25 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

25 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

 

 வீராவின் நெஞ்சில் சாய்ந்து நிகிதா இன்னும் தேம்பி தேம்பி அழுது கொண்டு இருக்க… 

 

“போதும் பேபி.. அழுதழுது உடம்புக்கு ஏதாவது இழுத்து வைச்சுக்காத..” என சமாதானம் செய்தான்.

 

 அவள் முகத்தை நிமிர்த்தி அவள் கண்களை துடைத்து விட்டு முகத்தை கைகளில் ஏந்தி முகம் முழுவதும் மெல்ல.. மெல்ல.. முத்தமிட்டு…  ஒவ்வொரு முத்தத்திற்கு இடையே “சாரி பேபி..”  “லவ்யூ மில்கி..” என சொல்லி கொண்டே முத்தமிட.. 

 

நிகிதாவோ சிறு குழந்தை போல இன்னும்உதட்டை பிதுக்கி  தேம்பி கொண்டு இருக்க… 

அந்த ரோஜா நிற உதட்டை முழுவதுமாக இழுத்து தன் வாயுள் அதக்கி சுவைக்க.. சுகம் தாளாமல் அவனின் பிடரி முடியில் கைகளை விட்டு  இறுக்கி பிடித்து.. கண்கள் சொருக.. கணவனின் முத்தத்தில் ஆழ்ந்து தன்னை மறந்து லயித்திருந்தாள்.

 

 அப்பப்பா எத்தனை மாத பிரிவுக்கு பிறகு கிடைத்த முத்தம்.. இருவரும் மற்றவரின் அருகாமையில் இத்தனை நாள் பிரிவாற்றமையை தணிக்க போராட.. வீராவின் கைகளோ அவள் உடலை தொட்டு தடவி.. அழுத்தி.. என தன் தாபங்களை தீர்க்க முயல… இருவருக்குமே தங்கள் துணையின் தேவை உணர்ந்து சேவையை தொடரும் முன் கதவு தட்டும் ஒலியில் பிரிந்தனர்.

 

வீரா எழுந்து சென்று கதவை திறக்க.. அங்கு  கொஞ்சம் சங்கடத்துடன் ரோஹிணி நின்று கொண்டு இருந்தார். 

 

அவர் கையில் ஒரு ட்ரே இரண்டு பால் டம்ளரும் இரண்டு கண்ணாடி கிண்ணங்களில் சிறு சிறு துண்டுகளாக வெட்டப்பட்டு தேன் கலந்திருந்த பழ கலவைகளும் இருக்க..

 

 “நீங்க சாப்டிங்களா என்னன்னு தெரியல மாப்ள.. அதான் இதை நிக்கி பேபிக்கும் கொடுத்து விட்டு நீங்களும் சாப்பிடுங்க..” என சொல்லி கொடுக்க… 

 

அதை வாங்கி கொண்டு கதவை அடைத்து விட்டு வந்தவன் அவளின் அருகில் அமர்ந்து   ஒரு கிண்ணத்தை எடுத்து பழத்தை ஒவ்வொரு ஸ்பூனாக நிகிதாவிற்கு ஊட்ட.. கணவனை காதல் பார்வை கொண்டு  ரசித்து கொண்டே சாப்பிட்டாள். அவனும் தன் மனைவியை கண்களால் அளந்து கொண்டு தான் இருந்தான்.

“சரியா சாப்பிடவே மாட்டயா.. பாரு எப்படி இருக்க.. இந்த டைம்ல வெயிட் போடனும் அமுல் பேபி.. நீ இருக்கற வெயிட்ல இருந்து குறைச்சிருக்க.. நீயும் குட்டி பேபியும் ஹெல்தியா இருக்க வேண்டாமா..” என்றான் கவலையாக…

 

 “இப்ப தான் நீங்க வந்துட்டிங்கல்ல மாமா.. நீங்க தினமும் இப்படி ஊட்டி விடுங்க.. நான் நல்லா சாப்பிடறேன்..” என்றாள் கொஞ்சலாக…

 

அவன் ஊட்ட…ஊட்ட.. இவள் இத்தனை நாட்களாக அவனிடம் பகிர முடியாத  மனதில் அடைத்து வைத்திருந்த அத்தனை கதைகளையும் அளந்து கொண்டு இருந்தாள். அந்த பேச்சு முழுவதும்  அவனை பிரிந்த ஏக்கங்கள் மட்டுமே தெரிய… வீராவின் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் வழிந்தோடியது. 

