5
காலையில் மிக சீக்கிரமே கல்லூரிக்கு வந்துவிட்டான் நந்தன். ஒரு கோரிக்கையோடு , வைஷாலி கேபின் எதிரில் நின்று கொண்டிருந்தான்.
எப்பொழுதும் போல யாரையும் பாராமல் நிமிர்ந்த நடையுடன் அவள் நடக்க.. அவள் நடைக்கு ஏற்ப போனி டையிலும் ஆட.. வேகமாக நடந்து வந்து கொண்டிருந்தவளை பார்த்தவுடன், நந்தன் மிக பவ்யமாக தனது முகத்தை மாற்றிக் கொண்டான்.
இவனை கிஞ்சித்தும் பாராமல் கேபினில் நுழைந்து தன் இருக்கையில் அமர்ந்தாள் வைஷாலி. அன்றைக்கு நடத்தவேண்டிய பாடங்களை ஒருமுறை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அப்போதுதான் கேபின் உள்நுழைந்த சங்கீதா, ” ஹாய் வைஷூ” என்க..
“ஹாய் சங்கீ”.. என்றாள் ஒரு புன்னகையுடன்..
அப்போதுதான் இருவரும் வாசலில் நின்று கொண்டிருந்த நந்தனை பார்த்தார்கள். சங்கீதா கண்களாலேயே நந்தனை சுட்டிக்காட்டி யாரென்று வைஷாலியிடம் கேட்டாள்.
வைஷூக்கு வாசலில் நின்று கொண்டிருந்த அவனை ஞாபகத்துக்கு வரவில்லை.. தன் கண்களாலேயே நந்தனை பார்த்து யார் என்று கேட்க, அவனும் இதுதான் சாக்கு என்று உள்ளே நுழைந்து ” குட்மார்னிங் மேம்” என்றவன் வழக்கம்போல மேம்மை வாய்க்குள்ளேயே புதைத்துக்கொண்டான்.
“ஐ அம் நந்தன்… நியுலி கம்மர்..”
பின் தான் ஞாபகம் வந்தது போல ” எஸ் எஸ் கம்மிங் ” என்றாள் வைஷாலி.
“எஸ் .. வாட் யூ வண்ட்?”
தான் மனப்பாடம் செய்து வந்ததை சிறிதும் பிசகாமல் வைஷாலியிடம் ஒப்பிப்பதற்கு தயாரானான் நந்தன். ” ஆல்ரெடி நான் சொன்னேனே மேம்… நியூ பாயிண்ட் இன் யூவர் டிபார்ட்மென்ட்… ஐ நீட் ஹெல்ப் பிரோம் யூ.. “
” சொல்லுங்க.. என்ன ஹெல்ப்?”
“லாஸ்ட் இயர் மேனேஜ்மென்ட்.. இந்த வருஷம் எனக்கு பினன்ஸ் பேசிக் கூட தெரியாது , நீங்கதான் எல்லாம் சொல்லித் தரணும்… ஃபைனான்ஸ் பத்தி.. ”
படிப்பு என்றவுடன் வைஷாலியும் ஒத்து கொண்டாள். இது போல் அவ்வப்போது நடப்பது தான்..
“ஓகே.. மார்னிங் எனக்கு முடியாது, ஈவினிங் ஒரு ஆஃப் நவர் வெயிட் பண்ணுங்க உங்களுக்கு சொல்லி தரேன்..”
என்று முடித்துக் கொள்ள, நந்தன் தேங்க்யூ வெரி மச் என்றுவிட்டு தன் வகுப்பு நோக்கி சென்றுவிட்டான் ஒரு மெல்லிய குத்து ஆட்டத்துடன்..
வைஷாலி உடன் தனியாக செலவிட விடப் போகும் அந்த நேரத்தை எண்ணி மனதுக்குள் மகிழ்ந்திருந்தான் நந்தன்.
நினைப்பதெல்லாம் நடந்துவிட்டால்…
மற்ற விரிவுரையாளர்கள் வகுப்புகளை ஏனோதானோவென்று கவனிப்பவன், வைசாலி கிளாஸ் எடுக்கும் பாடங்களை மட்டும் உன்னிப்பாகக் கவனிப்பது போலவே உட்கார்ந்திருப்பான்.
