17 – புள்ளி மேவாத மான்
தனா எழிலை ரொம்பவே பொறுப்பாக பார்த்து கொண்டான். எழில் தன்னை கவனித்து கொண்டது போல தானும் கவனித்து கொள்வது தனது கடமை என எண்ணினான்.
எழில் செய்தது எல்லாம் தனா மேல் கொண்ட காதலால்.. ஆனால் தனாவோ கடமையுணர்வில் செய்தான். அது தான் பின் நாளில் பிழையாகி போனது.
தனா மில்லுக்கு கிளம்பும் முன் எழிலை சாப்பாடு மருந்து எல்லாம் கொடுத்து விட்டு தான் கிளம்புவான். நடுவே குடிக்க ஜீஸ் எடுத்து வைத்து விட்டு செல்வான்.
அதை குடித்தாளா.. தூங்கினாளா…. என்ன செய்தாள்.. என கேட்டு இடையிடையே போன் செய்வான்.
அதை பார்த்த கருணாவோ கடுப்பாகி…
“டேய் என் தங்கச்சி போன் பண்ணி இதை தானடா கேட்கும். அப்ப நீ என்ன எகிறு எகிறுவ…இப்ப நீ பண்றது மட்டும் என்னவாம். அந்த புள்ளய ஓயாம போன போட்டு ரெஸ்ட் எடுக்க விடாம தொல்லை பண்ணிகிட்டு இருக்கற..”
“ஏன்டா மாசமா இருக்கா… தனியா வேற இருக்கா..கேட்கறது ஒரு குத்தமாடா..”
“அதானே எங்க அண்ண.. அண்ணி மேல உள்ள பாசத்துல கேட்குது.. யோவ் மாமா உனக்கு ஏன்யா இவ்வளவு காண்டு” என வெற்றி தனாவுக்கு கொடி பிடிக்க…
“ஆமாம்டா உங்க அண்ணன் பாசத்துல தீய வைக்க… இவ்வளவு நாளா என் தங்கச்சி தனியா தான இருந்தா… அப்ப எங்கடா போச்சு உங்க பாசம்”
“போதும் நிறுத்துடா.. சும்மா பாசமலர் படம் ஓட்டாத..” என தனா சிரித்து கொண்டே சொல்ல..
“ஆமாம் டா நாங்க பாசமலர் படம் தான் ஓட்டறோம். நீ என்ன காதலுக்கு மரியாதை செய்யறியா.. நீயும் பாசமலர் படம் தான் ஓட்டற..”
தனா மேலும் சத்தமாக சிரிக்க…வெற்றி புரியாமல் முழிக்க…
“என்னடா மாப்புள்ள புரியலையா.. உங்க நொண்ணன் பொண்டாட்டி பாசத்துல இதெல்லாம் பண்ணல.. புள்ள பாசத்துல பண்றான்”
தனாவின் சிரிப்பில் காண்டாகிய கருணா
” வேணா… இங்கிருந்தா சிரிச்சே எரிச்சல கிளப்புவான்..வாடா மாப்புள்ள வேலைய பார்ப்போம்”என வெற்றியை இழுத்து கொண்டு சென்றுவிட்டான்.
எழிலுக்கு மருத்துவ பரிசோதனைக்கு செல்லும் நாள் வர.. திலகா எழிலை தேடி வந்தார்.
“அரசி நாளைக்கு உனக்கு ஹாஸ்பிடல் போகனும் தான..”
“ஆமாங்கத்தை நாளைக்கு தான் போகனும்”
“இல்ல… நாளைக்கு நான் எங்க ஊருக்கு என் சொந்தத்துல ஒரு முக்கியமான கல்யாணம் கட்டாயம் போகனும். தப்பா எடுத்துக்காதே.. நான் வந்த பிறகு ஹாஸ்பிடலுக்கு போகலாமா..” என எழிலின் கையைப் பிடித்துக்கொண்டு கொஞ்சம் தயக்கத்துடன் கேட்க..
அவர் கேட்ட விதத்தில் எழிலுக்கே கொஞ்சம் சங்கடமாகி போனது.
“அத்தை நீங்க வந்ததுமே போலாம். நீங்க கவலைப்படாம போயிட்டு எல்லாம் முடிச்சிட்டு வாங்க..” சமாதனமாக சொல்ல..
“நான் வந்ததும் போலாம்.நான்போயிட்டு வந்திரேன்”
ஒருவாறாக திலகா கிளம்பி சென்றார். அடுத்த நாள் காலையில் தனா ஹாஸ்பிடலுக்கு போகனும்ல நானே உங்களை கூட்டி போகிறேன்னு சொல்ல..
