Author name: Vishnu Priya

மோகனம்-15 மறுநாள் அலுவலகத்தில், அவனுடைய அறைக்கதவை திறக்க நாடிய போது… உள்ளிருந்து காக்கிச் சீருடை அணிந்து…. சற்று தொப்பை வைத்து.. முறுக்கு மீசையுடன்.. கூடிய ஒரு போலீஸ்காரரொருவர்… வெளியே வருவது புரிந்தது அவளுக்கு. அவளுக்கோ காக்கிச்சட்டையைக் கண்டதும்… குற்றமுள்ள நெஞ்சல்லவா?? உள்ளுக்குள் அதீதத்துக்கும், அதீதமாய் குறுகுறுக்க…காவல் அதிகாரியின் முகத்தைப் பார்க்கவும் வெகு சிரமப்பட்டுக் கொண்டு நின்றாள். நிமிடத்தில்.. அவளது பிறைநுதல் மற்றும் தேகத்திலெல்லாம் வியர்த்து வழியவும் ஆரம்பித்திருந்தது. இமைகள் படபடக்க… அறை வாசலில் நின்றிருந்தவளை.. காவல்துறை அதிகாரியோ… […]

மோகனம்-13 இன்று அவள் அலுவலகப் படியேறும் போது அந்தக் கண்ணாடிக் கதவினைத் திறந்து விட்ட கூர்க்கா, சிரித்த முகமாக, “குட்மார்னிங் மேம்”என்று கூற, மதுராக்ஷிக்கும் உள்ளுக்குள் சற்று ஆச்சர்யமாக இருந்தது. அவளுக்கா இந்த மரியாதை??அதுவும் நேற்று வரையில்லாத மரியாதை இன்றும் தான் ஏன்?! நேற்று வரை வெறுமனே கதவினைத் திறந்து விட்ட கூர்க்காவா.. இன்று காலை வந்தனங்கள் எல்லாம் சொல்வது?? கூடவே, “மேம்”என்று சேர்த்துக் கூறியது? உள்ளுக்குள் தோன்றிய ஆச்சரியத்தை.. வெளியில் காட்டிக் கொள்ளாமல்…. “குட்மார்னிங்க்”என்று சிநேகமாய்

மோகனம்-11 அந்தப் புலர்காலைப் பொழுதினில்.. கீழ்வானில் ஆதவனும் இலேசாகத் தலைநீட்டி எட்டிப் பார்த்துக் கொண்டிருக்க.. இருளைக் கிழித்துக் கொண்டு சிவந்திருந்தது வானம்!! ஒருபுறத்தில் சென்னையின் மெரினா கடற்கரையோ… விடியல் பொழுதிலும் கூட… பகற்போல பப்பரப்பாய்.. பரபரப்பாய் இயங்கிக் கொண்டிருக்கையில்… காக்கைக் கூட்டங்கள் பறந்து கொண்டிருந்தன அங்குமிங்குமாய். தூரத்தோ ஒன்றையொன்றைத் துரத்தி வரும் வெண்ணிற அலைகளின் மீது பார்வையை.. மிருதுவாகப் பதித்த வண்ணமே… நடைபாதைக் கரையில்… ஹெட்செட்டில் பாடல்களைக் கேட்டுக் கொண்டே மெல்லோட்டம் ஓடிக் கொண்டிருந்தாள் நம் நாயகி

மோகனம் – 9 அலுவலக லிப்ட்டில் கீழ்த்தளத்திலிருந்து ஏறிக் கொண்டவளுக்கு… சரியாக மேல்த்தளத்தில்… அவனது தளம் வர… அவளது இதயம்…. நிமிடமாக ஆக…. அவளையும் மீறி, “பக் பக்” என்று அடித்துக் கொண்டது. அவள் அணிந்திருந்த சட்டை மற்றும் அலுவலக டெனிமில்… இடது கால் சிறிதாக நொண்டுவதையும், அதே இடது கையில் கட்டினையும் பார்த்து விட்டு…. அவள் தான் நேற்று வந்த திருடி என்று கண்டுபிடித்து விடுவானோ என்ற பயம் மதுராக்ஷிக்குள் அதீதமாக இருக்கவே செய்தது. அதன்

மோகனம்-8 நடுநிசி நேரத்தைய.. இரகசிய பிறந்தநாள் விழாவும்… இனிமையாக முடிந்து அனைவரும்… நிரோஷனா வீட்டிலிருந்து… எப்படி சப்தமின்றி உள்நுழைந்தார்களோ… அது போலவே… சப்தமின்றி.. வெளிக் கிளம்பவும் தயாரானார்கள். ஆனால் கிளம்பத் தயாரான மதுராக்ஷி மாத்திரம்.. தோழிகள் அனைவரும் கிளம்பிய பின்னரும் கூட அவசரப்பட்டு கிளம்பி விடாமல்…நேரம் காத்து… நிரோஷனாவின் அறையில்… மீந்திருந்த கேக் துண்டுகளையெல்லாம்.. அதன் அட்டைப்பெட்டியோடு… பத்திரப்படுத்தி கையோடு எடுத்துக் கொண்டே கிளம்பலானாள்!!  நேரே ஸ்கூட்டில் தன் உடன்பிறப்போடு ஏறிக் கொண்டவள்.. அங்கிருந்தும் ஜெட் வேகத்தில்..

