ராவணன் தேடிய சீதை 5,6

அத்தியாயம் 5

 

மழை கொட்டி முடித்து அந்த காட்டில் மந்தமான ஒரு ஈரப்பதம் நிலவிக் கொண்டு இருந்தது மண் வாசனை அதனுடன் அருகில் ஏதோ அருவி இருந்தது போல அதிலிருந்து தண்ணீர் கொட்டும் ஓசை வேறு கேட்டு கொண்டே இருந்தது பனி மழையை போல் ஊற்றி கொண்டு இருந்தது இரவில் நிலவின் வெள்ளி ஒளி அந்த இரவு பொழுதை அழகாக்கி கொண்டு இருந்தது. 

 

வில்லாளன் கூறியதை கேட்ட அனுவின் உடலில் மின்சாரம் பாய்ந்ததை போல் இருந்தது பயத்தில் கை கால் எல்லாம் நடுங்க ஆரம்பித்தது காலையில் அவன் முத்தமிட்டதே அவ்வளவு கொடூரமாக இருக்க இவன் முதல் இரவு என்று சொல்கிறானே என்று அவள் அழுகவே ஆரம்பித்துவிட்டாள். 

 

வில்லாளன் அவளை கண் சிமிட்டாமல் பார்த்து கொண்டே தன் கையில் இருந்து பானத்தை அருந்தி கொண்டே இருக்க அனு அங்கிருந்து எப்படி தப்பி செல்வது என்று தெரியாமல் இன்னும் தேம்பி தேம்பி அழுக ஆரம்பித்தாள். 

 

வில்லாளன் தீவிரமான பார்வையுடன் அவள் அருகில் நெருங்கினான் அவனின் அகன்று திரண்ட மார்பில் மழை நீர் பட்டு ஈர துளிகள் மின்னி கொண்டு இருந்தன 

அவன் பார்வை முறுக்கு மீசை ஜடா முடி தடித்த இதழ்களை பார்த்த அனு பயந்து நடுங்க ஆரம்பித்தாள்

காட்டு யானையை போல் இருந்தவனின் எதிரில் சிறு முயலை போல் அவள் தடுமாறி கொண்டே நின்றிருந்தாள். 

 

அவன் இன்னும் இன்னும் அவளை நெருங்க கண்ணீருடன் எப்படியோ தைரியத்தை வரவழைத்து கொண்டு

“ஏய் நீ என் கிட்ட வராத இன்னும் ஒரு அடி என் பக்கத்துல எடுத்து வச்ச நான் இங்கே இருந்து குதிச்சு செத்துடுவேன்” என்றாள் பயத்துடனே. 

 

அவன் எங்கே அதையெல்லாம் கவனித்தான் அவன் பார்வை மொத்தமும் அவளின் மேனியில் தான் இருந்தது அவளின் அசைவிற்க்கு ஏற்ப ஆடிக்கொண்டு இருந்த அந்த கொங்கைகளை கண்கள் பார்த்தவனுக்கு எப்போது அந்த திரையை விலக்கி தேன் பருகுவோம் என்று தோன்றியது ‘என் ஒரு கைப்பிடிக்கே தாங்காது போல’ என்று நினைத்து கொண்டே நெருங்கினான். 

 

அதற்க்கு கீழே அவன் கண்கள் அவளின் புடவை விலகி தெரிந்த வெந்நிற சிறுத்த இடைக்கு சென்றது ‘இவ்வளவு சின்னதா இருக்கு இந்த ராவு முழுக்க என்னை எப்படி தாங்க போற’ என்று நினைத்து கொண்டே அவள் அருகில் நெருங்கிவிட்டான். 

 

அனுவுக்கு அவன் நெருக்கம் பயத்தை கொடுக்க “நான் கீழே குதிச்சிருவேன்” என்றாள் பயத்துடன்

கூற “குதி” என்றான் அவனின் கரகரத்த குரலில் அனு தன் கண்களை முடியவள் இவனிடம் சிக்கி தவிப்பதற்க்கு பதிலாக கீழே குதித்து இறந்துவிடலாம் என்று நினைத்தவள் தாவி குதிக்க போக 

வில்லாளன் அவளின் இடையை கெட்டியாக பிடித்து தன் உயரத்துக்கு தூக்கினான். 

