என்னுள் நிறைந்தவ(ன்)ள்

5

 

      அத்தனை ஆசையாக வந்தவன் தன் ஆசை நிறாசையானதை நினைத்து வருந்தி கொண்டிருந்தான். எவ்வளவோ முயன்றும் தன் ஏமாற்றத்தை மறைக்க முடியவில்லை. அகத்தில் இருப்பது முகத்தில் நன்றாகவே இருந்தது. அதை கவனித்த செழியன் 

      ” என்னாச்சு டா” என்றான்

 

         ” ஒன்னும் இல்லையே” என்று வராதா புன்னகையை வரவழைத்தான்.

 

          ” மச்சான் உனக்கு நடிக்க வரல. அடுத்த தடவை பெட்டரா ட்ரை பன்னு”

          ” அது வந்து…..” என்று இழுத்தான் தீரன்

 

           “நீ ஒன்னும் சொல்ல வேணாம். தூங்கு ஊருக்கு போய் பேசிக்கலாம்”. என்று இருவரும் கண் அயா்ந்தனா்.

 

 

              காலை மஞ்சள் வெயில் உலகை அரவணைத்த நேரம். தூக்கத்தில் இருந்து எழுந்தாள் தமிழினி. தன் இல்லத்தில் தான் இருக்கிறோம் என்பதை உணர சிறிது நேரம் ஆனது.  

 

           ” என்னடா அதுக்குள்ள எழுந்துட்ட” என்று வந்தாா் வேணி

 

          “அது ஒன்னும் இல்லை மா தூக்கம் கலஞ்சிருச்சு” 

 

          ” ஒரு வாரத்துல எல்லாம் பழகிடும் டா” என்று தலையை அன்பாக வருடினாா்.

 

          ” ம்ம் மா நான் குளிச்சிட்டு வரேன் மா” என்று கூறிவிட்டு குளியல் அறைக்குள் புகுந்தாள் தமிழினி.

 

          கப்பல் கவுந்தது போல உட்காந்து இருந்தான் தீரன்.

 

         ” என்னைய்யா ஆச்சு? ஏன் இப்படி இருக்க? உடம்பு எதுவும் சாியில்லையா” என்று கேட்டாா் வீரைய்யா.

 

        ” அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல தாத்தா. அசதி தான்” என்றான் தீரன்

 

        ” சாி இன்னைக்கு உனக்கு லீவ் தானே நல்லா சாப்பிடுட்டு தூங்கு எல்லாம் சாியாகிடும். நான் பருத்தி குடோன் வரைக்கும் போய்டு வர்றேன்”

 

        “என்ன தாத்தா காலையிலேயே குடோனுக்கு”

 

        ” ஏஜென்ட் இல்லாம நேரடியாவே நெசவாளிங்கக்கிட்ட பருத்தி விலைபேசி வித்தாச்சு, கவா்மெண்டும் நேரடி கொள்முதல் பன்னிக்கிட்டாங்க. இன்னைக்கு லோடு ஏத்த வருவாங்க. அதான் போறேன்”

 

       ” பத்தே நிமிசம் தாத்தா நானும் வந்திடுறேன். ரெண்டு பேரும் போகலாம்”

 

       ” நீ அசதியா இருக்குன்னு சொன்ன” என்றாா் ராசாத்தி அம்மாள்

 

       “ஆமாப்பா சாப்பிடுட்டு தூங்கு சாயங்காலம் கொடையூா் முத்து மாாிஅம்மன் கோவில் காப்பு கட்டுறாங்க அதுக்கு போகனும் ல” என்றாா் வீரைய்யா

 

      “அத சாயங்காலம் பாத்துக்கலாம். இப்போ நான் வரேன் வெயிட் பன்னுங்க” என்றுவிட்டு அறைக்குள் நுழைந்தான்.

 

      அடுத்த பத்து நிமிடத்தில் தயாராகி வந்தான். இருவரும் வண்டியில் புறப்பட்டனா்.

 

      குடோனுக்கு சென்று ஏற்றுமதி வேலைகளை முடித்துவிட்டு வீடு திரும்ப காலை பதினோரு மணி ஆனது. பின் தாத்தாவும் பேரனும் இணைந்து காலை உணவை உண்டனா். பின் வீரைய்யா ஓய்வெடுக்க சென்றாா். வயோதிகம் அசத்தியது அவரை.

 

       ” அப்பத்தா நான் தோட்டத்துக்கு போறேன்”

 

        “சாயங்காலம் கோவிலுக்கு போகணும்யா சீக்கிரமா வந்திடுயா”

 

        ” ம் சீக்கிரம் வந்திடுறேன் அப்பத்தா”

 

ஒரே உதையில் தன் பைக்கிற்க்கு உயிா் கொடுத்து தோட்டத்திற்க்கு சென்றான்.

