என் வினோதனே 3

அத்தியாயம் 3

 

“என்ன சார் சொன்ன எந்த பொண்ணு வேணும்” என்று ரோசி அவன் கூறியதை கவனிக்காமல் மீண்டும் அவனிடம் கேட்க

“ஒரு தடவை சொன்னா காது கேட்க்காதா எனக்கு இவள் தான் வேணும்” என்று அஜய் அவளின் அருகில் வந்து கையை பிடிக்க ரோசி அதிர்ச்சியுடன் எழுந்து நின்றுவிட்டார். 

 

“ஏய் என் கையை விடு வலிக்குது” என்று அழுது கொண்டே இருந்தாள் மல்லிகா ரோசியின் இளைய மகள்

அஜய் விடாமல் அவளின் கையை பிடித்து இருந்தான் அவளின் இதழ் முழுக்க சாக்லேட் அப்பி இருக்க அந்த குட்டி இதழ்கள் அத்தனை கவர்ச்சியாக தெரிந்தது அவனுக்கு 

அவளின் மூக்கில் மின்னி கொண்டு இருந்த ஒற்றை கல் பதித்த வைர மூக்குத்தி அவனை வா வா என்று அழைத்தது. 

 

“சார் அவள் கையை வூடு” என்று அஜய்யின் கையை அவள் கையில் பிரித்தெடுத்தார் ரோசி உடனே அவள் பயத்துடன் ஓடிச்சென்று ரோசியின் பின்னே ஒளிந்து கொண்டு பயந்த விழிகளுடன் அஜய்யை லேசாக எட்டி பார்த்தாள் அவளின் பார்வை கூட அவனுள் தீயை மூட்டியது. 

 

“சார் என்னை பாரு அவளுக்கு என் மத்த பொண்ணுங்க மாதிரி விவரம் தெரியாது நான் இன்னும் அவளை தொழிலுக்கு விடலை” என்று ரோசி காட்டமாக கூற. 

 

அஜய் தன் பேன்ட் பாக்கெட்டில் இருந்த செக்புக் ஒன்றை அவரின் முன்னே தூக்கி போட்டவன் “இதுல எவ்வளவு அமெளன்ட் வேணும்ன்னாலும் ஃபில் பண்ணிக்கோ எனக்கு இவள் மட்டும் தான் வேணும்” என்றான் போதையில் சிவந்து விழிகளுடன் போதையெற்றும் அவளின் விழிகளை பார்த்து கொண்டே. 

 

ரோசியின் கண்கள் அந்த செக்புக்கையே பார்த்து கொண்டு இருந்தது அவருள் ஒரு சிறிய தடுமாற்றம் எப்போதும் பணம் ஒன்றை குறிக்கோளாக நினைப்பவருக்கு இன்று இன்னும் பணத்தாசை அதிகம் வந்தது “அப்படியெல்லாம் என் பொண்ணை தூக்கி கொடுக்க முடியாது சார்” என்று இந்த முறை அவரின் குரல் தடுமாற்றத்துடன் வந்தது முன்பு இருந்த தெளிவு இல்லை. 

 

அதை புரிந்து கொண்ட அஜய் “ஐம்பது லட்சம் தரேன் இவள் எனக்கு வேணும் ஆறு மாச கான்ட்ராக்ட் போட்டுக்கலாம்” என்றான் அஜய் அவரின் கண்ணை பார்த்து

“ஆறு மாசம்லாம் விட முடியாது சார்” என்று அவர் மறுக்க. 

 

“ஒரு கோடி தரேன் நல்லா யோசிச்சு உன் முடிவு என்னன்னு நாளைக்கு சொல்லு” என்று கூறிவிட்டு அஜய் அங்கிருந்து செல்ல போக ரோசி சற்றும் யோசிக்காமல் “சார் எனக்கு சம்மதம் நீங்க இப்போவே கூட கூட்டிட்டு போங்க” என்றார் ரோசி. 

