28 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

வெகு நேரம் கழித்து வந்த நிகிதா தங்கள் அறையில் வீராவை பார்த்தும்..

“என்ன மாமா.. லஞ்ச்கு நேரமா வந்துடிங்களா…”என கேட்க..

அவன் பதில் ஏதும் சொன்னானில்லை. அவனின் முகத்தை பார்த்தவள் அவன் கோபத்தில் இருப்பதை கண்டு பேக்டரில் ஏதோ பிரச்சினை என நினைத்து அவனருகே சென்று அவன் தோளை தொட்டு..

“என்னாச்சு.. மாமா..பேக்டரில ஏதாவது ப்ராப்ளமா..”

வீரா நிகிதாவை தீவிரமாக பார்த்தவாறே.. நிகிதாவின் போனில் கல்யாணி சேட்டிங்கை அவள் முகத்திற்கு நேராக காட்டினான்.

“ஓஓ.. தெரிஞ்ருசிச்சா..” என்று அசால்ட்டாக சொல்லி அவனருகே அமர்ந்தவளை கண்டவனுக்கு கோபம் தலைக்கேற..

“என்னடி.. திமிரா..எதுக்கு இப்படி பண்ணின..”

“என்ன பண்ணினேன்..”

“என்னபண்ணினியா.. பண்றதையும் பண்ணிட்டு எவ்வளவு திமிரா பேசற..”

“எனக்கு என்ன திமிரு.. நான் என்ன தப்பா பண்ணினேன்” என்றாள் அவனை விட கோபமாக…

“நீ செஞ்சது தப்பில்லைங்கறியா.. கல்யாணியா டிராமா பண்ணி என்ன ஏமாத்தினது தப்பில்லையா…”

“தப்பில்லை.. நீங்க பண்ணினது தப்பில்லைனா..நான் பண்ணியதும் தப்பில்ல..”

“ஏய்.. நான் என்னடி தப்பு பண்ணினேன்..”

“ஓஹோ.. நான் கல்யாணியா பேசினது தப்பு.. நீங்க சிரிச்சு சிரிச்சு பேசினது தப்பில்ல..”

“அது.. நான் ஒரு ப்ரண்டா நினைச்சு தான் பேசினேன்”

“எப்படி.. ஒரு ப்ரண்டா நினைச்சு.. முன்ன பின்ன தெரியாத பொண்ணுகிட்ட பேச முடியும். கட்டின பொண்டாடிகிட்ட பேச முடியல…”

“அது.. அது வந்து.. உன்னை விட்டுட்டு போனதுல ஒரு கில்டியா இருந்துச்சு… அதுவே எனக்கு ஒரு ஸ்ட்ரஸ்ஸா இருந்துச்சு.. அந்த சமயத்துல அந்த சாட்டிங் எனக்கு ஒரு ரீலிப்பா இருந்துச்சு…”

“விட்டுட்டு போன உங்களுக்கே அப்படி இருக்கும் போது… அப்ப தான் வாழவே ஆரம்பச்சிருந்தோம். ஏன் போனிங்க… எதுக்கு போனிங்கனு தெரியாம.. யார கேட்கறதுனு புரியாம…அதுவும்.. அதுவும் உங்க மேல… நான்….” என கண்கள் கலங்க… தொண்டை கமற… உதட்டை மடித்து வாய்க்குள் அடக்கியவள்… உணர்வுகளை அடக்க முடியாமல் திணறினாள்.

நிகிதாவை அணைத்து தன் நெஞ்சில் சாய்த்து கொண்டவன்….

“வேணாம் பேபி.. சிரமப்படாதே…. இந்த முட்டாள் புருஷன மன்னிச்சுடு அமுல்பேபி.. உன்னை விட்டு போனது தப்பு தான்… அந்த தப்பு எனக்கு வாழ்நாள் குற்றவுணர்ச்சி பேபி.. நீ கோவிச்சிகிட்டாலும் பரவாயில்லை.. நான் சொல்றது உண்மை கல்யாணியோட ப்ரண்ட்ஷிப் மட்டும் இல்லைனா.. அந்த ஊர்ல தனிமை விரக்தி குற்றவுணர்வு இது எல்லாம் என்னைய பைத்தியமாக்கி இருக்கும்”

நிகிதா அமைதியாக இருக்க.. அவன் தொடர்ந்து தனது மனதில் உள்ளதை மனைவியிடம் கொட்டி கொண்டு இருந்தான்.

