9 – ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல்

அனிவர்த் ஷாஷிகாவோடு பேசிக் கொண்டு இருந்தான். அனிவர்த் பேச்சுக்கள் ஓரிரு வார்த்தையில் இருக்க.. ஷாஷிகா தான் வாய் ஓயாமல் பேசினாள். இளையாளின் பேச்சுக்களை காதில் வாங்கி மூளையில் பதிவு செய்ய… அவளின் முகம் காட்டும் நவரசங்களை… பரவசங்களை.. மனதில் பதிவு செய்ய.. தனியொரு உலகில் வாழ்ந்து கொண்டிருந்தனர் இருவரும்…

“ஷாஷி.. வா.. லேட்டாகிடுச்சு..”என்ற குரல் இவர்களின் உலகில் உத்தரவின்றி உள்நுழைய… அனிவர்த் மனம் சுணங்க.. கூப்பிட்ட தோழனை கண்டு ஷாஷிகா…

“இருடா.. டீனு.. வரேன்”என கையாட்டி சொன்னவள்.. அனிவர்த்திடம்…

“பை அங்கிள்…” என சொல்லி விட்டு பட்டாம்பூச்சியாக பறந்துவிட்டாள்.

அனிவர்த் உற்சாகம் வடிந்து.. சோர்ந்து போய் அமர்ந்திருந்தான். ஏதேதோ சிந்தனைகள்.. எத்தனை நாளைக்கு…. அடுத்த வீட்டு பிள்ளையிடம் தனக்கு ஏன் இப்படி ஒரு பிணைப்பு… ஷாஷிகாவை பார்க்கும் போது தன் நெஞ்சில் ஏதோ ஒன்று சுனையாக ஊற்றெடுக்கிறதே.. அது என்ன… இன்னும் குழப்பங்கள் அதிகரிக்க… அங்கிருந்து கிளம்பினான்.

இப்படியே சில நாட்கள் கடக்க… மனம் ஷாஷிகாவையே தேடியது.. சோர்வு…அழுத்தம்..எதற்கு இப்படி… என அனிவர்த் என ஒரு நிலையில் இல்லை.

ஷாஷிகாவை பார்த்தே ஆகவேண்டும் என்ற நிலை.. ஷாஷிகாவை தேடி அவள் வீட்டிற்கே சென்றான். முதலில் ஷாஷிகாவை பாரக்க அவள் வீட்டிற்கு செல்ல.. மிகவும் யோசித்தான். முன்பின் அறிமுகம் இல்லாதவர்கள் வீட்டிற்கு சென்று அவர்கள் வீட்டுக் குழந்தையை பார்க்க வேண்டும் என்றால் என்ன சொல்வார்கள்..அனுமதிப்பார்களா.. ஏகப்பட்ட தயக்கம்..

ஷாஷிகா சொன்ன டிதேர்ட்டி.. காலிங் பெல்லை அழுத்தி விட்டு.. படபடப்புடன் நின்றான்.

ஒரு சில நிமிடங்களில் கதவு திறக்கப்பட… கதவின் உட்புறம் நின்றவளை கண்டு அனிவர்த்திற்கோ.. ஆச்சரியம்…

கதவை திறந்தவளுக்கோ கதவின் வெளிப்புறம் நின்றவனை கண்டு அதிர்ச்சி…

“வர்ஷி..”

“நீயா..”என்றான் ஆச்சரியமான குரலில்…

அவள் தேவர்ஷி..

மற்றவர்களுக்கு தேவா…

அனிவர்த்கோ வர்ஷி…

தேவர்ஷி…

தேவர்ஷி அனிவர்த்தை எதிர்பார்க்கவில்லை.. அதிர்ச்சியாகி நின்றாள்.ஆனால் அனிவர்த்கோ அவளை பார்த்ததில் மனதில் இருந்த சோர்வு வெறுமை எல்லாம் போன இடம் தெரியவில்லை.உற்சாகம் குமிழிட…

“வர்ஷி..இது உன் வீடா… அப்போ ஷாஷிகா..”

“அம்மா..” என ஷாஷிகா வர…

தேவர்ஷி வாசலை அடைத்துக் கொண்டு நின்றதால்.. அனிவர்த்தும் ஷாஷிகாவும் ஒருவரை ஒருவர் நேர் கோட்டில் பார்த்து் கொள்ளவில்லை. இருந்த போதும் ஷாஷிகாவின் குரலைக் கொண்டே இனம்கண்டு கொண்டவன்…

“ஷாஷிகா உன் பொண்ணா..”

“உன் ஹஸ்பென்ட் பேர் என்ன…”

“என்ன செய்யறார்..”

அவன் கேள்வியாக கேட்க.. ஏதும் பேசாமல் அவனையே பாரத்திருந்தாள். அதற்குள் அனிவர்த்தின் குரல் கேட்டு தேவர்ஷியின் பின்னிருந்து முன் வந்த ஷாஷிகா…

“அங்கிள்..”

“ஹாய் ஷாஷி..”என அனிவர்த் கை அசைக்க..

இதை அதிர்ந்து போய் பார்த்த தேவர்ஷி ஒரிரு நொடிகளில் தன்னை சுதாரித்து கொண்டாள்.

“ஷாஷி.. உள்ள போ..”என்றாள் உத்தரவாக…

இளையாளோ முகம் கூம்பி போய்.. தலையை தொங்கப் போட்டுக் கொண்டு அங்கிருந்து நகர்ந்தாள். அனிவர்த்க்கும் அடிப்பட்ட உணர்வு.. அதிலும் ஷாஷிகாவின் வாட்டத்தை
பார்த்து வருத்தமாகி போனது.

“ஏன் பாப்பாவை திட்டற… பாவம் முகமே வாடி போச்சு..”

அவனின் பேச்சை சட்டை செய்யாமல்…

“என்ன வேணும்… எதுக்கு வந்திங்க..” என்றாள் எரிச்சலாக..

“நானும் ஷாஷிகாவும் ப்ரண்ட்ஸ்.. ஷாஷிகாவை பார்க்க வந்தேன்..”

அவனை தீர்க்கமான பார்வை பார்க்க… அந்த பார்வையில் ஏதோ ஒன்று இருந்தது. அதை அனிவர்த்தால் கண்டு கொள்ள முடியவில்லை. ஆனால் அந்த பார்வை அவனிடம் என்னவோ சொல்லியது. அது மட்டும் அவனுக்கு புரிந்தது.

“ஷாஷிகாவிடம் பேச முடியுமா…”

“அவளுக்கு உங்க ப்ரண்ட்ஷிப் தேவையில்லை. இனி அவளை பார்க்கவோ பழகவோ.. செய்யாதிங்க..”

“ஏன்..” என்றான் ஒற்றை சொல்லாக..

“அது அவளுக்கு நல்லதில்ல.. இனி இங்க வராதிங்க..” கோபத்துடன்…

“கிளம்புங்க..”என சொல்லி விட்டு.. அவன் கிளம்பும் முன் கதவை அடைத்து விட்டு சென்றுவிட்டாள். முகத்தில் அடித்தாற் போல.. முகம் சுருங்கி.. அங்கிருந்து கிளம்பிவிட்டான்.

இரவு தனது அறையில் தூக்கம் வராமல் பால்கனியில் அமர்ந்திருந்தான் அனிவர்த். அவன் எண்ணம் முழுவதும் தேவர்ஷியே… அவளை பார்த்ததில் இருந்து எந்த உணர்வுகள் மறுத்துப் போய் இருந்ததோ… அவை எல்லாம் எழுந்து நின்று பேயாட்டம் போட்டது..

அவனின் எண்ணம் போக்கும்… உணர்வுகளும் அவனை நினைத்து அவனுக்கே அசிங்கமாக இருந்தது. அடுத்தவன் பொண்டாட்டியை இப்படி எல்லாம் நினைக்காதடா.. என அவனை அவனே திட்டி கொண்டு இருந்தான். இருந்தாலும் அடங்க மறுத்தது அவன் உணர்வுகள்.

அவளின் காதலில் மூழ்கி.. மோகத்தில் முத்து குளித்த காலங்கள் எண்ண அலையாக எழுந்து அவனை இம்சித்து கொண்டிருந்தது. தேவர்ஷியின் காதலை நிராகரித்தவனோ.. இப்போது நிராகரிப்பின் வழியை உணர்ந்தான்.

தூக்கம் வராமல் அவனுள் தாபத்தின் தவிப்பு.. தாபத்திற்கு தூபம் போட்டது அவளோடு இருந்த உள்ளி கால நினைவுகள்…

இரண்டு கைகளையும் மடித்து கோர்த்து தலைக்கு அடியில் அணைவாக கொடுத்து மல்லாந்து படுத்து… அவளின் நினைவுகளில் சுகமாக மூழ்கி போனான்.

ஐந்துவருடங்களுக்கு முன்… தேவர்ஷி அனிவர்த் அலுவலகம் வந்த முதல் நாள்…. இப்போதும் காட்சி பிழையின்றி தெளிவாக மனதில் தோன்றியது.

அந்தளவு அவன் நினைவடுக்குகளில் பதிந்துவிட்டாள் என்பதை இப்போதாவது உணர்வானா….