 

அஜய் இதழ் ஓரத்தில் மெல்லிய புன்னகையுடன் திரும்பியவன் “ஓகே நாளைக்கு மார்னிங் அக்ரிமென்ட்டோட வரேன்” என்றவனின் கண்கள் அவரின் பின்னே ஒளிந்து அவனை எட்டி பார்த்துக் கொண்டு இருந்த மல்லிகாவின் மீது படிந்துவிட்டு மீண்டது அதன் பின் திரும்பி பார்க்காமல் தன் காரை எடுத்துக் கொண்டு அங்கிருந்து சென்றான். 

 

ரோசிக்கு சந்தோசம் தாளவில்லை 

தன் பின்னே இருந்த மல்லிகாவை தன் முன்னே இழுத்தவர் “ஜோசியக்காரன் அப்போவே சொன்னா உன் கடைசி மகளால தான் உனக்கு அதிர்ஷ்டம் கொட்ட போகுதுன்னு அப்போ புரியலையே இப்போ தான் புரியுது என் ராசாத்தி” என்று அவளின் கன்னம் தொட்டு நெட்டி முறித்தார். 

 

“மல்லிகா தங்கம் நாளைக்கு அந்த மாமா வந்த உடனே அவர் கூட அழகா கிளம்பி போகனும் அவரு என்ன சொன்னாலும் செய்யனும்” என்று தன் மகளுக்கு அறிவுரை கூறிக்கொண்டு இருக்க 

“அம்மா நான் அவர் கூட போக மாட்டேன் எனக்கு அவரை பார்த்தா பயமா இருக்கு பார்க்க ஜாக்கிசான்ல வர பீமா மாதிரி இருக்காரு” என்றாள் தன் பயந்த விழிகளுடன். 

 

அவரின் மூத்த மகள் ஜான்சி ரோசியின் அருகில் வந்தாள் “அம்மா என் வாழ்க்கையை சீரழிச்சது பத்தாதுன்னு இவள் வாழ்க்கையையும் சேர்த்து அழிக்கனுமா அவள் பாவம் மா சொன்னா கேளுங்க அவள் ஒருத்தியவாது நல்லா வாழ விடுங்க ஒரு நல்ல பையனா பார்த்து கட்டி வைங்க” என்றாள் கண்கள் கலங்க தங்கையின் மீதுள்ள அக்கறையில்.

 

“ஏய் அறிவுக்கெட்டவளே உன்னையும் உன் தங்கச்சியையும் கட்டிக்க தான் இங்கே மாப்பிள்ளைங்க வாசல்ல வரிசை கட்டி நிக்குறாங்களா இவளை கட்டி அவன் ஒரு கோடி தருவானா மிஞ்சி மிஞ்சி போனா ஒரு புள்ளையை தருவான் அவ்வளவு தான் நான் என்ன பண்ணனும்ன்னு நீ எனக்கு அறிவுரை தர வேண்டாம் நான் உங்களை பெத்தவள் உங்களுக்கு எது நல்லதுன்னு எனக்கு தெரியும்” என்றார் ரோசி கோபத்துடன். 

 

“சரி ஆனா இன்னும் இரண்டு வருஷம் போகட்டும் அவள் சின்னப் பொண்ணு அதுக்குள்ளையே அவளை தொழிலுக்கு அனுப்பாத மா” என்றாள் ஜான்சி. 

 

“என் ஆத்தாக்காரி எனக்கு 15 வயசா இருக்கும் போதே என்னை தொழிலுக்கு அனுப்புனா இவள் நாலு வருஷம் மூத்தவளா தான இருக்கா எல்லாம் சரியான வயசு தான் அவன் எவ்வளவு பெரிய பணக்காரன்னு தெரியுமா டி அப்படியே உனக்கு சினிமாவுல நடிக்க வாய்ப்பு கூட கேட்க்கலாம்” என்றார். 

 

“நீ என்னை சமாதானம் பண்ண பார்க்காத என் கண்ணு முன்னாடியே என் தங்கச்சி வாழ்க்கை அழிஞ்சி போறதை என்னால பார்த்துட்டு சும்மா இருக்க முடியாது மல்லிகா நீ என் கூட வா” என்று அவளின் கைப்பிடித்து இழுக்க ரோசி அவளின் கையை பிடித்து கொண்டார். 

