ATM Tamil Romantic Novels

Author name: Shaahithya Srinivasan

A4767459-D0A2-44D1-8D74-E74794FCE038

ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல் – 7

பார்த்த அனிவர்த் அவமானமாக உணர்ந்தான். இவனை விட நான் எந்த வித்தில் குறைந்துவிட்டேன். என் அழகு அந்தஸத்தில் கால்வாசி கூட இல்லை. என்னை நிராகரிப்பதா… என்ன தான் காதல் என்றாலும் தன்னை இப்படி ஒருத்தனுக்காக நிராகரிப்பதா..என கோபமே அதிகரித்தது.

கங்காவால் இதை எல்லாம் பார்க்க முடியவில்லை. தன் மகனை சம்மதிக்க வைக்கப பட்டபாடு… எவ்வளவு போராடி இவ்வளவு தூரம் கொண்டு வந்தார். இனி மறுபடியும் முதலில் இருந்தா.. என ஆயாசமாக இருந்தது. இனி இதற்கு பிறகு மகனின் செயல் எப்படி இருக்குமோ.. மகனின் கல்யாணம் வாழ்நாள் கனவாகவே ஆகிவிடுமோ…நினைக்கையில் உண்மையாகவே நெஞ்சுவலி வருவது போல இருந்தது.

ரெங்கு “சாரே… நீங்க சொல்லுங்க.. என்ன செய்யனும்..”

என்ன தான் நேர்மையாக தொழில் செய்தாலும் ஒருவன் தொழிலில் வளர்ந்து வருகிறான் என்றால் அவன் வளர வளர எதிரிகளும் அதிகரிக்கவே செய்கிறார்கள். எதிரிகளை சரிகட்ட.. பணம்.. அரசியல் செல்வாக்கு..சில சமயம் இது போன்ற அடியாட்களின் உதவியும் தேவைப்படுகிறது.

ரெங்கு இந்த மாதிரியான ஆள் தான்.ஆனால் கேட்பவர்களுக்கு அவர்கள் சொல்லும் ஆட்களை தூக்கி வந்து இரண்டு தட்டு தட்டி மிரட்டி அனுப்பிவிடுவான். அதற்கான கூலி வாங்கி கொள்வான். அவசியமின்றி வேற எந்த அடிதடிக்கும் செல்லமாட்டான். அப்படிபட்ட பழக்கம் தான் அனிவர்த்துக்கு ரெங்கு…

அவர்களை அனுப்பி விடு என கை அசைத்தான். அவர்களை அழைத்து வந்ததது போலவே.. அழைத்து சென்றுவிட்டான் ரெங்கு…

அசோக்கிடம்”இங்கு எல்லாம் செட்டில் பண்ணிட்டு வா..”

“ப்பா.. போகலாம்….” என பெற்றவர்களை அழைத்துக் கொண்டு கிளம்பிவிட்டான். வீடு வந்தவன் எதுவும் பேசாமல் தன் அறைக்கு சென்று கதவடைத்துக் கொண்டான்.

கங்கா அயர்ந்து போய் சோபாவில் பொத்தென அமர்ந்தார். கங்கா முகத்தை பார்த்ததும சிதம்பரம் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து கங்காவின் கையை தட்டி கொடுத்து…

“கங்காம்மா… கவலைப்பட்டு உடம்ப கெடுத்துக்காத.. விடு பார்த்துக்கலாம்..”

“இவனுக்கு ஒரு கல்யாணம் பண்ணி பேரன் பேத்திகள பார்க்க ஆசைப்பட்டேன்.. அது ஒரு தப்பா.. எனக்கு அந்த கொடுப்பினை இல்லையா… நான் வச்சிருக்கறது ஒரு பையன் அவனுக்கு கல்யாணம் பண்ண எவ்வளவு போராட வேண்டி இருக்கு.. இனி இவன்கிட்ட இதைப் பத்தி பேசவே முடியாதே.. மறுபடியும் இவன் பார்ட்டி..பொண்ணுங்கனு ஆரம்ப்பிச்சிடுவானே.. எனக்கு நினைச்சாலே நெஞ்சுவலிக்கற மாதிரி இருக்கு..” என சொன்னவர் அழுக ஆரம்பித்து விட..

சிதம்பரம் தனது தோளில் சாய்த்து தட்டி கொடுக்க… கங்கா அழுகை நின்றதே தவிர.. மனம் நிலை கொள்ளவில்லை.

அனிவர்த் தனது அறையில் புலியாக உறுமிக் கொண்டு இருந்தான். ஒரு நாள் உறவுக்கு வரும் பெண்களே அழகாக நளினமாக இருப்பார்கள். வாழ்நாள் உறவாக வரும் பெண் அழகாக இல்லை என்றாலும் பார்க்கும் அளவிற்காகவது ஒரு பெண்ணை பார்த்திருக்கலாம்.அதை விட அழகு படிப்பு அந்தஸது எதிலும் தனக்கு ஒரு சதவீதம் கூட பொருந்தாத் ஒருவனுக்காக தன்னை நிராகரித்ததை தான் தாங்கிக் கொள்ள முடிவில்லை அனிவர்த்தால்… எனக்கா இப்படி… இதை போல ஒரு அவமானம் எதுவும் இல்லை. எல்லாம் இவர்களால் தான்.. நான் தான் வேண்டாம்னு சொன்னனே… கேட்டாங்களா.. இனி கல்யாணம் கருமாதினு பேசட்டும் இருக்குது…என கோபம் முழுவதும் தன் தாயின் மேல் திரும்பியது.

அனிவர்த்துக்கு ஒன்று தெரியவில்லை… புரியவில்லை..எல்லா பெண்களும் அழகுக்கும் பணத்திற்கும் மயங்கமாட்டார்கள். மதிப்பு கொடுக்கமாட்டார்கள்..

அந்த பெண்ணின் தகப்பன் தான் வசதி வாய்ப்பிற்கு ஆசைப்பட்டாரே தவிர.. அந்த பெண் தன்னை காதலிப்பவனே வாழ்க்கை துணையாக வரவேண்டும் விருப்பம் கொண்டாள்.

அதன் பிறகு அனிவர்த் தனது அம்மாவிடம் பேசுவதை நிறுத்திக் கொண்டான். ஏற்கனவே பேச்சு குறைவு தான் இப்போது சுத்தமாக பேசுவதில்லை. எதுனாலும் சிதம்பரத்திடம் மட்டுமே அவனின் பேச்சு இருக்க… கங்காவிற்கு மகனின் வாழ்க்கையை நினைத்து மனதளவில் ரொம்ப காயப்பட்டு இருக்க.. அனிவர்த்தும் பேசாமல் இருக்க… பெரிய மன உளைச்சலுக்கு ஆளானார்.

அனிவர்த்திடமும் பெரிய மாற்றம்… ஆபிஸ் வீடு என தன் வட்டத்தை சுருக்கி கொண்டான். வீக் எண்ட் கிளப் பார்ட்டி டேட்டிங் என எல்லாத்தையும் விட்டுட்டான்.. விட்டுட்டான் என்ன.. அதில் எல்லாம் ஆர்வம் போய்விட்டது தொழிலை தவிர.. எதிலும் ஒரு பிடிப்பு என்பதே இல்லாமல் போய்விட்டது. வார விடுமுறை நாட்களிலும் வீட்டிலேயே இருந்தான்.

மகனின் மாற்றம் சிதம்பரத்திற்கு நம்பிக்கையை கொடுத்தது. ஆனால் கங்காவிற்கோ மகனுக்கு வாழ்க்கை மேல் பிடிப்பு இல்லாமல் இப்படியே தனித்து நின்றுவிடுவானோ.. என பயந்தார்.

சிதம்பரம் தனது நம்பிக்கையை சொல்ல… கங்காவிற்கு அந்த நம்பிக்கை எல்லாம் இல்லை.. அதை சிதம்பரத்திடம் சொல்லி அவர் நம்பிக்கையை குலைக்க விருப்பாமல் தனக்குள்ளேயே வைத்துக் கொண்டார்.

ஒருநாள் மாலை சிதம்பரமும் கங்காவும் டிவி பார்த்து கொண்டிருந்தனர்.ஆபிஸில் இருந்து வந்த அனிவர்த தனது தந்தையிடம் இரண்டாயிரம் தாள்கள் அடங்கிய சில கட்டு பணத்தை கொடுத்தவன்…

“ப்பா.. இதுல ஒரு கோடி இருக்கு.. அந்த ப்ளாட்ட வித்துட்டேன்.. இந்தாங்க.. நீங்க பார்த்து எதுனாலும் செஞ்சுக்குங்க…” என சொல்லி விட்டு தனது அறைக்கு சென்றுவிட்டான்.

ஒரு ஞாயிறு அன்று தனக்கு சில உடைகள் எடுக்க வேண்டும் என தந்தையிடம் சொல்லிக் கொண்டு கிளம்பினான். தான் வழக்கமாக எடுக்கும் ப்ராண்டட் ஷோரும் சென்று தனக்கு தேவையானதை வாங்கி கொண்டு வெளியில் வந்தவன் ஐஸ்கிரீம் பார்லரை பார்த்தவுடன்.. அதனுள் நுழைந்தான். தனக்கு ஒரு கேசர்பிஸ்தா ஐஸ்கிரீம் ஆர்டர் சொல்லிவிட்டு அமர்ந்திருந்தான்.

“மாமா.. யூ ஆர் சீட்டிங் மீ..”

மழலையின் குரலை கேட்டதும் ஷாஷிகா என தெரிந்து கொண்டவன்.. தனக்கு எதிரில் இருந்த டேபிளில் பார்க்க… அங்கு ஷாஷிகா ஒரு இளைஞனிடம் சண்டையிட்டு கொண்டு இருந்தாள்.

“நோ.. நோ.. பேபி..”

“மாமா..மா..ஆ..”

“ஓகே.. ஷாஷிகா.. ஓகே..”

“நீ எனக்கு பைவ் ஐஸ்கிரீம் வாங்கி தரேனு சொன்னல்ல.. இப்ப டூ ஐஸ்கிரீம் தான் வாங்கி தந்திருக்க.. இரு.. இரு.. உன்ன பாட்டிகிட்டயே மாட்டிவிடறேன்.. நீ தக்சாவ பார்த்து கண்ணடிச்சில்ல… அத பாட்டிகிட்ட சொல்லாம இருக்க.. பைவ் ஐஸ்கிரீம் வாங்கி தரேனு சொல்லி இப்ப டூ தான் வாங்கி கொடுக்கற…” என விரல் நீட்டி மிரட்டிக் கொண்டு இருந்தாள்.

ஷாஷிகாவின் உடல்மொழியும் வாய்மொழியும் அப்படி ஒரு அழகோவியமாக இருந்தது. அனிவர்த்தின் மனதை மணக்கச் செய்தது.

“ஷாஷி.. ரிமைனிங் ஐஸ்கிரீமை நெக்ஸ்ட் வீக் வாங்கி தரேன்.. கோல்ட் வந்திடும்… குட்டில்ல.. செல்லம்ல்ல.. பாட்டிகிட்ட சொல்லகூடாது. ப்ராமிஸா வாங்கி தரேன் ப்ளீஸ் “என கெஞ்ச…

“ஓக்கே.. ஓகே.. பட் சீட்டிங் பண்ணனும் நினைச்ச.. பாட்டிகிட்ட சொல்லிடுவேன்..” என மீண்டும் மிரட்டினாள்.

“சரி வா போகலாம்..” என அவன் ஷாஷிகாவை அழைத்து கொண்டு செல்ல.. எங்கே ஷாஷிகாவோடு பேச முடியாமல் போய் விடுமோ என… அனிவர்த் வேகமாக “ஷாஷிகா..”என அழைத்தான்.

திரும்பி பார்த்த ஷாஷிகா.. அனிவர்த்தை பார்த்ததும் முகம் எல்லாம் பூவாக மலர.. தன் மாமனின் கையை உதறிக் கொண்டு அனிவர்த்திடம் ஓடி வந்தாள்.

“ஹாய் அங்கிள்..”

“ஹாய் ஷாஷிகா..”

“ஐஸ்கிரீம் சாப்பிட வந்திங்களா..”

“ம்ம்ம்..”

அப்போது தான் தனக்கு வந்த தான் சாப்பிடாமல் இருந்த ஐஸ்கீரீமை காட்டி “ம்ம்ம் சாப்பிடறியா…” என்றான்.

கேசர்பிஸ்தா ஐஸ்கிரீம்… நல்லா குங்கும்ப்பூ பாதாம் பிஸ்தா பருப்பு பன்னீர்ரோஜா இதழ்கள் எல்லாம் மேலே அழகாக டாப்பிங்ஸ் செய்யப்பட்டு இருந்ததை பார்க்க ஷாஷிகா நாக்கை சுழட்டி சப்பு கொட்டினாள் குழந்தை.

அவள் செயலில் வசீகரிக்கப்பட்ட அனிவர்த் தன் உள்ளங்கையில் வைத்து நீட்ட… மறுப்பாக தலை அசைத்தாள் இளையாட்டி..

ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல் – 7 Read More »

C611DF8A-E248-46DE-81C7-87DB575FDDD0

ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல் – 6

மேலும் இரண்டு நாட்கள் மருத்துமனையில் இருந்து விட்டு கங்கா வீடு திரும்பினார். மருத்துவமனையில் இருந்த போது சில நேரங்களில் ஷாஷிகா இவர்களோடு வந்து பேசிக் கொண்டிருந்தது. ஒரு தடவை ஷாஷிகாவோடு பேசிக் கொண்டிருந்த போது அனிவர்த் வர.. அவன் ஷாஷிகாவை பார்த்ததும்…

“ஹேய்.. பாப்பா..”என்றான் ஆச்சரியமாக…

ஷாஷிகா இடுப்பில் கை வைத்து அனிவர்த்தை பார்த்து முறைத்தது.

உடனே அனிவர்த் இரண்டு காதையும் பிடித்துக் கொண்டு கண்களை சுருக்கி இறைஞ்சுதலான பார்வையுடன் ஷாஷிகா முன் மண்டியிட்டு அமர்ந்து…

“சாரி.. ஷாஷிகா.. சாரி..” என்க..

“இட்ஸ் ஓகே.. “ என்றது பெரிய மனிதன் தோரணையில்…

அவளின் பாவனையில் அனிவர்த் வாய் விட்டு சிரிக்க…பெற்றவர்கள்இருவரும் என்னடா நடக்குது இங்கே… என ஆச்சரியமாக பர்த்தனர்.

“நீ இங்க எப்படி.. உனக்கு உடம்பு சரியில்லையா..” என அனிவர்த் கவலையாக கேட்க…

“ம்கூம்.. ம்கூம்..” என வேகமாக தலையாட்டினாள் இளையாட்டி…

“கிருஷ்ணா தாத்தாவிற்கு சுகர் அதிகமாகி உடம்பு சரியில்லாம போயிடுச்சு.. டூநாட்பைவ் ரும்ல இருக்கிறார்”

“ஓ.. இப்ப நல்லா இருக்காரா..”என கேட்டவன் அதற்கு மேல் அடுத்தவர்கள் விவகாரம் நமக்கு எதற்கு என வேற பேச்சிற்கு தாவிவிட்டான்.

அனிவர்த்தும் ஷாஷிகாவும் சலசலனு பேசிக் கொண்டிருப்பதை பார்த்தவர்கள் தங்கள் மகனா இது… அதுவும் அவன் முகத்தில் வந்து போகும் ஆயிரம் முக பாவனங்களை கண்டு இப்படி எல்லாம்இவன் பேசுவானா…என தங்களை மறந்து பார்த்திருந்தனர்.

பேச்சுவாக்கில் தன் அன்னையை பார்த்தவன் மெல்ல சிரித்துவிட்டான். கங்கா கன்னத்தில் கை வைத்து மெய்மறந்து அப்படி பார்த்திருக்க.. பெற்றவர்களிடம் ஷாஷிகாவிற்கும் தனக்கிற்குமான சந்திப்புகளை ரசனையோடு சொன்னான்.

கங்கா இது போல மகன் எப்பவும் மகிழ்ச்சியோடு வாழ்ந்திடனும் என கடவுளை வேண்டினார். கடவுள் பரீசிலனை கூட பண்ணாமல் தள்ளுபடி செய்துவிட்டார்.

மருத்துவமனையில் இருந்து வந்த பிறகு மகனின் மனம் மாறுவதற்குள் திருமணத்தை முடித்து விடவேண்டும் என துரிதமாக வேலை செய்தார் கங்கா. ஒரே மாதத்தில் திருமணம் என மிகப் பிரபலமான மண்டபம் பிடித்து… பத்திரிக்கை அடித்து.. ஊரையே அழைத்து.. சமையலுக்கு ஒவ்வொரு வேளைக்கும் பதினைந்து பதார்த்தங்கள்… வந்தவர்களுக்கு தாம்பூல பையில் தேங்காய் பழத்தோடு சின்ன வெள்ளி குங்குமச்சிமிழ் என ஒரே மகன் திருமணத்தை மிகவும் ஆடம்பரமாகவே ஏற்பாடு செய்தார்.

முதல்நாள் மாலை பெண்அழைப்பு நிச்சயதார்த்தம் முடிந்து வரவேற்பு.. அடுத்தநாள் அதிகாலையில் முகூர்த்தம் …

முதல் நாள் காலையிலேயே அனிவர்த்தை மண்டபத்திற்கு வீட்டில் இருந்து நல்ல நேரம் சகுனம் எல்லாம் பார்த்து அனுப்பி…மண்டபத்தில் ஏழு கன்னி பெண்களை வைத்து ஆரத்தி எடுத்து அழைத்தார்.

மதியம் வர வேண்டிய பெண்வீட்டினர்.. மாலை மயங்கி பெண் அழைப்பு நேரம் தாண்டி நிச்சயதார்த்தநேரமும் வந்துவிட.. பெண்வீட்டார் வந்தபாடில்லை. அழைத்தால் போனை யாரும் எடுக்கவில்லை..

நிச்சயதார்த்த நேரமும் நெருங்கி விட.. லக்கன பத்திரிக்கை வாசித்து தாம்பூலம் மாற்றி பெண்ணை அழைத்து நிச்சய புடவையை கையில் கொடுத்து உடுத்தி வந்து சபையில் பெண் மாப்பிள்ளை இருவரையும் வரவேற்பில் நிறுத்த வேண்டும்.

நேரம் சென்று கொண்டே இருந்தது. பெண்வீட்டார் வரவில்லை. சிதம்பரம் கங்காவின் உறவினர்கள் முதலில் அமைதியாக இருந்தவர்கள் நேரம் செல்ல.. செல்ல..முணுமுணுப்பாக பேச துவங்கி.. சலசலப்பு பேச்சாக மாறி நேரடியாகவே கேட்கவே செய்ய…

சிதம்பரம் கங்காவிற்கு என்ன செய்வது… சொல்வது என தெரியவில்லை. இவர்களுக்கு ஆதரவாக நிற்க கூட நெருங்கிய சொந்தங்களோ நண்பர்களோ இல்லை. அனிவரத்துக்கும் நெருங்கிய நண்பர்கள் என்று யாரும் இல்லை. இங்கு படிக்கும் காலத்தில் இருந்த ஒன்றிரண்டு நண்பர்களும் வெளிநாட்டு வாசத்திற்கு பிறகு தொடர்பில் இல்லை.

பெண் அழைப்பு நேரம் நெருங்கிய பிறகும் வரவில்லை என்றதும் சிதம்பரமும் கங்காவும் மாற்றி மாற்றி அழைத்துப் பார்த்து எடுக்கவில்லை என்றதும்.. தரகருக்கு அழைக்க அவருடைய போனும் அணைத்து வைக்கப் பட்டு இருந்தது. என்ன செய்ய என தெரியாமல் முதலில் ஏதோ சொல்லி சமாளித்தவர்கள்.. உறவினர்கள் வளைத்து வளைத்து கேள்வி கேட்க.. என்ன சொல்வது தெரியாமல் திணறினர்.

மணமகன் அறையில் இருந்த அனிவர்த்துக்கு இது எல்லாம் தெரியவில்லை. ஏசி அறை என்பதால் இந்த சலசலப்பு சத்தங்கள் எதுவும் அவனுக்கு எட்டவில்லை.உறவினர்களின் கேள்விகளுக்கே விடை தெரியவில்லை. அதை எல்லாம் விட அனிவர்த்துக்கு தெரிந்தால் என்ன ஆகும் என இருவருக்குள்ளும் பெரிய பயம் ஓடிக் கொண்டு இருந்தது.

