அகம் கொய்த அரக்கனே

Post Views: 1,882

அகம் கொய்த அரக்கனே

அகம் கொய்த அரக்கனே

காலை வேளை அபி பிரிண்டிங் அண்ட் வெட்டிங் கார்ட்ஸ்க்குள் வேலை செய்யும் ஆட்கள் பரபரப்பாக உள்ளே நுழைந்தனர்.. பிரிண்டிங் செக்சனில் ஆப்செட் மிஷின்கள் ஓடிக்கொண்டிருந்தன.. டிசைனிங் செக்சனிலிருந்து வந்த பத்திரிக்கையை ஃப்ரூப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார் திவாகர்.. இவர்கள் தாத்தா காலத்தில் அச்சு இயந்திரம் வைத்து பிரிண்டிங் செய்யும் தொழிலில் ஆரம்பித்து இப்போது மல்டி கலர் டிசைன்ஸ் வரை பிரிண்டிங் செய்து கொண்டிருக்கின்றனர்.

வெள்ளை சட்டை வெள்ளை வேட்டியுடன் பிரஸ்க்குள் நுழைந்தார் ஜீவா… அபி பிரிண்டிங்கில் இவரும் ஒரு பார்ட்னர்.. திவாகரின் நண்பர்.. ஜீவா கஷ்டப்பட்ட காலத்தில் உதவி செய்து தன்னுடனே வைத்துக்கொண்டார் திவாகர்.. ஜீவாவுக்கு பைன்டிங் முதல் பசை போடும் வரை சகல வேலைகளும் அத்துபடி.. என்றுமே முதலாளி என்று பீத்திக்கொள்ள மாட்டார்கள் இருவரும்.. சீசன் பொழுது தொழிலாளர்களுடன் இணைந்து வேலை பார்ப்பார் ஜீவா.

“என்ன திவா காலையிலே வேலையை ஆரம்பிச்சுட்ட போல” என்று கைப்பையை வைத்து விட்டு திவாகர் முன்னே அமர்ந்தார்.

“பின்னே என்னோட மருமக ரோஜா சீர்ப்பத்திரிக்கைல பிழை வந்திருக்ககூடாதுல்ல அதான் கவனமா பார்த்திட்டிருக்கேன்” என்று கண்ணாடியை சரி பண்ணினார்.

“ஆமா திவா இன்னிக்கு காலையில உன் தங்கச்சி சொல்லி அனுப்பினாப்பா நைட் வரும் போது பத்திரிக்கை கொண்டு வந்துருங்க நாளைக்கு வெள்ளிக்கிழமை குலதெய்வக் கோவில்ல முத பத்திரிக்கையை சுவாமி முன்னாடி வச்சுட்டு வருவோம்னு சொல்லி அனுப்பியிருக்கா” என்று அவரும் புன்னகை மாறாமல் கூறினார்.

“இதோ ஃப்ரூப் பார்த்துட்டேன்ப்பா.. பிரிண்டிங் செக்சனுக்கு அனுப்பி விடுறேன்” என்று டிசைனிங் செக்சனுக்கு போன் போட்டு பத்திரிக்கையை பிரிண்டிங் போட சொன்னார்.

திவாகருக்கு கூடப்பிறந்தவர்கள் யாரும் இல்லை.. திவாகரின் அத்தை மகள் வனிதாவை காதலித்து திருமணம் செய்து கொண்டார்.. இவர்களின் தவப்புதல்வன் அபிநந்தன்.. பிடிவாதக்காரன் பிரிண்டிங் டெக்னாலஜி முதல் வருடம் படித்துக்கொண்டிருக்கிறான்.. அபிநந்தன் ஒரே பிள்ளையென்று வனிதா அபிநந்தனுக்கு செல்லம் கொடுத்து கொஞ்சிக் கொண்டிருந்தார்.. தந்தைக்கும் மகனுக்கும் ஆகவே ஆகாது.

ஜீவாவின் மனைவி வேணி இவர்களின் மூத்த பையன் பாலா.. பாலாவுக்கு அடுத்த ட்வின்ஸ் ரோஜா, தேஜா.. பாலாவும் அபிநந்தனும் ஒரே வயது.. அபிநந்தன் படிக்கும் கல்லூரியில் தான் பாலாவும் பிரிண்டிங் டெக்னாலஜி படிக்கிறான்.. இருவரும் ப்ரண்ட்ஸ்.. ஆனால் பாலாவுக்கு அவனது அத்தை பையன் கௌதம் தான் நெருங்கிய நண்பன்.

இன்று மாலை ஜீவாவின் மூத்தமகள் ரோஜாவுக்கு சீர்.. வனிதாவுக்கு ரோஜா என்றால் தனிப்பிரியம்.. காஞ்சிபுரத்திலிருந்து பட்டுப்புடவை வரவைத்திருக்கிறார்.. பத்து பவுனில் காசு மாலையும் வாங்கி வைத்துவிட்டார்.. அபிநந்தனுக்கு ரோஜாவை கல்யாணம் செய்துடணும் என்ற ஆசை வனிதாவுக்கு.. ஆனால் கடவுள் இவரது ஆசையை நிறைவேத்தி வைப்பாரா?

ஜீவாவின் தங்கை யசோதாவும் ரோஜா மீது பாசம் வைத்துள்ளார்.. யசோதாவின் கணவர் கரண் பேங்கில் மேனேஜர். கொஞ்சம் பசையுள்ள பார்ட்டிதான்.. ரோஜாவுக்கு நகை, புடவை என இவரும் எடுத்து வைத்து சீருக்கு போக ரெடியாகிக்கொண்டிருந்தார்.. “என்ன யசோ புறப்பட்டாச்சா… பொண்ணுக்கு அத்தை நீ தான் முன்னாடி நின்று சீர் செய்யணும்.. இன்னும் புறப்படாம இருக்க” என்று பட்டுவேட்டி சட்டையுடன் வந்து நின்றார்.

“ம்ம் உங்களுக்கு என்ன வேட்டி சட்டை கட்டினா போதும்.. ஆனா நான் ரோஜாவுக்கு அத்தை அவளுக்கு சீர் செய்யும் போது போட்டோ எடுப்பாங்க.. மேக்கப் போட்டிருந்தான் கெத்தா இருக்கும் போட்டோவுல நானும் அழகா தெரியனும்ல” என்று பேசிக்கொண்டே கழுத்தில் ஆரத்தை போட்டுக்கொண்டார்.

“கௌதம காலேஜ்ல இருந்து சீக்கிரம் வரசொல்லிட்டியா.. அவனையும் கூட்டிட்டு போகணும்ல ” என்று சிலாகித்து சொன்னார் கரண்.

“கௌதம் இல்லாமலா.. நாளைக்கு ரோஜாவை கல்யாணம் பண்ணிக்கப் போறவன்.. அவன் இல்லாமலா? பாலா கூட அப்படியே ரோஜா வீட்டுக்கு வந்துடறேனு காலையிலே என்கிட்ட சொல்லிட்டு கிளம்பினான்.. நாம போகலாம் வாங்க” என்று வாங்கி வந்த பட்டுப்புடவை, நகையெல்லாம் பேக் செய்து சீர் செய்ய கிளம்பினர்.. ரோஜா யசோதாவிற்கு மருமகளா? இல்லை வனிதாவிற்கு மருமகளா என்பது கடவுளுக்கு மட்டுமே தெரியும்.

கல்லூரி முடிந்து பாலாவும் கௌதமும் கிளம்பி பைக் நிறுத்தியிருக்கும் இடத்திற்கு வந்தனர்.. அபிநந்தன் காரில்தான் கல்லூரிக்கு வருவான்.. பாலாவும் கௌதமும் ஒரே பைக்கில் ஏறி கல்லூரிக்கு வெளியே வர.. அபிநந்தனும் காரில் வர இருவரும் ஒரே நேரத்தில் வெளியே வந்தனர்.

கார் கண்ணாடியை இறங்கிய அபி நந்தன் “ஹாய் பாலா இன்னிக்கு உங்க வீட்ல விசேஷம்.. நீ கிளம்பாம இன்னும் இங்க என்ன பண்ணுற”

“இதோ கிளம்பிட்டேன்டா” என்று பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்தவன் “அபி நேரமே வந்துருடா” என்றதும்.

“அம்மாவும் அப்பாவும் வருவாங்க பாலா எனக்கு கொஞ்சம் வேலையிருக்கு” என்று கார் கண்ணாடியை ஏற்ற.

“அபி ஒரு நிமிசம்டா” என்றதும் கண்ணாடியை ஏற்றுவதை நிறுத்திவிட்டு புருவம் தூக்கினான்.

“பார்ட்டி அரேன்ஞ் பண்ணியிருக்கேன்.. நம்ம ப்ரண்ட்ஸ் எல்லாம் வருவாங்கடா நீயும் வந்தீனா ஜாலியா என்ஜாய் பண்ணலாம்” என கண்ணடித்தான் பாலா..

“பார்ட்டியா? அப்ப நான் வரேன்” என்று தம்சப் காட்டி சென்றான்.

பின்னாலிருந்த கௌதமிற்குத்தான் உடம்பெல்லாம் எரிந்தது அபிநந்தனை பார்த்ததும்.. அபிநந்தனுக்கும் கௌதமிற்கும் எப்போதும் முட்டிக்கும்.. அபிநந்தன் பார்வையாலேயே கௌதமை தள்ளி வைத்து விடுவான்.. பாலா அபிநந்தனிடம் பழகுவது கௌதமிற்கு பிடிக்கவில்லை.

“பாலா நம்ம வீட்டுப் பொண்ணு விஷேத்திற்கு அபிநந்தனை எதுக்கு கூப்பிடற” என்று கடுப்புடன் கேட்டான் கௌதம்..

“அப்பாவும் திவாகர் மாமாவும் பார்ட்னர்ஸ்.. அவங்க பேமிலி இல்லாம எந்த பங்சனும் அப்பா பண்ணமாட்டார்டா.. அப்பா காலையில காலேஜ்க்கு புறப்படும்போதே என்கிட்ட அபிநந்தன பங்கசனுக்கு வரச்சொல்லி சொல்ல சொன்னார்டா.. அதான் அபியை இன்வைட் பண்ணேன்” என்றான்.

“ஓஓ” என்று மட்டும் சொல்லிக்கொண்டான்.

“மை ரோஸ் உன்னை பார்க்க வரேன்டி” என கன்னத்தை தேய்த்துக்கொண்டான்.. அன்று ரோஜா அவன் கன்னத்தில் அறைந்தது இன்னும் அவனது மனதை உறுத்திக்கொண்டிருந்தது.. பத்தாம் வகுப்பு விடுமுறையில் அபியின் பாட்டி இறந்து விட ஊருக்குச் சென்றிருந்தான்.

திவாகர் தன் அம்மாவுக்கு பதினாறாம் நாள் சாமி கும்பிட ஜீவாவின் கும்பத்தையும் அழைத்திருந்தார் .

பாலா ரோஜா தேஜா மூவருக்கும் விடுமுறையாக இருக்க அவர்களையும் கூட்டிச்சென்றார் ஜீவா.. அன்று நடந்தது யாராலும் நினைத்துப் பார்க்க முடியாதபடி அமைந்தது.

சுவாமி கும்பிட்டு சாப்பிட்டு முடித்து திவாகரும் ஜீவாவும் பேசிக்கொண்டிருக்க.. வனிதாவும், வேணியும் தோட்டத்து பக்கம் சென்றிருந்தனர்.. அபிநந்தன், பாலா, ரோஜா, தேஜா நால்வரும் மாந்தோப்பில் விளையாடிக்கொண்டிருந்தனர்.. அபிக்கு ரோஜாவை பிடிக்கும்.. அவளை பார்த்துக்கொண்டேயிருப்பான்.. ரோஜாவின் குண்டு கன்னத்தை கிள்ளி முத்தம் கொடுக்கணும் போல தோன்றும் அவனுக்கு.. தேஜாவுடன் விளையாட்டுக்கு சண்டைபோடுவான்.. ஆனால் ரோஜாவுடன் பேசாமல் எட்டி நின்று அவளை ரசிப்பான்.. ரோஜாவுக்கு அபிநந்தனை பிடிக்காது.. தன் அத்தை மகன் கௌதமைத்தான் பிடிக்கும்.. நால்வரும் கண்ணை கட்டி விளையாண்டு கொண்டிருக்க.. பாலாவும் தேஜாவும் “ஹே என்னைப்பிடி ஹேய் இங்க பாரு” என்று ரோஜாவிடம் விளையாண்டு கொண்டிருக்க.. ரோஜா வேறுபாதையில் நடக்க.. அங்கே பாம்பு ஒன்று ஊர்ந்து வர.. பாலாவும் தேஜாவும் பாம்பைக் கவனிக்கவில்லை.. மரத்தின் பின்னால் ஒளிந்து கொண்டனர்.. அபிநந்தன் பாம்பை பார்த்துவிட்டான்.. ரோஜாவின் கால் பக்கம் பாம்பு வந்து விட “ரோஜா” என்று பதறி அவளை தன் பக்கம் இழுத்து விட பதட்டத்தில் ரோஜா அபிநந்தன் மீது சாய்ந்து விட்டாள்.

எங்கே விழுந்து விடுவாளோ என எண்ணி அபியின் கரங்கள் ரோஜாவின் இடுப்பை அழுத்திபிடித்திருக்க.. கண்ணைத்திறந்தவள் தன்னை தவறாக கட்டிப்பிடித்துவிட்டான் என்று எண்ணி “யூ இடியட் என் இடுப்பையா பிடிக்குற” என்று அபிநந்தனின் கன்னத்தில் ஓங்கி அறைந்துவிட்டு காளியாய் முறைத்து நின்றாள்.

ரோஜா அறைந்ததும் அபிநந்தனுக்கு கோவம் வந்துவிட்டது.. “என்னடி ஒரு ஆம்பிளை பையனை கன்னத்துல அடிக்குற உனக்கு எவ்ளோ தைரியம்.. நான் மட்டும் உன்ன பிடிக்கலைன்னா பாம்பு கடிச்சு செத்திருப்ப” என அபியும் ரோஜாவின் கன்னத்தில் ஓங்கி அறைந்துவிட்டான்.

பூஞ்சை பெண்ணுக்கு அவன் அடித்ததும்.. பாம்பு என்றதுமே தலைகிறுகிறுப்பு வந்தது.. அடிவயிறும் வலிக்க அப்படியே மயங்கிச் சரிந்தாள்.. ரோஜா மயங்கியதும் அபிக்கு சிறிது பயம் வரத்தான் செய்தது.. அதற்குள் பாலாவும் தேஜாவும் ஓடிவர.. அபி ஓடிப்போய் வனிதாவிடம் “ம்மா ரோ.ரோஜா மயங்கி விழுந்துட்டா வாங்க போலாம்” என்று பதட்டப்பட்டுக் கூற.

வேணியும் வனிதாவும் பதட்டத்துடன் ரோஜா இருக்கும் இடத்திற்கு சென்றனர்.. அங்கே ரோஜா சோர்ந்த முகத்துடன் வயிற்றைப்பிடித்து அமர்ந்திருந்தாள்.. பாலாவும் தேஜாவும் அவள் கையை பிடித்துக்கொண்டிருந்தனர்.. அபியும் வனிதாவின் பின்னால் வந்தான்.

“என்னாச்சு ரோஜா” என்று வேணி அவள் அருகே சென்றதும் அவள் உடையில் ரத்த கரை படிந்திருக்க பெண்ணவள் பூத்துவிட்டாள் என்று தெரிந்து கொண்டார் . ஆறு மாதம் முன்னே தேஜா பெரிய பொண்ணாகியிருக்க.. மூத்தவள் ரோஜா இன்னும் பெரிய மனுசி ஆகாதது வேணிக்கு வருத்தமாக இருந்தது.. இப்போது ரோஜா மலர்ந்துவிட்டாள் என தெரிந்ததும் மனதிற்குள் சந்தோசப்பட்டார்.

“ம்மா இந்த அபி என்னை அடிச்சிட்டான் வயிறு வலிக்குது” என்று அபிநந்தனை முறைத்துக்கொண்டு கண்ணீருடன் பேசினாள்.

“அபிக்கு நான் பனிஷ்மெண்ட் கொடுக்குறேன்.. நீ அழாத ரோஜா” என அவளின் கண்ணீரை துடைத்துவிட்டார் வனிதா.

“பாலா அபிநந்தன் நீங்க ரெண்டு பேரும் அப்பாகிட்ட போங்க” என்று கூறிய வேணி வனிதாவின் காதில் ரோஜா பெரிய மனுசி ஆனதை கூற.. வனிதாவுக்கு சந்தோசம்.. அப்போதே ரோஜாவை காரில் வீட்டுக்கு அழைத்து சென்றனர்.

அன்றைய இரவு அபி சாப்பிட்டு முடித்ததும் திவாகர் அபிநந்தனிடம் “ரோஜாவை நீ அடிச்சியா அபி.. ஒரு பொண்ண கைநீட்டி அடிக்கற அளவுக்கு நீ பெரிய மனுசன் ஆகிட்டியா?” என்று கேட்டவர் அபியை அடிக்க கையை ஓங்கினார் .. அபிநந்தன் திவாகரை முறைத்துக்கொண்டு நின்றிருந்தான்.. பாம்பு வந்த விஷயத்தை ரோஜா யாரிடமும் சொல்லாமல் மறைத்து விட்டாள்.. இப்போ நான் பாம்புவந்துச்சு அதான் அவளை பிடிச்சேனு சொன்னா நம்பவா போறாங்க என்று திவாகரின் திட்டுகளை வாங்கிக்கொண்டு நின்றிருந்தான் அபிநந்தன்.

“என்னங்க சின்ன பிள்ளைங்க சண்டையில நீங்க அபியை மட்டும் அடிக்கறது நல்லாயில்ல” என மகனுக்கு சப்போர்ட் செய்து தடுத்துவிட்டார் வனிதா.

“உன் பிள்ளைக்கு வாக்காளத்து வாங்கிட்டு வந்திடு” என்று கோவத்துடன் பேசியவர் அறைக்குள் சென்றுவிட்டார்.

அன்றிலிருந்து ஆதி ரோஜாவை பார்க்க அவள் வீட்டுக்கு போகவில்லை.. இன்றுதான் பார்க்கப்போகிறான்.. புதுமலராக பூத்திருப்பவளை.. ஆனால் அவள் கௌதமை விரும்புவது தெரிந்தால் என்ன பண்ண போகிறானோ தெரியவில்லை.

ரோஜாவை நினைத்துக்கொண்டே காரை ஓட்டியவன் வீட்டின் முன்னே நிறுத்த திவாகரும் வேணியும் ரெடியாகி வெளியே வந்தனர்.. அபிநந்தன் காரை விட்டு இறங்கி வந்தவன் ஒன்றும் தெரியாதவன் போல “எங்க கிளம்பிட்டீங்க” என்று கேஷுவலாக கேட்டான்.

“உன் பையனுக்கு ரொம்ப குசும்புடி.. எதுவும் தெரியாதது போல கேட்குறான் பாரு.. எனக்கு கோவம் வருது அவனை போய் கிளம்பி வரச்சொல்லு” என அபிநந்தனை முறைத்துக்கொண்டு காரில் போய் ஏறினார்.

“என்னம்மா உங்க வீட்டுக்காரர் ரொம்ப பொங்கி முறைச்சிட்டு போறாரு.. இந்த முறைப்பெல்லாம் என்கிட்ட செல்லாதுனு சொல்லி வைங்க” என்றவன் மறுநிமிடமே “இன்னிக்கு நீங்க ரொம்ப அழகா இருக்கீங்கம்மா” என்று வேணியின் கன்னத்தை கிள்ளி முத்தம் கொடுக்க.. திவாகரோ தாயும் மகனையும் பார்த்து புகைந்து கொண்டிருந்தார்.

“அபிக்கண்ணு விளையாடனது போதும் போய் சீக்கிரம் கிளம்பி வா நாங்க முன்னே கிளம்பறோம்” என்று காரில் ஏறிக்கொண்டவர்.

“உங்க ரெண்டு பேரையும் சாமாளிக்கறதுக்குள்ள எனக்கு பொறந்தநாள் கண்டிரும்” என்று புலம்பிக் கொண்டார் வேணி.

ரோஜாவின் அறையில் பெண்களின் சிரிப்பு சத்தம் கலகலவென கேட்டது.. ரோஜாவுக்கு மேக்கப் செய்துகொண்டிருந்தனர் அவளது தோழிகள்.. “ஏய் நம்ப செட்டுல ரோஜா தான் லேட்டா பெரிய பொண்ணு ஆகி இருக்கா அப்போ கல்யாணமும் லேட்டா தான் பண்ணிப்பியாடி ரோஜா” என்று ஒருத்தி லூசுத்தனமாக கேட்டு சிரிக்க.

சடங்குக்கு நேரம் ஆச்சு என ரோஜாவை கூட்டி போக வந்த வந்த யோசோதா பெண்கள் பேசியதை கேட்டு “என் மருமகளை காலேஜ் முடிச்சதும் என் பையன் கௌதம்க்கு கல்யாணம் பண்ணி கூட்டிட்டு போயிடுவேன் பொண்ணு” முகத்தில் மகிழ்ச்சியுடன் கூற.

“ஓஒ” என்று பெண்களின் சிரிப்பலை அங்கே ஆர்ப்பரித்தது

ரோஜாவுக்குத் வெட்கம் வந்து அவளது முகம் ரோஜா மலர் போல செம்மையானது.

ரோஜாவின் சடங்கில் என்ன கலாட்டா நடத்தப் போறானோ அபிநந்தன்.. வெயிட் பண்ணுங்க.

அகம் கொய்த அரக்கனே

ஜீவா வீட்டு பக்கத்திலேயே மண்டபம் பிடித்திருந்தார்.. திவாகரின் கார் மண்டபத்தின் முன் வந்து சர்ரென்று நிற்க.. திவாகரும் முன்னே இறங்கி நடக்க வனிதா கையில் சீர்தட்டுடன் முகம் முழுக்க சிரிப்புடன் கணவனின் பின்னே நடந்து வந்தார்..

வரவேற்பில் ஜீவாவும், வேணியும் வாய் நிறைய புன்னகையுன் “வாங்க அண்ணா, வாங்க அண்ணி” என சீர்தட்டுடன் நடந்து வரும் திவாகர் குடும்பத்தை வரவேற்றனர்.

“வேணி என் மருமக ரோஜா ரெடியாகிட்டாளா” என்று முகம் முழுக்க ஆனந்தத்துடன் கேட்டார் வனிதா.

“ஹா யசோதா ரோஜாவ மனையில உட்கார வச்சிருப்பா நீங்களும் அவ கூட போய் இணைஞ்சுக்கோங்க வனிதா அண்ணி” என்று சிரித்தபடி கூறினார்..

பக்கத்திலிருந்த சொந்தக்காரர் ஒருவர் இந்த வேணி என்ன நம்ம யசோதா கூட போய் சேர்ந்து சீர் செய்ய சொல்லுறா.. இவளுக்கு பைத்தியம் பிடிச்சிருச்சா? இவங்க நம்ம சாதி சனமா என்ன.. கம்பெனியில பார்ட்னர் அவ்ளோதான.. அதற்கு பக்கத்திலிருந்த பெண்மணி யோ பணம் அக்கா பணம் பாதாளம் வரைக்கும் பாயும்.. யாரு கண்டா ரெண்டு பொண்ணுல ஒரு பொண்ண இப்ப தட்டு நிறைய சீரோட போனால பகட்டுக்காரி அவ பையனுக்கு கட்டிக்கொடுத்தாலும் கொடுப்பா என்று வாயில் வந்ததை பேசிக்கொண்டிருந்தனர்.. இவர்கள் பேசிக்கொண்டிருந்ததை கேட்ட யசோதாவின் அக்கா மலமலவென்று யசோதாவை தேடிப் போக.. யசோதா மனையில் ரோஜாவின் பக்கம் நின்றிருந்தார்..

யசோதாவின் அருகே சென்றவர் மனையின் பக்கம் வந்து கொண்டிருந்த வனிதாவை காட்டி சொந்தக்காரர்கள் பேசியதை ஒன்று விடாமல் அவளிடம் ஒப்புவிக்க.. “ம்ம் நான் பார்த்துக்குறேன்க்கா.. என் மருமக ரோஜா என் பையன் கௌதமுக்குதான்.. இடையில நான் யாரையும் வர விடமாட்டேன்” என்று வீராப்பாய் பேசினார்.

வனிதா சிரிப்புடன் ரோஜாவை பார்த்துக்கொண்டே மனையில் வாங்கி வந்த பொருட்களை தாம்பூலத்தில் அடுக்கி வைத்து ரோஜாவின் பக்கம் சென்றவர் “ரோஜா ரொம்ப அழகாயிருக்கடி” என அவளின் குண்டுக்கன்னத்தை கிள்ளி முத்தம் வைத்து விட்டு திரும்ப..

மறுபுறம் நின்றிருந்த தேஜாவோ “அத்தை என்னையும் நீங்க கிள்ளி முத்தம் வைக்கலாம்” என்று இதழைக் கோண.

“அட என்னோட சின்ன மருமக” என்று தேஜாவையும் கன்னம் கிள்ளி முத்தம் கொடுத்து யசோதா பக்கம் வந்து நின்றவர் “யசோ எப்படியிருக்க” என்று அவரிடம் நலம் விசாரிக்க..

மூத்த பெண்மணி ஒருவர் நேரம் போறத்துக்குள்ளார சடங்கு ஆரம்பிங்க என்றதும் யசோ முன்னே சென்று சடங்கை ஆரம்பிக்க.. வனிதாவும் யசோவுடன் சேர்ந்து கொண்டார்.

யசோதா, வனிதாவை ரோஜாவுக்கு சடங்கை செய்ய வேண்டாம் என்று அவரால் கூறவும் முடியவில்லை.. சீர் தொடங்கியதும் ஜீவாவும் வேணியும் சீர் நடக்கும் இடத்திற்கு வந்து நின்றனர்.. பாலாவும் கௌதமும் ரோஜாவை மொபைலில் போட்டோ எடுத்துக்கொண்டிருந்தனர்.. ஜீவா, அபிநந்தன் எங்கும் உட்கார்ந்திருக்கானா என்று மண்டபத்தை நோட்டமிட அவன் இங்கே இல்லையென்று தெரிந்ததும் பக்கத்தில் நின்ற திவாகரிடம் அபிநந்தனை கூட்டிட்டு வரலையா.. திவாகரா என்று கேட்க..

எங்களை முன்னாடி போக சொன்னான்பா.. காலேஜ் போக ஆரம்பிச்சதும் எங்க கூட அவன் வரது குறைஞ்சு போச்சு.. வந்துடுவானு நினைக்குறேன் என்று குறைப்பட்டு சொல்லிக்கொண்டிருக்க மண்டபத்திற்குள் நுழைந்து கொண்டிருந்தான் ப்ளு ஜீன்ஸ் வொய்ட் சர்ட்டுடன்.. கையில் போட்டிருந்த காப்பை திருகி விட்டு அலை அலையாய் காற்றில் ஆடும் தலைமுடியை சரி செய்து திவாகர் நிற்கும் இடத்திற்கு வந்து நின்றவன் பக்கம் நின்ற ஜீவாவை பார்த்து “ஹாய் அங்கிள்” என்றான் குறுச்சிரிப்புடன்.

“வா அபி.. என்னப்பா நம்ம வீட்டு பங்சனுக்கு இவ்ளோ லேட்டா வரியே.. முன்னமே வந்து நிற்கிறதில்லையா” என்று செல்ல கோபத்தோடு பேசியவர் அபிநந்தனை தோளோடு அணைத்துக்கொண்டு “அங்க பாரு பாலாவும் கௌதமும் ரோஜாவ போட்டோ எடுக்குறாங்க நீயும் அவங்களோடு ஜாயின் பண்ணிக்கோ” என்று அபியை போகச்சொல்ல.

ரோஜாவை அப்பட்டமாக சைட் அடித்துக்கொண்டிருக்கும் கௌதமை பார்த்தவனுக்கு கோவத்தில் தாடை இறுகியது.. மூக்கு வியர்த்துப்போய் கைகளை இறுக்கியவன்.. “இல்ல அங்கிள் நான் உங்க கூடவே நிற்கிறேன்” என்று நல்ல பிள்ளை போல கைக்கட்டி நின்று கொண்டான்.. அவனது கழுகுப்பார்வை ரோஜாவையே வட்ட மடித்தது.. அவளும் கௌதமை பார்த்து சிரிப்பதை கண்டவனுக்கு ஆத்திரமாக வந்தது.. அடக்கி நின்று கொண்டான்.. அதே நேரம் ரோஜா, அபிநந்தனை ஒரு பார்வை மட்டும் பார்த்தவள் அபி தன்னை பார்க்கிறான் என்று தெரிந்ததும் பார்வையை கௌதமை நோக்கி திருப்பிக்கொண்டாள்.. எரியும் நெருப்பில் எண்ணையை இன்னும் ஊற்றிவிட்டாள் ரோஜா.. தனியா மாட்டினா உனக்கு இருக்குடி என்று அவளது செயலில் பல்லைக்கடித்தான் அபிநந்தன்.. இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் தன்னுள் அடக்கி வைத்திருக்கும் ஆத்திரத்தை பெண்ணவளிடம் காட்டப்போகிறான் என்பது அவனுக்கே தெரியாமல் இருந்தது.

தாய் மாமன் யாருப்பா ரோஜாவுக்கு நலுங்கு வைக்க வாங்க என்றதும் யசோதா கரணை கண் ஜாடை காட்டி கூப்பிட.. கரணும் சிரித்துக்கொண்டே சீர் நடக்கும் இடத்திற்குச் சென்றார்.. கௌதம் அபிநந்தனை பார்த்துக்கொண்டே ரோஜாவுக்கு நலுங்கு வைக்க சென்றான்.. நாங்க தான் ரோஜாவுக்கு ரத்த சொந்தம் என்று உணர்த்தும் வகையில் இருந்தது கௌதமின் பார்வை.

அபிநந்தனோ அவனது பார்வையை சட்டை செய்யாமல் போடா என்பது போல பார்த்து இதழ் விரித்து சிரித்தான்.

வனிதாவோ, திவாகரை கூப்பிட அவரோ கரண் குடும்பத்தை கண்ணால் காட்டி அவங்க செய்து முடிக்கட்டும் என்றார்.

வனிதாவின் முகம் சோர்ந்து போனதை கவனித்த வேணி சீர் நடக்கும் இடத்திற்கு வந்தவர் “வனிதா அண்ணி நீங்களும் போய் உங்க முறையை செய்ங்க” என்றதும் தான் வனிதாவின் முகத்தில் சிரிப்பு வந்தது.. இந்த அம்மாவுக்கு இதெல்லாம் தேவையா என்று கோவம் கொண்டான் அபிநந்தன்.. கரணும் யசோதாவும் ரோஜாவுக்கு நலுங்கு வைத்து மாலை போட்டு விட்டு யசோதா வாங்கி வைத்த தங்க மோதிரத்தை ரோஜாவின் கையில் போட்டுவிட்டார்.. கௌதம் மோதிரம் போடுவதை யே பார்த்திருக்க.. அங்கே நின்றிருந்த வயசான ஒருவர் “கௌதம் நீ ரோஜா கையில் மோதிரம் போட்டு விட இன்னும் நாள் இருக்குப்பா அவசரப்படாதே” என்று கௌதமை கிண்டல பண்ண.. கௌதம் சிரிப்புடன் நகர்ந்து விட்டான்.. அடுத்து திவாகரும் வனிதாவும் ரோஜாவுக்கு நலுங்கு வைக்க.. ரோஜா சிரித்த முகத்துடன் வனிதாவை பார்த்திருந்தாள்.

ரோஜாவுக்கு வனிதாவின் மேல் கொள்ள ஆசை.. அத்தை எனக்கு என்ன வாங்கிட்டு வந்திருக்கீங்க என்றும் கேட்டு விட்டாள் பெண்ணவள்.

வனிதாவோ.. “உனக்கு இந்த அத்தை காசுமாலை வாங்கிட்டு வந்திருக்கேன் மருமகளே என்று தாம்பூலத்தில் வைத்திருந்த காசுமாலையை கையில் எடுக்க. அதுவரை அமைதியாக நின்றிருந்த அபிநந்தன் சீர் நடக்கும் இடத்திற்கு வேகமாக நடந்து சென்றான்.. நேரம் ஆக அனைவரும் சாப்பிடச்சென்றனர். கொஞ்சம் கூட்டம் மட்டும் ரோஜாவை சுற்றி நின்றனர்.

கரண் நலுங்கு வைத்து விட்டு சாப்பிட சென்றுவிட்டார்.. யசோதாவும் கௌதமும் ரோஜாவின் பக்கம் நின்றுகொண்டனர்.. அபிநந்தனை கௌதம் முறைத்துப் பார்க்க.. கௌதமை சட்டை செய்யாமல் ரோஜாவின் பக்கம் சென்றான்.. ரோஜாவுக்கு அபிநந்தன் பக்கம் வந்ததும் அவளது இதயம் படபடவென துடிக்கத் தொடங்கியது.. பெண்ணவளுக்கு வியர்த்துக்கொட்டியது.. அபிநந்தனோ ரோஜாவை நமட்டுச் சிரிப்புடன் பார்த்தான்.. இவன் எதற்கு இங்க வந்து நிற்கணுமென்று அவளுக்கு ஆயாசமாக வந்தது.. தேஜாவோ “ஹாய் அபி அண்ணா” என்று சிரிக்க.. “ஹாய் தேஜாவோ ” என்று மட்டும் சொல்லியவன் ரோஜாவின் மீதே அவன் முழு பார்வையும் இருந்தது.

வனிதா காசுமாலையை ரோஜாவின் கழுத்தில் போடப் போக.. சட்டென்று வனிதா கையிலிருந்த காசுமாலையை வாங்கி ரோஜாவின் கழுத்தில் போட்டுவிட்டான் அபி நந்தன்.. யாரும் இதை கவனிக்கவில்லை.

அபி நந்தன் காசுமாலையை தன் கழுத்தில் போட்டதும் ரோஜாவுக்கு அழுகையே வந்துவிட்டது.. இவன் எப்படி என் கழுத்தில் காசுமாலையை போட்டு விடலாம் என்று மனம் குமுறித்தான் போனாள்.. கௌதமோ யாசோதாவை பார்க்க.. அவனை அமைதியாக இரு என்று கண்களால் அடக்கினார் யசோதா.. இதற்கு ஒரு முடிவு கட்டணும் என்று எண்ணி அமைதியாக இருந்து கொண்டார்.. யசோதாவோ வனிதாவை முறைத்துப் பார்த்தார்.. அபிநந்தனின் செயல் வனிதாவுக்கு சங்கடத்தை கொடுத்தது.

வனிதா அபிநந்தனை முறைத்துப் பார்த்தவர் “என்னடா பண்ணியிருக்க நீ” என்று பல்லிடுக்கில் அபியை கடிந்து கொண்டார்.. திவாகரோ கூட்டத்தை பார்த்தவர் அபியை அடித்துவிடலாம் என்று கூட அவருக்கு தோன்றியது.. சபை நாகரிகம் கருதி பற்களை நறநறவென கடித்து “அபி நீ இங்கிருந்து கிளம்புடா” என்று அபிநந்தனுக்கு மட்டும் கேட்கும்படி பேசினார்.

அபிநந்தனோ தான் செய்தது தவறில்லை என்ற ரீதியில் தோளை குலுக்கிக்கொண்டு கௌதமை பார்த்தவன் புருவம் தூக்கி எப்படி என்று இதழ் பிதுக்கிச் சென்றான்.

கௌதம் நடந்ததை பாலாவிடம் கூற.. அவனோ “டேய் எதார்த்தமா போட்டிருப்பான் விடுடா” என்று சொல்லிவிட.. கௌதமால் அதற்கு மேல் பேச முடியவில்லை.. சீர் முடிந்ததும் அனைவரும் சாப்பிட்டு கிளம்பியிருக்க.. அபிநந்தன் வெளியே போவதை பார்த்த ஜீவா.. “அபி எங்கப்பா கிளம்புற இரு போகலாம்” என தன் அருகே உட்கார வைத்துக்கொள்ள.. அங்கே வந்த திவாகரோ இன்னும் இங்கே எதுக்கு இருக்க என்ற வகையில் அபியை பார்க்க.. அவனோ உங்க பார்ட்னர் தான் என்று ஜீவாவை கண்ணைக்காட்டினான்.

ஜீவா, அபிநந்தனை சாப்பிட அழைத்துச் சென்றார்.. சாப்பிட்டு முடித்ததும் நான் கிளம்புறேன் அங்கிள் என்றான்.

அங்கே வந்த கௌதமோ இவனை இன்னிக்கு அவமானப்படுத்தனும் என்று எண்ணியவன் “அபி உன்னை நான் எங்கெல்லாம் தேடுறேன் தெரியுமா.. வா பாலா பார்ட்டிக்கு உன்னையும் இன்வைட் பண்ணியிருக்கான்ல போலாம்” என்று அவன் கையை பிடிக்க.

“சாரி எனக்கு எக்ஸாம்க்கு படிக்கணும்” என்று அவன் கையை தட்டிவிட்டு கிளம்ப.

பாலா அங்கே வந்தவன் “அபி எங்க கிளம்புற பார்ட்டிக்கு வா” என்று கூப்பிட கௌதமை தவிர்த்தவன் பாலாவை தவிர்க்க முடியவில்லை அபிநந்தனால்.

“சரி வரேன்” என்று பாலாவுடன் பார்ட்டி நடக்கும் இடத்திற்கு கிளம்பினான் அபிநந்தன்.

ஜீவாவிடம் பார்ட்டிக்கு அனுமதி வாங்கியிருந்தான் பாலா.. அவரும் ட்ரிக்ஸ் எல்லாம் யூஸ் பண்ணக்கூடாது.. சும்மா ஜாலியா ஜுஸ் எதாவது குடிச்சு ஆட்டம் பாட்டம் ஓட இருங்கனு சொல்லியிருந்தார்.. ஆனால் பாலாவின் நண்பர்கள் ஜுஸ் குடிப்பது போல ஒயினை அருந்தி ஆட்டம் போட்டுக்கொண்டிருந்தனர்.

இதெல்லாம் கௌதமின் ஏற்பாடு என்று பாலாவுக்கு கூட தெரியாது.. பார்ட்டி நடக்கும் இடத்திற்கு சென்றதும் பாலாவின் பின்னால் வந்த கௌதம் அவனது நண்பனிடம் கண்ணைக்காட்ட ஒயின் கலந்த பழச்சாறை கொடுக்கச் சொல்ல.. அவனும் சரி என்று தலையசைத்து சென்றான்.

சொந்தங்கள் அனைவரும் சென்றிருக்க.. ரோஜாவை வீட்டுக்கு கூட்டிச்சென்றனர்.

அறைக்கு வந்த ரோஜாவுக்கு அபிநந்தனின் மேல் கோபமாய் வந்தது.. அவள் கழுத்தில் போட்டிருந்த காசுமாலையை கையில் எடுத்துப்பார்த்தாள்.. ச்சே அவன் போட்ட இந்த காசுமாலை என்னோட கழுத்துல இருக்ககூடாதுனு கழட்டப் போக.. வனிதாவின் முகம் அவள் கண் முன்னே வந்து போனது.. காசுமாலையை போட்டுவிட்டது வேணா அபிநந்தனா இருக்கலாம்.. ஆனால் அதை ஆசையாய் வாங்கி தந்தது வனிதா அத்தை.. அத்த இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல நம்ம ரூமுக்கு வருவாங்க நான் கழட்டினா அத்தை வருத்தப்படுவாங்க என்று எண்ணியவள் கழுத்தில் காசுமாலையை கழட்டாமல் போட்டுக்கொண்டாள்.

“ரோஜா என்னம்மா பண்ணுற” என்று கேட்டு கொண்டு ரோஜாவின் அறைக்குள் வந்தார் வனிதா.

வனிதாவின் குரல் கேட்டதும் அப்பா நான் நகையை கழட்டல என்று பெரும்மூச்சுவிட்டவள்.. “வாங்கத்தை” என்று சிரித்த முகமாய் வனிதாவிடம் பேசினாலும் அவளது கண்கள் வருத்தத்தை காட்டியது.. அவளின் முகத்தை தாங்கிய வனிதா.

“அம்மாடி ரோஜா அபி உன் கழுத்துல காசுமாலையை போட்டு விட்டது தப்புதான்.. அவன் சார்பா நான் உன்கிட்ட மன்னிப்பு கேட்குறேன்டா தங்கம்” என்று அவள் கன்னம் பிடிக்க.

“அச்சோ அத்தை நான் அதை அப்பவே மறந்துட்டேன்.. நீங்க பெரியவங்க என்கிட்ட போய் மன்னிப்பு கேட்காதீங்க.. எனக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு என்றவள்.. என் அத்தை போட்ட காசுமாலையை தான் என் கல்யாணத்துலையும் போட்டுக்குவேன் போதுமா” என்று வனிதாவை அணைத்துக்கொண்டாள்.

தேஜா ரோஜாவுக்கு மேக்கப் கலைக்க உதவி செய்ய அறைக்கு செல்ல .அங்கே வனிதா ரோஜாவை அணைத்து கொண்டிருந்ததை பார்த்தவள் “என்னையும் கொஞ்சம் அணைச்சுக்கலாம் அத்தை” குறும்பாக பேசிய தேஜா வனிதாவின் முன்னே வந்து நின்றவள்.. என்னோட கல்யாணத்துக்கும் இது போல காசுமாலை வாங்கித்தரணும் அத்தை.. அவளுக்கு மட்டும் காசுமாலை பண்ணிக்கொடுத்திட்டீங்க” என்று போலியாக கோபம் கொண்டு பேசினாள்.

“என் சின்ன மருமகளே.. இப்பவே என் வீட்டுக்கு மருமகளா வரேனு சொல்லு.. என் கழுத்துல போட்டிருக்க வைர நெக்லசை கழட்டித்தாரேன்” என்று விளையாட்டாகச் சொல்ல.

“அத்தை உங்க பையன் அபியை நான் கல்யாணம் பண்ணமாட்டேன்.. அபிநந்தன் எனக்கு அண்ணா போல” என்று வாயை பொத்திக்கொண்டு சிரித்தாள்.

“சரிடி என் வீட்லதான் பொண்ணு இல்ல.. உன்ன பொண்ணா ஏத்துக்குறேன்” என பேசி சிரித்துக்கொண்டிருக்க.. இவர்கள் பேசியதை அறையின் வெளியே நின்று கேட்டுக்கொண்டே வந்த யசோதாவிற்கு எங்கே ரோஜாவை, வனிதா அவர் வீட்டு மருமகளாக கூட்டிக்கொண்டு போய் விடுவாரோ என்று ஆதங்கமாக இருந்தது.

அகம் கொய்த அரக்கனே

யசோதா ரோஜாவின் அறைக்குள்ளே போகாமல் வேணியை பார்த்து இப்போதே பேசிவிடவேண்டுமென்று வேணியை தேடிச்சென்றார்.. சமையல் கட்டில் வேலையாக இருந்த வேணியிடம் சென்ற யசோதா “வேணி ஏதாச்சும் உனக்கு ஹெல்ப் பண்ணனுமா” என்று பேச்சை ஆரம்பித்தார்..

“இல்ல அண்ணி இதோ எல்லா வேலையும் ஆச்சு.. உங்களுக்கு டீ காபி ஏதாவது போட்டுத்தரட்டுமா” என்று கேட்டவர் யசோதா தன்னிடம் ஏதோ பேச வந்திருக்கிறார் என்பதை அவதானித்துக்கொண்டார்.

“நீ என்ன எனக்கு காபி போட்டு தரது.. தள்ளு நானோ போட்டுக்கறேன்” என்று காபியை போட்டு ஒரு கப் காபியை வேணியிடம் நீட்டி விட்டு தானும் ஒரு கப்பை எடுத்து குடிக்க ஆரம்பித்து “வேணி நம்ம ரோஜாவுக்கு படிப்பு முடிஞ்சதும் கௌதமுக்கு ரோஜா கட்டி வச்சு என் வீட்டு மருமகளா கூட்டிட்டுப் போயிடுவேன்.. வேற யாருக்கும் ரோஜாவ கல்யாணம் பண்ணிக்கொடுக்க வாக்கு கொடுத்துடாத” என்று வனிதா பேசியதை மனதில் வைத்துப் பேச.. வேணியும்.. யசோதா யாரை நினைத்து பேசுகிறார் என்று புரிந்து கொண்டு “ரோஜா உங்கவீட்டு மருமகதான் போதுமா.. கொஞ்சம் சிரிச்ச மாதிரி இருங்க அண்ணி.. உங்க முகம் உம்முனு இருந்தா பார்க்க முடியல என்னால” என்று ஒருவகையாக சமாளித்து சிரித்த படி பேசினார் வேணி.

“இல்ல வேணி ரோஜாக்கும் கௌதமுக்கும் சின்ன வயசுல கல்யாணப்பேசி முடிவு பண்ணினது.. நீ மறந்து போயிருப்பயோனுதான் நியாபகப்படுத்தினேன்” என்று யசோதாவும் எதார்த்தமாக பேசுவது போல பேசினார்.

“ரோஜா இப்பதான் ப்ள்ஸ் டூ படிக்குறா காலேஜ் முடிச்சதும் கல்யாணத்த பத்தி பேச்சு எடுக்கலாம் அண்ணி நீங்க கவலைப்படாம இருங்க.. உங்களுக்கு ரூம் ரெடி பண்ணி வச்சிட்டேன் போய் நிம்மதியாக தூங்குங்க” என்று யசோதாவை தூங்குவதற்கு அனுப்பி வைத்தார்.

திவாகரும் ஜீவாவும் பேசிக்கொண்டே ஹாலுக்கு வர.. வனிதா ரோஜா அறையிலிருந்து வெளியே வந்தார்.. திவாகர் வனிதாவிடம் “கிளம்பலாமா” என்று கேட்க.

“ம்ம் கிளம்பலாம்ங்க.. அதுக்கு முன்ன ஜீவா அண்ணாகிட்ட கொஞ்சம் பேசணும்” என்று பீடிகை போட.

திவாகரோ வனிதா என்ன பேசப்போகிறார் என்பதை அறிந்தவர் நாசுக்காக.. “வனிதா அடுத்த முறை வரும் போது பேசிக்கலாம் நேரமாச்சு கிளம்பலாம்” என்று கூற.

“என்ன திவா வனிதா ஆசையா ஏதோ என்கிட்ட பேச வருது நீ ஏன் தடுக்குற.. என்று கேட்டவர்.

பக்கத்திலிருந்த வனிதாவிடம் “நீ பேசுமா” என்று வனிதாவை சோபாவில் உட்கார சொல்ல.. இதுதான் சமயமென்று அபி ரோஜா கல்யாணம் பத்தி பேசி முடிச்சுடணும் என்று திவாகரை ஒரு பார்வை பார்த்துக்கொண்டே உட்கார்ந்தார் வனிதா.. திவாகரோ வனிதாவை முறைத்தபடி வேறு வழியில்லாமல் அவரும் ஜீவா பக்கம் உட்கார்ந்தார்.

“அண்ணா நம்ம ரோஜா படிப்பு முடிச்சதும் நம்ம அபிக்கு ரோஜாவை கல்யாணம் பண்ணிக்கொடுப்பீங்களா” என்று பட்டென்று கேட்டுவிட்டார்..

திவாகருக்கோ தர்மசங்கடம் ஏற்பட்டது.. இவ பத்து பவுனல காசு மாலை பண்ணும் போதே எனக்கு டவுட் வந்துச்சு.. என்னடா ஆதாயம் இல்லாம என் பொண்டாட்டி நகையெல்லாம் வாங்கி ரோஜாவுக்கு சீர் செய்யுறாளேனு என்று எண்ணியவர்.. “இப்பவே எதுக்கு கல்யாணப்பேச்சு பேசுற வனிதா” என்று சற்று அதட்டல் போட.

“பொறுமையா இரு திவா.. எதுக்கு கோவப்படுற.. செடில பூ பூத்தா பறிக்கத்தான் தோணும்.. பொண்ணுன்னு பெரியமனுஷி ஆனா பொண்ணு கேட்டு வருவாங்க.. வனிதா என்கிட்ட ரோஜாவை பொண்ணு கேட்டதுல தப்பில்ல.. நான் வனிதாகிட்ட பேசுறேன் என்று ஜீவா திவாகரை அமைதிப்படுத்தினார்.

“வனிதா நான் இப்படி சொல்றேனு தப்பா எடுத்துக்காதமா.. ரோஜாவ கௌதமுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைப்பதா பேசியிருக்கு.. தேஜாவ வேணா அபிக்கு பார்க்கலாம்” என்று பொறுமையாக வனிதாவிடம் எடுத்து கூறினார்.

“வனிதாவின் முகம் மாறிவிட்டது.. ரோஜாவை தன் மருமகளாக எண்ணிவிட்டாரே.. அவரது ஆசை கனவில் திரை போட்டது போல ஆனது வனிதாவிற்கு.. திவாகரோ வனிதாவை முறைத்துக்கொண்டிருந்தார்.. வனிதாவிற்கு கண்கள் கலங்கி விட்டது.. ஆனால் வெளியே காட்டிக்கவில்லை.. ஜீவா கல்யாணப்பேச்செடுக்கும் போதே வேணி அங்கே வந்துட்டார்..

ஜீவா எங்கே அபிக்கு ரோஜாவை கல்யாணம் பண்ண சம்மதம் சொல்லிடுவாரோனு பயந்திருந்தார்.. சற்று முன்னே தானே யசோதாவின் கோவத்தை பார்த்திருந்தாரே.. தூக்கம் வராமல் புரண்டு புரண்டு படுத்திருந்த யசோதா தண்ணீர் குடிக்க வெளியே வந்தவரும் ஜீவா கல்யாணப் பேச்சில் வனிதாவிடம் ரோஜா யசோதா வீட்டு மருமகள்தான் என்று கூறியதைக் கேட்டு அவரின் மனது கொண்டாட்டமானது.. வனிதாவுக்கு நல்லா வேணும்.. நான் இருக்கும்போது இவ எப்படி ரோஜாவ அவ வீட்டு மருமகளா கொண்டு போக முடியும் விட்டிருவேனா என்ன என்று ஜம்பம் கொண்டார் யசோதா.

“ரோஜா என் வீட்டு மருமகளா வரணும்தான் கேட்டேன் அண்ணா.. ரோஜா யார் வீட்டுக்கு மருமகளா வரணும்னு கடவுள் எழுதியிருக்காரோ அதன்படி தான் நடக்கும்.. சரிங்கண்ணா நாங்க கிளம்புறோம்” என்று எழுந்து விட்டார் வனிதா.. அவரால் அங்கே உட்கார முடியவில்லை.. மனதிற்குள் ஏதோ பிசைவது போலிருந்தது.

அங்கே வந்த வேணியோ வனிதாவின் கைப்பிடித்து “இன்னிக்கு நைட் இங்கேயே தங்கிக்கிங்க அண்ணி.. அபியும் பார்ட்டில இருக்கான் எப்படி யும் பார்ட்டி முடிய லேட் நைட் ஆகும்.. அபியும் நீங்களும் நாளைக்கு காலையில போகலாம்” என்று அவரின் மனதை சாந்தப்படுத்த எண்ணினார் வேணி.

“இல்ல வேணி அவன் தனியே கிளம்பி வந்திடுவான்.. நாங்க கிளம்புறோம்” என்று அழுகையை அடக்கிக்கொண்டு வெளியே புன்னகையுடன் பேசினார் வனிதா.

பார்ட்டி நடக்கும் இடத்திலிருந்து ஓஓ வென பாலாவின் நண்பர்கள் சத்தம் போட்டுக்கொண்டிருந்தனர்.. பாட்டு சத்தம் வேறு காதை கிழித்தது.. கௌதம் ஏற்பாடு பண்ணின ஜுஸ் வந்துவிட ஜுஸை வாங்கிக்கொண்டு அபியை தேட அவன் அங்கே இல்லை.. எங்க போனான் என்று தேடிக்கொண்டிருந்தான் கௌதம். அபிநந்தன் டேபிளில் வைத்திருந்த வோட்காவை எடுத்து குடித்திருந்தான்.. பாதி குடித்தவுடன் டேஸ்ட் வேறு மாதிரி இருக்க அப்படியே வைத்துவிட்டான்.

அபிநந்தனுக்கு பார்ட்டி நடக்கும் இடத்தில் இருக்க பிடிக்கவில்லை.. அதுவும் கௌதம் எப்போதுமில்லாமல் இன்று தன்னிடம் வலிய வந்து பேச்சுக்கொடுத்தது அவனுக்கு சந்தேகத்தை கொடுத்தது.. என்கிட்டயே உன் மோச வேலையை காட்டுறீயா என்று எண்ணியவன் அங்கிருந்து ரோஜாவின் வீட்டுப்பக்கம் நடந்து சென்றான்.. இருளாக இருக்க அவன் நடந்து சென்றது தெரியவில்லை.. ரோஜாவை தனியே பார்த்து பேச சந்தர்ப்பம் கிடைக்குமா என்றுதான் வீட்டுப்பக்கம் சென்றான்.

ஜீவா வனிதாவிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தபோது ஜன்னல் பக்கம் வந்தவன் ரோஜாவை கௌதமுக்கு தான் கல்யாணம் பண்ணனும்னு பேசியதை கேட்டு ஆத்திரம் வந்தது அவனுக்கு.. அம்மா மனசு கஷ்டப்பட்டிருக்குமே என்று கவலைப்பட்டவன்.. அம்மா கவலைப்படாதீங்க உங்களுக்கு மருமக ரோஜா தான் யார் தடுத்தாலும் அவ கழுத்துல நான் தான் தாலி கட்டுவேன் என்று மனதில் உறுதி கொண்டு இப்போதே ரோஜாவை பார்த்து அவளுக்கு முத்த அச்சாரம் போட்டுவிட எண்ணி அவளது அறைக்குச் சென்றான்.. அவன் குடித்த வோட்காவோ அவனது இரத்தத்தில் கலந்து அதன் வேலையை சரியாய் செய்தது.

ரோஜாவின் அறைக்கு தோட்டத்துப்பக்கம் சென்றாலும் அறைக்கு சென்றுவிடலாம்.. கண்டிப்பாக கதவை திறந்து வைத்திருப்பாள் என்ற நம்பிக்கையோடு ரோஜாவை பார்க்கச் சென்றான் அபிநந்தன்.. தேஜா ரோஜாவுக்கு உதவி செய்து விட்டு எனக்கு டையர்டா இருக்குடினு தூங்கிவிட்டாள்.. தேஜா கும்பகர்ணி போல படுத்ததும் தூங்கிவிடுவாள்.. ரோஜா அலங்காரம் கலைத்து முடித்து விட்டு குளியல் போட்டு தோட்டத்துப்பக்க கதவை திறந்து வைத்து ஊஞ்சலில் உட்கார்ந்து ஆடிக்கொண்டு தலை முடியை உலர வைத்துக்கொண்டிருந்தாள்.. ரோஜாவுக்கு இடுப்பு வரை கூந்தல் இருக்கும்.. மயில் தோகை விரிப்பது போல தலைமுடியை விரித்து விட்டிருந்தாள்.. அங்கே வந்த அபிநந்தனோ அவளது அழகில் மயங்கி நின்றான்.

ரோஜா நீ எனக்கே எனக்குத்தான்டி என்று ரோஜா அமர்ந்திருக்கும் இடத்திற்கு பூனை போல நடந்து சென்றான்.. ரோஜாவோ இந்நேரத்தில் யார் வருவாரென நைட்டியுடன் ஊஞ்சலில் ஆடிக்கொண்டிருந்தாள்.. மெல்ல பெண்ணவளின் அருகே சென்றவன் அவளது கூந்தலில் முகம் புதைத்து கொண்டு விடலாமா என்று கூடத் தோன்றியது.. எண்ணியதோடு அல்லாமல் அவளது பின்னிருந்து அவளது கூந்தலை வாசம்பிடித்தான்.. கண்ணை மூடி ஆடிக்கொண்டிருந்தவளுக்கு அபிநந்தன் வந்தது தெரியவில்லை.. மூச்சை ஆழமாக இழுத்து அவளது கூந்தலை கைகளால் தடவ.. பெண்ணவளுக்கு ஏதோ முடியை இழுப்பது போல தோன்றிவிட சட்டென்று கண்ணை விழித்து திரும்பிப் பார்க்க.. அபிநந்தன் தன் கூந்தலை பிடித்து நின்றிருந்தான்.

அபி நந்தனை இந்த இரவு நேரத்தில் அதுவும் தனிமையில் அவனை சந்தித்ததும் அவளுக்கு பயம் வந்தது.. நெஞ்சுக்கூடு ஏறி இறங்கியது. அவளது அங்க வளைவுகள் ஏறி இறங்க.. அபிநந்தனோ பெண்ணவளை கண்ணெடுக்காமல் பார்த்து கபளீகரம் செய்துகொண்டிருந்தான்.

“ரோஜா” என்று குழைந்து பேசியவன் அவள் பக்கம் சென்று “இன்னிக்கு நீ ரொம்ப அழகா இருந்த தெரியுமா.. அதுவும் ரோஸ் கலர் பட்டுபுடவைல செமையா இருந்தடி” என்று அவளது கன்னத்தை வருடி விட்டு ஊஞ்சலில் தானும் ஏறி அமர்ந்துகொண்டான்.

ரோஜாவிற்கு பேச நா எழும்பவேயில்லை.. தைரியத்தை வரவழைத்து “ஏய் நீ. நீ. இ.இங்க என்னடா பண்ணுற.. நா.. நான் அப்பாவ கூப்பிடுவேன்.. இங்க இருந்து போயிடு” என்று ஊஞ்சலிலிருந்து குதித்து அவளது அறைக்குப் போனவளை.. அவனும் சாடாரென்று குதித்து அவளது மென்மையான கைளை பிடித்து தன்பக்கம் இழுத்து அணைத்துக்கொண்டான்.

அபிநந்தன் குடித்த வோட்காவோ அவனது மூளையின் புத்தியை மலுங்கச் செய்தது.

“ஏய் விடு விடு என்னை.. உன்ன எனக்கு பிடிக்கவே பிடிக்காது என்னை விடுடா” என்று எலிப்பொறியில் மாட்டிய எலியாக கீச் கீச்சென்று கத்திக்கொண்டிருந்தாள் ரோஜா.

அபிநந்தனோ “ஏய் ரோஸ் சத்தம் போடாதடி.. அப்புறம் எசகு புசகா லிப்ல முத்தம் கொடுத்துடுவேன்” என்று அவள் முகம் நோக்கி குனிந்தான்.

“ஏதே முத்தம் கொடுப்பியா நீ.. அதுக்கு நான் உன்ன அனுமதிக்க மாட்டேன்.. கௌதமுக்குதான் கல்யாணம் பண்ணி முத்தம் கொடுப்பேன்” என்று அவளது நாக்கால் தீவினையை தேடிக்கொண்டாள்.

“என்னடி சொன்ன கௌதம கல்யாணம் பண்ணிப்பியா” என்றவன் அவளது தாடையை அழுத்திப்பிடித்து அவளது முகத்தை கண்களால் அளவெடுத்தான்.

“உன் கண்ணு ரெண்டு சோலி போல அங்கயும் இங்கயும் போறது அழகா இருக்குடி.. அப்படியே இந்த மூக்கு கூரா இருக்கே அதுல இந்த ஒத்த கல்லு மூக்குத்தி என்னை உன்கிட்ட இழுத்துக்கிட்டு வருதுடி.. அப்புறம் இதோ இந்த உதடு இருக்கே என்றவன் அவளது கீழ் இதழை பிடித்திழுத்து இதழ் ரேகை தேயும் அளவிற்கு முத்தம் கொடுக்கத்தோணுதடி” என்று அவளது இதழில் நுழைந்து கொண்டான்.

பெண்ணவளுக்கு ஆணவனின் முதல் பரிசம் கூச்சத்தையும் பயத்தையும் கொடுத்தது.. அவளது உடல் தடதடவென ஆடியது.. அபிநந்தனுக்கு அவளது நடுக்கம் தெரிந்து சுவற்றோடு அவளை நிறுத்தி அவளையும் ஒரு கையில் அணைத்துப்பிடித்தவாறு முத்தமிடத்துவங்கினான்.. பெண்ணவள் மீது வைத்திருக்கும் காதலின் அளவை காட்டிக்கொண்டிருந்தான் முத்தத்தில்.. ஆனால் மூர்கத்தனமாய்.

பெண்ணவளுக்கோ நெருப்பின் மீது நிற்பது போல இருந்தது.. அபிநந்தனை எதிர்க்கும் பளு பூஞ்சைப்பெண்ணிடம் இல்லை.. அவனது கைகள் அவளிடத்தில் அத்துமீற துவங்க அவளுக்குள் இருக்கும் பெண்மை விழித்துக்கொண்டு தன் பலமனைத்தும் திரட்டி அவனை தள்ளிவிட்டு ஓடினாள்.. பாதி முத்தத்தில் அவள் ஓடியதும் அவனுக்கோ சிறு குழந்தையிடமிருந்து பாதி ஜஸ்கீரிமை பறித்தது போல இருந்தது..

“ஏய் எங்க ஓடுற” என்று ரோஜாவை துரத்தினான்.. அவள் பக்கம் போனவன் அவளை எட்டிப்பிடிக்க அவளது நைட்டி கிழிந்து உள்ளாடை தெரிய அப்படியே உட்கார்ந்து அழத்தொடங்கினாள் பெண்ணவள்.

இப்பவும் நீ கவுதம கல்யாணம் செய்துப்பியாடி.. இனி முடியாதுல.. இதையும் மீறி அந்த கவுதம கல்யாணம் பண்ணிக்க நினைச்ச இப்ப முத்தம் மட்டும் கொடுத்தேன்.. அப்புறம் உன்னை மொத்தமா எடுத்துக்க வேண்டி இருக்கும் பார்த்துக்கோ.. இப்பவே உன்னை எதுவும் பண்ணமாட்டேன் நான் படிச்சு முடிச்சு பிஸ்னெஸ் பண்ணுறவரை நீ கல்யாணத்துக்கு சம்மதிக்க கூடாது என்ன சரியா என்று அதிகாரமாய் ரோஜாவிடம் பேசினான்.

ரோஜாவோ வேறு நிலையில் இருந்தால் அவனிடம் எதிர்த்து பேசி வாதாடிருப்பாள்.. தன் ஆடை கிழிந்த நிலையில் ஆடவன் முன்னே கூனி குறுகி அமர்ந்திருக்க என்ன செய்வாள் பெண்ணவள்.. பூம் பூம் மாடு போல “சரி” என்று தலையை ஆட்டினாள் கண்ணில் கண்ணீருடன்.

“அந்த பயம் இருக்கனும்.. இன்னிக்கு உன் கழுத்துல காசு மாலை போட்டு விட்டேன்.. இன்னும் ஐஞ்சு வருஷம் கழித்து தாலி கயிறு கட்டுவேன் ரெடியா இருடி ரோஸ்” என்று ரோஜாவை பக்கம் போக

திவாகரோ வனிதா ரோஜா கிட்ட சொல்லிட்டு கிளம்பலாம் என்று வனிதாவை கூட்டிக்கொண்டு அவளது அறைக்கு வர தேஜா உறங்கிக்கொண்டிருப்பதை பார்த்தவர் “சின்னவ எப்படி தூங்குறா” என்று பேசிக்கொண்டிருக்க.. தோட்டத்துப்பக்கம் ரோஜா அழுகை சத்தம் கேட்க.. இருவரும் பதறி அங்கே சென்றனர். அங்கே ரோஜா குத்துங்காலிட்டு அமர்ந்து அழுதுகொண்டிருக்க அவள் பக்கம் அபிநந்தன் நின்று கொண்டிருந்தான்.

அகம் கொய்த அரக்கனே

அபிநந்தன், திவாகரை பார்த்தவுடன் பாக்கெட்டிலிருந்த சுவிங்கத்தை எடுத்து வாயில் போட்டுக்கொண்டு பதட்டப்படாமல் ரோஜாவிற்கு மட்டும் கேட்கும்படி “ஏய் என்னை பத்தி எங்கப்பாக்கிட்ட போட்டுக்கொடுத்த அவ்ளோதான்” என்று அவளை கண்களால் மிரட்டியவன் வனிதா ரோஜாவின் பக்கம் வர “என்னாச்சு ரோஜா எதுக்கு அழறனு” கேட்டுக்கொண்டு நின்றிருந்தான் அபிநந்தன்.

வனிதாவை பார்த்தவுடன் ரோஜா எழுந்து நின்று “அத்தை” என்று கட்டிக்கொண்டு அழத் துவங்கினாள்.. குந்தாணி இவ என்ன எங்கப்பாக்கிட்ட அடி வாங்க வைச்சுடுவாளோ.. இவ என்னை மாட்டிவிடட்டும் அப்புறம் இருக்கு இவளுக்கு என்று ரோஜாவை கடிந்து கொண்டு நின்றான்.. ரோஜா முடியை விரித்து போட்டிருக்க அவளது நைட்டி கிழிந்தது யாருக்கும் தெரியவில்லை..

“என்னாச்சு ரோஜா எதுக்கு அழற எதாவது பார்த்து பயந்துட்டியா” என்று அவளது முதுகை ஆதரவாக தடவிவிட்டு கேட்டார் வனிதா.. அவளோ எதுவும் சொல்லாமல் மீண்டும் அழத்துவங்கினாள்..

திவாகர், அபிநந்தனை முறைத்துப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்.. அவனோ சுவிங்கத்தை மென்று மொட்லி விட்டுக்கொண்டிருந்தான்.. அவனது செய்கை திவாகருக்கு சினத்தை கொடுக்க.. ரோஜாவின் அருகே வந்தவர்.. “ரோஜா அபி உன்கிட்ட ஏதாவது வம்பு பண்ணினானா” என்று அவளிடம் கேட்டார்.

“ஆமா இவகிட்ட வம்பு பண்றதுக்குத்தான் நான் இங்க வந்தேனாக்கும்.. இப்படியெல்லாம் நடக்கும்னு தெரிஞ்சுதான் நான் இங்க வரலைனு அம்மாகிட்ட சொன்னேன்” என்று சட்டை பட்டனை திறந்து விட்டு ஒரே புழுக்கமா இருக்கு என்று உப்.. உப் என்று ஊதிக்கொண்டு நின்றான்.. அவன் போதையிலும் நிதானமாக பேசினான்.. திவாகருக்கு அவனின் பேச்சும் செயலும் எரிச்சலைக் கொடுத்தது.

ரோஜா அழுகையை நிறுத்தி விட்டிருந்தாள்.. விசும்பல் மட்டும் இன்னும் நிற்கவில்லை.. அபியை ரோஜா பார்க்க “ஏதாவது சொன்ன அவ்ளோதான்” என்று நாக்கை கடித்து விரல் நீட்டி மிரட்டினான்.. ரோஜாவிற்கோ கைகால்கள் நடுங்கியது..

“புள்ள எதையோ பார்த்து பயந்துடுச்சு போல” என்று வனிதா திவாகரிடம் கூற..

“நீ ரோஜாவ வீட்டுக்குள்ள கூட்டிட்டுப் போ.. நான் வரேன்” என்று அபிநந்தனின் பக்கம் சென்றார் திவாகர்.. ரோஜா அபிநந்தனை திரும்பிப் பார்த்துக்கொண்டே சென்றாள்.. அவன் முத்தம் கொடுத்தது அவளால் ஜீரணிக்க முடியவில்லை.. அபிமேல் ஆத்திரமாக வந்தது.. அதே சமயம் பயமும் இருந்தது.. இப்ப அவனைப்பத்தி பெரியவங்ககிட்ட சொல்லிட்டா.. நாளை பின்ன ஸ்கூல் காலேஜ்னு போகும் போது மீண்டும் வம்பு செய்வான்.. துஷ்டனை கண்டால் தூரப்போ என்பதை புரிந்து கொண்டாள் பெண்ணவள்.. சிறுவயதில் அவனை விளையாட்டாக மாட்டிவிட்டவள் பெரிய பொண்ணு ஆனது கொஞ்சம் பக்குவம் வந்திருந்தது பெண்ணவளிடம்.

ரோஜா அவளது அறைக்குச் சென்றதும் தான் கொஞ்சம் நிம்மதியானாள். ஹாலில் இருந்த வேணியும் ஜீவாவும் இன்னும் ரோஜா அறைக்கு போன திவாகரும் வனிதாவும் வரவில்லையே என்று ரோஜாவின் அறைக்கு வந்து பார்க்க அங்கே பயத்தில் மிரண்டு விழித்துக்கொண்டிருந்தாள்.. ஜீவாவும் வேணியும் பதட்டதுடன் ரோஜா அருகே வந்தவுடன் முதலில் “என்னாச்சுடி எதுக்கு கண்ணெல்லாம் கலங்கியிருக்கு” என்று அச்சத்துடன் கேட்டார் வேணி..

ரோஜாவை வனிதா கூட்டிச்சென்ற பிறகு “என்னடா பண்ணின.. ரோஜாவ பத்தி எனக்கு தெரியும்.. நீ அந்த புள்ளகிட்ட வம்பு பண்ணியிருப்ப.. சின்ன வயசுல ரோஜாவை தள்ளி விட்டது விளையாட்டுக்கு பண்ணியிருப்பனு கொஞ்சம் அசால்டா விட்டுட்டேன்.. இப்ப ரோஜா கண்ணுல பயத்தை பார்த்தேன்டா.. அவளை என்ன பண்ணின சொல்லு என்று அவன் பக்கம் தீவகருக்கு அபிநந்தன் மேல் ஆல்கஹால் நாற்றம் அடிக்க.. இந்த பழக்கம் வேற உனக்கு இருக்காடா.. என்று சற்று குரலை உயர்த்தி அவனை அடிக்கவும் போய்விட்டார் திவாகர் .

“சும்மா நிறுத்துங்கப்பா” என்று திவாகரின் கையை பிடித்துவிட்டான்.. ஆடிப்போய்விட்டார் திவாகர் அவனது செய்கையில்..

“நான் வேணும்னு குடிக்கல.. பார்ட்டில தண்ணி பாட்டில்னு நினைச்சு எடுத்து குடிச்சிட்டேன் அவ்ளோதான்.. நான் ஒன்னும் டெய்லி குடிக்கற குடிகாரன் இல்ல. சும்மா என்னை இப்படி நிக்க வச்சு கேள்வி கேட்டா.. இனி தினமும் குடிச்சுட்டு வருவேன்” என்று தெனாவெட்டாக பேசினான்..

“என்னடா சொன்னா இனிமே குடிப்பியா.. என்கிட்ட சொல்ல எவ்வளவு தைரியம்” என்ற அவன் கன்னத்தில் ஓங்கி அறைந்து விட்டார்..

அபியோ “இன்னொரு முறை அடிச்சிங்கனா நானும் திருப்பி அடிக்க வேண்டியிருக்கும்” என்று கன்னத்தை தேய்தபடி பேசினான்..

“ச்சே நீயெல்லாம் என் பையன்னு சொல்ல எனக்கு வெட்கமா இருக்கு” என்று சலித்துக் கொண்டு சொல்ல..

“அப்ப சொல்லாதீங்க” என்று திமிராக பேசி இன்னும் கோபத்தை வரவைத்தான் திவாகருக்கு…

ரோஜா பதில் பேசாமல் விட்டத்தைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.. ஜீவா, “ரோஜா அருகே சென்று என்னாச்சு தங்கம் ஏன் இப்படி பேசாம உட்கார்ந்திருக்க.. நீ பேசாம இருந்தா எங்களுக்கு பயம் வருதில்லடா.. பேசுடா தங்கம்” என்று அவளது தலையை தடவி விட..

தந்தையின் பதட்டத்தையும் தாயின் பயத்தையும் கண்ட ரோஜா “ஒண்ணுமில்லப்பா” என்று மெல்ல வாய்திறந்து பேசினாள்..

“அப்பாடா என் மருமக பேசிட்டாப்பா.. ஜீவாண்ணா புள்ள தோட்டத்துப்பக்கம் போயிருக்கா.. எதையோ பார்த்து பயத்துட்டா போல.. நம்ம அபிதான் பக்கத்துல இருந்திருக்கான்” என்று வெள்ளந்தியாக கூறிவிட்டார்..

வேணிக்கோ அபிநந்தன் புள்ளகிட்ட ஏதாவது தப்பா நடந்துக்க பார்த்திருப்பானோ என்றும் அச்சம் தோன்றியது.. ரோஜாவின் கண்களில் பயத்தை பார்த்தவருக்கு உண்மை புரியத்துவங்கியது..

அதே சமயம் தோட்டத்தில் பேச்சு சத்தம் கேட்டு அங்கு சென்று பார்த்த ஜீவாவோ.. அபிநந்தனை திவாகர் கடிந்து பேசிக்கொண்டிருப்பதை பார்த்து “திவா எதுக்கு அபியை மிரட்டிக்கிட்டிருக்க” என்று கேட்டுக்கொண்டே அபியின் பக்கம் சென்றார் ஜீவா.

“இவன் தான் ரோஜாகிட்ட கலாட்டா பண்ணியிருக்கணும் அதான் அவன்கிட்ட கேட்டுக்கிட்டிருக்கேன் ஜீவா.. பதில் சொல்லாம திமிரா பேசிட்டிருக்கான்.. ஒரு அறைவிட்டேன்” என்று அபியை இன்னொரு அறைவிடப் போக.. பாலாவும் கௌதமும் அபிநந்தனை தேடிக்கொண்டு வந்து விட்டனர்.

ஜீவாவோ திவாகரை கையை பிடித்தவர் “நடந்த உண்மை தெரியாம அபிநந்தனை அடிக்கறது தப்பு.. நம்ம ரோஜா சின்ன விசயத்துக்கு கூட பயந்துப்பா.. நீ அபிமேல சந்தேகப்படறது தப்பு திவா” என்றார் பணிவாக.

“மாமா நான் ரோஜாகிட்ட கலாட்டா பண்ணினேனானு அவகிட்ட போய் கேட்கலாம் வாங்க.. அப்ப தான் இவரு என்னை நம்புவாரு” என்று திவாகரை முறைத்துப்பார்த்தான்..

“ரோஜா மட்டும் ஆமானு சொல்லட்டும் உனக்கு இருக்கு தீபாவளி வாடா” என்று அபியின் கையை பிடித்து இழுத்துக்கொண்டு சென்றார் ரோஜாவிடம்.. ஜீவாவும் திவாகர் பின்னே சென்றார்..

கௌதமிற்கு தான் நினைத்தது நடந்து விட்டது என்று மனதிற்குள் கும்மாளம் போட்டான்.. பாலாவுக்கோ என்ன நடந்திருக்கும் என்று தெரியாமல் சற்று பதட்டத்துடன் தான் சென்றான்..

ரோஜாவின் முன்னே அபியை நிறுத்திய திவாகர்.. “அபிநந்தன் உன்கிட்ட கலாட்டா பண்ணினானா கண்ணு பயப்படாம சொல்லு” என்று கோவம் மாறாமல் கேட்க..

ரோஜாவோ அபியை பார்க்க.. அவனோ இப்பவும் கண்களால் மிரட்டினான்.. என்ன சொல்வாள் பெண்ணவள்.. ரோஜாவிற்கு நாக்கு மேலணத்தோடு ஒட்டிக்கொண்டது.. பேச்சே வரவில்லை.. “சொல்லுடா நான் இருக்கேன் தைரியமா சொல்லு” என்றார் திவாகர்..

வனிதாவிற்கு திவாகர் மேல் கடுப்பாக வந்தது..இவருக்கு நம்ம புள்ளைய அடுத்தவங்க முன்னே அவமானப்படுத்தி பார்க்கறதே வேலையா போச்சு.. என் பிள்ளை தங்கம் தப்பு பண்ணியிருக்க மாட்டான் என மலைபோல் நம்பினார்.. அவர் நம்பிக்கையை ஒரு நாள் குழிதோண்டி புதைக்கப் போறான் அபிநந்தன்.. என்பதை அறியாதுதான் போனார் வனிதா.

வேணியோ யசோதா எழுந்து வந்து விடக்கூடாது என்று எண்ணினார்.. அவர் நிலைமை இன்னும் மோசமாகி விடும் என்று பயந்து அவரது அறைக்கதவையே பார்த்திருந்தார்.. நல்லவேளை அவர் ரோஜா தன் வீட்டு மருமகளாக வரப்போகிறாள் என்ற சந்தோசத்துடன் உறங்கியிருந்தார்.

வேணியோ “ஏய் வாயில என்னடி கொலுக்கட்டையா வச்சிருக்க வாயை திறந்து பேசு” என்று சற்று அதட்டிப்பேச…

“அ.அபி என்கிட்ட கலாட்டா பண்ணல.. நான் குளிச்சிட்டு முடியை காய வைக்க ஊஞ்சல்ல உட்கார்ந்திருந்தேன்.. அப்ப சர சரன்னு சத்தம் கேட்டு நான் கீழ குனிஞ்ச பார்த்தப்ப பாம்பு ஒன்னு செடிக்குள்ள போச்சு… பாம்பு பார்த்துதான் பயந்து கத்தினேன்.. அப்ப அபி தோட்டத்துப்பக்கம் வந்தாரு.. நான் பயந்து போய் அப்படியே சுவத்துல சாய்ந்து உட்கார்ந்துட்டேன்.. அப்பதான் வனிதா அத்தையும் திவா மாமாவும் வந்தாங்க” என்று முழு பூசணிக்காயை மறைப்பது போல அபியை காட்டிக்கொடுக்காமல் பொய்யை உரைத்தாள் பெண்ணவள்.. பேசிவிட்டு எனக்கு தூக்கம் வருது நான் தூங்குறேன் என்று கட்டிலில் கண்ணை மூடி படுத்துக்கொண்டாள்.

கௌதமிற்கோ சப்பென்று ஆனது.. பெரியதாக சண்டை நடக்கும்.. அபிநந்தன் அவமானப்படனும்.. அதை நான் பார்த்து இரசிக்கணும் என்று எண்ணி வந்தவனுக்கு எதுவும் நடக்காமல் போனது அவனுக்கு ஏமாற்றத்தைக் கொடுத்தது.

“ரோஜா பதில் சொல்லிட்டா போதுமாப்பா இப்பாவது என்னை நம்புங்க.. இப்படி என்னை எல்லார் முன்னாலையும் அவமானப்படுத்தாதீங்க” என்றவன்

ரோஜாவின் பக்கம் நின்ற வனிதாவிடம் “ம்மா.. நான் கிளம்புறேன்” என்று வெளியே வந்தவன் கௌதமை பார்த்தவன் முறைத்துக்கொண்டே சென்றான்.

கௌதம், “பாலா எனக்கென்னமோ ரோஜாகிட்ட அபி வாலாட்டிருப்பானோன்னு தோணதுடா என்று பாலாவின் காதைக் கடித்தான் .

“போடா போய் தூங்கற வேலையைப்பாரு.. எப்ப பாரு அபியை குத்தம் சொல்லிகிட்டு” என்று கௌதமை அழைத்துக்கொண்டு அவனது அறைக்குச் சென்றான்.

திவாகரும் வனிதாவும் சந்தோசத்துடன் விசேஷத்திற்கு வந்தவர்கள் மன சஞ்சலத்துடன் வீட்டுக்கு கிளம்பினர்.

ரோஜா உறங்கியதும் வேணி அவள் அருகே படுத்துக்கொண்டாள்.. இடியே விழுந்தாலும் தேஜா எழமாட்டாள் போல உறங்கிக்கொண்டிருந்தாள்.. அவளுக்கு படுத்தவுடன் எப்போதும் உறங்கிவிடுவது பழக்கம்.. இடையில் எந்த சத்தம் கேட்டாலும் எழமாட்டாள்.. இப்போது பெரிய சண்டையே அங்க நடந்தும் கூட தேஜா எழுந்திருக்கவில்லை.. ஆனால் பிற்காலத்தில் தூக்கம் வராமல் தவிக்கப் போகிறாள் தேஜா.

வீட்டுக்கு சென்ற அபிநந்தனுக்கோ அனைவரின் முன்பு திவாகர் தன்னை நிற்க வைத்து கேள்வி கேட்டது அவமானமாகக் கருதினான்.. நாம இந்தியாவுலேயே இருக்கக் கூடாது என்று நினைத்தவன் குளியல் போட்டு வந்து லண்டனில் ஒரு கல்லூயில் தனது படிப்பபை படிப்பதற்குக்கான விண்ணப்பத்தை பதிவிறக்கம் செய்து அதில் தன்னோடு விபரங்களை டைப் செய்து அப்ளிக்கேசனை பூர்த்தி செய்து அனுப்பியிருந்தான்.

திவாகர் காரில் வீட்டுக்கு வரும்போது.. “வனி உன் பையனை கொஞ்சம் அடங்கியிருக்கச்சொல்லு.. இன்னிக்கு பார்டில சரக்கடிச்சிருக்கான்.. இன்னும் என்னென்ன பழக்கம் எல்லாம் பழகியிருக்கானோ தெரியல” என்று வாய்க்கு வந்தபடி பேசிக்கொண்டே வந்தார் திவாகர்.

“என்னங்க நம்ம அபிக்கு இப்போதைக்கு கிரகம் சரியில்ல.. ஆடி போய் ஆவணி வந்தா அவன் டாப்பா வருவான்.. நீங்க அவன திட்டாதீங்க.. நானே கறிவேப்பிலை கொத்தாட்டம் ஒரு பிள்ளைய பெத்து வச்சிருக்கேன்.. நீங்க அவனை இனி திட்டற வேலை வச்சிக்காதீங்க.. அப்படியே திட்ட நினைச்சா வீட்டுக்கு வந்து திட்டுங்க.. எல்லார் முன்னேயும் திட்டினா வயசு பையன் சங்கடமாத்தான் நினைப்பான்.. கடைசி காலத்துல உங்களுக்கு கஞ்சி ஊத்தாம போயிடுவான்” என்று மகனுக்காக திவாகரிடம் வக்காலத்து வாங்கி பேசினார் வனிதா.

“அடி போடி பைத்தியக்காரி.. உன் பையனை நம்பி நான் இருக்கமாட்டே ன்.. நல்ல உசிரு நாற்பத்தெட்டு நாளுனு சொல்வாங்கடி” என்று சலிப்பாக பேசிக்கொண்டே காரை ஓட்டினார் திவாகார்.

வனிதா வீட்டுக்கு வந்ததும் அபியின் அறையை பார்க்க அவனது அறை மூடியிருக்க காலையில் பேசிக்கொள்ளலாம் என்று உறங்கச்சென்றார் வனிதா.

அடுத்தநாள் காலையில் எழுந்த அபிநந்தன் குளித்து கல்லூரிக்கு கிளம்பி வந்தான்.. திவாகர் டைனிங் டேபிளில் சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தார்.. அபியும் சாப்பிட உட்கார காலையில் மகனிடம் வம்பிலுக்க விரும்பாத திவாகர் அமைதியாக சாப்பிட்டார்..

அதெப்படி விடுவான் அபிநந்தன்.. அமைதியாக சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்த திவாகரை பார்த்து இந்த அமைதி எனக்கு பிடிக்கலையே.. இவர வம்பிலுத்தா தான எனக்கு அன்றைக்கு பொழுது போகும் என்றவன்.. “அப்பா நான் லண்டன் போய் படிக்கலாம்னு இருக்கேன்” என்றவன் சண்டைக்கு அடித்தளம் போட்டான்..

தோசை சுட்டுக்கொண்டிருந்த வனிதா, அபி பேசுவதை கேட்டு அடுப்பை அணைத்து வெளியே வந்தவர்.. “என்ன அபிக்கண்ணா சொல்ற லண்டன் போகப்போறையா.. நீயில்லாம என்னால இருக்கமுடியாது தம்பி” என்று கெஞ்சிக்கொண்டு நின்றார்.