சி. கே டிரேடர்ஸ் வழக்கத்திற்கு மாறாக சற்று பரபரப்பாக இருந்தது. அதன் சுறுசுறுப்புக்கு இணையா தேவர்ஷியும் படபடப்புடன் அமர்ந்திருந்தாள்… நகம் கடிக்காதிருந்தது தான் குறை

படித்து முடித்து முதல் இன்டர்வியூ… தேறுவாளா? காலையிலேயே தாத்தாவும் பெரியப்பாவும் எதிர்மறையாக பேசி டென்ஷனை ஏகத்திற்கும் ஏத்திவிட்டு இருந்தார்கள்.

தங்கள் வீட்டு செல்வமகள் இன்னொரு இடத்தில் வேலைக்கு செல்வதா? என்பதே காரணம்

இன்று தனது அப்பாவோடு தாத்தாவை பார்க்க தன் பெரியப்பா வீட்டிற்கு சென்றாள். பார்க்க என்ன? பார்க்க!!… இன்டர்வியூக்கு செல்ல போவதை சொல்வதற்காக…

சுந்தரமூர்த்தி தன் சாய்வு நாற்காலியில் அமர்ந்து பேப்பர் படித்துக் கொண்டு இருந்தார்.

“அப்பா.. “என திருகுமரன் அழைக்க…

பேப்பரில் இருந்து தலையை உயர்த்தியவர்…

“வாடா… குமரா.. என்ன காலங்கார்த்தால வந்திருக்க..”

அதற்குள் திருகுமரனின் குரல் கேட்டு விஸவநாதனும் வந்துவிட..

“வாப்பா.. குமரா..” வரவேற்று அங்கிருந்த சோபாவில் உட்கார்ந்தவர் மறந்தும் தன் தம்பியை அமர சொல்லவில்லை. சொல்லாமல் உட்காரமாட்டார் திருகுமரன்.

“என்ன விசயம்” விஸ்வநாதன்

திருகுமரன் தயக்கமே இல்லாமல் அமைதியாக…

“தேவா வேலைக்கு போக ஆசைபடறா.. இன்னைக்கு இன்டர்வியூ.. அதான் அப்பாகிட்ட சொல்லிட்டு போகலாம்னு வந்தோம்”

வி்ஸ்வநாதன் தந்தையைப் பார்த்தார். சுந்தரமூர்த்தி கோபத்தில் சத்தமாக…

“என்ன நினைச்சிட்டு இருக்க குமரா… நம்ம பொண்ண வேலைக்கு அனுப்பறது இது எல்லாம என்ன புதுசா பண்ணிட்டு இருக்கற…”

“சும்மா இன்டர்வியூ தானே போகட்டும்ப்பா..”

தேவர்ஷி அமைதியாக இவர்கள் பேசுவதை பார்ததுக் கொண்டு நின்றிருந்தாள். அதற்காக அவள் அமைதியான பெண் எல்லாம் கிடையாது. குறும்பையே கும்பிடு போட வைப்பாள். இவர்களை துடுக்காக பேசினால் அதற்கும் தன் தந்தை தான் திட்டுவாங்குவார் என்பதால் அமைதியாக நின்றாள்.

ஆனால் மனதுக்குள் கவுன்டர் கொடுத்து கொண்டு இருந்தாள்.

“நம்மகிட்ட ஆயிரம் பேர் வேலை செய்யறாங்க.. என் பேத்தி இன்னொரு இடத்துல வேலை செய்யறதா..”

‘ம்க்கும்.. பெரிய ராஜ பரம்பரை.. அட போங்கப்பா…’

“ப்பா… நம்ம கம்பெனிய பாரக்கவே இன்னும் பத்து பேரு இருந்தாலும் பத்தாது.. அப்படியிருக்க வெளிய எதுக்கு போய் வேலை பார்க்கனும்.. நம்ம கம்பெனிக்கே வரட்டுமே..”என விஸ்வநாதன் கேட்க…

‘இவங்க புள்ள விட்டுருவானா..’

“இல்லைங்கண்ணா.. வெளியே நாலு இடத்துக்கு போய்ட்டு பார்த்துட்டு வரட்டும்.. ஒருவேளை வேலைகிடைச்சாலும் மாப்பிள்ளை தகையற வரை சும்மா போவட்டும் உலக அனுபவம் கிடைக்கும்ப்பா..”

தகப்பனும் தமையனும் முகத்தை தூக்கி வைத்து விளக்கத்தை ஏற்காதிருக்க..

“உங்க பேத்திக்கு ஆசிர்வாதம் பண்ணுங்க… நேரமாகுது.. தேவா தாத்தா கால்ல தொட்டு கும்பிடுடா…”

தந்தை சொன்னது போலவே தேவா செய்ய…சுந்தரமூர்த்தி..

“ம்ம்..

எந்த கம்பெனிக்கு இன்டர்வியூ போற?

தேவா தன் பைல் காட்ட..

“இவன் நிச்சயம் பிரஷர்ஸ் எடுக்க மாட்டான்.. இவ்ளோ நேரம் பேசியதே வேஸ்ட்..போ. போ..”

‘இதுக்கு பேரு ஆசிர்வாதமா..’
அப்பா உங்க குடும்ப அங்கத்தினர்களை மியூசியத்தில் தான் வைக்கனும்..

ஒன்றும் பேசாமல திருகுமரன் மகளை அழைத்துக் கொண்டு வந்துவிட்டார்.

வீட்டிற்குள் வந்தவர்களைப் பார்த்து கௌசல்யா…

“என்னங்க சொன்னாங்க..” பதட்டத்துடன்…

“என்ன சொல்வாங்க.. இவங்க குடும்ப பெருமைய காப்பத்துனுமாம் பெரிய அம்பானி குடும்பம்…” தேவர்ஷி மிகுந்த எரிச்சலுடன்…

“விடுடா தேவா குட்டி அவங்க அப்படின்னு தெரிஞ்சது தான.. இதை எல்லாம் பேசி டென்ஷனான இண்டர்வியூ எப்படி அட்டென்ட் பண்ணுவ… கிளம்பி வா அப்பாவே டிராப் பண்றேன்.”

வர்ஷி உள்ளே செல்லவும் கௌசல்யா…

“ஏங்க என்ன சொன்னாங்க..”கவலையாக கேட்க…

“விடுமா… வழக்கமானது தான..”

“இன்னும் எத்தனை காலத்துக்குங்க.. நாம தான் ஒவ்வொன்னும் அவங்க சொல்றத கேட்டு சகிச்சு வாழனும்.. நம்ம புள்ளைகளுமா…” கண்கள் கலங்க..

“ப்ச் கௌசி.. தேவா வந்திடுவா.. கண்ணை துடை..” என தோளோடு அணைத்து ஆறுதல் படுத்தினார்.

தேவா வரவும் அவசரமாக விலகினார் கௌசல்யா… இருந்தும் வர்ஷி கவனித்துவிட்டாள்.

“லவ் பேர்ட்ஸ்..லவ்பேர்ட்ஸ.. தகதிமிதா..” என கண்ணடித்து கைகளை சிறாக விரித்து அசைத்து பாடிக் கொண்டே வந்தாள். கௌசல்யாவிற்கு வந்த வெட்கத்தை மறைத்தவாறு…

“வாயாடி. வா வந்து சாமி கும்பிடு..” என பூஜை அறைக்கு அழைத்து சென்று கடவுள் படங்களின் முன்பு கண்மூடி நின்று..

“கடவுளே.. என் பொண்ண விருப்பபட்ட மாதிரி அவளுக்கு இந்த வேலை கிடைக்கனும்..” என அப்பாவியாக வேண்டி திருநீறு பூசிவிட்டார்.

மனைவியின் வேண்டுதலை அறிந்தவராக பார்த்துக் கொண்டு நின்றார் திருக்குமரன்.

அவருக்கும் அண்ணன் சொன்னது உண்மையா இருக்கும் என்று தான் தோணுச்சு.. பொண்ணு விளையாட்டுக்காரி.. தடுத்தால் கோபம் கொள்வாள்.அங்கு செலக்ட் செய்யலேன்னாலும் சும்மா போய்ட்டு வரட்டும் என்று பெருந்தன்மையாக இருந்தார்

பார்த்த அனிவர்த் அவமானமாக உணர்ந்தான். இவனை விட நான் எந்த வித்தில் குறைந்துவிட்டேன். என் அழகு அந்தஸத்தில் கால்வாசி கூட இல்லை. என்னை நிராகரிப்பதா… என்ன தான் காதல் என்றாலும் தன்னை இப்படி ஒருத்தனுக்காக நிராகரிப்பதா..என கோபமே அதிகரித்தது.

கங்காவால் இதை எல்லாம் பார்க்க முடியவில்லை. தன் மகனை சம்மதிக்க வைக்கப பட்டபாடு… எவ்வளவு போராடி இவ்வளவு தூரம் கொண்டு வந்தார். இனி மறுபடியும் முதலில் இருந்தா.. என ஆயாசமாக இருந்தது. இனி இதற்கு பிறகு மகனின் செயல் எப்படி இருக்குமோ.. மகனின் கல்யாணம் வாழ்நாள் கனவாகவே ஆகிவிடுமோ…நினைக்கையில் உண்மையாகவே நெஞ்சுவலி வருவது போல இருந்தது.

ரெங்கு “சாரே… நீங்க சொல்லுங்க.. என்ன செய்யனும்..”

என்ன தான் நேர்மையாக தொழில் செய்தாலும் ஒருவன் தொழிலில் வளர்ந்து வருகிறான் என்றால் அவன் வளர வளர எதிரிகளும் அதிகரிக்கவே செய்கிறார்கள். எதிரிகளை சரிகட்ட.. பணம்.. அரசியல் செல்வாக்கு..சில சமயம் இது போன்ற அடியாட்களின் உதவியும் தேவைப்படுகிறது.

