நிலவு 23   தங்கபாண்டியன் ஆர்த்தி, தனபாக்கியத்துடன் மதுரைக்கு வந்து சேர்ந்தான். தனபாக்கியத்தை கையில் பிடிக்கமுடியவில்லை. “அடியே மாரி, குப்பா, சுப்பா, என் பேரன் நம்ம ஊர்லயே அதுவும் என்கூடவே இருக்க போறான்” என்று தலைகால் புரியாமல் குதித்தார் தனபாக்கியம்.   அருள்பாண்டியனும் சந்தனபாண்டியனும் வாசலுக்கு வந்தவர்கள் தங்கபாண்டியனை கட்டிக்கொண்டனர்.    ஆர்த்தியோ என்னை யாருமே வானு கூட சொல்லாம இருக்காங்க என்று முகம் சோர்ந்து போய் நிற்க “அக்கா வந்திட்டீங்களா” என்று ஆர்த்தியின் கையை பிடித்தாள்

10 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

தண்ணிலவு அழகாக ஒளி வீசி கொண்டு இருக்க…தென்றலாக வருடும் காற்று.. என இரவு பொழுது ரம்மியமாக இருந்தது.

நிகிதா அறையில் ஏசி குளிர் மிதமான அளவில் அறையை நிறைத்திருக்க… தூக்கம் வராமல் இரண்டு ஜீவன்களுமே… வீராவிற்கோ நிகிதாவின் எண்ணம் புரிந்து தான் இருந்தது. பிரிந்து செல்வதில் சிக்கல் அதிகமாகி கொண்டு இருப்பதை உணர்ந்து தான் இருந்தான். ஆனால் என்ன செய்ய… அவனால் இந்த ஆடம்பரமான வாழ்க்கையில் ஒட்ட முடியவில்லை. நவ நாகரிக மங்கை நிகிதாவையும் பிடிக்கவில்லை. தன் தாயை போல எளிமையான மனைவி தான் அவனின் எண்ணமாக இருக்க…

விரும்பி படித்த படிப்பு… பிடித்த வேலை.. அதில் வெளிநாட்டு செல்லவேண்டும். ஒரு ஐந்து வருடங்கள் சம்பாதித்துவிட்டு திரும்பி வந்து தந்தையின் தொழிலை கைத்தறியில் இருந்து மாற்றி கையில் பணத்தை பொறுத்து பவர்லூம் அல்லது ஆட்டோலூம் போட்டு செய்யவேண்டும்.தந்தைக்கு ஓய்வு கொடுத்து அருகில் இருந்து பார்த்து கொள்ள வேண்டும். இதுவே அவனது வாழ்வின் லட்சியமாக இருக்க…

பெற்றவர்களும் குடும்பத்தினரும் அவன் மனதை அறியாமல் அவனிடம் கேட்காமல்.. அதிரடியாக எடுத்தமுடிவை இன்று வரை அவன் மனது ஏற்று கொள்ளவில்லை.

அதிலும் ராகவ்வின் தொழிற்சாலையில் உதிரி பாகங்கள் தயாரிக்கும் முறை.. அலுவலக கணக்கு வழக்கு எதுவும் அவனுக்கு பிடிபடவில்லை. அதுவே அவனுக்கு மிகப்பெரிய மன உளைச்சல்.

தொழில் வாழ்க்கை இரண்டும் அவன் எதிர் பார்ப்பிற்குள் அடங்கவில்லை. மனதின் அழுத்தம் தாங்க முடியாத நெருக்கடி.. அதில் இருந்து விடுபட.. என்ன செய்ய எப்படி செய்ய… என சதாசர்வகாலமும் யோசனை..

நிகிதாவின் மாற்றம் அவனின் எண்ணத்தை சீக்கிரம் செயல்படுத்த தூண்டியது.

அதே சிந்தனையில் தூக்கம் வராமல் சீலிங்கை வெறித்து பார்த்தபடி படுத்திருந்தான்.

அருகில் படுத்திருந்த நிகிதாவிற்கு அவனின் அணைப்பின்றி உறக்கம் கொள்ளவில்லை. அவன் எப்ப தூங்குவான் என அவனையே பார்த்து கொண்டு இருந்தாள்.முழித்திருக்கும் போது அவனை அணைத்திருக்க ஆசை தான் ஆனால் அவனை நெருங்க பயம் கொண்டாள்.

வெகு நேரமாகியும் அவன் உறங்கவில்லை.இவளுக்கு என்ன செய்வது என தெரியவில்லை. கொஞ்சம் தைரியத்தை வரவழைத்து கொண்டு அவனை நெருங்கி அணைத்தாற் போல… மெதுவாக அவனின் நெஞ்சில் தலை வைத்து படுக்க…

அவளிடம் உண்மையை சொல்லி பிரிந்து விடுவது தான் நல்லது என நினைத்தவன்.. மெல்ல “நிகிதா” என அழைத்தான்.

அவன் நெஞ்சில் தாடையை பதித்து அவன் முகம் நோக்கி “சொல்லுங்க மாமா..” என்றாள்.

இவனும் அவளின் முகம் பார்த்து வெகு நிதானமாக சிறுபிள்ளைக்கு சொல்வது போல..

“என் லைப் ஸ்டைல்.. படிப்பு..வாழ்க்கை.. இதெல்லாம் வேற.. உன்னுது எல்லாம் வேற.. நான் அப்ராட் போயி ஐந்து ஆறு வருசம் சம்பாதிச்சு.. இங்க வந்து எங்கப்பா தொழிலை இம்புரூவ் பண்ணனும்…பவர்லூம் இல்ல ஆட்டோ லூமா.. எங்கப்பாவுக்கு ரெஸ்ட் கொடுக்கனும். உன்னாலயும் இந்த லக்ஸரி லைப்பை விட்டு வரமுடியாது. எனக்கு சாதாரண மிடில் கிளாஸ் லைப் தான் பிடிக்கும்… இப்படி இருக்கும் போது.. நாம எப்படி சேர்ந்து வாழ முடியும் நீயே சொல்லு.. நாம நல்ல நண்பர்களாக பிரிஞ்சிடலாம். நாம அத்தை மகன்.. மாமா பொண்ணு அந்த உறவோட இருந்துகலாம். மியூச்சுவலா பிரிஞ்சிடலாம் அது தான் இரண்டு பேருக்கும் நல்லது” என்றான்.

அவன் சொல்ல..சொல்ல..நிகிதாவின் அகத்தில் அத்தனை ஒரு சொல்லமுடியாத வேதனை. எப்படியும் மாமனோடு வாழ்ந்திடலாம் என நினைத்திருக்க.. அவனோ பிரிவை பற்றி பேச.. அவள் காதலை தீ வைத்து பொசுக்கியது போல..மனம் உடல் எல்லாம் காந்தியது..

அழுகை தாங்காமல்.. அவனை விட்டு எழுந்து படுக்கையை விட்டு சென்று தரையில் படுத்துக் கொண்டாள். கவிழ்ந்து படுத்து தேம்பி தேம்பி அழுதாள்.

முதுகு குலுங்குவதிலேயே அவள் அழுகிறாள் என்பதை உணர்ந்தவன் மனது கேளாமல் அவள் அருகில் வந்து அமர்ந்து..

“நிகிதா.. அழுகாத.. ப்ளீஸ்..”

இப்போது அவள் அழுகை கூடியதே தவிர குறையவில்லை. நான் சொல்லவறது புரியாமல் இப்படி பண்றாளே என மனதில் சலித்து கொண்டான்.

“நாம இரண்டு பேரும் சேர்ந்து வாழ முடியாது. சொன்னா புரிஞ்சுக்கோ.. வாழ்ந்தாலும் சரி வராது..”

மீண்டும் அவன் பிரிவை பற்றியே பேச..மனம் நோக.. எழுந்து அமர்ந்து..

“பிரியனும்னு நினைக்கறவங்க.. அன்னைக்கு.. அன்னைக்கு.. எப்படி.. நீங்க.. என்கிட்ட..”சொல்ல முடியாமல் தவிப்புடன் அவன் முகம் பார்க்க…

அவள் எதை கேட்கிறாள் என சரியாக புரிந்து கொண்டான். தலை கோதி.. அவள் முகம் பார்க்க முடியாமல்.. எதிரில் இருந்த சுவற்றை பார்த்தவாறே..

“அன்னைக்குனா..என்னைக்கு.. என்ன..” என்றான் புரியாத பாவனையில்.. தெரிந்தும் தெரியாத பாங்கில்…

அவனை சரியாக இனம் கண்டு கொண்டாள். எப்படி தெரியாத மாதிரி பேசறான் பாரு.. திருடா.. அப்பவும் அவன் மேல் கோபத்திற்கு பதில் காதல் தான் வந்தது.