அனிவர்த் தனது ரோலக்ஸ் வாட்ச்சில் மணி பார்த்தவன் தனக்கு உதவியாக இருந்த அசோக்கிடம்…

“ அசோக்.. ரிசப்ஷன் டைம் ஆகிடுச்சு.. இன்னும் என்ன பண்றாங்க.. போய் பார்த்து விட்டு வா”

அசோக் சென்று பார்க்கும் போது உறவினர்கள் கேள்விக்கு பதில் சொல்ல முடியாமல் கைகளை பிசைந்தவாறு நின்று கொண்டு இருந்த சிதம்பரம் கங்காவை தான்…

பார்த்தவன் பதறி போய் அவர்களின் அருகே வேகமாக சென்று…

“கங்காம்மா.. என்ன ஆச்சு..”என அசோக் கேட்க…

“அதை தான் நாங்களும் கேட்கறோம்..”

“பொண்ணு வீட்ல இருந்து ஒருத்தரும் வரல..”

“என்னாச்சு.. ஏன் வரல.. போன் பண்ணி பாருங்க..”

ஆளாளுக்கு சுற்றி நின்று கொண்டு பேச… சிதம்பரம் தயங்கி தயங்கி…

“அவர்கள் போனை எடுக்கவில்லை..” என்றார்.

அசோக் உடனே சென்று அனிவர்த்திடம் விசயத்தை சொல்ல… கேட்ட அனிவரத்கு கோபம் சுரு சுருவென ஏறியது. புயலாக சீறிக் கொண்டு வந்தான்.

“ஏன் பொண்ணு வீடு வரல.. உங்க மகன பத்தி எல்லாம் சொல்லி தான கல்யாணம் முடிவு செஞ்சிங்க…”

“நல்ல பசங்களுக்கே பொண்ணு கிடைக்கமாட்டேங்குது.. இவங்க மகனுக்கு எப்படி… ஏதாவது திருகுதாளம் பண்ணி தான் செய்திருப்பாங்க… உண்மை தெரிஞ்சு போயிருக்கும்.. அதான் வரல போல..”

“வசதி இல்லாத வீட்ல கட்டினா.. இவங்க மகனோட ஒழுக்க கேட்டை எல்லாம் பொறுத்து போகும்னு நினைச்சாங்க போல.. இவங்க பவுசு தெரிஞ்சிருக்கும்..”

இதை எல்லாம் கேட்டு கங்கா மௌனமாக கண்ணீர் வடித்தார்.அனிவர்த்தும் இந்த பேச்சை எல்லாம் கேட்டு கொண்டே தான் வந்தான்.

வந்தவன் தன் தந்தையிடம், “வந்தவன் தன் தந்தையிடம்…

“என்னாச்சுப்பா..”

சிதம்பரத்தை பேசவிடாமல் சுற்றி இருந்தவர்கள் ஆளாளுக்கு பேசினர்.

“பொண்ணு வீட்ல இருந்து இன்னும் யாரும் வரல..”

“என்ன ஆச்சோ தெரியல..”

“என்னாயிருக்கும்.. இவனோட லீலை எல்லாம் தெரிஞ்சிருக்கும்..” என பேச..

“போதும்… நிறுத்துங்க… இதுக்கு மேல ஒரு வார்த்தை பேசினிங்க… நல்லா இருக்காது பார்த்துக்குங்க…”

“உண்மையை சொன்னா பொல்லாப்பு தான்..”

“நமக்கு எதுக்கு வம்பு.”

அனிவர்த் அவர்களை தீப்பார்வை பார்க்க.. நமக்கு என்ன… என்ன தான் செய்கிறார்கள் என பார்ப்போம் என நடப்பதை வேடிக்கை பார்க்கும் சுவராசியத்தோடு தள்ளி சென்று வசதியாக அமர்ந்து கொண்டார்கள்.

அசோக் அவர்கள் மூவருக்கும் நாற்காலி கொண்டு வந்து போட… அனிவர்த் தன் பெற்றவர்களிடம்…

“உட்காருங்கப்பா.. என்னன்னு பார்க்கலாம்..”

“அப்பா.. அவங்க நம்பர் கொடுங்க..”

சிதம்பரம் நம்பர் சொல்லவும் அசோக்கை பார்க்க அனிவர்த்தின் பார்வை புரிந்தவனாக அந்த நம்பருக்கு அழைக்க.. அணைத்து வைக்கப்பட்டதாக சொல்லவும்…

“பாஸ் போன் சுவிட்ச் ஆப்..”

“ப்ரோக்கர் நம்பர் சொல்லுங்கப்பா..”

அசோக் அந்த நம்பருக்கு அழைக்க அதுவும் அணைத்து வைக்கப்பட்டு இருப்பதாக சொல்லவும்… அனிவர்த்துக்கு கோபம் உச்சிக்கு ஏறியது.

யாருக்கோ அழைத்து சில உத்தரவுகளை பிறப்பித்தான். பின்பு அசோக்கிடம்..

“கிச்சன்ல இருந்து குடிக்க ஏதாவது வாங்கிட்டு வா ..” என்றான்.

கங்காவிற்கோ மகனின் கோபத்தை பார்க்க பயமாக இருந்தது. பயத்தை மீறிய கவலை வந்தது. மகனின் திருமணம் நடக்குமா.. இந்த திருமணம் நடக்காமல் போய்விட்டாள் அடுத்து மகனின் கோபத்தை எப்படி எதிர்கொள்வது.. இந்த திருமணம் நடக்காவிட்டால் மகனை இன்னொரு திருமணத்திற்கு சம்மதிக்க வைப்பது என்பது இயலாது. வாழ்நாள் முழுவதும் தனித்து நின்று விடுவானோ என பெரும் கவலை ஆட்கொண்டது.

அசோக் ஜுஸை கொண்டு வந்து கொடுக்க.. சிதம்பரம் எதுவும் சொல்லாமல் வாங்கி கொண்டார்.கங்கா வேண்டாம் என்பது போல் தலை அசைத்து மறுக்க.. அனிவர்த் கங்காவிடம்..

“மாம்.. அதை வாங்கி குடிங்க.. உடம்புக்கு ஏதாவது இழுத்து வச்சுக்காதிங்க…” என்றான் சீறலாக..

அவனின் சீற்றத்தில் மேலும் பயந்தவராக வாங்கி அமைதியாக குடித்தார். சற்று நேரத்தில் அனிவர்த் போன் அழைக்க.. அதை காதிற்கு கொடுத்ததவன் அந்தபக்கம் சொன்ன செய்தியில்….

“அவர்களை இங்க தூக்கிட்டு வாங்க.. “ என்று உத்தரவிட்டான். சற்று நேரத்தில் மண்டப வாசலில் ஒரு ஸ்கார்ப்பியோ வந்து நின்றது. ஐந்து பேர் பெண்ணின் குடும்பத்தையும் தரகரையும் இழுத்துக் கொண்டு வராத குறையாக கூட்டிக் கொண்டு வந்தனர்.

அந்த ஐந்து பேரில் ஒருவன்.. “சாரே.. நீங்க சொன்ன மாதிரி ஒன்னும் பண்ணாம இட்டாந்துட்டோம்..” என்றான் அனிவர்த்திடம் பணிவாக சொல்லி பெண்வீட்டாரை அனிவர்த் முன் நிறுத்தினர்.

அனிவர்த் எழுந்து கைகளை பின்புறம் கட்டி கொண்டு தன் உயரத்திற்கு நிமிர்ந்து நின்றவன்… அவர்களை தீர்க்கமாக பார்த்தான். அப்போது தான் கவனித்தான். பெண்ணின் கழுத்தில் புது மஞ்சள் சரடு தொங்கியதை.. அந்த பெண் பக்கத்தில் இருந்தவனின் கையை இறுகப் பற்றி இருந்தாள்.

அனிவர்த் திரும்பி “ரெங்கு… “என கேள்வியாகப் பார்க்க..

“ஆமாம் சாரே.. இன்னைக்கு காலையில் திருநீர் மலைல கல்யாணம் பண்ணிகிட்டாங்க…”என்றான்.

அதற்குள் பெண்ணின் தந்தை ஓடி வந்து அனிவர்த்திடம் கை எடுத்து கும்பிட்டு…

“மன்னிச்சிடுங்க தம்பி… இது என் அக்கா மகன்.. இரண்டு பேரும் இஷ்டப்பட்டு கிட்டாங்க.. நான் தான் பணக்கார இடத்துல கட்டிகொடுத்தா நமக்கு ஆதாயமுனு உங்கம்மாகிட்ட என் பொண்ண மிரட்டி சம்மதம் சொல்ல வச்சேன்..தப்பு தான் மன்னிச்சுகிடுங்க.. இரண்டு பேரும் இன்னைக்கு காலைல யாருக்கும் தெரியாம கண்ணாலம் பண்ணிகிட்டு வந்துட்டாங்க.. என்ன பண்றதுனு தெரியாம தரகர்கிட்ட சொன்னோம்.. அவர்தான் போன அமுத்தி வைக்க சொல்லிட்டாரு.. தப்பு பண்ணிட்டோம் மன்னிச்சிகிடுங்க தம்பி.. மன்னிச்சுடுங்கம்மா..” என்றார் பயந்து நடுங்கி…

அந்த பெண்ணின் தோற்றமோ கறுப்பாக மிகவும் ஒல்லியாக கழுத்து எலும்புகள் கன்னத்தில் எலும்புகள் துருத்திக கொண்டு இருந்தது. பக்கத்தில் நின்றவனோ அவளைப் போலவே..அவளை விட சற்று உயரமாக இருந்தான் அவ்வளவே..

ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல் – 6 Read More »

BA6F562C-E8ED-4AE6-B06E-38A422EB3D18

ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல் – 8

8- ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல்

“ஏன்டா.. மா..”என்றான் வாட்டமாக..

அதற்குள் அவளின் மாமா அருகில் வந்துவிட்டான். மாமனை பார்த்தவள் திரும்பி அனிவர்த்திடம்…

“தெரியாதவங்க எது கொடுத்தாலும் சாப்பிடகூடாதுனு மம்மி சொல்லியிருக்கறாங்க..”

“நான் உனக்கு தெரியாதவனா..” என கேட்டான் ஏமாற்றமாக…

“எக்ஸ்கியூஸ் மீ.. நீங்க யாருனு எனக்கு தெரியல… பட் ஷாஷி உங்கள இதுக்கு முன்னாடி பார்த்திருக்காளா.. அவ அப்படி தான் சட்டுனு பழகிடுவா… தேங்க்ஸ்..”

“வா ஷாஷி போகலாம்..”

“பை அங்கிள்..”என ஷாஷிகா சென்றுவிட… சட்டென அனிவர்த்தின் உலகம் வானிநிலை தவறிய வானமாக மாறியது..

வீட்டிற்கு வந்த பிறகும் அன்று முழுவதும் ஷாஷிகாவே அனிவர்த் மனதை நிறைத்திருக்க.. அனிவர்த்தின் மனமும் இதமான மனநிலையில் இருந்தது. அவனின் வெறுமையை பூரணமாக ஷாஷிகாவின் நினைவுகள் ஆக்ரமித்து கொண்டது.

ஒரு சின்ன குழந்தையால் தன் மனதை நிறைக்க முடியுமா… அப்படி எனில் தான் ஒரு குழந்தையை தத்து எடுத்துக் கொள்ளலாமா.. என யோசித்தான். காலையில் பெற்றவர்களிடம் இதை பற்றி பேசவேண்டும் என முடிவு செய்தவன் நிம்மதியாக தூங்கினான்.

தத்து எடுப்பது பற்றி முடிவு செய்துவிட்டானே தவிர அவனுக்கே ஷாஷிகா இன்றி வேற குழந்தையை பிடிக்கும் என்று தெரியவில்லை. தன் அம்மா சொல்வது போல கல்யாணம் செய்து கொள்ளலாம் என்றால் அதிலும் ஈடுபாடு வரவில்லை. ஏனோ எந்த பெண்ணுடனும் உறவு வைத்து கொண்டாலும் ஆதாரம் ஆதாயம் என்று வருபவர்களிடம் இயற்கையாகவே ஒரு இணக்கமான உறவாக அது இல்லை. இவன தரும் பொருளுக்காக அவனை சந்தோஷப்படுத்தும் முயற்சியில் எல்லாம் மிகையாகவே செய்தனர். அது அவனுக்கு ஒரு வெறுப்பையே கொடுத்தது.

அனிவர்த்தின் மனதையும் ஒருத்தி நெருங்கி இருந்தாள் தான். அப்படி ஒரு காதலோடு… சுயநலமில்லா அர்ப்பணிப்போடு… அவனை ஒரு ராஜகுமாரனாக தன் நேசத்தால் உணர வைத்திருந்தாள். அதையும் எப்பவும் போல தனது கலவி களியாட்டங்களில் ஒன்றாக நினைத்து கடந்து வந்துவிட்டான். ஆனால் காரிகையின் நேசம் அவனையறியாமலே அவனின் ஆழ்மனதில் தங்கிவிட்டது.

அதன்பிறகு எந்த பெண்ணுடனான உறவிலும் அவனுக்கு திருப்தி இல்லை. அவன் எதை எதிர்பார்க்கிறான் என அவனுக்கே புரியவில்லை. வருடங்கள் செல்ல செல்ல.. சலிப்பு தட்டி… நாட்டம் குறைந்து… சுத்தமாக நின்றுவிட்டது. அதன் பிறகு மனதில் ஒரு வெற்றிடம்.. ஷாஷிகாவுடனான நட்பு வெற்றிடத்தை கொஞ்சம் ஈட்டு நிரப்பியது. ஷாஷிகாவை பார்க்கும் போது அப்படி ஒரு பரவசம்.. பேசும் போதும்.. பழகும் போதும்… மனதிற்கு நெருக்கமாக உணர்ந்தான்.

பலவற்றையும் நினைத்து வெகு நேரம் கழித்தே உறங்கினான்.இருந்தபோதிலும் காலையில் வழக்கமாக அலுவலகம் செல்லும் நேரத்திற்கு கிளம்பி வந்தவன்… டைனிங்கில் இருந்த பெற்றவர்களிடம் சென்றான்.

சிதம்பரம்”என்ன அனிவர்த் ஆபிஸ்கு கிளம்பிட்டயா..”

“ஆமாம்பா…” என்று தந்தையிடம் பதில் சொன்னாலும் பார்வை எல்லாம் தாயிடம் தான்… அவனுக்குமே இவ்வளவு நாட்களாக பேசாதிருந்தது என்னவோ போல இருக்க.. இப்பொழுது பேச நினைத்தாலும் ஒரு சிறு தயக்கம்..

கங்காவோ மகன் கல்யாணம் நின்றது மட்டும் அல்லாமல் உறவினர்களின் ஏச்சு பேச்சிற்கு ஆளாக நேரிட்டுவிட்டதே… அதுவும் மகனை அவமானப்படுத்திவிட்டார்களே… எல்லாம் தன்னால் தானே என்ற குற்ற உணர்வில் இருந்தவர்… நாளாக குற்றணர்வு வருத்தமாக மாறி… வருத்தம் கோபமாக மகன் மேல் திரும்பியது.

நான் என்ன எல்லா அம்மாவை போல மகனுக்கு ஒரு கல்யாணம் தானே செய்ய ஆசைப்பட்டேன். அந்த இடத்தில் இவனின் ஒழுக்க கேடான செயல் தான் பேச்சிற்கு இடமானது. இவனால் நாங்கள் தான் அசிங்கப்பட்டோம். இவன் பேசாமல் இருப்பானா.. இனி நான் பேசப் போவதில்லை என கோபத்தை மகன் மேல் திருப்பிக் கொண்டு.. முறுக்கிக் கொண்டு இருந்தார்.

ஆனால் அனிவர்த்கு அப்படி இல்லையே…

“மாம்.. ம்மா..”என்றான் தாயைப் பார்த்து…

கங்கா கண்டு கொள்ளாமல் கிச்சன் உள்ளே செல்ல.. பின்னாலயே சென்றான்.

“ம்மா.. என்கிட்ட பேசுங்க.. இங்க பாருங்க…” என தன் அம்மாவின் முகத்தை தனபுறம் திருப்பினான்.

கங்கா அனிவர்த்தின் முகம் பார்த்து “நீ தான் என்கிட்ட பேசாம இருந்த..”

“அதான் இப்ப பேசறேன்ல..”

“இப்ப நீ வந்து பேசினா.. நான் பேசிடனுமா..”

“சாரி மாம்.. வெரி சாரி..”

“சாரி கேட்டா எல்லாம் சரியாகிடுமா.. உன்னோட அந்த ஜெர்மன் பழக்கம் எல்லாம் இங்க சரி வராதுனு எவ்வளவு தூரம் சொன்னேன் கேட்டியா… இப்ப பாரு இதனால உனக்கு கல்யாணம் எங்களால செய்யமுடியுதா.. எத்தனை பேர் எத்தனை கேட்டாங்க.. எவ்வளவு அசிங்கமா பேசினாங்க.. செய்யறது எல்லாம் நீ கோவிச்சுகிட்டு என்கிட்ட பேசாம இருப்ப.. நான் பேசனுமா.. முடியாது போடா…” என இவ்வளவு நாள் அனிவர்த் செய்ததற்கு நன்றாக திருப்பிக் கொடுத்தார்.

அச்சோ இந்தம்மா மலை ஏறிட்டாங்களே.. என நினைத்தவாறே…

“மாம்… என் செல்லம்ல… கங்காம்மா.. கருணை காட்டுங்க.. கங்காம்மா.. “

நீ பேசுடா இதுக்கு எல்லாம் மயங்குவேனா…என இருக்க…

“கங்காம்மாவின் ஒரே மகனுக்கு வந்த கஷ்டத்தப் பார்த்திங்களா.. கடவுளே…” என மேலே இரண்டு கைகளையும் தூக்கி தலையை உயர்த்தி புலம்ப…

அவனின் செயலில் கங்கா சட்டென சிரித்துவிட்டார். தாயின் சிரிப்பை கண்ட அனிவர்த் கங்காவை அப்படியே தனது தலைக்கு மேல் தூக்கி சுற்ற..

“டேய் விடுடா.. கீழ போட்டு இடுப்ப ஒடிச்சுறாத.. இன்னும் பேரன் பேத்திகளை கூட இடுப்புல தூக்கல..”என கத்த.. தன் அன்னையை கீழே இறக்கி விட்டவன்.. தாயின் கன்னத்தில் முத்தம் வைத்தான்.

கங்கா கன்னத்தை துடைத்தவாறே…”இங்க பாரு இப்படி எல்லாம் முத்தா வைக்காத.. அந்த ரைட்ஸ் எல்லாம் என் சிதம்பரத்திற்கு மட்டும் தான்..”என்றார்.

மனைவியின் பேச்சை ரசித்தவர் மகன் முன் என்ன இதெல்லாம் என பார்வையால் கண்டிக்கவும் செய்தார.

மனைவி மகனின் சேட்டைகளை அமைதியாக ரசித்துக் கொண்டு இருந்தார் சிதம்பரம்.

ஒருவாறு மலையிறக்கினான் கங்காவை…

“அப்பாடா.. மாம் சமாதானமாகியாச்சு…” என்றான் சிதம்ரத்திடம்

உடனே கங்கா மகன் இளகி இருக்கும் நேரம் இது தான் சரியான தருணம் என நினைத்து…

“அனிவர்த் கல்யாணத்துக்கு பார்க்கவா..”என மெதுவாக கேட்டார்.

அனிவர்த் முகம் இதுவரை இருந்த இளகு பாவம் நீங்கி இறுகி போனது. பேசாமல் அமைதியாக இருக்க… கங்காவோ சிதம்பரத்திடம் பேசுங்க என கண்களால் உத்தரவிட…

“ம்ம்.. என்ன சொல்லு அனிவர்த்..”சிதம்பரம் கேட்க..

“ப்பா…சொன்னா புரிஞ்சுக்குங்க… எனக்கு கல்யாணம்.. அதுல அவ்வளவு இன்ட்ரஸ்ட இல்ல… “

“இப்படி சொன்னா எப்படிப்பா… காலம் பூரா இப்படியே இருந்திட முடியாது. வயசாகும் போது மனசு ஒரு துணையை தேடும். யாரும் எப்பவும் தனித்து வாழ முடியாது. ஆணோ.. பெண்ணா ஒரு துணை அவசியம் தேவை அனிவர்த்”என ஒரு தகப்பனாக பொறுமையாகவே எடுத்து சொன்னார்.

சிறிது நேரம் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக ஏதோ சிந்தனையில் இருந்தவன் ஒரு பெருமூச்சோடு…

“எனக்கு தோனும் போது நானே சொல்றேன்பா…”என சொல்லி விட்டு சாப்பிடாமல் கூட கிளம்பிவிட்டான்.

“என்னங்க… இப்படி சொல்லிட்டு போறான்”என்றார் கங்கா கலக்கமாக…

“விடும்மா.. பார்த்துக்கலாம்.. “என்று சொன்னாலும் அவருக்கும் மகனின் பேச்சில் கலங்கி தான் போனார்.
அன்று அலுவலகத்தில் கூட வேலையில் கவனம் செலுத்த முடியாமல் இருந்தான் அனிவர்த்.. ஏற்கனவே இருந்த மன குழப்பம்…தன் தந்தை சொன்னது… எதிலும் கவனம் செல்லவில்லை. ஏனோ ஷாஷிகாவைப பார்க்கனும் போல இருக்க… அவள் வழக்கமாக வரும் பூங்காவிற்கு அவனாகவே தேடிச் சென்றான்.