 

“உன் உயிர் போகனும்னா கூட அது என்னை கேட்டு தான் போகனும்” என்று கூற அனு அழுக ஆரம்பித்தாள் அவளின் நுனி மூக்கு கோவைப்பழம் போல் சிவந்து இருந்தது “நீ என்னை எதுக்காக இங்கே கடத்திட்டு வந்த” என்று மூக்கை உறிஞ்சி கொண்டே கேட்க

“இதுக்காக தான்” என்று அவளின் சிறிய செவ்விதழ்களை கண்களால் பார்த்து கொண்டே கூறினான். 

 

“நீ பொய் சொல்ற நீ அந்த அல்லி பொண்ணை தான காதலிக்கிற எனக்கு தெரியும்” என்றாள் கீழ் உதட்டை கடித்து தன் அழுகையை கட்டுப்படுத்தி கொண்டே அவள் கூறியதை கேட்ட வில்லாளனின் முகம் இறுக்கத்தை சுமந்து கொண்டது ஒரு கணம் தடுமாறியவன் உடனே தன்னை சுதாரித்து கொண்டு தனது கை நீட்டி அங்கே எரிந்து கொண்டிருந்த ஒற்றை மண் விளக்கை நெருப்பு என்று கூட பாராமல் தன் கையால் அணைத்தான் அது கண்டிப்பாக அவன் கையை சுட்டிருக்கும் இந்த நிமிடம் அந்த வலி அவனுக்கு தேவைப்பட்டதோ என்னவோ அந்த இடமே இருளாக மாற ஆரம்பித்தது. 

 

அனுவை படுக்கையில் கிடத்தினான் அவள் அங்கிருந்து எழுந்து ஓட போக அடுத்த கணம் தன் மொத்த பாரத்தையும் அவள் மீது போட்டு படர்ந்தான் அந்த காட்டுவாசி

“டேய் காட்டான் என்னை விடு டா” என்று அவள் தன் கைளால் அவனை அடித்து விலக்க முயற்சி செய்ய அவள் இரண்டு கைகளையும் உயர்த்தி பிடித்து கொண்டான் வில்லாளன். 

 

அப்போதும் அவள் அவனிடமிருந்து விலக போராடிக் கொண்டு இருக்க அவள் இடையில் தன் பாரத்தை சுமத்தாமல் நிமிர்ந்தவன் அந்த நிலவொளியில் தெரிந்த அவளின் புடவையை அவசர அவசரமாக கழட்டி எறிந்தான். 

 

“டேய் என்னை விடுடா” என்று அவள் கத்தும் இதழ்களை அவள் மீது படர்ந்து தன் இதழ்களால் முதலில் சிறைப்பிடித்து முதல் அச்சாரத்தை போட்டான் இருவரின் வெற்றுடலும் ஒட்டி உரச அவளுள் ஏதோ செய்தது அவள் உடல் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவன் முத்தத்தால் இளக ஆரம்பித்தாள் இதுவரை எந்த ஆணிடம் பழகி இராதவளுக்கு உள்ளுக்குள் ஏதோ குறுகுறுத்தது. 

 

அவளின் கீழ் உதட்டை கவ்வி இழுத்து சுவைத்தவன் அவளின் இதழில் சுரந்த மொத்த அமிர்தத்தையும் உறிஞ்சி இழுத்தான் மென்மையாக அல்லாமல் முற்றிலும் வன்மையாக முத்தமிட்டான் அவனிடமிருந்து முன்பு குடித்து கொண்டு இருந்த பானத்தின் பன்னீர் போன்ற வாசனை வீசியது.