 

அவரின் பக்கத்தில் இருந்த புரோக்கர் மணி “ஏன் மா உங்க அம்மா தான் இவ்வளவு சொல்றாங்களே அவங்க பேச்சை கேட்டா என்ன” என்றான். 

 

“யோவ் புரோக்கரு எல்லாம் உன்னால ஒழுங்கா வாயை முடிக்க இல்லை மூஞ்சை உடைச்சிருவேன்” என்றவள் மல்லிகாவின் கையை பிடித்து அங்கிருந்து இழுத்து செல்ல போக ரோசி அவளின் கையை விடாமல் கெட்டியாக பிடித்து கொண்டார் “டேய் எவன்டா அங்கே இங்கே வாங்க டா” என்று கத்தி அழைக்க இரண்டு மூன்று ஆண்கள் அங்கே ஓடி வந்தனர். 

 

“இவளை கூட்டிட்டு போய் அந்த இருட்டு ரூம் உள்ள போடுங்க டா” என்று ஜான்சியை பார்த்து கூறினார். 

 

அவர்கள் அவள் அருகில் நெருங்கி பிடிக்க “டேய் என்னை விடுங்க டா” என்று ஜான்சி கத்தி கொண்டே இருக்க அதையெல்லாம் கண்டுகொள்ளாமல் அங்கிருந்து இழுத்து சென்று அந்த இருட்டு அறையில் அடைத்தனர் புதிதாக வரும் பெண்கள் எப்போதும் அந்த இருட்டு அறையில் தான் அடைக்கப்படுவார்கள் ஜான்சியின் சத்தம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அடங்கி போனது. 

 

மல்லிகா இதையெல்லாம் பயத்துடன் பார்த்து கொண்டே இருந்தவள்

“அம்மா அக்கா பாவம் மா வெளியே விட சொல்லு” என்று அழுக

“உங்க அக்காவை வெளியே விட சொல்றேன் ஆனா நீ இன்னைக்கு வந்தாரே சினிமாக்கார மாமா அவர் கூட போகனும் நீ போனா உங்க அக்காவை வெளியே விடுவேன்” என்றார் ரோசி வன்மத்துடன். 

 

“சரி மா நான் போறேன் அக்காவை வெளியே விட சொல்லு அவள் பாவம்” என்றாள் “நாளைக்கு காலையில நீ போன உடனே அக்காவை வெளியே விட சொல்றேன்” என்றார் ரோசி. 

 

“எனக்கு அக்கா இப்போவே வேணும்” என்று அடம்பிடிக்க 

“டேய் அந்த நெருப்புல காய்ச்சின கம்பியை எடுத்துட்டு வாங்க டா” என்று குரல் கொடுத்தார் ரோசி அடுத்த கணம் நெருப்பில் பழுக்க காய்ச்சி சிவந்து போன கம்பியுடன் அங்கே வந்தனர் இருவர் அதை பார்த்த மல்லிகா பயந்து போய் ரோசியின் கையை பிடித்து கொண்டாள். 

 

இவர்களின் வழிக்கு வராத பெண்களை வழிக்கு கொண்டு வர எப்போதும் அங்கே நெருப்பில் காய்ச்சிய கம்பி இருக்கும். 

 

அதை பார்த்தவள் இன்னும் பயந்து போக “மல்லிகா போய் தூங்குறியா” என்று கூற “ம்ம் போறேன் மா பயமா இருக்கு சூடு வேண்டாம்” என்றாள். 

 

“நீ போய் சமத்தா தூங்குனா அம்மா உனக்கு சூடு வைக்க மாட்டேன்” என்றார் ரோசி மல்லிகா பயத்துடன் தன் கையில் இருந்த சாக்லேட்டை தூக்கி எறிந்துவிட்டு அங்கிருந்து ஓடிச் சென்று தன் படுக்கையில் விழுந்தவள் போர்வையை இழுத்து போர்த்தி கொண்டு படுத்து கொண்டாள். 