இவன் போன போது ஷாஷிகா வந்திருக்கவில்லை. அவளுக்காக காத்திருந்தான். சற்று நேரத்தில் வந்தவள் அனிவர்த்தை கவனிக்கவில்லை. தன நண்பர்களோடு விளையாடி கொண்டிருந்தாள். அனிவர்த்தும் அவளை அழைக்காமல் உட்கார்ந்திருந்த இடத்தில் இருந்தே அவளையே பார்த்துக் கொணாடிருந்தான்.

பார்க்க.. பாரக்க.. அவன் மனம் அலைப்புறுதல் அடங்கி.. சாந்தம் கொள்ள.. அதை சிந்தனை ஏதுமின்றி அனுபவித்துக் கொண்டு இருந்தான்.

விளையாடி கலைத்துப் போய் அனிவர்த் அமர்ந்திருந்த பெஞ்சில் வந்து அமர்ந்தவள் அப்போது தான் அனிவர்த்தை கவனித்தாள்.

அவனை பார்த்ததில் அப்படி ஒரு ஆனந்தம்.

“அங்கிள்… எப்ப வந்திங்க.. வாக்கிங் வந்திங்களா..”

“இல்லை..ஷாஷி.. சும்மா வந்தேன்..”

“ஓ.. நான் விளையாட வந்தேன்..”

“தினமும் வருவியா..”

“இல்ல.. குவிக்கா ஹோம்வொர்க் முடிச்சிட்டா… மம்மி விளையாட விடுவாங்க..”

“உங்க வீடு இங்க தான் இருக்கா..”

“ம்ம்.. அதோ.. அது தான்.. டி தேர்டி…”என சற்று தள்ளி எதிரில் இருந்த அப்பாரட்மென்டை காண்பித்தாள்.

அனிவர்த் ஷாஷிகாவோடு பேசிக் கொண்டு இருந்தான். அனிவர்த் பேச்சுக்கள் ஓரிரு வார்த்தையில் இருக்க.. ஷாஷிகா தான் வாய் ஓயாமல் பேசினாள். இளையாளின் பேச்சுக்களை காதில் வாங்கி மூளையில் பதிவு செய்ய… அவளின் முகம் காட்டும் நவரசங்களை… பரவசங்களை.. மனதில் பதிவு செய்ய.. தனியொரு உலகில் வாழ்ந்து கொண்டிருந்தனர் இருவரும்…

“ஷாஷி.. வா.. லேட்டாகிடுச்சு..”என்ற குரல் இவர்களின் உலகில் உத்தரவின்றி உள்நுழைய… அனிவர்த் மனம் சுணங்க.. கூப்பிட்ட தோழனை கண்டு ஷாஷிகா…

“இருடா.. டீனு.. வரேன்”என கையாட்டி சொன்னவள்.. அனிவர்த்திடம்…

“பை அங்கிள்…” என சொல்லி விட்டு பட்டாம்பூச்சியாக பறந்துவிட்டாள்.

ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல் – 8 Read More »

D2DD5B3B-15F8-4C38-8035-AA2F692FEA3C

ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல் – 7

பார்த்த அனிவர்த் அவமானமாக உணர்ந்தான். இவனை விட நான் எந்த வித்தில் குறைந்துவிட்டேன். என் அழகு அந்தஸத்தில் கால்வாசி கூட இல்லை. என்னை நிராகரிப்பதா… என்ன தான் காதல் என்றாலும் தன்னை இப்படி ஒருத்தனுக்காக நிராகரிப்பதா..என கோபமே அதிகரித்தது.

கங்காவால் இதை எல்லாம் பார்க்க முடியவில்லை. தன் மகனை சம்மதிக்க வைக்கப பட்டபாடு… எவ்வளவு போராடி இவ்வளவு தூரம் கொண்டு வந்தார். இனி மறுபடியும் முதலில் இருந்தா.. என ஆயாசமாக இருந்தது. இனி இதற்கு பிறகு மகனின் செயல் எப்படி இருக்குமோ.. மகனின் கல்யாணம் வாழ்நாள் கனவாகவே ஆகிவிடுமோ…நினைக்கையில் உண்மையாகவே நெஞ்சுவலி வருவது போல இருந்தது.

ரெங்கு “சாரே… நீங்க சொல்லுங்க.. என்ன செய்யனும்..”

என்ன தான் நேர்மையாக தொழில் செய்தாலும் ஒருவன் தொழிலில் வளர்ந்து வருகிறான் என்றால் அவன் வளர வளர எதிரிகளும் அதிகரிக்கவே செய்கிறார்கள். எதிரிகளை சரிகட்ட.. பணம்.. அரசியல் செல்வாக்கு..சில சமயம் இது போன்ற அடியாட்களின் உதவியும் தேவைப்படுகிறது.

ரெங்கு இந்த மாதிரியான ஆள் தான்.ஆனால் கேட்பவர்களுக்கு அவர்கள் சொல்லும் ஆட்களை தூக்கி வந்து இரண்டு தட்டு தட்டி மிரட்டி அனுப்பிவிடுவான். அதற்கான கூலி வாங்கி கொள்வான். அவசியமின்றி வேற எந்த அடிதடிக்கும் செல்லமாட்டான். அப்படிபட்ட பழக்கம் தான் அனிவர்த்துக்கு ரெங்கு…

அவர்களை அனுப்பி விடு என கை அசைத்தான். அவர்களை அழைத்து வந்ததது போலவே.. அழைத்து சென்றுவிட்டான் ரெங்கு…

அசோக்கிடம்”இங்கு எல்லாம் செட்டில் பண்ணிட்டு வா..”

“ப்பா.. போகலாம்….” என பெற்றவர்களை அழைத்துக் கொண்டு கிளம்பிவிட்டான். வீடு வந்தவன் எதுவும் பேசாமல் தன் அறைக்கு சென்று கதவடைத்துக் கொண்டான்.

கங்கா அயர்ந்து போய் சோபாவில் பொத்தென அமர்ந்தார். கங்கா முகத்தை பார்த்ததும சிதம்பரம் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து கங்காவின் கையை தட்டி கொடுத்து…

“கங்காம்மா… கவலைப்பட்டு உடம்ப கெடுத்துக்காத.. விடு பார்த்துக்கலாம்..”

“இவனுக்கு ஒரு கல்யாணம் பண்ணி பேரன் பேத்திகள பார்க்க ஆசைப்பட்டேன்.. அது ஒரு தப்பா.. எனக்கு அந்த கொடுப்பினை இல்லையா… நான் வச்சிருக்கறது ஒரு பையன் அவனுக்கு கல்யாணம் பண்ண எவ்வளவு போராட வேண்டி இருக்கு.. இனி இவன்கிட்ட இதைப் பத்தி பேசவே முடியாதே.. மறுபடியும் இவன் பார்ட்டி..பொண்ணுங்கனு ஆரம்ப்பிச்சிடுவானே.. எனக்கு நினைச்சாலே நெஞ்சுவலிக்கற மாதிரி இருக்கு..” என சொன்னவர் அழுக ஆரம்பித்து விட..

சிதம்பரம் தனது தோளில் சாய்த்து தட்டி கொடுக்க… கங்கா அழுகை நின்றதே தவிர.. மனம் நிலை கொள்ளவில்லை.

அனிவர்த் தனது அறையில் புலியாக உறுமிக் கொண்டு இருந்தான். ஒரு நாள் உறவுக்கு வரும் பெண்களே அழகாக நளினமாக இருப்பார்கள். வாழ்நாள் உறவாக வரும் பெண் அழகாக இல்லை என்றாலும் பார்க்கும் அளவிற்காகவது ஒரு பெண்ணை பார்த்திருக்கலாம்.அதை விட அழகு படிப்பு அந்தஸது எதிலும் தனக்கு ஒரு சதவீதம் கூட பொருந்தாத் ஒருவனுக்காக தன்னை நிராகரித்ததை தான் தாங்கிக் கொள்ள முடிவில்லை அனிவர்த்தால்… எனக்கா இப்படி… இதை போல ஒரு அவமானம் எதுவும் இல்லை. எல்லாம் இவர்களால் தான்.. நான் தான் வேண்டாம்னு சொன்னனே… கேட்டாங்களா.. இனி கல்யாணம் கருமாதினு பேசட்டும் இருக்குது…என கோபம் முழுவதும் தன் தாயின் மேல் திரும்பியது.

அனிவர்த்துக்கு ஒன்று தெரியவில்லை… புரியவில்லை..எல்லா பெண்களும் அழகுக்கும் பணத்திற்கும் மயங்கமாட்டார்கள். மதிப்பு கொடுக்கமாட்டார்கள்..

அந்த பெண்ணின் தகப்பன் தான் வசதி வாய்ப்பிற்கு ஆசைப்பட்டாரே தவிர.. அந்த பெண் தன்னை காதலிப்பவனே வாழ்க்கை துணையாக வரவேண்டும் விருப்பம் கொண்டாள்.

அதன் பிறகு அனிவர்த் தனது அம்மாவிடம் பேசுவதை நிறுத்திக் கொண்டான். ஏற்கனவே பேச்சு குறைவு தான் இப்போது சுத்தமாக பேசுவதில்லை. எதுனாலும் சிதம்பரத்திடம் மட்டுமே அவனின் பேச்சு இருக்க… கங்காவிற்கு மகனின் வாழ்க்கையை நினைத்து மனதளவில் ரொம்ப காயப்பட்டு இருக்க.. அனிவர்த்தும் பேசாமல் இருக்க… பெரிய மன உளைச்சலுக்கு ஆளானார்.

அனிவர்த்திடமும் பெரிய மாற்றம்… ஆபிஸ் வீடு என தன் வட்டத்தை சுருக்கி கொண்டான். வீக் எண்ட் கிளப் பார்ட்டி டேட்டிங் என எல்லாத்தையும் விட்டுட்டான்.. விட்டுட்டான் என்ன.. அதில் எல்லாம் ஆர்வம் போய்விட்டது தொழிலை தவிர.. எதிலும் ஒரு பிடிப்பு என்பதே இல்லாமல் போய்விட்டது. வார விடுமுறை நாட்களிலும் வீட்டிலேயே இருந்தான்.

மகனின் மாற்றம் சிதம்பரத்திற்கு நம்பிக்கையை கொடுத்தது. ஆனால் கங்காவிற்கோ மகனுக்கு வாழ்க்கை மேல் பிடிப்பு இல்லாமல் இப்படியே தனித்து நின்றுவிடுவானோ.. என பயந்தார்.

சிதம்பரம் தனது நம்பிக்கையை சொல்ல… கங்காவிற்கு அந்த நம்பிக்கை எல்லாம் இல்லை.. அதை சிதம்பரத்திடம் சொல்லி அவர் நம்பிக்கையை குலைக்க விருப்பாமல் தனக்குள்ளேயே வைத்துக் கொண்டார்.

ஒருநாள் மாலை சிதம்பரமும் கங்காவும் டிவி பார்த்து கொண்டிருந்தனர்.ஆபிஸில் இருந்து வந்த அனிவர்த தனது தந்தையிடம் இரண்டாயிரம் தாள்கள் அடங்கிய சில கட்டு பணத்தை கொடுத்தவன்…

“ப்பா.. இதுல ஒரு கோடி இருக்கு.. அந்த ப்ளாட்ட வித்துட்டேன்.. இந்தாங்க.. நீங்க பார்த்து எதுனாலும் செஞ்சுக்குங்க…” என சொல்லி விட்டு தனது அறைக்கு சென்றுவிட்டான்.

ஒரு ஞாயிறு அன்று தனக்கு சில உடைகள் எடுக்க வேண்டும் என தந்தையிடம் சொல்லிக் கொண்டு கிளம்பினான். தான் வழக்கமாக எடுக்கும் ப்ராண்டட் ஷோரும் சென்று தனக்கு தேவையானதை வாங்கி கொண்டு வெளியில் வந்தவன் ஐஸ்கிரீம் பார்லரை பார்த்தவுடன்.. அதனுள் நுழைந்தான். தனக்கு ஒரு கேசர்பிஸ்தா ஐஸ்கிரீம் ஆர்டர் சொல்லிவிட்டு அமர்ந்திருந்தான்.

“மாமா.. யூ ஆர் சீட்டிங் மீ..”

மழலையின் குரலை கேட்டதும் ஷாஷிகா என தெரிந்து கொண்டவன்.. தனக்கு எதிரில் இருந்த டேபிளில் பார்க்க… அங்கு ஷாஷிகா ஒரு இளைஞனிடம் சண்டையிட்டு கொண்டு இருந்தாள்.

“நோ.. நோ.. பேபி..”

“மாமா..மா..ஆ..”

“ஓகே.. ஷாஷிகா.. ஓகே..”

“நீ எனக்கு பைவ் ஐஸ்கிரீம் வாங்கி தரேனு சொன்னல்ல.. இப்ப டூ ஐஸ்கிரீம் தான் வாங்கி தந்திருக்க.. இரு.. இரு.. உன்ன பாட்டிகிட்டயே மாட்டிவிடறேன்.. நீ தக்சாவ பார்த்து கண்ணடிச்சில்ல… அத பாட்டிகிட்ட சொல்லாம இருக்க.. பைவ் ஐஸ்கிரீம் வாங்கி தரேனு சொல்லி இப்ப டூ தான் வாங்கி கொடுக்கற…” என விரல் நீட்டி மிரட்டிக் கொண்டு இருந்தாள்.

ஷாஷிகாவின் உடல்மொழியும் வாய்மொழியும் அப்படி ஒரு அழகோவியமாக இருந்தது. அனிவர்த்தின் மனதை மணக்கச் செய்தது.

“ஷாஷி.. ரிமைனிங் ஐஸ்கிரீமை நெக்ஸ்ட் வீக் வாங்கி தரேன்.. கோல்ட் வந்திடும்… குட்டில்ல.. செல்லம்ல்ல.. பாட்டிகிட்ட சொல்லகூடாது. ப்ராமிஸா வாங்கி தரேன் ப்ளீஸ் “என கெஞ்ச…

“ஓக்கே.. ஓகே.. பட் சீட்டிங் பண்ணனும் நினைச்ச.. பாட்டிகிட்ட சொல்லிடுவேன்..” என மீண்டும் மிரட்டினாள்.

“சரி வா போகலாம்..” என அவன் ஷாஷிகாவை அழைத்து கொண்டு செல்ல.. எங்கே ஷாஷிகாவோடு பேச முடியாமல் போய் விடுமோ என… அனிவர்த் வேகமாக “ஷாஷிகா..”என அழைத்தான்.

திரும்பி பார்த்த ஷாஷிகா.. அனிவர்த்தை பார்த்ததும் முகம் எல்லாம் பூவாக மலர.. தன் மாமனின் கையை உதறிக் கொண்டு அனிவர்த்திடம் ஓடி வந்தாள்.

“ஹாய் அங்கிள்..”

“ஹாய் ஷாஷிகா..”

“ஐஸ்கிரீம் சாப்பிட வந்திங்களா..”

“ம்ம்ம்..”

அப்போது தான் தனக்கு வந்த தான் சாப்பிடாமல் இருந்த ஐஸ்கீரீமை காட்டி “ம்ம்ம் சாப்பிடறியா…” என்றான்.

கேசர்பிஸ்தா ஐஸ்கிரீம்… நல்லா குங்கும்ப்பூ பாதாம் பிஸ்தா பருப்பு பன்னீர்ரோஜா இதழ்கள் எல்லாம் மேலே அழகாக டாப்பிங்ஸ் செய்யப்பட்டு இருந்ததை பார்க்க ஷாஷிகா நாக்கை சுழட்டி சப்பு கொட்டினாள் குழந்தை.

அவள் செயலில் வசீகரிக்கப்பட்ட அனிவர்த் தன் உள்ளங்கையில் வைத்து நீட்ட… மறுப்பாக தலை அசைத்தாள் இளையாட்டி..

ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல் – 7 Read More »

DF0F036B-6FE5-441C-ACEF-227CFE1F0C28

ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல் – 5

அனிவர்த் தன் வாக்கின் மூலம் பெற்றவர்களின் மன சஞ்சலத்தை போக்கி சந்தோஷத்தை மீட்டு கொடுத்துவிட்டான்.கொஞ்சநேரம் அன்னையோடு சந்தோஷமாக பேசிக் கொண்டு இருந்தவன் மருத்துவமனையில் கங்காவிற்கான பத்திய உணவு வரவும் தானே அவருக்கு ஊட்டிவிட்டான். சாப்பாடு பிடிக்காமல் கங்கா முகத்தை சுழித்த போதும் கட்டாயப்படுத்தி கொடுத்தான்.கங்காவின் முகத்தை பார்க்க.. பார்க்க சிதம்பரத்திற்கு சிரிக்காமல் இருக்க முடியவில்லை.

கங்கா கண்களால் மகனை காண்பித்து அமைதியாக இருங்க என எச்சரித்துக கொண்டு இருந்தார். அனிவர்த் இரண்டு நாட்களாக ஆபீஸ் செல்லாததால் போய் விட்டு மாலை வருவதாக சொல்லி கிளம்பிவிட்டான்.

அவன் கிளம்பியதும் கங்கா..”ஷ்ஷப்பா.. இந்த பத்திய சாப்பாடு எல்லாம் கொடுமை.. எனக்கு மட்டன் பிரியாணி டிரைவரை விட்டு வாங்கி வர சொல்லுங்க..”என்றார் எழுந்து படுக்கையில் கால்களை நீட்டி அமர்ந்து கொண்டு..

மட்டன் பிரியாணி வாங்கி வரவும்.. அதை அவசர அவசரமாக பிரித்து வாயில் அடைத்து் கொண்டே..

“அந்த ஐசியூவுல உப்பு இல்லாத கஞ்சிய கொடுத்து அந்த நர்ஸ் புள்ள குடிங்க குடிங்கனு உசிர வாங்கிட்டா.. ரூம்கு வந்த பிறகாவது இட்லியும் குடல்கறியும் வாங்கி சாப்பிடலாம்னா.. உங்க மகன் பக்கத்திலேயே உட்கார்ந்து கிட்டு சென்டிமென்ட்டா பேசிக் கொல்றான். நானே உடம்பு சரியில்லாத மாதிரி நடிக்க எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டேன் தெரியுமா.. நடிப்பு தானேனு இல்லாம உங்க ப்ரண்ட் அந்த டாக்டரு சும்மா நடிப்புக்கு ஊசி குத்த சொன்னா.. நிசமாலுமே குத்தி வச்சிட்டாரு.. எனக்கு ஒரு மருமகள கொண்டு வரதுக்குள்ள.. நான் என்ன எல்லாம் பாடுபட வேண்டி இருக்கு..” சாப்பிட்டு கொண்டே பேச புரையேறி இருமி கண் எல்லாம் கலங்கிவிட்டது.

சிதம்பரம் தண்ணீர் ஊற்றி கொடுப்பதற்குள் ஷாஷிகா ஓடி வந்து பெட்ல ஏறி மண்டியிட்டு அமர்ந்து தலையை தட்டி கொடுக்க.. யார் இந்த சிறுமி.. எங்கிருந்து வந்தாள்.. என இருவரும் பார்த்தனர்.

“சாப்பிடும் போது பேசக்கூடாது என உங்களுக்கு யாரும் சொல்லி தரலையா..” விழி மலர்த்தி தலையை ஆட்டி ஆட்டி பேச… அவளின் சுருள்முடி முன் நெற்றியை மறைக்க.. அழகாக தலையை சிலுப்பி அதை ஒதுக்கி விட்டு கொண்டாள்.

வெள்ளையில் இளஞ்சிவப்பு கரை கட்டிய ரோஜாப்பூ இருக்குமே அது போல நல்ல பால்வண்ணத்தில் தோலின் நிறமிருக்க… கண் இமை,கன்னக்கதுப்பு, மூக்கு நுனி. உதடு, கைகால் விரல்கள் எல்லாம் இளஞ்சிவப்பு நிறத்தில் இருக்க.. அதற்கு எல்லாம் மகுடம் வைத்தாற் போல அடர்த்தியான சுருள் சுருளான கேசம்…

தீடீரென ஒரு குழந்தை வந்து பேசவும்… கங்காவும் சிதம்பரமும் அதன் அழகிலும் அழுத்தம் திருத்தமான பேச்சிலும் தங்களை மறந்து பார்த்தபடியே இருந்தனர்.

“அச்சோ… நீங்க பேஷன்ட் தான.. உடம்பு நல்லா இல்லைனா நான்வெஜ் சாப்பிடகூடாது தெரியாதா..” கையை ஆட்டி பேச…

இளையாளின் கேள்வியில் கங்கா திரு திருவென முழிக்க… சிதம்பரம் நன்றாக வாய்விட்டு சிரி்த்துவிட்டார்.

