புள்ளி மேவாத மான் – 15

15  – புள்ளி மேவாத மான்

 

    என்ன தான் வெற்றியும் கருணாவும் பேக்டரியை  பார்த்து கொண்டாலும் தன் சொந்த முயற்சியால் ஆரம்பித்து அதை இரவு பகல் என பாராது வாலிப வயதுக்கு உண்டான சந்தோஷங்களை தியாகம் செய்து அதை உயர்ந்த நிலைக்கு கொண்டு வந்தான். இரவில் தூக்கத்தில் கூட பேக்டரியை பற்றிய நினைவோடு தான் தூங்குவான்.

  அவனின் லட்சிய தொழிலான் சுகர் பேக்டரியை பார்க்க முடியாமல்  வீட்டுக்குள் அடைந்து கிடக்கும் நிலையை தனா அறவே வெறுத்தான். அதனால் சில சமயங்களில் எழிலிடம் எரிச்சலை காண்பித்து விடுவான். பிறகு அதற்காக வருத்தம் கொண்டு எழிலிடம் சமாதானமும் பேசுவான்.

 அவனை புரிந்து கொண்டு இருக்கும் எழில் அவனின் கோபத்தையும் எரிச்சலையும் தன் வழக்கமான சிரிப்புடன் கடந்து விடுவாள். அவனை தன் அன்பாலயே இயல்புநிலைக்கும் கொண்டு வந்துவிடுவாள் .

 விபத்து முடிந்து இரண்டு மாதங்கள் ஆன நிலையில் தனா ஓரளவு யாரையும் எதிர்பார்க்காமல் வாக்கரின் உதவியோடு தன் வேலைகளை தானே செய்து கொண்டான். திடகாத்திரமான உடல் என்பதாலும் எழிலின் ஆரோக்கியமான கவனிப்பாலும் அவனின் எலும்புகள் விரைவாக கூடிவிட… டாக்டர் அறிவுரைப்படி காலையிலும் மாலையிலும் வாக்கிங் ஸ்டிக் வைத்து நடக்க பழகினான். முதலில் காலை ஊன்றி நடக்க சிறிது தடுமாறினாலும் அவனின் தொழில் வெறியே அவனை நடக்கும் உத்வேகத்தை கொடுத்தது.

 தினமும் வேலை முடிந்து தங்கள் வீட்டிற்கு செல்லும் முன் சுந்தரமும் கண்ணனும் தனாவை வந்து பார்த்து விட்டு தான் செல்வர். அன்றும் அது போல வந்தவர்கள் தனாவிடம்,

 “தம்பி வெற்றி கல்யாண படி அரிசிய கொண்டு போய் குலதெய்வத்துக்கு பச்சப்  போடனும். இப்பவே ரொம்ப தள்ளி போயிடுச்சு.. வர வெள்ளிக்கிழமை போலாமா.. உன்னால வரமுடியுமாய்யா… மெதுவா அலுங்காம காருல போயிட்டு வந்திடலாமா..”

 “நீங்க போயிட்டு வாங்க சித்தப்பா.. என்னால ரொம்ப நேரம் உட்கார்ந்துட்டு வரமுடியாது. அது இல்லாம அங்கயும் வந்து உட்கார்ந்து தான் இருக்கனும் கால்வலி எடுத்துக்கும்”

 “நீ இல்லாம எப்படிய்யா.. உன்ன விட்டு எதுவும் செஞ்சதில்லையே… வேணா பூசைய அடுத்த மாசம் வச்சுக்கலாமா..”