 

அவனின் கண்ணீரில் பதறி போய் “என்னாச்சு மாமா… ஏன் அழுகறிங்க…”

 

 “நான் இல்லாம ரொம்ப கஷ்டமா இருந்துச்சா…” என்றான் கரகரப்பான குரலில்.. 

 

இப்போது அவள் கண்களிலும் கண்ணீர் கோடுகள்.. “ம்ம்ம ரொம்ப.. ரொம்ப.. கஷ்டமா இருந்துச்சு மாமா.. நைட்ல உங்க நெஞ்சுல தலை வச்சு படுக்காமல் தூக்கம் வரல.. எவ்வளவு நேரம் முழிச்சிகிட்டே படுத்திருப்பேன் தெரியுமா… அப்புறம் பேபி பார்ம் ஆனதை உங்கள ஹக் பண்ணி  சொல்லனும் ஆசைப் பட்டேன். உங்க பேபி காலைல எழுந்திருக்கும் போதே  ரொம்ப படுத்தும் தெரியுமா.. தலைசுத்தலா இருக்கும்..எழுந்து நடக்கவே பயமா இருக்கும். சுவற்றை பிடித்து கொண்டு மெல்ல நடந்து ரெஸ்ட் ரூம் போவேன். அப்ப எல்லாம் நீங்க தாங்கி பிடிச்சிகிட்டு கூட்டிட்டு போகனும்னு ஆசைப்பட்டேன்” 

 

“சம் டைம்ஸ் வீட்டு சாப்பாடு பிடிக்காது.. ஹோட்டல்ல ஏதாவது வாங்கி சாப்பிட்டா நல்லா இருக்கும்னு தோனும்.. மாமா சொன்னா வாங்கி தந்திருப்பாங்க தான். ஆனா எனக்கு நீங்க வாங்கி கொடுத்து சாப்பிடனும்.. என்ன செய்ய..அப்ப எல்லாம் சரியா சாப்பிட மாட்டேன்” 

 

“எல்லாரும் அவங்க ஹப்பியோட ஹாஸ்பிடல்கு வருவாங்க.. அதை பார்த்து ஏக்கமா இருக்கும்”

 

 “பேபியோட பர்ஸ்ட் மூவ்மெண்ட்ட உங்க கையை என் வயிற்றில் வைத்து சொல்லனும்னு நினைச்சேன்.. ஸ்கேன்ல பேபியோட கைகால் குட்டியா க்யூட்டா இருந்துச்சு தெரியுமா.. இரண்டு பேரும் சேர்ந்து பார்க்கனும் ஆசையா இருந்துச்சு..”

 

 “வளைகாப்புல நான் நீங்க இல்லாம தனியா உட்கார்ந்து இருந்தேன் தெரியுமா.. ஒவ்வொருத்தர் ஒவ்வொரு மாதிரி பேசினாங்க..” அவள் பேச பேச.. அவன் வாயடைத்து போயிருந்தான். 

 

அவளின் ஆசை ஏக்கங்கள் எல்லாம் அவன் மனதில் ஆசிட்டாக இறங்கி அவனை சுட்டு பொசுக்கியது. அவளை தூக்கி தன் மடியில் அமர்த்தி கொண்டு பின்னிருந்து அணைத்து அவள் தோளில் முகம் புதைத்து அழுது தீர்த்தான். 

 

அவன்  தலைமுடியை கோதி… “மாமா அழுகாதிங்க.. நீங்க அழுதா எனக்கும் அழுகை வருது.. நான் அழுதா.. நம்ம பேபி கஷ்டப்படும்..” 

 

இனியும் அவளை கஷ்டப்படுத்த கூடாது என நினைத்தவன்… “நான் இனி அழுகலை..” என கண்களை அழுந்த  துடைத்தவன்.. “வா வந்து சாப்பிட்டு தூங்கு..”