“அம்மா எனக்கு இந்த ஊர்ல இருக்கப் பிடிக்கல… அதுவும் பெத்த பிள்ளைய நம்பாத வீட்ல இருக்க எனக்குப் பிடிக்கல.. தோசையை போடுங்க எனக்கு பசிக்குது” என்று தட்டை நீட்டினான்..

தோசையை தட்டில் போட்டு சட்டினியை ஊற்றியவர் திவாகர் என்ன பதில் சொல்வார் என்று பார்த்திருந்தார் வனிதா.

திவாகரோ சாப்பிட்டு முடித்து தட்டில் கைகழுவியவர்.. “துரை இந்த ஊர்ல படிச்சு கிழிச்சது பத்தாதுனு லண்டனுக்கு போய் படிக்குறாராம்.. முதல்ல நம்ம ஊருல படிச்சு முடிக்கட்டும்.. மாஸ்டர் டிகிரி படிக்க வேணும்ணா லண்டன் போகட்டும்.. இப்போதைக்கு லண்டன் எல்லாம் போக வேண்டாம்” என்று சொல்லி பிரஸ்க்கு கிளம்பிச்சென்றார்.

“ம்மா உங்க வீட்டுக்காரர் ரொம்பத்தான் பண்ணறார்ம்மா” என்று சொல்லி சாப்பிடாமலேயே கல்லூரிக்கு கிளம்பிச் சென்றான்.

5 அகம் கொய்த அரக்கனே

இந்த மனுசன் என் புள்ளையை சாப்பிடக்கூட விடாம பண்ணிட்டாரு என்று என் பையன் சாப்பிடாமகூட போறான் என்று கவலையுடன் பாத்திரங்களை கழுவ ஆரம்பித்துவிட்டார்.. அபிநந்தன் மீது பாசத்தை கொட்டி வளர்த்துவிட்டார் வனிதா.. பணம் என்ற கவலையும் அபிநந்தனுக்கு இல்லை.. பாட்டன் பூட்டன் சேர்த்த சொத்தே ஏழு தலைமுறைக்கு வரும்.. கல்யாணம் ஆகி ஐஞ்சு வருஷம் கழித்துதான் பிறந்தான் அபிநந்தன்.. அபிநந்தன் பிறப்பதற்கு வனிதா கோவில் கோவிலாக சென்று விரதம் பல இருந்து தான் சீமந்தபுத்திரன் அபிநந்தனை பெற்றார்.. திவாகர் சிறுவயதில் செல்லம் கொடுத்தாலும் அவன் வளர வளர பள்ளிப்படிப்பு படிக்கும் போதே பசங்களிடம் வம்பு வளர்த்து சண்டை போட்டு வருவான்.. அப்போதிலிருந்து திவாகர் அபியை கண்டிப்புடன் வளர்க்க ஆரம்பித்தார்.. தந்தைக்கும் மகனுக்கும் அடிக்கடி முட்டிக்கொள்ளும்.. இவர்களுக்கிடையே வரும் சண்டைகளை தீர்த்து வைப்பதற்குள் வனிதாதான் விழி பிதுங்கி நிற்பார்.

ரோஜா நேரமே எழுந்துவிட்டாள்.. நாளை முதல் முழு ஆண்டு பரிட்சை தொடங்குவதால் புக்கை எடுத்து வைத்து படிக்க ஆரம்பிக்க.. நேற்றிரவு அபிநந்தன் தன்னிடம் நடந்து கொண்டதை எண்ணியவளுக்கு படிக்கவே தோன்றவில்லை.. அவன் அழுத்தி பிடித்த இடுப்பு பகுதியில் இன்னமும் லேசாக வலி இருந்தது.. கிராதகன் என்று அந்த நேரத்திலும் அவனை திட்டினாள் பெண்ணவள்..

அறையில் லைட் எரிய தேஜாவின் தூக்கத்திற்கு இடைஞ்சலாக இருக்க.. “ஏண்டி ரோஜா லைட் ஆப் பண்ணுடி எனக்கு தூக்கம் வருது” என்று கண்ணைத் திறக்காமல் பேச..

வேணி மகள்களுக்கு காபி போட்டு கொண்டு வர தேஜா பேசியது அவர் காதில் விழுந்து விட “மணி என்னனு கொஞ்சம் கண்ணைத் திறந்து பாருடி கும்பகர்ணி” என்று அவளது முதுகில் ஒன்னு போட..

“ஆஆ அம்மா” என்று எழுந்து உட்கார்ந்த தேஜா மணியை பார்க்க ஏழை காட்டியது..

“நாளைக்கு பரிட்சைனு ரோஜா நல்ல புள்ளையா எழுந்து படிக்குறா.. நீ குறட்டை விட்டு தூங்குற நல்லா படிச்சு முன்னேறி வருவடி” என்று வேணி அவளைத் திட்ட..

“ம்ம் வீட்ல எல்லாரும் படிச்சு என்ன பண்றது.. நான் உனக்கு டெய்லியும் சமையல் கட்டுல காய் கறி நறுக்கி தரேன்.. பாத்திரம் தேய்க்குறேன்.. இந்தா இந்த புத்தக புழு எந்த வேலையாவது செய்யுறாளா.. அவள மட்டும் திட்ட மாட்டிங்க.. நான் தான் இழிச்சவாச்சி உங்களுக்கு” என்று வேணி கொண்டு வந்த காபியை முகம் கூட கழுவாமல் எடுக்கப் போனாள்.

“நீ எதுக்கு காய் கறி நறுக்கி கொடுக்கற.. ரெண்டு கேரட்டை திங்கறதுக்குதானே.. உனக்கு வாய் அசைப்போட்டே இருக்கணும்” என்ற அவளை திட்டி தீர்த்து விட்டு தேஜாவின் கையில் ஒரு அடி வைத்து ஊத்த பல்லு போய் பல்லு வெலக்கிட்டு வாடி.. அப்புறம் தான் உனக்கு காபி கொடுப்பேன்” என்று காபி டம்ளரை எடுத்து ரோஜா கையில் கொடுத்தார்..

தேஜாவோ ஆடு மாடு எல்லாம் பல்லு விலக்குதா என்ன? என்னை மட்டும் இந்த வீட்டுல பல்லு விலக்குனு திட்டிக்கிட்டே இருக்காங்கப்பா என்று உரண்டை இழுத்துக்கொண்டு குளியலறைக்குள் சென்றாள்.. முகம் கழுவி அவசர அவசரமாக பல் துலக்கி வெளியே வந்தவள் சூடு “ஆறிப்போகும் முன்னே காபியை கொடுங்க” என்று சலிப்பாக காபி டம்ளரை வாங்கினாள் தேஜா..

ரோஜா காபியை குடித்து முடித்து மீண்டும் படிக்க ஆரம்பித்தாள்.. காபியை குடித்துக்கொண்டே இவள யாரு இப்படி படிப்ஸ்ஸா இருக்க சொன்னது.. காபியை குடித்து முடித்து மேக்ஸ் புக்கை எடுத்து கையில் வைத்தவள் எனக்கு சுட்டுப்போட்டாலும் மேக்ஸ் வரமாட்டேங்குது என்று சலித்துக்கொண்டு கணக்கை நோட்டில் போட்டு பார்க்க ஆரம்பித்தாள்.. எல்லாம் தப்புத் தப்பாக ஆன்சர் வர.. அச்சோ இந்த கணக்கை கண்டுபிடிச்ச மிலேட்டஸின் மட்டும் என் கையில கிடைச்சாரு அவ்ளோதான் என்று தலையை பிய்ச்சு கொண்டு கணக்கு போட்டுக்கொண்டிருந்தாள்.. தேஜாவுக்கு கணக்கு என்றாலே தெரித்து ஓடுவாள்.. நாளை கணக்கு பரீட்சை என்றதும் வராத கணக்கை போட்டுப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.. ரோஜாவுக்கு கணக்கு என்றால் பிரியம்.. நூற்றுக்கு நூறு வாங்குவாள்.. ரோஜா தேஜாவுக்கு கணக்கு சொல்லிக்கொடுக்கிறேன் என்றால் நீ என்ன பெரிய அப்பாடக்கரா நானே கத்துக்குவேன் என்று சொல்லி எப்படியோ உருண்டு பிரண்டு கணக்கில் பார்டர் மார்க் எடுத்து பாஸ் ஆகி விடுவாள்..

காலேஜ்க்கு சென்ற அபிநந்தனோ நாளை செமஸ்டர் தொடங்கவிருக்க.. லைப்ரரியில் புக்கை எடுத்து புரட்டிக்கொண்டிருந்தான்.. பாலாவும் கௌதமும் புக் எடுக்க லைப்ரரிக்கு வர.. அபியை பார்த்த கௌதமுக்கு அவனிடம் ஒரண்டை எடுப்போம் என புக்கை எடுத்துக்கொண்டு அபியிடம் சென்று உட்கார்ந்து புக்கை திறந்து வைத்து விட்டு அபியை பார்க்க அவனோ கௌதமை கண்டுக்காமல் புத்தகத்தை படித்துக்கொண்டிருந்தான்..

“என்ன அபி நேத்து செம அடி போல உங்கப்பாகிட்ட” என்று நக்கலாக பேசி அவனிடம் தானாக வலிய போய் மாட்டிக்கொண்டான்.

புத்தகத்தை மூடி வைத்து விட்டு இரண்டு கைவிரல்களையும் சேர்த்து நெட்டி எடுத்து விட்டு கௌதமை பார்த்தவன் “என்ன சொன்ன எங்கப்பாகிட்ட நான் அடிவாங்கினானே.. நீ இப்ப என்கிட்ட அடிவாங்கப்போற தெரியுமா” என்று கை காப்பை ஏத்தி விட்டு மோதிரத்தை திருப்பி விட்டு.. “நேத்து பார்டில நீ தானா வோட்காவை கலந்து வைச்சது.. எனக்கு தெரியாது ன்னு நினைச்சயா.. ஆல் டீடெய்ல் ஐ நோ மேன்” என்று அவன் மண்டையில் நறுக்கென்று ஓங்கி கொட்ட

கௌதமோ “அச்சோ அம்மா” என்று வாய்மீது கை வைத்து சத்தம் வராமல் வாயை பொத்திக்கொண்டான்..

“இனி ஒரு முறை என்கிட்ட வால் ஆட்டின வாலை ஒட்ட நறுக்கிடுவேன்” என்று விரலை கைத்தரிப்பது போல காட்டிவிட்டு “அப்புறம் இன்னொன்னு உன்கிட்ட சொல்லணும்.. ரோஜா எனக்கு மட்டும் தான் சொந்தம்.. அத்தை பையன் சொத்தை பையன்னு எங்களுக்கு இடையில வராத.. வந்தா சங்கறுத்துடுவேன்” என்று மிரட்டிச்சென்றான்.. பாலா புக் எடுக்க சென்றிருந்த நேரத்தில் இருவரின் சண்டை நடக்க அவனுக்கு தெரியாமலேயே போனது.

அடுத்த நாள் காலையில் ரோஜாவும் தேஜாவும் பரீட்சைக்கு தயாராக இருந்தனர்.. காலையில் இருவரையும் கோவிலுக்கு கூட்டிச்சென்றார் ஜீவா.

திவாகர் வனிதாவுக்கு இன்று திருமணநாளாக இருக்க கோவிலுக்கு போக புறப்பட்டுக்கொண்டிருந்தனர்.. அபிநந்தன் கிளம்பி வெளியே வந்தவன் வனிதா பட்டுப்புடவை கட்டி புறப்பட்டிருந்தார்..

“ஹாய்ம்மா ஹேப்பி ஆனிவர்சரி” என்று வனிதாவை அணைத்துக்கொண்டான்..

“மக்கும்” என்று தொண்டையை செருமிக்கொண்டு வந்து நின்றவர் “கிளம்பலாமா வனி” என்று அபிநந்தனை சட்டை செய்யாமல் கார் கீயை எடுத்தார்..

அபிகண்ணா அப்பாவுக்கும் என்று கண்களால் கெஞ்ச.. முடியாது என்று தலையை ஆட்ட.. “ப்ளீஸ்டா எனக்காக” என்றதும்..

திவாகர் திரும்பியதும் “ஹேப்பி ஆனிவர்சரி” என்று வெறுமனமாக சொல்லி கையை நீட்டினான்..

“உன்னோட சலிப்பான வாழ்த்து எனக்கு தேவையில்லை.. வேணும்னா எங்க கூட கோவிலுக்கு வா.. கடவுள் நல்ல புத்தியை கொடுக்கட்டும்” என்றதும் அபிக்கு கோவம் வந்துவிட்டது..

எல்லாம் உன்னால தான்மா என்று வனிதாவை முறைத்தவன் “எனக்கு நல்ல புத்தியிருக்கு நான் ஒண்ணும் உங்க கூட கோவிலுக்கு வரல” என்று வீராப்பாய் பேசி பைக் கீயை எடுக்க போனான்.

திவாகர் போன் அடிக்க.. “சொல்லு ஜீவா”

“இன்னிக்கு ரோஜா. தேஜா ரெண்டு பேருக்கும் எக்ஸாம் ஆரம்பிக்குது ரெண்டு பேரையும் கோவிலுக்கு கூட்டிட்டு போய்ட்டு வரேன்.. கொஞ்சம் கடைக்கு வர லேட் ஆகும்ப்பா”

“அப்படியா சரிப்பா நான் முன்னமே கடைக்கு கிளம்புறேன்” என்று போனை வைத்துவிட.. வனிதாவுக்கும் ஜீவா பேசியது காதில் விழுந்தது..

“வனிதா இப்படி வாயேன்” என்று வனிதாவின் கைப்பிடித்து பூஜையறைக்கு கூட்டிச்சென்ற திவாகர் சாமி கும்பிட்டுவிட்டு “நான் கடைக்கு அர்ஜென்டா கிளம்பணும்.. நீ வேணா இதோ உன் பையனை கோவிலுக்கு கூட்டிட்டு போய்ட்டு வந்திடேன்” என்று நெற்றியைத் தேய்த்தார்..

அபிநந்தனோ “ம்மா நான் நோட்ஸ் எடுக்க என் பிரண்ட் வீட்டுக்கு கிளம்புறேன்.. நீங்க உங்க வீட்டுக்காரர் கூடவே கோவிலுக்கு போங்க.. ஒருநாள் கடைக்கு லேட்டா போனா ஒன்னும் குடி முழுகி போயிடாது” என்று பைக் சாவியை கையில் எடுத்துக்கிளம்பினான்..

“நீ பட்டுப்புடவை கட்டினது வேஸ்டா போச்சே” என்று சிரித்துக்கொண்டே சொன்ன திவாகரை முறைத்துப் பார்த்த வனிதா “நான் சொன்னா என் பையன் கேட்பான்” என்று வெளியே ஓடினார்.. அபிநந்தன் பைக்கை ஸ்டார்ட் பண்ண..

“அபி ஒரு நிமிசம் நில்லு” என்றதும்..

பைக்கை ஆப் பண்ணி ஸ்டேண்ட் போட்டு “என்னம்மா சீக்கிரம் சொல்லுங்க.. அபிக்கண்ணா அம்மா பட்டுப்புடவை கட்டிட்டேன்.. இன்னிக்கு கோவில்ல அபிஷேகம் பண்ணச் சொல்லியிருக்கேன்.. போகலைனா நல்லாயிருக்காது.. அதுவுமில்லாம இன்னிக்கு ரோஜா தேஜாவும் கோவிலுக்கு வராங்க.. அவங்க ரெண்டு பேரும் எக்ஸாம் நல்லபடியா எழுதணும்னு வேண்டியிருக்கேன்” என்றதும் அபி மண்டையில் பல்ப் எரிந்தது.. இதை பர்ஸ்ட் சொல்லியிருக்க வேண்டியது தானே என்று வனிதாவை மனதில் கடிந்து கொண்டவன் கொஞ்சம் சீன் போடலாம் என்று நினைத்து “ம்ப்ச் கேப் புக் பண்ணுறேன் நீங்க அதுல போங்க” என்று போனை எடுத்தவன்..

“சரி உங்களை பார்த்தா பாவமா இருக்கு நானே வரேன்” என்று பைக் கீயை வீட்டுக்குள் கொண்டு போய் வைத்து ஆடிக்கார் கீயை எடுக்க போக திவாகர் கை கட்டிக்கொண்டு அபியை முறைத்துப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்.. “உன்னோட நடிப்பு பிரமாதம் போ.. பேசாம சினிமால நடிக்கப் போறயா என்னோட ப்ரண்ட் டைரக்டரா இருக்கான்” என்று பேசிய திவாகர் அபியை சீண்டிப்பேச.. அவரை ஒரு முறைப்புடன் வெளியே சென்றவன் “அம்மா வாங்க போலாம்” என்று காரை ஸ்டார் செய்தான்.

கோவிலுக்கு முன்னே காரை நிறுத்தி விட்டு இறங்கியதும் ஜீவாவின் கார் நிற்பதை பார்த்துவிட்டு ரோஜா வந்திருப்பா அவளைப் பார்க்கணும் என்ற ஆவலில் நேரே கோவிலுக்குள் சென்றான்.. என் பையனுக்கு சாமி கும்பிட எவ்ளோ ஆவல் பாரு என்று பூக்கடையில் பூவை வாங்கிக்கொண்டு கோவிலுக்குள் சென்றார் வனிதா.

கோவிலுக்குள் சுவாமிக்கு அபிசேஷகம் நடந்துகொண்டிருக்க.. ரோஜா சிரத்தையாக சாமி கும்பிட்டுக்கொண்டிருந்தாள்.. தேஜாவோ எப்படா பூஜையை முடிந்து பொங்கல் தருவாங்க.. என்று சாமியை கையெடுத்து கும்பிட்டுக்கொண்டிருந்தாள்.. கருவறைக்கு சென்ற அபிநந்தன் ஜீவாவை பார்த்து சிரிப்புடன் சுவாமி கும்பிடுவது போல நின்றவன் ரோஜாவைத்தான் பார்த்திருந்தான்.. வனிதா பூக்களை ஐயரிடம் கொடுக்க வாங்கியவர் அலங்காரம் செய்ய ஆரம்பித்தார்.. “ஆல் தி பெஸ்ட் ரோஜா தேஜா” என்று இருவருக்கும் கைகொடுத்தார் வனிதா..

“தேங்க்ஸ் அத்தை” என்று புன்சிரிப்புடன் கையை நீட்டினாள் ரோஜா..

தேஜாவோ வனிதாவின் பக்கம் வந்தவள் “அத்தை எனக்கு பசிக்குது வெளியில பொங்கல் தராங்க போல நான் போய் சாப்பிட்டு வரட்டா” என்று கேட்க..

“பூஜை முடிச்சு நாமளும் பொங்கல் கொடுப்போம் அப்போ சாப்பிட்டுக்கலாம் தங்கம்” என்று தேஜா கன்னம் தொட்டுச் சொல்ல..

“ம்மா அலங்காரம் முடிய இன்னும் நேரம் ஆகும் அதுவரை தேஜா பசி தாங்கமாட்டா நான் அவள கூட்டிட்டுப் போய் பிரசாதம் வாங்கி கூட்டிட்டு வரேன்.. ரோஜாவையும் வரச்சொல்லுங்க” என்று ரோஜாவிடம் தனியே பேச சந்தர்ப்பத்தை ஏற்படுத்த நினைத்தான்.

ரோஜாவோ “எனக்குப் பசிக்கல.. நான் அப்புறம் சாப்பிட்டுக்குறேன் அத்தை” என்று முகத்தை உர்ரென்று வைத்துப் பேசினாள்..

ஜீவா சுவாமிக்கு மாலை வாங்கி வர வெளியே போய்விட்டார்.

வனிதாவோ வீட்டிலிருந்து கொண்டு வந்த பூக்களை சிறு மாலையாக கட்டிக்கொண்டிருந்தார்.

ஓ நீ வரமாட்டியா!.. உன்ன எப்படி வர வைக்குறேன் பாரு என்றவன் அவள் பக்கம் சென்று “நீ மட்டும் என் கூட வரலைனா கோவில்ல வச்சு கிஸ் பண்ணுவேன்.. ஏன் தாலி கூட கட்டுவேன் என்ன எங்கப்பா என்ன நாலு அடி போடுவார் அவ்ளோதான்.. உன் படிப்பு ஓகாயத்தான்.. இப்ப என் கூட வெளிய வரியா.. இல்ல” என்றவன் தாலி கட்டுவது போல அவள் கழுத்தில் கையை கொண்டு போனான்..

ரோஜா பயந்து இரண்டடி தள்ளி நின்று “சரி” வரேன் என்றாள்..

“அது” என்று சட்டை காலரை ஏத்திவிட்டு விசில் அடித்துக்கொண்டே சென்றான்..

தேஜாவோ முன்னே சென்று பொங்கலை வாங்கி சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தாள்.. எல்லாம் இந்த சாப்பாட்டு ராமியாலத்தான் என்று தங்கையை கடிந்து கொண்டு கையை கட்டி நின்றாள்.

அபிநந்தன் இரண்டு கையிலும் பொங்கலை வாங்கி வந்தான்..

“ஐ அண்ணா எனக்கும் கொஞ்சம் பொங்கல் வேணும்” என்று அதிலும் பங்குக்கு வந்தாள் தேஜா..

“இந்தாடா உனக்கில்லாத பொங்கலா” என்று அவன் வாங்கி வந்த பொங்கலில் பாதியை எடுத்து தேஜாவின் இலையில் வைத்து விட்டு மீதியிருக்கும் பொங்கலை கையில் எடுத்து ரோஜாவின் வாயில் ஊட்டப்போக..

“மாட்டேன்” என்று ரோஜா தலையை அசைக்க..

“நீ வாங்கித்தான் ஆகணும்” என்று அவள் வாயருகே கொண்டு செல்ல தானாக வாயை திறந்து வாங்கிக்கொண்டாள் ரோஜா.. வாங்கவில்லையென்றாலும் வம்பு செய்வான் என்று அவனிடம் பொங்கலை வாங்கிக்கொண்டாள்.. அவளது இதழை தடவிக்கொண்டே ஊட்டினான்.. ரோஜாவுக்கோ செமக்கடுப்பானது அபிநந்தன் மேல்.. இங்கே பிரச்சனை வேண்டாமென்று பொறுமையாக நின்றிருந்தாள்..

இரண்டு வாய் வாங்கினதும் “எனக்கு போதும்” என்று சொல்லி தள்ளி நின்றுகொண்டாள்..

“ஏன் இன்னும் சாப்பிடு” என்று சொல்லிக்கொண்டிருக்க ஜீவா கையில் மாலையுடன் அங்கே வந்து விட்டார்.

“என்னம்மா இங்க நிற்குறீங்க” என்றதும்

கைகழுவ சென்றிருந்த தேஜாவோ “அப்பா எனக்கு பசிச்சது அதான் அபி அண்ணா எங்களை சாப்பிட கூட்டிட்டு வந்தாரு” என்றதும்.. “பூஜை முடிஞ்சதும் சாப்பிட்டிருக்கலாம்ல.. சரி பரவால்ல வாங்க சாமி கும்பிடலாம்” என்று மூவரையும் கூட்டிச்சென்றார்..

அலங்காரம் முடிச்சு பூஜையும் நடக்க.. கடவுளே இந்த அபிக்கிட்டயிருந்து என்னை தப்பிக்க வச்சிரு என்று கடவுளிடம் வேண்டினாள் ரோஜா.. தேஜாவோ கடவுளே எனக்கு எக்ஸாம் ஈஸியா வரணும் என்று வேண்டிக்கொண்டாள். பூஜை முடித்து கோவிலுக்கு வெளியே வர.. “ஆல் த பெஸ்ட்” என்று தேஜாவுக்கு கைக்கொடுத்தான் அபிநந்தன்..

“தேங்க்ஸ் அண்ணா” என்று கையை நீட்டினாள்..

அடுத்து என்கிட்ட வருவான் என்று திரும்பி நின்றாள் ரோஜா..

விடுவானா அபிநந்தன்.. “ரோஜா ஆல் தி பெஸ்ட்” என்று அவள் முன்னே சென்று கையை நீட்டினான்.. விடாது கருப்பு போல அவளை பின்தொடர்ந்து கொண்டே இருந்தான்.. “தேங்க்ஸ்” என்று கையை நீட்டாமல் இருக்க “கை கொடுடி” என்று உதடசைக்க வேறு வழியில்லாமல் கையை நீட்டினாள்.. கையை அழுத்தமாக பற்றி சுற்றி பார்த்தவன் ஜீவாவும் தேஜாவும் கார் பக்கம் போய்க்கொண்டிருக்க.. நேரம் ஆக ஆக கூட்டம் நிரம்பியிருக்க சட்டென்று கையில் முத்தம் கொடுத்து “ஆல்.. தி பெஸ்ட் மை பொண்டாட்டி” என்று கண்ணடித்தான் அபிநந்தன். அன்பாக காதல் செய்ய அபிநந்தனுக்கு தெரியவில்லை.. அதிரடிக்காதல் செய்தான்.. கிடைப்பாளா ரோஜா அபிநந்தனுக்கு?

திவாகர் பத்திரிகை டெலிவரி கொடுத்து விட்டு கோவிலுக்கு வந்தவர் அபிநந்தன் ரோஜாவின் கையில் முத்தம் கொடுப்பதை பார்த்து விட்டார்.

அகம் கொய்த அரக்கனே

ரோஜாவோ அதிர்ந்து விட்டாள்.. தன் கையை அபியிடமிருந்து விலக்கி கொண்டாள்.. முகம் எல்லாம் வியர்த்துக் கொட்டியது.. அவளது இதயம் வெளியே எட்டிக்குதித்து விடும் அளவிற்கு இருந்தது.. என்ன தைரியம் இவனுக்கு அப்பா பக்கம் இருக்கும்போதே எனக்கு முத்தம் கொடுக்குறான்.. அப்படியே கன்னத்தில் ஒன்று விடலாமா என்று கூட ரோஜாவுக்கு தோன்றியது.. இதை நாம் பெரிது படுத்தினாள் இன்று பரீட்சை எழுத முடியாது போகும்.. என்று உணர்ந்தவள் அபிநந்தனை கண்ணகியை போல முறைத்து விட்டு காருக்கு அருகே சென்றாள்.

ஜீவாவின் கார் ஸ்டார்ட் ஆகாமல் மக்கர் பண்ணிக்கொண்டிருந்தது.. ரோஜா மணியை பார்க்க ஒன்பதாகியிருந்தது.. பத்து மணிக்கு எக்ஸாம் ஆரம்பித்துவிடும்.. ஆனால் ஒன்பது முப்பத்துக்குள் எக்ஸாம் ஹாலில் போய் உட்கார்ந்தால் தான் பிரியாக எக்ஸாம் எழுத முடியும் என்று எண்ணியவள்.. “அப்பா எக்ஸாம்க்கு நேரமாச்சு நாங்க ஆட்டோவுல போகட்டுமா” என்ற ஜீவாவிடம் கேட்டாள்.

ரோஜா பதட்டப்படுவதை பார்த்த வனிதாவோ “ரோஜா பதட்டப்படாதம்மா எங்க கார்ல வாங்க.. நான் உங்களை காலேஜ்ல விட்டுட்டு நாங்க வீட்டுக்குப் போறோம்” என்றவர்.. அபிநந்தனை பார்க்க அவனோ ரோஜா தன் கையை தட்டிவிட்டு போன கோபத்தில் அப்படியே அதே இடத்தில் நின்றிருந்தான்.

“அபி சீக்கிரம் வாயேன்” என்றார் அவசரமாக..

“ப்ம்ச் இந்த அம்மாவுக்கு எப்பவும் அவரசம்” என்று அங்கு இருக்கும் சூழ்நிலை தெரியாமல் காரின் அருகே செல்ல..

“அபி கண்ணா ஜீவா மாமா கார் ஏதோ ரிப்பேர் போல.. ரோஜாவுக்கு எக்ஸாம்க்கு டைம் ஆகிடும்ல அவங்களை ஸ்கூல்ல விட்டுட்டு போகலாம்” என்று படபடப்புடன் கூறினார் வனிதா.

இன்னிக்கு நமக்கு நல்லநேரம் போல.. யார் முகத்துல முழிச்சோம்னு தெரியல.. என்று சந்தோசப்பட்டவன்..

“ஓ ஸுயர்ம்மா.. தேஜா குட்டி உன்னை கரெக்ட் டைம்ல எக்ஸாம் ஹால்ல விட்டிருவேன்.. வா என்னோட கார்ல வந்து ஏறு” என்று சொல்லிவிட்டு ரோஜாவை பார்த்து கண்சிமிட்டி வா என்று தலையசைத்து சென்றான்..

தேஜா முன் சீட்டில் உட்கார்ந்துகொள்ள.. ரோஜாவும் வனிதாவும் பின் சீட்டில் உட்கார்ந்தனர்.. ரோஜாவை கண்ணாடியில் பார்த்தவன் மீண்டும் கண்ணைச் சிமிட்டினான்.. கிராதகா பொறுக்கி என்று உதடசைத்து ஜன்னல் பக்கம் திரும்பி கொண்டாள்.

நான் பொறுக்கியாடி.. பொறுக்கி என்ன பண்ணுவானு அடுத்த தடவை தனியா சந்திக்கும் போது காட்டுறேன் என்று காரை ஸ்டார்ட் செய்தான்.

திவாகருக்கு அபிநந்தன் மேல் கோவம் தறிகெட்டு ஓடியது.. கூட்டத்தை தாண்டி வருவதற்குள் அபிநந்தனின் கார் சென்றுவிட்டது.

ஜீவா மெக்கானிக்கிற்கு போன் செய்து அவர் இருக்கும் இடத்தை சொல்லி போனை வைக்கவும். திவாகர் அங்கே வந்து சேரவும் சரியாக இருந்தது.. “என்னாச்சு ஜீவா நீ மட்டும் நிற்குற.. ரோஜா தேஜா எங்கே” என்று கேட்க.

“கார் கொஞ்சம் மக்கர் பண்ணிட்டு ஸ்டார்ட் ஆகல திவா.. அதான் ரோஜாவையும் தேஜாவையும் எக்ஸாம்க்கு நேரமாச்சுனு நம்ம அபி கூட்டிட்டுப் போயிருக்கான்.. அவங்க ரெண்டு பேரையும் ஸ்கூல்ல விட்டு வனிதாவை வீட்டுக்கு கூட்டிட்டுப் போறேன்னு சொல்லிட்டு இப்பதான் கிளம்பினான்” என்றார் ஜீவா.

ஓஓ.. துரைக்கு இன்னிக்கு நேரம் நல்லாயிருக்கு போல என்கிட்ட மாட்டாம தப்பிச்சு போயிட்டான்.. நைட் வீட்டுக்கு போய்ட்டு கச்சேரியை வச்சுக்குறேன் என்று எண்ணியவர் “சரி ஜீவா என்னோட கார்ல பிரஸ்க்கு போயிடலாம்”என்று சொல்லிக்கொண்டிருக்கும் போதே கார் மெக்கானிக் வந்துவிட மெக்கானிக்கிடம் காரை ஒப்படைத்து விட்டு ஜீவா, திவாகர் காரில் சென்றார்.

அபிநந்தனின் கார் அரைமணி நேரத்தில் ஸ்கூல் முன்னே நின்றது.. வேகமாக ஓட்டி வந்திருந்தான்.. கார் நின்றவுடன் “அத்தை நான் கிளம்புறேன்” என்று அபிநந்தனை பார்க்காமல் இறங்கிவள் ஸ்கூல் கேட்டுக்குள் ஓடி விட்டாள்.

“ஆல் த பெஸ்ட் தேஜா” என்றதும்

“தேங்க்ஸ் அண்ணா” என்று காரிலிருந்து இறங்கியவள் “பை அத்தை” என்று கை காட்டிச்சென்றாள்.

என்னை பார்க்காம ஓடுறியா.. நீ லைப் லாங் என்னோடதான் வாழணும்டி.. அப்ப எப்படி ஓடப்போற என்று பார்க்கிறேன் என்றவன் காரை எடுத்திருந்தான்.

அன்றிரவு வீட்டிற்கு வந்த திவாகர் டைனிங் டேபிளில் சாப்பிடும் அபிநந்தனை பார்த்தவர்.. சாப்பிடும் போது ஏதும் கேட்க கூடாதென்று அறைக்குச் சென்று குளியல் போட்டுவிட்டு டைனிங் ஹாலுக்கு வந்து பார்க்க.. அபிநந்தன் கிளம்பியிருந்தான்.

“எங்க உன் சீமந்த புத்திரன்” என்று கேட்டுக்கொண்டே டைனிங் டேபிளில் அமர்ந்தார்.

“ஏன் அபி உங்க பிள்ளை இல்லையா.. அவன் என்ன வானத்திலிருந்தா குதிச்சு வந்தான்.. எதுக்குங்க எப்ப பார்த்தாலும் என் பையனை கரிச்சு கொட்டுறீங்க.. உங்களுக்கு வேற வேலையே இல்லையா? வீட்டுக்கு வந்ததும் அபியை திட்டுறீங்க” என்று தட்டு வைத்து தோசை பரிமாறினார் வனிதா.

தோசையை சாப்பிட்டு முடித்து நேராக சென்றது அபியின் அறைக்குத்தான்.. வனிதாவோ இவர் எதுக்கு அபி ரூமுக்குள்ள போறாரு.. பையன் கிட்ட சண்டை போட போறாரோ என்று பயந்தவர் திவாகர் பின்னேயே போக.. திரும்பி நின்ற திவாகர் “நீ கொஞ்சநேரம் வெளியே இரு” என்று அபியின் அறைக்குள் சென்றார்.

திவாகர் அபியின் அறைக்குள் சென்று பார்க்க அபிநந்தன் லேப்டாப்பில் ப்ரண்ட் கவர் டிசைனிங் பண்ணிக்கொண்டிருந்தான்…

“க்கும்” என்று தொண்டையை செருமினார் திவாகர்..

“என்னப்பா இந்த நேரத்துல என் ரூம்க்கு வந்திருக்கீங்க” என்று அமைதியாகத்தான் கேட்டான்..

“அபி நான் உன்கிட்ட கொஞ்சம் பேசணும்” என்றார் கராராக..

“ம்ம் பேசுங்க” என்று லேப்டாப்பில் வேலை செய்து கொண்டிருந்தான்.

“இன்னிக்கு காலையில கோவில்ல நீ ரோஜாவுக்கு முத்தம் கொடுக்கறத நான் பார்த்தேன்” என கோவத்துடன் பேசினார் திவாகர்.

நிமிர்ந்த பார்த்த அபிநந்தனோ “ஆமாம் முத்தம் கொடுத்தேன் அதுக்கு தான் என்ன திட்ட வந்திங்களா” என்று அசால்டா தோளை குலுக்கி விட்டு லேப்டாப்பில் தன் வேலையை செய்ய ஆரம்பித்தான்.

“ராஸ்கல் என்கிட்டயே முத்தம் கொடுத்தேன்னு சொல்ற.. உனக்கு எவ்ளோ கொழுப்பும் திமிரும் இருக்கும்” என்று கையை ஓங்கிக்கொண்டு போக..

லேப்டாப்பை மூடிவைத்து விட்டு எழுந்து நின்று.. “அப்பா எதுக்கும் ஒரு எல்லை இருக்கு.. நீங்க பாட்டுக்கு என்னை கண்டமேனிக்கு திட்டாதீங்க.. என் லைப்ப எப்படி வாழணும்னு நான் டிசைட் பண்ணி வச்சிருக்கேன்.. சும்மா முத்தம் கொடுத்தேன்.. கட்டிப்பிடிச்சேன்னு சின்ன பையன் ஸ்கூல் டீச்சர்கிட்ட போய் கம்ப்ளைண்ட் பண்ணுறது போல இருக்குபா.. ப்ளீஸ் என் லைப்ல குறுக்க வராதீங்க.. ரோஜா எனக்கு பொண்டாட்டிய வரணும்.. அவ்ளோதான்.. நல்ல ஒரு அப்பாவ இருந்தா உங்க ப்ரண்ட் கிட்ட பேசி எனக்கு ரோஜாவ கட்டிவைக்க பாருங்க.. இல்லைனா அவள கடத்திட்டு போயாவது கல்யாணம் பண்ணிப்பேன்.. அவளுக்கு என்னை கட்டிக்க விருப்பம் இருக்கானு எல்லாம் எனக்கு கவலை இல்லை.. எல்லாப் பொண்ணுகளுக்கும் மஞ்சள் கயிறு கழுத்தில் ஏறினால் தன்னை போல ஹஸ்பண்டை காதலிக்க ஆரம்பிச்சுடுவாங்க.. அவளுக்கு பிடிச்ச மாதிரி நடந்துப்பேன்..அவளுக்குனு பார்த்துப் பார்த்து செய்வேன்ப்பா.. நீங்க அம்மாவ காதலிக்கறத விட நான் ரோஜாவ ரொம்ப லவ் பண்ணுறேன்.. இன்றும் ஐஞ்சு வருஷம் கழிச்சு அவள கல்யாணம் பண்ணிப்பேன்” என்று தந்தையிடம் அவனது எண்ணத்தை முழுவதும் சொல்லிவிட்டான்..

திவாகர் பேச வந்ததே வேறு.. ஆனால் ஒரு பெண்ணை இந்த அளவுக்கு காதலிக்கிறேன் என்று தந்தையிடமே சொல்பவனை திட்ட மனது வரவில்லை.. ஆனால் அவனிடம் பேச வேண்டிய நிர்பந்தம் அவருக்கு..

“நீ பேச வேண்டியத பேசிட்ட அபி.. நான் பேசுறத நீ கொஞ்சம் நிதானமா கேளு” என்று முதன் முறை மகனிடம் தன்மையாக பேசினார்.. ரோஜாவின் மீதான காதலை தன்னிடம் தெளிவாக கூறியபின் அவரால் மகனை இதற்கு மேல் கண்டிக்க விருப்பமில்லை.. அவரும் வனிதாவை காதலித்துதானே திருமணம் செய்தார்..

“சீக்கிரம் சொல்லுங்க எனக்கு நிறைய வேலையிருக்கு” என்றான் எங்கோ பார்த்து.

“நீ ரோஜாவோட விருப்பம் இருந்தா தான் அவளை லவ் பண்ணனும்.. அதைவிட அவளுக்கு கல்யாணம் நடந்தா உன்னால அந்த கல்யாணத்துல எந்த தடங்கலும் வரக்கூடாது.. ஏனா எனக்கும் ஜீவாவுக்கு இருக்கும் நட்பு பந்தம் பிரியக்கூடாது.. நம்ம குடும்பத்தால ஜீவா குடும்பத்துக்கு அவமானம் வரக்கூடாது.. அவ்ளோதான் எனக்கு சத்தியம் பண்ணிக்கொடு” என்று கையை நீட்டினார்.

“ரோஜாவே என்னைக் கல்யாணம் பண்ணிக்குறேனு அவ வாயால சொன்னா என்ன பண்ணுவீங்க” என்றான் புருவம் தூக்கி..

“நானே ரோஜாவ உனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்குறேன் போதுமா” என்று கடுப்புடன் பதில் சொன்னார்.. ரோஜாவின் மீதான நம்பிக்கையில்.

அபிநந்தனோ.. “அப்போ சீக்கிரம் ரோஜா இந்த வீட்டு மருமக ஆயிடுவா” என்று இதழ் வளைத்து சிரித்தவன்.. திவாகர் கையில் தன் கை வைத்து “ரோஜாவுக்கு கல்யாண ஏற்பாடு நடந்தா என்னால அந்த கல்யாணத்துல எந்த பிரச்சனையும் வராது போதுமா” என்று நமட்டுச் சிரிப்புடன் அறையை விட்டு வெளியேறி இருந்தான்.

வனிதாவோ வெளியே வந்த அபிநந்தனின் முகத்தை பார்த்தார்.. அவனின் முகத்தில் எந்தவித மாற்றமும் தெரியவில்லை.. எப்பவும் சண்டைப்போட்டிருந்தால் வெளியே வந்தவுடன் தன்னிடம் திவாகரை பற்றி புகார் வாசித்திருப்பான்.. இன்றோ முகம் முழுவதும் மகிழ்ச்சியுடன் வெளியே வந்தவனை அதிசயித்து பார்த்திருந்தார் வனிதா.

அபிநந்தனுக்கு செமஸ்டர் ஆரம்பித்திருக்க ரோஜாவை எந்த விததத்திலும் தொந்தரவு செய்யவில்லை.. ஆனால் அவளுக்கு எக்ஸாம் இருக்கும் நாளில் வனிதாவை ரோஜாவிற்கு போன் பேச வைத்து தானும் அவளிடம் பேசிவிடுவான்.. ரோஜாவுக்குத்தான் எங்காவது போய் முட்டிக்கொள்ளலாம் என்றிருக்கும்.. அவளுக்கும் ப்ளஸ் டு எக்ஸாம் முடிந்திருக்க.. பள்ளியில் முதல் வகுப்பில் தேர்ச்சி பெற்றிருந்தாள்.. தேஜாவோ முட்டி மோதி பார்டர் மார்க் எடுத்து பாஸ் பண்ணியிருந்தாள்..

பாலா படிக்கும் கல்லூரியில் ரோஜா, தேஜா இருவரையும் சேர்ப்பதாக கூறினார் ஜீவா.. ரோஜாவோ அபிநந்தனுக்கு பயந்து ஜீவாவிடம் “அப்பா எனக்கு அண்ணா படிக்கற காலேஜ் வேண்டாம்.. என்னையும் தேஜாவையும் வேற காலேஜில் சேர்த்து விடுங்க” என்று கூறியிருந்தாள்..

ஜீவாவோ “பாலா உங்க கூட இருக்கான்.. உங்களுக்கு ஏதாவது ப்ராப்ளம்னா அவன் பார்த்துப்பான்.. பாடத்துல எதாவது டவுட் வந்தாலும் அண்ணாகிட்ட கேட்டுக்கிடலாம்.. அதுமில்லாம சீசன் நேரத்துல உங்களை என்னால காலேஜக்கு கூட்டிட்டு போக முடியாது.. உங்களை பாலாவே காலேஜ் அழைச்சிட்டு போயிடுவான்” என்று ரோஜாவை சமாதானப்படுத்தியிருந்தார்..

தேஜாவுக்கோ பாலாவை விட அபிநந்தனை பிடிக்கும்.. பாடத்துல சந்தேகம்னா அண்ணா சொல்லித்தருவாரு என்று சந்தோசத்தில் இருந்தாள்..

ரோஜாவும் தேஜாவும் பாலா படிக்கும் கல்லூரியில் சேர்ந்திருந்தனர்.. அபிநந்தன், பாலா, கௌதம் இரண்டாம் ஆண்டு வந்திருந்தனர்..

கௌதம் கிளாசில் உட்கார்ந்திருந்தவன் சக நண்பர்களிடம் ரோஜா என்னோட ஆளு அவளை யாரும் சைட் அடிக்கக் கூடாது என்று அபிநந்தன் காதில் விழுமாறு அழுத்திச் சொல்ல.. அவனோ எதையும் கண்டு கொள்ளாமல் புக்கில் முகம் புதைத்திருந்தான்..

அபிநந்தனுக்கு நண்பர்கள் என்று பெரிதாக யாரும் இல்லை.. பாலாவிடம் மட்டும் சிரித்து பேசுவான்..ஆதாயம் இல்லாமல் யாரிடமும் பேச மாட்டான் அபிநந்தன்.

முதல் நாள் சாப்பாடு கொண்டு வரவில்லையென்று பாலா கேண்டீனில் சாப்பிட ரோஜாவையும், தேஜாவையும் கூட்டிச்சென்றான்.. அபிநந்தன் எங்காவது இருக்கிறானா என்று ரோஜா கேண்டீனை சுற்றி பார்த்துக்கொண்டே வந்தாள்.. அபிநந்தன் இல்லையென்று தெரிந்ததும் தான் நிம்மதியுடன் சாப்பிட உட்கார்ந்தாள்.. தேஜாவோ, அண்ணா எனக்கு சிக்கன் பிரியாணி வேணும் என்று ஆர்டர் போட்டாள்.. பக்கத்திலிருந்த கௌதமோ “உன்னை கட்டிக்கப் போறவன் உனக்கு சாப்பாடு வாங்கிக்கொடுத்தே அவன் சொத்து அழிச்சு போகும்டி” என்று தேஜாவை கிண்டல் செய்ய..

“அது என்னை கட்டிக்கப் போறவன் பிரச்சனை.. நீ வாய பொத்திட்டு சும்மா இரு” என்று கௌதமை அடக்கினாள்.. தேஜாவுக்கு சாப்பிடும் விசயத்தில தன்னை குறை சொன்னால் கோவம் வந்துவிடும்.

கௌதம், “என் தங்கச்சியை கிண்டல் பண்ணுறதா இருந்தா.. வேற டேபிள் போடா” என்று தேஜாவுக்கா பரிந்து பேசினான்.

தேஜா பிரியாணி வந்ததும் சாப்பிட ஆரம்பித்தாள்.. கௌதமோ தலையை ஆட்டிக்கொண்டு வேறு டேபிளில் அமர்ந்தான்.

சாப்பிட்டு முடித்துவிட்டு ரோஜா.. “தேஜா நான் ரெஸ்ட்ரூம் போறேன் நீயும் வாடி” என்று அவளை துணைக்கு கூப்பிட..

“நோ நான் ஐஸ்கீரிம் சாப்பிட்டு வரேன்” என்று அவள் ஐஸ்கீரிம் வாங்க சென்றுவிட்டாள்.

ரோஜாவோ “இவ சரியான சோத்து மூட்டைப்பா” என்று தலையிலடித்துக் கொண்டு ரெஸ்ட் ரும் சென்று விட்டு அவளது கிளாஸ் ரூம் போக எதிரே வந்து நின்றான் அபிநந்தன்.

அகம் கொய்த அரக்கனே

மதிய நேரம் லெக்சரர் சாப்பிட்டுக்கொண்டிருக்க நேரம் பார்த்து அவள் முன்னே வந்து நின்றவன் சுற்றும் முற்றும் பார்க்க யாரும் இவர்களை கவனிக்கவில்லை.. இவன்தான் ரோஜாவை காலையிலிருந்து கவனித்துக்கொண்டிருக்கிறானே.. தனியாக வந்து மாட்டுவாள் என்று அபிநந்தனும் நினைக்கவில்லை.. ரீடர்ஸ் நினைப்பது போல அபிநந்தன் காட்டில் ஒரே அடை மழை தான்.. ஆனால் எந்த நேரம் அது சுனாமியாக மாறி அபிநந்தனை சுழட்டி அடிக்கப் போகுதோ தெரியவில்லை.

“என்ன ரோஸ் சாப்டாச்சா” என்று பேண்ட் பாக்கெட்டில் கைவிட்ட படி அவளிடம் நெருக்கமாக போய் நின்று கொண்டான்.. இருவருக்கும் நூல் இடைவெளிதான் இருந்தது.

“என்ன வேணும் உங்களுக்கு.. நான் கிளாஸ் போகணும் வழி விடுங்க” என்று பேசியவளுக்கு மூச்சே விட முடியவில்லை.. நெஞ்சை அடைப்பது போலிருந்தது..

அவனோ விடாமல் “எதுக்கு இப்படி நெர்வஸ் ஆகுற.. என்னை பார்த்தா சிங்கம் புலி போல தெரியுதா என்ன?” என்றவன் சர்ட் பட்டனை கழட்டி விட்டு சட்டென்று அவளது முகம் நோக்கி கையை கொண்டு போக..

பயத்தில் கண்ணை மூடிக்கொண்டவள் “ப்ளீஸ் அபி நான் போகணும்” என்று மீண்டும பழைய பல்லவியை பாடத்தொடங்கினாள்..

அபிநந்தனோ அவளது நெற்றியில் ஆடும் ஒற்றைக் முடிக்கற்றை ஆள்காட்டி விரலால் ஒதுக்கிவிட்டு அவளது காதருகே சென்றவன் “நாளையிலிருந்து ஷாலுக்கு பின்போட்டு வா.. இப்படி சோ காண்பிச்சுட்டு வராத” என்றவன் ஷாலை சரியாய் போட்டும் விட்டான்.. அவன் கைகள் அவளது மென்மையில் பட.. எச்சிலை விழுங்கிக்கொண்டாள் பெண்ணவள்.. அபிநந்தன் மண்டையில் நங்கென்று கொட்டணும்போல இருந்தது ரோஜாவுக்கு.

ரோஜாவின் முகத்தில் ஏற்படும் எரிச்சலைக் கண்டவன் “இது நான் பார்த்து ரசிக்க வேண்டிய இடம்டி.. நாளைக்கு ஷால் ஒழுங்கா பின் பண்ணி போட்டுட்டு வர.. இல்ல நாளைக்கு நானே ஷாலை பின் குத்தி விட வேண்டியிருக்கும் எப்படி வசதி” என்று கையில் இருக்கும் காப்பை திருகிவிட்டான்.

“நா..நாளைக்கு ஷால் பின் குத்திப் போட்டுட்டு வரேன்.. இப்ப வழி விடறீங்களா” என்று திக்கி திணறிப் பேசினாள்.

“இங்க பாரு டெய்லியும் என்னை ஒரு டைம் வந்து பார்த்துட்டு போகணும்..அப்புறம் உன்னோட சொத்தை பையன் கௌதம்கிட்ட சொல்லிவை.. உன்னைத்தான் அவன் கல்யாணம் பண்ணிக்க போறேனு அளந்து விட்டிட்டிருக்கான்.. அவன் வாயை ஒரு நாள் உடைக்கப் போறேன் பாரு.. நான் தான் உன் கழுத்துல தாலி கட்டுவேன் தெரியும்ல உனக்கு” என்று கண்ணை உருட்டி மிரட்டினான்.

“ஹா..ஹா தெரியும் தெரியும்” என்று தலையை ஆட்டினாள்.. ரோஜாவுக்கு பயத்தில் முகமெல்லாம் முத்து முத்தாக வியர்த்துக்கொட்டியது..

“ம்ப்ச்” என்று சலித்துக்கொண்டவன் அவளை தன்புறம் இழுத்து கர்சீப் எடுத்து அவளது வியர்வையை துடைத்து விட்டு அவள் எதிர்பார்க்க வண்ணம் அவளது ஆப்பிள் கன்னத்தில் முத்தம் கொடுத்தான் அழுத்தமாக.

ரோஜாவுக்கு மூச்சு நின்றே விட்டது.. கைகால்கள் விரைத்துவிட்டது போலிருந்தது.. அவள் சிலைப்போல் நிற்பதைக் கண்டவன்.. “இன்னொரு முத்தம் லிப்ல கொடுக்கட்டுமா” என்று அவள் முகம் நோக்கி குனிய அபியை தள்ளிவிட்டு ஓடினாள்..

அவளது இருப்பிடத்தில் வந்து உட்கார்ந்த பிறகுதான் மூச்சை நன்றாக இழுத்து விட்டுக்கொண்டாள்.. தேஜாவோ ஜஸ்கீரிம் ஒன்றை வாங்கி கையில் பிடித்துக் கொண்டு க்ளாஸ்ரூம் வந்தவள் “ரோஜா இந்தா உனக்கு ஜஸ்கீரிம் வாங்கிட்டு வந்தேன்” என்று அவளுக்கு கொடுக்க..

“எனக்கு வேணாம்டி” என்றவள் புக்கை திறந்து படிப்பது போல உட்கார்ந்தாள்..

“ஓ வேணாமாடி.. அப்ப நானே சாப்பிட்டுக்குறேன்” என்றவள் இன்னொரு ஜஸ்கீரிமையும் சாப்பிட ஆரம்பித்தாள்..

பாலாவும் கௌதமும் அவளது க்ளாஸ் ரூமை தாண்டி போக தேஜா ஜஸ்கீரிம் சாப்பிடுவதை பார்த்த கௌதமோ சரியான சாப்பாட்டு ராமியா இருக்கும் போல.. யார் மண்டைய உருண்டப்போவளா தெரியல என்று சிரித்துக்கொண்டே சென்றான் கௌதம்.

ரோஜா கல்லூரிக்கு வந்து ஆறு மாதங்கள் ஆகியிருந்தது.. தினமும் ரோஜாவிடம் ஏதாவது வம்பிழுத்துக்கொண்டேயிருப்பான் அபி.. ரோஜாவோ அபியிடமிருந்து தப்பித்து செல்வதே அவளுக்கு பெரும் டாஸ்க்காக இருக்கும்.. ஒரு நாள் மாலை வேளையில் புட்பால் விளையாண்டு கொண்டிருந்தனர் பாய்ஸ்.. தேஜாவோ பாப்கார்ன் சாப்பிட்டுக்கொண்டு விளையாடுவதை பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.. அபிநந்தன், பாலா கௌதம் அவனது நண்பர்களுடன் விளையாண்டு கொண்டிருந்தனர்.. தேஜாவோ, கௌதமை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.. அபிநந்தன் விளையாண்டு கொண்டே தேஜாவை பார்க்க.. அவளது பார்வை கௌதம் மீது படிந்திருந்தது…

ஓ வாவ் இது நல்லாயிருக்கே என்று கண்ணடித்து சிரித்தவன். பாலை காலால் உதைத்துவிட கௌதம் தடுத்து உதைக்க பால் தேஜா சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்த பாப்கார்னை தட்டிவிட்டு உருண்டு விழுந்தது..

பாலாவோ தேஜா மீது பால் பட்டுவிட்டதோ என்று பதறி ஓடிவந்தவன்.. “உன் மேல பால் பட்டுச்சா குட்டி” என்று கேட்டு அவளுக்கு அடிபட்டிருக்கா என்று முகத்தை ஆராய்ந்தவன் அடி ஏதும் படவில்லை என்று மூச்சு விட்டு தேஜா அருகே உட்கார்ந்தான். கௌதமும் ஓடிவந்தவன் “சாரிடி தெரியாம பால் பட்டிருச்சு” என்று அவளிடம் மன்னிப்பு கேட்டான்.

“அச்சோ அண்ணா என்னோட பாப்கார்ன இந்த கௌதம் தட்டிவிட்டான்” என்று அவள் சிணுங்கி அழுக.

அபிநந்தனோ அப்பாடா நம்ம ரூட் கிளியர் என்று விசில் அடித்து தன் காதல் புள்ளிமானை தேடிப்போனான்.

ரோஜா செமஸ்டர் எக்ஸாம்க்கு மும்மரமாக படித்துக்கொண்டிருந்தாள்.. அவள் பின்னே சென்றவன் “பூம்” என்று பயம் காட்டி அவள் பக்கம் நெருக்கமாக உட்கார்ந்தான்.

ரோஜா தள்ளி உட்கார்ந்தாள்.. அவளை முறைத்தவன்.. “நீ தள்ளிப்போன நான் கிட்ட நெருங்கி வருவேன் டியர்” என்று புருவம் தூக்கி கண்ணடித்தான்.

“ஏன் பப்ளிக்கல என்கிட்ட இப்படி பிகேவ் பண்ணுறிங்க அபி.. நான் எங்கப்பா சொல்ற மாப்பிள்ளையத்தான் கல்யாணம் பண்ணிப்பேன்.. எனக்கும் கௌதமுக்கும் சின்ன வயசுலயே கல்யாணம் பிக்ஸ் பண்ணிட்டாங்க.. என்னோட மனசை புரிச்சுக்கோங்க.. ப்ளீஸ் என்னை இனிமே கண்ட இடத்துல டச் பண்ணாதீங்க.. எனக்கு பிடிக்கல” என்று அவள் மனதில் உள்ளதை தைரியமாக சொல்லிவிட்டாள்..

அபிக்கோ அவளது பேச்சில் உச்சந்தலைக்கு ஏறிய கோவத்தை கட்டுப்படுத்தியவன்.. அவள் முன்னே வந்து உட்கார்ந்து.. “இங்க பாருடி என் கண்ணைப் பார்த்து பேசு” என்றவன்..

“நிஜமாலுமே உனக்கு கௌதம பிடிச்சிருக்கா.. சொல்லுடி என் கண்ணைப்பார்த்து சொல்லு”

“ஆமா பிடிச்சிருக்கு” என்று மெல்லிய குரலில் பேசியவள் தலையை குனிந்து கொண்டாள்.

“ஏய் என் கண்ணை மட்டும் பார்க்கச் சொன்னேன்” ஆத்திரத்துடன் பேசினான்..

அவளுக்கோ இப்படியே எழுந்து ஓடிவிடலாமா என்று கூட தோன்றியது.. எழுந்து ஓடினாலும் விடமாட்டானே.. கையைப் பிடித்து இழுத்து முத்தம் கொடுத்தா என்ன பண்றது என்று நெஞ்சில் பயத்துடன் உட்கார்ந்திருந்தாள்..

மெல்ல அபியின் முகத்தை நிமிர்ந்து பார்த்தாள்.. அவனின் கண்களோ கோவத்தில் செக்கச் செவேளென்று சிவந்து விட்டது.. எப்படி நீ கௌதமை கல்யாணம் பண்ணிப்பனு சொல்லுவ என்ற ரீதியில் பெண்ணவளை பார்த்திருந்தான்.

“கௌதம் உன்னைவிட்டு வேற யாராவது லவ் பண்ணினா என்ன பண்ணுவ” என்றான் அடக்கப்பட்ட கோவத்துடன்..

“கௌ.கௌதம் என்னை தவிர வேறு யாரையும் ல.லவ் பண்ண மாட்டான்” என்று திக்கி திணறிப் பேச.

கண்ணை மூடித்திறந்தவன் “கௌதம் உன்கிட்ட லவ் சொல்லிட்டானா.. நீயும் அவன லவ் பண்ணுறேனு சொல்லிட்டியா” என்றான் இறுக்கமான குரலில்..

“இ..இல்ல சொல்லல” என்றாள் கீச்சு குரலில்..

“ம்ம் அப்போ நீ என்னைத்தான் லவ் பண்ணனும்.. என்னைத்தான் கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்” என்றான் ஆணித்தரமாக..

பெண்ணவளிடம் மென்மையாக தன் காதலை அபி சொல்லியிருந்தாள் ஒருவேளை அபிநந்தனின் காதலை ஏற்றுக்கொண்டிருப்பாளோ என்னவோ.. இவன்தான் தாட் பூட் தஞ்சாவூர்னு தாம் தூம்னு குதித்து லவ் பண்ணுறேனு பேரில் முத்தம் கொடுப்பது அவளது தேகத்தை வருடுவது என இருந்தால் ரோஜாவுக்கு எப்படி அபிநந்தன் மீது காதல் வரும்.. அவளுக்கு வெறுப்புதான் வந்தது.

“நீங்க வேணா எங்கப்பாகிட்ட பேசி என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்குங்க.. இப்படி வந்து என்கிட்ட டெய்லி டார்ச்சர் பண்ணாதீங்க” என்றாள் தெளிவாக.

“நான் டார்ச்சர் பண்ணுறேனா.. இங்கப்பாரு யாரு எதிர்த்தாலும் உன் கழுத்துல நான் தான் தாலி கட்டுவேன்.. அடுத்த வருசம் நான் மாஸ்டர் படிக்க லண்டன் போயிடுவேன்.. நீ, நான் வரும் வரை எனக்காக கல்யாணத்துக்கு வெயிட் பண்ணனும்.. அப்படி ஏதாவது என்கிட்ட மறைச்சி வைச்ச.. நான் என்ன செய்வேன் எனக்கே தெரியாது” என்றவன் அவனது கோவத்தை அவளது இதழில் காட்டிக்கொண்டிருந்தான்..

இவ்வளவு பேசியும் அவனது காரியத்தில் கண்ணாயிருக்கிறானே என்று அவளுக்கு கண்ணீர்தான் வந்தது.. அவளது கண்ணீர் அவனது இதழில் பட்டு உப்புகரிக்க அதையும் ரசித்தான் கலாரசிகனாய்.. அவனாக விலகினால்தான் உண்டு என்றிருந்தான்.. அவனுக்கு தேவையான அளவு முத்தத்தை எடுத்துக்கொண்டே விட்டான் பெண்ணவளின் இதழை.

அவன், அவளை விட்டுப் பிரிந்த பிறகு அவனது மார்பில் குத்தி “ஏன்டா என்னை இப்படி சித்ரவதை பண்ணுற.. இப்படியெல்லாம் பண்ணினா நான் உன்னை கல்யாணம் பண்ணிப்பேன்னு நினைச்சியா.. மாட்டேன் இப்பவே போய் நான் எங்கப்பாகிட்ட சொல்வேன்” என்று எழுந்து ஓட.

“போடி போய் சொல்லு.. நாளைக்கே நம்ம ரெண்டு பேருக்கும் கல்யாணம் பண்ணி வைச்சுடுவாங்க.. நானும் உன்ன லண்டன் கூட்டிட்டுப் போயிடுறேன்” என்றான் சிரித்துக்கொண்டே..

நாட்கள் வேகமாக செல்ல.. ஒரு வருடமும் ஓடியது.. அபிநந்தன் மாஸ்டர் படிக்க லண்டன் செல்லும் நாளும் வந்தது.. காலேஜ் முடியும் நேரம் ரோஜாவை பார்க்க வந்தான்.. ஆனால் அவளோ பாலாவுடன் மதியமே கிளம்பிச்சென்றிருந்தாள்.. தேஜாவோ அசைன்மென்ட் எழுதவில்லையென்று அவளை அவளது கிளாஸ் லெக்சரர் பிடித்து வைத்துக்கொண்டார்.

ரோஜாவுக்காக காத்திருந்து பார்த்த அபிநந்தனோ கிளம்பிச் செல்லும் போது “அபி அண்ணா என்னை எங்க வீட்ல விட்டுட்டு போங்க” என்றாள்.

“என்னாச்சுடா தேஜா நீ இன்னும் கிளம்பாம இருக்க” என்று அவளது பேக்கை வாங்கிக்கொண்டான்.

“அது நான் அசைன்மெண்ட் எழுதுலனு என்னோட கிளாஸ் மேம் என்னை பிடிச்சு வைச்சுட்டாங்க.. நான் எழுதி முடிச்சதும் தான் விட்டாங்க இன்னேரம் ரோஜாவுக்கும் கௌதமுக்கும் என்கேஜ்மெண்ட் ஆரம்பிச்சிருப்பாங்க என்றாள் சோகமாக..

“வாட்” என்று அதிர்ந்து விட்டான் அபிநந்தன்.. அவனுக்கு இந்த செய்தி புதிதானதே.. அம்மா கூட என்கிட்ட சொல்லலையே என்று எண்ணினான்..

ஆம் திவாகர் அபிநந்தனிடம் ரோஜாவுக்கு நிச்சியம்னு அபிக்கிட்ட சொல்ல வேணாம் என்று வனிதாவிடம் சொல்லி வைத்திருந்தார்.

“ரோஜாவுக்கு என்கேஜ்மெண்ட்னு உங்களுக்குத் தெரியாதா அபியண்ணா” என.. அப்பாவியாய் கேட்டாள் தேஜா.

“ம்ம் எனக்கு தெரியாது” என்றான் அவனது கோவத்தை மறைத்து..

“சரி வாங்க சீக்கிரம் போகலாம்” என்றாள்.

வரேன்டி ரோஸ் என்று காரை எடுத்தவன் “தேஜா சீட் பெல்ட் போடு” என்று சொல்லியவன் காற்றை விட வேகமாக காரை ஓட்டினான் அபிநந்தன்.

தேஜவோ “அபி அண்ணா மெதுவா போங்க” என்று கண்ணை மூடி உட்கார்ந்து கொண்டாள்.

அபிநந்தன் வீட்டுக்குள் போக ரோஜா கவுதம் விரலில் மோதிரத்தை போடப் போனவள் “ரோஜா நான் வந்துட்டேன்” என்று தேஜாவின் குரல் கேட்டு அவளை பார்க்க தேஜாவுடன் நின்றிந்தான் அபிநந்தன் சூரியனை போல சுட்டெரிக்கும் பார்வை பார்த்தபடி.. அவன் பார்வை வீச்சை தங்க முடியாமல் கையில் இருந்த மோதிரத்தை நழுவி விட மோதிரம் அபிநந்தன் காலுக்கடியில் போய் விழுந்தது.

அகம் கொய்த அரக்கனே

அதே நேரம் கரண்ட் கட் ஆனது.. இருளாக இருக்க தன் காலுக்கடியில் வந்து விழுந்த மோதிரத்தை கையில் எடுத்தவன் இது எனக்கான மோதிரமென்று பாக்கெட்டில் பத்திரப் படுத்திக்கொண்டான் அபிநந்தன்.

“பாலா என்னாச்சுனு பாரு” என்று ஜீவா குரல் கொடுத்தார்..

யசோதாவோ மனதில் ஆனந்தத்துடன் நின்றிருந்தார்.. நேற்றிரவு போன் செய்த ஜீவா “யசோ நாளைக்கு சாய்ந்தரம் கௌதமுக்கும் ரோஜாவுக்கும் என்கேஜ்மெண்ட் வச்சுக்கலாம்” என்று சொல்ல..

யசோதாவோ மறுவார்த்தை பேசாமல் “எனக்கும் ரொம்ப சந்தோசமண்ணா.. நானும் இந்த நாளுக்குத்தான் காத்திருந்தேன்” என்று மகிழ்ச்சியுடன் பேசி போனை வைத்தாள்.

யாசோதாவின் கணவன் கரணோ “என்னாச்சு யசோ இப்பவே எதுக்கு என்கேஜ்மெண்ட் வைக்கணும்னு சொல்லுறாரு உங்க அண்ணா.. ரோஜா அடுத்த வருஷம் தான படிப்பு முடிக்குறா என்ன அவசரம் ஏதோ விசயம் இருக்கு.. நம்மகிட்ட மறைக்கிராறோ உங்க அண்ணா” என்று சந்தேகப்படுவது போல கேட்டார் கரண்.

அடுத்த நிமிஷமே போன் வந்தது கரணிற்கு.. “மாப்பிள்ளை நான் ஜீவா பேசுறேன்.. ரோஜாவோட ஜாதகத்துல இப்ப குருபலன் நல்லா இருக்காம்.. இப்போதைக்கு என்கேஜ்மெண்ட் பண்ணிக்கோங்கனு நம்ம ஜோசியர் சொன்னாரு மாப்பிள்ளை.. அதான் தங்கச்சிக்கிட்ட இப்ப கொஞ்ச முன்னதான் போன் பண்ணி பேசினேன்.. உங்ககிட்டயும் ஒரு வார்த்தை சொல்லணும்ல அதான் போன் பண்ணினேன்.. உங்களுக்கு ஏதாவது சொல்லணும்னா சொல்லுங்க அதன்படி என்கேஜ்மெண்ட் டேட்டை மாத்திக்கலாம்” என்று நாசுக்காக காய் நகர்த்தி பேசினார் ஜீவா.

கரணோ “எனக்கு எந்த கமிட்மெண்ட்டும் இல்ல மாமா.. உங்க தங்கச்சிக்கு ஓ.கேனா எனக்கும் ஓ.கேதான்” என்றார் சிரித்தபடி. மனைவி சொல்லே மந்திரம் என்றிருப்பவர் கரண்..

“ஓ.. அப்ப சரி மாப்பிள்ளை நாளைக்கே என்கேஜ்மெண்ட் வச்சிடலாம்” என்று முடிவு செய்து செய்து போனை வைத்தவர் புடவை எடுப்பது, நகை வாங்குவது என்று அனைத்தும் அன்றிரவே முடித்தனர் பாலாவும் ஜீவாவும்.

“இதோ கரண்ட் என்னாச்சுன்னு பார்க்குறேன்ப்பா” என்று சொல்லிக்கொண்டிருக்கையில் கரண்ட் வர.. பாலாவும் அவனது சொந்தக்காரர்களும் மோதிரத்தை தேட ஆரம்பித்தனர்.. மோதிரம் நிலத்தில் இருந்தால் தானே கிடைப்பதற்கு.. பாலா அபிநந்தனை பார்க்க.. அவனோ சலனமற்று ரோஜாவை வெறித்துப் பார்த்திருந்தான்.. என் காதல் உன் கண்ணுக்கு தெரியலையாடி.. என் ஆத்மார்த்தமான காதல் உன் மனசுக்கு புரியலையாடி.. நான் கொஞ்சம் முரடன் தான்.. என் முரட்டுகாரன் காதலை உனக்கு பிடிக்காமலா போனது ஏனடி.. என்று அவளை முறைத்தப்படி நின்றிருந்தான் அபிநந்தன்.

வேணியோ “என்ன இது அபசகுணமா இருக்கே ஒரு நல்ல நாள் பார்த்து விசேஷம் வைத்திருக்கலாம்” என்று பக்கத்தில் நின்ற யசோதாவிடம் தவிப்பாக கூறினார்.

யசோதாவோ “அண்ணி இப்ப எல்லாம் எந்த நேரத்துல கரண்ட் போகுதுனே தெரியலை.. இதுக்கெல்லாம் ஒரு சகுனம்னு பார்க்க வேண்டாம்.. எல்லாம் நம்ம குல தெய்வக்கோவிலுக்கு பொங்கல் வைக்குறோம்னு ஒரு வேண்டுதலை வைச்சு நல்ல காரியத்தை ஆரம்பிப்போம்.. எல்லாம் நம்ம அங்காளம்மன் பார்த்துக்குவாங்க” என்று வேணியை சமாளித்தார்.

வேணிக்கும் தீடீரென வீட்டில் ஒரு விசேஷம் வைத்திருப்பது அவருக்கு அதிர்ச்சிதான்.. ஜீவா யாசோதாவிடம் பேசிவிட்டுத்தான் வேணியிடம் என்கேஜ்மெண்டை பற்றிச் சொன்னார்.. அவர் அடுத்த கேள்வி கேட்பதற்குள் விசேஷத்துக்கான வேலையை போய் பாருனு சொல்லி வேணியின் வாயை அடைத்துவிட்டார் ஜீவா.

மோதிரம் கிடைக்கவில்லையென்றதும் ஜீவாவோ “பாலா என்கிட்ட இன்னொரு மோதிரம் இருக்கு” என்று பையிலிருந்து மோதிரத்தை எடுத்து பாலாவின் கையில் கொடுத்து அபிநந்தனை முறைத்துப்பார்த்தவர் அதே சமயம் திவாகரையும் கண்கள் இடுங்க பார்த்தார்.

திவாகரோ ஜீவாவின் பக்கம் வந்தவர்.. “இப்பவும் சொல்றேன் ஜீவா என் பையனால உங்கப் பொண்ணு வாழ்க்கையில பிரச்சனை வராது” என்று அவர் காதுக்கு கேட்கும் படி மட்டும் பேசிவிட்டு கண்கலங்கி நின்ற வனிதாவின் பக்கம் வந்து நின்று மனைவியின் கையை அழுத்தமாக பிடித்துக்கொண்டு அழாத வனி என்றவருக்கு குரலும் பிசிறு தட்டியது.

அங்கு நடப்பதை அனைத்தையும் தன் கழுகுப்பார்வையால் ஆராய்ந்து கொண்டிருந்தான் அபிநந்தன்.. எங்கே தடுமாறினோம் என்று யோசித்துக்கொண்டிருக்கையில் மோதிரத்தை பாலா ரோஜாவின் கையில் கொடுக்க.. அவளோ கண்கள் கலங்க அபிநந்தனை பார்த்தவள் அடுத்த கணம் கௌதம் கையில் மோதிரத்தை போட அந்த மோதிரம் அவன் கையில் போகவில்லை.. மோதிரம் அளவு சிறியதாக இருக்க.. அவன் விரலில் நுழையவில்லை.. மௌனமாக நின்றிருந்தான் அபிநந்தன்.. புயலுக்கு முன் ஒரு அமைதி இருக்குமே அந்த அமைதியுடன் இருந்தது அவனது முகம்.

எதிலும் நிதானம் தவறவிடாமல் இருக்கணும் என்று தனக்குள் கொதித்துக்கொண்டிருக்கும் எரிமலையை அடக்கிக் கொண்டிருந்தான்.

சபையில் இருந்த ஜீவாவின் பெரியம்மா முறையானவர் “என்னப்பா ஜீவா உன் பொண்ணுக்கு மாப்பிள்ளையை பிடிச்சிருக்கா.. இல்லையா.. ஆரம்பித்திலிருந்து சகுணத்தடையாகவே இருக்கு.. மோதிரம் மாத்திக்க வேண்டாம்.. பொண்ணு மாப்பிள்ளை ரெண்டு பேரையும் மாலை மாத்திக்க சொல்லுங்க.. அதுவே போதும்” என்று பரிகாரம் போல சொல்ல..

“பெரியம்மா என் பொண்ணு சம்மதம் கேட்காம இருப்பேனா” என்று சிரித்தவர்.. “நீங்களே கேளுங்களேன் உங்க பேத்திக்கிட்ட கௌதம பிடிச்சிருக்கானு” என்றார் அபிநந்தனை பார்த்தபடி.

ரோஜாவிற்கு அழுகையே வந்துவிடும் போலிருந்தது.. தலையை குனிந்து நின்றாள்.. “என் பேத்திக்கு வெட்கம் வந்திருச்சு போல” என்று ஜீவாவின் பெரியம்மா சந்தோசப்பட்டு சொல்ல அனைவரும் கொல்லென்று சிரித்தனர்.

“ஜீவா அங்கிள் நான் உங்ககிட்ட பேசணும்” என்று அபிநந்தன் சத்தம் போட்டு சொல்ல.. அங்கே நிசப்தம் நிலவியது.. ஜீவாவோ இறுகிய முகத்துடன் திவாகரை பார்க்க.

“அபி எதுவாயிருந்தாலும் என்கேஜ்மெண்ட் முடிந்து பேசிக்கலாம்.. அமைதியா நில்லு.. இல்ல இங்கிருந்து கிளம்பு” என்று அவர் அதட்டல் போட.

“அப்பா நான் இப்ப பேசியாகணும்” அபிநந்தனும் குரலை உயர்த்தினான்.. அனைவரும் அபிநந்தனையே பார்த்திருந்தனர்.. கௌதம் அபிநந்தனை ஏளனமாக பார்த்து சிரித்தான்.. அபிநந்தனோ அப்பவும் அசரவில்லை.

அபிநந்தன் பக்கம் வந்த திவாகரோ அபிநந்தனின் கைப்பிடித்து பக்கமிருந்த அறைக்குள் கூட்டிச்சென்றவர் “அப்பா முதன் முறையா உன்கிட்ட ஒண்ணு கேட்பேன் செய்வியா” என்று அவனது கையைப்பிடித்து கேட்டார் திவாகர்.. வனிதாவும் அங்கே வந்துவிட..

“அப்பா நான் ரோஜாவ உயிருக்குயிரா லவ் பண்ணுறேன்.. அது உங்களுக்கும் தெரியும்ல.. ஏன்ப்பா ஜீவா மாமாகிட்ட என்னோட லவ்வ சொன்னாத்தானே தெரியும்.. என்னை போக விடுங்கப்பா” என்று எதற்கும் இறங்கி பேசாதவன் இன்று காதலுக்காக தந்தையிடம் மன்றாடி பேசியவன் அறையை விட்டு வெளியே போக..

“நீ வெளியே போய் என்ன பேசினாலும் ஜீவாண்ணா உனக்கு அவங்க பொண்ணு ரோஜாவ கல்யாணம் பண்ணி வைக்கமாட்டாங்கப்பா” என்றார் வனிதா அழுகை குரலுடன்.

“ம்மா என்ன சொல்றீங்க.. எனக்கு எதுவும் புரியல” என்று ஆதங்கத்துடன் கேட்டான் அபிநந்தன்..

“நீ கோவில ரோஜாக்கு முத்தம் கொடுத்தியாமே ஜீவாண்ணா பார்த்துட்டாரு போல.. நம்ம முன்னாடி நல்ல விதமா பேசினவரு.. அப்பா கிட்டையும் கார்ல போகும்போது அபிகூட ரோஜா போயிருக்கானு சாதாரணமாத்தான் பேசியிருக்காரு.. ஆனா அந்தன்னைக்கு நைட் கடையை பூட்டும்போது அபியை கொஞ்சம் ரோஜாகிட்டயிருந்து தள்ளி இருக்கச் சொல்லு திவா.. நம்ம நட்புக்குள்ள பிரிவு வரக்கூடாதுன்னு நான் நினைக்குறேன்.. நான் என் தங்கச்சிக்கு பண்ணிக்கொடுத்த வாக்கு முக்கியம்.. ரோஜா கௌதமுக்குத்தான்.. எங்க பரம்பரையில சொன்ன சொல் மாற மாட்டோம்.. இப்பவும் சொல்றேன்.. தேஜாவ வேணா அபிக்கு பார்க்கலாம்னு சொல்லியிருக்காரு.. ஆனா உன்னோட அப்பா அப்பவும் என் பையன் தேஜாவை தங்கையா நினைக்கிறான்ப்பா.. ரோஜாவ என் பையன் கல்யாணம் பண்ண ஆசைப்படறான் அவனுக்கு கட்டிக்கொடுனு நம்ம கவுரவத்தை விட்டு ரோஜாவை பொண்ணு கேட்டிருக்காரு.. அதுக்கு ஜீவா அண்ணா எனக்கு வாக்கு தான் முக்கியம் முடியாதுனு மறுத்துட்டாராம்..

உங்க பையன் அபி, என் பொண்ணு பக்கம் வராம பார்த்துக்கறது உங்க பாடுனு சொல்லிட்டு கிளம்பிட்டாராம்டா.. அதனால தான் அன்னிக்கு வந்து உங்க அப்பா உன்னால ரோஜா கல்யாணத்துல பிரச்சனை வரக்கூடாதுனு உன்னை திட்டினாரு.. அதுமட்டுமா காலேஜ்ல நீ ரோஜாகிட்ட நெருக்கமா இருக்கறத பாலா பார்த்திருக்கான்.. அவனுக்கும் உன்னை இந்த வீட்டு மாப்பிள்ளையா கொண்டு வரது அவனுக்கு பிடிக்கலையாம்ப்பா. என்று மனம் கலங்கிப்போய் அபியிடம் நடந்ததை கூறினார்.

“அம்மா ரோஜாவோட அப்பா, அண்ணன், சம்மதம் எனக்கு தேவையில்லை.. அவளும் என்னை விரும்புறாம்மா அவ கண்ணுல காதலை பார்த்திருக்கேன்.. இப்ப வெளியில கண்டிப்பா அவ கௌதம பிடிச்சிருக்குனு சொல்லமாட்டா பாருங்க” என்று வனிதாவை கூட்டிக்கொண்டு வெளியே போக எத்தனிக்க..

“அபி ஒரு நிமிஷம் நில்லு.. ரோஜா, கௌதம பிடிச்சிருக்குனு சொன்னா நீ மறுபேச்சு பேசாம எங்களோட கிளம்பி வந்திரணும்” என்று அபிநந்தனுக்கு கட்டளை போட்டார் திவாகர்.

“ம்ம் ரோஜா சொல்லட்டும்.. நான் உங்க கூட வந்துடறேன்” என்று எந்த நம்பிக்கையில் சொன்னானோ அபிநந்தன்.. ரோஜாவும் தன்னை காதலிக்கிறாள் என்று குருட்டு நம்பிக்கையுடன் இருந்தான்.. ஆனால் அவனது நம்பிக்கையை பஷ்பமாக்கப்போகிறாள் என்று அறியாமல் வெளியே சென்றான்.

அபிநந்தன் நிச்சயம் நடக்கும் ஹாலுக்குப் போக.. “எனக்கு சம்மதம்” என்றவள் பாலா கையிலிருந்த மாலையை வாங்கி கௌதம் கழுத்தில் போட்டிருந்தாள்.. உடைந்து போய்விட்டான் அபிநந்தன்..

கௌதம் கழுத்தில் மாலை போட்டுவிட்டு திரும்ப அபிநந்தன் அவள் கண்முன்னே நின்றிருந்தான்..

அபிநந்தனோ ரோஜாவை ஓயாது பார்த்திருந்தான்.. எங்கே சருக்கினேன் என்று ஆராயத்துவங்கினான்.. அப்பாவை மறைமுகமாக மிரட்டியிருக்கிறார்கள்.. இவள் உனக்கு தேவையா அபிநந்தா என்று அவனுக்குள் கேட்டுக்கொண்டான்.. காதலித்த மனது அவள் வேண்டும் என்று ஆர்ப்பரித்தது.. தந்தைக்கும் மகனுக்கும் நிறைய விசயங்களில் கருத்து வேறுபாடு இருக்கலாம்.. ஆனால் பொது வெளியில் என்னோட அப்பா யார் முன்னாலையும் என்னால தலைகுனிந்து நிற்கக் கூடாது.. இவள் எனக்கு வேணாம் என்று முடிவெடுத்துவிட்டான்..

“அம்மா அப்பாவ கூட்டிட்டு வாங்கம்மா நான் வெளிய கார்ல வெயிட் பண்ணுறேன்” என்றவன் அடிபட்ட புலியாக அந்த வீட்டை விட்டு வெளியேறினான்..

பாலாவோ வெளியே வந்தவன் அபிநந்தன் முன்னே சென்று “என்ன அபி அதுக்குள்ள கிளம்பிட்ட.. விருந்து சாப்பிட்டு போடா” என்றான் கிண்டலாக.

“என்னடா நக்கல் பண்ணுறயா” என்றான் சீற்றமாக..

“ஆமா நீ என் தங்கச்சிக்கிட்ட உரசி பேசுவ.. அவள மிரட்டி முத்தம் கொடுத்திருக்க.. எனக்கு தெரியாதுனு நினைச்சியாடா.. நான் என்ன சும்பை பயல்ன நினைச்சியாடா.. அதான் என் தங்கச்சி ரோஜாவ கௌதமுக்கு அவசர அவசரமாக என்கேஜ்மெண்ட் பண்ணி வச்சோம்.. இனி உன்னால அவக்கிட்ட வாலாட்ட முடியாதுல்ல” என்று அபிநந்தனை சீண்டிப்பார்த்தான்.

“ஸ்ப்பா முடியலடா உங்க அலப்பரை” என்று கையை தலைக்குமேல் தூக்கியவன் உன் தங்கச்சிக்கு நிச்சயம்தான நடந்திருக்கு அவ கழுத்துல தாலி இன்னும் ஏறலையே.. எழுதி வச்சுக்கோ அவ கழுத்துல தாலின்னு ஒண்ணு ஏறுச்சுன்னா அது நான் கட்டுற தாலியாத்தான் இருக்கும்.. மீறி எவன் அவ கழுத்துல தாலி கட்டுறானோ அவன் கையை வெட்டுவேன்டா.. இப்ப நான் அமைதியா போறத்துக்கு காரணம்.. எங்கப்பாவோட கௌரவத்திற்காகத்தான்.. டேய் நான் பெருமையா சொல்லல.. எங்கப்பானால தான் உங்க குடும்பம் இந்தளவுக்கு வந்துச்சு.. ஆனா எங்க அப்பாவையே நீங்க மிரட்டிப் பார்த்திருக்கீங்க.. உங்களை இனி சும்மா விடமாட்டேன்டா.. சாக்லேட் பாயா இருந்தவனை சண்டைக்காரனா மாத்திவிட்டிங்க.. இனி ஆக்சன் கலந்த ரொமான்ஸ் மன்னான இருக்க போறேன்டா.. நான் இந்தியாவுல இல்லன்னு உன் தங்கச்சிக்கு கௌதம கட்டிவைக்க பார்த்தே குடும்பத்துல ஒருத்தன் உயிரோட இருக்க மாட்டிங்கடா” என்று அதிரடியாய் பேசினான்.. ஒருநிமிடம் அபிநந்தனின் அவதாரத்தைக் கண்டு நடுங்கித்தான் போனான் பாலா.

