Author name: Shaahithya Srinivasan

புள்ளி மேவாத மான் -14

தனாவிற்கு விபத்து என கருணா போன் செய்யவும் சுந்தரம் பதறி கண்ணனையும் மற்றவர்களையும் அழைத்து சொல்ல எல்லோரும் சுந்தரம் வீட்டிற்கு வந்துவிட்டனர். ஆனால் எழிலிடம் யாரும் சொல்லவில்லை. சொல்லவில்லை என்ன யார் சொல்வது எப்படி சொல்வது என தெரியவில்லை. ஏற்கனவே தனா விபத்தே நிலை குலைய செய்திருக்க… எழிலிடம் சொல்லி அவள் நிலையை பார்க்க யாருக்கும் தைரியம்இல்லை.
ஆனால் யாராவது சொல்லித் தானே ஆகவேண்டும். திருவை காரை எடுத்திட்டு வா என சொல்லிவிட்டு தனா வீட்டிற்கு சுந்தரம், கண்ணன், திலகா ,தேவி நால்வரும் சென்றனர்.
இவர்களைப் பார்த்ததும் எழில் வாங்க என வரவேற்க… தலைநிறைய பூ வைத்து சற்றுமுன் தான் சாமி கும்பிட்டு இருப்பாள் போல அதன் விளைவாக நெற்றியில் விபூதி வகிட்டில் குங்குமம் என பார்க்க மங்களகரமாக எப்பவும் அவள் உதட்டில் நிறைந்திருக்கும் புன்னகையோடு இருந்தவளை பார்த்து சொல்ல தயங்கி ஒருவரை ஒருவர் பார்க்க…
ஆனால் அதற்கும் நேரமில்லையே மருத்துவமனைக்கு செல்லவேண்டுமே என்ற பதற்றமும் அனைவரிடமும்… இவர்கள் முகத்தை பார்த்தே ஏதோ சரியில்லை என ஊகித்தவளாக…
“என்னாச்சு மாமா.. ஏன் எல்லாரும் ஒரு மாதிரியா இருக்கறிங்க.”
கண்ணன் தான் ” ஒன்னுமில்லமா அரசி தனாவுக்கு ஒரு சின்ன ஆக்சிடென்ட்…. ஹாஸ்பிட்டலில் இருக்கான்” என சொன்னது தான் தாமதம்…
“மாமாவுக்கா” என கேட்டவள் மயங்கி விழுந்தாள். அவளை திலகாவும் தேவியும் தாங்கிப் பிடிக்க… கண்ணன் உள்ளே சென்று இருளாயிடம் தண்ணீர் வாங்கி வந்து தெளித்து தெளிய வைக்க…
“மாமாவுக்கு ஒன்னும் இல்லை தான” என எழில் கதற அதைப் பார்த்து திலகாவும் தேவியும் அழுக.. இருளாயி பாட்டி வேற ராசா.. ராசா… என புலம்ப… சூழ்நிலையே பதட்டமாக…. எப்படி சமாளிக்க என ஆண்கள் கலங்கி முழி பிதுங்கி நிற்க… எப்பவும் போல் சுந்தரம் தான் குடும்ப தலைவனாக தன்னை நிதானப்படுத்தி கொண்டு….
“என்ன ஏதுனு தெரியாம இங்கயே இப்படியே அழுதுகிட்டு இருந்தா சரியா…அவன போய் பார்க்க வேண்டாமா…” என ஒரு அதட்டல் போட…
அது நன்றாக வேலை செய்தது. திருவும் காருடன் வந்துவிட கிளம்பி சென்றனர். போகும் வழி எல்லாம் எழில் அழுதவாறே வர… சின்னதாக என சொன்னதற்கே இப்படி இன்னும் தனாவை பார்த்தால் என்ன செய்வாளோ.. தனாவின் கவலை கூட சேர்ந்து வீட்டினரிடம் பதைபதைப்பு தான் அதிகமானது.
மருத்தவமனைக்கு சென்று ஐசியூவில் உடல் முழுவதும் கட்டுகள் டியூப்கள் என இருந்த தனாவை பார்த்ததும் மறுபடியும் மயங்கி விழுந்தாள். மயக்கம் தெளியாமல் போக இவளை ஒரு அறையில் படுக்கவைத்து டிரிப்ஸ் இறக்க… வீட்டினருக்கே ஒரு சலிப்பு. தனாவை நினைத்து கவலைப்படுவதா.. இந்த புள்ளய பார்ப்பதா என…
கருணா முத்துக்குமாருக்கும் சொல்லி இருக்க.. எழில் வீட்டாரும் அடித்து பிடித்து வந்தனர். ஐசியூ வாசலிலேயே காத்திருக்க.. சிலமணிநேரம் கழித்து வெளியே வந்த டாக்டர் சொன்னதை கேட்டு குடும்பமே கதி கலங்கி தான் போனது.
ஹெல்மெட் போட்டு இருந்ததால் தலையில் ஒன்றும் அடிபடவில்லை.ஆனால் தூக்கி எறியப்பட்டு மரத்தில் மோதி விழுந்ததில் முதுகெலும்பில் பலமாக அடிப்பட்டு ப்ராக்சர் ஸ்டீல் வைத்து ஆப்ரேஷன் செய்தாலும் இயல்பு நிலைக்கு வர மூன்று மாதங்கள் ஆகும் என சொல்ல… இதை கேட்டு வீட்டினர் நிலைகுழைந்து போக… இதில் எழிலை சமாளிக்க தான் பெரும் பாடாகியது. அழுது அழுது சோர்ந்து போய் மீண்டும் மயங்கி விடுவாளோ என பயப்படும் அளவிற்கு செய்தாள். யாருடைய சமாதானமும் எடுபடவில்லை.
ஒருகட்டத்தில் பொறுமை இழந்து கற்பகம் தான் “என்ன நினைச்சிட்டு இருக்க… இப்படியே அழுது உடம்ப கெடுத்துக்க போறியா… மாப்பிள்ளையை நினைத்து கவலைபடுவதா… உன்னய கவனிப்பதா… எத்தன தான் நாங்க இருந்தாலும் நீ தான அவர பார்க்கனும்… முதல்ல நீ தைரியமா இருந்தா தான அவர தேத்தி கொண்டு வர முடியும். அதுக்கு உனக்கு மனசுலயும் உடம்புலயும் பலம் வேண்டாமா…”என ஒரு தாயாக மகளைஅதட்டி உருட்டி மிரட்டி வழிக்கு கொண்டு வந்தார்.
அதன் பிறகே தாயின் பேச்சில் உள்ள நிதர்சனம் உறைக்க எழில் அமைதியானாள். ஆப்ரேஷன் முடிந்து தனாவை ஐசியூவில் இரண்டு நாள் வைத்து நார்மல் வார்டிற்கு கொண்டு வந்த பிறகே எல்லோரும் பார்க்க அனுமதிக்கப்பட்டனர்.
பதினைந்து நாட்கள் இடுப்பிற்கு அசைவு கொடுக்க்கூடாது என்பதாலும்… பெரும்பாலான நேரம் வலி அறியாமல் இருக்க தூக்கத்திலேயே வைத்திருக்க…. அவனிடம் பேச முடியவில்லை . அறைக்கு வந்ததும் தனா முதலில் கண்விழித்ததும் களைத்து சோர்ந்து இருந்த எழிலை கண்டு
“ரொம்ப பயந்திட்டியா எழில்…. பயப்படாதமா… எனக்கு ஒன்னுமில்ல..நான் நல்லா இருக்கேன்” தனா எழிலுக்கு தைரியம் சொல்ல..
எழிலுக்கு தான் சங்கடமாகி போனது. நாம தான் மாமாவுக்கு ஆறுதல் சொல்லி நம்பிக்கை கொடுக்கனும். மாமா நமக்கு தைரியம் சொல்லிட்டு இருக்காங்க… அவ்வளவு பலவீனமாவே இருக்கேன். அம்மா சொல்றமாதிரி நாம தான மாமாவ பார்க்கனும். அப்ப நான் தான் முதல்ல சரியா இருக்கனும் என யோசித்து தெளிந்தவள்
“மாமா உங்களுக்கு என்ன நீங்க சீக்கிரமே குணமாயிடுவிங்க… நான் இருக்கேன் என் மாமாவ பார்த்துக்க…எல்லாம் சரியாகி நீங்க ராஜா மாதிரி பழையபடி நடப்பிங்க பாருங்க…” என அவன் அடிபடாத இடது கையை எடுத்து தன் நெஞ்சில் வைத்துக்கொண்டு நம்பிக்கை கொடுக்க அவளை பார்த்து லேசான புன்னகையோடு உறங்கி போனான்.
தனா வீடு வர ஒரு மாத காலம் ஆகிற்று. தனாவை வீட்டுக்கு அழைத்து கொண்டு தான் எழிலும் வீடு வந்து சேர்ந்தாள். அதுவரை அவளும் ஹாஸ்பிடல் வாசம் தான். குடும்பத்தினர் யாரவது ஒருத்தர் எழிலுக்கு உதவியாக வந்து இருந்து கொண்டனர்.
பதினைந்து நாட்கள் கழித்து தனாவின் உடலுக்கு
அசைவில் இருந்து படிப்படியாக மெல்ல எழுந்து உட்கார்ந்து.. நடை பழகும் குழந்தை போல வாக்கரின் உதவியோடு நடக்க ஒருமாதம் பிடித்தது. அதன் பிறகே மருத்தவமனையில் இருந்து வீடு வந்து சேர்ந்தான்.
எழிலின் கூடுதலான கவனிப்பிலும் அன்பிலும் அக்கறையிலுமே வெகு விரைவில் மீண்டு வந்தான் தனா.
அப்போதும் அவன் சில பல கண்டீசன், அறிவுரைகள் , பிசியோதெரபி , டயட் ,மருந்து மாத்திரைகள் இத்யாதியோடு தான் அனுப்பப்பட்டான்.
அதிலும் இரண்டு மாதம் கட்டாய ஓய்வு தான். குனிந்து நிமிரகூடாது… வெயிட் தூக்ககூடாது.…வண்டி ஓட்டகூடாது…தாம்பத்தியம் கூடாது…. என பல கூடாதுகள்…
மேலே படியேற முடியாததால் கீழேயே ஒரு அறையில் தனாவின் ஜாகை…
காலையில் கருணா வெற்றி வந்து அவனை குளிக்க வைத்து அவனுக்கு உடை அணிவித்து தயார் செய்தால்…. அடுத்து பிசியோதெரபிஸ்ட் வந்துவிடுவார்..அவர் ஒருமணி நேரம் எக்சர்சைஸ் என படுத்தி எடுக்க வழியில் சோர்ந்து போய்விடுவான் தனா…
அவர் சென்றதும் காலை உணவு சிறிது தூக்கம் பிறகு மதிய உணவு மீண்டும் தூக்கம்… மாலை பிசியோதெரபி… நடுவே நலம் விசாரிக்க வருபவர்கள்….பிறகு கருணா வெற்றி வந்து அன்றைய தொழில் நிலவரம் பற்றிய பேச்சு… கொஞ்சம் நேரம் வாக்கரின் உதவியோடு நடை பழக.. மீண்டும் இரவு உணவு தூக்கம்.. பகலில் தூங்கிவிடுவதால் நடுஇரவில் விழிப்பு வந்து விடும்.தேவையில்லாத சிந்தனைகள்…
கொஞ்சம் அசைந்தாலும் எழில் ஓடி வந்து என்ன மாமா.. என்ன வேணும் என்பாள்.. நடுநடுவே இதை சாப்பிடுங்க அதை சாப்பிடுங்க மாமா… அவளின் அதீத அன்பு கூட அவனுக்கு எரிச்சலாகி போனது..
ரொம்பவே மலைத்து போனான் தனா… ஒருநாள் ஓரிடத்தில் ஓய்வு எடுத்ததில்லை. நிற்காமல் ஓடும் காட்டாறு தான். விபத்து அவனை ஒரு அறையில் முடக்கி போட…. மனதில் ஒரு இறுக்கம்… இறுக்கம் அழுத்தமாகி… அந்த அழுத்தம் எந்த நிமிடம் வேணாலும் வெடித்து சிதறும் நிலையில்…..
அன்றும் வாக்கரின் உதவியோடு நடக்க…வந்து எப்பவும் போல எழில் கூடவே வந்து கொண்டு இருக்க… தீடிரென தனா தடுமாற.. பதறிப்போய் எழில் சட்டென தாங்கி பிடித்து “பார்த்து மாமா… மெதுவா நடங்க..”என சொல்ல… நடந்ததால் உண்டான வலியில் எரிச்சலில் இருந்தவன்…
“ப்ச்ச் விடு என்னைய… நான் என்ன குழந்தையா.. எனக்கு நடக்க தெரியாதா… விழுந்திடுவேனோனு பின்னாடியே வர… இதை செய் அதை செய்யாதே…. அது சாப்பிடு.. இது சாப்பிடு என நச்சரித்து கொண்டு கொஞ்ச நேரம் என்னை தனியா விடு” என கொஞ்சம் வேகமாகவே எட்டி நடந்து அறைக்கு சென்றுவிட்டான்.
அவன் பேசியதே அதிர்ச்சி என்றால் அவனின் கோப நடை எழிலுக்கு பயத்தை கொடுத்தது. கீழே விழுந்தால் ஆபத்து என டாக்டரின் எச்சரிக்கை வேற பயப்பட போதுமானதாக இருந்தது.
சிறிது நேரம் அவனை தனியாக இருக்கட்டும் பிறகு பேசலாம் என அவனுக்கு தனிமை கொடுத்து ஒதுங்கி கொண்டாள். கருணாவும் வெற்றியும் வரவும் கொஞ்சம் சகஜநிலைக்கு வந்தான் தனா. அவர்கள் சென்ற பின் இரவு உணவு கொண்டு வந்து கொடுத்தாள்.
அவளை திட்டியதால் கோபமாக…வருத்தமாக இருப்பாளா என அவள் முகம் பார்க்க எப்பவும் போல அவள் முகம் அவன் மீதான காதலில் அன்பான பார்வையை தான் தாங்கி நின்றது. அந்த பார்வை அவனுக்கு தப்பு செய்த உணர்வை தர… சாப்பிடாமல் தலை குனிந்து அமைதியாக இருந்தான்…
அவனின் எண்ணத்தை புரிந்து கொண்டவள் அவனின் தலைமுடியை பிடித்து மெல்ல அவன் முகத்தை நிமிர்த்தி தன்னை பார்க்க செய்தவள்
“என்ன மாமா… எதுக்கு பீல் பண்ணறிங்க…என்கிட்ட கோபப்பட உங்களுக்கு எல்லா உரிமையும் இருக்கு.. நான் வருத்தப்படலாம் மாட்டேன். எதுனாலும் கொட்டித் தீர்த்திடுங்க.. ரிலாக்ஸாக இருங்க..”என தலை கோதி உச்சந்தலையில் முத்தம் வைக்க… அவளை இடையோடு கட்டி அணைத்து அவள் வயிற்றில் முகம் புதைத்து ஆறுதல் தேட….
சற்று நேரம் அவன் போக்கில் விட்டவள் “சாப்பிடுங்க மாமா” சொன்னவள் தானே சாப்பாட்டை பிசைந்துமெல்ல ஒவ்வொரு கவளமாக ஊட்டிவிட்டாள். மருந்துகளை கொடுத்து முகம் துடைத்து படுக்க உதவி செய்து விட்டு வெளியே செல்ல….
தனா அவளின் முந்தானை சேலை மெல்ல பிடித்து இழுத்து “கொஞ்ச நேரம் பக்கத்துல படுக்கறியா..” என்றான் தயங்கியவாறே…
அவனின் உடல்நிலை கருதி ஒரே அறையில் தனித்தனி படுக்கை தான். அவன் அவ்வாறு கேட்கவும் எழிலுக்கே ஐயோ என்றானது.
“சாப்பிட்டு வரவா மாமா..” என்றாள் மென்மையாக..
“ம்ம்ம்” தலையாட்டினான். தாயின் மடி தேடும் குழந்தையாக எழில் கண்ணுக்கு தெரிந்தான். சென்று வேகமாக சாப்பிட்டு எல்லாம் ஒதுங்க வைத்து வந்தவள். அவனுக்கு வலிக்காத மாதிரி லேசாக அணைத்து படுத்தாள்.
அவளின் அணைப்பில் உடனே தூங்கிவிட்டான். அவனை பார்த்துக் கொண்டே…அவனின் இன்றைய நடவடிக்கையை அசை போட்டவள் தன்னை அறியாமல் மெல்ல கண்ணயர்ந்தாள்.
பசி தூக்கம் மறந்து அவள் எண்ணம் முழுவதும் மாமனின் உடல்நலமே வியாபத்தி இருக்க… தன்னை கவனிக்க மறந்தாள். தன் உடல்நிலையை கவனிக்க தவறினாள்….

புள்ளி மேவாத மான்-13

பலநாள் தன்னுள் அழுத்திக்கொண்டு இருந்ததை கொட்டிவிட்டதால் மனசு இறகு போல லேசாகிவிட அப்படி ஒரு தூக்கம் தனாவுக்கு…
விடிந்து வெகு நேரமாகியும் தனா எழும்பவில்லை. வழக்கமான நேரத்திற்கு எழுந்த எழில் இறுக்கம் தளர்ந்து குழந்தை போல் பேபி ஸீலீப் பொசிஷனில் தூங்கும் தன் மாமனை கண்டவள் கலைந்திருந்த அவன் பெட்ஷுட்டை போத்தி விட்டு சற்று நேரம் நின்று பார்த்தவள் நேரமாவதை உணர்ந்து குளித்து கிளம்பி வந்தாள். பூஜையறையில் விளக்கேற்றி கடவுளிடம் கணவனுக்கு நிம்மதியும் அமைதியும் கொடு என வேண்டிக்கொண்டு மாமனுக்கு பிடித்ததை சமைக்க சென்றாள்.
அந்தோ பரிதாபம் கடவுள் அவள் வேண்டுதலை நிராகரித்து விட்டதை அறியாமல் மாமனின் மனதை வயிற்றின் மூலம் நிறைக்கும் வேலையில் இறங்கிவிட்டாள்.
சுற்றுச்சூழல் சத்தத்தில் விடிந்ததை உணர்ந்து எழுந்தவன் மணியை பார்த்து விட்டு அவசர அவசரமாக குளித்து கீழே வந்தான்.
அவனைப் பார்த்தும் சாப்பிட எல்லாம் எடுத்து வைத்து தட்டில் பரிமாற அவனுக்கு பிடித்ததாக இருக்கவும் எழிலின் அரவணைப்பு இரவின் நிம்மதியான தூக்கம் என எல்லாம் சேர்ந்து புது தெம்பைக் கொடுக்க…. சாப்பிட்டு விட்டு எழிலிடம் புன்னகை முகமாகவே சொல்லி கொண்டு கிளம்பினான்.
தனாவின் புன்னகை மழைநீரை உறிஞ்சி மணம் பரப்பும் நிலம் போல எழிலிடமும் உற்சாகத்தைக் கொடுக்க… மாமனுக்கு மதியம் ஆட்டுக்கறியா… கோழிக்கறியா…. எதை சமைக்கலாம் என சிந்தனையில் ஆழ்ந்துவிட்டாள்.
அவ்வளவு தான் பெண்களின் சிந்தனைப் போக்கு. கணவனின் கோபமோ.. வருத்தமோ..சிறிதாக இருந்தாலும் பூதாகரமாக கற்பனை செய்து அதிலேயே ஒலண்டு ஒலண்டு மூழ்கிவிடுவர் சோக பதுமையாக…
ஆண்கள் தெளிந்து ஒரு புன்னகை போதும்… அடுத்த விநாடி இவர்களின் எண்ணம் அஞ்சறை டப்பாக்குள் அடங்கி விடும்.
தனா நேராக வயலுக்கு சென்று மேற்பார்வை பார்த்து விட்டு பேக்டரிக்கு சென்றான். முன்பே வந்திருந்த கருணாவும் வெற்றியும் வேலையில் இருக்க…
இவனைப் பார்த்ததும் கருணா தான் அவனின் அலுவலக அறைக்கு வந்து “வா மாப்புள்ள… இப்ப பரவாயில்லையா…. நேத்து நான் வீட்டுக்கு வந்தேன். அரசி எல்லாம் சொல்லுச்சு… நீ கண்டதையும் நினைச்சு ஒலப்பிக்காதே. நாமல்லாம் எதுக்கு இருக்கோம்… அந்த புள்ளய இப்படியேவா விட்டுருவோம். அதுக்கு ஏதாவது செய்யலாம். அதுக்காக உன்ன வருத்திக்காத… அரசி முகத்த பார்க்கவே முடியல…. நீ சந்தோஷமா இருந்தா தான் அதுவும் சந்தோஷமா இருக்கும்… உன் முகத்தப் பார்த்து வாழறவ அது முகம் வாடி போகாம பார்த்துக்க… கண்டிப்பா ஏதாவது செய்வோம் சரியா…” என ஒரு நண்பனாக தோள் கொடுத்து நிற்பேன் என நம்பிக்கை அளித்துவிட்டு சென்றான்.
கருணாவின் பேச்சு புது நம்பிக்கை கொடுக்க.. விடுப்பட்ட வேலை இழுத்து கொள்ள… மதிய உணவு நேரம் கடந்ததை கூட அறியாது மூழ்கிவிட…
அவனின் அலைபேசி ஒலிக்க எழில் தான் அழைத்திருந்தாள். எடுத்ததும் “மாமா… சாப்பிட வரல.. நேரம் தாண்டி போச்சு”
“எனக்கு இன்னும் கொஞ்சம் வேலையிருக்கு வர லேட்டாகும். நீ சாப்பிடு”
“சாப்பிட்டு போய் வேலை செய்ங்க மாமா..”
“ப்ச்ச்… முக்கியமான வேலை பாதில விட்டுட்டு வரமுடியாது”
“நான் வேணா சாப்பாடு எடுத்துட்டு வரவா”என்றாள் மிக உற்சாகமாக…
“ஒன்னும் வேண்டாம். சொன்னா கேளு… நான் வந்து சாப்பிடறேன். உனக்கு பசிச்சா நீ சாப்பிடு”என்று கடுப்புடன் போனை வைத்துவிட்டான்.
போனை வைத்தது தெரிந்ததும் “க்கும் ரொம்ப தான் பண்றாங்க… சாப்பிட தான வரச் சொன்னேன்… நான் அனுப்பற போட்டோவ பார்த்து வேலயாவது ஒண்ணாவதுனு ஓடியாறனும்…”
தட்டில் மட்டன் பிரியாணி சிக்கன் வறுவல் முட்டை என அழகுற பரப்பி அவனுக்கு வாட்சப்பில் ஒரு போட்டோ அனுப்ப… பார்த்ததிற்கான அறிகுறி காட்ட.. பதில் மட்டுமில்லை.
மாமா உங்களை…. என பல்லைக் கடித்தவள் ‘ம்கூம் எழிலு.. உன் ஸ்டைலு தான் ஒர்க்அவுட் ஆகும். எடு ஒரு ஷெல்பிய… அனுப்பு மாமாவுக்கு…’ என தட்டை தன் முன் நகர்த்தி பசியால் வாடும் பச்சபுள்ள போல முகத்தை வைத்து ஒரு போட்டோ..
முக்கியமான பர்சேஸ் கணக்கை சரிபார்த்து கொண்டு இருந்தவன் வாட்சப் ஒலியில் எடுத்து முதல் போட்டோவை பார்த்து விட்டு பேசாமல் தன் வேலையைப் பார்க்க….
அடுத்த இரண்டு நிமிடத்தில் அடுத்ததற்கான சவுண்ட் கேட்க…. எடுத்துப் பார்த்தவன் பக்கென சிரித்துவிட்டான். நேற்று தான் இருந்தது என்ன… இன்னைக்கு சிரிப்பதென்ன… இதெல்லாம் இவளால மட்டும் தான் முடியும்.
பருக பருக தெவிட்டாத அமிர்தம் தந்து மோட்சம் அளிக்கும் யட்சிணியோ… தண்மை கொண்டு வாழ்வை குளிர செய்யும் தண்ணிலவோ….. தனாவில் வாழ்வில் இல்லாததை எல்லாம் இல்லாததாகச் செய்ய இல்லாளலாக வந்தாள் எழில்.
சட்டென கணக்கை மூடி வைத்தவன் உடனே கிளம்பிவிட்டான். இவன் வீட்டிற்கு வந்த போது பார்த்தது இது தான். போனில் ஒரு பார்வை தட்டில் ஒரு பார்வை ஏக்கத்தோடு…… மீண்டும் ஒரு சிரிப்பலை தனாவிடம்.
விடுவிடுவென அவளிடம் சென்றவன் அவள் தலையில் லேசாக தட்டி “எனக்கும் தட்டு எடுத்து வை… வரேன்” என்க
“வந்துட்டிங்களா மாமா… நான் கூட நீங்க வர லேட்டான என்ன பண்றது… பிரியாணி ஆறி போயிடுமேனு பயந்தேன்”
“நான் தான் உன்னைய சாப்பிட சொன்னல்ல… சாப்பிடாம போட்டோவா போட்டு அழிச்சாட்டியம் பண்றடி…”
“போட்டோ போடவும் தான பிரியாணிய பார்த்ததும் வேலைய விட்டுட்டு ஓடியாந்துட்டிங்க… எப்பூடி எழிலோட ஐடியா..”
“அடியேய் என் மக்கு பொண்டாட்டி பிரியாணிய பார்த்துட்டு ஒன்னும் நான் வரல…. பிரியாணி திங்க முடியாத ஏக்கத்தை போட்டோ எடுத்து அனுப்பின பாரு… இந்த கேடிபுள்ள கொடுத்த பச்சபுள்ள லுக்க பார்த்து விட்டு வந்தேன்” என்றான் சிரிப்புடன்.
“கண்டுபுடிச்சிடிங்களா… என் ஜெய்மாமா புத்திசாலியில்ல”அவன் தாடையை பிடித்து கொஞ்சினாள்.
“சரிடி போதும்… நான் போய் ப்ரஷ்ஷாகிட்டு வரேன். எல்லாம் எடுத்து வை” என
தங்கள் அறைக்கு சென்றவன் உடை மாற்றி முகம் கழுவி வந்தான்.
அவன் வந்ததும் அவனுக்கு பரிமாறி பேசியபடியே தானும் உண்டாள். தனா சாப்பிட்டதும் கிளம்பிவிடுவான் என நினைத்து இவள் சாப்பிட்டதை சுத்தம் செய்து கொண்டு இருந்தாள்.
தனா மேலே சென்றவன் எழிலின் அடாவடியில் மனம் உல்லாசமாக இருக்க… எழிலின் அருகாமையை வேண்ட … படுக்கையில் சாய்ந்து கால்களை ஆட்டிக்கொண்டு எழிலுக்காக காத்திருக்க….
எழில் வருவாள் என சிறிது நேரம் பார்த்தவன் அவள் வராமல் போக “எழில்… எழில்…”என சத்தமாக அழைக்க…
அவன் சத்தத்தில் நேற்று போல எதுவோ என நினைத்து அவள் அடித்து பிடித்து மேலே ஓட.. அவன் படுத்திருந்த நிலையைப் பார்த்து கடுப்பாகி….
“எதுக்கு மாமா கூப்பிட்டிங்க”