“மாமா.. உங்களுக்கு தெரியும் எதை சொல்றேனு..” என்றாள்.

இனி மறைத்து பேசி பயனில்லை என…

“அன்னைக்கு போதையில் ஏதோ தவறாகிவிட்டது. ஆனால் அது கூட எனக்கு சரி வர நினைவில்லை. அது விபத்து மாதிரி .. அதுக்காக ஒத்து வராத வாழ்க்கையை பிடித்து தொங்கி கொண்டு இருப்பது நியாயமில்லை”

அது விபத்தா..என அதிர்ந்தாள். அதானே என் வாழ்க்கையை எனக்கு உணர்த்தியது. இவங்க இப்படி சொல்றாங்களே..மனம் நொந்து போனாள்.. மீண்டும் அழுகையில் கரைய….

இவளுக்கு எப்படி புரிய வைக்கறது என தெரியாமல்.. சரி இன்னைக்கே எல்லாம் வேண்டாம். மெல்ல மெல்ல சொல்லி புரிய வைக்கலாம் என எண்ணி..

“சரி… அழுகாத.. இப்ப எதுவும் பேச வேண்டாம்.. அப்புறம் பார்த்துக்கலாம். வந்து படுத்து தூங்கு..”

அப்ப… கொஞ்ச கொஞ்சமா மாமா மனச மாத்திடலாம் என ஆசுவாமானாள்.

“இன்னும் என்ன யோசிச்சிட்டு இருக்க..பெட்ல வந்து படு..” என எழுந்து நின்று இவளையும் கூப்பிட…

“இல்ல.. நான் இங்கயே படுத்துகிறே..” என்றாள் முகத்தை தூக்கி வைத்து கொண்டு..

“ஏன்..ஏசி சில்னெஸ் உடம்புக்கு ஆகாது.. வந்து மேல படு வா..”

“இல்ல.. பெட்ல படுத்தா.. தூக்கம் வராது”

“அது எப்ப இருந்து..”

கொஞ்ச நாளா அப்படி தான்”

அவனுக்கு என்ன சொல்கிறாள் என புரிந்து விட..

“உனக்கு எப்படி படுத்தா தூக்கம் வருமோ.. அப்படியே படுத்துக்கோ..” என மறைமுகமாக சம்மதம் தர..

நம்பமாட்டாமல் அவனைப் பார்க்க.. சிறிய புன்னகையுடன் இவளையே பார்த்து கொண்டு இருந்தான்.

உடனே படுக்கைக்கு ஓடிவிட்டாள். இவனும் சென்று படுக்க.. உடனே அவனை ஒட்டி கொண்டு படுத்தாள்.

அவனை அணைத்த சில நிமிடங்களில் நிகிதா உறங்கிவிட.. வீராவும் மெல்ல.. மெல்ல.. கண்யர்ந்தான். அவனுக்கும் தூக்கம் பிடிபட.. அவளுடைய அருகாமை தேவைப்பட்டதோ.. என்னவோ..

இதுவே இரவில் தினசரி வழக்கமானது. வீராவும் நிகிதாவை தள்ளி நிறுத்த தான் நினைக்கிறான்.ஆனால் அவளாக விரும்பி நெருங்கி வருவதை அவனால் தடுக்க முடியவில்லை. அந்த ஒருநாள் தான் அவன் சம்மதம் எதிர்பார்த்து இருந்தாள். அடுத்து வந்த நாட்களில் தானாகவே அணைத்து படுத்து கொண்டாள் அவளின் நெருக்கம்.. அதற்காக அவள் எடுத்து கொள்ளும் உரிமை.. எல்லாம் வீராவிற்கு எரிச்சலாக இருந்த போதும்.. அதையும் மீறி மனதில் ஒரு இதம் பரவ தான் செய்தது. அது எதனால் என அவன் சரியாக உணரவில்லை.

நாளுக்கு நாள் நிகிதா தனது உரிமையை வீராவிடம் தானாகவே எடுத்து கொண்டு நெருக்கத்தை அதிகப்படுத்தினாள்.

அன்று ஒருவிடுமுறை நாளாக இருக்க… காலை உணவு நேரம் வீராவுக்கு அருகில் இருந்து உணவு பரிமாறி கொண்டு இருந்தவளிடம் ஆரு “அக்கா.. சாம்பாரில் உப்பு கம்மியா இருக்குகா..” என்க

“அப்படியா..” என்றவள் வீராவின் தட்டில் அவன் தோசையை பிய்த்து சாம்பாரில் பிரட்டி கொண்டு இருந்ததை பிடுங்கி வாயில் போட்டு கன்னத்தில் அதக்கி..மெல்ல மெல்ல மென்று ரசித்து ருசித்து ஒவ்வொரு பிசிறாக விழுங்கினாள்.

தன் கையில் இருந்ததை பிடுங்கி அவள் வாயில் போடவும் அவளை முறைத்து பார்த்தவனின் பார்வை கொஞ்ச கொஞ்சமாக மாறி… கண்களை மூடி.. நாக்கை சுழற்றி சுழற்றி அவள் தின்ற அழகில் ஒரு நிமிடம் வீரா சொக்கி போனான்.

அடுத்த நொடி தனது வரட்டு பிடிவாதத்தை இழுத்து பிடித்தான். இடறிய மனதை இறுக்கினான்.

“அக்கா..ஆஆ..”என்ற ஆருவின் சத்தத்தில்… கண்ணை திறந்து ஆருவை பார்க்க…ஆரு முறைக்க…

“ஹீஹீ..ஹீ.. உப்பு கம்மியா தான் இருக்கு..”என அசடு வழிந்தாள்.

ஆரு தலையில் அடித்து கொண்டு..”உப்பை போடு..”என்றாள்.

இது எதையும் கண்டு கொள்ளாத பாவனையில் சாப்பிட்டு எழுந்து மேலே சென்று விட்டான்.

அவன் சென்றதும் வேக வேகமாக சாப்பிட்டு விட்டு பாட்டியிடம் வந்தவள்

“கீரேனீ.. நானும் காஞ்சிபுரம் போறேன்.மாமாகிட்ட சொல்லுங்க.. என்னையும் கூட்டிட்டு போக சொல்லுங்க..” என்றாள் கொஞ்சலாக…

மாதத்தில் இரண்டு தடவை ஞாயிறு காலை காஞ்சிபுரம் சென்று பெற்றவர்களை பார்த்து விட்டு இரவு வந்துவிடுவான்.

இதுவரை நிகிதாவை கூட்டிக் கொண்டு போனதில்லை. அவன் மட்டுமே சென்று வருவான்.

அவனின் மேல் பித்தான பிறகு அவனை சார்ந்தவர்களும்… சார்ந்தவைகளும் பிடித்தமாகி போனது நிகிதாவிற்கு..

வீரா வரவும் பாட்டி ” வீரா.. நிகிதாவையும் கூட்டிட்டு போ..”

உடனே நிகிதாவை முறைத்தான்.

“கீரேனீ.. முறைக்கறாங்க..”என சிறு பிள்ளையாக புகார் வாசித்தாள்.

“வீரா..” பாட்டி கண்டிப்பான குரலில்..

“அம்மாச்சி… நான் பஸ்ஸில் போறேன். இவளை எப்படி..”

” பஸ்ஸா இருந்தாலும் பரவாயில்லை” என்றாள் அவசரமாக.. எங்கே விட்டுட்டு போயிடுவானோ என …

அவளை திரும்பி ஆச்சரியமாக பார்த்தான். நிகிதா பிறந்ததில் இருந்து எங்கும் காரிலேயே சென்று பழக்கப்பட்டவள்..

இவர்களை பார்த்து மெல்ல சிரித்த பாட்டி.. “வீரா..அது தான் வீட்டில் நாலு கார் இருக்குதுல.. அதுல போகாம பஸ்ஸில் எதுக்கு.. நானும் சொல்லிகிட்டே இருக்கேன்.. நீ கேட்கறதே இல்லை”

வீரா ஒன்றில் தெளிவாக இருந்தான்.காஞ்சிபுரம் செல்லும்போது ராகவ்வின் மருமகனாக அல்லாமல் அய்யாவுவின் மகனாக தான் இருக்கவேண்டும் என..

அதனால் எப்பவும் பஸ்ஸில் தான். பாட்டி சொல்லியும் கேட்டதில்லை. இன்று நிகிதா வரேன்னு சொன்ன போதும் தனது வழக்கத்தை மாற்றி கொள்ளவில்லை.

பஸ்ஸிலேயே வரட்டும்.. அப்போ தான் இவ அடங்குவா.. வாடி வந்து அவதிபடு.. அப்ப தான் என்கிட்ட டிஸ்டென்ஸ் மெயின்டெயிண் பண்ணுவ… என நினைத்து கொண்டு அவளை கூட்டிட்டு போக ஒத்து கொண்டான்.