பாடம் நடத்தும்போது அந்த பழுப்பு நிற கண்களின் வீச்சு அவனால் தாங்க முடியவில்லை.. நேருக்கு நேர் சந்திக்க துணிவில்லை.. கள்ளம் புகுந்த உள்ளம் அல்லவா…
மாலையானதும் இவன் மட்டும் வகுப்பறையில் அமர்ந்திருக்க சொன்னதுபோலவே வைசாலி வந்து சேர்ந்தாள். அவனுக்கு பேஸிக் சொல்லித் தருவதற்கு. மிகுந்த சந்தோஷத்துடன் அவனும் எழுந்து அவளுக்கு விஷ் செய்து விட்டு அமர்ந்தான்.
அன்றைக்கான பாடங்களை வைசாலி மிகத்தெளிவாக அவனுக்கு புரியும் வகையில் சொல்லிவிட்டு போகும்போது, அவன் கண்களை நேருக்கு நேராக பார்த்து ” மிஸ்டர் நந்தன் நாளைக்கு இதுல டெஸ்ட் இருக்கும்.. நீங்க ஒழுங்கா பாடத்திற்காக வரீங்களா, இல்ல வீணா பொழுதுபோக்கு வரீங்களான்னு எனக்கு தெரியணும் அதுக்காகத்தான்” .
” அப்புறம், டெஸ்ட் பர்பாமன்ஸ் பார்த்து தான் உங்களுக்கு இனிமே நான் இந்த கிளாஸ் கன்ட்னியூ பண்றதா.. இல்ல கேன்சல் செய்றதான்னு யோசிக்கணும் ஓகே ” என்று விட்டு நகர்ந்து விட்டாள்.
இவன் புள்ளியில் நுழைந்தால் அவள் கோலத்தில் நுழைகிறாள்.. ‘தினமும் அரைமணி நேரம் இப்படியே இவர்களோடு பேசி நட்பை வளர்த்து கொள்ளலாம் என்று நினைத்தேன்.. மண்டையில் பெரிய அடியாக விழுந்ததே நாளைக்கான டெஸ்ட்.. டெஸ்ட் ஒழுங்காக செய்யவில்லை என்றால் அவரின் மதிப்பையும் பெறமுடியாது.. நட்பையும் பெறமுடியாது. நாம வச்ச ஆப்பு.. நமக்கே திருப்பி அடிக்குது” என்று நினைத்துக்கொண்டே வீட்டுக்கு சென்றான்.
முதன்முறையாக வீட்டில் அமர்ந்து வைஷாலி சொன்னதை ஞாபகம் வைத்துக் கொண்டு அவனுடைய புக் மற்றும் கூகுளில் சர்ச் செய்து பேஸிக் ஃபைனான்ஸ் ஓரளவு படித்துத் தேர்ந்தான். அதற்கே அவனுக்கு மூச்சு முட்டியது..
மறுநாள் அதே நேரத்தில் வந்தவள் கையோடு ஒரு கொஸ்டின் பேப்பர் கொண்டு வந்து அவன் கையில் திணிக்க அயர்ந்து தான் போனான் நந்தன்.. இவளை எப்படி சமாளிக்க என்று மனதுக்குள் நினைத்தவாறு.. அந்த கொஸ்டினில் அவனுக்கு தெரிந்த , புரிந்த அவனால் எழுத முடிந்த வரை எழுதி அவள் கையில் கொடுத்தான்.
இரண்டே நிமிடங்களில் அதில் கண்களை ஓடவிட்டு கண்களாலேயே படித்தவள் நாட் பேட் என்றாள். நந்தன் வாழ்வில் கிடைத்த மிகப்பெரிய மெடல் அது. அவன் பயந்தது அவனுக்கு அல்லவா தெரியும். அப்போதுதான் போன உயிர் திரும்பி வந்தது நந்தனுக்கு.. ஆனால் இனி தான் இருக்கும் மகனே உனக்கு..
அடுத்த 15 நிமிடங்களில் வேறொரு டாபிக் எடுத்தவள், அதில் நாளைக்கு டெஸ்ட் இருக்கு.. என்று அனாயசமாக குண்டை போட்டு சென்றாள்..
” என்ன மேக் டா இவள்” என்று நினைத்தவன், முதன்முறையாக பள்ளி காலத்தைப் போல தினமும் படிக்க ஆரம்பித்தான் அவளது சப்ஜெக்ட் ஐ..
