19 – ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல்

அவன் காதல் தளும்பும் பார்வை மனதில் இருந்த சிறு சஞ்சலத்தையும் மறைக்க… தனது வலது கையை அவனை நோக்கி நீட்டினாள். அவள் கையை ஏந்தி உள்ளங்கையில் முத்தமிட்டான்.

தனது ஜெர்கின் சட்டை எல்லாம் கழட்டி எறிந்து விட்டு… வெற்று மார்ப்போடு அவள் மேல் படர்ந்தான்.

அவனின் வெற்று மார்ப்பை கண்டு கண்களை மூடிக் கொண்டாள். அவளின் முன் நெற்றியில் முத்தமிட்டான். கன்னத்தோடு கன்னம் இழைந்தான். மூடிய இமைகளை நுனி நாக்கை கொண்டு வருடினான். பட்டென கண்களை திறந்தாள்.

‘எப்படி பார்க்க வச்சுட்டேன்ல..’ எனும் விதமாக புருவங்களை உயர்த்தி… அவளை பார்த்து சிரித்தான். திரும்பி கவிழ்ந்து படுத்து தலையணையில் முகம் புதைத்து கொண்டாள். மொத்தமாக அவள் மேல் தன் உடல் அழுந்துமாறு படுத்தவன்…

காலையில் வரும் போது அவள் வைத்து கொண்டு வந்த முல்லை சரம் இந்த ஊரின் குளிர்ச்சிக்கு வாடாமல் மணத்தோடு இருக்க… அந்த பூச்சரத்தில் தன் நாசியை உரசினான். ஆழ மூச்செடுத்து பூவின் மணத்தை தன்னுள் கடத்த… இழுத்த மூச்சில் அந்த மணம் உள்ளே சென்று அவனின் உணர்வுகளை கிளர்ந்தெழ செய்ய….

உள்ளே சென்ற மூச்சு உணர்வுகளின் தாக்கத்தால் உஷ்ணமாக வர.. இழுத்து விட்ட மூச்சில் பூச்சரம் மட்டும் அல்ல.. அவளும் வாடி வதங்கி போனாள்.

வெம்மை தாங்காமல் அவளின் கழுத்தோர குட்டி குட்டி முடிகள் எல்லாம் சிலிர்த்து எழுந்து கொள்ள… விரல் நகம் கொண்டு மெல்ல சுரண்டினான் அந்த குட்டி முடிகளை…அவள் உடல் லேசாக அதிர்ந்து அடங்கியது.

பின்புறமிருந்து அவளின் ஜெர்கினை கழட்டி வீசியவன்.. டாப்ஸில் கை வைக்க… சட்டென நிமிர்ந்து படுத்தாள். ஒரு கை ஊன்றி மறு கையால் டாப்ஸை கழட்ட முயன்று கொண்டிருந்தவன்… அவள் திரும்பவும் தடுமாறி அவள் மேலேயே மார்ப்புக்கு மத்தியில் விழுந்தான். விழுந்த இடம் அபாயகரமான வளைவு.. அவனுக்கு பிடித்த இடம். முகத்தை வைத்து அழுத்தி தேய்த்தான். கூச்சம் தாளாமல் அவனை பிடித்து நெட்டி தள்ள முயன்றாள். அவனோ அவள் கைகளை அனாயசமாக தட்டி விட்டு பிடிவாதமாக அங்கேயே இன்னும் இன்னும் அழுத்தம் கொடுத்தான். உணர்வின் கணம் தாளாமல் அவனின் உச்சி முடியை இறுக்கிப் பிடித்தாள்.

மெல்ல மேலே வந்தவன் அவளின் கழுத்தை இதழால் மென்மையாக ஒத்தி எடுக்க.. அவளின் சிறு செயின் உறுத்த… அப்போது தான் ஞாபகம் வந்தவனாக.. வேகமாக அவளை விட்டு எழுந்து சென்றான். என்னவோ என படபடப்புடன் எழுந்து அமர்ந்தாள். வேகமாக சென்று தனது பேகில் இருந்த நகைப் பெட்டியை எடுத்து வந்தவன் அவள் முன் மண்டியிட்டு அமர்ந்தான். பெட்டியை பார்த்ததும் கையில் கொடுப்பானா.. என பயந்தாள். கழுத்தில் போடமாட்டானா என ஏக்கத்தோடு பார்த்திருந்தாள். பெட்டியில் இருந்த செயினை எடுத்து அவள் முகத்திற்கு நேராக பிடித்தான். அவளை நேர்பார்வையாக பாரத்தவன் அவள் கழுத்தில் போட்டுவிட்டான்.

அவனை பொருத்தவரை அது ஒரு செயின் அவ்வளவே.. தன் அன்பு பரிசு…

ஆனால் அவளுக்கோ.. அது தாலி… அவனோடு கூடும் கூடல் எல்லாம் மனநிறைவை தரக் கூடிய பொக்கிஷம்.

பெண்ணவளின் மனதில் சொல்லில்அடங்காத நிம்மதி ஆட்கொண்டது. என் கணவன் … நான் இவன் மனைவி…

கண்கள் தளும்ப.. மெல்ல மூடினாள். கண்ணீர் மணிகள் உருண்டு வர… இரு கைகளில் கன்னம் தாங்கி பெருவிரல்கள் கொண்டு மென்மையாக துடைத்தான்.

“எனக்கு உன்னை பிடிச்சிருக்கு.. அப்கோர்ஸ் உனக்கும் என்னை பிடிச்சிருக்குனு எனக்கு தெரியும். உன்கிட்ட சில விசயங்கள் வெளிப்படையா பேசிடனும்னு நினைக்கிறேன்.. எனக்கு பெண்களோடான உறவு புதுசு இல்லை.. வீக் எண்ட் பெண்கள் இல்லாமல் இருந்தது இல்லை. ஆனால் நீ எனக்கு சம்திங் ஸ்பெஷல் தான். உன் மேல ஒரு க்ரஷ் வந்த பிறகு மற்ற பெண்களோடு உறவை குறைச்சிகிட்டேன் தான்.என்னவோ இருக்கு உன்கிட்ட… ஏதோ ஒன்னு ஈர்க்குது.. எனக்கு உன்னோட ரிலேஷன்ஷிப் பிடிச்சிருக்கு..” என அவள் முகம் பார்த்து தெளிவாக பேசினான்.

அனிவர்த்தின் பழக்க வழக்கங்கள் அறிந்தவள் தானே.. அதையும் மீறி தானே அவன் மீது காதல் கொண்டாள். எப்போது அவன் மீதான காதலை உணர்ந்தாளோ.. அப்போதே அவன் ஒருவன் தான் வாழ்வு முழுமைக்கும் என்ற முடிவையும் எடுத்திருந்தாள். அவன் மணந்து கொண்டாலும் சரி இல்லை என்றாலும் சரி அவன் மட்டுமே என்பதில் அவள் உறுதியாக இருந்தாள். அவள் அவனை காதலனாக இல்லை கணவனாக தான் வரித்திருந்தாள். அதனால் அவன் கேட்டது தவறாக தெரியவில்லை.

“எனக்கு உங்களை ரொம்ப பிடிக்கும். என் மனசுல எப்பவும் நீங்க தான்.. நீங்க மட்டும் தான்.. உங்க மேல வச்ச காதலால மட்டும் தான் சம்மதிக்கிறேன்.அதனால எனக்கு இது தப்பா தெரியல… “

“நீ என்னை லவ் பண்றினு தெரியும். எனக்கும் விருப்பம் இருக்கு.. அது லவ்வா என்னனு தெரியல… புரியல…கல்யாணத்துல நம்பிக்கை இல்லை.. விருப்பம் உள்ள வரை சேர்ந்திருப்போம். நிச்சயம் நீ இல்லாம என் வாழ்க்கை இல்லைனு தோனினா… அப்ப ஒருவேளை திருமணத்தை பத்தி யோசிக்கலாம் அது வரை இப்படி தான் இருக்கும் நம் உறவு..” சொல்லி விட்டு அவள் முகத்தையே பார்த்திருந்தான்.

அனவர்த்தின் பேச்சிற்கு நல்ல குடும்பத்தில் ஒழுக்க நெறியோடு வளர்க்கப்பட்ட பெண்கள் காறி துப்பிவிடுவார்கள் அது அவனுக்கே தெரியும். ஆனால் தேவர்ஷியின் காதல் மேல் கொண்ட நம்பிக்கையில் தான் கேட்டான்.

“ஊரை கூட்டி தாலி கட்டி இவள் என் மனைவி.. இவன் என் கணவன் என சொன்னா தான் திருமணமா… உடலில் உயிர் இருக்கும் காலம் வரைக்கும் இவனோ.. இவளோ தான் என் வாழ்வின் முழுமைக்கும் என நினைத்தாலே அதுவும் திருமணம் தான்..” என்றாள்.

“உன் அளவுக்கு அன்பா நான் இருக்கேனானு தெரியலை.. ஆனால் நமக்குள்ள இந்த ரிலேஷன்ஷிப் இருக்கும் வரைக்கும் வேற பொண்ணுங்க பக்கம் போகமட்டேன் அந்த உறுதி உனக்கு கொடுக்கிறேன்” என அவள் வலது கைமேல் தன் கையை வைத்து அழுத்தினான். இதுவே போதும் எனக்கு உணர்த்துவது போல… இதை தவிர வேற எதுவும் வேண்டாம் என்பது போல… அவளாகவே அவனை இறுக்கமாக அணைத்து இதழ் முத்தமிட்டாள்.

இருவரின் அன்பை சாட்சியாக கொண்டு…. பரஸ்பர நம்பிக்கையை வேள்வியாக வளர்த்து… இருமனங்கள் ஒருமிக்க…

அழகாக அங்கே ஒரு கந்தர்வ திருமணம் இனிதே நடந்தேறியது.

அனிவர்த் தேவர்ஷி கழுத்தில் தாலி என தெரியாமல் அணிவித்துவிட்டான். தெரிந்திருந்தால் அணிவித்திருக்கமாட்டான் தான். பக்கா பிசினஸ் மைண்ட் உஷாராகி இருப்பான். என்ன தான் தேவர்ஷி மேல் விருப்பம் இருந்தாலும் கல்யாணம் என்ற கமிட்மென்டுக்குள் சிக்க விரும்பவில்லை அதான் உண்மை.

தேவர்ஷி விளையாட்டு பிள்ளை தான். இருந்தாலும் குடும்பத்தில் சொல்லி வளர்க்கப்பட்ட ஒழுக்கநெறி… என்ன தான் காதலனை கணவனாக நினைத்தாலும் மனதில் ஒரு நெருடல். நெஞ்சில் உரசிய தாலி நெருடலை நீக்கி மனதை மயிற்பீலியாக வருடியது. உரிமை கிடைத்ததாக…உடமைபட்டவளாக உணர்ந்தாள்.

அவனாகவே அணிவித்த நொடி அவனை இழுத்து அணைத்து இதழில் முத்தமிட.. அவனுக்கோ அவளுடைய சாத்வீக முத்தம் போதவில்லை.அவள் இதழை இழுத்து தன் பற்களுக்கிடையே அதக்கி கடித்து சுவைத்தான்.

“ஸ்ஸ்..” வலியில் முனகினாள். அந்த முனகல் கூட வெளியேற வாய்ப்பின்றி உள்ளேயே அடங்கியது.

அணைப்பை இறுக்கினான். அவளுள் தன் தேடலை தொடங்கினான். தடைகளாக இருந்த உடைகள் எல்லாம் நாலு திக்கில் பறந்தது.