 

இருவர் வெற்றுடலும் அவன் அசைவிற்க்கு ஏற்ப உரச ஆரம்பித்தது அவன் வேண்டுமென்றே அவளின் மேலே தன் உடலால் முத்தமிட்டு கொண்டே மேலும் கீழும் உரச அவனின் செங்கோல் அவனுக்கு முன்பே தயாராகி அவளின் நாபிக்கு கீழே தூர்வார ஆரம்பித்து இருந்தது. 

 

அனுவின் உடல் அவன் முத்தமிட முத்தமிட கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இளக ஆரம்பித்து அவனுக்கு ஈடு கொடுக்க ஆரம்பித்தது அவளின் இலகும் தன்மையை உணர்ந்தவன் அவளின் கையை மெல்ல விடுவித்தான் அவளின் மேல் உதட்டையும் கவ்விபிடித்து இழுத்து சுவைத்தவன் தன் கைகளை கீழே கொண்டு சென்று அவளின் நிமிர்ந்து நின்ற இரட்டை கோபர கலசங்களில் ஒன்றை பிடித்து முரட்டுதனமாக கசக்க ஆரம்பித்தான். 

 

காட்டில் இருந்து மனித நடமாட்டமே இல்லாமல் வளர்ந்தவனுக்கு மென்மையை பற்றி என்ன தெரிய போகிறது அனு வலி தாங்க முடியாமல் அவன் கையை தட்டிவிட அவள் இதழில் இருந்து விலகியவன் அவளின் கழுத்து வளைவில் எச்சில் முத்தமிட்டு வேண்டுமென்றே கடித்து வைத்தான் அவளிடம் இருந்து “ஸ்ஸ்ம்ம்” என்ற முனகல் வெளியே வந்தது. 

 

அங்கிருந்து கீழே சென்றவனின் முகம் அவளின் நீர் பந்துகளில் மோதியது அவன் முகம் மென்மையை உணர்ந்தது குளிரில் சில்லென்று இருந்த அவளின் கொங்கைகளில் முகம் புதைத்து இங்கு அங்கும் தன் முரட்டு மீசையால் தேய்த்து விளையாட அவளோ “ம்ம்ம் டேய் விடு டா” என்று கூறிக்கொண்டு துள்ள ஆரம்பித்தாள். 

 

அவற்றை தன் இதழால் தடவி விளையாடியவன் அந்த மலராத அந்த ஆரஞ்சு பழங்களில் ஒன்றை தன் முரட்டு இதழால் கவ்வி அதன் நுனி மொட்டை சுவைத்து தன் பற்களால் கடித்து இழுக்க ஆரம்பித்தான் அவன் கைகள் மற்றொன்றை பிடித்து முரட்டு தனமாக கசக்க ஆரம்பித்தது. 

 

அவளின் நுனி மொட்டு அவனின் பற்களில் கடிபட வலி தாங்க முடியாமல் “ம்ம்ஆஆ” என்று முனகியவள் அவனின் பின்னந்தலையின் கேசத்தில் கை நுழைத்து தன்னிடமிருந்து விலக்க பார்க்க பாவம் அவளால் அவனை அசைக்க கூட முடியவில்லை. 

 

அவளுக்கு வலிக்கிறது என்பதை உணர்ந்தானோ என்னவோ தன் நாவால் அந்த நுனி மொட்டில் சுழற்றி எச்சில் ஈரம் செய்து மருந்திட்டான் அவளின் எதிர்ப்பையெல்லாம் அடக்கியவன் பல நாள் பட்டினி கிடந்த சிங்கத்தை போல் அந்த புள்ளி மானை வேட்டையாட ஆரம்பித்தான். 

 

மாறி மாறி அவளின் கொங்கைகளை தன் நாவாலும் இதழாலும் சுவைத்து முடித்தவன் நிமிர்ந்து அவள் முகம் பார்த்தான் அவள் கண்களை மூடிக்கிடக்க அவள் உடலில் எஞ்சி இருந்த புடவையையும் கழட்டி எறிந்தான். 