இரண்டு மூன்று மாதங்கள் இப்படியாகவே சென்றது நந்தனுக்கு.. தினமும் ஒரு தலைப்பில் பாடம் எடுப்பதும் அதை அவனுக்கு மறு நாள் பரிசை வைப்பதுமாய் சென்றது.. ஓரளவுக்கு பேஸிக்ஸ் எல்லாம் கற்று தேர்ந்தான் நந்தன்..
இந்த இடைப்பட்ட காலத்தில் அவள் மீதான அவனுடைய என்ன போக்கு மாறிவிட்டிருந்தது.. அவள் மேல் இருந்த அந்த கியூரியாசிட்டி மறைந்து மெல்லிய சலனம் அவனுள்..
சலனம் அவனை ஆட்கொள்ள நந்தன் அவளை ஆட்கொள்ள நினைத்தான் மனதால்.. தன்னைப் போல அவளுக்கும் நம்மீது ஏதேனும் சலனம் இருக்குமா என்று…
ஆனால் எதையும் தைரியமாக அவளிடம் கேட்கும் மனோ தைரியம் அவனிடம் இல்லை. அந்த பழுப்பு நிற கண்களை கண்டாலே அவன் மனத்தில் எழும் நினைவுகள் வார்த்தைகளாக வாய் தாண்டி வருவது இல்லை..
என் நினைவே போதும் என்று அவனாலும் இருக்க முடியவில்லை.. சில சமயம் மனதில் போட்டு அழுத்த அழுத்த எல்லாத்தையும் மீறி கொண்டு அவள் வேண்டும் என்ற எண்ணமும் அவனுக்கு சமீபகாலமாக வர தொடங்கியது..
அவர்களுக்கான செமஸ்டர் டைம் டேபிள் கொடுக்கப்பட்டு தேர்வுக்கான தீவிர பயிற்சியும் எல்லா ஆசிரியர்களாலும் மாணவர்களுக்கு கொடுக்கப்பட்டது..
செமஸ்டர் நெருங்கியது…
மோகன் ராஜன் வீட்டுக்கு அவரின் தந்தை
ராஜ ராஜன் தன் மனைவி சுகுணா தேவியுடன் சில நாட்கள் தங்கி விட்டு போக வந்திருந்தார். முக்கிய காரணம் தன் பேரன் தேவாவின் பிறந்தநாள்..
அவரைக் காண்பதற்கு மனோகரும் தன் மனைவி ரூபாவதி, மகன் நந்தனுடன் அங்கே வந்திருந்தார்.
இப்பொழுதெல்லாம் ரூபாவதியிடம் காணப்படும் அந்த அலட்டல், அதிகாரத்தின் சாயல் சில நாட்களாக குறைந்திருந்தது தேவாவின் தலை எடுப்புக்கு பின்னால்..
பின்னே அவர்கள் வீட்டிலேயே, அவனின் அன்னையை அவமதித்து அதிகாரமாக பேசினால் அவன் பொறுத்துக் கொள்வானா என்ன… நேரடியாகவே ஒருமுறை சொல்லிவிட்டான் சித்தியை பார்த்து, ” சித்தி இந்த வீட்டோட பெயர்… தமயந்தி பவனம்… ” என்றான் அழுத்தமாக.. அதிலேயே நீ எங்கள் வீட்டுக்கு வந்திருக்கிறாய், இது என் அம்மாவின் வீடு.. புரிந்து நடந்து கொள் என்று மறைமுக எச்சரிக்கை இருந்தது..
அதற்குப்பின் அவர் அவ்வளவாக இங்கு வருவதில்லை. மாமனார் மாமியார் வந்தால் பெரும்பாலும் இங்கே தான் தங்குவார்கள் என்பதால் அவர்கள் வரும்போது மட்டும் எட்டி பார்த்து விட்டு சென்று விடுவார்.
இம்முறை ராஜராஜன் வந்திருந்த முக்கிய காரணமே தேவாவின் திருமண பற்றிய பேச்சுகளை எடுப்பதற்காக தான்.. அன்று அனைவரும் இரவு உணவு உண்ட பிறகு சாவகாசமாக அமர்ந்து முதல் தளத்திலுள்ள வரவேற்பறையில் பேசிக்கொண்டிருந்தனர்..
“நந்தா .. வரவர ஊருக்கு வரவே மாட்டேங்குற.. பாட்டி ஞாபகம் இல்லையா உனக்கு.. ” சுகுணா வாஞ்சையுடன் பேரன் தலை தடவியபடியே கூறினார்..