எழில் திலகா சொல்லி சென்றதை சொல்ல… தனாவோ யாரும் வேணாம் நானே கூட்டிட்டு போகிறேன். என்று எழில் சொல்ல சொல்ல… கேட்காமல்… பிடிவாதமாக அழைத்து சென்றான்
மருத்துவ பரிசோதனை எல்லாம் முடிந்து தனா டாக்டரிடம் சந்தேகங்கள் என்ற பெயரில் கேள்விகளாலேயே துளைத்து எடுக்க..
அவனுக்கு பதில் சொல்லியே கலைத்து போன டாக்டர் எரிச்சலுடன் எழிலிடம்
“எழிலரசி வீட்டு பெரியவங்க யாரும் வரலையா..இனி அடுத்த தடவை வரும் போது பெண்கள யாராவது கூட்டிட்டு வா”என்றிட..
சர்ரென கோபம் ஏற தனா “அப்ப என்னைய வர வேணான்னு சொல்லறிங்களா.. அதெல்லாம் நீங்க சொல்லமுடியாது. சொல்லவும் கூடாது.” என்றான் அழுத்தமாக…
“மிஸ்டர் என்ன ஓவரா பேசறிங்க..”
“கேட்கற பீஸ் கொடுக்கறோம்ல… அப்ப கேட்கறதுக்கு பதில் சொல்லி தான் ஆகனும்”
“என்ன மிரட்டறிங்களா…” என டாக்டருக்கும் தனாவுக்கும் வாக்குவாதமாக..
“பேஷண்டா நாங்க கேட்கற சந்தேகங்களை தீர்க்க வேண்டியது உங்க கடமை. பொறுப்பில்லாம பேசறிங்க”
“நொய் நொய்னு கேள்வியா கேட்டுட்டு எனக்கு பொறுப்பில்லைனு சொல்வீங்களா..”
“ஆமாம் அப்படி தான். பேஷன்ட்டோ ஹெல்த் பத்தி கேட்டா கோபம் வருமா.. பொறுமையா சொல்லமுடியாட்டி எதுக்கு டாக்டர் தொழிலுக்கு வர்றிங்க”
எழில் “மாமா பிரச்சினை வேணாம். வாங்க போலாம்” என்று அவள் கையைப் பிடித்து இழுக்க.. இவன் திமிறிக்கொண்டு சண்டைக்கு போக
“விடு என்னை… யாராவது கேட்டா தான் இவங்கள மாதிரி ஆளுங்களுக்கு பயம் இருக்கும்”
“சொன்னா கேளுங்க மாமா வீட்டுக்கு போகலாம் வாங்க” என இழுத்து கொண்டு கார் நிறத்துமிடத்திற்கு வந்தாள்.
காரில் ஏறி தனா கதவை அறைந்து சாத்தியதில் எழிலின் உடல் ஒரு நிமிடம் அதிர்ந்து நடுங்கியது.
முகத்தை தூக்கி வைத்துக்கொண்டு எதுவும் பேசமால் வந்தான். எழில் அவனின் கோபத்தை கண்டு அரண்டு போயிருந்தாள்.
இறுகிய முகத்துடன் வந்தவன் வாசலிலையே இறக்கி விட்டு சென்றுவிட்டான்.
தனா பண்ணிய அழிச்சாட்டியத்தில் எழிலுக்கு டென்ஷனில் ப்ரஷர் அதிகமாகி படபடப்புடன் மயக்கம் வர… ஏற்கனவே எழிலுக்கு டாக்டர் ப்ரஷர் இருப்பதாக சொல்லி அதற்கான ஆலோசனையும் சொல்லி இருந்தார்.
தங்கள் அறையில் எதுவும் சாப்பிடாமல் போய் படுத்துக் கொண்டாள். சாப்பிடலையே என அழைக்க வந்த இருளாயி சோர்வாக வேர்த்து சற்று கிறக்கத்துடன் இருந்த எழிலை பார்த்து விட்டு பதறி போய் உப்பும் சர்க்கரையும் கலந்த எலுமிச்சை சாற்றை கொண்டு வந்து குடிக்க வைத்து விட்டு தேவியை கூட்டி வர போனார்.
இருளாயி சொல்லவும் தேவியும் பதறி போய் வந்தவர் எழிலை சாப்பிட வைத்து.. வீங்கியிருந்த கைகால்களுக்கு வெந்நீர் ஒத்தடம் கொடுத்து உறங்க வைத்தார்.