இவர்களின் இல்லறத்தின் ஆரம்பம் ஆடைகளுக்கு துறவறம்..

அவன் பார்க்கமுடியாமல் தவித்த அழகு எல்லாம் இன்று கண்களுக்கு விருந்தாக… அவளை தள்ளி நிறுத்தி இது வரை பார்க்காத.. இன்று பார்க்க முடிந்த அழகை அணு அணுவாக ரசித்தான். அது காதல் பார்வையாக இல்லாமல் காமப்பார்வையாக தான் இருந்தது. அவனின் பார்வையில் வெட்கம் பிடுங்கி தின்ன போர்வையை இழுத்து கழுத்து வரை போர்த்திக் கொண்டாள்.

“ப்ப்ச்..” என சலிப்போடு தலையை திருப்பி கொண்டான்.

போர்வையை இரு கைகளிலும் இறுக்கி பிடித்து கொண்டு அமர்ந்திருந்தவள் அருகில் நெருங்கி போர்வையை இழுக்க… அவள் இறுக்க.. பார்த்தான் இது வேலைக்கு ஆகாது என போர்வையோடு இழுத்து அணைத்து காதுமடலில் மெல்ல ஊதினான். அவனின் உஷ்ண மூச்சு பட்டு உடல் சிலிர்க்க.. அவளின் பிடி தளர்ந்தது… சட்டென போர்வையை உருவி எறிந்தான்.

அவனின் கள்ளதனத்தில் அடப்பாவி என இவள் தான் ஏமாந்து போனாள். அவளை பார்தது புருவங்களை ஏற்றி இறக்கி உல்லாசமாக சிரித்தான். செல்ல கோபம் கொண்டு அவனின் நெஞ்சில் பட்பட் என அடித்தாள். அடிக்கும் வேகத்தில் சற்றே அதிர்நத உடலை ரசித்தவாறே…

“நீ என்னை அடித்த மாதிரி நானும் உன்னை அடிக்கவா.. சேம் பிளேஸ்..” என கண்ணடித்து சிரித்தான்.

அவனின் பார்வை பதிந்திருந்த இடத்தை பாரத்து.. அச்சோ என அவனுக்கு முதுகு காட்டி அமர்நதுகொண்டாள். அவனுக்கு அதுவும் இன்னும் வசதியாக போனது. சந்தன நிற முதுகில் தன் உதடால் வருட… கூச்சம் தாளாமல் நெளிந்தாள். அவளை பின்புறமாகவே தூக்கி தன் மடியில் அமர்த்தி கொண்டான். அவளுக்கு இன்னும் அவஸ்தையாகி போனது. அவன் கைகள் உடையற்ற உடலில் சுகந்திரமாக விளையாண்டது. பின்புற கழுத்தில்.. காது வளைவில் முத்தமிட்டு.. முத்தமிட்டு.. அவளை தகிக்க வைத்து கொண்டிருந்தான்.அவன் கைகளும் உதடுகளும் காட்டிய வித்தைகளில் மயங்கி கிறங்கி இருந்தவளை தூக்கி படுக்கையில் கிடத்தினான். அவள் மேல் படர்ந்தான்.

முகம் எங்கும் முத்த ஊர்வலம் நடத்தினான். கழுத்து ஏற்ற இறக்கங்களில் நாவை கொண்டு தீட்டினான். அவன் நாக்கின் சிலுசிலுப்பு பட்டதில் உணர்சசி தாளாமல் அவன் கைகளை வலிக்க இறுக்கி நெறித்தாள். அவனுக்கு சுக வேதனையாகி போனது. சற்று கீழே அவன் பார்வை படை எடுக்க..அவள் மார்ப்புக்கு மத்தியில் ஒரு மச்சம். மார்ப்பின் வளைவில் சந்தன நிற உடம்பில் மிளகு சைசில் ஒரு மச்சம் வீற்றிருக்க… அதை பார்த்தவன்…

“வாவ்… பியூட்டிபுல்.. இவ்வளவு நேரம் இதை பார்க்கவேயில்லையே..” அசந்து போனான்.

“ச்சீ..” என அவனின் கையை கிள்ளினாள்.

“என்னடி..ச்சீ.. எவ்வளவு அழகா.. அதுவும் எனக்கு பிடிச்ச இடத்தில் இருக்கு.. அழகு எங்கு இருந்தாலும் ரசிக்கனும்.. ரசிக்கறதோட இல்லாமல் இதா இப்படி முத்தம் கொடுப்பேன்… இப்படி மீசையில உரசுவேன்… இப்படி கடிச்சு வைப்பேன்” என பல் தடம் பதிய கடித்து வைத்தான். ஒவ்வொன்றாக சொல்லி சொல்லி செய்தான்

18 – ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல்

நான்கூட வந்து பஸ் வச்சுவிடுவேன் பாப்பா… என் ஆபீஸ்கு பஸ் ஸ்டாண்டும் வேற வேற ஏரியா எனக்கு லேட்டாகிடும்.. அதான் பார்ககறேன்” என திருகுமரன் புலம்பினார்.

“அதான் பா சொல்லறேன் நான ஆட்டோவில. போயிடறேன்..”என்றாள்.

கௌசல்யா மட்டுமே தனியாக எங்காவது செல்ல என வழக்கமாக ஒரு ஆட்டோ ஏற்பாடு செய்து கொடுத்திருந்தார் திருகுமரன். அந்த ஆட்டோ டிரைவருக்கு போன் பண்ணி சொல்லிவிட்டு…

“பார்த்து பத்திரமா போய் விட்டு மண்டே கண்டிப்பா வந்திடனும் தேவாம்மா.. இல்லனா தாத்தா திட்டுவார்”என எச்சரிக்கை செய்துவிட்டு அவர் கிளம்பிவிட்டார். ஆட்டோ காம்பவுண்டிற்குள் வருவது கூட பிடிக்காது என்பதால்.. கௌசல்யாவின் அறிவுரைகளை எல்லாம் மௌனமாக தலையாட்டி கேட்டுக் கொண்டு வெளியே தயாராக இருந்த ஆட்டாவில் ஏறி உட்கார்ந்த பிறகே நிம்மதியானது.

‘அப்பாடா… எப்படியோ சமாளித்து கிளம்பியாச்சு..’ ஆசுவாசமானாள்..

அனிவர்த் ஏர்போர்ட் பார்க்கிங்கில் டென்ஷனாக நின்று கொண்டிருந்தான்.

“போர்டிங்கு ஹாஃப்னவர் தான் இருக்கு இன்னும் இவளை காணோமே… இதுக்கு தான் நானே பிக்கப் பண்ணிக்கறேன் சொன்னேன் கேட்டாளா..” என புலம்பி கொண்டே அவளுக்கு அழைக்க… ரிங் போய் கொண்டே இருந்தது. அவள் எடுக்கவில்லை..

தேவர்ஷி தன் பேகில் போனை வைத்திருந்தாள். அதனால் ஆட்டோ சத்தத்தில் அவளுக்கு கேட்கவில்லை.

‘ஒருவேளை வரமாட்டாளோ… அதனால் கால் அட்டன் பண்ணலையா..’ என நினைத்து அனிவர்த் கோபத்தில் இருக்க…

தேவர்ஷி வந்துவிட்டாள். ஆட்டோவில் வந்திறங்கியவளை கண்டு கோபம் அதிகமானது. அவளாகவே வரட்டும் என நின்ற இடத்தில் இருந்து நகரவில்லை அனிவர்த்.

ஆட்டோவை அனுப்பி விட்டு அவனை தேடி வந்தாள் தேவர்ஷி.

“லேட்டாயிடுச்சா.. சாரி.. சாரி.. “ என்றாள் கெஞ்சுதலாக… அவள் கெஞ்சுதல் மனதை இளக்க.. இருந்தாலும்

“அதுக்கு தான் நானே வரேன் சொன்னேன்..” என கேட்கவும் செய்தான்.

“சரி வா.. லேட்டாகுது..” என கூட்டி சென்றான். திருவனந்தபுரம் விமானத்தில் அமர்ந்தும் கூட தேவர்ஷிக்கு படபடப்பு அடங்கவில்லை. என்ன தான் அனிவர்த் மேல கொண்ட காதலால் வீட்டில் சமாளித்து வந்துவிட்டாலும் உள்ளுக்குள் ஒரு சிறு பயம் இருக்க தான் செய்தது.

அவளின் பயந்த முகத்தை பாரத்து விமான பயணத்திற்கு தான் பயந்து கொள்கிறாள் என நினைத்து தோளில் கை போட்டு அணைத்து…

“வர்ஷிம்மா.. என் கூட இருக்கும் போது என்ன பயம்… சில்… “

அவனின் தோளில் சாய்ந்து கண் மூடிக் கொண்டாள். அவள் உச்சந்தலையில் முத்தம் வைத்து தன் நெஞ்சில் அவள் முகத்தை அழுத்திக் கொண்டான். சிறிது நேரத்தில் தேவர்ஷி அவன் நெஞ்சில் சாய்ந்தவாறே உறங்கி விட்டாள். தூக்கத்தில் லேசாக வாயை பிளந்து ஜொள் ஒழுக்கி அவனின் சட்டையை நனைத்திருந்தாள். தன் போனில் மூழ்கி இருந்தவன் தன் சட்டையின் ஈரத்தை உணர்ந்து குனிந்து பார்த்தவன் மெல்ல சிரித்துக்கொண்டான். தனது கை குட்டையை எடுத்து துடைத்துவிட்டான். அதில் தூக்கம் லேசாக கலைய…

“ம்ம்ம்” சிணுங்கலோடு தன் முகத்தை அவனின் மார்பில் புரட்டி இன்னும் வாகாக சாய்ந்து உறக்கத்தை தொடர்ந்தாள். அவளின் செயல் எல்லாம் அனிவர்த்தை இருப்பு கொள்ள விடவில்லை. சுற்றுபுறம் உணர்ந்து தன்னை கட்டுப்படுத்தி கொண்டான்.

இவர்களின் எதிர் சீட்டில் இருந்த மூத்த பெண்மணி இவர்களையே வெகு நேரமாக பார்த்து ரசித்திருந்தார். எதேட்சையாக அனிவர்த் திரும்பி அவரை பார்க்க..

“ஆர் யூ நியுலி மேரிட்” என் கேட்க.. அனிவர்த்தும் யோசிக்காமல்.. ஆமாம் என தலையாட்டினான்.

“நைஸ் ஃபேர்… பெஸட் விஷ்ஷஸ்..” என பாராட்டவும்… சிறந்த ஜோடி என்றதும் மனதுக்குள் மெல்ல மணம் பரப்பியது. அது எதனால் என யோசிக்கவில்லை யோசித்து இருந்தால் தேவர்ஷியை விட்டு இருக்கமாட்டானோ..என்னவோ…

“தேங்க்ஸ்..” என்றான் மனம் நிறைந்த சிரிப்போடு..

திருவனந்தபுரம் விமானநிலையத்தில் இறங்கி… அவன் பதிவு செய்திருந்த கார் காத்திருக்க… ஏறி அமர்ந்ததும் அனிவர்த் ஜர்கின் அணிந்து கொண்டான். தேவர்ஷியை பார்த்தவன்…

“வர்ஷி.. ஜெர்கின் போடு..” என்றான். அவள் முழிக்க…

“என்ன..” என்றான்.

“வர்தா.. நான் எதுவும் எடுத்திட்டு வரலை..” என்றான்.

“என்னது கொண்டு வரலையா.. அக்டோபர் மாசம் மழையும் குளிரும் இருக்கும் சொன்னே்ல..”