வாய் மேல் தன் சுட்டுவிரலை வைத்து “ஷ்ஷ்.. இது ஹாஸ்பிட்டல் இங்கு சைலண்ட்டா இருக்கனும்.. டோன்ட் சவுட்..” என கிசுகிசுப்பான குரலில் சொல்ல.. சொக்கி தான் போயினர் பெரியவர்கள் இருவரும்…

“ஐயோ..” என தனது உள்ளங்கையால் உச்சஞ்தலையில் தட்டி கொண்டவள்..

“பாட்டி தேடுவாங்க.. பை..” என சொல்லி அந்த அழகு புயல் அவர்களை கரை கடந்து சென்றது.

இருவருக்கும் இனிமையான பொழுது அது.. பேச்சற்று அந்த இனிமையில் கரைந்து கொண்டு இருந்தனர்.

நர்ஸ் வரவும் தான் அதில் இருந்து மீண்டனர். நர்ஸ் ஒரு இன்செக்‌ஷன் போட்டு விட்டு செல்ல..

“நடிப்ப நிஜமாக்க பார்க்காரு…. உங்க ப்ரண்டுகிட்ட சொல்லி வைங்க… பில் எவ்வளவு வேணும்னாலும் கட்டிடலாம்.. இப்படி சதக் சதக்குனு குத்த வேணாம்.. சொல்லுங்க..” என்றார் முகத்தை சுழித்தபடி…

“செய்வன திருந்த செய் என பழமொழி இருக்குல்ல.. உன் மகன் படுபுத்திசாலி. உன் தில்லாலங்கடி எல்லாம் உம் மகனுக்கு தெரிஞ்சுது.. அவன் கல்யாணம் நமக்கு கனவாவே போயிடும். அத முதல்ல புரிஞ்சுக்கோ..”

கணவனின் பேச்சில் உள்ள உண்மை உரைக்க அமைதியாகவே தலை அசைத்தார்.

சிதம்பரம் தண்ணீர் ஊற்றி கொடுப்பதற்குள் ஷாஷிகா ஓடி வந்து பெட்ல ஏறி மண்டியிட்டு அமர்ந்து தலையை தட்டி கொடுக்க.. யார் இந்த சிறுமி.. எங்கிருந்து வந்தாள்.. என இருவரும் பார்த்தனர்.

“சாப்பிடும் போது பேசக்கூடாது என உங்களுக்கு யாரும் சொல்லி தரலையா..” விழி மலர்த்தி தலையை ஆட்டி ஆட்டி பேச… அவளின் சுருள்முடி முன் நெற்றியை மறைக்க.. அழகாக தலையை சிலுப்பி அதை ஒதுக்கி விட்டு கொண்டாள்.

வெள்ளையில் இளஞ்சிவப்பு கரை கட்டிய ரோஜாப்பூ இருக்குமே அது போல நல்ல பால்வண்ணத்தில் தோலின் நிறமிருக்க… கண் இமை,கன்னக்கதுப்பு, மூக்கு நுனி. உதடு, கைகால் விரல்கள் எல்லாம் இளஞ்சிவப்பு நிறத்தில் இருக்க.. அதற்கு எல்லாம் மகுடம் வைத்தாற் போல அடர்த்தியான சுருள் சுருளான கேசம்…

தீடீரென ஒரு குழந்தை வந்து பேசவும்… கங்காவும் சிதம்பரமும் அதன் அழகிலும் அழுத்தம் திருத்தமான பேச்சிலும் தங்களை மறந்து பார்த்தபடியே இருந்தனர்.

“அச்சோ… நீங்க பேஷன்ட் தான.. உடம்பு நல்லா இல்லைனா நான்வெஜ் சாப்பிடகூடாது தெரியாதா..” கையை ஆட்டி பேச…

இளையாளின் கேள்வியில் கங்கா திரு திருவென முழிக்க… சிதம்பரம் நன்றாக வாய்விட்டு சிரி்த்துவிட்டார்.

வாய் மேல் தன் சுட்டுவிரலை வைத்து “ஷ்ஷ்.. இது ஹாஸ்பிட்டல் இங்கு சைலண்ட்டா இருக்கனும்.. டோன்ட் சவுட்..” என கிசுகிசுப்பான குரலில் சொல்ல.. சொக்கி தான் போயினர் பெரியவர்கள் இருவரும்…

“ஐயோ..” என தனது உள்ளங்கையால் உச்சஞ்தலையில் தட்டி கொண்டவள்..

“பாட்டி தேடுவாங்க.. பை..” என சொல்லி அந்த அழகு புயல் அவர்களை கரை கடந்து சென்றது.

இருவருக்கும் இனிமையான பொழுது அது.. பேச்சற்று அந்த இனிமையில் கரைந்து கொண்டு இருந்தனர்.

நர்ஸ் வரவும் தான் அதில் இருந்து மீண்டனர். நர்ஸ் ஒரு இன்செக்‌ஷன் போட்டு விட்டு செல்ல..

“நடிப்ப நிஜமாக்க பார்க்காரு…. உங்க ப்ரண்டுகிட்ட சொல்லி வைங்க… பில் எவ்வளவு வேணும்னாலும் கட்டிடலாம்.. இப்படி சதக் சதக்குனு குத்த வேணாம்.. சொல்லுங்க..” என்றார் முகத்தை சுழித்தபடி…

“செய்வன திருந்த செய் என பழமொழி இருக்குல்ல.. உன் மகன் படுபுத்திசாலி. உன் தில்லாலங்கடி எல்லாம் உம் மகனுக்கு தெரிஞ்சுது.. அவன் கல்யாணம் நமக்கு கனவாவே போயிடும். அத முதல்ல புரிஞ்சுக்கோ..”

கணவனின் பேச்சில் உள்ள உண்மை உரைக்க அமைதியாகவே தலை அசைத்தார்.

சிதம்பரத்திற்கு கங்காவிடம் வம்பு செய்யும் எண்ணம் தோன்ற…

“கங்காம்மா… உன் உடம்புல ஏகப்பட்ட கம்ப்ளைன்ட்… அதான் ஒரு சர்வீஸ் பண்ணிடுடானு என் நண்பன்கிட்ட சொன்னேன்.. அதான் புல் சர்வீஸ் பண்றான் போல…” என சிரிக்காமல் சொல்ல..

“என்னது… சர்வீஸா.. நான் என்ன உங்க வண்டியா.. சர்வீஸ் விட..”என கோபமாக கேட்க..

“என் வாழ்க்கை ஓட உதவியா இருக்கற வண்டியே நீ தானே…”என கிண்டலடிக்க…

கங்கா தலையணையை தூக்கி சிதம்பரத்தை நோக்கை வீச… அந்த சமயம் பார்த்து அனிவர்த் உள்ளே வந்தான்.

அனிவர்த்தை பார்த்தும் கங்கா ஆடு திருடிய திருடனாய் முழித்தார். அனிவர்த்தின் முகத்தை பார்க்க.. அவன் முகமோ கோபத்தில்…

“ம்மா.. நீங்க பண்றது எல்லாம் சரியில்ல.. என்ன முழிக்கறிங்க.. எனக்கு தெரிஞ்சு போச்சுனா…” என சத்தம் போட…

ஐய்யய்யோ… கண்டுபிடிச்சிட்டானா.. என பயத்துடன் பார்க்க…

“உங்க உடம்பு இருக்கற இந்த கண்டீசன்ல கூட.. நீங்க அடங்கவே மாட்டிங்களா… சின்ன புள்ளையாட்டம் சேட்டை பண்ணாம தூங்குங்க..” என அனிவர்த் திட்ட..

சிறுபுள்ளை போல உதட்டை பிதுக்கி முகத்தை திருப்பிக் கொண்டு படுத்து கண்களை இறுக்க மூடிக் கொண்டார். தந்தையிடம் டாக்டரை பார்த்து விட்டு வருவதாக சொல்லி அனிவர்த் சென்று விட… அவன் சென்றதும் கண்களு திறந்த கங்கா…

“என்னால இவன சமாளிக்க முடியல.. நாம இன்னைக்கே வீட்டுக்கு போகலாம்.. உங்க ப்ரண்ட்டுகிட்ட கேளுங்க..”

“ஏம்மா.. உன் நடிப்புல ஒரு லாஜிக் வேணாமா.. ஹார்ட் அட்டாக் வந்த பேசன்ட.. குறைந்தது இரண்டு நாளாவது ஐசியூவுல இருக்கனும்.. நீ அடமா அங்க இருக்கமாட்டேன். மானிட்டர் ஆக்சிஜன் சிலிண்டர் எல்லாம் பார்த்தா பயம் இருக்குனு ரூம்கு வந்துட்டா…இங்கயாவது இரண்டு நாள இருக்காம..உடனே கிளம்பனும்னு சொல்லி எங்க அப்பன் குதிருக்குள்ள இல்லனு நீயே காட்டிக் கொடுத்துடுவ போல… இப்ப தான் உன் மகன் கல்யாணத்துக்கு சரி சொல்லி இருக்கான்..பாரத்துக்க… பத்திரம்..”

“சரி.. சரி.. அதையே சொல்லி மிரட்டாதிங்க.. நைட்டுக்கு பரோட்டாவும் மட்டன் சால்னாவும் வாங்கிடுங்க…”

“ஏம்மா டாக்டருக்கு தெரிஞ்சுது அவ்வளவு தான்….. மூனு வேளையும் நான்வெஜ் சாப்பிட்ட.. உன் நடிப்பு நிஜமாக சான்ஸஸ் உண்டு.. அதையும் பார்த்துக்கோ..”என்றுவிட்டு அப்பாவியாக முகத்தை வைத்துக் கொண்டார்.

“வாழை பழத்தில் ஊசிய ஏத்தற மாதிரி பேசிட்டு.. அப்பாவி போல பாவ்லா காட்ட வேண்டியது..” என சத்தமாகவே முணுமுணுத்தார். சிதம்பரம் காதில் வாங்காது போல செய்திதாளில் புதைந்து கொண்டார்.

ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல் – 5 Read More »

1D36D68A-326B-4B1E-B65E-88BF2529476E

ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல் – 4

இதற்கு முன்பும் மகன் வீடு வராமல் இருந்திருக்கிறான் தான். ஆனால் அதெல்லாம் வார இறுதி நாட்களில் தான். அதுவும் மேற்படிப்புக்காக ஜெர்மன் சென்று வந்த பிறகு தான்.. அதற்கு முன்பு எல்லாம் அனிவர்த் அம்மா பிள்ளை தான். இருவரும் நண்பர்கள் போல தான் இருப்பர்.

இப்படி வார நாட்களில் வராமல் இருக்கவும் கொஞ்சம் கவலை வந்தது தான். இருந்தாலும் எத்தனை நாளைக்கு பார்த்துவிடலாம் என அலட்சியமாக இருந்தார். இரண்டு நாட்கள் என்பது பதினைந்து நாட்களானது. கங்காவிற்கு பெரிதாக கவலை ஆட்கொண்டது.

அனிவர்த்தோ தனது ப்ளாட்டிற்கு வந்து பதினைந்து நாட்களாகியும் தன் அம்மா தன்னை அழைக்கவில்லையே என கோபத்தில் இருந்தான். இவன் வந்த மூன்றாம் நாள் சிதம்பரம் தான் அழைத்து என்ன.. எங்க இருக்கிறாய் என விவரம் கேட்டறிந்தவர் அதன் பின்பு அவரும் தொடர்பு கொள்ளவில்லை. கங்கா தான் வேண்டாம் என கண்டிப்புடன் சொல்லிவிட்டார்.

இதற்கு முன்பும் மகன் வீடு வராமல் இருந்திருக்கிறான் தான். ஆனால் அதெல்லாம் வார இறுதி நாட்களில் தான். அதுவும் மேற்படிப்புக்காக ஜெர்மன் சென்று வந்த பிறகு தான்.. அதற்கு முன்பு எல்லாம் அனிவர்த் அம்மா பிள்ளை தான். இருவரும் நண்பர்கள் போல தான் இருப்பர்.

இப்படி வார நாட்களில் வராமல் இருக்கவும் கொஞ்சம் கவலை வந்தது தான். இருந்தாலும் எத்தனை நாளைக்கு பார்த்துவிடலாம் என அலட்சியமாக இருந்தார். இரண்டு நாட்கள் என்பது பதினைந்து நாட்களானது. கங்காவிற்கு பெரிதாக கவலை ஆட்கொண்டது.

அனிவர்த்தோ தனது ப்ளாட்டிற்கு வந்து பதினைந்து நாட்களாகியும் தன் அம்மா தன்னை அழைக்கவில்லையே என கோபத்தில் இருந்தான். இவன் வந்த மூன்றாம் நாள் சிதம்பரம் தான் அழைத்து என்ன.. எங்க இருக்கிறாய் என விவரம் கேட்டறிந்தவர் அதன் பின்பு அவரும் தொடர்பு கொள்ளவில்லை. கங்கா தான் வேண்டாம் என கண்டிப்புடன் சொல்லிவிட்டார்.

வீட்டிற்கு போகாமல் இருந்தால் பயந்த போய் கல்யாணத்தை நிறுத்தி விடுவார்கள் என நினைத்திருக்க.. அவர்களின் அமைதி அவனின் கோபத்திற்கு தூபம் போட்டது போல் ஆனது. பெண் பார்த்து இருக்கிறார்கள் பாரு.. ஒரு முக லட்சணம் உண்டா.. கலரும் கறுப்பு.. குட்ட வாத்து மாதிரி படிக்காத பட்டிக்காடு போல…

இவங்க அழகு படிப்பு நாகரிகத்துல பாதியாவது இருக்கற மாதிரி பார்க்க கூடாது. சி். கே எண்டர்பிரைசஸ் எம்டிக்கு ஒய்பா இருக்கறதுக்கு ஒரு தகுதி வேணாமா.. இந்த மாதிரி பொண்ணை என்ஆபீஸ் ப்யூன் கூட மேரேஜ் பண்ணிக்க யோசிப்பான். ச்சே எனக்கு போய் இப்படி ஒரு பெண் லைப் பார்ட்னரா என கடுங் கோபம் கொண்டான்.

அவன் மேல் ஒரு பந்து வந்து விழுகவும் திடுக்கிட்டு சுற்றுபுறம் உணர்ந்து பந்தை கையில் எடுக்கவும்.. பந்தை வாங்க வந்தாள் ஷாஷிகா. அனிவர்த்தை பார்த்தும்…

“ஹாய் அங்கிள்” என அவனருகே அமர்ந்து கொண்டது.

அனிவர்த்துக்கும் ஷாஷிகாவை பார்த்தும் அவன் மனதில் இருந்த அழுத்தங்கள் எல்லாம் வடிந்து ஒரு புது உற்சாகம் தொற்றிக் கொள்ள…

“ஹேய்.. பேபிடால்..” என்றான்.

ஷாஷிகா அவனை பார்த்து முறைக்க.. அதை பார்க்க அனிவர்த்துக்கு அன்று அவள் சொன்னது நினைவில் வர…

“ஹே…சாரி சாரி ஷாஷிகா..” என தன்னை திருத்திக் கொள்ள..

“அஃது” விரலை நீட்டி எச்சரிப்பது போல மிரட்டினாள் குட்டி பொண்ணு..

அவளும் ஏதோ கேட்க இவனும் பதில் சொல்ல.. நெடுநேரம் குட்டி கைகளை ஆட்டி… கண்ணை உருட்டி….சலசலத்து கொண்டிருக்க.. இவனும் பதிலுக்கு வாயாடி கொண்டு இருந்தான். நடுவே அவளின் தோழர்கள் வந்து அழைத்த போது கூட.. செல்லாமல் நீங்க விளையாடுங்க.. என அனுப்பிவிட்டாள் பெண்.

மாலை மங்கும் நேரத்தில் “ஏய்… ஷாஷி வீட்டுக்கு போகலாம் வா..” என வந்து நின்றான் ஒரு சிறுவன்.

“இரு ரித்தீஷ் வரேன்.. இவன் என் கஷின் பிரதர் ரித்தீஷ்.. “

ரித்தீஷோ..”நீ இப்ப வரையா இல்லயா..” என மிரட்ட..

“சாரி அங்கிள்.. இவன் இப்படி தான் யார்கூடயும் பேசமாட்டான். சிடுசிடுனுனே இருப்பான்..” என ஷாஷிகா சொல்ல..

ரித்தீஷ் முறைக்க.. “பை அங்கிள்.” என சொல்லி விட்டு நிற்காமல் ஓடிவிட்டாள் குட்டி..

வந்த போது இருந்த மனநிலைக்கு நேர்மாறாக சந்தோஷமாக… உற்சாகமாக திரும்பி சென்றான்.

அனிவர்த் வீட்டிற்கு வராததில் கங்கா மனம் நிம்மதி இல்லாமல் தவித்தது. கங்காவிற்கு மட்டும் என்ன ஆசையா மகனிற்கு இப்படி ஒரு பெண்ணை மணமுடித்து வைக்க.. அழகாக இல்லைனாலும் படிப்பாவது இருக்க வேண்டும் என நினைத்தார் தான். ஆனால் திருமணத்திற்கு பிறகும் மகனின் வீக் என்ட் பழக்கம் தொடருமேயானால் படித்த பெண்ணாக இருந்தால் நியாயம் கேட்டு நின்றால் குடும்ப மானம் போகப் போவது உறதி.

அழகு இல்லைனாலும் படிக்காத வெகுளியான கணவனே கண் கண்டதெய்வம் என்ற பத்தாம் பசலி நாகரிகத்தில் ஊறிப் போன பெண் தான் தன் மகனுக்கு சரி. அப்போது தான் குடும்பம் உடையாது என கல்யாண தரகருக்கு பத்து மடங்கு கமிஷன் கொடுத்தது தான் நினைத்தது போல பெண் பார்த்து முடித்தார். கங்காவிற்கு மனதே ஆறவில்லை தான். தன் மகனின் அழகிற்கும் படிப்புக்கும் இணையாக பெண் பார்த்து கண் நிறைவாக மணமுடித்து… மனம் நிறைவாக வாழ்வதை பார்க்க ஆசை தான் ஆனால் என்ன செய்ய அப்படி பட்ட பெண் வீட்டிற்கு இவர் செல்லும் முன்பே மகனின் அருமை பெருமைகள் போய் நின்று விடுகிறதே…

இதை எல்லாம் நினைத்து கொண்டு தூக்கம் வராமல் படுத்திருந்தவருக்கு நடு இரவில் மாரடைப்பு வந்து விட சிதம்பரம் பதறி போனார். உடனே ஆம்புலன்ஸை வரவழைத்து கங்காவை அள்ளி போட்டு கொண்டு சென்றார்.

அனிவர்த்கு சிதம்பரம் அழைக்க.. அனிவர்த்தோ நல்ல உறக்கத்தில்…

ஷாஷிகாவோடு பேசியதில் மனதின் இறுக்கம் எல்லாம் தளர்ந்து மனம் இலகுவாகிட.. ரொம்ப நாள் கழித்து நிம்மதியான உறக்கம்..

சிதம்பரம் மகனுக்கு விடாமல் அழைக்க… ஒரு கட்டத்தில் போனை எடுத்தான் அனிவர்த் ஒரு வழியாக… நல்ல உறக்கத்தில் இருந்தவனுக்கு எங்கோ போன் மணி அடிப்பது போல இருக்க..
கண்களை கசக்கி கொண்டு எடுத்துப் பார்த்தான்.

அதில் தந்தையின் எண்ணை பார்த்ததும் பதறி போய் எடுத்துப் பேசினான். அவர் கூறிய செய்தில் அதிர்ந்து போய் அரக்கப் பறக்க காரை ஓட்டி கொண்டு வந்தவன் தன் அம்மாவை பார்த்ததும் மொத்தமாக உடைந்து போனான்.

தீவிர சிகிச்சை பிரிவில் கைகள் மூக்கில் நெஞ்சில் என நிறைய ஒயர்களோடு.. மயக்கத்தில் இருந்தார் கங்கா.. தன் தாயின் கைகளை பிடித்துக் கொண்டு கண்ணீர் விட்டான் அனிவர்த்..

எந்த உறவுக்கும் கட்டுப்படாதவர்கள் அம்மா என்ற உறவுக்கு கட்டுப்பட்டு தான் ஆகனும்…

அத்தனை ட்யூப் ஒயர்களுக்கு நடுவே தனது அம்மாவை பார்க்கவும் ஆடி போய்விட்டான் அனிவர்த். எப்பவும் அவன் அம்மாவை தான் அதிகம் தேடுவான். நடுவில் கொஞ்ச காலம் தேவை இல்லாத பழக்கவழக்கங்கள் அவனை தள்ளி நிறுத்தி இருந்தது. தன் கல்யாணம் தான் அவர்களை அதிகம் பாதிக்குது போல அம்மாவிற்காக அவர்கள் கைகாட்டும் பெண்ணை திருமணம் செய்து கொள்ளலாம் என அந்த நொடி முடிவு செய்தான்.