“வா வா.. இங்க என் பக்கத்துல வா” என தன் அருகே படுக்கையில் தட்டியவாறே சொன்னான் உற்சாகத்துடன்..
“கீழ வேலையிருக்கு என்னன்னு சொல்லுங்க”
“முதல்ல மாமன கவனிடி… அப்புறம் வேலையை பார்க்கலாம்” என்றான் கள்ளத்தனமாக…
அவனை முறைத்தவாறே “இருங்க வரேன்” என திரும்பி செல்ல…
அடுத்த நொடி தனாவின் அணைப்பில் எழில். திமிறி விலகப் போனவளை தன் வலிய கரங்கள் கொண்டு அடக்கியவன் அவள் ஊடலை முடித்து வைத்து அழகான கூடலை நிறைவேற்றி கொண்டான்.
மாலை வரை நன்கு உறங்கி எழுந்தவன் பேக்டரிக்கு தயாராகி வரும் போது எழில் சமயலறையில் ஏதோ செய்து கொண்டு இருந்தாள்.
எட்டிப் பார்த்தவாறே “எழில் நான் கிளம்பறேன்”
“மாமா இருங்க வரேன்” என குரல் கொடுத்தாள் .
டீவியை போட்டுக்கொண்டு அமர்ந்துவிட்டான் தனா. சிறிது நேரத்தில் தட்டில் வடையோடும் டீயோடும் வந்த எழில்
“மாமா இத சாப்பிட்டு கிளம்புங்க….” என அவனருகே அமர்ந்த கொள்ள… இருவரும் பேசியபடியே சாப்பிட்டனர். தனா எழிலிடம் சொல்லி கொண்டு பேக்டரிக்கு கிளம்பினான்.
பேக்டரிக்கு போய் மேற்பார்வை பார்த்து விட்டு வாரகூலி நாள் என்பதால் கூலி கொடுக்க வயலுக்கு சென்றான். வண்டியை தோப்பில் நிறுத்தி விட்டு வரப்பு வழியாக நெல்லங்காட்டிற்கு நடந்து செல்ல…. அங்கே வேலை செய்து கொண்டு இருந்தவர்கள் இவன் வந்ததை அறியாமல்…
“ஏன்டி சரோஜா உனக்கு ஒரு சேதி தெரியுமா..”
“என்னடி வசந்தா… என்ன சொல்லறவ…”
“கோவிந்த மவ பூங்கொடி இருக்கால்ல புருஷங்கூட வாழமா வந்துட்டா…”
“என்னது… வாழாவெட்டியா வந்துட்டாலா… இத எப்ப…”
“நீ உங்க ஊரு திருவிழாவுக்கு போயிருந்தெல்ல அப்பதான்”
“சர்காரு உத்தியோகத்துல இருக்கானு சொன்னாங்க.. அவங்கூட பொழைக்க கசக்குதா..”
“இவளோட புழவாக்கு தெரிஞ்சு அடிச்சு துரத்திவிட்டுட்டான்ல…”
“இழுக்காம விளங்கச் சொல்லுடி…”
“இவ தான் நம்ம முதலாளி அய்யாகூட காடு கழனில்லாம் சுத்துனால… ஊருல அரசபுரசலா தெரிஞ்சி போயி தான கோவிந்த அவசர அவசரமா அசலூருல கொடுத்தான்”
“எத்தன நாளைக்கு தான் மூடிமூடி வைக்கமுடியு… ஒரு நாள் நாத்த தாங்காம வெளிய வரத்தான செய்யு….”
“பொஞ்சாதி கட்டிக்கறது முன்னாடி வேற ஒருத்தனோட சுத்திக்கிட்டு இருந்தா எந்த ஆம்பள தான் பொறுப்பான் அதான் தொரத்திவிட்டுட்டான் ரோசக்கார…”
இதை கேட்டு தனா ரொம்பவே துடித்துப் போனான். எந்த பழிபாவத்துக்கு அஞ்சினானோ… எந்த சொல்லுக்கு ஆளாககூடாது ஒதுங்கி போனானோ… எதை ஊர் வாயால கேட்ககூடாது என நினைத்தானோ…
அது இப்ப அவன் காது வழியா கேட்க நேர்ந்த போது நிவார் புயலை போல சுழன்று சுழன்று அடிக்க…. அவன் மனமும் புத்தியும் அங்கேயே நின்றுவிட… தன் போக்கில் வந்த வழியே திரும்பி சென்றவன் சுயநினைவின்றி எங்கே செல்கிறோம் என்பதில்லாமல் வண்டியை எடுத்து ஓட்டிக்கொண்டு வந்தவன்….
பேக்டரியின் கிளை சாலையில் இருந்து பிரதான சாலை சந்திக்கும் வளைவில் எதிரே லாரி ஒன்று வருவதை கவனிக்காமல் சென்று நேராக லாரியின் மீது மோதி தூக்கி எறியப்பட்டு சாலையின் எதிர்புறம் இருந்த மரத்தில் மோதி கீழே விழுந்தான்.
ஊரின் எல்லையிலேயே விபத்து நடந்து இருக்க… தனா மோதிய லாரியோ இவன் பேக்டரிக்கு கரும்பு ஏற்றி கொண்டு வந்த வண்டி.. தனா ஒதுங்கி கொள்வான்என டிரைவர் நினைத்திருக்க…. இப்படி நேருக்கு நேர் மோதுவான் என நினைக்கவில்லை அவர்.
பொழுது சாய்ந்து இருள் சூழ்ந்து ஜனநாட்டமும் அதிகமில்லாமல் இருக்க… இருந்த ஒரிருவரும் என்ன இப்படி வருகிறார் என நினைப்பதற்குள் தனா தூக்கி எறியப்பட்டு இருந்தான்.
அங்கிருந்தவர்கள் ஓடிச்சென்று பார்த்த போது தனா இரத்த வெள்ளத்தில் துடிதுடிக்க உயிருக்கு போராடிக் கொண்டு இருந்தான். லாரி டிரைவர் உடனே வெற்றிக்கு அழைத்து சொல்ல..
வெற்றி மில்லில் இருந்தவன் குடும்பத்தாரிடம் சொல்லக்கூட தோன்றாமல் அங்கிருந்த கருணாவை கூட்டிக்கொண்டு வர தனாவை ஆம்புலன்ஸில் ஏற்றி இருந்தனர். பார்த்ததும் இருவருமே அழுதுவிட்டனர்.
தனா ஐசியுவில் அனுமதிக்க பட்டு சிகிச்சை நடந்து கொண்டு இருக்க… கருணா தான் சுந்தரத்திற்கு அழைத்து சொன்னான்.
தனாவின் நிலையை அறிந்து குடும்பமே கதறி அழுக… சுந்தரத்திற்கோ எழிலிடமும் எப்படி சொல்வது… அதை தாங்கி கொள்வாளா.. என கவலை.
எப்படியும் சொல்லி தானே ஆகவேண்டும். கேட்ட விநாடி அதிர்ச்சியில் எழில் மயங்கி விழுந்தாள்.
தனா உயிர் பிழைத்து வருவானா… எழில் என்ன செய்யப் போகிறாள்?

புள்ளி மேவாத மான் – 12

எழில் தான் பூங்கொடியை பார்த்து வந்தாள். தனா ஊர் திரும்பிய பின் பூங்கொடியை பார்க்க என கோவிந்தன் வீட்டுக்கு செல்லவில்லை. தனாவின் காதல் ஊருக்குள் முன்பே ஓரளவு தெரிந்திருக்க….. இப்போது தான் அவளைப் போய் பார்த்தால் தவறான பேச்சிற்கு இடமாகி விடும் என்பதோடு மட்டுமில்லாமல் மதுரை போகாமல் இருந்திருந்தால் பூங்கொடிக்கு இந்த நிலைமை வந்து இருக்காதோ என்ற எண்ணம் அவன் மனதை வாள் கொண்டு அறுப்பது போல இருந்தது.
இதில் சுந்தரத்திடம் தனா சந்துருவை பார்த்து விட்டு வந்ததை சொல்ல.. சுந்தரம் பிடிபிடியென பிடித்துவிட்டார். பெரியவங்களை கேட்காமல் தனியாக எதுக்கு போன… நீ போனதால தான பிரச்சினை முத்திடுச்சு…பெரியவங்க பார்த்து எதுவும் செய்யமாட்டோமா…. என்க அதுவும் சேர்ந்து கொள்ள.…
தனாவின் மனதில் பல குழப்பங்கள்.அதனால் அவனின் இயல்பில் அவனில்லை. அவனை அவ்வாறு பார்க்க எழிலுக்கோ வேதனையாக இருந்தது. எழிலை வேதனைப் படுத்துக்கிறோம் என அறியாமல் வேதனைப் படுத்திக் கொண்டு இருந்தான்.
கோவிந்தனுக்கு மகளைப் பார்க்க பார்க்க சந்துருவை கொன்று விடும் வெறி. கிளியை வளர்த்து பூனை கையில் கொடுத்துவிட்டேன் என புலம்பித் தீர்த்தார்.
பூங்கொடி படுக்கையில் இருந்து எழவே பத்து நாட்களானது. சந்துருவின் மேல் வழக்கு பதிவு செய்து இருக்க…. சந்துருவிடம் இருந்து விவகாரத்து வாங்கிடனும். போதும் மகள் வாழ்ந்தது. உயிரோடு இருந்தால் சரி என்ற முடிவுக்கு வந்து இருந்தார் கோவிந்தன்.
சுந்தரம் வீட்டில் ஊர் பெரியவர்களை வைத்து மேற்கொண்டு என்ன செய்யலாம் என முடிவு செய்ய கோவிந்தன்அழைப்பின் பேரில் எல்லோரும் ஒன்று கூடினர். ஊர் பிரசிடென்ட் என்ற முறையில் தனாவையும் அழைத்திருக்க…. தனாவுக்கோ மிகவும் தயக்கம். அதனால் போகலாமா வேண்டாமா என யோசனையில் இருக்க… சுந்தரம் பேசியில் அழைத்துவிட்டார்.
சுந்தரத்திற்கு தனாவின் மனது புரிந்த போதும் அவன் வரட்டும் பேசலாம் என எல்லோரும் காத்திருக்க வேறு வழியின்றி அழைத்தவர்.…
“தனா எல்லோரும் உனக்காக தான் வெயிட் பண்றாங்க வரய்யா தம்பி”
வேறு வழியின்றி வருவதாக சொல்லி அழைப்பை துண்டித்து விட்டு எழிலிடம் கூட சொல்லிக் கொள்ளாமல் கிளம்பி சென்றான்.
தனா ஏதும் எழிலிடம் சொல்லவில்லை என்றாலும் வெற்றி தன் அண்ணிக்கு சொல்லி இருந்தான். தனா சொல்லாமல் சென்றது எழிலுக்கு வருத்தமாக இருந்தது. ஆனாலும் தனா மீது கோபம் எல்லாம் இல்லை. அவனுக்காக தான் வருத்தப்பட்டாள்.
தனா வரவும் எல்லோரும் வயது வித்தியாசம் பார்க்காமல் எழுந்து நின்று கை கூப்பினர். இதைப் பார்த்த கோவிந்தனுக்கு தான் செய்த முட்டாள்தனம் புரிந்தது.
எல்லோரின் வணக்கத்திற்கு பதில் வணக்கம் வைத்தவன் அமைதியாக அமர்ந்து கொண்டான். என்ன செய்வது என ஆளுக்கு ஒன்றாய் பேச எதிலும் கலந்து கொள்ளாமல் ஒதுங்கி இருந்து வேடிக்கை மட்டுமே பார்த்தான்.
இறுதியில் சந்துருவின் வழக்கை வாபஸ் வாங்கி விட்டு விவகாரத்து மட்டும் வாங்கி கொள்ளலாம் என முடிவு செய்தனர். தனாவிடம் கேட்க ஒப்புதலாக தலையை மட்டுமே அசைத்தான். தனாவிற்கோ பூங்கொடி விசயத்தில் எதை பேசவும் ஒரு பயம்.அதனால் கடைசி வரை பேசாமல் இருந்து விட்டு விடைபெற்று கிளம்பிவிட்டான்.
சுந்தரமே தனக்கு தெரிந்தவக்கீல் மூலம்சந்துருவிடம் இருந்து விவாகரத்து பெற ஏற்பாடு செய்து கோவிந்தனுக்கு எல்லா உதவிகளையும் செய்தார்.
ஒரு மாதம் கடந்த நிலையில் வழக்கம் போல அன்று தனா கோயிலுக்கு செல்ல… அங்கு பூங்கொடி வந்திருக்க…. அவளைக் கண் கொண்டு தனாவால் பார்க்க முடியவில்லை.
பூங்கொடி ஆள் இளைத்து கருத்து கண்களில் ஜீவனே இல்லாமல் கருவறையின் எதிரே நின்று கடவுளை தன்னிலை மறந்து வெறித்து பார்த்தபடி இருந்தாள்.
எப்படி இருந்தவள் கல்லூரிக்கு செல்லும்போது பார்த்திருக்கிறானே…துறுதுறுனு தன் தோழிகளோடு கலகலனு சிரித்து பேசிக் கொண்டு… அப்போது அவள் சிரிப்பில் கண்களும் மலர்ந்து முகம் விகசித்து அது ஒரு தனி சோபையோடு அன்று அலர்ந்த மலர் போல இருக்க… அந்த அழகில் தலை சுற்றிப் போய் தான் தனா அவளிடம் காதலில் வீழ்ந்தான்.
இன்று அந்த கண்கள் ஜீவனற்று ஏதோ உயிரை கையில் பிடித்து கொண்டு இருப்பது போல கடவுள் முன் நின்று இருக்க….
அவளின் அந்த நிலை தனாவை உயிரோடு மரித்துப் புதைக்க… செய்வதறியாத குழப்பத்திலும்….ஒன்றும் செய்ய முடியாத தன் கையறுநிலையையும் அறவே வெறுத்தான்.
சாமி தரிசனம் கூட முடிக்காமல் வீட்டிற்கு சென்றவன் வழக்கம் போல தன் பெற்றோர் அறையில் நுழைந்து கொள்ள…. சாப்பிட வராமல் செல்வதை பார்த்து ஏதோ சரியில்லை என நினைத்த எழில் சென்று பார்க்க… பெற்றவர்கள் படுக்கையில் ஒருக்களித்து படுத்திருந்தான்.
அவன் படுத்திருந்த நிலை எழிலை பதற செய்ய… வேகமாக அவனருகில் சென்றவள் தன் பதற்றை விடுத்து நிதானத்தை கைக்கொண்டு அவன் தலைமாட்டில் அமர்ந்து மெதுவாக தலைமுடியை ஒதுக்கி நெற்றியில் மென்மையாக முத்தமிட்டு
“என்னாச்சு மாமா… ஏன் இங்க வந்து படுத்துக்கிட்டிங்க… பேக்ட்ரிக்கு போகல… உடம்புக்கு ஏதாவது பண்ணுதா… தலைவலிக்குதா… தைலம் தேச்சுவிடவா…”
எழிலின் மடியில் கவிழ்ந்து படுத்தவன் பேசவே இல்லை சிறிதுநேரம் கழித்து தன் மடியில் ஈரத்தை உணர்ந்தவள் துடித்து போய் அவன் முகத்தை நிமிர்த்தி அவனின் கன்னத்தை தன் கைளால் தாங்கி தன் முகம் பார்க்க செய்தவள்…
“மாமா.. மாமா என்னாச்சு… எதுக்கு அழுகறிங்க… என்னன்னு சொல்லுங்க….எதுனாலும் பார்த்துக்கலாம்” என்க..
அவளின் முகம் பார்த்து “உன் காதல் போல என் காதல் இல்லையா…” தவிப்புடன் கேட்டான்.
“என்ன மாமா சொல்லறிங்க…” என புரியாமல் அவன் முகத்தை பார்க்க…
“உன் காதல் என்னை வாழ வச்சுது… ஆனால் என் காதலால் பூங்கொடி வாழ்க்கை ஒன்றும் இல்லாமல போச்சு அது மட்டுமில்லாமல் அப்பா அம்மாவையே நிரந்தரமா என்கிட்ட இருந்து பிரிச்சிடுச்சு…”
“உங்க மேல எந்த தப்பும் இல்லையே. உங்களுக்கு பிடிச்சு இருந்துச்சு காதலிச்சிங்க… முறைப்படி பொண்ணும் கேட்டிங்க… கோவிந்தன் சித்தப்பா தான முடியாதுனு சொல்லிட்டாரு… சரியா விசாரிக்காம அவசர அவசரமாக கல்யாணம் சித்தப்பா பண்ண வச்சாரு…இதுல உங்க தப்பு என்ன மாமா இருக்கு… எல்லாமே சித்தப்பாவோட அவசரபுத்தி தான் பூங்கொடிக்கா வாழ்க்கை இப்படி ஆனதுக்கு காரணம்”
“இல்ல அவள் வாழ்க்கை கெட என் காதல் தான காரணமாகிடுச்சு…”என சொன்னவன் மீண்டும் கண் கலங்க…
இதற்கு என்ன சொல்வது என எழிலுக்கு தெரியவில்லை. அவள் அமைதியாக இருக்க…..
தனா நிமிர்ந்து அவளின் முகம் பார்க்க…. அவன் நெற்றியில் மென்மையாக முத்தமிட்டு….
“மாமா… உங்களை நீங்களே வதைச்சுக்காதிங்க.. இப்பவும் சொல்றேன் இதுல உங்க தப்பு எதுவுமல்ல….”
“ஆனா அப்பா அம்மா சாவுக்கும் நாந்தான காரணம். எல்லாம் என்னால தான…”என தலையில் அடித்துக் கொள்ள….
தனாவை எழில் தன் மார்போடு சேர்த்து அணைத்துக்கொள்ள..அவள் தோளில் சாய்ந்து கொண்டு இதுவரை யாரிடமும் சொல்லாத தன் மனசஞ்சலங்களை அவளிடம் கொட்டித் தீர்த்தான்.
“என் விருப்பத்துக்காக பூங்கொடி வீட்டுக்கு போயி அவமானப்பட்டு வந்தாங்க… அதை அப்பாவால தாங்கிக்க முடியல… ரொம்ப வருத்தமா இருந்தார். அப்பாவ பார்த்து பார்த்து அம்மாவும் வேதனைப்பட்டாங்க….”
“இவங்க இரண்டு பேரையும் பார்க்க பார்க்க எனக்கே என்ன நினைச்சு அசிங்கமா இருந்துச்சு… எப்படி இருந்த வீடு…. நான் தான் அவங்கள வற்புறுத்தி ஹரித்துவார் ரிஷிகேஷ் போயிட்டு வாங்கனு அனுப்பி வைச்சேன். அவங்களுக்கு ஒரு மனமாற்றமா இருக்குமே அப்படினு…”
“போன முதல் நாள் தான் ஒரு மாதிரி டல்லா பேசினாங்க. அதுக்கப்புறம் தினமும் நைட் போன் பேசும்போது அன்னைக்கு போன இடம் பார்த்தது என அவ்வளவு சந்தோஷமா பேசினாங்க.”
“கடைசியா அன்னைக்கு காலைல வெளியே கிளம்பும் முன்ன அம்மா எவ்வளவு நேரம் பேசிட்டு இருந்தாங்க தெரியுமா… அது தான் கடைசி பேச்சு என தெரியாமயே அம்மா என்கிட்ட கண்ணு… ராசா… சாப்பிடயா தங்கம்… வேல வேலைனு அலையாம நேரத்துக்கு வீடு வந்திடு சாமி…. சீக்கிரம் தூங்குய்யா…. எல்லாம் சரியாயிடும். நான் எல்லா சாமிகிட்டயும் உனக்காக வேண்டி இருக்கேன் கவலைப்படாதய்யா… கடைசி வினாடில கூட அவங்களுக்கு என் நினைப்பு தான். அம்மாவோட குரல் இன்னும் என் காதுல கேட்டுகிட்டே இருக்கு…”
தன் தோள் சாய்ந்திருந்த தனாவின் முடியை மெல்ல கோதிவிட்டாள் எழில். அவளுக்கு தான் எல்லாம் தெரியுமே….இருந்தபோதும் அவன் மனதில் உள்ளதை கொட்டி தீர்க்கட்டும் என அமைதியாக செவி சாய்த்தாள்.
“அப்போ அங்க தீடிருனு பயங்கர மழை. இவங்க போன வண்டி நிலச்சரிவுல மாட்டிக்குச்சு… அந்த வண்டில இருந்த பதினைஞ்சு பேரும் ஸ்பாட் அவுட்… ஐந்து நாள் கழிச்சு தான் மீட்க முடிந்தது…இங்க கொண்டு வர முடியாம நானும் கருணாவும் சுந்தரம் சித்தப்பாவும் கண்ணன் சித்தப்பாவும் மட்டுமே போயி அங்கயே எல்லா காரியமும் செஞ்சிட்டு வந்தோம். அவங்க வாழ்ந்த ஊருல எதையும் செய்ய முடியாம போச்சு..”
“இதை நினைச்சு நினைச்சே எனக்கு பைத்தியம் பிடிக்காத குறை தான்… உன்னால தான் கொஞ்சம் அதுல இருந்து மீண்டு வந்தேன். இப்ப பூங்கொடி விசயம் என் மனச அறுக்குது… எல்லாம் என்னால தாங்கற பழி பாவத்துக்கு ஆளாகிடுவேனோனு பயமா இருக்கு எழில்”என அவளை கட்டி கொண்டு கண்ணீர் சிந்தினான்.
எழிலோ”அப்படி எல்லாம் எதுவும் ஆகாது மாமா… உங்க காதல் கண்ணியமானதான இருந்துச்சு. உங்க குணம் ஊருக்கே தெரியாதா ? யாருக்கு தைரியமிருக்கு உங்கள சொல்ல….” என்றவள்..
தன் சேலை தலைப்பால் அவன் முகத்தை துடைத்துவிட்டு அவனை படுக்க வைத்து தானும் அவனை அணைத்தாற் போல படுத்தாள். எழிலின் அணைப்போ…. இல்லை நெடுநாளாக தன் மனதில் இருந்த பாரத்தை இறக்கி வைத்த ஆசுவாசமோ… சிறிது நேரத்திலேயே ஆழ்ந்த தூக்கம் அவனுக்கு.
அவன் மனபாரத்தை இறக்கி வைத்துவிட்டான். இவள் மனதில் அதை ஏற்றிவிட்டான்.
அவன் தூங்குவதை உறுதி செய்து கொண்டு மெல்ல வெளியே வந்து சோபாவில் அமர்ந்து தன் போக்கில் சிந்தனையில் மூழ்கிவிட்டாள்.
எவ்வளவு நேரம் அப்படி அமர்ந்து இருந்தாளோ… கருணா வந்து அழைக்கவும் தான் சுயம் பெற்றாள்.
“அரசி… அரசிம்மா… கூப்பிட்டு இருக்கேன். அது கூட தெரியாம அப்படி என்ன யோசனை”
“ம்ம்ம்… என்ன அண்ணா கேட்டிங்க”
“தனா எங்கம்மா… பேக்டரிக்கும் வரல.. போன் சுவிட்ஆப்னு வருது”
“மாமா தூங்கறாரு.. நான் தான் அவர் போன ஆப் பண்ணி வச்சிட்டேன்”
“என்னாச்சு உடம்பு சரியில்லயா எங்க மேல படுத்து இருக்கறானா”
“இல்லண்ணா அத்தை மாமா ரூம்ல படுத்து இருக்காரு”
அதை கேட்டவுடன் பதட்டத்துடன் “என்ன பிரச்சனை உன் முகமும் சரியில்லை..” என கேட்டு கொண்டே தனாவை பார்க்க சென்றான்.
முகம் சோர்வாக இருக்க.. நிராதவரான குழந்தை போல தூங்கி கொண்டு இருந்தவனைப் பார்த்து வேதனையாக இருக்க…
சப்தம் செய்யாமல் வெளியே வந்த கருணா எழிலிடம் என்ன என கேட்க எல்லாம் சொல்லிவிட்டாள்.
“அவன் யார்கிட்டயும் சீக்கிரம் மனசு விட்டு பேசமாட்டான். அவனுக்கா ஏதோ சரியில்லாம போகவும் சொல்லிட்டான் போல… பார்த்துக்கம்மா… அவன் நல்லா தூங்கட்டும். நாங்க பேக்டரி வேலையை பார்த்துக்கறோம் வரேன்” என்று விடைபெற்று சென்றான்.
வெகுநேரம் கழித்து எழுந்தவனிடம் எழில் சாப்பிட வருமாறு அழைக்க…. மனதும் சற்று தெளிவாக இருக்க…. சாப்பிட அமர்ந்தான். எழில் பரிமாற இரண்டு வாய் உண்டவன் அவள் கையை தன்னருகே அமர வைத்து அவளுக்கு ஊட்டி விட
“நீங்க சாப்பிடுங்க மாமா…”
“எனக்கு தெரியும் நான் சாப்பிடாம நீ சாப்பிடமாட்டே.. பேசாமல் சாப்பிடு”என்ற ஊட்ட…. அவனின் அந்த செயல் காலையில் இருந்த மனநிலைக்கு சற்று இதமாக இருந்தது.
சாப்பிட்டு முடித்ததும் தனா எழிலின் கைகளை புடித்துக் கொண்டு “தேங்க்ஸ் எழில்… உன்கிட்ட எல்லாம் சொல்லவும் மனசுல பாரம் குறைஞ்ச மாதிரி இருக்கு…. உன்னோட ஆறுதல் தான் எனக்கு கொஞ்சம் ஒரு தெளிவ கொடுத்திருக்கு”என்று பிடித்திருந்த அவள் புறங்கையில் முத்தம் கொடுத்து தன் நெஞ்சில் வைத்து அழுத்திக் கொண்டான்.
மாலை வரை எழிலோடு இருந்து விட்டு பேக்டரிக்கு போயிட்டு வந்து நேரமாகவே வந்து சாப்பிட்டு எழிலை அணைத்து கொண்டு நிம்மதியாக தூங்கினான்.
விடிந்ததும் அவன் நிம்மதி தொலைந்து….. எந்த பழி பாவத்து அஞ்சினானோ…. அதுவும் நடந்து உயிருக்கு போராடும் நிலை வரும் என தெரியாமல் நிம்மதியான உறக்கம் கொண்டான்.