ரெங்கு இந்த மாதிரியான ஆள் தான்.ஆனால் கேட்பவர்களுக்கு அவர்கள் சொல்லும் ஆட்களை தூக்கி வந்து இரண்டு தட்டு தட்டி மிரட்டி அனுப்பிவிடுவான். அதற்கான கூலி வாங்கி கொள்வான். அவசியமின்றி வேற எந்த அடிதடிக்கும் செல்லமாட்டான். அப்படிபட்ட பழக்கம் தான் அனிவர்த்துக்கு ரெங்கு…

அவர்களை அனுப்பி விடு என கை அசைத்தான். அவர்களை அழைத்து வந்ததது போலவே.. அழைத்து சென்றுவிட்டான் ரெங்கு…

அசோக்கிடம்”இங்கு எல்லாம் செட்டில் பண்ணிட்டு வா..”

“ப்பா.. போகலாம்….” என பெற்றவர்களை அழைத்துக் கொண்டு கிளம்பிவிட்டான். வீடு வந்தவன் எதுவும் பேசாமல் தன் அறைக்கு சென்று கதவடைத்துக் கொண்டான்.

கங்கா அயர்ந்து போய் சோபாவில் பொத்தென அமர்ந்தார். கங்கா முகத்தை பார்த்ததும சிதம்பரம் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து கங்காவின் கையை தட்டி கொடுத்து…

“கங்காம்மா… கவலைப்பட்டு உடம்ப கெடுத்துக்காத.. விடு பார்த்துக்கலாம்..”

“இவனுக்கு ஒரு கல்யாணம் பண்ணி பேரன் பேத்திகள பார்க்க ஆசைப்பட்டேன்.. அது ஒரு தப்பா.. எனக்கு அந்த கொடுப்பினை இல்லையா… நான் வச்சிருக்கறது ஒரு பையன் அவனுக்கு கல்யாணம் பண்ண எவ்வளவு போராட வேண்டி இருக்கு.. இனி இவன்கிட்ட இதைப் பத்தி பேசவே முடியாதே.. மறுபடியும் இவன் பார்ட்டி..பொண்ணுங்கனு ஆரம்ப்பிச்சிடுவானே.. எனக்கு நினைச்சாலே நெஞ்சுவலிக்கற மாதிரி இருக்கு..” என சொன்னவர் அழுக ஆரம்பித்து விட..

சிதம்பரம் தனது தோளில் சாய்த்து தட்டி கொடுக்க… கங்கா அழுகை நின்றதே தவிர.. மனம் நிலை கொள்ளவில்லை.

அனிவர்த் தனது அறையில் புலியாக உறுமிக் கொண்டு இருந்தான். ஒரு நாள் உறவுக்கு வரும் பெண்களே அழகாக நளினமாக இருப்பார்கள். வாழ்நாள் உறவாக வரும் பெண் அழகாக இல்லை என்றாலும் பார்க்கும் அளவிற்காகவது ஒரு பெண்ணை பார்த்திருக்கலாம்.அதை விட அழகு படிப்பு அந்தஸது எதிலும் தனக்கு ஒரு சதவீதம் கூட பொருந்தாத் ஒருவனுக்காக தன்னை நிராகரித்ததை தான் தாங்கிக் கொள்ள முடிவில்லை அனிவர்த்தால்… எனக்கா இப்படி… இதை போல ஒரு அவமானம் எதுவும் இல்லை. எல்லாம் இவர்களால் தான்.. நான் தான் வேண்டாம்னு சொன்னனே… கேட்டாங்களா.. இனி கல்யாணம் கருமாதினு பேசட்டும் இருக்குது…என கோபம் முழுவதும் தன் தாயின் மேல் திரும்பியது.

அனிவர்த்துக்கு ஒன்று தெரியவில்லை… புரியவில்லை..எல்லா பெண்களும் அழகுக்கும் பணத்திற்கும் மயங்கமாட்டார்கள். மதிப்பு கொடுக்கமாட்டார்கள்..

அந்த பெண்ணின் தகப்பன் தான் வசதி வாய்ப்பிற்கு ஆசைப்பட்டாரே தவிர.. அந்த பெண் தன்னை காதலிப்பவனே வாழ்க்கை துணையாக வரவேண்டும் விருப்பம் கொண்டாள்.

அதன் பிறகு அனிவர்த் தனது அம்மாவிடம் பேசுவதை நிறுத்திக் கொண்டான். ஏற்கனவே பேச்சு குறைவு தான் இப்போது சுத்தமாக பேசுவதில்லை. எதுனாலும் சிதம்பரத்திடம் மட்டுமே அவனின் பேச்சு இருக்க… கங்காவிற்கு மகனின் வாழ்க்கையை நினைத்து மனதளவில் ரொம்ப காயப்பட்டு இருக்க.. அனிவர்த்தும் பேசாமல் இருக்க… பெரிய மன உளைச்சலுக்கு ஆளானார்.

அனிவர்த்திடமும் பெரிய மாற்றம்… ஆபிஸ் வீடு என தன் வட்டத்தை சுருக்கி கொண்டான். வீக் எண்ட் கிளப் பார்ட்டி டேட்டிங் என எல்லாத்தையும் விட்டுட்டான்.. விட்டுட்டான் என்ன.. அதில் எல்லாம் ஆர்வம் போய்விட்டது தொழிலை தவிர.. எதிலும் ஒரு பிடிப்பு என்பதே இல்லாமல் போய்விட்டது. வார விடுமுறை நாட்களிலும் வீட்டிலேயே இருந்தான்.

மகனின் மாற்றம் சிதம்பரத்திற்கு நம்பிக்கையை கொடுத்தது. ஆனால் கங்காவிற்கோ மகனுக்கு வாழ்க்கை மேல் பிடிப்பு இல்லாமல் இப்படியே தனித்து நின்றுவிடுவானோ.. என பயந்தார்.

சிதம்பரம் தனது நம்பிக்கையை சொல்ல… கங்காவிற்கு அந்த நம்பிக்கை எல்லாம் இல்லை.. அதை சிதம்பரத்திடம் சொல்லி அவர் நம்பிக்கையை குலைக்க விருப்பாமல் தனக்குள்ளேயே வைத்துக் கொண்டார்.

ஒருநாள் மாலை சிதம்பரமும் கங்காவும் டிவி பார்த்து கொண்டிருந்தனர்.ஆபிஸில் இருந்து வந்த அனிவர்த தனது தந்தையிடம் இரண்டாயிரம் தாள்கள் அடங்கிய சில கட்டு பணத்தை கொடுத்தவன்…

“ப்பா.. இதுல ஒரு கோடி இருக்கு.. அந்த ப்ளாட்ட வித்துட்டேன்.. இந்தாங்க.. நீங்க பார்த்து எதுனாலும் செஞ்சுக்குங்க…” என சொல்லி விட்டு தனது அறைக்கு சென்றுவிட்டான்.

ஒரு ஞாயிறு அன்று தனக்கு சில உடைகள் எடுக்க வேண்டும் என தந்தையிடம் சொல்லிக் கொண்டு கிளம்பினான். தான் வழக்கமாக எடுக்கும் ப்ராண்டட் ஷோரும் சென்று தனக்கு தேவையானதை வாங்கி கொண்டு வெளியில் வந்தவன் ஐஸ்கிரீம் பார்லரை பார்த்தவுடன்.. அதனுள் நுழைந்தான். தனக்கு ஒரு கேசர்பிஸ்தா ஐஸ்கிரீம் ஆர்டர் சொல்லிவிட்டு அமர்ந்திருந்தான்.

“மாமா.. யூ ஆர் சீட்டிங் மீ..”

மழலையின் குரலை கேட்டதும் ஷாஷிகா என தெரிந்து கொண்டவன்.. தனக்கு எதிரில் இருந்த டேபிளில் பார்க்க… அங்கு ஷாஷிகா ஒரு இளைஞனிடம் சண்டையிட்டு கொண்டு இருந்தாள்.

“நோ.. நோ.. பேபி..”

“மாமா..மா..ஆ..”

“ஓகே.. ஷாஷிகா.. ஓகே..”

“நீ எனக்கு பைவ் ஐஸ்கிரீம் வாங்கி தரேனு சொன்னல்ல.. இப்ப டூ ஐஸ்கிரீம் தான் வாங்கி தந்திருக்க.. இரு.. இரு.. உன்ன பாட்டிகிட்டயே மாட்டிவிடறேன்.. நீ தக்சாவ பார்த்து கண்ணடிச்சில்ல… அத பாட்டிகிட்ட சொல்லாம இருக்க.. பைவ் ஐஸ்கிரீம் வாங்கி தரேனு சொல்லி இப்ப டூ தான் வாங்கி கொடுக்கற…” என விரல் நீட்டி மிரட்டிக் கொண்டு இருந்தாள்.

ஷாஷிகாவின் உடல்மொழியும் வாய்மொழியும் அப்படி ஒரு அழகோவியமாக இருந்தது. அனிவர்த்தின் மனதை மணக்கச் செய்தது.