 

அதில் சுயநினைவுக்கு வந்த அனு “ஏய் என்ன டா பண்ற காட்டுபயலே” என்று கத்தி கொண்டே எழுந்து கொள்ள போக “படு டி ****” என்று அவளை ஏதோ கெட்ட வார்த்தையால் திட்டியவன் அவள் எழுந்து கொள்ளும் முன் அவன் அணிந்திருந்த ஒற்றை வேட்டியையும் கழட்டிவிட்டு அவள் முன் நிற்க அனு கண்களை இறுக மூடிக் கொண்டாள். 

 

அவளின் அமைதி அவனுக்கு துணிவை கொடுக்க அவள் சற்றும் எதிர்பாராத சமயம் தன் சொங்கோலை அதன் இடத்தில் வேகமாக இடித்து நுழைக்க அவளோ “அம்மா” என்று கத்திவிட்டாள் 

இவள் சத்தம் சுற்றி இருக்கும் வீடுகளுக்கு கேட்க்கா வண்ணம் அவள் வாயை மூடினான் அவளோ அவன் கையை எடுத்துவிட்டு 

“டேய் வலிக்குது டா காட்டுபயலே” என்று அழுது கொண்டே அவன் நெஞ்சில் வேக வேகமாக அடித்தாள். 

 

அவளின் கையை பிடித்து தடுத்த வில்லாளன் “நல்லா வலிக்கட்டும் டி இப்படி தான எங்களுக்கும் வலிச்சிருக்கும்” என்று தன்னை மறந்து கோபத்தில் கத்தினான். 

 

அவள் அழுது கொண்டே இருக்கும் போதே அதையெல்லாம் பொருட்படுத்தாமல் முதலிலேயே அவளிடம் முரடனாக நடக்க ஆரம்பித்தான் “வலிக்குது டா தடியா” என்று அவனை “எருமை மாடு மன்னி குரங்கு நாயே” என்று அவளுக்கு தெரிந்த கெட்ட வார்த்தகளில் திட்டி தீர்த்தாள். 

 

அவளின் கத்தி கொண்டு இருக்கும் இதழை கவ்வி சுவைத்தவன் முழு முரடனாக அவளிடம் தன் முதல் உரிமையை அதிரடியாக ஆரம்பித்தான். 

 

அனுவின் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் வழிந்தது வலியில் அவனின் இதழை வேண்டுமென்றே நன்றாக தன் பற்களால் கடித்து வைத்தாள். 

 

நேரம் செல்ல செல்ல அவளுள்ளும் வலி குறைந்து ஏதோ ஒரு வித்தியாசமான உணர்வு வந்தது 

அவனுடன் சேர்ந்து சுக ராகம் பாட அவனின் கைகள் அவளின் கொங்கைகளை பிடித்து கசக்க ஆரம்பித்தது “ம்ஆஆ” என்று அவள் கத்தி முடிக்க தன்னை முழுதாக அவளுள் பதியம் செய்துவிட்டு வியர்வை வடிய அவளிடமிருந்து விலகி படுத்தான் அந்த காட்டுவாசி. 

 

அனுவுக்கு அவன் விலகி படுத்தவுடன் அப்பாடா என்று இருக்க தன் புடவையை எடுத்து மேலே போட்டு கொள்ள போக வில்லாளன் அவளின் கைப்பிடித்து தடுத்தான். 

 

“டேய் காட்டுவாசி என்னால இதுக்கு மேல முடியாது தள்ளி படு டா” என்று அவள் கத்த அவன் எப்போது அவள் பேச்சை கேட்டிருக்கிறான் அவளை விடாமல் தன்னோடு சேர்த்தணைத்தவன் அவளை மறுகூடலுக்கு தயாராக்கினான். 

 

இரவெல்லாம் தன் தேவையை தீர்த்து முடித்து காலை விடியும் தருவாயில் தான் அவளிடமிருந்து விலகி படுத்தான். 