புள்ளி மேவாத மான்-11

வெற்றி கனி திருமணம் அதன் ஆரவாரங்கள் எல்லாம் முடிந்துசில நாட்களில் பூங்கொடியின் கணவன் சந்துருவை சந்திக்க மதுரைக்கு சென்றான் தனா. அவனை சந்தித்து பேசி புரிய வைக்க வேண்டும் என முடிவு செய்திருந்தான்.
எழிலிடம் ஒரு வேலையாக மதுரை செல்வதாக கூறி விட்டு சென்றான். மற்றவர்களிடமும் அப்படி தான் சொன்னான். கூட வருவதாக சொன்ன கருணாவை வேணாம் என மறுத்துவிட்டான்.
முதலில் பூங்கொடி வீட்டுக்கு செல்லலாம் என நினைத்தவன் பூங்கொடி கணவனிடம் பேசவேண்டும். ஆனால் பூங்கொடியை வைத்துக்கொண்டு பேசினால் தனக்கும் அவளுக்கு தேவையில்லாத மனசங்கடம் எதற்கு என நினைத்து சந்துரு வேலை செய்யும் அலுவலகத்திற்கு சென்றான்.
தனா சென்ற நேரம் மதிய உணவு வேளையாக இருக்க…. அலுவலக பியூனிடம் சொல்லி அனுப்பினான். பியூன் சொல்ல யாராக இருக்கும் என வந்த சந்துருவை பார்த்தவுடன் தனாவிற்கு அவ்வளவு ஆற்றாமையாக இருந்தது.
ஆள் கறுப்பாக நோஞ்சான் உடம்பு போல ஒல்லியாக கன்னம் எல்லாம் டொக்கு விழுந்து எலும்பு துருத்திக் கொண்டு வயது முதிர்ந்து ஒரு அரைகிழவனாக இருந்தவனை பார்த்ததும் மனது ஆறவில்லை.
தனாவே தன்னை அறிமுகப்படுத்தி கொண்டு தனியாக பேசவேண்டும் என அழைக்க….. தனா யார் என்று தெரிந்தவுடன் சந்துரு ஒன்றும் பேசாமல் சொல் என்பது போல கை அசைத்தான்.
தனா “சார் நான் தான் பூங்கொடிய விரும்பினேன். நான் முறைப்படி பொண்ணு கேட்டேன். அவங்க அப்பாவுக்கு இஷ்டமில்ல. அதனால எனக்கு தர சம்மதிக்கல. மத்தபடி
பூங்கொடி மேல எந்த தப்புமில்ல. ரொம்ப நல்ல பொண்ணு. நீங்க தப்பா நினைச்சிட்டு சண்டை போடறதா மாமா சொன்னாரு அதான் நேருல பார்த்து நீங்க நினைக்கற மாதிரி எதுவும் இல்லை என சொல்லிட்டு போகலாம்னு தான் வந்தேன்” என்றான் தணிவாக…
அவன் சொல்லி முடிக்கும் வரை எதுவும் பேசவில்லை சந்துரு. தனா பேசி முடிக்கவும் “ஓ…. அப்ப நீதான் லவ் பண்ண…அவ உன்ன லவ் பண்ணல… இரண்டு பேரும் வெளிய பார்த்து பேசிக்கல…. ஊர் சுத்தல…. என்னைய பார்த்தா கேனையன் மாதிரி இருக்கா… நீ என்ன சொன்னாலும் நம்பறதுக்கு…” என்று மரியாதை இல்லாமல் ஒருமையில் கோபமாக பேசினான்.
இதுவரை தனாவை யாரும் மரியாதை குறைவாக பேசியதும் இல்லை. தனாவும் யாரிடமும் தணிந்து பேசியதுமில்லை. தனாவிற்கு சந்துருவின் பேச்சால் கோபம் வந்த போதும் பூங்கொடி வாழ்க்கைக்காக பொறுத்து போனான்.
“நீங்க தப்பா நினைச்சிகிட்டு இருக்கறிங்க சந்துரு. பார்த்தோம் பேசினோமே தவிர நாங்க எல்லை மீறினதில்ல.. ஏன் நாங்க தொட்டு கூட பேசினதில்ல.. எதுவாக இருந்தாலும் கல்யாணத்துக்குப் பிறகு தான் கட்டுப்பாடோ தான் இருந்தோம். நீங்க சந்தேகபடற அளவுக்கு ஒன்னுமில்ல”
சந்துரு எகத்தாளமாக சிரித்தபடி “லவ் பண்றுவங்க எவன்டா உண்மையை ஒத்துகிட்டு இருக்கறிங்க… லவ் பண்ணாங்களாம்… ஆனா ஒன்னுமே நடக்கலையாம்…. நம்பற மாதிரியா இருக்கு கல்யாணத்துக்கு முன்னால என்ன எல்லாம் கொட்டம் அடிச்சிங்களோ… அதை எல்லாம் மறைச்சு அவ அப்பன் என் தலைல கட்டிட்டான். என்னைய என்ன எச்சிலையை நக்கற நாயினு நினைச்சியா….”
அவன் பேச்சில் தனாவிற்கு கோபத்தை கட்டுப்படுத்த முடியாமல் சந்துருவின் சட்டையை பிடித்து “என்னடா சொன்ன.. யாரைடா எச்சிலைங்கற… பூங்கொடி எப்படிப்பட்ட பொண்ணு தெரியுமா…. ச்சீ அதைப் போய் தப்பா பேசற நீயெல்லாம் மனுசனாடா….”
“என்னடா அவள சொன்னா நீ பொங்கற… இன்னும் தொடர்பு இருக்கோ…. நான் அவள ஊருக்கு கூட அனுப்பறதில்லையே… எங்க சந்திப்பிங்க மதுரைலயேவா….இருக்காதே நாந்தான் விஷயம் தெரிஞ்சதுல இருந்து வீட்டுக்குள்ள வச்சு பூட்டி வச்சிட்டு தான வரேன்… கள்ளசாவி போட்டு திறந்து சந்திப்பிங்களோ… இருந்தாலும் இருக்கும் யார் கண்டா….”
அவனின் பேச்சில் அவனை பிடித்து கன்னத்தில் பளார் என அறைய… சந்துரு திருப்பி அடிக்க பெரிய சண்டையாகி சுற்றி இருந்தவர்கள் பிரித்து விட்டு பேசி ஆளுக்கு ஒரு புறமாக அனுப்பி வைத்தனர்.
தனாவிற்கு இருந்த கட்டுங்கடாத கோபத்தில் காரை புயல் போல ஓட்டி வந்தவன் கொடைரோடு வந்தவுடன் தலைவலி மண்டையைப் பிளக்க ஒரு ஓட்டலில் வண்டியை நிறுத்தி காபி வாங்கி குடித்து விட்டு கிளம்பினான்.
காபி குடிக்கவும் மனதும் உடலும் சற்று ஆசுவாசப்பட இன்னும் கொஞ்சம் பொறுமையாக பேசி இருக்கலாமோ…. என்ன இருந்தாலும் பூங்கொடியின் வாழ்க்கைக்காக தான் கொஞ்சம் பொறுத்து போயிருக்கலாமோ என தன்னையே திட்டிக் கொண்டான்.
என்ன செய்தாலும் சந்தேக புத்தி உள்ளவனையும் குடிகாரனையும் திருத்த முடியாது என தனா அறியவில்லை. அவன் வீடு வந்து சேர நள்ளிரவு ஆகிவிட …..
அவனை பார்த்த எழில் பதட்டத்துடன் “என்னாச்சு மாமா முகம் வீங்கியிருக்கு… சட்டை எல்லாம் கிழிஞ்சிருக்கு….”
“ஒன்னுமில்ல… உள்ள போய் பேசலாம். வாசல்லயே வச்சு தான் எல்லாம் கேட்பியா…” என்றான் எரிச்சலுடன்.
கொல்லைப்புறம் சென்று கைகால் கழுவி வந்தவன் சோர்வாக சோபாவில் சாய… எழில் அவனுக்கு பால் கொண்டு வந்து கொடுத்து அவன் அருகில் அமர்ந்தவள் அவன் குடிக்கும் வரை பொறுத்தவள் அவன் கையை ஆதரவாக பற்றி “என்னாச்சு மாமா…. ஏன் இப்படி இருக்கறிங்க” என கேட்டாள்.
அமைதியாக அவள் தோள் சாய்ந்தவனை அணைத்துக் கொண்டாள். சிறிது நேரம் கழித்து தனா நிமிர்ந்து அமர்ந்து ,
“நான் ஒரு வேலையாக மதுரைக்கு போனேன் இல்லையா அது பூங்கொடி புருஷனைப் பார்க்கத் தான்”என சொல்லி விட்டு எழில் ஏதாவது சொல்வாளா என அவளைப் பார்க்க…
எழிலோ ஏன் எதற்கு என கேட்காமல் தனாவின் முகத்தையை பார்த்திருக்க……
“ஏன் என்னனு கேட்கமாட்டியா” தனா அவளிடம் கேட்க…
“நான் எதுக்கு மாமா கேட்கனும் சொல்ல வேண்டியதா இருந்தா நீங்களே சொல்லுவிங்க…..”என்றாள் பளிச்சென்று…
எழிலின் பேச்சில் பொறாமையோ கோபமோ இல்லை மாறாக தனாவின் மீதான நம்பிக்கையே தெரிந்தது. இந்த நம்பிக்கை ஏன் பூங்கொடி கணவன் சந்துருவிடம் இல்லை என தனா யோசித்தான்.
ஒரு பெருமூச்சு விட்டவாறே எழிலிடம் பூங்கொடி தந்தை சொன்னது தன்னால் தானோ என மனம் வருந்தியது அதனால சந்துருவை பார்க்க போனது அங்கு நடந்த சண்டை என எல்லாவற்றையும் சொன்னான்.
கேட்டிருந்த எழில் தனாவிடம் “கவலைப்படாதிங்க மாமா… யோசிக்கலாம்….. ஏதாவது செய்யலாம். நேரமாகுது வாங்க வந்து படுங்க” என்றாள் ஆறுதலாக
எழிலின் புரிதலும் ஆதரவான பேச்சும் தனாவிற்கு யானைபலம் தந்தது. அதுவே ஒரு நம்பிக்கையும் கொடுத்தது. ஆனால் அந்த நம்பிக்கையும் உடைந்து போகும் நாள் வரும் அதுவும் இன்றே வரும் என அவனுக்கு யார் சொல்வது….
தனாவிடம் சண்டை போட்டு விட்டு வீட்டிற்கு வந்த சந்துருவை பார்த்ததுமே பூங்கொடிக்கு உதறல் எடுக்க ஆரம்பித்துவிட்டது. முகம் அப்படி ஒரு கோரமாக இருந்தது. உதடு கிழிந்து இடது கண் வீங்கி முகமே தனா அடித்ததனால் கன்றி சிவந்து போய் இருந்தது. இதில் மூச்சு முட்ட வேற குடித்திருந்தான்.
“என்னடி பார்க்கற… இப்ப சந்தோஷமா இருக்குமே… ஆள் வச்சு அடிக்கறியா… சொல்லுடி நாயே…”
“நீங்க என்ன சொல்லறிங்க எனக்கு எதுவும் தெரியாது” என்றாள் பயத்தில் கைகால் நடுங்க…
“ஆஹா… என்ன ஒரு நடிப்பு உனக்கு ஒன்னும் தெரியாது. அதை நான் நம்பனும். நீ சொல்லாமயா அவன் வந்தான்”என்றான் ஆங்காரமாக….
“யாரு வந்தா… நிஜமாகவே எனக்கு தெரியாதுங்க”
“என்னடி தெரியாதுனு திரும்ப திரும்ப பொய் சொல்லறியா… அதான் உன் மாஜி காதலன் அந்த தனஞ்ஜெயன் வந்து என்கிட்டயே பூங்கொடி நல்லவ… ஒழுங்கா வச்சிக்கனும்னு மிரட்டறான்… அடிக்கறான்…”
“சத்தியமா எனக்கு தெரியாதுங்க” என்றாள் முகம் வெளிற…
“வாடி என் பத்தினி தெய்வம் நீ சொல்லறத நான் நம்பனுமா… அவன் நான் உன்னை கொடுமைப் படுத்தறதா சொல்றான். நீ சொல்லாம அவனுக்கு எப்படி தெரியும். உன் போன் என்கிட்ட தான இருக்கு. எனக்கு தெரியாம வேற போன் ஏதாவது வச்சிருக்கறியா…” என கேட்டுவாறே வீடு முழுவதும் பொருட்களை இரைத்துப் போட்டு தேடினான்.
ஒன்றும் கிடைக்கவில்லை என்ற ஆவேசத்தில் தன் இடுப்பு பெல்டை உருவி அடி விளாசினான்.
“வேணாங்க.. வலிக்குதுங்க.. சத்தியமா நான் எந்த தப்பும் பண்ணலைங்க..” என கெஞ்சினாள்.
“நீ சொல்லறத கேட்க நான் என்ன பைத்தியக்காரனா…”என ஆவேசம் கொண்டவனாக அவள் தலைமுடியை பிடித்து இழுத்து சுவற்றில் அடித்தான்.
சைக்கோ போல நடந்து கொண்டான்.மீண்டும் மீண்டும் சுவற்றில் அடித்தான். ஒரு கட்டத்தில் தலையிலிருந்து இரத்தம் வடிய மயங்கி விழுந்தாள் பூங்கொடி.
அவள் மயங்கி விழுகவும் முதலில் சந்துருவுக்கு ஒன்றும் புரியலை.
“ஏய் எழுந்திருடி… சும்மா நடிக்காத… எழுந்திருடி..” என அவளை அடித்து உலுக்கினான். அப்பவும் எழாமல் போக ஓடிப்போய் தண்ணீர் கொண்டு வந்து முகத்தில் தெளித்தான். அவளிடம் ஒரு அசைவும் இல்லை.
அவள் எழுந்திருக்கவில்லை எனவும் சந்துருவிற்குபோதை இறங்கி இஆஈ பயம் பிடித்துக் கொள்ள… அவளைத் தூக்கி கொண்டு மருத்துவமனைக்கு சென்றான்.
அது ஒரு தனியார் மருத்துவமனை டாக்டர் வந்து கேள்விகளால் சந்துருவை குடைந்து எடுத்துவிட்டார். பெண் மருத்துவர் அதுவும் அவர் பெண்ணியவாதி. சந்துருவின் முன்னுக்கு பின் முரணான பதிலால் கோபம் கொண்டு போலீஸ்க்கு தெரிவித்துவிட… போலீஸால் கைது செய்யப்பட்டான் சந்துரு.
நள்ளிரவில் கோவிந்தனுக்கு போன் வர… பதறிப்போய் என்ன செய்வது என தெரியாமல் சுந்தரத்தின் வீட்டிற்கு ஓடினார். அந்த நேரத்தில் கோவிந்தன் பதட்டத்துடன் வந்ததை பார்த்து உட்கார வைத்து தண்ணீர் கொடுத்து மெதுவாக என்ன என்று கேட்க….
கோவிந்தன் அழுதுகொண்டே விஷயத்தை சொல்ல.. கேட்டு இருந்த சுந்தரம் வீட்டினர் பதறி தான் போனர். உடனே சுந்தரம் தனாவிற்கு அழைத்துவிட்டார்.
படுத்தும் உறக்கம் வராமல் முழித்திருந்தவனின் வேதனையான முகத்தைப் பார்த்து எழில் பலவாறாக பேசி சமாதானம் செய்து அப்போது தான் இருவரும் உறங்கி இருக்க…
தனாவின் போன் சத்தத்தில் அடித்து பிடித்து எழுந்தனர் இருவரும். சுந்தரத்தின் அழைப்பை பார்த்தவன் இந்த நேரத்தில் என்ன என பதைப்புடன் அழைப்பை ஏற்றான்.
சுந்தரம் கூறிய விசயத்தில் தனாவிற்கோ வேர்த்து விறுவிறுத்து “இதோ உடனே இப்பவே வரேன்” என கூறியவன் எழிலிடம் சொல்லி கொண்டு சுந்தரம் வீட்டிற்கு சென்றான்.
சுந்தரம் ஊரில் சில முக்கியஸ்தர்களை அழைத்து கொண்டு தனா வெற்றி கருணாவோடு மூன்று கார்களில் மதுரைக்கு சென்றனர்.
இவர்கள் நேராக மருத்துவமனைக்கு தான் சென்றனர். அங்கு ஐசியுவில் மூக்கில் வாயில் குழாய்களோடு மூச்சு பேச்சின்றி இருந்த பூங்கொடியைப் பார்த்து கதறிவிட்டார் கோவிந்தன்.
போலீஸ் ஸ்டேசனில் இருந்து வந்து கோவிந்தனை விசாரிக்க அவருக்கே என்ன நடந்தது என தெரியவில்லை. அவர் என்ன சொல்லுவார். பூங்கொடி தான் சொல்லவேண்டும் என்ற நிலையில் அவள் கண் விழிப்பதற்காக காத்திருந்தனர்.
இரண்டு நாட்கள் கழித்து பூங்கொடி சுயநினைவு திரும்ப அவளிடம் நடந்ததை கேட்க அவள் கூறியதை கேட்டு எல்லோருக்கும் கோபம்.
பூங்கொடி சொன்னதை வாக்குமூலமாக பதிவு செய்து வழக்கு பதிவு செய்யப்பட்டது. மேலும் இரண்டு நாட்கள் மருத்துமனையில் இருந்து விட்டு பூங்கொடியை அழைத்து கொண்டு ஊர் திரும்பினர்.
தனா மிகவும் மன உளைச்சலுக்கு ஆளானான். பூங்கொடியைப் பார்க்க பார்க்க தனாவிற்கு ஆற்றாமையாக இருந்தது. தன்னையே நினைத்து நொந்து கொண்டான்.
ஊர் திரும்பியதும் தனா தன் பெற்றோர் அறையில் நீண்ட நாட்களுக்கு பிறகு அடைக்கலமானான். தன் பெற்றோர் படத்தை பார்த்ததும் எப்பவும் போல அவர்களின் இறப்புக்கும் தன்னையே குற்றம் சாற்றி வேதனை கொண்டான்.
எழிலுக்கு என்ன செய்வது என தெரியவில்லை. அவளின் பேச்சுக்கள் எதுவும் தனாவிடம் எடுபடவில்லை. ஒருநாள் முழுவதும் பேசவில்லை சாப்பிடவில்லை அறையை விட்டு வெளியே வரவுமில்லை.
அடுத்த நாள் காலையில் அறையை விட்டு வந்தவன் எழிலிடம் எதுவும் பேசாமல் குளித்து பேருக்கு ஏதோ சாப்பிட்டு விட்டு ஆலைக்கு கிளம்பி சென்றான். ஆலையிலும் யாரிடமும் பேசவில்லை. யாராவது எதாவது கேட்டால் ஓரிரு வார்த்தையில் பதில். கல்யாணத்திற்கு முன்பு இருந்தது போல் தனக்குள் சுருங்கி இறுகிவிட்டான்.
எழில் தான் மிகவும் தவித்துப் போனாள். நடந்த அனைத்தையும் வெற்றி எழிலிடம் சொல்லியிருக்க… வெற்றியோடு சென்று பூங்கொடியைப் பார்த்து விட்டு தான் வந்தாள். தனாவும் இப்படி இருக்க இந்த சூழ்நிலையை எப்படி கடந்து வருவது என தெரியாமல் முழித்தாள்.
தனா பூங்கொடி காதல் தெரிந்த போது கூட என் கடன் பணி செய்து கிடப்பதே என்பது போல அவன் யாரை காதலித்தால் என்ன நான் அவனை நேசிக்கிறேன். என் இறுதி மூச்சு வரை நேசிப்பேன். அவன் மகிழ்ச்சியாக இருந்தால் போதும் என தன் காதலை தனக்குள் பொக்கிஷம் போல பொத்தி வைத்துக்கொண்டு புன்னகை மாறாமல் வளைய வந்தவள்.
கல்யாணத்திற்கு பிறகு ஆதவன் முகம் பார்த்து மலரும் கமலம் போல வாழ்ந்திருந்தவளுக்கு தனாவின் இறுக்கம் எதற்கும் கலங்காமல் எப்பவும் முகத்தில் வாடா புன்னகையுடன் இருக்கும் எழிலை வாழ்வில் முதல்முறையாக கலக்கம் கொள்ளச் செய்தது.
இன்னும் விதி பின்னும் சதி வலை அறியும் போது எழில் அதிலிருந்து எப்படி மீண்டு வருவாள். தனாவை எப்படி மீட்பாள்…?