“ஷாஷி.. ரிமைனிங் ஐஸ்கிரீமை நெக்ஸ்ட் வீக் வாங்கி தரேன்.. கோல்ட் வந்திடும்… குட்டில்ல.. செல்லம்ல்ல.. பாட்டிகிட்ட சொல்லகூடாது. ப்ராமிஸா வாங்கி தரேன் ப்ளீஸ் “என கெஞ்ச…

“ஓக்கே.. ஓகே.. பட் சீட்டிங் பண்ணனும் நினைச்ச.. பாட்டிகிட்ட சொல்லிடுவேன்..” என மீண்டும் மிரட்டினாள்.

“சரி வா போகலாம்..” என அவன் ஷாஷிகாவை அழைத்து கொண்டு செல்ல.. எங்கே ஷாஷிகாவோடு பேச முடியாமல் போய் விடுமோ என… அனிவர்த் வேகமாக “ஷாஷிகா..”என அழைத்தான்.

திரும்பி பார்த்த ஷாஷிகா.. அனிவர்த்தை பார்த்ததும் முகம் எல்லாம் பூவாக மலர.. தன் மாமனின் கையை உதறிக் கொண்டு அனிவர்த்திடம் ஓடி வந்தாள்.

“ஹாய் அங்கிள்..”

“ஹாய் ஷாஷிகா..”

“ஐஸ்கிரீம் சாப்பிட வந்திங்களா..”

“ம்ம்ம்..”

அப்போது தான் தனக்கு வந்த தான் சாப்பிடாமல் இருந்த ஐஸ்கீரீமை காட்டி “ம்ம்ம் சாப்பிடறியா…” என்றான்.

கேசர்பிஸ்தா ஐஸ்கிரீம்… நல்லா குங்கும்ப்பூ பாதாம் பிஸ்தா பருப்பு பன்னீர்ரோஜா இதழ்கள் எல்லாம் மேலே அழகாக டாப்பிங்ஸ் செய்யப்பட்டு இருந்ததை பார்க்க ஷாஷிகா நாக்கை சுழட்டி சப்பு கொட்டினாள் குழந்தை.

அவள் செயலில் வசீகரிக்கப்பட்ட அனிவர்த் தன் உள்ளங்கையில் வைத்து நீட்ட… மறுப்பாக தலை அசைத்தாள் இளையாட்டி..

மேலும் இரண்டு நாட்கள் மருத்துமனையில் இருந்து விட்டு கங்கா வீடு திரும்பினார். மருத்துவமனையில் இருந்த போது சில நேரங்களில் ஷாஷிகா இவர்களோடு வந்து பேசிக் கொண்டிருந்தது. ஒரு தடவை ஷாஷிகாவோடு பேசிக் கொண்டிருந்த போது அனிவர்த் வர.. அவன் ஷாஷிகாவை பார்த்ததும்…

“ஹேய்.. பாப்பா..”என்றான் ஆச்சரியமாக…

ஷாஷிகா இடுப்பில் கை வைத்து அனிவர்த்தை பார்த்து முறைத்தது.

உடனே அனிவர்த் இரண்டு காதையும் பிடித்துக் கொண்டு கண்களை சுருக்கி இறைஞ்சுதலான பார்வையுடன் ஷாஷிகா முன் மண்டியிட்டு அமர்ந்து…

“சாரி.. ஷாஷிகா.. சாரி..” என்க..

“இட்ஸ் ஓகே.. “ என்றது பெரிய மனிதன் தோரணையில்…

அவளின் பாவனையில் அனிவர்த் வாய் விட்டு சிரிக்க…பெற்றவர்கள்இருவரும் என்னடா நடக்குது இங்கே… என ஆச்சரியமாக பர்த்தனர்.

“நீ இங்க எப்படி.. உனக்கு உடம்பு சரியில்லையா..” என அனிவர்த் கவலையாக கேட்க…

“ம்கூம்.. ம்கூம்..” என வேகமாக தலையாட்டினாள் இளையாட்டி…

“கிருஷ்ணா தாத்தாவிற்கு சுகர் அதிகமாகி உடம்பு சரியில்லாம போயிடுச்சு.. டூநாட்பைவ் ரும்ல இருக்கிறார்”

“ஓ.. இப்ப நல்லா இருக்காரா..”என கேட்டவன் அதற்கு மேல் அடுத்தவர்கள் விவகாரம் நமக்கு எதற்கு என வேற பேச்சிற்கு தாவிவிட்டான்.

அனிவர்த்தும் ஷாஷிகாவும் சலசலனு பேசிக் கொண்டிருப்பதை பார்த்தவர்கள் தங்கள் மகனா இது… அதுவும் அவன் முகத்தில் வந்து போகும் ஆயிரம் முக பாவனங்களை கண்டு இப்படி எல்லாம்இவன் பேசுவானா…என தங்களை மறந்து பார்த்திருந்தனர்.

பேச்சுவாக்கில் தன் அன்னையை பார்த்தவன் மெல்ல சிரித்துவிட்டான். கங்கா கன்னத்தில் கை வைத்து மெய்மறந்து அப்படி பார்த்திருக்க.. பெற்றவர்களிடம் ஷாஷிகாவிற்கும் தனக்கிற்குமான சந்திப்புகளை ரசனையோடு சொன்னான்.

கங்கா இது போல மகன் எப்பவும் மகிழ்ச்சியோடு வாழ்ந்திடனும் என கடவுளை வேண்டினார். கடவுள் பரீசிலனை கூட பண்ணாமல் தள்ளுபடி செய்துவிட்டார்.

மருத்துவமனையில் இருந்து வந்த பிறகு மகனின் மனம் மாறுவதற்குள் திருமணத்தை முடித்து விடவேண்டும் என துரிதமாக வேலை செய்தார் கங்கா. ஒரே மாதத்தில் திருமணம் என மிகப் பிரபலமான மண்டபம் பிடித்து… பத்திரிக்கை அடித்து.. ஊரையே அழைத்து.. சமையலுக்கு ஒவ்வொரு வேளைக்கும் பதினைந்து பதார்த்தங்கள்… வந்தவர்களுக்கு தாம்பூல பையில் தேங்காய் பழத்தோடு சின்ன வெள்ளி குங்குமச்சிமிழ் என ஒரே மகன் திருமணத்தை மிகவும் ஆடம்பரமாகவே ஏற்பாடு செய்தார்.

முதல்நாள் மாலை பெண்அழைப்பு நிச்சயதார்த்தம் முடிந்து வரவேற்பு.. அடுத்தநாள் அதிகாலையில் முகூர்த்தம் …

முதல் நாள் காலையிலேயே அனிவர்த்தை மண்டபத்திற்கு வீட்டில் இருந்து நல்ல நேரம் சகுனம் எல்லாம் பார்த்து அனுப்பி…மண்டபத்தில் ஏழு கன்னி பெண்களை வைத்து ஆரத்தி எடுத்து அழைத்தார்.

மதியம் வர வேண்டிய பெண்வீட்டினர்.. மாலை மயங்கி பெண் அழைப்பு நேரம் தாண்டி நிச்சயதார்த்தநேரமும் வந்துவிட.. பெண்வீட்டார் வந்தபாடில்லை. அழைத்தால் போனை யாரும் எடுக்கவில்லை..

நிச்சயதார்த்த நேரமும் நெருங்கி விட.. லக்கன பத்திரிக்கை வாசித்து தாம்பூலம் மாற்றி பெண்ணை அழைத்து நிச்சய புடவையை கையில் கொடுத்து உடுத்தி வந்து சபையில் பெண் மாப்பிள்ளை இருவரையும் வரவேற்பில் நிறுத்த வேண்டும்.

நேரம் சென்று கொண்டே இருந்தது. பெண்வீட்டார் வரவில்லை. சிதம்பரம் கங்காவின் உறவினர்கள் முதலில் அமைதியாக இருந்தவர்கள் நேரம் செல்ல.. செல்ல..முணுமுணுப்பாக பேச துவங்கி.. சலசலப்பு பேச்சாக மாறி நேரடியாகவே கேட்கவே செய்ய…

சிதம்பரம் கங்காவிற்கு என்ன செய்வது… சொல்வது என தெரியவில்லை. இவர்களுக்கு ஆதரவாக நிற்க கூட நெருங்கிய சொந்தங்களோ நண்பர்களோ இல்லை. அனிவரத்துக்கும் நெருங்கிய நண்பர்கள் என்று யாரும் இல்லை. இங்கு படிக்கும் காலத்தில் இருந்த ஒன்றிரண்டு நண்பர்களும் வெளிநாட்டு வாசத்திற்கு பிறகு தொடர்பில் இல்லை.

பெண் அழைப்பு நேரம் நெருங்கிய பிறகும் வரவில்லை என்றதும் சிதம்பரமும் கங்காவும் மாற்றி மாற்றி அழைத்துப் பார்த்து எடுக்கவில்லை என்றதும்.. தரகருக்கு அழைக்க அவருடைய போனும் அணைத்து வைக்கப் பட்டு இருந்தது. என்ன செய்ய என தெரியாமல் முதலில் ஏதோ சொல்லி சமாளித்தவர்கள்.. உறவினர்கள் வளைத்து வளைத்து கேள்வி கேட்க.. என்ன சொல்வது தெரியாமல் திணறினர்.

மணமகன் அறையில் இருந்த அனிவர்த்துக்கு இது எல்லாம் தெரியவில்லை. ஏசி அறை என்பதால் இந்த சலசலப்பு சத்தங்கள் எதுவும் அவனுக்கு எட்டவில்லை.உறவினர்களின் கேள்விகளுக்கே விடை தெரியவில்லை. அதை எல்லாம் விட அனிவர்த்துக்கு தெரிந்தால் என்ன ஆகும் என இருவருக்குள்ளும் பெரிய பயம் ஓடிக் கொண்டு இருந்தது.