 

அத்தியாயம் 6

 

அனு காலையில் மெல்ல எழுந்தாள் அவள் எழுந்து கொள்ளும் போதே வானம் கொஞ்சம் விடியாமல் இருட்டி கொண்டு தான் இருந்தது அவள் உடல் ஏதோ பத்து பேர் சேர்ந்து அவளை அடித்து துவைத்ததை போன்று வலித்தது 

அதுமட்டுமில்லாமல் உடலில் அவன் ஏற்ப்படுத்திய காயங்கள் கூட வலியை கொடுக்க எழுந்து கொள்ளவே முடியாமல் கஷ்டப்பட்டு எழுந்து நின்றாள். 

 

பக்கத்தில் இருந்த புடவையை தட்டுத்தடுமாறி எடுத்து கட்டி முடித்து கீழே இறங்கி செல்ல போக வில்லாளன் அவளின் கையை பிடித்து கொண்டான். 

 

“டேய் காட்டான் மறுபடியுமா என்னால முடியாது டா நான் குளிக்கனும் உடம்பு வலிக்குது ரோட் ரோலர் மாதிரி நைட் புல்லா ஏறி இறங்கிட்ட இதுக்கு மேல என் பாடி தாங்காது டா நான் எங்கேயும் ஓடி போக மாட்டேன் என்னை விடு” என்று அவன் கையில் இருந்த தன் கையை விலக்கி கொண்டு நடக்க முடியாமல் நடந்து போக வில்லாளன் அவளை தூக்கி கொண்டான். 

 

அவளை கீழே தூக்கி சென்றவன் தன் குடிசையின் உள்ளே இறக்கிவிட்டான் ‘எப்பா சாமி இவனுக்கும் கொஞ்சமே கொஞ்சம் மனிதாபிமானம் இருக்கே’ என்று மனதில் நினைத்து கொண்டவள். 

 

வெளியே இருந்த தடுப்பின் உள்ளே சென்று குளிக்க சென்றாள் அங்கே பானையில் வைக்கப்பட்டிருந்த தண்ணீரை தொட்டு பார்க்க அது ஐஸ் போன்று ஜில்லென்று இருந்தது இருந்தாலும் பரவாயில்லை குளித்து விடுவோம் என்று குளித்து முடித்து குடிசையின் உள்ளே உடல் நடுங்க ஓடி வந்தாள். 

 

அதுவே குளிர்பிரதேசம் எதை பற்றியும் யோசிக்காமல் ஜில் தண்ணீரை உடலில் ஊற்றி இருக்க அவள் உடலே விரைத்து போய் இருந்தது அந்த மெல்லிய புடவையால் குளிரை கட்டுப்படுத்த முடியாமல் உடல் நடுங்கி கொண்டே இருந்தது நடக்க முடியாமல் நடந்து சென்று அங்கிருந்த ஒரு கம்பளி போர்வையை எடுத்து போர்த்தி கொண்டு பற்கள் தடதடவென ஆட அமர்ந்திருந்தாள். 

 

அவளையே பார்த்து கொண்டு இருந்த வில்லாளன் அவள் அருகில் சென்று அமர்ந்தான் அந்த கம்பளியின் உள்ளே அவளுடன் நுழைந்தான். 

 

“டே…ய்…” என்று அவளால் கூற மட்டுமே முடிந்தது அதற்க்கு மேல் பேச முடியாமல்  பற்கள் தடதடவென ஆடிக்கொண்டே இருந்தது. 

 

வில்லாளன் போர்வையின் உள்ளே கை நுழைத்து அவள் மார்பில் கட்டியிருந்த புடவையின் முடிச்சை அவிழ்த்தான் அவளின் சில்லிட்டு இருந்த கைகள் அவன் கையை பிடித்து கொண்டது. 

 

“இப்போ நான் எதுவும் பண்ணாம இருந்தா இந்த குளிருல நடுங்கியே நீ செத்துடுவ டி” என்று கூறிக் கொண்டே அவளின் இடையில் கைக்கொடுத்து தன் வெற்றுடம்புடன் சேர்த்து அணைத்து அவளை தன்னோடு இறுக்கி கொண்டான் அவளும் போர்வையுடன் சேர்த்து குளிருக்கு இதமாக இருந்த அவன் சூடான உடலோடு ஒட்டி கொண்டாள் இருவரின் உடல் உரசலில் அவனுள் தாபத்தீ மூண்டது அவன் செங்கோல் தலைத் தூக்கி ஆட ஆரம்பித்தது. 