மாலை மாற்றியதும் ரோஜா அவளது அறைக்கு ஓடிவிட்டாள்.. அவளது அறையிலிருந்து ஜன்னல் வழியே அபிநந்தன் பேசுவதை காது கொடுத்து கேட்டுக்கொண்டிருந்தவளுக்கு கண்ணீர் நிற்கவில்லை.

ரோஜாவை ஜன்னல் வழியே பார்த்தவன் “வரட்டுமா என் பொண்டாட்டி” என்றவன் பறக்கும் முத்தத்தை கொடுத்துச் சென்றான்.. அவன் பொண்டாட்டி என்று எதற்குச் சொன்னானென்று காரணம் தெரியாமல் திருதிருவென்று விழித்துக்கொண்டிருந்தான் பாலா..

“புரியவேண்டியவளுக்கு புரிஞ்சா போதும் மச்சான்” என்றவன் ஜன்னல் வழியே தன்னை பார்த்தவளை கண்டவன் கண்ணடித்து காரில் ஏறினான் அபிநந்தன்..

திவாகரும் வனிதாவும் வெளியே வர.. வேணி ஓடிவந்து “அண்ணி இருங்க சாப்பிட்டு போகலாம்” என்று கையை பிடித்து கூப்பிட்டார்.

“நீ சொந்தக்காரங்கள கவனிமா நாங்க அப்புறம் சாப்பிடுறோம்” ..என்று வெளியே சென்றவர்களை கண் கலங்க பார்த்திருந்தார் வேணி..

திவாகரும் வனிதாவும் அபிநந்தன் காரில் ஏற.. காரை எடுத்தான் வேகமாக.

ரோஜாவோ அவன் கார் மறையும் வரை பார்த்திருந்தவள் கார் மறைந்ததும் மெத்தையில் படுத்துக்கொண்டு கண்ணீர் விட்டாள்.

அகம் கொய்த அரக்கனே

“ஹா யசோதா ரோஜாவ மனையில உட்கார வச்சிருப்பா நீங்களும் அவ கூட போய் இணைஞ்சுக்கோங்க வனிதா அண்ணி” என்று சிரித்தபடி கூறினார்.. பக்கத்திலிருந்த சொந்தக்காரர் ஒருவர் இந்த வேணி என்ன நம்ம யசோதா கூட போய் சேர்ந்து சீர் செய்ய சொல்லுறா.. இவளுக்கு பைத்தியம் பிடிச்சிருச்சா? இவங்க நம்ம சாதி சனமா என்ன.. கம்பெனியில பார்ட்னர் அவ்ளோதான.. அதற்கு பக்கத்திலிருந்த பெண்மணி யோ பணம் அக்கா பணம் பாதாளம் வரைக்கும் பாயும்.. யாரு கண்டா ரெண்டு பொண்ணுல ஒரு பொண்ண இப்ப தட்டு நிறைய சீரோட போனால பகட்டுக்காரி அவ பையனுக்கு கட்டிக்கொடுத்தாலும் கொடுப்பா என்று வாயில் வந்ததை பேசிக்கொண்டிருந்தனர்.. இவர்கள் பேசிக் கொண்டிருந்ததை கேட்ட யசோதாவின் அக்கா மலமலவென்று யசோதாவை தேடிப் போக.. யசோதா மனையில் ரோஜாவின் பக்கம் நின்றிருந்தார்..

மறுபுறம் நின்றிருந்த தேஜாவோ “அத்தை என்னையும் நீங்க கிள்ளி முத்தம் வைக்கலாம்” என்று இதழைக் கோண..

“ம்ம் நல்லாயிருக்கேன் வனிதா” என்று சிறு சிரிப்புடன் நின்று கொண்டார்.. யசோதாவின் கண்கள் வனிதா கொண்டு வந்திருந்த சீர் தட்டையே பார்த்திருந்தது.. அதில் ஊதாக்கலர் பட்டுப்புடவை எப்படியும் ஐம்பதாயிரம் இருக்கும் போலயே.. பட்டுப்புடவைக்கு மேல் நகை பாக்ஸ் வேறு இருப்பதைக் கண்டவர் இவங்களை யாரு இதையெல்லாம் செய்ய சொன்னது என பொரும்பிக்கொண்டார்.. மூத்த பெண்மணி ஒருவர் நேரம் போறத்துக்குள்ளார சடங்கு ஆரம்பிங்க என்றதும் யசோ முன்னே சென்று சடங்கை ஆரம்பிக்க.. வனிதாவும் யசோவுடன் சேர்ந்து கொண்டார்..

ரோஜாவுக்கு வனிதாவின் மேல் கொள்ள ஆசை.. அத்தை எனக்கு என்ன வாங்கிட்டு வந்திருக்கீங்க என்றும் கேட்டு விட்டாள் பெண்ணவள்..

வனிதா காசுமாலையை ரோஜாவின் கழுத்தில் போடப் போக.. சட்டென்று வனிதா கையிலிருந்த காசுமாலையை வாங்கி ரோஜாவின் கழுத்தில் போட்டுவிட்டான் அபி நந்தன்.. யாரும் இதை கவனிக்கவில்லை..

அபிநந்தனோ தான் செய்தது தவறில்லை என்ற ரீதியில் தோளை குலுக்கிக்கொண்டு கௌதமை பார்த்தவன் புருவம் தூக்கி எப்படி என்று இதழ் பிதுக்கிச் சென்றான்..

ஜீவா, அபிநந்தனை சாப்பிட அழைத்துச் சென்றார்.. சாப்பிட்டு முடித்ததும் நான் கிளம்புறேன் அங்கிள் என்றான்..

“சாரி எனக்கு எக்ஸாம்க்கு படிக்கணும்” என்று அவன் கையை தட்டிவிட்டு கிளம்ப..

பாலா அங்கே வந்தவன் “அபி எங்க கிளம்புற பார்ட்டிக்கு வா” என்று கூப்பிட கௌதமை தவிர்த்தவன் பாலாவை தவிர்க்க முடியவில்லை அபிநந்தனால்..

“சரி வரேன்” என்று பாலாவுடன் பார்ட்டி நடக்கும் இடத்திற்கு கிளம்பினான் அபிநந்தன்..

சொந்தங்கள் அனைவரும் சென்றிருக்க.. ரோஜாவை வீட்டுக்கு கூட்டிச்சென்றனர்..

“ரோஜா என்னம்மா பண்ணுற” என்று கேட்டு கொண்டு ரோஜாவின் அறைக்குள் வந்தார் வனிதா..

“என் சின்ன மருமகளே.. இப்பவே என் வீட்டுக்கு மருமகளா வரேனு சொல்லு.. என் கழுத்துல போட்டிருக்க வைர நெக்லசை கழட்டித்தாரேன்” என்று விளையாட்டாகச் சொல்ல..

அகம் கொய்த அரக்கனே

போனை வைத்தவளுக்கு அழுகை நிற்கவில்லை.. எல்லாரும் என்னையே குறை சொல்லுங்க.. துரத்தி துரத்தி லவ் பண்ணிட்டு இப்ப என்ன மட்டும் குறை சொல்லுறான்.. ஏன் கௌதம் கழுத்துல மாலை போடும் போது இவன் வந்து தடுக்க வேண்டியதுதான.. ஆண்பிள்ளை பையன் கையை கட்டிட்டு நிற்பான்.. நான் மட்டும் காதலுக்காக போராடுனுமா என்ன? உனக்கு மட்டும் தான் மனசு வலிக்குதா? எனக்கும் தாண்டா வலிக்குது மனசு? என்றவளுக்கு இதயம் வேகமாக துடிக்க ஆரம்பித்தது.

ரோஜாவை திட்டி விட்டு போனை வைத்தவன் பார்க்குறேன்டி நீ எதுவரைக்கும் போறேனு என்று தலையை அழுந்த கோதிக்கொண்டு போனை சார்ஜரில் போட்டான்.

ரோஜா அன்றும் கல்லூரிக்கு போகவில்லை.. பாலா இந்த வருடத்தோடு படிப்பு முடிந்ததும் இன்ஸ்டாகிராம், பேஸ்புக் என்று அதிலே மூழ்கிவிட்டான்.. பேஸ்புக்கில் பிரண்ட் ஆனவள்தான் மங்கை அவளை இரண்டு வருடமாக காதலித்துக் கொண்டிருக்கிறான் பாலா..

தங்கை லவ் பண்ணினால் தப்பு என்கிறவன்.. தான் செய்யும் காதலை சரி என்று மார்தட்டிக்கொள்கிறான் இது எந்த விதத்தில் நியாயமானது என்று தெரியவில்லை..

“ஹாய் பாலா எப்படி இருக்க” என்றாள்..

“ஹாய் மங்கை டியர் நல்லா இருக்கேன்.. ரெண்டு பேரும் முகம் பார்க்காமல் லவ் பண்றோம்.. எப்போ பேபி பார்ப்போம்னு ஏக்கமா இருக்குடி” என்றான் குழைவாக..

“இந்த வருசம் படிப்பு முடிஞ்சுடும் பாலா.. இன்னும் ஒரு வாரத்துல நான் இந்தியா வரேன் பார்த்துக்கலாம்.. எனக்கும் ஆசையாத்தான் இருக்கு உங்களை பார்க்கணும்” என்றாள் ஆவலாக..

“வெயிட்டிங் பேபி உன்னை பார்க்க ஆசையா இருக்கேன் அடியேன்” என்றான் உயிர் உருகும் குரலில்..

“இப்ப இப்டித்தான் சொல்லுவிங்க சார்.. அப்புறம் நேர்ல பார்த்த பின்ன எங்க என்னை பிடிக்கலைனு சொல்லுடுவீங்களானு எனக்கு பயமா இருக்கு” என்று சற்று கவலைப்பட்டுச் சொல்ல..

“ஏய் டியர் உன் குரலே ஸ்வீட்டா இருக்கு.. உன் முகம் அழகா இருக்கும்னு எனக்குத் தெரியும் பேபி” என்று தேன் ஒழுக பேசினான்..

“நான் கருப்பா இருந்தா என்ன பண்ணுவீங்க சார்” என்றாள் கிண்டலாக..

“கருப்பா இருந்தாலும் சிவப்பா இருந்தாலும் நான் உன்னை ஏத்துப்பேன் பேபி” என்றான் காதலுடன்.

“சரி வார்டன் வந்துடுவாங்க நான் போன் வைக்குறேன்” என்று போனை வைத்தாள் மங்கை. லண்டனில் பி பி ஏ படித்துக் கொண்டிருக்கிறாள்..

அவளுக்கு லண்டனில் சென்று படிக்க ஆசைப்பட அவளது பெரியப்பா அவளை லண்டனில் படிக்க வைத்தார்.

போன் பேசிக்கொண்டிருக்கும் போதே கௌதம் வந்துவிட்டான்.. வா வந்து உட்காரு என்று கையால் சைகை செய்தான்.. போனில் பேசி முடித்ததும்..

“என்னடா நீ இன்னும் அந்த பேஸ்புக் கேர்ல் பிரண்டை விடலையா?” என்றான் நகைத்தபடி

“இல்லடா நான் அந்த பொண்ண மனசார விரும்புறேன்டா? எனக்கு அவகிட்ட பேசும் போது மனசு லேசா இருக்கு.. ரோஜா மேட்டர்ல நான் கொஞ்சம் டென்சன் ஆகிட்டேன்.. அதான் மங்கைகிட்ட பேசினதும் இப்ப கொஞ்சம் ரிலாக்ஸ் ஆகிட்டேன்.. மங்கை எனக்கு லைப் பாட்னரா வந்தா நல்லாயிருக்கும்னு தோணுச்சுடா.. அவ அடுத்த வாரம் இந்தியா வராடா.. அப்ப நாங்க ரெண்டு பேரும் பார்த்துக்க போறோம்” என்றான் சந்தோசத்துடன்.

“எல்லாம் சரிதான் மாமா உன் கல்யாணத்துக்கு ஓ.கே சொல்வாராடா.. ஏனா அபி, ரோஜாவ லவ் பண்ணியது மாமாவுக்கு பிடிக்கலதான” என்ற ரீதியில் கேட்டான் கௌதம்.

“அடபக்கி பயலே அப்பா ஒண்ணும் காதலுக்கு எதிரி கிடையாது.. அவருக்கு யசோ அத்தைக்கு உனக்கு ரோஜாவ கல்யாணம் பண்ணி வைக்குறேன்னு வாக்கு கொடுத்திருக்காரு.. அதான் திவாகர் மாமா அபிக்கு ரோஜாவ பொண்ணு கேட்டும்.. நான் யசோக்கு வாக்கு கொடுத்திருக்கேனு மறுத்திட்டாரு.. அதுவுமில்லாம மங்கை நல்ல வசதி போல.. அப்பா அம்மா இல்லைனு சொல்லியிருக்கா அவங்க பெரியப்பா பெரியம்மா இருக்காங்க.. அவங்கதான் என்னை லண்டன்ல படிக்க வைக்குறாங்க.. நான் லவ் பண்றது தெரிஞ்சா அவங்க நம்ம லவ்வை அக்சப்ட் பண்ணுவாங்க.. என் சைடு ஓ.கேதான் சொல்லியிருக்கா.. அப்பா நம்ம ஸ்டேடஸ்க்கு ஓ.கேனா சரினு சொல்லிடுவாரு எனக்கு நம்பிக்கையிருக்கு” என்றான் தோளைக்குலுக்கி.

“டேய் அபியோட அப்பாவுக்கு ஹார்ட் அட்டாக்காமே தெரியுமாடா”

“ம்ம் அப்பா கொஞ்ச நேரம் முன்னதான் ஹாஸ்பிட்டல் போயிட்டு வந்தாங்கடா.. திவா மாமாக்கு ரோஜாவ அபிக்கு தரலைனு கொஞ்சம் வருத்தம் இருக்கு போல” என்றான் வருத்தமாக..

“ஆனா அவருக்கு உடம்பு சரியில்லாம போகும்னு நான் நினைக்கலடா.. அதுக்காக அவரை பார்க்க போகாம இருக்கக் கூடாதுனு இப்ப நான் அம்மா அப்பா மூணு பேரும் கிளம்புறோம்டா” என்றான்.

“அப்ப சரி நானும் வரேன்” என்றான் கௌதம்..

“நீ வர வேணாம்டா.. உன் மேலயே அபி கோவமாத்தான் இருப்பான்.. இன்னும் உன்னை பார்த்தால் கோவம் வந்து உன்னை அடிச்சாலும் அடிச்சுடுவான் எதுக்கு வம்பு நீ வரவேண்டாம்” என்றான்.

திவாகரை பார்க்க ஜீவா, வேணி, பாலா மூவரும் செல்ல.. பாலாவிடம் அபிகிட்ட எதுவும் பேசாத என்றிருந்தார்.. அவனும் நான் பேசலப்பா என்று ஹாஸ்பிட்டல் சென்றனர்..

திவாகரை நார்மல் வார்டுக்கு மாற்றியிருந்தனர்.. இவர்களின் நல்லநேரம் அபிநந்தன் ஹாஸ்பிட்டலில் இல்லை.. வெளியே சென்றிருந்தான்.. ஜீவா முதலில் உள்ளே போக திவாகருக்கு ஜுஸ் போட்டு அவர் கையில் கொடுத்துவிட்டு திரும்ப ஜீவாவை பார்த்ததும்

“வாங்கண்ணா” என்று எழுந்து நின்றாள் வனிதா..

ஜீவா பின்னாலேயே வேணியும் பாலாவும் வந்தனர்..

“திவா இப்போ உடம்பு எப்படியிருக்கு” என்று மெதுவாக கேட்டார் ஜீவா..

“இப்ப பரவால ஜீவா உட்காரு” என்றார் நாற்காலியை காட்டி..

“ம்க்கும்” என்று உட்கார்ந்ததும் வேணியை பார்க்க

அவர் வாங்கி வந்த பழங்களை டேபிளில் வைத்து விட்டு

வனிதாவை பார்க்க அவரோ அமைதியாக நின்றார்..

“மாமா இப்போ பெயின் ஏதும் இருக்கா ..ஏதோ கேட்க வேண்டும்” என்று கேட்டான் பாலா.

“இப்போ பெயின் குறைச்சிருக்குப்பா” என்று அமைதியாக கண்ணை மூடிக்கொண்டார்.

“அண்ணி” என்று கையைப் பிடிக்க.. வனிதாவோ

வேணியின் கையை பிடிக்காமல் நின்றார்.

வனிதாவுக்கு ஜீவா குடும்பத்தின் மேல் கோவம் இருக்க எப்படி அவர்களிடம் பேசுவார்.. ஆனால் தங்களை மதித்து வந்தவர்களை அவமானப்படுத்த வனிதா நினைக்கவில்லை.. அதனால் அமைதியாகவே பேசாமல் இருந்தார்.. இப்போது அவருக்கு பயமே எங்கே அபிநந்தன் வந்துவிடுவானோ என்றுதான்.. ஜீவா குடும்பத்தை எப்படி கிளம்பச் சொல்வது என்று தவித்துக்கொண்டிருந்தார் வனிதா.

திவாகரும் அதிகம் பேசக்கூடாதென்று டாக்டர் சொல்லியிருக்க.. அவரும் அமைதியாக கண்ணை மூடிக்கொண்டிருக்க..

ஜீவாவோ “ம்ம் கிளம்பலாம் வேணி” என்று சொன்னவர் அடுத்த நிமிடம் வெளியே வந்து விட்டார்.. பாலாவும் வெளியே வந்து விட வேணி மட்டும் நின்றிருந்தாள்.. “அண்ணி நைட்டுக்கு நான் சமைச்சு கொண்டு வரவா” என்று வனிதாவிடம் மெல்லக்கேட்டார்.

“அவருக்கு ஹாஸ்பிட்டல்லையே சாப்பாடு கொடுத்திடுறாங்க.. அபிக்கும் எனக்கும்தான் ஹோட்டல வாங்கிக்குவோம்.. உங்களுக்கு ஏன் வீணா சிரமம் கொடுக்கணும்.. எங்களுக்கு வேணாம்” என்றார் நாசுக்காக..

“இல்ல அண்ணி உங்களுக்கு கடையில சாப்டா சேராதுல அதான் நான் செஞ்சு கொண்டு வரேன்” என்றார் வேணி.

கண்ணை மூடிப்படுத்திருந்த திவாகர் வேணியின் அக்கறையில் நெகிழ்ந்து போனவர்.. “வேணி நாளைக்கு காலையில டிஸ்ஜார்ஜ் பண்ணிடுவாங்கம்மா.. ஒருவேளை மட்டும்தான் ஹோட்டல சாப்பிட்டுபாங்க” என்று பொறுமையாக பேசினார் திவாகர்.

“சரிங்கண்ணா உடம்ப பார்த்துக்கோங்க” என்று சொல்லிவிட்டு வேணி கிளம்பி விட்டாள்.

பாலா காரில் ஏறி அமர்ந்திருந்தான்.

ஜீவாவும் வேணியும் காரில் ஏறிவிட அங்கே அமைதியே நிலவியது.. ஜீவாவின் கார் வெளியே போகவும் அபிநந்தனின் கார் உள்ளே வந்தது.. அபிநந்தன் பாலாவை பார்த்தவன் இவனுக்கு இங்க என்ன வேலை.. இவன் அப்பாவ பார்க்க வரலைனு யார் அழுதா என்று பல்லைக்கடித்தவன் காரை பார்க்கிங்கில் நிறுத்திவிட்டு சாப்பாட்டு பார்சலுடன் திவாகர் இருந்த அறைக்குச் சென்றான்.

வீட்டுக்கு வந்ததும் பாலா அவனது அறைக்குப் போய் விட்டான்.. ரோஜா வேணியிடம் “மாமா எப்படியிருக்காங்கம்மா” என்று கவலையுடன் கேட்டாள்.

“ம்ம் நல்லாயிருக்காருடி.. ஆனா அவருக்கு நம்ம மேல மனவருத்தம் இருக்கும்ல.. வனிதா அண்ணி என்கிட்ட முகம் கொடுத்து பேசலடி.. நாளைக்கு காலையில வீட்டுக்கு அனுப்பிடுவாங்களாம்” என்றார் வருத்தமாக.

“எல்லாம் என்னாலதான்” என்று ஆதங்கத்துடன் பேசினாள் ரோஜா.

“ரோஜா என்ன இன்னும் தூங்கமா இருக்க.. போய் தூங்கு.. வேணி நீ தூங்க வரலையா” என்று ஜீவா குரல் கேட்க.

“போய் தூங்குடி உங்கப்பாவுக்கு நாம பேசினா மூக்கு வேர்க்கும்” என்று கையில் பாலுடன் அவர்களது அறைக்குச்சென்றாள்.

ரோஜாவோ அவளது அறைக்குப் போக.. அங்கே தேஜா அசைன்மெண்ட் எழுதிக்கொண்டிருந்தாள்.. ரோஜா அறைக்குப் போனதும் “என்னடி திவாகர் மாமா நல்லாயிருக்காரா” என்று நலம் விசாரித்தாள்..

“இப்ப நல்லாயிருக்காராம்.. நாம ரெண்டு பேரும் காலேஜ் விட்டதும் மாமாவ போய் பார்த்துட்டு வரலாமாடி”

“அப்பாவுக்கு தெரிஞ்சா கொன்னு போட்டிடுவாரு ரோஜா” என்று பயந்து சொன்னாள் தேஜா..

“அண்ணாதான் நாளைக்கு காலேஜ் வரமாட்டங்கள்ள.. நாம காலேஜ் விடறதுக்கு முன்னால கிளம்பி போய் மாமாவ பார்த்துட்டு வந்துடலாம்டி” என்றாள் கெஞ்சலாக.

“எனக்கும் மாமாவ பார்க்கணும் போலிருக்கு போலாம்டி” என்றாள் தைரியமாக..

அடுத்த நாள் காலை வேணியிடம் மட்டும் திவாகரை பார்க்க போவதாக சொல்ல.. “சரிடி சீக்கிரம் பார்த்திட்டு வீட்டுக்கு வந்திடுங்க” என்றார் வேணி.

“சரிங்கம்மா” என்று ரோஜாவும் தேஜாவும் காலேஜ் கிளம்பினர்.

ரோஜாவுக்கும் எப்போதடா மாலையாகும் என்று பார்த்திருந்தாள்.. மதியமே போய்விடலாம் என்று தேஜாவிடம் சொல்ல “மூணு மணிக்கு போலாம்டி” என்று மறுத்துவிட்டாள் தேஜா.

பிரேக் கிளாஸில் மேம்மிடம் சொல்லிவிட்டு திவாகரை பார்க்க கிளம்பினர் இருவரும்..

ஆட்டோ பிடித்து திவாகர் வீட்டுக்குச் சென்றனர்.

அபிநந்தனின் கார் இல்லையென்றதும் ரோஜாவுக்கு கொஞ்சம் தெம்பாக இருந்தது.. ஆனால் காரை தோட்டத்துப்பக்கம் நிறுத்தியிருந்தான் அபிநந்தன்..

காலிங் பெல் அழுத்த கிச்சனில் வேலையாக இருந்த வேணி, “அபி காலிங் பெல் அடிக்குது யாருன்னு பாரு” என்றார்.

திவாகரை தூங்க வைத்துவிட்டு ஹாலில் மேட்ச் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான் அபிநந்தன்.

“யாரது இந்த நேரத்துல” என்று கதவு திறக்க ரோஜா மட்டும் நின்றிருந்தாள்.

தேஜா தோட்டத்தில் பழுத்த கொய்யா பழத்தைக் கண்டவுடன் “நீ போ ரோஜா நான் கொய்யாபழம் பறிச்சிட்டு வரேன்” என்று ஓடியிருந்தாள் தோட்டத்திற்கு.

ரோஜாவை பார்த்தவுடன் கோவம் வந்தது.

அபிநந்தனுக்கு.. “இங்க எங்க வந்த” என்றான் அடக்கப்பட்ட கோவத்துடன்

“மா.மாமாவ பார்க்க வந்தேன்” என்றாள் ஷாலின் நுனியை திருகியபடி.

கொய்யா பழத்தை கடித்துக்கொண்டே ரோஜா பக்கம் வந்து நின்றவள் “அண்ணா.. மாமா எப்படியிருக்காரு.. தள்ளி நில்லுங்க நான் உள்ளே போகணும்” என்றவளை பார்த்து லேசாக சிரித்தவன்..

“மாமா இப்ப நல்லாயிருக்கார்டா.. சில துரோகிகளாலதான் மாமாவுக்கு உடம்பு சரியில்லாம போச்சு” என்றவன் ரோஜாவை செந்தணல் பார்வை கொண்டு பார்த்தபடி நின்றான்.

“ரோஜா உள்ள வாடி நான் அத்தைய பார்க்க போறேன்” என்று வீட்டுக்குள் சென்றவள்..

“அத்தை எங்கயிருக்கீங்க” என்று தேஜாவின் குரல் கேட்க. கிச்சனிலிருந்து வெளியே வந்தார் வனிதா.. தேஜாவை பார்த்தவர் “என்னடா நீ மட்டும் தனியா வந்தியா” என்று கேட்க..

“ரோஜாவும் வந்திருக்கா.. அபி அண்ணாகிட்ட பேசிட்டிருக்கா” என்றாள் எந்த விசயமும் தேஜாவுக்கு தெரியாது..

வெகுளித்தனமான பெண்ணை பார்த்து சிரித்தவர் “மாமா ரூம்ல தூங்குறாருடா கொஞ்சம் நேரம் உட்காரு” என்று சோபாவை காட்டிவிட்டு வெளியே அபி ரோஜாவிடம் வம்பு வளர்ப்பானோ என்று பயந்து வாசலுக்கு சென்றார்.

வனிதா பயந்த படி அபியும் ரோஜாவும் வாசலில் இல்லை.. எங்க போனான்னு தெரியலையே என்று புலம்பத்தான் முடிந்தது வனிதாவால்.

ரோஜாவை தோட்டத்து பக்கம் தூக்கிச்சென்றிருந்தான் அபிநந்தன்.. “என்னை விடுங்க அபி”

“என்னடி புருசனை பேர் சொல்லி கூப்பிடுற”

“நான் உங்ககிட்ட விவாதம் பண்ண வரலை அபி.. என்னை விடுங்க” என்று அவன் பிடியிலிருந்து திமிறினாள்.

திமிறியவளை இறங்கிவிட்டு அவளை இறுக்கி அணைத்தான் அவள் எலும்புகள் நொறுங்கும் அளவிற்கு.. “உன்னைப் பார்க்க கூடாது உன்கிட்ட பேசக்கூடாதுன்னு நினைக்கிறேன்டி.. ஆனா உன்னப் பார்த்தா நான் டோட்டலா அவுட் ஆகிடறேன் பொண்டாட்டி” என்று கண்ணடித்தவன் அவள் இதழைக் கவ்விக்கொண்டான் அழுத்தமாக.

11 அகம் கொய்த அரக்கனே

ரோஜாவின் இதழை உரிமையுடன் ஆண்டுகொண்டிருந்தான் அபிநந்தன்.. அவளுக்கோ இப்போதும் கண்ணீர் வந்தது.. அவன் முதன் முறை முத்தம் கொடுக்கும் போது அவளுக்கு கண்ணீர் வந்தது.. அவனது தொடுகையை பிடிக்காமல் அவள் அழுகவில்லை.. அவளிடம் ஒரு முறை கூட ஆசையாக காதலை சொல்லவில்லையே அவன்.. அதுவுமில்லாமல் அந்த நாளில் அவன் ஆல்கஹால் குடித்திருந்தது அவளுக்கு பிடிக்கவில்லை.. அபி மேல் அவளுக்கு கோபமும் இருந்தது.. அவளுக்கே அது ஏனென்று தெரியவில்லை.. அவன் மீது கோபம் கொண்டிருக்கிறேன்.. எனக்கு பிடிக்கவில்லை.. கௌதமைதான் பிடித்திருக்கு என்று தன்னையே அவள் ஏமாற்றிக்கொண்டிருந்திருக்கிறாள் பெண்ணவள்.. அவனை விட்டு கௌதமுடன் நிச்சயம் என்றெதும் அவளுக்குள் ஆழப்புதைந்து கிடந்த காதல் தூசி தட்டி மேலே வந்துவிட்டது..

இந்த முறையும் அவளது உப்பு கலந்த தேன் அமுதத்தை ரசித்து புசித்துக்கொண்டிருந்தான் அபிநந்தன்.. அவளுக்கும் இந்த முறை கோவம் வந்துவிட்டது.. இந்த முறை அவளும் முத்தத்தில் வேகம் காட்டினாள்.. முரட்டு அரக்கன் போல காதலை காட்டி மென்மையானவளையும் அரக்கியாக மாற்றிவிட்டான் அபிநந்தன்..

அவனது பிடரி முடியை அழுந்தப்பற்றி அவளது கோவத்தை தணித்துக்கொண்டாள்.. இருவரும் முத்த யுத்தம் செய்து யார் போரை முடிப்பது என்று வந்தது.. அரக்கியா? அரக்கனா?..இறுதியில் வென்றது அரக்கனே!

ஆம் அவள் முத்தம் கொடுத்து அவனை அடுத்த கட்டத்திற்கு கொண்டு செல்ல வழி வகுத்தாள்.. அவளுக்கு முத்தம் கொடுத்துக்கொண்டே அவளை மரத்திற்கு பின்னாள் கூட்டிச்சென்றவன்.. அவளது இடையில் அவனது கைகள் ரங்கோலி வரைய ஆரம்பித்து அவளை நிலைதடுமாற வைத்தது… இறுதியில் அவனது கைகள் அபாய வளைவுகளை தொட்டு விட.. பெண்மை விழித்துக்கொண்டு மோகத்தில் இருந்தவனை எளிதாக தள்ளிவிட்டு சிங்கத்திடமிருந்து தப்பித்த புள்ளிமானை போல ஓட்டமாக ஓடிவிட்டாள்..

ரோஜா தன்னை தள்ளிவிட்டு ஓடியதும்தான் சுயம் வந்தான் அபிநந்தன்.. வெட்ட வெளியில் தனக்கு பிடித்தவள் ஆயினும் அவளிடம் எல்லை மீறியது அவனுக்கும் உறுத்தலாய் இருக்க.. ம்ம் அவள் என் பெண்டாட்டி எங்கு வச்சு வேணாலும் முத்தம் கொடுப்பேன் என்று தனக்கு தானே சமாதானம் சொல்லிக்கொண்டான்.. இன்னிக்கு தப்பிச்சிட்டடி.. இன்னொரு நாள் என்கிட்ட வசமா மாட்டுவ.. அப்ப உன்னை பிரியாணி போட போறேன்டி இந்த அபிநந்தன் என்று மீசையை முறுக்கி கொண்டான்.

ஓடிவந்த ரோஜாவோ வனிதாமேல் மோதி நின்றாள் முகத்தில் வியர்வை வடிய..

வனிதா அவளது வியர்வையை முந்தானையால் துடைத்துவிட்டு “அபி உன்கிட்ட வம்பு பண்ணினானா.. அவன் எங்க எத்தனை தடைவ சொல்றது உன்கிட்ட வாலாட்ட வேணாம்னு.. இப்ப உனக்கு நிச்சயம் ஆயிடுச்சும்மா யாராவது பார்த்தா தப்பா ஆகிடும்மா.. இனி நீ இங்க வரவேணாம்” என்றதும் ரோஜாவுக்கு முகம் வாடிப்போனது.

அவள் முகம் வாடியது கண்டு வனிதாவுக்கும் வருத்தம்தான்.. மீண்டுமொரு பிரச்சனை நடக்ககூடாதென எண்ணினார் வனிதா.

ரோஜாவோ “அத்தை என்னாலதான் மாமாவுக்கு உடம்பு சரியில்லாம போச்சுனு வருத்தமா இருக்கு.. அதான் மாமாவ பார்த்துட்டு உங்ககிட்ட மன்னிப்பு கேட்கலாம்னு வந்தேன்” என்றவளுக்கு அழுகையும் வந்துவிட்டது.

அதற்குள் அங்கே வந்த அபிநந்தனோ “எதுக்கு இங்க நின்னு அழுது சீன் போடுற.. ஒழுங்கா இங்கிருந்து சீக்கிரம் கிளம்பி போகச் சொல்லுங்க இவள.. அப்புறம் இவ அப்பாவும் அண்ணனும் நாம தான் இவள கூட்டிட்டு வந்துட்டோம்னு கதை கட்டுவாங்க” என்று கோவத்துடன் பேச..

தூங்கி எழுந்து ஹாலுக்கு வந்த திவாகரின் காதில் அபி பேசியது விழ.. “அபிஇஇ” என்று சத்தம் போட..

“அச்சோ மாமா சத்தம் போடாதீங்க உடம்புக்கு ஏதும் ஆகிடப்போகுது” என்று ஓடிவந்தாள் ரோஜா.

“நான் நல்லாயிருக்கேன்டா தங்கம்” என்றவர் ரோஜாவை தோளோடு அணைத்துக்கொண்டார்..

“மாமா என்னாலதான உங்களுக்கு இப்படி ஆச்சு.. எனக்கு கில்டி பீல்லிங்கா இருக்கு” என்று அழுகையுடன் பேசினாள்.

“நீ மட்டும் காரணம் இல்லடா என்னோட பையனும்தான்.. என்றவர் அழாதா நீ இங்க வந்தது ஜீவாவுக்கு தெரியுமா” என்றார் அவளது தலையை வருடிக்கொண்டே.

“இல்ல மாமா தெரியமாத்தான் வந்தேன்” என்றாள் வெகுளிப்பெண் போல..

“ நீ அப்பாகிட்ட சொல்லாம வந்தது தப்புடா.. வா நானே உன்ன வீட்ல கொண்டு விட்டுட்டு வரேன் என்றவர் அறைக்குச்சென்று சட்டையை போட்டு வந்தார்.

“அப்பா உங்களுக்கு உடம்பு சரியில்லாம இருக்கு நீங்க வெளிய போக வேண்டாம்.. வந்தவங்களுக்கு திரும்ப போகத்தெரியும்” என்று அவன் துடுக்காக பேசினான் அபிநந்தன்.

“அபி நீ சும்மா இரு.. பிரச்சனைக்கு மூலகாரணமே நீதான் சும்மா ஆடமா அடங்கியிரு” என்று அவர் சத்தம் போட்டு அடக்கினார் திவாகர்..

இதுவரை அமைதியாக இருந்த தேஜாவோ “நானும் வேணாம்னுதான் சொன்னேன் மாமா ரோஜாகிட்ட.. இவதான் பிடிவாதமா உங்களைப் பார்க்கணும்னு என்னையும் கூட்டிட்டு வந்துட்டா.. இப்ப அப்பாவுக்கு தெரிஞ்சா வம்புதான்” என்று வருத்தமாக கூறினாள் தேஜா.

ரோஜாவோ தேஜாவை முறைக்க.. “மாமா இவ என்னை முறைக்குறா” என்று சிறுபிள்ளை போல புகார் செய்ய திவாகருக்கு சிரிப்பு வந்துவிட்டது.

“தேஜா குட்டி பேசாம நீ என் வீட்லயே இருந்துடேன் நான் சிரிச்சுக்கிட்டேயிருப்பேன்” என்றார் திவாகர்.

“அப்பாகிட்ட சொல்லிட்டு இங்க வந்துடறேன் மாமா” என்றாள் சிரித்துக்கொண்டே.

ரோஜா வீட்டுக்கு வர தாமதம் ஆனதும் ஜீவாவுக்கு சந்தேகம் வந்தது.. பாலாவும் வீட்டில் இருக்க.. “பாலா.. ரோஜாவும் தேஜாவும் இவ்ளோ நேரம் ஆச்சு இன்னும் வீட்டுக்கு வரல உன் காலேஜ் பிரண்ட்ஸ் கிட்ட போன் போட்டு கேளு” என்றதும்..

பாலா அவனது ஜுனியர்ஸ் கிட்டே போன் போட்டு கேட்க.. உன் தங்கச்சி ரெண்டு பேரும் ப்ரேக் டைம்ல கிளம்பிட்டாங்க என்றதும் பாலாவுக்கு கோவம் வந்துவிட்டது.. இவ கெட்டதும் இல்லாம தேஜாவையும் கெடுத்து வைக்குறா பாரு என்று ரோஜாமீது கோபம் கொண்டவன்.. நேராக சென்றது ஜீவாவிடம்தான்.

“அப்பா ரோஜா தேஜா ரெண்டு பேரும் திவாகர் மாமாவ பார்க்க போயிருப்பாங்க” என்றதும் தன்னிடம் எப்படி சொல்லாமல் போகலாமென்று ஜீவாவுக்கு கோவம் வந்தது..

“கார் எடு பாலா” என்றார் சினத்துடன்.

“என்னங்க நானும் வரேன்” என்றார் வேணி தயக்கத்துடன்.

வேணியை முறைத்தவர் பாலாவுடன் காரில் ஏறினார்.. பாலா காரை வேகமாக ஓட்டியவன் அபிநந்தன் வீட்டில்தான் காரை நிறுத்தினான்..

ரோஜாவையும் தேஜாவையும் கூட்டிக்கொண்டு வெளியே வந்தார் திவாகர்.

கோவத்துடன் இறங்கிய ஜீவாவோ திவாகரை பார்த்ததும் அவனது சினம் தாழ்ந்து போனது..

“என்ன ஜீவா புள்ளைங்க என்னை பார்க்கணும்னு ஆசைப்பட்டு வந்துட்டாங்க போல.. என் கூட பேசிகிட்டு இருந்ததுல நேரம் போனது தெரியல.. அதான் நானே வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு வரலாம்னு வந்தேன் நீயே வந்துட்ட” என்று புன்சிரிப்புடன் கூற.

ஜீவாவோ “சொல்லிட்டு வந்திருந்தா தப்பில்ல திவா.. நான் இவங்கள காணோம்னு பதறிட்டேன்.. இங்க வந்து பார்த்ததும்தான் நிம்மதியாச்சு.. உலகத்துல பொண்ணுகளுக்கு என்ன நடக்குதுனு டிவியில பேப்பர்ல கேட்கறப்பையும் படிக்கறப்பையும் நெஞ்சு பதறுதுல.. அதான் வந்தேன் நீ தப்பா நினைக்காத” என்று இருவரும் பரஸ்பரம் ஆகினர்.

“அப்பா என்னை மன்னிச்சுடுங்க.. நான் உங்க கிட்ட சொல்லாம வந்தது தப்புதான்” என்று ஜீவாவின் கையைபிடிக்க..

அவரோ “இனி இப்படி என்கிட்ட சொல்லாம எதையும் செய்யாத” என்றார் கோபத்துடன்.. ஆனால் ஜீவாவுக்கு தெரியாமல் மிகப்பெரிய இரகசியத்தை மறைத்திருக்கிறாள் என்று தெரியும் போது ஜீவா ரோஜாவை மன்னிக்க மாட்டார் என்பது ரோஜா அறியாது போனாள்.

வனிதாவோ அபிநந்தன் குளிக்க சென்றிருக்க.. எங்கே ஜீவாவிடம் சண்டைக்கு போய்விட்டாள் என்ன பண்ணுவது என்று பயந்து அபிநந்தன் வெளியே வராமல் இருக்க அவனது அறைக்கதவை பூட்டி விட்டு வந்தார் வனிதா.

“உள்ள வாங்கண்ணா” என்றார் வனிதா இன்முகத்துடன்..

“இல்ல நேரமாச்சு வனிதா.. வேணி புள்ளைங்கள காணோம்னு பயந்துட்டிருப்பா நாங்க கிளம்புறோம்” என்று சொல்லிவிட்டு திவாகரிடம் நின்றிருந்த தேஜாவை பார்க்க.

“அப்பா நான் வேண்டாம்னுதான் சொன்னேன் அக்கா தான் கூட்டிட்டு வந்துட்டா” என்று எங்கே தனக்கும் திட்டுவிழும் என்று எச்சரிக்கையாக ஜீவாவிடம் கூற.. அவருக்கும் சிரிப்பு வந்தது..

“சரி நேரம் ஆகுது போலாம் வாங்க” என்றதும் காரில் போய் ஏறினர் இருவரும்.. பாலா எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக நின்றிருந்தான் நல்ல பிள்ளையாக.

“வரேன் திவா” என்றவரிடம்..

“ஒரு நிமிசம் ஜீவா” என்றதும்..

திரும்பி நின்று என்ன திவா என்ற ரீதியில் பார்க்க..

“நான் கொஞ்ச நாள் பிரஸ்க்கு வரமாட்டேன்.. வாரம் ஒருமுறை மட்டும் கணக்கு பார்க்க வரேன்.. அபிதான் இனி கடைக்கு ரெகுலாரா வருவான்.. கொஞ்சம் அவன்கிட்ட பார்த்து நடத்துக்க.. தொழில் தெரியலைனாலும் கத்துகொடுத்துடு” என்றார் நிதானமாக.

“என்ன திவா இப்படி பேசுற.. நான் தொழில் வட்டாரத்துல வளர்ந்திருக்கேனா அதுக்கு காரணம் நீ மட்டும்தான் நான் பார்த்துக்குறேன்” என்று சன்ன சிரிப்புடன் தலையசைத்து காரில் ஏறினார்.

காரில் ஏறியதும் “என்னப்பா நாளையிலிருந்து அபி கடைக்கு வரானா? உங்க கிட்ட சண்டைப் போட போறான்.. நான் வேணா கடைக்கு வரட்டா” என்றான்..

“நீ மேல படிக்கற வேலையை மட்டும் பாரு.. நான் சொல்லும்போது பிரஸ்க்கு வா போதும்” என்று அடக்கிவிட்டார் பாலாவை.

ரோஜாவுக்கு தான் மனதில் திகில் பிடித்தது.. கண்டிப்பா அப்பாகிட்ட முட்டிக்கிட்டேயிருப்பான் இந்த அரக்கன் என்று அபிநந்தனை கரித்துக்கொட்டினாள்.

வீட்டுக்கு போனதும் ரோஜாவிடம் எந்த கேள்வியும் கேட்கவில்லை ஜீவா.. “சாப்பிட்டு சீக்கிரம் படுங்க” என்று மட்டும் சொல்லி சென்றுவிட்டார்.. வேணிக்கோ ஜீவாவின் அமைதி உருத்தியது.. ஏதோ ப்ளான் பண்ணுறாரு என்று நினைத்து சாப்பிட்டு முடித்து அறைக்குப் போன வேணியிடம் “அடுத்த மாசமே முகூர்த்தநாள் பார்த்து கௌதமுக்கும் ரோஜாவுக்கும் கல்யாணம் முடிச்சிடலாம்.. ரோஜா படிப்பு முடிக்கட்டும்னு வெயிட் பண்ண வேணாம் நாளைக்கு காலையில யசோதாகிட்ட கல்யாணத்தை பத்தி பேசிடறேன்” என்று மட்டும் சொல்லியவர் வேணி பேசும் முன் தூங்கிவிட்டார்.. அதான நான் பேசினதை கேட்டா உலகம் அழிஞ்சிடும் என்றார் வருத்தப்பட்ட வேணி மகள் வாழ்க்கையை எண்ணி தூக்கம் வராமல் புரண்டு படுத்தார்..

அடுத்த ஒரு வாரம் எப்படி போனது என்று தெரியவில்லை.. அபிநந்தன் ஒரு வாரம் கடைக்கு போகவில்லை.. அவன் யுனிவர்சிட்டியில் மாஸ்டர் படிக்க அப்ளிக்கேசனை அப்ளை பண்ணி அந்த ஒருவாரம் அவனுக்கு அந்த வேலையே இருந்தது.. ரோஜாவையும் தொந்தரவு பண்ணவில்லை.. ரோஜாவுக்கு தெரியாமல் கல்யாண வேலைகளை நடத்திக்கொண்டிருந்தார் ஜீவா.

பாலாவுக்கு மங்கை போன் போட்டு நான் நாளைக்கு நைட் இந்தியா ரீச் ஆகிடுவேன் டியர்.. பர்ஸ்ட் உன்னை பார்த்திட்டுத்தான் பெரியப்பா வீட்டுக்கு போவேன்.. நீ ஏர்போர்ட் வந்துடு என்று டைம் சொல்லியவளிடம் “மங்கை டியர் நான் உன்கிட்ட ஒன்னு கேட்பேன் கொடுப்பியா” என்றான் கொஞ்சலாக.

மங்கைக்கும் புரிந்துவிட்டது அவன் என்ன கேட்பானென்று… அவளுக்கு கன்னம் சிவந்துவிட்டது.. “நீங்க கேட்கறது நாளைக்கு நேர்ல பார்க்கும் போது தரேன்” என்றவள் சிரிப்புடன் போனை வைத்துவிட்டாள்..

அடுத்த நாள் இரவுக்காக காத்திருந்தான் பாலா.. கௌதமிடம் மட்டும் போன் பண்ணி சொல்ல “டேய் நானும் வரட்டுமா” என்றான்..

“இல்லடா முதன் முதல் பாக்க போறேன்.. எங்க ரெண்டு பேருக்கும் தனிமை வேணும்டா நீ வரவேண்டாம்” என்று சொல்லிவிட்டான் பாலா..

அடுத்த நாள் இரவு ஏர்போட்டில் நின்றிருந்தான் பாலா.. ப்ளைட் விட்டு இறங்கி வெளியே வந்ததும் பாலாவுக்கு தன் போட்டோவை அனுப்பினாள் மங்கை.. செய்து வைத்த செப்பு சிலையாக இருந்தாள்.. ஆனால் கண் மட்டும் எங்கோ பார்த்தது போல தோன்றியது அவனுக்கு.. மங்கையை பார்க்கும் ஆவலில் நியாபகம் வரவில்லை அவனுக்கு.. வாவ் அழகு தேவதை என் மங்கை.. என்று கொஞ்சிக்கொண்டவன் தன்னுடைய போட்டோவையும் மங்கை போனுக்கு அனுப்பினான் பாலா. பாலாவும் அழகுதான்..

ம்ம் ஹான்ட்சமாதான் இருக்கார் என்று அவளும் பாலாவைத் தேட அவளது கண்ணில் பட்டான்.. பாலாவும் மங்கையை தேட அவன் கண்ணில் பட்டாள்.. இருவரும் தூரத்தில் பார்த்து கையசைத்துக்கொண்டனர்.

மங்கையோ மெதுவாக நடந்து வந்தாள்.. ஆம் மங்கைக்கு பிறவியில் கால் சற்று ஊனமாக இருக்கும் உன்னிப்பாக பார்த்தால் தான் அவளது குறை மற்றவர் கண்ணுக்கு தெரியும்.. பாலாவோ வேகமாக நடந்து அவள் அருகே வந்தவன் அவள் கையிலிருந்த பேக்கை வாங்கிவிட்டு வெல்கம் டூ இந்தியா டார்லிங் என்றான் கண்ணடித்து.. அவளது கன்னம் செவ்வளரிப்பூ போல சிவந்தது.. சிவந்த கன்னத்தில் முத்தம் கொடுக்கத் தோன்றியது பாலாவுக்கு தன் ஆசையை அடக்கிக்கொண்டான்..

“சரி நான் கிளம்பட்டுமா” என்றாள்..

“அதற்குள்ள போகணுமா என்கூட கொஞ்ச நேரம் இருக்க மாட்டியா” என்றான் ஏக்கத்துடன்..

“அச்சோ அண்ணாவுக்கு தெரிஞ்சா கொன்னே போடுவான்” என்றாள்..

“என்ன உனக்கு அண்ணா இருக்கானா.. நீ சொல்லவே இல்லை” என்றான் கண்ணை சுருக்கி

“நீங்க கேட்கவேயில்லை” என்றாள் இதழ் பிதுக்கி.

“சரிடி நீ எனக்கு தரேன் சொன்னதை கொடுத்துட்டுப் போ” என்றான் கண்ணடித்து..

“அச்சோ எனக்கு வெட்கமா இருக்கு பாலா.. நான் மாட்டேன்” என்று கண்ணை பொத்திக்கொண்டாள்..

அவளது கையை எடுத்துவிட்டவன் மெல்ல அவளது கைக்கு முத்தம் கொடுக்க அவளது விரல்கள் நடுங்கியது..

“ஏய் என் கண்ணைப்பாரேன்” என்றான் இரகசிய குரலில் அவர்கள் நின்ற இடம் சற்று மறைவாக இருந்தது.

“ம்ஹும்” என்று அவள் தலையாட்ட..

“என்னோட காருக்குள்ள ஒரு ஐஞ்சு நிமிசம் வந்து உட்காரேன் உன்கூட கொஞ்ச நேரம் பேசிட்டு கேப்ல அனுப்பி வைக்குறேன்” என்றான்..

அவளும் சரியென்று மெல்ல காருக்குள் ஏற.. காருக்குள் ஏறியதும் அவளது கையைப் பற்றிக்கொண்டு அவளது முகத்தையே காதலுடன் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.

“அப்படி பார்க்காத பாலா” என்று தலையை குனிந்துகொண்டாள்.

“ஒரு கிஸ் கிடைக்குமா” என்றான் மோகத்துடன்..

“ம்ம் பண்ணிக்கோ” என்று சம்மதமாக தலையை ஆட்டினாள்..

அவளது பூ முகத்தை மெல்ல பற்றியவன் அவளது கண்களை பார்த்துக்கொண்டே அவளது இதழில் ஓவியம் வரைய ஆரம்பித்தான்..

அவர்களது முத்தத்திற்கு முடிவு கட்ட மங்கையின் போன் அடித்தது.. இருவரும் பிரிந்தனர்.. போனை பார்த்தவள் “அபி ப்ரோ” என்று வர.. “அச்சோ பாலா, அண்ணா கால் பண்ணுறாரு நான் கிளம்பணும் கேப் புக் பண்ணிட்டியா” என்றவள் போனை ஆன் செய்யவில்லை.

“பண்ணிட்டேன்டி” என்று சொல்லிக்கொண்டிருக்கையில் கேப்பும் வந்துவிட..

அவசரமாக ஒரு முத்தம் கொடுத்தவன் “எப்போ பார்க்கலாம்” என்றான் முகத்தை சோகமாக வைத்து..

“நான் போன் பண்ணுறேன் பாலா” என்று மெல்ல காரிலிருந்து இறங்க பாலாவும் இறங்கினான்.. அவள் கேப்பில் ஏறும் போதுதான் மங்கையின் காலை பார்த்தான் கால் சற்று வளைந்து இருந்தது.. அதைப் பார்த்ததும் அவனது முகம் மாறிப்போனது.. பை என்று கையசைக்க.. பாலாவும் கையசைத்தான்..

12 அகம் கொய்த அரக்கனே

மங்கை சென்ற கார் மறைந்ததும் பாலா யோசிக்க தொடங்கினான்.. மங்கைக்கு கால் ஊனமா இருக்கே.. அவ என்கிட்ட அவளது குறையை மறைச்சுட்டாளே.. எவ்ளோ டைம் அவகிட்ட போன் பேசியிருக்கேன்.. இதைப் பத்தி என்கிட்ட பேசியிருக்கலாம்ல.. என்று அவன் மனதில் பலவாறு யோசிக்கத் தொடங்கினான். அவனுக்கு மனதில் ஏதோ நெருடல் வந்தது.. கால் ஊனமா இருந்தா அவங்களுக்கு பிறக்கப் போகும் குழந்தையும் ஊனமா பிறக்கும்னு கேட்டதா நியாபகம் வந்தது அவனுக்கு.. சிறுவயதில் அவனது தாத்தா ஊருக்கு சென்றிருந்த போது அங்கே கிராமத்தில் பெண்கள் பேசியதை கேட்டிருக்கிறான்.. ச்சே நான் என்ன இப்படி மூடத்தனமா நினைக்குறேன்.. இப்போல்லாம் மருத்துவம் பெரிசா வளர்ந்திருச்சு.. அதுக்கான மெடிசன் வந்திருக்கு.. சரி செய்துக்கலாம் என்றும் யோசித்தான்.. அவன் மனம் ஒருமனதாக இல்லாமல் போனது. எப்படி வீடுக்கு வந்தான் என்றே அவனுக்கே தெரியவில்லை.

மங்கை கேப்பில் போகும் போது மீண்டும் அபிநந்தன் கால் செய்தான்.. “மங்கை எங்கடா வந்திட்டிருக்க.. அண்ணா வரவா” என்றான் பாசமாக.

“ஹான் அண்ணா இன்னும் பைவ் மினிட்ஸ்ல வீட்டு முன்னே இருப்பேன்” என்று போனை வைத்துவிட்டாள்.

பாலாவை பார்த்து பேசவேண்டுமென்று மங்கையை ரிசீவ் பண்ண அபிநந்தன் வரேன் என்று சொன்னதற்கு மங்கை மறுத்துவிட்டாள்.. அபிநந்தன் போன் பண்ணிக்கொண்டேயிருந்தான்.. வனிதாவும் தூங்காமல் விழித்துக்கொண்டிருந்தார் மங்கையின் வரவை எதிர்பார்த்து.. வனிதாவின் ஒன்று விட்ட தங்கை மகள் தான் மங்கையர்கரசி.. லண்டனில் தான் அவர்கள் இருந்தது.. தேவி காலேஜ் படிக்கும் போது முருகேஷை லவ் பண்ணி திருமணம் செய்து கொண்டார்.. தேவியின் பெற்றோர் அவளின் திருமணத்தை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை.. முருகேஷ்க்கு லண்டனில் வேலை கிடைத்துவிட தேவியுடன் லண்டனில் செட்டில் ஆகி விட்டார்.. அதன் பிறகு தேவி இந்தியா வரவில்லை .. வனிதாவிடம் மட்டும்தான் போனில் பேசுவார் தேவி .. அபியிடம் வீடியோ காலில் பேசுவார்.. தேவிக்கு இருந்த ஒரே உறவு வனிதா மட்டுமே.. இரு குடும்பமும் போனில் மட்டுமே பேசி கொண்டனர்.. ஒரு வருடம் முன்புதான் வனிதாவின் தங்கை தேவியும் அவரது கணவரும் ஆக்ஸிடென்டில் இறந்துவிட்டனர்.. அப்போது திவாகரும் வனிதாவும் சென்று அவர்களது இறுதி காரியத்தை முடித்து மங்கையை தங்களுடன் வரச்சொல்லி கூப்பிட பெரியம்மா நான் லண்டன்லயே காலேஜ் முடிச்சிட்டு வந்துடறேன்.. இரண்டு வருசம் இங்க இருந்துட்டு இந்தியா வந்து உங்ககூடவே இருக்கேன் என்று முடிவாக சொல்லிவிட வனிதா மீண்டும் ஒரு முறை வற்புறுத்தி கூப்பிட்டார்.. “ப்ளீஸ் பெரியம்மா என்னோட அம்மா அப்பா வாழ்ந்த வீட்டை விட்டு என்னால உடனே வரமுடியாது” என்று கண்ணீர் வடித்தாள்..

“நீ எப்படி தனியா இருப்ப கண்ணு” என்று திவாகரும் கேட்க .. “

“பெரியப்பா நான் ஹாஸ்டல்ல தங்கிக்குறேன்.. வீக் எண்ட்ல வீட்டுக்கு வந்து தங்கிக்குறேன்.. எனக்கு துணையா வீட்ல வேலை செய்யுற அக்கா வருவாங்க அவங்க என்னை பார்த்துப்பாங்க.. நான் தனியா இருந்துப்பேன் பெரியப்பா” என்று திவாகரையும் பேசி சமாளித்துவிட்டாள் மங்கை..

தனியே விட மனமில்லாமல்தான் விட்டுட்டு வந்தார் வனிதா.. ஆயிரம் முறை பத்திரம் சொல்லிவிட்டுதான் வந்தார்.. இடை இடையே போன் பண்ணி பேசிக்கொண்டுதான் இருப்பார்.. மங்கையின் பெற்றோர் இறந்த நேரத்தில் அபிநந்தனுக்கு யூனிவர்சிட்டி எக்ஸாம் நடந்து கொண்டிருந்தது.. அதனால், அவனால் லண்டன் போக முடியாமல் போனது. அபிக்கு மங்கையென்றால் உயிர்.. இருவரும் போனில் வீடியோகாலில் அடிக்கடி பேசிக்கொள்வர்.. மங்கையின் பெற்றோர் இறந்த போன் பண்ணியவன் “மங்கை நான் உனக்கு இருக்கேன்.. அப்பா அம்மா இல்லைனு நீ ஒரு சொட்டு கண்ணீர் கூட விடக்கூடாது பாப்பா” என்றான் அக்கறையாக..

“ம்ம்” என்றவளுக்கு அழுகை நிற்கவில்லை..

“மங்கை அழாதடா பாப்பா உனக்கு எல்லாமுமா நான் இருப்பேன்” என அவளை சமாதானப்படுத்தியிருந்தான் அபிநந்தன்..

முதன் முறை ரோஜாவிடம் வம்பு இழுத்த அன்று திவாகர் அபிநந்தனிடம் சண்டை போட்ட அன்றைக்கு லண்டனில் படிக்க போவதற்கு அப்ளிக்கேசனை ஃபில் செய்து அனுப்பியவன் மங்கையிடம் பேசித்தான் அவனின் சினம் தணிந்து போனது.. அபிநந்தனின் காதலை மங்கையிடம் சொல்லியிருக்கிறான்..

“அண்ணா உன்னோட முரட்டுத்தனத்தை மூட்டை கட்டி வையு இல்ல நானே அண்ணிக்கிட்ட இந்த முரட்டு அண்ணா உங்களுக்கு வேணாம்னு சொல்லிடுவேன்” என்ற விளையாட்டாக பேசியிருக்கிறாள்..

“பாப்பா இந்த வார்த்தைய வேற யாராவது சொல்லியிருந்த அவங்களுக்கு இன்னேரம் அடி விழுந்திருக்கும்.. நீயா இருக்க தப்பிச்சிட்ட” என்று போலியாக கோவம் கொண்டான்..

“அப்பா அண்ணி மேல உனக்கு அவ்ளோ காதலாண்ணா” என்றாள் பிரம்மிப்பாக.

“ஆமாடா ரோஜாவ நான் ரொம்ப நேசிக்குறேன்” என்றான் அபிநந்தன்.

அபிநந்தனும் வனிதாவும் வாசலில் மங்கைக்காக காத்திருந்தனர்.. திவாகர் மாத்திரை போட்டிருக்க கொஞ்சம் நேரம் காத்திருந்தவர் தூங்கி விட்டார்.

கேப் வீட்டு வாசலில் நிற்க அபிநந்தன் கேப் அருகே சென்றவன் மங்கை கேபிலிருந்து இறங்க அவளது கையிலிருந்த பேக்கை வாங்கிகொண்டான் அபிநந்தன்.. இன்னொரு பேக்கை கையில் எடுத்தவள் சற்று தடுமாற வனிதா ஓடிவந்து மங்கையை பிடித்துக்கொண்டு பேக்கை வாங்கிக்கொண்டாள்.

“பெரியம்மா இதுக்குத்தான் நான் இந்தியா வரல சொன்னேன் .. நீங்க என்னை இங்க ஒரு வேலை கூட செய்ய விடமாட்டீங்கனு எனக்குத் தெரியும்” என்றவள் கண்ணைச் சிமிட்டினாள்.

“இனி இந்த வீட்ல பொண்ணு இல்லைங்கிற குறை எனக்கு தீர்ந்து போச்சு மங்கை.. இனி உன்னை லண்டன் போக விடமாட்டேன் நீ இந்தியாவுலயே படிச்சுக்கலாம்” என்றவர்

“அபி, மங்கை இந்தியாவுல படிக்கறத்துக்கு நீ தான் ஏற்பாடு பண்ணனும்.. இனியும் இவள லண்டனல தனியா விட்டு வைக்க என்னால முடியாது சாமி” என்றார் தவிப்பாக..

“சரிம்மா மங்கை இந்தியாவுல படிக்கறத்துக்கு நான் பொறுப்பு” என்று அபிநந்தனும் வனிதாவுக்கு வாக்குக்கொடுத்தான்.. மங்கையால் இவர்கள் பாசத்திற்கு முன் அடிப்பணிந்து போக மட்டுமே முடிந்தது.

“பெரியப்பாவுக்கு இப்போ ஹெல்த் எப்படி இருக்கு” என்று கேட்டுக்கொண்டே வீட்டுக்குள் வந்ததும் சென்றது திவாகர் அறைக்குத்தான்..

திவாகர் அயர்ந்து உறங்கிக்கொண்டிருக்க.. அவரது காலைத்தொட்டு கும்பிட கண் வழித்துப்பார்த்தார் திவாகர்.

“வந்துட்டியாடா தங்கம்” என்று புன்னகையுடன் எழுந்து உட்கார்ந்தார்.. அவரது உடலில் புது தெம்பு வந்தது போல இருந்தது. ஒரு வீட்டில் பெண்பிள்ளை இருந்தாலே அந்த வீட்டில் மகிழ்ச்சிக்கு பஞ்சம் இருக்காது..

“பெரியப்பா உங்க ஹெல்த் இப்போ எப்படியிருக்கு” என்று அவரின் கையை பிடித்துக்கொண்டவள் அருகே இருந்த நாற்காலியில் உட்கார்ந்தாள்.

“நீ வந்துட்டில தங்கம் இந்த பெரியப்பா இனி எதுவும் ஆகாது நல்லாத்தான் இருப்பேன்.” என்றார் அவளது தலையை வருடிக்கொண்டு பேசினார்.

வனிதா, மங்கைக்கு தோசையை சுட்டு எடுத்துக்கொண்டு திவாகர் அறைக்கு வர.. மகளும் தந்தையும் சிரித்து பேசிக்கொண்டிருந்தனர்.. வீட்ல பொண்ணுங்க இருந்தாலே தனி சந்தோசம் தான் என்று மனதில் மகிழ்ந்து கொண்டவர் “அடடே பொண்ணு வந்ததும் அப்பாவுக்கு முகமெல்லாம் சிரிப்பா இருக்கு.. எப்போ பாரு உன் அண்ணாகிட்ட முகத்தை தூக்கி வச்சிட்டு திரிவாரு.. இதே உன்னை பார்த்ததும் உன் பெரியப்பா முகத்துல சந்தோசம் தாண்டவமாடுது” என்றபடி நகைத்துக்கொண்டு மங்கை அருகே வந்து உட்கார்ந்தார்.

“என்னடி என் பொண்ணுக்கிட்ட சிரிச்சு பேசறது உனக்கு பொறுக்கலையா” என்று பொறுமினார் திவாகர்.

“நல்லா பேசுங்கப்பா யாரு வேண்டாங்கறா.. இந்த தோசையை சாப்பிட்டு முடிச்சுட்டு ரெண்டு பேரும் விடிய விடிய பேசுங்க” என்றவர் மங்கைக்கு தோசையை ஊட்ட ஆரம்பித்தார்.. அவள் சாப்பிட்டு முடித்ததும்.. “சரி கண்ணு ப்ளைட்டில வந்தது உனக்கு கலைப்பா இருக்கும் நீ போய் தூங்கு காலையில பார்க்கலாம்” என்றார் திவாகர்..

மங்கைக்கும் ப்ளைட்டில் வந்தது அயர்வாக இருக்க.. “சரி பெரியப்பா காலையில பார்க்குறேன் என்றவள் திவாகர் கன்னத்தில் முத்தம் கொடுத்துவிட்டு வனிதாவின் கன்னத்திலும் முத்தம் கொடுத்தவள்.. அப்பா அம்மாக்கு நான் தூங்கப்போகும் முன்னே இப்படித்தான் முத்தம் கொடுப்பேன்” என்றவள் கண்ணில் கண்ணீர் வந்துவிட அதை உள்ளிழுத்துக்கொண்டு நின்றாள்.

வனிதா சாப்பிட்ட தட்டை எடுத்துக்கொண்டு “வாடா உன்னோட அறைக்கு கூட்டிட்டுப் போறேன்” என்று மங்கையை தங்களது அறையின் பக்கத்து அறைக்கு கூட்டிச்சென்றவர் “நீ போய் டிரஸ் சேன்ச் பண்ணிட்டு வாடா நான் சமையல் கட்டை க்ளீன் பண்ணிட்டு வரேன்” என்று கிளம்பியிருந்தார்.

மங்கை அறையை சுற்றிப்பார்க்க லண்டனில் அவளது அறை இருந்தது போலவே இங்கேயேயும் பெயிண்ட் அடித்திருந்தது..

“என்னடா தங்கம் உன் ரூம் பிடிச்சிருக்கா” என்று சிரிப்புடன் உள்ளே வந்தான் அபிநந்தன்.

“ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு அபி அண்ணா.. சோ சுவீட் நீங்க” என்று அவனின் தோளோடு சாய்ந்து கொள்ள..

“உனக்கு என்னென்ன வேணும்னு சொல்லு நாளைக்கு உன்னை வெளியில கூட்டிட்டுப் போய் வாங்கித்தரேன் பாப்பா” என்று மங்கையின் தலையில் முட்டினான்.. இதுவரை பெண் பிள்ளை இல்லாத வீட்டில் மங்கை வந்தது அபிக்கும் வீடு நிறைந்தத போலிருந்தது.

“ஆமா அண்ணா எனக்கு நிறைய வேணும்” என்றாள் கையை பெரிதாக விரித்து..

“ஓ.. என் குட்டி தங்கச்சி பெரிய லிஸ்ட் வச்சிருப்பா போலயே” என்றான் கண்ணை உருட்டி..

“ஆமாண்ணா” என்றவள்

“எனக்கு இந்த ஊரு பொண்ணுங்க போடுறது போல தாவணி பாவாடை வேணும்.. கை நிறைய கண்ணாடி வளையல், காலுல நிறைய முத்து வச்ச கொலுசு போடணும், காதுல குடை சிமிக்கி போடணும்” என்று அடுக்கிக்கொண்டே போனாள்.

“டேய் உனக்கு என்னென்ன வேணுமோ லிஸ்ட் போட்டு வை.. நாளைக்கே அண்ணா வாங்கித்தரேன்” என்றான் கண்ணைச்சிமிட்டி..

“ஆமா உன் லவ் எப்படி போவுது அண்ணா” என்றாள் கண்ணை விரித்து.

“அது வரை சிரித்து பேசியவன் லவ்” என்றதும் இறுக்கமான முகத்துக்கு மாறினான்.

“என்னாச்சுண்ணா ஏன் கோவமா பேஸ வச்சுக்கிட்ட.. லவ் புட்டுக்கிச்சா” என்றாள் சோகமாக..

“என் லவ் என்னிக்கும் புட்டுக்காது.. நானா பார்த்து உடைச்சாதான் உண்டு.. கொஞ்சம் ரெண்டு பேருக்கும் சண்டை பாப்பா.. சீக்கிரம் சரி பண்ணி நம்ம வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு வந்துடறேன் என்றவன் நேரமாச்சு தூங்குடா” என மங்கையின் கன்னம் தட்டிச் சென்றான்.

மங்கை குளித்துவிட்டு வந்தவள் போனை எடுத்துப்பார்க்க பாலாவிடமிருந்து எந்த வித மெசேஜும் வரவில்லை.. சரி தூங்கியிருப்பாரு என்று எண்ணிக்கொண்டவள்.. நான் சேப்பா வீட்டுக்கு வந்துட்டேன் என்ற மெசேஜை அனுப்பி விட்டு தூங்கிவிட்டாள்.

13 அகம் கொய்த அரக்கனே

பாலா தூங்கவில்லை.. மேசேஜ் டோன் கேட்டதும் போனை எடுத்துப்பார்த்தவன் மங்கையிடமிருந்து வந்த மெசேஜை படித்து பார்த்துவிட்டு போனை வைத்தவன் என்ன நினைத்தானோ தெரியவில்லை.. “ஓகே டியர் குட் நைட்” என்று மெசேஜை தட்டி விட்டு தூங்கியிருந்தான்.

வனிதா மங்கையின் அறைக்கு வந்து பார்த்தவர் அவள் தூங்கியிருக்க லைட் ஆப் பண்ணிவிட்டு போர்வையை போர்த்திவிட்டு கதவை மெதுவாக மூடிவிட்டு அவரது அறைக்குச்சென்றவர் திவாகர் தூங்காமல் விழித்துக்கொண்டிருக்க “என்னங்க மங்கை தனியா தூங்குறா அவ கூட போய் படுத்துக்குறேன் பாவம் புள்ள அம்மா இல்லைனு ஏங்கிப்போயிருக்கா” என்று வருத்தப்பட்டு கூற.

“நானே சொல்லணும்னு இருந்தேன் வனி.. நீ போய் மங்கை கூட படுத்துக்கோ ” என்று வனிதாவை மங்கையின் அறைக்கு அனுப்பி வைத்தார்.

வனிதாவும் மங்கை அறைக்கு வந்தவர் அவளுடன் படுத்துக்கொண்டார்., தூக்கத்தில் புரண்டு வந்தவள் வனிதாவின் மேல் கைப்போட்டு தூங்கினாள்.. நடுஇரவில் தூக்கம் கலைந்த மங்கைக்கு வனிதா தன் பக்கம் படுத்திருப்பது கண்டு தன் அம்மா தேவி நினைவு வந்தது அவளுக்கு.. வனிதாவின் வயிற்றில் கைப்போட்டு படுத்துக்கொண்டாள்.. இன்று நிம்மதியுடன் அவளுக்கு தூக்கம் வந்தது..

அடுத்த நாள் விடியற்காலையில் எழுந்ததும் திவாகரும் வனிதாவும் கோவிலுக்குச் சென்று அபிநந்தன் பேரில் அர்ச்சனை செய்து வீட்டுக்கு வந்தனர்.

அபிநந்தனும் முதல் நாள் பிரஸ்ஸுக்கு கிளம்பிக் கொண்டிருந்தான்.. அபிநந்தன் வொய்ட் சர்ட் ப்ளாக் ஜுன்ஸ் போட்டு கண்ணாடி முன்னாடி நின்று தலைவாரியவன்.. இந்த டிரஸ் போதும் பிரஸ்க்கு போறதுக்கு என்று பெல்டை மாட்டியவன் கிளம்பி வெளியே வர.. திவாகரும் வனிதாவும் வீட்டுக்குள் நுழைந்தனர்.

மங்கையும் குளித்து வெளியே வந்திருந்தாள்.. திவாகர் வனிதா நெற்றியிலிருந்த திருநீருறை பார்த்தவள் “என்ன இரண்டு பேரும் கோவிலுக்கு போய்ட்டு வந்தீங்களா” என்றவள் வனிதாவின் கையிலிருந்து பையிலிருந்த பழத்தை எடுத்துக்கொண்டாள்.

“ஆமா தங்கம் இன்னிக்கு உன் அண்ணா முதன் முதல் ப்ரஸ்ல பொறுப்பு எடுத்துக்க போறான்ல.. அதான் கோவிலுக்கு போய் அபி பேரில் அர்ச்சனை பண்ணிட்டு வரோம்” என்றார் வனிதா முகத்தில் மலர்ச்சியுடன்.

“அண்ணா இன்னிக்கு நானும் நம்ம கடைக்கு வரட்டுமா” என்று ஆவலாக கேட்டாள் மங்கை.

“ஓ ஸுயர் பாப்பா” என்றான் தோளைக் குலுக்கி

அபியின் நெற்றியில் திருநீறை வனிதா வைத்து விட்டு “அப்பா காலுல விழுந்து ஆசிர்வாதம் வாங்குடா” என்றார் அவன் காதருகே.

“ஏன் உங்கவீட்டுக்காரர் ஆசிர்வாதத்துடன்தான் ப்ரஸ்க்கு போகணுமா என்ன?” என்றான் புருவம் தூக்கி

“விளையாடதா அபி” என்றவுடன்

“சரி சரி காலுல விழறேன்” என்ற திவாகர் காலில் விழ..

“என்னோட பேரை எப்பவும் காப்பாத்துவீனு எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கு.. எனக்கு அப்புறம் ப்ரஸை இன்னும் முன்னுக்கு கொண்டு வாப்பா” என்று இரண்டு கையையும் அபியின் தலை மீது தொட்டு ஆசிர்வாதம் செய்தார்.

அபிநந்தனும் மங்கையும் பேசிக்கொண்டே சாப்பிட்டு கொண்டிருந்தனர்.

மங்கைக்கு போன் வர அதில் மில்க் பாய் என்று வர.. போனை எடுத்து கட் செய்தாள் மங்கை.. மீண்டும் போன் அடிக்க அபிநந்தனை ஓரக்கண்ணால் பார்த்தவள் மீண்டும் போனை கட் செய்தாள்.

அபிநந்தன் அவளுடன் பேசிக்கொண்டேயிருந்தவன் மங்கையின் போனில் வர எண்ணை பார்த்துவிட்டான்..

“போன் அடிச்சு கட் ஆவது யாரு பாப்பா அது” என்றான் மெதுவாக.

“அண்ணா என் ப்ரண்ட்தான் தான்”

“இந்தியாவுல யாருடா எனக்கு தெரியாத ப்ரண்ட்” என சந்தேசமாக கேட்க

மங்கை தடுமாற்றமடைந்தவள் “ஹா அண்ணா அவங்க இந்தியாதான் லண்டன்ல படிக்க வந்திருந்தாங்க அப்போ ப்ரண்ட்” என்று ஏதோ வாய்க்கு வந்ததை பேசினாள்.. ஆனால் அவளுக்கு முகம் வியர்த்துக்கொட்டியது..

“அவங்க ஏதோ தப்பா நினைக்க போறாங்க நீ போய் போன் பேசிட்டு வா” என்றான்..

“பைவ் மினிட்ஸ் இருங்க நான் பேசிட்டு வந்துடறேன்” கைகழுவி தன் அறைக்கு சென்றவளுக்கு அபிநந்தனிடம் பொய் பேசியது அவளுக்கு உறுத்திக்கொண்டிருந்தது.. நாம தப்பு பண்ணிட்டோம் அண்ணாகிட்ட சீக்கிரம் உண்மையை சொல்லிடணும் என்று நினைத்துக்கொண்டிருக்க.. பாலா மீண்டும் போன அடித்தான்..

“சொல்லுங்க பாலா.. பக்கத்துல அண்ணா இருந்தாங்க அதான் பேச முடியல சாரி ” என்றாள் வருத்தமாக

“ச்சே ச்சே நான் தப்பா நினைக்கல டியர்.. யாருப்பா அது உன் அண்ணன் அவனுக்கு இவ்ளோ பயப்படுற.. (நேர்ல பார்த்தா நீயும்தான் அலறிப்போவடா)

“அண்ணாவுக்கு ரொம்ப கோவம் வரும் பாலா.. நான் இன்னும் நம்ம லவ் பத்தி அண்ணாகிட்ட சொல்லலை.. அண்ணா நம்ம லவ்க்கு பச்சைக்கொடித்தான் காட்டுவாரு.. ஏன்னா அவரும் லவ் பண்றாரு பாலா” என்றாள் சந்தோசமாக..

“ஓ..அப்படியா பேபி என்றவன் நான் உன்கிட்ட தனியா பேசணும்.. நீ இருக்கும் இடத்தை எனக்கு லோகேன்சன் அனுப்பு நான் வந்து கூட்டிட்டு போறேன்”

“அச்சோ அண்ணாவுக்கு தெரிஞ்சா வம்பு நான் வரல ப்ளீஸ் ” என்றாள்.

“டியர் நான் நம்ம லைப்பத்தி பேசணும் புரிஞ்சுக்கோடி” என்றான் பாவமாக.

“ஓ.. இருங்க நான் என்னோட வீடு இருக்க இடத்தோட லோகேன்சன் சேர் பண்ணுறேன்.. என் வீட்ல இருந்து பக்கம் இருக்க காபி ஷாப் நேம் சொல்லுங்க நான் அங்க வந்துடறேன்” என்று பேசிக்கொண்டே அவள் இருக்கும் லோகேசனை அனுப்ப..

இங்க தான் அபி வீடு இருக்கு.. அவன் வீட்டுப்பக்கத்துல வீடா இருக்கலாம் என்று எண்ணிக்கொண்டவன்.. அங்கிருந்து பக்கம் இருக்கும் காபி ஷாப் நேம்மை அனுப்பிவிட்டான்.

“ஓ.கே. பாலா நேர்ல பார்த்துக்கலாம்” என்று போனை வைக்க போக

“ஏய் இன்னிக்கும் கிஸ் கிடைக்குமா” என்று கொஞ்சலாக கேட்டான்.

“நோ நோ இனி எல்லாம் கல்யாணத்துக்கு அப்புறம்தான் கிடைக்கும்” என்றாள் சிரித்துக்கொண்டே

“இதெல்லாம் அநிநியாயம் டியர்” என்று அவன் பாவமாக போனை வைத்துவிட்டு மங்கையிடம் என்ன பேசணும் என்று எண்ணிக்கொண்டே பைக்கில் காபி ஷாப் சென்றான்.

அபிநந்தனுக்கு மங்கை மேல் சந்தேகம் வந்தது.. அவள் சென்றதும் பின்னே சென்றவன் மங்கை பேசியதை அனைத்தும் கேட்டுவிட்டான்.

பாலா என்று பேசும் போது அவனுக்கு பாலா மீது சந்தேகம் வந்தது.. அவன்தான் எப்போதும் பேஸ்புக், இன்ஸ்டாகிராம் என எப்போதும் சேட்டிங் பண்ணிக்கொண்டிருப்பான்.. யாருனு பார்த்துடணும் ப்ரஸ்க்கு கொஞ்சம் லேட்டா போகலாம் என முடிவெடுத்தவன் மங்கை வெளியே வர.. மறைந்து நின்று கொண்டான்.

மங்கை ஹாலுக்கு வர.. அபியும் ஹாலுக்கு வந்தவன் “என்ன மங்கை உன் பிரண்ட்கிட்ட பேசிட்டியா”

“ம்ம் பேசி முடிச்சுட்டேன்.. அண்ணா நான் உங்க கூட கடைக்கு வரல.. என் ப்ரண்ட பார்க்க போறேன்”

“சரி எங்க போகணும் சொல்லு நான் உன்னை விட்டுட்டு ப்ரஸ்க்கு கிளம்புறேன் பாப்பா” என்று கார் சாவியை எடுக்க

“அச்சோ அண்ணா நான் ஆட்டோவுல கிளம்புறேன்” என்றாள்..

“நீ எந்த காபி ஷாப் போற” என்றவன் நாக்கை கடித்துக்கொண்டு.. “பொதுவா ப்ரண்ட்ஸ்னா காபி ஷாப்லதான மீட் பண்ணுவீங்க அதான் கேட்டேன் பாப்பா” என எதார்த்தமாக பேசினான்.

“ஓஓ” என்றவள் காபி ஷாப் பெயரை சொல்ல.. “சரி வா” என்று இருவரும் கிளம்ப.

வனிதா சமையல் கட்டிலிருந்து வெளியே வந்தவர் “அண்ணனும் தங்கையும் இன்னும் கிளம்பலையா” என்று சிரித்தபடி கேட்டார்.

“பெரியம்மா நான் என் ப்ரண்ட் பார்க்க போறேன்” என்று தைரியமாக பேசிவிட்டாள்..

வனிதாவும் மங்கை மேல் இருந்த நம்பிக்கையில் “சரி பத்திரமா போய்ட்டு உன் ப்ரண்ட்கிட்டு பேசி முடிச்சிட்டு அண்ணாவுக்கு போன் போடு அவன் உன்னை வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு வந்துடுவான்” என்று இருவரையும் அனுப்பி வைத்தார்.

காபி ஷாப் வந்ததும் காரை நிறுத்திய அபிநந்தன் “மங்கை நீ சொன்ன காபி ஷாப் வந்துருச்சு.. உன் பிரண்ட்கிட்ட பேசிட்டு எனக்கு போன் போடுடா நான் வந்துடறேன் பத்திரம்” என்று அவளது கன்னம் தட்டினான்..

மங்கை காபி ஷாப் உள்ளே போகும்வரை பார்த்திருந்தவன் காரை கொஞ்சம் தள்ளி நிறுத்திவிட்டு காரிலிருந்து இறங்க சரியாக பாலா மங்கை சென்ற காபி ஷாப்பிற்கு முன் பைக்கை நிறுத்திவிட்டு சாவியை தூக்கிப்போட்டுக் பிடித்து விசில் அடித்து சந்தோசமாக காபி ஷாப்பிற்குள் நுழைந்தான்.

மங்கை ஒரமாய் இருந்த டேபிளில் உட்கார்ந்திருந்து பாலாவுக்காக காத்திருந்தாள்.. “பாலா நான் காபி ஷாப் வந்துட்டேன்” என்று மெசேஜ் அனுப்பினாள் மங்கை..

மெசேஜை படித்துக்கொண்டே உள்ளே சென்றவன் மங்கையை பார்த்துவிட்டு கையை அசைத்து “ஹாய் டியர்” என்று நகைத்தபடி மங்கையின் அருகே போய் உட்கார்ந்தாள். ஒவ்வொரு டேபிளிற்கும் தடுப்பு போல இருக்கும்.. பாலா தனிமை வேண்டித்தான் அந்த காபி ஷாப் தேர்ந்தெடுத்திருந்தான்.. உட்கார்ந்து விட்டாள் யாருக்கும் தெரியாது.. அது லவ்வர்ஸ் காபி ஷாப் என்றே அதற்கு பெயர் பெற்ற காபி ஷாப்.

பாலாவை பார்த்த அபிநந்தனுக்கு மங்கை இவனத்தான் விரும்புறாளா.. இவன் காலேஜ் படிக்கும் போது நிறைய பொண்ணுங்களுக்கு லவ் புரோபோஸ் பண்ணிவன்.. மங்கை இவனை எப்படி லவ் பண்ணிச்சு.. இவன் ப்ராடு பாப்பாகிட்ட போன்ல பேசியே ஏமாத்தி இருப்பான் என்று ஆத்திரப்பட்டவன் சரி எந்த லெவல தங்கச்சிக்கிட்ட பேசுறான் பார்ப்போம் என்று தலைக்கு தொப்பி போட்டு முகத்தை மறைத்தவன் அவனும் காபி ஷாப்பிற்குள் சென்றான்.

மங்கையின் தலை மட்டும் தெரிய.. பாலா உட்கார்ந்திருந்த இருந்த டேபிளுக்கு பக்கம் இருந்த டேபிளில் அமர்ந்துகொண்டான்.

காபியை ஆர்டர் செய்த பாலா காபி வரவும் மங்கைக்கு பாலாவுடன் இருப்பது சந்தோசத்தை தர “உன் கூட இருக்கறது ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு பாலா” என்றாள் வெட்கத்துடன்.

“எனக்கும்தான் டியர் இந்த நிமிசம் ரொம்ப ஹேப்பியா இருக்கேன்” என்றான் கண்ணடித்து

என்கிட்டே நம்ம லைப் பத்தி பேசுறேன் சொன்னிங்க என அவன் முகம் பார்த்தாள்.

“ம்ம் பேசுறேன் அதுக்கு முன்ன ஒரு கிஸ் பண்ணிக்கட்டுமா”

“இங்கேயா நான் மாட்டேன்” என்றாள்.

“ப்ளீஸ் ஒரு ஒரு கிஸ் மட்டும்” என்றவன் அவள் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு அவள் இதழில் முத்தம் வைக்க போக

“இது பப்ளிக் பிளேஸ் இங்க வைச்சு வேணாம்” என்று அவன் கன்னத்தை தள்ளி விட்டாள்.