அவன் சரி என்றதும் துள்ளி கொண்டு அறைக்கு ஓடினாள். அவனோடு முதல் முறையாக வெளியே செல்கிறாள். சொல்வ முடியாத ஆனந்தம் அவளுள்..

வார்ட்ரோப்பை திறந்தவள் வில்லேஜ் பீப்புள் கொஞ்சம் குளோஸ்டு நெக்… சிம்பிளாக தானே டிரஸ் பண்ணுவாங்க.. என யோசித்து ஒரு சாதாரண காட்டன் சுடிதாரை அணிந்து கொண்டு..

நன்றாக மேக்கப் செய்ய ஆசை தான். எங்கே நேரம் ஆனால் விட்டு சென்று விடுவினோ…. என பயந்து முகத்திற்கு சன்ஸ்கீரின் லோஷன் மட்டும் போட்டு வழக்கமாக வைக்கும் கறுப்பு பொட்டு வைத்து கொண்டு.. ஓடி வந்தாள்.

பாட்டிக்கு திருப்தி. எப்படி வருவாளோ என பயந்து மாடிபடியை பார்த்து கொண்டு இருந்தவருக்கு..பேத்தியின் எளிமையான அலங்காரம் பார்த்தும் பரம திருப்தி.

“அம்மாச்சி நாங்க கிளம்புறோம்”என சொல்லி வீட்டின் தெரு முனைக்கு வந்து ஒரு ஆட்டோ பிடித்து.. பஸ் ஸ்டாண்ட் வந்து காஞ்சிபுரம் பஸ்ஸில் ஏறி இருவர் அமரும இருக்கையில் அமர்ந்தனர்.

பஸ் கிளம்பவும் எதிர் காற்று முகத்தில் மோத.. பல தரப்பட்ட மனிதர்கள்.. பக்கத்தில் தன் மாமனோடு நெருங்கி உட்கார்ந்து இருப்பது என அந்த பஸ் பயணத்தை மிகவும் ரசித்தாள். நடுவே மாமன் அறியாமல் இருவரையும் சில பல ஷெல்பிக்கள்..

நக நுனியில் கூட அழுக்கு படாதவள்..அவள் வாழ்வது.. பழகுவது எல்லாம் ஹை சொஸைட்டி.. ஹைடெக் லைப்.. எங்கயாவது பிடிக்காமல் முகம் சுளிப்பாளா.. என பார்த்திருந்தவன்.. அவளின் குதூகலத்தில்.. குழம்பி போனான்.

காஞ்சிபுரம் பஸ் ஸ்டாண்டில் இறங்கி வெளியே வந்தனர். வெயில் சுரீரென அடிக்க.. வெயில் படாத சருமம் ரோஸ் நிறத்தில் சிவந்து.. வியர்க்க… ஹேண்ட் டிஷ்யுவில் முகத்தில் இருந்த வியர்வையை ஒத்தி எடுத்தவாறு அவனோடு வந்தவளின் உற்சாகம் மட்டும் குறையவில்லை.

இதை எல்லாம் பார்த்தவனுக்கு இவளுக்கு என்ன தலைஎழுத்தா.. இப்படி என்னோடு வரனுமா.. மனதோடு சலித்து கொண்டான்.

வெளியில் வந்தவன் சுற்றி முற்றி யாரையோ தேட.. இரண்டு நண்பர்கள் இரண்டு பைக்கில் வந்து அவனருகே நிறுத்த.. ஒன்றை வாங்கி கொண்டு நிகிதாவை ஏற சொல்ல..

அவள் இருபக்கமும் கால்களை போட்டு அவினின் இடுப்பில் இரு பக்கமும் கை போட்டு அணைத்து கொண்டு அமர்ந்தாள்.

அவனுக்கு பெரும் அவஸ்தையாக இருந்தது.

“ம்ப்ச்… நிகிதா கையை எடு..”

“மாமா… இதான் பர்ஸ்ட் டைம் பைக் ரைடிங் எனக்கு கொஞ்சம் பயமா இருக்கு” என்றாள் பாவம் போல் முகத்தை வைத்து கொண்டு..

அதற்கு பிறகு வீரா ஒன்றும் சொல்லவில்லை. நிகிதா குஷியாகி.. இன்னும் அவனை இறுக்கி அணைத்தாள். ஒன்றும் சொல்ல முடியாமல் பல்லை கடித்தான்.

சொல்ல முடியாத

சங்கடத்தில் அவன்..

சொல்லில் அடங்காத

ஆனந்தத்தில் அவள்..

விலகி செல்லும்

முனைப்பில் அவன்..

இரும்பை ஈர்க்கும்

காந்தமாக அவள்…

9 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

நிகிதா செயலில் வீராவின் மனதில் லாலிபாப் மிட்டாயின் தித்திப்பு அந்த சிறு தித்திப்பு மனதின் ஒரு ஓரத்தில் இருந்து கொண்டு இருக்க…உற்சாகமாக வேலை பார்த்தான்.

மதிய உணவுக்கு வருவான் என எதிர்பார்த்தாள். அவன் வரவில்லை. பாட்டி சொன்ன மாதிரி வேலை இருக்குமோ.. அழைக்கலாமா..திட்டுவாரோ.. என யோசித்து நேரம் கடத்தினாள்.மாலை நான்கு மணி வரை பார்த்து விட்டு இவள் சாப்பிட்டு விட்டு வந்து அமர்ந்து கொண்டாள்.

நேரம் கடக்க..கடக்க..வீராவை பார்க்க வேண்டும் என ஆசை அதிகமாகி கொண்டே போக.. ஹாலில் சோபாவில் அமர்ந்து கொண்டுவருவாரா என வாசலைப் பார்க்க.. அழைக்கலாமா என போனைப் பார்க்க.. என இருக்க…

ஒரு குட்டித் தூக்கம் போட்டு விட்டு வந்த பாட்டி இவளை பார்த்து ஆச்சரியமாகி..

“நிகிதா.. என்ன பண்ணிட்டு இருக்க…”

சோகமாக முகத்தை வைத்து கொண்டு

“மாமா இன்னும் வரல.. கீரேனீ”

பாட்டி பக்கென சிரித்து விட்டார்.

பாட்டியின் சிரிப்பில் முகம் சிவக்க… “போங்க கீரேனீ சிரிக்காதிங்க..”சிணுங்கினாள்.

“எதுக்கு இப்படி வாசலையே பார்த்துட்டு இருக்கற..”

“மாமா இன்னும் சாப்பிட வரலையே..”

பாட்டி கடிகாரத்தை பார்த்து விட்டு “அஞ்சு மணியாகுது. அவன் இவ்வளவு நேரமாகவா சாப்பிடாம இருப்பான்.ஏதாவது ஹோட்டல்ல வாங்கி சாப்பிட்டு இருப்பான்.நீ இன்னும் சாப்பிடலையா..”

“சாப்பிட்டுடேன்.ஆனா மாமாவ இன்னும் காணலயே..” என்றாள் ஒரு ஏக்க பெருமூச்சுடன்…

ஆஹா.. பேத்தி செம்ம பார்ம்ல இருக்கா.. ஆனா இந்த வீரா பையன் அதை புரிஞ்சுக்காம சுத்திகிட்டு இருக்கானே..என வீராவை மனதோடு திட்டி கொண்டு…

“அவன் வர எட்டு மணியாகும்.போய் கொஞ்ச நேரம் ரெஸ்ட் எடுத்துட்டு.. ஏழு மணி போல கிளம்பி வா”என சொல்ல..

இரண்டு முறை வாசலை திரும்பி திரும்பி பார்த்தவாறே தனதறைக்கு சென்றாள். அடுத்த ஒருமணி நேரத்தில் கீழே வந்து உட்கார்ந்து கொண்டாள்.

அழகாக தன்னை அலங்கரித்து கொண்டு பூச்சரம் சூடி அமர்ந்திருந்தவளை பார்த்து ஆராத்யா விசித்திரமாக பார்த்தாள்.

பாட்டியிடம் தமிழ் பாடம் படிக்க வந்த ஆராத்யா நிகிதாவை கண்டு விழி அகல பாராத்தாள்.

“அக்கா..நீயா இது..” என நிகிதாவை சுற்றி வந்து கேலிப் புன்னகையோடு கேட்க…

“ச்சீ… போடி..”என்றாள் வெட்கத்துடன்..

“ம்ம்.. அக்கா… சூப்பர்.. சூப்பர்..” என அவள் வெட்கத்தை பார்த்து சொல்லி சிரிக்க… பாட்டி தாத்தா இருவரும் கூட சேர்ந்து சிரிக்க..