அனிவர்த் தனது ரோலக்ஸ் வாட்ச்சில் மணி பார்த்தவன் தனக்கு உதவியாக இருந்த அசோக்கிடம்…

“ அசோக்.. ரிசப்ஷன் டைம் ஆகிடுச்சு.. இன்னும் என்ன பண்றாங்க.. போய் பார்த்து விட்டு வா”

அசோக் சென்று பார்க்கும் போது உறவினர்கள் கேள்விக்கு பதில் சொல்ல முடியாமல் கைகளை பிசைந்தவாறு நின்று கொண்டு இருந்த சிதம்பரம் கங்காவை தான்…

பார்த்தவன் பதறி போய் அவர்களின் அருகே வேகமாக சென்று…

“கங்காம்மா.. என்ன ஆச்சு..”என அசோக் கேட்க…

“அதை தான் நாங்களும் கேட்கறோம்..”

“பொண்ணு வீட்ல இருந்து ஒருத்தரும் வரல..”

“என்னாச்சு.. ஏன் வரல.. போன் பண்ணி பாருங்க..”

ஆளாளுக்கு சுற்றி நின்று கொண்டு பேச… சிதம்பரம் தயங்கி தயங்கி…

“அவர்கள் போனை எடுக்கவில்லை..” என்றார்.

அசோக் உடனே சென்று அனிவர்த்திடம் விசயத்தை சொல்ல… கேட்ட அனிவரத்கு கோபம் சுரு சுருவென ஏறியது. புயலாக சீறிக் கொண்டு வந்தான்.

“ஏன் பொண்ணு வீடு வரல.. உங்க மகன பத்தி எல்லாம் சொல்லி தான கல்யாணம் முடிவு செஞ்சிங்க…”

“நல்ல பசங்களுக்கே பொண்ணு கிடைக்கமாட்டேங்குது.. இவங்க மகனுக்கு எப்படி… ஏதாவது திருகுதாளம் பண்ணி தான் செய்திருப்பாங்க… உண்மை தெரிஞ்சு போயிருக்கும்.. அதான் வரல போல..”

“வசதி இல்லாத வீட்ல கட்டினா.. இவங்க மகனோட ஒழுக்க கேட்டை எல்லாம் பொறுத்து போகும்னு நினைச்சாங்க போல.. இவங்க பவுசு தெரிஞ்சிருக்கும்..”

இதை எல்லாம் கேட்டு கங்கா மௌனமாக கண்ணீர் வடித்தார்.அனிவர்த்தும் இந்த பேச்சை எல்லாம் கேட்டு கொண்டே தான் வந்தான்.

வந்தவன் தன் தந்தையிடம், “வந்தவன் தன் தந்தையிடம்…

“என்னாச்சுப்பா..”

சிதம்பரத்தை பேசவிடாமல் சுற்றி இருந்தவர்கள் ஆளாளுக்கு பேசினர்.

“பொண்ணு வீட்ல இருந்து இன்னும் யாரும் வரல..”

“என்ன ஆச்சோ தெரியல..”

“என்னாயிருக்கும்.. இவனோட லீலை எல்லாம் தெரிஞ்சிருக்கும்..” என பேச..

“போதும்… நிறுத்துங்க… இதுக்கு மேல ஒரு வார்த்தை பேசினிங்க… நல்லா இருக்காது பார்த்துக்குங்க…”

“உண்மையை சொன்னா பொல்லாப்பு தான்..”

“நமக்கு எதுக்கு வம்பு.”

அனிவர்த் அவர்களை தீப்பார்வை பார்க்க.. நமக்கு என்ன… என்ன தான் செய்கிறார்கள் என பார்ப்போம் என நடப்பதை வேடிக்கை பார்க்கும் சுவராசியத்தோடு தள்ளி சென்று வசதியாக அமர்ந்து கொண்டார்கள்.

அசோக் அவர்கள் மூவருக்கும் நாற்காலி கொண்டு வந்து போட… அனிவர்த் தன் பெற்றவர்களிடம்…

“உட்காருங்கப்பா.. என்னன்னு பார்க்கலாம்..”

“அப்பா.. அவங்க நம்பர் கொடுங்க..”

சிதம்பரம் நம்பர் சொல்லவும் அசோக்கை பார்க்க அனிவர்த்தின் பார்வை புரிந்தவனாக அந்த நம்பருக்கு அழைக்க.. அணைத்து வைக்கப்பட்டதாக சொல்லவும்…

“பாஸ் போன் சுவிட்ச் ஆப்..”

“ப்ரோக்கர் நம்பர் சொல்லுங்கப்பா..”

அசோக் அந்த நம்பருக்கு அழைக்க அதுவும் அணைத்து வைக்கப்பட்டு இருப்பதாக சொல்லவும்… அனிவர்த்துக்கு கோபம் உச்சிக்கு ஏறியது.

யாருக்கோ அழைத்து சில உத்தரவுகளை பிறப்பித்தான். பின்பு அசோக்கிடம்..

“கிச்சன்ல இருந்து குடிக்க ஏதாவது வாங்கிட்டு வா ..” என்றான்.

கங்காவிற்கோ மகனின் கோபத்தை பார்க்க பயமாக இருந்தது. பயத்தை மீறிய கவலை வந்தது. மகனின் திருமணம் நடக்குமா.. இந்த திருமணம் நடக்காமல் போய்விட்டாள் அடுத்து மகனின் கோபத்தை எப்படி எதிர்கொள்வது.. இந்த திருமணம் நடக்காவிட்டால் மகனை இன்னொரு திருமணத்திற்கு சம்மதிக்க வைப்பது என்பது இயலாது. வாழ்நாள் முழுவதும் தனித்து நின்று விடுவானோ என பெரும் கவலை ஆட்கொண்டது.

அசோக் ஜுஸை கொண்டு வந்து கொடுக்க.. சிதம்பரம் எதுவும் சொல்லாமல் வாங்கி கொண்டார்.கங்கா வேண்டாம் என்பது போல் தலை அசைத்து மறுக்க.. அனிவர்த் கங்காவிடம்..

“மாம்.. அதை வாங்கி குடிங்க.. உடம்புக்கு ஏதாவது இழுத்து வச்சுக்காதிங்க…” என்றான் சீறலாக..

அவனின் சீற்றத்தில் மேலும் பயந்தவராக வாங்கி அமைதியாக குடித்தார். சற்று நேரத்தில் அனிவர்த் போன் அழைக்க.. அதை காதிற்கு கொடுத்ததவன் அந்தபக்கம் சொன்ன செய்தியில்….

“அவர்களை இங்க தூக்கிட்டு வாங்க.. “ என்று உத்தரவிட்டான். சற்று நேரத்தில் மண்டப வாசலில் ஒரு ஸ்கார்ப்பியோ வந்து நின்றது. ஐந்து பேர் பெண்ணின் குடும்பத்தையும் தரகரையும் இழுத்துக் கொண்டு வராத குறையாக கூட்டிக் கொண்டு வந்தனர்.

அந்த ஐந்து பேரில் ஒருவன்.. “சாரே.. நீங்க சொன்ன மாதிரி ஒன்னும் பண்ணாம இட்டாந்துட்டோம்..” என்றான் அனிவர்த்திடம் பணிவாக சொல்லி பெண்வீட்டாரை அனிவர்த் முன் நிறுத்தினர்.

அனிவர்த் எழுந்து கைகளை பின்புறம் கட்டி கொண்டு தன் உயரத்திற்கு நிமிர்ந்து நின்றவன்… அவர்களை தீர்க்கமாக பார்த்தான். அப்போது தான் கவனித்தான். பெண்ணின் கழுத்தில் புது மஞ்சள் சரடு தொங்கியதை.. அந்த பெண் பக்கத்தில் இருந்தவனின் கையை இறுகப் பற்றி இருந்தாள்.

அனிவர்த் திரும்பி “ரெங்கு… “என கேள்வியாகப் பார்க்க..

“ஆமாம் சாரே.. இன்னைக்கு காலையில் திருநீர் மலைல கல்யாணம் பண்ணிகிட்டாங்க…”என்றான்.

அதற்குள் பெண்ணின் தந்தை ஓடி வந்து அனிவர்த்திடம் கை எடுத்து கும்பிட்டு…

“மன்னிச்சிடுங்க தம்பி… இது என் அக்கா மகன்.. இரண்டு பேரும் இஷ்டப்பட்டு கிட்டாங்க.. நான் தான் பணக்கார இடத்துல கட்டிகொடுத்தா நமக்கு ஆதாயமுனு உங்கம்மாகிட்ட என் பொண்ண மிரட்டி சம்மதம் சொல்ல வச்சேன்..தப்பு தான் மன்னிச்சுகிடுங்க.. இரண்டு பேரும் இன்னைக்கு காலைல யாருக்கும் தெரியாம கண்ணாலம் பண்ணிகிட்டு வந்துட்டாங்க.. என்ன பண்றதுனு தெரியாம தரகர்கிட்ட சொன்னோம்.. அவர்தான் போன அமுத்தி வைக்க சொல்லிட்டாரு.. தப்பு பண்ணிட்டோம் மன்னிச்சிகிடுங்க தம்பி.. மன்னிச்சுடுங்கம்மா..” என்றார் பயந்து நடுங்கி…

அந்த பெண்ணின் தோற்றமோ கறுப்பாக மிகவும் ஒல்லியாக கழுத்து எலும்புகள் கன்னத்தில் எலும்புகள் துருத்திக கொண்டு இருந்தது. பக்கத்தில் நின்றவனோ அவளைப் போலவே..அவளை விட சற்று உயரமாக இருந்தான் அவ்வளவே..

8- ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல்

“ஏன்டா.. மா..”என்றான் வாட்டமாக..

அதற்குள் அவளின் மாமா அருகில் வந்துவிட்டான். மாமனை பார்த்தவள் திரும்பி அனிவர்த்திடம்…

“தெரியாதவங்க எது கொடுத்தாலும் சாப்பிடகூடாதுனு மம்மி சொல்லியிருக்கறாங்க..”

“நான் உனக்கு தெரியாதவனா..” என கேட்டான் ஏமாற்றமாக…

“எக்ஸ்கியூஸ் மீ.. நீங்க யாருனு எனக்கு தெரியல… பட் ஷாஷி உங்கள இதுக்கு முன்னாடி பார்த்திருக்காளா.. அவ அப்படி தான் சட்டுனு பழகிடுவா… தேங்க்ஸ்..”

“வா ஷாஷி போகலாம்..”

“பை அங்கிள்..”என ஷாஷிகா சென்றுவிட… சட்டென அனிவர்த்தின் உலகம் வானிநிலை தவறிய வானமாக மாறியது..

வீட்டிற்கு வந்த பிறகும் அன்று முழுவதும் ஷாஷிகாவே அனிவர்த் மனதை நிறைத்திருக்க.. அனிவர்த்தின் மனமும் இதமான மனநிலையில் இருந்தது. அவனின் வெறுமையை பூரணமாக ஷாஷிகாவின் நினைவுகள் ஆக்ரமித்து கொண்டது.

ஒரு சின்ன குழந்தையால் தன் மனதை நிறைக்க முடியுமா… அப்படி எனில் தான் ஒரு குழந்தையை தத்து எடுத்துக் கொள்ளலாமா.. என யோசித்தான். காலையில் பெற்றவர்களிடம் இதை பற்றி பேசவேண்டும் என முடிவு செய்தவன் நிம்மதியாக தூங்கினான்.

தத்து எடுப்பது பற்றி முடிவு செய்துவிட்டானே தவிர அவனுக்கே ஷாஷிகா இன்றி வேற குழந்தையை பிடிக்கும் என்று தெரியவில்லை. தன் அம்மா சொல்வது போல கல்யாணம் செய்து கொள்ளலாம் என்றால் அதிலும் ஈடுபாடு வரவில்லை. ஏனோ எந்த பெண்ணுடனும் உறவு வைத்து கொண்டாலும் ஆதாரம் ஆதாயம் என்று வருபவர்களிடம் இயற்கையாகவே ஒரு இணக்கமான உறவாக அது இல்லை. இவன தரும் பொருளுக்காக அவனை சந்தோஷப்படுத்தும் முயற்சியில் எல்லாம் மிகையாகவே செய்தனர். அது அவனுக்கு ஒரு வெறுப்பையே கொடுத்தது.

அனிவர்த்தின் மனதையும் ஒருத்தி நெருங்கி இருந்தாள் தான். அப்படி ஒரு காதலோடு… சுயநலமில்லா அர்ப்பணிப்போடு… அவனை ஒரு ராஜகுமாரனாக தன் நேசத்தால் உணர வைத்திருந்தாள். அதையும் எப்பவும் போல தனது கலவி களியாட்டங்களில் ஒன்றாக நினைத்து கடந்து வந்துவிட்டான். ஆனால் காரிகையின் நேசம் அவனையறியாமலே அவனின் ஆழ்மனதில் தங்கிவிட்டது.

அதன்பிறகு எந்த பெண்ணுடனான உறவிலும் அவனுக்கு திருப்தி இல்லை. அவன் எதை எதிர்பார்க்கிறான் என அவனுக்கே புரியவில்லை. வருடங்கள் செல்ல செல்ல.. சலிப்பு தட்டி… நாட்டம் குறைந்து… சுத்தமாக நின்றுவிட்டது. அதன் பிறகு மனதில் ஒரு வெற்றிடம்.. ஷாஷிகாவுடனான நட்பு வெற்றிடத்தை கொஞ்சம் ஈட்டு நிரப்பியது. ஷாஷிகாவை பார்க்கும் போது அப்படி ஒரு பரவசம்.. பேசும் போதும்.. பழகும் போதும்… மனதிற்கு நெருக்கமாக உணர்ந்தான்.

பலவற்றையும் நினைத்து வெகு நேரம் கழித்தே உறங்கினான்.இருந்தபோதிலும் காலையில் வழக்கமாக அலுவலகம் செல்லும் நேரத்திற்கு கிளம்பி வந்தவன்… டைனிங்கில் இருந்த பெற்றவர்களிடம் சென்றான்.

சிதம்பரம்”என்ன அனிவர்த் ஆபிஸ்கு கிளம்பிட்டயா..”

“ஆமாம்பா…” என்று தந்தையிடம் பதில் சொன்னாலும் பார்வை எல்லாம் தாயிடம் தான்… அவனுக்குமே இவ்வளவு நாட்களாக பேசாதிருந்தது என்னவோ போல இருக்க.. இப்பொழுது பேச நினைத்தாலும் ஒரு சிறு தயக்கம்..

கங்காவோ மகன் கல்யாணம் நின்றது மட்டும் அல்லாமல் உறவினர்களின் ஏச்சு பேச்சிற்கு ஆளாக நேரிட்டுவிட்டதே… அதுவும் மகனை அவமானப்படுத்திவிட்டார்களே… எல்லாம் தன்னால் தானே என்ற குற்ற உணர்வில் இருந்தவர்… நாளாக குற்றணர்வு வருத்தமாக மாறி… வருத்தம் கோபமாக மகன் மேல் திரும்பியது.

நான் என்ன எல்லா அம்மாவை போல மகனுக்கு ஒரு கல்யாணம் தானே செய்ய ஆசைப்பட்டேன். அந்த இடத்தில் இவனின் ஒழுக்க கேடான செயல் தான் பேச்சிற்கு இடமானது. இவனால் நாங்கள் தான் அசிங்கப்பட்டோம். இவன் பேசாமல் இருப்பானா.. இனி நான் பேசப் போவதில்லை என கோபத்தை மகன் மேல் திருப்பிக் கொண்டு.. முறுக்கிக் கொண்டு இருந்தார்.

ஆனால் அனிவர்த்கு அப்படி இல்லையே…

“மாம்.. ம்மா..”என்றான் தாயைப் பார்த்து…

கங்கா கண்டு கொள்ளாமல் கிச்சன் உள்ளே செல்ல.. பின்னாலயே சென்றான்.

“ம்மா.. என்கிட்ட பேசுங்க.. இங்க பாருங்க…” என தன் அம்மாவின் முகத்தை தனபுறம் திருப்பினான்.

கங்கா அனிவர்த்தின் முகம் பார்த்து “நீ தான் என்கிட்ட பேசாம இருந்த..”

“அதான் இப்ப பேசறேன்ல..”

“இப்ப நீ வந்து பேசினா.. நான் பேசிடனுமா..”

“சாரி மாம்.. வெரி சாரி..”

“சாரி கேட்டா எல்லாம் சரியாகிடுமா.. உன்னோட அந்த ஜெர்மன் பழக்கம் எல்லாம் இங்க சரி வராதுனு எவ்வளவு தூரம் சொன்னேன் கேட்டியா… இப்ப பாரு இதனால உனக்கு கல்யாணம் எங்களால செய்யமுடியுதா.. எத்தனை பேர் எத்தனை கேட்டாங்க.. எவ்வளவு அசிங்கமா பேசினாங்க.. செய்யறது எல்லாம் நீ கோவிச்சுகிட்டு என்கிட்ட பேசாம இருப்ப.. நான் பேசனுமா.. முடியாது போடா…” என இவ்வளவு நாள் அனிவர்த் செய்ததற்கு நன்றாக திருப்பிக் கொடுத்தார்.

அச்சோ இந்தம்மா மலை ஏறிட்டாங்களே.. என நினைத்தவாறே…

“மாம்… என் செல்லம்ல… கங்காம்மா.. கருணை காட்டுங்க.. கங்காம்மா.. “

நீ பேசுடா இதுக்கு எல்லாம் மயங்குவேனா…என இருக்க…

“கங்காம்மாவின் ஒரே மகனுக்கு வந்த கஷ்டத்தப் பார்த்திங்களா.. கடவுளே…” என மேலே இரண்டு கைகளையும் தூக்கி தலையை உயர்த்தி புலம்ப…

அவனின் செயலில் கங்கா சட்டென சிரித்துவிட்டார். தாயின் சிரிப்பை கண்ட அனிவர்த் கங்காவை அப்படியே தனது தலைக்கு மேல் தூக்கி சுற்ற..

“டேய் விடுடா.. கீழ போட்டு இடுப்ப ஒடிச்சுறாத.. இன்னும் பேரன் பேத்திகளை கூட இடுப்புல தூக்கல..”என கத்த.. தன் அன்னையை கீழே இறக்கி விட்டவன்.. தாயின் கன்னத்தில் முத்தம் வைத்தான்.

கங்கா கன்னத்தை துடைத்தவாறே…”இங்க பாரு இப்படி எல்லாம் முத்தா வைக்காத.. அந்த ரைட்ஸ் எல்லாம் என் சிதம்பரத்திற்கு மட்டும் தான்..”என்றார்.