 “அதனால என்ன சித்தப்பா சந்தர்ப்ப சூழ்நிலை… எனக்காக பண்ண வேண்டிய பூசைய தள்ளி போட வேணாம். நான் வேணா எழில அனுப்பி வைக்கறேன்”

 சுந்தரம் என்ன செய்ய என யோசனையில் ஆழ்ந்து விட கண்ணன் தான் “அண்ணா….அதான் தனா சொல்றான்ல… அவன் உடம்பையும் பார்க்கனும்ல.. அரசிய அனுப்பறான்ல.. தம்பிக்காவும் வேண்டிக்கலாம் ண்ணா..சாமி காரியத்த தள்ளி போட வேணாம்” என்க

 சுந்தரமும் ஒருவழியாக சமாதானமாகி வெள்ளிக்கிழமை போவது என முடிவு செய்து எழிலை வருமாறு அழைத்து விட்டு கிளம்பினர்.

 அவர்கள் சென்று சிறிது நேரம் தனா டீவி பார்த்து கொண்டு இருக்க… எழிலின் சத்தமே இல்லை. முதலில் தனா கவனிக்கவில்லை.  ஏதாவது கொண்டு வந்து சாப்பிட சொல்லி நச்சரிப்பா.. இல்லையா இப்படி உட்காரதிங்க.. நடங்க.. என படுத்துவா.. இபப என்னடா ஆளையே காணோம் என கொஞ்ச நேரம் கழித்தே உணர்ந்தவன்

 “எழில்.. எழில் எங்க இருக்க… இங்க வா” என கூப்பிட்டான்.

 எப்ப கூப்பிட்டாலும் சொல்லுங்க மாமா என வருபவள் அமைதியாக வந்து நின்றாள். என்னடா இது என முகம் பார்க்க.. முகத்தை தூக்கி வைத்து கொண்டு எங்கோ பார்த்து கொண்டு நின்றாள்.

“எழில்.. என்னாச்சு”

 அதற்கும் பேசாமலே முறுக்கி கொண்டு நிற்க… எரிச்சல் அடைந்தவன்…

 “ஏய்… இப்ப எதுக்குடி இப்படி நிற்கற… சொல்லப் போறியா இல்லையா” சத்தம் போட…

 ” நீங்க எப்படி பெரிய மாமாட்ட அப்படி சொல்லலாம். என்னைய அனுப்பி வைக்கறேனு.. நீங்க வராம நான் மட்டும் எப்படி போவேன். அதுவும் இப்படி உங்களை விட்டுட்டு என்னால எல்லாம் போக முடியாது…” படபடவென பொரிந்தாள்.

 அவள் பொரிந்து கொட்டியதில் கலகலவென சிரித்துவிட்டான்.

 “நான் என்ன சொல்லிட்டு இருக்கேன். நீங்க சிரிச்சிட்டு இருக்கறிங்க… என்னய பார்த்தா  உங்களுக்கு சிரிப்பா இருக்கா…”

 “அது இல்லடி குலதெய்வ கோயிலுக்கு தான கூப்பிடறாங்க.. நம்ம வீட்டு சார்பா யாராவது போகனும் தான…” 

“உங்கள தனியா விட்டுட்டு என்னால போகமுடியாது. உங்களுக்கு ஏதாவது தேவைனா யார் செய்வா.. இல்லையா வாங்க இரண்டு பேருமே பூசை நேரத்துக்கு போயிட்டு முடியவும் வந்திடலாம்”

 “சொன்னா கேளு எல்லாரும் பார்க்க ஸ்டிக் வச்சு நடக்க சங்கடமா இருக்கு…. ஆயா இருக்குது எதுனா  அதுகிட்ட கேட்டு வாங்கிகறேன்”

 அப்பவும் எழில் ஏதும் பேசாமல் இருக்க… 

 “கண்டிப்பா நீ போற..” என்றான் கட்டளையாக..

 இரவு வரை முகத்தை தூக்கி வைத்து கொண்டே எல்லாம் செய்தாள். அறைக்கு வந்கவள் பாயை விரித்து போட்டு படுத்தாள். அன்றைய இரவுக்கு பிறகு அவனை லேசாக அணைத்தவாறு படுப்பவள் இன்று வேண்டும் என்றே செய்ய….