என்ன சொல்வாள்.. அவள் கிராமத்திற்கு தானே போகிறாள் என கௌசல்யாவே எல்லாம் எடுத்து வைக்க.. தேவர்ஷியால் ஒன்றும் செய்ய முடியவில்லை. அதை அனிவர்த்திடம் சொன்னால் கோபப்படுவான் என நினைத்து…

“மறந்துட்டேன்..”என சொல்லி சமாளித்தாள். அதற்கும் கோபப்பட்டு முறைத்தான். டிரைவரிடம்..

“அண்ணா.. கொஞ்சம் ஷாப்பிங் பண்ணனும் ஏதாவது மால் போங்கண்ணா..” என்றான்.

சற்று நேரத்திலேயே மழை அடித்துப் பெய்ய…தேவர்ஷிக்கு குளிர ஆரம்பித்துவிட்டது. குளிரில் நடுங்க… அனிவர்த் சட்டென அவளை தூக்கி தன் மடியில் அமர்த்தி தனது ஜெர்கினின் ஜிப்பை கழட்டி அவளைஇழுத்து
ஜெர்கினை அவளுக்கும் சேர்த்தே போட்டுவிட்டான்.

தேவர்ஷி கூச்சத்தில் நெளிந்தவாறே..”வர்தா.. டிரைவர் இருக்கார்..” என்றாள் கிசுகிசுப்பாக..

“சோ வாட்..” என்றான்.

“இறக்கி விடுங்க.. ப்ளீஸ்..”

“இப்ப குளிருதா..இல்லைல பேசாம வா..” என்றான்.

அவள் பின்னங்கழுத்தில் மெல்ல ஊதினான். அவள் கழுத்தோர குட்டி குட்டி முடிகள் எல்லாம் சிலிர்த்து கொண்டு நின்றது. அவள் இடையை அழுத்தி பிடித்து பின்கழுத்தில் மீசை உரச முத்தங்களாக வைக்க… பெண்ணுக்கோ அடி வயிற்றில் இருந்து ஒரு சில்லிப்பான உணர்வு கிளம்பி உடல் எங்கும் பரவ… கணம் தாங்க முடியாமல்… தன் இடையில் இருந்த அவன் கையின் மேல் வைத்து.. அவன் கால்களை தன் கால்களால் பின்னிக் கொண்டாள்.

அனிவர்த்தின் உணர்வுகள் சீற்றம் எடுக்க… தன்னை கட்டுப்படுத்த முடியாமல்.. அவளை சட்டென இறக்கி பக்கத்தில் உட்கார வைத்தான். அவளும் இருக்கும் இடத்தை உணர்ந்து அமைதியாக இருந்து கொண்டாள். இப்பவே இப்படி செய்பவன்.. ரிசார்ட் போனதும் என்ன.. என்ன செய்வான் என சுகமான கற்பனையில் ஆழ்ந்து போனாள்.

லூலூ மாலில் வண்டி நிற்க…. அவளோடு இறங்கியவன்.. அவளின் கை கோர்த்து அங்குள்ள ஒரு துணிகடைக்குள் சென்றான். அவளுக்கு ஜெர்கின் எடுத்து விட்டு…

“வர்ஷி… வேற டிரஸ் ஏதாவது எடுத்துக்கறியா..” என கேட்டான்.

‘அச்சோ இன்னும் டிரஸ்ஸா.. இந்த ஜெர்கினுக்கே வீட்டில் என்ன சொல்லி சமாளிக்க போறேனோ தெரியலை. கேள்வியா கேட்டு கொல்வாங்க….’ என நினைத்தவள் மறுப்பாக தலை அசைத்தாள்.

“இங்கேயே ஏதாவது வேணும்னா வாங்கிக்கோ.. பொன்முடில பெரிசா கடைகள் ஏதும் இருக்காது..”

“எதுவும் வேண்டாம்” என சொல்லிவிட…

“சரி வா சாப்பிடலாம்..” என அங்கிருந்த ஒரு உணவகத்திற்கு அழைத்து சென்றான். இருவருக்கும் உணவை வாங்கி சாப்பிட்டு உணவகத்தை விட்டு வெளியில் வந்தனர் . அங்கு எதிரில் ஒரு நகை கடை தென்பட… அவளை அழைத்து கொண்டு அங்கே சென்றான். இங்கே எதற்கு என அவன் முகம் பார்க்க..

“வா.. ஏதாவது ஜூவல்ஸ் வாங்கிக்கோ…” என்றான்.

நகையா… என அதிர்ந்தவள்… இவன் அழைத்து வரும் பெண்களுக்கு எல்லாம் இப்படி தான் வாங்கி தருவானா.. என்ற எண்ணம் தோன்றியதும் தன்னால் இரண்டடி கால்கள் பின்னால்சென்றது.

இவனோடு பணம் பொருள் என ஆதாயத்திற்கு வரும் பெண்களும் நானும் ஒன்றா.. இவன் மேல் கொண்ட காதாலால் தானே.. திருமண்த்திற்கு முன்பு உறவு கொள்வது தவறு என தெரிந்தும்.. இவன் மேல் காதல் உணர்ந்த நொடியில் இருந்து அவனை காதலனாக அல்லமால் கணவனாகவே வரித்திருந்தாள். அவன் அவ்வளவு ஆசையோடும். எதிர்ப்பார்ப்போடும்.. கேட்க மறுக்க முடியாமல் தானே சரி என சம்மதித்தாள்.

“ஏய்.. வா..” என கை பிடித்து இழுத்தான்.

“வர்தா.. நகை எல்லாம் வேணாம்.. வா போகலாம்..” என இவள் அவனின் கை பிடித்து இழுத்தாள்.

அவளின் முகத்தை பாரத்தவனுக்கு ஏதோ சரியில்லை என தோன்ற..

“என்னாச்சு…”

“ஒன்னுமில்லை.. வா போகலாம்..” என்றாள் பிடிவாதமாக…

“இப்ப சொல்ல போறியா… இல்லையா…” என்று அவளை விட பிடிவாதமாக..

“இல்ல… இந்த மாதிரி தான் எல்லா பெண்களுக்கும்…” என முடிக்க முடியாமல் திணறினாள். அவள் என்ன சொல்ல வருகிறாள் என அவனுக்கு சரியாக புரிந்தது. புரிந்தவனுக்கு கோபம் வர…

“லூசாடி.. நீயும் மத்தவங்களும் ஒன்னா… மனுசன மூட்அவுட் பண்ணிட்டு..” ஏகத்திற்கும் முறைத்துக கொண்டு நின்றான்.

அவனின் ‘நீயும் மத்தவங்களும் ஒன்றா..’ என்ற வார்த்தைகளில் மனம் குளிரந்து போக… அப்பாடி நம்மை அப்படி எல்லாம் நினைக்கவில்லை என்ற நிம்மதி வந்தது. அவனை நெருங்கி உரசிக் கொண்டு நின்றாள்.

“இப்ப எதுக்குடி எரும மாடு மாதிரி உரசிட்டு இருக்க..” எரிச்சலாக..

“ஹீஹீஹீ… வர்தா.. கோபமா இருக்கறியா..”

“இல்லை… குளுகுளுனு இருக்கேன்..”

“ஹீஹீ.. சும்மா காமெடி பண்ணிகிட்டு..”

“யாரு நான் காமெடி பண்றேன்…”

ஹீஹீ..ஹீ என அசடு வழிந்தாள்.

“ரொம்ப வழியாதே.. இப்ப நகை எடுக்க வர்றியா..என்ன..”

“ம்ம்ம்.. போலாமே..” என அவனோடு சென்றாள்.

அவன் டைமண்ட் செக்‌ஷனுக்கு அழைத்துச் சென்றான்.

“ரிங் பார்க்கறியா. பென்டன்ட் பார்க்கறியா.. உனக்கு பிடிச்சத செலக்ட் பண்ணு”என்றான்.

அவள் அமைதியாக எல்லாம் பாரக்க..

“அண்ணா.. அந்த பேங்கல்ஸ் எடுங்க… இங்க பாரு இந்த பேங்கல்ஸ அழகா இருக்கு…”

அவள் பார்வை எங்கோ இருக்க.. அனிவரத் அவளின் தோளில் தட்டி..

“வர்ஷி… எங்க பார்த்திட்டு இருக்க.. செலக்ட் பண்ணு”

“வர்தா.. எனக்கு டைமண்ட் வேணாம்.. அங்க கோல்டு ஜூவஸ் இருக்கு பார்க்கலாமா” என கேட்க..

அவளை அழைத்துக் கொண்டு தங்க நகை இருந்த பக்கம் சென்றான். அங்கே தேவர்ஷி அருகில் சற்று தள்ளி திருமண நகைகள் எடுத்து கொண்டிருந்தனர் ஒரு குடும்பத்தினர். எல்லாம் பெரிய பெரிய நகைகளாக இருக்க.. ஒரு செயின் மட்டும் சின்னதாக சற்று வித்தியாசமாக இருந்தது. அதை பார்த்தும் தேவர்ஷிக்கு பிடித்துப் போக.. தனக்கு நகை எடுத்து காண்பித்து கொண்டிருந்தவரிடம் அதை காண்பித்து அது என்ன என கேட்டாள்.

“அது கேரளா டிரடிஷனல் மங்கள்சூத்ரா..”

“அப்படினா.. என்ன அண்ணா..”

அதற்குள் அனிவர்த்கு ஒரு கால் வர…

“வர்ஷி.. நீ செலக்ட் பண்ணு.. பேசிட்டு வரேன்” என சொல்லி தள்ளி சென்றான்.

“இது கேரளா தாலி மேடம்..” என்றார் அவர்.

அதையே காண்பிக்க சொன்னாள் அதில் அத்தனை டிசைன் அத்தனை வகைகள் இருக்க.. அதில் ஒன்றில் இலை வடிவில் ஓம் என்று பொறிக்கப்பட்டு அழகாக இருக்க… அதுவும் செயினில் கோர்த்திருக்க… அதையே எடுத்துக்கொண்டாள்.

அனிவர்த் பேசி முடித்து வந்தவன்” செலக்ட் பண்ணிட்டியா..” என கேட்க…

புன்னகயோடு அந்த செயினை எடுத்து காட்ட.. கையில் வாங்கி பார்த்தான்.

‘கண்டுபிடித்திடுவானோ..’ பயந்து போய் பார்த்தாள்.

“சரி வா.. டைம் ஆகிடுச்சு.. மழை வந்திட்டா.. ஹில்ஸ் ஏற கஷ்டமாகிடும்..”

நகையை வாங்கி கொண்டு அவசரமாக வண்டிக்கு வந்தனர். லேசாக மழை ஆரம்பித்திருக்க.. தேவர்ஷி ஜெர்கினை அணிந்து கொண்டாள். மழை ஏற.. ஏற… மழையும் காற்றும் வலுக்க… ஜெர்கினை மீறி குளிர.. அனிவர்த்தை ஒட்டி கொண்டு அமர்ந்தாள். அனிவர்த் அவளின் தோளில் கை போட்டு இன்னும் அவளை தன்னோடு இறுக்கிக் கொண்டான்.

மதியம் போல் ரிசார்ட்கு வந்தனர். மதிய நேரமே மழையினால் இருட்டி மாலை போல இருக்க…

இரண்டு உள்ளங்கைகளை தேய்த்து “கிளைமேட் செம்மயா இருக்குல்ல..” என்றவன் தேவர்ஷியை நெருங்கி அணைத்தான். சற்று நேரத்தில் அணைப்பு இறுக்கி கொண்டே போக… கழுத்து வளைவில் முத்தம் கொடுத்தான். அவனின் நோக்கம் புரிந்தவளுக்கு அவளின் அடி வயிற்றில் இருந்து பய உணர்வு கிளம்ப… இப்பவேவா… இப்ப வேண்டாமே என்று தோன்ற…தள்ளி போட நினைத்தாள்.