மனைவியின் பேச்சை ரசித்தவர் மகன் முன் என்ன இதெல்லாம் என பார்வையால் கண்டிக்கவும் செய்தார.

மனைவி மகனின் சேட்டைகளை அமைதியாக ரசித்துக் கொண்டு இருந்தார் சிதம்பரம்.

ஒருவாறு மலையிறக்கினான் கங்காவை…

“அப்பாடா.. மாம் சமாதானமாகியாச்சு…” என்றான் சிதம்ரத்திடம்

உடனே கங்கா மகன் இளகி இருக்கும் நேரம் இது தான் சரியான தருணம் என நினைத்து…

“அனிவர்த் கல்யாணத்துக்கு பார்க்கவா..”என மெதுவாக கேட்டார்.

அனிவர்த் முகம் இதுவரை இருந்த இளகு பாவம் நீங்கி இறுகி போனது. பேசாமல் அமைதியாக இருக்க… கங்காவோ சிதம்பரத்திடம் பேசுங்க என கண்களால் உத்தரவிட…

“ம்ம்.. என்ன சொல்லு அனிவர்த்..”சிதம்பரம் கேட்க..

“ப்பா…சொன்னா புரிஞ்சுக்குங்க… எனக்கு கல்யாணம்.. அதுல அவ்வளவு இன்ட்ரஸ்ட இல்ல… “

“இப்படி சொன்னா எப்படிப்பா… காலம் பூரா இப்படியே இருந்திட முடியாது. வயசாகும் போது மனசு ஒரு துணையை தேடும். யாரும் எப்பவும் தனித்து வாழ முடியாது. ஆணோ.. பெண்ணா ஒரு துணை அவசியம் தேவை அனிவர்த்”என ஒரு தகப்பனாக பொறுமையாகவே எடுத்து சொன்னார்.

சிறிது நேரம் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக ஏதோ சிந்தனையில் இருந்தவன் ஒரு பெருமூச்சோடு…

“எனக்கு தோனும் போது நானே சொல்றேன்பா…”என சொல்லி விட்டு சாப்பிடாமல் கூட கிளம்பிவிட்டான்.

“என்னங்க… இப்படி சொல்லிட்டு போறான்”என்றார் கங்கா கலக்கமாக…

“விடும்மா.. பார்த்துக்கலாம்.. “என்று சொன்னாலும் அவருக்கும் மகனின் பேச்சில் கலங்கி தான் போனார்.
அன்று அலுவலகத்தில் கூட வேலையில் கவனம் செலுத்த முடியாமல் இருந்தான் அனிவர்த்.. ஏற்கனவே இருந்த மன குழப்பம்…தன் தந்தை சொன்னது… எதிலும் கவனம் செல்லவில்லை. ஏனோ ஷாஷிகாவைப பார்க்கனும் போல இருக்க… அவள் வழக்கமாக வரும் பூங்காவிற்கு அவனாகவே தேடிச் சென்றான்.

இவன் போன போது ஷாஷிகா வந்திருக்கவில்லை. அவளுக்காக காத்திருந்தான். சற்று நேரத்தில் வந்தவள் அனிவர்த்தை கவனிக்கவில்லை. தன நண்பர்களோடு விளையாடி கொண்டிருந்தாள். அனிவர்த்தும் அவளை அழைக்காமல் உட்கார்ந்திருந்த இடத்தில் இருந்தே அவளையே பார்த்துக் கொணாடிருந்தான்.

பார்க்க.. பாரக்க.. அவன் மனம் அலைப்புறுதல் அடங்கி.. சாந்தம் கொள்ள.. அதை சிந்தனை ஏதுமின்றி அனுபவித்துக் கொண்டு இருந்தான்.

விளையாடி கலைத்துப் போய் அனிவர்த் அமர்ந்திருந்த பெஞ்சில் வந்து அமர்ந்தவள் அப்போது தான் அனிவர்த்தை கவனித்தாள்.

அவனை பார்த்ததில் அப்படி ஒரு ஆனந்தம்.

“அங்கிள்… எப்ப வந்திங்க.. வாக்கிங் வந்திங்களா..”

“இல்லை..ஷாஷி.. சும்மா வந்தேன்..”

“ஓ.. நான் விளையாட வந்தேன்..”

“தினமும் வருவியா..”

“இல்ல.. குவிக்கா ஹோம்வொர்க் முடிச்சிட்டா… மம்மி விளையாட விடுவாங்க..”

“உங்க வீடு இங்க தான் இருக்கா..”

“ம்ம்.. அதோ.. அது தான்.. டி தேர்டி…”என சற்று தள்ளி எதிரில் இருந்த அப்பாரட்மென்டை காண்பித்தாள்.

அனிவர்த் ஷாஷிகாவோடு பேசிக் கொண்டு இருந்தான். அனிவர்த் பேச்சுக்கள் ஓரிரு வார்த்தையில் இருக்க.. ஷாஷிகா தான் வாய் ஓயாமல் பேசினாள். இளையாளின் பேச்சுக்களை காதில் வாங்கி மூளையில் பதிவு செய்ய… அவளின் முகம் காட்டும் நவரசங்களை… பரவசங்களை.. மனதில் பதிவு செய்ய.. தனியொரு உலகில் வாழ்ந்து கொண்டிருந்தனர் இருவரும்…

“ஷாஷி.. வா.. லேட்டாகிடுச்சு..”என்ற குரல் இவர்களின் உலகில் உத்தரவின்றி உள்நுழைய… அனிவர்த் மனம் சுணங்க.. கூப்பிட்ட தோழனை கண்டு ஷாஷிகா…

“இருடா.. டீனு.. வரேன்”என கையாட்டி சொன்னவள்.. அனிவர்த்திடம்…

“பை அங்கிள்…” என சொல்லி விட்டு பட்டாம்பூச்சியாக பறந்துவிட்டாள்.

பார்த்த அனிவர்த் அவமானமாக உணர்ந்தான். இவனை விட நான் எந்த வித்தில் குறைந்துவிட்டேன். என் அழகு அந்தஸத்தில் கால்வாசி கூட இல்லை. என்னை நிராகரிப்பதா… என்ன தான் காதல் என்றாலும் தன்னை இப்படி ஒருத்தனுக்காக நிராகரிப்பதா..என கோபமே அதிகரித்தது.

கங்காவால் இதை எல்லாம் பார்க்க முடியவில்லை. தன் மகனை சம்மதிக்க வைக்கப பட்டபாடு… எவ்வளவு போராடி இவ்வளவு தூரம் கொண்டு வந்தார். இனி மறுபடியும் முதலில் இருந்தா.. என ஆயாசமாக இருந்தது. இனி இதற்கு பிறகு மகனின் செயல் எப்படி இருக்குமோ.. மகனின் கல்யாணம் வாழ்நாள் கனவாகவே ஆகிவிடுமோ…நினைக்கையில் உண்மையாகவே நெஞ்சுவலி வருவது போல இருந்தது.

ரெங்கு “சாரே… நீங்க சொல்லுங்க.. என்ன செய்யனும்..”

என்ன தான் நேர்மையாக தொழில் செய்தாலும் ஒருவன் தொழிலில் வளர்ந்து வருகிறான் என்றால் அவன் வளர வளர எதிரிகளும் அதிகரிக்கவே செய்கிறார்கள். எதிரிகளை சரிகட்ட.. பணம்.. அரசியல் செல்வாக்கு..சில சமயம் இது போன்ற அடியாட்களின் உதவியும் தேவைப்படுகிறது.

ரெங்கு இந்த மாதிரியான ஆள் தான்.ஆனால் கேட்பவர்களுக்கு அவர்கள் சொல்லும் ஆட்களை தூக்கி வந்து இரண்டு தட்டு தட்டி மிரட்டி அனுப்பிவிடுவான். அதற்கான கூலி வாங்கி கொள்வான். அவசியமின்றி வேற எந்த அடிதடிக்கும் செல்லமாட்டான். அப்படிபட்ட பழக்கம் தான் அனிவர்த்துக்கு ரெங்கு…

அவர்களை அனுப்பி விடு என கை அசைத்தான். அவர்களை அழைத்து வந்ததது போலவே.. அழைத்து சென்றுவிட்டான் ரெங்கு…

அசோக்கிடம்”இங்கு எல்லாம் செட்டில் பண்ணிட்டு வா..”

“ப்பா.. போகலாம்….” என பெற்றவர்களை அழைத்துக் கொண்டு கிளம்பிவிட்டான். வீடு வந்தவன் எதுவும் பேசாமல் தன் அறைக்கு சென்று கதவடைத்துக் கொண்டான்.

கங்கா அயர்ந்து போய் சோபாவில் பொத்தென அமர்ந்தார். கங்கா முகத்தை பார்த்ததும சிதம்பரம் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து கங்காவின் கையை தட்டி கொடுத்து…

“கங்காம்மா… கவலைப்பட்டு உடம்ப கெடுத்துக்காத.. விடு பார்த்துக்கலாம்..”