 பார்த்ததும் தனா எரிச்சலுடன் 

“எழில் மேல வந்து படு”

 சுவற்று பக்கம் திரும்பி படுத்திருந்தவள்அமைதியாகவே இருக்க…”ப்ச்ச் இப்ப மேல வரயா இல்ல நான் உன்கூட கீழ படுக்கவா..”

 அப்பவும் அமைதி அமைதியோ அமைதி.

 தனா எழுந்து வாக்கிங் ஸ்டிக் எடுக்க… அந்த சத்தத்தில் அடித்து பிடித்து எழுந்து அவனுக்கு அந்தபுறமாக சென்று படுத்துக் கொண்டாள்.

 இப்பவும் தனாவிற்கு முதுகு காட்டி படுத்திருந்தவளை பார்க்க எரிச்சல் போய் சிரிப்பு தான் வந்தது. இவனே இழுத்த அணைக்க.. அவள் திமிற…. கொஞ்ச நேரம் இழுபறியாக இருக்க…

 “ஆ…ஆ.. அம்மா வலிக்குது” என தனா கத்த..

 “ஐயோ.. மாமா.. எங்க வலிக்குது” என பதறி போய் முதுகு இடுப்பு என ஆராய்ந்தவளை பார்த்து கடகடவென சிரிக்க.. 

“எல்லாம் நடிப்பா.. உங்கள..” என சிணுங்கி கொண்டே நெஞ்சில் குத்த…

 அவளை மேலே இழுத்துப் போட்டு கொண்டான்.

 “வேணாம் மாமா வலிக்கும்”

 “வேணும்டி” என்றான் விசமமாக…

“மாமா ப்ளீஸ் ஆப்ரேஷன் பண்ண உடம்பு ஏதாவது பிரச்சினையாகிட போகுது”

 “ப்ளீஸ்டி ப்ளீஸ்டி”என கெஞ்சி கெஞ்சியே அவளை மசிய வைத்தான்.மெது மெதுவாக அவளை ஆக்ரமித்தான். நிதானமாக அவளை ஆட்கொண்ட போதும்.. அவனுக்கு அவள் ஒத்துழைத்த போதும்… அவள் மனதில் பயம் இருக்க தான் செய்தது.

 ஆனால் அவனுக்கோ தொழிலை பார்க்காமல் வீட்டில் முடங்கி கிடந்ததால் மனதில் மண்டி கிடந்த எரிச்சல் மறைந்து மனம் இறகு போல லேசான உணர்வு.

 அவன் முகத்தில் இருந்த மலர்ச்சியை கண்ட பிறகே அவளுக்கு நிம்மதியும் சந்தோஷமும்… அவளுக்கும் நீண்ட நாட்களுக்கு பிறகு கிடைத்த கணவனின் அருகாமையல்லவா…

 ஊடலை கூடலில் முடித்து வைத்தவன்”எழில் நாளைக்கு கோயிலுக்கு போற தான” என்க

 “மாமா நீங்க இல்லாம..” என மெல்ல இழுக்க..

 “அடம் பண்ணாத எழில் கோயிலுக்கு போகலைனு சொல்லகூடாது. எனக்காக.. நமக்காக போயிட்டு வா”என மேலும் ஏதோ சொல்லி சமாதானப் படுத்தினான்.

 வெள்ளிகிழமை காலையிலேயே எல்லோரும் கோயிலேக்கு கிளம்பினர். எப்போதும் எல்லோருக்கும் முன்ன கிளம்பி  மாமியார்களிடம் என்ன செய்ய ஏது செய்ய என கேட்டு எல்லாம் இழுத்து போட்டு கொண்டுசெய்பவள்… 

இன்று தனாவையே சுற்றி சுற்றி வந்தாள். விடியும் முன்பே எழுந்து அவனுக்கு சமைத்து எடுத்து வைத்து…அவனுக்கு தேவையான எல்லாம் செய்து என… 

மாமா  காலைலயும் மதியமும் டைமுக்கு சாப்பிடுங்க.. டேப்லெட்  எடுத்து வச்சிருக்கேன்… அதிகம் நடக்காதிங்க…எதுனாலும் ஆயாகிட்ட கேளுங்க… என எதாவது நிமிடத்துக்கு ஒரு தரம் சொல்லி கொண்டே இருந்தாள்.