“கீரேனீ..தாத்தா…நீங்களும் அவ கூட சேர்ந்து என்ன ஓட்டறிங்களா..” என்றாள் போலி கோபத்துடன்..

“பின்னே என்னக்கா..ஓவர் நைட்ல.. நீ ஓவர் ஸ்மார்ட்டாயிட்டா.. நாங்க என்ன தான் பண்றது சொல்லு..”என்றாள் பொய்யாக முகத்தை சோகமாக வைத்து கொண்டு..வராத கண்ணீரை துடைத்து கொள்ள…

நிகிதா ஆராத்யாவை அடிக்க துரத்த… அக்காவிற்கு போக்கு காட்டி கொண்டு தங்கை ஓட..

“நில்லு ஆரு..”

தமக்கையின் கைகளுக்கு சிக்காமல் ஓட..பேத்திகளின் விளையாட்டை பார்த்த பெரியவர்கள் கண்கள் கலங்கி விட…

வீட்டில் எப்போதும் இது போல கலகலப்பு இருந்ததில்லை. அவரவர் வேலை.. அவரவர் நேரம் காலம் என இருக்க…

தன் நண்பர்களின் வீடுகளை பார்த்து குடும்ப சூழலுக்காக ஏங்கும் ஆராத்யா தந்தை டியூஷன் செல்ல சொன்ன போது.. மறுத்து விட்டு மாலையில் தாத்தா பாட்டி அமர்ந்து பேசி கொண்டு இருக்க.. அவர்கள் அருகே அமர்ந்து படிப்பாள்.

எப்பவும் வீடு ஒருவித அமைதியுடன் தான் இருக்கும்.

உடனே ஆராத்யா ஓடி வந்து பாட்டியை அருகே அமர்ந்து தாடையை பிடித்து “அச்சோ கீரேனீ என் ஸ்வீட்டில.. க்யூட்டீல.. “என கொஞ்ச…

“போடி போக்கிரி..” என சேலை தலைப்பால் கண்களை துடைத்து கொள்ள…

“அதென்ன வீரா மாமா கொஞ்சினா மட்டுமே ஒன்னும் சொல்லமாட்டிங்க.. அதே நான் கொஞ்சினா திட்டறது..”

தாத்தாவின் அருகே அமர்ந்து அவரின் கைகளை ஆறுதலாக பற்றிய இருந்த நிகிதா வீரா கொஞ்சியது இவளுக்கு எப்படி தெரியும் என பார்க்க..

“என்னக்காக அப்படி பார்க்கற…”

ஒன்றுமில்லை என்பதாக தலையாட்ட.. தமக்கை கேட்கவில்லை என்றாலும் ஆராத்யா சொன்னாள்.

“மாமா.. மாசம் ஒரு தடவையாவது தாத்தாவையும் கீரேனியும் பார்க்க வருவாங்க… அப்ப கீரேனிய இப்படி தான் கொஞ்சுவாங்க..”

தான் வீட்டில் இருந்திருந்தால் தானே இதெல்லாம் தெரிந்திருக்கும் என நினைத்து கொண்டாள்.

வீராவின் மேல் கொண்ட காதலால் இன்னும் இன்னும் அவனை பற்றி தெரிந்து கொள்ள ஆவல் கொண்டாள்.

இரவு வீரா வரும் வரை நால்வரும் ஏதோ சலசலவென பேசி கொண்டே இருந்தனர்.ஆராத்யாவிற்கு மனசில் அவ்வளவு சந்தோஷம்.

இரவு எட்டு மணி ஆகியும் வீரா வராததால் நிகிதா அவனுக்கு அழைத்தாள். அப்போது தான் வேலையை முடித்து கிளம்பி காரில் வந்து கொண்டு இருந்தவன் போனின் மணி சத்தத்தில் அழைப்பது யார் என பார்த்தவன் நிகிதா என திரை ஒளியில் மின்ன…அவளது எண்ணை நிகிதா என பதிவு செய்து கொண்டான் அவள் முதன்முதலாக அழைக்கும் போதே.. அழைத்தது அவள் தான் என தெரிந்ததும் அழைப்பை ஏற்கவில்லை. அதுவே அவளுக்கு கம்ப்யூட்டர் வாய்ஸாக வரவும்..மீண்டும் முயற்சித்தாள். முழுவதும் போய் கட்டாகும் கடைசி நொடியில் எடுக்காவிட்டால் மீண்டும் அழைப்பாளோ என எண்ணி எடுத்தான்.

“ஹலோ.. மாமா.. வீட்டுக்கு இன்னும் வரலயே.. வந்துடுவிங்களா.. லேட்டாகுமா…”அவன் எடுத்ததும் அவனை பேசவிடாமல் ஒரே மூச்சில் இவள் பேச…

மாமா என்ற அழைப்பே இவனுக்கு எரிச்சலை கிளப்ப..மேலும் அவளின் உரிமையான பேச்சு வேற இவனின் எரிச்சலில் எண்ணையை ஊற்ற.. உள்ளுக்குள் திகுதிகுவென எரிந்தது.

“வரேன் வைடி”என்று போனை அணைத்து டேஷ்போர்டில் தூக்கி போட்டவன்..ம்கூம் இவ சரியில்லை.. இவ இப்படியே போனால் நமக்கு நல்லதில்லை.. பிரச்சினை இல்லாமல் இவளை விட்டு பிரிஞ்சி போயிடனும். அதுக்கு இவகிட்ட டிஸ்டன்ஸ் மெயின்டென் பண்ணனும் என நினைத்து கொண்டு வீடு வந்து சேர்ந்தான். காலையில் இருந்தே இருந்த உல்லாசமான மனநிலை போய் ஒரு எரிச்சல் வந்து உட்கார்ந்து கொண்டது.

வீட்டினுள் நுழைந்தவன் பேத்திகளோடு பேசி கொண்டு இருந்த பெரியவர்களின் முகத்தை தான் முதலில் பார்த்தான். அதில் என்றுமில்லாத அளவுக்கு பூரிப்பு. அதே அவனின் எரிச்சலில் சற்று தண்ணீர் தெளிக்க..கொஞ்சம் அடங்கியது.

பாட்டியின் அருகில் அமர்ந்தவன் “என்ன அம்மாச்சி.. ஒரே குதுகலாமா இருக்கறிங்க போல..ப்யூட்டி கூடி தெரியுது.”என கிண்டல் செய்ய..

“போடா படவா..”என அவனின் தோளில் செல்லமாக அடிக்க..

தாத்தாவோ “என் பொண்டாட்டி எப்பவும் ப்யூட்டி தான். எம் பொண்டாட்டியவே எப்ப பாரு கொஞ்சிகிட்டு.. போ..போ.. அதான் உனக்கு கொஞ்சறதுக்குனு ஒரு ஆளை சேர்த்து வச்சிருக்கோம்ல..அவளை போய் கொஞ்சுவானாமா.. அத விட்டுட்டு எப்ப பாரு எம் பொண்டாட்டி கூடவே ரொமான்ஸ் பண்ணவேண்டியது..” என கடுப்பில் பேச..

பாட்டியின் காதில் “தாத்தாவிற்கு பொறாமை அம்மாச்சி” என கிசுகிசுக்க..

பாட்டி சத்தமாக சிரித்து விட… தாத்தாவின் பேச்சு அவனுக்கு பிடிக்கவில்லை என்பதை காட்டுவதாக அவன் முகம் சிரிப்பில் இருந்து கடுப்புக்கு மாறியது. இருந்து போதும் அதை மறைத்து கொண்டு ஆராத்யாவிடம்

“ஆரு… என்ன படிச்சிட்டு இருக்க…ஏதாவது டவுட் இருந்தா கேளு சொல்லி தரேன்”

“தமிழ் தான் படிக்கறேன்.. கீரேனீ சொல்லி தராங்க.. வேற சப்ஜெக்ட்ல டவுட் இருந்தா கேட்கறேன்..”

சரி என்பதாக தலையாட்டியனான். எல்லோரிடமும் பேசியவன் மறந்தும் நிகிதா பக்கம் பார்வையை திருப்பவில்லை. ஆனால் நிகிதாவோ ஒரு விநாடி கூட அவனிடமிருந்து பார்வையை அகற்றவில்லை.

வீராவை… அவனின் ஒவ்வொரு செயலையும்.. பேச்சையும்.. காதல் மிகுந்த பார்வையோடு ரசித்து கொண்டு இருந்தாள். உள்ளே வரும்போது நிமிர்ந்த வேக நடையை.. பாட்டியின் தோளில் கை போட்டு கண்ணை உருட்டி பேசியது… தாத்தா சொன்ன போது அவன் முகம் மாறியது.. அதை சடுதியில் மாற்றி இயல்பாக இருப்பதாக காட்டி கொண்டது. ஆருவிடம் பேசிய போது அவன் குரலில் இருந்த பாசம்…… பேசும் போது அவன் முகம் காட்டிய பாவனை…கைகளின் அசைவு.. கணீர் என இருந்த கம்பீரமான குரல்… என அத்தனையும் காதலோடு ரசித்து மனம் எனும் கேலரியில் இமேஜாக சேவ் செய்து கொண்டாள்.