 

அங்கே சுற்றியிருந்த பெண்கள் ரோசியை வேடிக்கை பார்த்து கொண்டே இருக்க “என்னங்க டி இங்கே வேடிக்கை உங்க ரூமுக்கு போய் படுங்க டி” என்று கத்த அனைவரும் அங்கிருந்து சென்றுவிட்டனர் அவரை எதிர்த்து பேசும் அளவுக்கு தைரியம் அங்கிருந்த யாருக்கும் இல்லை. 

 

மல்லிகாவுக்கு எப்போதும் நெருப்பை கண்டாலே பயம் அவள் சிறு வயதில் இருக்கும் போது இருந்தே பல இடங்களில் சூடு வாங்கி இருக்கிறாள். 

 

அஜய் நேரே தன் வீட்டிற்க்கு தள்ளாடி கொண்டே கலைந்த தலைமுடி கசங்கி போன சட்டையுடன் வரும் போதே அவன் தாய் அவனை பார்த்துவிட்டார் அவருக்கு தெரிந்து போனது அவன் குடித்துவிட்டு தான் வந்திருக்கிறான் என்று. 

 

இப்போது எதுவும் கேட்க வேண்டாம் காலை பார்த்து கொள்ளலாம் என்று நினைத்தார் மறுநாள் காலை பொழுது விடிய அஜய் எங்கேயோ கிளம்பி வெளியே வந்தான் அவன் கையில் ஒரு டிராலி வேறு இருந்தது 

லதா அவனை சந்தேகமாக பார்க்க. 

 

“மம்மி நான் கொஞ்ச நாள் தனியா நம்ம அப்பார்மென்ட்ல இருக்கலாம்ன்னு இருக்கேன்” என்று கூற அவர் மேற்கொண்டு ஏதோ கேட்க வர “எதுவும் கேட்க்காதிங்க எல்லாம் உங்களுக்கு நேரம் வரும் போது சொல்றேன்” என்றான். 

 

அவன் அங்கிருந்து செல்ல போக வேல்முருகன் காரில் வந்து அவன் வீட்டு வாசலில் இறங்கினார்.

 

அவனை பார்த்தவர் “எங்கே கிளம்பிட்ட அஜய்” என்று கேட்டார்

“அங்கிள் நான் கொஞ்ச நாள் தனியா இருக்கலாம்ன்னு நினைக்கிறேன்” என்றான்

“நீ போற பாதை சரியில்லை அஜய் ஒழுங்க டிரீட்மென்ட்க்கு வா” என்றார். 

 

“அங்கிள் என்னோட பிரச்சனை டிரீட்மென்ட்டால சரி ஆகாது”

“அப்புறம் எப்படி சரி ஆகும்” என்று அவர் கேட்க அஜய் பெருமூச்சு ஒன்றை வெளியே இழுத்து விட்டு கொண்டவன் “எனக்கு ஒரு பொண்ணு தான் வேணும்” என்றான். 

 

அவரோ “வாட்” என்று அதிர்வுடன் கேட்க “எஸ் அங்கிள் ஐ நீட் செ** நானே சலிச்சு போற அளவுக்கு ஒருத்தி கூட வாழனும்ன்னு முடிவு பண்ணிட்டேன் எனக்கு இந்த விஷயம் சலிச்சிட்டா கண்டிப்பா எனக்கு அந்த மாதிரி தோனாது” என்றான். 

 

“இது ரொம்ப தப்பு அஜய் அந்த பொண்ணோட நிலைமையை நீ நினைச்சு பார்த்தியா நீ இப்போ இருக்க நிலமைக்கு அவளை காயப்படுத்திடுவ” என்றார்

“எனக்கு அதை பத்தி கவலையே இல்லை நான் சரி ஆகி பழைய நிலைமைக்கு வந்தா போதும்” என்று கூறிவிட்டு தன் காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான். 

 

லதா தூரத்தில் இருந்து பார்த்தவருக்கு அவர்கள் பேசிய எதுவும் கேட்கவில்லை ஒன்றும் புரியாமல் நின்றிருந்தார்.