 இருளாயி பாட்டி கூடநான் இருக்கேன்ல நான் பார்த்துக்கிறேன் ராசாவ என சொல்ல…

 தனாவிற்கே சலித்து போய் முதல்ல கிளம்புடி என சத்தம் போட.. அப்போதும் மாமா பத்திரமா இருங்க.. என சொல்லி அவனின் முறைப்பை வாங்கி கொண்டு தான் சென்றாள்.

 காலை உணவை சாப்பிட்டு விட்டு டீவி பார்த்து கொண்டு இருந்தான் தனா. கொஞ்ச நேரத்திலேயே அவனுக்கு எழில் இல்லாது ஏதோ போல இருந்தது. எந்நேரமும் மாமா மாமா என நாய்குட்டிபோல பின்னாலயே திரிவாள். இப்ப வீடே வெறிச்சோடி போனது போல இருந்தது தனாவிற்கு…

 அவளை பற்றி அசை போட்டு கொண்டு இருக்க… அதை கலைக்கவென  பேக்டரி மேனேஜர் வந்தார்.

 “குட்மார்னிங் சார்” 

“குட்மார்னிங்.. சொல்லுங்க குமார் “

“சார் ஜி எஸ் டி பைல் பண்ணனும் சார். அந்த பைல் உங்ககிட்ட தான் இருக்குனு கருணா சார் சொன்னார் இன்னைக்கு ஆடிட்டர் கிட்ட சப்மிட் பண்ணனும்” என சொல்ல..

விபத்துக்கு முன்பு அக்கௌன்ட் செக் பண்ண வீட்டுக்கு எடுத்து வந்து மேலே தங்கள் அறையில் வைத்தது ஞாபகம் வந்தது . மேலே செல்லவேண்டும். வேறு வழியின்றி தானே வாக்கிங் ஸ்டிக் உதவியுடன் ஒவ்வொரு படியாக மெல்ல ஏறி சென்றான்.

எங்கு வைத்தோம் என ஞாபகம் இல்லாமல் எல்லா கப்போர்டிலும் தேடினான். அப்படி தேடும்போது எழிலின் துணிகளுக்கு இடையே ஒரு டைரி இருப்பதை கண்டவன் என்ன இது என அதையும் பைலையும்  தேடி இரண்டையும் எடுத்து கொண்டு கீழே வந்தான்.

மானஜேரிடம் பைலை கொடுத்து அனுப்பி விட்டு  டைரியோடு

 அறைக்கு வந்தான். டைரியை பிரிக்க முதல் பக்கத்தில் நட்ட நடுவே ஜெய் மாமா என்று பெரிய எழுத்தில் எழுதி இருந்தாள்.

 அடுத்த பக்கத்தில்….

 மார்ச் மாதம்

 கடைசி எக்ஸாம்  அப்பாடா முடிச்சிட்டா.. நாளைல இருந்து ப்ரீபேர்ட் தான். பத்மா கலையோட பாண்டி தாயம் அஞ்சாங்கல் எல்லாம் விளையாடனும். டிவி பார்க்கனும்.. தூங்கனும்..என நினைத்துக் கொண்டே எக்ஸாம் எழுதினேன். வீட்டுக்கு வந்து சாப்பிட்டு சீக்கிரம் தூங்கிவிட்டேன். 