பாலாவுக்கு கோவம் வந்தது பெரிய இவ கல்யாணம் முடியட்டும் அப்புறம் இருக்கு உனக்கு என்று மனதில் எண்ணியவன் “சரி நம்ம லைப் பத்தி பேசுறேன் உனக்கு என்மேல கோவம் கூட வரும்.. அனா கல்யாணத்துக்கு முன்னே நான் பேச விரும்புறேன்” என்றான் அவன் பேசும் வார்த்தையில் மங்கை வெடித்து சிதற போகிறாள் என்பது தெரியாமல்

“நேத்து நீ கார்ல ஏறும்போது உன்னோட கால் பார்த்தேன். ஏன் இத்தனை நாள் என்கிட்ட பேசினியே உனக்கு இப்படி ஒரு குறை இருக்குனு சொல்ல டியர் என்று நெற்றியை தேய்த்து

மங்கைக்கு பாலா குறை என்றதும் அவளுக்குள் ஒருமாதிரி சுருக்கென்று தைத்தது.. அதை மறைத்து

“அது நான் பிறக்கும்போது இப்படித்தான் இருந்தது பாலா.. ஏன் அது உங்களுக்கு குறையா தெரியுதா” என்றாள் கண்கலங்கினாள்.

அபிநந்தனுக்கு ஆத்திரமாய் வந்தது.. இப்பவே போய் அவன் கன்னத்தில் பளாரென்று ஒரு அறைவிடணும் என்று தோணியது.. இன்னும் என்ன பேசுறான் என்று பல்லைக்கடித்துக்கொண்டு காத்திருந்தான்.

“ஏய் அழறியா” என்று மங்கையின் கண்ணீரை துடைத்துவிட்டு “இல்ல சின்ன வயசுல எங்க கிராமத்துல சொல்வாங்க கால் ஊனமா இருந்தா அவங்களுக்கு பிறக்க போற குழந்தையும் ஊனமா இருக்குமாம்னு சொல்வாங்க நமக்கும் அது போல நடந்திடுமானு பயமா இருக்கு அதனால எதுக்கும் நாம ரெண்டு பேரும் கல்யாணத்துக்கு முன்னாடியே ஒரு முறை செக்கப் போய் பார்த்துடலாமா” என்றான் பாலா ..

மங்கைக்கு அவன் பேச பேச கண்ணீர் நிற்கவேயில்லை.. பாலா தனது கால் ஊனத்தை வைத்து இப்படியெல்லாம் பேசுவான் என்று அவள் கொஞ்சமும் எதிர்பார்க்கவில்லை..

பாலாவை கொன்றுவிடும் அளவிற்கு கோபம் வந்தது.. அபிநந்தனுக்கு எழுந்துவிட்டான்.

மங்கையோ கண்ணீருடன் “போதும் பாலா இதுக்கு மேல என்கிட்ட பேசாதீங்க.. உங்களை நான் நல்லவன் நினைச்சு மோசம் போயிட்டேன்.. என்னோட குறைய இப்படி பேசுவீங்கனு நான் எதிர்பார்க்கல நான் இதுக்கு மேல உங்க கிட்ட பேச விரும்பல.. நாம பிரேக்கப் பண்ணிக்கலாம்” அவளுக்கு பாலாவை திட்டக்கூட முடியவில்லை எழுந்துவிட்டாள்.

“ஏய் எங்க எழும்பற நான் நம்ம லைப் நல்லா இருக்கணும்தான் உன்னை ஹாஸ்பிட்டல் கூப்பிட்டேன்.. எதுக்கு பயப்படுற அப்போ இன்னும் ஏதாவது உண்மையை என்கிட்ட மறைக்கிறாயா” என்று மங்கையிடம் கோபமாக பேசியவன் மங்கையின் கையை மடக்கி பிடித்தான்.

“பாலா” என்று கத்திவிட்டாள் மங்கை..

அபி நந்தன் ஓரே தாவில் மங்கை இருந்த டேபிளுக்கு வந்தவன் பாலாவின் சட்டையை பிடித்து இழுத்ததில் அவன் சட்டையில் இருந்த பட்டன்கள் எல்லாம் தெறித்து விழுந்தது.. அவன் மூக்கில் ஓங்கி குத்த அவனது மூக்கில் பொல பொலவென ரத்தம் கொட்டியது.

“அச்சோ அண்ணா வேணாம் பாலாவை விடுங்க” என்றாள் அந்த நிலையிலும்

“நீ எப்படிடா என் தங்கச்சிகிட்ட அப்படியொரு கேள்வி கேட்கலாமென்று சரமாறியாக அடிக்கத்துவங்கினான்.. கூட்டம் கூடியது பாலாவை வைத்து செய்தான் அபிநந்தன்.

“ஏண்டா உன் தங்கச்சிகிட்ட நான் லவ்வ சொல்லி முத்தம் கொடுத்ததுக்கு நான் என்ன சொம்பி பயலானு கேட்டில.. இப்ப என்தங்கச்சி கிட்ட நீ பேசினது சரியாடா சந்தேகத்துக்கு பொறந்த ஜென்மம்.. நீயெல்லாம் காதல்னா பர்ஸ்ட் நம்பிக்கை வேணும்.. தூஊ நீயெல்லாம் மனுச ஜென்மமாடா” என்று கெட்ட வார்த்தையில் திட்டிவிட்டு

“மங்கை இந்த மாதிரி சந்தேகப்பேய் உனக்கு வேணுமா” என்றான்

பாலாவை பார்த்தபடி “இல்லை” என்று தலையாட்டினாள் கண்ணீருடன்.. அவள் உண்மையாக பாலாவை காதலித்தாள்.. பாலா அவளது தூய்மையான காதலை துட்சப்படுத்தி விட்டான்.. அவளது காதல் மொட்டு விட்டு அரும்புவதற்கு முன்பே கருகிப்போனது.

14 அகம் கொய்த அரக்கனே

அழுதுகொண்டே சென்றாள் மங்கை..

தலை முடி கலைந்து, சட்டை பட்டன்கள் எல்லாம் அறுந்த நிலையில் மங்கை அழுதுகொண்டே போவதை கண்டவனுக்கு மனம் பாரமாகத்தான் இருந்தது.. அவசரப்பட்டு மங்கைகிட்ட நான் கேள்வி கேட்டுட்டேன் என்று மனம் வருந்தி தலைமுடியை அழுந்தக் கோதியவன் வாசலுக்கு ஓடி வந்தான்.

மங்கை அபியின் காரில் அழுதுகொண்டு ஏறியதை பார்த்தவன் அவள் அழுததை பார்க்க பிடிக்காமல் “ச்சே” என்று தலையில் அடித்துக்கொண்டான் பாலா ..

மங்கை காரில் ஏறி அமர்ந்ததும் பாலாவை வலியுடன் கலந்த பார்வை பார்த்ததும் அவ்ளோ தான் நம் காதல் முள் போல முறிந்து விட்டது என்றிருந்தது அவனுக்கு.

அபிநந்தனோ பாலா வந்து நிற்பதை பார்த்தவனுக்கு கோவம் எல்லை மீறி வந்தது..

“அவனை பார்க்காத பாப்பா” என்றவன் கார் கண்ணாடியை ஏற்றிவிட்டான்.. மங்கையின் கலங்கிய விழிகளை இறுதியாக பார்த்த பாலாவுக்கு கண்கள் கலங்கியது.. தன் அவசரப்புத்தியால் சீர் கெட்டு போனது தன் காதல் என்று எண்ணியவனுக்கு இதயத்திற்குள் ஒரு பலத்த வலியுண்டானது.. எத்தனையோ பெண்களுக்கு லவ் புரோபோஸ் கொடுத்திருக்கிறான்.. ஏன் டேட்டிங் கூட சென்றிருக்கிறான் எல்லை மீறாமல் தான் இருந்தான் .. ஆனால் மங்கையிடம் இரண்டு வருடமாக முகத்தை பார்க்காமல் காதலித்தவன் அவளை ஏர்போர்ட்டில் பார்த்ததும் அவளது களங்கம் கபடமில்லாத முகம் பாலாவை வசீகரித்து. அவளது அழகில் கிறங்கிப்போய்விட்டான்.. குழந்தைத்தனமாக இருக்கும் அவளது பேச்சு அவனை கட்டியிழுத்ததுதென்னவோ உண்மைதான்.. ஆனால் அவளது கால்களை பார்த்தவனுக்கு ஒரு மன சுணக்கம் வந்தது.. தங்களுக்கு பிறக்கப் போகும் குழந்தையும் ஊனமாக பிறந்துவிடுமோ என்ற பயம் வந்துவிட்டது பாலாவுக்கு.. அதனால் தான் மங்கையிடம், ஹாஸ்பிட்டல் போலாம் என்று சொன்னது..

ஆனால் அந்த பேசிய வார்த்தைகள் பெண்ணவளுக்கு எத்தனை வேதனை தரும் என்பதை மறந்துவிட்டான் போலும் பாலா.. மங்கை இனி பாலாவுக்கு அவ்வளவு எளிதில் கிடைத்துவிடமாட்டாள்.. அதுவும் அபிநந்தனை மீறி அவளிடம் பேச கூட முடியாது.. மங்கையாக பார்த்து பாலாவிடம் பேசினால் உண்டு.. அவரசக்காரனுக்கு புத்தி பேதலித்துவிடும் என்பது பாலாவின் விசயத்தில் உண்மையானது..அவள் மேல் உண்மையான காதலும் வைத்திருக்கிறான்.. அதற்கு முன் அவன் பேசியது தவறாக அவனுக்கு தோன்றவில்லை.. கடைசியாக பேசிய வார்த்தைகள் அவன் கோவத்திலிருந்து தன்னையும் அறியாமல் பேசிவிட்டான்.. ஆனால் அவனின் சூடு வார்த்தை தாய் தந்தை இல்லாத பெண்ணை எந்தளவு பாதிக்கும் என்பதை பாலா மறந்து போனான்.. மங்கையின் அண்ணனாக அபிநந்தன் இருப்பான் என்று பாலா கனவிலும் நினைக்கவில்லை..

பாலா கௌதமிற்கு போன் செய்து அவன் இருக்கும் இடத்திற்கு வரச்சொல்லியவன் கூடவே தான் போட்டுக் கொள்ள சட்டையும் கொண்டுவரச் சொன்னான்.. கௌதமும் அங்கே வர அவன் இருந்த கோலத்தைப் பார்த்து “யாருடா உன்னை இந்த மாதிரி நாய் அடிச்சது போல அடிச்சிருக்கா.. மூக்குல வேற இன்னும் இரத்தம் வருதுடா” என்று கைகுட்டையை எடுத்து அவனது மூக்கின் இரத்தத்தை துடைத்துவிட்டு.. மூக்குல இரத்தம் வர யாருடா அடிச்சது” என்று கோவத்தில் கத்தினான்.

“அபிதாண்டா என்னை அடிச்சான்” என்று சொல்லிக்கொண்டே கௌதம் கையிலிருந்த சட்டையை வாங்கிப்போட்டுக்கொண்டான்.

“என்னது அபியா.. எதுக்குடா உன்னை அடிச்சான் அவனுக்கு ரொம்ப வீரன் சூரன் நினைப்பு நீ ரோஜாவ கல்யாணம் பண்ணிக்கொடுக்கலைனு கோபப்பட்டு அடிச்சானாடா.. நான் அவனை உண்டு இல்லைனு பண்ணுறேன்” என்று ஆத்திரப்பட்டு பேசினான்..

“ஒரு நிமிசம் நான் சொல்றத கேளுடா மங்கை அபியோட தங்கச்சிடா.. அது எனக்கு தெரியாம போச்சு.. நானும் மங்கையும் காலையில காபிஷாப்ல மீட் பண்ணினோம் மங்கையிடம் தான் பேசியதை கூற “போடா மூளை செத்தவனே.. உனக்கும் தங்கச்சி இருக்காதானே அந்த பொண்ணுக்கிட்ட போய் இப்படித்தான் கேள்வி கேட்பியா.. கொஞ்சம் கூட உனக்கு அறிவு இல்லையா.. ஏற்கனவே அந்த அபி சும்மாவே ஆடுவான்.. அவன் தங்கச்சி மங்கையை நீ சீண்டிப்பார்த்திருக்க இப்ப சலங்கையை கட்டி ஆடுவான்.. அவன் பக்கம் தனியா போய் மாட்டிறாதடா பிராண்டி வச்சிருவான்” என்று கௌதமும் பாலாவை திட்ட ஆரம்பித்தான்.

“கௌதம் நீயும் என்னை புரிச்சுக்கலையாடா.. அவ கடைசியா என்னை ஒரு பார்வை பார்த்தா பாரு செத்துட்டேன்டா. அவ இனி எனக்கு கிடைக்க மாட்டால” என்று அழுகவும் ஆரம்பித்தான் பாலா.

“ஒரு பொண்ணோட மனசு சல்லி சல்லியா உடைஞ்சு போற அளவுக்கு பேசிபுட்டு இப்ப வந்து அழுதா சரியாபோயிடுமாடா என்னமோ பண்ணு.. காலையில மாமா எங்க வீட்டுக்கு வந்தாங்கடா இன்னும் பதினைந்து நாளுல மேரேஜ் வைச்சுக்கலாம்னு சொல்லியிருக்காருடா வா உனக்கு பர்ஸ்ட் எய்ட் பண்ண ஹாஸ்பிட்டல் போகலாம்” என்று ஹாஸ்பிட்டல் சென்று பாலாவின் காயத்துக்கு மருந்து போட்டு வீட்டிற்கு கூட்டிச்சென்றான்..

பாலாவின் காயத்தை கண்டு வேணி பதறிபோய் “என்னடா ஆச்சு இப்படி அடிபட்டு வந்திருக்க” என்று பதட்டப்பட்டு கேட்க.

“ம்மா பைக்குல போகும்போது நாய் வந்து குறுக்கால விழுந்துச்சுடுச்சு” என்று சமாளித்தான்.

“ஆமா அத்தை சரியான வெறிநாய் போல கடிச்சு குதறிடிச்சு” என்றான் கௌதம் கிண்டலாக

“என்னடா நக்கலா” என கௌதமை முறைத்தான் பாலா.

“சரி போய் ரெஸ்ட் எடு உங்கப்பா வந்தா திட்டு வாங்க ரெடியா இருந்துக்கோ.. நான் உங்களுக்கு குடிக்க ஜுஸ் போட்டு எடுத்துட்டு வாரேன்” என்று சமையல்கட்டுக்குச் சென்றார் வேணி.

காரில் போகும் போது அபிநந்தன் மங்கையிடம் “பாப்பா காபி ஷாப்ல நடந்ததை அம்மா அப்பாகிட்ட சொல்லவேணாம் பயப்படுவாங்க.. நீ வீட்டை விட்டு வெளியே வரவேணாம்.. அந்த ஏமாத்துக்காரன் போன் பண்ணி உன்னை பார்க்க வரச்சொல்லுவான் அவனை நம்பி எங்கும் போய்டாதே.. அவங்க குடும்பமே ப்ராடு குடும்பம் பாப்பா” என்று மங்கையிடம் சொல்லிக்கொண்டே வந்தான்.. இடையில் வண்டியை நிறுத்தி மங்கைக்கு பழச்சாறு வாங்கி கொடுத்து குடிக்க வைத்தே கூட்டி வந்தான்.. அவளது முகம் சரியில்லாத இருக்க காரை ஓரமாக நிறுத்தியவன் “என்னடா பாப்பா அவனை நான் அடிச்சுட்டேனு உன் மனசு சங்கடமா இருக்கா.. அவன் நல்லவனு உனக்கு தோணுச்சா” அவளின் முகத்தை வைத்தே அவளது மனசங்கடம் தெரிந்து கொண்டு கேட்டான் அபிநந்தன்.

“போன் பேசும் போது நல்லாதான் பேசுனாருண்ணா.. ஆனா என்னோட கால் குறைய பாலா சொன்னதும் எனக்கு மனசு கஷ்டமா இருந்துச்சு.. என்னோட காதல்மேல சந்தேகம் பட்டதும் எனக்கு சுத்தமா பாலாவை பிடிக்கலண்ணா அவன் எனக்கு வேண்டாம்ணா.. ஆனா அவன இனிமே அடிக்காதீங்கண்ணா” என்று கண்ணீருடன் கூறினாள்.

“ம்ம் அடிக்கல டா உனக்காக” என்றான் அவளின் கண்ணீரை துடைத்துவிட்டவன்.. தண்ணீர் பாட்டிலை எடுத்து மங்கையை முகம் கழுவச்சொல்ல.. அவளும் தண்ணீரை முகத்தில் அடித்து கழுவினாள்.

வீடு வந்ததும் மங்கையை இறங்கிவிட்டுச் அவள் வீட்டுக்குள் போகும்வரை பார்த்திருந்து ப்ரஸ்க்கு சென்றான்.

அபிநந்தன் இன்று கடைக்கு வருவான் என்று ஜீவாவுக்கு தெரியவில்லை.. டிசைன் செக்சனில் இரண்டு பேர் லீவ் எடுத்திருக்க பத்திரிக்கை அடிக்க நிறைய கஷ்டமர்ஸ் கொடுத்திருந்தனர்.. சீசன் டைம் என்பதால் ரோஜாவை கடைக்கு கூட்டிக்கொண்டு வந்திருந்தார் ஜீவா..

“ரோஜா கல்யாணப்பத்திரிக்கை டிசைன் நிறைய வந்திருக்கு.. டிசைனர் ரெண்டு பேர் இன்னிக்கி லீவுமா உனக்குத்தான் டிசைன் தெரியும்ல நீ கொஞ்சம் பத்திரிக்கை டிசைன் பண்ணிடுமா” என்று அவளை கடையில் விட்டுச் சென்றிருந்தார். தேஜாவை கடைக்கு கூப்பிட அப்பா எனக்கு தலைவலிக்குது என்று படுத்துவிட்டாள்..

யசோதா போன் போட்டு ஜீவாவிடம் “அண்ணா கல்யாணத்துக்கு முகூர்த்த நாள் குறிச்சுடலாம் இன்னிக்கு ஜோசியர் வரச்சொல்லியிருக்கார் நீங்க அண்ணியை கூட்டிட்டு வாங்க” என்றதும்

“நான் மட்டும் வரேன்” என்று கூறியவர்..

“ரோஜா நான் வெளியே போயிட்டு வரேன்மா.. நீ டிசைன் செக்சனுக்கு போ” என்று சொல்லியவர் யசோதா வீட்டுக்கு கிளம்பியிருந்தார்.

கடையில் வேலைசெய்வோர் அனைவரும் ரோஜாவிற்கு வணக்கம் வைத்தனர்.. அவளுக்கு பத்திரிக்கை டிசைன் செய்வது ரொம்ப பிடிக்கும்.. நிறைய பத்திரிக்கைகள் ரெடிமேட் டிசைனாக செய்து பென்டிரைவில் போட்டுத்தருவாள் ஜீவாவிடம்.

கம்ப்யூட்டரில் உட்கார்ந்தவள் பத்திரிக்கை டிசைன் செய்து முடித்து ப்ரூப் எடுத்து பின் செய்து விட்டு பைண்டிங் செக்சனுக்கு சென்றுவிட்டாள்.

கடையின் முன்னே காரை நிறுத்தியவன் மிடுக்குடன் கடைக்குள் நுழைந்தான் அபிநந்தன்.

அனைவரும் அபிநந்தனுக்கு எழுந்து நின்று விஷ் செய்தனர்.. “அண்ணா வேலையை பாருங்க.. நான் தினமும் கடைக்கு வருவேன் எழுந்து நிற்க வேண்டாம்.. வேலை கெடுது பாருங்க” என்று சிரித்துக்கொண்டே அவனது இருக்கையின் மேல இருக்கும் பிள்ளையாரை கும்பிட்டு உட்கார்ந்தான்..

அடுத்த நிமிடம் எழுந்து டிசைனிங் செக்சனுக்கு சென்றவன் கம்ப்யூட்டரில் உட்கார்ந்து ரெடிமேட் பத்திரிக்கை ஒன்றை டிசைன் செய்து முடித்து பிரிண்ட் எடுத்து பக்கத்திலிருந்த பெண்ணிடம் “நீங்க ஒரு முறை செக்பண்ணி என்கிட்ட கொடுங்க” என்றவன்.. அங்கே பத்திரிக்கை பிரிண்ட் இருந்ததை எடுத்தவன் படிக்க ஆரம்பிக்க அதில் பிழைகள் இருந்தது.. பிரிண்ட் அவுட்டை காட்டி “இந்த பத்திரிக்கை டிசைன் நீங்க தான் செய்ததா” என்றான் சற்று கோவமாக.

“இ..இல்ல சார்.. ரோஜா மேடம்” என்று அந்த பெண் தடுமாறி கூறிவிட்டாள்.

“ரோஜாவா”. நெற்றியை சுருக்கி.. யாரு” என்று தெரியாது போல கேட்டான்.

“ஜீவா சார் பொண்ணு” என்றதும்.

“அவங்க இப்ப எங்க” என்றான்.

“மேல பைண்டிங் செக்சனுக்கு போயிருக்காங்க சார்”

பைண்டிங் செக்சனுக்கு இன்டர்காமில் அழைத்தவன் “அபிநந்தன் பேசுறேன்” என்றதும்

“வணக்கம் தம்பி நல்லாயிருக்கீங்களா” என்று அங்கே ப்ரஸ் ஆரம்பம் முதல் வேலைசெய்யும் ஒருவர் கேட்க

“ம்ம் நான் நல்லாயிருக்கேன் அண்ணா அங்க ரோஜா மேடம் இருந்தாங்கண்ணா கீழ டிசைன் செக்சனுக்கு வரச்சொல்லுங்க” என்று போனை வைத்துவிட்டான்.

பைண்டிங் செக்சனில் நின்று வேடிக்கைப்பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் ரோஜா.

“ரோஜா மேடம் உங்களை கீழ டிசைனிங் செக்சனுக்கு சார் வரச்சொல்றாங்க” என்று அபிநந்தன் பெயரை சொல்லாமல் சார் என்று சொன்னதால் அப்பா தான் வந்துருப்பாங்க என்று கீழே இறங்கினாள்.. அவள் கீழே வருவதை இரசித்துப்பார்த்தான் அபிநந்தன் .

ரோஜாவோ டிசைனிங் செக்சனுக்குள் செல்ல அங்கே அபிநந்தன் கம்ப்யூட்டர் முன்னே உட்கார்ந்திருந்தான்.. கம்ப்யூட்டர் செக்சன் உள்ளேயிருந்து பார்த்தால் வெளியே தெரியும்.. வெளியே இருந்து பார்ப்பவர்களுக்கு தெரியாதது போல கண்ணாடி போட்டிருந்தனர்.

அபிநந்தனை பார்த்த ரோஜாவிற்கு பக்கென்றிருந்தது.. ஹாட்பீட் எகிறி குதித்துவிடும் போலிருந்தது. அபி அங்கிருப்பானென்று கொஞ்சம் கூட நினைக்கவில்லை ரோஜா.. அபிநந்தனோ கூலாக ரோஜாவை பார்த்திருந்தான். ஷாலின் நுனியை பிடித்து திருகிக்கொண்டிருந்தாள்.. “இப்படித்தான் பத்திரிக்கை தப்பு தப்பா பிழையோட டிசைன் பண்ணுவீங்களா ரோஜா மேடம்” என்று சத்தம் போட்டவன் ப்ரூப்பை அவளது முகத்திலே தூக்கிஅடித்தான்.. பக்கத்திலிருந்த பெண்ணுக்கோ அச்சோ என்ன இந்த சாருக்கு இவ்ளோ கோபம் வருது என்று பயம் வந்து விட்டாள்..

“நான் என்ன தப்பு பண்ணினேன் எதுக்கு சத்தம் போடுறீங்க” என்று ரோஜாவும் தைரியமாக பேசினாள்..

அதற்குள் மதியம் ஆகி விட மணியை பார்த்தவன் “உங்களுக்கு லன்ச் டைம்தானே கிளம்புங்க” என்று அந்த பெண்ணை அனுப்பி வைத்தான்.. ஒரு மணி நேரம் யாரும் இந்த பக்கம் வரமாட்டார்கள் என்று தெரிந்தவன் அந்த பெண் சென்றதும் கதவை லாக் போட்டான்.

“இப்ப எதுக்கு அபி கதவு லாக் பண்ணுறீங்க இது எந்த இடம் தெரியுமா எங்கப்பா வந்துடுவாரு.. அப்புறம் நடக்கறது வேறயா இருக்கும் நான் வெளியே போறேன்” என்று கதவை நீக்க..

“என்னடி ரொம்ப ஓவரா பேசுற இந்த பேசுற வாய்க்கு தண்டனை தரணுமே” என்று அவளது கையை அழுந்தப்பற்றி தன் நெஞ்சில் மோத செய்தவன் அவளது முகத்தை கைகளில் ஏந்தி அவள் இதழுக்குள் தன் வன் இதழை புகுத்திக்கொண்டான்.. இதழ் முத்தத்தோடு நிற்கவில்லை அவனது கைகள்.. டாப்பை விலக்கி அவளது இடையை மாவாக பிசைய ஆரம்பித்தான்.

15 அகம் கொய்த அரக்கனே

அபியின் கையை விலக்கி விட பார்த்து தோற்றுப்போனாள் ரோஜா.. அவனது கைகள் இன்னும் மேலே சென்று ரெட்டைரோஜாக்களுக்கு சோதனை கொடுத்து.. பெண்ணவளுக்கு வேதனையை கொடுத்தான்.. அவளுக்கு எப்போதும் போல கண்கள் கரித்துக்கொண்டு வந்தது..

அபிநந்தனோ ரோஜாவின் கற்கண்டு இதழை சுவைத்து முடித்தவன் அடுத்து அவளது கூந்தலுக்குள் முகத்தை நுழைத்து “ம்ம் வாசம் கும்முனு இருக்கு.. ஆளை கொள்ளையடிக்குறடி என்றவன் அவளது கூந்தல் காட்டில் வாசம் பிடித்து முடித்து கழுத்து வளைவுக்கு வந்தவன் லேசாக கடித்து நாவால் கோலம் போட்டான்..

ரோஜாவுக்கோ அவனின் செயல் பயத்தைக் கொடுத்தது.. அவனை எதிர்க்கவும் முடியவில்லை அவளால்.. கழுத்துக்கு கீழ் மதுக்கிண்ணங்களில் அவன் முகத்தை வைத்து பிரட்ட அவனது உச்சி முடியை பிடித்து இழுத்து ஒரே தள்ளாக தள்ளிவிட்டாள்.. மோகத்தில் இருந்தவனை ஈசியாக தள்ளிவிடமுடிந்தது அவளால்.

மோகம் கலைந்து போன வருத்தத்தில் “ஏய் ஏண்டி என்னை தடுக்குற.. உன்னை தொடுற உரிமை எனக்கு இருக்குடி” என்றவன் மீண்டும் அவளது முகம் நோக்கி வந்தான்..

“அபி, அப்பா வந்தா என்னைப் பத்தி என்ன நினைப்பாங்க கொஞ்சமாவது உங்களுக்கு நெஞ்சுல பயம் இருக்கா.. இது தொழில் செய்யுற இடம்னு உங்களுக்கு மண்டையில ஏறலையா” என்று வாய்க்கு வந்தபடி திட்ட ஆரம்பித்தாள்.. பெண்ணவள் எத்தனை நாள் பொறுத்துப்போவாள்.. இன்று பொங்கிவிட்டாள்.

“ஆகா கோவத்துல கூட என் பொண்டாட்டி மூக்கு சிவந்து ரொம்ப அழகா இருக்கடி” என்று அவள் அருகே வந்தவன் அவளை இறுக அணைத்துக் கொண்டு “உங்கப்பா உனக்கு சீக்கிரம் கல்யாணம் பண்ண முடிவெடுத்துட்டாருடி.. அதான் என்னோட உரிமையை உன்கிட்ட காட்டினேன்.. சட்டு புட்டுனு உங்கப்பா கிட்ட நான் கௌதம கல்யாணம் பண்ணமாட்டேன்.. அபியைதான் விரும்புறேன்னு சொல்லுடி” என்று பேசியவன் மீண்டும் பெண்ணவளின் இதழில் அழுந்த முத்தமிட்டு கதவை திறந்து வெளியே சென்றான்.

ரோஜா சேரில் அப்படியே உறைந்து போய் உட்கார்ந்து விட்டாள்.. என்ன செய்வது என்று அவளுக்கு புலப்படவேயில்லை.. இத்தனை வருசம் பாசம் கொடுத்து வளர்ந்த தந்தையின் சொல்லை மீற அவளுக்கு மனம் வரவில்லை.. அதே சமயம் சிறு வயதிலிருந்தே தன்னை காதலித்து வந்தவனை வெறுக்கவும் முடியாமல் இருதலைகொள்ளி எறும்பாய் தவித்துப்போனாள் ரோஜா.

யசோதாவும் ஜீவாவும் ஜோசியரிடம் செல்ல.. அவரோ ரோஜாவின் ஜாதகத்தையும் கௌதமின் ஜாதகத்தையும் பார்த்துவிட்டு “அமோகமாய் இருக்கு.. பேஷா பண்ணலாம்” என்று கூறிவிட்டார்.. ஜீவாவுக்கு இப்போது பரமதிருப்தி ஏற்பட்டது..

“ஜோசியரே ஒரு நல்ல முகூர்த்த நாளா குறிச்சு கொடுங்க” என்றதும்..

“இதோ பார்க்குறேன்” என்றவர்.. “அடுத்தமாசம் வைகாசி கடைசியில நல்ல முகூர்த்த நாள் இருக்கு அப்பவே வச்சிடுங்க” என்றார் புன்னகையுடன்..

“நன்றி ஜோசியரே” என்ற ஜீவா அவருக்கு தட்சணை கொடுத்துவிட்டு யசோதாவும் ஜீவாவும் கிளம்பினர்..

காரில் வரும்போது “அண்ணா நாளைக்கு வெள்ளிக்கிழமை நாள் நல்லாயிருக்குண்ணா கௌதமுக்கும் ரோஜாவுக்கும் ஜவுளி எடுத்துரலாம்ல” என்று கேட்டுக்கொண்டிருக்க ஜீவாவின் போன் அடித்தது..

ப்ளுடூத் ஆன் செய்தவர் “சொல்லு திவா.. இப்போ உடம்பு எப்படி இருக்கு”

“ம்ம்.. ஒ.கே ஜீவா.. இப்ப கடையிலதான இருக்கே” என்று கேட்க..

“இல்ல திவா ரோஜா கல்யாண விசயமா வெளியே வந்திருக்கேன்”

“ஓஓ அப்படியா.. இன்னிக்கு அபி ப்ரஸ்க்கு போய் இருக்கான்.. அதான் அவனுக்கு தொழில் நுணுக்கத்தை பற்றி சொல்லிக்கொடுக்க சொல்ல போன் செய்தேன் ஜீவா” என்றார்..

காரை சடன் ப்ரேக் போட்டு நிறுத்தினார் ஜீவா.. யசோதாவோ என்னாச்சு அண்ணாவுக்கு தீடிர்னு பிரேக் போடுறாரு என்று ஜீவாவை அதிர்ந்து பார்த்தார்.

“ஒரு நிமிஷம் பேசாமல் அமைதியாக இருந்த ஜீவா “சரி திவா நான் பார்த்துக்குறேன்” என்று நல்லவிதமாக பேசி போனை வைத்தார்..

ரோஜா கடையில இருக்கா.. அபி அங்க இருக்கானா ஏதாவது ரோஜாகிட்ட வம்பு செய்வானோ என்ற சிந்தனையில் இருக்க.. அவரது சிந்தனையை கலைக்கும்படி “அண்ணா என்னாச்சு ஏன் இப்படி பதட்டப்படறீங்க.. திவா அண்ணா உடம்புக்கு இப்ப பரவாலதான” என்று யாசோதாவும் பயந்து கேட்டார்.

யசோதாவுக்கு எதுவும் தெரியவேண்டாம் என்று நினைத்திருந்தவர்.. “ஒண்ணமில்லம்மா.. ஹா நாளைக்கே பொண்ணுக்கும் மாப்பிள்ளைக்கும் ஜவுளி எடுத்திடலாம் யசோ” என்றார் அவசரமாக.

“சரிண்ணா” என்றார் சந்தோசமாக.

யசோதாவை வீட்டில் இறங்கிவிட்டு காரை ப்ரஸ்க்கு விட்டார் ஜீவா.

வேகமாக ப்ரஸ்க்குள் சென்றார்.. அங்கே திவாகர் அமரும் சீட்டில் கம்பீரமாக அமர்ந்து கஷ்டமரிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தான் அபிநந்தன்.. வியர்த்து போய் வந்தவர் தனது சீட்டில் உட்கார்ந்து அபியின் முகத்தை பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்.. அவனுக்கா தொழிலில் கஸ்டமரிடம் எப்படி பேசணும் என்று கத்துக்கொடுக்கணும்.. நேர்த்தியாக கஷ்டமரிடம் சிரித்த முகத்துடன் பேசியதை கண்டவருக்கு ஆச்சரியம்தான்.. சிறுவயதிலே அபிநந்தனுக்கு நல்ல பக்குவம் இருக்கு.. அவனது கோபத்தை பார்த்திருக்கிறார்.. அவனது நிதானத்தை இன்றுதானே பார்க்கிறார்.

அபியோ கஷ்டமரிடம் பேசிக்கொண்டே ஜீவாவையும் கவனிக்கத் தவறவில்லை.. கஷ்டமர் வெளியே சென்றதும்.. “மாமா உங்கள பார்த்தா களைப்பா இருக்கீங்க போல” என்றவன் கொஞ்சம் நேரம் முன்னே வாங்கி வைத்திருந்த ரோஸ்மில்க்கை எடுத்து ஜீவாவிடம் நீட்டினான்.

அவருக்கும் களைப்பாக இருக்க ஜுஸை வாங்கப் பருகியவர் டம்ளரை டேபிளில் வைத்துவிட்டு “வாழ்த்துக்கள் அபி.. தொழிலில் எங்களை விட நுணுக்கம் கத்து வச்சிருக்க.. இப்ப வந்து போனவங்க பெரிய கம்பெனி அபி.. நம்மளோட பைண்டிங் அவங்களுக்கு பிடிச்சுபோய்தான் நம்மகிட்ட வந்திருக்காங்க.. நான் கொடுத்த கொட்டேசன் அதிகமாக இருக்குனு சொன்னாங்க.. சரி நேர்ல ப்ரஸ்க்கு வாங்க பேசிக்கலாம்னு சொல்லியிருந்தேன்.. நீ அவங்ககிட்ட கொஞ்ச நேரம் தான் பேசின அவங்களும் நீ கொடுத்த கொட்டேசனை ஏத்துக்கிட்டாங்க.. நீ கிரேட் அபி” என்று அபிநந்தனை பாராட்டினார்.

“அச்சோ அங்கிள் நான் இப்பத்தான் தொழிலில் கத்துகுட்டி.. அப்பா வேற உங்ககிட்ட நிறைய கத்துக்க சொல்லியிருக்கார்” என்று சகஜமாக பேசினான்.

“சரி அபி ரோஜாவ பார்த்திட்டு வரேன்” என்று எழும்ப..

“சரி அங்கிள் இப்ப வந்த பார்ட்டிக்கு புக் ரேப்பர் டிசைனிங் கிரியேட்டிவ்வா பண்ணணும்.. நான் டிசைனிங் செக்சன் போறேன்” என்று அபியும் எழும்பி செல்ல..

“ரோஜா டிசைனிங்ல தான இருக்கா.. நானும் வரேன் அபி” என்று அவன் பின்னால் சென்றார்.

அபி பதில் ஏதும் பேசாமல் மௌன புன்னகையுடன் சென்றான்.

ரோஜா டிசைனிங் செக்சனில் இருந்தால்தானே.. அவள், அவன் செய்த சில்மிஷங்களைக் கண்டு கோபமுற்று அப்போதே வீட்டுக்கு கிளம்பிவிட்டாள்.

ரோஜா டிசைனிங் செக்சனில் இல்லையென்றதும் ஜீவாவுக்கு பக்கென்றது.. தனது பதட்டத்தை வெளியே காண்பிக்காமல்.. “அபி, ரோஜா எங்கே பைண்டிங் செக்சனில் இருக்காளா?” என்று கேட்க..

“இல்ல அங்கிள் அவ, நான் வந்ததும் அப்பவே வீட்டுக்கு கிளம்பிட்டா” என்று நா கூசாமல் பொய் பேசினான்.

அடுத்த நிமிசமே ரோஜாவுக்கு போன் போட்டர் ஜீவா.. அபிநந்தன் மீண்டும் அவளிடம் ஏதாவது வம்பிழுந்திருப்பானோ.. அவனது மௌன சிரிப்பை பார்த்தவருக்கு சந்தேகம் வந்தது.. இந்த இடத்தில் அபியிடம் கோவம் கொண்டு சண்டைபோட முடியாது.. தொழில் செய்யும் இடத்தில் நாகரிகமாக நடக்கணும்னு நினைப்பார் ஜீவா.. அதுவுமில்லாமல் ஜீவா பார்ட்னா மட்டும் தான் ப்ரஸ்க்கு முழுவதும் உரிமையாளர் திவாகர்தான்.. அவனிடம் கோவத்தை காட்டாமல் மகளுக்கு போன் போட்டார்.

அபியிடம் கோவித்துக்கொண்டு வீட்டுக்கு வந்தவள் அழுதுகொண்டே உறங்கிவிட்டாள்.. போன் அடிக்கும் சத்தம் கேட்டு உறக்கம் கலைந்தவள் போனில் வந்த எண்ணைக் கண்டு ச்சே அப்பாகிட்ட போன் பண்ணி சொல்லாமா வந்துட்டோம்.. என்று தன் தவறை நினைத்து மனம் சுணங்கியவள்.. “சாரிப்பா எனக்கு கொஞ்சம் தலைவலியா இருந்துச்சு அதான் வீட்டுக்கு கிளம்பி வந்துட்டேன்” என்று கவலைப்பட்டு பேசினாள்.

“நீ ப்ரஸ்ல இல்லைனதும் கொஞ்சம் பயந்துட்டேன்மா.. என்றவர் நல்லா தூங்கி ரெஸ்ட் எடு.. நாளைக்கு உனக்கும் கௌதமுக்கும் கல்யாணத்துக்கு ஜவுளி எடுக்கப் போறோம்” என்று அபியின் காதில் கேட்கும்படி கூறினார்..

அபிநந்தனனோ நடக்காத கல்யாணத்துக்கு ஜவுளி எடுக்கறீங்களா நல்லா எடுங்க எடுங்க.. என்று நகைத்தபடி கம்ப்யூட்டரில் வேலை செய்துகொண்டிருந்தான்.

மாலையானதும் ஜீவா கிளம்பிவிட்டார்.. அபிநந்தன் பத்து மணி வரை வேலை செய்து விட்டு கடையை பூட்டிவிட்டு வீட்டுக்குச் சென்றான்.

வனிதா, அபிநந்தனுக்காக தூங்காமல் காத்திருந்தார்.. மங்கை காபி ஷாப்பிலிருந்து வந்தவள் தனது அறைக்குள் சென்று மாலை நேரம்தான் எழுந்து வந்தாள்.. திவாகரிடம் சிறிது நேரம் எப்போதும் பேசியவள் சாப்பிட்டு படுக்கச் சென்றுவிட்டாள்.. பாலா, மங்கைக்கு போன் போட்டுக்கொண்டேயிருந்தான்.. அவளோ போனை எடுக்கவில்லை.. சாரி மங்கை என்று அவளுக்கு மேசேஜ் போட.. மேசேஜை பார்த்தவள் போனை சுவிட்ச் ஆப் செய்துவிட்டாள். சாரி கேட்டா சரியா போய்டுமா பாலா.. என்னோட மனசை உடைச்சிட்டு எப்படி என்கிட்ட சாரி கேட்கத்தோணுது என்று அழுதுகொண்டேயிருந்தவள் அப்படியே தூங்கியும் போனாள்.

தூங்காமல் விழித்திருக்கும் வனிதாவை கண்ட அபிநந்தனோ “ம்மா நீங்க சாப்பிட்டு தூங்க வேண்டியதுதானே தூங்காம விழிச்சிருந்தா நாள் போக்குல பிபி சுகர்னு வந்துடும்.. நாளைக்கு என்னோட பிள்ளைங்கள எப்படி வளர்க்கமுடியும்” என்று சிரித்துக்கொண்டே வனிதாவின் பக்கம் வந்து உட்கார்ந்தான்.

“டேய் குறும்புக்காரா.. பேசாம போய் குளிச்சிட்டு வா சாப்பாடு எடுத்து வைக்குறேன்” என்றவர் டைனிங் டேபிளுக்கு சென்றார்.

அபியும் குளித்துவிட்டு வர.. சப்பாத்தியை தட்டில் வைத்து குருமாவை ஊற்றினார்.. சாப்பாத்தியை சாப்பிட்டுக்கொண்டே “ம்மா மங்கை சாப்பிட்டாளா?” என்று கேட்டான்..

“ம்ம் சாப்பிட்டு தூங்க போய்ட்டா என்னமோ தெரியல மங்கை முகம் சரியில்லைடா.. அவளை சீக்கிரம் காலேஜ்ல சேர்க்கர வழியப் பாரு” என்று வருத்தப்பட்டு கூறினார்..

“ம்ம் ஏற்பாடு பண்ணுறேன் ம்மா” என்று சாப்பிட்டு கைகழுவி விட்டு சென்றது மங்கையின் அறைக்குத்தான்.

உறங்கிக்கொண்டிருக்கும் மங்கையின் முகத்தைப் பார்க்க.. அவளது கன்னத்தில் அழுததற்கு அடையாளமாக அவளது கன்னத்தில கண்ணீர் கோடுகள் வரிகளாக இருந்தது.

தங்கையின் கண்ணீருக்கு காரணமான பாலாவின் மீது ஆத்திரம் வந்தது அபிக்கு.. சரியான நேரம் என்கிட்ட மாட்டுவடா அப்ப இருக்கு உனக்கு கச்சேரி என்று சீற்றம் கொண்டவன் அவளது தலையை வருடிவிட்டு எல்லாம் சரியாய் போகும்டா என்று அறையை விட்டு வெளியே வந்தான்.

ஜீவா வீட்டில் அனைவரும் சாப்பிட்டுக்கொண்டிருக்க வேணி நாளைக்கு ரோஜா கல்யாணத்திற்கு ஜவுளி எடுக்க காஞ்சிபுரம் போறோம் என்று சாப்பிட ஆரம்பித்தார்.. ரோஜாவிற்கோ சாப்பாடு இறங்கவில்லை.. தேஜாவோ “அப்பா எனக்கு லெஹங்கா.. பட்டு பாவாடை தாவணி, பட்டுப்புடவை” என்று அடுக்கிக்கொண்டே சென்றாள்..

“சரிம்மா எடுத்துத்தரேன்” என்று சிரித்தவர்..

“கல்யாண பொண்ணு பேசவேயில்லையே” என்றார் ஜீவா, ரோஜாவை பார்த்தபடி.

“அப்பா எனக்கு வேண்டியதை நான் உங்ககிட்ட சொல்லிட்டேன்.. அப்புறம் உங்களுக்கு பிடிச்சது போல செய்யுங்க” என்று சொல்லியவள் தட்டில் கைகழுவி சென்று விட்டாள்.

ஜீவாவோ எனக்கு என் வாக்குதான் முக்கியம் என்றிருந்தார்.. பாலாவின் முகத்தில் காயத்தை பார்த்தவர் “என்னாச்சு பாலா முகத்துல அடிப்பட்டிருக்கு” என்று சந்தேகமாக கேட்டார்..

“ப்பா பைக்ல இருந்து விழுந்துட்டேன்” என்றான்..

“நாளைக்கு ஜவுளி எடுக்கப் போறோம் இப்படி போய் விழுந்து வைப்பாயா” என்று அவனை கடிந்து கொண்டார்.

பாலா அமைதியாக இருக்க “சரி சீக்கிரம் போய் தூங்கு” என்றார்…

அவனும் சென்றுவிட “என்னங்க வனிதா அண்ணியை ஜவுளி எடுக்க கூப்பிடலாமா” என்று தயங்கிக்கேட்டார் வேணி.

“வேண்டாம் கல்யாணத்துக்கு கூப்பிட்டுக்கலாம்” என்று ஒற்றை வார்த்தையில் முடித்து கிளம்பிவிட்டார் ஜீவா.

அடுத்தநாள் காலையில் புடவை எடுக்க காஞ்சிபுரம் சென்றனர் ஜீவா குடும்பமும் யசோதா குடும்பமும்..

கௌதம் ரோஜாவை பார்க்க அவளோ வேறு சிந்தனையில் இருந்தாள். ரோஜா பக்கத்திலிருந்த தேஜாவோ அவள் தான் கல்யாண பொண்ணு போல ஒவ்வொரு பட்டுப்புடவையையும் தன்மேல் போட்டு பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்..

“ம்ஹும் இவள கட்டிக்கப் போறவன் சாப்பாடு வாங்கிக்கொடுத்தும், புடவை வாங்கிக்கொடுத்தும் ஒரு வழி ஆகிடுவான்ப்பா” என்று சலித்துக்கொண்டான்.

யசோதாவோ அறக்குபச்சை நிறத்தில் ரோஸ் நிறப்பார்டரில் தங்கச் சரிகையும் இருந்த புடவையை ரோஜா மேல் போட்டுப்பார்க்க ரோஜாவின் சிவந்த நிறத்திற்கு எடுப்பாக இருந்தது.. “உனக்கு பிடிச்சிருக்கா ரோஜா” என்று புன்னகையுடன் யசோதா கேட்க..

“ம்ம் பிடிச்சிருக்கு” அத்தை என்றாள்.. இந்தக் கல்யாணத்தை நடக்க விடமாட்டான் அபிநந்தன் என்பது அவளுக்குத் தெரியும்.. அதனால் என்ன நிறத்தில் புடவை எடுத்தால் என்ன என்று விட்டு விட்டாள் பெண்ணவள்.. அதன் பிறகு தாலி செயின் எடுக்க வந்திருந்தனர்.. ரோஜாவிற்கு தாலிசெயினை பார்த்ததும் அவளுக்குள் பகிர் என்றிருந்தது.. நெஞ்சில் ஒரு கை வைத்துக்கொண்டாள்.. கல்யாண நாளும் வந்தது..

16 அகம் கொய்த அரக்கனே

அடுத்த நாள் காலையில் திருமணம்.. ஆனால், மணப்பெண்ணுக்குரிய மகிழ்ச்சி சிறிதும் கூட இருக்கவில்லை ரோஜாவின் முகத்தில்..

மண்டபத்திற்கு கிளம்பும் வேளையில் ரோஜாவை பூஜையறையில் விளக்கேற்ற சொன்னார் வேணி.

தேஜாவும் பாலாவும் கிளம்பி ரோஜாவுடன் பூஜையறையில் நின்றனர்.. ஜீவாவும் அறையிலிருந்து கிளம்பி வந்தார் பூஜையறைக்கு..

ரோஜாவோ விளக்கேற்றாமல் கடவுளையே பார்த்திருந்தாள்.. “ரோஜா நல்ல நேரம் முடியறதுக்குள்ள மண்டத்திற்கு கிளம்பணும்மா விளக்கேற்று” என்று ஜீவா குரல் உயர்ந்து வர.

அதுவரை சுயம் இல்லாமல் நின்றிருந்தவள் தந்தையின் குரலை கேட்டு சுயம் வந்து விளக்கேற்ற தீப்பெட்டியை உரச அதுவோ நெருப்பு பொறி வராமல் ரோஜாவுக்கு சதி செய்தது.. மீண்டும் தீப்பெட்டியை உரசி ஒரு வழியாக தீபம் ஏற்றினாள் ரோஜா..

வேணிக்கோ கல்யாணப்பேச்சு ஆரம்பித்தலிருந்து சகுனத்தடை வந்து கொண்டேயிருக்க அவரது மனத்திற்குள் கலவரம் இருந்து கொண்டேயிருந்தது.. கடவுளே என் பொண்ணு கல்யாணம் நல்லபடியா நடக்கணும் என்று குலதெய்வத்திடம் வேண்டுதல் வைத்தார்..

அப்போதுதான் வீட்டிற்கு வந்த ஜீவாவின் பெரியம்மா மரகதம் “அப்பா அம்மா காலுல விழுந்து ஆசிர்வாதம் வாங்கு கண்ணு” என்றார்.

“வாங்க அத்தை பிரயாணம் எல்லாம் சௌகர்யமா இருந்துச்சா?” என்று அக்கறையாக கேட்டாள் வேணி.. மரகதம் கொஞ்சம் குசும்பு பிடிச்சவர்.. ஆனால் எந்தளவு குசும்புத்தனம் இருக்கோ அந்தளவு நல்ல குணமும் இருக்கும் அவரிடம்.. இரண்டு வருடத்திற்கு முன்பு சிறுநீரக கோளாறால் அவரது கணவர் இறந்துவிட்டார்.. அவருக்கு ஒரே மகள் அவளையும் அமெரிக்காவில் கல்யாணம் பண்ணி கொடுத்துவிட்டார்.. ஒவ்வொரு விசேஷ வீட்டிற்கும் சென்று அங்கே நடக்கும் சுப காரியங்களை சிறப்பாக நடத்தி கொடுத்துவிட்டுத்தான் ஊருக்கு கிளம்புவார்.

அதனால்தான் வேணி வந்தவுடன் நலம் விசாரித்துவிட்டாள்.. இல்லையென்றால் அதற்கும் பின்னால் சென்று குறை சொல்லுவார்.

“வாங்க பெரியம்மா இந்த முறை உங்களை ஊருக்கு அனுப்புறதா இல்லை.. என்னோடவே தங்க வச்சிக்கப் போறேன்” என்று சிரித்துக்கொண்டே சொன்னார் ஜீவா.

“ம்ம் நீ இங்கயிருன்னு சொல்லிட்ட.. ஆனா, உன் வீட்டு மகராசி என்னை இருனு சொல்லவேயில்லையே” என்று தாடையில் கை வைத்து பழிப்பு காண்பித்தார்..

“அச்சோ அத்தை என்ன இப்படி சொல்லீட்டீங்க.. நீங்கதான் எனக்கு எல்லாமே” என்று சாஷ்டாங்கமாக காலில் விழுந்து விட்டாள் வேணி.

“ம்ம் நல்லாயிரு” என்று வேணியை ஆசிர்வாதம் செய்தார்.

தேஜாவோ “பாட்டி என்னையும் ஆசிர்வாதம் பண்ணுங்க” என்று காலில் விழுந்தாள்.

“அடடே சின்ன வயசுல மூக்கு சளி ஒழுக பாவாடையை தூக்கி பிடிச்சிக்கிட்டு திரிஞ்சவதான நீ” என்று தேஜாவை கிண்டல் அடித்து பேசினார்.

“போங்க பாட்டி மூணு வருசம் முன்ன நம்ம ஊரு குலதெய்வக்கோவில் பொங்கலுக்கு வந்தேனே.. அப்பகூட நீங்க எனக்கு ராகி புட்டு செஞ்சு கொடுத்தீங்கல்ல மறந்து போச்சா உங்களுக்கு” என்று அவள் சிணுங்க..

“அட ஆமா ஒரு இட்லி பானை நிறைய சுட்டு வச்ச புட்டுமாவை நீ ஒருத்தியே சாப்பிட்டில்ல எனக்கு மறந்து போகல” என்று அவர் மீண்டும் தேஜாவை கேலி செய்தார்.

அனைவரும் சிரிக்க ரோஜா மட்டும் சிந்தனையில் இருந்தாள்..

“இந்தா ரோஜா பொண்ணு எந்தக் கோட்டையை பிடிக்க கனவு காணுற” என்று ரோஜாவின் தோளை தோட்டார் மரகதம்.

“ம்ம் பாட்டி” என்று காலில் விழுந்து விட்டாள்.. அவளது கண்கள் காட்டி கொடுத்துவிட்டது அவள் என்னவோ தன்னிடம் மறைக்கிறாள் என்று மரகதம் அறிந்துகொண்டார்.

“பேத்தி என்கிட்ட உன் இரகசியத்தை சொல்லு நான் யார்கிட்டயும் சொல்லமாட்டேன்” என்று ரோஜாவின் காதோரம் சென்று பேச..

ரோஜாவோ “ஒண்ணுமில்ல பாட்டி.. நைட் தூங்காம மருதாணி போட்டேன் அதான் டையர்டு பாட்டி” என்று சமாளித்துவிட்டாள்.

“என்கிட்ட உன்னோட கிலுகிலுப்பு வேலை பலிக்காதுடி கண்டுபிடிக்கிறேன்” என்று கண்ணை அகட்டி பார்த்தார் ரோஜாவை..

ரோஜாவுக்கு வியர்வை வழிந்து கழுத்து வழியே சென்றது..

“சரி சரி நல்லநேரம் முடியறதுக்குள்ள அப்பா, அம்மா கால்ல விழுந்து ஆசிர்வாதம் வாங்கு” என்றார்..

ஜீவாவும் வேணியும் சேர்ந்து நிற்க ரோஜா அவர்கள் காலில் விழுந்து ஆசிர்வாதம் வாங்கினாள்.

“பதினாறும் பெற்று சீரும் சிறப்பா வாழணும்” என்று ஜீவா ரோஜாவின் தலைதொட்டு ஆசிர்வாதம் செய்தார்.. அனைவரும் மண்டபத்திற்கு கிளம்பினர்..

வீட்டில் திவாகர் சாப்பிட உட்கார வனிதா தோசையை தட்டில் வைத்தார்.

“ரோஜா கல்யாணத்துக்கு எப்ப கிளம்புற வனிதா” என்று சாப்பிட்டுக்கொண்டே கேட்டார் திவாகர்.

“ரோஜாவை வேற வீட்டு மருமகளா பார்க்க என்னால முடியாதுங்க.. நான் வரல நீங்க வேணா போய்ட்டு வாங்க” என்று பேசியவர் கண்கள் கலங்கிவிட முந்தானையால் கண்ணீரை துடைத்துக்கொண்டார்.

“முறையா பத்திரிக்கை வச்சு அழைச்சிருக்கான் ஜீவா.. நாம கல்யாணத்துக்கு போகறதுதான் முறை.. ஈவ்னிங் ரிசப்சன் இருக்கு கிளம்பி ரெடியா இரு போகலாம்” என்று பேசியவர் சாப்பிட்டு முடித்து கை கழுவி சென்றார்.

அபிநந்தனோ திவாகர் பேசியதை கேட்டுக்கொண்டே வந்தவன் அழுது கொண்டிருந்த வனிதாவிடம் “அம்மா நீங்க அழாதிங்க ரோஜா உங்க மருமகதான்.. இந்தக் கல்யாணம் நடக்காது” என்று கூறினான் வனிதாவிடம் கண்ணைசிமிட்டி.

“என்னடா அபி சொல்ற.. ஏதாவது ஏடா கூடமா கல்யாணத்துல கலாட்டா பண்ணிடாதடா.. அப்புறம் அப்பாவுக்கு தலைகுனிவு உன்னால வந்துரக்கூடாது அபி “என்று அவர் கவலையாக கூற.

“ம்மா என்னால இந்தக் கல்யாணம் நிற்காது” என்று காலரை தூக்கி விட்டுக்கொண்டான்.

“அபி நீ என்னமோ சொல்ற.. ரோஜா இந்த வீட்டு மருமகளா வந்தா சந்தோசப்படற முதல் ஆள் நானாத்தான் இருப்பேன்.. அதுக்கு முன்னே ஜீவாண்ணா குடும்பத்துக்கு எந்த கெட்டப் பேரும் வரக்கூடாது” என்று கண்டிப்பாய் சொன்னார் மகனிடம் வனிதா.

“அதுக்கு நான் உத்திரவாதம் தர முடியாதும்மா” என்றான் தோளைக்குலுக்கி.

“எதுக்கு உத்திரவாதம் தரமுடியாது.. அம்மாவும் பையனும் என்ன ப்ளான் போடுறீங்க” என்று கேட்டபடி அங்கே வந்தார் திவாகர்.

“ஒண்ணுமில்லை சும்மா பேசிட்டிருந்தோம்” என்று நெஞ்சில் கையை வைத்தார் வனிதா.

“உன் பையன்கிட்ட சொல்லி ரோஜா கல்யாணத்துல ஏதாவது கலாட்டா செய்தான்.. அப்புறம் நான் மனுசனா இருக்க மாட்டேன்” என்று எகிறி விட்டுப் போனார்.

“பார்த்துமா பி.பி ரைஸ் ஆகப் போகுது உங்க வீட்டுக்காரருக்கு என்றவன் நான் ப்ரஸ்க்கு கிளம்புறேன்.. மங்கை காலேஜ் கிளம்பிட்டாளா” என்று கேட்டுக்கொண்டிருக்க..

“இதோ வந்துட்டேன் அண்ணா” என்று கையில் பேக்குடன் அபிநந்தன் அருகே வந்தாள்.

மங்கை வந்த ஒருவாரத்தில் அபிநந்தன் படித்த காலேஜில் சேர்ந்து விட்டிருந்தான்..

இருவரும் காரில் செல்ல “அண்ணா ரோஜாவுக்கு கல்யாணம்னு உனக்கு வருத்தம் இல்லையா” என்று கவலையாக கேட்டாள் மங்கை.

“இந்தக் கல்யாணம் நடக்காதுடா பாப்பா” என்றான் அவளிடமும்.

ஜீவா பத்திரிக்கை கொண்டு வந்த போது பாலாவும் வந்திருக்க அன்றைக்குத்தான் ரோஜாவின் அண்ணன் பாலா என்று மங்கைக்குத் தெரியும்.. என்னால அண்ணன் காதலுக்கு ப்ராப்ளம் வந்துவிடுமோ என்று பயந்து தான் அபிநந்தனிடம் கேட்டாள்.

“பாப்பா நீ எதையும் நினைச்சு கவலைப்படாத படிப்புல கவனம் செலுத்து” என்று மட்டும் சொன்னான்.. காலேஜ் வந்து விட மங்கையை இறங்கி விட்டுச்சென்றான்.

ஈவ்னிங் ரிசப்சன் ஆரம்பித்தது.. பிங்க் கலர் ஹெலங்காவில் தேவதையாக ரெடியாகி நின்றாள் தேஜா..

தேஜாவ சொந்தங்கள் பொண்ணு கேட்கும் நிலையில் அலங்காரம் செய்திருந்தாள் தேஜா.

கௌதமோ மெரூன் கலரில் கோட் சூட்டுடன் ரெடியாகி ஸ்டேஜ் ஏறினான்.. இப்போதுவரை ரோஜா கௌதமுடன் பேசாதது அவனுக்கு வருத்தம் கொடுத்தது.. கல்யாணத்துக்கப்புறம் சரி பண்ணிவிடலாம் என்றிருந்தான் கௌதம்.. அவன் நினைப்பது நடக்காது போகும் என்ற நிலை வரும் என்று கனவிலும் அவன் நினைத்திருக்க மாட்டான்.

ரோஜா மயில்கழுத்து நிறத்தில் லெஹங்காவில் ரெடியாகி இருக்க.. ரோஜாவை தேஜா ஸ்டேஜுக்கு கூட்டிட்டு வர.. “ராசாத்தி என் கண்ணே பட்டு விடும்” என்று பேத்திக்கு திருஷ்டி சுத்தினார் மரகதம்.

“போதும் பாட்டி தள்ளி நில்லுங்க.. கௌதம் மாமா ,அக்காவுக்கு வெயிட் பண்ணுறாரு” என்று மரகதத்தை இடித்து தள்ளிவிட்டு சென்றாள் தேஜா.. இவ என்னடா என்னையும் மீறிவிடுவா போல.. இவள கட்டிகிறவன் பாடு பெரும்பாடு என்றார் இதழை பிதுக்கினார்.

ரோஜாவும் தேஜாவும் ஸ்டேஜ் ஏற “மாமா இந்தாங்க எங்கக்கா” என்று கௌதமின் மேல் ரோஜாவை தள்ளி விட.. ரோஜா கௌதம் மேல் முட்டாமல் நின்று கொண்டாள்.. அவனுக்கோ ஒரு மாதிரியிருந்தது.

“ஹாய் ரோஜா” என்று கண்ணடித்து கையை நீட்ட ரோஜா கைநீட்டவே அத்தனை யோசித்தாள்.. மெதுவாக தன் கையை கௌதமின் கையோடு வைக்க.. அவன் மென்மையாக ரோஜாவின் கைகளை பிடித்துக்கொண்டான்.

ரோஜாவோ கௌதம் பக்கத்தில் சிலை போல் நின்றாள்.. சொந்தங்கள் வந்து கொண்டேயிருக்க ரோஜாவால் மேடையில் நிற்க முடியவில்லை.. போட்டோ கிராபர் கௌதமுடன் சேர்ந்து நிற்கச் சொல்ல அவளுக்கு மயக்கமே வந்து விட்டது.. கௌதம் கைகளில் மயங்கியும் விட்டாள்..

“ஹே ரோஜா” என்று அவளை தாங்கிப்பிடித்தவன் அப்படியே தூக்கிக்கொண்டு அறைக்குச் சென்று படுக்க வைத்தான். மரதகம் பாட்டிக்கு ரோஜாவின் செய்கைகள் சந்தேகத்தை கொடுத்தது.

ஜீவாவும் வேணியும் பதறி ஓடி வர மயக்கம் தெளிந்து உட்கார்ந்தாள் ரோஜா.. “ஸ்டேஜ்ல புள்ள ரொம்ப நேரம் நின்னதுல மயக்கம் போட்டிருப்பா கொஞ்ச நேரம் தூங்கி எழுந்தா சரியாய் போய்விடும் எல்லாரும் போய் தூங்குங்க” என்று அனைவரையும் அனுப்பி வைத்தார் ஜீவா..

அபிநந்தனோ கூலாய் டிசைன் செய்துகொண்டிருந்தான் கம்ப்யூட்டரில்.. “வனிதாவோ எனக்கு தலைவலிக்குதுங்க ரோஜா கல்யாணத்துக்கு காலையில போலாம்” என்று திவாகரிடம் சொல்லிவிட்டார்.. அவருக்கு வனிதா இல்லாமல் போக மனம் இடம் கொடுக்கவில்லை.. அவரும் சரியென்று படுத்துவிட்டார்.

கௌதம் நண்பர்களுக்கு பேச்சுலர் பார்ட்டி கொடுத்துக் கொண்டிருந்தான்.. கௌதமும் பார்டியில் லேசாக குடித்திருந்தான்.. அவனுக்கு ரோஜா தன்னுடன் நெருங்கி நிற்காதது மனதில் பிசைய ஆரம்பிக்க இன்னொரு பெக் அடித்துவிட்டான்.

பாலாவோ “கௌதம் கொஞ்சமா குடிடா அப்பாவுக்கு தெரிஞ்சா அடி பின்னிடுவாரு.. அதை விட யசோ அத்தைக்கு தெரிஞ்சுது உன்னை கொன்னே போடுவாங்க” என்று கௌதமை மிரட்ட சரியென சரக்கு அடிப்பதை நிறுத்திவிட்டு “பை ப்ரண்ட்ஸ்” காலையில முகூர்த்தத்துக்கு எல்லாரும் வந்துடுங்க என்றவன் பாலாவுடன் மணமகன் அறைக்குச் சென்றான்.

பாலா தூங்கியதும் கௌதமுக்கு தூக்கம் வரவில்லை என்ன ரோஜா என்னை உனக்குப் பிடிக்கலையா.. இப்பவே வரேன் உன்கிட்ட வந்து கேட்குறேன் என்று தள்ளாடிக்கொண்டே ரோஜாவின் அறைக்கு வந்தான்.. ஆனால் அதில் படுத்திருந்தது என்னவோ தேஜாதான்.

தேஜாதான் எப்பவும் படுத்ததும் புல் அடித்தது போல தூங்கிவிடுவாளே.. போதையில் தள்ளாடி வந்தவன் ரோஜாவை தேஜா என நினைத்து “ரோஜா என்னை உனக்குப் பிடிக்கலையாடா” என்று அவளருகே வந்தவன் தள்ளாடி அவள் மீதே விழுந்தான்.

தேஜாவோ நல்ல தூக்கத்தில் இருக்க யாரோ தன்மேல் விழுந்தது போலிருக்க கண்ணை விழித்துப் பார்க்க தன் மேல் படுத்திருந்த கௌதமை பார்த்து அதிர்ந்துவிட்டாள்.. கௌதம் மேல் மதுவாடை அடிக்க அவளுக்கு குமட்டிக்கொண்டு வந்தது.. “டேய் அரை மண்டைத்தலையா எழுந்திருடா என்னத்த குடிச்ச காலையில அக்கா கழுத்துல தாலி கட்டுறவன் இன்னிக்கு நைட் என் பக்கத்துல படுக்க வந்துட்ட உன்னைய அப்பாகிட்ட சொல்லி பெல்ட்டால அடி வாங்க வைக்குறேன் பாரு” என்று கௌதமை பிடித்துத் தள்ள மென்மையான பெண்ணவளால் முடியவில்லை.

கௌதம், தேஜாவை அனகோண்டா போல அணைத்துப்படுத்துவிட்டான்.. “அச்சோ காண்டாமிருகம் எழுந்திருடா காலையில எங்கப்பா கருப்பண்ணசுவாமி போல அருவாளோட மீசையை முறுக்கிட்டு நிற்பாரு.. அவருகிட்ட பெல்ட்ல அடி வாங்க என் உடம்புல தெம்பு இல்ல.. கௌதம்” என்று அவனை செல்லமாக கூட கூப்பிட்டு பார்த்தாள்.. அவனோ சரக்கடித்து மட்டையாகி கிடக்கிறான்.. தேஜா பேசும் வார்த்தைகள் எல்லாம் அவனது காதில் எட்டாமல் போனது.. அவனுக்கு பெண்ணின் மென்மை பாகங்கள் அவனது ஆண்மையில் உரச அவனுக்கு அனல் மூட்டியது.. அப்படியே பெண்ணவளின் அதரங்களை கவ்விக்கொண்டான்.

“ம்ம்.. ம்ம்” என்று போராடிப்பார்த்தவள் ஆண்மகனிடம் தோற்றுப்போனாள்.. இறுதியில் தேஜாவை ஆண்டு முடித்து விட்டு இறுக அணைத்துக்கொண்டு படுத்துவிட்டான். தேஜாவோ மயக்கத்திற்கு போய்விட்டாள்.. காலையில் கௌதமை, ஜீவா அடிக்கிறாரோ இல்லையோ தேஜாவிடம் அடிவாங்குவது என்னமோ நிச்சயம்.

காலையில் முகூர்த்தத்திற்கு நேரமானது.. ரோஜா பட்டுப்புடவை கட்டி அழகு தேவதை போல கிளம்பியிருந்தாள்.. ஆனால், அவள் கண்கள் கலங்கி குளமானது.

“ரோஜா கண்ணு அழாத கண் மை அழிந்துடும் பாரு” என்ற மரகதம்.. அவளது கண்ணீரை துடைத்துவிட்டு “உன்னோட காதல் உண்மையா இருந்தா கண்டிப்பா கடைசி நேரத்துல கூட இந்தக் கல்யாணம் நிற்கும்டி கண்ணு” என்று அவர் கண்ணடிக்க.

“பாட்டி” என்று அவரை அணைத்துக்கொண்டு நடந்த அனைத்தும் கூறினாள்.. “அதான பார்த்தேன் மொச புடிக்குற முகரை கட்டையை பார்த்தா எனக்குத் தெரியாத” என்ன என்று ரோஜாவின் கன்னத்தில் இடித்தார்..

“இப்ப என்ன பண்றது பாட்டி” என்றாள் தவிப்பாக.

“இதுக்கு நீ உன் புருசனதான் கூப்பிடணும்”

“நான் மாட்டேன் பாட்டி” என்றாள் வெடுப்பாக..

“அப்போ கௌதம் கட்டுற தாலியும் வாங்கிக்க” என்றார் கேலிச்சிரிப்புடன்..

அதற்குள் ஐயர் “பொண்ணை வரச்சொல்லுங்க” என்று குரல் கொடுக்க..

“போடி போ” என்று ரோஜாவை தள்ளிக்கொண்டு வந்தார்.

“மாப்பிள்ளையை வரச்சொல்லுங்க” என்றதும்..

“பாலா, கௌதமை போய் கூட்டிட்டு வா” என்று யசோதா கூற..

“இதோ போறேன் அத்தை” என்று கௌதம் அறைக்குப் போக அங்கே அவன் இல்லை..

குளியலறை கதவை திறந்து பார்க்க அங்கேயும் இல்லை..

பக்கத்து அறையில் தேஜாவின் முனகல் சத்தம் கேட்க.. பதறி ஓடினான் பாலா..

கதவைத் திறந்து பார்க்க கௌதமின் அணைப்பில் குருவிக்குஞ்சாய் படுத்திருந்தாள் தேஜா..

பாலாவுக்கு ஆத்திரமாய் வந்தது.. அச்சோ பாவம் தேஜா என்று கௌதமை குறுக்கில் எட்டி உதைக்க.. “ஐய்யோ அம்மா” என்று சட்டென்று எழுந்து அமர்ந்தான் கௌதம்

தேஜாவோ அங்கே சம்பராயத்துக்கு வைத்திருந்த உலக்கையை எடுத்துக்கொண்டு அடிக்கபோய்விட்டாள் கௌதமை.

கௌதம்கோ தலையை சுற்றிக்கொண்டு வந்தது..

“மாப்பிள்ளையை அழைச்சிட்டு வாங்கோ” என்று ஐய்யர் சப்தமிட

அப்போதுதான் திவாகரும், வனிதாவும் மண்டபத்திற்குள் நுழைந்தனர்.. மங்கையை கல்யாணத்திற்கு அபிநந்தன் போகவிடவில்லை..

ஜீவாவும் யசோதாவும் மாப்பிள்ளை அறைக்கு போக.. அங்கே கௌதம் இல்லை.. பக்கத்து அறையில் கௌதம் அலறும் சத்தம் கேட்டு அங்கே போக.. தேஜாவோ கௌதமை அடி வெளுத்துக்கொண்டிருந்தாள் உலக்கையால்

ஜீவாவை பார்த்ததும் “அப்பா” என்று ஓடிவந்து அணைத்துக்கொண்டு கண்ணீர் விட்டாள் தேஜா.

ஜீவாவிற்கு மயக்கம் வராத குறைத்தான்.. வாக்கு வாக்கு என்று தன் பெண்களின் வாழ்க்கை சிக்கலாகி விட்டதே என்று ஸ்தம்பித்து நின்றார்.

அபிநந்தனோ அனைத்தும் அறிந்து பட்டு வேஷ்டி சட்டையுடன் கொண்டு மண்டபத்திற்குள் நுழைந்தான்.

17 அகம் கொய்த அரக்கனே

ஜீவாவுக்கு ஆடை பாதி கலைந்த கோலத்தில் மகளை பார்த்ததும் அதிர்ச்சியடைந்தவர் மகளை தன் மார்போடு அணைத்துக்கொண்டார்.. வேணியும் அங்கே வந்து விட தேஜாவின் தோற்றம் கண்டவருக்கு மனம் கொதித்துப்போனது..

யசோதாவோ கௌதமை அடிப்பட்ட பார்வை பார்த்தவர் “ஏண்டா இப்படியொரு தப்பை பண்ணின.. இனி அண்ணாவுக்கு நான் என்ன பதில் சொல்வேன்.. என்னோட மானத்தை இப்படி வாங்கிட்டியே” என்று கௌதமை அடிக்கத்துவங்கினார்.. அங்கே கரணும் வந்தவர் அவர் பங்குக்கு கௌதமை அடிக்க.. தான் செய்த தவறுக்காக வருந்தியவன் தாய் தந்தை அடியையும் வாங்கிக்கொண்டான் கௌதம்.. அவனுக்கோ குடிபோதையில் நடந்த தவறை எண்ணி இனி ஒருபோதும் மதுவை தொடக்கூடாது என்ற நிலைக்கு வந்துவிட்டான்.. அதுவும் அழுது கரையும் தேஜாவை பார்த்தவனுக்கு இன்னும் யாராவது தன்னை அடித்தாலும் அந்த அடியை வாங்கிக்க முனைந்தான் கௌதம்.

“எல்லாரும் கௌதமை விடுங்க” என்று உரக்க சத்தம் போட்டார் ஜீவா.

மணக்கோலத்தில் இருந்த ரோஜாவும் மரகதம் பாட்டியும் அங்கே வர.. தேஜாவை பார்த்த ரோஜாவுக்கு மனதில் பகீர்ரென்றிருந்தது.. கௌதம் அடிவாங்கி கலைந்த தலையும் பிய்ந்து போன சட்டையுமாக நின்றவனை பார்த்தவளுக்கு அழுகை பீறிட்டு வந்தது.

மரகதம் நடந்ததை புரிந்து கொண்டவர் ஜீவாவிடம் சென்று “நடந்தது நடந்து போச்சுப்பா இனி பிரச்சனையை பெருசாக்க வேண்டாம் கௌதமுக்கும் தேஜாவுக்கும் கல்யாணத்தை பண்ணி வச்சிடுவோம்” என்றார்.

ஜீவாவுக்கும் அது சரியென பட.. “சரி பெரியம்மா.. வேணி தேஜாவ கூட்டிட்டுப் போய் குளிக்க வைச்சு அலங்காரம் பண்ணி கூட்டிட்டு வா” என்றார் அழுத்தமாக.

கௌதம் அப்படியே நின்றிருக்க “உனக்கு தனியா சொல்லணுமாடா.. போய் குளிச்சிட்டு வந்து மணவறையில உட்காரு” என்று கௌதமின் கையை பிடித்து இழுத்துக்கொண்டு அவனது அறைக்குள் வந்து தள்ளி விட்டார்.

கௌதமுக்கோ தான் பெரிய தவறு செய்துவிட்டோம் என்ற குற்ற உணர்வு வந்தது அவன் மனதில்..

திவாகரும் வனிதாவும் ஜீவாவை பார்க்க அங்கே வர.. ஜீவாவின் முகம் பார்த்தே அவருக்கு அங்கே ஏதோ நடக்க கூடாத ஒன்று நடந்துவிட்டது என்று யூகித்திருந்தார்.

தேஜாவிற்கோ கௌதம் மீது கட்டுக்கடுங்காமல் கோவம் வந்தது உண்மைதான்.. நடந்ததை யாராலும் மாற்ற முடியாதே.. அத்தை மகனாக கௌதமை பிடிக்கும் அவளுக்கு.. தேஜாவின் ஆழ்மனதில் கௌதம் மேல் காதல் வேரூன்றி இருந்தது திண்ணமே.. பருவம் எய்தியதும் அவளுக்கு கௌதம் மேல் ஆசை இன்னும் அதிகமானது.. ஆனால் அக்காவை திருமணம் செய்யப்போகிறான் என்று தெரிந்ததும் கௌதம் மீதிருந்த காதலை மனதிலே போட்டு புதைத்துவிட்டாள். பெண்ணவள்.. அவளிடம் குறும்புத்தனம் இருந்தது.. கௌதம் தன்னிடம் அத்துமீறி நடப்பானென்று எள்ளவும் நினைக்கவில்லை. கௌதம், தேஜாவை ஆழ துவங்கும் போது அவள் தன் எதிர்ப்புகளை காட்டினாள்.. ஆனால் கொஞ்ச நேரத்தில் அவளது காதல் வெளியே வந்துவிட்டது.. அவனுக்குள் அடங்கி போய்விடுமாறு செய்தது அவளது காதல்.

தேஜாவுக்கு அலங்காரம் செய்து விட்டார் வேணி.. அவளுக்கோ கண்ணீர் மாலையாக வந்து கொண்டேயிருந்தது..

“தேஜா அழாதடி” என்று அவளது கண்ணீரை துடைத்துவிட..

“ம்மா நான் தப்பு பண்ணிட்டேனாம்மா.. அக்கா வாழ்க்கைக்கு நான் குறுக்கே வந்துட்டேனா? என்று கேட்டவளுக்கு மனம் குறுகுறுத்தது கூடவே கண்ணீரும் சேர்ந்து வந்தது.. எப்போதும் குறும்புத்தனமாய் இருக்கும் பெண்ணவள் இன்று கவலைப்பட்டு அழுவதை கண்ட வேணிக்கு மகளை எவ்விதம் சமாதானப்படுத்துவது என்று குழம்பித்தான் போனார்.

“தேஜா கடவுள் உன்னை கௌதமோட இணையா படைச்சிட்டாருடி.. கௌதம் செய்தது தப்பான காரியம்தான்.. அதுக்காக அவன் கூட சண்டை போட்டுக்கிட்டு வாழ்க்கையை வீணாக்கிகாதம்மா.. நாலு சுவத்துக்குள்ள அவனை அடி, உதை, திட்டு என்ன வேணா செய்யு.. நம்ம குடும்பத்துக்குனு ஒரு கௌரவம் இருக்கு அதை நீதான் காப்பாத்தணும் தேஜா” என்று தாயாக அவளுக்கு அறிவுரை கூறினார்..

“பேசி முடிச்சிட்டீங்களாம்மா.. உங்க குடும்பத்துக்கு என்னால எந்த கெட்ட பேரும் வராது போதுமாம்மா” என அமைதியாக பேசி வெளியே வந்தவள் ஜீவாவின் பக்கம் போய் நின்றுகொண்டாள் அமைதியாக.

கௌதமும் கிளம்பி வந்தான்.. கௌதமோ ரோஜாவை மன்னிக்கும்படி பார்வை பார்த்தான்.. ரோஜாவோ நீங்கதான் மாமா என்னை மன்னிக்கணும் என்ற பார்வை பார்த்தாள்.. கௌதமுக்கு புரியவில்லை.. அந்த நிலையில் ரோஜாவிடம் அவனால் பேசவும் முடியவில்லை. கௌதமை பார்த்த தேஜாவுக்கோ இப்பக் கூட அக்காவை பார்க்கறியா நீ.. என் கழுத்துல தாலி கட்டு அப்புறம் இந்த தேஜா யாருன்னு நீ புரிச்சுப்ப என்று அவளுக்கு கவலை வந்தது.

ரோஜாவுக்கு இப்போது தான் நிம்மதியாக இருந்தது.. இப்போதைக்கு கல்யாணம் தடைபட்டது என்று அவளும் நிம்மதியாக இருந்தாள்.. ஆனால் அந்த நிம்மதி இன்னும் சற்று நேரத்தில் குலையப் போகிறது என்று அறியாமல் போனால் ரோஜா.

ஜீவாவோ போனில் யாரிடமோ பேசிக்கொண்டிருந்தார்.. “இதோ மண்டபத்திற்குள்ள வந்துட்டோம் ஜீவா” என்றார்.

“பொண்ணோட அறைக்கு வாங்க” என்று போனை வைத்துவிட்டார் ஜீவா..

அவரும் வந்துவிட மரகதம் வந்தவரை பார்த்தார்.. அவர் மரகதத்தை பார்த்து சிரித்தார்..

“நீங்க பார்வதியோட வீட்டுக்காரர் தானே” என்றார் புருவம் சுருக்கி..

“ஆமாங்க அத்தை நான் சிங்காரம் தான்” என்றார்..

கழுத்திலிருந்த மாலையை கழட்டப் போனாள் ரோஜா..

“ரோஜா மாலையை கழட்டாத” என்றார் ஜீவா..

ரோஜாவோ என்னவென்று புரியாமல் ஜீவாவை பார்க்க..

“மாப்பிள்ளை இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல வந்துடுவாரு” என்றார் அழுத்தமாக.

இப்போது அனைவரும் ஜீவாவை கேள்வியாகப் பார்க்க.. “ஆமா சிங்காரம் பையன் ராகவ் தான் மாப்பிள்ளை.. போன மாசம் என்கிட்ட சிங்காரம் ரோஜாவை பொண்ணு கேட்டார் நான் கௌதமுக்கு கல்யாணம் பண்ணிக்கொடுக்கிறோம்னு சொல்லியிருந்தேன்.. இப்ப ரோஜா கல்யாணமும் நிற்கக் கூடாது.. அதான் சிங்காரத்துக்கு போன் பண்ணி வரச்சொன்னேன். சிங்காரம் அவர் பையன் ராகவ்கிட்ட பேசியிருக்கார் அவனும் ஓ.கே சொல்லிட்டானாம்.. இப்ப கொஞ்ச நேரத்துல வந்துருவான்.. வாங்க மணவறைக்கு போகலாம்” என்று கூறிட அனைவருக்கும் சந்தோசமாய் இருந்தாலும் ரோஜாவுக்கு இது என்ன புது சோதனை.. அதுவும் அரை மணி நேரத்துல அப்பா எப்படி இப்படி ஒரு முடிவு எடுத்தாங்க.. என்று தவித்துப்போனாள் பெண்ணவள்.

ஜீவாவோ யசோதாவிடம் “கௌதமையும், தேஜாவையும் மணவறைக்கு கூட்டிட்டுப் போ யசோ” என்றிட..

“சரிங்கண்ணா” என்று கௌதமையும், தேஜாவையும் கூட்டிச்சென்றார்.. பாலா கௌதமுடன் சென்றுவிட்டான்.

திவாகரும் வனிதாவும் அங்கேயே நின்றிருந்தனர்.. வனிதாவிற்கு மனது ஆற்றாமையாய் இருந்தது.. வனிதா, திவாகரை பார்க்க அவரோ அமைதியா நில்லு என்று உதடசைத்தார்.

இதற்குமேல் வனிதாவிற்கு பொறுமையில்லை.. ஜீவா அண்ணா என்று அவர் பேச வாயெடுக்க..

“அப்பா ஒரு நிமிசம் நான் உங்க கிட்ட தனியா பேசணும்” என்றாள் ரோஜா.. இப்போதைக்கு தந்தையிடம் உண்மையை சொல்லிவிடணும் என்று நினைத்துவிட்டாள்..

“இப்ப எதுவும் பேச வேணாம் கல்யாணம் முடிஞ்சு பேசிக்கலாம்.. இப்ப மணவறைக்கு போகலாம் வா” என்றார் காட்டமாக ரோஜாவிடம்..

சிங்காரமோ “பொண்ணு ஏதோ பேசறன்னு சொல்லுது என்னனு கேளுங்க” என்றார்.

ஜீவாவோ முறைத்துப் பார்த்தார் ரோஜாவை..

“அப்பா நான் ராகவ்வை கல்யாணம் பண்ண முடியாது” என்றாள் தீர்க்கமாக..

கௌதமையும் தேஜாவையும் கழுத்தில் மாலையுடன் பார்த்தவனுக்கு கண்ணில் சந்தோசம் சாரல் மழையடித்தது அபி நந்தனுக்கு.. இத நான் எதிர்பார்க்கலையே என்று நெற்றியை சுருக்கினான்.. தண்ணியடித்து மட்டையாகி கிடப்பானு பார்த்தா மாப்பிள்ளையா வந்து நிற்குறான்.. பாவம் நம்ம தேஜா என்று எண்ணியவன் எங்க நம்ம ஆள காணோம் என்று அப்படியே நடந்து வந்தவன் ரோஜா பேசற சத்தம் கேட்டு.. அட நம்ம ஆளு இங்க இருக்காளே என்றவன் அவர்கள் அருகே சென்று ஒன்றும் தெரியாமல் இருப்பவன் போல வனிதா பக்கம் போய் கைக்கட்டி நின்று கொண்டான்.. இன்று அவனின் ஆட்டத்திற்கு தற்காலிகமாக கடவுள் முற்றுப்புள்ளி வைக்கப்போகிறார் என்பது அபிநந்தனுக்கு தெரியாமல் நின்றிருக்கிறான்.. அவனின் வாழ்க்கையில் இன்றைக்கு அவன் எதிர்பாராதது எல்லாம் நடக்கப் போகிறதென்பது தெரியாமல் போனது அபிநந்தனுக்கு.

ஜீவா, அபிநந்தனை பார்த்துவிட்டார்.. ஆனால் ரோஜாவோ அவனுக்கு முன்னாள் நின்று பேசிக்கொண்டிருந்தாள்.. அபிநந்தன் வந்தது அவளுக்கு தெரியாமல் போனது.

ஜீவாவோ “ஏன்மா ரோஜா முடியாது உனக்கு எவ்ளோ தைரியம் இருந்தா என்கிட்டயே கல்யாணத்துக்கு சம்மதிக்க முடியாதுனு சொல்லுவ” என்று அவளை அடிக்க கையை ஓங்கிக்கொண்டு போனார்.