 

வில்லாளன் தன் தவிப்பை அடக்கும் வழி தெரியாமல் அவளின் செவ்விதழ்களை பார்த்து கொண்டே அப்படியே அவளை தரையில் கிடத்தினான் அவள் போர்வையின் உள்ளே நுழைந்தவன் அவளின் நாபியின் கீழே சென்று அவளின் விரிந்த தாமரை மொட்டை தன் இதழால் தீண்டி முத்தமிட அவன் செயலில்

“ம்ம்” என்று அவள் இதழ் கடித்து முனகினாள். 

 

அந்த விரிந்த மொட்டில் தன் நாவை நுழைத்து தூர்வார ஆரம்பிக்க அவளோ “ஸ்ஸ்ஆஆஆ” என்று துடிக்க ஆரம்பித்தாள் வேண்டுமென்றே தன் நாவால் மேலும் கீழும் கோடிழுத்து அவளை தூண்டி விட ஆரம்பித்தான் அந்த நுனி மொட்டை பற்களால் கடித்து இழுத்தான் இதழாலும் நாவாலும் அந்த தாமரை மொட்டை சுவைத்து அவளை கதறவிட்டவன் மேலே வந்து அவள் இதழை கல்வி சுவைத்து கொண்டே அவளுள் தன் ஏர் கொண்டு உழுக ஆரம்பித்தான். 

 

அவள் மேல் படர்ந்து முழு முரட்டுத்தனமாக இயங்கியவன் அவளை மேல் மூச்சு கீழ் மூச்சு வாங்க வைக்க அவளோ “ம்மா” என்று அவன் அசைவிற்க்கு ஏற்ப துடிக்க ஆரம்பித்தாள் நேரம் நேரம் செல்ல சுகம் தாளாமல் அசுர வேகத்தில் இயங்கியவன் 

தன் மன்மத நீரை அவளுள் பாய்ச்சி 

வியர்வை பூக்க அவள் மார்பில் தலை வைத்து படுத்துவிட்டான் அவளுக்கும் நடுக்கம் குறைந்து உடலின் வெப்பம் பழைய நிலைக்கு வந்தது. 

 

வில்லாளன் முதலில் அவளை கட்டி அணைத்து குளிரை குறைக்க வேண்டும் என்று தான் நினைத்தான் ஆனால் அவளை அணைத்த பின் அவனை அவனாலேயே கட்டுப்படுத்த முடியாமல் போனது. 

 

அனுவின் கண்கள் கலங்க ஆரம்பித்தது தான் இத்தனை நாள் காத்து வைத்த கற்பு போயும் போயும் இவனுக்கா இரையாக வேண்டும் என்று நினைத்து அழுது கொண்டே இருந்தாள் உடல் மீண்டும் சோர்வைடைய அழுதழுது சேர்ந்து போய் அப்படியே மீண்டும் உறங்க ஆரம்பித்தாள் வில்லாளனும் அவளின் மார்பையே மஞ்சமாக்கி சேர்ந்து உறங்க ஆரம்பித்தான். 

 

காலை வெயில் சுள்ளென்று அடிக்க அனு கண்விழித்தாள்

கண்களை திறந்தவள் தன் மீது தலை வைத்து படுத்திருந்த வில்லாளனை பார்த்த உடன் கோபம் தலைக்கு ஏற அவனைப் பிடித்து கீழே இடித்து தள்ளிவிட்டால் அவன் தரையில் படுத்து மீண்டும் தன் உறக்கத்தை தொடர்ந்தார் அழுகையாக வந்தது தன் இயலாமையை நினைத்து அவளால் கண்ணீர் தான் வடிக்க முடிந்தது. 