“பசிக்குது..” என்றாள்.

ஏதோ ஒன்று மனதில் அவனுக்கு உடன்பட தடுக்க… தள்ளி போட எண்ணி பசியை கையில் எடுத்துக் கொண்டாள்.

காலையில் சாப்பிட்டது தானே.. இடையில் எதுவும் எடுத்துக் கொள்ளாத்தால் பசிக்குது போல என நினைத்தவன்

“நான் ஆர்டர் பண்ணறேன்..நீ போய் ப்ரஷாகிட்டு வா..”என்றான்.

இருவரும் தங்களை சுத்தப்படுத்தி கொண்டு வந்திருக்க.. உணவும் வந்திருந்தது. அங்கிருந்த சிறிய கிச்சனில் இருந்த டைனிங்கில் அமர்ந்து சாப்பிட்டனர் அனிவர்த் உற்சாகமாக சாப்பிட.. தேவர்ஷிக்கோ உணவு இறங்கவில்லை. தட்டை அளந்து கொண்டிருந்தாள்.

“பசிக்குதுன.. சாப்பிடாம இருக்க… “

“டேஸ்ட் பிடிக்கலையா.. சாப்பிட முடியாட்டி வச்சிடு” என எழுந்து சென்றுவிட்டான்.

இவளுக்கும சாப்பிட முடியாது என தோன்ற… கை கழுவி வந்தாள். அவன் முன் செல்ல கால்கள் பின்னிக் கொண்டது.

இவளை பார்த்ததும் சட்டென தனது கைகளில் அள்ளிக் கொண்டான். அவனின் செயலில் பயந்து போய் அவனின் சட்டையை இறுக பற்றி கொண்டு அவனை பார்த்தாள். அவன் கண்கள் காட்டிய மாயங்களில் சிக்கி… மயங்கி தன்னை மறந்தாள்.

படுக்கையறைக்கு சென்றவன் அவளை படுக்கையில் கிடத்தி…

“ப்ளீஸ் வர்ஷிம்மா..” என்றான் அவள் கண்களை பார்த்து..

அவன் கண்களில் தெரிந்த காதல் மயக்கத்தில்… மறுக்க மனம் வரவில்லை.

மனமோ வரைவு வேட்கை (மணம் புரிய விருப்பம்) கொள்ள..

தன்னோடு தான் போராடினாள்.

ஏற்பதா.. எதிர்ப்பதா..

மனம் தடுமாற…

தன்னை மறந்தாள்..

தாலியை மறந்தாள்…

தடுமாறினாள்… தடம் மாறினாள்….

17 – ஆடிஅசைந்து வரும் தென்றல்

அனிவர்த் டிரிப் போகலாமா என கேட்டதும்…தேவர்ஷி சம்மதம் சொல்லிவிட்டாள். அனிவர்த் மகிழ்ந்து போய் அவளை இழுத்து அணைத்து முகம் எங்கும் குட்டி குட்டி முத்தங்கள் வைத்தான்.

அடுத்தநாள் வேலைக்கு வந்த தேவர்ஷி முகமே வாடியிருக்க…அனிவர்த்தும் கவனித்தான். ஆனால் அவளிடம் கேட்க முடியாமல் அவனுக்கு பிசினஸ் கால் அதன் சம்மந்தமான டீலிங் என வேலை நெட்டித் தள்ள… மதிய உணவிற்கு பிறகு தான் சற்று ஓய்வு கிடைக்க…

“வர்ஷி.. இங்க வா..”

முகத்தை தொங்கப் போட்டு கொண்டே வந்து நின்றாள்.

“என்ன ஆச்சு.. ஏன்இப்படி இருக்க…”

“ம்ம்ம்… வீட்ல ட்ரிப் போக வேண்டாம் சொல்லிட்டாங்க…”

கேட்ட் அனிவர்த்துக்கு ‘லூசு.. இதை எல்லாமா வீட்ல கேட்பாங்க.. இவ தான முடிவு பண்ணனும்..’ என கோபம் கொண்டான்.

“வீட்ல என்னனு கேட்ட…” என்றான் எரிச்சலாக…

தேவர்ஷி இரவு தந்தை வந்ததும் தந்தையிடம்…

“ப்பா.. நான் என் எம்டி கூட இரண்டு நாள் பிசினஸ் ட்ரிப் போகனும்… போயிட்டு வரவா..”

“அது எல்லாம் வேண்டாம் பாப்பா.. ஆபிஸ்ல இருந்தே வேலை செய்யற மாதிரி பார்த்துக்கோ… இப்படி எல்லாம் போகனும்னா.. அந்த வேலையே வேண்டாம்..” என் திருகுமரன் சொல்ல…

“ப்ளீஸ்பா.. நான் வரேனு சொல்லிட்டனே… ப்ளீஸ் பா..” என கொஞ்சலாக கெஞ்சினாள்.

“இல்ல பாப்பா… இது எல்லாம் உங்க தாத்தாவிற்கு பிடிக்காது..”

“இதை கூட அவர்கிட்ட கேட்கனுமா..” என முகத்தை தூக்கி வைத்துக் கொண்டாள்.

“எல்லாமே அவரை கேட்டு செய்வது தானே வழக்கம்.. அதை எப்படி விடமுடியும்… அவர் உன்னை வேலைக்கு அனுப்பும் போதே என்ன சொன்னாரு.. பார்த்தில்ல.. இதை எல்லாம் அவர்கிட்ட கேட்க முடியாது.. எனக்கே இஷ்டமில்ல பாப்பா..” என்றதும் தாயை பார்க்க…

“அப்பா சொல்றது சரி தான் பாப்பா.. அப்ப சொல்லற மாதிரி வெளியூர்லாம் போய் தான் வேலை செய்யனும்னா.. வேலையே வேண்டாம் ஜாலியா வீட்லயே இரு…” கௌசல்யாவும் சொல்லிவிட.. தேவர்ஷியால் எதுவும் பேச முடியவில்லை.

‘நல்ல வேளை இந்த பிரவீன் இல்லை. தப்பிச்சோம்..’ என நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டாள். இருந்தாலும் அனிவர்த் கூட போக முடியாதா.. என்ற கவலையும் இருந்தது. அனிவர்த்திடம் வரேனு சொல்லியாச்சு.. இப்ப என்ன பண்றது என தெரியாமல் முழித்தாள். அவனிடம் எப்படி சொல்வது.. அவனுடன் போக முடியாது என நினைத்ததும் மனம் சோர்ந்து போனது.

அதை அனிவர்த்திடம் இப்போது சொல்ல.. அவனுக்கு கோபம்..

“வர்ஷி.. நீ மேஜர்.. படிச்சு முடிச்சு சம்பாதிக்கற… உன் லைப்ல எதைனாலும் நீ தான் முடிவு பண்ணனும். அப்பா சொன்னாங்க.. அம்மா சொன்னாங்கனு சொல்லறது எல்லாம் நாட் ஃபேர்…” என கோபமாக பேச…

தேவர்ஷி கைகளை பிசைந்து கொண்டு பாவமாக நின்றாள்.

“முடிவா என்ன தான் சொல்லற.. வரியா… இல்லையா…” சத்தம் போட..

பயந்து போய்.. “வரேன்.. கண்டிப்பா வரேன்..” சொல்லிவிட்டு.. இன்னும் கோபமாக ஏதாவது பேசிவிடுவானோ என பயந்து தனது இடத்திற்கு சென்றுவிட்டாள்.

அவள் வருகிறேன் சொன்னதிலேயே அவன் கோபம் சற்று தணிந்திருந்த போதும்.. முழுவதும் தீரவில்லை. முகத்தில் மிளகாயை அரைத்து பூசியது போல தான் இருந்தான். அவளிடம் சரியாக பேச கூட இல்லை.

தேவர்ஷி அவன் அப்படி இருப்பதை பார்த்து பார்த்து மேலும் சோர்ந்து போனாள்.அவனை எப்படியாவது சமாதானம் செய்து விட எண்ணி.. இத்தனை நாள் செய்யாத வேலை எல்லாம் இழுத்துப் போட்டு செய்தாள். அதில் சந்தேகம் கேட்க.. முடித்து அவனிடம் ஒப்புதல் வாங்க.. அவனிடம் சென்று அதிகம் பேச்சு கொடுத்தாள்.

அவனோ ஓரிரு வார்த்தைகளில் பேச்சை முடித்து கொள்ள… தேவர்ஷிக்கு கடுப்பாக வந்தது.

“ஓரங்குட்டான்.. ரெட்சில்லி.. என்ன செய்தாலும் பேசாம இருந்து கடுப்படிக்கிறான்…நான் தான் வரேன் சொல்லிட்டன்ல.. இன்னும் என்னவாம்.. போடா ..”

அமைதியாக இருந்த அந்த ஏசி அறையில் அவள் திட்டியது தெளிவாக கேட்கவில்லை என்றாலும்.. ஏதோ தன்னை திட்டுகிறாள் என தெரிந்தது அனிவர்த்கு…

“என்ன.. என்னை திட்டிட்டு இருக்கறியா…” என தனது இடத்தில் இருந்தே கொஞ்சம் சத்தமாக கேட்டான்.

“ஆஹாங்.. திட்டிட்டாலும்..” என முணுமுணுத்து விட்டு சத்தமாக இவளும்..”இல்லயே.. அப்படி எல்லாம் இல்லையை..”. என்றாள் பல்லை கடித்து..

“பேசாம வேலையை பாரு…” அதட்டலாக..

அப்படியே மாலை வரை செல்ல… அவள் கிளம்பவேண்டும். அவனிடம் சமரசம் ஆகாமல் செல்ல முடியவில்லை அவளால்.. அவனை பார்ப்பதும் தன் பொருட்களை எடுத்து வைப்பதுமாக இருந்தாள். அவனோ அவளை கண்டு கொள்ளாமல் தன்வேலையில் முழ்கி போயிருந்தான். எல்லாம் எடுத்து வைத்தாகிற்று. என்ன செய்ய.. அவனிடம் மெல்ல சென்றாள். அவனருகே எதுவும் பேசாமல் போய் நின்றாள். அப்படியாவது பார்ப்பானா என…

அவள் வந்தது தெரிந்தும் சிறிதும் கண்டு கொள்ளவில்லை அவன். அப்போது அதன் கர்மசிரத்தையாக சிஸ்டத்தில் தன்னை புதைத்தை கொண்டான். முகம் வாடினாள். அவனை நெருங்கி.. அவனின் தோள்பட்டையை இரண்டு விரல்களால் சுரண்டினாள்.

“வர்தா.. வர்தா…”

சிஸ்டத்தில் இருந்து பார்வையை எடுக்காமலேயே…

“ப்ச்ச.. என்ன..” சலித்து கொண்டான்.

முணுக்கென கண்களில் நீர் கரை கட்ட..

“நான் கிளம்பட்டுமா..”

இப்போதும் அவளை பார்க்காமல்…

“டைம் ஆனா கிளம்ப வேண்டியது தான.. என்கிட்ட எதுக்கு கேட்கற..”

கண்களில் தளும்பி நின்ற நீர் கன்னங்களில வழிந்தோட… தளர்ந்த நடையுடன் திரும்பி செல்ல..

அவனுக்கே அவளை பார்த்ததும் ஒரு மாதிரி ஆகிவிட… பின்னால் இருந்து அவள் கையை பிடித்து இழுத்தான். அவன் இழுத்த வேகத்திற்கு சுழண்டவாறு அவனின் மடியில் வந்து விழுந்தாள்.