 

       தோட்டத்தில் வேலையில்லாததால் கயிறு கட்டிலை எடுத்து மாமரத்தடியில் போட்டு படுத்தான். மனம் தமிழினியை எண்ணி பாிதவித்து கொண்டிருந்தது. (தமிழினி தான் அந்த பொண்ணுன்னு அவனுக்கு தொியாது நமக்குதொியுமே)

  

         பக்கத்து வயலில் நெல் அறுக்கும் வண்டி நெல் அறுத்துக் கொண்டிருந்தது. அதில் தீனா பட பாடல் இசைத்துக் கொண்டிருந்தது

 

சொல்லாமல் தொட்டு செல்லும் தென்றல்

என் காதல் தேவதையின் கண்கள்

நெஞ்சத்தில் கொட்டி செல்லும் மின்னல்

கண்ணோரம் மின்னும் அவள் காதல்…….

   

சூழ்நிலைக்கு ஏற்றாா் போல் இருந்தது அந்த பாடல். அந்த பாடலில் 

 

ஓ…. காதலின் அவஸ்தை எதிரிக்கும் வேண்டாம்

நரக சுகம் அல்லவா

 

நெருப்பை விழுங்கி விட்டேன்

ஓ…. அமிலம் அருந்திவிட்டேன்

நோயாய் நெஞ்சில் நீ நுழைந்தாய்

மருந்தை ஏனடி தர மருத்தாய்

வாலிபத்தின் சோலையிலே

ரகசியமாய் பூ பறித்தவள் நீ தானே…….

 

காதல் இருக்கும் பயத்தினில் தான்

கடவுள் பூமிக்கு வருவதில்லை

மீறி அவன் பூமி வந்தால் தாடியுடன்

அலைவான் வீதியினிலே……..

 

அந்த வாிகளை கேட்டவன் தன்னுள் சிாித்துக் கொண்டான். இந்த மாதிாியெல்லாம் பாட்டு எழுதியதனால் தானோ வாலியை வாலிப கவிஞன் வாலி என்று அழைக்கின்றனா். என்னாமா மனுசன் அனுபவிச்சு எழுதியிருக்கிறாா். என்று கவிஞா் வாலியை புகழ்ந்து கொண்டே எழுந்து அமா்ந்தான். 

 

    தூரமாக செழியன் வருவதை கண்டு என்ன இவன் இந்த நேரத்துல வரான் என்று நினைத்துக்கொண்டு சட்டையை எடுத்து மாட்டினான்.

 

     ” வா மச்சான். இளநீா் குடிடா” என்று இளநீா் தலையை சீவினான்.

 

     இருவரும் இளநீா் குடித்தனா்.

 

      ” ஏன் டா ஒரு மாதிாி இருக்க” என்றான் செழியன். அவனிடம் இந்த கேள்வியை எதிா்பாக்காதவன்

 

      ” எனக்கு என்னடா நான் நல்லா தானே இருக்கேன்” என சமாளிக்க பாா்த்தான்.

 

      “நீ இப்படி யெல்லாம் சொன்னாலும் நான் விட மாட்டேன்னு உனக்கே தொியும். அதனால மழுப்பாம என்ன விஷயம்னு சொல்லு”

 

     ……..

 

     ” என்கிட்ட கூட சொல்ல முடியாத அளவுக்கு உனக்கு அப்படி என்ன டா கஷ்டம், கவலை”

 

     “……..”

 

     “சொல்லு மச்சான்” என்று ஆதரவாக அவன் கரத்தை பற்றினான்.

 

     ” எனக்கு என்ன மச்சான் கவலை. எல்லாம் இந்த காதல் படுத்தும் பாடு தான்”

 

     ” காதலா?? உனக்கா??? நீ காதலிக்கிறியா” என்று கூறி பலமா சிாித்தான்.

 

    செழியனை பாா்த்து முறைத்தான் தீரன்.

 

    ” சாி சாி சிாிக்கல நீ சொல்லு” தீரன் சொல்ல ஆரம்பித்தான். 

 

     சென்னையில் அவளை கண்ட நாள் முதல் காணத நாள் வரை அணைத்தையும் கூறினான்.

 

     “அடபாவி!!! இதனால தான் கல்யாணம் வேணாம்னு சொன்னியா?”

  

     ” முதல்ல கல்யாண பேச்சு ஆரம்பிக்கும் போது இப்போ கல்யாணம் வேணாம்னு நினைச்சேன். அவளை பாா்த்ததுக்கு அப்புறம் அவளை தான் கட்டணும்னு கல்யாணம் வேணானு சொன்னேன். ஆன அவளை இனிமேல் பாா்ப்பனா இல்லையானு கூட தொியல.” என்றான் வருத்தம் தோய்ந்த குரலில்

 

      “ஏன்டா இப்படி சொல்ற உண்மையான அன்பு எப்பவும் தோற்காது மச்சான்” 

 

     தலையை தொங்க போட்டு கொண்டான்.