புள்ளி மேவாத மான் -10

தனா – எழில் வாழ்க்கையில் குழந்தை பாக்கியம் இல்லை என்ற குறையை தவிர அவர்கள் வாழ்க்கையில் அன்பிற்கோ காதலிற்கோ குறைவில்லாமல் நிறைவாக தான் சென்றது.
ஒரு நாள் இரவு தனா வெகு தாமதாக தான் வீடு வந்தான். வரும் போதே ரொம்ப சோர்வாக முகம் கவலையுடன் வந்தான். அவனைப் பார்த்துமே எழிலுக்கு பகீரென்றது.
பதறிப்போய் “என்னாச்சு மாமா… ஏன் இப்படி இருக்கறிங்க…”
ஒன்றுமில்லை என்பது போல தலையாட்டியவன் எதுவும் பேசாமல் சோபாவில் தலை சாய்த்து அமர்ந்து கொள்ள….
எழில் தான் என்ன செய்வது என தெரியாமல் விழித்தாள். அவனை ஒருநாளும் இப்படி பார்த்ததில்லை இவள்.
நேரம் தான் சென்று கொண்டு இருந்தது. எழில் சாப்பிட அழைத்தும் அவன் ஏதும் பேசவும் இல்லை சாப்பிட வரவும் இல்லை.
தோசை எடுத்து வந்து”மாமா சாப்பிடுங்க..” என ஊட்ட முயல…
“ப்ச்ச்… வேணாம் எழில். நீ போய் சாப்பிடு”
கெஞ்சி கெஞ்சியே இரண்டு தோசைகளை ஊட்டியவள் தானும் இரண்டு சாப்பிட்டு விட்டு வந்துப் பார்க்கும் போது கண்களை மூடி படுத்திருந்தான். ஆனால் புருவம் நெரித்து ஏதோ யோசனையில் இருக்க…… உறங்கவில்லை என்பதை பார்த்ததும் தெரிந்து கொண்டாள்.
எதுவும் பேசாமல் வழக்கம் போல் அவனருகில் அவனை அணைத்தாற் போல படுத்துக் கொண்டாள். அவனை பார்த்தவாறே படுத்திருந்தவளுக்கு என்னவென தெரியாமல்…. கேட்டு கஷ்டப்படுத்த விரும்பாமல்..… சொல்லவேண்டியதா இருந்தா அவங்களே சொல்வாங்க.… என தனக்குள்ளேயே மறுகிக் கொண்டிருந்தவள் கொஞ்ச நேரத்தில் அவள் தூங்கிவிட….. அவனுக்கு தான் தூக்கம் இல்லை.
அவனின் சிந்தனை முழுவதும் இன்று பூங்கொடி தந்தை சொன்ன விஷயங்களிலேயே..…
அவன் மில்லில் வேலையை முடித்துவிட்டு வீடு வந்து கொண்டு இருக்கும் போது …. பூங்கொடியின் தந்தை கோவிந்தன் பஸ்ஸிலிருந்து இறங்கி ஊருக்குள் செல்லும் சாலையில் சென்று கொண்டிருக்க…
தனா அவர் அருகில் வண்டியை நிறுத்தி “வாங்க மாமா நான் வீட்ல இறக்கிவிடறேன்”
எதுவும் பேசாமல் பைக்கில் பின்னால் அமர்ந்து கொண்டார். அவர் பேசாமல் வரவும் தனாவே தான் பேச்சுக் கொடுத்தான்.
“ஏங்க மாமா எங்க போயிட்டு வரிங்க”
“பூங்கொடிய பார்த்துட்டு வரிங்களா….”
“பூங்கொடி நல்லா இருக்கா..”
அவன் பூங்கொடியை பத்தி எதார்த்தமாக தான் கேட்டான். அவன் கேட்கவும் அவர் அழுக ஆரம்பித்து விட்டார்.
அவர் அழுகவும் பதறிப்போய் வண்டியை ஓரங்கட்டி நிறுத்த…. தலையில் அடித்துக்கொண்டு கதறியவாறே “நான் தப்பு பண்ணிட்டேன் மாப்புள்ள…. தப்பு பண்ணிட்டேன்…”
தனா பதறிக் கொண்டு “மாமா…. என்னாச்சு….. என்னனு சொல்லுங்க முதல்ல”
“என் வீம்பாலயும் வரட்டு கௌரவத்தாலயும் என் பொண்ணு வாழ்க்கையை நானே கெடுத்துட்டேன்”
“நான் என் பொண்ணை உனக்கு கொடுக்கக்கூடாதுனு பிடிவாதத்துல நல்லா விசாரிக்காம டவுன்ல படிச்சு வேலைல இருக்கானு ஒரு அயோக்கியனுக்கு கட்டிக் கொடுத்து என் பொண்ணு வாழ்க்கையை நானே சீரழிச்சிட்டேன்”
“கல்யாணம் பண்ணின புதுசுல நல்லா தான் இருந்தான். யாரோ நீயும் பூங்கொடியும் லவ் பண்ணினதை சொல்லிட்டாங்க போல அன்னைலருந்து சந்தேகப்பட்டு தினமும் குடிச்சிட்டு வந்து அடிச்சு சித்ரவதை பண்றான்”
“நான் ஆத்திரப்படாம உனக்கே என் பொண்ண கட்டி கொடுத்து இருந்தா உள்ளூர்லயே என் பொண்ணு என் கண் முன்னாடி சந்தோஷமா இருந்திருப்பா…”
தற்போது அவன் மனம் முழுவதும் எழிலே வியாபித்திருக்க எந்த இடத்திலும் பூங்கொடியின் சுவடுகள் இல்லை என்ற நிலையில் பூங்கொடியோடு இணைத்து பேசிய அவருடைய இந்த பேச்சு அவனுக்கு பிடிக்கவில்லை.
“நான் பண்ணின பாவம் தான் என் பொண்ணை சுழற்றி அடிக்குது. என்ன மன்னிச்சுடுப்பா..” என தனாவின் கைகளை பிடித்துக்கொண்டு அழுதார்.
அவரை எப்படியோ சமாதானம் செய்து வீட்டில் விட்டுட்டு வீடு வந்து சேர்ந்தான் அப்படி ஒரு நிலையில்….
தானாக தானே தேடிப் போய் காதல் சொன்னோம். ஆசையை வளர்த்து நம்பிக்கை கொடுத்து அதை காப்பாற்ற முடியாமல் ஒரு பொண்ணுக்கு நம்பிக்கை துரோகம் செய்துவிட்டோம் என்று ஏற்கனவே இறுகி போய் இருந்தவனை எழிலின் காதல் தான் மீட்டது.
இப்போது இதை எல்லாம் கேட்டவுடன் ஒரு குற்றவுணர்வு வந்து மனதில் உட்கார்ந்து கொண்டது. அது பூங்கொடியை கல்யாணம் செய்து கொள்ள முடியாமல் போனதே என்றல்ல. காதல் என்ற பெயரில் ஒரு பெண்ணின் வாழ்க்கை கெட நான் காரணம் ஆகிவிட்டேன என்பது தான்.
படிப்பு முடிந்து வந்து ஆலை ஆரம்பித்த காலத்தில் கல்லூரிக்கு போய் கொண்டு இருந்த பூங்கொடி மேல் ஆசை கொண்டு இவனே தான் வழியப் போய் காதல் சொன்னான். கட்டிக் கொள்ளும் முறையும் இருக்க…. ஊரில் நல்ல படிப்பு படித்து பெரிய குடும்பத்து பையனாக…. நல்ல வாட்டசாட்டமாக அழகான இருக்கவும்…..அவளும் ஏற்றுக் கொண்டாள்.
அவள் கல்லூரிக்கு செல்லும் வழியில் பார்க்கப் பேச என இருக்க… அது அரசல் புரசலாக கோவிந்தன் காதிற்கு வர… ஏற்கனவே மாணிக்கவேலின் வளர்ச்சியும் செல்வாக்கும் பிடிக்காமல் பொறாமையில் இருந்த கோவிந்தன் பெண்ணின் காதலை முழு மனதாக எதிர்த்தார்.
மாணிக்கவேலும் லட்சுமியும் பெண் கேட்டு போக அவமானப்படுத்தி அனுப்பி விட்டு…. அவசர அவசரமாக பெண்ணுக்கு மாப்பிள்ளை பார்த்து கல்யாணம் செய்து வைத்தார்.
அந்த அவசர கல்யாணம் தான் இன்று அலங்கோலமாக நிற்கிறது.
எழிலின் காதலில் வாழும் தனாவுக்கு தான் காதல் என நினைத்து எல்லாம் காதலே இல்லை என ஏற்கனவே உணர்ந்திருந்தான்.
ஏதாவது செய்து பூங்கொடியின் வாழ்க்கையை சரி செய்திடவேண்டும் என அந்த நினைவிலேயே உழன்று கொண்டு இருந்தவனை எப்போதும் போல் எழில் தன் காதலால் அவனை தேற்றிக் கொண்டு இருந்தாள்.
தன் கணவனை ஏதோ மனதளவில் அரித்துக் கொண்டு இருக்கு என கண்டு கொண்டவள் அவனாக சொல்லும் வரை கேட்டு கஷ்டப்படுத்த விரும்பாமல் பசி தூக்கமின்றி தவித்தவனை நேரத்திற்கு பசியாற்றி…. மடி தாங்கி தூங்க வைத்து தாயாக மாறி போனாள்.
துவண்ட நேரத்தில் கேள்விகளற்ற எழிலின் அரவணைப்பு தனாவ ஓரளவு தேற்றி தெளிய வைத்திருக்க…. அடுத்து என்ன செய்யவேண்டும் என்று முடிவும் எடுத்திருந்தான். அதனால் இயல்பு நிலைக்கு திரும்பி இருந்தான் தனா.
அதற்குள் வெற்றியின் திருமணம் நெருங்கி விட அதில் பூங்கொடி பிரச்சினையை தள்ளி வைத்தான். சுந்தரம் சொன்னது போலவே எல்லா சுபகாரியங்களிலும் தனா எழிலை முன்னிறுத்தியே செய்ய…
ஒவ்வொரு நிகழ்ச்சியிலும் ஒவ்வொரு விதமாக தன்னை அலங்கரித்து கொண்டு வளைய வந்த எழிலை காண காண தனாவின் காதல் மனம் விழித்துக் கொண்டது.
எழில் இருக்கும் இடத்தில் மகிழ்ச்சிக்கும் கலகலப்புக்கும் பஞ்சமா என்ன… திலகா தேவி கீர்த்தி என எல்லோரையும் கூட்டிக்கொண்டு பார்லர் போனாள்.
திலகா தேவி வயதின் காரணமாக மறுக்க…. திலகாவோ “வேணாம் அரசி… மாமாங்க இரண்டு பேரும் திட்டுவாங்க நீயும் கீர்த்தியும் செஞ்சுங்கோ”
“நான் பேசுறேன் மாமாகிட்ட…. சரினு சொல்லிட்டா நீங்க வரனும். ஓகேவா….”
“இந்த வயசுல எங்களுக்கு அதெல்லாம் நல்லா இருக்காது. வேணாம் அரசி” என தேவியும் சேர்ந்து கொள்ள…
“அத்தைஸ்…. நாம அழகா இருக்கோம் இல்லை அது வேற…. அதுக்காக அழுது வடிஞ்சிகிட்டு இருக்க முடியுமா….. இருக்கற அழக சூப்பரா மெயின்டென் பண்றோம். கல்யாணத்துல கெத்தா சுத்தறோம்” என்றாள் கலகலப்பாக….
பிறகு சுந்தரம் கண்ணனிடம் எழில் கேட்க அவர்களின் செல்ல மருமகள் கேட்டு இல்லனா சொல்லப் போறாங்க. சிரித்துக் கொண்டே சம்மதம் சொல்லவும் ஆவென வாயைப் பிளந்து பார்த்தனர் திலகாவும் தேவியும்.
வெற்றியின் வருங்கால மனைவி கனிமொழியையும் சேர்த்து கொண்டாள். பெண்களுக்கு மட்டும் ஒரு வாட்சப் குரூப் அதில் எந்த நேரமும் சாட்டிங் தான். புடவை அதன்கலர்க்கு ஆர்க்கிட் பூக்கள் தோதான ஜ்வல்ஸ் என எல்லோரையும் இணைத்தாள்.
கனிமொழிக்கும் திலகாவுக்கும் எழிலால் ஒரு ஒற்றுமை இழையோடியது.வெற்றி கனிக்கு போன் செய்யும் போது எல்லாம் அவள் போன் பிசியாகவே இருக்க…..
“எப்ப போன் பண்ணாலும் பிசியாவே இருக்க… நீயா பண்ணுவேனு பார்த்தா அதுவும் கிடையாது… என்ன தான் நினைச்சிகிட்டு இருக்க” கடுப்பில் காய்ச்ச…..
“நான் என்னங்க பண்ணட்டும். அத்தைங்க எழிலக்கா யாராவது பேசிட்டே இருக்காங்க. அதான் நைட் பேசறோம்ல அப்புறம் என்னங்க”
“நைட் பேசுவது எல்லாம் எனக்கு பத்தாது. எங்க அண்ணனும் அண்ணியும் கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி ஓட்டுன ரொமான்ஸ் படத்துல பாதி கூட நாம இல்ல… நானே நொந்து போய் இருக்கேன். இவ வேற எரிச்சல் படுத்திகிட்டு….”
“சரி சரி கோபப்படாதிங்க என் புஜ்ஜீல்ல… செல்லம்ல்ல…” என கொஞ்சி தாஜா செய்து அவனை மலை இறக்கினாள். அவனும் சலுகையாக போனிலேயே சிலபல முத்தங்கள் கொடுத்து வாங்கிய பிறகே விட்டான்.
மாமியார் இரண்டு பேரையும் உள் வேலையை பார்க்க சொல்லிவிட்டு பெண்களுக்கான வெளி வேலைக்கு இவள் பொறுப்பில் ஏற்றுக் கொண்டாள். அதற்காக தினமும் கீர்த்தியை கூட்டிக்கொண்டு வெளியே சென்று வந்தாள். திருவு கருணாவும் இவர்களுக்கு டிரைவர் வேலை செய்தே நொந்து போனர்.
சுந்தரம் வீட்டிற்கும் தங்கள் வீட்டிற்கும் நடந்து கொண்டே இருந்தாள். இவளின் அலைச்சலைப் பார்த்து சுந்தரம் கூட தனாவிடம் கல்யாணம் முடியும் வரை இங்கேயே இருங்க என சொல்லிவிட…. எழில் எங்க அடங்குனா….
கொஞ்சம் நேரம் தனா தங்கள் வீட்டிற்கு வந்துட்டா கூட பின்னாடியே வந்துடுவா…. அவன் வெளியில் கிளம்பும் வரை இருப்பா….
பெரியவர்கள் கண்டு காணாமல் இருந்தாலும் இளசுகள் கேலி பேசியே ஒருவழியாக்கியது. அவள் அதை எல்லாம் சட்டை செய்யவே இல்லை. தனாவுக்கு தான் வெட்கமாகிவிட…..
எழிலின் அட்டகாத்தில் தனா “ஏன்டி புள்ளையார சுத்தற மாதிரி புருஷன சுத்திட்டு இருப்பியா… எந்நேரமும் என் பின்னாடி சுத்தாம போய் கல்யாண வேலையை பாருடி”
அவனின் நெஞ்சில் சாய்ந்து சட்டை பட்டனை திருகிக் கொண்டே”நான் என்ன பண்ணட்டும் மாமா நானே சும்மா இருந்தாலும் என் மனசு உங்க பின்னாடி தான வருது…. ம்ம்ம் என்ன பண்ணட்டும்.”என்றாள் பாவம் போல் முகத்தை வைத்து கொண்டு….
அவள் விளையாட்டாக சொன்னாலும் அது தானே உண்மை.
கல்யாண நாளும் வந்துவிட நிச்சயம் ரிசப்ஷன் முகூர்த்தம் என எழில் ஒவ்வொரு நிகழ்ச்சிக்கும் ஒவ்வொரு மேக்கப்பில் மிளிர தனா தலைசுற்றி போனான்.
அவள சொல்லிட்டு இவன் தான் அவள் பின்னாடி சுத்திக்கிட்டு இருந்தான். அவளோடு ஒட்டிக்கொள்ள… உரசிக்கொள்ள… சடங்கு சம்பிரதாயங்களை சாக்கிட்டு கொண்டான். கேப் கிடைக்கும் போது எல்லாம் கெடா வெட்டிக்கோண்டு இருந்தான்.
நிச்சயம் முடிந்து வெற்றிமாறனும் கனிமொழியும் ரிசப்ஷனுக்காக நிற்க தனா எழில் திரு கீர்த்தி கருணா வசந்தி என எல்லோரும் மேடையில் வெற்றி கனியை கேலி செய்து கொண்டு இருக்க….
தனா கண்களால் எழிலிடம் காதல்மொழி பேச அதைப் பார்த்த கருணா “டேய் இங்க ஒருத்தன் தனி டிராக் ஓட்டிட்டு இருக்கான்டா டேய் திரு என்ன தான் சொல்லு உனக்கே கல்யாணம் பண்ணாலும் அப்பவும் இப்பவும் எப்பவும் உங்க அண்ணன் தான்டா காதல் மன்னன்”
அதை எல்லாம் அவன் காதிலேயே வாங்கவில்லை அவன் பார்வை முழுவதும் எழிலிடம் மட்டுமே. ரிசப்ஷன் முடிவில் பஸ்டர் வெடித்து கேக் வெட்டி வெற்றி கனிக்கு மாற்றி மாற்றி ஊட்டி ஒருவருக்கு ஒருவர் முகத்தில் பூசி என அந்த ரிசப்ஷன் கோலாகலமாக நடந்தது.
யாரும் அறியாமல் தனா கேக் சாப்பிட்டு கொண்டு இருந்த எழிலை மேடைக்கு பின்புறம் தள்ளி கொண்டு போனவன் தன்கையில் இருந்த கேக்கை அவளுக்கு ஊட்டிவிட்டான்.
விழுங்கும் முன் அவளை இழுத்து வாயோடு வாய் பொருத்தி அவள் வாயிலிருந்த கேக்கை தன் வாய்க்கு இடம் மாற்றி இருந்தான்.
நாக்கை சுழற்றி சப்பு கொட்டி சாப்பிடவாறே “கேக் செம்ம டேஸ்ட் இல்லடி”என்று கண்ணடித்தான்.
“ஓஓஹோஹோ….ஓ” என பின்னால் இருந்து இளைய பட்டாளத்தின் கூச்சல்.
ஒரே வெட்கமாகிவிட எழில் தனா முதுகின் பின் மறைந்து கொண்டாள்.
மேடையில் மைக் பிடித்து பேசும் பாவனையில் கருணா “சத்தியமாக உண்மையாக நிச்சயமாக இங்கு நடந்தது எதுவும் நாங்க பார்க்கவில்லை…. பார்க்கவில்லை. நம்பனும் யுவர்ஆனர்”
கருணாவின் மனைவி வசந்தி “எங்க அண்ணன் ஹுரோ. ஹீரோ எப்படி இருக்கனுமோ அப்படி இருக்காரு அதுல உங்களுக்கு என்ன பொறாமை. நீங்க ஒரு காமெடி பீஸ் தான். உங்களுக்கு இதெல்லாம் செட்டாகாது”
திரு “மாமா…. அக்கா சும்மா…..கிழி கிழினு கிழிச்சிடுச்சுல. உன் இமேஜ் டோட்டல் டேமேஜ்”
கருணா தலையை தொங்க போட்டு கொள்ள எல்லோரும் சத்தமாக சிரிக்க இவர்களின் கலகல பேச்சில் எழில் சகஜமாகி விட எல்லோரும் சாப்பிட சென்றனர்.
முகூர்த்த நேரத்திலும் எழில் எல்லா வேலைகளையும் எடுத்து கட்டி செய்ய வழக்கம் போல் தனா சைட் அடிக்கும் வேலையை செய்ய…
மங்கள வாத்தியங்கள் முழங்க சுற்றமும் நட்பும் சூழ வெற்றிமாறன் கனிமொழி கழுத்தில் தாலி கட்டி தன் மனைவி ஆக்கிக் கொண்டான்.
எல்லா சடங்கு சம்பிரதாயங்கள் முடிந்து மணமக்களை வீட்டிற்கு அழைத்து வரும் வரை எழில் ஓயவில்லை. தன் மனகவலைகளை மறந்து ரொம்ப உற்சாகமாகவே எல்லாம் செய்தாள். அது தான் அவள் இயல்பும் கூட.
ஊரார் பேச்சிற்கு பயந்து முதலில் தயங்கினாலும் தன் குடும்பத்தாரின் ஆதரவில் மிகவும் உற்சாகத்துடன் எல்லாம் செய்தாள்.
அனைவருக்கும் இவள் உற்சாகம் தொற்றிக் கொள்ள அந்த குடும்பத்தில் ஆனந்தம் ஆனந்தமே…

தன்னுள் பிரவாகமாக
ஊற்றெடுக்கும்அன்பை
அன்பால் நிரப்பி
தன் சூழ் உலகை இனிதே
இனிமையாக்கினாள்
இனியவள்!

புள்ளி மேவாத மான் -9

நிறைவான தாம்பயத்தாலும் விடியலுக்கு முன் தான் தூங்கியதாலும் இருவரும் நிம்மதியான ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் ஒருவரை ஒருவர் அணைத்தப்படி உறங்கி கொண்டு இருந்தனர்.
பின்கட்டில் பால் கறக்க தோட்ட வேலை செய்ய வந்த ஆட்கள் எழுப்பிய சத்தத்தில் மெல்ல கண் விழித்தாள் எழில். எழுந்தவள் முதலில் கண்டது தன் மாமனின் முகத்தை தான். முகத்தை வழித்து ஒரு முத்தம் கொடுத்து விட்டு எழுந்தவள் தன்நிலை கண்டு வெட்கி தன் உடைகளை வாரி சுருட்டிக் கொண்டு குளியலைறைக்கு ஓடினாள்.
சிறிது நேரம் கழித்து தனா கண் விழித்தவன் கண்டது சில்வர் கரை வைத்த மயில் நிறத்தில் டூப்ளிகேட் பட்டு உடுத்தி முடி காய்வதற்காக விரித்து விட்டு இருந்த நீள கூந்தல் தோகையா விரிந்து இருக்க பார்ப்பதற்கு நிஜமான மயில் போல காட்சி அளித்த எழில் தான்.
குனிந்து பீரோவிற்கு அடியில் எதையோ தேடிக்கொண்டு இருந்தாள். அவள் குனிந்து தேடும் போது சற்றே புடவை விலகி சில இடங்கள் அவனுக்கு இலவச தரிசனம் கொடுத்துக் கொண்டு இருக்க….

இரங்கநாதர் பள்ளிக்கொண்ட மாதிரி இவள் புறம் திரும்பி படுத்து…..
“என்னத்தடி இப்படி தேடிட்டு இருக்க.. ” என்றான்.
அதே நிலையில் அவனை நிமிர்ந்து பார்த்து “க்கும் நேத்து நீங்க எல்லாம் பிச்சு எறிஞ்சிக்கல்ல அந்த நகையுல அம்சவில்லையை காணோம் அதான் தேடிகிட்டு இருக்கேன்” என சொல்லி உதட்டை சுழித்தாள்.
அவளின் உதட்டு சுழிப்பு இவனுக்கு அழைப்பு விடுப்பது போல இருக்க….. அவளை அணைக்க வேண்டும் என்ற தாபம் கொள்ள…… எழுந்து வந்து அவள் அருகில் மண்டியிட்டு அமர்ந்து
“இரு நானும் சேர்ந்து தேடறேன்” என்றான் கள்ளத்தனமாக..