விழுந்தவளை தூக்கி நன்றாக தன் மடியில் இருத்தி கொண்டு இடையோடு அவள் கைகளை கோர்த்து அவள் தோள் வளைவில் தன் முத்தை தாங்கி..

“என்னடாம்மா..”

“நான் வரேன் சொல்லிட்டன்ல…. அப்புறமும் இப்படி இருந்தா..” முகம் சுணங்கினாள்.

“பின்ன என்ன.. நேத்து ஓகே சொல்லிட்டு இன்னைக்கு வந்து வீட்ல வேணாங்கறாங்க அப்படினா எனக்கு கோபம் வராதா… இது எல்லாமா வீட்ல கேட்பாங்க.. நீ படிச்ச பொண்ணு.. உன் வயசுக்கு எவ்வளவு… அந்த அளவுக்கு மெச்சூரிட்டி இருக்கனும்… உன் லைப் நீ தான் டிசைட் பண்ணனும்.. என் லைப் எப்படி இருக்கனும் இன்னைக்கு வரைக்கும் என் முடிவு தான்..”

காதோர சுருளை ஒதுக்கி விட்டு.. மென்மையாக பேச… அவள் சற்றே திரும்பி அவன் முகத்தை பார்த்து..

“எங்க வீட்டில் கொஞ்சம் சட்ட திட்டங்கள் அதிகம்..எல்லாம் என் தாத்தாவை கேட்டு தான் செய்யனும் அதான்..”

அனிவர்த் எரிச்சலாக அவளை பார்க்க… வேக வேகமாக…

“வீட்ல சொன்னது தான் சொன்னேன்.. என் முடிவுனு சொன்னேனா… நான் வீட்ல ஏதாவது சொல்லிட்டு வரேன்…. ஆனா இரண்டு நாள் தான் ஓகேவா..”

அவன் கன்னத்தில் முத்தம் வைத்தாள்.

“என்னடி குழந்தை முத்தம் கொடுக்கற… இப்படியா பாய் ப்ரண்டுக்கு முத்தம் வைப்பாங்க.. எப்படினு நான் சொல்லி தரேன்”

அவள் இதழை இழுத்து சுவைக்க… அவளின் இதழ்ரசம் கள்ளுண்ட மயக்கத்தில் இருந்தவன்.. சில நிமிடங்களில் அவளை விட்டு விலக..

காதல் மயக்கத்தில் இருந்தவள் விலகல் பிடிக்காமல் அவனின் கழுத்தை வளைக்க.. அவளின் செயல் அவன் மனதையும் வளைக்க…

“வர்ஷிமா…நேரமாகுது கிளம்பு..” என எழுப்பி நிற்க வைத்தான்.

பருவத்திற்கேற்ற பக்குவமில்லாத பெண் தானே.. காலை தரையில் உதைத்து…

“பை பை “ என சிணுங்கலாக சொல்லி கிளம்பிவிட்டாள்.

‘இவ மனசு எப்ப வேணாலும் மாறிடும்.. இந்த வீக் எண்ட்லயே அரேஞ்ச் பண்ணிடனும்’ என எங்க.. எப்படி .. யோசிக்க ஆரம்பித்தான்.

‘சிம்லா.. போலாமா.. வேண்டாம் இரண்டு நாள் பத்தாது..”

‘ஊட்டி இல்லை கொடைக்கானல் போலாமா… ச்சே வழக்கமா போற இடம்.. வேண்டாம் இவளோடு போறது சம்மதிங் ஸ்பெஷல்..எங்கு எங்கு’ என யோசித்தான்.

இறுதியாக பொன்முடி போகலாம் என முடிவு செய்து.. உடனே ஆன் லைனில் ஒரு ரிசார்ட் புக் செய்தான். அடுத்தநாள் வந்த தேவர்ஷியிடமும் சொல்லவிட்டான்.

“வர்ஷி… இந்த வீக. எண்ட் பொன்முடி போறோம்..”

“இந்த வீக்கேவா…” தயக்கத்துடன் இழுத்தாள்.

உடனே அவளை முறைத்தான் அனிவர்த். அவன் முறைப்பை கண்டு… அவனின் தாடையை பிடித்து கொஞ்சலாக…

“உடனே கோவிச்சிக்காத வர்தா… நானே என்ன சொல்லிட்டு வரதுனு குழம்பி போய் இருக்கேன..”

அதற்கும் அவளை முறைக்க… “சரி… சரி… என் லைப் நான் தான் டிசைட் பண்ணனும் அப்படி தானே…நானே முடிவு பண்றேன் சரியா…” அவனை சமாளித்தாள்.

“இங்க பாரு வர்ஷி… சேட்ர்டே மார்னிங் செவன்கு ப்ளைட்… ஒன்ஹவர் முன்னாடியே கிளம்பனும்..நான் வந்து பிக்கப் பண்ணிக்கறேன்..”

‘அச்சோ காரியம் கெட்டுச்சு..’ என நினைத்தவள்… அவசர அவசரமாக மறுத்தாள்.

“இல்லை..இல்லை.. நானே வந்திடறேன்”

அனிவர்த் “ஏன் நான் வந்தா என்ன…”

“இல்லை உங்களுக்கு வீண்அலைச்சல்..ஹிஹி..” சிரித்து சமாளித்தாள்.

“என்ன அலைச்சல் உன்னை பிக்கப் பண்ணிகிட்டா.. எனக்கு டென்ஷன் இல்லை..” என்றவனை ஏதோ சொல்லி சரி கட்டினாள்.

இரண்டு நாள் என்ன சொல்லி எப்படி வீட்டில் சம்மதம் வாங்குவது என மண்டையை உருட்டி… செயல்படாத மூளையை கசக்கி… ஒரு வழி கண்டுபிடித்துவிட்டாள்.அதை செயல்படுத்தனும..சரியாக நடக்க வேண்டும் என கடவுளை வேண்டிக் கொண்டு.. செயல்படுத்தினாள்.

கௌசல்யாவின் சித்தி ஒருவர் கணவரை இழந்து குழந்தைகளின்றி தனியாக கிராமத்தில் இருக்கிறார். எந்த நவீன வசதிகள் இன்றி எளிமையாக வாழும் கிராமத்து மனிதர்கள் வாழும் ஊர். எப்பாவது கௌசல்யா சென்று வருவார். தேவர்ஷி இரண்டு ஒரு தடவை உடன் சென்றவளுக்கு பாட்டியும் பசுமையான ஊரும் பிடித்து போக.. ஒரு இரண்டு தடவை தாத்தாவின் திட்டுக்களை மீறி தனது அப்பாவிடம் பிடிவாதம் பண்ணி தனியாகவே சென்று வந்திருக்கிறாள். இப்போதும் அதையே சொல்லி பிடிவாதமாக.. சம்மதம் வாங்கினாள்.

சனிக்கிழமை காலை கிளம்பும் போது.. இவளை பஸ் ஏற்றி விட்டு வருமாறு திருகுமரன் பிரவீனிடம் சொல்ல.. ‘அச்சோ கெட்டுது போ..’ மனதில் அலறியவள்…

“இல்லப்பா.. நான் ஆட்டோவில் போய் கொள்கிறேன்..”

“ஏன் நான் உன்னை அனுப்பிட்டு காலேஜ் போறேன் வா..” என அழைத்தான் பிரவீன்.

“இல்ல நான் இவன் கூட போகமாட்டேன். இவன் போற வழி எல்லாம் திட்டிகிட்டே கூட்டிட்டு போவான்” இன்ஸ்டண்டா.. கண்ணீரை வரவழைத்து டிராமா பண்ணினாள்.

“ஆமாம் திட்டாம என்ன பண்ணுவாங்க.. அந்த ஊர்ல என்ன இருக்கு.. தாத்தாவிற்கும் பிடிக்கறதில்ல..”

‘ஆமாம்… உங்க தாத்தா ஒரு ஸ்டேட்டஸ் பைத்தியம்.. அவருக்கு ஈக்வலா இருந்தாத தானே பிடிக்கும் பிசினஸ் பார்க்காம படிச்ச படிப்புக்கு வேலைக்கு போற நம்ப அப்பாவையே பிடிக்காது.. க்கும்…’என மனதில் தாத்தாவை திட்டி தீர்த்தாள்.

“ப்பா உங்க முன்னாடியே எப்படி பேசறான் பாருங்க… நான் இவன் கூட எல்லாம் போகமாட்டேன்” என பிடிவாதமாக அசையாமல் நின்றாள்.

“எப்படியோ போ.. எனக்கு டைம் ஆகுது..” என கத்திவிட்டு பிரவீன் சென்றுவிட்டான்

16 – ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல்

லூசு.. பொறுப்பே கிடையாது.. இவளை வச்சு மேய்க்க முடியல…“ தேவர்ஷியை திட்டியவன்… அதை தன் சேப்டி லாக்கரில் பத்திரப்டுத்தினான்.

அடுத்த இரண்டு நாட்களில் தனது அறையிலேயே அவளுக்கு தனி கேபின் போட்டான்.

தேவர்ஷியை அழைத்து… கேபினை காட்டி “இந்த கேபின் உனக்கு தான்.. பிடிச்சிருக்கா.. என் கூடவே இருந்து வேலை செய்வ.. “ தன் கூடவே நாள் முழுவதும் இருப்பதில் சந்தோஷப்படுவாள் என எதிர்பார்ப்பபோடு அனிவர்த் கேட்க…

“ போங்க.. போங்க.. இந்த கேபின் ஒன்னும் எனக்கு வேணாம்… எனக்கு அந்த கேபின் தான் பிடிச்சிருக்கு.. நான் இங்க வரமாட்டேன்”

அனிவர்த்கு சற்று ஏமாற்றமாக இருந்தது. சடுக்கென மனம் சுணங்க…

“ஏண்டி… என் கூட இருக்கப் பிடிக்கலையா..” சிறு கோபத்துடன் கேட்டான்.

அவன் முகத்தை பார்த்தவளுக்கு அவனின் கோபம் புரிய… அவள் பார்த்தும் அவனோ முகத்தை திருப்பிக் கொள்ள… அவனை நெருங்கி உரசி நின்று.. அவனின் மார்பில் பார்வையை பதித்து.. அவனின் சட்டையை இடது கையால் பிடித்து இழுத்து…. வலது கையால் பட்டனை திருகி கொண்டே..

“எனக்கு அந்த கேபின் செட்டாயிடுச்சு.. என் அணில் அங்க நான் இல்லைனா ஏமாந்து போயிடும்… அணில் பாவம் தான…”

தேவர்ஷியின் இந்த செயல் அவனுக்கு பிடித்திருந்தது. வந்த சிறு கோபம் கூட கரைந்துவிட… அவன் பார்த்த பெண்கள் எல்லாம் இவளை போல மனதை வளைக்கவில்லை.

‘இவளை வச்சுகிட்டு… அணில் பாவமாம்.. மனுசனோட கஷ்டம் புரியாம..’

அவன் ஒன்றும் பேசாமல்இருக்க… நிமிர்ந்து அவன் முகத்தை பார்ததாள். அவனும் இவளையே பார்க்க.. அதில் இளக்கம் இல்லாமல் இருக்க… எம்பி அவன் கன்னத்தில் முத்தமிட்டாள்.அனிவர்த் சிரித்துவிட்டான். ‘நல்லா ஆள மயக்கறா..’

“இந்த கேபின பாரு.. ஜன்னல் ஓரம் தான் போட்டு இருக்கேன். இங்கயும் உன்அணில் வரும்டி..”