“இவனுக்கு ஒரு கல்யாணம் பண்ணி பேரன் பேத்திகள பார்க்க ஆசைப்பட்டேன்.. அது ஒரு தப்பா.. எனக்கு அந்த கொடுப்பினை இல்லையா… நான் வச்சிருக்கறது ஒரு பையன் அவனுக்கு கல்யாணம் பண்ண எவ்வளவு போராட வேண்டி இருக்கு.. இனி இவன்கிட்ட இதைப் பத்தி பேசவே முடியாதே.. மறுபடியும் இவன் பார்ட்டி..பொண்ணுங்கனு ஆரம்ப்பிச்சிடுவானே.. எனக்கு நினைச்சாலே நெஞ்சுவலிக்கற மாதிரி இருக்கு..” என சொன்னவர் அழுக ஆரம்பித்து விட..

சிதம்பரம் தனது தோளில் சாய்த்து தட்டி கொடுக்க… கங்கா அழுகை நின்றதே தவிர.. மனம் நிலை கொள்ளவில்லை.

அனிவர்த் தனது அறையில் புலியாக உறுமிக் கொண்டு இருந்தான். ஒரு நாள் உறவுக்கு வரும் பெண்களே அழகாக நளினமாக இருப்பார்கள். வாழ்நாள் உறவாக வரும் பெண் அழகாக இல்லை என்றாலும் பார்க்கும் அளவிற்காகவது ஒரு பெண்ணை பார்த்திருக்கலாம்.அதை விட அழகு படிப்பு அந்தஸது எதிலும் தனக்கு ஒரு சதவீதம் கூட பொருந்தாத் ஒருவனுக்காக தன்னை நிராகரித்ததை தான் தாங்கிக் கொள்ள முடிவில்லை அனிவர்த்தால்… எனக்கா இப்படி… இதை போல ஒரு அவமானம் எதுவும் இல்லை. எல்லாம் இவர்களால் தான்.. நான் தான் வேண்டாம்னு சொன்னனே… கேட்டாங்களா.. இனி கல்யாணம் கருமாதினு பேசட்டும் இருக்குது…என கோபம் முழுவதும் தன் தாயின் மேல் திரும்பியது.

அனிவர்த்துக்கு ஒன்று தெரியவில்லை… புரியவில்லை..எல்லா பெண்களும் அழகுக்கும் பணத்திற்கும் மயங்கமாட்டார்கள். மதிப்பு கொடுக்கமாட்டார்கள்..

அந்த பெண்ணின் தகப்பன் தான் வசதி வாய்ப்பிற்கு ஆசைப்பட்டாரே தவிர.. அந்த பெண் தன்னை காதலிப்பவனே வாழ்க்கை துணையாக வரவேண்டும் விருப்பம் கொண்டாள்.

அதன் பிறகு அனிவர்த் தனது அம்மாவிடம் பேசுவதை நிறுத்திக் கொண்டான். ஏற்கனவே பேச்சு குறைவு தான் இப்போது சுத்தமாக பேசுவதில்லை. எதுனாலும் சிதம்பரத்திடம் மட்டுமே அவனின் பேச்சு இருக்க… கங்காவிற்கு மகனின் வாழ்க்கையை நினைத்து மனதளவில் ரொம்ப காயப்பட்டு இருக்க.. அனிவர்த்தும் பேசாமல் இருக்க… பெரிய மன உளைச்சலுக்கு ஆளானார்.

அனிவர்த்திடமும் பெரிய மாற்றம்… ஆபிஸ் வீடு என தன் வட்டத்தை சுருக்கி கொண்டான். வீக் எண்ட் கிளப் பார்ட்டி டேட்டிங் என எல்லாத்தையும் விட்டுட்டான்.. விட்டுட்டான் என்ன.. அதில் எல்லாம் ஆர்வம் போய்விட்டது தொழிலை தவிர.. எதிலும் ஒரு பிடிப்பு என்பதே இல்லாமல் போய்விட்டது. வார விடுமுறை நாட்களிலும் வீட்டிலேயே இருந்தான்.

மகனின் மாற்றம் சிதம்பரத்திற்கு நம்பிக்கையை கொடுத்தது. ஆனால் கங்காவிற்கோ மகனுக்கு வாழ்க்கை மேல் பிடிப்பு இல்லாமல் இப்படியே தனித்து நின்றுவிடுவானோ.. என பயந்தார்.

சிதம்பரம் தனது நம்பிக்கையை சொல்ல… கங்காவிற்கு அந்த நம்பிக்கை எல்லாம் இல்லை.. அதை சிதம்பரத்திடம் சொல்லி அவர் நம்பிக்கையை குலைக்க விருப்பாமல் தனக்குள்ளேயே வைத்துக் கொண்டார்.

ஒருநாள் மாலை சிதம்பரமும் கங்காவும் டிவி பார்த்து கொண்டிருந்தனர்.ஆபிஸில் இருந்து வந்த அனிவர்த தனது தந்தையிடம் இரண்டாயிரம் தாள்கள் அடங்கிய சில கட்டு பணத்தை கொடுத்தவன்…

“ப்பா.. இதுல ஒரு கோடி இருக்கு.. அந்த ப்ளாட்ட வித்துட்டேன்.. இந்தாங்க.. நீங்க பார்த்து எதுனாலும் செஞ்சுக்குங்க…” என சொல்லி விட்டு தனது அறைக்கு சென்றுவிட்டான்.

ஒரு ஞாயிறு அன்று தனக்கு சில உடைகள் எடுக்க வேண்டும் என தந்தையிடம் சொல்லிக் கொண்டு கிளம்பினான். தான் வழக்கமாக எடுக்கும் ப்ராண்டட் ஷோரும் சென்று தனக்கு தேவையானதை வாங்கி கொண்டு வெளியில் வந்தவன் ஐஸ்கிரீம் பார்லரை பார்த்தவுடன்.. அதனுள் நுழைந்தான். தனக்கு ஒரு கேசர்பிஸ்தா ஐஸ்கிரீம் ஆர்டர் சொல்லிவிட்டு அமர்ந்திருந்தான்.

“மாமா.. யூ ஆர் சீட்டிங் மீ..”

மழலையின் குரலை கேட்டதும் ஷாஷிகா என தெரிந்து கொண்டவன்.. தனக்கு எதிரில் இருந்த டேபிளில் பார்க்க… அங்கு ஷாஷிகா ஒரு இளைஞனிடம் சண்டையிட்டு கொண்டு இருந்தாள்.

“நோ.. நோ.. பேபி..”

“மாமா..மா..ஆ..”

“ஓகே.. ஷாஷிகா.. ஓகே..”

“நீ எனக்கு பைவ் ஐஸ்கிரீம் வாங்கி தரேனு சொன்னல்ல.. இப்ப டூ ஐஸ்கிரீம் தான் வாங்கி தந்திருக்க.. இரு.. இரு.. உன்ன பாட்டிகிட்டயே மாட்டிவிடறேன்.. நீ தக்சாவ பார்த்து கண்ணடிச்சில்ல… அத பாட்டிகிட்ட சொல்லாம இருக்க.. பைவ் ஐஸ்கிரீம் வாங்கி தரேனு சொல்லி இப்ப டூ தான் வாங்கி கொடுக்கற…” என விரல் நீட்டி மிரட்டிக் கொண்டு இருந்தாள்.

ஷாஷிகாவின் உடல்மொழியும் வாய்மொழியும் அப்படி ஒரு அழகோவியமாக இருந்தது. அனிவர்த்தின் மனதை மணக்கச் செய்தது.

“ஷாஷி.. ரிமைனிங் ஐஸ்கிரீமை நெக்ஸ்ட் வீக் வாங்கி தரேன்.. கோல்ட் வந்திடும்… குட்டில்ல.. செல்லம்ல்ல.. பாட்டிகிட்ட சொல்லகூடாது. ப்ராமிஸா வாங்கி தரேன் ப்ளீஸ் “என கெஞ்ச…

“ஓக்கே.. ஓகே.. பட் சீட்டிங் பண்ணனும் நினைச்ச.. பாட்டிகிட்ட சொல்லிடுவேன்..” என மீண்டும் மிரட்டினாள்.

“சரி வா போகலாம்..” என அவன் ஷாஷிகாவை அழைத்து கொண்டு செல்ல.. எங்கே ஷாஷிகாவோடு பேச முடியாமல் போய் விடுமோ என… அனிவர்த் வேகமாக “ஷாஷிகா..”என அழைத்தான்.

திரும்பி பார்த்த ஷாஷிகா.. அனிவர்த்தை பார்த்ததும் முகம் எல்லாம் பூவாக மலர.. தன் மாமனின் கையை உதறிக் கொண்டு அனிவர்த்திடம் ஓடி வந்தாள்.

“ஹாய் அங்கிள்..”

“ஹாய் ஷாஷிகா..”

“ஐஸ்கிரீம் சாப்பிட வந்திங்களா..”

“ம்ம்ம்..”

அப்போது தான் தனக்கு வந்த தான் சாப்பிடாமல் இருந்த ஐஸ்கீரீமை காட்டி “ம்ம்ம் சாப்பிடறியா…” என்றான்.

கேசர்பிஸ்தா ஐஸ்கிரீம்… நல்லா குங்கும்ப்பூ பாதாம் பிஸ்தா பருப்பு பன்னீர்ரோஜா இதழ்கள் எல்லாம் மேலே அழகாக டாப்பிங்ஸ் செய்யப்பட்டு இருந்ததை பார்க்க ஷாஷிகா நாக்கை சுழட்டி சப்பு கொட்டினாள் குழந்தை.

அவள் செயலில் வசீகரிக்கப்பட்ட அனிவர்த் தன் உள்ளங்கையில் வைத்து நீட்ட… மறுப்பாக தலை அசைத்தாள் இளையாட்டி..