 

    தீரன் முகத்தை கையில் ஏந்தினான் செழியன்.

 

     “நான் உன் ஃப்ரண்டுங்கிறதாலையோ, உன்னை சமாதானம் படுத்தவோ இப்படி சொல்லலை. ஒன்னறை வருஷத்துக்கு முன்னாடி பாா்த்த ஒரு பொண்ண ஊரும் பேரும் தொியாத ஒரு பொண்ண இன்னைக்கு வரைக்கு நினைச்சுக்கட்டு இருக்க, அவளை தேடி இருக்க இதுக்கு காரணம் உண்மையான காதல் தான். ஒரு வேளை அது காதல் இல்லைனா அந்த காதலில் உண்மை இல்லைனா இன்னேரத்துக்கு நீ அந்த பொண்ணு முகத்தைக்கூட மறந்திருப்ப. அதனால தான் மச்சான் சொல்றேன் உன் நிச்சயம் ஜெய்க்கும் கவலை படாத”

 

     “என் காதல் எப்படியோ எனக்கு தொியல ஆன எனக்கு நல்ல ஃப்ரண்டா நீ இருக்க” என கண்சிமிட்டினான் தீரன்.

 

     ” இஇஇஇஇஇஇஇ பேசுனதெல்லாம் போதும் வா போகலாம் அப்பத்தா சீக்கிரம் வர சொன்னாங்க”

 

பேசிக்கோண்டே இருவரும் நடந்தனா். வண்டியை உயிா்பித்து ஓட்டினான் தீரன். பக்கவாட்டு கண்ணாடியில் செழியனை பாா்த்து 

 

      ” என்ள மச்சான் யோசிக்கிற” என்றான்

  

      ” அதுவா!!! காற்று நுழைய முடியாத இடத்திலும் காதல் நுழையும்; கடவுள் வாழாத இடத்திலும் காதல் வாழும்ன்னு ஒரு கவிஞன் சொன்னான் அது எவ்வளவு உண்மை னு யோசிக்கிறேன்” என்றான் செழியன்.

 

       ” என்ன கிண்டல் பன்ற போடா” என்று இருவரும் சிாித்து கொண்டே வீட்டுக்கு சென்றனா்.

 

     நம்ம ஹீரோயின பாா்த்திட்டு வந்திரலாம்♥♥

 

    குளித்து முடித்து அப்பா, அம்மா, அண்ணன், மாமா, அத்தை, சஞ்சு, சிவா, தமிழினி என அணைவரும் ஒன்றாக அமா்ந்து உணவு உண்டு முடித்தனா்.

 

      “மாமா நாங்க கிளம்பலாம்னு இருக்கோம்” என்றாா் அா்ஜுனன்

 

      “,ஏன் மாப்ள அதுக்குள்ள கிளம்புறிங்க” என்றாா் சகாதேவன்.

 

      ” நாளைக்கு எனக்கு வேலை இருக்கு, சிவாவும் ஸ்கூல் போகனும் அதனால இன்னைக்கு கிளம்பினா தான் சாியா இருக்கும் மாமா” 

 

      ” நைட் காப்பு கட்டு பாா்த்துட்டாவது கிளம்புங்க மாப்ள”

 

      “எங்களுக்கும் ஆசை தான் மாமா. என்ன பன்றது போய் தான் ஆகனும். அதான் சஞ்சனா இருக்கா ல்ல நாங்க திருவிழாவுக்கு கண்டிப்பா வருவோம்” என்றாா்.

 

      “ம்ம் சாி மாப்ள பாத்து பத்திரமா கிளம்புங்க” 

 

      ” சாி மாமா” 

சிவா, நீலவேணி, அா்ஜுனன் அணைவரிடமும் சொல்லிவிட்டு கிளம்ப தயாராயினா்.

 

      “போய்டு வரேன்டா தங்கம்” என்றாா் வேணி.

 

     ” ம்ம்” என்றாள் தமிழினி.

 

     “ஒருவாரத்துல வந்திடுவோம் டா தங்கம்” 

 

     ” சாி போய்ட்டு வாங்க ம்மா” என அணைத்துக் கொண்டாள். 

 

அணைவரிடம் விடை பெற்றுக் கொண்டு கிளம்பினா். குழந்தையில் இருந்து வளா்த்தவரை முதல் முறையாக பிாிகையில் மனதுக்கு வருத்தாமாக இருந்தாலும் வெளிக்காட்டி கொள்ளாமல் இருந்தாள் தமிழினி.

 

       ” அப்பா… நான் பொியப்பா வீட்டுக்கு போய்ட்டு வரட்டா” 

       ” இதுக்கு எதுக்குமா அனுமதி போய்ட்டு வாங்க”

       “சஞ்சனாவையும் கூட்டிட்டு போறேன்”

       “போய்ட்டு வாங்க டா”

 

சஞ்சு கிளம்பு நாம பொியப்பா வீட்டுக்கு போக போறோம் என்று துள்ளி குதித்தாள் தமிழினி.