“நிஜமா வருமா..”

“இங்கயும் சாக்லேட் வை.. அங்க உன்னை காணாம தேடிகிட்டு இங்க வந்திடும்…”

“டூ டேஸ் பார்ப்பேன்.. இங்க வரலைனா நான் அங்கயே போயிடுவேன்..” சுட்டு விரலை நீட்டி மிரட்டலாக பேசினாள்.

அவளின் விரலை பிடித்து மெல்ல கடித்து…”என்ன மிரட்டலா..” என உல்லாசமாக சிரிக்க…

“வலிக்குது வர்தா..” சிணுங்கினாள்.

அவளின் விரலை பிடித்து ஊப்.. ஊப்..என ஊதி.. விரலில் தன் மீசையை வைத்து உரச… குறுகுறுப்பு தாங்காமல் அவள் விரலை இழுக்க… இப்போ விரலை விட்டுட்டு கன்னத்தில் மீசையை உரச… கூச்சம் தாளாமல் அவனை பிடித்து தள்ளினாள். அவளை கையை பிடித்து இழுக்க.. மேலே வந்து மோதியவளை அணைத்து இதழ் அமுதம் பருகிட.. அவன் கைகளோ சற்று அத்துமீறி.. அவள் உடலை அளக்க… தேவர்ஷி மயங்கி கிறங்கி போய் நின்றாள்.

சில நிமிடங்களில் அவளை விடுவித்தவன் கலைந்திருந்த அவள் தலைமுடிகளை கோதி ஒதுக்கி…

“போ.. உன் திங்க்ஸ் எல்லாம் எடுத்திட்டு வா..”என்றான் மிருதுவாக…

தனது பொருட்களோடு அனிவர்த் அறைக்கு வந்ததும் முதல் வேலையாக ஜன்னலை திறந்து வைத்து ஒரு சாக்லேட் துண்டை வைத்தாள்.

அவள் ஜன்னல் திறந்தே வைக்க.. ஏசியை அணைத்து வைக்க வேண்டியதாகி போனது. சில நிமிடங்களுக்கு ஒரு தடவை அணில் வருகிறதா.. என அவள் பார்க்க.. அனிவர்த அவளையும் ஜன்னலையும் மாறி மாறி பார்த்துக் கொண்டு இருந்தான். இருவரும் ஒழுங்காக வேலை செய்யவில்லை.

அதற்குள் ஆபிஸ் முழுவதும் அனிவர்த் தனது அறையில் தேவர்ஷிக்கு கேபின் போட்டு கூடவே வைத்திருப்பதாக அரசல் புரசலாக பரவி.. பல்வேறு யூகங்களை கிளப்பிவிட்டிருந்தது.

மதியம் வரை அணில் வராமல் போக… அனிவர்த்திடம் தொண தொணக்க ஆரம்பித்துவிட்டாள்.

“பாருங்க அணில் வரல..”

“வரும்.. புது இடம்ல தேடி வரும் வெயிட் பண்ணு..”

சிறிது நேரம் கழித்து மீண்டும் ஆரம்பித்தாள்.

“இன்னுமே வரல.. நான் அங்கயே போறேன்..”

அனிவர்த்தால் தேவர்ஷியை சமாளிக்க முடியவில்லை. எரிச்சலாக வந்தது,

“சும்மா நை நைனு நச்சு பண்ணாம வேலையை பாரு.. அது வரும் போது வரட்டும்” கோபமாக திட்டி விட…

“என்னை ஏமாத்தி இங்க கூட்டிட்டு வந்திட்டு இப்ப திட்டறிங்க..” ஓவென அழுக..

அனிவர்த் பயந்து போனான். ‘ இவள் அழுவதை யாராவது பார்த்தா.. நான் தான் சின்னபுள்ளையை ஏதாவது பண்ணிட்டேனு நினைக்கமாட்டாங்க..’

அவசர அவசரமாக எழுந்து அவளருகே வந்தவன் அவளை கை பிடித்து எழுப்பி.. கண்களை துடைத்து..

“அழுகாதடா.. வர்ஷிம்மா… நான் என்ன சொல்லிட்டேனு.. இப்படி அழுகற… அணில் வரும்டா.. உன்னை காணோம்னு தேடி பார்க்கும் நாளைக்குள்ள வந்திடும் குட்டிம்மா.. “ என சமாதானம் செய்தவன் ஏதேட்சையாக ஜன்னல் பக்கம் திரும்பி பார்க்க..அங்கு அணில் சத்தமில்லாமல சாக்லேட்டை கொறித்து கொண்டிருந்தது.

“டேய்.. அங்க பாரு..” என அவள் தோளை தட்டி காண்பித்தான்.

“ஹேய்..ய்…ய்.. அணில் வந்திடுச்சு…” என கை தட்டி குதூகலிக்க.. அனிவர்த் ஒரு பெருமூச்சை இழுத்து விட்டவாறு.. ‘நல்ல வேளை அணில் வந்திடுச்சு.. இல்ல இவ பேசியே என்னை ஒருவழியாக்கி இருப்பா..’ என நினைத்தான்.

தினமும் அனிவர்த்துக்கு தேவர்ஷியோடு கெஞ்சலும் கொஞ்சலுமாகவே சென்றது. முன் தினம் அணில் சாக்லேட்டு தின்றுவிட்டு அனிவர்த் சேர் அருகே சில துகள்களை சிதற விட்டு சென்றிருக்க… அதற்கு வந்த எறும்புகள் சேரிலும் சேரை சுற்றிலும் ஊர.. அடுத்த நாள் காலையில அது தெரியாமல் அனிவர்த் வந்த அமர.. சிறிது நேரத்தில் அவனை மொத்தமாக பதம் பார்த்துவிட்டது.

துள்ளி கொண்டு எழுந்தவன் “ஐயோ.. கடிக்குதே..” என அலறி… சட்டை பேண்ட் என எல்லாத்தையும் அவசர அவசரமாக கழட்டி எறிந்தான். அவனின் அலறலில் தேவர்ஷி அவனருகே ஓடினாள். இன்னர்ஸோடு அவனை பார்க்கவும் வெட்கம் மேலிட.. அவசரமாக கைகள் கொண்டு முகத்தை மூடி கொண்டாள்.

வேகமாக தனது பெர்ஷனல் அறைக்குள் புகுந்து கொண்டான் அனிவர்த்.உள் பனியனையும் கழட்டி எறிந்தவன்.. முதுகிலும் சில எறும்புகள் இருக்க… அவனால் தட்டி விட கைகளுக்கு எட்டவில்லை.

“வர்ஷி..” என கத்தினான்.

அவனின் கத்தலில் பயந்து போய் வந்தவள் அவன் மினி டிரங்கோடு நிற்பதை கண்டு இப்பவும் வெட்கத்தில் திரும்பி நின்று கொண்டாள்.

“என்னபண்ற.. முதுகுல எறும்பு இருக்குது பாரு தட்டி விடு..” முதுகில் கைகளை துழாவியவாறு… அவனின் நிலை உணர்ந்து அவசரமாக அவனருகே சென்று தட்டிவிட்டாள். வெற்று முதுகில் அவளின் சில்லிட்ட கைகள் படவும் அவன் உணர்வுகள் சிலிர்த்துக் கொண்டது.

அவனின் முதுகில் எறும்புகள் கடித்திருந்த இடத்தில் எல்லாம் சிவந்து தடித்திருக்க… ஓடிப் போய் தனது பேகில் இருந்து மாய்சரைஸரை எடுத்து வந்து அவன் முதுகில் சிவந்திருந்த இடங்களில் பூச… கண்களில் மையல் கொண்டு காற்றில் மிதந்தான். முன்னால் திரும்பி மார்ப்பை காண்பித்தான். ரோமங்களின்றி மொழு மொழுவென்று இருந்த மார்ப்பில் எறும்பு கடித்த தடயங்கள் இருக்க… அதையும் காண்பிக்க…. அவளோ ரொம்ப கவனமாக கீரிமை தடவ.. இவனோ அவளின் விரல்நுனிகள் துளி துளியாக தன்னுள் கடத்தும் உணர்வுகளில் கண் மூடி லயித்திருந்தான்.

எல்லாம் தடவி முடித்தவள் நிமிர்நது அவனை பார்க்க.. அவனோ கண்ணை மூடி பரவசத்தில் இருக்க… புரியாமல்…

“வர்தா..” நெஞ்சில் சுரண்ட…

அப்படியே அவள் விரல்களை பிடித்த தன் நெஞ்சில் தேய்க்க.. அவளின் உள்ளங்கையில் குறுகுறுக்க.. கைகளை உருவ முயல.. அவன் இழுத்து பிடித்தான். இவள் உருவ… அவன் இழுக்க… ஒரே இழு..பறி… விளையாட்டாக இருந்தது. ஒரு கட்டத்தில் அவளோடு மல்லு கட்ட முடியாமல்…

“சும்மா தான் நில்லேன்டி..” அவளை இழுத்து அணைத்து… மறுபடியும் கண்களை மூடிக்கொண்டான். சற்று நேரம் அப்படியே இருக்க..

“வர்தா.. வலிக்குது விடறியா..”

கண்களை திறந்து பாரத்தவன்…முகம் சுணங்கி நின்றவளை கண்டு ’மனுசனோட் பீலிங்ஸ் புரியுதா பாரு.. இருடி உன்னை…’ குனிந்து அவள் இதழ்களை வலிக்க கடித்து சுவைக்க… வலியை மீறிய சுகம் மேவிட… தேவர்ஷியும் அனிவர்த்தை இறுக்கி அணைத்தாள். அவளின் ஒத்துழைப்பு அவனுக்கு முன்னேறும் துணிச்சலை கொடுக்க… அவளை அள்ளி கொண்டு அங்கிருந்த சோபாவில் கிடத்தி மேலே படர்ந்தான். மினி டிரங் மட்டுமே இருந்த அவன் வெற்று உடம்பை கண்கள் விரிய பார்க்க.

“என்னடி என் அழகுல மயங்கிட்டயா..”

“ம்க்குக்கும்..” உதட்டை சுழித்தாள்.

சுழித்த உதட்டை இரு விரலால் பிடித்து இழுத்து சுண்டிவிட்டான்.

“ஸ்ஸா… “ உதட்டை மடித்து நாவால் நீவ…

“ஏய்.. நிறுத்து.. அது என் வேலைடி..”என தன் நுனி நாக்கால் ஒத்தடம் கொடுக்க… அவனுக்கு வசதியாக லேசாக உதட்டை பிதுக்கி காண்பித்தாள். அவனின் நாக்கின் குளிர்ச்சி… அவளுள் வெம்மையை கடத்த… அவனை இழுத்து தன மேல் போட்டுக் கொண்டாள்.

அவளை இறுக்கி அணைத்து முகம் எங்கும் தன் உதடால் மெல்லிறகாக வருட.. அவளோ தகிக்க… மெல்ல முகத்திலிருந்து கழுத்து வரை வருடி கொண்டே வந்தவனுக்கு அதற்கு கீழே இறங்க.. அவளின் குர்தி தடையாக் இருக்க… தயக்கமே இல்லாமல்… அவளின் அனுமதி எல்லாம் கேட்காமல்.. உரிமையாக அதனை கழட்ட முயல….

“சார்… சார..” என்ற குரல் தடையாக வர…

“ச்சை..” என விலகியவன்…

“நான் சொல்லும் போது வா..” அவளிடம் கிசுகிசுப்பாக சொல்லிவிட்டு.. எப்பவும் வைத்திருக்கும் ஒரு செட் டிரஸ்ஸை வேகமாக அணிந்து கொண்டு வெளியில் வந்தான்.