தனா வரும் வரை அங்கேயே இருந்தார். அவரை தேடிக்கொண்டு கண்ணனும் வந்திட…தூங்கி எழுந்து வந்த எழில் நடந்தவற்றை சொல்லிவிட்டாள்.
இருவரும் தனா வருகைக்காக கோபத்துடன் காத்திருந்தனர். தனாவும் வந்தவன் சித்தப்பா சித்தியைப் பார்த்து வரேவேற்கும் விதமாக சிரித்து தலை ஆட்ட…
இருவரும் அவனை முறைத்து பார்த்தனர்.இவங்க எதுக்குடா முறைக்கிறாங்க என யோசித்து கொண்டே உடை மாற்ற சென்றான்.
அவன் பின்னாடியே போகப் போன எழிலை தேவி “எங்க அவன் பின்னாடியே போற… இப்படி பார்த்துப் பார்த்து செய்து தான் அவன் உன்னை புரிஞ்சுக்காம இருக்கான். பேசாம உட்காரு” என தன் அருகில் இருத்திக் கொண்டார்.
எப்பவும் தன்னையே வால் பிடித்துக்கொண்டு வரும் எழில் வராமல் போகவும்..கண்ணன் முறைப்பையும் வைத்து இரண்டும் இரண்டு நாலு என கணக்கு போட்டவன் ஹாஸ்பிடல் சண்டையை கேட்க வந்திருப்பதை அறிந்து கொண்டான்.
“எங்க யார்க்கிட்டயும் சொல்லாம இன்னைக்கு எதுக்குடா அரசிய ஹாஸ்பிடலுக்கு கூட்டிட்டு போன..” என கண்ணன் கோபமாக கேட்க…
“இன்னைக்கு தான செக்கப் டேட்” என்றான் கடுப்புடன்
“அது எங்களுக்கும் தெரியும். அண்ணி தான் இரண்டு நாள் கழிச்சு போலாம்னு வந்து சொல்லிட்டு போனாங்கல்ல.. அப்புறம் எதுக்கு கூட்டிட்டு போன”
“இப்ப கூட்டிட்டு போனதால என்னாச்சு” என்றான் விட்டேற்றியாக..
அவனின் பேச்சில் அது வரை அடக்கி வைத்திருந்த கோபத்தை கைவிட்டவராக..
“இப்ப என்னாச்சா.. டாக்டர் கிட்ட சண்டை போட்டு பிரச்சினை பண்ணிட்டு வந்திருக்க.. அடுத்தாப்புல அந்த ஹாஸ்பிடலுக்கு எப்படி போக முடியும்”
“அந்த டாக்டர் விட்டா வேற டாக்டரா ஊருல இல்லை. இவங்கள விட நல்ல டாக்டர் நிறையா இருக்காங்க பார்த்துக்கலாம்”
“நீ இப்படி பேசி வைச்சா இந்த டாக்டர்னு எந்த டாக்டரும் டெலிவரி பார்க்கமாட்டாங்க.. அத முதல்ல தெரிஞ்சிக்கோ”என தேவியும் திட்ட..
இது வரை யாரும் அவனை இப்படி கேள்வி கேட்டதில்லை என்பதால் உள்ளுக்குள் பொசு பொசுவென பொங்கி கொண்டு வந்த கோபத்தை பல்லிடுக்கில் அடக்கி கொண்டு
“சந்தேகத்தை கேட்டா சொல்லனும் தான.. அத விட்டுட்டு தேவையில்லாம பேசினா யாரு தான் பொறுத்துப்பா…”
“அதெல்லாம் பொம்பளைங்களுக்கு தெரியும். எது கேட்கறதா இருந்தாலும் பக்குவமா கேட்டுக்குவாங்க.. தேவையில்லாம அரசிய டென்ஷன் பண்ணி.. ப்ரஷர் அதிகமாகி புள்ள துவண்டு போயிட்டா… ஒழுங்கா நாங்க சொல்றபடி கேட்டு செய்யு.. இல்ல அவங்க அம்மா வீட்டுக்கு அனுப்பிடலாம்.பிள்ளை பேறு முடிஞ்சு அழைச்சிக்கலாம். என்ன சொல்ற..” என கண்ணன் ஒரே போடாக போட..
எழில் துவண்டு போயிட்டா என்றதும் அப்போது தான் அவளை நன்றாக கவனித்து பார்த்தான்.
அவளின் சோர்ந்த முகம் மனதை பிசைய.. பொங்கி கொண்டு இருந்த கோபம் நீர்த்துப் போய்விட.. எழிலை அனுப்பிவிடலாம் என்ற பேச்சில் சர்வமும் அடங்கிவிட்டது அவனுக்கு.