அடுத்த நாள்

 காலையிலேயே அம்மா என்ன எழுப்பி தாத்தா இறந்துட்டாராம் மலையனூர் போகனும்னு சொன்னாங்க.

 என் ஆசையெல்லாம் புஷ்வானமாகிவிட்டது. இந்த தாத்தா லீவுல தான் சாககனுமா.. என எரிச்சலாக வந்நது.

  நாங்க எல்லோரும் மலையனூர் போனோம். அம்மா தாத்தாவை பார்த்ததும் கதறி அழுதாங்க. யார் யாரோ வந்தாங்க பாட்டியையும் அம்மாவையும் கட்டி பிடிச்சு அழுதாங்க… நேரமாக ஆக எனக்கு பசிச்சுது.. யாருகிட்ட கேட்க என தெரியலை… பின்புற திண்ணைல உட்கார்ந்து இருந்த என் பக்கத்தில் வந்து உட்கார்ந்தாங்க லட்சுமி அத்தை. அப்ப எனக்கு அவங்களை தெரியாது.

 “பாப்பா.. உன் பேரென்ன..”

 “எழிலரசி”

 “முகம் வாட்டமா இருக்கு… பசிக்குதா…” என முகத்தை வாஞ்சையடன் தடவி கேட்க…

 உதடு பிதுக்கி.. கண்களில் கண்ணீர் தேங்க…ஆமாம் என தலையாடட்டினேன்.

 “பக்கத்து வீடு தான் அத்தை வீடு. வரயா… அத்தை சாப்பாடு கொடுக்கறேன்”

 கண்களில் சாந்தமும்  புன்னகை நிறைந்த முகத்தோடு அன்பாக பேசும் லட்சுமி அத்தையை  பார்த்தவுடன் எனக்கு பிடித்திருந்தது.

 “ம்ம்.. வரேன்” என தலையாட்டிய என்னை கூட்டிக்கொண்டு போனார் அத்தை. துக்கவீட்டிற்கு திரும்பவும் போகனும்ங்கறதால வீட்டுக்குள் போகாம பின்வாசலுக்கு தான் போனோம்.

 அங்க தொழுவத்துல புசுபுசவென குட்டி குட்டி முடியோடு நல்ல ப்ரௌன் கலர்ல பெரிய முழியோடு அழகா இருந்தா  செல்லா…

 “இருளாயி.. இருளாயி.” என அத்தை குரல் கொடுக்க…

 உள்ள இருந்து குள்ளமா கருப்பா பேருக்கு ஏத்த மாதிரி ஒரு கிழவி வந்துச்சு…

 “ஏன் தாயி அதுக்குள்ள வந்திட்ட.. எடுத்திட்டாங்களா..” என்றது என்னை பார்த்து கொண்டே…

 “பாப்பா யாரு தாயி”

 “நம்ம கற்பகத்தோட புள்ள.. துக்கத்துல இவள யாரும் கவனிக்கல.. பசி போல வாட்டமா இருந்தா.. அதான் கூட்டிட்டு வந்தேன். சாதம் போட்டு எடுத்துட்டு வா”என அத்தை சொல்ல…

 இருளாயி கொண்டு வந்து கொடுக்கவும் அத்தையே எனக்கு ஊட்டிவிட்டாங்க.. இப்ப எல்லாம் அம்மா எனக்கு ஊட்றதில்ல… அதனால எனக்கும் பிடிச்சிருந்துச்சு…

 யாராவது வந்து போயிட்டு இருக்க என்ன கவனிக்க யாருக்கும் நேரமில்ல… அதனால நான் அத்தையை தேடி அவங்க வீட்டுக்கு போயிடுவேன்.

 காரியங்கள் முடிந்து துக்கவீடு இயல்புக்கு திரும்புவும்  பாட்டி தனியா இருப்பதால் தாத்தாவின் இழப்பில் இருந்து மீள்வதற்காகவும் என்னை அங்கேயே விட்டுட்டு போக சொல்லி எல்லோரும் சொல்ல.. அப்பாவும் சரி என்றுவிட்டார்.