“ஜீவா தோளுக்கு மேல வளர்ந்த புள்ளைய அடிக்கப் போறியா” என்று திவாகர், ஜீவாவின் கையை பிடித்துக்கொண்டார்.

“விடு திவா இவளுக்கு செல்லம் கொடுத்து வளர்த்தது தப்பா போச்சு.. இப்ப கடைசியா கேக்குறேன் ரோஜா ராகவ்வை கல்யாணம் பண்ணிக்க முடியுமா முடியாத சொல்லு” என்று பல்லை கடித்துக்கொண்டு கேட்டார்.

“ம்ம்ஹும்” என்று தலையை ஆட்டினாள்..

அடடே நம்ம பொண்டாட்டிய ரொம்ப கஷ்டப்படுத்துறாரே.. இனி நம்ம பெர்மாமென்ஸை காட்ட வேண்டியதுதான் என்று ரோஜாவின் முன்னால் போனான் அபிநந்தன்.

அதே சமயம் “என்ன சொன்ன கல்யாணம் பண்ணிக்க முடியாதா” என்று ரோஜாவின் கன்னத்தில் ஓங்கி அடித்து விட்டார்.. அடுத்த கன்னத்திலும் அறையப் போக ஜீவாவின் கைகளை தடுத்து பிடித்தான் அபிநந்தன்.

அகம் கொய்த அரக்கனே

அபிநந்தனை முறைத்துப் பார்த்த ஜீவா “இது எங்க குடும்பப் பிரச்சனை அபி நீ தலையிடாத” என்றார் உக்கிரமாக.. தன் மகள் தன்னை எதிர்த்து பேசுகிறாள் என்றால் அதற்கு இவன்தானே காரணம்.. அதை வெளியில் காட்ட முடியாமல் தவித்து நின்றார் ஜீவா.

“அபிஇஇ என்னடா பண்ணுற ஜீவா கையை விடு” என்று திவாகர் சத்தம் போட அந்த இடமே கலவரம் ஆனது போல இருந்தது.

“அப்பா நான் இப்ப பேசியே ஆகணும்” என்று உரக்க கத்தினான் அபிநந்தனும்.

அபி ஒரு நிமிசம் நான் ஜீவா அண்ணாகிட்ட பேசணும் என்று ஒரே வார்த்தையில் அடக்கினார் வனிதா.

நீ என்னம்மா என்கிட்ட பேசுற.. ஆளாளுக்கு பேசுறேன் பேசுறேன் சொல்லி என் குடும்ப மானத்தை வாங்குறீங்களா.. என்று வார்த்தையை அள்ளி விசிறினார் கோபத்தில்.

“அண்ணா.. நான், என் பையன் அபிக்கு ரோஜாவை பொண்ணு கேட்டேன்.. நீங்க நான் கௌதமுக்கு ரோஜாவை கல்யாணம் பண்ணிவைக்க யசோதாவுக்கு வாக்கு கொடுத்துட்டேன் என்னால மீற முடியாது சொன்னீங்க.. ஆனா இப்பதான் கௌதமுக்கு தேஜானு முடிவாகி கல்யாணமும் இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல நடக்க போகுது.. ஏன் என்பையன் அபிக்கு ரோஜாவை கொடுக்காம உங்க சொந்தத்துல மாப்பிள்ளை பார்க்குறீங்க.. என் பையனுக்கு படிப்பில்லையா, அந்தஸ்து இல்லையா? நாங்க எந்த விதத்துல குறைஞ்சு போய்ட்டோம்” என்று ஆதங்கமாய் கேட்டார் வனிதா.

திவாகர் கேட்க நினைத்ததை வனிதா கேட்டுவிட்டார்.. அவருக்கு நண்பனிடம் அவரது மகளை கொடுக்கச் சொல்லி விவாதம் செய்ய மனம் வரவில்லை.. வனிதா பேசட்டும் என்று அமைதியாய் நின்றார்.

ஜீவாவால் வனிதா கேட்கும் கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்ல முடியவில்லை.. ஒரு நிமிடம் சுற்றி நின்ற அனைவரையும் பார்த்தவர் கண்ணை மூடித்திறந்து எனக்கு அபியோட முரட்டுத்தனம் பிடிக்கலை.. என் பொண்ண கல்யாணம் பண்ணி அவக்கிட்ட அரக்கத்தனமாய் நடத்துக்கிட மாட்டானு என்ன நிச்சயம்.. என் பொண்ணு கண்ணீரை என்னால பார்க்க முடியாது.. அதான் இப்பவே என் சொந்தத்துல மாப்பிள்ளை பார்க்குறேன் என்று முகத்தில் அடித்தாற் போல பேசினார்.

அபிநந்தனுக்கு உக்கிரமாக வந்துவிட்டது ஜீவா பேசியது கேட்டு.. அவர் கஷ்டப்பட்ட காலத்தில் அப்பா உதவி செய்து முன்னேறியிருக்கிறார் என்று அவன் சிறுவயதிலிருந்து பார்த்தவன் ஆயிற்றே..

மாமா இந்த சொந்த பந்தமெல்லாம் நீங்க நலிந்து போய் இருக்கும்போது எங்க போனாங்க.. நீங்க இப்ப பகட்டா வாழறீங்கனா அதுக்கு காரணம் எங்கப்பாதான்.. நான் முரடன் தான்.. அதுக்குனு உங்க பொண்ண கொடுமைப்படுத்துறவன் இல்லை.. அவகிட்ட நான் இதுவரை என்னோட காதலை அரக்கத்தனமாய் தான் காட்டிருக்கேன்.. நான் இப்படித்தான்னு உங்கப் பொண்ணுக்கே தெரியும்.. ஆனால் நான், அவ மேல உசிரையே வச்சிருக்கேன்.. நான் யாருக்கும் ரோஜாவை விட்டுக்கொடுக்கமாட்டேன்.. எந்தக் கொம்பனும் அவ கழுத்துல தாலி கட்ட முடியாது என்று அதிரடியாய் பேசினான் அபிநந்தன்.

“அபி இங்க வாதம் பண்ண வந்தியா நீ” உனக்கு என் பொண்ணை தர முடியாது என்றார் பிடிவாதமாய்..

சிங்காரமோ “இங்க என்னப்பா நடக்குது ஜீவா என்ன வரச்சொல்லி அவமானப்படுத்துறியா.. இப்ப என் பையனும் வந்திடுவான்.. நான் அவனுக்கு என்ன பதில் சொல்லுவேன்” என்று அவர் ஜீவாவை பார்த்து கேள்வியாக கேட்டார்.

ஜீவாவிற்கு அவமானமாய் போய்விட்டது.. வேணியோ “ஏண்டி ரோஜா அப்பாவுக்கு இப்படி தலைகுனிவு வரவச்சிட்டயேடி” என்று ரோஜாவின் தோளில் அடிபோட்டார்.

மரகதமோ “வேணி அவள அடிக்காத விடு” என்றவர் ரோஜாவின் முன்னே வந்து நின்றவர் “இப்போ நீ உண்மையை சொல்ல வேண்டிய நேரம் வந்திடுச்சு ரோஜா” என்றார் கண்டிப்புடன்..

“பாட்டிஇஇ” என்று முகத்தை கையால் மூடிக்கொண்டு அழுதாள்.

“எங்ககிட்ட என்னடி உண்மையை மறைச்ச” என்று ரோஜாவின் முன்போய் நின்று கோவத்தில் கத்தினார் வேணி.. ஜீவாவிற்கு மனது வெடித்துவிடும் போலிருந்தது.. தன்னை மகள் இப்படி ஏமாத்துவாள் என்று கனவிலும் அவர் நினைக்கவில்லை..

சிங்காரமோ “ஏன்மா ரோஜா என் பையனும் படிச்சவன்தான் சொந்தமா மெடிக்கல் வச்சிருக்கான்.. தோப்பு துரவு எல்லாம் நிறைய இருக்கு” என்று அவரும் ரோஜாவை கேள்வி கேட்டு துளைத்தார்.

ஜீவாவிற்கு கோவம் வந்துவிட்டது.. ரோஜாவை அடிக்கப் போக.. இதுவரை பொறுத்து பார்த்த அபி எல்லார் முன்னேயும் ரோஜாவை தன்பக்கம் இழுத்து மார்போடு ஒட்டி வைத்தவன் “இவ கழுத்துல நான் தாலி கட்டிட்டேன்” என்றான் தைரியமாக..

“டேய் என்ன காரியம்டா பண்ணியிருக்க நாயே” என்று ரோஜாவை இந்தப்பக்கம் இழுத்துவிட்டவர்.. “ஏண்டா உனக்கு எவ்ளோ திமிரு இருந்தா என் பொண்ணு கழுத்துல தாலி கட்டுவ” என்று அபிநந்தனின் கன்னத்தில் மாறி மாறி அடிக்க ஆரம்பித்தார்.

வனிதாவுக்கோ தன் மகன் தன் முன்னாலேயே இன்னொருத்தர் கையால் அடிவாங்குவதை தாங்க முடியாமல் மயங்கி விழும் நிலைமைக்கு வந்துவிட்டார்.. திவாகருக்கோ பெருத்த அவமானம் ஆகிவிட்டது.. தன் மகன் அடிவாங்கியதை தாங்க முடியாமல் “ஜீவா ப்ளீஸ் போதும்” என்று ஜீவாவின் கையை பிடித்துக்கொண்டார்.

“திவாகர் என் குடும்பத்துக்கு நல்ல வெகுமதி கொடுத்துட்டீங்க.. என் நட்புக்கு உன் பையன் நல்ல மரியாதை கொடுத்திட்டான்.. என் குடும்பத்தை என் சொந்தங்களுக்கு மத்தியில அவமானப்படுத்தி பார்க்குறதுக்குத்தான் இங்க வந்திங்களா” என்று வார்த்தையால் திவாகரை வதைத்துபேசினார்.

“மாமா.. நான், உங்கப் பொண்ணு கழுத்துல தாலி கட்டினது எங்கப்பாவுக்கு தெரியாது.. ப்ளீஸ் என்னை எது வேனாலும் பேசுங்க.. எங்கப்பாவ இன்னொரு வார்த்தை எதுவும் பேசினா நான் சும்மாயிருக்க மாட்டேன் பார்த்துக்குங்க” என்று விரல் நீட்டி எச்சரித்தான்.

“அப்படித்தான் பேசுவேன் நீ நல்ல குடும்பத்து பையனா இருந்தா இப்படியொரு காரியத்தை பண்ணுவியாடா” என்று அபிநந்தனை அடிக்கப் போனார்.

அபிநந்தனோ ஒரு அடி தள்ளி போனவன் ஜீவாவின் கையை அழுத்தமாக பிடித்து விட்டான்.. அவரோ சற்று தடுமாறியவர்.. அவர் கட்டியிருந்த வேஷ்டி தடுக்கி கீழே விழுந்துவிட்டார்.. அது மற்றவர் கண்களுக்கு அபிநந்தன்தான் தள்ளிவிட்டான் போல தோன்றியது..

“அப்பாஆஆ” என்று ரோஜா ஓடிவந்தாள்..

சிங்காரம் வந்து கைக்கொடுக்க எழுந்து நின்ற ஜீவாவோ கையை தூக்கி “என்னைத் தொடாதா” என்றார் ரோஜாவை..

“அப்பாஆஆஆஆ என்னை மன்னிச்சிருங்க” என்று வாயில் கை வைத்து அழுதவள் ஜீவாவின் காலில் போய் விழுந்து விட்டாள்.

“நான் யாரு உன்னை மன்னிக்க.. எனக்கு ஒரு பையன் ஒரு பொண்ணுதான்.. என்னைக்கு என் பொண்ணு எனக்குத் தெரியாம தாலி கட்டிக்கிட்டாளோ அப்பவே அவ அப்பன் செத்துப்போய்ட்டா” என்று கோபத்தில் வெடித்துப் பேசினார் ஜீவா.

“அப்பா நான் உங்கப் பொண்ணு இல்லைனு சொல்லாதீங்கப்பா ப்ளீஸ்ப்பா” என்று கெஞ்சிக் கதறினாள்.. வேணிக்கோ மகள் அழுவது தாங்கவில்லை.. இருந்தாலும் மகள் செய்த தவறு மன்னிக்க முடியாத தப்பாயிற்றே..

“வேணி புறப்படு இவ யாரோ நமக்கு.. அப்படி உனக்கு உன் மூத்த பொண்ணுதான் வேணும்னா இப்படியே அவ கூட போய்டு” என்று சீற்றமாக பேசினார்.

“ஜீவா நடந்தது நடந்திடுச்சு இனி யாராலும் அத மாத்த முடியாது.. ரோஜா நம்ம வீட்டுப்பொண்ணு அவள இப்படி நாம தவிக்க விடக்கூடாது” என்று மரகதம் ஜீவாவிடம் எடுத்துக் கூறினார்.

“பெரியம்மா இவ என்னை உசிரோடு கொன்னுபோட்டா.. நான் இவ மேல உசிரையே வைச்சிருந்தேன் அதை குழிதோண்டி புதைச்சிட்டா” என்று கதறி அழுதார் ஜீவா.

திவாகரோ “ஜீவா நம்ம புள்ளைங்க தப்பு செய்துட்டாங்க அதுக்காக அதையே தூக்கிபிடிச்சு திரிஞ்சா என்ன பண்றதுடா.. கொஞ்சம் பொறுமையா யோசி” என்றார் திடமாக.

“திவாகர் உனக்குப் பொண்ணு இல்ல அதான் இப்படி பேசுற.. உன் பொண்ணு இப்படி அப்பனுக்கு தெரியாம தாலி கட்டினா அப்ப உன் மனசு என்ன பாடுபடும்னு தெரியும்” என்று துடித்துப்போய் பேசியவர் நம்ம நட்புக்காக உன்கிட்ட இவ்ளோ தன்மையா பேசுறேன்.. என் மூத்த பொண்ணு செத்துப்போய்ட்டா.. அப்புறம் நம்ம பிஸ்னஸ்ல பார்ட்னர்ஷிப்ப பிரிச்சுடலாம்.. இதுக்கு மேல உன்கூட நான் தொழில் பண்ண விரும்பல.. எனக்கு விருப்பமும் இல்ல என்றவர்.. என் சின்னப் பொண்ணு கல்யாணத்தை பார்க்க நான் போகப்போறேன்” என்றவர் வேணியை பார்க்க அவரோ ஜீவா பக்கம் வந்து நின்றார்.

“சிங்காரம் என்னை மன்னிச்சிடுங்க” என்று கையெடுத்து கும்பிட்டார்..

“அவரோ என்னை வர வச்சு மூக்கருத்துட்டீங்கள்ள” என்று வெளியே சென்றுவிட்டார்.

ரோஜாவை திரும்பிக் கூட பார்க்காமல் சென்றார் ஜீவா.. வேணியோ கண்ணீருடன் ரோஜாவை பார்த்துக்கொண்டே சென்றார்.

மரகதமோ “என் பேத்தியை நல்லா பார்த்துக்கோ வனிதா.. நான் ஜீவா பக்கம் இருந்தாதான் அவன் மனச மாத்தி என் பேத்தியை அவன் கூட சேர்த்து வைக்க முடியும்” என்றவர்.. அழுது கொண்டிருக்கும் ரோஜாவிடம் சென்று.. “அழாதடி பேத்தி உன்னை சீக்கிரம் உங்கப்பன் ஏத்துக்குவான்.. நீ நல்லபடியா வாழ்வடியம்மா” என்று தலையில் கை வைத்து ஆசிர்வாதம் செய்தார்.

“பாட்டிஇ அப்பா என்னை வேண்டாம்னு சொல்லிட்டு போயிட்டாரு.. நான் கௌதம், தேஜா ரெண்டு பேர்கிட்டயும் மன்னிப்பு கேட்கணும் பாட்டி என்று ரோஜா அழுது கரைந்தாள்.

“காலப்போக்குல எல்லாம் சரியாகும் ரோஜா பொண்ணே” என்றவர் வனிதாவிடம் கண்ணை காட்டிச்சென்றார்.

மரகதமும் சென்றுவிட அபிநந்தனை நோக்கி சென்ற ரோஜா அவனது சட்டையை பிடித்து “போதுமாடா என்னை எங்கப்பாகிட்டயிருந்து பிரிச்சிட்டியே அரக்கா.. அன்னிக்கு நான் தலைப்பால அடிச்சிக்கிட்டேன் தாலி கட்ட வேணாம்னு.. இப்ப என்ன நடந்துச்சு பார்த்தியா.. என்னை எங்கப்பா ஒதுக்கி வைச்சாட்டாரு” என்று கோவத்தில் கண்ணகியாய் மாறி அவனிடம் கேள்வி கேட்டுக்கொண்டிருந்தாள்.

ரோஜாவின் கையை விலக்கிவிட்டு “ஏய் எதுக்கு இப்படி தாம் தூம்னு குதிக்குற.. உங்கப்பா இவ்ளோ சீக்கிரம் கல்யாணம் வைப்பாருனு எனக்கு தெரியாதுடி.. அதான் தாலி கட்டினேன்.. நல்லதா போச்சு இல்லைனா இன்னேரம் உங்கப்பா கௌதம்கோ இல்ல ராகவனுக்கோ கல்யாணம் செய்து கொடுத்திருப்பார்.. நான் உன்னை துரத்தி துரத்தி லவ் பண்ணிட்டு கடைசில வாயில விரல வைச்சிட்டு போகணுமாடி அதான் முன்னெச்சரிக்கையாய் தாலி கட்டினேன்” என்றான் தோளைக்குலுக்கி..

ரோஜாவுக்கோ அபிநந்தன் மீது எக்கச்சக்க கோவமாய் வந்தது.. “ச்சே நீயெல்லாம் ஒரு மனுசனே இல்லை” என்று சலித்துப்போய் நின்றாள்.. ரோஜாவுக்கோ இப்போது என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் நின்றிருந்தாள்.

ஜீவாவும் வேணியும் மரகதமும் மணவறைக்கு பக்கம் போய் நின்றனர்.. யசோதாவோ ரோஜா எங்கண்ணா என்று கேட்டார்.

“கௌதம், தேஜா கழுத்துல தாலி கட்டட்டும் அப்புறம் பேசிக்கலாம்” என்றார் நிதானமாக.

கௌதமுக்கு அபிநந்தன் மீது சந்தேகம் வந்தது.. அபிநந்தனை மண்டபதில் பார்த்து விட்டான் கௌதம்..

ஐயர் மந்திரம் சொல்லி தாலி எடுத்துக்கொடுக்க கௌதம் தாலியை வாங்கியவன் தேஜாவை பார்க்க.. அவளோ அவனை முறைத்துப் பார்த்தாள்.. ஒரு நிமிஷம் கண்ணை மூடித்திறந்தவன் தேஜாவின் கழுத்தில் மூன்று முடிச்சிட்டு தன்னில் சரிபாதி ஆக்கினான்.. நெற்றியில் குங்குமத்தை வைக்க சொல்ல நெற்றியிலும் வைத்துவிட்டான்.. தேஜாவோ ஐயர் சொல்லுவதை பொம்மை போல செய்தாள்.. அக்னி குண்டதை வலம் வந்து முதலில் அங்கே நின்ற மரகதம் காலில் விழுந்தனர்.. மரகதமோ பதினாறும் பெற்று பெருவாழ்வு வாழணும் என்று ஆசிர்வாதம் செய்தார்.

ஜீவாவும் வேணியும் சேர்ந்து நிற்க இருவரும் அவர்கள் காலில் விழுந்தனர்..

ஜீவாவோ இருவரையும் தலைதொட்டு ஆசிர்வாதம் செய்து தேஜாவை தோள் தொட்டு தூக்கிவிட்டவர் “நீயாவது புகுந்த வீட்டுல எனக்கு நல்ல பேரு எடுத்துக்கொடுமா” என்று கண்கலங்கி பேசினார்..

“அப்பாஆஆ என்னால உங்களுக்கு எந்தப் பிரச்சனையும் வராதுப்பா” என்று ஜீவாவை கட்டிக்கொண்டாள்.

திவாகரோ அபிநந்தன் தனக்கு தெரியாமல் ரோஜா கழுத்தில் தாலி கட்டிவிட்டான் என்று கோபப்பட்டவர்.. “நீ என்னோட பேரை கெடுத்திட்டடா இனி என் கண் முன்னால நிற்காத.. என் வீட்டுல உனக்கு இடம் கிடையாது” என்று சத்தம் போட்டார்.

“தாத்தா சொத்துல எனக்கும் பங்கிருக்கு நான் வீட்லதான் இருப்பேன்” என்றான் ஜம்பமாய்.

அபிநந்தன் கன்னத்தில் ஓங்கி அறைந்தார் வனிதா.. ஒரு நாளில் மகனை அதிர்ந்து பேசியிருக்கமாட்டார்.. ஆனால் இன்று அடித்துவிட்டார்..

“ஏண்டா அப்பாவ எதிர்த்துப் பேசுறியா.. நீ இப்பவே லண்டன் போயிடு எங்க கண்ணு முன்னால நிக்காத” என்று எரிந்து விழுந்தார் அபிநந்தனிடம்.. வனிதாவிற்கு அழுகை நிற்கவேயில்லை.. அழுதுகொண்டேயிருந்தார்.

வனிதா அழுவதை அபிநந்தனால் தாங்க முடியவில்லை… “சரிங்கம்மா நான் இங்க இருக்கல.. லண்டன் போயிடறேன்” என்றான்.

வனிதாவோ தன் மகனிடம் தான் பேசினால் மட்டும்தான் கேட்பான் என்று அவனிடம் கடினமாக பேசினார்.. அவரால் மகனை பிரிந்து இருக்க முடியாதே.. நிலைமையை சரிசெய்ய வேண்டுமானால் இப்போது தன் மகன் லண்டன் போனால் மட்டுமே முடியும் என்று ஊகித்தவர்.. அபிநந்தனை லண்டன் போகச் சொன்னார்.

ரோஜாவோ குத்துக்காலிட்டு நிமிர்ந்து பார்க்காமல் அமர்ந்திருந்தாள்.. பெருமூச்சுடன் ரோஜாவை பார்த்தவன் அங்கே நிற்காமல் வெளியே சென்றான்.

“ரோஜா கண்ணு எழுந்திரு நம்ம வீட்டுக்குப் போகலாம் வா” என்று அமர்ந்திருந்தவளை கைத்தொட்டு எழுப்பிவிட்டார் வனிதா.. அத்தை அப்பா என்ன சேர்த்துக்க மாட்டாரா என்று தேம்பி தேம்பி அழுதாள்.

“எல்லாம் நேரம் வரும்போது சேர்த்துக்குவார் ரோஜா” என்று கூறியவர் திவாகரை பார்க்க அவரோ கூட்டிட்டு வா போகலாம்.. என்று கண்ணை சிமிட்டியவர் முன்னே சென்றார்.

ரோஜாவை கைப்பிடித்து வெளியே கூட்டிட்டு வந்தார் வனிதா.

கல்யாணம் முடிந்து சொந்தங்கள் எல்லாம் கிளம்பியிருந்தனர். முக்கியமான சொந்தங்கள் மட்டுமே இருந்தனர்.. அவர்களும் கிளம்பிக்கொண்டிருந்தனர்.

கௌதமும் தேஜாவும் பேருக்கு சாப்பிட்டு முடித்து மண்டபத்திலிருந்து வெளியே வந்தனர்.. பாலா காரில் கௌதமும் தேஜாவும் ஏறிக்கொள்ள.. ஜீவா காரில் வேணி யசோதா கரண் மரகதம் ஏறிக்கொண்டனர்.

சரியாக ரோஜா மண்டபத்திலிருந்து வெளியே வர.. ரோஜாவை பார்த்தவுடன் ஜீவா சட்டென்று காரை எடுத்திருந்தார்.. பாலாவும் காரை எடுக்க.. ரோஜா ஏக்கமாய் தன் குடும்பத்தை பார்த்திருந்தாள்.. பாலா நகர கௌதமும் தேஜாவும் ரோஜாவை பார்க்க “என்னை மன்னிச்சுடுங்க என்று கையெடுத்து கும்பிட்டாள்” ரோஜா.. பாலா காரை நிறுத்தாமல் சென்று விட்டான்

நான் செய்த தவறுக்கு இதுதான் தண்டனை என்று மனதில் எண்ணிக்கொண்டவளுக்கு கண்ணீர் ஆறாய் பெருகியது..

வீட்டுக்கு சென்ற அபிநந்தனோ அலுப்பு தீர குளித்து வந்தவன் தனது உடைமைகளையும் பாஸ்போர்ட் விசா அனைத்தையும் எடுத்து பேக்கில் அடுக்கினான்.. அவன் நினைத்திருந்தது இதுவே.. கொஞ்சநாள் பிரஸ்லில் இருந்து விட்டு லண்டன் சென்று மாஸ்டர் படித்துவிட்டு ரோஜாவை தன் வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு வரலாம் என்று நினைத்திருந்தான்.. ஆனால் எல்லாமுமே தலைகீழாய் நடந்து விட்டது.. அவனது அவரச காதல் விளையாட்டு வினையாகி போனது இன்று.. கையில் பேக்குடன் ஹாலுக்கு வந்தான்.

மங்கையோ கல்லூரியிலிருந்து வந்தவள் “அண்ணா கையில பேக்கோட எங்க கிளம்பிட்டிங்க” என்றாள் ஒன்றும் புரியாமல்..

“நான் லண்டன் போறேன் பாப்பா அப்பாவையும் அம்மாவையும் பார்த்துக்கோ” என்றவன் மண்டபத்தில் நடந்ததை ஒன்று விடாமல் மங்கையிடம் கூறிவிட்டு வெளியே வந்தான்..

திவாகரின் கார் வீட்டு வாசலில் வந்து நின்றது.. வனிதா காரிலிருந்து இறங்கி வீட்டிற்குள் வந்தார்.. அபிநந்தனை பார்த்ததும் பார்க்காதது போல அவனை கடந்து வீட்டுக்குள் சென்றார்.. பெரும்மூச்சு விட்டு தலையை இருபுறமும் ஆட்டிக்கொண்டு பேக்குடன் வாசற்படியை அவன் தாண்டி வர.. வனிதா ஆரத்தி தட்டை மங்கையிடம் கொடுத்து “ரோஜாவுக்கு ஆரத்தி எடு என்று மங்கையுடன் பின்னே வெளியே வந்தார்.

அபிநந்தன் வீட்டை விட்டு வெளியே வரவும்.. ரோஜா அவனை தாண்டித்தான் வந்தாள்.. இருவரின் கண்களும் சந்தித்து மீண்டது.. அபிநந்தனோ ரோஜாவின் கழுத்திலிருக்கும் தாலியை பார்த்துக்கொண்டே வெளியே சென்றான்.. மங்கை ரோஜாவிற்கு ஆரத்தி எடுத்து வீட்டுக்குள் கூட்டிச்சென்றாள்.

திவாகர் அபிநந்தன் மேல் இருக்கும் கோவத்தில் அவனை பார்க்காமல் வீட்டுக்குள் சென்று விட்டார் ..

அபிநந்தனுக்கு அவன் புக் பண்ணியிருந்த கேப் வர அதில் ஏறினான்.. ஆரத்தியை வெளியே ஊற்றச் சென்ற வனிதா மகன் போகும் காரை கண்ணீருடன் பார்த்திருந்தார்.. தலையை வெளியே விட்டு எட்டிப்பார்த்த அபிநந்தனோ கையை அசைத்துச் சென்றான்.. போடா போக்கிரி பயலே..ரெண்டு வருஷம் கழிச்சு வரும்போது திருந்தி வாடா என்று மனதில் எண்ணிச் சென்றார்.. ஆனால் ரெண்டு வருஷம் கழிச்சு வரும்போது இன்னும் முரடனாய் தான் வருவான் என்று வனிதாவிற்கு தெரியவில்லை.

19 அகம் கொய்த அரக்கனே

ஜீவா.. யசோதாவையும் கரணையும் அவர்கள் வீட்டில் இறக்கிவிட்டு சென்றிருந்தார்.. பொண்ணு மாப்பிள்ளையை வரவேற்க ஆரத்தி கரைத்து வைத்து காத்திருந்தார் யசோதா.. பாலாவின் கார் வந்து நின்றதும் பாலா முன்னே இறங்க தேஜா அவன் பின்னே இறங்கினாள்.. பாலா மறுவீட்டுக்கு இருவரையும் அழைத்துப் போக அவனும் இவர்கள் பின்னே இறங்கி வந்தான்.

தேஜா கௌதம் இடைவெளி விட்டு நின்றிருந்தனர்.. கௌதமிற்கு அவன் மனது கில்டியாக இருந்தது.. தான் தேஜாவிடம் ஒழுக்கமற்று நடந்து கொண்ட விதம் அவனுக்கு குற்ற உணர்வை இன்னும் இருந்து கொண்டேயிருந்தது.. அவளிடம் எப்படி மன்னிப்பு கேட்பது என்று கூட அவனுக்குத் தெரியவில்லை.. மனதே பாரமாக இருப்பது போல உணர்ந்தான்.. தேஜாவின் மனதிலும் கொஞ்சம் பயம் இருந்தது.. தேஜா கௌதமை விரும்பி இருந்தாலும் அவன் தன்னிடம் நடந்து கொண்டது அவளுக்கு வருத்தம் கொடுக்கத்தான் செய்தது.. ஒரு பெண்ணும் ஆணும் மனமொத்து சந்தோசமாக இணைவதுதான் தாம்பத்யம்.. ஆனால் கௌதமோ தன்னிடம் அவன் சுயம் மறந்து எடுத்துக்கொண்டானே என்ற விதத்தில் கௌதம் மீது சினத்துடன்தான் நின்றிருந்தாள்.

இருவருக்கும் ஆரத்தி எடுத்து உள்ளே அழைத்துச் சென்ற யசோதா.. “தேஜா பூஜையறையில் விளக்கேத்துமா” என்று தீப்பெட்டியை கையில் கொடுக்க அவளும் லேசாக இதழ் விரித்து தீப்பெட்டியை வாங்கி விளக்கை ஏற்றியவள்.. கடவுளே இதுக்கு மேல என்னை சோதனை செய்து பார்க்காதப்பா நான் ரொம்ப அப்பாவி பொண்ணு.. கௌதம் மாமாகிட்ட நான் சண்டை போடாமா இருக்கணும்.. ரோஜாவும் நல்லா வாழணும்.. என்று வெகுளித்தனமாக சாமி கும்பிட்டாள் தேஜா.

கௌதம் சாமி கும்பிடும்வரை தேஜா பக்கத்தில் நின்றிருந்தவன் அடுத்த நிமிடம் தன் அறைக்குச் சென்று விட்டான்.. என் பக்கத்துல கூட நிற்க மாட்டியா மாமா என்னை உனக்குப் பிடிக்கலதானா? நான் காலையில உன் மேல இருக்க கோவத்துல அடிச்சுட்டேன்.. அதுக்கு கோவிச்சிட்டு போயிட்டியா? நியாயமா பார்த்தா நான் தான் உன் மேல கோவப்படணும்.. இங்க தலைகீழா நடக்குது.. என்றவளுக்கு கண்ணை கரித்துக்கொண்டு வந்தது.. என்கூட மரகதம் பாட்டியை விட்டுப்போயிருக்கலாம் இப்போ எனக்கு இங்க தனியா இருக்க முடியல.. எங்க வீட்டு ஆளுங்க என்கூட யாருமே வரல என்று இதழ் பிதுக்கி நின்றாள் சின்ன குழந்தை போல.

யசோதா விளக்கேற்ற சொல்லி விட்டு பால் பழம் எடுத்துவரச்சென்றவர் ஹாலுக்கு வர.. தேஜா மட்டும் நின்றிருக்க.. “தேஜா கௌதம் எங்க” என்று கேட்க..

“மாமா அறைக்குப் போயாச்சு” என்று முகத்தை சோகமாக வைத்து கூறினாள்..

“ஓஓ! சரிடா சோபால உட்காரு நான் வரேன்” என்று பால் பழம் கொண்டு வந்த ட்ரேயை டேபிளிலில் வைத்து விட்டு கௌதம் அறைக்கு சென்று பார்க்க.. அவனோ சோபாவில் கண்ணை மூடி அமர்ந்திருந்தான்.

“கௌதம் இங்க என்ன பண்ணுற” என்று அதட்டல் போட்டார் யசோதா..

மெதுவாக கண்ணைத்திறந்தவன் “எனக்கு தலைவலிக்குதும்மா கொஞ்ச நேரம் டிஸ்டர்ப் பண்ணாதீங்க” என்று மீண்டும் கண்ணை மூடினான்.

“பண்றதெல்லாம் பண்ணிட்டு இப்ப என்னடா கவலைப்படற போல சீன் போடுறியா.. அங்க ஹால்ல தேஜா தனியா உட்கார்ந்திருக்கா.. நீ பாட்டுக்கு இங்க வந்து தியானம் பண்றது போல கண்ணை மூடிக்கிட்டு உட்கார்ந்திருக்க.. ஒழுங்கா எழுந்து வந்து தேஜா கூட பால் பழம் சாப்பிடு” என்று பேசிவிட்டு அறை கதவு வரை வந்தவரை..

“ம்மா ஒரு நிமிசம் நில்லுங்க” என்றதும்..

“என்ன சொல்லு” என்னும் ரீதியில் திரும்பினார் யசோதா.

“ம்மா அவகிட்ட முறை தவறி நடந்துகிட்டேனு கில்டியா இருக்குமா.. அவ பக்கத்துல நிற்க முடியலை” என்றவனுக்கு கண்ணீரே வந்துவிட்டது..

கௌதம் அழுவதை பார்த்த யசோதாவுக்கும் அழுகை வந்துவிட்டது.. அவன் பக்கம் சென்றவர் உட்கார்ந்ததும் அவர் மடியில் படுத்துக்கொண்டான் கௌதம்.

“நடந்தது நடந்திடுச்சு கௌதம்.. அதையே நினைச்சு வருத்தப்பட்டோம்னா உலகத்தில வாழ முடியாது கண்ணா.. எல்லாம் காலப்போக்குல சரியா போய்டும்.. உன் மனசுல ரோஜாவ இன்னும் நினைச்சிட்டிருக்காத.. அவ வேற ஒருத்தன் பொண்டாட்டி ஆகிட்டா கண்ணா.. உனக்கு நான் எதுவும் சொல்ல வேண்டிதில்லை பார்த்து நடந்துக்கோ” என்று பேசியவர் கௌதமின் தலையை தடவிக்கொண்டிருந்தார்.

அதே நேரம் கரண் ஒரு கவருடன் கௌதம் அறைக்குள் வந்தவர்.. “இப்படி உன் பையனுக்கு செல்லம் கொடுத்தே அவனை கெடுத்து வச்சிருக்க” என்று சினம் கொண்டு பேசினார் கரண்..

மகனின் மீது தப்பிருக்க யசோதாவால் கரணை எதிர்த்துப்பேச முடியவில்லை.. அமைதியாக இருந்தார்.

கரண் வந்ததும் யசோதா மடியிலிருந்து எழுந்தவன் “ப்பா நான் செய்த தப்புக்கு அம்மாவ ஏன் பேசறீங்க” என்றான் கடுப்புடன்

“ம்ம் உனக்கு பேங்க்ல வேலைக்கு ஏற்பாடு பண்ணியிருக்கேன்.. இப்போதைக்கு டெம்பரவரிதான்.. ஒரு வருசம் வேலையில இருந்தா பர்மெனன்ட் பண்ணிடுவாங்க.. இந்தா ஆர்டர் காபி.. நாளைக்கு போய் ஜாயின் பண்ணிடு” என்று ஆர்டர் கவரை நீட்டினார்.

கௌதம் படித்துக்கொண்டே பேங்க் எக்ஸாமும் எழுதியிருந்தான்.. கல்யாணம் முடிந்ததும் அவனுக்கு சர்பிரைஸ் கொடுக்கலாம்னு ஆர்டர் காபியை வைத்திருந்தார் கரண்..

கௌதம் எழுந்து நின்று ஆர்டர் கவரை வாங்கியவன் கரண் காலில் விழுந்தான்.. “இனியாவது பசங்க கூட செட்டு சேர்ந்து சுத்தாம ஒழுங்கா வேலைக்கு போ” என்று மகனை ஆசிர்வாதம் செய்தார்.

இங்கே ஒருத்தி ஹால்ல தனியா காத்திருக்கேன் அங்க குடும்பமா என்ன பண்ணுறாங்கனு தெரியலையே என்று கன்னத்தில் கை வைத்து கௌதமின் அறையையே பார்த்திருந்தாள்.

“கௌதம், அப்பா சொல்றது போல நடந்துக்கப்பா” என்றவர் ஹாலுக்கு சென்று விட்டார்..

கரணிற்கு ஒரே ஆச்சர்யம் என் பொண்டாட்டியா இப்படி பேசிட்டு போறா என்று .. எப்போதும் பையனுக்காக தன்னிடம் வரிந்து கட்டி பேசுபவர் இன்று நான் கௌதமை திட்ட அவள் பேசாமல் என் பேச்சைக் கேட்க சொல்லிட்டு போறா.. என்று ஆச்சரியத்தில் விழி விரித்து பார்த்திருந்தார் யசோதாவை.

வெளியே வந்த யசோதா கன்னத்தில் கை வைத்து உட்கார்ந்திருந்த தேஜாவின் அருகே சென்றவர் “சாரிடா தேஜா.. கௌதம் உன்கிட்ட நடந்துகிட்டதுக்கு வருத்தப்பட்டுதான் உள்ளே போய்ட்டான்.. ரெண்டு பேரும் நடந்ததை மறந்து வாழப்பாருங்க” என்று அவளது கையை பிடித்துக்கொண்டு பேசினார்.

“சரிங்க அத்தை இந்த பட்டுப்புடவையை என்னால கட்டியிருக்க முடியல.. ஒரே கசகசனு இருக்கு” என்று முகம் சுளித்தவள்.. “மாமா வரேனு சொன்னாரா இல்லையா எனக்கு வயிறு பசிக்குது” என்றாள் வயிற்றை தொட்டு காட்டி.. இன்னேரம் வரை அவள் எதுவும் சாப்பிடாமல் இருப்பதே பெரிய விசயம்.. யசோதாவுக்கு சிரிப்பு வந்துவிட்டது அவள் பேசிய விதத்தில்.. “இதோ வந்துருவான்டா” என்று சொல்லிக்கொண்டிருக்கையில்…

கவரை வாட்ரோப்பில் வைத்த கௌதம் ஹாலுக்கு வந்தான்.. கரணும் அவன் பின்னே வந்தார்.. அப்பாடா இப்பயாவது வந்தியேடா கௌதம் எனக்கு பசிக்குது.. இன்னும் கொஞ்ச நேரம் வரலைனா நானே உன்னோட ரூம்க்கு வந்திருப்பேன் என்று மனதிற்குள் கௌதமை திட்டினாள்.

கௌதமோ அவளது முகபாவனைகளை பார்த்தவன் அவளது பசியை அறிந்து கொண்டவனாக இன்னும் கொஞ்ச நேரம் நான் மட்டும் நான் வந்திருக்கல.. இன்னேரம் என்னோட அறைக்கே வந்திருப்பா என நெற்றியை நீவிக்கொண்டு அவளது பக்கத்தில் போய் நின்றான்..

முதலில் பாலை கௌதமுக்கு கொடுக்க.. அவனோ கையில் வாங்கியவன் என்ன நினைத்தானோ தெரியவில்லை “இந்தா நீ ப்ரஸ்ட் குடிச்சுட்டு கொடு” என்று பாலை பால் டம்ளரை தேஜாவிடம் நீட்டினான்.. அவளும் உடனே வாங்கி முழுவதையும் குடிக்க..

“தேஜா குட்டி கௌதமும் பால் குடிக்கணும்” என்றார் யசோதா..

“ஓஓ” என்றவள் டம்ளரில் கொஞ்சமே இருந்த பாலை அவனுக்கு கொடுத்தாள்.. பால் டம்ளரை பார்த்தவன் ரெண்டு மிடறு பால் மட்டுமே இருக்க.. இதையும் இவளே குடிச்சிருக்கலாம் என்றவன் யசோதாவை பார்க்க.. அவரோ “வாங்கி குடி” என்று உதடசைத்தார்.

பேசாமல் வாங்கி சம்பரதாயத்துக்கு குடித்தான்.. அடுத்து பழத்தை கொடுக்க கௌதம் கொஞ்சமாய் பிய்த்து எடுத்து முக்கால் பழத்தை அவளிடம் கொடுத்து விட்டான்.. பழத்தை வாங்கி சாப்பிட்டு முடித்தவள் “அத்தை அடுத்து இன்னும் ஏதாவது சடங்கு இருக்கா எனக்கு இந்த புடவையை கட்டியிருக்க பிடிக்கலை” என்றாள் நெளிந்து கொண்டே..

“அவ்ளோதான்மா” என்றவர் தன் அறைக்கு கூட்டிச்சென்று குளிக்க டவலை எடுத்துக்கொடுத்தார்.. ரோஜாவுக்கென்று புது டாப் பேண்ட் வாங்கி வைத்திருந்தார்.. அதை எடுத்தவருக்கு மனதில் ஒருவித சங்கடம் இருக்கத்தான் செய்தது.. அதற்காக தேஜாவை பிடிக்கவில்லை என்றாகாது.. ரோஜா சின்ன வயதிலிருந்து இந்த வீட்டு மருமகள் என்று நினைத்திருந்தார்.. ஆனால் இப்போது ரோஜா வனிதா வீட்டு மருமகள் என்று தெரிந்ததும் மனது கொஞ்சம் வருத்தப்பட்டது.. நமக்கே இப்படியிருக்கே.. கௌதம் சின்ன வயசிலிருந்து ரோஜாவை விரும்பியிருக்கான் அவன் நிலைமை என்னாவாக இருக்குமென்று தாயாக வருத்தப்பட்டார்.. அது மட்டுமா நேற்று தேஜாவுடன் சேர்ந்து வேறு விட்டான் அதையும் நினைத்து கவலைப்படுவான் என்று கௌதமை நினைத்து பார்த்தவர் தேஜாவின் நிலையையும் எண்ணி கவலைப்பட்டார்.. ஆனால் கௌதம் மேல் தேஜா காதல் கொண்டுள்ளதை அறியாமல் போனார்..

குளித்து வந்ததும் “தேஜா உனக்கு டிரஸ் எடுத்து வச்சிருக்கேன் போட்டுட்டு சமையல் கட்டுக்கு வாடா” என்று அவளை தொட்டுச் சென்றார்..

“அத்தை எனக்கு சமைக்கத் தெரியாது” சமைக்க சொல்வாங்களோ என்று நினைத்து கேட்க.

யசோதாவிற்கு சிரிப்பு வந்துவிட்டது.. “தேஜா கல்யாணம் முடிச்சு வந்தா பால் காய்ச்சணும்டா” என்று கூறியவர் அச்சோ இவ இன்னும் விளையாட்டு புள்ளையாவே இருக்காளா என்று பெரும்மூச்சு விட்டுச் சென்றார்.

வனிதா வீட்டில் ரோஜா பூஜையறையில் விளக்கேற்றி முடித்ததும் “மங்கை, ரோஜாவை அபியோட அறைக்கு கூட்டிட்டுப் போமா” என்று வனிதா கூற.

“ரோஜாவோ அத்த நான் மங்கையோட அறையில தங்கிக்குறேன்” என்றாள் மெதுவாக.

“சரிம்மா உன் இஷ்டம்” என்றவர் மங்கையிடம் கண்ணைக்காட்டி சமையல்கட்டுக்கு சென்றுவிட்டார்.

அபிநந்தன் அறைக்கு சென்றால் அவனின் நியாபகம் தன்னை அரித்துவிடும் என்று எண்ணித்தான் ரோஜா அவனின் அறைக்கு போகவில்லை.. ஆனால் ரோஜா அபிநந்தனின் அறைக்குப் போயிருந்தாள் அவன் ரோஜா மீது கொண்டுள்ள அதீத காதலின் அளவை தெரிந்திருப்பாள் பெண்ணவள்.. விதியின் வழியே மதி செல்லும் அதற்கு ரோஜா மட்டும் விதிவிலக்கா என்ன?

ரோஜா குளித்து வந்ததும் மங்கையிடம் புதிதாக இருந்த டாப்பை எடுத்துக்கொடுத்தாள் மங்கை.

மங்கைக்கு அவள் வந்த இந்த இரண்டு நாளில் அவள் விரும்பி கேட்டதெல்லாம் வாங்கிக்கொடுத்திருந்தான் அபிநந்தன்..

ரோஜாவோ “புது டிரஸ்ஸா மங்கை” என்றாள் லேசாக சிரித்தபடி..

“ஆமா ரோஜா இது அபியண்ணா உனக்காக வாங்கி கொடுத்ததுதான்” என்றாள் சந்தோசமாக..

ரோஜா புரியாமல் நெற்றியை சுருக்க.. “நான் இந்தியா வந்ததும் எனக்கு இங்குள்ளது போல பாவாடை தாவணி, குடை சிமிக்கி, கொலுசு எல்லாம் வாங்கிக்கொடுக்க சொன்னேன்.. அப்ப உனக்கும் ஒரு டிரஸ் எடுத்தாரு அதை என்கிட்ட கொடுத்து வச்சிருக்க சொன்னாருப்பா.. அளவு சரியா இருக்கானு போட்டுப்பாரு” என்றாள் முகம் மலர்ந்து.. இரு குடும்பத்து ஆளுங்களும் ஒரு பக்கம் கவலையிருந்தாலும் அதை மறக்க நினைத்திருந்தனர்.

20 அகம் கொய்த அரக்கனே

ரோஜாவோ புது டிரசை வேண்டாமென்று மறுக்காமல் வாங்கிக்கொண்டு டிரஸிங் அறைக்குள் சென்று போட்டுப் பார்க்க அவளுக்கென அளவெடுத்து தைத்தது போலிருந்தது.. அரக்கன் இதெல்லாம் சரியாய் செய்வான்.. என்று முணு முணுத்தவள் வெளியே வந்தாள்.

“வாவ் ரோஜா இந்த டிரஸ் உனக்கு சூப்பரா இருக்குப்பா.. அளவெல்லாம் சரியாய் இருக்குப்பா” என்றதும் ரோஜாவுக்கு சங்கடமாய்தான் போனது.. இருவரும் கொஞ்ச நேரத்தில் பேசி பழகி நண்பர்களாயினர்.

தேஜாவோ சமையல்கட்டுக்கு வர.. பாலை காய்ச்ச உதவி செய்தார்.. கூடவே இனிப்பும் செய்யனுமென்று கேசரியை செய்ய வைத்தார்.. கேசரி செய்ததும் முதலில் தேஜாவுக்குதான் தட்டில் போட்டுக்கொடுத்தார்.. அவளுக்கும் பசியாக இருக்க கேசரியை இரண்டு முறை வாங்கி சாப்பிட்டாள்.

வேணி, தேஜாவுக்கு போன் போட “அம்மா நீயேன் இன்னும் என்னை பார்க்க இங்க வரலை” என்று அழுவது போல கேட்டாள் தேஜா.

“நாளைக்கு காலையில நானும் அப்பாவும் வருவோம் தேஜா.. நீ இன்னும் சின்ன பிள்ளை இல்லடி.. கல்யாணம் ஆகிடுச்சு உனக்கு பொறுப்பா நடந்துக்கோ.. யசோதா அத்த இருக்காங்க உன்னை பார்த்துப்பாங்க” என்று போனை வைத்துவிட்டார்.. இப்போது தேஜாவிடம் சிரித்து பேசிவிட்டாள் தன்னை நினைத்து ஏங்கிப்போவாள் என்றுதான் வேணி சற்று கோபமாக பேசுவது போல் பேசினார்.

அன்றிரவு கௌதமும் தேஜாவும் சாப்பிட்டு முடிக்க.. தேஜா அவள் படிப்பை முடிக்கும் வரை தன்னுடன் படுக்க வைத்துக்கொள்ளலாம் என்று முடிவெடுத்து “தேஜா என்னோட படுத்துக்கலாம் வாம்மா” என்றதும்.. அவளுக்கு புரிந்ததோ புரியவில்லையோ.. “சரி” என்று தலையை ஆட்டிக்கொண்டு யசோதாவின் அறைக்கு வந்து படுத்துக்கொண்டாள்.

கரண் கௌதம் அறைக்கு வர.. அவன் லேப்டாப்பில் வேலை செய்துகொண்டிருந்தான்.. “கௌதம்” என்று கூப்பிட நிமிர்ந்து இவரு என்ன நம்ம ரூம்க்கு வந்துருக்காரு என்ற ரீதியில் பார்க்க.. “தேஜா படிப்பு முடியற வரை அம்மா கூட தூங்கட்டும்டா அதான் இன்னிக்கு நான் இங்க படுத்துக்க வந்திருக்கேன்” என்றவர் கட்டிலில் படுத்துவிட்டார்.

அப்பாடா நான் கூட என்னோட அறைக்கு எங்க தேஜாவ அனுப்பி வைச்சிடுவாங்க, தனியா அவகிட்ட எப்படி பேச முடியும்னு தவிச்சிட்டிருந்தேன்.. என்னை கடவுள் காப்பாத்திட்டாருப்பா என்று கொஞ்சம் சந்தோசப்பட்டான்.. இரவு மட்டும்தான் அவனுக்கு தண்டனை இல்லை மற்ற நேரம் இருக்கே.. அவனை வைச்சு செய்ய போறா தேஜா என்பதை அறியாது போனான் கௌதம்.. பெருமூச்சுடன் லேப்டாப்பை அணைத்தவன் உறக்கம் வராமல் புரண்டு புரண்டு படுத்துக்கொண்டிருந்தான்.

ரோஜாவை சாப்பிட அழைக்க வந்தார் வனிதா.. ரோஜாவோ ஆழ்ந்த சிந்தனையில் ஜன்னலின் பக்கம் நின்று தோட்டத்தை பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.. அங்கே புறாக்குஞ்சு ஒன்று தன் குட்டி புறாக்குஞ்சுக்கு வாய் வழியே உணவூட்டிக்கொண்டிருந்தது.. ரோஜாவுக்கு தன் பிறந்த வீட்டின் நியாபகம் வந்துவிட்டது.. அப்பாதான் என்கிட்ட பேசல.. அம்மா எனக்கு ஒரு போன் கூட பண்ணலையே.. என்று வருத்தப்பட்டு கண்களில் கண்ணீர் வழிய புறாக்குஞ்சுகளை பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.

“ரோஜா என்னம்மா பண்ணுற” என்று அவளின் தோளைத்தொட்டார் வனிதா.. கண்ணீரை துடைத்துகொண்டவள் அத்தை சும்மா தோட்டத்தை வேடிக்கை பார்த்திட்டிருந்தேன் என்று இதழ் விரித்தாள்.. அவள் கண்கள் கலங்கியிருந்ததை பார்த்தவர் “என்னடா அம்மாகிட்ட பேசணும்னு தோணுதா.. நீ சாப்பிட்டு முடி நான் அம்மாவுக்கு போன் பண்ணித்தரேன்” என்று அவளை சாப்பிடக்கூப்பிட்டார்.

“அத்தை எனக்கு பசிக்கல” என்று வர மறுக்க..

“நீ சாப்பிடலைனா நானும் சாப்பிட மாட்டேன்” என்று ரோஜாவின் அருகே வந்து நின்றாள் மங்கை.

“சரி நான் சாப்பிட வரேன் மங்கை” என்று சிறு சிரிப்புடன் மங்கையுடன் சாப்பிட வந்தாள் ரோஜா.

ரோஜா சாப்பிட்டு முடித்ததும்.. வனிதா வேணிக்கு போன் போட போன் சுவிட்ச் ஆப் என்றே வந்தது.. தேஜாவுக்கு போன் பேசி முடித்து ரோஜாவுக்கு போன் போட போக அங்கே வந்த ஜீவா “யாருக்கு போன் போடற உன் மூத்த பொண்ணுக்கு போன் போடுறீயா.. தொலைச்சுடுவேன் பார்த்துக்கோ” என்று போனை பிடுங்கி சுவிட்ச் ஆப் செய்து வைத்துக்கொண்டார்.. வனிதா பலமுறை போன் செய்து பார்க்க சுவிட்ச் ஆப் என்றே வந்தது.. ரோஜாவுக்கு கண்ணை கரித்துக்கொண்டு வந்தது.

திவாகரோ “நாளைக்கு நான் உன்னை அப்பா வீட்டுக்கு கூட்டிட்டுப் போறேன் ரோஜாம்மா” என்றதும்.

“மாமா நாம அப்பா வீட்டுக்குப் போக வேண்டாம்.. அங்க போனா கண்டிப்பா என் கூட அப்பா பேச மாட்டார்.. உங்களையும் அவமானப்படுத்தி பேசுவார்” என்றவள் அழுதுகொண்டே அறைக்கு சென்றுவிட்டாள்.

திவாகருக்கோ இதற்கு காரணமாக இருந்த அபிநந்தன் மீது தான் கோவம் வந்தது.. அவன் படிப்பு முடிச்சு இந்தியா வரட்டும் அவனுக்கு இருக்கு என்று மகனை திட்டவும் செய்தார்.

சாப்பிட்டு விட்டு மங்கையின் அறையில் வந்து படுத்தவளுக்கு பொட்டு தூக்கம் வரவில்லை.. தன் கழுத்தில் புரண்ட மஞ்சள் கயிறை தொட்டுப்பார்த்துக்கொண்டாள்.. இவன் பாட்டுக்கு என் கழுத்துல தாலி கட்டி என்னை எங்கப்பா அம்மா கிட்டயிருந்து பிரிஞ்சு கூட்டிட்டு வந்துட்டு, லண்டனுக்கு படிக்க ஜாலியா துரை கிளம்பிட்டாரு.. நான் இங்க தனியா கிடந்து அவஸ்தை படுறேன்.. எத்தனை முறை இப்போதைக்கு தாலி கட்ட வேண்டாமென்று கெஞ்சினேன் கேட்டானே அரக்கன்.. தன் கழுத்தில் தாலி கட்டிய தருணத்தை நினைத்துப்பார்த்தாள் பெண்ணவள்.

ஏர்போர்ட் சென்றவன் பாஸ்போர்ட் செக்கிங் முடிந்து ப்ளைட்டில் ஏறியவன் கண்ணை மூடி உட்கார ரோஜாவின் முகம் வந்து போனது.. அவள் கழுத்தில் தாலி கட்டிய தருணத்தை அவனும் நினைத்துப் பார்த்தான்.

ஜீவா.. ரோஜாவிடம் நாளனைக்கு உனக்கும் அபிக்கும் நிச்சயதார்த்தம் என்று சொல்லியவுடன் அந்த இரவு அவளுக்கு தூக்கமே வரவில்லை.. அபியிடம் சொல்லிவிடணும் என்று எண்ணினாள்.. அபிநந்தனிடம் தன் காதலை ஒருநாளும் கூறியதில்லை.. ஆனால் அபி தனக்கு முத்தம் கொடுக்கும்போதே அவனிடம் தன் தேகம் குழைந்து போகிறேதே? அதற்கு காரணம் அவளுக்கும் தெரியாமல் அவள் ஆழ் மனதில் இருக்கும் காதல்தான் என்று தெரிந்தவள் உடனே அபிக்கு போன் போட்டுவிட்டாள்.. ரிங்கும் ஆனதும்… உடனே கட்செய்யப் போக.. அவன் அன்டன் செய்து விட்டான் .

“ஹலோ ரோஸ் என்ன இந்த நேரத்துல போன் பண்ணியிருக்க.. எப்பவும் மாமன் நினைப்பாவே இருக்க போல.. நேர்ல பார்த்தா தான் என்னை தொடாதீங்க ப்ளீஸ்னு கெஞ்சுவ.. இப்ப என்ன இந்த மிட் நைட்ல போன் செய்திருக்க என்ன விசயம் சொல்லுடி” என்றான் கொஞ்சலாக.

ரோஜாவோ “நீ..நீங்க இப்ப இங்க வரமுடியுமா” என்றாள் விசும்பலுடன்.. அவளுக்கு அபியுடன் பேசும்போது கண்ணீர் வந்துவிட்டது.. இதுநாள் வரை தன் காதலை சொல்லாமல் வைத்திருந்தவளுக்கு கௌதமுடன் நிச்சயதார்த்தம் என்றதும் பெண்ணவளின் காதலை அவனிடம் சொல்ல முடிவெடுத்துவிட்டாள்.

“ஏய் என்னடி எதுக்கு அழற இப்ப” என்றவன் நைட் உடையிலிருந்து பேண்ட் சர்ட் மாட்டிக்கொண்டே போனில் பேசியவன் கார் கீயை எடுத்து கொண்டவன் ரோஜாவின் வீட்டுக்கு வந்துகொண்டிருந்தான்.

“அ.அது வந்து நாளைனைக்கு எனக்கும் கௌதமுக்கும் நிச்சயதார்த்தம்னு அ..அப்பா சொல்லியிருக்காரு” என்றதும்..

“நிச்சயம்தான சொல்லியிருக்காங்க.. நாம கல்யாணமே பண்ணிக்கலாம் ரோஸ் பேபி” என்றான் கூலாக.

“எ.என்ன பேசறீங்க அபி ஒருத்தன்கிட்ட முத்தம் வாங்கிட்டு கௌதம எப்படி கல்யாணம் பண்ணிக்க முடியும்.. நான் கௌதம்கிட்ட நாளைக்கே பேசிடுறேன்” என்றாள்.. அப்பவே கவுதம் கிட்ட ரோஜா பேசிருந்தாள் பல பிரச்சனைகளுக்கு முற்று புள்ளி வைத்திருக்கலாம்.

“சும்மா அவசரப்படாத தோட்டத்துப்பக்கம் கதவை திறந்து விடு வெளியே நிற்குறேன்”

“என்னது எங்க வீட்டுக்கு வந்துட்டீங்களா? ஆமாடி சீக்கிரம் வந்து கதவை திறந்துவிடு” என்று அவசரப்பட்டான்.

பக்கத்தில் படுத்திருந்த தேஜாவை பார்க்க அவளோ குறட்டை விட்டு தூங்கிக்கொண்டிருந்தாள்.

முகத்தில் வடிந்த வியர்வையை துடைத்துவிட்டு கதவை திறந்து தோட்டத்துப்பக்கம் வந்தவள் அறைக்கதவை தாழ்போட்டு திரும்ப.. அபிநந்தனின் அணைப்பில் தான் நின்றாள் ரோஜா.

“விடுங்க அபி நேரம் காலம் தெரியாமல்” என்று அவனின் அணைப்பிற்குள் நெளிந்தாள்..

“கட்டியணைக்க நேரம் காலம் தேவையில்லை ரோஸ் பேபி” என்று அவள் கன்னத்தில் முத்தம் வைத்துகொண்டே அவன் கூற..

“நான் சீரியஸா பேசத்தான் உங்கள கூப்பிட்டேன் இப்படி ரொமான்ஸ் பண்ண இல்ல” என்று கோபமாக பேசினாள்..

தன் பிடியை தளர்த்தியவன் “என்னால உன்னை அணைச்சு பிடிச்சாதான் எனக்கு பேசவே வரும்” என்றான் அவளது கழுத்தில் முகம் புதைத்து.

“அச்சோ அபி என்னை பேச விடுங்களேன்..அப்பா வந்தா ரெண்டு பேரையும் கொன்னே போடுவாரு” என்று பயந்து பேசினாள்.

“டென்சன் ஆகாத பேபி.. சொல்லு நான் கேட்குறேன்” என்று அவளை விட்டிருந்தான்..

“அப்பா எனக்கும் கௌதமுக்கும் மேரேஜ் பண்ணி வைப்பேனு சொல்லிட்டாரு”

“அது எல்லார்க்கும் தெரிஞ்ச விசயம்தானே பேபி.. நீ கூட கௌதமை பிடிக்கும்னு என்கிட்ட சொல்லியிருக்க” என்று அவளை சீண்டிப்பார்த்தான்.

“விளையாடுறீங்களா” என்று அவனை முறைத்தாள்..

“நான் உன்கிட்ட விளையாட ஆரம்பிக்கல ரோஸ் பேபி” என்றான் கண்ணடித்து..

“ஸ்ப்பா இந்த நிச்சயதார்த்தம் நடக்க கூடாது ப்ளீஸ் எப்படியாவது நிறுத்துங்க” என்று கூறினாள் முகத்தை சோகமாக வைத்து.

“நீ என்னை லவ் பண்ணுறனு என்கிட்ட சொல்லவே இல்லை” என்றான்.

“உங்க மேல லவ் இல்லாமதான் இந்த இரவு நேரத்துல உங்கப் பக்கம் நின்னு பேசுறேனா” என்றாள் அவனை முறைத்துப்பார்த்து

“இப்ப என்கிட்ட லவ் ப்ரோப்போஸ் பண்ணு” என்றான்..

“நான் மாட்டேன்” என்று திரும்பி நின்றாள்..

“நீ ஐ லவ் யூ சொன்னாதான் நான் இந்த நிச்சயம் நடக்காத பண்ணுவேன்” என திரும்பி நின்றவளை தன் பக்கம் திருப்பி நிறுத்தினான்.

அவளுக்கோ வெட்கம் வந்து தொலைத்தது.. கன்னங்கள் ரெண்டும் சிவந்து போனது.

அவள் முகத்தை கையில் தாங்கி பிடித்து அவன் முகம் பார்க்கச் செய்தான்..

அவள் கண்ணை திறக்காமல் மூடியிருந்தாள்.. அவளது படபடக்கும் இமைகளுக்கு மெல்ல தன் இதழால் முத்தம் கொடுத்தான்.. கண்களை திறந்தவள் அவனது காந்தமாய் ஈர்க்கும் கண்ணைப்பார்த்தவள் “ஐ.லவ். யூ” என்றாள்.. மீண்டும் கண்ணை மூடிக்கொண்டாள்.

அடுத்த நிமிடம் அவளது இதழ்கள் அவனது இதழ்களுக்குள் சிறைப்பட்டு போனது.. இதழை நாவு சாவியில் திறந்து அவளது நாவோடு முத்த யுத்தம் நடத்தினான்.. அவனது முத்த யுத்தத்தில் தோற்றுப்போனாள் பெண்ணவள்.. அப்படியே தூக்கி அங்கேயிருந்த ஊஞ்சலில் உட்கார்ந்து அவளை மடியில் வைத்துக்கொண்டு “கண்டிப்பா நிச்சயதார்த்தம் நடக்காதுடி.. நான் பார்த்துப்பேன்” என்றவன் “ஏண்டி இத்தனை நாளாய் உன் காதலை என்கிட்ட சொல்லாம என்னை தவிக்க விட்ட.. நான் உன் சீர் அப்ப உன்னை தொடும்போது அப்படி அழுத” என்று அவளது கன்னத்தில் கன்னம் வைத்து தேய்த்தபடி கேட்க.

“ஆமா அய்யா அந்தனைக்கு புல் சரக்கு.. பர்ஸ்ட் என்னை தொடும்போது சரக்கடிச்சிட்டு வந்து தொட்டா எந்தப் பொண்ணுக்கு பிடிக்கும்.. அது மட்டுமா எப்போ பார்த்தாலும் அரக்கன் மாதிரி என்கிட்ட வந்து உரசினா உன்கிட்ட லவ் எப்படி சொல்வேன்.. அதுவும் அப்பாவ நினைச்சா எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்கு அபி” என அவனது நெஞ்சத்தில் சாய்ந்து கொண்டாள்.

அவளது பிறை நெற்றியில் முத்தம் கொடுத்தவன் பாக்கெட்டில் வைத்திருந்த தாலியை கையில் எடுத்தவன் “ரோஸ் பேபி இதோ இந்த பௌர்ணமி நிலவு சாட்சியா இப்பவே உன் கழுத்துல தாலி கட்டுறேன்” என்றான்..

நெஞ்சில் சாய்ந்திருந்தவள் எழுந்து அவன் முகம் பார்த்து “அச்சோ வேணாம் வேணாம் அபி.. இது தப்பு அப்பாவுக்கு தெரிஞ்சா கொன்னே போடுவாரு” என்று அவள் மறுக்க.. அபிநந்தனுக்கு கோவம் வந்துவிட்டது..

“அப்போ நாளனைக்கு அந்த கௌதம்கூட மோதிரம் மாத்திக்கோ” என்றான் சீற்றத்துடன்..

“என்ன பேசுறீங்க அபி” என்று அவளுக்கு கண்ணீர்தான் வந்தது.

“ஏய் அழாதடி எனக்கு எரிச்சலா இருக்கு.. எப்போ பார்த்தாலும் டேம்டை திறந்துவிட்டுற” என்று எரிந்து விழுந்தான் அவளிடம்.

“திவாகர் மாமாகிட்ட நம்ம லவ் சொல்லி அப்பாகிட்ட வந்து பேச சொல்லுங்களேன் அபி” என்றாள்.

“ஆமாடி எங்க அப்பா நான் சொல்லி கேட்பாரு பாரு.. மாஸ்டர் படிச்சுட்டு அப்புறம் போய் கேட்குறேன்.. இல்லைனா எனக்கு ஒரே பாடமா எடுப்பாரு இப்ப தாலி கட்டிடுறேன்.. நான் மாஸ்டர் படிச்சுட்டு வந்து எங்கப்பா விட்டு உங்கப்பாகிட்ட பேச சொல்லுறேன்.. இப்ப தாலி கட்டுறேன்” என்று அவள் கழுத்தில் தாலி கட்ட போக

“வேணாம் அபி ப்ளீஸ்” என்றாள்.

அவனோ கோபித்துக்கொண்டு எழ.. அவன் கையை பிடித்தவள் “கட்டுங்க” என்று தலை குனிந்து கொண்டாள்.

“முகத்தை சிரிச்சு வைடி.. அப்பதான் எனக்கும் தாலி கட்ட மனசு வரும் என்று கூறியதும் மெதுவாக சிரித்தாள்.. இப்ப எப்படியிருக்க தெரியுமா என்றவன் இந்த பௌர்ணமி நிலா சாட்சியா வைச்சு தாலி கட்டுறேன்டி” என்றவன் அவள் கழுத்தில் மூன்று முடிச்சு போட காற்று வீச தோட்டத்தில் மரம் செடிகள் ஆட அதிலிருந்த பூக்கள் எல்லாம் அவர்களுக்கு ஆசிர்வாதம் செய்தது.

தாலி கட்டி முடித்தவன் “பார்த்தியா ரோஸ் பேபி நமக்கு வானமும் பூமியில் மரத்தில் உள்ள பூக்களும் ஆசிர்வாதம் செய்யுது” என்று அவள் நெற்றியில் முத்தம் கொடுத்தான்.. அவளுக்கு கண்ணீர் வந்து விட்டது.. அவளது கண்ணீரை துடைத்துவிட்டவன் “இனி உன் கண்ணுல தண்ணி வரக்கூடாது பேபி” என்றான் அவளை இறுக்கி அணைத்தபடி.

“இதுக்குத்தான் நான் உங்ககிட்ட லவ் சொல்ல வேணாம்னு இருந்தேன்.. லவ் சொன்னா என்கிட்ட எல்லை மீறி நடப்பீங்கனு தான் உங்களை வெறுப்பது போல இருந்தேன்” என்று இதழை கோணினாள்.

அவள் இதழை தன் இதழ்கொண்டு கவ்விக்கொண்டு இருளான இடத்திற்கு அவளை தள்ளி வந்தவன்.. அவளது மலர்கொங்கைகளை கைக்கொண்டு மலரச்செய்தான் ஆடைகளுக்கு மேலாக.. “விடுங்க அபி யாராவது வந்தா தப்பா போய்டும்” என்று சிணுங்கினாள்.

“நீ இப்ப என் பொண்டாட்டி.. யார் வந்தாலும் எனக்கு பயம் கிடையாது” என்று அவளை சுவற்றோடு சாய்த்து கொண்டு அவளை தாபமாக பார்த்தவன்.. “கொஞ்சமா உன்னை எடுத்துக்குறேன்” என்றவன் அவள் பேச வரும் முன் அவளது பாலாச்சுளை அதரத்தை கவ்விக்கொண்டு முத்த சஞ்சாரம் புரிந்தான்.. இதழ் விட்டு பிரிந்து கழுத்தோரம் மீசையெனும் தூரிகை கொண்டு அவளது கழுத்தை கூச செய்தான்.. மொட்டாக இருந்தவளை மலராக மலரச்செய்தான்..

“அபி ப்ளீஸ் வே.வேணாம்” என்று அவள் வாய் மொழிதான் சொன்னது.. அவளது உடல்மொழி அவனது தொடுகையை விரும்பியது.. அப்படியே அவளது டாப்பை தள்ளி அவளது இடுப்பை கை கொண்டு தழுவ ஆரம்பித்தான்.. நாபி புள்ளியில் விரல்கள் கோலம் போட.. பெண்ணவளின் வயிற்றுக்குள் பட்டாம்பூச்சி பறக்கத்துவங்கிது.. அவனது கைகள் அவளது மென்மை பந்துகளை கை கொண்டு தொட்டு விளையாட.. துடித்து அடங்கினாள் பெண்ணவள்.. அவன் கை கொண்டு இரசித்ததை இதழ்கொண்டு ருசிக்க அவனது கண்களால் சம்மதம் வாங்க.. அவளோ உதடு கடித்து நின்றாள்.. அப்படியே டாப்பை மேல தளர்த்தி அவளது கரும்முத்து சிப்பியை சுவைக்க ஆரம்பித்தான்.. அவளோ அவனது பின் தலைமுடியை அழுத்தி பிடித்துக்கொண்டாள்.. அவனோ எல்லை மீற துடிக்க.. சாலையில் வண்டியின் ஹாரன் சத்தம்கேட்டு பெண்ணவளுக்கு உணர்வு வந்துவிட அபி விடுங்க போதும் என்று அவள் கெஞ்ச.. இவன் இன்னும் வேணும் என்று மிஞ்சினான்.. தன் பலத்தை திரட்டி அவனை தள்ளிவிட சிறு பிள்ளையிடமிருந்து ஐஸ்கீரிமை பரித்தது போலிருந்த அவனுக்கு.

“நேரமாச்சு அபி கிளம்புங்க.. அப்பா எழுந்துட்டா ரெண்டு பேரையும் இங்கேயே வெட்டி போடுவாரு” என்று பயந்து பேசினாள் ரோஜா.

அவனோ அவள் கேட்கும் கேள்விக்கு பதில் சொல்லாமல் “ஏய் இப்பவே உன்னை எங்க வீட்டுக்கு கூட்டிட்டுப் போகவா” என்று அவளை அணைக்க வர.. “போதும் அபி காலேஜ் வருவேன்ல அப்போ பார்த்துக்கலாம் என்றவள்.. நாளைக்கு நிச்சயதார்த்தம் நடக்க கூடாது அபி ப்ளீஸ் நீங்கதான் எதாவது பண்ணனும்” என்று கெஞ்சினாள்.

“நாளனைக்குதானே நிச்சயதார்த்தம் நடக்காதுடி” என்று அவளில் ஆழப்புதைத்தவன் மெல்ல விலகினான்.

“போடா போடா அரக்கப்பயலே என் லிப்ஸ் புண்ணாகிட்ட” என்று அவனை தள்ளிவிட்டு அறைக்குள் ஓடிச்சென்று கதவை தாழ் போட்டுக்கொண்டாள்..

ஆனால் அடுத்தநாளே ஜீவா நிச்சயதார்த்தத்தை வைப்பார் என்று இருவருக்கும் தெரியாமல் போனது.. அதற்குள் பல கலாட்டாக்கள் நடந்துவிட்டது.

இருவரும் அன்றைய நிகழ்வுகளை எண்ணி தூங்கியிருந்தனர்.

21 அகம் கொய்த அரக்கனே

அடுத்த நாள் காலையில் ரோஜாவும் மங்கையும் காலேஜ் கிளம்பிக்கொண்டிருந்தனர்.. ஜீவாவின் கார் சத்தம் கேட்டதும் வாசலுக்கு ஆசையாக ஓடி வந்து பார்த்தாள்.. ஜீவாவும் வேணியும் தான் வந்திருந்தனர்.. அவளது உடைமைகளை கொண்டு வந்திருந்தனர்.. ஜீவா காரிலிருந்து இறங்கியதும் புறம் கை கட்டி திரும்பி நின்று கொண்டார்.. வேணியோ கைகளை பிசைந்து படி நின்றிருந்தார்.. வீட்டிலிருந்து கிளம்பும்போதே “உன்னோட மூத்த பொண்ணுகிட்ட போய் கொஞ்சிக்குழாவிக்கிட்டிருந்த உன்னையும் அங்கேயே விட்டுட்டு வந்துடுவேன் பார்த்துக்கோ” என்று வேணியை மிரட்டித்தான் கூட்டிவந்திருந்தார் ஜீவா.

“வாங்கம்மா வாங்கப்பா” என்று இருவரையும் வீட்டுக்குள் கூப்பிட்டாள் ரோஜா.. வேணி ஜீவாவை பார்க்க “பேசு” என்று கண்ணால் சைகை காண்பித்தார்.

“நாங்க ஒண்ணும் உன் கூட ஒட்டி உறவாட வரலம்மா.. உனக்கு கொடுக்க வேண்டிய சீர்வரிசையெல்லாம் செய்துடணும்ல அதைதான் கொண்டு வந்திருக்கோம்.. நாளை பின்ன எங்களை யாரும் குத்தம் சொல்லக்கூடாதுல” என்று ஜீவா தன்னிடம் சொல்லியதை மகளிடம் சொன்னார் வேணி.

லாரி நிறைய வீட்டு உபயோகப்பொருள்கள் வந்திறங்கியது.. அதை இறக்கி வைப்பதற்கு கூட ஆட்களும் வந்திருந்தனர்.

பேச்சு சத்சம் கேட்டு திவாகரும் வனிதாவும் வாசலுக்கு வந்துவிட்டனர்.. ரோஜா வேணியுடன் பேசிக்கொண்டிருப்பதை பார்த்த இருவருக்கும் கோபம் தான் வந்தது.. இந்த இடத்தில் நாம பேசக்கூடாது என்று அமைதியாக நின்றிருந்தனர் இருவரும்.

“ம்மா என்கிட்ட அப்பாவ பாசமா பேச சொல்லுங்க.. நான் உங்க சீர்வரிசையெல்லாம் நான் இப்பவே ஏத்துக்குறேன்.. எங்க வீட்டு ஆளுங்ககிட்ட எங்கப்பா வீட்டு சீதனம்னு பெருமையா சொல்லிக்குவேன்.. உங்க கடமையை மட்டும் செய்ய வந்திருக்கனு மனுசு கஷ்டம்மா இருக்கம்மா” என்று ஆதங்கமாய் பேசினாள்.. இது நம்ம புள்ளை ரோஜாவ பேசுவது என்று வேணி விழி விரித்து ஆச்சிர்யப்பட்டு பார்த்திருந்தார் ரோஜாவை.

ஜீவாவின் மனத்துக்குள் வருத்தம் இருக்கத்தான் செய்தது.. ஆனால் ரோஜா தன்னை ஏமாற்றி தாலி கட்டி கொண்டதை அவரால் ஏத்துக்கொள்ள முடியவில்லை.. மன்னிக்கவும் இப்போதைக்கு மனமில்லை அவருக்கு.

ஜீவாவோ “தப்பு செய்துட்டு இவ்ளோ தூரம் பேசுறியா நீ!.. உன்னை நான் உடனே மன்னித்து வாமா ரோஜானு தலையில் தூக்கி வைச்சு கொண்டாடணுமா என்ன? உன் கூட பாசமா பேசற அளவுக்கு நீ நடந்துக்கலையேமா என்று ரோஜாவிடம் சினத்துடன் பேசியவர் அவள் பக்கத்தில் நின்ற வனிதாவிடம் “நான் என் கடமையை சரியாய் செய்யணும்.. என்னை ஊருக்குள்ள என் பொண்ணுக்கு சீர் கொடுக்கலைனு தப்பாய் யாரும் பேசக்கூடாதுமா .. ரோஜாவுக்குனு இந்த பண்ட பாத்திரமெல்லாம் வாங்கி வைத்தது.. இதைக்கொடுக்கதான் வந்தோம்” என்று சீற்றமாக பேசினார்.. வேணி கணவனை எதிர்த்து எதுவும் பேசமுடியாமல் கையை பிசைந்து நின்றிருந்தார்.

“அண்ணா நான் உங்களை எதிர்த்து பேசுறேனு தப்பா எடுத்துகாதீங்க.. என் மருமகளே உங்க வீட்டுப்பொருளை வேண்டாம்னு சொல்லிட்டா.. அதுக்குமேல உங்க வீட்டு பொருளை நான் கொண்டுபோனா என் மருமகளுக்கு என்ன மரியாதை இருக்கு.. நாங்க என் மருமகள் என்ன விரும்பறாளோ அதைத்தான் செய்வோம்” என்று ஜீவாவுக்கு பதிலடி கொடுத்தார்.

ஜீவா இதற்கு மேல் பேசமுடியாமல் போக.. ரோஜாவை மன்னிக்க ஏத்துக்கொள்ள முடியாமல் காருக்குள் ஏறினார்.. வேணியோ “ரோஜா நல்லாயிருடி” என்று வாழ்த்தியவரை..

“அங்க என்ன இன்னும் பேசிட்டிருக்க.. வரீயா? இல்ல இங்கேயே இருக்கற ப்ளான்ல இருக்கியா” என்று அதட்டல் போட்டார் ஜீவா.. கண்ணீருடன் காரில் ஏறினார் வேணி..

“இப்ப எதுக்கு அழுகுற.. உன் புருசன் இன்னும் உயிரோடதான் இருக்கேன்” என்று வேணியிடம் கடுப்புடன் பேசினார் ஜீவா.

வேணியோ வாய் திறந்து பேசினாள் வம்பு என்று எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக அமர்ந்திருந்தார்..

ஜீவா கார் சென்றதும் “அத்தை அப்பா என்னை மன்னிக்கவே மாட்டாங்களா.. நான் என்ன கொலை குத்தமா செய்துட்டேன்” என்று வனிதாவை கட்டிக்கொண்டு அழுதாள் ரோஜா.

வனிதாவோ “ரோஜா அழறத நிறுத்து… உன்னை தேடி ஜீவா அண்ணாவே வருவாரு.. அந்த நாள் சீக்கிரம் வரும்மா” என்று முதுகை ஆதரவாய் தடவிக்கொடுத்தார் வனிதா.. திவாகருக்கு அபிநந்தன் மேல்தான் கோபம் வந்தது.. அவன்தானே ரோஜா அழுவதற்கு மூலகாரணம் என்று

ரோஜாவை வீட்டுக்குள் கூட்டிச்சென்ற வனிதா அவளை சாப்பிட சொல்ல

“எனக்கு வேண்டாம் அத்தை பசிக்கலை” என்று அவள் சாப்பிட மறுக்க..

“நேத்து நைட்டும் நீ சரியா சாப்பிடலைடா.. இப்ப சாப்பிடாம காலேஜ்க்கு போனா எப்படி பாடத்துல கவனம் செலுத்த முடியும்.. சும்மா அழுதுகிட்டேயிருந்தா உன்னோட ஹெல்த் பாதிக்கும்டா.. அப்பா பேசிதை மனசுல வச்சுக்காம படிப்புல கவனத்தை செலுத்து.. நான் ஏற்கனவே உன்கிட்ட சொல்லியிருக்கேன் ஜீவா உன்னை பொண்ணா ஏத்துக்கற நாள் சீக்கிரம் வரும்னு.. இப்ப அழுகாம சாப்பிட்டு காலேஜ் கிளம்பி போடா தங்கம்” என்றார் அவள் கன்னம் வருடி

வனிதாவுக்காக கொஞ்சமே சாப்பிட்டு மங்கையும் ரோஜாவும் காலேஜ் கிளம்பிச்சென்றனர்.

யசோதா வீட்டில் இன்னும் தூக்கிக்கொண்டிருந்தாள் தேஜா.. யசோதாவும் தூங்கட்டும் என்று விட்டுவிட்டார். ஜாக்கிங் சென்று வநத கௌதமோ “ம்மா காபி” என்று வியர்வையை துடைத்து சோபாவில் உட்கார்ந்தான்.

காபியுடன் வந்த யசோதாவோ கௌதம் கையில் காபியை கொடுக்க.. அவனும் வாங்கி ஒரு மிடறு குடித்ததும் .. “ம்மா காபி வேணும்” என்று கண்ணைமூடிக்கொண்டே அறையிலிருந்து சத்தம் போட்டாள் தேஜா.. அவளுக்கு இன்னும் எங்கே இருக்கிறோம் என்று கூட நியாபகம் இல்லாமல் உறங்கிக்கொண்டிருந்தாள்..

“இதோ கொண்டு வரேன் தேஜா கண்ணு” என்று காபியை எடுத்து வர சமையல் கட்டுக்குள் ஓடினார் யசோதா..

தேஜா கண்ணை திறந்து பார்த்தாள்.. அச்சோ நாம அத்தை வீட்ல இருக்கோம்னு எழுந்தவள் மணியை பார்க்க அது ஏழு மணியை தாண்டியிருக்க அடித்து பிடித்து எழுந்து குளியலறை சென்றவள் முகம் கழுவி விட்டு இரவு போட்டிருந்த நைட் பேண்ட் டிசர்ட்டுடன் தான் வெளியே வந்தாள்..

ம்ம் இன்னும் இந்த கும்பகர்ணி எழுந்துகல போலயே என்று காபியை குடித்து முடித்தவன் தன் அறைக்குச் சென்றான்.. அவன் அறைக்கு போக தேஜாவின் அறையை தாண்டித்தான் போக முடியும் அவனும் தேஜா அறைப்பக்கம் வர.. தேஜாவோ அத்தை தன்னை நேரமே எழுத்துகலனு திட்டுவாங்களோவென்று அறையை விட்டு வேகமாக நடந்து வந்தவள் கௌதமின் மேல் மோத அவள் கீழே விழாமல் இருக்க அவளது இடுப்பை பிடித்து அவளை தாங்கினான் கௌதம்.. அவள் முகத்தை அப்போதுதான் பார்த்தான்.. குழந்தைதனமாக பால் வடியும் முகம்.. முட்டை கண்ணை கொண்டு உருட்டி உருட்டி பயத்தில் விழித்துக்கொண்டிருந்தாள்.. அவளது கன்னங்களோ பப்பாளி போல பளபளத்தது.. அவளின் ரோஸ் நிற இதழ்கள் பயத்தில் துடித்ததுக்கொண்டிருந்தது.

அவன் அவளது இடுப்பை அழுத்தப்பற்றியிருக்க.. அவளுக்கோ வலியெடுக்க ஆரம்பித்தது.. “மாமா இன்னும் எவ்ளோ நேரம் என்னையே பார்த்திட்டிருப்ப.. வயிறு பசிக்குது.. காபில பிஸ்கட் நனைச்சு சாப்பிடணும் மாமா.. நீ என் இடுப்பை அழுத்தி பிடிச்சிருக்க அது வேற வலிக்குது.. கொஞ்சம் என்னை விடுறீங்களா” என்று கண்ணை உருட்டி உருட்டி பார்த்தாள் கௌதமை.

இத்தனை நாள் அவளது கண்களை தவிர வேறெதையும் அவன் பார்த்து பேசியதில்லை.. இன்றோ தன் அணைப்பில் அவளை வைத்திருப்பது அவனுக்கு புதுவித மாற்றத்தை கொடுத்தது.. ஆனால் தேஜாவுக்கு எந்த வித மாற்றமும் தோன்றிய அறிகுறியே அவள் முகத்தில் இல்லை.. சாப்பிடுவதில் குறியாக இருந்தாள் பெண்ணவள்.. இதில் அவளது டிசர்ட் பட்டன் கழண்டு அவளின் வனப்புகள் சற்று எட்டி பார்க்க.. தலையை உலுக்கிகொண்டவன் அவளை மெதுவாக தன்னிடமிருந்து விலக்கிவிட்டு தன் அறைக்குள் சென்றுவிட்டான்.