தனா நகையை எங்கே தேடினான். அவன் தேடல் எழிலிடம் தான்.
தேடலில் தொடங்கி தேவையை பூர்த்தி செய்து அழகான சங்கமமாக நிறைவுப் பெற்றது.
பின்பு இருவரும் குளித்து ரெடியாகி வர மணி பதினொன்று ஆகிவிட்டது. நேரம் கழித்து கீழே செல்ல அவளுக்கு வெட்கமாக இருக்க….
தனாவிடம்”எவ்வளவு லேட்டாயிடுச்சு எல்லாம் உங்களால தான் இப்ப கீழே போய் எல்லார் முகத்தையும் பார்க்க வெட்கமா இருக்கு. இன்னும் அம்சவில்லையை தேடி தரவே இல்ல…”
“அதுக்கென்னடி இரண்டு பேரும் சாப்பிட்டு வந்து சேர்ந்து தேடலாம்”என்றான் சிரித்து கொண்டே…
தலைக்கு மேலே இருகைகளையும் கூப்பி “ஐயா சாமி ஆள விடுங்க… நானே தேடிக்கிறேன்” என்றாள் .
அவளின் செயலில் சிரித்து கொண்டே “என்னடி பிடிக்காத மாதிரி ரொம்ப அலுத்துக்கற…. நைட் எனக்கு அப்படி தோனலையே. ஆனால் பேச்சும் செயலும் வேற மாதிரில இருக்கு” என்றான் அவளை மேலிருந்து கீழ் வரை பார்த்து கொண்டு…
அவன் பார்வையிலும் பேச்சிலும் வெட்கி அவன் நெஞ்சிலேயே அடைக்கலம் ஆனாள். சின்ன சின்ன சில்மிஷங்கள் செய்து விட்டு “வா கீழே போகலாம்” என்றான் மெதுவாக…..
நெகிழ்ந்து இருந்த புடவையை சரி செய்து கொண்டு தனாவுடன் கீழே சென்றாள். இருவரும் மெல்ல பேசி சிரித்துக் கொண்டே கீழே வர….. இணைந்து இறங்கி வருவதை பார்த்து அதுவும் தனா எழில் கையைப் பிடித்துக்கொண்டு வர வீட்டினர்க்கு மனம் நிறைந்தது.
எல்லோர் முகத்தையும் பார்க்க வெட்கப்பட்டு தலை குனிந்து நின்ற எழிலை சகஜமாக்கும் பொருட்டு திலகா “அரசி விளக்கேத்துமா… போ தனா இரண்டு பேரும் சாமி கும்பிட்டு வந்து சாப்பிடுங்க..” என்றார்.
இருவரும் சாப்பிட்டு முடித்து முன்னறைக்கு வர சுந்தரமும் கண்ணனும் பொண்ணு மாப்பிள்ளை நலுங்கு யார் யார் வீட்டுக்கு விருந்துக்கு செல்வது என தேதிகளை பட்டியலிட்டனர்.
இதுவே ஒரு மாத கணக்கிற்கு வர தனாவுக்கோ கவலை. எழிலைக் கூட்டிக் கொண்டு ஹனீமூன் செல்ல வேண்டும் என நினைத்திருந்தான்.
அதுக்கு வேற சுந்தரம் ஏதாவது சொல்வாரோ என பயந்து கொண்டு மெதுவாக சொல்லிக் கொள்ளலாம் என நினைத்து இருந்தான்.
இப்ப இவ்வளவு நாட்களா என கவலை கொண்டான். அவன் முகத்தை பார்த்து எழில் குழம்பி என்னவென கண்களால் கேட்டாள். ஒன்றுமில்லை என கண்களால் அவளை அமைதிப்படுத்தினான்.
எல்லாம் பேசி முடித்துவிட்டு மதியம் உணவையும் உண்டு விட்டு மாலை வருவதாக சொல்லிவிட்டு எல்லோரும் சென்று விட….
“வா உனக்கு அம்சவில்லையை தேடி தருகிறேன்” என கண்ணடித்து குறும்பாக சொன்னான்.
“க்கும் தேடி கொடுத்துட்டாலும்……” என்றாள் நொடித்துக் கொண்டே….
“மாமனடோ தேடல பார்க்கத்தானே போற” என்றான் அவள் மேனியை பார்வையாலேயே தின்று கொண்டே….
அவனின் பேச்சும் பார்வையுமே அவளுக்கு சொன்னது அவனின் தேடல் என்னவென்று…..
சுற்றும் முற்றும் யாராவது இருக்கிறார்களா எனப் பார்த்தவன் யாருமில்லை என்றதும் அவளை ஒவ்வொரு அடியாக நெருங்கி வர அவள் பின்னால் நகர தீடிரென ஸ்டைலாக ஒருகாலை தூக்கி வேட்டியை மடித்து கட்டியவன் வேகமாக அவளை கைகளில் தூக்க வர அவன் நோக்கம் அறிந்து அவன் கைகளில் அகப்படாமல் ஓடினாள்.
தனா துரத்தி கொண்டு ஓட மாடிப்படி வளைவில் வகையாக சிக்கி கொண்டாள். அவள் கையைப் பிடித்து ‘மாட்டினாயா’ என புருவம் உயர்த்தி தலையை ஆட்டி கண்களால் பேசவும். அதில் அவள் மயங்கி நின்ற நொடி அவளை கைகளில் அள்ளி இருந்தான்.
அவளை தங்கள் அறைக்கு தூக்கி சென்று கதவை காலால் ஒரு எத்து விட அது சாத்திக் கொண்டது . படுக்கையில் அவளை தூக்கி போட்டவன் அவனும் அவள் மேல் தொப்பென விழுந்தான்.
ஆனால் அவள் மேல் பாராம் ஏற்றாமல் அவள் இருபுறமும் கைகளை ஊன்றிக் கொண்டான்.
அவள் மூக்கோடு மூக்கை உரசி “என்னடி தேடலாமா” என்றான் சல்லாபமாக..
அவளோ வெட்கத்தில் முகத்தை திருப்பி தலையணையில் புதைத்து கொண்டாள். மெல்ல மெல்ல முத்தம் கொடுத்து அவளை தன்புறம் திருப்பினான். இறுதியாக அவளின் இதழை வன்மையாக கடித்து உயிரையே உறிஞ்சு எடுத்திடுவது போல நீண்ட முத்தம் கொடுத்து அவள் காது மடல் கழுத்து அதற்கு கீழே என உடல் எங்கும் முத்தம் ஊர்வலம் நடத்தி அவளை கழைந்து களைத்து போகும் வரை நீண்டது அவனது தேடலும் கூடலும்……
அதுக்கப்புறம் அம்சவில்லையை எடுத்து கொடுத்துவிட்டான் அது வேற விஷயம்.
அடுத்தநாள் எழிலுக்கு தனா வீட்டினர் எண்ணெய் நலுங்கு வைத்தனர். இரண்டு நாட்கள் கழித்து தனாவிற்கு எழில் வீட்டில் எண்ணெய் நலுங்கு வைத்தனர். தாலி பிரிச்சு கோக்க.. கடாவிருந்து…. அடுத்தடுத்து உறவினர்கள் வீட்டு விருந்து என ஒரு மாதம் வேகமாக சென்றது.
இந்த ஒரு மாத காலத்தில் இருவருக்கும் இடையே நல்ல புரிதல் வந்து இருந்தது. விருந்து எல்லாம் முடித்து கேரளாவில் உள்ள வயநாட்டிற்கு தேனிலவிற்காக எழிலை கூட்டிக்கொண்டு கிளம்பிவிட்டான்.
வயநாடு பூலோக சொர்க்கம். ஹனிமூன் சூட் ஒரு வாரத்திற்கு புக் செய்திருந்தான் தனா. இவர்கள் சென்று சேரவே மாலை ஆகிவிட…. இவர்கள் குளித்து கிளம்பி இரவு உணவை முடித்துக்கொண்டு வந்து சூட்டிற்கு வந்ததும் பார்த்ததும் தனா உற்சாகமாக விசிலடித்தான்.
சூட்டில் இவர்களின் படுக்கறை தான் ஹைலைட் . அறை முழுவதும் வாசனை மெழுகுவர்த்திகள் ஏற்றப்பட்டு வெண்மை நிற படுக்கையில் நடுவில் சிவப்பு ரோஜா இதழ்களால் இதய வடிவில் வரையப்பட்டு அதன் மேல் பேபி பிங்க் நிறத் துணியாலான இரண்டு அன்னப்பட்சிகள் முத்தமிட்டு கொள்வது போல அலங்கரிக்கப்பட்டு இருந்தது.
அறை முழுவதும் மெழுகுவர்த்தி வாசனையாலும் ரூம்ஸ்பிரே வாசனையாலும் நிரம்பி இருக்க நல்ல ஒரு ரொமான்டிக் மூட்டை கிளப்பி விட ஏதுவாக இருக்க…..
அந்த இரவு அவர்களுக்கு மறக்க முடியாத இரவாக அமைந்தது.
முதல் மூன்று நாட்கள் அறையை விட்டு வெளியே வரவே இல்லை கொண்டது எல்லாம் தாபமும் மோகமும் மட்டுமே.
நினைத்த நேரம் கூடி களித்து….. பசிக்கும் போது சாப்பிட்டு.…. சோர்ந்து போகும் போது கொஞ்சமாக தூங்கி…. என சந்தோஷமாக மனநிறைவாகவே இருவரும் இருந்தனர்.
அடுத்த மூன்று நாட்கள் சைட் சீயிங் சென்றனர். தனா எழிலை தன் அணைப்பிலேயே வைத்துக்கொண்டே தான் சுற்றினான்.
நெருக்கமாக சில பல போட்டோக்களை எடுத்து கொண்டனர்.
கிளம்பும் நாளில் தனாவிற்கு செல்வதற்கு மனதே இல்லை. எழிலை கொஞ்சிக் கொண்டும் சீண்டி விளையாடிக் கொண்டும் இருந்தான்.
எழில் தான் கோபத்தில் இடுப்பில் கை வைத்துக்கொண்டு முறைத்தவாறே “மாமா….இப்ப கிளம்ப போறிங்களா இல்லயா”என்றாள்.
“ப்ளீஸ்டி இன்னைக்கு ஒரு நாள் இருந்துட்டு நாளைக்கு போலாமா” என்றான் பாவம் போல் முகத்தை வைத்துக்கொண்டு…
அவனின் முகப்பாவனையைக் கண்டு சிரிப்பு வந்த போதும் அதை அடக்கி கொண்டு,
“மாமா நாம வீட்டில் இன்னைக்கு வரோம்னு சொல்லி இருக்கோம். என்ன நினைப்பாங்க. நேரமா கிளம்பினா தான் இராத்திரிக்கு உள்ள வீடு போக முடியும்”
“எழில்…. எழில்… ப்ளீஸ்டி… கடைசியா ஒரு தடவை… அப்புறம் உடனே கிளம்பிடலாம்” என கெஞ்சி கொஞ்சி தன் காரியத்தை சாதித்து கொண்டான்.
மதியம் போல தான் அவசர அவசரமாக கிளம்பினர். ஊர் வந்து சேர நடுஇரவு ஆகிவிட…. அதற்குள் வெற்றி மூலம் சுந்தரம் இரண்டு மூன்று தடவை போன் செய்துவிட்டார்.
இவர்களின் வாழ்க்கை இயல்பு நிலைக்கு திரும்பி விட…. வழக்கம் போல் தனா காலையில் எழுந்து தனது வேலைகளை பார்க்க கிளம்பி விட…. அவன் செல்லும் வரை அவனுக்காக எல்லாம் பார்த்து பார்த்து தானே செய்தாள் எழில்.
எல்லா வேலைகளுக்கும் ஆட்கள் இருந்த போதும் அவனுடைய துணிகளை துவைப்பது இருளாயி பாட்டியை மேல் வேலைக்கு வைத்துக்கொண்டு அவனுக்கு பிடித்த மாதிரி சமைப்பது என அவனுக்கான வேலைகளை காதலோடு செய்தாள்.
அந்த வீட்டில் தனாவோடு ஒவ்வொரு நிமிடத்தையும் ரசித்து அனுபவித்து வாழ்ந்தாள்.அவன் வீட்டில் இருக்கும் நேரங்களில் அவன் பின்னாடியே தான் அலைவாள். அவன் தேவையை உணர்ந்து அவன் கேட்கும் முன்பே அவனுடைய முகம் பார்த்து செய்தாள்.
எழிலின் கவனிப்பில் தனா மனதில் இவ்வளவு நாட்களாக இருந்த வெறுமை போய் அமைதி குடிக் கொண்டது. தன் போல் ஒற்றை ஆளாக தனித்து விடாமல் குறைந்தது மூன்று குழந்தைகளையாவது பெற்று கொண்டு எழிலோடு குடும்பமாக வாழ ஆசைப்பட்டான்.
இப்படியே சந்தோஷமாகவும் ஆனந்தமாகவும் வாழ்க்கை போய் கொண்டு இருக்க…. இவர்களின் காதலுக்கும் அன்பிற்கும் உடனே குழந்தை இருக்கும் என தனா – எழில் வீட்டினர் எதிர்பார்க்க…. ஒருவருடம் கடந்தும் குழந்தை உண்டாகவில்லை.
உறவினர்கள் எழிலிடம் கேட்டு கேட்டே அவளை மனதளவில் சோர்வடைய செய்தனர். அவளுக்கே தனக்கு அந்த பாக்கியம் இல்லையோ என தன்னை தானே வருத்திக் கொள்ளும் அளவிற்கு வந்துவிட்டாள்.
முதலில் இதெல்லாம் தனாவிற்கு தெரியவில்லை. அவனை வருத்தப்பட வைக்க விரும்பாமல் அவனுக்கு தெரியாமல் மறைத்து கொண்டாள். அவளின் ஒவ்வொரு அசைவையும் அறிந்தவனுக்கு தெரியாமல் போகுமா….
எதற்கோ தன்னை வருத்திக் கொள்கிறாள் என தெரிந்தது. காரணம் தெரியாமல் எழிலை விசாரிக்க…. வற்புறுத்தி கேட்ட பிறகே அவனின் நெஞ்சில் சாய்ந்து கொண்டு மௌனமாக கண்ணீர் வடித்து கொண்டே தன் மனபாரத்தை கொட்டித் தீர்த்தாள்.
எழிலை வெகுவாக போராடி தான் சமாதானம் செய்ய வேண்டி இருந்தது. அதற்கும் டாக்டரிடம் அழைத்து சென்றான். டாக்டர் பார்த்து விட்டு இருவருக்கும் எல்லாம் சரியாக இருக்கிறது என்று விட… தனா தனக்கும் சேர்த்து டெஸ்ட் செய்து கொண்டான்.
டாக்டர் எழிலிடம் மனதை அமைதியாகவும் சந்தோஷமாகவும் வைத்து கொள்ளுமாறு சில அறிவுரைகள் கூறி விட்டமின் மாத்திரைகள் கொடுத்து அனுப்பிவிட்டார்.
அதற்கு பிறகு எழில் இயல்பாக இருந்த போதும் அவளின் மனதின் ஓரத்தில் சிறிது கவலை இருந்து கொண்டு தான் இருந்தது.
மேலும் ஆறு மாதங்கள் கடந்த நிலையில் வெற்றிக்கு பெண் பார்த்து நிச்சயிக்கப்பட… அந்த நிச்சய விழாவில் வீட்டின் மூத்த மருமகளாக எல்லாம் முன்னாடி நின்று எடுத்து கட்டி செய்ய…
உறவு பெண்கள் முகம் சுழிக்க தங்களுக்குள் பேசிக் கொள்ள… பெண் வீட்டார் உறவில் மூத்த பெண்மணி ஒருவர் சபையில் எல்லோர் முன்பும் எழிலிடம் “ஏம்மா… நீ வந்து எல்லாம் முன்னாடி செய்யலாமா… நீயா புரிஞ்சு ஒதுக்கிக்குவேனு பார்த்தா… சொன்னா தான் புரியும் போல.. கொஞ்சம் தள்ளியே இரு” என சொல்லிவிட….
எழிலை சொன்னதும் தனாவிற்கு ஏகப்பட்ட கோபம். வெற்றிக்காக சபையில் ஏதும் பேசாமல் பொறுத்துக் கொண்டான்.ஆனால் சுந்தரமோ கண்ணனோ பொறுத்துக் கொள்ளவில்லை.
பெண்ணின் தந்தையிடம் நேரடியாகவே “எங்கள் வீட்டுப் பெண்ணை எங்கள் முன்பே இப்படி பேசறாங்க… கல்யாணம் முடிந்து ஒன்றரை வருடங்கள் தானே ஆகிறது. நீங்க பார்த்துட்டு பேசாம இருக்கலாம் எங்களால முடியாது . எங்க சார்ப்பா என் அண்ணன் மகனும் மருமளும் தான் முன்ன நின்னு எல்லாம் செய்வாங்க. அதுக்கு சம்மதம்னா மேற்கொண்டு பேசலாம். இல்லைனா இதோடு எல்லாம் நிறுத்திக்கலாம்” என்றுவிட்டார் சுந்தரம்.
பெண்ணின் தந்தையோ “அவர்கள் சார்ப்பாக மன்னிப்பு கேட்டுக் கொள்கிறோம். நீங்கள் எப்படி செய்தாலும் எங்களுக்கு சம்மதம்” என்று சமாதானம் பேச ஒரு வழியாக நிச்சயம் நடந்தது.
என்னதான் தனா எழிலைக் கொண்டே செய்த போதும் எழில் மனதளவில் நொறுங்கி தான் போனாள்.
அவளை மேலும் முடக்கி போட பூங்கொடி வடிவில் விதி அவளை நோக்கி புயல் போல வந்து கொண்டு இருப்பதை அவள் அறியவில்லை…… எழில் அதை எதிர்கொண்டு மீள்வாளா…. முடங்கிப் போவாளா…

புள்ளி மேவாத மான் – 8

இதோ அதோ என விடிந்தால் கல்யாணம் என்ற நிலையில் தனஞ்ஜெயன் எழிலரசி கல்யாணம் . கல்யாணம் நெருங்க நெருங்க எப்பவும் கடல் அலை போல ஆர்ப்பரிக்கும் எழில் அமைதியாகி தன் கண்ணனின் கைத்தலம் பற்ற கண்ட கனவு நினைவாகும் தருணங்கள் ஒவ்வொன்றையும் ரசித்து தனது நினைவு பெட்டகத்தில் சேமித்து வைக்கும் அமைதியான மனநிலையில்.
அதற்கு நேர்மாறாக ஆழ்கடல் நீரோட்டம் போல அமைதியாக தனது காரியங்களை சாதித்துக் கொள்ளும் சுபாவம் கொண்ட தனா தன் மனதை கொள்ளை கொண்ட பைங்கிளியின் கரம் பற்றச் செய்தது எல்லாம் ஆர்ப்பாட்டமாகவே.
கல்யாணத்திற்கு முன் பெண் மாப்பிள்ளைக்கு மாமன் முறையுள்ளவர்கள் நலுங்கு வைத்து விருந்தளிப்பர். கற்பகத்திற்கு உடன்பிறந்தவர்கள் யாரும் இல்லாததால் சித்தப்பாவின் மகன்கள் தாய்மாமன் நலுங்கு வைக்க முன் வர….
தன் ஆரூயிர் சிநேகிதனுக்கு பங்காளி மகளான கற்பகத்தை அண்ணன் ஸ்தானத்தில் இருந்து மாணிக்கவேல் தான் திருமணம் செய்து வைத்தார். அதை குறிப்பிட்டு தனக்கும் மாமன் நலுங்கு வைக்க உரிமை உள்ளது என அவர்களோடு மல்லுக்கட்டி காரியத்தை சாதித்துக் கொண்டான்.
எழிலிடம் சொன்னது போல நலுங்கு சீர் வரிசையில் அவன் எடுத்தப் பட்டு புடவை சில நகைகள் என சீரோடு வந்து…
எல்லார் முன்னிலையிலேயே அவளை அப்பட்டமாக ஆளை விழுங்கும் பார்வை கொண்டு சைட் அடித்தவாறே சந்தன நலுங்கு வைத்து சீர் தட்டை கையில் கொடுத்து
“இந்த புடவை தான் நீ கட்டிகிட்டு சபைக்கு வர..” என்றான் சத்தமாகவே…
ஏற்கனவே முத்துக்குமார் – கற்பகம் வகையில் உள்ள மாமன்கள் கொடுத்த சீரில் ஐந்து புடவைக்கு மேல இருக்க…. தனாவின் பேச்சு பூசலை கிளப்பும் வகையில் இருக்க… முத்துக்குமாரும் கற்பகத்திற்கு தான் தர்ம சங்கடமாகி போனது.
சட்டென சூழ்நிலை கருதி பெரியவர்கள் “இனி அவன் தான அந்த புள்ளைக்கு உடமைப்பட்டவன் அவன் ஆசைப்படி அவனுதையே கட்டட்டும்” என்றிட நலுங்கு முடிந்து எழில் அவன் புடவை நகைகளை அணிந்து வந்து சபையில் விழுந்து வணங்கி ஆசிர்வாதம் பெற்றாள்.
அதில் மட்டுமில்லாமல் எல்லாவற்றிலும் அவன் இஷ்டப்படி தான் செய்தான். தன் அண்ணனின் மறுபதிப்பாக தனாவைப் பார்க்கும் சுந்தரம் கூட அவன் செயலை கண்டித்தார். அதற்கு பிறகே சற்று அடங்கினான்.
முன்தினம் நிச்சயம் முடித்து ரிசப்ஷனனில் தான் எடுத்த கொடுத்த ஆயுர்கீரின் பட்டு புடவையில் இந்திரலோக ரம்பையாக இருந்தவளை கண்டு மதி மயங்கிப் போனான்.
ரிசப்ஷன் முடிந்து உறவுகள் கலைந்த நிலையில் போட்டோகிராபர் இவர்களை தனிப்பட்ட முறையில் சில போஸ்களில் போட்டோ எடுக்க எழிலை ஒட்டி நின்று தோளோடு அணைத்து… பின்புறமாக நின்று அவள் கையோடு கை சேர்த்து அணைத்தவாறு …. ரிசப்ஷனுக்காக போட்டு இருந்த பிரத்தியேக சோபாவில் இவன் அமர்ந்து அவளை மடியில் இருத்தி என… அவனாகவே சில போஸ்களில் எடுக்க சொல்ல… எழில் தான் வெட்கத்தில் நெளிந்து கொண்டு இருந்தாள்.
முகூர்த்த நேரம் நெருங்க மணவறையில் பட்டு வேஷ்டி சட்டையில் கம்பீரமாக இருந்த தனா அய்யர் சொல்ல சொல்ல மந்திரங்களை திருப்பி சொல்லிக் கொண்டு இருந்தான்.
“பொண்ணை அழைச்சிட்டு வாங்க” என அய்யர் சொல்ல எழில் வந்து மணையில் அமர தனா அவளையே இமை சிமிட்டாமல் பார்க்க…
கருணாவோ “மாப்புள்ள ரொம்ப வழியுது” என கைக்குட்டையை நீட்ட வெட்கம் வந்திட சிரித்தவாறே அய்யர் மந்திரத்தில் கவனமாகினான். குறிஞ்சிப்பூ போல அரிதாக பூக்கும் ஆணின் வெட்கமோ தனி அழகு தான்.
பெரியவர்கள் ஆசி பெற்ற திருமாங்கல்யத்தை அய்யர் எடுத்துக் கொடுக்க சொந்தங்கள் சுற்றத்தார் புடை சூழ மூன்று முடிச்சிட்டு தன் மனவாட்டியை மணையாளாக ஆக்கிக் கொண்டான் தனஞ்ஜெயன்.
தன் கழுத்தில் தொங்கிய பொன்தாலியை பார்த்து கண்களில் ஆனந்த கண்ணீர் எழிலுக்கு. அவளின் கண்ணீரை கண்டவன் மாலை மறைவில் அவள் கைகளை ஆறுதலாக அழுத்தி விடுவித்தான். அவன் ஆறுதல் அவளின் மனதை இதமாக்கியது.

கண்ணாளனின் கைத்தலம் பற்ற
கண்ணம்மா மேற்கொண்ட தவம்
கண் திறந்து கண்ட கனவுகள் எல்லாம்
மண் மீது வரி வடிவம் பெற்று நிற்க
பாவையவள் பரவசநிலை எய்தி
ஆனந்த கூத்தாடினாள்.
எல்லா சம்பிரதாயங்கள் முடித்து தனாவின் வீட்டில் உரிமையுடன் அடி எடுத்து வைத்தாள் எழில் . அவள் தனாவை மட்டுமா விரும்பினாள்? தனாவோடு அவனுடைய அம்மா அவர்கள் வாழ்ந்த வீடு என எல்லாமே அவள் காதல் கொண்டிருந்தாள்.
கல்யாணத்திற்கு முன்பு இரண்டு தடவை வந்திருக்கிறாள் தான். ஆனாலும் இப்போ உரிமையாக அவன் மனைவியாக அந்த வீட்டில் அவளுடைய பிரவேசம் தன் இடம் வந்து சேர்ந்த சாந்தத்தை அவள் மனதிற்கு கொடுத்தது.
பூஜையறையில் விளக்கேற்றி தனாவின் பெற்றோர் படத்தின் முன் விழுந்து வணங்கி பால் பழம் சாப்பிட்டு எல்லாம் முடித்து வீட்டினர் தவிர மற்ற உறவினர்கள் விடைபெற்று இருந்தனர்.
மணமேடை அலங்காரம் பண்ணியவர்களையே முதலிரவுக்கும் அலங்காரம் பண்ண பேசி இருந்தான். சுந்தரத்திற்கு தெரியாமல் கருணாவை வைத்து செய்ய சொல்லியிருக்க….
என்ன இருந்தாலும் சுந்தரத்திற்கு தெரியாமல் போய்விடுமா…
தனது குடும்பத்தாரை தனியாக அழைத்து அவரோ காச்மூச்சென்று கத்த ஆரம்பித்துவிட்டார். இது என்ன புதுப்பழக்கம் பணத்திற்கு ஆள் வைத்து செய்வது அது இது என
தனாவும் எழிலும் கோயிலுக்கு சென்று இருக்க அவர்களுக்கு இது தெரியவில்லை. கருணாவிற்கு தான் அதிக திட்டு உன் சிநேகிதன் சொன்னா பெரியவர்களை கேட்காமல் செய்வாயா என….
கண்ணன் தான் “இந்த காலத்தில் இப்படி தான். கல்யாணமே வேணாம்னு இருந்தான். அவன் நல்லா வாழ தான கல்யாணம் பண்ணி வச்சோம் அவன் சந்தோஷமாக இருக்கான்ல அதைப் பாருங்க” தன் அண்ணணை சமாதானம் செய்தார்.அதன் பின்னே அமைதியாகினார் சுந்தரம்.
கருணா தனாவின் தம்பிகளிடம் தனியாக”எல்லோரும் என்னை வச்சு செய்யறிங்கடா” என புலம்பித் தீர்த்தான்.
தனா விருப்பம் இல்லாமல் தான் எழிலை பெண் பார்க்க சென்றான். அவனை கேட்காமல் கட்டாயத்தின் பேரில் தான் திருமணம் பேசி முடித்தனர். ஆனால் எழில் காட்டிய அளப்பரிய அன்பு தான் தனாவை எழிலின் பால் ஈர்த்தது. எழிலோடு வாழும் வாழ்க்கையில் ஒவ்வொன்றையும் ரசித்து அனுபவித்து வாழவேண்டும் என்ற தனாவின் எண்ணத்தின் வெளிப்பாடுதான் அவனின் இந்த நடவடிக்கை எல்லாம். எழில் அன்பைக் கொடுத்து அன்பை எடுத்துக் கொண்டாள்.
தனாவின் அறை பெங்களூரில் இருந்து ஸ்பெஷலாக வர வைக்கப்பட்ட உயர்தர எக்ஸ்போர்ட் ரோஜாக்களாலும் மல்லிகை பூக்களாலும் புதுவிதமாக அலங்கரிக்கப்பட்டு ரோஜா மணமும் மல்லிகை மணமும் கலந்து இயற்கையான நறுமணத்துடன் இருந்தது.
தனா பட்டு வேஷ்டி சட்டையில் எழிலின் வருகைக்காக காத்திருந்தான். அறையின் ரம்மியமே அவனை கிறங்கடித்து கொண்டு இருந்தது.
எழில் வந்தாள் சர்வ அலங்கார பூஷிதையாக . பார்த்தவுடன் மலைத்தான் அவள் அழகை கண்டு அல்ல. அவள் அலங்காரத்தைக் கண்டு ஜடைவில்லை , குஞ்சம் வைத்த ஜடை அலங்காரம் , கழுத்தில் ஒரு பிடி அளவுக்கு ஆரம் நெக்லஸ் , கைகள் நிறைய வளையல்கள் இடுப்பில் ஒட்டியாணம் என…
ஷப்பா இதெல்லாம் கழட்டி பிரித்து எடுப்பதற்குள் பாதி இரவு தாண்டிடுமே அப்படி தான் அவன் நினைத்தான். பெரும் கவலையோடு யோசனையில் இருந்தவன் முன் வந்த எழில் அவனாக ஏதாவது பேசுவானா என பார்த்திருக்க…..
அவன் பேசுவதாக தெரியவில்லை எனவும்”மாமா…மாமா” என மெதுவாக அழைத்தாள்.அவளும் என்ன தான் பண்ணுவாள். எவ்வளவு நேரம் தான் அப்படியே நிற்பது…
“ஹாங்…” யோசனையை கைவிட்டவனாக….
“என்னாச்சு மாமா”
“எதுக்குடி அம்மன் கோயில் சிலை மாதிரி இத்தனை நகை..”
“ஏன் மாமா போடகூடாதா…” என்றாள் புரியாதவளாக
எரிச்சலில் சற்றே கிட்ட நெருங்கி பல்லைக் கடித்தவாறே “அடியேய்”

ஏற்கனவே புதுமணப்பெண்ணுக்கே உண்டான வெட்கம் கொஞ்சம் பயம் என கலவையான உணர்வில் இருந்தவள் அவனின் எரிச்சலில் மிரண்டு ஓரடி பின்னால் போக …..
அவளின் மிரண்ட பார்வையில் தன்னையே நொந்து கொண்டு
“எழில் ஒன்னும் இல்ல இங்க வா”என கைப்பிடித்து அழைத்து சென்று கட்டிலில் அமரவைத்து தானும் அவளை உரசிக்கொண்டு அமர்ந்தான்.
அவளை இலகுவாக்கும் பொருட்டு அவள் கைகளை தன் கைளில் எடுத்து “இப்ப படுக்கத்தான போற எதுக்கு இந்த நகை போட்டுட்டு வந்த” என பேசிக்கொண்டே மெதுவாக ஒவ்வொரு வளையலாக கழட்டி கொண்டு இருந்தான்.
“அம்மாவும் அத்தைகளும் தான் போட்டு விட்டாங்க”
அவன் வளையல்களை கழட்டி புறங்கையிலிருந்து மேல் கை வரை மெல்ல மெல்ல முத்தமிட்டு கொண்டே முன்னேறியவன் கழுத்தில் பின்கழுத்தில் என முத்தமிட்டு முத்தமிட்டே ஒவ்வொரு நகையாக கழட்டினான்.
அவனின் ஒவ்வொரு முத்தத்திற்கும் எழில் முதலில் கூச்சத்தில் நெளிந்தவள் பின்பு மயங்கி கிறங்கி அவனின் தலைமுடியில் தன் கைகளை விட்டு இறுக்கிப் பிடித்தாள். அவளின் ஒத்துழைப்பில் முற்றிலுமாக அவன் உணர்வுகள் கிளர்ந்தெழ…..
அவள் காதோரம் ஹஸ்கி வாய்ஸில்”இந்த ஜடைய பிரிச்சிடு இல்லாட்டி உன் முதுகுல பட்டு உறுத்தும்” என்றான்.
அவன் சொன்னதின் அர்த்தம் புரிந்தவள் நாணத்துடன் தலை முடியை பிரித்து அதிலிருந்த நகைகளை இவனின் அவசரம் புரியாமல் மெல்ல பிரித்து எடுக்க இவன் பொறுமை இழந்து முடியை கொத்தாகப் பிடித்து பிய்த்து எறிய அது அறையில் ஒரு மூலையில் போய் விழுந்தது. ஏற்கனவே அவன் கழட்டிய நகைகளும் அங்கங்கே சிதறி கடந்தது…
இவளோ தலையைமுடியில் கைவைத்தவாறே அவனின் முகம் பார்த்து வலியில் “ஸ்ஸ்…. மாமா வலிக்குது மெதுவா”
தாலியின் மஞ்சள் சரடு மட்டுமே கழுத்தில்….. அது தனி சோபையை தர……
அறையில் இருந்த பூக்களின் நறுமணமும்…. மனைவியின் மேல் எழுந்த துளசி சோப்பின் வாசனையும் …. புதுத்தாலியின் மஞ்சள் வாசனையும் .…. அவனை மேலும் நெருங்க சொல்லி தூண்ட….
அவளை நெருங்கி இறுக்கி அணைக்க இருவருக்கும் நடுவில் உறுத்தலாக இருந்த ஒட்டியாணத்தை வெடுக்கென்று வேகமாக இழுக்க அவன் இழுத்த வேகத்தில் இடுப்பில் சிறு கீறலை உண்டாக்க அது தந்த வலியில் பெண்ணின் கண்களில் லேசான கண்ணீர்.
அதை எல்லாம் கவனிக்காமல் ஆவேசமாய் முரட்டுத்தனமாக மேலும் அவன் கைகள் அவள் உடலில் முன்னேற அவள் உடலின் வெண்ணெய் குழைவான மென்மையில் கிறங்கி மயங்கி தன் தேடலை துவங்கினான்.அவன் கொண்டது ஆவேசமான வேகம் . அவளை பிய்த்து எடுத்து விழுங்கிடுவது போல….
அவனின் வேகம் கண்டு உடல் நடுங்க அவள் மிரள…… இதை எப்படி எதிர்கொள்ள என தெரியாமல் மிரண்டு அவனை எதிர்க்கும் எண்ணம் தோன்ற உறவு பெண்களின் உபதேசம் மறுக்கும் எண்ணத்தை மழுங்கச் செய்திட… அவனின் ஆவேசத்தை தாங்கி கொள்ள முடியாமல் தனாவின் கைகளில் மொத்தமாக துவண்டாள் காதல் பாவை.
ஒரு கட்டத்தில் அவனின் வேகம் தாளாமல் சற்றே கதறிட …. அவள் கதறலில் பெண்ணின் நிலை உணர்ந்து சற்றே வேகத்தை குறைத்தவன் அவளை இயல்பாக்கும் பொருட்டு ஆவேசத்தை அடக்கி மென்மையை கையில் எடுத்து முத்தம் கொடுத்து முத்தம் கொடுத்தே மொத்தத்தையும் அள்ளிக் கொண்டான். பெண்ணுக்கோ மெல்ல மெல்ல மிரட்சி மறைந்து காதல் கொண்ட மனம் விழித்துக் கொள்ள….
“எழில்” “எழில்” என கொஞ்சிக் கொஞ்சியே அவளிடம் தேவையை பூர்த்தி செய்து கொள்ள….. ஏற்கெனவே
மாமன் மேல் பித்தாக இருந்தவள் அவனின் அதித காதலில் மேலும் பித்தாகி”ஜெய் மாமா””ஜெய்மாமா” என்று பிதற்றியே அவனின் எதிர்பார்ப்பை நிறைவு செய்தாள்.
விடியல் வரும் வரை இருவரும் மோகவலையில் சிக்கி முத்த மழையில் நனைந்து தங்கள் இணையிடம் தங்களின் இளமை தேடல்கள் முடிவடையாமல் மீண்டும் மீண்டும் மன்மதக்கலையை பயின்று ஒருவரில் ஒருவர் மூழ்கி இன்பத்தை பகிர்ந்து உயிர் உருகிட மொத்தமாக நிலையிழந்து பெரும் உவகை கொண்டனர்.
இளமை தாகம் தீர்ந்து களைப்பில் இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் அணைத்தப்படியே உறங்கினர். பேதையின் காதல் காளையின் மனதை மாற்றி மோகம் கொள்ளச் செய்து ஊரார் பார்க்க மனைவியாக ஏற்று கொள்ள…. இன்று அழகான கூடலில் நிறைவு பெற… அவள் காதல் மனதின் அழைப்புறுதல் அடங்கி மன்னவனின் நெஞ்சமே மஞ்சம் என தஞ்சம் கொண்டு ஆனந்த் துயில் கொண்டாள் மங்கை.