கங்கா கண் விழித்திருக்க காத்திருந்தனர். காலையில் ஒரு ஏழு மணி போல கண் விழித்தவரை பல டெஸட்கள் அப்சர்வேசன் என ஒரு நாள் வைத்திருந்து அடுத்த நாள் தீவிர சிகிச்சை பிரிவில் இருந்து அறைக்கு மாற்றப்பட்டார்.அறைக்கு மாற்றப்பட்டதும் தன்அம்மாவின் கையை பிடித்து கொண்டு…

“உங்க விருப்பப்படி கல்யாணம் பண்ணிக்கிறேன்” என கையை பிடித்து கண்களில் ஒத்திக் கொண்டு அழுதான். மகனி்ன் அழுகையை கண்டு கங்காவின் மனம் துடிக்க.. அவர் கண்களிலும் கண்ணீர் திரை.

“அனிவர்த் கல்யாணம் பண்ணினா நீ அந்த பொண்ணுக்கு உண்மையா இருக்கனும். உன்னோட வீக் எண்ட் பார்ட்டி எல்லாம் விட்டுடனும்”அதை சொல்லும் போதே அவர் முகத்தில் அவ்வளவு வேதனை..

அவரின் முகத்தையே பார்த்துகொண்டு இருந்தவனுக்கு அந்த வேதனை எல்லாம் தன்னாலே தான். அவனுக்கு தெரிந்து அவன் அன்னை என்றும் கவலையாகவோ வருத்தப்பட்டோ பார்த்ததில்லை. எப்பவும் சிரிப்புடன் கலகலப்பான டைப் தான்.எதற்கும் பெரிதாக அலட்டி கொள்ள மாட்டார்.

கங்கா சிதம்பரத்தை கல்யாணம் செய்யும் போது சிதம்பரம் வருவாய் கோட்டாட்சியர் அலுவலகத்தில் சாதாரண கிளார்க்காக தான் இருந்தார். குரூப் தேர்வுகள் எழுதியும் சர்வீஸ் அடிப்பையிலும் தாசிலதார், சப் கலெக்டர் என பதவி உயர்வு பெற்று ரிடையர் ஆகிவிட்டார். இருவருக்கும் கூடப் பிறந்தவரகள் யாரும் கிடையாது. ஒன்றுவிட்ட சொந்தங்கள மட்டுமே.. இருவருக்குமே பூர்வீக சொத்துக்கள் சில இருந்தது. அனிவர்த் பிறந்த சில வருடங்களிலேயே இவர்களின் பெற்றவர்களும் அடுத்தடுத்து இறந்து விட.. கங்காவிற்கு உறவுகளாலோ வருமானத்திலோ எந்த பிக்கல் பிடுங்கல் இல்லை.

கங்காவின் ஒரே கவலை.. அனிவர்த் தங்களை போலவே ஒற்றை பிள்ளையாக போய் விட்டது தான். எப்பவும் கங்கா எதற்காகவும் கவலை பட்டதில்லை. அப்படிபட்டவரை அனிவர்த் தன் செயலால் வருத்தி கொண்டு இருந்தான்.

அனிவர்த் தன் தாயின் கைகளின் மேல் தனது கைகளை வைத்து…

“இந்த பதினைந்து நாட்களில் ப்ளாட்டில் தனியாக தான் இருந்தேன். பப் கூட போகல.. யாரையும் வீட்டிக்கு வரவைக்கல.. இனியும் இப்ப எப்படி இருக்கேனோ அப்படி தான்..” என்றான் சின்ன குரலில்… பெற்றோரை பார்க்க இயலாமல் தலையை குனிந்து கொண்டான்.

மகனை பார்க்க பார்க்க… பெற்றவர்கள் இருவருக்கும் மனது துடித்தது. சிதம்பரம் மகனின் தோளில் தட்டி கொடுக்க… அவரின் கையை பிடித்து புறங்கையில் முத்தம் கொடுத்தான். அவனின் இந்த பழக்கங்கள் பிடிக்காத போதும் கங்கா தான் அவ்வப்போது பிடிக்கவில்லை என எதிர்ப்பை காட்டுவாரே தவிர செய்யாதே என கண்டித்தது இல்லை.. அதிலும் சிதம்பரம் அந்த எதிர்ப்பை கூட காட்டியது இல்லை.

சிதம்பரத்தை பொறுத்த வரை மகன் புத்திசாலி படிப்பு தொழில் எல்லாம் சுய முயற்சியில் ஏற்படுத்திக் கொண்டான். அவன் தப்பு என உணர்ந்து விட்டால் அதை செய்யமாட்டேன். உணரும் காலத்திற்காக தான் அமைதியாக இருந்தார்.

அவனுக்கு தெரியவில்லை அழகு படிப்பு இதை எல்லாம் விட பெண்ணை பெற்றவர்களுக்கு பையனின் நல்ல ஒழுக்கம் பழக்க வழக்கங்கள் தான் முன் வந்து நிற்கும என்று..

ஆபீஸ் சென்று வந்த பின்னால் ப்ளாட்டில் தனிமை இவனுக்கு ஒரு வித எரிச்சலை தான் கொடுத்தது. இங்கு வந்த பின்பு பப்பிற்கு சென்றவனுக்கு ஏனோ மனதில் இருந்த அழுத்தம் பெண்கள் துணையையும் நாட அனுமதிக்கவில்லை. அதற்கு அடுத்த வாரம் பப்பிற்கு போக கூட ஏனோ பிடிக்கவில்லை. வீட்டிலேயே இருக்க முடியாமல் சற்று காலார நடக்கலாம் என நினைத்தவன்… தனது ப்ளாட்டுல் இருந்து கிளம்பி கால் போன போக்கில் நடக்க.. வழியில் ஒரு பார்க் தென்பட உள்ளே சென்று அங்கு உள்ள கல் பெஞ்சில் அமர்ந்து தன்னை மறந்து ஏதோ யோசனையில் இருந்தான்.. ஏதோ யோசனை என்ன.. தன் திருமணத்தை நிறுத்தும் யோசனை தான்..

ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல் – 4 Read More »

C1D6F803-2A1B-417F-924C-532BB0E3F042

ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல் – 3

3 -ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல்

தனது ப்ளாட்டிற்கு செல்லப் பிடிக்காமல் வீட்டிற்கு சென்றான்.இவன் போன நேரம் சிதம்பரமும் கங்காவும் சாப்பிட்டு கொண்டு இருந்தனர். கங்கா தான் இவனை முதலில் கவனித்தார்.
தனது தட்டில்இருந்த மட்டன் பிரியாணியை படுமும்மரமாக சாப்பிட்டு கொண்டு இருந்த சிதம்பரத்திடம்…

“ஏங்க மழை வருதானு பாருங்க..” என்றார் கங்கா.

அப்போதும் மகனை கவனிக்கவில்லை சிதம்பரம்.

“ஏன் கங்கா வெளியே துணி காயப் போட்டு இருக்கறியா..வள்ளிய விட்டு எடுக்க சொல்லு..”

“ம்ம்ம.. நீங்க மழைல கரைஞ்சிடுவிங்களானு செக் பண்ணனும்”என்றார் கடுப்புடன்..

“என்னது..” கங்காவை பார்க்க…

கங்கா இவரை கண்டு கொள்ளாமல் “அனிவர்த்… இன்னைக்கு சன்டே மறந்துட்டு வீட்டுக்கு வந்துட்டியா.. அச்சச்சோ..” என நக்கலாக கேட்க…

அனிவர்த் கடுப்பாகி தனது அம்மாவை பார்த்து முறைத்தவாறு..

“தெரிஞ்சு தான் வந்துருக்கேன்… ஏன் இந்த வீட்டுக்கு நினைச்ச நேரம் வர எனக்கு உரிமையில்லயா…”

“அப்போ உன்னோட உருப்படாத பழக்கவழக்கத்தை எல்லாம் விட்டு ஒழிச்சிட்டியா.. அப்ப பொண்ணு பார்க்கவா..” என்றார்.

கங்காவிற்கு தெரியும் தன் மகன் பிடிவாதக்கரன். அப்படி எல்லாம் உடனே மாறி விடமாட்டான்என…

“எப்ப பாரு இதே பேச்சு தானா… எனக்கு மேரேஜ் பண்ணி வச்சு ஒருத்தி வந்து என் தலைல ஏறி உட்கார்ந்து என்னை ஆட்டி படைக்கனும்… அத பார்த்து ரசிக்கனும் உங்களுக்கு அதானே..”

“ஆமாம்டா மகனே… வர வர லைப் திங்க தூங்கனு ரொம்ப போரிங்கா போகுது.. உங்கப்பாவும் என் கூட சண்ட போடமாட்டேங்கறாரு.. நான் எது பேசினாலும் வாயை கப்னு மூடிக்கிறாரு.. இப்ப நீ கல்யாணம் பண்ணிகிட்டேனு வை..பகல்ல உன் பொண்டாட்டி கூட சண்ட போடுவேன். அப்படியே ஜாலியா பொழுது போயிடும். இராத்திரி நீ வந்ததும் உன் பொண்டாட்டி என்னை பத்தி புகார் வாசிப்பா.. நானும் என் மருமகளும் உனக்கு நாட்டாமை பதவி எல்லாம் கொடுப்போம். நீயும் பஞ்சாயத்து பேச.. அப்படியே நைட் சாப்பாட்டு நேரம் வந்திடும். சாப்பிட்டு நிம்மதியா தூங்கிடுவேன்..” என கங்கா சிரிக்காமல் பேச…

சிதம்பரத்தால் சிரிப்பை அடக்க முடியாமல் திணறினார். ஏற்கனவே கங்காவின் பேச்சால் அனிவர்த் கடுங்கோபத்தில் இருக்க.. தானும் சிரித்தால் சிவபெருமானைப் போல நெற்றிகண்ணை திறந்து பஸ்பமாக்கிடுவான் என உதடுகளை மடித்து சிரிப்பை அடக்க முடியாமல் தலையை குனிந்து கொண்டார்.

“உங்களுக்கு பொழுது போக… எனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சு… என்னை நிம்மதி இல்லாம பண்ணனும் அப்படி தான..” என்று கத்த…

“அது அப்படி இல்லடா மகனே..”

“கங்கா..போதும் அவன் சாப்பிட்டானா என்னனு தெரியல..அதப்பாரு முதல்ல..” சிதம்பரம் அப்போதைக்கு மகனையும் மனைவியையும் விலக்கிவிட்டார்.அப்போதைக்கு அமைதியாகிவிட்டார் கங்கா. ஆனால் அதற்காக எப்போதும் அமைதியாகவா இருப்பார். தனக்கு ஒரு மருமகளை கொண்டு வராமல் ஓய்வதில்லை என உறுதியாக இருந்தார்.

ஒரு வாரம் பிரச்சனை இல்லாமல் சென்றது. மகனை ரொம்ப படுத்த வேண்டாம் ஒரு வாரம் கேப் விட்டு செய்யலாம் என விட்டுவிட்டார்.

அடுத்த வாரத்தின் மத்தியில் ஒரு நாள் கங்கா அனிவர்த்கு போன் பண்ணி மாப்பிள்ளை பார்க்க பெண் வீட்டார் ஒரு ஹோட்டல் பெயர் சொல்லி அங்கு வந்திருப்பதாகவும் உடனே கிளம்பி வா.. என சொன்னார்.

அனிவர்த் தனது தொழில் துறை மீட்டிங் ஒன்றிற்காக அசோக் கூட காரில் சென்று கொண்டு இருந்தான். அப்போது அனிவர்த் போன்அடிக்க.. பாக்கெட்டில் இருந்து எடுத்தவன் தனது தாய் தான் என தெரிந்ததும் சைலண்ட் மோடில் வைத்துவிட்டான்

அனிவர்த்கு கங்கா எதற்கு அழைக்கிறார் என தெரியும். காலையில அனிவர்த் அலுவலத்துக்கு செல்லும் முன் சாப்பிட வந்தவனிடம் …

“அனிவர்த்…. சாயங்காலம் நாம ஒரு இடத்துக்குபோகனும்… சீக்கிரம் வந்துடு…”என இட்லியை தட்டில் வைத்துசாம்பார் ஊற்றிக் கொண்டே கூறினார்.

உடனே உஷாராகிய அனிவர்த்”எதுக்கு.. எனக்கு ஈவ்னிங் ஒரு மீட்டீங் இருக்கு…”

“எந்த மீட்டிங்கா இருந்தாலும் கேன்சல் பண்ணிடு.. உன்னை மாப்பிள்ள.. பார்கக வராங்க..”

“என்னது மாப்பிள்ள பார்க்க வராங்களா.. எல்லாம் பொண்ணு தான பார்ப்பாங்க…”

“நீ ஒரு பொண்ணப் பார்த்து ஓகே சொல்லி.. கல்யாணம் பண்ண முடியுமானு..எனக்கு தெரியல… அதான் பொண்ணு ஓகே சொன்னா கல்யாணம் தான்..” கங்கா சொல்ல.. சொல்ல..அனிவர்த்கு கோபம் ஏறிக் கொண்டே போனது.

“என் பெர்மிஷன் இல்லாம மேரேஜ் எப்படி பண்ணுவிங்க.. நான் தான் வேணாம்னு சொல்றேன்ல.. புரிஞ்சுக்கவே மாட்டிங்களா..
எப்ப பாரு கல்யாணம்..கல்யாணம் இதை தவிர வேற பேசமாட்டிங்களா..இட்லிய தட்டுல போட்டுட்டு இடியை தலைல போடறிங்க..”

“இனி இட்லிக்கு பதிலா இடியாப்பம் போடறேன்..”

“என்னது..” என ஒரு நிமிடம் புரியாமல் விழித்தான்.

“இட்லிய தட்டுல போட்டு இடியை தலைல போடறே..ஏ..ஏ.. னு சொன்னில்ல..ல..ல.” என இழுக்க..

“அதுக்கு..” என்றான் இன்னும் புரியாமல்..

“இல்ல.. இனி இட்லிக்கு பதிலா.. இடியாப்பம் போடறேன்.. இட்லி மாதிரி இல்லாம இடியாப்பம் சாப்ட்டா இருக்கும்..”

“ச்சே.. உங்ககிட்ட மனுசன் பேசுவானா..”என கோபமாக கத்தி விட்டு சாப்பிடாமல் கிளம்பி சென்றுவிட்டான்.

அதை கண்டு கொள்ளாத கங்கா தட்டில் அரை டஜன் இட்லிகளை வைத்து சாப்பிட ஆரம்பித்தவர் சிதம்ரம் சாப்பிடாமல் தன்னையே பார்ப்பதை பார்த்தவர்….

“என்னை பார்க்காம நல்லா தட்டு நிறையா வச்சு சாப்பிடுங்க.. இந்த வீட்டுக்கு மருமக வரனும்னா இவன்கிட்ட காவடி எடுத்து நடையா நடக்கனும்.. அதுக்கு தெம்பு வேணாம்.. ம்.. நல்லா சாப்பிடுங்க..”

“ஏன் கங்கா கொஞ்சம் விட்டு புடிக்காலாம்ல..”

“ரொம்ப விட்டாச்சுங்க… அதான் புடிக்க முடியாத தூரத்துக்கு போயிட்டான். இனிமே விட்டா நமக்கு அப்புறம் அவனுக்கு குடும்பம்னு ஒன்னு இருக்கவே இருக்காது.. நான் கண்ணை மூடறதுக்குள்ள அவன் குடும்பமா வாழறத பார்த்துடனும்..” என்ற கங்கா கண்களில் சிறு துளி கண்ணீர்…

“கங்கா அழுகறாளா.. என் கங்காவுக்கு அழுக கூட தெரியுமா..” கங்காவின் மனதை மாற்றும் விதமாக சிதம்பரம் சிறு கிண்டலுடன் பேச…

“அதானே கங்கா.. நீ இதுக்கே அழுகளாமா..இன்னும் எவ்வளவு பார்க்க வேண்டி இருக்கு.. செய்ய வேண்டி இருக்கு..” தன்னை தானே தேற்றிக் கொள்ள…

பார்த்து இருந்த சிதம்பரம் கங்காவின் கையை ஆறுதலாக பிடித்து “சாப்பிடு..” என்றார்.கணவரின் ஆறுதலில் இன்னும் கொஞ்சம் திடமாக உணர்ந்தார்.

மீண்டும்.. மீண்டும் கங்கா அழைக்க.. ஒரு கட்டத்தில் வழக்கம்போல் சுவிட்ச்ஆப் பண்ணிவிட்டான். உடனே அசோக் போனையும் அணைத்து வைக்க சொல்லிவிட்டான்.

இரண்டு மணிநேரம் கழித்து மீட்டிங் முடிந்து கார் பார்க்கிங் வந்தான். இவனின் கார் அருகில் கங்கா நின்று கொண்டு இருந்தார்.

அனிவர்த் அம்மாவை பார்த்தவன் இவங்க எங்க இங்க..என பார்த்தவன்.. திரும்பி அசோக்கை பார்த்து முறைத்தான்.

“நோ பாஸ்.. அம்மா தான்..”

தனது அம்மாவை பார்ததவன் “ இங்க எதுக்கு வந்திங்க..”

“நீ வரல.. அதான் நான் வந்துட்டேன்..”

சற்று தள்ளி நின்று இருந்தவர்களை “இங்க வாங்க” என கூப்பிட்டார் கங்கா..

ஒரு இளம்பெண் அந்த பெண்ணின் பெற்றோர் வந்தனர். அவர்களிடம் கங்கா..

“இது தான் என் மகன்.. நல்லா பார்த்துக்குங்க..”

அந்த பெண்ணோ அனிவர்த்தை விடாமல் பார்த்தது மேலிருந்து கீழாக… அந்த பார்வையில் அனிவர்த்கு தான் கூச்சமாகி போனது. அந்த பெண் ரொம்பவே சுமாரான ரகம்.

ஐயோ இது தான் பொண்ணா.. எங்க பாஸ் அழகென்ன.. அறிவென்ன.. அவர் கூட வீக் என்ட்ல பார்ட்டி பண்ண வரவளுகங்க கூட மாடல் ரேஞ்சுக்கு இருப்பாளுக..இந்த கங்காம்மாவுக்கு ஏன் தான் புத்தி இப்படி போகுதோ.. என அசோக்கின் மைண்ட் வாய்ஸ்..

அசோக் நினைப்பது போல தான் அனிவர்த் நல்ல கலராக… அடர்த்தியான அலை அலையாக அவனை போலவே அடங்காமல சிலிர்த்து கிட்டு நிற்கும் கேசம்… பட்டை மீசை.. தினமும உடற்பயற்சி செய்வதால் உறுதியான பரந்த தோள்களை கொண்ட ஆறடி உயர தேகம்… பார்த்தவுடன் யாரையும் ஈர்க்கும் வசீகரமான முகம்.. அதுவும் ஜெர்மன வாசம் அவனை இன்னும் வசீகரனாக்கி இருந்தது.

கங்கா “ பார்த்துட்டிங்கல்ல்.. ஏம்மா உனக்கு என் பையனை பிடிச்சருக்குல்ல…” என கேட்க..

அந்த பொண்ணு எல்லா பக்கமும் தலையை ஆட்டி வைத்தது.

“சரி வாங்க..” என தான் வந்த காரிலேயே அவர்களை கூட்டி கொண்டு சென்றுவிட்டார்.

கங்காவின் செயலை அனிவர்த்தால் ஜீரணிக்க முடியவில்லை. அசோக்கோ என்னடா நடக்குது என முழித்தான். வந்தாங்க.. பார்த்தாங்க.. போயிட்டாங்க.. அந்த பொண்ணு இருக்கற லட்சணத்துக்கு பாஸை பார்த்து போனா போகுது கட்டிங்கற மாதரி மண்டைய ஆட்டுது.. பாஸ்க்கு சம்மதமானு கேட்கல.. போயிட்டாங்க.. கேட்டாலும் இவரு சம்மதிக்க போவதில்லை.. அதான் அதிரடியாக கங்காம்மா களத்துல இறங்கிட்டாங்க போல.. என நினைத்தவாறே நின்று கொண்டு இருந்தவனை அனிவர்த்தின் கார் ஹாரன் சத்தம் கலைக்க..

“இப்ப காருல ஏறியா.. இல்ல உன் டீரிம் எல்லாம் முடிச்சிட்டு கேப்ல வந்துடு..” என அனிவர்த்தின் மிரட்டலில்… அடித்து பிடித்து ஏறினான். அசோக் ஏறியதும் கார் தாறுமாறாக பறந்தது. அன்னை மேல் இருக்கம் கோபத்தை எல்லாம் காரை ஓட்டுவதில் காண்பித்தான்.