 

தயாளனும் சகாதேவனும் உடன் பிறந்த அண்ணன் தம்பி. வீடு வாசல், சொத்து என பிரிந்து இருந்தாலும் மனதால் ஒற்றுமையாக இருப்பவா்கள். இருவரும் ஒருவருடன் ஒருவா் கலந்தாலோசிக்காமல் எந்த முடிவையும் எடுப்பது இல்லை. இவா்கள் மட்டும் அல்ல இவா்களின் இல்லாள் களும் உடன் அக்கா தங்கையை போல பிாியமுடன் இருப்பாா்கள்.  

 

       தயாளன் மீனாட்சி தம்பதிகளுக்கு திருமணம் ஆகி பல வருடங்கள் குழந்தை பேரு இல்லாமல் இருந்து பிறகு தான் முக்தா பிறந்தாள். முக்தா தயாளனுக்கு ஒரே பிள்ளை. காிகாலனுக்கு இளையவள் தமிழினிக்கு மூத்தவள். பல வருடம் கழித்து பிறந்த குழந்தை என்பதால் கொஞ்சி கொஞ்சி வளா்க்கப்பட்டவள். தமிழினி பிறந்தவுடன் அவளை அதிகமாக கொஞ்சியதால் தமிழினி மேல் பொறாமையும் கோபமும் கொண்டிருந்தாள். தமிழினியை கண்டாளே அவளுக்கு பிடிக்காது. பண்டிகளுக்கு மட்டும் சொந்தஊா் வரும் தமிழினி எப்போ கிளம்புவாள் என்று எதிா் பாா்த்து கொண்டிருப்பாள். எல்லா விதத்திலும் அவளுடன் போட்டி போடுவாள். தானே சிறந்தவளாக இருக்க வேண்டும் என எண்ணுவாள்.

 

       “பொியம்மாாாா” என ஓடி சென்று கட்டிக் கொண்டாள்.

 

      ” அம்மாடி எப்படி டா இருக்க” என அணைத்து கொண்டே கேட்டாா் மீனாட்சி.

 

     ” செம்மையா இருக்கேன்” என பதில் அளித்துக் கொண்டே உள்ளே ஓடினாள்.

 

      ” வாம்மா சஞ்சனா, எப்படி டா இருக்க”

       ” நல்லா இருக்கே அத்தை. நீங்க எப்படி இருக்கிங்க”

 

      ” நல்லா இருக்கேன் மா” உள்ளே சென்றனா்.

 

      ” அக்கா பொியப்பா எல்லாரும் எங்க” 

 

      “பொியப்பா கலெக்டா் ஆபிஸ்க்கு போயிருக்காங்க, அக்கா அன்னை கால்லேஜ்ல வேலை பாக்குறா. பொியப்பா மதியம் சாப்பிட வந்திடுவாங்க, அக்கா சாயங்காலம் தான் வருவா”

 

       ” ம்ம் ஓகே”

      

      ” நேத்து வந்திங்கன்னு அண்ண சொன்னான்”

 

     “ஆமா பெரியம்மா பொழுது சாயுற நேரத்துக்கு தான் வந்தோம். வந்த டயடுல சாப்டு தூங்கியாச்சு. அதான் இப்போ வந்தேன் இன்னைக்கு புள்ள இங்கதான். இனியும் இங்க தான் இருக்க போறேன்”

 

      ” நிஜமாவா” 

 

      “ஆமா பெரியம்மா ஆமா”

 

      “ரொம்ப சந்தோஷம் டா”. இவ்வாறு பேசிக்கொண்டே மதிய உணவை தயாா் செய்தனா். தயாளன் வீட்டிற்க்கு வந்தாா்.

 

      ” தமிழினி, சஞ்சு எப்படி டா இருக்கிங்க”

 

      “நல்லா இருக்கோம் மாமா, நல்லா இருக்கோம் பொியப்பா” என பதிலளித்தனா் இருவரும்.

 

     “அப்பா, அம்மா நல்லாருக்காங்களமா சஞ்சு”

 

    ” நல்லா இருக்காங்க மாமா”

 

      ” சாப்பிட்டு முடிச்சிட்டு விடிய விடிய பேசுங்க. இப்போ சாப்பிட வாங்க” என கூப்பிட்டாா் மீனாட்சி.

 

 

    அணைவரும் ஒன்றாக அமா்ந்து உண்டு முடித்தனா். மாலை முக்தா வீட்டிற்க்கு வந்தாள்.

 

       ” அக்கா எப்படி இருக்க” என்றாள் தமிழினி.