அவன் அமைதியாக”நீங்க சொல்றபடியே செய்யறேன்” என சரணாகதி ஆகிவிட..
அவனுக்கு சிலபல அறிவுரைகளால் அர்ச்சனை நடத்தி விட்டு இருவரும் கிளம்பி சென்றனர்.
“மாமா.. சாப்பிட வாங்க..” என சொல்லிவிட்டு சோபாவை பிடித்து எழுந்து எட்டு எடுத்து வைக்க தடுமாற..
நொடியும் தாமதிக்காமல் அவளை கைகளில் அள்ளிக் கொண்டான். அவளை சாப்பிட அமர வைத்து அவள் தடுக்க தடுக்க..தானே பரிமாறினான்.
எழில் சாப்பாட்டை கைகளில் அள்ள சிரமப்பட.. அப்போது தான் கவனித்தான் அவள் கைகால் வீங்கி இருப்பதை… நெஞ்சில் பாரமாகி போனது.
பெண்கள் வலிகளையும் வேதனைகளையும் பிரசவித்த பிறகே பிள்ளைகளை பிரசவிக்க முடியும் என்பதை ஆண்களுக்கு யார் தான் சொல்வது…
அவளுக்கு ஊட்டி விட்டு தானும் சாப்பிட்டு அவளை தூக்கி கொண்டு வந்து படுக்கையில் கிடத்தி விட்டு வேகமாக வெளியேசென்றான்.
சிறிது நேரத்தில் வெந்நீரோடு வந்தவன் அங்கிருந்த சிறு மேஜை மேல் வைத்துவிட்டு எழிலின் காலடியில் அமர்ந்து அவள் கால்களை தன் மடியில் வைக்க..
“வேணாம் மாமா..” என பதறிப்போய் காலை இழுத்துக் கொள்ள.. அவளின் காலை பிடித்து கட்டாயமாக தன் மடியில் வைத்து
“பேசாம இரு.. எப்படி வீங்கி இருக்கு பாரு..” என ஒத்தடம் கொடுக்க.. சற்று வீக்கம் குறையவும்..
“நான் கால்களை அழுத்தி விடறேன்.தூங்கு” என கால்களை அழுத்த.. அழுத்த.. அவளுக்கோ அவன் கைப்பட்ட இடமெல்லாம் குறு குறுப்பை உண்டாக்க…
பேதையோ போதை கொள்ள… நெளிந்து கொண்டே கால்களை மறுபடியும் இழுத்து கொள்ள…
“ப்ச்ச்” என சலித்து கொண்டே அவள் முகம் காண… அதில் மீகிய காதல் இருக்க… இவனோ அவளின் உடல்நிலையை மனதில் நிறுத்தி தயங்க… அவளோ மாமா என்று சிணுங்க… கூடலுக்கான அழைப்பை ஏற்றவன் அவள் மென் பாதங்களில் இருந்து முத்தமிட்டு முத்தமிட்டு முன்னேறினான்.
முத்த ஊர்வலம் மெத்த உடலில் மெல்ல மெல்ல நடத்தி மாதுளை நிறம் கொண்ட இதழில் வந்து மொத்தமாக மூழ்கி போனான். காதல் ரசம் பருகி பித்தாகி கிறங்கினான். அவளின் உடலின் மேடு பள்ளங்களும் அபாயகரமான வளைவுகளும் அவனின் சித்தம் கலங்க வைத்திட.. மீளா போதையில் சிக்கி சின்னாபின்னமாகி போனான்.
தானும் தெளிந்து தன் இணையையும் தெளிய வைக்கும் செயலில் சேவகனாகி சேவைகள் செய்திட.. அவனின் இணையோ தலைவனின் சேவையில் கர்வம் கொண்டு… அந்த ஆனந்தத்தில் வீழ்ந்து போனாள்.
இந்த ஆனந்த சேவைகள் விடியலில் நிறைவுக்கு வர… ஊரெல்லாம் நித்திரையில் இருந்து விடுபட.. இவர்கள் மட்டும் நித்ராதேவியின் மடியில் சயனம் கொண்டனர்.
இவர்களோ ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருக்க… நாம் வந்த பிறகு எழிலை கடுமையாக பேசி இருப்பானோ என தேவி பதறி வந்து பார்க்க..திறக்காமல் இருந்த கதவை கண்டு சிரித்து கொண்டு திரும்பி சென்று விட்டார்.