 

 “அச்சோ மாமா.. பாருங்க நீங்க பேசிகிட்டே உங்க பவுல் ப்ருட்ஸையும் எனக்கே ஊட்டி விட்டுருக்கறிங்க.. கொஞ்சுண்டு தான் இருக்கு..” சதங்கையாக சிரிக்க.. அவளையே  இமைக்காமல் பார்த்து கொண்டு இருந்தான். இனி இந்த சிரிப்பு  வாடாமல் பார்த்து கொள்ள வேண்டும் என முடிவு எடுத்தான்.

 

 மீதமிருந்த பழங்களையும் அவளுக்கே ஊட்ட போக.. தடுத்து “நீங்க சாப்பிடுங்க மாமா..” 

 

“நீ சாப்பிடு.. நான் அப்புறம் சாப்பிடறேன்..” 

 

“நான் சாப்பிட்டா.. உங்களுக்கு இருக்காது. அப்புறம் எப்படி சாப்பிடுவிங்க..” “சாப்பிடுவேன் பாரு..” என ஊட்டி விட.. புரியாமலேயே சாப்பிட்டாள். எப்படி என புரிய வைத்தான் அவள் கருவாயன்.

 

 ப்ருட்ஸை விழுங்கும் முன் நிகிதாவின் வாயோடு வாய் வைத்து உறிஞ்சி இழுத்து தனது வாய்க்கு இடம் மாற்றினான். அவளை விடுத்து கண்களை மூடி லயித்து.. கன்னத்தில் அதக்கி சிறிது சிறிதாக ரசித்து ருசித்து  புசித்தான்.

 

அவனை ரசனையை காதலாக  பார்த்து கொண்டு இருந்தாள். கடைசி விழுதையும் விழுங்கி விட்டு சப்பு கொட்டி” எப்பூடி மாமனோட பெர்மான்ஸ்..”என்றான் மெச்சுதலாக…

 “க்கூம்.. கொஞ்சம் லேட் பிக்கப் தான்..” என்றாள் உதட்டை சுழித்து..

 

 “அடி கழுதை.. உனக்கு கொழுப்பு கூடி போச்சு..”

 

 “ஏன் என் கொழுப்பை அடக்க போறிங்களா..” என கேட்க.. 

 

இது கல்யாணியோட டைலாக் ஆச்சே.. என யோசித்தவன்.. ச்சே இப்ப எதுக்கு அவ நினைப்பு.. என் அமுல் பேபி இருக்கும் போது.. என கல்யாணியின் நினைவு உதறி தள்ளியவன்.. கொஞ்சம் யோசித்து இருந்தால் கண்டுபிடித்து இருக்கலாம். 

 

“மாமா.. என்ன சைலன்ட்டாகிட்டிங்க..” 

 

“என் மேல இருந்த கோபம் எல்லாம் போயிடுச்சா..” 

 

“கோபம் இல்லைனு சொல்லமாட்டேன். ஆனா உங்களை பார்த்தும் கோபத்தை மீறிகிட்டு  லவ் தான் வந்துச்சு..அது ஒரு ஓரமா இருக்கு.. அப்பப்ப தலை காட்டும். நீங்க பொறுத்துக்க தான்  வேணும்..” என்றாள். 

 

அவளுக்காக.. அவளின் அன்புக்காகவும் எதையும் தாங்கி கொள்ளவும்..எதுவும் செய்யவும் முடிவோடு தான் விமானமே ஏறினான். “சரிடி மில்கி அண்ட் சாரிடி ..”

 

 “ப்ச்ச் அத விடுங்க..இருங்க வரேன்” என்று  எழுந்து சென்றாள். வயிற்றின் மேல் ஒரு கை வைத்து தேர் போல அசைந்து சென்றாள்.

 

அவள் நடையை பார்த்தவனுக்கு சிரிப்பு தான் வந்துச்சு… எப்பவும் நிகிதா வேக நடை தான். இன்று தன் மகவை தாங்கும் வயிற்றை சற்றே முன்னே நிமிர்த்தி இடுப்பை தாங்கி அவள் நடக்கும் நடை  கவிதையாக இருந்தது. 