 

அழுதழுது ஓய்ந்து போய் அமர்ந்திருந்தவள் தன்னிடம் இழக்க இனி எதுவும் இல்லை ஒரே ஒரு முறை இங்கிருந்து தப்பிக்க முயற்சி செய்யலாம் செத்தாலும் பரவாயில்லை என்று நினைத்தவள் தன் கண்களில் வழிந்து கொண்டிருந்த கண்ணீரை துடைத்து கொண்டு புடவையை கட்டிக்கொண்டு அங்கிருந்து வெளியே சென்று பார்த்தாள். 

 

வெளியே ஆள் நடமாட்டம் இல்லாமல் இருப்பதை பார்த்து உறுதி செய்து கொண்டு அங்கிருந்து காட்டின் உள்ளே ஓட ஆரம்பித்தாள் பின்னே திரும்பி கூட பார்க்காமல் தலைதெறிக்க ஓட ஆரம்பித்தாள். 

 

காலையில் இருந்து சாப்பிடாதது வேறு தலை சுற்றுவதை போல் இருக்க ஓடி களைத்தவள் ஓரு இடத்தில் மூச்சிறைக்க நின்று கொண்டிருந்தாள். 

 

அப்போது அவளின் பின்னே ஏதோ நிழலாடுவதை போல் தெரிய திரும்பி பார்த்தாள் அங்கே பெரிய காட்டு யானை ஒன்று அவளை பார்த்து கொண்டு நின்றிருந்தது 

அதன் பின்னே ஒவ்வொரு யானையாக ஒரு யானை கூட்டமே வர ஆரம்பித்தது. 

 

அனுவுக்கு அந்த யானையை பார்த்து பயத்தில் உடல் நடுங்க ஆரம்பித்தது 

அங்கிருந்து மீண்டும் தலை தெறிக்க ஓட ஆரம்பித்தாள். 

 

அனு பின்னே யானை வருகிறதா என்று திரும்பி பார்த்து கொண்டே ஓடிக்கொண்டிருந்தவள் எதிரில் இருந்த முள் கொடியை கவனிக்கவில்லை அந்த கொடியில் ஓடி கால் வைக்க அவள் காலில் பெரிய காட்டு கருவேலம் முள் குத்தி கிழித்தது “அம்மா” என்று கத்தி கொண்டே கீழே விழுந்தாள் உள்ளங்காலில் முள் குத்தி கிழித்து ரத்தம் வழிந்து கொண்டிருக்க அப்படியே மயங்கி சரிந்தாள். 

 

அவள் மீண்டும் கண்விழிக்கும்

அதே குடிசையில் இருக்க தேம்பி தேம்பி அழுக ஆரம்பித்தாள். 

 

அவளின் எதிரே இருந்த வயதான பெண்மணி வில்லாளனிடம் ஏதோ பேசிக் கொண்டிருந்தார் தன் கையில் இருந்த இலை மருந்தை அவனிடம் கொடுத்துவிட்டு சென்றார். 

 

அவர்கள் இருவரும் பேசிய எதுவும் அவளுக்கு விளங்கவில்லை அந்த வயதான பெண்மணி அங்கிருந்து சென்றவுடன் அந்த ஓலை கதவை அடைத்துவிட்டு வந்த வில்லாளன் அவளை தூக்கி அமர வைத்தான். 

 

தன் கையில் மருந்தை அவள் காலில் முள் குத்திய இடத்தில் வைத்து துணியை கிழித்து கட்டினான் 

அவளோ வலியில் “ஸ்ஸ்” என்று முகம் சுளிக்க “இரண்டு நாள்ல சரியா போயிடும்” என்று கூறிக் கொண்டே இறுக்கமாக கட்டி முடித்தான். 

 

அவன் கட்டி முடித்தவுடன் தன் காலை அனு வெடுக்கென்று எடுத்துக் கொண்டாள் வில்லாளன் அவள் அருகில் வந்து அவளின் புடவையில் கை வைத்து விலக்க போக அவளோ அவனை பார்த்து முறைத்தாள். 