இரவு பொழுதல்லவா
பால் நிலவல்லவா
மன்மத கலையல்லவா
காதல் அலையல்லவா
மோக வலையல்லவா
காமன் கணையல்லவா
காம லீலையல்லவா
முத்த மழையல்லவா
மூழ்கும் நிலையல்லவா
இதயங்கள் துடித்தல்லவா
இன்பம் பகிர்ந்தல்லவா
உருகும் உயிரல்லவா
வெற்றி சமமல்லவா…

7 – புள்ளி மேவாத மான்

இருவரும் சேர்ந்து புடவைகளை பார்க்க அவன் எதை காட்டினாலும் சரி என்றாள். அவள் புடவையைப் பார்த்ததை விட அவள் மாமனை சைட் அடித்தது தான் அதிகம். அவள் பார்வையில் இவனுக்கு தான் வெட்கம் வந்தது.
“அடியேய் புடவையை பாருனா என்னைய பார்த்துட்டு இருக்க இப்படியா ஒரு ஆம்பிளைய சைட் அடிப்ப…..”
“எந்த ஆம்பிளைய நான் சைட் அடிச்சேன். என் மாமன தான…. எனக்கு அதுக்கு புல் ரைட்ஸ் இருக்கு…ம்ம்ம்”என்றாள் கெத்தாக..
அவள் பேச்சு இவன் எனக்கு மட்டுமே சொந்தமானவன் என்பதை சொல்லாமல் சொல்ல அதில் அவன் கர்வம் கொண்டான். எந்த ஆண்மகனுக்கும் தன்னை கொண்டாடும் பெண் வாழ்க்கை துணையாக வந்தாள் கர்வம் கொள்வான் தானே.
தமிழரசன் வந்து மாதுளைஜீஸ் இரண்டு யூஸ் அண்ட் த்ரோ பாக்கெட் கொடுத்து செல்ல
சேல்மேன்”சார் இங்க குடிக்க அலவுட் இல்ல சார்”என்க
இருவருமாக வெயிட்டிங் ஹால் (பெண்கள் புடவை செலக்ட் செய்யும் வரை அப்பாவி ஆண்கள் அமர என இப்பொழுது எல்லா கடைகளில் ஒரு அறை இருக்கிறது. ஆண்களின் பரிதாப நிலை கண்டு கடைக்கார்களின் கனிவான உபயம்) சென்று ஒரு ஓரமான தனிமையான இடம் பார்த்து அமர்ந்து கொண்டனர்.
“எப்படி மாமா இவ்வளவு சீக்கிரம் வந்திங்க… நீங்க வரமாட்டிங்கனு நினைச்சு எனக்கு டென்ஷனா இருந்துச்சு”
அவன் பயணத்தை பற்றி சொல்ல சொல்ல இவள் மனதுக்கு கஷ்டமாகி போனது. தன்னால தான் மாமாவுக்கு இவ்வளவு அலைச்சல். அம்மா சொல்றது போல மாமாவ ரொம்ப டார்ச்சர் பண்ணிட்டமோ என நினைத்து கவலைக் கொண்டாள்.
“சாரி மாமா…உங்கள ரொம்ப கஷ்டப்படுத்தறேனா…”
“சாரி எல்லாம் கேட்காதே… உனக்கு தெரியாது நீ என் வாழ்க்கைல வருவதற்கு முன்னால ரொம்ப வருஷமா என் குடும்பம்னு சொல்ல கூட யாரும் இல்லாம ரொம்ப வெறுமையாக இருந்துச்சு. என்னை சந்தோஷப்படுத்தவும் யாருமில்லை. கஷ்டப்படுத்தவும் யாருமில்லை .உன்னால தான் எனக்கு வாழ்க்கைல ஒரு பிடிப்பு வந்திருக்கு. எனக்கு கஷ்டமா எல்லாம் இல்லை. உனக்கு நிறைய நிறைய செய்யனும்ஆசை தான் அதிகமாகுது” என்றான் வலி மிகுந்த புன்னகையோடு
அவனின் பேச்சு எழிலுக்கு தாயைத் தேடும் குழந்தையாக தெரிய அவனுக்கு அனைத்துமாக தான் இருக்க வேண்டும் என்று உறுதிக் கொண்டாள்.
அவன் மனவருத்த்தை உடனே போக்க வேண்டும் என்று தோன்றியது. என்ன செய்ய வேண்டும் என்றெல்லாம் அவள் யோசிக்கவில்லை . அதற்கு தான் அவள் காதல் இருக்கிறதே.
சட்டென அவன் கையில் இருந்த ஜீஸை இவள் வாங்கி பருகி கொண்டே தன்னுடையதை மெல்ல அவனிடம் நீட்டினாள் காதல் மிகுந்த பார்வையோடு , இவள் அவன் வாழ்வை காக்க வந்த யட்சிணியாக அவனுக்கு தோன்றியது.
ஜீஸ் குடித்து முடிக்கவும்.அவனிடம் விளையாடட்டாக
“சொல்லடிங்கள்ள இனி பாருங்க எப்படி டார்ச்சர் பண்றேனு” என சொல்லி கண் சிமிட்டி சிரித்தாள்.
“சரி வாயாடி வா எல்லோரும் வரதுக்குள்ள சேலை எடுப்போம்”
இருவருமாக பட்டுபுடவை தேர்வு செய்தனர். முகூர்த்தத்திற்கு அவர்களின் வழக்கம் போல மெரூன் நிறத்தில் நெருக்கமான ஜரிகை வேய்த புடவை நிச்சயப்பட்டு நலுங்குப்பட்டு எல்லாமே அவனுக்கு பிடித்தவிதமாகவே எடுத்தான். மேலும் இரண்டு புடவை எடுத்தான்.
“இன்னும் இரண்டு புடவை எதுக்கு மாமா”
“புடவை வேணாம்னு சொல்ற பொண்ணுங்க உண்டாடி”
“ஹீ..ஹீஹீ… நான் வேணாம்னு…சொல்லவே இல்லை மாமா….எதுக்கு.. எதை… எப்ப கட்டிக்கறதுனு தான் கேட்டேன்”
“இது மாமன் புடவை . இது எனக்கு பிடிச்சிருக்கு அதனால இதுவும்”என்றான் இரண்டு புடவைகளையும் காட்டி,
“அச்சோ மாமா உங்களுக்கு ஒன்னுமே தெரியலை. எனக்கு மாமன் முறையுள்ளவங்க தான் நலுங்கு வச்சு மாமன் சீரு தருவாங்க”
“அப்ப நான் யாருடி உனக்கு” என்றான் வெடுக்கென்று,
“கோவிச்சுக்காதிங்க மாமா….நீங்க தான் என் மாமா….. எனக்கு மட்டும் தான் மாமா…. இருந்தாலும் சீரு செய்யற முறைவுள்ளங்க தான செய்வாங்க மாமா”என்றாள் குழைவான குரலில்,
அவள் சொல்லியவிதத்தில் இவன் எரிச்சல் மறைந்து மனம் கொஞ்சம் சாந்தி அடைய இருந்தாலும் வீம்பாக “நான் செய்வேன்டி உனக்கு. யார் என்ன சொல்றாங்கனு பார்க்கிறேன்”என்றான் காட்டமாக
இது என்னடா புதுப்பிரச்சனையா இருக்கு என கொஞ்சம் கவலை தட்டிய போதும் அவனின் உரிமையான பேச்சில் அவளுக்கு பிடித்திருந்தது.
எப்படியோ கொஞ்சம் சண்டை கொஞ்சம் கோபம் கொஞ்சம் கவலை கொஞ்சம் ஊடல் கொஞ்சம் கலாட்டா நிறைய காதல் என புடவை தேர்ந்தெடுத்தனர் இருவரும்.
கல்யாணம் நெருங்கி கொண்டு இருந்த போதும் தனாவின் ஞாயிற்றுக்கிழமை படையெடுப்பு மட்டும் நிற்கவில்லை. வாரம் முழுவதும் தினசரி வேலையோடு கல்யாண வேலையும் சேர்ந்து கொள்ள நிற்காமல் ஓடிக் கொண்டிருப்பவனுக்கு அவளை பார்த்தால் போதும் அடுத்த வாரத்திற்கு தேவையான புத்துணர்ச்சி கிடைச்சிடும்.
கல்யாணத்தின் பதினைந்து நாட்களுக்கு முன்பு அந்த ஞாயிற்றுக்கிழமை வழக்கமாக வரும் நேரத்திற்கு முன்பே வந்தவன் எப்போதும் வாங்கி வரும் பூ சுவிட் சாக்லேட்பார் அடங்கிய பையை அவள் கைகளில் கொடுத்து விட்டு கற்பகம் கொடுத்த காபியை வாங்கி குடித்து விட்டு முத்துக்குமாரிடம் சிறிது நேரம் பேசிக்கொண்டு இருந்தவன் முத்துக்குமாரிடம்
“மாமா நான் எழிலை கோயிலுக்கு கூட்டிட்டு போயிட்டு வரவா” என கேட்டான்.
பெண்ணைப் பெற்ற தகப்பனாக மருமகனிடம் மறுப்பு சொல்ல முடியாது தயங்கிவாறே
“கல்யாணம் இன்னும் பதினைஞ்சு நாள் இருக்க இப்ப வெளிய போறதெல்லாம் நல்லா இருக்காது.கல்யாணம் முடிஞ்சா உங்க பொண்டாட்டிய நீங்க எங்க கூட்டிட்டு போனாலும் யார் என்ன சொல்ல போறாங்க”
“நான் கோயிலுக்கு தான் கூட்டிட்டு போகிறேன் மாமா. வீட்ல எந்த நல்ல காரியம் தொடங்கும் முன்னால அப்பாம்மா முதல்ல மாசாணியம்மனுக்கும் பாலாஜி கோயிலுக்கு போயிட்டு வருவது வழக்கம் அதுதான் எனக்கு எழிலோடு போயிட்டு வந்தால் நல்லாருக்கும்”
கோயிலுக்கு என்ற போதும் சம்மதம் சொல்ல தயங்க …..
“மாமா நீஙக தப்பா எதும் யோசிக்காதிங்க எனக்கு என்னைவிட உங்களைவிட எழில் கெளரவம் தான் முக்கியம். அவளுக்கு ஒரு கெட்டபேர் வந்தா அது உங்களை விட எனக்கு தான் அசிங்கம் ” என பேசிப்பேசியே அவரிடம் சம்மதம் வாங்கினான். அப்போதும் கற்பகம் “கோயிலுக்கு தான அனுப்பி வைங்க” என்று சொல்லவும் தான் சம்மதம் சொன்னார்.
அப்போதும் எங்கு எவ்வளவு நேரம் ஆகும் பொழுது சாய்வதற்குள் வரவேண்டும் என பல கண்டீசன்களோடு தான் அனுப்பி வைத்தார்.
கற்பகம் மகளின் அறைக்கு சென்று மகளை இந்த புடவையை கட்டு அந்த நகை போடு இப்படி செய் என மகளை நச்சரித்து கொண்டு இருந்தார்.
“அம்மா… எல்லாம் நான் பார்த்துக்கறேன். நீ அமைதியா இரு..”
அவள் சுடிதார் அணிவதைக் கண்டு “மாப்பிள்ளை கூட முதல்முதல்ல வெளியே போற திருவிழாவுக்கு எடுத்தோம்ல அந்த சாப்ட் சில்க் கட்டி ரூபி செட் போட்டுக்கோ”
“ம்மா மாமா தான் மா சுடிதார்ல வர சொன்னாரு…”
“ஒத்தசரம் முத்து செயினாவது போடு” ஏற்கனவே கழுத்தை ஒட்டி சிறு சங்கிலியும் தனஞ்ஜெயன் அணிவித்த செயினும் இருக்க மகள் அதை இதுவரை கழட்டியதில்லை என்று தெரிந்தும் சொன்னார்.
“ம்ப்ச் அம்மா அதான் கழுத்துல இரண்டு செயின் இருக்குல்ல தெரிஞ்சிகிட்டே பேசாதேம்மா”
அவன் வாங்கி வந்திருந்த மல்லிகை சரத்தை தன் நீண்ட பின்னலில் சூடி பாந்தமாக கலம்காரி சாப்ட் காட்டன் சுடிதாரில்
தயாராகி வந்தவளை முத்துக்குமாரிடம் சொல்லிக்கொண்டு கூட்டிச் சென்றான் . பொள்ளாச்சி வரை காரில் வந்தனர். பொள்ளாச்சியில் ஒரு இடத்தில் சாலை ஓரமாக கருணா தனாவின் ராயல் என்பீல்டோடு நின்று கொண்டு இருந்தான்.
அவனிடம் காரை கொடுத்து விட்டு பைக்கை வாங்கி கொண்டான். எழிலுக்கோ தலைக்கால் புரியவில்லை. தன் மாமனோடு பைக்கில் போகிறோம் என்பதே இறக்கை கட்டி பறப்பது போன்ற உணர்வு.
அவளுடைய பத்து வருட காதலில் இது போல பல ஆசைகள் அதை தெரிந்தோ தெரியாமலேயே நிறைவேற்றி கொண்டு இருக்கிறான் தனஞ்ஜெயன்.
“மாப்பிள்ளை பார்த்து போயிட்டு வா. அதவிட முக்கியம் என் தங்கச்சி பத்திரம். என் சித்தப்பு அனுப்பி வச்சதே அதிசயம்.கோயிலுக்கு மட்டும் தான போற எதுக்கும் பார்த்து சேதாரம் இல்லாம கூட்டிட்டு வந்துடு மாப்பிள்ளை” என தனாவின் அருகே வந்து ரகசியமாக நக்கலடித்தான்.
“எல்லாம் எங்களுக்கு தெரியும் மூடிட்டு போடா” என்றுவிட்டு எழிலைக் கூட்டிக்கொண்டு முதலில் நகைக்கடைக்கு சென்றான்.நகைகடை வாசலில் பைக்கை நிறுத்தியதும் எதற்கு என்று தெரியவில்லை என்றாலும் கேட்கவில்லை . அவள் கேட்கும் மனநிலையில் இல்லை . ஒவ்வொரு மணித்துளியையும் ரசித்து அனுபவித்து கொண்டு இருந்தாள்.
அவனும் எதுவும் பேசாமல் அவள் கையோடு கைகோர்த்து கொண்டு நகைகடைகடைக்குள் சென்றான். உள்ளே சென்றதும் கடை முதலாளியே வந்து,
“வாங்க தம்பி நீங்க கேட்ட மாதிரி நிறைய கலெக்ஷன் வந்திருக்கு பாருங்க”என்று கூட்டி சென்றார்.
கடை சிப்பந்தியிடம் எடுத்து காட்ட சொல்லி விட்டு அவர் நகர்ந்து கொண்டார். கடை ஊழியர் பிரைடல் கலெக்ஷன் மோதிரங்கள் எடுத்து காட்டினார்.
“எழில் உனக்கு பிடிச்ச டிசைன் செலக்ஷன் பண்ணு”
அவளுக்கு எல்லாமே அழகாக தெரிய இதா அதா என தனாவை கேட்டு கேட்டே நச்சரித்துவிட்டாள்.அவனோ ஏதும் சொன்னானில்லை. உதட்டில் நிறைந்த புன்னகையோடு பார்த்து கொண்டு இருந்தான்.
பொடிப்பொடியான வைரகற்கள் பதித்த மோதிர ஜோடியை வாங்கி கொண்டு மாசாணியம்மன் கோவிலுக்கு சென்றனர். அங்கு தாலியையும் மோதிரங்களையும் வைத்து பூஜை செய்து வாங்கி கொண்டு பாலாஜி கோயிலுக்கு வால்பாறை மலை நோக்கி பறந்தனர்.
கோவிலை விட்டு வந்து பைக்கை எடுத்தவன் ஒருபுறமாக அமரப் போனவளை இரண்டு பக்கமும் கால்கள் போட்டு அமரச் சொன்னான். மலை ஏற ஏற ஆட்கள் நடமாட்டம் குறைய தனா பண்ணின அட்டகாசம் இவ்வளவு தான் இல்லை.
இடுப்பில் மட்டும் லேசாக கைப் போட்டு இருந்தவளை” நெருங்கி வா நல்லா இறுக்கி கட்டிபிடி “என்றான் உல்லாசமாக…..
அவளும் நெருங்கி வந்து அவனின் இடுப்பு வழியாக இருகைகளையும் விட்டு வயிற்றோடு அணைத்தாள்.அதுவும் அவனுக்கு போதவில்லை.
“இன்னும் கிட்ட வாடி நெருக்கம் பத்தலை கொஞ்சம் கேப் விழுகுது”
“மாமா கோயிலுக்கு போறோம்” என்றாள் கோபமாக
“ஆமாம் கோயிலுக்கு தான் போறோம் அதுக்கென்ன அவரே காதல் மன்னன்டி அதெல்லாம் கோவிச்சுக்க மாட்டார். அவருக்கு ஏற்ற பக்தன் நான்”
அவன் பேச்சில் ‘ஆவென’வாயைப் பிளந்து பார்த்தாள்.
பைக் கண்ணாடி வழியாக இவளைப் பார்த்து பேசிக்கொண்டே வந்தவனுக்கு அவளை லிப்லாக் பண்ணனும் தோன்ற”வாயை குளோஸ் பண்ணுடி மனுசன உசுப்பேத்த மாதிரியே எல்லாம் பண்றது”
அவன் சொன்னதில் கப்பென வாயை மூடிக்கொண்டு அவன்முதுகிலேயே முகம் புதைத்து கொண்டாள்.
பாலாஜி கோயிலுக்கு வந்து பூஜையை முடித்துக்கொண்டு சின்ன கல்லார் நோக்கி பயணித்தனர்.
சின்னகல்லார் மேகங்களாலும் மூடுபனியாலும் மூடப்பட்டு இதமான குளிர் காற்று வீச அந்த குளிரை தாங்க முடியாத நிலமகள் பச்சை போர்வை கொண்டு தன்னை மூடிக் கொள்ள பார்க்கவே மிக ரம்மியமாக இருந்தது. காதலர்களுக்கு ஏற்ற காதல் பிரதேசம்.
அந்த இடத்தின் இதமான சீதோஷ்ணம் ஏகாந்தமான சூழல்…..
அன்பு கொண்ட இதயங்கள்…..அந்த இதயங்களின் காதல் துடிப்பை அதிகரிக்க…. உள்ளக் காதல் விழி வழி ததும்ப…. பேச்சற்ற பரிபாஷையில் தன் கையணைப்பில் எழிலை கொண்டு வந்தவன்….. தனது இடக்கரத்தை அவளை நோக்கி நீட்ட….அதில் அவள் வலக்கரத்தை வைக்க…. அவளது மோதிரவிரல் பற்றி அவள் கண்ணோடு கண் நோக்கி மோதிரத்தை அணிவித்தான்.
அதே போல் தனாவும் தனது வலக்கரத்தை நீட்ட… இவளும் அவனுக்கு சளைக்காமல் சவாலான காதல் பார்வையோடு அவனின் மோதிரவிரல் பற்றி மோதிரம் அணிவித்தாள். மெதுவாக அவளை அணைத்து மெல்ல அவள் இதழை தன் இதழால் சிறை செய்தான்.
அது குளிர்காலம் என்பதாலும் எப்பவும் நசநசனு மழை பெய்து கொண்டு இருப்பதாலும் ஆள் நடமாட்டம் அதிகமில்லை.இவர்கள் இருந்த இடமும் சற்று உட்புறமாக தனிமையான இடமாக இருந்தாலும் இவர்களின் காதல் பரிமாற்றம் அழகான நிகழ்வாக அரங்கேறியது.
இந்த மோனநிலை எவ்வளவு நேரம் நீடித்ததோ தீடீர் என வீசிய வாடைக்காற்றில் எழில் உடல் குளிரில் வெடவெடக்க தான் சுயம் பெற்றனர். சிறிது நேரம் கல்லாரை சுற்றி பார்த்து எழிலோடு நெருக்கமாக சில செல்பிகளை தனது போனில் எடுத்துக் கொண்டான்.
தீடிரென மேகங்கள் கருத்து இருண்டு கொண்டு இதோ மழை பொழிய போகிறேன் என வானம் கொட்டு கொட்ட கிளம்பிவிட்டனர்.
வால்பாறை டவுன் வந்து ஒரு உணவகத்தில் சாப்பிட்டு விட்டு மலையை விட்டு இறங்கினர். ஆழியாறு அணைப் பூங்காவில் வண்டியை நிறுத்தினான். அது வரை இருவரின் மனதிலும் காதலே ஆட்சி செய்ய ஒரு மோனநிலையில் இருந்தனர்.
பூங்கா வந்ததும் “உன்னோடு கொஞ்சம் பேசனும் வா”என அழைத்து சென்றான். பூங்காவில் அமைதியான இடம் பார்த்து அமர சற்று நேரம் எதுவும் பேசவில்லை அவன்.
“மாமா”என அவன் கையைப் பிடிக்க அவள் கையை அழுத்தி கொடுத்து
“லவ்னா என்ன அந்த பீலிங் எப்படி இருக்கும் உண்மையாவே உன்கிட்ட தான் உணர்ந்தேன். பூங்கொடிய காதலிச்சேன் தான். நானா தான் லவ்வையும் சொன்னேன் அவ ஏத்துகிட்டா அவ்வளவு தான். ஆனா அது காதலா என இப்ப கேட்டா இல்லைனு தான் சொல்வேன் உன் காதல் தான என் காதலை எனக்கு புரியவச்சிருக்கு”
“இந்த காதல் குறையாம உன்கூட காலம் பூரா வாழ்ந்திடனும். அதுதான் என் வாழ்நாள் ஆசை”என பற்றியிருந்த அவள் புறங்கையில் முத்தமிட்டான்.
அவனின் கன்னத்தை தன் பிஞ்சு விரலால் தடவியவாறே”மாமா நாம நல்லா இருப்போம் அதெல்லாம்சூப்பரா காதலிச்சு குடும்பம் நடத்தி அஞ்சாறு பெத்து போடறோம்”என கூறி கண்ணடித்தாள்.
அவள் பேச்சில் சிரிப்பு வந்திட சிரித்து கொண்டே”அஞ்சாறு போதுமாடி”
“அதுக்கு மேலனாலும் நான் ரெடி நீங்க ரெடியா…”மீண்டும் கண்ணடித்தாள்.
“வாய் கொழுப்பு கூடிப் போச்சு உனக்கு. சரி சரி…நேரமாகுது வா போலாம். இல்லனா என் மாமனார் என்னை நக்கீரர் மாதிரி கேள்வியா கேட்பார்”
பேச்சும் சிரிப்புமாக வீடு வந்தனர். வாசலில் இருந்த முத்துக்குமாரைப் பார்த்ததும் அவளை வாசலிலேயே இறக்கி விட்டு நிற்காமல் சென்றுவிட்டான்.

பார்த்தா மீது கொண்ட காதைல மட்டுமே
பற்றுக்கோலாகக் கொண்டு வாழ்ந்தவள்
விஜயனின் விழி வழி வந்த காதல் கண்டு
பரவசம் எய்தினாள் பாவையவள்
கைத்தலம் பற்ற கனா கண்டவள்
சொப்பனம் எல்லாம் சொப்பனமாக
சொல்லோடு நின்றிடாது நிறைவேற
நிலையாத வாழ்வு நிலை பெற்றிட
நிலை மறந்து போனாள் பெண்ணவள்.