தாத்தா சொன்னாற் போல தன்னை ரொமான்டிக்காக பார்த்தால்.. பேசினால்.. எப்படி இருக்கும் என சிந்திக்க.. சொல்லாமல் கொள்ளாமல் அவர்களின் கூடல் பொழுதுகள் ஞாபகத்தில் வந்து ஒட்டி கொண்டது. கன்னம் சிவக்க.. அன்று வீராவின் காதல் மொழிகளை அசை போட்டவளுக்கு… அதுக்கு பிறகு அவனுடைய பாராமுகமும் நினைவுக்கு வந்தது.

நிகிதாவின் ரசிகமனம் கொஞ்சம் வாடவும் செய்தது. யாருக்காக தன்னை பார்த்து பார்த்து அலங்கரித்து கொண்டாளோ.. வீடே தங்காமல் ப்ரண்ட்ஸ் கூட சுற்றி திரிந்தவள் இப்போது எல்லாம் யாருக்காக வீட்டிலேயே சுகமாக அடைந்து கிடக்கிறாளோ.. யாரின் வரவுக்காக காத்திருந்தாளோ.. அவனின் நேர்பார்வை என்ன கடைகண் பார்வை கூட கிடைக்கவில்லை எனவும் வாட்டம் கொண்டது.

நிகிதா தன்னை விழி மூடாமல் பார்த்து கொண்டு இருப்பதை… அவளை பார்க்காமல் பார்த்து கொண்டு இருந்தவனுக்கு தெரிந்து தான் இருந்தது. அவளின் செயல் எதுவும் அவனுக்கு பிடிக்கவில்லை. அவன் பின்னால் எடுக்க போகும் முடிவுக்கு அது உகந்தது அல்ல.. அதை எப்படியாவது அவளுக்கு புரிய வைக்க வேண்டும் என நினைத்து கொண்டு தங்கள் அறைக்கு சென்றான்.

அவன் செல்லவும்.. அவன் பின்னோடு இவளும் சென்றாள். தன் பின்னாலேயே வருவாள் என நினைத்தான். அதை மெய்பிப்பது போலவே தான் அவளும் வந்தாள். வீரா வீட்டில் இருந்தால் அவன் இருக்கும் இடத்தில் நிகிதா இருப்பதை கண்டு கொண்டு இருந்தான்.

அவளை எரிப்பது போல பார்த்தவன்.. உடை மாற்றி ப்ரெஷாகி வர செல்ல.. அவனுக்கு முன்பு சென்று அவனின் டீசர்ட் டிராக் பேண்டை எடுத்து கொடுத்தாள். அதில் அவன் பார்வையின் வெப்பம் கூடியது. அதை வசிய பார்வை ஒன்றை செலுத்தி தணிக்க முயன்றாள்.

இதுக்கு எல்லாம் மசியமாட்டேன் என முகத்தை திருப்பி கொண்டு குளியலறைக்கு செல்ல.. அங்கும் அவனை முந்தி கொண்டு உள்ளே செல்லப் பார்க்க..

“ஏய் நில்லு.. இப்ப எதுக்கு என்ன இடிச்சு தள்ளிகிட்டு உள்ள போற…” என்றான் கோபமாக..

“இல்ல… உள்ள டவல் இருக்கானு பார்க்கத் தான்..”என்றாள் அசடு வழிந்தவாறே…

கோபத்தில் அவளின் கைபிடித்து இழுத்து தள்ளி விட்டான். அவன் தள்ளி விட்ட வேகத்திற்கு கீழே விழுந்தவளின் முன் மண்டியிட்டு அமர்ந்து அவள் முகத்திற்கு நேராக விரலை நீட்டி எச்சரித்தவன்..

“இங்க பாரு.. உனக்கும் எனக்கும் என்றைக்கும் பொருந்தாது. நா… பொருந்தாமல் ஒட்டாமல் வாழறதையே வீட்டு பெரியவர்களுக்காக சகிச்சிகிட்டு இருக்கேன். இதுல நீ இப்படி எல்லாம் நடந்து என்னை இரிடேட் பண்ண.. பார்த்துகிட்டு சும்மா இருக்கமாட்டேன்”என காட்டமாக பேசியவன் எழுந்து குளியலறைக்குள் சென்று கதவை சாத்தி கொண்டான்.

சிறிது நேரத்தில் கதவை திறந்து வெளியே வந்தவன் எப்படி விட்டு சென்றானோ.. அதே நிலையில் இருக்க.. பேதலித்து போய் இருந்தவளை கையை பிடித்து தன்னை நோக்கி வேகமாக இழுக்க..இழுத்த வேகத்தில் அவன் மார்பில் வந்து மோதியவள் என்ன செய்கிறான் மலங்க விழிக்க… ஹப்பா என்ன பார்வை டா.. என சிலிர்த்தவன்.. கண்கள் இரண்டிலும் முத்தம் வைக்க.. விழி மூடி மெல்ல கிறங்கினாள்.

“ம்ஹா…”கிறக்கமான அவளின் குரல் உசுப்பேத்த…அவள் இதழை தன் இதழால் வன்மையாக கடித்து சுவைக்க… தீரவில்லை தாகம்.. கண்ணாளனுக்கு…

அவளின் உமிழ் நீர் எல்லாம்

அவனின் தாகம் தீர்க்கும் உயிர் நீராக…

போதவில்லை…. தாகம் தீர வில்லை..

தாகம் தீராது… அதிகமாகி போனது…

கடிகார மணியின் கூக்கூ ஓசையில் கலைந்தவள் “ச்சே.. இதெல்லாம் கனவா… நிஜமில்லையா… ” வெட்கத்தில் சிவந்த முகத்தை மூடிக்கொண்டு சிரித்தாள்.

என்னவோ போடி நிகிதா.. இப்படியே கனவுல தான் வாழனுமோ..என ஏக்க பெருமூச்சு விட்டாள்.

மாமா ஏன் இப்படி பிஹேவ் பண்றாங்க.. எனக்கும் முதல்ல பிடிக்கல தான் ஆனா இப்ப ரொம்ப பிடிக்குதே.. வேணாம்னு சொன்ன நானே நெருங்கி வரும்போது இவங்க ஏன் தள்ளி தள்ளி போறாங்க..என்னய பிடிக்கலயோ… எல்லோரும் சொல்லற மாதிரி நான் அழகாக தானே இருக்கேன்… இல்ல கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி யாரயையாவது லவ் பண்ணி இருப்பாங்களோ… அந்த காதல மனசு வச்சுகிட்டு தான் இப்படி நடந்துகிறாங்களோ.. என்ன காரணமாக இருக்கும் என்னை பிடிக்காம போக… என பலவிதமாக யோசித்து கவலைப்பட்டாள்.

அது எல்லாம் சிறிது நேரம் தான் எதுவாக இருந்தாலும் இனி மாமாவுக்கு என்னை பிடிக்கற மாதிரி நடந்து.. அவர் மனசு மாத்தி.. அவர் கூட சந்தோஷமா வாழ்ந்திரனும் என முடிவு எடுத்தவள்.. சுற்றும் முற்றும் பார்க்க.. அவன் அறையிலேயே இல்லை.

ப்ரெஷாகி குளியலறையில் வந்தவன் இவன் தள்ளி விட்டு சென்றவாறே தலையில் அமர்ந்து தன்னை மறந்து ஏதோ சிந்தனையில் இருந்தவளை பார்த்தவன் முகத்தை திருப்பி கொண்டு எதுவும் பேசாமல் சென்றுவிட்டான்.

தெளிந்த மனதுடன் எழுந்து கீழே சென்றாள். எல்லோரும் சாப்பிட அமர்ந்திருக்க.. வேலையாட்கள் உணவை டேபிளில் எடுத்து வைத்து கொண்டு இருந்தனர்.

வேலையாட்கள் எடுத்து வைத்ததும் நகர சொல்லி கையசைத்தவள் தானே எல்லோருக்கும் தானே பரிமாறினாள். அன்று ராகவ்வும் வீட்டுக்கு நேரமாக வந்திட.. இவர்களோடு சாப்பிட உட்கார்ந்தவர் மகளின் நடவடிக்கையை தன்னை மறந்து பார்த்து கொண்டு இருந்தார்.