அங்கு சுந்தர் தான் நின்று கொண்டிருந்தான். அவன் பார்வையோ அறையை சுற்றி நோட்டம் இட்டு கொண்டிருந்தது.

“என்ன சுந்தர்..”

“இல்ல சார்.. இந்த வவுச்சர்ஸ்லாம் செக் பண்ணிட்டிங்கனா.. அக்கவுண்ட்ஸ் டிபார்ட்மென்ட்கு அனுப்பிடுவேன்..”

“வச்சிட்டு போங்க..”

பைலை வைத்து விட்டு போகாமல் சுற்றி சுற்றி பார்க்க…

“என்ன சுந்தர்..” அதட்டலாக அனிவர்த் கேட்க..

“தேவர்ஷியை காணோம்.. அதான் பார்த்தேன்…”

“ஏன் அவங்க எங்க போறதுனாலும் உங்ககிட்ட பெர்மிஷன் வாங்கனுமா..”

“நோ சார்.. அப்படி எல்லாம் இல்லை..”

“உங்க வேலை என்னவோ.. அத மட்டும் பாருங்க..” என மிரட்டி அனுப்பி வைத்தான்.

அவன் சென்றதும் உள்ளே வந்தவன்…. “வர்ஷிமா..” என அழைக்க.. அவனை பார்த்ததும் எழுந்து நின்றவளை இழுத்து அணைத்தவன் அவளின் முகத்தை நிமிர்த்தி பார்வையோடு பார்வையை கலக்க விட்டு..

“வர்ஷிமா.. நாம இரண்டு பேரும் ஒரு டூடேஸ் எங்கயாவது ஒரு டிரிப் போகலாமா..”

அவன் கண்களின் வசியத்தில் மயங்கி அவள் தலை சம்மதமாக சரி என ஆடியது..

ஏகாந்த இரவில் வா தேவதா  [23] மூன்று மாதங்களுக்குப் பிறகு,  ஓர் இரவில், தம்பதிவனம் எங்கிலும் அடித்து ஊற்றிப் பெய்து கொண்டிருந்தது அடாவடியான மழை. அந்த சமயத்தில் தான் .. இரவு, பகல் பாராமல்.. அகழ்வாராய்ச்சி நடந்து கொண்டிருக்கும் பகுதியில் ஓர் அதிசயமும் நிகழ்ந்தேறியது.  வானின் மழை.. அந்தத் தம்பதிவனக் கிராமத்தின் ‘செம்பாட்டு’ மண்ணோடு இரண்டறக் கலந்து… பள்ளத்தை நோக்கி கரைபுரண்டு ஓடும் அளவுக்கு, அகோரமான மழை அது.  காதல் செய்யும் கன்னிப்பெண், வெட்கம் விட்டு இடைக்கிடை

15 – ஆட அசைந்து வரும் தென்றல்

தனது மொபைல் அடிக்க சிரமப்பட்டு நெருப்பாக எரிந்த கண்களை பிரித்துப் பார்க்க… திரையில் ‘ரெட்சில்லி’ என காட்டியது. உயிர்பித்து காதில் வைத்தவள்…”சொல்லுங்க சார்..” குரலே பலஹீனமாக.. சோர்வாக இருக்க…

காதில் வைத்தவள்…”சொல்லுங்க சார்..” குரலே பலஹீனமாக.. சோர்வாக இருக்க…

அவளின் குரலை கேட்ட அனிவர்த் துடித்துப் போனான்.

“குட்டிம்மா.. வர்ஷிம்மா.. என்னடா ஆச்சு..” என உருகினான்.

“அது ஒன்னும் இல்ல வர்தா.. நேற்று மழைல நினைஞ்சேனில்ல… அதான் பீவர் வந்திடுச்சு போல…”

அவள் பேச்சை சரியாக கவனிக்காமல்…

“அதுக்கு தான்.. என்கூட வானு கூப்பிட்டேன்.. நீ எங்கடி கேட்ட..” என கோபப்பட்டான்.

“ஆமாம்.. அப்படி திட்டுவிங்க… அப்புறம் கூப்பிட்டா ரோசம் கெட்டு போய் பின்னாலயே வந்திருவாங்களா..”

“உன்மேல தப்பு இருக்கவும் தான திட்டினேன்.. சரி அத விடு.. டாக்டர்கிட்ட போனியா.. மெடிசன் எடுத்துகிட்டயா..”

“டாக்டர் வந்து பார்த்திட்டு மெடிசன் கொடுத்தாங்க.. இப்ப தான் சாப்பிட்டு டேப்லெட் போட்டேன் வர்தா..”

“ஏய்… இப்ப என்ன சொன்ன..” ஒரு வித பரபரப்பாக கேட்டான்.

“டேப்லெட் போட்டேன்னு சொன்னேன்..”

“அது இல்லடி.. நீ என்னை என்ன சொல்லி கூப்பிட்ட..”

கண்களை சுருக்கி… நுனி நாக்கை கடித்து… கையை உதறி…

“அச்சோ.. எப்பவும் மனசுக்குள்ள கூப்பிடற மாதிரி.. சொல்லிட்டேன் போல” என முணுமுணுக்க..

தெளிவாக அனிவர்த் காதில் விழ….

“அப்போ என்னை அடிக்கடி நினைப்பியா… கூப்பிடுவியா… அப்படி என்ன தான் நினைப்ப.. சொல்லு..”

“அப்படி எல்லாம் எதுவும் இல்லை… போங்க… நான் கால் கட் பண்ணறேன்..”

“ஏய்ய்ய்.. ஒரு நிமிசம் வர்தா கூப்பிடு..”

“ம்கூம் மாட்டேன்..”

“ப்ளீஸ் குட்டிம்மா.. ஒரே ஒருதடவை… கேட்கனும் போல ஆசையாயிருக்கு.. ப்ளீஸ்டி செல்லம்ல…”

“வர்தா.. “என கிசுகிசுப்பாக அழைக்க..

“சரியா கேட்கல.. கொஞ்சம் சவுண்டா.. ப்ளீஸ்டாம்மா..”

“போடா வர்தா..” என வேகமாக.. சத்தமாக சொல்லிவிட்டு போனை அணைத்துவிட்டாள்.

போனையே உல்லாசமாக பார்த்திருந்தான் மனம் நிறைந்த சிரிப்போடு…

இரண்டு நாட்கள் அவளை பார்க்காமல் மனம் நிலை கொள்ளவில்லை தான். இருந்த போதும் அவ்வப்போது அவளுக்கு அழைத்து பேசி ஆறுதல் தேடிக் கொண்டான். இரண்டு நாட்கள் கழித்து வந்தவளை அள்ளி அணைத்து முத்தமிட.. கைகள் பரபரக்க… அவள் தன் அறைக்கு வரும் வரை கூட காத்திருக்க முடியாமல் தவித்துப் போனான்.

தேவர்ஷி அனிவர்த் அறைக்கு வந்தாள். இரண்டு நாட்கள் அவனோடு போனில் பேசியதில் இது வரை இல்லாத ஒரு நெருக்கம் உரிமையும் வந்திருந்தது. அதுவும் இரவில் வெகு நேரம் பேச… என்ன பேசினார்கள் என தெரியாமல் பேசினார்கள்… சிரித்தார்கள்.. ரசித்தார்கள்..

தேவர்ஷிக்கு இந்த இரண்டு நாட்களில் பிடித்தம் காதலாக மாறி இருந்தது. காதல் என்ற உணர்வு அவளை முழுதாக அமிழ்ந்து அழுத்த… ஆபிஸ் வந்தவள் அவனை பார்க்க போவதற்குள் மூச்சு முட்டும் உணர்வு… கால்கள் பின்ன… நடையில் சற்று தேக்கம்… முகத்தில் துளியளவு நாணம்… ஏற்கனவே இருந்த சிவப்போடு இன்னும் தூக்கலான சிவப்பு கன்னங்களில் ஏறியிருக்க… காஜல் தீட்டிய கண்களில் காதல் மயக்கம்…

காதலை முழுதாக உணரும் முன்பே அவன் அணைப்பு.. இதழ்முத்தம் எல்லாம் பிடித்திருந்தது. இப்போது இன்னும் கூடுதலான எதிர்பார்ப்பு மனதில்… காதலை சொல்லாமலே இருவரும் உணர்ந்திருந்தனர்..இப்போது இன்னும் என்னன்ன செய்வானோ என நினைக்க.. உடலில் சிறு நடுக்கம் ஓடியது.

அவளது அறையில் இருந்து தனது அறைக்கு வரும் வரை கேமராவின் வழியாக பார்த்திருந்தவனுக்கு அவளின் அன்ன நடை… முகம் காட்டும் கலவையான உணர்வுகள் எல்லாம் புதிதாக இருக்க… அவனுள்ளும் சின்ன படபடப்பு…

உள்ளே வந்தவள் குனிந்து கொண்டே “குட்மார்னிங் சார்..”

அவனிடம் இருந்து பதில் வரவில்லை சில நிமிடங்கள்… மெல்ல கண்களை உயர்த்தி பார்த்தாள். புருவங்களை ஏற்றி இறக்கினான். வெட்கம் மிகுந்திட சட்டென பார்வையை தழைத்து எங்கோ பார்த்தாள். கருவிழி இரண்டும் இங்கும் அங்கும் உருண்டது. அனிவர்த் எழுந்து அவளை கண்களால் விழுங்கியவாறு ஒவ்வொரு அடியாக அழுத்தமாக எடுத்து வைத்து நெருங்கினான். அவனின் அழுத்தமான காலடி ஓசை அவன் வரவை சொல்ல… இனம் புரியாத பயம்… கைகால் உதறல்.. என்ன செய்வானோ… பதட்டம்…ஏதாவது செய்வானோ.. எதிர்பார்ப்பு.. எல்லாம் காதல் படுத்தும் பாடு..

அவளை நெருங்கியவன் சிறிது இடைவெளி விட்டு கைகளை மார்ப்புக்கு குறுக்கே கட்டி நின்றவன்… அவளிடம் விளையாண்டு பார்க்ககும் ஆசை தோன்ற…

“என்ன தேவவர்ஷி… எதுக்கு இவ்வளவு டென்ஷன்… கம்பெனி சேர்மென்கு ஒரு குட்மார்னிங் சொல்லறதுக்கு இத்தனை பதட்டம் எதுக்கு…”

‘என்னது சேர்மென்னா.. வேற எதுவும் இல்லையா..’ விழிகளில் நீர் கசிய படக்கென நிமிர்ந்து அவன் முகத்தைப் பார்க்க…

கண்களில் குறும்பு மின்ன… காதல் கண்ணாக நின்றவனை கண்டு…

‘எல்லாம் விளையாட்டா..’ என கோபம் கொண்டு அவனை நெருங்கி அவன் தோளில சரமாரியாக அடிக்க… அவளை இழுத்து மார்ப்புக்குள் பொதித்து கொண்டான். அவன் மாரப்பில் முகம் புதைத்திருந்தவள் கண்களில் கண்ணீர் வடிய.. அவன் சட்டையை நனைக்க… அவள் முகத்தை நிமிர்த்தியவன்…

“எதுக்குடா அழுகற குட்டிம்மா.. “

“நான் உங்களை எப்படி பார்க்க வந்தேன்.. நீங்க சேர்மன் சொல்லறிங்க..”

“பின்னே.. சேர்மன் இல்லையா…” என இழுக்க..

“எனக்கு சேர்மன் மட்டும் தானா..” கொஞ்சலாக..

“நோ.. சம்திங் ஸ்பெஷல் பார் யூ..”