யசோதவோ தேஜாவுக்கென காபியும் பிஸ்கட்டும் ட்ரேயில் வைத்துக்கொண்டு வர.. “அத்தை ரொம்ப பசிக்குது” என்று டிரேயை வாங்கியவள் சோபாவில் அமர்ந்து காபியில் பிஸ்கட்டை தொட்டு சாப்பிட ஆரம்பித்தாள்.

அச்சோ இவ இன்னும் விளையாட்டு பிள்ளையாவே இருக்காளே!. சரி நாள் போக்கு நாம குடும்பம் எப்படி நடத்தனும்னு சொல்லிக்கொடுத்துடுவோம் என்று எண்ணிக்கொண்டிருக்கையில் ஜீவாவும் வேணியும் வீட்டுக்குள் வந்தனர்.

நைட் டிரஸுடன் காபி குடித்துக்கொண்டிருந்த தேஜாவை பார்த்த வேணிக்கு கோபம்தான் வந்தது.. ஜீவாவோ ரோஜா பேசியதையே நினைத்துக்கொண்டிருந்தார்..

“வாங்க அண்ணா வாங்க அண்ணி” என்று இருவரையும் வரவேற்று காபி போட சமையல்கட்டுக்குள் சென்றுவிட்டார்.

“ஏய் தேஜா என்னடி குளிக்காம கொள்ளாம காபி குடிக்கிறயா” என்று திட்டிக்கொண்டே அவள் பக்கம் வந்து உட்கார்ந்தார் வேணி.

“உன்னோட பாட்டு இல்லாம இன்னிக்குதான் நான் நிம்மதியா காபி குடிச்சேன்மா.. சரியான நேரத்திற்கு என்னை திட்ட வந்துட்ட.. அத்தை எவ்ளோ நல்லவங்க தெரியுமா நான் காபி கேட்டதும் உடனே போட்டு குடுத்துட்டாங்க.. உன்னை போல சும்மா சும்மா என்னை திட்டமாட்டாங்க அத்தை” என்று இதழை கோணினாள்.

அது வரை ரோஜாவை பற்றி சிந்தனையில் இருந்த ஜீவா தேஜா வேணியை எதிர்த்து பேசியதை கேட்டவர் “தேஜா அம்மாகிட்ட இப்படி பேசக்கூடாதுடா.. இது நீ வாழ வந்த வீடு.. நாளையிலிருந்து நேரமே எழுந்து குளிச்சிட்டு அத்தைக்கு சமையல் கட்டுல ஹெல்ப் பண்ணனும் சரியா” என்று தன்மையாக கூறினார் ஜீவா.

“சரிங்கப்பா நாளையிலிருந்து நான் நேரமே எழுந்துக்குறேன்” என்று காபி டம்ளரை எடுத்துக்கொண்டு சமையல் கட்டில் வைத்தவள் குளிக்க சென்றுவிட்டாள்.

காபி போட்டு வந்த யசோதா ஜீவாவுக்கும் வேணிக்கும் கொடுக்க அப்போதுதான் குளித்த “கரண் வாங்க மாமா எப்ப வந்தீங்க” என்று கேட்டுக்கொண்டே ஜீவாவின் அருகே உட்கார்ந்தார்.

“இப்போதான் மாப்பிள்ளை வந்தோம்.. மாப்பிள்ளையை மறுவீட்டுக்கு கூப்பிட வந்திருக்கோம்” என்றார் குறுநகையுடன்

கௌதம் குளித்து முடித்து கையில் பேங்க் வேலைக்கான ஆர்டர் காபியுடன் ஹாலுக்கு வர.. ஜீவாவையும் வேணியையும் பார்த்தவனுக்கு சங்கடமாய் தோன்றியது..

கௌதமின் முகத்தை பார்த்த யசோதா “கௌதம் ஜீவா மாமா உன்னை மறுவீடு அழைச்சிட்டு போக வந்திருக்காங்கப்பா” என்றார் அவன் மனதை அறிந்தவராக..

“வாங்க மாமா! வாங்க அத்தை!” என்று கொஞ்சம் பதட்டத்துடன்தான் அவர்கள் பக்கம் சென்றான்..

கரண் பக்கத்தில் உட்கார்ந்தவன் “மாமா நான் பண்ணினது பெரிய தப்புதான் என்னை மன்னிச்சிடுங்க” என்றான் மெதுவாக.

“ம்ம் நடந்ததை மாத்தமுடியாது கௌதம் மாப்பிள்ளை.. மறக்க நினைக்குறேன்.. இனியாவது இந்த தண்ணியடிக்கறதை நிறுத்திடுங்க” என்றார்.

“சரிங்க மாமா” என்றான் அடக்கமாக.

“மறுவீட்டுக்கு உங்களை அழைக்க வந்திருக்கோம்” என்றார் தன்மையாக..

“தேஜாவா கூட்டிட்டு போங்க மாமா எனக்கு பேங்கல வேலை கிடைச்சிருக்கு இன்னிக்கு ஜாயின் பண்ணனும்.. நான் ஈவ்னிங் நம்ம வீட்டுக்கு நேரா வந்துடறேன்” என்றான் மென்நகையுடன்.. ஜீவா தன்னிடம் பேசிவிட்டார் என்ற நிம்மதியில் இருந்தான் கௌதம்..

தேஜா குளித்து முடித்து சுடிதாரில் வந்தாள்.. அவள் எடுத்து வைத்ததும் ஜீன்ஸ் டிசர்ட்தான் ஆனால் வேணிக்கு பயந்து சுடிதார் போட்டுக்கொண்டு வெளியே வந்தாள்.

“தேஜா நம்ம வீட்டுக்கு போகலாமா” என்று வேணி கேட்க.. அவளோ கௌதமை பார்த்தாள்.. பரவாலையே நம்ம பொண்டாட்டி என்னை பார்க்குறாளே என்று சந்தோசப்பட்டவன் “நான் பேங்க் போய்ட்டு ஈவ்னிங் உன்னை வந்து நம்ம வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு வரேன் இப்ப மாமா கூட நீ கிளம்பு தேஜா” என்றான்.

தாய் வீட்டுக்கு போறோம் எல்லா பெண்களுக்கும் பிடிக்கும்தானே தேஜா மட்டும் என்ன விதி விலக்கா.. “சரி மாமா” என்று தலையை ஆட்டினாள்.. ஜீவாவுக்கு தேஜாவது தன் பேச்சை கேட்கிறாளே என்று மனதில் ஆனந்தப்பட்டார்.

“ம்மா நான் கிளம்புறேன்” என்று யாசோவிடம் சொல்லிக்கிளம்பிவிட்டான்.. தன்னிடம் சொல்லாமல் சென்றுவிட்டான் என்று வருத்தம் கொண்டாள் தேஜா.. ஆனால் அதை வெளியில் காட்டிக்கொள்ளாமல் சிரித்த முகமாக நின்று கொண்டாள்.

லண்டனில் அபிநந்தன் மங்கையின் வீட்டில் தங்கிக்கொண்டான்.. அவன் அன்று காலையில் அவன் படிக்கும் காலேஜ்க்கு சென்றான்.. காலேஜ்க்குள் சென்றவன் காலேஜின் பிரம்மாண்டத்தை கண்டு வியந்துதான் போனான்.. அவன் நேரே சென்றதும் ப்ரின்சிபால் அறைக்குத்தான்.. அவனது யூ.ஜி மார்க் சீட்டை காண்பித்து மாஸ்டர் அட்மிஷன் ஆக வந்திருக்கேன் என்றதும் அவன் அனைத்து பாடங்களிலும் டாப் ஸ்கோர் வாங்கியிருந்ததை பார்த்த பிரின்சிபால் உடனே அவனை அட்மிஷன் செய்துவிட்டார்.. “வெல்டன் அபிநந்தன் நீங்க இன்னிக்கே கிளாஸ் அட்டென் பண்ணுங்க” என்று அபிநந்தனுக்கு கைக்கொடுத்தார். “தேங்க்யூ சார்” என்றான் புன்னகையுடன்.

அறையிலிருந்து வெளியே வந்தவன் அட்மின் ஆபிஸ் சென்று தன்னுடைய கிளாஸ் ரூம் எங்கே என்று கேட்டுக்கொண்டு அவனது க்ளாஸ் ரூம் வர.. அங்கே இருந்தவர்கள் எல்லாம் லண்டனில் உள்ள மாணவர்கள்தான்.. இந்தியாவிலிருந்து வந்தவர்கள் யாருமே இல்லை.. அந்த மாணவர்கள் அபிநந்தனை வித்யாசமாக பார்த்தனர்.. அவனோ சிநேகமாக சிரித்துவிட்டு புக்கை விரித்து பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.. அவன் பக்கம் வந்து உட்கார்ந்தாள் எமிலி.. அபிநந்தன் தன்பக்கம் ஒரு பெண் உட்கார்ந்ததும் நிமிர்ந்து பார்த்தான்.. “ஹாய் ஐ.எம் எமிலி” என்று கையை கொடுத்தாள்.. “ஐ.எம் அபிநந்தன் பிரம் இண்டியா” என்று கண்ணைச்சிமிட்டி கைக்கொடுத்தான்.

22 அகம் கொய்த அரக்கனே

அதற்குள் லக்சர்ஸ் வந்து விட இருவரும் பேச்சை நிறுத்திக்கொண்டனர்.. முதல் நாள் அறிமுக வகுப்பு நடந்து முடிந்தது.. அபிநந்தன் யாரிடமும் முகம் கொடுத்து பேசவில்லை.. இருவரும் இன்ட்ரோ பண்ணிய பிறகு அடுத்த வகுப்புகளில் அபிநந்தன் அவளிடம் பேசவில்லை.. ஆளு செம ஹேன்சம்மா இருக்கான்பா.. ஆனால் ஸ்ட்ரிட் ஆபிஸர் போலயே என்று இதழை பிதுக்கிக்கொண்டாள்.

அன்றைய வகுப்புகள் முடிய கிளாசிலிருந்து லைப்ரரிக்கு போகலாம் என்று அங்கே சென்ற அபிநந்தன் ரேக்கிலிருந்து புக்ஸை எடுத்து நோட்ஸ் எடுத்துக்கொண்டிருந்தான்..

“ஹாய் ஹேன்சம்” என்று அவனருகே வந்தமர்ந்தாள் எமிலி.. அபிநந்தன் அவளை நிமிர்ந்து பார்த்து குறுசிரிப்பை மட்டும் கொடுத்து நோட்ஸ் எடுக்கத்துவங்கினான்..

“நானும் அடிக்கடி லைப்ரரிக்கு வருவேன்ப்பா” என்று பேச்சுக்கொடுக்க..

“ஓ! அப்டியா?” என்று அவளை பார்க்காமல் பதில் பேசினான்.

“அபி நீ பொண்ணுங்க கிட்ட பேசமாட்டியா”

“அப்படி இல்லையே.. நீ கேட்கிற கேள்விக்கு பதில் சொல்றேன்தானே” என்று நோட்ஸ் எடுத்து முடித்தவன் அவள் முகம் பார்த்தான்.

“இல்ல நான் தான் உன்கிட்ட வந்ததிலிருந்து பேசிட்டிருக்கேன்.. நீ பேசவேயில்லையே என்கிட்டே” என்று கழுத்தில் கிடந்த டாலரை திருகிக்கொண்டே பேசியவள் தொடர்ந்து நானும் இந்திய பொண்ணுத்தான்ப்பா.. அப்பா இந்தியா.. அம்மா லண்டன்.. அப்பாவும் அம்மாவும் ஏர்கோஸ்டர்.. அப்பா லண்டன் வந்த பிறகு இரண்டு பேரும் லவ் மேரிட் செய்துகிட்டாங்க.. நான் ஒரே பொண்ணுதான்.. அப்பாவும் நானும் ரொம்ப பிரண்ட்ஸா இருப்போம் தெரியுமா” என்று கூறும்போதே அவளது முகத்தில் மகிழ்ச்சி அலை வீசியது.

அப்படியா.. எங்கப்பாவும் இருக்காரே எப்ப பார்த்தாலும் எரிமலை போல என்கிட்ட வெடிச்சுகிட்டேயிருப்பாரு என்று மனதில் எண்ணியவன்.. “யூ ஆர் லக்கி” என்று புன்னகைத்தான்.

“இல்ல அபி நான் லக்கி இல்ல.. அன் லக்கி கேர்ள்.. என் அப்பாவும் அம்மாவும் போன வருசம் விமான விபத்துல இறந்துட்டாங்க” என்று சோகம் ததும்பம் குரலில் கூறியவளின் கண்களில் கண்ணீர் வந்து விட்டது.

“ஓ சாரி எமிலி” என்றான் வருத்தப்பட்டு..

“இட்ஸ் ஓ.கே அபி.. இந்த நிமிசத்திலிருந்து நம்ம ரெண்டு பேரும் ப்ரண்ட்ஸ்” என்று மென் புன்னகையுடன் கையை நீட்டினாள்.

“ம்ம் ப்ரண்ட்ஸ்” என்று இதழ்விரித்து கைக்கொடுத்தான் அபிநந்தன்..

“நீ உன்னைபத்தி என்கிட்ட சொல்லலையே”

“எங்கப்பாவும் அம்மாவும் லவ் மேரேஜ்தான்.. நான் ஒரே பையன்.. ஆனா எனக்கு சித்தி பொண்ணு இருக்கா பேரு மங்கை.. அவள எனக்கு ரொம்ப பிடிக்கும்” என்றான் சந்தோசமாக.. தனக்கு கல்யாணமான விசயத்தை கூறவில்லை.. அது அவசியம் இல்லை என்று நினைத்திருந்தான்..

“சரி நேரமாச்சு நான் கிளம்புறேன்.. நாளைக்கு பார்க்கலாம்.. பை அபி” என்று சிட்டாக ஓடினாள்..

ரோஜாவும் மங்கையும் காலேஜ் விட்டு பஸ்ஸுக்கு நின்றிருக்க அங்கே வந்தான் பாலா.. மங்கையும் பாலாவும் விரும்புவது ரோஜாவுக்கு தெரியாது.. மங்கை ரோஜாவிடம் தன்னுடைய லவ்வை பத்தி கூறவில்லை.. ஆனால் இப்போது பாலாவை பார்த்ததும் அவளுக்கு பக்கென்றது..

ரோஜாவோ தன்னை பார்க்கத்தான் பாலா வந்திருக்கான் என்று ஆசையாக பாலாவை பார்த்திருந்தாள்.. ரோஜா பக்கம் வந்தவன் மங்கையை ஒரு பார்வை பார்த்தவன் ரோஜாவின் கைப்பிடித்து தன் காருக்கு அருகே கூட்டிட்டு வந்தான்..

“ரோஜா உன் மேல நான் கோவமா இருக்கேன்.. நீ எப்படி அபி தாலி கட்டினதை எங்ககிட்ட மறைக்கலாம்” என்று அவளிடம் கோபமாக பேசினான்.. ஆனால் நொடிக்கொருமுறை மங்கையை பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.. அவன் பார்வை மங்கையை மொய்த்துக்கொண்டிருந்தை ரோஜா கண்டு கொண்டாள்..

“அண்ணா நீயும் அப்பா போல பேசாத.. நான் தப்பு செய்துட்டேன்தான்.. அதுக்காக என்னை உங்ககிட்டயிருந்து தள்ளி வைப்பீங்களா.. என்கிட்ட நீயாவது வந்து பேசுறீயே அதுவே எனக்கு சந்தோசம் அண்ணா.. எனக்கு உங்களையெல்லாம் பார்க்காம இருக்க முடியலை அண்ணா ரொம்ப தவிப்பாய் இருக்கு.. என்று கண்ணீர் விட்டாள்.

ரோஜாவின் கண்ணீர் பாலாவை உலுக்கியது.. “டேய் அழாத உன்கூட பேசுவேன்.. ஆனா, அபி கூட என்னால பேச முடியாது.. அவன் எனக்கு செய்தது துரோகம்டா என்னால அவனை மன்னிக்க முடியாது.. அவன் மாஸ்டர் படிக்க லண்டன் போயிட்டானாம்.. கேள்விப்பட்டேன்” என்று பொறாமையில் பொங்கினான்.

ரோஜாவோ, “அத்தைதான் அண்ணா அவரை லண்டன் போகச் சொன்னாங்க” என்றாள்.. அபியை விட்டுக்கொடுக்காமல் பேசினாள்.. “மஞ்சள் கயிறு ஏறினதும் உன் புருசனுக்கு சப்போர்ட்டா” என்றான் கடுப்புடன்..

ரோஜா இதற்கு மேல் பேசாமல் இருப்பதுதான் உத்தமம் என்று அமைதியாக நின்றுவிட்டாள்..

“சரிடா நீ நல்லாயிருந்தா எனக்கு அதுவே போதும்.. நான் எப்போதும் லவ்வுக்கு எதிரி கிடையாதுடா.. அபியின் முரட்டுத்தனம் எனக்குப் பிடிக்கல.. நீ அவன் கூட சந்தோசமாக வாழ்ந்தா அதுவே எனக்குப் போதும்டா” என்று அவளது தோளை தட்டிக்கொடுத்தான் பாலா..

“நான் கிளம்புறேன் அண்ணா மங்கை வெயிட் பண்ணுறா” என்று மங்கையை பார்க்க அவளோ பாலாவை முறைத்துக்கொண்டிருந்தாள்.

“ரோஜா எனக்கொரு ஹெல்ப் பண்ணனும்” என்று ரோஜாவின் கையை பிடித்துக்கொண்டான் பாலா..

பாலா அவளிடம் பேசியதே சந்தோசமென எண்ணியவள் “சொல்லுங்க அண்ணா” என்றாள்.

“ரோஜா நா..நான் மங்கையை ரெண்டு வருசமா லவ் பண்ணுறேன்.. என் லவ்வுக்கு நீதான் ஹெல்ப் பண்ணனும்” என்றான் கண்ணைச்சுருக்கி.. இப்போது அவளுக்கு புரிந்துவிட்டது.. அண்ணன் தன்கிட்ட பேச வந்ததே அவனின் காதலுக்காகத்தான் என்று புரிந்து கொண்டவள்.. “என்ன சொல்றீங்க அண்ணா.. மங்கை லண்டன்ல இருந்தாதான எப்படி உங்களுக்குள்ள லவ் “ என்று அவனிடம் கிடுக்குபடி போட்டாள் ரோஜா.

“அ.அது பேஸ்புக்ல பிரண்ட்ஸ் ஆகி லவ்ல கமிட் ஆகிட்டோம்.. அவ இந்தியா வந்ததே என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கத்தான்.. ஆனா அதுக்குள்ள நான் கொஞ்சம் அவசரப்பட்டு அவக்கிட்ட கேட்கக் கூடாத கேள்வியெல்லாம் கேட்டுட்டேன்.. அப்போ உன் வீட்டுக்காரன் குறுக்கால வந்து என்னையும் அடிச்சிப்போட்டு என் காதலுக்கும் சமாதி கட்டிட்டு போய்ட்டான்” என்று அவன் பேசினது தப்பில்லாதது போல பேசினான்.

மங்கையோ பொறுத்துப்பார்த்தவள் மெல்ல நடந்து அவர்கள் பக்கம் வந்தவள் “நீ பேசிட்டு வா ரோஜா நான் கேப் புக் செய்து கிளம்புறேன்.. என்று போனை எடுக்க.

“மங்கை ப்ளீஸ்டி நான் பேசறத கொஞ்சம் கேளேன்.. நான் பேசினது மகா தப்புடி என்னை மன்னிச்சிடேன் உன் கால்ல கூட விழறேன்” என்று பாலா மங்கையின் காலில் விழ குனிய போக..

அவர்களுக்கு தனிமை கொடுத்து தள்ளி வந்து நின்று கொண்டாள் ரோஜா.. எல்லாம் ஆண்பிள்ளைகளும் ஒரே போல இருக்காங்கப்பா.. பொண்ணுங்களை அழ வைச்சு பார்க்குறாங்க என்று குமைந்து கொண்டாள் ரோஜா.

ரோஜா சென்றதும் “என்கிட்ட மன்னிப்பு கேட்டா நீங்க பேசினது இல்லைனு ஆகிடுமா பாலா” என்றவளுக்கு கண்ணில் நீர் வழிந்தது.. கண்ணீரை துடைத்துக்கொண்டு “என் மனசு எப்படி பாடுபடும்னு கொஞ்சமாச்சும் நினைச்சு பார்த்தீங்களா ஹான்” என்று ஆத்திரத்தில் பேசினாள் மங்கை.

“ப்ளீஸ்டி என்னை மன்னிச்சு என் காதலை ஏத்துக்கோடி” என்று அவளது கையை பிடித்துக்கொண்டு கெஞ்சினான்..

“கையை விடுங்க பாலா..அப்படி நான் உங்க காதலை ஏத்துக்கணும்னா.. என் பெரியப்பாகிட்ட வந்து பொண்ணு கேளுங்க.. எங்க அண்ணாகிட்டயும் நீங்க பேசணும் கல்யாணம் விசயம் பத்தி.. என்றவள் இனிமே என்னை பார்க்க வராதீங்க.. எங்க அண்ணாவுக்கு தெரிஞ்சா உங்களுக்குத்தான் ஆபத்து” என்று பேசியவள் அங்கே நிற்காமல் ரோஜாவின் பக்கம் போய் நின்று கொண்டாள்.

அப்போதைக்கு மங்கையிடம் எதுவும் கேட்கவேண்டாமென்று வீட்டுக்கு போய் என்ன பிரச்சனைன்னு கேட்டுக்கொள்ளலாம் என்று விட்டு விட்டாள் ரோஜா..

மங்கையை பாவமாய் பார்த்துக்கொண்டிருந்த பாலாவின் பக்கம் போனவள் “அண்ணா உங்களுக்குள்ள என்ன பிரச்சனைனு எனக்கு தெரியலை.. ஆனா மங்கை மனசு நோகும் படி பேசியிருக்கீங்கனு மட்டும் எனக்கு புரியுது அண்ணா.. பர்ஸ்ட் அப்பாகிட்ட உங்க லவ்க்கு பர்மிஷன் கேளுங்க.. அப்பாவை வந்து திவாகர் மாமாகிட்ட பொண்ணு கேட்டு மங்கையை கல்யாணம் பண்ணுங்க.. அதைவிட்டு அவளை இப்படி வழியில நிற்க வைத்து தொந்தரவு பண்ணாதீங்க.. அபியை முரடன் சொல்லிட்டு நீங்களும் அந்த வழியில நடந்துக்காதீங்க” என்று பாலாவிடம் பேசியவள் அங்கிருந்து நகர்ந்தாள்.

மங்கை புக் பண்ணிய கேப்பில் ஏறினர் இருவரும்.. காரில் ஏறியவள் பாலாவை பார்த்தபடியே சென்றாள் மங்கை.

தேஜாவை மறு வீட்டுக்கு கூட்டிச்சென்ற வேணி அவளுக்குப் பிடித்த உணவுகளை செய்துகொடுத்தார்.. அவளும் நல்லா மூக்கு முட்ட சாப்பிட்டு முடித்து அவளுக்கு பிடித்த தூக்கத்துக்கு சென்றாள்.

கௌதம் முதல் நாள் வேலையில் சேர்ந்தான்.. அங்கே இருந்த மேனேஜர் கரணுக்கு ப்ரண்ட் என்பதால் கௌதமை மதியமே வீட்டுக்கு அனுப்பி வைத்தார்..

கௌதமும் கிளம்பி ஜீவா வீட்டுக்குள் நுழைய தயங்கி நின்றான் வாசலிலே. சமையல் வேலையை முடித்த வேணி கௌதமை பார்த்தவர் “வாங்க” என்று மரியாதையாக கூப்பிட்டார் வேணி..

“அத்தை என்னை பேரு சொல்லியே கூப்பிடுங்க வாங்கனு கூப்பிடறது எனக்கு ஒரு மாதிரி சங்கடமா இருக்கு” என்று வீட்டுக்குள் வந்தவன் ஹாலில் இருந்த சோபாவில் உட்கார்ந்தான்.

“மாப்பிள்ளைனு மரியாதையா தான் கூப்பிடணும் கௌதம்” என்று அங்கே வந்தார் மரகதம் வெத்தலையை மென்று கொண்டு..

“வாங்க பாட்டி நல்லாயிருக்கீங்களா” என்று அவருக்கு இடம் விட்டு அமர்ந்தான்.

மரகதமும் உட்கார்ந்தவர் “என்னப்பா கௌதம் தம்பி பேங்கல வேலை கிடைச்சிருக்காமே.. எல்லாம் என் பேத்தி தேஜா உங்க வீட்டுக்கு மருமகளா வந்த நேரம் பாருங்க என்றவர் வாழ்த்துக்கள் தம்பி” என்று கையை நீட்டினார்.. கௌதமும் “தேங்க்ஸ் பாட்டி” என்றான் குறுச்சிரிப்புடன்.

வேணி ஜுஸ் போட்டு எடுத்து வர.. அப்போதுதான் தூக்கம் கலைந்து வந்த தேஜா கௌதம் சோபாவில் உட்கார்ந்திருந்ததை பார்க்காமல் “ம்மா எனக்கா ஜுஸ் போட்டு கொண்டு வந்தீங்க” என்று ஜுஸை கையில் எடுத்து குடித்து விட்டு வைத்தாள்.

வேணியோ “அங்க பாருடி மாப்பிள்ளை வந்துருக்காரு அவருக்குத்தான் ஜுஸ் கொண்டு வந்தேன்.. அதுக்குள்ள நீ எடுத்து குடிச்சிட்ட.. அப்படி எப்படிடி உனக்கு மட்டும் வயிறு பசிக்கும்” என்று பல்லை கடித்துக்கொண்டு மெதுவாய் பேசினார்.

“கௌதம் மாமா சாய்ந்தரம் தானே வரேனு சொல்லியிருந்தாரு.. மதியம் வருவாருனு எனக்கென்ன தெரியும்.. கனவா கண்டேன் அதனால எனக்குத்தான் ஜுஸ் கொண்டு வந்தீங்கனு நினைச்சு எடுத்து குடிச்சுட்டேன்” என்று சிணுங்கலாக பேசினாள்.

“வேணி புள்ளைய எதுக்கு திட்டுறவ.. மாப்பிள்ளைக்கு இன்னொரு ஜுஸ் போட்டு கொண்டு வா” என்று மரகதம், வேணியை கடிந்துகொண்டார்.

“இதோ போட்டுக்கொண்டு வரேன் அத்தை.. வாடி என் பின்னே” என்று தேஜாவை கூப்பிட்டு சமையல்கட்டுக்குச் சென்றார்.

ஜுஸை போட்ட வேணி “இந்தா ஜுஸை மாப்பிள்ளைக்கு கொண்டு போய் குடு.. நீயே குடிச்சிராத” என்று முறைத்தார்.

“உன் மாப்பிள்ளை வேண்டாமுனு சொல்லிட்டா.. அப்ப நான் குடிச்சிடுவேன் ஓ. கே யா” என்று சொல்லி அவள் சிரிக்க.

தேஜாவை அடிக்க கையை ஓங்கிவிட்டார் வேணி.. “அச்சோ அம்மா அடிக்காதீங்க” என்று அங்கிருந்து வேகமாக நடந்து சென்றாள் தேஜா.

“இந்தாங்க மாமா ஜுஸ்” என்று கௌதம் கையில் கொடுக்க அவள் முகத்தை படித்தவன் “நீயே ஜுஸ் குடிச்சுக்கோ” என்றான்..

“இல்ல பரவால நீங்க குடிச்சிட்டு கொஞ்சமா கொடுங்க போதும் மாமா”

“நான் சாப்பாடு சாப்பிட்டுக்குறேன் ஜுஸ் நீயே குடிச்சிடு” என்றான் கண்ணைச்சிமிட்டி

“அம்மாகிட்ட சொல்லாதீங்க பக்கத்திலிருந்த மரகததிடமும் பாட்டி நீங்களும் அம்மாகிட்ட சொல்லாதீங்க” என்று திரும்ப.. வேணி கையில் பூரி கட்டையுடன் நின்றிருந்தார்..

“இந்தாங்க மாமா ஜுஸ்” என்று கௌதமிடம் ஜுஸ் டம்ளரை நீட்டினாள்.. அவனும் சிரிப்பு வந்துவிட்டது அடக்கிக்கொண்டு ஜுஸ் டம்ளரை வாங்கியவன் பாதி குடித்துவிட்டு “எனக்கு போதும் மீதியை நீ குடிச்சிடு” என்றான்.

வேணி யோ இவளை நான் என்ன சொல்லி திட்டுவது புலம்பி கொண்டு சென்றார்.

“இல்ல பரவால நீங்களே குடிங்க” என்று சமையல்கட்டுக்குள் சென்றவள் “ம்மா எதாவது வேலை செய்யணுமா” என்று டேபிளிலில் வைத்திருந்த கேரட்டை எடுத்துக் கடித்து சாப்பிட ஆரம்பித்தாள்..

“நீ ஒரு ஆணியும் பிடுங்க வேணாம் சமையல் ஆகிடுச்சு.. மாப்பிள்ளை யை சாப்பிட கூப்பிடு” என்று சமையல் செய்ததை டேபிளில் எடுத்து வைத்தார் வேணி..

பலகாரம் வாங்க போன ஜீவாவும் வந்து விட “வாங்க மாப்பிள்ளை” என்றார் சம்பரதாயமாக..

“மாமா நீங்களும் என்னை வாங்கனு சொல்றது எனக்கு சங்கடமா” இருக்கும் என்றான்.

“இருக்கட்டும் பொண்ண உங்களுக்கு கட்டிக்கொடுத்தாச்சு.. மரியாதை கொடுக்கணும்ல” என்றவர் அவரது அறைக்குள் சென்றார்.

கௌதமும் தேஜாவும் சாப்பிட உட்கார பெரிய இலையாய் போட்டு உட்கார்ந்தாள் தேஜா.. வேணி சைவம் சமைத்திருக்க “ம்மா என்னம்மா இது பருப்பு, பொரியல்னு வைச்சிருக்க.. நல்லா கோழி பிரியாணி செஞ்சு வைச்சிருப்பனு பார்த்தா எல்லா சைவமா இருக்குனு” என சலித்துக்கொள்ள.

“தேஜா வாய் பேசாதா இந்த சாப்பாட்டை மாப்பிள்ளைக்கு மட்டும் போட்டு உனக்கு நேத்து வைத்த சாப்பாட்டை போட்டிருவேன்” என்று விளையாட்டுக்கு அவளிடம் மிரட்டி பேச.

“இல்ல! இல்ல! இந்த சாப்பாடே போதும்” என்று சாப்பாட்டை பாதிகட்டி சாப்பிட ஆரம்பித்தாள்.. கௌதம் சாப்பிட்டானா இல்லையா என்று கூட கவனிக்கவில்லை அவள்.. கடைசியில் பாயாசம் குடித்து ஏப்பம் விட்டாள் தேஜா.

23 அகம் கொய்த அரக்கனே

கௌதமும் தேஜாவும் சாப்பிட்டு முடித்து எழுந்து வர.. தேஜாவுக்கு தூக்கம் கண்ணை சொக்கியது.. இந்த நேரத்தில் தூங்கக் கூடாது என்று அம்மா சத்தம் போடுவாரென சோபாவில் அமர்ந்து டிவி பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்..

கௌதமோ இந்த பாலா மச்சான் எங்க போயிருப்பான் நான் வந்து எவ்ளோ நேரமாச்சு ஆளையே காணலையே என்று யோசித்துக் கொண்டிருந்தான்.. அவன்தான் மங்கையிடம் திட்டு வாங்கி விட்டு அப்போதுதான் வீட்டுக்குள் நுழைந்தான்.. கௌதமை பார்த்த பாலா “வா கௌதம் வா, தேஜா குட்டி இப்போதான் ரெண்டு பேரும் வந்தீங்களா” என்று கேட்டுக்கொண்டே கௌதம் பக்கம் வந்து அமர்ந்தான்..

“அண்ணா நான் காலையிலேயே வந்துட்டேன்.. நீ இன்ன வரைக்கும் எங்க போன தங்கச்சி வரானு எதாவது வரும் போது ஸ்நாக்ஸ் வாங்கிட்டு வந்தியா.. சும்மா வெறும் கையை வீசிட்டு வந்திருக்க” என்று இதழை கோணினாள் சிறு பிள்ளை போல..

“சாரிடா அண்ணா மறந்துட்டேன்.. இதோ இப்போ போய் வாங்கிட்டு வந்திடவா” என்று எழுந்தான்.

“அடேய் எங்க எழுந்து போற வா வந்து சாப்பிட்டு போ.. அவ இப்ப தான் வயிறு முட்ட சாப்பிட்டா” என்று வேணி, பாலாவை சத்தம் போட..

“ம்க்கும் இந்தம்மாவுக்கு எனக்கு ஏதாவது வாங்கிட்டு வரச்சொன்னா உடனே மூக்கு வேர்த்துரும்” என்று முணகினாள்.

பாலாவும் சாப்பிட்டு வர.. ஜீவா வேணியிடம் கண்ணைக்காட்ட அவர் பூஜையறையிலிருந்த தாம்பூலத் தட்டை எடுத்து வந்தார்.. தாம்பூலத் தட்டில் ஒரு லட்சம் ரூபாய் பணமும் நகைகளும் வைத்திருந்தார்.

“தேஜா மாப்பிள்ளையை கூட்டிட்டு பூஜையறைக்கு வாம்மா” என்று குரல் கொடுத்தார்.

தேஜா கௌதமை பார்க்க..

“எதுக்கு கூப்பிடறாங்க மாமா என்று ஜாடையில் தேஜாவிடம் கேட்க..

“எனக்கும் தெரியாது” என்று இதழ் பிதுக்கினாள்.

“சரி போவோம் வா” என்று இருவரும் பூஜையறைக்கு சென்றனர்.

“மாப்பிள்ளை கல்யாணம் எப்படி நடந்துச்சுனு உங்களுக்கும் தெரியும்.. அவசரத்துல நான் சீர் எதையும் செய்யல” என்றவர்.. “பாலா இங்க வா” என்றதும் பாலா அங்கே வர.. “இந்த செயினை கௌதம் மாப்பிள்ளை கழுத்துல போட்டு விடு” என்றார் மென் நகையுடன்..

“மாமா நான் ஏற்கனவே செயின் போட்டிருக்கேன்.. இதெல்லாம் வீண் செலவு எதுக்கு” என்று தயக்கத்துடன் பேசினான் கௌதம்.

“இது நாங்க முறைப்படி செய்ய வேண்டிய சீர் வேண்டாம்னு சொல்லாம ஏத்துக்கோங்க மாப்பிள்ளை ”. என்று கூறியவர் பக்கத்தில் நின்ற தேஜாவிடம் மாப்பிள்ளைகிட்ட சொல்லுமா” என்றார் ஜீவா.

“மாமா, அப்பா சீர் கொடுக்கும்போது வாங்கிக்குவோம்.. தங்கம் விற்குற விலைக்கு யாராவது நகை வேண்டாம்னு சொல்லுவாங்களா மாமா” என்று கௌதம் காதில் மெல்ல பேசியவள் “அப்பா மாமா வாங்க கூச்சப்படுறாங்க போல நான் வாங்கிக்குறேன்” என்று சிரித்த படி ஜீவாவின் காலில் விழுந்து தாம்பூலத்தை வாங்கிக்கொண்டாள்.

சாப்பிட்ட வந்த மரகதமோ.. “இந்த குடும்பத்துல பிழைக்க தெரிஞ்சவ இந்த தேஜாகுட்டி ஒருத்தி தான்” என்று பெருமூச்சு விட்டார்.

“என்னடியம்மா தேஜா.. என் பையன்கிட்ட பை நிறைய பணம் வாங்கிட்ட போல” என்று வெத்தலையை கொட்டிக்கொண்டு கேட்டார்..

“ஹா எங்கப்பா வீட்டு சொத்து நான் எடுத்துட்டேன் போறேன்.. என்னமோ நீங்க கழுத்துல போட்டிருக்க ரெட்டை வடச்செயினை நான் கேட்டது போல பேசுறீங்க” என்று தாடையை தோளில் இடித்து பழிப்புக் காட்டினாள்..

“வாயாடி இந்த செயினு என்ற புருசன் முதல் கல்யாண நாளுக்கு எனக்கு வாங்கிக்கொடுத்தது.. இதை நான் யாருக்கும் கொடுக்கமாட்டேன்டி” என்றவர் கொட்டிய வெத்தலையை வாயில் போட்டுக்கொண்டார்.

கௌதமும் தேஜாவும் கிளம்பிவிட்டனர்.. காரில் போகும் போது தேஜா சீட்டில் படுத்து தூங்கி விட அதுக்குள்ள தூங்கிட்டாளா என்று அவள் தூங்குவதற்கு இலகுவாக சீட்டை பின்னால் தள்ளி விட்டு அவளை படுக்க வைத்தான்.. அவளின் சேட்டைகளை இரசிக்க ஆரம்பித்திருந்தான்.. ரோஜா, அபியை காதலித்தாள் என்று தெரிந்தவுடன் அந்த நிமிசமே ரோஜாவை மனதிலிருந்து எடுத்து தூர தூக்கிப்போட்டு விட்டான்.. ரோஜா நினைவுகளை மறக்க முயன்று கொண்டிருக்கான்.. தேஜா படிப்பு முடியட்டும் அவளிடம் காதலை சொல்லி வாழத் துவங்க வேண்டும் என்று எண்ணிக்கொண்டான் கௌதம்.. அவளது நெற்றியில் விழுந்த ஒற்றை முடி கற்றை காற்றில் ஆட விரலால் ஒதுக்கி விட்டவன் குழந்தைக்கு முத்தமிடுவது போல அவளின் பிறை நெற்றியில் இதழை ஒற்றி எடுத்தான்.. தூக்கத்தில் அவள் கண்ணை சுருக்க.. அவளிடமிருந்து எழுந்து வந்து சீட்டில் அமர்ந்தான்.

அபிநந்தன் அவனது அறையில் கட்டிலில் படுத்துக்கொண்டிருந்தவன் மொபைலில் இருந்த ரோஜாவின் படத்தை பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.. கடைசி நேரத்தில் என்னை உங்கப்பா அவமானப்படுத்தினார்.. நீ ஒருவார்த்தை நான் நல்லவனு சொல்லவே இல்லைடி.. என் காதல் மேல உனக்கு நம்பிக்கை இல்லை.. உங்கப்பா என்னை முரடன் சொல்றாரு.. நீயும் என் சட்டையை பிடிச்சு எல்லாம் உன்னாலதானு என்னை கேள்வி கேட்குற ம்ம்.. நான் அந்தளவு பொறுக்கியாடி.. உன்கிட்ட வேணா உன்ன தொடும்போது பொறுக்கியா நடந்துருக்கேன்.. மத்தபடி நான் எந்த விசயத்துல பொறுப்பா நடக்கலடி.. நீ என் பக்கம் நின்னிருக்கணும்.. உன் அப்பா உன்னை அவர் கூட சேர்த்துக்கலைனு எங்க வீட்டுக்கு வந்திருக்க.. உங்கப்பா வாமா ரோஜானு கூப்பிட்டிருந்தா போயிருப்பதான என்று மூச்ச முட்ட ரோஜா மேல் கோவம் கொண்டு ரோஜா படத்தை பார்த்து பேசிக்கொண்டிருந்தான்.. தன்மீதும் தவறிருக்கு என் அவன் ஒப்புக்கொள்ளவேயில்லை.

அபி போன் அடிக்க “சொல்லுங்கம்மா எப்படியிருக்கீங்க.. மங்கை காலேஜ் போறாளா.. உங்க வீட்டுக்காரர் இன்னும் என்மேல் கோவமாயிருக்காரா.. அவரது கோவத்தை விட்டுட சொல்லுங்க.. உடம்பு சரியில்லாம போகப்போகுது.. நானும் இந்தியாவுல இல்லை.. கொஞ்சம் பத்திரமா இருக்கச் சொல்லுங்க” என்றான் அக்கறையாக.. பக்கத்திலிருந்த மங்கையோ “அண்ணா பெரியப்பா இங்கதான் இருக்காரு” என்று வாயில் கை வைத்து சிரித்தாள்.

“பாப்பா காலேஜ் பிடிச்சிருக்கா.. அங்க யாராவது உன்கிட்ட வாலாட்டினா நான் அபிநந்தன் தங்கச்சினு சொல்லு.. தலைதெறிக்க ஓடிருவானுங்க.. நீ பயப்படாம காலேஜ்க்கு போடா பாப்பா” என்றான் பாசமாக.

ரோஜாவோ தன்னை பற்றி பேசுவானென்று போனையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள் அப்பாவியாக.. அவன் மங்கையிடமும் வனிதாவிடமும் கடலை போட்டானே தவிர ரோஜாவை பற்றி ஒரு வார்த்தை கூட கேட்கவில்லை..ரோஜாவுக்கு அங்கே இருக்க பிடிக்காமல் அறைக்கு சென்று விட்டாள்.

பொறுத்த பார்த்த திவாகர்.. “அவனை போனை வைக்கச்சொல்லு.. என்னை பார்த்துக்க எனக்குத் தெரியும்.. அவனை ஒழுங்கா படிச்சு முடிச்சு.. எந்த வம்பு தும்புக்கு போகாமா இந்தியா வரச்சொல்லு வனிதா.. அப்புறம் அவன நம்பி இந்த வீட்டுக்கு ஒரு பொண்ணு வந்திருக்கா அவளப் பத்தியும் அவன யோசிக்கச் சொல்லு” என்று அழுத்தம் திருத்தமாக சொன்னார் திவாகர்.

அதுவரை சிரித்து பேசிக்கொண்டிருந்தவன்.. யாரைப் பற்றி சொல்கிறார் திவாகர் என்று தெரியாத சின்ன பிள்ளை இல்லை அபிநந்தன்.. “எனக்கு யாரை எப்போ எப்படி பார்த்துக்கணும்னு தெரியும்னு சொல்லுங்கம்மா உங்க வீட்டுக்காரர் கிட்ட” என்று கோபமாக பேசியவன் போனை வைத்துவிட்டான்.

ரோஜாவிற்கோ அவர் என்னைப் பத்தி ஒருவார்த்தை கூட விசாரிக்கல என்று வருத்தம் வந்தது அவளுக்கு.. அமைதியாக சென்று அறையில் படுத்தவளுக்கு தூக்கம் தூரம் ஆகிப்போனது.. மங்கை அறைக்குள் வந்து கட்டிலில் படுக்க.. தூங்குவது போல கண்ணை மூடிப்படுத்துக்கொண்டாள்.. அவளுக்கும் தெரியும் ரோஜா தூங்கவில்லையென்று.. அண்ணா பேசலைனு அழுதிருக்கா போல அதான் அமைதியா படுத்திருக்கா.. நாளைக்கு நாம அபி அண்ணா கிட்ட பேசுவோம் என்று எண்ணிக்கொண்டு தூங்க ஆரம்பித்தாள்.

திவாகரும் ஜீவாவும் பார்ட்னர்ஷிப்பை பிரித்துக்கொண்டனர்.. திவாகர் ஜீவாவிடம் பார்ட்னர்ஷிப் அப்படியே இருக்கட்டும் ஜீவா.. நீ வேணா இன்னொரு ப்ரஸ் ஆரம்பிச்சுகோ என்று கூறியும் ஜீவா ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை.. இது சரிபட்டு வராது திவா.. நம்ம முகம் கொடுத்து பேசிக்க என்னால முடியாது.. அபி கடைக்கு வருவான் என்னை ஏமாற்றிய அவன் முகத்தை பார்த்தா எனக்கு கோபம் வரும்.. கிட்ட இருந்தா முட்ட பகை வரும்னு சொல்வாங்க நாம பிரிஞ்சிடலாம் என்றதும்.. திவாகர் அதற்குமேல் எதுவும் பேசவில்லை.. ஜீவா தனது புது கடையை திவாகரின் கடைக்கு இரண்டு கடை தள்ளி வைத்திருந்தார்.. அதை பாலாவும், ஜீவாவும் பார்த்துக்கொண்டனர்..

நாட்கள் மாதங்களாகச் சென்றது.. அபிநந்தன் லண்டன் சென்று ஒரு வருடம் ஆகியது.. ரோஜா, மங்கை தேஜாவும் யுஜி முடித்துவிட்டனர்.. மங்கையும் ரோஜாவும் டாப் ரேங்க் எடுத்திருக்க.. தேஜா எப்படியோ இந்த முறையும் பார்டர் மார்க் எடுத்து பாஸ் ஆகியிருந்தாள்.. கௌதம் இப்போது பேங்கில் அசிஸ்டென்ட் மேனேஜர் ஆகிவிட்டான். தேஜாவை பேங்க் எக்ஸாம்க்கு படிக்க அப்ளிக்கேசனை கொண்டு வந்து கொடுத்தான் கௌதம்..

தேஜாவோ அப்பா படிப்பை முடிச்சாச்சு என்றிருக்க.. கௌதம் தேஜாவிடம் “பேங்க் எக்ஸாமுக்கு அப்ளிக்கேசனில் கையெழுத்து போடு தேஜா” என்று அப்ளிக்கேசனை நீட்ட.

“மாமா நீங்கதான் வேலைக்கு போறீங்கள்ள நான் வீட்ல இருந்து உங்களுக்கு வகை வகையா சமைச்சு போடுறேன்” என்று மந்திரம் போட்டு பார்த்தாள்.

தேஜாவின் மந்திரம் கௌதமிடம் பலிக்கவில்லை.. “கொன்னிடுவேன் பாத்துக்கோடி.. எப்போ பாரு வாய்க்கு மட்டும் வேலை கொடுக்குற.. கொஞ்சம் கஷ்டப்பட்டு படிக்கிற வழிய பாரு..பாடத்துல டவுட் இருந்தா என்கிட்ட கேளு நான் சொல்லித்தரேன்” என்றான்..

தேஜாவோ ச்சே.. நான் படிப்பு முடிச்சாச்சுனு சந்தோசமாய் இருந்தேன் அதில இந்த மாமா மண்ணை அள்ளி போட்டிருச்சுனு கௌதமை கரித்துக்கொண்டிருந்தாள் மனதிற்குள்.

மங்கையிடம் “என்னோட காதலை ஏத்துக்கோ மங்கை” என்று எவ்வளவோ கெஞ்சிப்பார்த்துவிட்டான் பாலா.

மங்கையோ “பெரியப்பாகிட்டயும் அண்ணாகிட்டயும் பொண்ணு கேளுங்க” என்று பிடிவாதமாய் நின்றுவிட்டாள்.. பாலா, ஜீவாவிடம் தன் காதலை பற்றி பேசுவற்கு பயந்து கொண்டு மனதில் மங்கையை மறக்க முடியால் தவித்துக்கொண்டிருந்தான் பாலா. மங்கை, பாலாவுக்கு சரியான தண்டனை கொடுத்துவிட்டாள்.. உப்பு திண்ணவன் தண்ணி குடிச்சுதான் ஆகணும் பாலா.

எமிலிக்கு அபிநந்தன் கூட இருந்த இந்த இரண்டு வருடத்தில் அவன் பழகும் விதமும் அவன் குடும்பத்தின் மீது வைத்திருக்கும் பாசமும் கண்டு அவன் மீது விருப்பம் வந்தது.

ஒரு சமயம் அபியும் எமிலியும் தனியே இருக்கும் சந்தர்ப்பத்தில் “அபி நான் விரும்புறேன்னு தோணுது” என்று அவனிடம் கூற.. அபிநந்தனோ “ஹேய் எமிலி எனக்கு மேரேஜ் ஆகிடுச்சுடி” என்றான் மத்தாப்புன்னகையுடன்.

“எ.என்ன அபி இவ்ளோ நாள் என்கிட்ட பேசுற உனக்கு கல்யாணமான விசயத்தை என்கிட்ட சொல்லவே இல்லை” என்று அதிர்ந்தாள் எமிலி.. அபிநந்தன் தனக்கு இல்லையென்று அவளுக்கு கொஞ்சம் ஏமாற்றம்தான்.

“பொய்தான சொல்ற அபி” என்ற எமிலி, அபியை முறைத்துப் பார்த்தாள்.

“உன்கிட்ட நான் ஏன் பொய் சொல்லப்போறேன்” என்று தானும் ரோஜாவும் நெருக்கமாக இருக்கும் போட்டோவை போனில் காண்பித்தான்..

“ஹேய் செம பிகரா இருக்காடா.. அதான் அய்யா இவகிட்ட மயங்கி விழுந்துட்ட போல” என்று அவன் தோளில் இடிக்க..

“ஆமாடி அவ மேக்கப் போடாமலே இயற்கையாகவே புத்தம் புதிதாய் பூத்த ரோஜா போல இருப்பா” என்று அவளின் அழகை ஆராதித்து கூறியவன்.. “அவளுக்கு கொஞ்சம் மூக்குக்கு மேல கோவம் வரும்.. ரெண்டு பேருக்கும் கொஞ்சம் ஊடல்” என்று அவன் லண்டன் வரும் முன் நடந்த அனைத்தும் எமிலியிடம் கூறினான்..

“பெரிய லவ் வாரே நடந்தியிருக்க போல.. நான் ரோஜாகிட்ட பேசணும்ப்பா.. எனக்கு ஆசையா இருக்கு.. இன்னொன்னும் உன்கிட்ட கேட்கணும் எனக்காக செய்வியா ப்ராமிஸ் பண்ணு” என்று நாக்கை துருத்தி கையை நீட்டினாள் எமிலி..

அபிநந்தன் மேல் காதல் எல்லாம் அவளுக்கு இல்லை..படிப்பு முடிச்சதும் அவனை திருமணம் செய்து கொள்ளலாம் என்று நினைத்துத்தான் அபியிடம் தன்னுடைய விருப்பத்தை கூறினாள்.. அவன் திருமணமானவன் என்று தெரிந்ததும் அவனை நண்பனாக பார்க்க தொடக்கிவிட்டாள்.

“என்ன எமிலி ரொம்ப பீடிகையெல்லாம் போடுற.. பெரிய ப்ராமிஸ் எல்லாம் பண்ணச்சொல்ற.. சரி என்னால முடிஞ்சா நான் செய்வேன்” என்று ப்ராமிஸ் செய்தான்.

“நீ என்னையும் இந்தியா கூட்டிட்டுப் போகணும்.. உன்கூட நானும் சேர்ந்து கொஞ்ச நாள் பிஸ்னஸ் பண்ணனும்டா இதுதான் என் ஆசை” என்றாள் அவனின் தோளில் சாய்ந்தபடி.

“இவ்ளோதான நான் கூட நீ என்ன கேட்கப்போறேனு பயந்துட்டேன்.. நீயும் என்கூட இந்தியா வரது எனக்கு லாபம்தான்.. நானும் உன்கிட்ட சில விசயம் சொல்லுவேன் அதையும் நீ கேட்கணும்.. சமயம் வரும்போது சொல்றேன் என்றவன் இப்போ கிளாஸ்க்கு போவோம் வா” என்று கூட்டிச்சென்றான்.

அபிநந்தன் மாஸ்டர் முடித்து இந்தியா வரும் நாளும் வந்தது.. அனைவரை விட அபிநந்தன் வருகையை ரோஜா தான் எதிர்பார்த்து காத்திருந்தாள்.. அவனுக்காக அவனுக்கு பிடித்த நிறத்தில் சேலை கட்டியிருந்தாள்.. அபிநந்தன் கார் வாசலில் நிற்க “அண்ணா வந்தாச்சு” என்று வாசலுக்கு மெல்ல ஓடினாள் மங்கை..

வனிதா மகனுக்கு திருஷ்டடி சுத்திப் போட ஆரத்தி தட்டுடன் வெளியே வந்தார்.. ரோஜாவும் வாசலுக்கு வந்தாள்.. முதலில் அபிநந்தன் இறங்கினான் கண்ணில் கூலருடன்.. சற்று உடம்பு போட்டிருந்தான்.. பார்ப்பதற்கு இன்னும் ஆணழகனாய் தெரிந்தான்.. ஆனால் அவன் முதலில் ரோஜாவை பார்க்கவில்லை..

“கமான் கெட் இன் எமிலி” என்று கார் கதவை திறந்து விட எமிலி காரை விட்டு இறங்கினாள்.. இருவரும் ஜோடியாக நடந்து வர.. ரோஜாவின் மனதிற்குள் பயபந்து உருண்டு வந்தது.. அவன் மேல் நம்பிக்கை இருந்தது.. இருந்தாலும் இரண்டு வருடமாக தன்னிடம் ஒரு வார்த்தை கூட பேசாமல் இருந்திருக்கான்.. எமிலியும் அழகாக இருந்தாள்.. இந்தியா வருவதால் டாப்பும் ஜீனும் போட்டு வந்திருந்தாள்.. அவர்கள் இருவரையும் சேர்த்து வைத்து பார்த்ததில் ரோஜாவிற்கு பொசஸிவ்வும் வந்து கூடவே அழுகை பிறிட்டது வந்தது.. அழுகையை கட்டுப்படுத்திக்கொண்டு நின்றிருந்தாள்.

வனிதாவிற்கோ மகன் மேல் சந்தேகம் வரவில்லை.. அவன் ரோஜாவை வெறுப்பேத்த ஏதோ செய்கிறான் என்று மட்டும் தெரிந்து கொண்டவர்.. “வாம்மா” என்று எமிலியை புன் சிரிப்புடன் கூப்பிட்டார்.. எமிலி தன்னுடன் வருவதாக போனில் கூறியிருந்தான் அபிநந்தன்.

“ஹாய் ஆன்ட்டி, ஹாய் மங்கை எப்படியிருக்கீங்க” என்று மங்கையை ஹக் செய்தாள்.

“நான் நல்லாயிருக்கேன் எமிலி.. லண்டன் விட்டு நீங்களும் இந்தியா வந்திருக்கீங்க” என்றதும்.

“நானும், அபி பேபியும் சேர்ந்து பிஸ்னஸ் பண்ணப்போறோம்.. கொஞ்ச நாள் அபி கூட இருந்து பிஸ்னஸ் கத்துக்க போறேன் ” என்று சொல்லியதும்.. ரோஜா அங்கே நிற்க பிடிக்காமல் அறைக்குள் ஓடிவிட்டாள்.. அவளுக்கு அபிநந்தனை பேபி என்று எமிலி கூப்பிட்டது ரோஜாவிற்கு பிடிக்காமல் ஆற்றாமையாய் இருந்தது.

ரோஜா ஓடுவதை கண்ட அபிநந்தன் ஓடுடி ஓடு என்னை தவிக்க விட்டல.. இப்ப கஷ்டப்படு என்றான் ஓடும் ரோஜாவை பார்த்து.

24 அகம் கொய்த அரக்கனே

அறைக்குள் சென்ற ரோஜாவுக்கோ அழுகை நின்றபாடில்லை.. என்னை பார்க்கக்கூட விருப்பம் இல்லையாடா உனக்கு.. அந்த எமிலி யார்டா உனக்கு.. எலிக்குட்டி போல இருக்கா… உன்னை உரிமையா அபி பேபினு செல்லப் பேரு வைச்சு கூப்பிடுறா என்று எமிலியின் மீது கோபக்கனலை கக்கிக்கொண்டிருந்தாள் ரோஜா.

மங்கையும் எமிலியும் சில நிமிடங்கள் பேசியதும் நண்பர்கள் போல பழகிக்கொண்டனர்..

“வாசலில் நின்று பேசியது போதும் பசங்களா வீட்டுக்குள்ள வாங்க” என்று வனிதா அவர்களை கூப்பிட..

“வரோம் ஆன்டி.. உங்க சமையல் சூப்பரா இருக்கும்னு அபி சொல்லியிருக்கான்.. இன்னிக்கு நான் மூக்கு பிடிக்க சாப்பிட போறேன் என்றாள்” மகிழ்ச்சியாக.. எமிலிக்கு வனிதாவை கண்டதும் பிடித்துவிட்டது.. அங்கே கூடவே மங்கையும் இருக்க அளவற்ற சந்தோசம் அவளுக்கு.. தனியாக வாழ்ந்தவளுக்கு கூட்டுக்குடும்பம் போல் இருக்கும் இவர்களை கண்டவுடன் எமிலிக்கு ஆனந்தம் பொங்கியது மனதுக்குள்..

அபிநந்தனுக்கோ எமிலி பேசுவதெல்லாம் அவன் காதில் விழுந்தால்தானே.. அவனின் மனம் முழுவதும் ரோஜாவே நிரம்பியிருந்தாள்.. அவளை ஆசைதீர ரசித்துப்பார்ப்பதற்காகவே கண்ணில் கூலருடன் வந்திருந்தான்.. அவள் பார்க்கும் போது அவன் வேறெங்கோ பார்ப்பது போல நின்றிருந்தான்.. ஆனால் அவள் பார்க்காத போது ரோஜாவை முழுவதுமாக தன் பார்வையில் விழுங்கிக்கொண்டிருந்தான் ரோஜாவுக்கு தெரியாமல்.

ரோஜா அழுதுகொண்டே போவதை பார்த்த அபிநந்தனின் மனமும் அவளுக்காக ஊமையாக அழுதது… நீயாத்தான என் சட்டையை பிடிச்சு சண்டை போட்ட.. இப்ப நீயே வே என்கிட்டே வந்து பேசணும் அதுவரைக்கும் நான் உன்கிட்ட பேச மாட்டேன் ரோஸ் பேபி என்றவன் கையில் பேக்கை எடுத்துக்கொண்டு வீட்டுக்குள் சென்றான்.

வெளியே சென்றிருந்த திவாகர் கையில் பேப்பருடன் வீட்டுக்குள் வந்தார்.. வனிதா நேற்றிரவு திவாகரிடம் அபி எமிலியையும் அவன் கூட கூட்டிட்டு வருகின்றான் என்று சொல்லி இருந்தார் .

அபிநந்தன், ரோஜா கழுத்தில் யாருக்கும் தெரியாமல் கட்டிய தாலியை கோவில் உண்டியலில் போட்டு விட்டு நல்ல நாளில் அபிநந்தனுக்கும் ரோஜாவுக்கும் திருமணம் செய்து வைக்க முடிவு செய்த திவாகர் இன்று காலை உடனே ஜோசியரை பார்த்து நல்ல நேரம் குறித்து வர சென்றிருந்தார்.. ஜோசியரோ “நாளையே நாள் கோவிலில் கல்யாணத்தை வைச்சுக்கோ” என்று சொல்லிவிட்டார் மகனின் சித்து விளையாட்டை அறியாதவரா திவாகர்.

ஹாலில் பெண்களின் சிரிப்பு சத்தம் கேட்டதும் அபிநந்தன் வீட்டுக்கு வந்து விட்டான் என்று தெரிந்துகொண்டார்.. திவாகர் ஹாலுக்கு செல்ல “ஹாய் அங்கிள் எப்படி இருக்கீங்க.. அபியோட ஹேன்சம் எங்கிருந்து வந்தது உங்களை பார்த்ததும்தான் தெரியுது அங்கிள்.. இன்னும் நீங்க சின்ன பையன் போல இருக்கீங்க.. அபிக்கு அண்ணா போல” என்று கண்ணைசிமிட்டினாள்..

நல்லா பேச தெரிந்த பொண்ணு போல.. நல்ல பொண்ணா இருக்கா.. நம்ம பையன் குணம்தான் முரட்டுத்தனம்.. ஒழுக்கம் என்னை போல இருக்கான் என்று மகனின் பெருமையாக நினைத்தவர்.. “நல்லா சுட்டித்தனமா பேசுற நீ.. நான் ரெப்பிரஷ் ஆகி வரேன்மா” என்று அறைக்குள் சென்றார்.. எமிலியை பற்றி முழுமையாக அனைவரிடமும் சொல்லியிருக்க யாரும் அவளின் பயோடேட்டாவை கேட்கவில்லை..

அபிநந்தன் குளித்துவிட்டு வர.. வனிதா அனைவருக்கும் காபி போட்டு எடுத்து வந்தார்..

“ம்மா எங்க உங்க வீட்டுக்காரர் ஆளையே காணோம்” என்று கேட்டுக்கொண்டே எமிலியின் பக்கம் வந்து உட்கார்ந்தான்..

“இப்பதான் ரூமுக்குள்ள போனாரு.. ஐஞ்சு நிமிசத்துல வந்துடுவாரு” என்று காபியை மூவருக்கும் கொடுத்துவிட்டு அபியின் அருகே உட்கார்ந்தவர்.. “அபிகண்ணா நீ வந்ததிலிருந்த ரோஜாவை போய் பார்க்கலையே அவ மனசு தவிச்சுப்போய்டும்டா.. எத்தனை நாள் நீ போன் பேசும் போது அவள் போனையே பார்த்திட்டிருப்பா தெரியுமா.. நீ அவகூட பேசமாட்டேனு விரதம் இருந்த.. இப்ப கூட போய் ரோஜாவ பார்க்கலைனா நல்லாயிருக்காது கண்ணா.. புள்ளை ஏங்கிப்போய்டுவா போய் பார்த்து பேசிட்டு வா என்று அவனுக்கு மட்டும் கேட்கும்படி பேசினார்.

“அம்மா புருசன் ரெண்டு வருசம் கழிச்சு வந்திருக்கேன்.. வாசலுக்கு வந்தவ என்கிட்ட வந்து பேசாம உள்ளே ஓடிப்போய் ஒளிஞ்சுகிட்டா நான் போய் அவகிட்ட பேசணுமா என்ன” என்று வீம்பு பிடித்தான் அபிநந்தன்.

அபிநந்தன் பேசியதை கேட்டுக்கொண்டே வந்த திவாகார் “இதுக்கு முற்றுபுள்ளி வைக்கத்தான் ஜோஸியரை பார்த்துட்டு வந்திருக்கேன் வனிதா” என்று பேசிக்கொண்டே வந்த திவாகர் அபிநந்தன் உட்கார்ந்திருந்த சோபாவிற்கு எதிரில் உட்கார்ந்தார்.

அபிநந்தனோ திவாகரை தலை முதல் கால் வரை ஆராய்ந்தான்.. அவரது முகம் பசுமையாக இருப்பதைக் கண்டவன் நல்லாத்தான் இருக்காரு என்று நிம்மதி கொண்டான்.

“எதுக்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்குறிங்க” என்றான் அபிநந்தன் புருவம் தூக்கி..

“இருடா பறக்காத சொல்றேன் பொறுமையா கேளு” என்றார் திவாகர்..

“மங்கை நீ போய் ரோஜாவை கூட்டிட்டு வாமா”

“இதோ போறேன் பெரியப்பா” என்ற மங்கை ரோஜா இருந்த அறைக்குள் சென்றாள்.

ரோஜாவோ அழுது கண்கள் சிவந்திருக்க.. அப்போதுதான் முகம் கழுவி குளியலறையிலிருந்து வெளியே வந்தாள்.

“ரோஜா பெரியப்பா உன்னை வரச்சொன்னாருடி” என்றவள் அவள் கையை பிடித்து அழைத்து வந்தாள்.. ரோஜாவிடம் ஏன் அழுகிற என்று காரணம் கேட்டாள் அவள் மீண்டும் அழுவாள் என்றுதான் மங்கை ரோஜாவிடம் எதுவும் கேட்காமல் கூட்டி கொண்டு வந்தாள்.

“ரோஜா என் பக்கம் வந்து உட்காரும்மா” என்றார் திவாகர்.. ஹாலுக்கு வந்தவள் அபிநந்தனை நிமிர்ந்து கூட பார்க்கவேயில்லை.. “இன்னும் உனக்கு திமிரு அடக்கலடி” என்று பல்லை கடித்துக்கொண்டிருந்தான் அபிநந்தன்.. மெல்ல திவாகர் பக்கம் போய் அமர்ந்தாள் ரோஜா..

“க்கும்” என்று தொண்டையை கனைத்த திவாகர் அபிநந்தனை ஒரு முறை பார்த்து விட்டு “வனிதாவிடம் திரும்பி” நான் ஜோஸியரை பார்த்துட்டு வரேன் வனிதா.. நாளைக்கு வெள்ளிகிழமை நாள் நல்லாயிருக்கு.. நாளைக்கு காலையில அம்மன் கோவிலில் அபிக்கும் ரோஜாவுக்கும் கல்யாணம் நடத்திடலாம் முடிவு பண்ணிருக்கேன்” என்றார் அபியை முறைத்துப்பார்த்தபடி.

வாவ் அப்பா இப்பதான் என் வாழ்க்கையில முதன் முறை பொறுப்பான அப்பாவ பேசியிருக்காரு என்று தோளை குலுக்கிகொண்ட அபிநந்தன் ரோஜாவைத்தான் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.. எதேச்சையாக ரோஜா அவனை நிமிர்ந்து பார்க்க.. எல்லார் முன்னேயேயும் தாலி கட்டிட்டு அப்புறம் உனக்கு இருக்குடி கச்சேரி மச்சான்கிட்ட என்று உதடசைத்தவன் மீசையை முறுக்கி விட்டுக்கொண்டான் அபிநந்தன்.. அவன் செய்கையில் கோவம் கொண்டு சட்டென தலையை குனிந்து கொண்டாள் ரோஜா.

வனிதாவோ அபிநந்தனை பார்க்க “எனக்கு பூர்ண சம்மதம் உங்க மருமகளை கேளுங்க.. ஏனா அவங்கதான் என் அப்பா வரல அண்ணன் வரலை ஆட்டுக்குட்டி வரலைனு பாட்டு பாடி அழுவாங்க” என்று வெறுப்பாய் பேசினான்.

திவாகர், அபியை முறைக்க.. அவனோ அவரது முறைப்பை சட்டை செய்யாமல் அசால்ட்டாக உட்கார்ந்திருந்தான் .

“அபிஇஇ கொஞ்சம் அடங்கியிரு” என்று அவன் காதருகே மெதுவாய் பேசினார் வனிதா.

“ரோஜா நீ சொல்லுமா நாளைக்கு கல்யாணம் வச்சுக்கலாம்தானே” என்றதும்..

“மாமா அப்பாவையும் அம்மாவையும் கூப்பிடுங்க.. அவங்க வர விருப்பம் இருந்தா வரட்டும்.. நம்ம சொல்ல வேண்டியது முறைதானே” என்று கூறி அவள் திவாகரின் மருமகள் என்று காட்டிவிட்டாள்.

திவாகரோ பாருடா என் மருமகளை என்று பெருமிதமாக அபிநந்தனை பார்த்தார்.. அவனோ எதையும் கண்டு கொள்ளவில்லை. மங்கைக்கு எங்கே கல்யாணத்துக்கு பாலா வருவானோ என்று பயம் வந்தது.. பின்னே தினமும் அவள் கல்லூரிக்கு செல்லும் போது சாரிடி சாரிடி என்று தன் பின்னே சுற்றுபவனை கண்டு மன இரக்கம் வந்தது என்னவோ உண்மைதான்.. ஆனால் அபிநந்தனை எண்ணி அவளுக்கு பயம் இருக்க அமைதியாய் இருந்தாள்.

அந்த நிமிசமே திவாகர் ஜீவாவுக்கு போன் போட்டார்..

வீட்டில் சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தார் ஜீவா சாப்பிடுவதை நிறுத்திவிட்டு “சொல்லு திவா” என்றார்..

“அபி லண்டன்ல இருந்து வந்துட்டான்.. நாளைக்கு நாள் நல்லாயிருக்கு அபிக்கும் ரோஜாவுக்கும் நாளை கடத்தாமல் கல்யாணம் பண்ணனும்னு முடிவு பண்ணியிருக்கேன்.. நீயும் வேணியும் வந்து அவங்களை ஆசிர்வாதம் பண்ணினா நல்லா இருக்கும்.. எத்தனை நாள்தான் வெறுப்பை காட்டுவ புள்ளைங்க மேல” என்று தன்மையாய் பேசினார்.. திவாகர் போனில் பேசியது வேணிக்கு கேட்டது.. பக்கத்தில் பாலாவும் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தான். ஒரு நிமிசம் அமைதியாய் இருந்த ஜீவா “பாலா, வேணியை கூட்டிட்டு வருவான்.. நான் கல்யாணத்துக்கு வரமாட்டேன் திவா” என்று பேசிய ஜீவா.. திவாகர் அடுத்த வார்த்தை பேசும்முன் போனை வைத்துவிட்டார் ஜீவா.

பாலாவுக்கு ரோஜாவின் கல்யாணத்துக்கு போகிறோம் என்ற சந்தோசம் ஒரு பக்கம் இருந்தாலும் மங்கையை பார்த்துவிடலாம் என்று ஆசைப்பட்டான்.. வேணிக்கோ தேஜா வாழ்க்கை நல்லவிதமாய் அமைந்து விட்டது.. ரோஜா தனிமரமாய் இருக்கிறாள் என்று கவலைப்பட்டு வேண்டாத கடவுளில்லை போகாத கோவிலில்லை ரோஜாவுக்காக.. அப்பாடி இப்பவாவது கடவுள் என் பொண்ணு வாழ்க்கைக்கு வெளிச்சம் கொண்டு வந்தாரே என்று ஆனந்தம் அடைந்தார் வேணி.

திவாகர் யசோதா குடும்பத்து போன் செய்து அபி, ரோஜா கல்யாணம் விசயம் சொல்ல.. கௌதமும் தேஜாவும் வருவாங்கண்ணா நானும் என் வீட்டுக்காரரும் சொந்தக்காரங்க விசேஷத்துக்கு ஊருக்கு கிளம்புறோம் என்றார் யசோதா.

சரிம்மா உங்க விருப்பம் என்று போனை வைத்துவிட்டார் திவாகர்.

அன்றிரவு ரோஜா, மங்கையுடன் எமிலி படுத்துக்கொண்டாள்.. திவாகரும் வனிதாவும் கல்யாணத்திற்கு தேவையான பொருள்களை ரெடி பண்ண ஆரம்பித்து நடு இரவில்தான் தூங்கினர்.

ரோஜாவிற்கோ அபிநந்தனை எண்ணி பயம் பிடித்தது.. இரண்டு வருடத்தில் ஒருநாள் கூட இருவரும் பேசிக்கொள்ளவில்லை.. நாளை முதல் இருவரும் ஒரே அறையில் சேர்ந்திருக்க வேண்டுமே என்ற அச்சம் தோன்றியது அவளுக்கு.. நாமும் பிடிவாதமாக இருந்துவிட்டோம்.. அவன்தான் போன் பண்ணவில்லையென்றால்.. ஒரு முறை கூட நானாக அபிக்கு போன் பண்ணவில்லையே என்ற கவலை அவள் மனதை செல்லாய் அரித்தது.. அபிநந்தனும் தூங்கவில்லை.. ரோஜாவையே எண்ணியிருந்தான்.. அவளின் போட்டோவை பார்த்தபடி.. நாளைக்கு இன்னேரம் என்னோட பக்கத்துல இருப்படி என்று போட்டோவுக்கு முத்தம் கொடுத்தான்.. ஆனால் நாளைக்கு நான் கேட்குற கேள்விக்கு பதில் ரெடி பண்ணிக்கோடி என் ரோஸ் பேபி என்று மீண்டும் ஒரு முத்தத்தை கொடுத்து தூங்கிப்போனான் அபிநந்தன்.

திவாகர் பட்டுப்புடவை முதல் நகை வரை முன்னமே வாங்கி வைத்திருந்தார்.. மங்கையும் எமிலியும் ரோஜாவை அலங்காரம் பண்ணிவிட்டனர்.. “வாவ் அழகு தேவதை போல இருக்க ரோஜா நீ.. எனக்கே உன்ன ஹக் பண்ணனும் போல இருக்கு” என்று ரோஜாவை கன்னம் சிவக்க வைத்தாள் எமிலி.. பட்டு வேட்டி சட்டையில் மாப்பிள்ளை மிடுக்குடன் அறையிலிருந்து வெளியே வந்தான் அபிநந்தன்.. “வாவ் அபி செம ஹேன்சம்மா இருக்கடா” என்று வாய் பிளந்து பார்த்தாள் எமிலி அபிநந்தனை.

ரோஜாவுக்கு எமிலி மேல் சினம் வந்தது.. ஏனோ அபியிடம் அவள் உரிமையெடுப்பது அவளுக்கு பிடிக்கவில்லை..எமிலியை பற்றி முழுமையாக ரோஜாவுக்கு தெரியாது.. தேவதை போல பட்டுச்சேலையில் ஜொலித்தவளை கண்டவன் மெய்மறந்து ரோஜாவை இரசித்து நின்றிருந்தான்..

ரோஜாவும் அபிநந்தனைத்தான் பார்த்திருந்தாள்.. இருவரின் பார்வையிலும் காதல் தெரிந்தது.

“போதும் அண்ணா வலியுது துடைச்சிக்கோங்க” என்று கிண்டலடித்தாள் மங்கை.

“நல்ல நேரம் போகும் முன்னே கோவிலுக்கு போகணும்” என்ற வனிதாவின் பேச்சு சத்தம் கேட்டு நால்வரும் வெளியே வந்தனர்.

கோவிலுக்குள் வேணியும் பாலாவும் நின்றிருந்தனர்.. வேணியை பார்த்த ரோஜா “அம்மா” என்று வேணியை அணைத்துக்கொண்டாள்.. அவளது முதுகை ஆதரவாய் தடவிக்கொடுத்து “இனி உன் வாழ்க்கை நல்லாயிருக்கும்டி” என்று மகளை ஆசிர்வாதம் செய்தார்.. அபிநந்தன் பாலாவை முறைத்துப் பார்த்து அவனை கடந்து சென்றான். பாலாவோ அமைதியாக நின்றான்.. கௌதமும் தேஜாவும் கோவிலுக்குள் வந்தனர்.. ரோஜாவின் பக்கம் போய் அவளது கையை பிடித்தபடி நின்றுகொண்டாள் தேஜா.

ரோஜாவின் கண்கள் தந்தையை எதிர்பார்த்து பூத்து போனது.. அவள் கண்களில் ஏற்பட்ட மாற்றத்தை கண்ட அபிநந்தனுக்கு ஆத்திரமாய் வந்தது.. ஐய்யர் ஹோம குண்டம் வளர்க்க.. “பொண்ணும் மாப்பிள்ளையும் மனையில் உட்காருங்க” என்று சொல்ல அபியும் ரோஜாவும் மனையில் உட்கார மந்திரம் ஓத ஆரம்பித்தார்.. தாம்பூலத்தில் இருந்த தாலியை அம்மன் முன்பு வைத்து வந்த ஐய்யர் அபிநந்தன் கையில் கொடுக்க.. ரோஜாவின் கண்களை பார்த்தபடி பெண்ணவளின் சங்கு கழுத்தில் மூன்று முடிச்சிட்டு உச்சி வகுட்டில் குங்குமத்தை அழுத்தமாய் வைத்தான்.. சில சடங்குகள் செய்ய சொல்ல இருவரும் சிரத்தையாய் செய்தனர்.. ரோஜா அம்மன் முன்பு நின்று அப்பா மனசு மாறி என் கூட பேசணும்.. அபியையும் மாப்பிள்ளையா ஏத்துக்கணும் கடவுளே என்று சாமி கும்பிட்டாள்..

மங்கையின் பக்கம் நின்ற பாலா திடீரென்று பாக்கெட்டிலிருந்த தாலியை எடுத்து யாரும் எதிர்பாராவண்ணம் மங்கையின் கழுத்தில் கட்டியிருந்தான்.

24 அகம் கொய்த அரக்கனே

பாலா, மங்கை கழுத்தில் தாலி கட்டிவிட்டு அம்மனிடம் கை கூப்பி என்னை நீதான் காப்பாத்தனும் சாமி இந்த வில்லன் அபிநந்தன்கிட்டயிருந்து.. அவன் கூட சண்டைபோட எனக்கு கொஞ்சம் வீரத்தை கொடுங்க என்று சாமி கும்பிட்டுக் கொண்டிருந்தான்.. மங்கைக்கு எதிர்புறம்தான் அபிநந்தனும், ரோஜாவும் நின்றிருந்தனர்.. மங்கை சாமி கும்பிட்டு முடித்து கண்ணைத்திறந்து பார்த்தவள் கழுத்தில் ஏதோ வித்யாசமாய் தோன்ற குனிந்து பார்த்தவளுக்கு கரண்ட் அடித்தது போல ஷாக்கானவள் பக்கத்தில் பார்க்க பாலா அவளை காதலுடன் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.

மங்கையோ பாலாவை “ஏன்டா இப்படி பண்ணின” என்று கண்ணீர் வந்து விட்டது அவளுக்கு.. எதிரே கண்ணைமூடி நின்றிருக்கும் அபிநந்தன் கண்விழித்துப்பார்த்தால் பாலாவின் நிலையை எண்ணிப்பார்த்தவளின் தொண்டைக்குழிக்குள் பயபந்து உருண்டது.

“ப்ளீஸ்டி என்னை மன்னிச்சு ஏத்துக்கோ” என்று கண்களால் கெஞ்சினான் பாலா.. இருவரும் கண்களால் பேசிக்கொண்டிருக்க.

எதிரே நின்று சாமி கும்பிட்டிருந்த அபிநந்தன் கண்விழித்து பார்த்ததென்னவோ மங்கை கழுத்தில் இருக்கும் தாலியைத்தான்.. மங்கை, பாலாவை முறைத்துப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தை தவறாக புரிந்து கொண்ட அபிநந்தன் “டேய் பாலாஆஆ” என்று சத்தம் போட்டவன் கழுத்தில் இருந்து மாலையை கழட்டி எமிலியிடம் கொடுத்து விட்டு பாலாவின் பக்கம் வந்து அவனது சட்டையை இழுத்து பிடித்து அடிக்கத் துவங்கினான்.. பாலாவும் அபிநந்தனை அடிக்க எதற்கு இருவரும் அடித்துக்கொள்கிறார்கள் என்று அங்கு நின்ற பெரியவர்களுக்கு தெரியவில்லை.. பிரம்ம முகூர்த்தம் என்பதால் கோவிலில் கூட்டம் குறைவாக இருந்தது.. இல்லையென்றால் இருவரும் படத்தில் வருவது போல சண்டை போடுவதை வீடியோ எடுத்திருப்பார்கள். இவர்களுக்கிடையில் கௌதம் போய் நின்று விலக்கிவிட “நீ அந்தப்பக்கம் போடா.. இவன் மாதிரி லுச்சா பசங்க எல்லாம் என் தங்கச்சி மங்கை கழுத்துல தாலிகட்ட அறுகதையே இல்லை” என்று பாலாவின் சட்டையை சர்ரென கிழித்தெறிந்தான்.

அபி நந்தனின் கோபத்தை இதுவரை பார்த்திராத எமிலி இப்போது அவனின் கடும் கோபத்தை கண்டு எச்சில் விழுங்கி பார்த்திருந்தாள்.

திவாகரும் இருவர் நடுவே ஓடிப்போய் தடுத்துப்பார்த்தார்.. அவராலும் அபியின் கோபத்தை கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை..

“எங்கண்ணாவை விடுங்க” என்று ரோஜா குறுக்கே போக.. “

“நீ தள்ளிப்போடி” என்று அவளை மெதுவாக தள்ளிவிட்டான்..

ரோஜாவிற்கோ அபிநந்தன்மீது ஆத்திரம் வந்தது.. அபிநந்தன் செய்த தவறை பாலாவும் செய்ய பாலாவின் மீதும் ரோஜாவிற்கு கோபம் வந்தது..

மங்கையோ அழுதுகொண்டிருந்தவள் “அண்ணா அவரை விடுங்க” என்று மங்கையின் சத்தம் கேட்ட அபிநந்தன் பாலாவின் சட்டையை விட்டு விட்டு மங்கையை ஒரு பார்வை பார்த்தான்.

“அண்ணா அப்படி பார்க்காத உன்னோட அனுமதியில்லாம நான் யாரு கூடவும் போகமாட்டேன்” என்று அபிநந்தனின் மார்பில் சாய்ந்து கொண்டாள்.. “எப்படிடா” என்று மீசையை முறுக்கினான் அபிநந்தன்.

பாலாவுக்கு மங்கை பேசிய பேச்சு அவன் மனதில் சுறுக்கென்று தைத்தது.. நான் பேசினது ரொம்பு தப்புதான்டி.. அதுக்காக உன்கிட்ட ஆயிரம் முறை மன்னிப்பு கேட்டேனே.. என்னை மன்னிக்க உனக்கு மனசு வரலையாடி என்று மங்கையை அடிப்பட்ட பார்வை பார்த்தான் பாலா..

பாலாவை அபிநந்தன் எதற்கு அடித்தான் என்பதே சில நேரம் கழித்து தான் தெரிந்தது அங்கிருந்தவர்களுக்கு ..

வேணியோ பாலா பக்கம் வந்தவர்.. “ஏண்டா இப்படி பண்ணினே ஒரு பொண்ணோட சம்மதம் இல்லாம அவ கழுத்துல தாலி கட்டின” என்று சீற்றம் கொண்டு பேசியவர் அவன் கன்னத்தில் ஓங்கி அறைந்தார்..

அபிநந்தனின் மார்பில் சாய்ந்திருந்த மங்கையோ வேணி, பாலாவை அடிப்பதை பார்த்து குலுங்கி அழ.. தங்கையின் மனதில் பாலா எந்தளவு பதிந்து போயிருக்கிறான் என்பதை புரிந்து கொண்டான் அபிநந்தன்.

“ம்மா நானும் மங்கையும் லவ் பண்ணுறோம்.. கொஞ்சம் ரெண்டு பேருக்கும் இடையே சண்டை வந்துருச்சு” என்று எதனால் சண்டை வந்தது என்று சொல்லாமல் விட்டுவிட்டான் பாலா.. அபிநந்தனுக்கு கண்கள் சிவப்பேறியது..

“அத்தை நான் உங்கப் பொண்ணு கழுத்துல யாருக்கும் தெரியாமதான் தாலிகட்டினேன்.. ஆனா உங்கப் பொண்ணு சம்மதம் இல்லாம நான் தாலி கட்டலை.. அடுத்து உங்கப் பையன் என் தங்கச்சி கிட்ட எதனால சண்டை போட்டானு இப்ப சொல்லணும்” என்று கர்ஜித்து பேசினான்.

“அண்ணா வேண்டாம் விடுங்க ” என்றாள் மங்கை..

“பாலாவோ நான் சொல்றேன்” என்றவன் மங்கையை சந்தேகப்பட்டதை மட்டும் கூறாமல் அவளின் காலின் குறையை மட்டும் பேசி ஹாஸ்பிட்டல் கூப்பிட்டதை மட்டும் பெரியவர்கள் முன்னே கூற.. வனிதா பதறிப்போனார்.. மகளின் பக்கம் வந்தவர் அவள் கையை பிடிக்க.. “பெரியம்மா” என்று வனிதாவை கட்டிக்கொண்டு விசும்ப ஆரம்பித்தாள்.. மங்கை கழுத்தில் பாலா தாலி கட்டிவிட்டான் இல்லையென்றால் இன்னேரம் வனிதாவும் அவன் கன்னத்தில் அடித்திருப்பார்.

தேஜாவோ பாலா அடிவாங்குவதை பாவமாக பார்த்திருந்தாள். கௌதம் பக்கம் சென்ற தேஜா.. “பாலா அண்ணா பாவம்.. அபி அண்ணாவுக்கு கோவம் வந்து கண்ணு மண்ணு தெரியாம அடிச்சு போட்டாரு” என்று வருத்தப்பட்டு பேச..

“ஏய் வாய மூடிட்டு சும்மா நில்லு.. பாலாவுக்கு சப்போர்ட் பண்ணினா உன்னையும் அடிப்பான் அபி” என்றதும்.