 

ஒவ்வொரு நிமிடமும் அவளோடு ரசித்து அனுபவித்து வாழ வேண்டும் என தீர்மானம் செய்தான். போதும் அவளும் தானும் பட்ட கஷ்டங்கள் என நினைத்தான்.

 

 

திரும்பி வந்தவள் கைகளில் அழகான கண்ணாடி வளையல்கள் அடங்கிய ஒரு அட்டை பெட்டி  இருந்தன.அதை அவன் கையில் கொடுத்து..

 

“எனக்கு போட்டுவிடுங்க மாமா.. “

 

“இதுல ஒரு டஜன் வளையல் இருக்கும் போல..” என்றான் அவள் கைகளில் நிறைந்திருந்த வளையல்களை பார்த்து கொண்டே….

 

“ஆமாம் மாமா.. எவ்வளவு முடியுமோ அவ்வளவு போட்டு விடுங்க..”என்று அவன் முன் இரண்டு கைகளையும் நீட்டி….

 

இரண்டிரண்டு வளையல்களாக முடிந்த வரை அவள் கைகளில் போட்டு விட்டான் மணிகட்டில் இருந்து முழங்கை வரை வளையல்களாக நிறைந்திருக்க.. அவள் கைகளில் இருந்த வளையல்களை முன்னும் பின்னும் மெதுவாக நகர்த்தி கொண்டே… நிகிதாவின் கண்களை பார்த்து ..

 

“அமுல் பேபி.. மாமன் மேல கொஞ்சம் கருணை காட்டறது..”

 

“எதுக்கு கருணை காட்டனும்..”என்றாள் உதட்டை மடித்து சிரிப்பை வாய்க்குள் அடக்கியவாறே…

 

அவள் சிரிப்பை அடக்குவதை கண்டு கொண்டவன் “ம்ப்ச்.. சும்மா கலாய்காதடி..”

 

“ஏன் அந்த கல்யாணி மட்டும் தான் கலாய்கனுமா…”

 

“ஏய்… அவ எனக்கு ஜஸ்ட் பிரண்டு மட்டும் தான் எத்தனை தடவ டி சொல்றது”

 

“ப்ரண்டா.. கேர்ள் ப்ரண்டா..”

 

“ப்ரண்ட் மட்டும் தான்டி..”

 

“ஓஓஓ… ப்ரண்ட் கூட தான் ரிலேஷன்ஷிப் ல இருப்பாங்களா..”

 

“அடியேய்…  பல்லப் பேத்துடுவேன் பார்த்துக்கோ..”

 

“பேமிலி டைலாக் ரிட்டர்ன் பேக்..” என முனுமுனுத்தவள்… ஈஈஈ என பல் வரிசையை காட்டி…

 

“பேத்திடுவிங்களா.. எங்க பார்க்கறேன்.. அந்த கல்யாணி இல்லீகல் ரிலேஷன்ல இருக்கோம்னு எங்கிட்டயே சொன்னா..அவ பல்ல பேத்திட்டிங்களா.. என் பல்ல பேத்துடுவாராம்..”

 

“நான் அவள பார்த்தது கூட இல்லைடி.. அவ கூட போன்ல மட்டும் தான் பேசியிருக்கேன்..”

 

“அவகிட்ட  போன்ல சிரிச்சு சிரிச்சு பேசினிங்களாம்.. என்கிட்ட அப்படி தான் பேசினிங்களா..”

 

“நீ தான் போன் பண்ணினா ஒன்னா பேச மாட்டே.. இல்லைனா சண்டை போடவே போன் பண்ணுவ…”

 

“ஓஹோ.. அப்ப நான் சண்டைகாரியா.. அவ எப்படி   சிரிச்சு சிரிச்சு பேசி  இந்த கருத்த மச்சான குளு குளுனு வச்சுப்பாளோ..”

“ஏன்டி.. ஏன்… என்னை பார்த்தா பாவமா இல்லையா.. உன் கால்ல வேணாலும் விழுகறேன்.. விட்டுடு..”

 

சம்மணமிட்டு அமர்ந்து இருந்தவள்  இரண்டு கால்களையும் படுக்கையில் நீட்டி ஒய்யாரமாக கால்களை ஆட்டியவாறே..

 

“ம்ம்ம்” என்றாள் கால்களை கண்களால் ஆட்டி..