அவன் சொல்லிய சந்தோஷத்தில்.. அவனே எதிர்பாராத நேரம் கன்னத்தில் அழுத்தமாக முத்தம் ஒன்று வைத்தாள்.

“தப்பு… தப்பு.. முத்தம் கொடுத்த இடம் தப்பு… இதோ இங்க கொடுக்கனும்” தனது உதடுகளை தட்டி சொல்ல…

“ம்ம்ம் கொடு… கொடு… இங்க கொடு..” என்றான் உல்லாசமாக…

“ம்கூம் மாட்டேன்.. போங்க..”

“கொடுக்காம இங்க இருந்து உங்களை அனுப்பமாட்டேன்.. வாங்க..” என அவளை போலவே பேச…

தேவர்ஷி கெஞ்சுதலான பார்வை பார்க்க… அனிவர்த் பிடிவாதமாக நிற்க… வேறு வழியில்லை என நினைத்து கதவை பார்த்தாள்.

“என் அனுமதி இல்லாம என் ரூம்கு வர துணிச்சல் உனக்கு மட்டும் தான் இருக்கு..” என சிரிக்க…

அவனின் நெஞ்சில் செல்லமாக குத்த.. அவள் கையை பிடித்து தடவி..

“ஏய் இப்படியே நேரத்தை கடத்தி சீட்டிங் பண்ணலாம்னு நினைக்கறியா…”

எக்கி அவன் பின்னந்தலையில் கை கொடுத்து அவனை தன் உயரத்திற்கு குனிய வைக்க… அவளுக்கு சிரமம் எதுக்கென அவளை தன் உயரத்திற்கு தூக்கி பிடித்தான்.

அவன் தூக்கி பிடித்த இடம் பின்புறம் அவன் கைகள் அழுந்த…. அது வேறு அவஸ்தையாக இருக்க நெளிந்தாள். இவள் வேலைக்காக மாட்டா என நினைத்தவன் தானே அவள் இதழில் தன் இதழை கோர்த்தான். சில நிமிடங்களில் அவன் இதழ் அவளின் கழுத்து நரம்பை கவ்வி இழுக்க… கண்ணனின் மாயங்கள் எல்லாம் காதல் ராதையை பித்து கொள்ள.. அவனின் தோளிலேயே துவண்டு சாய்ந்தாள். துவண்டவளை தூக்கி கொண்டு அங்கிருந்த சோபாவிற்கு செல்ல எத்தனிக்க… அவனின் மொபைல் சிணுங்க… காதலில் கரைந்து… கனவில் மிதந்து.. காற்றில் பறந்த இருவருக்கும் மொபைலின் ஒலி தரை தட்டி நிற்க வைத்தது.

“ம்ப்ச்..”என காற்றில் கைகளை வீசி..கோபமாக மொபைலைப் பார்க்க… அவனின் ஏமாற்றம் முகத்தில் அப்பட்டமாக தெரிய… அதை பார்த்து கிளுக்கி சிரித்தாள்.

“ஏய் உன்னை..” கை நீட்டி அவளை எட்டி பிடிக்க போக… அடித்து ஓய்ந்திருந்த மொபைல் மீண்டும் ஒலி எழுப்ப… ஏமாற்றமாக அவளை பார்க்க..

“பை வர்தா..” என நிற்காமல் ஓடிவிட்டாள்.

தன் முகம் பார்த்து வர்தா என அழைக்க சொல்ல ஆசை கொண்டிருக்க… நிற்காமல் சொல்லி சென்றவளை ஏக்கமாக பார்த்தான்.

அனிவர்த்தும் காதலை சொல்லவில்லை.. தேவர்ஷியும் சொல்லவில்லை.. சொல்லாமலேயே இருவருக்கும் ஒரு புரிதல் வந்திருந்தது. அவளை பார்த்திருப்பதும்.. அவளோடு சின்ன சின்னசில்மிஷங்கள்… இரவில் போனில் மோகப்பேச்சும் முத்த சத்தமுமாக காதலை அரங்கேற்றி கொண்டிருந்தனர்.

ஒருநாள் ஆயாம்மா தேவர்ஷியிடம்…

“தேவா பாப்பா… எம் புருஷன் வாங்கற சம்பளத்தை பூராத்தியும் குடிச்சே அழிச்சிபுடறான். வூட்ல ஒரே கஷ்டமா இருக்கு.. பையனுக்கு இஸ்கூல் பீசு கட்டனும்.. ஏதாவது உதவி பண்ணு பாப்பா..” என சேலை தலைப்பால் கண்ணை கசக்கி வராத கண்ணீரை துடைக்க…

தேவர்ஷி் ‘அச்சோ பாவம்.. எவ்வளவு கஷ்டம் இவங்களுக்கு…’ என மனம் இளகிவிட…

“பாவம் ஆயாம்மா நீங்க.. எவ்வளவு பணம் கட்டனும்..”

‘ஆஹா.. லூசு நம்பிடுச்சு லம்பா ஒரு தொகை பார்த்திடலாம்’ என கண்ணில் ஆசை மின்ன…

“பெரிய இஸ்கூலுல படிக்கறான் பாப்பா… இந்த கூட்டி துடைக்கற பொழப்பு என்னோடு போகட்டும்.. அவனாவது நல்லா பெரிய ஆபீசரா போகனும்னு என் கஷட்த்த மீறி படிக்க வைக்கறேன்.. முப்பதாயிரம் ரூவா.. பீசு கட்டமுடியல.. பள்ளிகூடத்துக்கு வரவேணானு பெரிய வாத்தியார் சொல்லிபுட்டாரு.. ஏதாச்சும் உதவி பண்ணு பாப்பா..” என வராத கண்ணீரை வரவைக்க.. சேலை தலைப்பில் கண்களை தேய்க்க.. உண்மை என நம்பிவிட்டாள் தேவர்ஷி.

அவ்வளவு தொகை பணமாக கையில் இல்லாதால் தனது வலது கைவிரலில் இருந்த ஒரு பவுன் மீன் மோதிரத்தை கழட்டி கொடுத்தாள்.

“ஐயோ பாப்பா இது எல்லாம் வேண்டாம்… பணமா இருந்தா கொடு… அதுவும் கடனா கொடு.. திருப்பி அடைச்சிடறேன்..”

“என்கிட்ட பணமா இல்ல ஆயாம்மா.. இதை வச்சுக்குங்க..திருப்பி எல்லாம் தர வேண்டாம்..” என கை பிடித்து அழுத்தி கொடுத்தாள்.

“ரொம்ப டேங்க்சு பாப்பா..” என கண்களில் ஆசை மின்ன.. வாங்கிவிட்டு வேகமாக சென்றுவிட்டது அந்தம்மா..

பார்த்திருந்த அனிவர்த் ‘இவளை வச்சுகிட்டு… இவ்வளவு ஏமாளியா இருக்கறளா… பேசாம என் ரூம்லயே இவளுக்கு ஒரு கேபின் போட்டறளாமா..’ என யோசித்தான்.

தேவர்ஷியிடம் மோதிரத்தை வாங்கியதும் அரைநாள் விடுப்பு எடுத்துக் கொண்டு முதல் வேலையாக விற்று காசு பார்த்துவிட எண்ணி.. அனிவர்த் அறைக்கு வந்தது அந்த ஆயாம்மா..

ஒன்றும் காட்டிக் கொள்ளாமல்…” சொல்லுங்க.. ஆயாம்மா..”

“சார்… அரைநாளு லீவு வேணும்..”

“எதுக்கு..”

“ஒரே பேதியாக போவுது.. சார்… டாக்டர்கிட்ட போவுனும்…”

“ம்ம்ம்…அப்படியா…” புருவ சுளிப்புடன்…

“ஆமாம் சார்..ரெம்ப சோர்வா இருக்கு….குளுகோசு ஏத்தனும்..”

“அச்சச்சோ… பாவம்..”

அனிவர்த் பரிதாபப்பட்டு பேசுகிறான் என நினைத்து கொண்டு அதிகமாக அளந்து விட்டு கொண்டிருந்தது அந்தம்மா…

“குளுக்கோசு ஏத்த சொன்னா கைல துட்டு கூட இல்ல சாரு..”

“ம்கூம்..”என்றான் பார்வையை உயர்த்தி ஆச்சரியமாக…

‘என்னாதிது .. எப்பவும் எதுவும் கேட்காமல் பணம் தருவாரு.. இன்னைக்கு இப்படி கேட்கறாரு’ என பேந்த பேந்த முழித்தது.

ஆயாம்மாவின் திருட்டு முழியை பார்த்தவாறு இரண்டாயிரம் ரூபாய் தாளகளை ஐந்தை எடுத்து டேபிள் மேல் வைத்தான்.

கண்களில் ஆசை மின்ன.. அசட்டு சிரிப்பு சிரிக்க…

“பணம் வேணுமா..”

“ஆமாம் சார்.. டாக்டரு பீசு கொடுக்கனும்..”

“அப்ப ஓகே.. மோதிரத்தை கொடுத்திட்டு இந்த பணத்தை எடுத்துக்குங்க…”

“மோதிரமா… எந்த மோதிரம் சார்…எனக்கு எதும் தெரியாது..” என திடுக்கிட்டு தட்டு தடுமாறி பேசியது.

“ஒழுங்கா கொடுத்திட்டா ஒன்னும் பண்ணாம மன்னிச்சு விட்றுவேன்.. எல்லாம் கேமரால ரெக்காரட் ஆகியிருக்கு…இல்ல அப்படினா போலீஸ்ல பிடிச்சு கொடுத்துருவேன்…” அனிவர்த் மிரட்டவும்…

போலீஸ் என்றதும் பயந்து போய் சேலை முந்தானையில் முடிந்து வைத்திருந்த மோதிரத்தை எடுத்து டேபிள் மேல் வைத்தது.. ஒரு இரண்டாயிரம் தாளை மட்டும் எடுத்து கொடுத்து…

“இனி இந்த மாதிரி யார்கிட்டயாவது ஏதாவது வாங்கினிங்க… வேலையை விட்டு தூக்கிடுவேன்.. போலீஸ்லயும் சொல்லிடுவேன்”

“இல்ல.. சார்.. வாயே திறக்கமாட்டேன்..” என குனிந்து ஒரு கும்பிடு போட…

“லீவ் எல்லாம் கிடையாது.. போய் வேலையை பாருங்க..” என விரட்ட…

வந்தவரை இலாபம் என பணத்தை வாங்கி கொண்டு ஓடிவிட்டது..

மோதிரத்தை கைகளில் எடுத்துப் பார்த்தான். மீன் வடிவத்தில் கண் பகுதியில் ஒற்றை வெள்ளை கல் பதித்திருக்க..அழகாக இருந்தது.

ஏகாந்த இரவில் வா தேவதா  [22] சத்யாதித்தன்.. அந்தக் கல்லுமலையின் உச்சிக்கு ஏறி வந்ததும், தன்னிரு முழங்கால்களைப் பிடித்துக் கொண்டே, குனிந்து மூச்சு வாங்கிக் கொண்டே, தன்னவளை நாடிப் போனான்.  அவள் இல்லாத போது அவனில் உருவாகியிருந்த பதற்றம்..அவளைக் கண்டதும்.. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவனை விட்டும் அகல்வது போல இருக்க, இரவில் கானகம் தேடி அநாயசமாக வந்திருக்கும் மனைவியின் மீது.. பொல்லாத கோபம் எழுந்தது அவனுக்கு.  இருந்தாலும் அவனது கோபத்துக்கும் மேலாக அவன், அவள் மேல் வைத்திருந்த