தன் மகளா இது..ஜீன்ஸ் டீசர்ட்.. நடை உடை பாவனை எதிலும் ஒரு ஆண்பிள்ளை போல சுற்றி கொண்டு இருப்பவள்.. இன்று அழகான காட்டன் சுடிதாரில் எப்பவும் விரித்திருக்கும் கூந்தலை சிறு பின்னலிட்டு பூ சூடி.. பொட்டு இல்லாமல் இருக்கும் நெற்றியில் சிறு கருப்பு பொட்டு ஒட்டி.. வகிட்டில் குங்குமம் வைத்து.. பார்க்க கண் நிறைந்திருக்க.. அதற்கு மேல் கையசைவில் வேலைக்காரர்களை நகர்த்திய விதம் அனைவருக்கும் அருகே இருந்து தேவையறிந்து பரிமாற.. தன் மகளை இப்படி பார்க்க தானே ஆசை கொண்டார். கண்கள் கலங்கிவிட..

தாத்தா கையை அழுத்தி கொடுத்து “சாப்பிடு ராகவா..” என சொல்ல…

மகளிடம் கேட்டு கேட்டு வாங்கி வழக்கத்தை விட அதிமாகவே சாப்பிட்டார். மனதும் வயிறும் நிறைந்தது அவருக்கு.

ஆராத்யா”டேடி நாம தினமும் நைட் இப்படியே எல்லோரும் சேர்ந்தே சாப்பிடலாமா.. இது நல்லா இருக்குல்ல..மம்மியும் வந்திருந்தா இன்னும் நல்லா இருக்கும்”

“அதுக்கென்னடா..மம்மிகிட்ட நான் சொல்றேன். எப்பவும் இப்படியே சாப்பிடலாம்” என ராகவன் சொல்ல..

“ஹே…சூப்பர்” என துள்ளி குதித்தாள். சாதாரண குடும்பங்களில் நடக்கும் வழக்கமான ஒன்று ஆராத்யாவிற்கு பெரியதாக பட.. அவளின் மகிழ்ச்சியை எல்லோரும் ஆதுரமாக பார்த்து கொண்டு இருந்தனர்.

வீரா ஆருவின் ஏக்கத்தை சரியாக புரிந்து கொண்டவன் ” ஆரு பேபி.. கண்டிப்பா சாப்பிடலாம் ” என தலையை தடவி கொடுத்தவன்.. “மாமா.. இனி எந்த வேலை இருந்தாலும் கரெக்ட் டைமுக்கு சாப்பிட வந்திடலாம்” என ராகவ்விடம் சொன்னான்.

நிகிதாவிற்கோ பற்றி கொண்டு வந்தது. எல்லார்கிட்டயும் நன்றாக பேசு.. ஆனால் என்கிட்ட மட்டும் கடுவன் பூனை மாதிரி விழுந்து பிராண்ட வேண்டியது என அவனை திட்டி கொண்டு இருந்தாள் மனதோடு…

ஒட்டி உறவாட தவிக்கும்

அவள்…

வெட்டி பிரிய துடிக்கும்

அவன்…

சொல்லாமலே இருவரும்

ஆடும் கண்ணாமூச்சி ஆட்டம்

ஆட்டம் நிறைவுக்கு வரும் நாளில்

வெற்றி என்பது யாருக்கு..

முடிவு மகிழ்ச்சியா..

மனவருத்தமா…

வாழ்க்கை இனிமையா..

கசப்போடு செல்லுமா…

கேள்விக்கு பதில் யார்

சொல்வது…

காலத்தின் சட்டதிட்டம்

என்னவோ….

அகம் கொய்த அரக்கனே அகம் கொய்த அரக்கனே காலை வேளை அபி பிரிண்டிங் அண்ட் வெட்டிங் கார்ட்ஸ்க்குள் வேலை செய்யும் ஆட்கள் பரபரப்பாக உள்ளே நுழைந்தனர்.. பிரிண்டிங் செக்சனில் ஆப்செட் மிஷின்கள் ஓடிக்கொண்டிருந்தன.. டிசைனிங் செக்சனிலிருந்து வந்த பத்திரிக்கையை ஃப்ரூப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார் திவாகர்.. இவர்கள் தாத்தா காலத்தில் அச்சு இயந்திரம் வைத்து பிரிண்டிங் செய்யும் தொழிலில் ஆரம்பித்து இப்போது மல்டி கலர் டிசைன்ஸ் வரை பிரிண்டிங் செய்து கொண்டிருக்கின்றனர். வெள்ளை சட்டை வெள்ளை வேட்டியுடன் பிரஸ்க்குள் நுழைந்தார்

நிலவு 20     கதவை மெதுவாகத் திறந்து உள்ளேச் சென்றவளுக்கு பக்கென்று இருந்தது. கட்டிலில் இதய வடிவில் ரோஜா பூ அலங்காரம் செய்திருந்தது. கட்டிலுக்கு பக்கத்தில் நெய் லட்டும், ஜிலேபியும் தட்டில் இருந்தது.   ‘ஸ்வீட்டெல்லாம் வச்சிருக்கே! என்னை என்ன பண்ணப்போகுதோ தெரியலையே இந்த முரட்டு மீசை. முத்தம் மட்டும்தான் வேணும்னு நினைச்சேன். ஆனா இந்த மீசை மாமா என்னை மொத்தமா பிரியாணி போட கேட்டா என்ன பண்ணுவேன்! வெடவெடனு வருதே’ என்று முகத்தில் பூதித்திருந்த

8 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

காலையில் வழக்கம் போல வீரா தான் முதலில் விழித்தான். தன்னை அணைத்து படுத்திருந்த நிகிதாவை கண்டு எரிச்சல் வந்தது.

“ச்சே..இவளுக்கு இதே வேலையா போச்சு”

எப்பவும் போல தள்ளிவிட இன்று மனசு இடம் கொடுக்கவில்லை. மெல்ல அவளை நகர்த்தி படுக்க வைத்துவிட்டு எழுந்து சென்று விட்டான்.

மொபைலில் அடித்த அலாரத்தில் அடித்து பிடித்து எழுந்தாள் நிகிதா.நல்ல உறக்கத்தில் இருந்ததால் சில நிமிடங்கள் ஒன்றும் புரியவில்லை. பிறகே பாட்டி நேரமாக எழுந்து தயராகி வர சொன்னதும் தான் அலாரம் வைத்ததும் ஞாபகம் வந்தது. மணியைப் பார்க்க ஆறு என காட்டியது.

இவ்வளவு நேரமாகவா எழுந்திருக்கனும். கொஞ்ச நேரம் தூங்கலாமா.. என நினைத்தவள் வேண்டாம் அப்புறம் லேட்டாகி விடும் என மனதை மாற்றி எழுந்தவள் வீராவை தேடினாள்.

அவன் அறையில் இல்லை எனவும் எப்படி தானோ.. தினமும் சொல்லி வச்ச மாதிரி அலராம் கூட இல்லாமல் நேரமா எழுந்திருக்காங்களோ.. என நினைத்தாள்.

இவள் எழுந்து குளித்து தயராகி கீழே சென்ற போது… வீரா தனது ஜாகிங் முடித்து வந்திருந்தான்.. வியர்வையில் அவனுடைய டீசர்ட் தொப்பலாக நனைத்திருக்க… தலைமுடி கலைந்து.. நெற்றியில் சில வியர்வை துளிகள் பூத்திருக்க…அதை புறங்கையால் துடைத்தவாறு உள்ளே வந்தவனை கண்டு..

பார்த்தவுடன் சொக்கிப் போனாள்.அழகன் தான்டா நீ என மனதோடு கொஞ்சி கொண்டாள்.

வீரா வந்தவன் பேப்பர் படித்து கொண்டு இருந்தான். பாட்டி கிச்சனில் இருக்க..அங்கு தாத்தாவிற்கு தானே தன் கையால் டீ போட்டு கொண்டு இருந்தார்.

அவளுக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. வேலைக்காரர்கள் பயந்து ஒதுங்கி நிற்க.. மஞ்சள் பூசிய முகத்தில் கொஞ்சம் பெரியதாக குங்கும பொட்டு வைத்து.. கொண்டையை சுற்றி பூ வைத்து.. பார்க்க கம்பீரமாக.. ராஜகளையாக.. நிமிர்வாக.. ஆளுமை உணர்வுடன்.. இருந்த பாட்டியை கண்டு அதியசித்து போனாள். இந்த வயதிலும் என்ன தேஜஸ் என வியந்து தான் பார்த்து கொண்டு இருந்தாள்.

“என்ன பார்க்கிற.. என்னடா வேலைக்கார்கள் இருக்க.. நான் வேலை செய்யறேனுனா..”

ஆம் என இவள் தலையாட்ட…

“என்ன தான் வேலைக்காரர்கள் இருந்தாலும் சிலது எல்லாம் என் கையால உங்க தாத்தாவுக்கு செஞ்சு கொடுத்தா.. அவரு சந்தோஷப்படுவாரு… அவர் சந்தோஷத்தில் எனக்கு ஒரு மனதிருப்தி..” என அவர் அதை சொல்லும் போதே அவர் முகத்தில் அவ்வளவு மலர்ச்சி..

