்த வெற்றியை பார்த்ததும் தன் சத்தத்தைக் குறைத்தான் என்றால் அவனைப் பார்த்து அதிர்ந்தே விட்டான்.
ப்ளூ ஜீனும் வெண்ணிற கை இல்லாத பனியனும் அணிந்து கைகளை மேலே உயர்த்தி சோம்பல் முறித்தவனைப் பார்த்து அதிர்ச்சி என்றால், தன் மாமன் மகன் அணிந்திருந்த அவனின் சட்டையை பார்த்து இன்னும் பேரதிர்ச்சி!!
இன்னும் அவனை வெறுப்பேத்த என்றே.. நிவேதிதாவை பார்த்தவன் “பாய் பேபி.. செம டயர்ட்.. மீட் யூ லேட்டர்” என்றவாறு கார் எடுத்து சென்று விட..
இப்பொழுது வசீகரன் சந்தேகம் முழுவதும் நிவேதிதா மேல்!!
ஏற்கனவே பஞ்சாயத்தில் நடந்தது அவனுக்கு தெரியும். இங்கே தன்னோடு வந்தவள் திடீரென்று மாயமாக மறைந்து.. இப்போது அவனோடு ஒரே காரில் வந்து இறங்குகிறாள், அதுவும் அவனது மேல் சட்டையை போட்டுக்கொண்டு.. சாதாரண ஆண்மகன் என்றாலே சிறிது சந்தேகக் கண்ணோடு பார்ப்பான்.. அதிலும் வசீகரகனுக்கு சொல்லவா வேண்டும்?
ஆனாலும் வாய் விட பயந்து “என்னாச்சு நிவேதிதா? அவன் சட்டையை…” அவன் தொடங்கும்போதே உக்கிரமாக அவனை பார்த்து முறைத்தாள்.
“நீயெல்லாம் மனுஷனாடா? கூட ஒரு பொண்ண கூட்டிட்டு வந்தா ஒழுங்கா பார்த்துக்க மாட்டியா? குரங்குக் கூட்டத்தில் விட்டுட்டு நீ பாட்டுக்கு வந்துட்ட..” என்று அவனைத் திட்டிவிட்டு நடந்ததை சுருக்கமாக கூறி முடித்தாள்.
“சாரி.. சாரி.. இனிமே இனிமே இந்த மாதிரி ஆகாது” என்று அவளை அழைத்துக் கொண்டு வீடு நோக்கி பயணப்பட்டவன் மனதின் ஓரம் இருவரைப் பற்றியும் நெருஞ்சி முள்ளாய் உறுத்தல்!!
“கதிரு.. ஏலே கதிரு..” என்று சத்தமாக மலர் அழைக்க..
‘இப்போ நைனா ஏன் நொயு நொயுனு அழைக்கிறாரு’ என்று புலம்பலோடு தன் அறையிலிருந்து வெளியே வந்தவன் மலர் வேந்தன் முன்னால் நின்றான்.
“என்ன ஐயா?” என்றான் அலுத்துப் போன குரலில்..
“ஏன்டா திருவிழா நெருங்கி இருக்கு.. வேலையை பார்க்க சொன்னா.. ரூம்ல கவுந்து அடிச்சு படுத்து கிடக்கிறவன், போ.. போய் புடவை பட்டு வேஷ்டி எல்லாம் ரெடியானு கைத்தறி நகர் பக்கம் ஒரு எட்டு போய் பார்த்துட்டு வா” என்று விட்டு மலர் செல்ல..
“நாமலே சும்மா இருந்தாலும் இவிய்ங்க விடமாட்டாய்ங்க போலவே.. மச்சக்கன்னி மச்சான் ஆன் தி வே..” என்ற குதுகலத்துடன் ஆனந்தமாக இம்முறை தனது அடியாட்களை தவிர்த்து விட்டு தனியாக காரில் பறந்தான் கதிர்!!