6- புள்ளி மேவாத மான்

காதலிப்பவர்களை விட காதலிக்கப்படுபவர்கள் ஆசிர்வதிக்கப்பட்டவர்கள். அந்த வகையில் தனஞ்ஜெயன் அதிர்ஷ்டசாலி. தினம்தினம் எழிலின் காதல் மழையில் அவனின் வாழ்க்கை ரம்மியமாக இருந்தது.
இரவு எழில் போன் செய்தவள் ” மாமா என்ன பண்ணறிங்க சாப்பிட்டிங்களா …”
“இல்லடி மதியம் சாப்பிட்டதே பசிக்கல… பழம் மட்டும் சாப்பிட்டேன்”
“ஓ… சரிசரி மாமா நான் கொடுத்த கிப்ட் பிடிச்சிருந்ததா…”
“நிறையா கொடுத்த எதை சொல்லற” என்றான் வந்த சிரிப்பை வாய்க்குள் அதக்கி கொண்டு
“மாமா டிரஸ் வாட்ச் இதுல எது பிடிச்சுது”
“அதெல்லாம் விட நீ கொடுத்த ஜீஸ் தான் சூப்பரா இருந்துச்சு ” என்றான் கள்ளத்தனத்துடன்
“மாமா நான் எங்க ஜீஸ் கொடுத்தேன் நேத்து பாயாசம் தான் செஞ்சோம் ஜீஸ் இல்லையே”
“நீ கொடுக்கலடி நானா எடுத்துக்கிட்டேன். அதுவும் இரண்டு தடவை”
“மாமா ஒன்னும் புரியல…புரியற மாதிரி சொல்லுங்க”
சரியான மாங்கா மடச்சியா இருப்பா போல தனா உன் நிலைமை கொஞ்சம் கஷ்டம் தான் என நினைத்து கொண்டே , ராகமாக உல்லாசமான குரலில்
“அது…. அது… காலைல… கிச்சன்ல.…. உன்…..வாய்வழியா ….நான்….ஒரு ஜீஸ் குடிச்சேன்ல…. அது தான்”
“ச்சீ போங்க மாமா”
“அதைவிட போகிற அவசரத்தில் கொடுத்த ஜீஸ் தான் செம டேஸ்ட் “என சப்பு கொட்டினான்.
“ம்ம்ம்ம்…..மாமா…மா…ஆ..” சிணுங்கினாள். அவள் சிணுங்களில் இவன் கிளர்ந்தெழுந்தான்
நடு இரவு வரை அவனின் கொஞ்சல்களும் இவளின் சிணுங்கல்களும் மட்டுமே . இவர்கள் பேசி பேசிக் களைத்தார்களோ இல்லையோ போன் இரண்டும் களைத்து போய் சார்ஜ் இல்லாமல் சுவிட்ச் ஆப் ஆகிவிட்டது.
தனஞ்ஜெயனின் பிறந்தநாளுக்கு பிறகு இரண்டு வாரங்கள் கடந்த நிலையில் , தினமும் போனில் பேசி களித்தாலும் தனஞ்ஜெயனுக்கு எழிலரசியை நேரில் பார்க்கவேண்டும் என ஆசை கொண்டான்.
அந்த வார இறுதியில் ஞாயிறு அன்று எழிலை பார்க்க வீட்டிற்கு வருகிறேன் என முத்துகுமாரிடம் தகவலாக தான் தெரிவித்தான். ஆமாம் தகவலாக மட்டுமே எங்கே அனுமதி கேட்டால் வேண்டாம் என சொல்லிவிடுவாரோ என அஞ்சி இவ்வாறு சொல்லி இருந்தான்.
காலையில் பத்துமணியளவில் வந்தான். வரும்போது அவளுக்கு மல்லிகை பூ , சுவீட் , சாக்லேட் பார் என வாங்கி வந்தான்.
சிறிது நேரம் எல்லோரிடமும் பேசிக்கொண்டு இருந்தான். யாரிடம் பேசினாலும் அவன் பார்வை எழிலின் மீதே இருக்க அதை பார்த்த
கற்பகம் முத்துக்குமாரிடம் கண் ஜாடை காட்ட தமிழரசுவை கூட்டிக்கொண்டு ஏதோ வேலை இருப்பதாக சொல்லி வெளியே கிளம்பிவிட்டார். கற்பகமும் மதிய உணவு தயாரிப்பதாக சொல்லி உள்ளே சென்றுவிட்டார்.
எதிர் சோபாவில் அமர்ந்திருந்த எழிலை தன் அருகில் வந்து அமருமாறு கண்களால் அழைப்பு விடுத்தான். சின்னசிரிப்புடனே சிறிது இடைவெளி விட்டு அவனருகில் அமர்ந்தாள்.
“ப்ச் கிட்ட வந்து உட்காரு” என்றான்.
அவள் விளையாட்டாக மாட்டேன் என்று தலையசைக்க நீ வராட்டி என்ன் நான் வருகிறேன் என அவன் நெருங்கி அமர்ந்து கொண்டான்.
“அம்மா பார்த்தா என்ன நினைப்பாங்க. தள்ளி உட்காருங்க மாமா”
“என் மாமியார் தங்கமானவங்க மருமகனோட மனசறிஞ்சவங்க அது எல்லாம் தப்பா நினைக்கமாட்டாங்க”
அவளின் கைகளை பிடித்துக்கொண்டு பேசிக்கொண்டு இருந்தவன் சிறிது நேரத்தில் பேசும்போது அவள் முகம் காட்டும் வர்ணஜாலங்களில் தன்னை தொலைத்தவன் சுற்றும் முற்றும் யாரேனும் இருக்கிறார்களா என பார்த்தவன் சட்டென்று அவள் இதழ்களில் பட்டும் படாமல் முத்தம் ஒன்றை வைத்தான்.
அவள் என்னவென்று உணரும் முன் விநாடி நேரத்தில் நடந்ததால் இப்ப என்ன பண்ணினான் என யோசித்தாள். ஆனால் தென்றல் போன்ற தீண்டல் அவள் உதடுகளை பரிச்சித்ததால் அவளுக்கு நடந்ததை கட்டியம் கட்டி கூறியது.
உதடுகளின் குறுகுறுப்பில் உதட்டை மடித்து கடித்து தலை குனிந்து அமரந்திருந்தாள். அவளின் வெட்கத்தை ரசித்தவாறே அவளின் காதருகே குனிந்து கிசுகிசுப்பாக “சும்மா சீண்டலுக்கு வெட்கப்பட்டா எப்படிமா…நல்லா நச்சுனு கொடுத்திருந்தா…” என்றான் .
“போங்க மாமா எப்ப பாரு இப்படியே பேசிகிட்டு நீங்க ரொம்ப கெட்ட பையனா மாறிட்டிங்க”
“இதுக்கே கெட்ட பையனா கெட்ட பையன் என்னன்ன செய்வான் தெரியுமா” அந்த என்னன்ன என்பதை அவள் காதுகளில் ரகசியமாக சொல்ல ,
அவன் சொல்ல சொல்ல அவள் முகம் வெட்கத்தில் சிவந்து விட,
“ச்சீ அசிங்க அசிங்கமா பேசிகிட்டு” என அவனின் தோளில் சரமாரியாக அடிக்க ஆரம்பித்தாள்.
அடித்தவளின் கைகளை பிடித்தவன் “அதெல்லாம் அசிங்கமா…. அம்மா…. பரதேவதை… உன்னை கட்டி…. நான் உன் கூடகுடும்பம் நடத்தி….. பிள்ளகுட்டி பெத்து…… டேய் தனா….உன்பாடு பெரும்பாடு தான்…..” என சலித்து கொண்டான் . அவன் பேச்சில் அவளுக்குள் பெரும்காதலை கிளர்ந்தெழச் செய்ய அதனால் ஏற்பட்ட நாணம் என கலவையான உணர்வில் இருந்தாள.அவனருகே இருக்கமுடியாமல் கூச்சம் தடுக்க..…
“மாமா…ஆ…இப்படியே பேசிகிட்டு இருந்திங்க நான் எந்திருச்சு போயிடுவேன்” என ஆள்காட்டி விரலை நீட்டி மிரட்டினாள்.
பட்டென்று அந்த விரலைப் பிடித்து மெல்லக் கடித்தான்.
விரலை உருவிக்கொண்டு அவனை கண்களாலேயே குறும்பாக ஒரு செல்ல மிரட்டல் விடுத்து சிரித்தவாறே உள்ளே சென்றுவிட்டாள் . சப்பிக் கொண்டிருந்த குச்சி ஐஸை பிடுங்கி கொண்டதில் அழும் குழந்தையாக முகம் வாடிப் போனான்.
சிறிது நேரத்தில் முத்துக்குமார், தமிழரசன் வரவும் தனாவுடன் அமர்ந்து மதிய உணவு கற்பகமும் எழிலும் பரிமாற உண்டனர் .
அதிலும் தனஞ்ஜெயன் எழிலை தண்ணீ கொடு சாதம் வை என இப்படி ஏதாவது கேட்டுக் கொண்டே தன் பக்கத்தில் நிற்க வைத்துக் கொண்டான் .
சாப்பிட்டதும் முத்துகுமாரிடம் தமிழரசனிடமும் பேசிக் கொண்டு இருந்தவன் சிறிது நேரத்தில் சொல்லி கொண்டு கிளம்பிவிட்டான் . இந்த தடவை எழிலின் முகம் பார்த்து புன்னகை முகமாகவே சொல்லிக் கொண்டு கிளம்பினான்.
அடுத்தடுத்த ஞாயிறுகளிலும் வந்தான் . முதல் வாரம் மட்டுமே அனுமதி கேட்டான் . அதற்கு பிறகு எழிலை பார்ப்பதும் பேசுவதும் தன் உரிமை என்பது போலவே நடந்து கொண்டான்.
முத்துக்குமாருக்கு இதெல்லாம் மனசுக்கு ஒப்பவில்லை என்றாலும் தன் ஆரூயிர் சிநேகிதனின் மகன் தன் மனதுக்கு மட்டுமல்ல தன் மகளின் மனதுக்கும் பிடித்த மருமகன் என்பதாலும் அமைதியாகவே இருந்து கொண்டார்.
கல்யாணம் ஒரு மாதம் என்ற நிலையில் பட்டு எடுக்கவும் மாங்கல்யம் வாங்கவும் இருவீட்டுப் பெரியவர்களும் நல்லநாள் குறித்திருந்தனர் . முன்பே எழில் சொல்லி இருந்தாள் .
“மாமா நீங்க வந்து தான் முகூர்த்தப்பட்டு நிச்சயப்பட்டு எல்லாம் இரண்டு பேரும் சேர்ந்து தான் செலக்ட் செய்யனும். கண்டிப்பா வரனும் ”
இரண்டு நாட்களாகவே திரும்ப திரும்ப ஞாபகப்படுத்தி கொண்டு இருந்தாள்.எழிலுக்கு தன் மாமனோடான தன் கல்யாணத்தில் ஒவ்வொன்றையும் மனம் நிறைய சந்தோஷத்துடன் அதை அனுபவித்து செய்யவேண்டும் என்பது ஆசை .
ஆசை என்பதைவிட கனவு என்று சொல்லலாம்.
பட்டு எடுப்பதற்கு முன்தினம் மாலை அவர்கள் தொகுதி தொழில்துறை மந்திரியை அவருடைய சென்னை அலுவலகத்தில் மறுநாள் வந்து சந்திக்க சொல்லி அவரது பி.ஏ அழைத்து கூறினார். ஏற்கனவே ஒருமாதத்திற்கு முன்பே தனது தொழிலை விரிவுபடுத்துவதற்கு பெர்மிட் கேட்டு இருந்தான் . அதற்காக நேரில் பேசவதற்கு மந்திரி சந்திக்க வர சொல்லி இருந்தார்.
திருமணத்திற்கும் அழைக்க வேண்டியிருப்பதாலும் மந்திரியை சந்திக்க கொடுத்த நேரத்தை தவறவிட்டால் மறுபடியும் மந்திரியை சந்திப்பது சிரமம் என்பதாலும் அவனுக்கு போயே ஆக வேண்டிய கட்டாயம். பெரியவர்கள் குறித்த நாளை மாற்றவும் முடியாது. எழிலிடம் எப்படி சொல்வது என தயக்கம்.
அவனுக்காக எல்லாம் பார்த்து பார்த்து செய்பவள் இதுவரை தனக்கென எதுவும் கேட்டதில்லை. இதை தான் அவள் முதல்முதலாக கேட்டது. அதை மறுக்க வேண்டி உள்ளதே என வருத்தப்பட்டான்.
சுந்தரத்திற்கு போன் செய்து ” சித்தப்பா நான் நாளைக்கு மந்திரியைப் பார்க்க சென்னை கட்டாயம் போகவேண்டும் . நாளைக்கு தான் வர சொல்லி இருக்காங்க . நீங்க எல்லாம் பார்த்து செஞ்சிருங்க… எழில் வருவா அவளுக்கு பிடித்த மாதிரி பட்டு எடுத்துருங்க. நான் நாளைக்கு கிளம்பும் முன் பணம் கொண்டு வந்து கொடுக்கறேன்”
“பணத்துக்கு என்ன அவசரம் தனா நான் பார்த்துக்கறேன் நீ நல்லபடியா போயிட்டு வா . அப்புறம் பணம் வாங்கிக்கறேன்”
“இல்ல சித்தப்பா எழிலுக்கு செய்யும் எதுவும் என் பணமாக இருக்கனும்னு நான் ஆசைப்படறேன். நான் காலைல வந்து கொடுக்கறேன்”என கூறி அழைப்பை துண்டித்தான்.
அதை அவளிடம் சொல்வதற்கு மிகவும் சங்கடப்பட்டு போனான்.
வழக்கம் போல் இரவு தன் மாமனை போனில் அழைத்தவள் .
“மாமா நாளைக்கு நீங்க நான் எடுத்து கொடுத்த பேண்ட் சர்ட்ல தான் வரனும். உங்க பிஸ்தா கலர்க்கு தகுந்த மாதிரி நானும் பிஸ்தா கலர்ல சில்க்காட்டன் சேரில வரேன்”
மிகவும் தயக்கத்துடன் “எழில்…. நான் ஒன்னு சொல்வேன் கேட்பியா..”
“சொல்லுங்க மாமா உங்க பேச்சுக்கு என்னைக்கு நான் மறுப்பு சொல்லியிருக்கேன்”
“என் சூழ்நிலை அப்படி அமைஞ்சிடுச்சு”
“ம்ம்ம்”
“நான்.. நாளைக்கு…. மந்திரியப் பார்க்க சென்னை போகனும்”
சுரீரென்று வந்த கோபத்தை அடக்கிக்கொண்டு “அதுக்கு”
“இல்லடா நாளைக்கு தான் டைம் கொடுத்து இருக்காங்க அதனால..… என்னால வரமுடியாது . நீ போய் உனக்கு பிடிச்ச மாதிரி எடுத்துகிட்டு வாடா”
“அப்படினா உங்களுக்கு வசதிப்படற நாள்ல எடுத்துக்கலாம்” என்றாள் பட்டென்று
“எப்படி குறித்த நாளல மாத்த சொல்லி பெரியவங்கிட்ட சொல்றது அது அபசகுணமா நினைப்பாங்கடா நீ போயிட்டு வா”
அவன் வரவில்லை என்று திட்டவட்டமாக சொல்லிவிட அது வரை அடக்கியிருந்த கோபத்தை கிளறிவிட”நீங்க வரலைனா நானும் போகலை மாமா அவங்களேயே பார்த்து எடுத்துட்டு வரச் சொல்லிருங்க” என பட்டென்று போனை வைத்துவிட்டாள்.
அவன் மீண்டும் மீண்டும் அழைத்தும் அவள் எடுக்கவில்லை. ஒருகட்டத்தில் போனை சுவிட்ச் ஆப் பண்ணிவிட்டாள் . அவளிடம் இவ்வளவு கோபத்தையும் பிடிவாதத்தையும் எதிர்பார்க்கவில்லை.
அவனுக்கு தெரிந்த எழில் அன்பானவள். என்றும் மாறா சிரிப்புடன் வளைய வருபவள். எதையும் ஈஸியாக எடுத்துக் கொள்பவள். அவளின் கோபம் அவனை அதிர வைத்தது.
அவளின் கோபத்தால் இவன் மனம் அமைதியின்றி தவித்தது. அவள் காட்டும் முதல் கோபம் அல்லவா என்ன செய்வதென்று அவனுக்கு தெரியவில்லை. நடுஇரவு வரை யோசித்தவன் விமானத்தில் செல்லலாம் என முடிவு பண்ணி கோவைல இருந்து சென்னைக்கு அடுத்து இருக்கும் விமானத்தில் டிக்கெட் புக் செய்தான்.
உடனே தனக்கு தேவையானதை எடுத்துக்கொண்டு நேராக சுந்தரம் வீட்டிற்கு சென்றவன் அவரை போனில் அழைத்தான். அழைப்பை ஏற்ற அவர் பதட்டத்துடன் “என்னய்யா இந்த நேரத்துல….” என்றார்
“சித்தப்பா பதட்டப்படாதிங்க நான் நம்ம வீட்டுவாசலில் தான் நிற்கிறேன் யார்கிட்டயும் எதுவும் சொல்லாம நீங்க மட்டும் வெளிய வாங்க” என்றான்.
ஐந்து நிமிடத்தில் வெளி கேட்டை திறந்து வெளியே வந்தவர்
“என்னய்யா இந்த நேரத்துல கிளம்பிட்ட… காலைல தான போறதா சொன்ன… முதல்ல உள்ள வா” என அழைக்க அவரை பின் தொடர்ந்து சென்றவன் திண்ணை வாசலிலேயே நின்று கொண்டு
“சித்தப்பா நான் இப்ப பிளைட்ல சென்னைக்கு போறேன். போயிட்டு எவ்வளவு சீக்கிரம் வேலையை முடிக்க முடியுமோ முடிச்சிட்டு மதியத்திற்குள் கோவைக்கு வந்திடுவேன் . நீங்க மற்றவர்களுக்கு ஜவுளி எடுங்க . நான் வந்தவுடன் எனக்கும் எழிலுக்கு எடுத்துக்கலாம்”
“அது உங்களுக்கு நல்ல நேரத்துல எடுக்கனும்னு நேரம் குறிச்சி கொடுத்தாரு ஜோசியர் அதான் எப்படினு எனக்கு தெரியல”
“சித்தப்பா ஜோசியர்கிட்ட நாளைக்கு உள்ள எல்லா நல்ல நேரமும் குறிச்சி வாங்கிடுங்க.நான் எப்படியும் சாயந்திரத்துகுள்ள வந்திடறேன்”
“தம்பி மங்கல்யம் காலைலயே எடுக்கனும். இறங்கு முகத்துல வாங்ககூடாதுய்யா”
“அப்படினா நீங்க மங்கல்யம் குண்டு காசு எல்லாம் என்ன தேவையோ வாங்கிடுங்க மாங்காய் தாலிக்கொடி வாங்க வேண்டாம். அது அம்மாவுது இருக்கு”
சரி என்றவரிம் இருபதைந்து இலட்சம் கையில் கொடுத்தான்.
“எதுக்குய்யா இவ்வளவு தொகை”
“எல்லாருக்கும் நல்லவிலையில் உங்களுக்கு திருப்திபடற மாதிரி எடுத்துறுங்க . எழிலுக்கு கொஞ்சம் நகை வாங்கனும்னு நினைச்சேன் அதான். நீங்க வச்சிருங்க நான் சென்னை போயிட்டு நேரா கோவை தான வருவேன். இதை கையில வச்சுகிட்டு பயணம் பண்ணமுடியாது அதனால தான்” என்றான்.
“சரிய்யா எல்லோருக்கும் நான் சொல்லிக்கிறேன். நீ கிளம்பு”
“சரி சித்தப்பா பார்த்துக்குங்க நான் முடிந்த வரை சீக்கிரம் வந்திடறேன்”என சொல்லி கிளம்பிவிட்டான்.
அடித்து பிடித்து வந்து கோவை விமானநிலையம் வந்தவன் விமானத்தில் ஏறி சென்னை வந்தவன் கேப் புக் பண்ணி தான் வழக்கமாக தங்கும் ஹோட்டலில் அறை எடுத்தான்.
அறைக்கு வந்து ப்ரஷ்ஷாகி விட்டு படுக்கையில் சரிந்தவன் எழிலுக்கு அழைப்பு விடுத்தான்.இப்போதும் தொடர்பு எல்லைக்கு வெளியில் தான் இருந்தாள்.
‘அம்மணி ரொம்ப கோபமாக இருக்கிறாங்க போலவே . எவ்வளவுக்கு எவ்வளோ அன்பா இருக்கறாளோ அவ்வளவுக்கு அவ்வளோ கோபமும் இருக்கும் போல பார்த்து தான் நடந்துக்கனும் இல்லைனா சேதாரம் அதிகமாக இருக்கும்’ என அக்மார்க் குடும்பஸ்தனாக யோசித்தான் .
யோசனையிலேயே ஒருமணி நேரம் கடந்திருக்க அதிலிருந்து விடுபட்டு மணியைப் பார்த்தவன் மந்திரியின் பி.ஏவிற்கு அழைத்தான்.
மந்திரி பொள்ளாச்சியை சேர்ந்தவர். ஒரு வகையில் உறவினரும் கூட அதனால் தனஞ்ஜெயனின் தந்தை ஊராட்சி தலைவராக இருந்ததால் அவருக்கு மக்களிடையை இருந்த மரியாதைக்காக நல்ல நட்புறவை ஏற்படுத்தி கொண்டார் . இப்போதும் தனஞ்ஜெயனிடமும் தன்னை தக்க வைத்துக் கொண்டார்.
அதனால் அந்த நேரத்தில் அவன் அழைத்த போதும் பேசினார். தன் நிலையை சொல்லி மந்திரியை காலையில் வீட்டிலேயே சந்திக்க ஏற்பாடு செய்ய முடியுமா எனக் கேட்டான்.
பி.ஏ “ஐயாவிடம் கேட்டுட்டு சொல்றேன்”என்றார். பொறுமையாக ஒருமணி நேரம் கழித்து அழைத்தவர் எட்டு மணிக்கு சரியாக வீட்டிற்கு வருமாறு கூறி அழைப்பை துண்டித்தார்.
இங்கு மலையனூரில் சுந்தரம் எல்லோரையும் கிளப்பி கொண்டு இருந்தார். குடும்பத்தினரிடம் “அவசர வேலையாக தனஞ்ஜெயன் சென்னை போயிருக்கான். நாம தான் போய் எடுக்கனும்”
“என்னப்பா அண்ணனில்லாம எப்படி…”என்றான் வெற்றி.
“அவன் ஒத்த ஆளா எத்தனைய பார்ப்பான்.அவனுக்கு நம்மள விட்டா யாரு இருக்கா நாம தான பார்க்கனும் போங்க போய் கிளம்புங்க” என சத்தமிட்டார்.
திலகவதி”தனா இல்லாம எழிலுக்கு பட்டு நகை எல்லாம் எப்படி பார்க்கறது” என்றார் தன் கணவரின் கோபமறிந்து பயந்தவாறே
“ஏன் இத்தனை பொம்பளைங்க இருக்கறிங்கள எடுக்கமாட்டிங்களா என் நேரமும் ஆம்பள கூடவே இருப்பானா வெளிய வேலவேட்டி பார்க்க வேணாம். பொழுதுக்குள்ள வந்திடுவான்.கிளம்பங்க முதல்ல”
உடனே முத்துக்குமாருக்கு அழைத்தவர் தனஞ்ஜெயன் சென்னை சென்று இருப்பதை சொல்லி “நாம தான் எல்லாம் பார்க்கனும் எழில கூட்டிக்கிட்டு சீக்கிரம் வந்திடுங்க”என சொல்லி போனை வைத்து விட்டு தன் வீட்டாள்களை விரட்ட சென்றார்.
எழில் வீட்டிலோ எழிலோ வரமாட்டேன் என பிடிவாதமாக குளிக்காமல் கூட அறையில் பிடிவாதமாக அமர்ந்து இருந்தாள்.முத்துக்குமார் கற்பகத்திடம் விபரம் சொல்ல.
“ஓஹோ அதான் விஷயமா… மாப்பிள்ளை இவகிட்ட இராத்திரியே சொல்லிட்டாரு போல அதான் முகத்தை தூக்கி வச்சிகிட்டு கிளம்பமா உட்கார்ந்து இருக்கா இவளை இருங்க வரேன்”
“பார்த்து பக்குவமா சொல்லி கூட்டிட்டு வா ரொம்ப திட்டாதே”என்ற முத்துகுமாரை கற்பகம் முறைத்துக் கொண்டே..
“அவருக்கு அவசர வேலை வந்திடுச்சு அதனால வரமுடியல.அவரு சூழ்நிலைய புரிஞ்சுக்காம இப்படி பண்ணுவாளா. கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் அங்க போயி இப்படி பண்ணா அவரு எப்படி நிம்மதியா வேலை செய்வாரு யாருக்கு சம்பாதிக்கிறாரு உங்க மகளுக்கு தான அவருக்கும் இவள விட்டு யாரு இருக்கா இவ தான அவரை புரிஞ்சிக்கனும்”என கணவரிடம் கோபமாக பேசி விட்டு எழிலை தேடி சென்றார்.
“என்ன நினைச்சிகிட்டு இருக்க உன் மனசுல…. அவரு பொன்னே… பூவேனு தினமும் போன்ல கொஞ்சாருல அதான் திமிரு அதிகமாயிடுச்சு. என்ன முழிக்கற தினமும் பேசறது எல்லாம் எனக்கு தெரியும். ஆம்பளைகளுக்கு ஆயிரம் வேலை டென்ஷன் இருக்கும் அத புரிஞ்சு நடந்துகறது தான் நல்ல பொம்பளைக்கு அழகு. இப்ப கிளம்பி வர அங்க வந்து நாங்க சொல்லறத மட்டும் தான் கேட்கனும் மீறி ஏதாவது பண்ண நாலு அப்பு அப்பிபுடுவேன் பார்த்துக்க”என சத்தம் போட்டு குளிக்க அனுப்பி வைத்தார்.
ஒரு வழியாக குளித்து பிஸ்தா சில்க்காட்ன் சேலையில் தயாராகி வந்தாள்.அவன் அழைப்பான் என தெரிந்தே போனை அறையிலேயே விட்டுட்டு வந்தாள்.
கற்பகம்”போன் எடுத்துகிட்டயா மாப்பிள்ளகிட்ட ஒழுங்கா போன் பண்ணி நல்லவிதமா பேசி சமாதனமாகு போ போய் போனை எடுத்திட்டு வா” கோபமாக பேச போனை எடுத்திட்டு வந்தாள்.
இப்படியாக எல்லோரும் கிளம்பி நகைகடைக்கு வந்து சேர்ந்தனர்.முதலில் மாங்கல்யம் எடுத்தனர். பிறகு எழிலுக்கு நகை எடுக்க சொன்னார் சுந்தரம்.
எல்லா பெண்களும் சேர்ந்து இதைப் பாரு அதைப்பாரு என நகைகளைக் காட்டி சமாதானம் பண்ணினர்.ஒருவாறு நகைகளை பிடித்தே எடுத்தாள்.
எழுந்து குளித்து எழில் எடுத்து கொடுத்த உடையில் காலை உணவை உண்டுவிட்டு ஹோட்டல் அறையை காலி செய்து விட்டு சரியாக எட்டு மணிக்கு மந்திரியின் வீட்டில் இருந்தான்.
மந்திரி வந்திடுவார் உட்காருங்கள் என பி.ஏ கூறி அமரவைத்து விட்டு உள்ளே சென்றுவிட்டார்.நேரம் கடந்து கொண்டே இருக்க மந்திரி வந்தப்பாடு தான் இல்லை. கேட்டால் குளிக்கிறார் சாப்பிடுகிறார் ஏதாவது காரணம் சொல்லினர்.
நகைகளை எடுத்து விட்டு ஜவுளிக்கடைக்கு வந்தனர்.சுந்தரம் பெண்களை பிடித்ததை எடுங்கள்.எழிலுக்கு எல்லோருக்கும் எடுத்தபிறகு எடுத்துக்கலாம் எப்படியும் தனா வந்துவிடுவான் பார்க்கலாம் என்றுவிட்டார்.
பெண்கள் சேலை செலக்ஷனில் மூழ்கி விட கற்பகம் மகளிடம் வந்து “ஒழுங்கா மாப்பிள்ளைக்கு போன் பண்ணி பேசு” மிரட்டி விட்டுசென்றார். காலையில் தாய் திட்டியதிலேயே குற்றவுணர்வில் இருந்தவள் உடனே தனாவிற்கு அழைத்தாள்.
பயங்கர டென்ஷனில் இருந்தவன் இவளின் அழைப்பு அவனுக்கு டென்ஷன் ரீலீப்பாக இருந்தது . அவன் அழைப்பை ஏற்றும் இவள் பிகு பண்ணிக் கொண்டு பேசாமல் இருக்க எப்பவும் எடுத்தவுடன் “மாமா”என்பவள் பேசவில்லை என்றாலும் தனா பேசினான்.
“சொல்லுடா எழில் கடைக்கு வந்துட்டியா நான் எப்படியும் ஈவ்னிங்குள்ள வந்துடுவேன்.உனக்கு பிடிச்சதை எடுத்து வை நான் வந்ததும் பைனல் பண்ணிக்கலாம்”என்க
இவளோ”இல்ல மாமா நான் சேலை செலகஷன் பண்ணும் போது வீடியோகால் பண்றேன் நீங்க பார்த்து சொல்லுங்க”
“எப்ப எடுப்ப எழில்”
“சுந்தரம் மாமா சொல்லறேனு சொல்லி இருக்காங்க நீங்க உங்க வேலைய எல்லாம் முடிச்சிட்டு பொறுமையாவே வாங்க”
சரி என சொல்லி அழைப்பை துண்டிக்கவும் மந்திரி வரவும் சரியாக இருந்தது.
மந்திரியிடம் தொழில் சம்மந்தப்பட்ட வேலைகளை பேசி முடித்து திருமணப்பத்திரிக்கையை தாம்பூலத்தோடு கொடுத்து முறையாக அழைத்து விட்டு உடனே கிளம்பிவிட்டான்.
நேராக விமானநிலையம் சென்றவன் அடுத்திருந்த விமானத்தில் உடனே கிளம்பி கோவை வந்தான். வந்தவன் சுந்தரத்திற்கு போன் பண்ணி எங்கு இருக்கறிங்க என கேட்டு கொண்டு யாரிடமும் எதுவும் சொல்ல வேண்டாம். நேரில் வந்து பேசிக்கலாம் என கூறிவிட்டான்.
சுந்தரத்திடம் பேசி முடித்ததும் அடுத்து எழில் வீடியோ காலில் வந்தாள். “மாமா இந்த சேலை எல்லாம் எடுத்து வச்சிருக்கேன்”
என முப்பதிற்கு மேலுள்ள சேலைகளை காட்டினாள்.
தனாவோ சேலையை பார்த்து சிரித்து விட்டான்”ஏண்டி கடைல இருக்கிற சேலை எல்லாம் எடுத்து வச்சிருக்க”
“அச்சோ மாமா கடைல நிறைய நிறைய இன்னும் இருக்கு இது கம்மி தான்”என்றாள்.
“மாமா இந்த பச்சை நல்லா இருக்கா….க்கூம் இந்த லோட்டஸ் கலர் நல்லா இருக்குல்ல சொல்லுங்க மாமா”
பின்னால் இருந்து அவள் தோளை தட்டியவன் “இவ்ளோ சேலைக்கு நடுவுல உட்கார்ந்து கொண்டு சொல்லுனா என்ன சொல்லறது”
தீடிரென தன்னருகே மாமன் குரல் கேட்கவும் சந்தோஷத்தில் அதிர்ந்து “மாமா” என சத்தமில்லாமல் வாய் அசைத்தவாறு பார்த்தவளை கன்னத்தில் தட்டி “என்ன சேலையை பார்க்கலாமா” என்றான்.
“சாப்பிட்டிங்களா மாமா”என்று கேட்கவும் இல்லை என தலை அசைத்தான். யாரிடம் ஏதாவது வாங்கி வர சொல்லலாம் என இவள் சுற்றியும் பார்க்க யாரும் இல்லை.
தனஞ்ஜெயன் வந்தவும் இவர்களுக்கு தனிமை கொடுக்க எண்ணி சாப்பிட செல்வதாக கூறி சென்றுவிட்டனர்.தனா அதை கூறவும் உடனே தன் அண்ணனுக்கு போன் பண்ணி
“டேய் அண்ணா எங்களுக்கு மாதுளை ஜீஸ் வாங்கிட்டு வந்து கொடுத்திட்டு போய் சாப்பிடு சீக்கிரமே வா” என்றாள் அதிகரமாக
எப்பவும் போல இப்பவும் அவள் காதலை கண்டு பிரம்மித்து நின்றான்.