“ஆமா மாமா என்ன இருந்தாலும் பாலா அண்ணாவும் மங்கை கால் பத்தி குறை பேசியிருக்க கூடாது” என்று கூறியவள் கன்னத்தில் கை வைத்தாள்.. எதுக்கு வம்பு இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் எல்லாரும் சமாதானம் ஆகப்போறாங்க.. எப்படியும் இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் சாப்பாடு போடுவாங்க.. நாம சாப்பிட ரெடியாகுவோம் என்று வாய் விட்டு முணகியவள் அமைதியாக கௌதமுடன் நின்று கொண்டாள்.

“இவ்ளோ கலவரம் நடக்குது உனக்கு சாப்பாடு தான் முக்கியம்” என்று கௌதம் பல்லைக்கடிக்க.. அப்பாவி போல முகத்தை வைத்து “நான் சொன்னது தான் நடக்கப்போகுது பாருங்க” என்று சொல்ல கௌதம் பல்லைக்கடிக்க.. தேஜா அமைதியாய் நின்று கொண்டாள்.

திவாகரோ மங்கை முன்னால் வந்து நின்றவர்.. “பாலா உன் கழுத்துல உனக்குத் தெரியாம தாலி கட்டிட்டான் தப்புதான்.. ஆனா உன்னை விரும்புறேனு சொல்றான்.. நீயும் அவனை லவ் பண்ணியதாகவும் சொல்றான்.. இப்ப பாலாவை நீ ஏத்துக்கிறியாம்மா.. முடிவு உன் கையிலதான்” என்று கூறினார்.. மங்கையின் பதிலை எதிர்பார்த்து அனைவரும் நின்றனர்..

மங்கை அபிநந்தனை பார்க்க.. உன் விருப்பம் தான் என்பது போல அவன் விழிகளால் தங்கைக்கு பதில் கொடுத்தான்.. அபிநந்தனுக்கு மங்கை, பாலாவை விரும்புகிறாள் என்பது அவளது கண்களை வைத்தே கண்டுகொண்டான்.. அதனால் தான் மங்கையிடம் முடிவை விட்டுவிட்டான்.. காதலுக்கு மரியாதை கொடுத்து நின்றான் அபிநந்தன்.. ஆனால் இன்னமும் பாலா மீதிருந்த கோவம் அவனுக்கு குறையவில்லை..

அனைவரும் மங்கையின் முகத்தைப் பார்க்க.. பாலாவோ இவ்ளோ பேர் முன்னால நான் கூனிக்குறுகி நிற்குறேன்.. ஆனா, என்னை பிடிச்சிருக்கு நான் அவர் கூட வாழறேன்னு சொல்ல நீ இவ்ளோ நேரம் எடுத்துக்குற என்று மனம் உடைந்து போய் மங்கையை பார்த்திருந்தான்..

“நான் பாலா கூட வாழுறேன்” என்று அபிநந்தனை பார்க்க அவனோ “ம்ம் போ” என்று மெல்ல இதழ் விரித்து சிரித்தான்.. மங்கைக்கும் இப்போதுதான் நிம்மதியாய் இருந்தது..

பாலாவோ அபிநந்தனையும், மங்கையையும் பார்த்திருந்தவன்.. மங்கையை அடிப்பட்ட பார்வை பார்த்தான்.

வனிதாவோ எதற்கும் இருக்கட்டுமென்று பட்டு வேட்டியும் சட்டையும் எடுத்து வைத்திருந்தார்.. வனிதா, கௌதமிடம் பட்டு வேஷ்டி சட்டையை கொடுக்க.. கௌதம் வாங்கி பாலாவை கோவிலுக்கு மறுபுறம் கூட்டிச்சென்றான்.

பாலாவோ முகம் கழுவிவிட்டு எதுவும் பேசாமல் கௌதம் கையில் இருந்த சட்டையை வாங்கி போட்டுக்கொண்டான்.. “என்னடா காயம் வலிக்குதா எதுவும் பேசல” என்றான் தவிப்பாக.

“எனக்கு வலியில்லை.. மங்கைக்கு நான் கொடுத்த வலியை விட இந்த வலி எனக்கு பெரிசா தெரியலைடா.. எனக்கு இப்போதான் நிம்மதியா இருக்கு.. அவ மனசை நோகடிச்சு பேசினதுக்கு தண்டனையா நினைச்சுக்குறேன்” என்று பெரும்மூச்சுவிட்டான் பாலா.

“சரிடா நீ மங்கை கழுத்துல தாலி கட்டினது மாமாவுக்கு தெரிஞ்சா உன்னை கொன்னே போடுவாரே” என்று கௌதம் அச்சம் கொண்டு பேசினான்..

“எல்லாத்துக்கும் துணிஞ்சு தான் மங்கை கழுத்துல தாலி கட்டினேன் கௌதம்.. எனக்கு என் மங்கை வேணும்” என்று உறுதியாய் கூறினான்.

வேஷ்டி சட்டை கட்டினதும் பெரியவர்கள் இருக்கும் இடத்திற்கு சென்றனர் இருவரும்..

திவாகர், ஜீவாவிற்கு விசயத்தை போன் செய்து சொல்ல.. அவருக்கோ தலையில் இடி விழுந்தது போல் இருந்தது.. நாளைக்கு எப்படி என் பையன் மங்கை கழுத்துல தாலி கட்டியதை நீ சொல்ல வில்லை திவாகர் என்று கேள்வி கேட்டு விடக்கூடாதென திவாகர் ஜீவாவுக்கு போன் போட்டு விவரத்தை சொல்ல “நான் அங்கே வரேன்” என்று கோவமாய் பேசியவர் போனை வைத்துவிட்டு கோவிலுக்கு வந்து கொண்டிருந்தார் ஜீவா.

திவாகர் மாலையை வாங்கிக்கொண்டு கோவிலுக்குள் வந்து பாலா மங்கை இருவரின் கையிலும் மாலையை கொடுத்தார்..

ஐய்யரோ “முகூர்த்த நேரம் முடியறதுக்கு இன்னும் ஐஞ்சு நிமிசம் இருக்கு” என்று கூற.

“இருங்க ஐய்யரே பையனோட அப்பா வந்திட்டிருக்கார்” என்றார் திவாகர்..

அபிநந்தன் மெயின் வில்லன் வந்துட்டாரு என்று மௌனமாய் சிரித்தான்..

ரோஜாவோ “ரொம்ப குளு குளுனு இருக்காரு பாரு” என்று வாய்க்குள் முணகினாள்.

எமிலியோ அபிநந்தன் பக்கம் வந்தவள் “மாலையை கழுத்தில் போடு அபி “என்று மாலையை அபிநந்தன் கையில் கொடுத்தாள். . ரோஜாவோ எமிலியை முறைத்து பார்த்தாள்.

கௌதம் பக்கம் நின்றிருந்த தேஜா.. “ஐய்யோ அப்பா வந்துட்டு இருக்காறா..நான் பாலா அண்ணா தாலி கட்டும்போது பொங்கல் வாங்கி சாப்பிட போய்டேன்னு சொல்லுவேன்” என்று பயந்து பேசினாள் தேஜா..

“உன் வாயில பிளாஸ்டர் ஒட்டப்போறேன்டி” என்று பல்லைக்கடித்து பேசினான் கௌதம்.

வேகமாக காரை ஓட்டி வந்த ஜீவா கோவில் முன்னே காரை நிறுத்திவிட்டு கோவத்துடன் வேகநடையுடன் கோவிலுக்குள் சென்றவர் அங்கே பட்டு வேஷ்டி சட்டையுடன் நின்றிருந்த பாலாவின் கன்னத்தில் பளார் பளாரென்று அறைந்து விட்டு மங்கையை பார்த்தவர் “என் பையன் செய்த தப்புக்கு நான் உன்கிட்ட மன்னிப்பு கேட்குறேன் மங்கை” என்றவர்

பாலாவை பார்த்து “இனிமேல் என்கூட நீ பேசக்கூடாது பாலா.. எனக்கு பொண்ணு தப்பு செய்தாலும் பையன் தப்பு செய்தாலும் ஒரே தண்டனை தான் தருவேன்” என்றவர் அபிநந்தன் பக்கம் நின்றிருந்த ரோஜாவை ஒரு பார்வை பார்த்து விட்டு .. திவாகரிடம் திரும்பி “என்னை மன்னிச்சுடு திவா” என்று அவரது கையை பிடித்துக்கொண்டார்.

“ஜீவா என்னதிது மன்னிப்புனு பெரிய வார்த்தையெல்லாம் பேசிகிட்டு.. பிள்ளைகள் தப்பு செய்தா நாம பெருந்தன்மையா மன்னிச்சுடணும்ப்பா” என்ற ஜீவாவின் தோளில் தட்டினார்.

“பாலா, மங்கை ரெண்டு பேரும் மாலையை மாத்திக்குங்க” என்று திவாகர் சிரித்த முகத்துடன் சொல்ல

இருவரும் மாலையை மாத்திக்கொண்டனர்.. பாலாவுக்கு ஜீவா தன்னை பேச வேண்டாம் என்று சொன்ன வார்த்தைகள் வலித்தாலும் எப்படியோ மங்கையை அப்பா ஏற்றுக்கொண்டாரே என்று ஆனந்தம் கொண்டான்.

மாலை மாற்றியதும் திவாகர் வனிதா காலில் பாலாவும் மங்கையும் விழ “நல்லாயிருங்க” என்று ஆசிர்வாதம் செய்தனர்.

ஜீவா, வேணி காலில் பாலாவும் மங்கையும் விழ..

“நல்லாயிரும்மா” என்று மங்கையை மட்டும் ஆசிர்வாதம் செய்தார்.. பாலாவுக்கு கண்கள் கலங்கியது.. பொறுமையாய் நின்றுகொண்டான்.

மங்கை அபிநந்தன் காலில் விழ “நல்லாயிருடா” என்றவன் அவளது நெற்றியில் முத்தமிட்டு “எதாவது உன்கிட்ட இடக்கு முடக்கு செய்தான் வை அண்ணாவுக்கு போன் போடு வந்து அவன ரவுண்டு கட்டுறேன்” என்று மீசையை முறுக்கியவன் பாலாவை முறைத்துப் பார்த்தான்..

நீ வந்து பிரச்சனையை தீர்த்து வைக்குற அளவு என் பொண்டாட்டி கூட நான் சண்டை போட மாட்டேன் என்ற ரீதியில் அபியை பார்த்தான் பாலா.. இருவரும் கொம்பு சீவி விட்ட காளைகள் போல விறைத்துக்கொண்டு திரிந்தனர்.

என்னையும் ஆசிர்வாதம் பண்ணுங்கப்பா என்று ஜீவாவை ஏக்கத்துடன் கண்ணீருடன் பார்த்திருந்தாள் ரோஜா.. ஜீவாவோ ரோஜாவை நிமிர்ந்து கூட பார்க்காமல் நின்றிருந்தார்..

அபிநந்தனோ ரோஜாவை கடைக்கண்ணால் பார்த்திருந்தவன் அவள் மனவருத்தத்தை புரிந்து கொண்டவன் “ரோஜா நாம வீட்டுக்கு போகலாம் வா” என்று அவள் கையை பிடித்துக்கொண்டு வனிதா பக்கம் வந்தவன்..“ம்மா நாங்க வீட்டுக்கு முன்னே கிளம்புறோம் நீங்க மங்கையை வழி அனுப்பி வைச்சிட்டு வாங்க” என்றதும்.

“டேய் உங்க ரெண்டு பேருக்கும் ஆரத்தி எடுக்கணும்” என்று வனிதா அவசரமாக கூற.

வேணியோ “நீங்க கிளம்புங்க அண்ணி.. நான் என் மருமக மங்கையை பார்த்துக்குறேன்” என்று மகள் வீட்டுக்கு சந்தோசமாய் போக வேண்டும் என்று தாயாய் எண்ணினார் வேணி.

திவாகரும் வனிதாவும் மங்கையிடம் சென்று “உனக்கு நல்ல மாமியாரும் மாமனாரும் கிடைச்சிருக்காங்கம்மா உன்னை நல்லா பார்த்துப்பாங்க” என்று மங்கையின் தலையை தடவிக்கொடுத்தார் திவாகர்..

“பெரியம்மா என்னை பார்க்க வருவீங்கள்ள” என்று கண்கள் கலங்க கேட்டாள்.

“கண்டிப்பா பெரியம்மா வருவேன் தங்கம்” என்று மங்கையின் நெற்றியில் முத்தமிட்டார்.

அபிநந்தன் ரோஜாவின் கைப்பிடித்து ஜீவாவை தாண்டிப்போகையில் அவரை முறைத்துக்கொண்டு சென்றான்.. ஜீவா அமைதியாக நின்றிருந்தார்.

கௌதம் காரில் பாலாவும் மங்கையும் கூடவே வேணியும் ஏறிக்கொண்டார்.. திவாகர், ஜீவாவிடம் உன் கோவத்தை தணிச்சுடு ஜீவா என்று சொல்லிவிட்டு கிளம்பியிருந்தார்.

முன்னே சென்று காரில் ஏறிய அபிநந்தன் ஹாரன் அடித்தான்.. உன் பையன் கூப்பிடுறாரு நீ கிளம்பு திவா என்று ஜீவா, திவாகரை போகச் சொன்னார்.

நல்ல மாமனார் நல்ல மருமகன் என்று சிரித்துக்கொண்டே சென்றார் திவாகர்.

26 அகம் கொய்த அரக்கனே

கௌதம் காரை ஜீவாவின் வீட்டு வாசலில் நிறுத்தினான் .. முதலில் வேணி இறங்கியவர் ஆரத்தி கரைத்து வர வீட்டுக்குள் சென்று விட.. பாலாவும் மங்கையும் இறங்கி வீட்டு வாசலில் சேர்ந்து நின்றனர்..

காரிலிருந்து இறங்காமல் இருந்த தேஜாவை பார்த்து கண்ணைச் சுருங்கிய கௌதம் “என்னடி நீ இன்னும் இறங்கலையா” என்று கேட்க..

“ம்ம் இதோ இறங்குறேன் மாமா” என்றவள் கதவை திறந்து இறங்கியபடி மனதிற்குள் வரும் வழியில சாப்பாடு வாங்கி தருவாங்கனு பார்த்தா ஒருத்தர் கூட சாப்பிடலாம்னு வாயை திறக்கவேயில்லை பசி வேற வயிற்றைக் கிள்ளுது என முணங்கி கொண்டு இறங்கினாள்.

கடவுளே இந்த சாப்பாட்டு ராமி கூட என்னை காலம் முழுக்க குப்பை கொட்ட வச்சுடுச்சே இந்த ரைட்டர்ம்மா என்று புலம்பிய கௌதம் காரிலிருந்து இறங்கி தேஜாவின் பக்கம் நின்றவன் “நாம உடனே வீட்டுக்கு கிளம்பிடலாம்டி என்று தேஜாவின் காதோரம் சென்று பேசினான் கௌதம்..

“அம்மா நம்மள சாப்பிட்டு போக சொல்லுவாங்க மாமா.. நாம இருந்து சாப்பிட்டு போலாம்” என்று மெதுவாய் பேச.

“நான் உனக்கு பிரியாணி வாங்கி தரலாம்னு நினைச்சேன்.. நீ வேணி அத்தை செய்யுற பருப்பு குழப்பை சாப்பிடுறனு சொல்லுற ம்ம் உன் விருப்பம்” என்று கைகட்டி வேடிக்கை பார்த்தான்.

“என்னது பிரியாணியா நாம இங்க இருக்க வேணாம் மாமா அத்தையும் மாமாவும் ஊர்ல இல்லை.. அதனால நாம பிரியாணி வாங்கிட்டு வீட்டுக்கு போயிடலாம் மாமா” என்று கௌதமிடம் கிசுகிசுப்பாய் பேசினாள்.

“அப்படி வாடி என் செல்லக்குட்டி” என்று மகிழ்ந்தான்.. இன்று தேஜா பட்டுப்புடவை கட்டி தலைநிறைய மல்லிக்கை பூ வைத்து கௌதமை மயக்கிக்கொண்டிருந்தாள்.. அம்மாவும் அப்பாவும் இன்னிக்கு வீட்ல இல்ல இன்னிக்கு தேஜாவுக்கு ஒரு முத்தமாவது கொடுத்துடணும்.. என்று சமயம் பார்த்து காத்திருந்தான் கௌதம்.. ஆனால் தேஜாவோ காரியத்தை கெடுப்பது போல நாம அம்மா வீட்ல சாப்பிடலாம்னு சொல்லுவா.. அப்புறம் இங்கேயே தூங்கிடலாம் சொல்லுவா.. என்னோட முத்த கனவை பொய்த்து போக பண்ணிடுவா என்று ஒரு பிரியாணியை வைத்து தேஜாவை மஜா செய்துவிட்டான்.

வேணி ஆரத்தி கரைத்து வந்தவர்.. “தேஜா அண்ணாவுக்கும் அண்ணிக்கும் ஆரத்தி எடுமா” என்று வேணி மகிழ்ச்சியுடன் கூற.

“இதோ வரேன்மா” என்றவள் வேணியிடமிருந்து ஆரத்தியை வாங்கி பாலாவுக்கும் மங்கைக்கும் ஆரத்தி எடுத்து முடித்து “ம்ம் ஆரத்தி எடுத்தாச்சு காசு போடு அண்ணா.. காசு போட்டாத்தான் உள்ளே அனுப்புவேன்” என்று பாலாவிடம் நாக்கை துருத்தி காட்டினாள்.

“போடுறேன் டா” என்ற பாலா அவன் சட்டையிலிருந்து இரண்டு 500 ரூபாய் தாளை எடுத்து ஆரத்தி தட்டில் போட.. “இது எனக்கு பத்தாது தான்.. சரி மங்கை அண்ணிக்காக விடுறேன்” என்று கண்ணைச் சிமிட்டியவள் ஆரத்தி காசை கையில் எடுத்துக் கொண்டு பாலாவையும் மங்கையைsயும் உள்ளே அனுப்பி ஆரத்தியை வெளியே சென்று ஊற்றி வந்தாள்.

மங்கை பூஜை அறையில் விளக்கேற்றி விட்ட பிறகு மணமக்களுக்கு பால் பழம் கொடுத்துவிட்டு மங்கையை தேஜா தன்னுடைய அறைக்கு கூட்டிச்சென்று மங்கைக்கு குளிக்க டவல் எடுத்துக்கொடுத்த தேஜா மங்கையின் முகம் சோகமாய் இருப்பதை கண்டு.. “என்னாச்சு அண்ணி ஏன் என் அண்ணாவை உங்களுக்கு பிடிக்கும்தான உங்க முகம் ஏன் வாடி இருக்கு” என்று மங்கையின் கன்னம் தாங்கி தேஜா கேட்க..

“ம்ம் பிடிக்கும்” என்று தலையை தஞ்சாவூர் பொம்மையை போல தலையை ஆட்டினாள் மங்கை.

“அண்ணா பண்ணினது தப்புதான்.. இல்லைனு சொல்லல உடனே எல்லாத்தையும் மறக்க முடியாதுதான்.. ஆனா எங்கண்ணாவும் நல்லவர்தான் கொஞ்சம் கன்சிடர் பண்ணி அவர் செய்த தப்பை மன்னிச்சு சீக்கிரம் ரெண்டு பேரும் வாழ்க்கையை ஆரம்பிச்சு எனக்கு மருமகனை பெத்து கொடுங்க.. அப்புறம் நான் எப்பவும் ஜாலியா சிரிச்சிட்டே இருக்கேனு நீங்க எல்லாரும் நினைக்கலாம் அண்ணி.. எனக்குள்ளும் பிரச்சனைகள் இருக்கு.. ஆனா அதெல்லாம் மறந்து நான் என்னோட லைப்ல பட்டாம்பூச்சி போல பறந்து திரியுறேன்.. எனக்கு கௌதம் மாமா கிடைக்க தவம் செய்திருக்கணும்.. அக்கா கல்யாணத்தனைக்கு நைட் கௌதம் மாமா என்கிட்ட நடந்துகிட்டதும் தப்புதான்.. நான் அவரை மன்னிச்சு ஏத்துக்கிட்டேன்ல.. அப்புறம் இன்னும் உங்கிட்ட ஒரு உண்மையை சொல்லுறேன் கேளுங்க.. கௌதம் மாமாவை எனக்கு சின்ன வயசுல இருந்து ரொம்ப பிடிக்கும் தெரியுமா” என்று கையை விரித்து சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள் மங்கையிடம். குழம்பிக்கிடந்த மங்கைக்கு ஒரு தெளிவு பிறந்தது.

“ரொம்ப தேங்க்ஸ் தேஜா” என்று தேஜாவை கட்டிக்கொண்டாள் மங்கை..

“என்ன அண்ணி நீங்க எனக்கு போய் தேங்க்ஸ் எல்லாம் சொல்லிகிட்டு” என்று மங்கையின் கையை பிடித்து “சரி நான் கிளம்புறேன் அண்ணி வீட்டுல அத்தையும் மாமாவும் இல்லை நாங்க வீட்டுக்கு கிளம்பணும் நீங்க குளிச்சுட்டு சாப்பிடுங்க” என்றவள் அறையை விட்டு வெளியே வந்தாள்..

“கௌதம் போலாம்” என்று சைகை காண்பிக்க..

“ம்ம் அம்மாகிட்ட சொல்லிட்டு வரேன்” என்று சமையல்கட்டுக்கு சென்று பார்க்க வேணி சமையல் செய்து கொண்டிருந்தார்..

“ம்மா அத்தையும் மாமாவும் வீட்ல இல்ல.. நாங்க கிளம்புறோம்” என்றாள்..

“ஏய் சட்னி சாம்பார் ரெடி.. இட்லி அவிச்சு தரேன் சாப்பிட்டு போடி” என்றவர் இட்லி பானையில் மாவை ஊற்றிக்கொண்டிந்தார்.

ம்க்கும் உன்னோட அணுகுண்டு இட்லி எனக்கு வேணாம்.. நான் பிரியானி சாப்பிட போறேன் என்று மனதில் எண்ணியவள் “அம்மா நாங்க வீட்ல போய் சமைச்சு சாப்பிட்டுக்குறோம்” என்றவள் வேணி பேச வாயெடுக்கும் முன் குடுகுடுவென ஹாலுக்கு ஓடிவந்து கௌதமின் கையை பிடித்து “போலாம் வாங்க மாமா அம்மா வெளியே வந்தால் உங்களை இருக்க சொல்லிடுவாங்க” என்று கௌதமை பிடித்து வெளியே கூட்டி கொண்டு வந்தாள்.

ஜீவா கார் வந்த நிற்க.. “போச்சுடா ஒவ்வொருத்தரா வந்து என் பிரியாணிய தடை செய்யுறாங்க” என்று மனதில் பொருமினாள்.. ஜீவா காரிலிருந்து இறங்கி வந்தார்..

“என்னம்மா அதுக்குள்ள கிளம்பீட்டிங்க.. அம்மா சமைச்சிருப்பா சாப்பிட்டு போகலாம்ல” என்று கேட்டதும்

தேஜாவிற்கு பொறுமையே போனது பொங்கிவிட்டாள்.. “அப்பா.. அம்மா இட்லி சாம்பார் சட்னி தான் செய்யுறாங்க.. எனக்கு கௌதம் மாமா பிரியாணி வாங்கித்தரேனு சொல்லியிருக்காங்க.. நாங்க கிளம்புறோம்ப்பா” என்று கூறியே விட்டாள்.. கௌதமோ, ஜீவாவை பார்த்து சிரித்து வைத்தான்.

ஜீவாவுக்கு சிரிப்பு வந்து விட்டது.. சிரிப்பை அடக்கிக்கொண்டு “சரி தேஜாக்குட்டி கிளம்புங்க” என்று அவள் தலையை வருடிக்கொடுத்து.. பாக்கெட்டிலிருந்து சில ஐநூறு ரூபாய்களை அவள் கையில் திணித்து விட..

“தேங்க்ஸ்ப்பா” என்று ஜீவாவின் கன்னத்தில் முத்தம் கொடுத்துட்டு குடுகுடுவென ஓடிச்சென்று காரில் ஏறிக்கொண்டாள்.

கௌதமோ ஜீவாவிடம் “மாமா.. அப்பாவும் அம்மாவும் ஊருக்கு போயிருக்காங்க அதான் சீக்கிரம் வீட்டுக்கு கிளம்புறோம் போகும் போது பிரியாணி வாங்கித்தரேன்னு சொன்னேன்” என்று அவன் தலையை சொரிய.

“என் பொண்ணு தேஜா என்ன கேட்டாலும் நீங்க வாங்கித்தரணும் மாப்பிள்ளை” என்று ஜீவா ஆர்டர் போட்டு சென்றார் கௌதமிடம்.

“அடியேய் ஒரு பிரியாணியை வைத்து ரைட்ரரை ஒரு எபிசோட்டை முடிக்க பார்க்குற.. இன்னிக்கு உன்னை பிரியாணி போடப்போறேன்டி” என்று வேகமாக வந்து காரை எடுத்தவன் பிரியாணி கடையில் பிரியாணி வாங்கிக்கொண்டு சென்றனர்..

அபிநந்தனும், ரோஜாவும் சேர்ந்து நிற்க எமிலி இருவருக்கும் ஆரத்தி எடுத்தாள்.. ரோஜாவோ இந்த எலிக்குட்டி எதுக்கு எங்களுக்கு ஆரத்தி எடுக்குறா என்று எமிலியை முறைத்து நின்றிருந்தாள்.

“ஆரத்தி காசு போடணும்ல அபி அண்ணா” என்ற எமிலி ரோஜாவை ஓரக்கண்ணால் பார்க்க.. இன்னேரம் வரை எமிலியை கரித்துக்கொண்டிருந்தவள் மலர்ந்த முகத்துடன் எமிலியை பார்த்து சிரித்தாள்.

அபியோ “பர்ஸ் எடுத்துட்டு வரலை எமிலி.. அப்புறம் தரேன் இப்போ உள்ளே விடுவியா” என்று ரோஜாவை அடிக்கண்ணால் பார்த்துப் பேச..

“ரோஜாவோ என்கிட்ட பணம் இருக்கு நான் போடுறேன் எமிலி” என்று கையில் வைத்திருந்த பர்சிலிருந்து ஐநூறு ரூபாய் தாள்களை போட்டு கண்ணடித்தாள் எமிலியை பார்த்து.

எமிலியும் “தேங்க்ஸ் அண்ணி” என்று காசை எடுத்துக்கொண்டாள்.. அபியும் ரோஜாவும் வீட்டுக்குள் போக பூஜையறையில் விளக்கேற்றி முடித்தவள் அபியை பார்க்காமல் குளித்து வர அறைக்குள் சென்று விட்டாள்.

வேணியோ ஜோசியரிடம் சாந்தி முகூர்த்தத்துக்கு நல்ல நேரம் கேட்டுக்கொண்டிருந்தார்..

கௌதம் பிரியாணியை பிரித்து ஹாட் பாக்ஸில் போட்டு வைத்துவிட்டு தேஜாவை சாப்பிட கூட்டிட்டு வர அறைக்குச்சென்றான்.. இடியும் மின்னலுமாய் மழை பெய்ய ஆரம்பித்தது..

தேஜா பிரியாணி சாப்பிடும் ஆசையில் அவசரமாக குளித்துவிட்டு டவலுடன் வெளியே வந்தாள்.. கௌதமை அறைக்குள் கண்டதும் திரும்பி நின்று கொண்டாள் தேஜா.. தலை முடியலிருந்து சொட்டு சொட்டாக வழிந்த நீர் திவளை அவளது முதுகில் வழிந்தோடியது.. இதுவரை தேஜாவை அரைகுறை ஆடையுடன் கல்யாணத்திற்கு பிறகு பார்க்கவில்லை.. அந்த சந்தர்ப்பம் அமையாமல் போனது..

தேஜாவிற்கு இடி மின்னல் என்றால் பயம்.. சரியாக ஒரு இடி இடிக்க தேஜா ஓடிவந்து கட்டிக்கொண்டாள் கௌதமை..

கவுதமோ வருண பகவானே உனக்கு கோடி முறை நன்றி சொல்லணும்.. இத்தனை நாள் என் தேஜாவாக வந்து என்னை கட்டிப்பிடிக்கணும்னு ஆசையாக காத்திருந்தேன்.. என்று கௌதமும் தேஜாவை அணைத்துக்கொண்டு “என்னடி உனக்கு இடி மின்னல்னா பயமா” என்று கேட்க.. அந்த சமயம்னு பார்த்து இன்னொரு இடி இடிக்க.. இன்னும் இறுக்கமாய் இருவருக்கும் இடையே காற்றுக்கூட புகாதவாறு கட்டிக்கொண்டாள் கௌதமை தேஜா.

“மாமா எனக்கு இடி மின்னல்னா ரொம்ப பயம்.. மழை நிற்குறவரை உன்னை இப்படியே கட்டிப்பிடிச்சுக்குறேன்” என்று சொல்லியவள் இன்னும் நெருக்கமாய் ஒன்றினாள் கௌதமுடன்.

கௌதமுக்கோ அவனது ஆண்மை அவளுக்குள் தன்னை புகுத்திக் கொள்ள விழித்துக்கொண்டு பேயாட்டம் போட்டது.. அவனது கைகள் அவள் கட்டியிருந்த டவலில் கையை வைக்க.. இறுக்கியணைத்திருந்தவளோ அவன் முகம் நிமிர்ந்து பார்த்தாள்.. அவனோ தாபத்துடன் அவளை பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.. அவள் முடியிலிருந்து விழுந்த ஒரு சொட்டு நீர் அவளது தேன் இதழில் விழ.. பெண்ணவளை அணைத்தபடி அவளது செம்மாதுளை இதழை அழுத்தமாக கவ்விக்கொண்டான்.. நாவு கொண்டு அவளது இதழை திறந்து அவள் நாவுடன் தன் நாவை சேர்த்து போர் புரிய.. இருவரும் மயங்கி நின்றனர் மன்மத போருக்கு.

முத்தம் கொடுத்துக்கொண்டே அவளை கட்டிலில் கிடத்தியவன் அவள் மேல் பாரம் போடாமல் அவள் மேல் படர்ந்து மங்கையின் முகம் பார்க்க.. அவள் உதடு கடித்து அவனை பார்த்து பட்டாம்பூச்சி போல அவளது இமைகள் படபடவென துடிக்க பார்த்தாள்.. துடிக்கும் இமைகளுக்கு மெல்ல முத்தமிட்ட கவுதம் அவளது குண்டு கன்னத்தை சிவக்க வைத்தவன் கன்னத்திலும் முத்தம் கொடுத்து அடுத்து இதழுக்கு தாவி இம்முறை பதமாக பன்னீர் இதழை சுவைக்க தொடங்கினான்.. அவளும் அவனுக்கு இணையாக முத்தம் கொடுக்க.. இருவரும் தாம்பத்ய பாடம் படிக்க புள்ளி வைக்க ஆரம்பித்தனர்.

ஆண்மகன் கொடுக்கும் முத்தத்தில் அவளது கழுத்து பச்சை நரம்புகள் வெளியே தெரிய.. அவளது சங்கு கழுத்தில் முகம் புதைத்து பிரட்டி அவளுக்கு இன்ப அவஸ்தையை கொடுத்தான்.. “ம்ம்” என்று அவளது முணகல் வர.. அவளை ஸ்வரமாக மீட்டத்துவங்கினான் ஆண்மகன்.. அவளது பந்து கோளத்தில் முகத்தை தேயத்து குல்கந்துவை வாயில் வைத்து சப்புக் கொட்டி சுவைக்க ஆரம்பித்தான்.. அவளது உடல் வெட்டி இழுக்க இன்னும் ஆழமாய் அவளது பொன் தேகத்தை உருக்க ஆரம்பித்தான்.. அவனது கைகளோ இடையில் வண்ணக்கோலம் போட்டு நாபியில் நாவால் சுற்றி வளைத்தான்.. அவள் அடிவயிற்றில் ஆயிரம் பட்டாம்பூச்சிகள் பறக்க ஆரம்பித்தது.. அவனது இதழ்கள் அவளது மேனியெங்கும் மேய்ந்து மங்கையை மாய லோகத்திற்கு கூட்டிச்சென்றான் ஆண்மகன்..

அவனது ஆண்மை அதற்குமேல் பொறுக்கமாட்டாமல் மங்கையின் சந்தனக்காட்டில் நுழைந்து கொள்ள துடித்து அடங்கியதை அவளுக்கு உணர்த்த.. அவளோ சீசீபோ என்று அவள் இதழை சுளிக்க.. சுளித்த இதழ்களை சவ்வு மிட்டாய் போல மென்று தின்றவன்.. அவள் கண்களை பார்த்து சம்மதம் கேட்க.. “அன்னிக்கு போல வலிக்காதே” என்று பயந்து போய் கேட்க.. அவனுக்கோ அய்யோ என்றிருந்தது..

அவள் மேலிருந்து சரிந்து படுத்து “சாரிடி அந்தனைக்கு நான் சரக்கடிச்சிருந்தேன் எனக்கு எதுவும் நினைவில்லைடி” என்று இப்ப எதுவும் வேணாம் என்று அவளுக்கு முதுகு காட்டிப் படுத்துக்கொண்டான்.. இப்போ ஏன் அவனிடம் பழைய நியாபத்தை கிளறிவிட்டோம் என்று தோன்றியது பெண்ணவளுக்கு..

“அச்சோ மாமா நான் சும்மா உன்கிட்ட விளையாடினேன் நீ என்னை தாராளமா எடுத்துக்கோ.. கல்யாணத்துக்கு பிறகு நீ என்னை ஒரு முறை கூட தொட்டது கிடையாது மாமா.. நீ ரொம்ப நல்லவன்” என்று அவனை தன்பக்கம் திருப்பி அவனது இதழில் அவளாக முத்தம் கொடுக்கத் துவங்க.. அடுத்து அவளது முத்தத்தை அவன் ஏற்றுக்கொண்டு பெண்ணவளை ஆழத்தொடங்கியவன் விடியும் வரை விடவேயில்லை.. விடியற்காலையில் “போதும் மாமா விடேன்” என்று அவள் கொஞ்சி கெஞ்சிக் கேட்க பிறகே.. அவளுக்கு விடுதலை கொடுத்தான் கௌதம்.

27 அகம் கொய்த அரக்கனே

தேஜா கிளம்பியதும் மங்கை தனியாய் இருப்பாளென வேணி அவளது அறைக்குள் வந்தவர் மங்கைக்காக காத்திருந்தார்.. மங்கை குளித்துவிட்டு வெளியே வந்ததும் “வாடா எங்க வீடு பிடிச்சிருக்கா.. வா தலையை துவட்டி விடுறேன்” என்று மங்கைக்கு தலையை துவட்டி கேட்ச் கிளிப் குத்திவிட்டு அவளுக்கென போட்டு வந்த ஆப்பிள் ஜுஸை கையில் அவள் கொடுத்தார்..

மங்கைக்கு ஏன் பெரியம்மாவும் பெரியப்பாவும் உனக்கு நல்ல மாமியார் கிடைச்சிருக்காங்கனு சொன்னது இப்போதுதான் புரிந்தது.. ஜுஸை வாங்கியவளுக்கு கண்ணில் கண்ணீர் வந்தது.. “அத்தை நான் உங்களை அம்மானு கூப்பிடட்டுமா” என்றாள் கண்ணீருடன்..

“கூப்பிடுடா உன் இஷ்டம்” என்று அவளது நெற்றியில் முத்தம் கொடுத்தார் வேணி..

“எந்த மாமியார் என்னப் போல குறை உள்ள பொண்ணுக்கு இப்படி தாங்கிப் பாசம் காட்டுவாங்க” என்று மனம் நெகிழ்ந்து போனாள் மங்கை.

“மங்கை நீ உனக்கு சௌகரியமான டிரஸ் போட்டுக்கோ.. இன்னிக்கே நாள் நல்லா இருக்காம் பர்ஸ்ட் நைட் வைச்சுக்காலம்னு முடிவு பண்ணியிருக்கோம்டா.. உனக்கு ஏதாவது மனசு சங்கடமாயிருந்தா சொல்லு இன்னொரு நாள் மாத்தி வச்சுக்கலாம்டா” என்ற வேணி மருமகளின் மனதை புரிந்தவராக பேசினார்.

“எனக்கு சம்மதம்தான் அத்தை” என்று தலையை ஆட்டினாள்.. வேணிக்கு போன் வர.. “சொல்லு வனிதா என் மருமக பக்கத்துலதான் இருக்கேன்” என்றார் சந்தோச புன்னகையுடன்..

“அவ தாய் இல்லாத பொண்ணு வேணி சிலது தெரிஞ்சும் இருக்கும் தெரியாததும் இருக்கும் நீ சொல்லிக்கொடுத்தா புரிஞ்சுக்குவா” என்று சிலாகித்து பேசினார் வனிதா..

“இனிமேல் மங்கை என்னோட பொண்ணு வனிதா அண்ணி.. நீங்க கவலைப்பட வேண்டிய அவசியமே இருக்காது.. இந்தாங்க உங்க பொண்ணுகிட்ட பேசுங்க என்று போனை கொடுத்தவர் ஒரு நிமிஷம் மங்கை என்றவர் உனக்கு சுடிதார், சேலை நைட்டி எல்லாம் புதுசாவே எடுத்து வச்சிருக்கேன்.. உனக்கு எந்த டிரஸ் போட பிடிக்குதோ போட்டுக்கோடா” என்று கூறி விட்டு தாயும் மகளும் பேசட்டுமென ஜுஸ் டம்ளரை எடுத்துக்கொண்டு சமையல்கட்டுக்கு சென்றார் வேணி.

வேணி சென்றதும் “பெரியம்மா வேணி அத்தை ரொம்ப நல்லவங்களா இருக்காங்க.. நான் இந்த வீட்டுக்கு வந்து கொஞ்ச நேரத்துல என்கிட்ட அவங்க பொண்ணு போல புது டிரஸ் எல்லாம் கொடுத்தாங்க.. ஜுஸ் கூட போட்டுக்கொடுத்தாங்க உங்களை போல எனக்கு இவங்க இன்னொரு அம்மாவ இருக்காங்க பெரியம்மா இனிமே நான் வேணி அத்தையை அம்மானுதான் கூப்பிடுவேன்” என்று மூச்சுவிடாமல் பேசினாள் மங்கை.

வனிதாவுக்கு சிரிப்பு வந்துவிட்டது மங்கை பேசிய விதத்தில்.. “நான் தான் சொன்னேல தங்கம் வேணி உனக்கு நல்ல மாமியார்னு” என்று சொன்னவர் மகள் மனம் மகிழ்ந்து சந்தோசமாய் பேசியது நிம்மதியை கொடுத்தது.. உனக்கு உடம்புல ஏதாவது தொந்தரவு இருந்தா வேணிக்கிட்ட சொல்லுடா அவங்க பார்த்துப்பாங்க.. என்றவர் இன்னிக்கு பர்ஸ்ட் நைட் அரேன்ஞ் பண்ணியிருப்பாங்கடா பயப்படாதடா நான் உன் பக்கத்துல இருக்கணும்னு ஆசைப்பட்டேன் ஆனா இங்க ரோஜா பக்கத்துல யாரும் இல்லைடா.. உன் முரட்டு அண்ணனை பத்தி தான் உனக்குத் தெரியுமே.. அவன் ரோஜாகிட்ட வம்புபண்ணி அவளை அழவைப்பான்.. அதான் உன்பக்கம் இருக்க முடியலடா” என்று வருத்தப்பட்டு கூறினார் வனிதா.

“பெரியம்மா என்னை தங்கத்தட்டுல தாங்கி பார்த்துக்குற மாதிரி மாமியார் கிடைச்சிருக்காங்க.. நீங்க கவலைப்படாம சந்தோசமா இருங்க.. நான் போன் வைக்கட்டுமா” என்று புன்னகையுடன் பேசியவளை கண்டு அகம் மகிழ்ந்து போய் “சரிடா தங்கம் போன் வைக்குறேன்” என்று போனை வைத்தார்.

குளித்து வந்த பாலாவுக்கு வேணி பட்டுவேட்டி சட்டையை கொண்டு வந்து கொடுத்து விட்டு “உனக்கும் மங்கைக்கும் இன்னிக்கு பர்ஸ்ட் நைட் அரேன்ஞ் பண்ணியிருக்குடா.. மங்கைகிட்ட பார்த்து நடந்துக்கோ” என்றார் சிரத்தையாக.

“நான் பார்த்துக்குறேன்மா என்றவன் அப்பா என்கிட்ட பேசமாட்டாரா” என்று பரிதவிப்பாய் கேட்டான்.

“நீ பண்ணின காரியத்துக்கு உன்னை பூ போட்டு கொஞ்சுவாருடா” என்று பாலாவை முறைத்துப்பார்த்து சென்றார்.

மங்கைக்கு வெண்பட்டு சேலையை கட்டிவிட்ட எளிதாய் மேக்கப் போட்டுவிட்டு சந்தன முல்லையை அவளது கூந்தலில் சூட்டிவிட்டு “அழகா இருக்கம்மா” என்று மங்கையின் கன்னம் தொட்டு திருஷ்டி எடுத்தார் வேணி..

மங்கை வேணியின் காலில் விழ.. “தீர்க்க சுமங்கலியா இரும்மா.. அடுத்த வருசமே எனக்கு பேரனோ பேத்தியோ பெத்துக்குடுத்துடு” என்றதும் மங்கைக்கு வெட்கம் வந்து விட்டது.. தலைகுனிந்து கொண்டு மெல்ல இதழ் விரித்து சிரித்தவளுக்குக் கன்னம் சிவந்து விட்டது..

உன்னை போல அழகாய் இருக்கணும் என் பேத்தி என்று அவள் கன்னம் கிள்ளி முத்தமிட்டார் .

“சரி அத்தை பெத்துக்குடுக்குறேன்” என்றவளுக்கு கண்ணீர் வந்தது. அவளது கண்ணீரை கண்ட வேணி என்னாச்சுடா என்று பதறி கேட்க.

“அத்தை எனக்கு பிறக்கும்போதே கால் ஊனம்.. குழந்தை பிறக்கறதுல எதாவது பிரச்சனைனா நீங்க ஏதாச்சும் சொல்லுவீங்களா” என்று அவளது மனதில் தோன்றியதை கேட்டுவிட்டாள்.

“என்னம்மா நீ என்னை புரிஞ்சி கிட்டது இவ்ளோதானா.. இந்த மாதிரி பிரச்சனைகளுக்கு இப்போ டிரிட்மெண்ட் நிறைய வந்தாச்சு.. சரி பண்ணிக்கலாம்.. இனிமேல் இதுபோல எண்ணம் உனக்கு வரக்கூடாது பொண்ணே” என்று அவளது கண்ணீரை துடைத்துவிட்டு கையில் பால் சொம்பை கொடுத்து பாலாவின் அறைவரை கொண்டு வந்து விட்டுச் சென்றார்..

இரண்டு வருடம் கழித்து பாலாவை தனியே சந்திக்கப்போகிறாள்.. காலையில் நடந்ததெல்லாம் எண்ணியவளுக்கு மயக்கமே வந்துவிடும் போலிருந்தது.. பால்சொம்பை கெட்டியாக பிடித்தபடி அறைக்குள் சென்றாள் மங்கை.

பாலாவோ கட்டிலில் உட்கார்திருந்தவனின் நினைவு காபி ஷாப்பில் அவளிடம் கேட்க கூடாத கேள்விகளை கேட்டு மங்கையின் மனச்சங்கடத்துக்கு ஆளாக்கியதை எண்ணியிருந்தவன் இப்போது அவளிடம் என்ன பேசுவது என்ற தயக்கம் கொண்டு மருகி போய் இருந்தான்.. அதைவிட அவளது கழுத்தில் அவள் அனுமதியில்லாமல் தாலிகட்டியது அவள் இப்போது கேட்கும் கேள்விக்கு என்ன பதில் சொல்வது என்று யோசித்துக்கொண்டிருந்தான்.. அப்படி எதாவது மங்கை கோபப்பட்டு பேசினா அப்படியே சாஷ்டாங்கமாய் காலில் விழுந்துடணும் என்று எண்ணிக்கொண்டிருந்தவன் மங்கையின் கால் கொலுசு சத்தம் கேட்டு நிமிர்ந்து பார்த்தான்.

வெண்பட்டில் வெண்ணிற தேவதை போல வந்தவளை கண்ணெடுக்காமல் பார்த்திருந்தான் பாலா.. பண்றதையும் பண்ணிட்டு காதல் பார்வை வேறு அய்யாவுக்கு என்று அவனை மனதில் வசைபாடிக்கொண்டே அவன் பக்கம் மெதுவாக சென்றாள் மங்கை. எழுந்து வந்தவன் அவளது கையிலிருந்த பால் சொம்பை வாங்கி டேபிளில் வைத்து விட்டு அவளது காலில் சாஷ்டாங்கமாய் விழுந்தான் பாலா..

பாலா காலில் விழுவான் என்று மங்கை கனவில் கூட நினைத்துப்பார்த்திருக்கமாட்டாள்.. அவளுக்கு தீடிரென இப்படி காலில் விழுந்ததும் என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் அதிர்ச்சியில் உறைந்து நின்றவள்.. அடுத்த நிமிடமே “எழுந்திருங்க பாலா” என்று அவனை எழும்பச் சொல்ல.

“என்னை மன்னிச்சுட்டேனு சொன்னாதான் நான் உன் காலை விடுவேன்” என்று அவளின் காலை மெல்ல பிடித்துக்கொண்டான்.. பாலாவை வகை வகையாய் திட்ட வேண்டுமென்று மனதில் ஒத்திகை பார்த்து வந்தவள் என்னை மன்னிச்சுடு என்று தன் காலைப் பிடித்ததும் பெண்ணவளது மனது பாகாய் இளகிப்போனது.

“அச்சோ பாலா ப்ளீஸ் எழுந்திருங்க” என்று மீண்டும் அவள், அவன் தோள்பட்டையை பிடிக்க..

“இல்லை மங்கை நீ என்னை மன்னிச்சுட்டேன் சொல்லு அப்பதான் எழும்புவேன்” என்று பிடிவாதமாய் மங்கையின் காலை பக்தன் போல பிடித்துக்கொண்டான்.

“சரி மன்னிச்சுட்டேன் பாலா.. ஆனா உங்க மேல செம கோவத்துல இருக்கேன்” என்று அவள் சொல்லிக்கொண்டிருக்கையில் அவள் மன்னிச்சுட்டேன் என்றதும் அவளை கைகளில் தாங்கியிருந்தான் பாலா..

அவன் காலில் விழுந்ததும் பெண்ணவளுக்கு அவன் மேல் இருந்த கோபமெல்லாம் பாதி குறைந்திருந்தது.. மீதி இன்னும் கோபம் அவள் மனதில் இருக்கு.. தினமும் அவனுக்கு கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் தண்டனை கொடுக்கலாம் என்று இப்போதைக்கு விட்டுவிட்டாள் மங்கை.

“அச்சோ விடுங்க பாலா என்னது! எனக்கு கூச்சமாயிருக்கு” என்று நெளிந்தாள்.. அப்படியே தூக்கி கட்டிலில் உட்கார வைத்தவன் வாட்ரோப்பில் வைத்திருந்த ஒரு குட்டி பெட்டியை எடுத்து வந்தான்.. என்னதிது என கண்ணைச்சுருக்கி பார்த்திருந்தாள்.. “வெயிட் பண்ணுடி என்றவன் காலை நீட்டி உட்காரேன்” என்றான் கொஞ்சலாக.. “எதுக்கு பாலா” என்றவவளின் குரல் சுதி குறைந்து போனது..

“ப்ச்ச் இன்னும் என் மேல் நம்பிக்கை வரலையாடி” என்றவன் அவளது காலை தொட்டு மெதுவாக நீட்ட வைத்து அவளது கால் விரல்களுக்கு மென் முத்தம் கொடுக்க அவள் கண்களை மூடிக்கொண்டாள்.. “ப்ளீஸ்டி கண்ணை திறந்து பாரு” என்றவன் பெட்டியை நீக்கி முத்து வைத்த மெட்டியை அவளது கால் விரலில் போட்டு விட்டு மீண்டும் முத்தம் கொடுத்தான் அவளது வெண்டை பிஞ்சு விரல்களுக்கு.. அவளது வளைந்த காலின் விரல்களை மயிலிறகு போல தன் விரல் கொண்டு வருடி விட்டு மென்முத்தம் பதித்தான். கண்ணைத்திறந்து பார்த்தவளின் கண்களில் ஆனந்த கண்ணீர் வந்தது.. மங்கையின் கண்ணீர் பாலாவை உலுக்கியது..

“ஏன்டி ஏன் அழுவற பிடிக்கலையா” என்று அவள் பக்கம் போனவன் அவளது கண்ணீரைத் துடைத்துவிட்டு அவளது பட்டுக்கன்னத்தில் ஒத்தட முத்தம் கொடுத்தான்.. அவனது நெஞ்சில் சாய்ந்து கொண்டு “டேய் ஏன்டா இந்தளவு என் மேல் காதல் உள்ளவன் அன்னைக்கு காபி ஷாப்ல என்கிட்ட என்னோட காலை பத்தி குறை பேசின” என்று அவனது நெஞ்சில் மெதுவாய் குத்தினாள்.

“எனக்கு நாக்குல சனிபகவான் அப்ப வந்துட்டார் போலடி.. பாட்டி ஊருக்கு போயிருந்தப்ப அங்க ஒரு அக்காவுக்கு உன்னை போல கால் வளைச்சு இருந்துச்சு.. அவங்க மாமியார் அந்த அக்காகிட்ட உன்னை போல உன் பிள்ளைக்கும் கால் ஊனமா பிறக்கும்.. அதனால நீ ஹாஸ்பிட்டல் போய் செக்கப் பண்ணனும்னு சொல்லிகிட்டு இருந்தாங்க.. அதைக் கேட்டு தான் உன்கிட்டே அப்படி பேசிட்டேன்.. நான் உன்கிட்ட ஏன் கோவப்பட்டு பேசினேன் எனக்கே தெரியலையடி.. அதுவும் நான் ஹாஸ்பிட்டல் கூப்பிட்டு நீ வரலைனு சொன்னதும் எனக்கு கோவம் வந்துடுச்சு.. நான் உன்னை சந்தேகப்படுவது போல பேசிட்டேன்டி.. நான் பேசி முடித்ததும் தான் எனக்குப் புரிஞ்சிது நான் பேசிய வார்த்தையின் வீரியம்… ஆனா உன் அண்ணன் அவசரக்காரன் ஆத்திரத்துல வந்து என்னை அடிச்சி அவமானப்படுத்திட்டான் என்று அபிநந்தனின் மேல் கோவப்பட்டு பேசினான்.

“ஹா உங்க தங்கச்சிகிட்ட வந்து எங்கண்ணா இப்படி பேசினா நீங்க சும்மா பார்த்திட்டிருப்பீங்க பாரு.. .. இதுக்குமேல எங்கண்ணாவை பத்தி பேசினா நான் பத்ரகாளியா மாறிடுவேன் பார்த்துக்கோங்க.. வாய் மேல ரெண்டு போடுவேன் என்று அவன் கன்னத்தில் மெல்லமாய் ஒரு அடி வைத்தாள்.. இப்போது அபியை பற்றி பேசினாள் காரியம் கெட்டு விடும் என்று அறிந்த பாலா அமைதியாய் அவளின் விரலைப் பிடித்து முத்தம் கொடுத்தான்.. “என்ன ஐய்யா முத்தம் கொடுத்து என்னை கவுக்க திட்டம் போடுறீங்களா” என்று அவனை செல்லமாய் முறைத்தாள்.

“உன் விருப்பம் இல்லாம உன்னை முழுசா எடுக்கமாட்டான் இந்த பாலா.. போதும் ஒரு தடவை உன் மனசு நோகும் படி பேசி உன்னை விட்டு பிரிந்து இரண்டு வருசம் நான் தண்டனை அனுபவிச்சது.. உன்னை இனி ஒரு வார்த்தை உன் மனசு கஷ்டப்படும் படி பேச மாட்டேன்டி” என்றவன் அவளை மெதுவாய் அணைத்தான்..

அவளோ அவனது முகத்தை நிமிர்ந்து பார்க்க.. “எனக்கு நீ வேணும்டி” என்றான் அவளது பிறை நெற்றியில் முத்தமிட்டு..

“ம்ம் நான் அறைக்குள்ள வரும் முன்ன அத்தை என்கிட்ட அடுத்த வருசமே பேரனோ பேத்தியோ பெத்துக்கொடுக்கணும்னு சொல்லியிருக்காங்க” என்று கண்ணை பொத்திக்கொண்டாள்.

அவளது விரல்களை மெதுவாய் எடுத்து விட்டவன் “உனக்கு இப்போ நாம சேருவது ஓ.கேவாடி” என்று அவளின் கதுப்பு கன்னத்தில் முத்தமிட்டு கேட்டான்..

“ம்ம் எனக்கு ஓ.கேதான்” என்று கண்ணைச் சிமிட்டினாள்.. அதற்கு மேல் காத்திருப்பானா என்ன அவளை மெதுவாய் படுக்க வைத்து லைட்டை அணைத்தவன் அவளை பூ போல ஆலிங்கனம் செய்ய ஆரம்பித்தான்.. அவள் கண்களில் பயம் தெரிகிறதா என்று பார்த்துக்கொண்டே அவளின் முந்தானையை விலக்கினான்.. அவளுக்கு விருப்பம் இருக்க அவளது விழிகள் சந்தோசத்தில் தான் இருந்தது.. முதன் முதல் அவளது பட்டு இதழில் முத்தம் பதித்தான்.. அவனின் கைகள் அவளது முகவடிவை அளந்து கொண்டே வந்து அவளது தாடையை பிடித்து இப்போது அவளது இதழை வேகமாக கவ்விச் சுவைக்க ஆரம்பித்தான்.. அவளோ அவனது முத்தத்திற்கே கண்களை சொருகினாள்.. அப்படியே அவனது இதழ் அவளது கழுத்தில் ஊர்ந்தது.. அவளோ உதடு கடித்து அவனைப் பார்க்க.. அவனது கைகள் அவளது மேனியை வீணையென நினைத்து மீட்டத்து வங்கினான்.. அவளும் அவனது தொடுகைக்கு இயைந்து கொடுத்தாள்.. முழுவதுமாய் அவளது ஆடை களைந்து அவளை தன்னுடன் இறுக்கிக்கட்டி கொண்டவன் அவளது கால்களில் படாமல் தன் கால்கள் அழுத்தாமல் கவனமாய் பார்த்துக்கொண்டான்..

பெண்ணவளை பூ பறிப்பது போல அவளுக்குள் நுழைந்து அவள் கண்களில் வலி தெரிகிறதா என்று பார்த்துக்கொண்டே அவளை ஆண்டு முடித்தான்.. அடுத்த நிமிடம் அவளை விட்டு விலகியவன் “மங்கை ஏதாவது பெயின் இருக்காடி சொல்லேன்” என்று அவள் இதழில் முத்தமிட்டு கேட்க..

“இல்லை நீங்க தான் என்னை பூவை போல தாங்கினீங்களே.. நீ நீங்க கிடைக்க நான் கொடுத்து வச்சிருக்கணும்” என்று பாலாவை கட்டிக்கொண்டாள்.. அவளை தூக்கி தன் மார்பில் போட்டுக்கொண்டான் பாலா.

28 அகம் கொய்த அரக்கனே

அபிநந்தன் பட்டு வேஷ்டி கட்டி அக்குல்லில் இரண்டு பக்கமும் பெர்ப்யூமை சர்ரென்று அடித்துக்கொண்டிருந்தான்.. அறைக்குள் வந்த எமிலியோ “என்ன அபி பர்ஸ்ட் நைட்டுக்கு ரெடியாகுற போல என்று கேட்டுக்கொண்டே அறைக்குள் ஸ்வீட் தட்டை வைக்க வந்தாள்..

“பின்னே ரெண்டு வருசமா என் ரோஜாவ பிரிஞ்சு இருந்தேன்ல.. இனி என்னால ஒரு நொடி கூட அவள விட்டு நான் பிரிஞ்சிருக்க முடியாது எமிலி” என்றான்.. இன்னும் கொஞ்ச நாளில் அவளை விட்டு பிரிந்திருந்திருப்பான் என்று தெரியாமல் வார்த்தையை விடுகிறான் அபிநந்தன்.

“ஆல் தி பெஸ்ட் அபி” என்று அபிநந்தனுக்கு கைக்கொடுக்க..

“தேங்க்ஸ்டி” என்றவன்..

“எமிலி உனக்கும் இந்தியாவுலேயே ஒரு பையனை பார்த்து கல்யாணம் பண்ணி வச்சுடணும்” என்றான் மீசையை சீப்பு வைத்து சீவிக்கொண்டே.

“எனக்கு இப்போதைக்கு கல்யாணம் பண்ற ஐடியா இல்லைடா.. உன்கூட ஒரு முனு மாசம் இருந்து தொழில் கத்துக்கிட்டு லண்டன் போயிடுவேன்.. அங்கேயே ஒரு நல்ல பையனா பார்த்து கல்யாணம் பண்ணி செட்டில் ஆகிடுவேன் அபி.. என்றவள் நான் போய் உன் ஆளு ரோஜாவ அனுப்பி வைக்குறேன் ” என்று வெளியே வந்தவள் ரோஜாவின் அறைக்குச் சென்று பார்க்க வனிதா ரோஜாவிற்கு அலங்காரம் பண்ணிக்கொண்டிருந்தார்.. ரோஜாவின் முகம் சோகம் ததும்பி இருந்தது..

இன்று காலையில் ஜீவா கோவிலுக்கு வந்தவர் தன்னை பார்க்காமல் சென்று விட்டார் என்ற வருத்தத்தில் இருந்தாள்.. இப்போதைக்கு பர்ஸ்ட் நைட் என்பதில் அவளுக்கு விருப்பம் இல்லை.. வனிதாவின் மனம் வருந்தக்கூடாதென அலங்காரம் பண்ணிக்கொண்டிருக்கிறாள்.. பாலா அண்ணாவ மட்டும் அப்பா வீட்டுக்குள்ளே சேர்த்துக்கிட்டாரு.. என் கூட பேசமாட்டாரா.. ஏன்னா நான் பெண்பிள்ளை ஒரு வீட்டுக்கு வாழ வந்துட்டேன் என்னை கைகழுவி விடுவாரா ஒருநாள் நிக்க வைச்சு கேள்வி கேட்கப்போறேன் என்ற எண்ணியவளுக்கு கண்ணீர் வந்தது..

ரோஜாவின் தலையில் சந்தனமுல்லையை வைத்துவிட்டு அலங்காரம் முடிச்சதும் “ரோஜாகுட்டி கண்ணாடி பாரு அழகு தேவதையாட்டம் இருக்க” என்று வனிதா கூற கண்ணீரை கர்சீப்பால் துடைத்துக்கொண்டு முகத்தில் சிரிப்பை வரவழைத்து “நல்லாயிருக்கு அத்தை” என்று சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள்.

“வாவ் ரோஜா அண்ணி உங்களுக்கு இந்த சேலை ரொம்ப சூப்பரா இருக்கு.. உங்களை இந்த சேலைல அபி பார்த்தா ப்ளாட் ஆகிடுவான்” என்று கண்ணை விரித்தாள் எமிலி.

“தேங்க்ஸ் எமிலி” என்று மென்நகை புரிந்தாள் ரோஜா.

“எமிலி நான் போய் பால் எடுத்துட்டு வரேன்.. நீ ரோஜாவ ஹாலுக்கு கூட்டிட்டு வா” என்று சொல்லிக்கொண்டு சமையல்கட்டுக்கு சென்றார்..

“ஏன் ரோஜா உங்க சிரிப்பு இவ்ளோ கம்மியா இருக்கு.. அபி செம ஹேப்பியா இருக்கான்.. நீங்க இவ்ளோ அப்செட்டா இருக்கீங்க.. இப்படியிருந்தா எப்படி பர்ஸ்ட் நைட் நடக்கும்” என்றாள் கவலையாக.

“எல்லாம் நான் பார்த்துக்குறேன் எமிலி நீ கவலைப்படாத” என்று அவள் முன் தன் மனக்காயத்தை வெளிக்காட்டாமல் பேசினாள்..

ம்ம் ரொம்ப அழுத்தக்காரி தான்.. ஆனா என் ப்ரண்ட் அபிநந்தன் உன்னை விட பிடிவாதக்காரன்ம்மா அவன்தான் ஜெயிக்கணும்னு நினைப்பான்.. பிடிவாதமா? அழுத்தமா? என்று பொறுத்திருந்து பார்ப்போம் என மனதில் எண்ணியவள் அமைதியாய் நின்றுகொண்டாள்.

பாதாம், பிஸ்தா, முந்தரிபருப்பு எல்லாத்தையும் மிஸ்க்சியில் போட்டு அரைத்து பாலில் கலக்கி எடுத்து கொண்டு ஹாலுக்கு வந்தார் வனிதா.

பால் டம்ளரை வனிதா ரோஜாவின் கையில் கொடுக்க ரோஜாவோ வனிதாவின் காலில் விழுந்தாள்.. “அடுத்த வருசமே எனக்கு பேத்தி வந்திடணும்.. பர்ஸ்ட் நம்ம வீட்டுக்கு மஹாலட்சுமி தான் வரணும்னு சாமிய வேண்டியிருக்கேன் ரோஜா” என்று ஆசிர்வாதம் செய்தார் வனிதா.

“ம்ம் சரிங்க அத்தை” என்று எழுந்தவள் வனிதாவின் கையிலிருந்த பாலை வாங்க.. எமிலி ரோஜாவை அபிநந்தனின் அறைக்கு கூட்டிச்சென்றாள். கதவு வரை கூட்டிச்சென்ற எமிலி “ஆல் தி பெஸ்ட் ரோஜா அண்ணி” என்று கண்ணை சிமிட்டி ரோஜாவை அறைக்குள் மெதுவாக தள்ளினாள் எமிலி.

அறைக்குள் மெதுவாக சென்ற ரோஜா கட்டிலில் பார்க்க அபிநந்தனை காணவில்லை.. கட்டில் முழுக்க மல்லிகை ரோஜாவால் அலங்கரித்திருக்க அறையை சுற்றிப்பார்த்துக்கொண்டு கையில் கொண்டு வந்த பாலை டேபிளிலில் வைத்தவள் எங்க ஆளை காணோம் என்று நின்றிருக்க பின்னிருந்து வந்த அபிநந்தன் ரோஜாவை இறுக்கமாக அணைத்துக்கொண்டு முகம் புதைத்தான்.. இரண்டு வருசம் ஆனாலும் அவனின் தொடுகையை அறியதாவளா ரோஜா..

“விடுங்க அபி எப்போ பார்த்தாலும் வந்து கட்டி கட்டி பிடிச்சுட்டு உடம்பெல்லாம் வலிக்குது” என்று சலித்துக்கொள்வது போல பேசினாலும் அவனது அணைப்புக்கு ஏங்கி நின்றாள் என்பது உண்மையே.. அவளது பேச்சில் அவன் முகம் வெம்மையானாலும் வெளிக்காட்டாமல் அவளை தன்புறம் திருப்பி அவளது கண்களை தன் கண்களோடு கலக்கவிட்டு “இப்ப சொல்லுடி நான் உன்னை கட்டிப்பிடிக்க வேண்டாம்னு” என்று அவளை அழுத்தமாக பார்த்தான். அவளும் அவனை அதே அழுத்தத்துடன் பார்த்து “இப்ப வேண்டாம்” என்றாள்.

“ம்ம் என் பெண்டாட்டி ரொம்ப அழுத்தக்காரிதான்.. நீ என்ன முறைச்சு பார்த்தாலும் சைடா பார்த்தாலும் நான் உன்னை இன்னிக்கு சும்மா விடமாட்டேன்டி” என்று அவளை அப்படியே தூங்கிக்கொண்டு பால்கனி கதவை திறந்து சென்றான்.. எங்கே வேண்டுமென்று கீழே போட்டு விடுவானோ என்று அவனது கழுத்தில் கைப்போட்டு பிடித்துக்கொண்டாள்..

“இன்னும் நல்லா பிடிச்சுக்கோடி கீழ போட்டிருவேன் பயமா இருக்கா.. என் மேல உனக்கு அவ்ளோ நம்பிக்கையாடி என்றவன் பால்கனியில் அவளுக்கென கட்டி வைத்திருத்த ஊஞ்சலில் அவளை உட்கார வைத்தவன்.. நான் உன் கழுத்துல தாலி கட்டின அதே பௌர்ணமி நிலவு இன்று பாருடி” என்று அவள் பக்கம் உட்கார்ந்தவன் தன் மார்பில் ரோஜாவை சாய்த்துக்கொண்டு நிலாவை காண்பித்தான்.. பௌர்ணமி நிலவை பார்த்தவள் அவனது பேச்சில் பனிக்கட்டி காற்றில் கரைவது போல கரைந்துகொண்டிருந்தாள் ரோஜா..

அவளது கன்னம் தாங்கி அவள் விழிகளை தன் விழிகளால் மெஸ்மரிசம் செய்தான்.. அவள் பேச வந்ததெல்லாம் மறந்து போனாள்.. அவன் காந்த பார்வையில் மகுடிக்கு மயங்கும் பாம்பு போல அவன் முகம் பார்த்தாள்.. “கண்ணை மூடுடி” என்றதும் அவள் தானாக கண்களை மூடினாள்.. பாக்கெட்டிலிருந்து தங்க செயினை எடுத்தவன் இவ கழுத்துல தாலிக்கொடி செயின் எல்லாம் போட்டிருக்கா இந்த செயினை வேற எங்க போடலாம் என்று யோசித்தவன் அவளது இடுப்புச் சேலையை நகட்டி இடுப்பில் செயினை மாட்டிவிட்டு நாபிப்புள்ளியை வருடிவிட்டான்..

“ஹே அபி என்ன பண்ணுற” என்று ஹஸ்கி வாய்ஸில் பேசினாள்..

“கண்ணை முழிச்சு பாருடி” என்று அவளது இடுப்பு செயினை காண்பிக்க

“அச்சோ இங்க போய் யாராவது செயின் போடுவாங்களா” என்று கழட்டப் பார்க்க..

“ஹேய் கழட்டின கொன்னிடுவேன் பார்த்துக்கோ” என்று எச்சரிக்கை செய்தவன் அவளது நாபிக்குழியில் நாவால் கோலம் போட்டான்.

“அபி நான் உங்ககிட்ட பேசணும் என்றாள்” தயக்கத்துடன்..

“நானும் வந்ததிலிருந்து பார்த்திட்டு இருக்கேன் சும்மா பேசணும்னு சொல்லிட்டே இருக்கடி.. ரெண்ட வருசமா புருசன் கூட பேசாம இருந்தியே என்னை பார்த்ததும் ஓடி வந்து கட்டி புடிச்சு முத்தம் கொடுக்கணும்னு தோணுச்சா உனக்கு” என்று அவன் கோபப்பட்டு கேட்க.

“ஹா நீயும் தான் என்கிட்ட போன்ல பேசல” என்று இதழை கோணினாள்..

“நான் பேசலைனா நீ பேசக்கூடாதடி” என்று அவள் கன்னத்தில் இச் வைத்து கேட்டான்..

“ம்ச்ச்” என்று சலித்து கொண்டவள் “எனக்கு பேசணும்னு தோணல” என்றாள் அசால்ட்டாக..

“அப்போ நான் மட்டும் ஏண்டி பேசணும்.. எத்தனை முறை வீடியோ கால் பண்ணினேன்.. சும்மா போனை எட்டி பார்த்தா மட்டும் போதாது.. புருசன்கிட்ட பேசணும்னு தோணனும் உனக்கு” என்று அவனின் பாணியில் அடாவடியாய் பேசினான்.

“ஸ்சப்பா உங்க கூட பேசி என்னால ஜெயிக்க முடியாது அபி.. தப்புதான் நான் உங்க கூட பேசாதது மன்னிச்சுக்கோங்க என்றவள் இப்ப நான் பேச வந்ததை பேசிடறேன்” என்று பேச ஆரம்பித்தாள்.. அவளும் என்னதான் பேசுறா பார்ப்போம்.. என்று அவளை தன்னோடு அணைத்துக்கொண்டு “இப்படித்தான் நீ பேசறத நான் கேட்பேன் சம்மதம்மா” என்றான் குறும்பாக.

“சரி” என்று பல்லைக்கடித்து பொறுமையுடன் பேச ஆரம்பித்தாள்..

“அபி நாம ரெண்டு பேரும் அப்பா நம்ம கூட பேசற வரை நாம ஒண்ணு சேர வேண்டாமே” என்றாள் தயங்கிக்கொண்டே..

அவனோ சட்டென தன்னிடமிருந்து அவளைப் பிரித்து.. “ஏண்டி உங்கப்பா சாகும்வரை நம்ம கூட பேசலைனா அதுவரை நான் உன்னை தொடாம இருக்கணுமா என்ன? ரெண்டு பேரும் அரை கிழவன் கிழவி ஆகிடணும்டி” என்று இதழை வளைத்து சிரித்தவன் அவளது இதழை நொடிப்பொழுதில் கவ்விக்கொண்டு அப்படியே தூக்கிக்கொண்டு அறைக்குள் சென்றவன் அவளை கட்டிலில் படுக்க வைக்க..

“அபி என்ன புருஞ்சுக்கோங்க” என்று அவள் கண்களால் கெஞ்சினாள்..

“அவனோ நமக்கு பொண்ணு பொறந்தா தானா உங்கப்பா நம்மள பார்க்க வருவாருடி” என்று மீசையை முறுக்கிவிட்டு ப்ளீஸ்டி ரெண்டு வருஷம் உன்னை நினைச்சு நான் வாழ்ந்திருக்கேன் என்றவன் அவளது மாராப்பை கைக்கொண்டு விலக்கியவன் லைட்டையும் அணைத்தான்..

ரோஜாவை பேசி பேசியே மயக்கி அல்லிபூ கண்களில் மெல்ல முத்தம் கொடுத்தவன் அடுத்து அவளது ரோஜாப்பூ கன்னத்தில் அழுத்த முத்தமிட்டு அவளை ஆசை தீர தழுவிக்கொண்டான்.. அவள் பொன் தேகத்தை அவனது கைகொண்டு சிலை வடிக்கத் துவக்கினான். அவனது கைகள் அவளது மென்மைகளை ஆராயத்துவக்கியவன் இதழ் வைத்து சுவைக்க பெண்ணவளின் உடலில் ஹார்மோன்கள் எக்குத்தப்பாய் சுரக்கத்துவங்கியது.. அவளும் அவனது தலைமுடிக்குள் கைகளை நுழைத்துக்கொண்டாள்.. அவனுக்கு ஆடைகளுக்கு மேலாய் அவனது தொடுகை பிடிக்கவில்லைபோலும் அவளின் ஆடைகளுக்கு விடுதலை கொடுத்தான்.. ரெட்டை ரோஜாக்களில் தேன் அருந்தத்துவங்கினான்.. அவளோ உதடு கடித்துகொண்டாள்.. பன்னீர்கட்டியை கரைத்துக்கொண்டிருந்தான் கைகொண்டு.. அவளுக்கோ ஒரு மனதாக இருக்க அவன் கைகளை தடுக்க பார்க்க.. ம்ஹும் அவன் அவளை ஆலிங்கனம் செய்ய துடித்துக்கொண்டிருந்தது.. அவள் வேண்டும் என்று அவனது ஒவ்வொரு செல்லும் ஆட்டம் போட்டு ஆர்ப்பரித்தது.. முடிவில் அவனுடன் இயைந்து நடந்தாள்.. அவனது கைகள் செய்யும் மாயத்தில் மயங்கிப்போனாள் ரோஜா..

அவனது கைகள் இடுப்பில் மாட்டிவிட்ட செயினிற்கு முத்தம் கொடுத்து வயிற்றில் குட்டி தடாகத்தில் முத்தமிட்டு பெண்ணவளை துடிக்க வைத்தான்.. அவளது அடிவயிற்றில் ஆயிரம் பட்டுப்புழுக்கள் நெளிவது போலிருந்தது பெண்ணவளுக்கு.. அப்படியே தாமரை தண்டு கால்களுக்கு முத்தம் கொடுத்து மெல்ல அவளது பெண்மை எனும் பெட்டகத்துக்குள் மெல்ல மெல்ல நுழைந்து கொண்டான்.. பெண்ணவளோ வலியில் தலையணையை பிடித்துக்கொண்டாள்..

அவள் முகம் பார்த்து வலியை உணர்ந்து கொண்டவன் அப்படியே அவளது இதழைக்கவ்வி சுவைத்து அவளது பன்னீர் பழங்களில் குழந்தையாக இதழ் கொண்டு முட்டி விளையாடி அவளுக்கு வலியை குறைத்து பெண்மைக்குள் முத்துக்குளித்து முத்தெடுத்தான்.. இறுதியாக அவளை முழுமையாக எடுத்துக்கொண்டு அவளை தூக்கி தன்மேல் போட்டுக்கொண்டு “எங்கும் பெயின் இருக்காடி” என்றவன் அவளது இதழில் முத்தமிட்டான்.. அவளது மென்மைகள் அவனது வெற்றுமார்பில் அழுத்த அவனை இறுக அணைத்துக்கொண்டு “நீ இதுலையும் அரக்கன்தாண்டா” என்று அவனின் இதழில் முத்தமிட்டாள்.. இனியும் கேட்க வேண்டுமா அவனை அடுத்து அவளின் வெண்பாற்கட்டியின் முத்தை வாயில்கொண்டு அவளை மீண்டும் தன் வசப்படுத்தினான்.. விடிவெள்ளி வரும் வரை ரோஜாவை விடவில்லை ஆண்மகன்.. இருவரும் புணையல் போட்டு நாகமும் சாரையுமாக பிண்ணி பிணைந்து கிடந்தனர் விடியும் வரை..

29 அகம் கொய்த அரக்கனே

மூன்று ஜோடிகளும் வாழ்க்கையை துவங்கியிருந்தனர்.. கௌதம் வீட்டில் முதலில் கண்விழித்தது கௌதம்தான் சிறு பிள்ளை போல தன் மார்பில் தலைவைத்து தூங்கும் தேஜாவை பார்த்தவனுக்கு சிரிப்பு தான் வந்தது.. பிரியாணி கேட்டவளை பிரியாணி போட்டாச்சு.. பாவம் எழுந்ததும் பசிக்குதுனு சொல்லுவா என்று எண்ணியவன் அவள் தூக்கம் கலையாது தன்னிலிருந்து அவளை பிரித்து தலையணையில் படுக்க வைத்து குளித்து விட்டு வந்து பார்க்க அதே நிலையில் தூங்கிக்கொண்டிருந்தாள் தேஜா.

டீசர்ட் ஷார்ட்ஸுடன் பக்கத்திலிருக்கும் கறிக்கடைக்கு சென்று சிக்கனை வாங்கிக்கொண்டு வந்து தேஜாவுக்கு பிடித்த சிக்கன் பிரியாணியை செய்ய ஆரம்பித்தான்.. தூக்கம் கலைந்தவள் தன்னிலை பார்க்க.. ஆடையின்றி இருக்க இரவு நடந்தது நியாகம் வர வெட்கம் வந்தது தேஜாவுக்கு.. அதே நேரம் வயிறு பசிப்பது போல இருக்க.. வயிரு பசிக்குது என்று வயிறை தடவி கொண்டு மாமா எங்க போச்சு என்று பெட்சீட்டை போர்த்திக்கொண்டே குளியலறை சென்று பார்க்க அங்கேயும் இல்லாமல் இருக்க குளித்துவிட்டு அறையிலிருந்து வெளியே வந்தவள் சமையல் கட்டில் பாத்திரம் உருட்டும் சத்தம் கேட்டு சென்று பார்க்க தேஜாவுக்கு பிரியாணி வாசம் மூக்கை துளைத்தது.. தலையில் துண்டை கட்டிக்கொண்டு வெங்காயம் கட் செய்துகொண்டிருந்தான் தயிர் பச்சடிக்கு..

“மாமா நான் நைட் பிரியாணி சாப்பிடலைனதும் இப்ப நீங்களே பிரியாணி செய்யுறீங்களா” என்று கௌதமை பின்னிருந்து கட்டிக்கொள்ள.. தேஜா கட்டிக்கொண்டதும் “ம்ம்” என பெரும் மூச்சுவிட்ட கௌதம் “சமையல்கட்டை பெட்ரூம் ஆக்கிடாத தேஜா.. இப்படி கட்டிப்பிடிச்சா என் கன்ட்ரோல் மிஸ் ஆகுது” என்று சிங்கிள் கைகளை கழுவிவிட்டு திரும்ப அவன் முகம் பார்க்காமல் தலையை குனிந்து கொண்டாள்..

“அச்சோ என் தேஜாகுட்டிக்கு வெட்கம் வருதே” என்று அவள் முகத்தை கையில் ஏந்தியவன் அவள் இதழில் கவி பாடத்துவங்கினான்.. அவள் மூச்சுக்காற்றுக்கு ஏங்க அவளை விட்டுப் பிரிய.. “மாமா எனக்கு பசிக்குது இப்பவும் பிரியாணி போடாம என்னை ஏமாத்திராதிங்க” என்றவள் தட்டை எடுத்துக்கொண்டு பிரியாணியை போட்டுக்கொண்டு சமையல் கட்டின் திண்டில் ஏறி உட்கார்ந்து ஒருவாய் பிரியாணியை எடுத்து சாப்பிட “மாமா செம டேஸ்ட் சூப்பரா இருக்கு” என்று அவனுக்கு ஒருவாய் ஊட்டினாள்.. இருவரும் சாப்பிட்டு முடித்து டிவி பார்க்க.. அவளை மடியில் போட்டுக்கொண்டு கொஞ்சினான்.. இன்றைக்கு பேங்க் போகாமல் லீவு போட்டு விட்டான்.. தேஜாவை தாஜா செய்து அறைக்குள் தூக்கிக்கொண்டு சென்றுவிட்டான் கௌதம்.

பாலாவின் அறையில் மங்கை முதலில் கண்விழிக்க.. தன்னை அணைத்துக்கொண்டு உறங்கும் பாலாவை கண்டவளுக்கு நேற்று தன் காலில் விழுந்ததை நினைத்து சிரிப்பு வந்தது.. காலில விழுந்து என்னை கவுத்துபுட்டான் என்று அவனிடம் இருந்து மெல்ல விலகி எழுந்து குளித்து வர அப்போதும் உறங்கிக்கொண்டிருந்தான்.. தலையை துவட்டி முடியை கேட்ச் கிளிப்போட்டு அடக்கி சமையல்கட்டுக்கு செல்ல.. அங்கே பாதி சமையலை முடித்திருந்தார் வேணி.. அத்தை என்று வேணியின் முன்னே போய் நிற்க.. “எழுந்துட்டியாம்மா.. இன்னும் கொஞ்சம் நேரம் தூங்கியிருக்கலாம்ல” என்று கூறியவர் போட்டு வைத்த காபியை டம்ளரில் ஊற்றி மங்கைக்கு கொடுத்தார்..

“அத்தை நான் பெரியம்மா வீட்ல நேரமே எழுந்துடுவேன் இன்னிக்கும் அது போல விழிப்பு வந்துடுச்சு.. நான் சமையல் சூப்பரா பண்ணுவேன்.. நாளையிலிருந்து நான் தான் சமையல் செய்வேன்ம்மா.. நீங்க எனக்கு காய்கறி நறுக்கி கொடுத்தா போதும்” என்று காபியை குடித்துக்கொண்டே பேசினாள் கண்ணில் சந்தோசம் மின்ன.. அவளது முகம் பொழிவை கண்டே மகனும் மருமகளும் சந்தோசமாய் இருந்தனர் என்று தெரிந்துகொண்டார் வேணி..

பாலா எழுந்தவன் குளித்து முடித்து வெளியே வந்தவன் ஹாலில் உட்கார்ந்தபடி மங்கையை கண்களால் தேடினான்.. அவள் சமையல் கட்டில் வேணியோடு பேச்சிக்கொண்டிருப்பது அவனுக்கு கேட்க.. இப்போது அங்கே போனால் பொண்டாட்டிதாசனு சொல்லிடுவாங்க என்று டிவி பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.

ஜீவா தன் அறையிலிருந்தவாறே “வேணி சமையல் ஆகிடுச்சா” என்று கேட்டுக்கொண்டே ஹாலுக்கு வந்தார்..

வேணியோ மங்கையிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தவர் “உங்க மாமா கூப்பிடுறாங்க” என்று கூறிவிட்டு “இதோ சமையல் ஆகிடுச்சுங்க” என்று வேணி வெளியே ஹாலுக்கு வந்தார்.

“ம்க்கும்” என்று தொண்டையை கணைத்து “கடை பொறுப்பை உன் பையன்கிட்ட கொடுத்திடறேன்.. நான் கொஞ்ச நாள் ஓய்வெடுக்கப்போறேன் “என்றவர் கடைச் சாவியை பாலாவின் முன்னால் வைத்துவிட்டு டைனிங் டேபிளுக்கு வந்து உட்கார்ந்தார்.

மங்கையோ சட்னி சாம்பாரை எடுத்துக்கொண்டு வந்து டைனிங் டேபிளில் வைத்து விட்டு “மாமா இட்லி வைக்கவா” என்றதும்..

“ம்ம் வைம்மா” என்று அவளிடம் சிரித்த முகமாகவே பேசினார்..

“பார்த்தியாம்மா உங்க வீட்டுக்காரரை மருமகளை தாஜா செய்து வைத்திருந்தால் கடைசி காலத்தில் சாப்பாடு கிடைக்கும்னு என் பொண்டாட்டிக்கிட்ட சிரிச்சு பேசுறாரு” என்றவன் கடைச் சாவியை எடுத்து பாக்கெட்டில் வைத்துக்கொண்டான்.

ஜீவா சாப்பிட்டு முடித்து “நான் கோவிலுக்கு போயிட்டு அப்படியே என் ப்ரண்ட்டை பார்க்கப் போறேன்” என்று வேணியிடம் சொல்லிவிட்டு கிளம்பிவிட்டார்..

வேணியோ மங்கையிடம் “நான் மாடியில துணி காய போட்டு வரேன்மா.. நீ பாலாவுக்கு சாப்பாடு பரிமாறு” என்று இருவருக்கும் தனிமை கொடுத்து சென்றார்.

வேணி சென்றதும் மங்கையை அணைத்துக்கொண்டு அவளின் கன்னத்தில் அழுந்த முத்தம் கொடுத்தான்.

“அச்சோ அத்தை வந்திட போறாங்க பாலா” என்று அவள் பேசியதே அவனது இதழுக்குள் தான்.. மங்கையை கொஞ்சி சாப்பிட்டு விட்டு கடைக்குச் சென்றான் பாலா.

அபிநந்தன் அறையில் ரோஜா கண்விழித்துப்பார்க்க அபிநந்தன் பக்கத்தில் இல்லை.. குளியலறையில் குளிக்கும் சத்தம் கேட்டு ஓ குளிக்கறாங்களா சார் என்றவள் இரவு நடந்தது அவள் கண்முன்னே வர.. தன்னை பேசி மயக்கியே சுவாகா பண்ணிவிட்டான் என்று நினைத்து போர்வையை போர்த்திக்கொண்டு குளியலறையின் கதவு பக்கம் நின்றிருந்தாள்.. அவன் வெளியே வரட்டும் நாம உள்ள போய்க்கலாமென்று.. கதவு திறந்ததும் அவளை சட்டென்று தூக்கிக்கொண்டு உள்ளே போய்விட்டான் குறும்புகார அபிநந்தன்..