 தாத்தா இறந்தது சிக்ஸ்த் முடிந்து லீவ் என்பதால் செவன்த்  அங்கேயே சேர்த்து விட்டு அப்பா அம்மா அண்ணனோடு ஊருக்கு போயிட்டாங்க…கொஞ்ச நாள் அம்மா விட்டுட்டு இருக்க  கஷ்டமா இருந்துச்சு.

 

ஜீன் மாதம்

 

லீவ் முடிந்து ஸ்கூலுக்கு போனேன். புதுஸ்கூல் எல்லாம் புதுசு ஒருபயம்.. பாட்டிக்கு வயசாயிட்டதால ஏதோ அவங்க முடிந்தளவு செய்வாங்க..  அத்தகிட்ட சடை போட்டு கொள்ள போவேனா அப்ப தான் ஜெய் மாமா ஸ்கூலுக்கு கிளம்பிட்டு இருப்பாங்க..

 அம்மாடி மாமா எவ்வளவு உசரம்..குட்டி மீசை வச்சுகிட்டு… சிரிக்கவே மாட்டாங்களா பார்க்க கொஞ்சம் பயமாயிருக்கும்.

 மாமா ப்ளஸ்டூவாம்… நல்லா படிப்பாங்களாம்.. அத்தை சொன்னாங்க…

 ஸ்கூலுக்கு போயிட்டு வந்ததும் அத்தை வீட்டுக்கு ஓடிடுவேன்.  பெரிய கண்ண உருட்டி உருட்டி பார்த்துகிட்டு என்ன பார்த்தும் துள்ளிகிட்டு என்னைசெல்லமா முட்டி  விளையாடும் செல்லாகூட  விளையாடி…ஹோம்ஒர்க முடிச்சிட்டு நானும் அத்தையும் முத்தத்துல படுத்துகிட்டு நட்சத்திரலாம் எண்ணுவோம்.

 மாமா கோச்சிங் கிளாஸ் முடிச்சிட்டு வரதுக்குள்ள நான் வீட்டு வந்துடுவேன்.அத்தைகூட சாப்பிட்டு போனு சொல்வாங்க.. மாமா வந்துட்டா.. பயந்து ஓடி வந்துடுவேன்.

 மாமா ப்ளஸ்டூ முடிச்சிட்டு மேல படிக்க குவாலியர் போயிட்டாங்க. ஜெய் மாமாவ பிரிஞ்சு அத்தையால இருக்க முடியல.மாமா தினமும் நைட்டு போன் பண்ணுவாங்க… இருந்தாலும் அத்தை  புலம்பிட்டே இருப்பாங்க.. மாணிக்க மாமா கூட அத்தைய திட்டுவாங்க.

 அதனால மாமவ பத்தி என்கிட்ட தான் நிறைய… நிறையா சொல்வாங்க… ஜெய் மாமாவுக்கு செய்ய முடியாத ஆதங்கத்தை எனக்கு செஞ்சு கொடுத்து தீர்த்துகுவாங்க..

 எழிலின் சிறுவயதில் எழுதியதை  படித்து கொண்டு இருந்தவன் போன் அடிக்கவும்.. போன் பேசிவிட்டு சின்னவயசுல ஏதோ பொழுது போகாம கிறுக்கி வச்சிருக்கா… என நினைத்து மேற்கொண்டு படிக்காம அங்கிருந்த கப்போர்டின் மூலையில் தூக்கி போட்டுவிட்டான்.

 அவனுடைய துரதிர்ஷ்டம் அடுத்தடுத்த பக்கங்களை படிக்காமல் போனான். படித்து இருந்தால் எழிலின் காதலை தெரிந்து கொண்டு இருப்பான். பின்னாளில் எழிலை பிரிய நேர்ந்திருக்காது….