அனிவர்த் வீடு வந்தவன் ஒன்றும் தெரியாத சாது போல அமைதியாக உட்கார்ந்து இருந்த கங்காவை பார்த்ததும் தன் கைகளில் இருந்த கார்கீ மொபைல் இரண்டையும் விசிறி அடித்தான். மொபைல் தரையில் சிதறி விழுந்தது.

அவனின் கோபம் கண்டு சிதம்பரம் தான் பதறினார். கங்காவோ அமைதியாக “ வாங்க வந்து படுங்க.. இன்னும் கல்யாண வேலை நிறைய இருக்கு.. நாளைக்கே போய் பாலப்பட்டி ஜோசியர பார்த்து நாள் குறிச்சிட்டு வரனும்..” என சிதம்பரத்தை கூப்பிட..

சிதம்பரமோ மகனையும் மனைவியையும் பார்த்துக் கொண்டே நின்றார்.

“மாம்.. என்னை கட்டாயப்படுத்தி எல்லாம் மேரேஜ் பண்ணி வைக்க முடியாது..”

“கண்டிப்பா உன் கல்யாணம் ஜோசியர் சொல்லற தேதில நடக்கும்.. நடத்தி காட்டுவேன்”

“நான் இருந்தா தான கல்யாணம் பண்ணுவிங்க.. நீங்க இத ஸ்டாப் பண்ணல நான் வீட்டுக்கே வரமாட்டேன்..”

அவன் பேசும் வரை அமைதியாக இருந்த கங்கா எதுவும் சொல்லாமல் தங்கள் அறைக்கு சென்றுவிட…தன் பேச்சில் பயந்து போய்விட்டார் கங்கா.. இத்தோடு கல்யாண பேச்சை விட்டுவிடுவார் என நினைத்தான். அப்படி எல்லாம் விட முடியாது என காலையிலேயே நிருபித்தார் கங்கா

காலையில் அனிவர்த் தனது ஜிம்மில் உடற்பயிற்சி முடித்துக் கொண்டு வந்து சோபாவில் அமர்ந்தவன்…

“மாம் காபி..”

பேப்பர் படித்துக் கொண்டு இருந்தவனிடம்.. “தம்பி காபி “ என வள்ளி நீட்ட..

“அம்மா.. எங்க க்கா..” என கேட்டுக் கொண்டே வாங்கியவன்…

“அம்மாவும் அப்பாவும் பாலப்பட்டி ஜோசியர பார்க்கப் போயிருக்காங்க தம்பி..” சொல்லி விட்டு அவர் சென்று விட..

காபியை குடிக்காமல் வைத்து விட்டு தனது அறைக்கு சென்று குளித்து கிளம்பி சாப்பிடாமலேயே ஆபீஸ்கு கிளம்பிவிட்டான்.

அன்று சென்றவன் தான் இரண்டு நாட்களாகியும் வீட்டிற்கு வரவில்லை. ஜோசியரை பார்த்து விட்டு மாலை தான் வந்தனர். வந்ததும் வள்ளி மூலம் அனிவர்த் சாப்பிடாமல் சென்றதை அறிந்தவர் பெரிதாக கவலை கொள்ளவில்லை அப்போது.. ஆனால் இரண்டு நாட்களாகியும் வீடு வராமல் போகவும் மெல்ல கவலை எட்டிப் பார்த்தது.

ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல் – 3 Read More »

269CB941-7CDB-483C-8051-70E203456C6B

ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல் – 2

2-ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல்

பார்த்திருந்த அனிவர்த்கு கூட கீற்றலான புன்னகை.. மகனின் புன்னகையை பார்த்த கங்கா…

“அழகான குழந்தை இல்ல.. எப்படி பேசறா..”

ஆமாம் என்பதாக அனிவர்த்மும் தலை அசைத்தான்.

“நீயும் கல்யாணம் பண்ணிகிட்டா..நம்ம வீட்லயும் இப்படி ஒரு குழந்தை இருக்கும்ல..”

“எங்க சுத்தினாலும் கல்யாணத்துல தான் வந்து முடிப்பிங்களா.. வாங்க.. நான் ஆபிஸ்ல என் வேலை எல்லாம் விட்டுட்டு வந்திருக்கேன். ஆமாம் நீங்க எப்படி வந்திங்க..”

“வீட்டு காருல வந்திட்டு டிரைவர அனுப்பிட்டேன்..”

“உங்களை.. வாங்க வந்து சேருங்க.. வீட்ல டிராப் பண்ணிட்டு போறேன்..”

காரில் ஏறிய சில நிமிடங்கள் கழித்து அவனை பார்ப்பதும் முகத்தை திருப்பவுமாக இருக்க…

“என்ன சொல்லுங்க..”என்றான் அனிவர்த்.

“இல்ல.. சின்ன டப்பாவுல தான் சாதம் கொண்டு வந்தேனா.. பசி அடங்கல..”

“அதுக்கு..” என்றான் எரிச்சலாக..

“போற வழில ஏடூபில மினி டிபன் வாங்கி கொடு..”

“வீட்டுக்கு தான போறிங்க.. வீட்ல போய் சாப்பிட்டுங்க..”

உடனே தலையை பிடித்துக் கொண்டு “தல சுத்தது.. சுகர் டவுனாயிடுச்சு போல..வீடு போற வரைக்கும் தாங்காது அனிவர்த்” இன்ஸ்டன்டா ஒரு டிராமாவை கிரியேட் பண்ண..

“என்னை டார்ச்சர் பண்ணறிங்க..”

“அதுக்கு தான் சொல்றேன்.. எனக்கு ஒரு மருமக வந்தா அவள் டார்ச்சர் பண்ணுவேன். நீ நிம்மதியா இருக்கலாம்”

“உங்களையே டால்ரேட் பண்ண முடியல… இதுல இன்னொருத்தியா…”

ஆஹா பயபுள்ள எப்படி பந்து போட்டாலும் சிக்சரா அடிக்கிறானே.. சோர்ந்து போயிடாத கங்கா.. உனக்கு மருமக வரனும்னா இன்னும் எஃபோர்ட் போடனும்..என தன்னை தானே தேற்றி கொண்டார்.

பணத்தை பணமாக மதிக்காமல் பொழுதுபோக்கிற்காக லட்சங்களை ஒரே இரவில் செலவளிக்கும் விஐபிகள் மட்டுமே அனுமதிக்கப்படும் நவீன கிளப் அது.

சனிக்கிழமை இரவு …. கைகளில் பொன்திரவம் அடங்கிய கண்ணாடி கோப்பையில் பனிகட்டிகள் மிதங்க.. ஒவ்வொரு மிடறாக ரசித்து ருசித்து கொண்டு இருந்தான் அனிவர்த்.

வாரம் முழுவதும் தொழிலின் பின் ஓடும் அனிவர்த் சனிக்கிழமை மாலையில் இருந்து ஞாயிறு இரவு வரை அவனுக்கே அவனுக்கான பொழுதுகள்… அதில் அவன் அனுமதியின்றி யாரும் தலையிட முடியாது.

எதை மறைக்க உடை உடுத்துவோமோ.. அதை எல்லாம் தாரளமாக காட்டி கொண்டு கையில் மது கோப்பையுடன் நளினமாக நடந்து வந்த நவயுக நங்கை ஒருத்தி அனிவர்த் அமர்ந்திருந்த ஒற்றை சோபாவின் கை பகுதியில் அமரந்து…

“கேன் ஐ ஜாயின் வித் யூ டார்லிங்” என மிழற்ற…

அனிவர்த்தின் பார்வை அவளை மேலிருந்து கீழாக இஞ்ச் பை இஞ்ச்சாக அளந்து கொண்டு இருந்தது. அந்த பார்வை தான் இவளுக்கு கொடுக்கும் பணத்திற்கு இவள் ஒர்த்தா என ஆராயும் பார்வை..

அவனின் பார்வையை சரியாக படித்தவளோ.. அவனிடம் நெருக்கத்தை கூட்டி.. தாரளமாக தன் உடல் உரசுமாறு அவனை லேசாக அணைத்து அவன் முகம் பார்க்க..

“ம்ம்ம்.. ஓகே..” என்றான். என்னவோ அடிமைக்கு வாழ்வளிக்கும் ராஜாவை போல ராஜதோரணையில்…

“லெட்ஸ் கோ..”என அனிவர்த் எழுந்து கை நீட்ட அவளோ அவனின் தோளில் தொத்திக் கொண்டாள். அவளை தனது காரில் ஏற்றி கொண்டு இந்த மாதிரியான மன்மத லீலைகளுக்கென வாங்கி இருந்த ப்ளாட்டிற்கு பறந்தான்.

அனிவர்த்தின் கார் அந்த அபார்ட்மென்ட் வளாகத்திற்குள் நுழைந்தது. பக்கத்து வீட்டில் யார் இருக்கிறார்கள் என்ன செய்கிறார்கள் என தெரியாத.. தெரிந்து கொள்ள விரும்பாத.. தனிதீவுகளாக வாழும் ஹை சொசைட்டி பீப்புள் வாழும் பகுதி.

கார் பார்கிங்கில் காரை நிறுத்தி அனிவர்த் காரை விட்டு இறக்கியதும்.. அவளும் காரை விட்டு இறங்கி காரை சுற்றி கொண்டு ஓடி வந்து அனிவர்த்தை அணைத்துக் கொண்டாள். அவனும் அவளின் இடுப்பில் கை போட்டு நெருக்கத்தை அதிகப்படுத்தியவாறே… லிப்ட்டுக்குள் நுழைந்தான்.

லிப்ட் கதவு மூடும் வரை கூட பொறுக்காமல் தன்உடல் அங்கங்கள் அவன் மேல் அழுந்துமாறு இறுக்கி அணைத்தவள் வாயோடு வாய் பொருத்தினாள். அந்த இதழ் முத்தம் லிப்ட் பதினெட்டாவது மாடியில் போய் நிற்கும் வரை நீடித்தது. அவள் அணிந்திருந்த ஸ்லீவ்லெஸ் தொடை வரை மட்டுமே இருந்த பாடிகான் டிரஸ் அவனின் கைகளின் அந்தரங்க அத்துமீறலுக்கு வசதியாக இருந்தது.

தனது ப்ளாட்டிற்கு வந்ததும் நேராக தனது படுக்கையறைக்குள் அவளோடு சென்றவன் அவளை அங்கிருந்த இருக்கையில அமர வைத்து விட்டு ஏசியை ஆன் பண்ணி அதனின் குளிரை அதிகப் படுத்தினான்.

அவளோ அந்த பெரிய படுக்கையறையே கண்களால் அளந்து கொண்டு இருந்தாள். கிங் சைஸ பெட்.. பெட்கு நேரேதிர் சுவற்றில் அறுபத்தைந்து இஞ்ச் டிவி.. வலதுபுறம் ஒரு மினி பார். இடதுபுறம் ஜக்குஸியோடு கண்ணாடி கதவுகள் கொண்ட குளியலறை.. என எங்கும் பணத்தின் செழுமை.. அவனின் மன்மதலீலைக்கென அழகாக வடிவமைத்து கொண்ட அந்தபுரம் தான் அந்தப்ளாட்.

கண்களால் அளந்து கணக்கீடு செய்தவள்இன்று பெரியதாக தேறும் என எண்ணி மகிழ்ந்து போனாள். அனிவர்த் இரண்டு பெரிய கண்ணாடி கோப்பைகளில் பனிகட்டிகள் மிதங்க வைன் எடுத்து வந்து அவள் கைகளில் ஒன்றை கொடுத்து விட்டு அவளை இடித்தாற் போல் கொஞ்சம் பெரியதாக இருந்த ஒற்றை இருக்கையில் அமர்ந்தான்.

ஒருவருக்கொருவர் மதுரசத்தோடு இதழ் ரசமும் பருகி உடையை நெகிழ்த்தி நெகிழ்ந்து படுக்கைக்கு வந்திருந்தனர். மென்மையாக ஆரம்பித்தவன் வன்மையாக கையாண்டும் உடலின் தேடல் தீர்ந்த போதும்.. அவனின் மனதின் தேடல் தீரவில்லை.

அன்றொரு பனிக்காலத்தில் இரவு பகல் பாராமல் காரிகை ஒருத்தியோடு கொண்ட கூடல் போல நிறைவை இதுவரை யாரும் தரவில்லை. காதலோடு இணைந்தவளிடம் காமத்தோடு கூடியவன்.. அவளை மறந்தும் போனான். ஆனால் லயிப்போடு கொண்ட உறவு என்பதாலோ என்னவோ… அவனின் ஆழ்மனதில் பதிந்துவிட்டது.

பொருளுக்காக காமத்தை விலை பேசும் மாதரிடம் எதை தேடுகிறோம் என தெரியாமல் உடல்பசி தான் தணிந்தது.. அதன் பின் ஆழ்மனம் விழித்துக் கொள்ள.. மனம் எங்கும் தோன்றும் எண்ணச் சிதறல்கள் அவனை அமைதி கொள்ள விடுவதில்லை. எதை தேடுகிறோம்.. எதை நாடுகிறோம்… என புரியவில்லை.

அந்த தேடல் தான் காதலின் ஆரம்பபுள்ளி என்பதையும் அறியவில்லை அனிவர்த். வந்தவளோ போதையின் தயவில் உறங்கி விட.. எதற்காக மனம் அலைப்புறுகிறது என அறியாமல் உறக்கம் பிடிபடவில்லை. இப்படி உறவு கொள்ளும் நாள் எல்லாம் உறக்கம் கொள்வதில்லை. தன் மனதின் போக்கும் அவனுக்கு புரியவில்லை.

வர வர இந்த உறவுகளின் பிடித்தமும் குறைந்து கொண்டே வருகிறது. உறக்கம் கொள்ள.. மதுவை நாடியவனுக்கோ தன்னை மறக்கடிக்கும் போதையும் பிடிக்கவில்லை. மது மாது பந்தம் பாசம்
என்று யாரும் எதுவும் தன்னை அடிமைப் படுத்தக்கூடாது.

மூன்று வருட ஜெர்மன் வாசம் அவனை அப்படி மாற்றி இருந்தது. எல்லா ஆண்பிள்ளைகள் போலவே அனிவர்த்துக்கும் அம்மா என்றால் அலாதி பிரியம் தான். அம்மா மகன் உறவை மீறிய நட்பு அவர்களுக்குள் இருந்தது. சிதம்பரம் ஒரு கடமை தவறாத சராசரி தந்தை அவ்வளவு தான்.

மேற்படிப்புக்காக சென்றவன் யாரும் யாருக்கும் கட்டுபடாத சுகந்திர வாழ்க்கை பிடித்து போய் அதில ஊறி திளைத்துப் போய் வந்தான். கட்டுகடங்காத களரியாக தான் மாறி போனான் மகனின் பிரிவும் மாற்றமும் கங்காவின் நோய்களுக்கு காரணமாகி போனது..

விடிய விடிய பலவித யோசனையில் தூங்காமல் விழித்து இருந்தவன் எங்கேயாவது வெளியே சென்று வந்தால் நல்லா இருக்கும் என நினைத்து குளித்து தயாராகி தன்னோடு வந்தவள் விழிப்பதற்காக காத்திருந்தான்.

பதினொருமணி வாக்கில் விழித்தவள் உடல் மொழியால் அழைப்பு விடுக்க.. அதை புறகணித்து தான் அமர்ந்து இருந்த சோபாவை விட்டு எழாமல் தனது வாட்ச்சில் மணி பார்த்தவன்…

“உனக்கான கவர் அதோ..” படுக்கையின் அருகே இருந்த டேபிளை காண்பித்தவன்…

“நீ கிளம்பலாம்..” என கை அசைத்து சொல்ல.. அவளோ இன்று முழுவதும் இவனோடு இருந்து பெருத்த தொகை பார்த்துவிடலாம் என நினைத்திருந்தாள். அவனின் உதாசீனத்தில் முகம் அஷ்டகோணலாகிவிட.. நினைத்து வந்தது நடக்கவில்லை என்ற கோபத்தில் கிளம்பிவிட்டாள்.

அந்த பெரிய ஷாப்பிங் மாலில் தனது பேவரிட் பிராண்டட் ஷோருமில் தனக்கான உடைகளை தேர்வு செய்து கொண்டு இருந்தான் அனிவர்த்.

“ஹாய் அங்கிள்..” என தனதருகே குரல் கேட்க.. திரும்பி பார்த்தவனுக்கு யார் என தெரியவில்லை.

“என்னை தெரியலையா.. ஐயம் ஷாஷிகா..” என்றது பெரிய மனுசி தோரணையில்..

சத்தியமாக அனிவர்த்கு யார் என தெரியவில்லை. அந்த குட்டி பொண்ணு அவனின் ஞாபகத்தில் இல்லை. அறிமுகம் இல்லாத பார்வை பார்க்க..

“ம்ப்ச்.. டூ பேட்.. உங்களுக்கு மறந்து போச்சா.. மென்டேக்ட் டெய்லி டூ டைம்ஸ் சாப்பிடுங்க.. ரித்தீஷ் சாப்பிடுவான்”

ஷாஷிகாவின் பேச்சு அவனின் தாளம் தப்பிய மனதிற்கு லயம் சேர்த்தது. மனதில் கூடிய இதம் இதழில் புன்னகையாக மலர… ஷாஷிகாவின் நினைவு மின்னலாக ஒளிர…

“ஹேய் பேபி டால் நீ அந்த கோவிலில் பார்த்த பாப்பா தான..”

“ஹப்பாடா ஒரு வழியா கண்டுபிடிச்சிட்டிங்களா.. ரித்தீஷ் மாதிரி இல்லை..” என தன் கையை உதறி கிளுக்கி சிரித்தது.

ஷாஷிகாவின் பேச்சும் செயலும் பிடித்திருக்க… விரும்பியே பேச்சை வளர்த்தான்.

“யாரு அந்த ரித்தீஷ்..”

“என் சுவாதி சித்தி சன்”

“ஓகே பேபி டால்.. நீ யார்கூட வந்த.. உன்னை தேட போறாங்க..”

“அச்சோ…சித்தி தேடுவாங்க.. பை..“ நெற்றியில் தட்டி கொண்டு இரண்டு அடி வைத்தவள் திரும்பி ஓடி வந்து அனிவர்த்திடம்

“அந்த பாட்டிக்கு கால்வலி இப்ப பரவாயில்லையா..”

“ம்ம்..இப்ப அவங்க ஓகே பேபி டால்”

“டோன்ட் கால் பேபி டால்… கால் மீ ஷாஷிகா..” என்றது உத்தரவாக…

“உத்தரவு ஷாஷிகா அவர்களே..”கொஞ்சம் பணிவாக.. நிறைய சிரிப்போடு அனிவர்த் சிரம் தாழ்த்தி சொல்ல…

“வெரி குட்..” ஷாஷிகா சொல்லி கொண்டிருக்கும்போதே ஒரு பெண் ஷாஷிகாவை தேடி கொண்டு வந்தவள்.

“ஷாஷி..ஷாஷி.. இங்க என்ன பண்ற..”என கையை பிடித்து அழைத்து சென்றாள்.

“முன்ன பின்ன தெரியாதவங்ககிட்ட பேசாதேனு சொல்லி இருக்கோம்ல..”

“அந்த அங்கிள்ல நான் கோயில்ல பார்த்து இருக்கேன்”

“முதல்ல தொண தொணனு பேசறத நிறுத்து..”

எப்படி க்யூட்டா பேசற குழந்தையை போய் இப்படி திட்டறாளே.. என்ன பெண்இவள் என அனிவர்த் நினைத்தவன் மனதிற்கு ஒரு மாற்றமாக இருக்க ஷாப்பிங் வந்தவனுக்கு வந்த வேலை சிறப்பாக முடிய.. வாங்கிய வரை போதும் என கிளம்பிவிட்டான்.

ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல் – 2 Read More »

7E9EA1A8-2516-4F31-9F2D-B72E91C7CFF9

ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல் – 1

1- ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல்

சி.கே டிரேடர்ஸ் சென்னையின் மையப் பகுதியில் பெரிய வர்த்தக நிறுவனங்களுக்கு நடுவே ஐந்து அடுக்கு மாடிகட்டிடமாக கம்பீரமாக வியாபித்து இருந்தது. அங்கு மூன்றாவது தளத்தில் கான்ப்ரன்ஸ் ஹாலில் நீளமான டேபிளின் இருபக்கமும் ப்ரொடக்‌ஷன் அண்ட் சேல்ஸ் டிப்பாரட்மெண்ட்களில் வேலை செய்யும் முக்கிய நபர்கள்அமர்ந்திருக்க டேபிளின் வலது பக்கம் நடுநாயமாக அனிவர்த்சிதம்பரம் அமர்ந்திருந்தான்.