 

“அடிப்பாவி.. புருஷனயே கால்ல விழுக சொல்ற..” என்றான் உல்லாசமாக.. அவளின் செய்கை அவனுக்கு சிரிப்பை வரவழைத்திருக்க..

“நான் சொல்லவே இல்ல நீங்க தான் சொன்னிங்க.. ம்ம் ஆகட்டும்… சீக்கிரம் ஆகட்டும்” என்றாள் அவனை பார்த்து கண்ணடித்து…

 

படுக்கையிலேயே  சாஷ்டாங்கமாக அவள் கால்களில் விழுந்து அவள் கால்களை பிடித்து..”சாரிடி அமுல் பேபி..” என்றான் அடி மனதில் இருந்து மன்னிப்பு கேட்டான்.

 

வீரா கால்களில் விழுவான் என எதிர்பார்க்காதவள்.. அவனின் செயலில் மனம் குளிர்ந்து போய்.. அவனை இரண்டு கைகளையும் விரித்து வாவென தலையாட்டினாள்.

 

அப்படியே பிரண்டு வந்து அவள் மடியில் படுத்தவன் அவளின் நைட் டிரஸ் சட்டையை தூக்கி.. அவள் வயிற்றில் முத்தம் கொடுத்தான்.

 

“சாரி குட்டி பேபி.. சாரி.. அப்பாவ மிஸ் பண்ணினிங்களா.. நீயும் அம்மாவும்.. சாரி பேபி”  என்று அழுந்த முத்தமிட்டவன் அவளின் வயிற்றில் தன் முகத்தை மென்மையாக புரட்ட..

“மாமா..” என சிணுங்கி அவனின் தலைமுடியை பிடித்து இழுக்க.. நிமிர்ந்து அவளின் முகம் பார்த்து “ப்ளீஸ்டி  மில்கி” என்றான் கெஞ்சுதலாக..

 

கணவனின் கெஞ்சுதலில் அவனின் தேவையறிந்து முகம் சிவக்க.. மெல்ல தலையசைத்து சம்மதம் சொன்னாள். அவனாகவே விரும்பி கேட்பது இது தான் முதல் முறை. பெண்ணவளுக்கோ மறுக்க தோன்றவில்லை.

 

மனையாளின் சம்மதத்திற்காக அவள் முகம் பார்த்திருந்தவன்.. அவள் முகச் சிவப்பும் மெல்லிய புன்னகையும் பல மாதங்களுக்கு பிறகு நேரில் காண.. ஆணவனின் ஆசை வீறு கொண்டு எழுந்தது. 

 

வேகமாக மடியில் இருந்து எழுந்து அவள் உதடுகளோடு தன் உதடுகளை கோர்த்தான்.பல நாளுக்கு பின்னான அவள் தேனமுதம் ருசித்தவனோ போதை உச்சிக்கு ஏறியது.

 

உதட்டை விடுத்து கன்னம் கண் என நுனி நாக்கால் ஊர்வலம் போக… அவன் நாக்கின்   சில்லிப்பு இவளுக்குள் சிலிர்ப்பை உண்டாக்க… காதுமடலை தீண்டியவன் மெல்ல பற்களால் காதை கடிக்க.. 

 

அம்ம்மா.. ஆஆ.. ஆடவனின் நாக்கு நுனி இவ்வளவு மாயங்கள் செய்யுமா.. உடல் சிலிர்த்து ஒரு நொடி அதிர்ந்து அடங்கியது. பின் கழுத்தில் முன்னேற… தாள முடியாமல் கணவனை முன்னுக்கு இழுத்து அவன் நெஞ்சில் வலிக்க ஒரு கடி கடிக்க…அது கூட அவனுக்கு சுக வேதனை தான்.

கோதையை  பின்பற்றி மாயவனும் தன் மனம் கொய்தவளின் உடல் எங்கும் செல்ல கடி வைக்க..  அனலில் இட்ட புழுவாய் துடித்தாள். துடித்தவளின் துடிப்பை அடக்கும்     வித்தைகளை எல்லாம் தத்தையிடம் மேற்கொள்ள…

 

காமனின் காட்டில் விடிய விடிய மன்மத மழை. நிகிதா களைத்து போய் கண்கள் சொருகும் நிலையில் தான் விடுவித்தான். அவளை விடுத்து அருகில் படுத்தவன் அணைத்து படுத்தவன் மேல் அவளின் மேடிட்ட வயிறு இடிக்க.. அப்போது தான் நிலை புத்தியில் உரைக்க..