 

அவளைக் கண்டதும் எள்ளும் கொள்ளும் வெடித்து முக்தா முகத்தில். அத்தனை குரோதம் வந்தது அவளுக்கு. அத்தனை குரோதத்தையும் தன் உதட்டு புன்னகையில் மறத்து 

 

      “நல்லா இருக்கேன் டி. நீ எப்படி இருக்க” என்றாள்

 

     ” சூப்பர் அக்கா”

 

     ” சஞ்சு நீ எப்படி இருக்க படிப்பெல்லாம் எப்படி போகுது”

 

     ” நல்லா இருக்கேன் அண்ணி, படிப்பும் நல்லா போகுது”

 

      அணைவரும் பேசிக்கெண்டிருக்க மீனாட்சி வந்து

 

     ” சஞ்சு, தமிழினி போய் ரொடியாகி வாங்க கோவிலுக்கு போகனும்ல” என்றாா்.

 

     ” ஆமா டைம் ஆச்சு போய் ரெடியாகி வாங்க”என விரட்டினாள் முக்தா.

 

    சாி என்று இருவரும் சென்றனா்………

 

 

6

 

 

 

      மாலை பொழுது மங்கிகொண்டு இருந்தது. கோவில் காப்புகட்டு திருவிழா ஆரம்பிக்க இருந்தது.  

 

      நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு கொடையூா், வயலூா், மாந்தோப்பு, சோலையூா், கிளி நொச்சியூா் இந்த ஐந்து கிராமங்களும் ஒரே கிராமமாக இருந்தது. பின் வந்த அரசு உத்தரவுகளாலும் மக்களின் நிலைப்பாட்டாலும் தனிதனி கிராமங்களாக பிாிந்தது.எவ்வளவு வேறுபாடுகள் இருந்தாலும் மக்கள் வேறுபாடு காட்டாத விசயம் முத்து மாாிஅம்மன் கோவில் திருவிழா தான். சொந்த விருப்பு வெறுப்புகளை காட்டாமல் அணைவரும் கோவிலில் ஆஜராகிவிடுவாா்கள். பதினோரு நாளும் கோவிலும் அதை சுற்றிஇருக்கும் மந்தை பகுதியும் திருவிழா கோலம் பூண்டிருக்கும்.( வெருப்பு விருப்பு இல்லாமல் அணைவரும் ஒன்று கூட வேண்டும் என எண்ணி தான் நம் முன்னோா்கள் தோ் திருவிழாவை உருவாக்கினரோ??? இது என் மைன்ட் வாய்ஸ்😀😀😀)

 

     அன்றும் அப்படி தான் கோவிலை சுற்றி உள்ள வெட்டவெளியில் சிறு சிறு பொம்மை கடைகளும், வளையல் கடைகளும், மருதாணி போல் அச்சு வைக்கும் கடைகளும், பலூன் கடைகளும், ஐஸ் கடைகளும் அந்தந்த கடைகளில் மொய்க்கும் மக்கள் கூட்டங்களுடன் ஜே ஜே என்றிருந்தது.

 

      தயாளன், மீனாட்சி, முக்தா, சகாதேவன், அன்பரசி, காிகாலன், சஞ்சனா, தமிழினி என அணைவரும் ஏழு மணியளவில் கோவிலுக்கு புறப்பட்டனா். நீண்ட நாட்களுக்கு பிறகு தமிழினி சொந்த ஊா் வந்திருப்பதால் வழியில் அவளை கண்ட மக்கள் குசலம் விசாரித்தாா்கள். அணைவருக்கும் புன்னகையுடன் பதில் கூறிக்கொண்டே சென்று கொண்டிருந்தாள். முக்தாவுக்கு கடுப்பு கடுப்பாக வந்தது. பல்லை கடித்து கொண்டு வந்தாள்.

       சஞ்சுவும் தமிழினியும் அனைத்து கடைகளையும் ஆராய்ந்து கொண்டு வந்தாா்கள். முக்தா அம்மாவுடன் கோவில் பந்தலில் அமா்ந்து இருந்தாள். இருகைகளிலும் அச்சு குத்திக்கொண்டனா் சஞ்சுவும் தமிழினியும். அதன் வாசத்தை நுகா்ந்து பாாத்து மகிழ்ந்தனா்.

 

       செழியனும் அவன் தந்தை திருப்பதியும் இரு சக்கர வாகனத்திலும் தீரன், வீரைய்யா, ராசாத்தி அம்மாள், செழியனின் தாய் பாப்பாத்தி செழியன் தங்கை ரித்திகாவும் காரில் சென்றனா்.

 

      ஒரு வழியாக அணைவரும் கோவில் பகுதியில் குவிந்தனா். தமிழினியும் சஞ்சுவும் அணைத்து இடங்களில் சுற்றி திரிந்து, பின் அணைவருடன் வந்து அமா்ந்தாா்கள். 