தூக்கிச்சென்றவன் அவளை இறக்கிவிட்டு சவரை திறந்து விட்டான்.. அவளது மேனி நீரில் நனைய நனைய அபி கொடுத்த காயங்களில் தண்ணீர் பட்டு எரிச்சல் எடுக்க “ஸ்ஸ்” என்று அவள் வலியில் முணக.. “என்னாச்சு” என்றான் பதறி..

“உன்னால இங்க பாரு” என்று அவன் கடித்து வைத்த காயங்களை காட்டினாள்..

“நீயும் தான் என் முதுகுல நகக்கீறல் போட்டிருக்க பாரு” என்று அவனது முதுகை திருப்பி காண்பித்தான்.

“சரி அபி நீ இங்கிருந்து போ நான் குளிச்சிட்டு வரேன்” என்று அபிநந்தனை விரட்டினாள்.

அவனோ அவனுக்கு தேவையானதை வாங்கிக்கொண்டு இருவரும் குளித்து வெளிய வர பத்து மணி ஆனது.. ஒரு வழியாக குளித்து முடித்து பெண்ணவளை டவலால் போர்த்தி தூக்கி வந்தான் அறைக்கு.. “போதும் அபி விடு இதுக்கு மேல என்னால முடியாது” என்று அவள் சிணுங்க.. அவள் இதழில் ஆழ புதையல் எடுத்தவன் டிரஸ்சிங் அறையில் இறங்கிவிட்டான்.

“ரொம்ப மோசம்டா அபி நீ” என்று அவனை திட்டிக்கொண்டே போக..

“ஏய் வாய் பேசின இன்னும் முத்தக்கணக்கு நீண்டு கொண்டே போகும்டி” என்று அவன் சத்தம் போட்டு சொல்ல.. அவள் அடுத்த வார்த்தை பேசவேயில்லை.

எமிலி கடைக்கு போக ரெடியாகி சாப்பிட்டு விட்டு ஹாலில் டிவி பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.. இருவரும் வெளியே சிரித்தபடி பேசிக்கொண்டே வர.. வனிதாவின் கண்ணில் ஆனந்த கண்ணீர் வந்தது.. இரண்டு வருடமாக ரோஜாவை பார்க்கிறாரே இந்த சிரிப்பு இத்தனை நாளாய் காணாமல் போயிருந்தது.. அவளது கன்னச்சிவப்பை கண்டவருக்கு அத்தனை ஆனந்தம்.. திவாகரோ கடைக்கு நேரமே சென்றிருந்தார்..

“ஹாய் அபி உனக்காக ஒரு மணிநேரமா காத்திருக்கேன்ப்பா” என்றாள் சோகமாக..

“சாரிடி கொஞ்சம் தூங்கிட்டேன்” என்று அவளிடம் மன்னிப்பு கேட்டான்.

“டேய் மன்னிப்பெல்லாம் கேட்காத நீயோ புது மாப்பிள்ளை லேட்டாத்தான எழுந்திருப்ப” என்று கூறி கண்ணடித்தாள்.. ரோஜாவுக்கோ இருவரும் இப்படி பேசுவது வெட்கத்தை கொடுத்தது.. எமிலி லண்டனில் வளர்ந்தவள் அவளுக்கு இப்படி பேசுவது சகஜமாய் இருந்தது.. அபிநந்தன் சாப்பிட்டு முடித்து ரோஜாவுக்கு கண்களால் பை சொல்லிவிட்டு கடைக்கு எமிலியுடன் கிளம்பினான்.

அபிநந்தனும் எமிலியும் கடைக்குள் சென்றனர்.. எமிலிக்கு தங்களது ஆப்செட் பிரிண்டிங் பற்றி சொல்லிக்கொடுத்தான்.. அவன் கல்யாணத்துக்கு முன்பு செய்து வைத்த டிசைன்களை எமிலிக்கு காண்பித்தான்.. “சூப்பர் அபி நல்லாயிருக்கு இந்த டிசைன்ஸ்.. எனக்கு நான் ஊருக்கு போகும்போது எனக்கு ஒரு காப்பி கொடு.. நானும் லண்டனில் பிரிண்டிங் ஆபிஸ் ஆரம்பிக்க யூஸ் புல்லா இருக்கும்” என்றவள் அடுத்து சென்றது பைண்டிங் செக்சனுக்கு.. புக்கிற்கு தானாகவே பின் அடிக்கும் மிசின்கள் வாங்கிப்போட்டிருந்தான்.. கையில் பின் செய்து பசைசொட்டி காய்வதற்கு நேரம் ஆகும்.. இப்போது பிராஜெக்ட் புக்கிற்கெல்லாம் பின் அடிக்கும் பெரிய மிஷின்கள் அட்வான்ஸாக வந்து விட்டது.. எனக்கு இந்த மிசின்ஸ் வாங்கணும் அபி என்று ஒவ்வொன்றாக பார்த்து வந்தாள்..

“இறுதியாக கஷ்டமர் சேட்டிஸ் பேக்சன் தான் முக்கியம் எமிலி.. நாம பேசறவிதம் தான் முக்கியம்” என்று அனைத்தையும் எமிலிக்கு சொல்லிக்கொடுத்தான்.

தங்களது காலத்தில் பெண் பிள்ளைகள் தங்களிடம் பேசவே தயங்குவார்கள்.. ஆனால் இவர்களது நட்பை பார்த்த வியந்துதான் போனார் திவாகர்.. எமிலி மகனுடன் பழகுவதை அவர் தவறாக எண்ணவில்லை.. இப்படியொரு பிரண்ட்ஷிப் தங்களுக்கு கிடைக்காமல் போனது எண்ணி வருத்தம் இருந்தது அவருக்கு.

திவகரின் நண்பர் ஒருவர் கடைக்கு வந்தவர் “என்னப்பா உன் நண்பன் ஜீவா இப்படி இருக்கான்.. கடை பொறுப்பை முழுவதும் அவன் மகன் பாலாவுக்கு கொடுத்திருக்கான்.. பாலா இப்பத்தான் தொழிலில் கத்துக்குட்டி.. மகன் கூட இருந்து தொழில் கத்து கொடுக்கலாம்ல அதை விட்டு.. கடைக்கு வராமல் இருக்கான் உன் நண்பன்.. ஜீவாவுக்கு இத்தனை கோபமும் பிடிவாதமும் ஆகாதுப்பா” என்றார்.

“சார் பாலாவை குறைச்சு எடை போடாதீங்க.. அவனும் தொழில் தெரிந்து தான் வந்திருக்கான்.. மகன் மேல உள்ள நம்பிக்கையிலதான் கடையை நம்பி பாலாகிட்ட கொடுத்திருக்கான் ஜீவா” என்று நண்பனை விட்டுக்கொடுக்காமல் பேசினார்.. பாலா வேறு இப்போது மருமகன் ஆகிவிட்டான்.. அவனை பத்தி மாமனாரிடம் குறை சொன்னால் ஏற்றுக்கொள்வாரா.. எமிலியுடன் பேச்சுக்கொடுத்துக்கொண்டே தந்தையும் அவரது நண்பரும் பேசியதை கேட்டுக்கொண்டிருந்தான் அபிநந்தன்.

பாலாவின் கடையில் பெரிய கம்பெனி ஒன்று பிரிண்டிங் ஆர்டர்ஸ் கொடுக்க கொட்டேசன் கேட்டு வந்தனர்.. பாலாவும் தான் ரெடி பண்ணி வைத்திருந்த கொட்டேசனை கொடுத்தான்.. அவர்களுக்கு கட்டுபடியாகமல் இருக்க.. “என்னப்பா புது கடைனு வந்தா நீ இவ்ளோ விலை அதிகமாக சொல்லுறீங்க” என்று பாலாவிடம் பார்கைன் பண்ணிக்கொண்டிருந்தனர்..

பாலாவோ “இதுக்கு மேல என்னால விலை கம்மியா பிரிண்டிங் அடிச்சு தர முடியாதுங்க” என்று சொல்லிவிட்டான்.. அவர்களிடம் இன்னும் கொஞ்ச நேரம் பாலா பேசியிருந்தால் முழு ஆர்டரையும் கொடுத்திருப்பார்கள் அந்த கம்பெனி.. ஆனால் பாலாவோ கொஞ்சம் கூட இறங்கி வராமல் அவன் நிர்ணயம் பண்ணிய விலையிலேயே நின்றிருந்தான்.

கஷ்டம ரோ “சரிங்க பாலா நாங்க மறுபடியும் வரோம்” என்று அபிநந்தனின் கடைக்கு சென்றனர்.. அபிநந்தன் வெளியே வந்தவன் அவர்கள் பாலாவின் கடையிலிருந்து வருவதை பார்த்து விட்டான்.. கஷ்டமர் வந்து அமர்ந்ததும் அவர்களுக்கு ஜுஸ் குடுக்கச் சொன்னான் அபிநந்தன்.. அங்கே வேலை செய்பவர்கள் ஜுஸ் கொண்டு வந்து கஷ்டமரிடம் கொடுக்க அவர்கள் ரெண்டு கடை ஏறி இறங்கி களைத்து போனதால் இப்போது ஜுஸை குடித்தவர்களுக்கு இதமாக இருந்தது.

தங்களது கம்பெனியை பற்றி கூறியவர்கள் அபியிடம் கொட்டேசன் கேட்டனர்.. அவனோ இப்போது புதியதாய் டைப் செய்த கொட்டேசனை அவர்களிடம் கொடுத்தான்.. அதில் இருந்த விலையை பார்த்த திவாகரோ ஏன் அதிகமாக போட்ட என்று வாய் அசைத்து கேட்டார்.

ம்ம் பொறுமையா இருங்கப்பா என்று கண்ணால் சைகை செய்தான்.. திவாகரும் பொறுமையாய் அமர்ந்து கொண்டார்.. கஷ்டமரோ “என்ன அபி எப்போதும் கொடுக்கும் விலையை விட அதிகமாய் கொடுத்திருக்கீங்க” என்றதும்..

“இப்போ பேப்பர் விலையெல்லாம் அதிகமாய் போச்சு சார்.. அதான் நாங்களும் பிரிண்டிங் அடிப்பதற்கும் விலையை அதிகம் செய்தோம்” என்று புன்னகையுடன் பேசினான்.

கஷ்டமரோ பாலாவின் கொட்டேசனை விட அபிநந்தனின் கொட்டேசன் அதிகமாய் இருக்க.. தங்களது ஆர்டரை பாலாவின் கடைக்கு கொடுப்பதாக எண்ணிவிட்டனர்.. “ஓகே அபி நெக்ஸ்ட் டைம் வரோம்” என்று எழுந்தவர்கள் பாலாவின் கடைக்குச் சென்றனர்..

“வாங்க வாங்க” என்று வரவேற்றான் பாலா..

அவர்களோ ,”பாலா எங்க பிரிண்டிங்ஸ் எல்லாம் உங்களுக்கே கொடுக்கலாம்னு இருக்கோம்” என்று சிரித்தபடி கைக்கொடுத்தார்.

“தேங்க்ஸ் சார்” என்று அவர்களது ஆர்டரை வாங்கிக்கொண்டான்.

திவாகரோ “என்ன அபி நீ அவங்ககிட்ட கொடுத்த கொட்டேசன்ல ரேட் அதிகமாக பிக்ஸ் பண்ணியிருக்க” என்றார் புருவம் நெரித்து.

“அப்பா எல்லாம் நன்மைக்குத்தான்” என்று கண்ணடித்துச் சென்றான்.. பாலாவுக்கு உதவி செய்கிறான் என்று புரிந்து கொண்டார் திவாகர்.. ஆனால் ஜீவாவும் பாலாவும் அபிநந்தனை எதிரியாகவே பார்த்தனர்.

30 அகம் கொய்த அரக்கனே

ஊருக்கு சென்றிருந்த யசோதாவும் கரணுக்கும் வீட்டிற்கு வந்தனர்.. அவர்கள் வந்து வெகுநேரம் கழித்துதான் தேஜா அவர்களின் அறையிலிருந்து வெளியே வந்தாள்..

தேஜாவோ வெளியே வந்தவள் யசோதாவை பார்த்ததும் அவளுக்கு வெட்கம் வந்துவிட்டது.. தேஜாவின் முகத்தில் குறும்புத்தனத்தோடு வெட்கமும் கலந்திருக்க இருவரும் இணைந்து விட்டனர் என்று கண்டுகொண்டார் யசோதா..

“தேஜா கண்ணு” என்று அவளது கன்னத்தை தாங்கி “அடுத்த வருசமே எனக்கு பேரனோ பேத்தியோ பெத்துக்கொடுத்துடணும்” என்று அவளது கன்னத்தில் முத்தம் கொடுத்தார்..

“அது என்ன அத்தை எல்லாரும் அடுத்த வருசமே குழந்தை பெத்துக்கொடுக்கணும்னு சொல்றீங்க.. ஏன் ரெண்டு வருசம் கழிச்சு பெத்துக்கொடுத்தா என் குழந்தையை வளர்க்க மாட்டீங்களா” என்று கண்ணை சிமிட்டிக் கேட்டாள்..

“எதிலையும் குறும்புதாண்டி பொண்ணே உனக்கு! நீ ரெண்டு வருசம் கழிச்சு பெத்துக்கொடுத்தாலும் சரி, இல்ல ஒரு வருசத்திலேயே பெத்துக்கொடுத்தாலும் இந்த யசோ வளர்க்க தயாரா இருக்கேன்” என்று அவளின் கன்னம் கிள்ளிச்சென்றார்.

அடுத்த வந்த நாட்களில் எமிலிக்கு பிரிண்டிங்க்ஸ் சொல்லிக்கொடுப்பதில் நேரத்தை கடத்தினான் அபி.. மூன்று மாதங்கள் ஓடியது.. எமிலி நாளைக்கு ஊருக்கு கிளம்புகிறாள்.. அவளுக்கு இந்தியாவை விட்டு லண்டன் போக விருப்பமேயில்லை. மூன்று மாதங்களில் வனிதாவின் அன்பில் கரைந்து போனாள் எமிலி.. ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொரு இந்தியன் புட் சமைத்து கொடுத்து அசத்தி விட்டார் வனிதா.. இதோ அவளுக்காக மாங்காய் தொக்கு, தக்காளி தொக்கு , சத்து மாவு என்று பல விதத்தில் அவளுக்கு பிடிக்கும் எல்லாத்தையும் செய்து முடிக்க வனிதாவுக்கு உதவியாய் இருந்தாள் ரோஜா.. அபியை அண்ணா என்று சொன்னதிலிருந்து அவளுடன் நெருங்கிப்பழகுகிறாள் ரோஜா.. சில நேரம் கடையிலிருந்து இருவரும் தாமதமாக வந்தாலும் ஏன்னென்று கேட்க மாட்டாள்.. கடையிலிருந்து வந்ததும் அபியை கூட முதலில் கவனிக்காமல் எமிலிக்குதான் உணவு பரிமாறுவாள்.. அபி பாவமாய் ரோஜாவை பார்ப்பான்.. எமிலி இங்கயேவா இருக்கப் போறா.. அவளுக்கு நாம தான எல்லாம் செய்யணும் என்று அவனை அடக்கி விடுவாள்.. ரோஜாவின் அன்பில் திக்கு முக்காடிப்போவாள் எமிலி.. ஆனால் அறைக்குள் ரோஜா வந்ததும் அபிநந்தன் இரவில் முழுவதும் பெண்ணவளை எடுத்துக்கொள்வான் வட்டியும் முதலுமாய்..

மங்கை கர்ப்பமாய் இருக்கிறாள்.. நேற்று மதியம் பாலாவிடம் தான் மாசமானதை கூற அவனுக்கு அத்தனை சந்தோசம்.. ஜீவாவும் தான் தாத்தா ஆகிவிட்டோம் என்று ஆனந்தப்பட்டார்..

“வேணி, உன் பையனை இப்பவே மங்கைய ஹாஸ்பிட்டல் கூட்டிட்டுப் போகச் சொல்லு” என்றார் கண்டிப்புடன்.. நேற்று மாலை ஹாஸ்பிட்டல் போன போது “கருவளர்ச்சி எப்படி இருக்கு” என்று டாக்டரிடம் பாலா கேட்க.. “நல்லா வளர்ந்திருக்குப்பா.. மங்கையும் நல்லா ஆரோக்கியமா இருக்கா கொஞ்சம் மாத்திரைகள் மட்டும் எழுதி தரேன்” என்று எழுதிக்கொடுக்க..

“டாக்டர் என் குழந்தைக்கும் என்னை போல கால்” என்று அவள் ஆரம்பிக்க

டாக்டரோ “அப்படியெல்லாம் வராதுமா தைரியமா இரு” என்று அவளுக்கு நம்பிக்கை ஊட்டினார்.. இருவரும் மாத்திரையை வாங்கிக்கொண்டு வெளியே வந்தவர்கள் காரில் ஏறியதும் “பாலா எனக்கு பயமா இருக்கு” என்று அவனது தோளில் சாய்ந்து கொண்டாள்.. அவனுக்கும் பயம் இருந்தது.. அதை வெளிக்காட்டாமல் “டாக்டர் தான் பயப்பட வேணாம்னு சொல்லியிருக்காங்கள்ளடா” என்று அவளின் பயத்தை போக்கி அவள் நெற்றியில் முத்தமிட்டான் பாலா..

“பாலா எனக்கு பெரியம்மாவ பார்க்கணும் போல இருக்கு எமிலியும் லண்டனுக்கு போறா அவளையும் பார்த்த மாதிரி இருக்கும்.. நான் பெரியம்மா வீட்டுக்கு போகட்டா.. அப்படியே நீங்களும் வந்தா நல்லாயிருக்கும்” என்று அவளது ஆசையை கூற

பாலாவோ “நான் வரலை மங்கை நீ வேணா போய்ட்டு வா” என்றான் முகத்தை இறுக்கமாக வைத்துக்கொண்டு..

“ஏன் பாலா வரமாட்டீங்க.. அண்ணா ஏதும் சண்டை பிடிப்பாங்கனா.. அண்ணா நான் மாசமாய் இருக்கேனு தெரிஞ்சா எவ்ளோ சந்தோசப்படுவாங்க தெரியுமா” என்று கண்கள் மின்ன பேசினாள்.

பாலாவுக்கோ அபிநந்தன் பெயரை சொன்னதும் ஆத்திரம் வந்தது.. “நம்ம கல்யாணத்தன்னைக்கு உன் நொண்ணன் எப்படி என்கிட்ட முரட்டுத்தனமாய் நடந்துகிட்டான்.. இப்போ அவன்கிட்ட எப்படி போய் கொஞ்சி குலாவி பேசமுடியும் மங்கை. நீ மட்டும் பெரியம்மா வீட்டுக்கு போயிட்டு வா” என்றான் கோபக்குரலில்..

“நீங்க வரலைனா நான் மட்டும் தனியா போனா சரியா இருக்காது பாலா”. என்று முகத்தை திரும்பிக்கொண்டு ஜன்னலில் வேடிக்கை பார்க்க ஆரம்பித்தாள்.

வீட்டுக்கு போய் சமாதானம் பண்ணிக்கலாம் என்று இருந்து கொண்டான் பாலா..

ஆனால் மங்கையை பரிசோதித்த டாக்டர் அபியின் குடும்பத்திற்கு தெரிந்தவர்.. அவரின் வீட்டு விசேஷத்திற்கெல்லாம் அபிநந்தன் பிரஸ்ஸில்தான் பிரிண்டிங் கொடுப்பர்.. டாக்டர் அபியின் கடைக்கு போன் செய்ய.. எடுத்தது அபிநந்தன்தான்.. மங்கை கர்ப்பமாய் இருப்பதை டாக்டர் கூற.. தான் தாய்மாமன் ஆனதில் அவன் முகம் பிரகாசமாய் ஆனது.. “தேங்க்யூ டாக்டர்” என்று போனை வைத்துவிட்டான்.. இப்போதே மங்கையை பார்த்து விடவேண்டும் என்று தோன்றியது..

நகை கடைக்குச் சென்று அவளுக்கு பிடித்ததெல்லாம் வாங்கிக்கொண்டு மூன்று பவுனில் தங்கச்செயினையும் குடை சிமிக்கியும் எடுத்தவன் வீட்டிற்கு சென்று வனிதாவிடம் மங்கை கர்ப்ப விசயத்தை கூற வனிதாவோ “இப்பவே மங்கையை பார்க்கணும் போல இருக்குடா நீயும் வாயேன்” என்றார்..

“இல்லம்மா நான் வந்தா அங்க யாருக்கும் பிடிக்காது.. நான் மங்கை பாப்பாவ கோவிலுக்கு வரச்சொல்லி பார்த்துக்குறேன்” என்றான் கண்ணைச்சிமிட்டி..

ரோஜாவிற்கு சந்தோசம் தானும் கர்ப்பமாய் இருந்திருந்தால் அப்பா என்னை பார்க்க வந்திருப்பாரே என்று அவள் மனதில் நெருடலாய் இருந்தது.. வெளிக்காட்டாமல் “எமிலி நீதான் நாளைக்கு ஊருக்கு கிளம்புறல.. அதனால, நீயும் அத்தை மாமா கூட எங்க அம்மா வீட்டுக்கு போய்ட்டு வா” என்று சொல்லிவிட்டாள்.. அவளுக்கு தந்தை வீட்டுக்கு போய் ரெண்டு வருசத்திற்கு மேல் ஆச்சு என்ற வருத்தம் அவள் குரலில் தெரிந்தது.. அதை அபிநந்தனும் கவனித்தான்…

திவாகரும் வனிதாவும் எமிலியுடன் மங்கையை பார்க்கச் சென்றனர்.. அபிநந்தன் வாங்கிக்கொடுத்த பொருட்களை பை நிறைய கொண்டு சென்றனர்.

மங்கையோ கொஞ்சம் முன்னேதான் வீட்டுக்கு வந்திருந்தனர்.. பாலா மங்கையை வீட்டில் விட்டு கடைக்குச் சென்றுவிட்டான்.. புதிய ஆர்டர்கள் நிறைய இருக்க தானும் முதலாளி என்று பாராமல் கடையில் வேலை செய்தான்.

திவாகரும் வனிதாவும் முன்னே செல்ல எமிலி பின்னே தயக்கத்துடன் சென்றாள்.. பேப்பர் படித்துக்கொண்டிருந்த ஜீவாவோ திவாகரை பார்த்ததும் “வா திவா நாம ரெண்டு பேரும் தாத்தா ஆகிட்டோம்” என்று மகிழ்ச்சியாக கூறியவர் எழுந்து நின்று திவாகரை கட்டிக்கொண்டார்.. அவர்கள் ஏதேச்சையாக வந்தது போல தெரிந்தது ஜீவாவுக்கு.. பேச்சு சத்தம் கேட்டு மங்கை அறையிலிருந்து வெளியே வந்தாள். வனிதாவை கண்டதும் அவளுக்கு சந்தோசம் கவலை எல்லாம் சேர்ந்து கலந்து வந்தது..

“பெரியம்மா” என்று வனிதாவை கட்டிக்கொண்டாள் சந்தோசக் கண்ணீருடன்..

“என்னடா இது இந்த சந்தோசமான நேரத்துல உன் கண்ணுல கண்ணீர் வரக்கூடாதென” அவளது கண்ணீரை துடைத்து விட்டு அவளுக்கு வாங்கி வந்த பொருட்களை கொடுத்தார்..

“வாழ்த்துக்கள் மங்கை” என்று எமிலி மங்கையை லேசாய் அணைத்துக்கொண்டாள்.

“தேங்க்ஸ் எமிலி.. நாளைக்கு நீங்க லண்டன் கிளம்புறீங்கள்ள”

“ஆமாம் மங்கை உங்களுக்கு குழந்தை பிறக்கும் போது நான் வரேன்” என்று கண்ணைச் சிமிட்டினாள்.. வேணி அனைவருக்கும் சமைத்துவிட சாப்பிட்டு முடித்து மங்கைக்கு சில அறிவுரைகள் சொல்ல.. “பெரியம்மா நான் கர்ப்பமாய் இருப்பது வீட்டுக்கு போனவுடன் அண்ணாகிட்ட சொல்லிடுங்க.. நான் நாளைக்கு காலையில அம்மன் கோவிலுக்கு வரேனு சொல்லிடுங்க அண்ணாவ அங்க பார்த்துக்குறேன்” என்றாள் தவிப்பாக.

“நீ கர்ப்பமாய் இருப்பதை எங்களுக்கு சொன்னதே உன் அண்ணன் அபிதான்” என்று டாக்டர் அபியிடம் சொன்னதை கூறினார் வனிதா..

“எங்க ரெண்டு பேருக்கும் இருக்கும் ஒத்துமையை பாருங்க” என்று மெச்சிக்கொண்டாள் மங்கை.

“ஆமாடி அபியும் நாளைக்கு காலையில கோவிலுக்கு வரதா சொன்னான் நீயும் நாளைக்கு கோவிலுக்கு வந்து அண்ணாவ பார்க்குறேனு சொல்லற.. ரெண்டு பேருக்கும் சுத்தி போடணும் மங்கை” என்று அவளது கன்னம் வழித்து நெட்டி எடுத்தார்..

பாலா இரவு வீட்டுக்கு தாமதமாகத்தான் வந்தான்.. மங்கை ஆழ்ந்து தூங்கிக்கொண்டிருக்க.. அவளின் பிறை நெற்றியில் முத்தமிட்டு நான் வனிதா அத்தை வீட்டுக்கு வந்தா உன் முரட்டு அண்ணன் ஏதாவது சொல்வான்.. நானும் அவன் பேச்சுக்கு ஏதாவது ஏடா கூடமா பேசுவேன்.. சண்டை வரும் உனக்கு தான் வீணாய் சிரமம்டி என்று உனக்கு வளைகாப்பு பண்ணும்போது உன்னை அனுப்பி வைக்கிறேன் என்று அவளது கன்னத்தில் முத்தமிட்டு அணைத்தவாறு படுத்தான்.. ஆனால் வளைகாப்பு முடிந்து அவளை அனுப்பி வைக்க மாட்டான் என்பது பாலாவுக்கே தெரியாமல் போனது.

அன்றிரவு எமிலியுடன் வெகுநேரம் பேசிக்கொண்டிருந்தனர் அபிநந்தனும் ரோஜாவும்.. மங்கையை பத்தி கேட்டுக்கொண்டிருந்தான் அபிநந்தன்.. “சரி எனக்கு தூக்கம் வருது” என்று எமிலி அறைக்குச் சென்றுவிட்டாள்..

ரோஜா அறைக்குள் சென்றதும் படுத்துவிட்டாள்.. பின்னே வந்த அபி “என்னடி அதுக்குள்ள படுத்துட்ட” என்று அவள் பக்கம் வந்து அணைத்துப்படுத்தான்.. அவளது முகம் காலையிலிருந்து சரியில்லை என்பதை பார்த்துக்கொண்டு தான் இருந்தான்.. “உன்னோட முகம் இன்னிக்கு வாட்டமா இருக்கு என்னாச்சு என் ரோஸ் பேபிக்கு” என்று அவளது கன்னத்தில் அழுத்தமாய் முத்தமிட்டான்..

“ஒண்ணுமில்லைடா நான் நல்லாத்தான் இருக்கேன்.. உனக்கு தான் நான் வித்யாசமாய் தெரியுறேன் போல” என்று திரும்பிப்படுத்தாள். ரோஜாவுக்கு கண்ணீர் வந்துவிட்டது.. அவளுக்கு அப்பாவுடன் பேச வேண்டும் என்று ஏக்கமாய் இருந்தது.. வேணியை கோவிலில் சென்று பார்த்துவிடுவாள்.. பாலா அவளிடம் வாரத்தில் நான்கு முறையாவது பேசிவிடுவான்.. ஆனால் ஜீவா மட்டும் பேசாதது அவளுக்கு மனதில் பாரமாய் அழுத்த தொடங்கியது.. பெண்பிள்ளைகளுக்கு எப்போதும் அம்மாவை விட அப்பாவைத்தானே பிடிக்கும்.. அவர்கள் எத்தனை வயதானாலும் அப்பா செல்லம் தான் பெண்கள் எல்லாருமே.. அவளது மறுபுறம் பாய்ந்து வந்து படுத்தவன் அவளது கண்ணீரை பார்த்து “என்னாச்சு ஏன் அழற” என்று அவளை அணைத்தான்.

“நான் இன்னும் மாசமாகலையே அபி” என்று கண்ணீர் விட..

“ஏய் லூசாடி நீ நமக்கு கல்யாணம் ஆகி மூணு மாசம் தான் ஆகுது.. நம்ம நல்லா என்ஜாய் பண்ணலாம் ரோஸ் பேபி அதுக்குள்ள என்ன அவசரம்.. குழந்தை வரும் போது வரும்டி அதுக்கு நாம இப்ப வேலை செய்யலாமா” என்று கண்ணடித்து அவனது கைகள் அவள் உடலில் மென்பாகத்தை ஆராய்ந்தது..

“ம்ப்ச் விடு அபி எனக்கு மனசு சரியில்லை” என்று அவன் கைகளை தட்டிவிட்டாள்.

ரோஜாவின் மனநிலையை புரிந்து கொண்டவன் திரும்பி படுத்துக்கொண்டான்.. அவன் தன்னிடம் சண்டை போடுவானோ என்று எதிர்பார்த்தாள்.. ஆனால் அவன் முன்னே போல முரட்டுத்தனமாய் அவளிடம் நடந்து கொள்வதில்லை.. அவள் தனக்கு முழுதாய் கிடைக்கணும் என்றுதான் அவன் அரக்கன் போல நடந்துகிட்டான்.. அவனுக்கு சொந்தமாய் ரோஜா கிடைத்ததும் தன் முரட்டுத்தனத்தை மூட்டை கட்டிவைத்தான்.. அபி திரும்பி படுத்ததும் அவளுக்கோ ஒரு மாதிரியாய் இருக்க “சாரி அபி” என்று அவனை கட்டி அணைத்தாள்..

“வேண்டாம்டி நீ தூங்கு நாளைக்கு பார்த்துக்கலாம்” என்று அவள் புறம் திரும்பாமல் பேசினான்.. அவனது இந்த மாற்றம் ரோஜாவுக்கு அவன் மேல் இன்னும் காதலை அதிகரிக்கச் செய்தது..

“இப்போ என்னை திரும்பி பார்ப்பீங்களா இல்லையா அபி” என்று அவள் செல்ல கோபமாக பேச..

“என்னடி சும்மா மிரட்டுற” என்று திரும்பிப்படுத்தான்..

“அப்படி வாடா என் மாமா” என்று அணைத்துக்கொண்டாள்.. அவளது மாமா என்று அழைப்பு அவனுக்கு கிறக்கத்தைக் கொடுக்க.. அவளை அள்ளி அணைத்துக்கொண்டான்.. அவன் கைகளோ கழுத்தை வருடிவிட்டு அடுத்து மாராப்பை விலக்கியவன் அதிரடியாக அவளின் மாணிக்கல்லை விரல் கொண்டு சோதித்தான்.. அவளது இதழ்களை ஆவேசமாய் கவ்விக்கொண்டான்.. இன்று அவளும் அவனுக்கு இணையாய் முத்தமிட்டாள்.. அவள் காதில் இரகசியமாய் சொல்ல “ச்சீ போடா நான் மாட்டேன்” என்று சிணுங்க.. அவளது சிணுங்களை முனகலாய் மாற்றினான் அபிநந்தன்..

அவன் கைகளும் இதழ்களும் படுத்திய பாட்டில் பெண்ணவள் சோர்ந்து போனாள்.. வெண்ணைக்கட்டிகளை கடித்து சுவைத்து சுவைத்து ஒரு வழி செய்தான் அவன். “போதும்டா பெயினா இருக்கு” என்றதும் தான் விட்டான்.. ரோஸ் பேபி ரோஸ் பேபி என்று அவளின் பெயரை நாமமாய் உச்சிரித்து.. விடியும் வரை ஆராதனை செய்தான்.. கூடல் முடிந்து அவளை தன்மேல் மார்பில் தூக்கிப்போட்டு கொண்டு “எதுவாயிருந்தாலும் என்கிட்ட ஓபனா பேசுடி” என்றான் அவளை இறுக்கமாய் அணைத்து.

அவனது நெஞ்சத்து சுருள் முடியை சுருட்டிக்கொண்டே “நான் அப்பாகிட்ட போய் பேசட்டுமா அபி” என்றாள் மெதுவாக.. அவனுக்கு கோபம் தான் அதை வெளிக்காட்டாமல் “நீ உங்கப்பாகிட்ட போய் பேசினா அவர் பேசுவரா பேபி” என்று அவளை தழுவிக்கொண்டே. கேட்டான்.

“நீங்களும் என் கூட சேர்ந்து வாங்க அபி அவர்கிட்ட மன்னிப்பு கேட்கலாம்” என்றதும்.. அவனது அணைப்பை தளர்த்தி

“நீ வேணா போய் உங்கப்பாகிட்ட மன்னிப்பு கேளு ரோஸ்.. நான் வரமாட்டேன்” என்று கூறியவன் அவளை விட்டு எழுந்து குளியலறைக்குள் சென்றுவிட்டான்..

குளித்து வந்தவன் ரோஜாவை பார்க்க அவள் அப்படியே படுத்திருந்தாள்.. “ரோஜா எமிலியை ஏர்போர்ட்டு கூட்டிட்டு போகணும் நேரமாகுது கிளம்பி வா” என்று கண்ணாடி முன்னின்று தலையை வாரினான்..

ரோஜா எழுந்து முடியை கொண்டை போட்டுக்கொண்டு “அபி அப்பா வயசுல பெரியவங்கதான அவர்கிட்ட மன்னிப்பு கேட்கறதுல என்ன உனக்கு பிடிவாதம்” என்றாள் ஆதங்கமாக..

“ஏன் ரோஜா நமக்கு கல்யாணம் ஆகி உன்னை நான் நல்லாதான பார்த்துக்குறேன் என் மேல உங்கப்பாவுக்கு நல்ல அபிப்ராயம் வரலையா.. அப்படி என்ன நான் கொலை குத்தமா பண்ணிட்டேன்.. உன்னை பார்க்கணும் பேசணும்னு உங்கப்பாவுக்கே தோணலை.. அவர் அவ்வளவு ஈகோவோட இருந்தார்னா.. நான் போய் அவர்கிட்ட காலுல எல்லாம் விடமாட்டேன்டி சீக்கிரம் கிளம்பி வா.. எமிலியை எர்போர்ட்ல விட்டுட்டு மங்கையை பார்க்க கோவிலுக்கும் போகணும்” என்று டிரஸ்ஸிங் அறைக்குச் சென்றான். இன்னும் சில நாட்களில் நடக்கும் விபரீதம் தெரியாமல்.

31 அகம் கொய்த அரக்கனே

எமிலி ரெடியாகி அபிநந்தனுக்காக காத்திருந்தாள்.. அபிநந்தன் முன்னே கிளம்பி வர.. “அபி, ரோஜா எங்க அவளும்தான ஏர்போர்ட் வரேனு சொன்னா.. என்று நெற்றியை சுருக்கினாள்.

“ரோஜா குளிச்சிட்டிருக்கா எமிலி வந்துடுவா.. நீ எல்லாம் எடுத்து வச்சிட்டியா” என்றான் அக்கறையாக..

“ம்ம் எல்லாத்தையும் பேக் பண்ணிட்டேன்டா.. ஆனா வனிதா ஆன்டியையும் திவாகர் மாமாவையும் என்னால விட்டுட்டு போக முடியலை.. ரொம்ப பாசமா பார்த்துக்கிட்டாங்க” என்று சொன்ன எமிலிக்கு கண்ணீர் வந்தது..

திவாகரும் வனிதாவும் எமிலிக்காக கோவிலுக்கு சென்று அவள் பெயரில் அர்ச்சனை செய்து வந்தனர்.. அவளது அழுகையை கண்ட இருவரும் மனம் தாங்காமல் “நீயும் எங்களுக்கு ஒரு பொண்ணு போலதான்.. என்ன லண்டன்ல இருக்க உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கொடுத்துட்டதா நினைச்சிக்குறோம்.. உன் கல்யாணத்துக்கு லண்டன் வருவோம்டா.. நீ கவலைப்படாம சந்தோச மா போய்ட்டுவா.. தினமும் என்கிட்ட வீடியோ கால் பேசு” என்று வனிதா பேசியவர் எமிலியை அணைத்துக்கொண்டார்..

“மிஸ் யு அத்தை மிஸ் யு அங்கிள்” என்று கண்ணீர் விட்டாள்..

“போகும் போது அழாத எமிலி” என்று அவளை தோளோடு அணைத்துக்கொண்டான் அபிநந்தன்..

ரோஜா கிளம்பி வெளியே வர.. அபிநந்தன் கார் கீயை எடுத்து வெளியே சென்றான்.. இருவருக்கும் சண்டை போல என்று ரோஜாவின் முகத்தை வைத்தே கண்டு கொண்டாள் எமிலி.. பேக்கை எடுத்துக்கொண்ட எமிலி ரோஜாவின் காதருகே வந்து “என்ன ரோஸ் பேபி உன் முரட்டு பேபி கூட சண்டையா? உன் முகம் சரியில்லையே நான் ஊருக்கு போகும்போது என்னை சந்தோசமாய் அனுப்பி வை ரோஸ் பேபி” என்று அபி பேசுவது போல பேசினாள்.. ரோஜாவுக்கு சிரிப்பு வந்து விட்டது.. சிரித்த முகமாய் வெளியே வந்தாள் ரோஜா..

ஏர்போர்ட்டில் எமிலியை இறக்கி விட்டு அவளை ஹக் செய்த அபிநந்தன் “லண்டன் போனதும் கால் பண்ணுப்பா” என்றான் புன்னகையுடன்..

ரோஜாவும் எமிலியை அணைத்து “சீக்கிரம் எங்களுக்கு கல்யாண சாப்பாடு போடுடி” என்றாள் கண்ணைச் சிமிட்டி..

“சீக்கிரம் போடுறேன் ரோஸ் பேபி” என்று அபிநந்தனை பார்த்துக் கொண்டே பேச அவன் போலியாக எமிலியை முறைத்தான்.

எமிலி பாஸ்போர்ட் செக்கிங்க் முடித்து கையசைத்து ப்ளைட் இருக்கும் இடத்திற்கு சென்றாள்.

மங்கையை பார்க்க கோவிலுக்கு போய்ட்டு போகலாம் என்று காரில் ஏறினான்.. இருவரும் பேசவில்லை மௌமாக இருந்தனர்.. கார் சிக்னலில் நிற்க.. ஜீவாவின் காரும் சிக்னலில் நின்றது.. எதேச்சையாக திரும்பியவர் அபிநந்தனின் காரை பார்த்துவிட்டார் ரோஜாவின் முகம் வாட்டமாய் இருப்பதை பார்த்தவருக்கு ஏனோ மனம் சுருக்கென்று வலித்தது.. அவருக்கே அவளைப் பார்க்க கஷ்டமாய் இருந்தது.. இத்தனை நாளில் மகளை பார்க்கக் கூடாது என்று அவர் நினைக்கவில்லை.. அவள் தன்னை ஏமாற்றி விட்டாள் என்ற கோபம்தான் அவருக்கு இருந்தது.. அதிலும் அபியின் முரட்டுத்தனம் அவருக்கு பிடிக்காமல் போனாதால் தான் அவர் ரோஜாவிடம் பேசவில்லை.. ஆனால் அவளை பார்க்காமல் இருக்க மாட்டார்.. கல்யாணத்தில் ரோஜா பார்க்காத நேரம் அவர் தன் பெண்ணை ஆசைதீர பார்த்தது யாருக்கும் தெரியாமல் போனது.. அப்போது பாலாவும் தவறு செய்ய ஜீவாவுக்கு மகளும் மகனும் தப்பு செய்ததை மன்னிக்க முடியாமல் போனது.. இப்போது மகளிடம் முரட்டுத்தனத்தை காட்டியிருப்பானோ.. இதுக்குத்தான் நான் தலைப்பால அடிச்சுகிட்டேன் இவன் வேண்டாமென்று இப்ப பாரு நீதான் கஷ்டப்படுற என்று அவள் மனம் வருத்தத்திற்கு தான் தான் காரணம் என்று தெரியாமல் உணர்ச்சிவசப்பட்டு பேசினார் ஜீவா..

அவருக்கு நெஞ்சுக்குள் வலி வருவது போல இருந்தது.. தேஜாவை வாரத்திற்கு ஒருமுறை போய் பார்த்துவிட்டு வருபவர்.. திவாகர் வீட்டு வழியே போகும்போது அவருக்கு ரோஜாவையும் பார்க்கணும்னு ஆசை வரும்.. அதே சமயம் அவள் தனக்கு தெரியாமல் அவள் செய்த தவறு அவர் நினைவில் வரும் போது அவரது கோபம் தலைக்கேறி அவளை பார்க்காமல் சென்றுவிடுவார்.. ஜீவா நெஞ்சை பிடித்துக்கொண்டு ரோஜாவை நாம போய் பார்த்து பேசியிருக்கணுமோ என்று யோசிக்க தொடங்கினார்.. அதற்குள் பூ விற்கும் பெண்மணி ஒருவர் அபியின் கார் பக்கம் போய் நின்று அபியிடம் “தம்பி பூ வாங்கிக்கோங்க” என்றதும் அபி அடுத்த நிமிடமே “மூணு முழம் பூ கொடுங்க” என்று காசை கொடுத்து பூவை வாங்கி ரோஜாவிடம் சிரித்தபடி கொடுத்தவன் “ஏய் உங்கப்பா நம்மளையே பார்க்குறார்டி திரும்பாம சந்தோசமாய் பூவை வாங்கி தலையில வை” என்றான் நகைத்தபடி.. அவர் பல யோசனைகளில் இருக்க.. ஜீவாவை பார்த்துவிட்டான் அபிநந்தன்.

ரோஜாவும் அபிநந்தனிடம் சந்தோசமாக இருப்பது போல சிரித்து “நீங்களே வச்சிவிடுங்க” என்று திரும்ப பூவை ரோஜா தலையில் வைத்துவிட்டான் அவள் கன்னத்தில் முத்தம் வேறு கொடுத்தான்..

ஜீவாவுக்கோ மகளும் மருமகனும் சந்தோசமாய் இருக்காங்க என்றும் மனம் நிம்மதியானாலும் அவன் காருக்குள் முத்தம் கொடுத்தை பார்த்து ம்க்கும் இதுக்கொண்ணும் கொறைச்சல் இல்லை இவனுக்கு என்று முகத்தை வெட்டினார்.

அதற்குள் சிக்னல் விழுந்து விட ஜீவா காரை எடுத்துச் சென்றார்.. அபிநந்தன் மங்கையை பார்க்க கோவிலுக்கு காரை விட்டான்.. மங்கையும் கோவிலில் வந்து காத்திருக்க.. அபியையும் ரோஜாவையும் பார்த்த மங்கை சந்தோசத்துடன் அபியை முதலில் அணைத்துக்கொண்டாள்.. அவனோ “இந்த நேரத்துல உணர்ச்சிவசப்படக்கூடாதுடா” என்று தலையை வருடிக்கொடுத்து நெற்றியில் முத்தமிட்டான்..

ரோஜா, மங்கையிடம் “அம்மாகிட்ட உனக்கு என்ன பிடிச்சதோ அதையெல்லாம் செய்து கொடுக்கச் சொல்லு மங்கை” என்றாள் நகைத்தபடி.

“ஓ.கே அண்ணா நான் வந்து ரொம்ப நேரமாச்சு கிளம்புறேன்” என்றாள் மங்கை..

“சரிடா பார்த்து போய்ட்டு வா” என்று மங்கையை அனுப்பிவிட்டு இருவரும் சாமி கும்பிட்டு ரோஜாவை வீட்டில் விட்டு கடைக்குச் சென்றான் அபிநந்தன்.

எமிலி லண்டன் சென்றதும் அபிக்கு போன் செய்து “வீட்டுக்கு வந்துட்டேன்” என்று பேசினாள்.

“சரி பார்த்து இரு.. என்னை போல நல்ல பையனா கிடைச்சா கல்யாணம் பண்ணி செட்டில் ஆகுடி” என்றான் சிரித்தபடி

“உன்னை போலவா? போடா டேய் ரோஜாவை போல எனக்கு பொறுமை இல்லைடா.. எனக்குன்னு ஒரு மகராசன் பிறக்காமலா போய் இருப்பான்.. பையன் கிடைத்ததும் உனக்குத்தான் போன் போடுவேன்” என்று சொல்லி போனை வைத்தாள் எமிலி.

அடுத்த வந்த நாட்கள் விரைந்து சென்றது.. தேஜா வீட்டில் மதியம் அவளுக்கு பிடித்த பிரியாணியை சாப்பிட்டுக்கொண்டிருக்க கௌதமும் மதிய சாப்பாட்டுக்கு வீட்டுக்கு வந்திருந்தான்.. அவளோ பாதி பிரியாணி சாப்பாட்டிலேயே வாயை பொத்திக்கொண்டு ஓடினாள்.. கௌதமோ அவள் பின்னயே ஓடினான்.. யசோதாவிற்கு அவள் கர்ப்பம் என்று புரிந்து கொண்டார்.. இந்த மாதம் அவள் தலைக்கு குளிக்கவில்லையென்று அவர் இன்று கேட்கலாம் என்று நினைத்திருக்க அவளே வாந்தி எடுத்து மாசமாய் இருக்கேன் என்று சொல்லிவிட்டாள்.

கௌதமோ அவள் பின்னே சென்று அவளுக்கு தண்ணீர் பாட்டிலை நீட்டியவன் “இதுக்குத்தாண்டி எதையும் கம்மியா சாப்பிடணும்.. நிதானம் தெரியாமல் சாப்பிட்டுக்கொண்டேயிருந்தால் இப்படித்தான் வாந்திவரும்” என்று தேஜாவை திட்டினான்..

“நான் பிரியாணிதானே மாமா சாப்பிட்டேன்.. இப்படித்தான் நேத்தும் எனக்கு வாமிட் வந்துச்சு” என்று சோகமாய் இதழை பிதுக்க.. அச்சோ என்றிருந்தது கௌதமிற்கு..

“சரி சரி இன்னிக்கு நைட் வரும்போது உனக்கு பிடிச்ச சிக்கன் ரைஸ் வாங்கிட்டு வரேன்” என்று அவளை அணைத்துக்கொண்டான்.

“ஐஐ சூப்பா மாமா” என்று அவனை அணைத்துக்கொண்டாள்.

“சிக்கன் எல்லாம் நைட் சாப்பிடக்கூடாது” என்று அங்கே யசோதா வர இருவரும் பிரிந்து நின்றனர்.

“ஏன் அத்தை என்னை சிக்கன் சாப்பிட வேண்டாம்னு சொல்றீங்க” என்று கவலையாய் கேட்டாள்.

“என் மருமகளே நீ மாசமா இருக்க அதான் உனக்கு வாந்தி வருது.. டேய் கௌதம் மதியம் பேங்க்கு லீவு போட்டு தேஜாவை ஹாஸ்பிட்டல் கூட்டிட்டுப் போ” என்று சொல்ல அவனும் தேஜாவை ஹாஸ்பிட்டல் சென்று அவள் கர்ப்பமாய் இருப்பதை உறுதிசெய்து டாக்டர் எழுதி கொடுத்த மாத்திரையுடன் அவளை சந்தோஷமாய் வீட்டிற்கு கூட்டிட்டு வந்தான்.

ஜீவாவுக்கு போன் போட்டு தேஜா கர்ப்பம் ஆனதை கூற அனைவரும் சந்தோசப்பட்டனர்.. ரோஜா இன்னும் மாசமாகவில்லை என்று வேணிக்கு கவலையிருந்தது.. ஆனால் அவர் அதை வெளிக்காட்டவில்லை.. ஜீவாவுக்கோ மனது சரியாய் இல்லை.. தேஜாவை பார்க்க போவதாய் வேணியிடம் சொல்ல.. “நானும் வரேன்” என்று கிளம்ப அன்று மங்கைக்கு உடம்பு சரியில்லாம இருக்க.. “வேணி உன்னை நாளைக்கு கூட்டிட்டுப் போறேன்” என்று தேஜாவை பார்க்க கிளம்ப.. “சரி இருங்க அவளுக்கு பிடித்த குலோப்ஜாமூன் செய்து வச்சிருக்கேன்” என்று குலோப்ஜாமூனை டப்பாவில் போட்டு ஜீவாவிடம் கொடுத்தனுப்பினார் வேணி.

ஜீவா கிளம்புபோது வாசற்படியில் இடித்துக்கொள்ள… “என்னங்க பார்த்து” என்று சமையல்கட்டுக்கு ஓடிச்சென்று தண்ணீரை கொண்டு வந்து கொடுத்தார் வேணி.. தண்ணீரை குடித்தவர் தேஜா வீட்டிற்கு சென்றார்.. ரோஜாவை பார்க்கணும் போலலே அவருக்கு இருந்தது.. தேஜாவை பார்த்துவிட்டு வரலாமென்று நினைத்தார். தேஜா வீட்டுக்கு சென்றதும் “அப்பா” என்று ஓடிச்சென்று கட்டிக்கொண்டாள் தேஜா..

“பார்த்து மெதுவா வாடா” என்றவர் அவளை மெல்ல அணைத்து நெற்றியில் முத்தம் கொடுத்து “வேகமாக நடக்கக்கூடாது தங்கம்” என்றார்..

“ம்ம் சரிப்பா” என்றாள் தலையை ஆட்டி.. அவளிடம் பேசிவிட்டு கிளம்பினார் ரோஜாவை பார்க்க..

ரோஜாவிற்கு நாள் தள்ளிபோயிருக்க மெடிக்கல் ஷாப்பிலிருந்து கார்ட்டு வாங்கி வந்து செக்கப் பண்ணினாள் போன மாசமும் நாள் தள்ளிபோய் மறுபடியும் பீரியட்ஸ் ஆனது.. இந்த முறையும் கார்ட் செக் பண்ணிவிட்டு சிறிது நேரம் கழித்து போய் பார்க்க டபுள் டிக் வந்திருந்தது.. அவளுக்கு ஒரே ஆனந்தம் தாங்க முடியவில்லை.. அபியிடம் போன் பண்ணிச்சொல்லணும்.. அப்பா என்னையும் பார்க்க வருவாருல்ல என்று சந்தோசப்பட்டாள் ரோஜா.. அபிக்கு போன் போட அவன் காரில் வீட்டுக்கு வந்து கொண்டிருந்தான்.. ஜீவாவுக்கு மகளை இத்தனை நாள் பார்க்காமல் அவளுக்கு ரொம்ப தண்டனை கொடுத்துவிட்டோம் என்று ஏதோ அவர் மனதை அழுத்த நெஞ்சுக்குள் சுருக்கென்று வலித்தது.. இதோ ரோஜாவின் வீட்டுப்பக்கம் வந்துவிட்டோம் என்றிருக்கையில் அவருக்கு நெஞ்சில் இடது பக்கம் வலி அதிகமானது இடது கையும் வலிக்க வண்டியோட்ட முடியாமல் காரை திருப்ப முடியாமல் எதிரே வந்த அபிநந்தன் கார் மீது இடித்துவிட்டார்.. அபிநந்தனுக்கு எதுவும் அடிபடவில்லை.. ஜீவாவுக்கு தலையில் நல்ல அடிப்பட்டிருக்க.. அவரை தூக்கிக்கொண்டு ஹாஸ்பிட்டல் ஓடினான்.. அதற்குள் பாலாவுக்கு செய்தி தெரிய ஓடிவந்தான் ஹாஸ்பிட்டலுக்கு.. ஜீவாவுக்கு தலையில் தையல் போட்டால் போதும்.. அவருக்கு மைல்ட் ஹார்ட் அட்டாக்கும் வந்திருக்கு இப்போதைக்கு ரெஸ்ட் எடுக்கணும் ஒரு வாரத்திற்கு யாரும் அவருகிட்ட பேசாதீங்க என்று டாக்டர் சொல்லிவிட்டனர்.. “நீதான் அபி எங்கப்பா கார் மேல ஏத்தியிருக்கணும்” என்று கோவத்தில் பாலா கத்தினான்.. ஹாஸ்பிட்டல் என்றும் பாராமல்..

“உண்மை என்னனு தெரியாம பேசாத பாலா” என்று அபிநந்தனும் எகிறினான். ரோஜாவுக்கு விசயம் தெரிய ஹாஸ்பிட்டலுக்கு ஓடிவந்தவள்.. இருவரும் வாதம் செய்து கொண்டிருப்பதை கேட்டவளுக்கு அபிநந்தன் மேல் சந்தேகப்பட்டு பெரும் தவறை செய்யவிருந்தாள் பெண்ணவள்..

பாலாவும் அவசரத்தில் வார்த்தையை விட்டான்.. அவனுக்கும் அப்பாவுக்கு உடம்பு சரியில்லாமல் போனதே என்ற விரக்தியில் அபிநந்தனிடம் சண்டை போட்டுவிட்டான்.. ரோஜாவை பார்த்த பாலாவோ “பார்த்தியா ரோஜா அப்பா மேல இருக்க கோவத்துல அப்பாவை இந்த நிலமையில படுக்க வச்சிட்டான் உன் முரட்டு வீட்டுக்காரன்” என்றதும். அவளோ அழுகையில் அப்படியே சேரில் உட்கார்ந்துவிட்டாள்.. அபிநந்தனோ அவள் அழுகையில் அப்படியே உறைந்து நின்றான்..

ரோஜா பக்கம் சென்ற அபி.. “ரோஜா, மாமாவ நான் தான் ஹாஸ்பிட்டலில் கொண்டு வந்து சேர்த்தேன்டி பாலா சொல்றதை நம்பாதே.. அவனும் இப்ப உண்மை தெரியாம பேசுறான்” என்று அபிநந்தன் ஆவேசத்தில் பேசினான்..

“போதும் அபி நிறுத்துங்க.. நீங்க இந்தளவுக்கு போவீங்கனு நான் எதிர்பார்க்கல.. என் அப்பாவுக்கு ஏதாச்சும் ஆச்சு நான் உங்க கூட பேசவே மாட்டேன்.. உங்க கூட இருக்கமாட்டேன்” என்று கோவத்தில் வார்த்தையை வீசிவிட்டாள்.

“அப்போ நீ என்னை நம்பலையாடி” என்று பேசியவன் அடிபட்ட பார்வை பார்த்தவன்.. நல்லா புரிச்சிக்கோ உன் அண்ணன் என்னைப் பத்தி சரியா புரிச்சுக்காம நான் சொல்றதை நம்மாம பேசிட்டான்.. ஆனா, நீ என்கூட இத்தனை மாசம் சேர்ந்து வாழ்ந்துட்டு என் அன்பை புரிஞ்சுக்காம என்னையும் நம்பலைல போடி.. நீயா வந்து என்னை தேடி வர வரை நான் உன்னை தேடி வரமாட்டேன்” என்று ஹாஸ்பிட்டலை விட்டு கோவமாக வெளியேறினான்.

32 அகம் கொய்த அரக்கனே

கௌதம் ஹாஸ்பிட்டலுக்கு வந்தவுடன் பாலா விசயத்தை கூறினான்.. “டேய் அவசரப்பட்டு அபியை சந்தேகப்பட்டயோனு எனக்கு தோணுது.. இத்தனை நாள் நம்ம ரோஜாவ அவன் சந்தோசமாவச்சிக்கிட்டான்ல.. அப்போ உனக்கு புரியலையடா.. அவன் முரட்டுத்தனம் கொஞ்ச நாளாய் காணாமல் போய் இருக்கு” என்றான்..

ரோஜாவுக்கோ கௌதம் பேசியதைக் கேட்டு “நாம அவசரத்துல வார்த்தையை விட்டுட்டோமே” என்று வாயை பொத்திக்கொண்டு அழுதாள்.. அப்பா எழுந்து பேசட்டும்.. அப்பாவை பார்த்துட்டு வீட்டுக்கு போய் அபிகிட்ட மன்னிப்பு கேட்கலாம் என்றிருந்தாள். ஆனால் அவ்வளவு ஈசியாய் அபி மன்னிக்கமாட்டான் என்று ரோஜா நினைக்கவில்லை.

வீட்டுக்கு வந்த அபிநந்தனோ கோவத்தில் இருந்தான்.. என்னை எப்படி நீ நம்பாமல் போகலாம் என்று ஆத்திரத்தில் கையில் கிடைத்த பொருளெல்லாம் தூக்கிப் போட்டு உடைத்தான்.. என்னைத் தேடி நீ வா அப்புறம் இருக்கு உனக்கு என்று திட்டியவன் கோவத்தில் காரை எடுத்துக்கொண்டு யாரும் இல்லா இடத்திற்கு போய் காரை நிறுத்தியவன் அப்படியே ஸ்டேரிங்கில் படுத்துக்கொண்டான்.. ரோஜாவை அவனால் மறக்க முடியாது.. அவளின்றி அவன் உடம்பில் ஓர் அணுவும் அசையாது.. அவள் பேச்சில் கோபம் கொண்டிருக்கிறானே தவிர அவளை வெறுக்க முடியவில்லை அவனால்.

திவாகரும் வனிதாவும் ஹாஸ்பிட்டல் போக ஜீவாவுக்கு நினைவு வந்திருந்தது.. ஜீவா முதலில் வாய் திறந்து கேட்டதும் அபிநந்தனைத்தான் டாக்டர் அவரை அதிகம் பேச வேண்டாம் என்றிருக்க.. மெதுவாக பேசினார்.. “அபி மாப்பிள்ளை தான் என்னை காப்பாத்தினாரு” என்று மெல்ல பேசினார்..

பாலாவுக்கு அச்சோ நாம அவசரப்பட்டு பேசி ரோஜாவையும் குழப்பி என்ன பண்ணி வச்சிருக்கோம்.. நாளைக்கு அபியை பார்த்து பேசி மன்னிப்பு கேட்கணும் என்றிருந்தான்.. வேணியும் ஹாஸ்பிட்டல் வந்திருக்க.. ரோஜா, வேணியை கட்டிக்கொண்டு “அம்மா நான் அப்பாவ ஆக்சிடென்ட் பண்ணியது அபினு நினைச்சு அவரை திட்டி பேசிட்டேன்மா” என்றாள் அழுகையுடன்.

“உனக்கு கொஞ்சம் கூட அறிவில்லையாடி.. யாராவது ஆக்சிடென்ட் பண்ணிட்டு அவங்களே ஹாஸ்பிட்டலுக்கு உன்னோட அப்பாவை தூக்கிட்டு வருவாங்களா” என்று ரோஜாவை அடிக்க போய்விட்டார் வேணி.. ரோஜாவோ மயங்கி விழ அப்படியே தாங்கிக்கொண்டார் வேணி.. அவளை பரிசோதித்த டாக்டர் “இவங்க கர்ப்பமாய் இருக்காங்க” என்றதும் குடும்பமே சந்தோசப்பட்டனர். ஆனால் விசயம் தெரிய வேண்டியவனோ இரவெல்லாம் காரில் சுற்றிக்கொண்டிருந்தான்..

ஜீவாவிடம் “அப்பா நான் உண்மை தெரியாம அவர் மேல கோபப்பட்டு பேசிட்டேன்பா.. என்னை அவர் மன்னிக்க கூட மாட்டாரு” என்று கண்ணை பொத்திக்கொண்டு அழுந்தாள்..

“அழாதமா” என்று கையால் சைகை காட்டி.. பாலாவை பக்கம் வரச்சொல்லி “ரோஜாவை அவள் வீட்டுக்கு கூட்டிட்டுப் போய் அபி மாப்பிள்ளைகிட்ட மன்னிப்பு கேட்டு விட்டுட்டு வா.. நான் ஹாஸ்பிட்டல இருந்து வந்ததும் மாப்பிள்ளைகிட்ட வந்து பேசுறேன்” என்று ரோஜாவை பாலாவுடன் அனுப்பி வைத்தார்.

பாலாவுடன் தயங்கிக் கொண்டே வீட்டுக்குச் சென்றாள் ரோஜா.. இரவெல்லாம் காரில் சுற்றிய அபிநந்தன் கொஞ்ச நேரம் முன்புதான் வீட்டுக்கு வந்து குளித்து கடைக்கு போக வெளியே வந்தான்.

ரோஜாவை பார்த்ததும் “அப்படியே உன் அப்பா வீட்டுக்கு போய்டுடி வீட்டுக்குள்ள வராதே” என்றான் கோபத்தில்..

“என்னங்க என்னை மன்னிச்சுடுங்க.. நான் அப்பா மேல இருந்த பாசத்துல உங்களை தவறா நினைச்சுட்டேன்” என்று கதறி அழுதாள்..

அவளின் கண்ணீரை கண்டவனுக்கு மனது கேட்கவில்லைதான்.. இருந்தாலும் அவள் பேசியத்துக்கு தண்டனை வேணும்ல என்று இறுக்கமாய் முகத்தை வைத்தவன் “வெளியே போடி” என்றான்.

“அபி என் பேச்சு கேட்டு தான் ரோஜா உன்கிட்ட கோபமாய் வார்த்தையை விட்டிருச்சு.. அவளை மன்னிச்சு ஏத்துக்கோ என்று கையெடுத்து கும்பிட்டான் பாலா.

“டேய் எதுவும் பேசாத ஒழுங்கா ஓடிடு.. என் தங்கச்சிக்காக உன்னை அடிக்காம விடுறேன்.. என் பொண்டாட்டிக்கும் எனக்கும் நடுவுல வராத” என்று பாலாவிடம் எகிறான்.

திவாகரும் வேணியும் அங்கே வந்தவர்கள் “டேய் ரோஜாவ வீட்டுக்குள்ள வரச்சொல்லு அவ அவசரப்பட்டு பேசிட்டா.. நீயும் அதே போல இருந்தா எப்படி குடும்பம் வரும்” என்று அபிக்கு இருவரும் அறிவுறை கூற..

“உங்க வேலையை பாருங்க.. புருசன் பொண்டாட்டிக்கு நடுவுல வராதீங்க” என்று கத்தி விட்டு ரோஜாவை அழுத்தமாய் பார்த்தவன் கார் சாவியை எடுத்துக்கொண்டு அவளை தாண்டிச் சென்றான்.

அபிநந்தன் சென்றதும் “அவன் அப்படித்தான் கத்துவான் நீ மாசமாய் இருப்பது அவனுக்கு இன்னும் தெரியலை.. தெரிஞ்சிருந்தா உன்னை தலைக்குமேல் தூக்கி வச்சு கொண்டாடி இருப்பான் ரோஜா” என்று ரோஜாவை வீட்டுக்குள் கூப்பிட்டார் வனிதா.

“இல்ல அத்தை அவரு உள்ள கூப்பிடாம நான் வீட்டுக்குள்ள வரமாட்டேன்” என்று கண்ணீருடன் பாலாவுடன் வீட்டுக்குச் சென்றாள்.

வீட்டுக்குச் சென்றவள் மங்கையிடம் தான் செய்த தவறை கூறி அழுதாள்.. “நான் வேணா அண்ணாகிட்ட பேசுறேன் ரோஜா” என்று மங்கை ரோஜாவிடம் கேட்க..

“வேண்டாம்ப்பா அப்பா வரட்டும்” என்றிருந்தாள்..

அபிநந்தனுனக்கோ ரோஜா இல்லாத அறையில் தூங்க அவனுக்குப் பிடிக்கவில்லை.. இரண்டு நாளில் துவண்டு போனான்.. மறுபடியும் மூர்க்கத்தனம் வந்தவன் போல சுற்றினான்.. அவளை பார்க்கச் சொல்லி அவன் கண்கள் ஏங்கியது.. அவளை மன்னித்து போய் கூட்டிட்டு வந்துவிடலாம் என்ற கூட அவனுக்கு தோன்றியது.. அவள் பேசியது அவன் நினைவில் வர.. அவள் மீது வெறுப்பை தானாக உண்டாக்கி கொண்டான்.

ஒருவாரத்தில் அபிநந்தனை பார்க்காமல் ரோஜா வாடிய மலராக வதங்கிவிட்டாள்..வாந்தியும் அவளை வாட்டி எடுத்தது.. பின்னே அவள் வயிற்றில் இருப்பது இரட்டை கரு.. அபிநந்தனின் வாரிசு சும்மா இருக்குமா வாந்தி வந்துகொண்டே இருந்தது..

ஜீவா வீட்டுக்கு வந்து ஒரு வாரம் ஆனது.. ரோஜாவை பார்க்கவே அவருக்கு மனம் பொறுக்கவில்லை.. ரோஜாவின் அறைக்குச் சென்று பார்க்க காலை குறுக்கி அபிநந்தனின் போட்டோவை நெஞ்சில் வைத்தபடி உறங்கிக்கொண்டிருந்தாள்.. அவள் பக்கம் மெதுவாக வந்த ஜீவா அவளது நெஞ்சில் வைத்திருக்கும் அபிநந்தனின் போட்டோவை பார்த்ததும் அவளது காதலை புரிந்துகொண்டார்.. அவள் கண்விழிக்கும்வரை அவள் அருகே அமர்ந்து மகளை பார்த்திருந்தார்.. நாம எத்தனை தவறு செய்திருக்கோம்.. மகள் விரும்பியதை செய்திருந்தால் இத்தனை துன்பம் என் பொண்ணுக்கு வந்திருக்காது என்று எண்ணியவருக்கு கண்ணீர் வந்தது.. அவரின் கண்ணீர் துளி ரோஜாவின் கையில் பட சட்டென்று விழித்துப் பார்த்தாள். ஜீவா எதிரே உட்கார்ந்தது கண்டு “அப்பா ஏன் அழுவறீங்க” என்று அவரை அணைத்துக்கொண்டாள்.

அவரோ “நான் தப்பு பண்ணிட்டேன்மா என்னோட ஈகோவால” என்று கதறி அழுதார்.

“அப்பா அழாதீங்க.. என்னைய விட்டு அவரால இருக்க முடியாது பாருங்க அபி என்னை தேடி வருவாரு” என்றாள்.

“இல்லம்மா நான் மாப்பிள்ளைகிட்ட பேசி உன்னை விட்டுட்டு வரேன் கிளம்பு உன் வீட்டுக்கு போலாம்” என்றார் அவள் தலையை வருடி விட்டு..

“அப்பா உங்க உடம்பு சரியாகட்டும்” என்றாள் அக்கறையாக.

“நீ, அபி மாப்பிள்ளை கூட சந்தோசமாய் வாழ்வதை பார்த்தேனா நான் தெம்பா எழுந்து நடமாடுவேன் ரோஜா” என்று சிரத்தையாக பேசினார்.

“சரிப்பா நான் கிளம்பி வரேன் போலாம்.. அங்க வந்து அவர் உங்களை எதுவும் பேசிட்டா என்னால தாங்க முடியாதுப்பா” என்றாள் அழுகையுடன்..

“என்னை எதுவும் பேசமாட்டார் தங்கம்.. நீ புறப்பட்டு வா” என்று வெளியே சென்றுவிட்டார்.

ரோஜாவோ கைக்கு கிடைத்த புடவையை கட்டிக்கொண்டு சும்மா தலையை பேண்ட் போட்டு கட்டிக்கொண்டு வெளியே வந்தாள்..

வேணியோ “நானும் வரேன்ங்க” என்று ஜீவாவிடம் கூற.

“யாரும் வேண்டாம் நானும், ரோஜாவும் மட்டும் கிளம்பறோம்” என்று ரோஜாவை கூட்டிக்கொண்டு அபிநந்தன் வீட்டுக்கு கிளம்பினார்.

அபிநந்தனுக்கோ ரோஜாவை விட்டு இருக்க முடியாமல் அவளை போய் தன் வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு வந்து விடுவோம்.. அதுவும் கர்ப்பமாய் இருப்பது தெரிந்தும் அவளை அங்கே விட்டு வைப்பது அவனுக்கு முடியாமல் போனது.. கார் சாவியை எடுத்துக்கொண்டு வெளியே வந்தான்.

ஜீவா காரை விட்டு இறங்கினார்.. கார் கதவை திறந்து அபிநந்தனை பார்த்துக்கொண்டே காரிலிருந்து இறங்கினாள் ரோஜா. இருவரது பார்வையிலும் பிரிவு ஏக்கம் தெரிந்தது.. தனியே இருந்திருந்தாள் இருவரும் கட்டி அணைத்திருந்திருப்பார்கள்..

ஜீவா ரோஜாவின் கைப்பிடித்து வீட்டுக்குள் கூட்டிட்டு வந்தார்.. திவாகர் கார் சத்தம் கேட்டு வெளியே வர.. ஜீவாவையும் ரோஜாவையும் கண்டவர் “வா ஜீவா” என்று கூப்பிட்டு உள்ளே போக அபிநந்தனும் உள்ளே வந்தான்.

ஜீவாவோ அபிநந்தனின் மீதிருந்து பார்வையை விலக்க வில்லை.. அவனின் முகத்தில் தாடியை ஒருவாரமாய் சேவ் செய்யாமல் காடாய் வளர்ந்திருந்தது.. அவனும் ரோஜாவை தேடியிருக்கிறான் என்பது அவருக்கு புரிந்தது.

“அபி மாப்பிள்ளை ரோஜாவை மன்னிச்சிடுங்க.. அவள் என்மேல இருக்க பாசத்துல உங்களை சந்தேகப்பட்டு பேசிட்டா.. இந்த ஒருவாரம் அவ சரியா சாப்பிடல, தூங்கல.. வயித்துல புள்ளைய சுமக்குறோம்னு ஏதோ சாப்பிட்டா” என்று ஜீவா கவலைப்பட்டு பேசினார்..

கண்ணை மூடி திறந்த அபிநந்தன்.. “மாமா புருசன் ,பொண்டாட்டி விசயத்துல நீங்க தலையிடாதீங்க.. நாங்க பார்த்துக்குறோம்” என்றவன் கண்ணில் கண்ணீருடன் உட்காந்திருந்த ரோஜாவை அதிரடியாய் தூக்கிக்கொண்டு அறைக்குள் போய் விட்டான்.. அவ்ளோதான் இருவருக்கும் சண்டையே.. ரோஜாவை அவனால் வெறுக்க முடியாது எந்த காலத்திலும்..

அபிநந்தனுக்கு, என் பொண்ணு ரோஜா மேல இத்தனை காதலா என்று ஆச்சரியத்துடன் வாய் திறந்து பார்த்திருந்தார் ஜீவா..

திவாகரோ “என் பையனின் முரட்டுக் காதலை பத்தி எனக்கு தெரியும்டா.. அதான் நான் என்னோட பையன் காதலுக்கு பச்சைக்கொடி காண்பித்தேன்” என்றான் சிரிப்புடன்.. ஜீவா மகிழ்ச்சியில் திக்கு முக்காடிப்போனார்.

ரோஜாவை அறைக்குள் தூக்கிச்சென்றவன் கட்டிலில் படுக்கவைத்து அவளது வயிற்றுச்சேலையை நகட்டி அவனின் குழந்தைக்கு முத்தம் கொடுத்து.. “உன் அம்மா நீ உருவானதை எனக்கு பர்ஸ்ட் சொல்லலைடா தங்கம்.. இவளுக்கு என்ன தண்டனை கொடுக்கலாம்” என்று குழந்தையிடம் கேட்க..

“தௌசன் கிஸ் அதுவும் லிப்ஸில்” என்று அவனே பேசிக்கொண்டு ரோஜாவின் முகத்தைப் பார்க்க.. அவளோ “தௌசன் கிஸ்ஸா” என்று மீன் குஞ்சு போல வாயைப் பிளக்க.. “ஆமாடி நீ என்னை சந்தேகப்பட்டு பேசினதுக்கு இந்த முரட்டு அரக்கன் கோர்ட்டில் தண்டனை கொடுக்கணும்ல” என்று அவளது செம்மாதுளை இதழை கவ்விக்கொண்டான்.

முற்றும்..

எபிலாக்..

மூன்று வருடங்கள் கழித்து.

எமிலி லண்டனில் டிஜிட்டல் பிரிண்டிங் ஆரம்பித்திருந்தாள்.. அவள் கம்பெனிக்கு வேலைக்கு வந்த நபரிடம் பொறுப்பும் நம்பிக்கையும் மிக்கவனாய் இருந்தான்.. எமிலி மேல் அக்கறையாக இருந்தான் ஜான்.. நாள் போக்கில் ஜான் மீது எமிலிக்கு காதல் வர அவனிடம் தன் விருப்பத்தை கூற அவனும் ஓகே சொல்லிவிட்டான்.. “எனக்கு இந்தியாவுல ஒரு நண்பன் இருக்கான்” என்று அபியை பற்றி கூறினாள்.. அடுத்த நிமிடம் அபிக்கு போன் போட்டு “அபி நான் கல்யாணம் பண்ணிக்க போறேன்” என்று கூறியவள் ஜானிடம் போன் கொடுத்து பேச சொன்னாள் அபியிடம்

“ஹாய் ஜான் எமிலி குழந்தை போல அவளை நல்லா பார்த்துக்கோங்க” என்று பேச

“நான் பார்த்துக்குறேன் அபி.. உங்க பிரண்ட் எமிலியை” என்று அபியிடம் பேசி முடித்து எமிலியின் கன்னத்தில் முத்தமிட்டான்.

பாலா, மங்கைக்கு ஒரு பையன் மட்டுமே.. அதுவும் அவள் பயந்தது போல் அல்லாமல் எந்த குறையும் இல்லாமல் குழந்தை பிறந்தது.. முதல் பிரசவத்தில் அவள் படும் பாட்டை கண்டு ஒரு குழந்தையே போதும் என்று சொல்லிவிட்டான் பாலா.. குழந்தைக்கு மாறன் என்று பெயர் சூட்டினர்..

இப்போது ஜீவாவும் பாலாவும் சேர்ந்து பிரஸ்ஸை நடத்துகின்றனர்..

பாலாவும் அபிநந்தனும் மாமன் மச்சான் என்று கொஞ்சிக்கிடக்கின்றனர்.. தொழிலில் முன்னேறியிருந்தான் பாலா.. இரண்டு பிரஸ் நடத்தி வருகிறான் பாலா.. மங்கையின் மீது இன்னும் காதல் குறையாமல் அவளை மூச்சு முட்ட காதல் செய்கிறான் பாலா..

இன்று அபிநந்தனின் பெண் குழந்தைக்கு பெயர் வைக்கும் விழாவிற்கு கிளம்பிக்கொண்டிருந்தனர் பாலாவும் மங்கையும்..

தேஜா வீட்டில் தேஜாவுக்கும் அவனது மூன்று வயது மகனுக்கும் பிரியாணிக்காக சண்டை நடந்து கொண்டிருந்தது.. தேஜாவின் மகன் விக்ராந்தின் பிரியாணியை கொஞ்சம் எடுத்து தேஜா சாப்பிட்டு விட்டாள் என்று கௌதமிடம் புகார் செய்து கொண்டிருந்தான்..

“நான் கொஞ்சம்தாண்டா உன்னோட தட்டிலிருந்து பிரியாணியை எடுத்தேன்” என்று மகனிடம் செல்ல சண்டை போட்டாள் தேஜா.. இன்னும் அவள் பிரியாணியை விடவில்லை.. மகனுக்கும் மனைவிக்கும் பிரியாணி வாங்கிக்கொடுத்தே ஒரு வழியாகிவிடுவான் போல கௌதம்..

“இன்னிக்கு அபிநந்தன் மாமா வீட்டில பிரியாணி போடுவாங்கடா ரெண்டு பேரும் சண்டை போடாம வாங்க” என்றவன் தேஜாவை அறைக்குள் வரச்சொல்லி கண் காண்பித்து சென்றான்..

விக்ராந்தோ “ம்மா அப்பா உனக்கு முத்தம் கொடுக்க கண்சாடை காட்டுறாரு உள்ள போமா மீதி பிரியாணிய பார்த்துகிட்டு நிக்காம” என்று அவளை போலவே குறும்புத்தனமாக பேசினான் குட்டிப்பையன் விக்ராந்த்.

தேஜாவோ இந்த மாமாவுக்கு விவஸ்தையே இல்லை குழந்தை முன்னாடி எதுவும் சைகை பண்ணாதீங்கனு சொன்னா கேட்டாதான என்று தலையில் அடித்துக்கொண்டு அறைக்குள் போக.. அப்படியே அவளை அணைத்துக்கொண்டான்.

“விடுங்க மாமா ரோஜா வீட்டுக்கு சீக்கிரம் போகணும்.. அப்பதான் பிரியாணி வாசம் பிடிக்க முடியும்” என்று சிறுபிள்ளை போல பேச. அவனுக்கோ எங்காவது போய் முட்டிக்கொள்ளலாம் என்றிருந்தது.. அவளது இதழில் நுழைந்துகொண்டவன் அவனது சிறு கோவத்தை அவளது இதழில் காண்பித்தான்.. தேஜா மீது இன்னும் ஆழமாய் காதல் கொண்டுள்ளான் என்பது அவனது முத்தத்தில் காண்பித்துக்கொண்டிருந்தான்.

அபிநந்தன் அறையில் அவனது மகன் அர்னவ் அண்ட் பிரணவ் ரோஜாவையே சுற்றிக்கொண்டிருந்தனர்.. அபிநந்தனுக்கு வில்லன்களே அர்னவ் அண்ட் பிரணவ் தான்.. ரோஜாவின் பக்கம் போனால் ரோஜாவின் மடியில் போய் படுத்துக்கொள்வர்கள் இருவரும்.. அவர்களை தூங்க வைத்தே அடுத்த பெண் குழந்தையை ரெடி செய்தான் அபிநந்தன்..

இப்போது பிரிண்டிங் சங்கத்தில் தலைவராக பொறுப்பேற்றுக்கொண்டிருக்கிறான் அபிநந்தன்.. அனைத்து இடங்களிலும் அவன் பிரிண்டிங் பிரஸ் வைத்துவிட்டான்..

அர்னவ் அண்ட் பிரணவ் இரண்டு பேரும் தங்கையின் தொட்டிலை ஆட்டிக்கொண்டிருந்தான்.

அபிநந்தன் பட்டுவேட்டி கட்டி டிரஸ்ஸிங் ரூமிலிருந்து வெளியே வந்தவன் குளித்து முடித்து மாம்பழ நிறத்தில் பட்டுப்புடவை கட்டி மஞ்சக்காட்டு மைனா போல நின்றிருந்த ரோஜாவை பார்க்க அள்ளி அணைத்து முத்தமிட அவன் கை பரபரத்தது.. அபிக்கு வில்லன் அவன் மகன்கள் தான்.. அர்னவ், பிரணவ் அறைக்குள் இருக்க அவர்களை வெளியே அனுப்பி வைக்க முடிவு செய்தான்..

“அர்னவ், பிரணவ் கீழ பாட்டிக்கிட்ட போய் பூஜைக்கு எல்லாம் ரெடியா இருக்கானு நான் கேட்டேனு சொல்லுங்க” என்று நேக்காக அவர்களை அனுப்பி வைத்தான்.

உச்சி வகுட்டில் பொட்டு வைத்து அபிநந்தன் புறம் திரும்ப.. அவள் இதழை கவ்விக்கொண்டான் அரக்கனாய். அவன் கைகள் அவளது மென் அங்கங்களை கை கொண்டு சோதித்து அவளுக்கு சோதனையை கொடுத்தான்.. இதழில் முத்தமிட்டு முடித்து அவளது கழுத்தில் முகம் புதைத்தான்.. “அபி என்னோட புடவையெல்லாம் கசங்குது.. பூஜைக்கு நேரம் ஆகுதுப்பா” என்று அவனது காதில் இரகசியமாய் பேச..

“உன்னை எப்போ பார்த்தாலும் நான் டெம்ப்ட் ஆகுறேன்” என்று அவளது இதழில் முத்தம் கொடுத்துக்கொண்டிருந்தான்..

“அப்பாஆஆ.. பூஜைக்கு பாப்பாவ தூக்கிட்டு உங்களை வரச்சொன்னாங்க” என்று அர்னவ் மட்டும் அறைக்குள் வந்தான்…. இருவரும் அடித்துபிடித்து விலகினர்.. பிரணவ் பாட்டியிடம் இருந்து கொண்டான்.

“அம்மா கண்ணுல தூசி விழுந்துடுச்சி அதான் எடுத்துவிட்டேன்” என்று அர்னவ்விடம் சொல்லி இதழ் குவித்து ஊதினான்.

ரோஜாவே சிரிப்புடன் குழந்தையை தூக்கிக்கொண்டாள்.. அபிநந்தனோ அர்னவ்வை தூக்கிக்கொண்டு கீழே சென்றான்.

பாலாவும் மங்கையும் மகன் மாறனுடன் வந்திருக்க.. அர்னவ்வை இறக்கிவிட்டவன் வா “மங்கை வாங்க மச்சான்” என்று இருவரும் கட்டிக்கொண்டனர்..

கௌதம் தேஜா விக்ராந்துடன் வர… “வாங்க பங்காளி” என்று கௌதமை அணைத்தான் அபிநந்தன். தேஜாவும் விக்ராந்தும் பிரியாணியை வாசம் பிடித்துக்கொண்டிருந்தனர்.. கௌதம் இருவரையும் முறைக்க இருவரும் அமைதியாய் உட்கார்ந்திருந்தனர்.

பூஜை ஆரம்பிக்க.. ஹோமம் முடித்து குழந்தையின் காதில் “அதிதி” என்று மூன்று முறை சொன்னாள் மங்கை.. குழந்தையின் கழுத்தில் வைரக்கல் பதித்த செயினை போட்டு விட்டாள் மங்கை.. அங்கிருந்த பெரியவரோ “மங்கை பொண்ணுக்கு இப்பவே செயின் போட்டு மருமகளாக்க போறா” என்று சிரிக்க அந்த இடமே சிரிப்புக்கு பஞ்சம் இல்லாமல் போனது.

விழா முடிந்து அனைவரும் கிளம்பியதும்.. அதிதிக்கு பால் கொடுத்து தூக்க வைத்தாள் ரோஜா.. அவளுக்காக காத்திருந்தான் ரோஜாவின் அகம் கொய்த அரக்கன் அபிநந்தன்.. அர்னவ் பிரணவ்வை படாத பாடுபட்டு தூங்க வைத்திருந்தான்.. ரோஜா பக்கம் வந்ததும் அவளை அணைத்துகொண்டு “உன் பசங்களை தூங்க வைக்க படாத பாடு பட்டேன்டி” என்று கூறியவன் அவள் கன்னத்தில் அழுந்த முத்தமிட்டான்.. உங்க பசங்க எப்படியிருப்பாங்க உங்களை போலத்தானே என்று சிரித்தாள் ரோஜா.. அடியே உன் பசங்க முழிச்சிக்க போறாங்க பாப்பா வந்து மூணுமாசம் கழிச்சுதான் உன்னை தொடணும்னு டாக்டர் சொல்லிட்டாங்க.. எனக்கு இன்னிக்கு நீ முழுசா வேணும்டி.. என்று அவளின் இதழில் தஞ்சம் புகுந்தான் ரோஜாவின் முரட்டுக் காதலன் அபிநந்தன் .

முற்றும்..

வாழ்க வளமுடன்..

விரைவில் அடுத்த கதையில் சந்திப்போம்…

sowmi

August 19, 2024 at 11:06 am

super story

Rooparajesh

August 21, 2024 at 7:09 pm

Sema superrrrrrrrrr irundhathu ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️💕💖💕💕💕

Donald Scandura

September 13, 2024 at 6:18 am

Hiya, I am really glad I’ve found this information. Nowadays bloggers publish only about gossips and net and this is actually annoying. A good site with exciting content, this is what I need. Thanks for keeping this website, I will be visiting it. Do you do newsletters? Can’t find it.

Sugar Defender

September 15, 2024 at 12:34 am

I am not very excellent with English but I come up this rattling leisurely to read .

அகம் கொய்த அரக்கனே

4 thoughts on “அகம் கொய்த அரக்கனே”

Leave a Comment Cancel Reply