அந்த மாதத்திற்கான மாதாந்திர உற்பத்தி மற்றும் விற்பனைக்கான ரிப்போர்ட்கள் வாசிக்கப்பட… தீர்க்கமான பார்வையோடு அதை கவனித்து கொண்டு இருந்தான் அனிவர்த் சிதம்பரம். அப்போது அவன் இடது பக்கம் டேபிள் மேல் இருந்த மொபைல் வைப்ரேசனில் அதிர்ந்தது. சிறிதும் அலட்டிக்காமல் கண் விழியை மட்டும் இடது புறம் திருப்பி பார்க்க… திரையில் மாம் காலிங் என ஒளிர… அதை சட்டை செய்யாது தனது பார்வையை மாற்றி மீட்டிங்கில் கவனத்தை செலுத்தினான்.

அவனது மொபைல் மீண்டும் மீண்டும் ஒளிர.. ஒரு கட்டத்தில் அதை அணைத்து வைத்துவிட்டான். மீட்டிங் முடிந்து தனது அறைக்கு வந்தவன் மீட்டிங்கில் எடுக்கப்பட்ட தீர்மானங்களை எப்படி எக்ஸ்கியூட்டிவ் பண்ணுவது பற்றிய சிந்தனையில் தனது லேப்டாப்பில் மூழ்கி போனான். தனது மொபைலை உயிர்ப்பிக்கவும் மறந்தான். தன் தாய் அழைத்ததையும் மறந்துவிட்டான்.

மேலும் ஒரு மணிநேரம் சென்ற நிலையில் அவனின் அறை கதவு அவனின் அனுமதிக்காக தட்டப்பட….

“எஸ்..” என அவன் அனுமதிக்கவும்…

உள்ளே வந்த அவனது பி.ஏ அசோக் அனிவர்த்தை பார்த்து தயங்கி நிற்க….

லேப்டாப்பில் இருந்து நிமிர்ந்து என்ன என்பது போல புருவத்தை உயர்த்தி கேட்க..

அசோக் “பாஸ்” என்று வார்த்தையை மென்று முழுங்க..

அவன் என்ன சொல்ல வந்துள்ளான் என அறிந்திருந்த அனிவர்த்..

“ம்ம் சொல்லு.. என்னசொன்னாங்க..”

“அம்மா.. கோவிலில்..”

நிறுத்து என்பது போல கையை உயர்த்தியவனுக்கு தெரியும் அவன் அம்மா என்ன சொல்லி இருப்பார் என…

நான் எத்தனை பேரை தெறிக்க விடறேன். இவங்க என்னயவே தெறிக்க விடுவாங்க.. என பல்லை கடித்து கோபத்தை கட்டுக்குள் கொண்டு வர முயன்று முடியாமல் தனது வாட்ச்சில் மணியை பார்க்க..அது மணி மூன்று என காட்ட..

மேலும் கோபம் அதிகரிக்க.. தனது மொபைலையும் கார் கீயையும எடுத்து கொண்டு தனது வேக நடையுடன் அறையை விட்டு வெளியேறினான்.

அடுத்த நிமிடம் அசோக்கின் அலைபேசி அடித்தது. திரையை பார்த்தும் ஜெர்காகினான். கங்காம்மா என திரையில் காட்ட..

உடனே அட்டென்சன் பொசிஷனுக்கு வந்து அலைபேசியை காதில் வைத்தவுடன் இவன் ஹலோ சொல்லும் தேவையின்றி எடுத்த எடுப்பிலேயே…

“ஏன்டா அசோக்கு உங்க பாஸ் இன்னும் கிளம்பலையா.. பாஸாம் பாஸ்.. கொள்ளகூட்டத் தலைவன கூப்பிடற மாதிரி… ஏன்டா நா கேட்டுட்டே இருக்கேன்.. பதில் சொல்லாம புத்திய என்ன புல் மேய விட்டுட்டியா…”

ஐயோ.. கேப் விடாம பேசினா நான் எப்படி தான் சொல்லறது.. டேய் தகப்பா நல்ல லூசு குடும்பத்துல என்ன சிக்க வச்சுட்டு நீ மட்டும் ரம்பா ஊர்வசியோட செட்டில் ஆகிட்ட.. என மேலே அண்ணாந்து பார்த்து புலம்பினான்.

அதற்குள் கங்கா “டேய் லூசுப்பயலே.. லைன்ல இருக்கறியா…”

ஏதூ.. நான் லூசா.. உங்களுக்கு வாக்கப்பட்டா நான் லூசா தான் திரியனும்.. என்னது வாக்கப்பட்டாவா ஐயோ அசோக் லூசாவே ஆகிட்டியா… இல்லவே இல்ல.. ஆக்கிட்டாங்கடா… மைண்ட் வாய்சில் புலம்ப… அடுத்து கங்கா பேசியதில் அசோக்கிற்கு நெஞ்சு வலியே வந்துவிட்டது.

“டேய் மங்கூஸ் மண்டையா.. இருக்கறியா.. மண்டைய போட்டுட்டியா…” என கேட்டுட்டு…

“அச்சோ பகல் பூரா இவன டார்ச்சர் பண்றதால… எனக்கு சேதாரம் கம்மியா இருக்கு… இவனும் போயிட்டான்னா நா பெத்த மகராசன் என்னை டார்ச்சர் பண்றத முழு நேர ஹாபியா வச்சுக்குவானே.. முருகா என்னை மட்டும் காப்பாத்து ” என தனக்கு தானே புலம்ப… கேட்டிருந்த அசோக் நெஞ்சை பிடித்து கொண்டு அங்கிருந்த சோபாவில் பொத்தென அமர்ந்தான்.

“ஹலோ.. ஹலோ.. நிசமாவே போயிட்டான் போல..”என போனை வைத்துவிட்டார் கங்கா.

அதிர்ச்சியில் பேச முடியாவிட்டாலும் கங்கா சொல்வதை எல்லாம் கேட்டிருந்தவன் “இந்த பொழப்பு உனக்கு தேவையா.. இந்த பொழப்புக்கு ஊருல போய் கருவாட்டு கடை வச்சு கூட பொழச்சுக்கலாம் டா..” என அவனை அவனே இரண்டு கன்னத்தில் மாற்றி மாற்றி அடித்துக்கொள்ள…

அப்போது எம்டியிடம் சைன் வாங்க வந்த ரஷிகா.. அசோக்கை பார்த்து கையில் வைத்திருந்த பைலை கீழே போட்டு விட்டு பயந்து போய் ஓடிவிட்டாள்.

“இந்த ஆபீஸ்ல என்னை சைட் அடிச்ச ஒரே பிகரையும் ஓட வச்சுட்டாங்களே.. நல்ல குடும்பம் டா நீங்க மட்டும் நல்லா இருங்க…” என தலையை கைகளால் தாங்கி கொண்டு பொருமினான்.

தனது தாயின் மேல் இருக்கும் கோபத்தை எல்லாம் காரை ஓட்டுவதில் காண்பித்து ஒரு மணி நேரத்தில் வர வேண்டிய கோவிலுக்கு அரை மணி நேரத்தில் வந்து இருந்தான் அனிவர்த்.

தாறுமாறாக காரை பார்க் செய்தவன் தாயை தேடியவாறு உள்ளே வேகமாக வந்தான். அவன வந்த வேகத்தில் எதிரே வந்த சிறுமியின் மேல் இடித்து விட்டு இருந்த கோபத்தில் கவனிக்காமல் செல்ல..

“ஹலோ மிஸ்டர்.. இடிச்சிட்டு சாரி கூட கேட்காம போறிங்க.. பேசிக் மேனர்ஸ் கூட தெரியாதா…”

யாரது என திரும்பி பார்க்க.. அந்த சிறுமி கைகள் இரண்டையும் இடுப்பில் வைத்து அனிவர்த்தை பார்த்து முறைத்து கொண்டு நின்றது.

“ஓய்.. என்ன..”என மிரட்ட..

“ஏய் மேன் நீ இடிச்சுட்டு என்னை மிரட்டறியா..”

“இப்படி தான் ரெஸ்பெக்ட் இல்லாம பேசுவியா… உங்கம்மா உனக்கு பெரியவங்ககிட்ட எப்படி பேசனும்னு சொல்லி தரலையா…”

“உங்கம்மா தப்பு செஞ்சா சாரி கேட்கனும்னு சொல்லி தரலையா…” என அந்த சிறுமியும் பதிலுக்கு பதில் வாயாட..

அனிவர்த்தின் கோபமோ எல்லை கடந்து கொண்டு இருந்தது.உன்கிட்ட எனக்கு என்ன பேச்சு என எண்ணி அனிவர்த் நகர..

“சாரி கேளு..” என ஆர்ட்ர போட்டது வாண்டு.

குட்டி சாத்தானா இருக்கும்போல.. இதுகிட்ட பேச நேரமில்ல..என நினைத்தவன்..

“சாரி” என்றான் எரிச்சலான குரலில்..

“இட்ஸ்..ஓகே..” என்றது போனா போகுது பாவனையில் கையை அசைத்து..

“ஹேய்… கிரேசி..”லேசாக சிரித்துவிட்டான்.

அவன் கோபத்துடன் வந்ததது என்ன.. இப்போ சிரிப்பது என்ன…
சின்ன சிரிப்போடு அங்கிருந்து நகர்ந்தான்.

கோவில் மண்டபத்தில் பரிகார பூஜை செய்வதற்கான ஏற்பாட்டோடு அந்த கோவிலின் அர்ச்சகர் ஓமகுண்டத்தின் முன் அமர்ந்திருக்க… அவரின் அருகில் பயபக்தியோடு கங்கா அமர்ந்திருந்தார்.

அனிவர்த்கு தன் அன்னையை பார்த்தும் குறைந்திருந்த கோபம் டாப் கியரில் எகிறியது. வேகமாக அன்னையின் அருகே சென்றவன் “என்ன பண்ணிட்டு இருக்கறிங்க…” என அடிக்குரலில் சீறினான்.

‘போடா உன் பூ்ச்சாண்டிக்கு எல்லாம் நான் பயப்படுவனா..’என நினைத்தவர்.. அப்பாவியாக முகத்தை வைத்து கொண்டு..

“என்ன அனிவர்த்.. உன்கிட்ட காலையிலேயே சொன்னேன்ல..” என கண்ணை சிமிட்டி சிமிட்டி பேச..

“உங்க டிராமாவை நிறுத்தறிங்களா..” என்றான் கடுப்போடு…

“ஏங்கம்மா இவர் தான் உங்க புள்ளையாண்டானா.. வாங்கோ வந்து மனையில் அமருங்கோ..ரொம்ப நாழியாயிடுத்து..”என அர்ச்சகர் சொல்ல..

இப்போ அன்னையை விடுத்து அர்ச்சகரை முறைத்து பார்த்தான்.

அவனின் பாசப் பார்வையில் அர்ச்சகர்அமைதியாகி விட.. திரும்பி அன்னையை பார்த்தவன்…

“நீங்க இன்னும சாப்பிடல தான…”

“ஆமாம்..”என முகத்தை வேறு பக்கம் திருப்பி கொண்டார்.

“உடம்புல சுகர் பிரசர்.. ஹார்ட் ப்ராப்ளம் என ஆயிரத்தெட்டு கம்ப்ளைண்ட்… டைம்கு சாப்பிடாம…மெடிசன் எடுக்காம.. இங்க என்ன பண்ணறீங்க…”

“காலையிலேயே சொன்னேன்ல அனிவர்த்… இப்படி கேட்கற…”

“உங்களுக்கு சொன்னா புரியாதா…எனக்கு மேரஜ் லைப்ல இன்டரஸ்ட் இல்லைனு சொல்லறேன்ல…”

“அடியே கங்கா.. உனக்கு கடைசி வரைக்கும் மருமகளோட சண்ட போடற பாக்கியம் இல்லடி.. இல்லவே இல்ல.. பக்கத்து வீட்டு பங்கஜம் இரண்டு மருமகளோட தினமும் சண்டையும் ச்ச்சரவுமா.. நல்ல என்டர்டெயினோட என்ஜாய் பண்றா.. நீ இப்படியே பினாத்தியே காலம் போயிடும் போல..” என சத்தமாகவே அனிவர்த் காதில விழவேண்டும் என்றே பேச…

“போதும்..இப்ப உங்களுக்கு நான் என்ன பண்ணனும் .. அங்க உட்காரனும் அவ்வளவு தான… வாங்க முதல்ல இங்க பக்கத்தில் இருக்கற ஹோட்டல்ல ஏதாவது சாப்பிட்டு வந்து இதை பார்க்கலாம்..”

“நீ மனைல உட்காரு நான் சாப்பிடறேன்..”

அனிவர்த் கங்காவை உறுத்துப் பார்க்க.. தனது பேகில் இருந்து ஒரு டப்பாவை எடுத்து காட்ட..

“எல்லாம் பக்காவா ப்ளான் பண்ணி ஒரு செட்டப்போட தான் வந்திருக்கறிங்க.. போய் உட்காருகிறேன்..” நெற்றயில் அடித்துக கொண்டு போய் மனையில் அமர…

அர்ச்சகரோ.. “வேஷ்டி கட்டிண்டு வாங்கோ..” என்க..

அவரை டெர்ர் லுக் விட.. ‘அம்பி பெரிய பிஸ்தாவோ இருப்பான் போல..’கப்பென வாயை மூடிக் கொண்டார்.

அவ்வ் என வடிவேலு பாணியில் முகத்தை வைத்து கொண்ட கங்கா..

“சாமி ஆரம்பிங்கோ.. “ என சொல்லி விட்டு.. அங்கேயே தூணில் சாய்ந்து அமர்ந்து டப்பாவில் இருந்த லெமன் ரைஸை ஸ்பூனால அள்ளி சாப்பிட ஆரம்பித்தார் நல்லா எண்ணெய் உப்பும் நிறைந்த ஊறுகாயோடு…

இதை எல்லாம் பார்த்து கொண்டு இருந்தவன்… ‘என்னை பண்ற டார்ச்சர்ல இவங்கள மாதிரியே எனக்கும் சுகர் ப்ரசர் எல்லாம் வந்துடும்.. ‘ மனதுள் பொருமியவாறு.. கங்காவை பார்த்தான்.

வாய் நிறைய சோறோடு ஹீஹீ… என கங்கா சிரிக்க… கோப மிகுதியில்… அர்ச்சகர் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஹோமத்தீயில் போட சொன்ன சமத்துக் குச்சிகளை மொத்தமாக போட்டுவிட்டான்.இவனை போலவே அதுவும் புகைய.. அனிவர்த்கு கண்கள் எரிச்சலாடு.. இருமலும் வர..இன்னும் இன்னும் காண்டானான்.

எல்லாம் முடிந்து அனிவர்த் கையால ஒரு ஏழை பெண்ணிற்கு தாலி தானம் செய்ய.. அதை அந்த பெண்ணின் பெற்றோர் பெற்றுக் கொண்டு நன்றி சொல்ல..அதை கண்டு கொள்ளாமல்..

“கிளம்பலாமா..”என கங்காவிடம வந்து நின்றான். முழங்கால் வலியோடு தட்டு தடுமாறி எழ கை பிடித்து தூக்கிவிட்டான். பாதங்கள் மறுத்து போயிருக்க.. தூணை பிடித்து கொண்டு கால்களை மாற்றி மாற்றி உதறினார் கங்கா..

எங்கிருந்தோ ஓடி வந்தாள் அதே சிறுமி. கங்காவின் அருகே குத்து காலிட்டு அமர்ந்து கங்காவின் பாதங்களை தன் பிஞ்சு விரல்களால் நீவிவிட்டது்.

“எங்க பாட்டிக்கும் இப்படி தான் ஆகிடும். நான் பிடிச்சு விட்டா சரியாகிடும்.. சரியா..”என்று கங்காவை அண்ணாந்து பார்த்து சொன்னது. அந்த குழந்தையின் பேச்சிலும் செயலிலும் கங்காவின் கண்கள் கலங்கிவிட்டது.

கருவறையில் இருந்த அம்மனை பார்த்து கங்கா… என் காலம் முடிவதற்குள் இது போல பேரப்பிள்ளைகளை தொட்டு தூக்கும் பாக்கியம் கொடுமா.. தாயே.. என வேதனையோடு வேண்டுதல் வைத்தார்.

“இப்ப மெதுவா வாக் பண்ணுங்க..”என சொல்லி விட்டு நிற்காமல் ஓடிவிட்டாள் அந்த சிறுமி.

ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல் – 1 Read More »