மோகனம்-6 மாப்பிள்ளை வீட்டார்… அவளைப் பார்த்து சம்மதம் சொல்லி விட்டுச் சென்ற அதே நாள்!! இரண்டாம் ஜாமம் கழிந்த.. நடுநிசி நெருங்கிக் கொண்டிருந்த.. அந்தகாரம் கமழும் இரவு!! தூரத்தே நாயொன்று ஈனமான குரலில் ஊளையிட்டு அடங்க… அவறையில் நிலவிக் கொண்டிருந்த மயான அமைதியை குலைக்கும் வகையில், “டிக் டிக்..”என்ற சப்தத்துடன் ஆடிக் கொண்டிருந்தது கடிகாரம்!! சின்ன முள்ளும், பெரிய முள்ளும் நள்ளிரவில் கூடும் இரகசிய காதல் கூடலுக்காக ஊர்ந்து ஊர்ந்து ஓடிக் கொண்டிருக்கலானது. தற்போது நேரமோ சரியாக

புன்னகை-4 அன்று… மதுராக்ஷி ராமகிருஷ்ணன்.. தான் சென்றிருந்த நூற்றியொறாவது நேர்முகப்பரீட்சையில் தேர்வாகி.. “டாஸிலிங் க்ரூப்ஸ் ஆப் கம்பெனீஸின்” அந்தரங்க காரியதரிசியாக பணி நியமனம் செய்யப்பட்ட அதே நாளின் மாலைப்பொழுதில்!! தந்தை கூறியது போலவே அன்று சாயங்காலம் அவளைப் பெண் பார்க்கும் படலத்திற்காக ஆட்கள் வரும் முன்னம்.. தன்னைத் தானே அலங்கரித்துக் கொள்ளும் நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டிருந்தாள் மதுராக்ஷி. அவளுக்குத் துணையாக அலங்கரிக்கவென்றே நின்றிருந்த.. அவளின் உயிர்த்தோழி நிரோஷனாவோ… பேரிகை முன்னர் அமர்ந்திருந்த மதுராக்ஷியின்… பூணுக்கு அழகளிக்கும் அழகைக் கண்டு

மோகனப் புன்னகையில் வீழ்ந்தேனே  புன்னகை-1 அது சுற்றிலும் மலைப்பாங்கான… பனியடர்ந்த.. பச்சைப்பசேலென்ற…, பனிமுகிலின் எழிலும் சொட்டும் குறிஞ்சிப் பிரதேசம்!! எதிரே இருக்கும் எதிராளி யாரென்பதைக் கூட கண்டுகொள்ள முடியாதளவுக்கு சுற்றிலும் சூழ்ந்திருந்த உறைபனி.. கண்ணின் வெண்விழிப்படலைத்தையும் மறைத்திருக்க… அப்படியொரு குளிர்!! அப்படியான இடம்தனிலே… ஒற்றையில் அதுவும் தனிமையில்.. வெற்று வெண்ணிறப் பாதங்கள் கொண்ட பெண்ணொருத்தி நின்றிருந்தாள் பர்வதத்தின் உச்சியின் மீதினிலே!! சருமத்தினூடாக ஊடுருவி.. என்புமச்சையின் அந்திமம் வரைத் தாக்கும் அதீதக் குளிரில்.. யௌவனப் பெண்ணவளின் பற்களும் தான்

காதல்காரா-4  அது..நம் வீர ராகவன்.. தலைவியாளின் மெய்க்காவலனாக நியமிக்கப்பட்டிருந்த பிரதம நாள்!! நேரமோ.. இரவு பதினொன்றரை மணியைத் தாண்டிப் போய்க் கொண்டிருக்கலானது.   அவள் அன்றிரவு இருந்த இடத்திலேயே ‘காப்பாளனாக’ தானும் நின்றிருந்தான் ராகவன்!!    நாயகி பூஜாவும்.. நேரம் கடந்து சென்று விட்டிருந்த போதிலும்.. வீட்டுக்குச் செல்லாமல்.. தன் நெருங்கிய தோழியான துவாரகாவின் வீட்டில்.. இன்னும் தங்கியிருந்து கொட்டமடித்துக் கொண்டேயிருக்கலானாள்.    தோழி துவாரகா ஒன்றும்.. பூஜாவைப் போல மல்ட்டி மில்லியனரின்.. ஏகப் புதல்வியோ.. தனவந்திரியோ

எங்கேயும் காதல்!        [19]   விக்னேஷின் தெளிந்த கண்கள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக செந்நிறங் கொள்ளத் தொடங்கியது.  தன்னை கண்ணாடி வழியாக குழம்பிய முகத்துடன் பார்க்கும் நண்பனின் மனைவியைப் பார்த்தவன்,  அழுந்த மூடிய இதழ்களைத் திறந்து சொன்னான்,  “நான் இதுநாள் வரை சொன்னதுலாம் தான் பொய்!!! .. இப்போ..இந்த நிமிஷம்..சொல்றது தான் உண்மை.. என் மச்சி த்தேவ் உயிரோட இல்ல.. உனக்கு ஆபரேஷன் நடக்குறது.. ஒரு நாள் முன்னாடியே அவன் போய் சேர்ந்துட்டான்..!இதோ இப்போ