 

“உடம்புலையும் காயம் இருக்கு மருந்து போடணும்” என்றான் 

“பரவாயில்லை என் கிட்ட கொடு நானே போட்டுக்குறேன்” என்றாள் அவனை முறைத்து கொண்டே அவனும் அவள் கையில் மருந்தை கொடுத்துவிட்டு அங்கிருந்து அருவாள் ஈட்டி அனைத்தையும் தன் கையில் எடுத்து கொண்டான்

“நான் வெளியே போறேன் அல்லி சோறு எடுத்துட்டு வருவாள் சாப்பிடு திரும்பி தப்புச்சு போறன்னு உடம்பை புண்ணாக்கிக்காத” என்றான். 

 

“நான் ஒரு நாள் இங்கிருந்து தப்பிச்சு போக தான் போறேன்” என்றாள் கோபத்துடன் கண்களில் வழிந்த கண்ணீரை அடக்கி கொண்டே

“எனக்கும் உன்னை இங்கே வச்சிக்க ஒன்னும் ஆசையில்லை உடம்பு முடியலை ராவுல தள்ளி படுப்பன்னுலாம் நினைக்காத ராத்திரி வருவேன் அதுக்குள்ள சாப்பிட்டு உடம்பை தேத்தி வச்சிக்க நான் வாரேன்” என்று கூறிவிட்டு அங்கிருந்து சென்றான். 

 

அனு தன்னால் இவனை எதுவும் செய்ய முடியவில்லையே என்று நினைத்து கண்ணீர் வடித்து கொண்டிருந்தாள். 

 

ஆரோன் ஐபிஎஸ் ஹைதராபாத்தில் இருந்து சென்னை வந்து சேர்ந்தான் அவன் முதலில் சென்றது அன்று பார்ட்டி நடந்த இடத்துக்கு தான்

அனுவின் அறையின் உள்ளே சென்று சுற்றி பார்த்தவன் குளியலறைக்குள் சென்றான். 

 

அங்கே இருந்த திரையின் பின்னே ஒரு குறுங்கத்தி ஒளித்து வைக்கப்பட்டு இருந்தது அதை தன் கையில் கை உறை அணிந்து கொண்டு எடுத்து கொண்டான். 

 

அனு இங்கிருந்து செல்லும் போது கத்தவில்லை என்றாள் அவள் கண்டிப்பாக மயக்கத்தில் தான் இருந்திருக்க வேண்டும் ஆக அவள் சாப்பாட்டில் ஏதோ மயக்க மருந்தை கலந்திருக்க வேண்டும் என்று யூகித்தவன். 

 

அன்று சாப்பாடு பரிமாறியவர்கள் சமைத்தவர்கள் என்று  அனைவரையும் வரிசையாக நிற்க வைத்து விசாரிக்க ஆரம்பித்தான். 

 

அனைவரையும் பார்த்து கொண்டே நடந்து வந்தவன் ஒருவன் பார்வை மட்டும் வித்தியாசமாக இருக்க ஆரோன் அவன் தோளில் கைப்போட்டு “சொல்லு அனுவோட சாப்பாட்டுல என்ன கலந்து கொடுத்த” என்று கேட்டான். 

 

“சார் நான் எதுவும் பண்ணலை சார்” என்று கூறி முடிக்கும் முன்னே அவன் முகத்தில் ஓங்கி குத்தினான் அவன் மூக்கில் இருந்து ரத்தம் ஒழுக ஆரம்பித்தது. 

 

“சார் சொல்லிட்றேன் சார் ஒருத்தன் வந்து பத்தாயிரம் பணம் கொடுக்குறேன் அந்த பொண்ணு குடிக்கிற தண்ணீல ஒரு மருந்தை கலந்து கொடுன்னு சொன்னான் சார்” என்றான் அழுது கொண்டே. 

 

“எவன் காசு கொடுத்தாலும என்ன வேணும்னாலும் பண்ணுவியா டா” என்று கேட்டு கொண்டே அவனை மீண்டும் அடித்தவன் “சொல்லு அவன் யாரு” என்று கேட்டான். 

 

“எனக்கு தெரியலை சார் பார்க்க காட்டுவாசி மாதிரி இருந்தான்” என்றான்.