871E8D70-CA19-43D1-9B90-81BAB6FE1597

புள்ளி மேவாத மான் -25 இறுதி பகுதி

25 – புள்ளி மேவாத மான்

தனா சொல்லாமலேயே அவன் மனதை படித்தவள் சந்தோஷமாக காரில் ஏறி தன் தாய் வீட்டிற்கு சென்றாள். எழிலை அனுப்பி விட்டு சோககீதம் வாசிப்பான். இவனை எப்படி சமாளிக்க என எல்லோரும் கவலைப்பட…
தனாவோ முகம் கொள்ளா சிரிப்புடன் வீட்டினுள் வந்தான். மனைவியை அனுப்பி விட்டு இவன் என்ன இவ்வளவு சந்தோஷமா வரான் பைத்தியம் பிடிச்சிருச்சோ என மொத்த குடும்பமும் அவனையே பார்த்திருந்தனர்.
எல்லோரையும் பார்த்து என்ன என்பதாக புருவம் உயர்த்தி கேட்க…ஒன்றும் இல்லை என அனைவரின் தலையும் ஆடியது.
எப்படியோ கவலை இல்லாமல் இருக்கான் என நினைத்து கொண்டு அவரவர் வேலையை கவனிக்க சென்றுவிட்டனர்.
தாய் வீட்டிற்கு சென்ற எழில் இரவு உணவை முடித்துக்கொண்டு படுக்கப் போகும் முன்
“டேய் அண்ணா இராத்திரில எப்ப வேணாலும் காலிங்பெல் அடிக்கும் எழுந்து திறக்க ரெடியா இரு”என சொல்லி படுக்க சென்றுவிட்டாள்.
இவள் என்ன சொல்லுகிறாள் மூவரும் யோசிக்க.. கற்பகத்திற்கு தெரிந்து விட்டது மகள் சொன்னதின் அர்த்தம். மகளின் மீதான மருமகனின் அன்பை நினைத்து ஒரு தாயாக பெரும் உவகை கொண்டார்.
தனாவோ இன்றே போக வேண்டுமா.. போனால் மாமனார் வேற முறைப்பார். தெரிந்தா இவனுங்க வேற ஓட்டியே கொல்லுவானுங்க நாளைக்கு போகலாம் என யோசித்து தூங்க போனான்.
ஆனால் மனைவியின் அணைப்பும் பாப்புகுட்டியின் ஸ்பரிசமும் இல்லாமல் ஒன்றும் முடியவில்லை. தினமும் தூக்கம் வரும் வரை பாப்புகுட்டியிடம் பேசுபவனுக்கு பேச ஆளில்லாத தனிமையும்.. யாரும் இல்லாத வீடும்.. என்னவோ வெறிச்சோடி போய் இருக்க.. அதுவே ஒரு அழுத்தத்தை கொடுத்தது.
தூங்க முயற்சித்து வெகு நேரம் புரண்டு படுத்தவன் இனி இது வேலைக்கு ஆகாது என கிளம்பிவிட்டான் மாமனார் வீட்டுக்கு..
தனா வந்து பெல் அடிக்க.. தமிழரசன் கீர்த்தியை நினைத்து வெகு நேரம் உறக்கம் வராமல்.. அப்போது தான் உறங்கி இருக்க.. முத்துக்குமார் எழுந்து மணியைப் பார்க்க.. மணி பன்னிரண்டு..
எழுந்து வந்து கதவை திறந்தவர் சற்றும் மருமகனை எதிர்பார்க்கவில்லை. மாமனாரின் முகத்தை பார்த்தவன் சற்றே அசடு வழிந்து தலையை கோதிக் கொண்டு முகத்தை திருப்பி வேறுபுறம் பார்த்தவாறு நின்றான்.
ஒன்றும் சொல்லாமல் விலகி நின்று வழிவிட்டார். உள்ளே சென்றவன் மாமனார் ஏதும் சொல்லாததிலேயே.. நிம்மதி கொண்டவனாக “ஊப்”என பெருமூச்சு விட்டான்.
எழிலின் அறைக்கு வந்தவன் அன்றைய விழாவின் களைப்பில் நன்றாக தூங்கி கொண்டு இருந்த எழிலை அணைத்து கொண்டு படுக்க..அந்த உறக்கத்திலும் கணவனின் அருகாமையை உணர்ந்தவள்
“வந்துட்டிங்களா” என கண்களை திறக்காமலேயே சோபையாக சிரித்து விட்டு மீண்டும் உறக்கத்திற்கு சென்றுவிட்டாள்.
ஆனால் அவன் பாப்புகுட்டி தந்தைக்காக விழித்திருந்ததோ என்னவோ.. அவனின் கைகளில் அசைந்தது.
“பாப்புகுட்டி இன்னும் தூங்கலையா நீங்க…
அப்பா இப்ப சொல்லறத நல்லா கேளுங்க..அம்மாவை கஷ்டப்படுத்தாம வந்திடுங்க..அம்மா கஷ்டப்பட்டா அப்பாவால தாங்க முடியாது பாப்புகுட்டி”என்றான் கொஞ்சம் வருத்தமாக..
தந்தையை சமாதானம் பண்ணியது பாப்புகுட்டி தன் வழக்கமான பாணியில்..
கதவை பூட்டி விட்டு அறைக்கு வந்த முத்துக்குமாரிடம் கற்பகம்
“யாருங்க.. மாப்பிள்ளையா..”என்று கற்பகம் கேட்க.. ஆச்சரியமாக பார்த்தவர்
“உனக்கு மாப்பிள்ளை வருவாருனு தெரியுமா..”
“ஏன் தெரியாம என்ன.. உங்க மக மேல வச்சு இருக்கிற அன்புக்கு வராம இருந்தா தான் ஆச்சரியம். உங்க மக வச்சது தானே சட்டம். அவ பேச்சை மீறமாட்டாரு..அவள விட்டு இருக்கமாட்டாரு..” என மருமகன் புகழ் பாட..
முத்துக்குமாருக்கு மருமகன் மேல கொஞ்சமே கொஞ்சம் கோபம் போயி.. துளியிலும் துளி பாசம் வந்தது.
தினமும் காலையில் பேக்டரிக்கு செல்பவன் இரவானதும் மனைவியிடம் வந்துவிடுவான். தினமும் தன் பாப்புக்குட்டியிடம் அம்மாவ கஷ்டப்படுத்தாம வந்திடுங்க என்று சொல்லிக் கொண்டே இருந்தான்.
ஒரு நாள் தனா பேக்டரிக்கு சென்ற சிறிது நேரத்திலேயே எழிலுக்கு பிரசவவலி வந்திட… அன்று காலையில் எழுந்ததில் இருந்தே மனதிற்குள் ஏதோ உணர்வு தனாவிற்கு. பேக்டரிக்கு போக வேணாம் என நினைத்தவனை எழில் தான் கட்டாயப்படுத்தி அனுப்பி வைத்தாள்.
முத்துக்குமார் வீட்டிலேயே இருக்க.. தனாவிற்கு போன் பண்ணி சொல்லிவிட்டு மருத்துவமனைக்கு அழைத்து சென்றனர்.
போன் வரவும் பதட்டத்துடன் வந்தான். அவன் வருவதற்குள் எழிலை லேபர்வார்டுக்கு கூட்டி சென்றிருந்தனர்.தனா டாக்டரிடம் மனைவியின் அருகில் இருக்க அனுமதி வாங்கி கொண்டு உள்ளே சென்றான்.
எழிலைப் பார்த்ததும்”ரொம்ப வலிக்குதாடி..நான் தான் இன்னைக்கு உன் கூடவே இருக்கேன் பேக்டரிக்கு போகலைனு சொன்னே கேட்டியா..” என லேசாக கடிந்து கொள்ள…
தனாவின் கையை பிடித்துக்கொண்டு “மாமா ஒன்னும் இல்லை இப்ப தான் வலி ஆரம்பிச்சிருக்கு..”
“நான் அடிச்சு பிடிச்சு ஓடி வந்தேன். ரொம்ப கஷ்டப்படறியோனு டென்ஷன் வேற..”
“பயமா இருக்காடி.. பயப்படாத நம்ம பாப்புகுட்டி உன்னைய கஷ்டப்படுத்த மாட்டாங்க..” என அவளின் கையை பிடித்து ஆதரவாக தட்டி கொடுத்து தலை கோதி தடவி கொடுத்து அவளுக்கு தைரியம் கொடுத்து கொண்டு இருந்தான்.
கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வலி அதிகரிக்க.. எழில் வலியிலும் பயத்திலும் வியர்வை கொட்டி முகம் வெளிறி உடல் நடுங்க.. என பிரசவ வேதனையில்..
தனாவிற்கு அவள் படும்பாட்டை பார்க்க தானாகவே கண்களில் கண்ணீர் பெருக்கெடுத்தது.
டாக்டர் “குழந்தை சிரசு இன்னும் திரும்பவில்லை. சிறிது நேரம் பாராக்கலாம். இல்லையென்றால் சிசேரியன் தான் பண்ணனும்” என்றிட..
தனா உடனே எழில் வயிற்றில் கைவைத்து
“பாப்புகுட்டி அம்மா பாவம்டா.. சிரமப்படுத்தாம வந்திருங்கடா..”என கெஞ்ச..
தனா சொன்னதும் எழிலுக்கு உயிர் போகும் அளவிற்கு ஒரு வலி ஏற்பட.. இரண்டு நிமிடங்களில் குழந்தை தாய்க்கு கொடுத்த சிரமம் போதும் என்றோ.. இல்லை தந்தை சொல் கேட்டோ.. உலகை பார்க்க வந்துவிட்டது. தனாவின் பாப்புகுட்டி…அவன் வீட்டு மகாலட்சுமியின் ஜனனம்.
எழில் களைப்பில் லேசான மயக்கத்தோடு … தனா அவள் களைந்திருந்த தலைமுடியை ஒதுக்கி விட்டு வியர்த்திருந்த அவள் முகத்தை தன் வேட்டியால் துடைத்துவிட்டு நெற்றியில் அழுத்தமாக ஒரு முத்தம் வைத்தான்.
கணவனின் முத்தத்தில் களைப்பை மீறிய முறுவலுடன் கணவனை பார்க்க… தனாவிற்கோ சோபையான முறுவலோடு மனையாளின் முகத்தை பார்க்க பார்க்க காதல் கூடி தான் போனது. மீண்டும் நெற்றி கன்னம் என முத்தம் வைக்க..
டாக்டர் அடுத்து அவனின் எண்ணம் அறிந்தவர் போல..
“தனா கொஞ்சம் வெளியில் இருங்க.. பேபிய கொஞ்ச நேரத்தில் கொண்டு வந்து தரோம்”
டாக்டரை முறைத்துக் கொண்டே வெளியேறினான்.
குழந்தையை நர்ஸ் கொண்டு வந்து கொடுக்க.. சுந்தரம் கண்ணன் திலகா தேவி முத்துக்குமார் கற்பகம் எல்லோரும் இருக்க..
தன் பாப்புக்குட்டிய தானே முதலில் கையில் ஏந்த வேண்டும் என்ற ஆசையில் அனைவருக்கும் முன்பு சென்று வாங்கினான்.
ரோஜா நிறத்தில் பட்டு போல மென்மையாக இருந்த குழந்தையை நெஞ்சோடு அணைத்து அதன் கையை பூவை பற்றுவது போல பற்றி அதன் விரலில் மெல்ல முத்தம் வைத்தான் தனா. உடலை நெளிந்து லேசாக வாய் கோணி கொட்டாவி விட்டு கண்களை சிமிட்டி சிமிட்டி பார்த்த பாப்புகுட்டியின் அழகில் சொக்கி போனான் தனா.
வீட்டிற்கு அடுத்த தலைமுறையின் முதல் வரவு.. மூத்தவாரிசு அதுவும் பெண் குழந்தையாக இருக்க.. வீட்டுக்கு மகாலட்சுமி.. அதுவுன தனாவின் அம்மா லட்சுமியே வந்து பிறந்தாக எண்ணி கொண்டாடி மகிழ்ந்தனர்.
பதினொரு மாதங்கள் கடந்த நிலையில் தனஞ்ஜெயன் எழிலரசியின் மகள் அன்பரசிக்கு வீட்டில் காது குத்து விழா.
தனா மகளுக்கு அன்பரசி என்று பெயர் வைத்திருந்தான். ஆனால் எப்பவும் அவனுக்கு பாப்புகுட்டி தான்.
எப்பவும் போல யாரையும் விடாமல் இவனே எல்லா ஏற்பாடுகளையும் செய்ய…வழக்கம் போல ஆண்களின் வசவையும் வயிற்று எரிச்சலையும் சிரித்தபடியே சமாளித்தான்.
அதுகூட பெண்களுக்கு எழில் மீதான காதலாக தெரிய.. அதுவும் ஆண்களை கடுப்பாக்கியது.
குலதெய்வ கோயிலில் காலையில் தமிழரசன் மடியில் அமர வைத்து மொட்டை அடித்திருந்தனர். மதிய விருந்துக்கு அசைவ சமையல் தடபுடலாக தயராகிக் கொண்டு இருக்க…வீட்டிலேயே காது குத்து விழா.
காது குத்தும் நேரம் மகளின் அருகில் வந்துவிட்டான் தனா. அதுவரை தன் தாத்தா முத்துக்குமாரிடம் இருந்த அன்பரசி தந்தையை பார்த்ததும் தாத்தாவிடம் இருந்து தாவிக் கொண்டு தந்தையிடம் வந்தது.
முத்துக்குமாருக்கோ உடனே முகம் மாறிவிட்டது. என் மகளைபோலவே என் பேத்தியையும் மயக்கி வச்சிருக்கான்.என மனதோடு நொடித்து கொண்டார்.
மாமனாரின் முகத்தை கொண்டே அவரின் எண்ணப்போக்கை கண்டு கொண்டவன் உதட்டை கடித்து நமுட்டு சிரிப்பு சிரித்தான்.அதை கண்ட முத்துக்குமார் முகத்தை திருப்பி கொண்டார்.
எழில் தனாவின் அருகில் வந்து அன்பரசியை வாங்கி கொண்டு தனாவை முறைத்தாள்.
“ஏன்டி மாமன் அவ்வளவு அழகாவா இருக்கேன். இப்படி பாசமா பார்த்து வைக்கற” என்றான் நக்கலாக..
அவன் பேச்சில் உக்கிரமாக முறைத்து “ஏன் மாமா எப்ப பாரு எங்க அப்பாவ சீண்டிக்கிட்டே இருக்கறிங்க.. பாவம் மனுசன் ஒரு நல்லநாள் கூட அவர நிம்மதியா இருக்க விடறிங்களா..”என்றாள்.
“இதென்னடி வம்பா இருக்கு.. எப்ப பாரு அவரு தான் என்னய முறைக்கறாரு.. நான் எதுவும் பண்றதில்ல..”என்றான் அப்பாவியாக..
“எல்லாம் பண்ணிட்டு பச்சபுள்ள மாதிரி முகத்தை வச்சிக்கிறது. இராத்திரிக்கு எழிலு எழிலுனுட்டு கிட்ட வருவிங்கல்ல அப்ப வச்சுக்கிறேன் உங்களை”
“எப்படி வச்சுக்குவ”என்றான் அவளை மேலிருந்து கீழே வரை விழுங்குவதை போல பார்த்து கொண்டு…
“ச்சீ பேச்சப் பாரு”என கழுத்தை நொடித்து கொண்டு அன்பரசியோடுஉள்ளே சென்றுவிட்டாள்.
குழந்தை பிறந்த பிறகு சற்று பூசிய உடல்வாகுடன் இன்னும் கொஞ்சம் அழகு கூடிப் போய் இருந்த மனைவியை சைட் அடித்து கொண்டே அவள் பின்னால் சென்றான்.
உறவினர்கள் கூடியிருக்க.. நடுவீட்டில் ஜமுக்காளம் விரித்திருக்க..அதில் நடுநாயகமாக தழிரசன் அமர்ந்திருக்க.. சுற்றிலும் இரு குடும்பத்தாரும் இருந்தனர். அதிலும் கீர்த்தி தமிழரசனின் அருகிலேயே அமர்ந்து இருந்தாள்.
எழிலின் வளைகாப்பு முடிந்து சில தினங்கள் கழித்து கீர்த்தியை விரும்புவதை தனது குடும்பத்திலும் தனாவிடமும் சொல்லிவிட்டான்.
தனா அதை சுந்தரத்திடம் சொல்லி சம்மதம் வாங்கினான். முத்துக்குமாரும் பொண்ணு கேட்டு வர நிச்சயம் செய்துவிட்டனர். ஆனால் ஒரு வருடம் கழித்து தான் கல்யாணம் என்பதில் இருகுடும்பமும் ஏகமனதாக முடிவு செய்தனர். எழில் பிள்ளைபேறு முடிந்து தாயும் சேயும் தேறி வரனும் என காரணம் சொன்னனர்.
தமிழரசனுக்கோ என்ன தான் தங்கைகாக என்றாலும்.. ரொம்பவே ஏமாற்றம் தான். இருந்த போதும் போனிலேயும் நேரிலேயும் காதலை வளர்த்தான்.
இப்போது கூட தள்ளி அமர்ந்திருந்த கீர்த்தியை கண்களாலேயே மிரட்டல் விடுத்து தன் அருகே உட்கார வைத்திருந்தான்.
இளசுகள் தனாவை ஓட்டுவது போல இப்ப எல்லாம் தமிழரசனையும் செய்தனர்.அதுக்கு தமிழரசனோ “நான் யாரோட மச்சான்” என கெத்து காட்டுவான்.
தமிழரசனின் மடியில் அமர வைத்து காது குத்த.. வலியில் சொப்பு வாயை திறந்து கத்த ஆரம்பித்ததும்
“பாப்புகுட்டி அப்பாவ பாருங்க அழகூடாது” என தனா கன்னம் தட்டி சொல்லவும் அழுகையை அடக்கி உதடு பிதுக்கி தேம்பியது அன்பரசி. வாஞ்சையோடு அள்ளி எடுத்து மகளை தன் நெஞ்சில் சாய்த்து தட்டி கொடுத்தான்.
தந்தையின் கழுத்தை கட்டி கொண்டு எளிதில் சமாதானம் ஆகி சிரிக்க தொடங்கிவிட்டது. இதை பார்த்த எழிலுக்கோ கொஞ்சம் பொறாமையாக இருந்தது. எப்பவும் தனாவின் அன்பிற்கு இருவருமே போட்டி போடுவர்.
விருந்து எல்லாம் முடிந்து உறவினர்கள் எல்லாம் சென்று இருக்க.. குடும்பத்தினர் மட்டும் இரவு உணவை முடித்து கொண்டு சென்றனர். எல்லோரையும் அனுப்பி விட்டு கதவை பூட்டி விட்டு எழில் தந்கள் அறைக்கு வர…
தனா மகளை நெஞ்சில் போட்டு தட்டி கொடுத்து கொண்டு இருந்தான். பாப்புகுட்டி எல்லோரும் எடுத்து கொஞ்ச என கொஞ்சம் துவண்டு போயிருந்தாள். அதனால் தூக்கம் வராமல் தந்தையின் நெஞ்சில் முகத்தை பிரட்டி பிரட்டி தூங்க முயற்ச்சித்து கொண்டு இருந்தது.
இதை பார்த்த எழிலோ தனாவை முறைத்துக் கொண்டே தன் இடத்தில் சென்று படுத்துக் கொண்டாள். மகள் வந்த பிறகு தன்னை கண்டு கொள்வதில்லை என எழிலுக்கு ஒரு எண்ணம். அதனால் இப்படி அப்பப்ப தனாவை முறைத்துக் கொண்டு திரிவாள்.
மகளை தூங்க வைத்து அவளுக்காக தனா கேரளாவில் இருந்து பிரத்யேகமாக சின்ன தேக்கு கட்டில் சுற்றியும் அழகான மரவேலைப்பாடு செய்த தடுப்புகளுடன் கூடிய கட்டில் சொல்லி வரவழைத்திருந்தான். அதில் உறக்கம் கலையாதவாறு படுக்க வைத்து விட்டு மனைவியின் அருகே வந்து அவளை பின்புறமாக அணைத்தான்.
அவனை வெடுக்கென்று தள்ளிவிட்டாள்.அவனும் விடாப்பிடியாக அவளை கோழி அமுக்குவது போல மொத்தமாக அவளை இழுத்து அணைக்க…
“இப்ப எல்லாம் உன்னை கட்டிப்பிடிக்க இரண்டு கை பத்தமாட்டிங்குதுடி” என வேண்டும் என்றே சீண்ட..
அவனிடம் இருந்து விடுபட திமிறிக்கொண்டு இருந்தவள் அவனின் பேச்சில் கோபமாக…
“நான் என்ன அவ்வளவு குண்டாவா இருக்கேன்.. எப்ப பாரு இப்படியே சொல்றது”என அவனை அடிக்க..
அவளின் அடித்த கைகளை லாவமாகப் பற்றி அவளை நெருங்கி இதழோடு இதழ் சேர்த்தான். அவனிடம் இருந்து விலக எத்தனித்தவள் மெல்ல மெல்ல தன் மாமனின் காதலிலும் ஆளுமையிலும் கரைந்து கொண்டு இருந்தாள்.
அங்கே பாப்புகுட்டி உறக்கம் கலையாதவாறு சத்தமில்லாத சிணுங்கல் ஒலியும் காதல் அரங்கேற்றமும் நடந்து கொண்டு இருந்தது.
இரண்டு வருடங்கள் கடந்த நிலையில்..
அன்பரசி எழிலின் போனில் இருந்து தனாவிற்கு அழைத்தது.
“சொல்லுங்க பாப்புகுட்டி”
“அப்பா.. அம்மா சூஸ் குடிச்சு.. ஓ.. ஓனு ஒரே வாமிட் ப்பா.. டையர்டா.. படுத்தாங்க” என்றதும்..
“அப்பா இப்ப வரேன் பாப்புகுட்டி. அம்மாவ பார்த்துங்கங்க”என்று சொல்லி உடனே கிளம்பிவிட்டான்.
தனா வீட்டுக்கு வந்த போது அன்பரசி எழிலின் அருகில் அமர்ந்து தன் கவுன் கொண்டு எழிலின் முகத்தை துடைத்து கொண்டிருந்தது. வேகமாக எழிலின் அருகில் வந்தவன் காலை மடக்கி அமர்ந்து எழிலை மடி தாங்கி கொண்டான்.
எழில் கர்ப்பம் மூன்று மாதங்கள் ஆகியிருந்தது. எப்பவும் போல யாரையும் விடாமல் தானே எழிலை தாங்கினான். இப்போது அப்பாவிற்கு துணையாக அன்பரசியும் சேர்ந்து கொண்டது.
தனா என்ன சொன்னாலும் அடி பிசகாமல் செய்யும் அன்பரசி. ஜீஸ் எடுத்து வைத்து விட்டு அம்மாவுக்கு கொடுங்க என தனா அன்பரசியிடம் சொல்லி சென்று இருக்க..
தந்தை சொல் தட்டாமல் அதுவும் எழில் மறுக்க.. மறுக்க.. குடிக்க வைத்துவிட்டது. வயிற்றை பிரட்டி குடித்ததை விட இரண்டு மடங்கு வெளியே வந்துவிட்டது. சோர்ந்து போய் படுக்கவும் தனாவை அழைத்து விட்டது.
தனா வழக்கம் போல் இந்த குழந்தையிடமும் பேசினான்.
“ராசுக்குட்டி அம்மாவ கஷ்டப்படுத்தாதிங்கடா”என்க
அன்பரசியும் “அப்பா நானு.. நானு..”என எழிலின் வயிற்றில் கை வைத்து
“தம்பி ராசுக்குட்டி அம்மா பாவம் சமத்தா இருக்கனும்.. ம்ம்”என்றது.
தனா மகளின் செய்கையை புன்சிரிப்போடு பார்த்து கொண்டு இருந்தான். எழிலோ எப்பவும் போல தனாவை கண்ணில் காதல் வழிய ரசித்து கொண்டு இருந்தாள்.
தனாவின் வறட்சியான வாழ்க்கையில் வசந்தமாக வந்து தன் காதல்கொண்டு அவனை ஆட்சி செய்து கொண்டு இருக்கிறாள் எழிலரசி.
எழிலின் ஆழிக்காதலில் விரும்பியே தன்னை தொலைத்து கொண்டவன் அளப்பற்கரிய பதில் காதலை செலுத்தி எழில்தாசன் என்னும பட்டத்தை விரும்பியே ஏற்றுக் கொண்டான்.
இவர்களின் காதலால் இவர்கள் வாழ்க்கை அழகான நீரோட்டம் போல செல்லும்.

கண்பாராமல் செவி வழியே
கரை காணாத காதல் கொண்டு
பிருந்தாவன கண்ணன் மேல்
பித்தாகி போனாள் மீரா

கண்விழி அல்லாமல்
கேள்வி ஞானம் கொண்டு
குறிஞ்சி நில கடவுளின் மேல்
புள்ளி மேயா(வா)த மான்
தீரா காதல் கொண்டாள்
குறிஞ்சிமலை மகள் வள்ளி

அன்பில் எழில் வடிவமானவள்
தன் மனம் நிறைந்த மன்னவன் மேல்
தணியாத காதல் கொண்டாள்
தனஞ்ஜெயனின் வாழ்வரசி
புள்ளி மேவாத மான் எழிலரசி

வாழ்க வளமுடன்

புள்ளி மேவாத மான் -25 இறுதி பகுதி Read More »

error: Content is protected !!
Scroll to Top