29 பூரணி கோவிந்தனை விட்டு வெளியேற மறுக்க “ஐய்ய சார் என்ன சார் பேஜரா இருக்கு உங்க கூட… எல்லாம் முன்னாடியே பேசினது தான சார் இப்ப வந்து இப்படி முரண்டிக்கினா எப்படி… சீக்கிரம் சார் இங்க இருந்து நீங்க நல்லது அவ்ளோ தான் சொல்ல முடியும் அதுக்கு மேல இங்க நடக்கிறதுக்கு நாங்க பொறுப்பில்லை … புரிஞ்சிக்கமா உசுரு மேலை ஆசை இருந்தா இருந்து போயிடு என்று விட்டு அவன் வேக வேகமாக […]
28 அத்தை மாமாவுக்கு உடம்பு முழுக்க அறிவாள் வெட்டு விழுந்து இருக்கு… என்றதும் மீண்டும் அவர்கள் ஓலமிட…அவர்களை என்ன சொல்லி சமாதானம் செய்வது என்று தெரியாமல் மேலே தொடர்ந்தான் “மாமா கண்ணை திறந்து இருந்தாலும் இன்னும் கிரிடிகல் கண்டிஷன்ல தான் இருக்காரு அவர் பக்கத்துல போன அவர் நிலைமை இன்னும் மோசமாக தான் வாய்ப்பு இருக்கு… அதனால தான் உங்களை உள்ள விடல… அதுவும் இல்லாம அவரை நீங்க அந்த மாதிரி கோலத்துல பார்க்கிறது
27 விடுப்பு முடிந்து அருண் அன்று பணிக்கு திரும்ப வேண்டிய நாள் செல்லும் முன்பே பூரணியிடம் அன்று அவள் தந்தை சரணடைய போகும் செய்தியை கூறி விட்டு தான் சென்றான்… அருண் கூறிவிட்டு சென்றதில் இருந்தே பூரணிக்கு இதயம் படப்படப்பாக இருந்தது.. நேரம் ஆக ஆக அது கூடியதே ஒழிய குறையவில்லை… கடவிலே இதுவரி நான் உன்கிட்ட எதுவும் கேட்டது இல்லை… இப்போ ஒண்ணு ஒண்ணு மட்டும் கேடக்குரென கோவிந்தன் கோர்ட் போயிட்டு தண்டனை
26 கணவன் மார்பில் சாய்ந்து நின்று கொண்டு இருந்த பூரணிக்கு அருணை நினைத்து பெருமையாகவும் கர்வமாகவும் இருந்தது இவன் என்னவன் எனக்கானவன் என்ற எண்ணம் வலு பெற்றது… அவள் மட்டும் அன்று சரியான சரியானை முடிவை எடுக்காவிட்டால் இப்படி ஒருவனின் காதலை இழந்ததற்கு காலம் எல்லாம் அவள் தானே கலங்க வேண்டி இருக்கும் அந்த நினைப்பே பூரணிக்கு கசப்பை கொடுக்க… அருணோடு மேலும் இறுக ஒட்டி கொண்டவள் அவனை விட்டு இம்மி அளவு கூட விலகுவதாக
25 ஆசிரம தலைவர் சொல்லி சென்றதையே யோசித்த படி இருந்தவளுக்கு அருண் மீது ஆறாத வருத்தம் ஒன்று தோன்றியது… நிச்சயம் அது கோபம் அல்ல தன்னிடம் மறைக்கும் அளவிற்கு அதில் என்ன இருக்கிறது என்கிற வருத்தம் மட்டுமே… எதையும் மனதில் வைத்து பேசும் ராகம் அவள் அல்லவே ஆகவே நேரடியாகவே கேட்டு விட்டாள்… அன்று வழக்கத்தை விட அருண் வேலை முடிந்து வருவதற்கு நேரமாகியது இருந்தும் அவனுக்காக காத்து இருந்தாள்… அப்படி அவள்