 

“ரொம்ப கஷ்டபடுத்திட்டனா.. ஏதாவது பண்ணுதா..”என மெல்ல கேட்க..

 

இல்லை என மறுப்பாக தலை அசைத்து.. மென்னகை புரிய… சோர்வுடன்அந்த சிரிப்பில் கலைந்த ஓவியமாக தெரிந்தாள்.

 

நிமிடத்தில் அவள் உறங்கி விட.. வீராவோ  மேற்கொண்டு என்ன செய்வது … நிகிதாவை விட்டு தாமரையூர் செல்ல முடியாது. அதற்காக அவளோடு இங்கேயே இருக்கவும் முடியாது. என்ன செய்வது என்று தூங்காமல் யோசித்து கொண்டே படுத்திருந்தான்.

தாமரையூரில் விசாலா அய்யாவுவிடம்… “வீரா  பண்ணிரண்டு மணிக்கு மேலசென்னை  வந்திருந்துவானு சொன்னிங்க.. இப்ப மணி நாலாகுது இன்னும் காணோம்.. ஒருவேள ஏரோபிளான் லேட்டா வந்திருக்குமோ..”

 

“அவன் எல்லாம் சரியான நேரத்துக்கு வந்துட்டான்.. மருமகள பார்த்துட்டு தான் வருவான்..”

 

“பெத்தவ நான் தவிச்சுகிட்டு கிடக்கேங்.. என்கிட்டே வந்து முகத்தை காமிச்சிட்டு போயி பொண்டாட்டிய பார்க்க மாட்டானா.. என்ன தான் அருமபெருமையா பெத்து  வளர்த்தாலும்.. பொண்டாட்டி வந்துட்டா பெத்தவள தூக்கி எறிஞ்சிறானுங்க..”என புலம்ப…

 

“எதுக்கு இப்ப ஒப்பாரி வைக்கிற.. நான் எப்படி உன்கிட்ட மயங்கி கிடக்கறேன்.. அப்புறம் எம்மவனும் என்ன மாதிரி தான இருப்பான்.. “

 

“க்கும் நீங்க மயங்கிட்டாலும்.. இப்ப வரவளுக எல்லாம் நல்லா புருஷன முந்தானல முடிஞ்சு வைச்சுகிறாளுக..”

 

“சொந்த தம்பி மவ கட்டினதுக்கே இந்த பாட்டு பாடற.. இன்னும் பிறத்தில கட்டிட்டு வந்திருந்தா.. போலீஸ் ஸ்டேஷன் போறளவுக்கு பிரச்சினை இழுத்து வச்சிருப்ப..”

 

“ஏதேது நீங்களே புடிச்சு கொடுத்துருவிங்க போலருக்கு.. விசா.. விசானுட்டு வருவிங்க தான.. வெளிய தள்ளி கதவ சாத்திடறேன்”

 

“நான் என்னடி பண்ணேன்.. நானே சிவனேனு இருக்கேன்..”

 

“யாரு நீங்க.. சும்மா வளவளனு பேசாம போன போட்டு உங்க மவன எப்ப வரானு கேளுங்க..”

 

“இப்பவே வா.. வேணான்டி இன்னும் கொஞ்சம் விடியட்டும்” என சொல்லி இவர் திரும்பி படுத்து தூங்கிவிட.. விசாலா தான் தூங்காமல் புலம்பி கொண்டு இருந்தார்.

 

வீராவோ நிகிதாவோடு ஊருக்கு செல்லவேண்டும் என நினைத்திருக்க.. வெங்கட்டின் முடிவு என்னவாக இருக்கும் என தெரியவில்லை. விசாலாவோ மகன் தன்னை பார்க்க வரவில்லை என மருமகளையும் சேர்த்து வசை பாட.. அடுத்த நிலவரம் கலவரமாக இருக்கும் போல..