“இல்ல பாட்டி.. எக்ஸாம்க்கு படிக்க நிறைய இருக்கு.. அதான் கொஞ்சம் பிஸியா இருக்கேன்…”
நந்தா எக்ஸாம் பிசி என்று கூறியவுடன் அனைவரும் திகைத்து அவனை பார்க்க.. அனைவரின் மைண்ட் வாய்ஸ் கேட்ச் பிடித்தவனாக தேவா நந்தாவை நோக்கி “நீயாடா எக்ஸாம் பிஸி னு சொல்றது.. நம்ப முடியலையேடா.” என்று அவனைக் கூர்ந்து பார்த்து கேட்க..
சட்டென்று கோபம் பொங்கியது நந்தனுக்கு, ஆனாலும் வெளியே காட்டிக் கொள்ளாமல் ” ஏன் நீ மட்டும் தான் ராங்க் ஹோல்டரா இருக்கணுமா? நான் பாஸ் கூட ஆகக்கூடாதா? ” என்று கேட்க
“ஆமா நீ எந்த எக்ஸாம்க்கு எல்லாம் உட்கார்ந்து படிக்கிற பாஸ் ஆகுறதுக்கு.. நீ பேப்பர் சேஷிங் தானே பண்ணுவ” உன்னை நான் அறிவேன் என்று தேவா பதில் உரைத்தான்.
அவன் முகம் சற்று கூம்பிவிட, ” விடு தேவா அவன் பாஸ் பண்ணி வந்து தான் இந்த கம்பெனியை நல்லா நடத்தணும்னு அவசியம் இல்லை.. அது நம் இரத்தத்தில் இருக்கிறது, அவன் நல்லாவே பண்ணுவான் ” என்று நந்தனுக்கு சப்போர்ட் செய்தார் மோகன்.
தந்தையின் பேச்சை மறுக்காமல் தோள் குலுக்கலுடன் இந்த உரையாடலுக்கு முற்றுப்புள்ளி வைத்துவிட்டான் தேவா.
அதற்குள் ராஜராஜன் ” நாம் என்ன பேச வேண்டுமோ அதை விட்டுட்டு தேவையில்லாத பேச்சு தான் ஜாஸ்தி இருக்கு ” என்று தன் கணீர் குரலில் பேச அனைவரும் அமைதியுடனும் ஆர்வத்துடனும் அவர் முகத்தை நோக்கினார்.
” தேவா உனக்கு வாணி’ ஸ் குரூப்ஸ் தெரியும்தானே, அந்த வீட்டிலிருந்து தான் உனக்கு பெண் எடுக்கலாம் என்று நான் நினைத்து இருக்கேன்.. நம் உறவு பெண்களில் நிறைய பெண்கள் இருந்தாலும் வாணிஸ் குரூப் பெரிய இடம்.. இதுவே என் தங்கை வீட்டில் பெண்கள் இருந்தால் இந்த பேச்சுக்கு இடம் இருந்திருக்காது.. என் தங்கை பையனுக்கு வெறும் ஒரு பையனோட போயிட்டான். அதனாலதான் இந்த சம்பந்தம் உங்களுக்கு நான் பேசி இருக்கேன்.. இதுல என்ன ஒரு சந்தோஷம்ன்னா அந்த வாணி குரூப்க்கு இரண்டுமே பெண் பிள்ளைகள் தான் ஆண் வாரிசு கிடையாது.. ”
ஏதோ பேச இடையிட்ட மோகனை தன் ஒற்றை பார்வையில் அமைதி ஆக்கினார்..
” அதனால உங்க ரெண்டு பேருக்கும்.. அவங்க ரெண்டு பேரையும் கல்யாணம் செய்து வைக்கலாம்னு நான் யோசிக்கிறேன்..”
“எங்க காலம் போனதுக்கு அப்புறமா உங்க காலத்திலேயும் நீங்க எப்பொழுதும் ஒத்துமையா இருக்க இது உதவும்.. அதுவும் இல்லாமல்.. ரெண்டு பேரும் ஒரே குடும்பத்திலிருந்து வர்றது நல்லது. அவங்களுக்குள்ள எந்தவித ஏற்ற தாழ்வும் இருக்காது.. பின்னாடி பிரச்சினை எதுவும் வராது..” என்று தன் இளைய மருமகள் ரூபாவதியை பார்த்துக் கொண்டே கூறினார் ராஜராஜன்…
அவர் சொன்னதின் அர்த்தம் புரிந்து அனைவரும் அமைதி காக்க, இப்போது நந்தனுக்குள் பெரும் பிரளயமே வெடித்தது.