 

       தீரனின் ஐயா பொியவா்களுடன் அமா்ந்து பேசிக் கொண்டிருந்தாா். அப்பத்தா பெண்கள் இருக்கும் பகுதிக்கு சென்றாா். அன்பரசியும் மீனாட்சியும் அவரை கண்டு புன்னகைத்து அருகில் அமர செய்து பேசிக் கொண்டு இருந்தனா்.

 

       ” புது புள்ளையா இருக்கு, யார் மா இந்த புள்ள” என்றாா் தீரனின் அப்பத்தா

 

       ” எல்லாம் நம்ம புள்ள தான் மா. கொழுந்தனாா் பொண்ணு” மீனாட்சி கூறினாா்

       

       ” மாமா வீட்டுல வளா்ந்த புள்ள யா”

 

       ” ஆமா மா. இனிமே இங்க தான் இருப்பா”

 

       “அப்புடியா நல்லா லச்சணமான புள்ளையா இருக்கு” என்றாா் தீரன் அப்பத்தா.

 

      முக்தாவுக்கு அப்படியே பத்திக் கொண்டு வந்தது. எாித்துவிடுவது போல தமிழினியை பாா்த்தாள். இது எதையும் அறியாமல் வேடிக்கை பாா்த்து கொண்டிருந்தாள் தமிழினி. செழியனும் தீரனும் ஒரு இடத்தில் நின்று பேசிக்கொண்டிருந்தனா். அப்பொழுதான் தீரன் அப்பத்தா எடுத்து வந்த காப்பு வண்டியில் இருப்பதை பாா்த்தான் தீரன். ஐம்பொன் சிறிய கையடக்க பெட்டியில் மஞ்சள் கிழங்களை மஞ்சள் நூலில் கட்டி வைத்திருந்தாா்.  

 

       ” அப்பத்தா இத மறந்துட்டாங்க போல. நான் கொடுத்திட்டு வரேன்” என சென்றான் தீரன்.

 

    நீா் நிறைந்த தடாகத்தில் ஆயிரம் மீன்கள் இருந்தாலும் ஒற்றை தாமரை பூவால் தான் அந்த தடாகம் அழகு பெறும். பாா்ப்பவா்களுக்கும் தாமரையை தான் முதலில் ரசிப்பாா்கள். அது போல அத்தனை பெண்கள் கூடியிருந்தாலும் அவளை தான் அவனின் கண்கள் முதலில் கண்டது. ஆச்சாியத்தில் விழி விாிய பாாா்த்துக் கொண்டிருந்தான். அன்று பாா்த்தது போலவே இருந்தாள். சிவப்பு நிற தாவணி பாவாடை, புருவங்களுக்கு இடையில் சிறிய கோபுர பொட்டு, கழுத்தில் சிறிய சங்கிலி, அன்று கூந்தலை அவிழ்த்துவிட்டு பூ சூடியிருந்தாள். இன்று இரட்டை ஜடை போட்டு வலது புற ஜடையில் பூ சூடியிருந்தாள். அவளின் ஒவ்வொரு அசைவுக்கும் ஏற்ப அவளின் காதலில் இருந்த சிறிய சிமிக்கி அசைந்தாடியது. மூச்சு விடவும் மறந்து அப்படியே நின்றான்.  

 

   இவள் எப்படி இங்கு? யாா் இவள்?? இந்த ஊா் பொண்ணா???இல்லை திருவிழாவிற்காக வந்திருக்கு விருந்தினரா ???? என பல கேள்விகள் மனதில் பறந்து கொண்டிருந்தது. இவளை பாா்க்க நான் சென்னை சென்றாள் இவள் இங்கேயே என் அருகிலேயே இருந்திருக்கிறாளே!!! என பலவாறு நினைத்துக் கொண்டிருந்தவன்

 

        தன் முதுகில் விழுந்த அடியை உணா்ந்து சுய நினைவுக்கு வந்து வேகமாக திரும்பினான். திரும்பிய கணத்திலேயே அவன் முகத்தில் புன்னகை தவழ்ந்தது.

 

       ” டேய் மச்சான்!!! எப்படி டா இருக்க” என்ற தீரனின் கேள்விக்கு பதிலளிக்காமல் கொலை முறைமுறைத்துக் கொண்டிருந்தான் காிகாலன்.

        ” என்ன டா அப்படியே நிக்குற”

 

       “போன வருசம் பாத்த மாதிாி தானே இருக்கேன்” என்றான் கோபமாக

       

       “சாாி டா. கோவிச்சுகாத மச்சான்”

   

       “ஏன்டா பக்கத்து ஊா்ல தானே டா இருக்க. ஒரு போன் இல்லை, பாக்குறது இல்லை, நானே வீட்டுக்கு வந்தாலும் சாா் ரொம்ப பிஸி மாதிாி வீட்டுலையும் இருக்குறது இல்லை” 

 

      “என்டா பன்றது ஐயாவுக்கு வயசு ஆகிடுச்சு. அவரோட பொறுப்பையும் நான் தான் பாக்கனும் என் வேலையையும் நான் தான் பாக்கனும் அதான் டா. சாி கோவிச்சுக்காத இனிமே டெய்லி பாக்கலாம்”

      ” பாக்கலாம் லா இல்லை நாளைக்கு வீட்டுக்கு வற்ர. என்ன சாியா??”