அவளின் மோகமும் அவனே
அவளின் கோபமும் அவனே
அவளின் காதலும் அவனே
அவளின் வாழ்வும் அவனே
அவளுக்கு அனைத்தும் அவனாகினான்.

5 – புள்ளி மேவாத மான்

குளித்து அவள் பரிசளித்த பேண்ட் சர்ட் அணிந்து தான் வழக்கமாக அணியும் கைகடிகாரத்தை தவிர்த்து அவள் கொடுத்த புதியதை கட்டிக் கொண்டு வந்தான்.
‘மாமா ஜீன்ஸ் போடுவாரா வேட்டி கட்டுவாரா’ என சிந்தனையில் இருந்தவள் பேண்ட் போட்டுவிட்டு வரவும் ஆச்சரியம். தனஞ்ஜெயனின் தந்தைக்கு விவசாயமே பிரதான தொழில் . ஊரில் இவர்களின் நிலபுலன்கள் அதிகம். பூர்வீக சொத்தை சரிசமமாக தம்பிகளுக்கு பிரித்து கொடுத்து இருந்தாலும் அதற்கு பிறகு தன் உழைப்பால் நிறைய விவசாய பூமியை வாங்கி இருந்தார் மாணிக்கவேல்.
தனஞ்ஜெயன் குவாலியர் ஐடிஎம் யூனிவர்சிட்டியில் பி.டெக் அக்ரி படித்து விட்டு வந்தவன் சர்க்கரை ஆலை தொடங்க ஆசைப்படுவதாக கூறவும் தன் மகன் மேல் உள்ள அசாத்திய நம்பிக்கையில் மாணிக்கவேல் அதற்கு தேவையான நிலம், நிதி எல்லாம் கொடுத்தார்.
சர்க்கரை ஆலை தொடங்கி நன்றாக நிர்வகித்து இரண்டு வருடங்களில் அவர் கொடுத்த தொகையை திருப்பிக் கொடுத்தான் . அதில் அவருக்கு அவ்வளவு பெருமை .
மாணிக்கவேல் லட்சுமியிடம் “லட்சு புலிக்கு பிறந்தது பூனையாகுமா… என் சிங்கக்குட்டி” என பெருமையாக மீசையை நீவி விட்டு கொண்டு சொல்ல….
“ஏ மாமா உங்க மவன புலிங்கறிங்களா இல்ல…. சிங்கக்குட்டிங்கறிங்களா….” என லட்சுமி கிண்டலடிக்க.…
“நம்ம மவன் சிங்கக்குட்டி நீ வேணா பாரு இந்த ஊருல என்னை விட ஒரு படி மேல உசந்து தான் நிப்பான்” என பெருமைப்பட்டுக் கொண்டார்.
மாணிக்கவேலின் வாக்கை உண்மையாக்கினான் தனஞ்ஜெயன். தந்தைக்கு பிறகு அவருடைய விவசாய நிலங்களையும் பார்க்க நேரிட்டதால் அது வரை பேண்ட் மட்டுமே அணிந்து வந்தவன் வேட்டி கட்ட ஆரம்பித்தான். அது தான் வயலுக்கு செல்ல வசதியாக இருந்தது . அதுமட்டுமில்லாமல் மாணிக்கவேலின் ஊர்தலைவர் பதவி இவனுக்கு வழங்கப்பட எப்போதும் வேட்டி தான் என்றானது. சட்டை மட்டும் பிளெய்ன் கலர் சர்ட்டாக இருக்கும்.
அதை யோசித்து தான் எழிலரசி தன் ஆசைக்கு ஜீன்ஸ்ம் , அவன் வசதிக்கு வேட்டியும் வாங்கியிருந்தாள். அவன் ஜீன்ஸ் அணிந்து வரவும் ரொம்பவும் மகிழ்ந்து போனாள்.
வந்தவன் பூஜை அறைக்கு சென்று , “எழில் இங்க வா” என அழைத்தான். தன் மாமனின் முகம் பார்க்க வெட்கப்பட்டு பேசாமல் போய் நின்றாள். வந்தவளை கையைப் பிடித்து அருகில் நிறுத்தி கொண்டு சாமி கும்பிடுமாறு கண்களால் ஜாடை காட்டி அவளோடு ஜோடியாக நின்று வணங்கினான்.
வணங்கிய பின் தன் நெற்றியில் விபூதி இட்டுக் கொண்டு , அவள் நெற்றியில் குங்குமம் இட்டான். இதை எதிர்பார்க்காத எழிலுக்கு ஆனந்தத்தில் கண்கள் கலங்கிவிட்டது. கண் கலங்க நின்றவளை தோளோடு சேர்த்து லேசாக அணைத்து விடுவித்தான்.
“ஆயா நாங்க கோயிலுக்கு போயிட்டு வரோம்.”
“இல்ல மாமா நீங்க போயிட்டு வாங்க….”
“ஏன்” என்றான் கேள்வியாக
“இல்ல மாமா….அது… வந்து…” என தயங்க
அவளை கண்கள் இடுங்க பார்த்தவன் அடுத்த நொடி எழிலரசியின் தந்தைக்கு முத்துக்குமாருக்கு அழைத்திருந்தான்.
“மாமா நான் தனா பேசறேன். நான் எழில கூட்டிட்டு கோயிலுக்கு போயிட்டு வரேன்” கூட்டிட்டு போய் வரவா எனவெல்லாம் பெர்மிஷன் கேட்கவில்லை. உத்தரவாக கூட்டிட்டு போகிறேன் என கேட்டான்.
அவர் என்ன சொன்னாரோ”அதை நீங்களே உங்க பொண்ணுகிட்ட சொல்லிடுங்க” என போனை அவளிடம் நீட்டினான்.
அதை வாங்கி காதில் வைத்தவள் அவள் தந்தை என்ன சொன்னாரோ “சரிங்கப்பா… சரிங்கப்பா…”என்றவள் அவனிடம் போனை கொடுத்தாள்.
“இப்ப கிளம்பலாமா..” என்ற போதும் தயக்கத்துடன் பாட்டியை பார்த்தாள்.
வாழ்ந்த மனுசியல்லவா ஒரு பெண்ணாக அவளின் தயக்கம் புரிந்தவராக “போயிட்டு வா தங்கம் யாரு ஏதும் சொல்வாங்களோனு தயங்காத எங்க ராசாவ எவனாவது வாய் மேல பல்லுப் போட்டு பேசிடுவானுங்களா.. ஊருகுள்ள எவனுக்கு அந்த தகிரியம் இருக்கு”
தனஞ்ஜெயனிடம்”ராசா பிளஷர்ல(காருல) கூட்டிட்டு போய்யா புடுபுடு வண்டில(புல்லட்டில்) வேணாம்”
பாட்டி சொல்லவும் இருவரும் தலையாட்டி காரில் கிளம்பினர். அவளுக்கும் மாமனோடு அவன் இடுப்பில் கைப் போட்டு அவனுடைய ராயல் என்பீல்டுல போகனும் என்பது அவளுடைய தீராத தாகத்தில் ஒன்று. ஆனால் கிராமத்தில் கல்யாணத்திற்கு முன்பு இது போல எல்லாம் செய்ய முடியாதே அது வீணான பல பேச்சுக்களுக்கு இடமாகி விடுமே.
இருவரும் கோயிலுக்கு சென்று எழிலரசி அவன் பெயர் நட்சத்திரம் எல்லாம் சொல்லி அர்ச்சனைக்கு கொடுக்க அவனோ அவளுடைய பேர் நட்சத்திரத்தையும் சொல்லச் சொல்லி இருவருக்கும் சேர்த்தே செய்ய சொன்னான்.
கோயிலுக்கு போயிட்டு திரும்பி வரும் போது ,”என் நட்சத்திரம் உனக்கு எப்படி தெரியும்” என தனஞ்ஜெயன் கேட்க
“இது கூட தெரியாதா எனக்கு என் மாமாவப் பத்தி எல்லாம் தெரியும்”
“அதான் எப்படினு கேட்கிறேன்”
“ஹீ ஹீஹீ…அது அது”
“என்னடி ரொம்ப வழியற..”
“அது… அது.. உங்க ஜாதகத்தை பார்த்துட்டு அப்பா சொன்னாங்க…”
பேசியபடியே வீடு வந்தனர். அவன் காரை நிறுத்தி விட்டு வருவதற்குள் சமைத்தவற்றை டேபிளில் எடுத்து வைத்தாள். அவன் வந்து அமர்ந்ததும் அவனுக்கு அருகில் இருந்து பரிமாற எப்பவும் விட ஒருபிடி சேர்த்தே உண்டான்.
அவன் சாப்பிட்டதும் எழிலையும் உட்கார்ந்து சாப்பிட சொன்னான்.
“நான் சாப்பிட்டுகிறேன் நீங்க கிளம்புங்க மாமா”
“இல்ல நீ சாப்பிடு நான் இருக்கேன் தனியா சாப்பிடறதுக்கு கஷ்டமா இருக்கும்”
அவன் சொல்ல இவளுக்கு வலித்தது. முகம் கசங்க அவனைப் பார்த்து “தனியா சாப்பிட கஷ்டமா இருக்காங்க மாமா”என்றாள்.
அவள் கேட்டதும் அவனுக்கு ஒருமாதிரி ஆகிவிட்டது. அவள் கையை தட்டி கொடுத்து”அது தான் இனி நீ இருப்பில்ல. இப்ப அமைதியா சாப்பிடு” என்றான் கரகரப்பான குரலில்.
அவள் சாப்பிட்ட பிறகே வேலைக்கு கிளம்பி சென்றான்.மதியம் சாப்பிட வீட்டிற்கு வந்தவனுக்கோ அவன் வீடு தானா என்று ஆச்சரியம்.
ஒற்றை மனிதனாக தான் மட்டும் இருக்கும் வீடு எப்பவும் அமைதியாக இருக்கும் . இன்று வீட்டில் இருந்து சலசலனு பேச்சு குரல்களும் கிண்கிணியாக சிரிப்பு சத்தமுமாக ஒரே ஆர்ப்பாட்டமாக இருந்தது.
வீட்டினுள் நுழைந்தவன் ஹாலில் இவன் சித்தப்பாக்கள் , எழிலின் தந்தை முத்துக்குமார், அண்ணன் தமிழரசு , கருணா, வெற்றி, திரு , பிரசாத் என எல்லோரும் அமர்ந்து பேசிக்கொண்டு இருக்க..
இவனின் சித்திகள், எழிலின் அம்மா, கீர்த்தி , வசந்தி, எழில் அனைவரும் சமயலறையில் கிண்டலும் கேலியுமாக பேசிக்கொண்டே வேலை செய்து கொண்டு இருந்தனர் .
கருணாவையும் தம்பிகளையும் பார்த்தவன் ‘ இவனுங்க இவ்வளவு நேரம் ஆலைல எங்க கூட தான இருந்தானுங்க ஒன்னும் சொல்லவே இல்லை . எனக்கு முன்னால வீட்ல இருக்கானுங்க . எல்லாம் கூட்டு களவாணிங்க.’ முறைத்தவாறே நினைக்க
கருணா தனஞ்ஜெயனின் மைண்ட் வாய்ஸை சரியாக படித்தவனாக “டேய் மாப்பிள்ளைகளா உங்க அண்ணன் நம்மள மனசுல வகை வகையா வக்கணையா திட்டிட்டு இருக்கான்டா”
திரு”விடு மாம்ஸ் அவரு திட்றதும் நாம திட்டு வாங்கறதும் புதுசா என்ன நமக்கு தான் பழகி போச்சுல்ல…” என்றான்.
அதற்குள் சுந்தரம்”தனா வந்தாச்சு திலகா.. சாப்பாடு எடுத்து வைங்கமா” என்றார். முன்தினமே வீட்டிற்கு வர அனுமதி கேட்கும் போதே அனைவரையும் மதிய விருந்துக்கு அழைத்திருந்தாள். பெண்கள் அனைவரும் தனஞ்ஜெயன் ஆலைக்கு சென்ற சிறிது நேரத்தில் வர அனைவரும் சேர்ந்தே சிரிப்பும் பேச்சுமாக சமையல் செய்தனர்.
பந்தி பாய் விரித்து இலை போட்டு பருப்பு ஒப்பிட்டு, புடலங்காய் கூட்டு, கேரட் பீன்ஸ் பொரியல், சாம்பார், புளிக்குழம்பு , ரசம், தயிர்,வடை, பாயாசம் என இலை நிறைய பெண்கள் பரிமாற ஆண்கள் சாப்பிட என தனஞ்ஜெயனின் வீடே கலகலப்பாக இருந்தது.
சாப்பிடும் போது தனஞ்ஜெயனிடம் அவனருகே அமர்ந்திருந்த அவன் சித்தப்பா கண்ணன் எழில் வீட்டுக்கு வர அனுமதி கேட்டதும் விருந்திற்கு அழைத்ததையும் சொல்லி கொண்டு இருந்தார். தனஞ்ஜெயனுக்கு எழிலரசியை நினைத்து பிரம்மிப்பாக இருந்தது.
திருமணம் செய்வதற்கு முன்பே தனிக்குடித்தனம் போகவேண்டும். உறவுகளோடு உறவாடகூடாது . உன் வருமானம் என்ன என் செலவுக்கு என்ன தருவாய் கண்டீசன் அப்ளை பெண்களுக்கு நடுவே திருமணத்திற்கு முன்பே தனித்திருக்கும் தன்னை தன் உறவுகளோடு சேர்த்து அரவணைத்து கொள்ளும் அவளின் குணம் தன்னைப்பற்றி அடி முதல் நுனி வரை தெரிந்து வைத்திருக்கும் பாங்கு என தனஞ்ஜெயனுக்கு எழிலரசி எட்டாவது அதியசமாகவே தெரிந்தாள் .
ஆண்கள் உண்டு முடித்து பெண்கள் தங்களுக்குள் தாங்களே பரிமாறி கொண்டு சாப்பிட்டனர் . அப்போது திலகா, “ஏ தேவி… லட்சுமி அக்கா இருந்த போது இந்த வீட்டில் இப்படி எல்லோரும் ஒன்னாக சாப்பிட்டோம் பல வருஷத்துக்கு அப்புறம் இப்ப தான் இப்படி இருக்கோம்.”
“ஆமாக்கா அது அக்காவோட போச்சு இனி எங்க இந்த மாதிரி ஒன்னா கூடி சேர்ந்து சமைச்சு சாப்பிடப் போறோம்னு பல நாளு நான் நினைச்சு வருத்தப்பட்டு இருக்கேன். ஆனா அக்கா மாதிரியே மருமகளும் தங்கமா வந்துருக்கா”
“எங்க காலத்துக்கு அப்புறமும் வீட்டுக்கு மூத்த மருமகளா இருந்து இந்த குடும்பம் ஒடையாம காப்பத்துவேனு எனக்கு நம்பிக்கை வந்திருச்சுமா…” என திலகா எழிலரசியின் கன்னம் வழித்து சொல்ல அதை தேவியும் ஆமோதித்தார்.
உடனே வசந்தி “இதா பாருமா எழிலு… மாமியார் இரண்டு பேரையும் கைக்குள்ள போட்டுகிட்டோம். அதனால பிக்கல் பிடுங்கல் இருக்காதுனு நினைச்சிராத… கொழுந்தியாளுக நாங்க இரண்டு பேரு இருக்கோம் . சும்மா விடமாட்டோம் பார்த்துக்க ஆமாம்” என கீர்த்தியையும் கூட்டு சேர்த்து கொண்டு கேலியாக மிரட்டினாள் .
பதிலடியாக எழில்”நானும் உங்களுக்கு கொழுந்தியா தானுங்க பதிலுக்கு பதில் தான் அண்ணி பார்த்து பதிவுசா இருந்துகுங்க…”என்றாள்.
திலகாவும் தேவியும் சிரித்து கொண்டே ” யாரு எங்க மருமககிட்டயேவா….. பதிலுக்கு பதில் கொடுத்து வாயை அடைச்சாளா….”
“மாமியார் மருமகனு எல்லாம் ஒன்னு கூடிட்டீங்க… ம்ம்ம் இனி என் பேச்சு எங்க அம்பலத்துல ஏறும்.” என சிரிப்புடன் நொடித்து கொள்ள வெகு நாட்களுக்கு பிறகு அந்த வீடு சிரிப்பும் கும்மாளமாக மகிழ்ச்சியாக இருந்தது.
இதை எல்லாம் பார்த்த கற்பகத்திற்கு தன் மகளை நினைத்து பெருமையாக இருந்தது. பின்னே இருக்காதா தன் மகள் போகும் வீட்டில் அவளை கொண்டாடும் சொந்தங்கள் கிடைத்தால் எந்த தாய்க்கும் பெருமையாகத் தான இருக்கும்.
ஏற்கனவே அவளின் காதலில் திக்குமுக்காடி போயிருந்தான். ஆண்களோடு பேசி கொண்டு இருந்தவனின் பார்வை எல்லாம் தன் நாயகிடமே. அவள் கண்களை சிமிட்டி பேசுவதும், கன்னத்தில் குழி விழ சிரிப்பதும் பார்த்தவனுக்கு புத்தி பேதலித்து கண்கள் மயங்க அவளை அள்ளி அணைத்து இன்றே ஆண்டு விட துடித்தது.அவனின் தாபத்தை அடக்க பெரும்பாடு பட்டு போனான்.
தனஞ்ஜெயனின் தனிமை வாழ்வை விரட்ட அத்தனை வசந்தங்களையும் வாரி சுருட்டி கொண்டு வந்தாள் எழிலரசி என்னும் தேவதை. வரம் தரும் தேவதையாக அல்ல . வரமாகவே வந்தாள் இந்த தேவதை .
எல்லோரும் உண்டு முடித்து அவரவர் வீட்டுக்கு சென்றனர் . முத்துக்குமார் தனஞ்ஜெயனிடம் “அப்ப நாங்களும் கிளம்பறோம் மாப்பிள்ளை” என்க
எழில் கிளம்புகிறாள் என்றதும் சட்டென அவன் முகம் வாடிவிட , நொடியில் தன்னை மாற்றிக் கொண்டவன்”சரிங்க மாமா ” என விடை கொடுக்கும் விதமாக தலையாட்ட ,
வினாடி நேரமாக இருந்தாலும் தன் மாமனின் முகவாட்டத்தை கண்டு கொண்டாள். அவளுக்கு அவன் முகவாட்டத்தை பார்த்து ஒருமாதிரி ஆகிவிட்டது.
எழிலின் தந்தை தனஞ்ஜெயனின் கைகளை பிடித்துக்கொண்டு “போயிட்டு வரோம் மாப்பிள்ளை”என விடைபெற்று கிளம்ப பெற்றோர் முன் எதுவும் பேச வழியில்லாது எழிலும் “போயிட்டு வரேன் மாமா” என சொல்லி கொண்டு வெளியே சென்றவள்
“அப்பா என் செல்ல விட்டுட்டு வந்துட்டேன்.எடுத்துட்டு வந்திடறேன்” என சொல்லி நிற்காமல் ஓடிவிட்டாள். ஓடோடி வந்தவளைப் பார்த்து
“என்னடி என்னாச்சு ஏதாவது விட்டுட்டு போயிட்டியா”
“ஆமாம் மாமா உங்களை அம்போனு விட்டுட்டு போயிட்டேன்” என கூறியவள் சட்டென அவன் தோள்களை பிடித்து எம்பி கன்னத்தில் முத்தமிட்டாள்.
அவனை நெருங்கி நின்று முத்தமிட்டவுடன் அவளின் நெருக்கமும் அவளின் மேனியின் வாசமும் அவனின் தாபம் கிளர்ந்தெழ செய்ய போதுமானதாக இருக்க அவளை அப்படியே அள்ளி அணைத்திருந்தான். எழிலின் இதழ்களை தன் இதழ் கொண்டு சிறை செய்தான் . அவனின் கரங்களோ அவள் மேனி எங்கும் மேய அவள் கூச்சம் கொண்டு நெளிய அவள் இதழை விடுத்து
“கொஞ்ச நேரம் நெளியாம இருடி”என்றான் சற்று எரிச்சலான குரலில்
“மாமா ப்ளீஸ்… அப்பா அம்மாலாம் வெளியே எனக்காக வெயிட் பண்றாங்க ப்ளீஸ் மாமா ப்ளீஸ்….”
அவள் சொன்னதும் சூழ்நிலை உணர்ந்து அவளை விடுவித்தான். அதற்குள் எழிலின் தந்தை அவளை அழைத்திருந்தார்.அவள் தந்தை அழைக்கவும் ஓடியவளை கைப்பற்றி நிறுத்தி இவனால் நெகிழ்ந்து இருந்த உடைகளை காட்டி
“ஏய் அம்மு சரி பண்ணிட்டு போடி” என்றான் மந்தகாச சிரிப்புடன்
அவன் காட்டிய விதத்திலும் பேசிய பேச்சிலும் வெட்கம் கொண்டு திரும்பி நின்று கொண்டு சரி செய்தாள். சரி செய்து கொண்டு அவனிடம்”மாமா நான் போயிட்டு வரவா” என்று மையலாக கேட்டாள்.
அவளின் அருகில் வந்து அவளின் முடிகளை திருத்தி நெற்றியில் மென்மையாக முத்தமிட்டு “போயிட்டு வா போனதும் போன் பண்ணு” என சொல்லி அவள் எடுக்க மறந்த செல்லை கொடுத்து
” வேணும்னே தான வச்சிட்டு போன”என்று கன்னத்தை செல்லமாக கிள்ளி அனுப்பி வைத்தான்.
எழிலின் அன்பையும் அனுசரனையும் மட்டுமே பார்த்தவனுக்கு எழிலின் கோபத்தையும் பிடிவாதத்தையும் பார்க்கும் நாளும் வந்தது.

கொடும் கோடையில் தவித்து
கிடந்தவனை கைப்பிடித்து
முள்பாதையில் இருந்து
மலர்பாதையில் மெல்ல
நடத்தி வசந்த காலத்திற்கு
அழைத்து வரும் தேவதை
இவள்….!