24 சுடர் விடும் செங்கதிரவனின் வெப்ப கதிர்களின் வீச்சு தாளாமல் மறைந்து போனது கார் இருள் மேகம் … நேற்று பெய்த அடை மழையில் சலவை செய்த பளிச் நீல நிற உடையில் செழிப்பாக மிடுக்கினான் வானவன்… நேற்று வரை இருண்டு கிடந்த மேகங்கள் யாவும் இன்று தெளிந்த நீல வானத்தை போலவே பூரணியின் வாழ்க்கையும் தெளிவாகவே சென்றது… அன்று ஒரு விடுமுறை நாள் அருணுக்கும் அன்று பணி ஓய்வு என்பதால் வீட்டிலே
23 புவியின் அறை வட்டத்தில் கொண்டு மை இருட்டு…வானில் மின்னல் வெட்ட…இடியோ தாளம் தட்ட…மழை துளி சொட்ட சொட்ட… அந்த குளிர் இரவில் இருவரின் பயணம்… பாதையில் கடந்து செல்லும் தெரு விளக்குகளின் ஒளியில் சிதறும் நீர் மணிகளை ரசித்தவாறே அருண் மற்றும் பூர்ணா இருவரும் வரவேற்பு முடிந்து வீடு திரும்பினர்… சாந்தியின் உடல்நிலை பொருட்டு அவரை அந்த மழையில் எப்படி அழைத்து செல்ல என அருண் யோசித்த நேரம் போது
22 அருணிற்கு பூர்ணா எடுக்கும் முயற்சிகள் எதுவும் தெரியாமல் இல்லை தெரிந்து தானே அவள் எடுக்கும் முயற்ச்சிகளுக்கு எதிர்வினை ஆற்றாமல் இருக்க தன்னைதானே கட்டுப்படுத்தி கொள்ள அவன் படும்பாடு இருக்கே ஹையோ ஹையோ சொன்னாலும் புரியாது… கண்ணுக்கு இலட்சணமா ஒரு பொண்டாட்டிய வச்சிக்கிட்டு கண்டுக்காம இருக்குறது எவ்வளவு கு(க)ஷ்டம்னு அவனுக்கு தானே தெரியும்… உடனே நீங்க கேக்கலாம் அப்புறம் ஏண்டா இப்படி பன்றன்னு அதற்க்கு அவனிடம் இருந்து வரும் பதில் இதுவே அருணின் திருமணம்
21 புருஷனை உஷார் செய்வது எப்படி..? என்னும் புத்தகத்தை தான் கடைவீதி எங்கும் புரட்டி தேடிக் கொண்டு இருந்தாள் பூர்ணா…பாவம் அப்படி ஒரு புத்தகம் அவளுக்கு கிடைக்கவே இல்லையாம்… இல்லையென்றால் அத்தோடு விட அவள் என்ன சாதா பேபியா ரௌடி பேபி ஆச்சே ஒவ்வொரு பப்ளிகேஷன் அலுவலகமாக ஏறி இருந்தா எனக்கு ஒரு புக் கொடு இல்லாட்டி ஒரு பிரிண்ட் மட்டுமாவது எனக்கு போட்டு தாங்க என்று தகராறே அப்பொழுதும் கிடைக்கவில்லை
20 பின்னே பெற்றவர் அறியாத சூதா… அவர் மகளை பற்றி அவருக்கு தானே தெரியும்… பிடிவாதம் குணம் உடையவள் தான் ஆனால் அக்கறையும் அன்பையும் அதிகம் செலுத்துபவளும் அவளே தான்… போன இடத்தில் எப்படி நடந்து கொள்கிறார்களோ என்று பயம் அவளைப் பெற்ற தாயாக இதுநாள் வரை அவர் சுமந்து இருந்தது இன்று அவரது மாமியார் கொடுத்த நற்சான்றால் காற்றில் கரைந்து போனது அவர் கலக்கம்… “அப்படியா சம்மந்தி என ஜெயந்தி எதோ