மனமோ..” தாத்தாவின் பேச்சை மீறி அந்த வீட்டில் யாரும் எதிர் பேச்சும் கிடையாது.
எப்படி இது தடைசெய்ய என்று யோசித்தவன், டக்கென்று.. “தாத்தா தேவாக்கு இப்ப பார்த்ததை நீங்கள் முடிங்க எனக்கு இன்னும் ஒரு செமஸ்டர் இருக்கு.. அதுக்கப்புறம் டிரைனிங் வேற.. அதனால ஒரு ரெண்டு மூணு வருஷத்துக்கு என்னால் கல்யாணத்தை பத்தி எல்லாம் யோசிக்க முடியாது” என்றான்.
” நாங்களும் இப்போவே உனக்கு கல்யாணம் பண்றது ஒன்னும் சொல்லவே இல்லையே.. இப்போ தேவாவுக்கு தான் நாங்க பார்த்து இருக்கிறது அவரின் மூத்த மகள், இரண்டாவது பொண்ணும் படிச்சிட்டு தான் இருக்கு .. அதனால உன் படிப்பு முடிஞ்சு , உனக்கும் இன்னும் ரெண்டு மூணு வருஷம் கழிச்சு தான் கல்யாணம் பண்ண ஏற்பாடு செய்திருக்கிறோம்..” என்றான் அவனின் அனைத்து பால்களையும் சிக்ஸர் அடித்தப்படி..
‘ஆனாலும் தாத்தா…” என்று இழுத்தான் நந்தன்
“ஐ அம் ஃபிக்ஸட்.. தட்ஸ் இட்.. என்றார் ராஜராஜன்..
பொதுவாக தேவா தன் தாத்தா ராஜராஜனை எதிர்த்து பெரும்பாலும் பேசுவதும் இல்லை.. ஏனென்றால் இவர்கள் இருவரின் எண்ண போக்கும் ஒரே மாதிரியாகத்தான் இருக்கும். அதனால் இப்போதும் அவன் அமைதி காக்க. நந்தனுக்கு தான் பெரும் ஏமாற்றமாக இருந்தது.
வீட்டுக்கு வந்தவனால் ஒரு முடிவுக்கு வர முடியவில்லை.. ‘ எப்படியும் இவங்க திருமண பேச்சு எடுக்க இன்னும் இரண்டு மூணு வருஷம் ஆகும் அதுக்குள்ளே என்ன வேண்டுமானாலும் நடக்கலாம்.. அதனால இப்ப நாம பர்ஸ்ட் செமஸ்டர் கான்சென்ரேட் பண்ணுவோம்’ என்று நினைத்து அந்த திருமண பேச்சை ஒதுக்கிவிட்டு தன் படிப்பில்.. இல்லை இல்லை வைஷாலியின் சப்ஜெக்ட்டில் கவனம் செலுத்தினான்…
செமஸ்டர் எக்ஸாம் நல்லபடியாக முடிந்து, அவர்களுக்கான விடுமுறை இன்னும் இரு தினங்களில் அறிவிக்கப்படும் என்று கல்லூரியின் சார்பில் தெரிவிக்கப்பட்டது.
வழக்கம்போல் அன்று கோச்சிங் கிளாஸ் இருக்கிறதா என்று கேட்பதற்காக சென்ற நந்தன் , உள்ளிருந்து கேட்ட வைஷாலியின் பேச்சில் ஆணி அடித்தது போல் நின்று விட்டான்.
” ஆமாண்டி.. சங்கீ இந்த வீக் எண்ட் பொண்ணு பார்க்க வராங்க.. கொஞ்சம் கூட இஷ்டம் இல்லை, ஆனா அம்மாவுக்காக ஓகே சொல்லிட்டு வந்துட்டேன் ” என்றாள் சோகமாக..