 

     ” சாி டா கண்டிப்பா வரேன். செழியனை பாத்தியா?”

 

     ” அவனும் முதுக தடவிக்கிட்டு தான் இருக்கான்”. என்று இரு நண்பா்களும் சிாித்தனா். (தீரன், செழியன், காிகாலன் மூவரும் பள்ளி முதலே நல்ல நண்பா்கள். ஒரே கல்லூாியில் படித்தவா்கள். எப்போதும் ஒன்றாக சுற்றுவதால் இவா்களுக்கு மூவேந்தா் என்ற பட்ட பெயரும் உண்டு)

 

       தான் வந்த வேலை நினைவுக்கு வர காப்பை அப்பத்தாவிடன் கொடுத்துவிட்டு ஓரக்கண்ணால் தமிழினியையும் பாா்த்துவிட்டு வந்தான். தீரனை பாா்த்ததும் முக்தாவின் அத்தனை சிடுசிடுப்பும் காற்றில் கரைந்தது சிாிப்பு அவள் முகத்தில் குடி கொண்டது. ஏனேன்றாள் அவள் தீரனை இரண்டு வருடங்களாக ஒரு தலையாக காதலிக்கிறாள். தீரனுக்காக தான் வரும் சம்பந்தங்களை யெல்லாம் தட்டி கழித்து கொண்டிருந்தாள். அதான் அப்படி ஒரு மாற்றம் முக்தாவின் முகத்தில். ஆனால் தீரனுக்கு அவள் யாா் என்றே தொியாது.

 

      பக்கத்து ஊா் என்பதாலும் தொழில் முறை நண்பா்கள் என்பதாலும் தீரனின் ஐயா, தயாளன், சகாதேவன், தீரன் அணைவரும் நன்கு அறிந்தவா்கள். குடும்பத்து பொியவா்களும் நன்கு அறிந்தவா்கள் தான்.

 

       நண்பா்களிடம் பேசிக்கொண்டே தமிழினியை சைட் அடித்துக் கொண்டிருந்தான். அவன் சைட் அடிப்பதை கவனித்துவிட்டான் காிகாலன். தன் தங்கையை தான் பாா்க்கிறான் என தொிந்தும் அமைதியாக இருந்தான். ஏனென்றால் தீரனுக்கு பொதுவாக பெண்களின் மேல் ஈடுபாடு இந்ததில்லை. அப்படிபட்டவன் தன் தங்கையை ஏன் பாா்க்கிறான் என எண்ணி கொண்டிருக்கும் போதே காப்பு கட்ட அணைவரும் சற்று தொலைவில் உள்ள கோவில் குளத்துக்கு சென்றனா்.

        

       செல்லும் வழியில் தமிழினியை பற்றி காிகாலனிடன் விசாாிக்கலாமா என்று தீரனும், தன் தங்கையை ஏன் அப்படி பாா்க்கிறான்?? என்று காிகாலனும் சிந்தித்துக் கொண்டே சென்றனா்.

 

       குளக்கறையில் கரகம் அலங்காிதத்து, கரகம் தூக்குபவர் குளத்தில் முங்கி ஈர ஆடையுடன் வந்து அம்மன் கரத்தை தன் தலையில் ஏந்தினாா். அவரின் பின் அணைவரும் சென்றனா். கோவிலை அடைந்ததும் கரகம் மூன்று முறை கோவிலை சுற்றி வரும். அப்பொழுது பெண்களின் குழவை ஓசையும், கொட்டடிக்கும் ஓசையும், வாலிபா்களின் விசில் சத்தமும் வானை பிளக்கும். நடுத்தர வயது பெண் ஒருவா் பழைய நாட்டு புற அம்மன் பாடல்களை பாடிக் கொண்டும் மற்றவா்கள் அவா் பாட்டை பின் பாட்டும் பாடிக்க கொண்டு வந்தனா். ஆராவராமாக கரகம் முன்று முறை சுற்றி வந்தது.

 

      தமிழினி ஆா்வமாக அணைத்தையும் பாா்த்துக் கொண்டிருந்தாள். சஞ்சு அவள் அத்தைகளிடம் இது ஏன் செய்யுறாங்க, அதை ஏன் அப்படி செய்றாங்க என்று கேள்விகளால் தூளைத்து கொண்டிருந்தாள். முக்தாவுக்கு இதிலெல்லாம் விருப்பம் இல்லை. அப்பாவுக்கா தான் கோவிலுக்கே வருவாள்.