இந்த வயதிலும் இப்படி ஒரு காதலா.. என ஆச்சரியப்பட்டாள். அவரின் மலர்ச்சி கண்டு இவள் முகமும் புன்னகை பூசி கொள்ள..

சிரித்த முகமாக இருந்தவளை பார்த்து…

“என்ன என்னைய பார்த்து சிரிச்சிகிட்டு இருக்க… இந்தா இந்த டீயை வீராவுக்கு கொண்டு போய் குடு.. அதுக்கு முன்ன ப்ரிட்ஜில் பூ இருக்கு எடுத்து வை.. தினமும் காலையிலும் சாயங்காலமும் பூ வச்சுக்கனும். தினதினம் சொல்லிட்டு இருக்கமாட்டேன் புரிஞ்சுதா..”என்றார் மிரட்டும் தொனியில்..

எப்ப பாட்டி திட்டினாலோ மிரட்டினாலோ கோபமும் எரிச்சலும் கொள்பவள்.. இன்று சிரித்தபடி தலையாட்டினாள்.எல்லாம் புருஷன் நடத்திய காதல் பாடத்தின் எபெக்ட்..

பூவை சூடிக் கொண்டு டீயை எடுக்க வந்தவள் பாட்டி டீகப்பை எடுத்து வருவதை கண்டு..

“கொடுங்க கீரேனீ..நான் கொண்டு வரேன்”

“எம் புருஷனுக்கு என் கையால கொடுக்கனும். உன் புருஷனுக்கும் உனக்கும் அங்க வச்சிருக்கேன் எடுத்துட்டு போ” சொல்லி சென்று விட..

இவர்களுக்கு நிகிதா எடுத்து கொண்டு செல்ல.. அதற்குள் அங்கே பாட்டி தனக்கு டீ தருவார் என வீரா பார்க்க.. அவர் கையில் இருந்தது என்னவோ இரண்டு கப் ஒன்றை தன் கணவருக்கு கொடுத்து விட்டு அவனை கண்டு கொள்ளாமல் தனக்கு ஒன்று எடுத்துக்கொண்டு கணவரின் அருகில் அமர்ந்து கொண்டார்.

வீரா பாட்டியிடம் “அம்மாச்சி..எனக்கு டீ” என்றான்.

“உம் பொண்டாட்டி கொண்டு வருவா…” என்றார் கண்டு கொள்ளாமல்..

என்னங்கடா இது எல்லாம் ஒரு புதுசா இருக்கு என நினைக்க.. சன்ன சிரிப்போடு வந்த நிகிதா வீராவின் கையில் டீயை கொடுக்க..

இவளுக்கு என்னாச்சு என ஆராய்ச்சியாக அவளை பார்த்தவாறு.. டீயை வாங்கியவன் அவளை ஒரு பொருட்டாக மதிக்காமல் நியூஸ் பேப்ரில் மூழ்கி போனான்.

பூவையவள் முகம் வாடி போனது.

சிறிது நேரம் கழித்து ஏதோ உறுத்த…டக்கென நிமிர்ந்து பார்த்தான். எதிர் சோபாவில் அமர்ந்து அதுவரை வீராவை சைட் அடித்து கொண்டு இருந்த நிகிதா நொடியில் தன் பார்வையை வேறு பக்கம் திருப்பி கொண்டாள்.

இவ எதிர்ல உட்கார்ந்துட்டு என்ன பண்றா..என யோசித்தவன்..நம்மள சைட் அடிக்கிறாளோ.. ச்சேச்ச.. இவளுக்கு தான் நம்மள புடிக்காதுல..என.. எனக்கும் இவள புடிக்காது என தன் எண்ணப்போக்கை வெட்டி விட்டு.. மீண்டும் பேப்பரில் கவனம் செலுத்தினான்.

மீண்டும் உறுத்த.. இவன் பார்க்க.. அவள் பார்வையை திருப்ப…. மீண்டும்… மீண்டும்… இந்த விளையாட்டு கொஞ்ச நேரம் நடந்தது.

நிகிதாவை கண்டு கொண்டான் வீரா. இவளை.. பல்லை கடித்தவன்…பேப்பரை மடித்து டீப்பாய் மேல் போட்டு விட்டு விடு விடுவென தங்களது அறைக்கு சென்றுவிட்டான்.

போனவனையே.. ஏக்கமாக பார்த்து கொண்டு இருந்தாள்.

“என்ன பார்த்துகிட்டு இருக்க..போ அவனுக்கு டிரஸ் எடுத்து வை.. வேணுங்கறத கேட்டு செய் போ..”என பாட்டி சொல்ல…

ஹை சூப்பர் என சத்தமின்றி சொன்னவள் தங்கள் அறைக்கு ஓடினாள்.படாரென கதவை திறந்து கொண்டு மூச்சிரைக்க வந்து நின்றவளை தோளில் துண்டோடு குளிப்பதற்காக சென்றவன் போன் வரவும் பேசி கொண்டு இருந்தவன் புரியாத பார்வை பார்த்தான்.

போனில் பேசி கொண்டே..என்ன என்பதை போல புருவத்தை ஏற்றி இறக்கி கேட்க… சொக்கி போனாள் சுந்தரி.

ஒன்றுமில்லை என வேகமாக தலையாட்டியவள் அங்கிருந்த சோபாவில் நிதானமாக நடந்து சென்று அமர்ந்து கொண்டாள்.

பேசி முடித்து அலைபேசியை அணைத்து விட்டு.. இவள் மூச்சிரைக்க வந்தது என்ன.. இப்போ அன்னநடை நடந்து சென்று உட்காருவது என்ன…சம்திங் ராங்… ஏதோ சரியில்லையே தாடையை தடவி கொண்டு யோசித்தவன்..

இவ என்ன செஞ்சா நமக்கென்ன.. என தோளை குலுக்கி கொண்டு குளிக்க சென்றுவிட்டான். அவன் சென்றதும் டிரஸ்ஸிங் ரூம்க்கு சென்று அவனின் வார்ட்ரோப்பை திறந்தவள் அவன் துணிகள் பொருட்கள் எல்லாம் நேர்த்தியாக வைத்திருப்பதை பார்த்து மிஸ்டர் பெர்பெக்ட் தான் என மெச்சி கொண்டாள்.

அவனுக்கு எதை எடுத்து வைக்கலாம் எது நல்லா இருக்கும் என சிறிது நேரம் ஆராய்ச்சி செய்தவள்.. ஐவரி கலர் பேண்ட்.. லைட் வைலட் சர்ட் என எடுத்து அங்கிருந்த டேபிள் மேல் வைத்து விட்டு வந்து ஒன்றும் அறியாதவள் போல பழையபடி சோபாவில் அமர்ந்து கொண்டாள்.

குளித்து விட்டு வந்தவன் அங்கிருந்த உடைகளை பார்த்தும் இதெப்படி இங்கே என ஒரு நிமிடம் தான் யோசித்தான். நிகிதாவின் வேலை என புரிந்து விட..இவளை என பல்லை கடித்து கொண்டு..வேகமாக படுக்கையறைக்கு வந்தான்.

அதுவரை டிரஸ்ஸிங் அறையையே பார்த்து கொண்டு இருந்தவள்.. கதவு திறக்கவும் குனிந்து அலைபேசியை நோட்டம் விடுவது போல நடிக்க..

அதையும் அவன் கவனித்துவிட்டான். அவன் கடுப்புடன்..

“ஏய்..” என்று கத்தினான்.

“சொல்லுங்க மாமா” என்று எழுந்து நின்றாள் பவ்யமாக..

அவளின் செயல் எல்லாம் இவனுக்கு பிடிக்காமல் எரிச்சலையே தர…

“என்னடி ஓவரா நடிக்கற..எதுக்காக இதெல்லாம் செய்யற.. உனக்கு இது செட்டாகலை..” என்றான்.

அவள் எங்கே இவன் பேசுவதை கவனித்தாள். இடுப்பில் துண்டோடு துவட்டியும் துவட்டாமல் தலை முடிகளில் இருந்து சொட்டிய நீர் திவலைகள் கன்னம் காது என வழிந்து அவன் தோள்களில் இறங்கி அவன் மார்ப்பில் இறங்க.. அந்த நீர் திவலைகள் அடர்ந்த கரு கருவென இருந்த மார்பு ரோமங்களை நனைந்திருக்க.. அதிலும் அங்காங்கே நீர் திவலைகள் சொட்ட.. வெற்று மார்ப்புடன் அழகோவியமாக.. நின்று கொண்டு இருந்தவனை இன்ச் பை இன்சாக.. ரசித்து கொண்டு இருந்தாள்.