“ஏன் வைஷூ.. உன் மனசுல வேற யாராவது இருக்காங்களா? நீ அப்படிப்பட்ட ஆளும் இல்லையே.. உனக்கு தான் லவ் பண்றாங்க பார்த்தாலே பத்திகிட்டு வருமே”
“ஆமாண்டி.. யாரு உண்மையா லவ் பண்றா சொல்லு.. இவங்களுக்கு வரது அட்ராக்ஷன் .. அந்த அட்ராக்ஷனும் பிசிகல் அட்டிரேக்சன் மட்டுமே.. அவங்களோட பிசிகல் தேவை முடிந்ததும் வந்த அட்ராக்ஷன் இருக்கிற இடம் தெரியாமல் போய்டும்.. இதுக்கு இவங்க லவ்வுன்னு பேரு வச்சி சுத்திகிட்டு திரியுறாங்க.. எனக்கு பார்க்கும்போது, சப்பு சப்புன்னு அரையலாம் தான் இருக்கும்.. இதுல நான் போய் லவ் பண்றதா.. நோ வே.. நோ சான்ஸ்”
” அப்புறம் எதுக்கு அம்மா கிட்ட ஓகே சொன்னதுக்கு ரொம்ப வருத்தப்படுற.. பேசாம அம்மா சொல்ற பையனை கல்யாணம் பண்ணிகிட்டு செட்டில் ஆக வேண்டியதுதானே”
“செட்டில் ஆகலாம் தான்.. ஆனால் எங்க அம்மாவை எனக்கு அப்புறம் யார் பார்த்துக்குவா, அதுதான் கொஞ்சம் எனக்கு கஷ்டமா இருக்கு.. வர போற குடும்பம் எப்படி எதுமே தெரியல.. தரகர் மூலமாக தான் வந்தாங்க..மேரேஜ்க்கு அப்புறம் ஒர்க்கு போறதா? இல்லையா? அப்படி நிறைய ஏதும் கண்டிஷன் போட்டாங்கன்னா.. என்ன செய்ய?”
“ஆமா அவங்க போற கண்டிஷனுக்கு தானே.. நீ ஆமா சொல்லிட்டுத் தான் மறுவேலை பார்க்க போற.. உன்னை பத்தி எனக்கு தெரியாது ” என்று அவள் சிரிக்க..
“கரெக்ட் தான்.. நான் கஷ்டப்பட்டு படிச்ச படிப்பு, இவங்களுக்காக எல்லாம் தூக்கி போட என்னால் முடியாது.. ஆனால் அதே நேரத்தில் அம்மாவை தனியா விட முடியாது.. அதான் யோசிக்கிறேன்”
“ஏன் சங்கீ.. நாம மட்டும் கல்யாணம் பண்ணிட்டு இன்னொரு வீட்டுக்கு போறோம்ல.. அது மாதிரி இந்த பசங்க ஏன் வர மாட்டேங்குறாங்க வீட்டோட மாப்பிள்ளையா? அப்படி என்ன தான் அவங்களோட கௌரவம் போயிரும்?”
“கேக்க நல்லாத்தான் இருக்கு.. ஆனா பிராக்டிகல்லா ஒத்துவராது.. ஏதோ அங்கங்கே ஒன்னு ரெண்டு இப்படி நல்ல பசங்க இருந்தாலும்.. எல்லோரும் அது போல இல்லை.. அதைவிட நமக்கு , பெண்களுக்கு பெண்கள் தான் எதிரி நிறைய இடங்களில்.. முக்கியமா அவனே ஒத்து கிட்டு வந்தாலும் , இவங்க எல்லாம் நீ ஆம்பள எதுக்குடா போய் அவங்க வீட்டுல இருக்கிறன்னு சொல்லி சொல்லி ஏற்றிவிட்டு இருப்பாங்க”
“நீ சொல்றது கரெக்ட் தான்”
“அதான் சொல்றேன்.. பேசாம போய் ஓகே சொல்லிடு.. அம்மாவ பார்த்துக்கிறத்துக்கு வழியா இல்லை.. அதெல்லாம் நீ தாராளமா பக்கத்திலேயே இருந்து பார்த்துக்கலாம். அம்மாவுக்கு சந்தோஷமே நீ நல்லபடியா கல்யாணம் ஆகி செட்டில் ஆவது தான்”
” உண்மைதான் சங்கீ.. அம்மா எனக்காக மட்டும் தான் வாழ்றாங்க.. அவர்களுக்காக ஓகே சொல்ல வேண்டியது தான்.. நாளை பார்க்கலாம் ” என்று கூறிவிட்டு அவள் கிளம்ப ஆயத்தமாக, சட்டென்று நந்தன் கதவின் பின்னால் மறைந்தான்.
வைசாலி வாழ்வில் நந்தன் என்ன செய்ய போகிறான்?? இவர்களை வைத்து விதி என்ன செய்ய காத்திருக்கிறது???
கர்வம் வளரும்..
Super sis