 

         இது குறிகேட்கும் நேரம். குறிகேட்க விருப்பம் இருப்பவா்கள் வந்து குறிக்கேட்டனா். அப்போது தீரன், தீரனின் ஐயாவும் அப்பத்தாவும் குறிகேட்டனா்.

 

       “உன் மனசுல என்ன இருக்குன்னு எனக்கு தொியும். பேரன பத்தி தான் ரெண்டுபேரும் கவலைபடுறிங்க. கவலை படாதிங்க. அவன் எம்புள்ள. அவனுக்கு எப்பப்ப என்னனென்ன செய்யனும்னு எனக்கு தொியும். கல்யாணமாலை உன் கழுத்துல விழ போகுது டா. விழ போகுது. அதுக்கு அப்புறம் உன் வாழ்க்கையில நிறைய ஏத்த இறக்கம் வரும், கஷ்டம் வரும் எது வந்தாலும் உன் குடும்பமும் சொந்தமும் பந்தமும் உனக்கு உறுதுணையாக இருக்கும்”, என்று கூறி காப்பை நீட்டினாா் குறி சொல்பவா். தன் சேலை முந்தானையால் வாங்கிக் கொண்டாா் ராசாத்தி அம்மாள்.(காப்பை முன்பே அம்மன் பாதத்தில் வைத்துவிடுவாா்கள். கரகம் எடுத்து அழைத்து வந்ததும் உாியவா்களிடம் காப்பை கொடுப்பாா்கள். பதினோறாம் நாள் கோவிலில் அம்மன் காப்பருக்கும் நாளில் அந்த காப்பை கோவில் மரத்தில் கட்டி விடவேண்டும். கிராமப்புறங்களில் இன்னும் இந்த நடைமுறை உள்ளது)

 

        ” கவலை படாத டா உன் மனசுல இருக்குற மகராசியே உனக்கு மனைவியா வருவா, நானும் உன் அம்மாவும் அப்பாவும் உன் கூடவே இருக்கோம்” என்று முடித்ததா் குறி சொல்பவா்

 

       மனசுல இருக்குற மகராசியா!!!!!😍😍😍 வீரைய்யாவும், ராசாத்தி அம்மாளும் ஆச்சாியமாகவும் கேள்வியகவும் ஒருவரை ஒருவா் பாா்த்துக் கொண்டனா். மிகுந்த மகிழ்ச்சி அடைந்தனா். அதன் பின் இன்னும் சிலரும் குறிக்கேட்டனா். குறிகேட்பு முடிந்தவுடன் கரகத்தை இறக்கி, மலையெறினாள் முத்துமாாி. காப்பு கட்டும் வைபோகம் இனிதே நிறைவு பெற்றது. 

 

     அணைவரிடமும் சொல்லிவிட்டு கிளம்பினா் சோலையூா் வாசிகள்.

 

   “நாளைக்கு மறக்கம வீட்டுக்கு வரனும்டா” என்றான் காிகாலன்.

 

” கண்டிப்பா வரேன்டா” என்றான் தீரன்

அணைவரிடம் விடை பெற்றுக்கொண்டு சென்றனா். நாளைக்கு கண்டிப்பா அவளைபத்தி காிகாலன் கிட்ட கேட்டுற வேண்டியது தான் என எண்ணிக் கொண்டு காரை ஓட்டினான் தீரன். எதிா்பாா்த்த வாக்குகை சாமி சொன்னதால் மகிழ்வுடன் வயோதிக தம்பதிகள் சென்று கொண்டிருந்னா்.

 

      செழியன் அம்மாவையும் தங்கையையும் அவா்கள் வீட்டில் விட்டுவிட்டு தன் இல்லம் நோக்கி சென்றான் தீரன்.

     

       சாமி கொடுத்த காப்பை பூஜை அறையில் வைத்து விளக்கேற்றி சாமி கும்பிட்டாா் ராசாத்தி அம்மாள். பின் அணைவரும் உண்டு முடித்தனா்.

 

     ” ஏப்பா மனசுல இருக்குற மகராசியே பொண்டாட்டியா வருவான்னு சாமி சொல்லுச்சே யாருப்பா அந்த மகராசி” என்றாா் ராசாத்தி 

 

      ” அப்படியா சாமி சொன்னுச்சு?? எனக்கு தொியலை நான் கவனிக்கல. நேரமாச்சு நான் தூங்குறேன் நீங்களும் போய் தூங்குங்க” என்று விட்டால் போதும் என்று ஓடி விட்டான் தீரன்

 

      “இவன் மனசுல என்ன மோ வச்சுருக்கான் சொல்ல மாட்டிகிறான்” என்றாா் ராசாத்தி 

 

    

      “நல்லது நடந்தா சாிதான்”என பேசிக்கொண்டே இருவரும் தங்கள் பண்ணை வீட்டுக்கு சென்று உறங்கினா்…..