ரோமங்கள் அடர்ந்த வெற்று மார்ப்பில் முத்தமிட்ட ஞாபகங்கள் வந்து அலைகழிக்க.. மீண்டும் முத்தமிட… ரோமங்களை கைகள் கொண்டு கோதிட.. அந்த ஈர மார்ப்பில் முகம் வைத்த புரட்டி அந்த சில்லிப்பை உணர .. என அவள் ஆசை எல்லாம் எல்லை கடந்து கொண்டிருக்க..

“நிகிதா..” என அவன் கூச்சலில் உடல் தூக்கி வாரி போட நிகழ்வுக்கு திரும்பினாள்.

“கூப்பிட்டு கிட்டு இருக்கேன்.. அதை கூட கவனிக்காம நினைப்பு எல்லாம் எங்க வச்சிருக்க..”

உன்னை தான் நினைச்சிட்டு இருக்கேன் மாமா..என் வீரா மாமா.. மனதோடு கொஞ்சி கொண்டாள்.

மறுபடியுமா..இவளை..

“ஏய்..” என அழுத்தி கூப்பிட்டவன் “நீ என்னவோ பண்ணிட்டு போ.. ஆனால் என்னை வெறிச்சு.. வெறிச்சு பார்க்கறது…டீ கொடுக்கறது..சாப்பாடு போடறது.. டிரஸ் எடுத்து வைக்கறது.. இதெல்லாம் சரியில்ல…உனக்கும் எனக்கும் என்னைக்கும் செட்டாகாது.இனி இது மாதிரி வேலை எல்லாம் செய்யாதே” என்றான் அதட்டலாக…

அன்றலர்ந்த மலர் போல மலர்ந்திருந்த அவள் முகம் கூம்பி போனது. வாடிய முகத்தை கண்டும் காணாமல் சென்றுவிட்டான்.

அவனை பொறுத்தவரை இருவருக்கும் குணம், பழக்கவழக்கம், வாழ்க்கை தரம் எதிலும் ஒத்துவராது. சேர்ந்து வாழ்ந்தாலும் சரிவராது.கொஞ்ச நாள் பெரியவர்களுக்காக இருப்போம். வேறு ஏதாவது ஒரு வழி கண்டுபிடித்து இங்கிருந்து சென்றுவிட வேண்டும் என முடிவு செய்திருந்தான்.

அதனால் நிகிதாவிடம் ஒதுங்கி இருக்கவே முடிவு செய்திருந்தான். அவர்களுக்குள் நடந்தது ஒரு விபத்து என்பதே வீராவின் எண்ணம்.அதற்காக வாழ்க்கையை பணயம் வைக்க தயாராக இல்லை வீரா

சுட்ட கத்திரிக்காய் போல வதங்கிய முகத்துடன் வந்து அமர்ந்தவளை பார்த்த பாட்டி அருகில் வந்து என்ன என கேட்க..அவர் தோளில் சாய்ந்து விசும்பியவாறே.. அவன் சொன்னதை சொல்லி முடிக்க..

இவனை.. என பல்லை கடித்தவர்..இவளே தளைந்து வரா… இந்த சமயம் இவன் முறுக்கிட்டு திரியறான்..என நினைத்தவர்.. தலை கோதி கொடுத்து…

“இங்க பாரு..முதல்ல நீ அவன மதிக்கல..எடுத்தெறிஞ்சு எல்லாம் பேசின.. இப்ப தான உனக்கு அவன் மேல அன்பு வந்திருக்கு..இதெப்படி அவனுக்கு தெரியும். நீ தான் சொல்லி அவனுக்கு புரிய வைக்கனும். அத விட்டுட்டு அழுதினா சரியா போயிடுமா… நீ மாறிட்டங்கறதா சொல்லாம எப்படி தெரியும் அவனுக்கு.. சொல்லு பார்க்கலாம்” என கேட்க..

அதானே அதை சொல்லாமல் அழுது என்ன பிரயோஜனம் என யோசித்தாள்.

“நீ தான் வாய் வார்த்தையிலும் செயல்லயும் உனக்கு அவன் எவ்வளவு முக்கியம் என உணர்த்தனும் போ அவனை கவனி..”

பாட்டியின் வார்த்தைகள் அவளுக்கு உள்ளும் புறமும் ஒரு நிமிர்வை தர… சட்டென தன்னை நிலைபடுத்தி கொண்டாள்.

அதே சமயம் வீரா ஆபிஸ் செல்ல தயாராகி வர…அவனை பார்த்ததும் மலர்ச்சியுடன் எழுந்து சென்றாள்.

சாப்பிட அமர்ந்தவனுக்கு தட்டை வைத்து நிகிதா பரிமாற… இவன் பாட்டியை தேட..இந்த முறை பாட்டி இவர்கள் அருகில் வரவில்லை. வீரா தன்னை பார்க்கவும் தாத்தாவிடம் பேசுவது போல திரும்பி அமர்ந்து கொண்டார்.

அவனுக்கு புரிந்துவிட்டது அம்மாச்சியின் தூண்டுதலின் பேரில் இவள் இவ்வாறு செய்கிறாள் என…. ஆனால் இவள் அம்மாச்சி பேச்சை கேட்கமாட்டாளே.. என்றவாறே அவளை பார்த்து முறைக்க..

அவளோ அவனின் முறைப்பை சட்டை செய்யாமல்.. அவனுக்கு இட்லி வைத்து சாம்பார் ஊற்ற..

சாப்பிட பிடிக்காமல்.. தட்டை தள்ளி விட்டு எழுந்து கொள்ள..ஒரு நொடி அவனின் கோபத்தில் பயந்தவள்..மறு நொடி பாட்டியின் உபதேசங்கள் ஞாபகம் வர..

வீராவின் கையை பிடித்தவள் “உட்காருங்க மாமா.. சாப்பாட்டுல கோபத்தை காமிக்காதிங்க.. இனி இப்படி தான் நான் தான் உங்களுக்கு எல்லாம் செய்வேன்.பழகிங்க..”

“ஏய்..கையை விடுடி..”என கோபத்தை அடக்கி கொண்டு மெதுவாக சீற..

“சில்..சில்..சில்.. கோபப்படாம சாப்பிடுங்க..”

சாப்பிடாமல் நகரப் பார்க்கவும்..நிகிதா தட்டை கையில் எடுத்தவள் “நான் ஊட்டி விடனும்னு ஆசையா இருக்கா.. அப்ப சரி நானே ஊட்டிவிடறேன்” இட்லியை ஒரு விள்ளை பிட்டு எடுத்து சாம்பாரில் தோய்த்து ஊட்ட போக..

அவள் கையை தட்டி விட்டு அவளிடம் இருந்து தட்டை பிடுங்கி… அமர்ந்து உண்ண ஆரம்பித்தான் அவள் பரிமாற… சாப்பிட்டு கை கழுவ அவன் எழுந்து செல்லவும்..

சத்தமில்லாமல் “ஓ..ஓ..ஓ..” என்றாள் ராகமாக.. அது அவன் காதுகளில் விழுந்திட.. திரும்பி அவளை பார்த்து முறைத்தான்.

அவன் கண்டு கொண்டான் என கண்களை சுருக்கி.. நுனி நாக்கை கடித்து கொண்டு நெற்றியில் லேசாக அடித்து கொண்டு திரும்பி நின்று கொண்டாள்.

பார்க்க ரசனையாக இருந்தது. ரசிக்கவும் மறுக்கவில்லை வீரா.. ரசனையான புன்னகையோடு கிளம்பிவிட்டான். ஆனால் அவன் ரசித்ததை நிகிதா கவனிக்க தவறிவிட்டாள். அலுவலகம் சென்றவனுக்கு நிகிதாவின் செயலால் வெகுநாட்களுக்கு பிறகு மனது இதமாக இருக்க.. அவனுக்கு பிடிக்காத வேலை தான் எரிச்சோடு எப்போதும் செய்பவன் இன்று விரும்பத்தோடு செய்தான். நிகிதா அவனுக்கு அழைக்கும் வரை தான் அதெல்லாம்….

இராப்பொழுது நினைவுகள்..

இராஜாவின் சேவைகள்..

ரோஜாவின் எதிர்பார்ப்புகள்..

கண்ணன் காதல் லீலைகள்..

காரிகை கொண்ட பித்துக்கள்…

பித்தம் தெளிய வைக்கும் வித்தைகள்..

வித்தகனின் கைகள் செய்யும் மாயங்கள்…

மாயங்கள் தேடும் பெண் மனம்..

பெண் மனம் அறியா.. பேரழகன்…

பேரழகன் அறிவானோ.. தீர்ப்பானோ..

அழகி கொண்ட தாக(ப)ங்களை..