“நீ கேட்ட மாதிரி உன்கிட்ட பேசல தான்.. அது உன்ன அவாய்ட் பண்ணனும் நினைக்கல.. உன்கிட்ட பேசற தைரியம் எனக்கில்லை. உன் மேல லவ் இல்ல.. கட்டாயத்துக்காக வாழறமோனு எனக்கு அப்ப தோணுச்சு..”

நிகிதா தலையை உயர்த்திஅவன் முகத்தை பார்த்தாள். அவள் பார்வையை புரிந்தவன் போல…

“அப்ப தான்.. அப்ப மட்டும் தான் பேபி.. கனடா போன சில நாட்களில் நீ இல்லாம இருக்க முடியாதுனு உணர்ந்துட்டேன். உன்னையும் கூட்டிட்டு வந்திருக்கலாம்னு தோனுச்சு.. நான் கூப்பிட்டா நீ வந்திருப்ப தான்.. ஆனா உன் அப்பா மாதிரி என்னால உன்ன வாழ வைக்க முடியாது.. உன்னை கஷ்டப்படுத்த வேணாம்னு நினைச்சேன்..”

நிகிதா மறுப்பாக தலை அசைக்க.. அவள் உச்சந்தலையில் முத்தமிட்டவன்…

“ஆனால் எது எல்லாம் நான் நெகட்டிவ்னு நினைச்சேனோ.. அதை எல்லாம் இங்க இருந்து பாசிடிவ்வா மாத்தி காமிச்சு இருக்க.. ஆனா எனக்கு அது தோனவே இல்ல பாரு… ”

அவன் புறம் திரும்பி படுக்கையில் கால்களை மடித்து சம்மணமிட்டு அமர்ந்தவள்….

“அன்னைக்கு காலையில் எழுந்த போது நீங்க என் பக்கத்துல இல்லைங்கறதே ஒரு மாதிரி இருந்துச்சு… கொஞ்ச நேரத்திலேயே நீங்க என்னை விட்டுட்டு கனடா போயிட்டிங்கனு தெரிஞ்சதும் என்னால தாங்க முடியலை. நான் உணர்ந்த காதலை நீங்க உணரலையா… முழுமையா மனசு இணைஞ்சு தான் வாழ்ந்தோம்னு நான் நினைச்சிருக்க… அப்படி இல்லைங்கறத உங்க செயல் நடு மண்டைல அடிச்சு சொல்லுச்சு…”

“அப்படி இல்லைடி அமுல் பேபி…” என்ற வீராவை பேச விடாமல் தொடர்ந்து பேசினாள்.

” நான் முதல்ல பேசிடறேன். அப்புறம் நீங்க எதுனாலும் சொல்லுங்க…ஆளாளுக்கு உங்கள திட்டுனாங்க… எனக்கு அதுவும் பிடிக்கல… அங்க இருந்தா எங்க அப்பா உங்களை பேசறத கேட்க முடியாதுனு தான் அத்தை கூட இங்க வந்தேன். எனக்கு தான் வாழ தெரியலையோ.. புருஷன புரிஞ்சுக்க தெரியலையோ.. என்னை நினைச்சே எனக்கே ஒரு கழிவிரக்கம்..”

நிகிதா முகத்தில் சொல்ல முடியாத வேதனை.. அதை கண் கொண்டு பார்க்ரக முடியாமல் வீரா கலங்கி போனான்.

“நான் பொறுப்பு இல்லாமல் இருந்ததால தானே.. நமக்கு பிடிக்காம கல்யாணம் பண்ணி வச்சாங்க.. அதனால தான நாம பிரிஞ்சோம்.. இனி இப்படி இருக்க கூடாது. பணம் அந்தஸ்து பேதம் இது தானே நமக்கு இடையே பிரச்சினையாக இருந்தது. அந்த பணம் அந்தஸ்து எல்லாம் எங்க அப்பாவோடதா இல்லாமல் என் உழைப்பால உண்டானதா இருக்கனும்னு நினைச்சேன்”

“இந்த ஊர் பொம்பளைகளும் புருஷன வச்சு பொழைக்க தெரியல என ஜாடை மாடையாக பேச… நான் என்ன தப்பு பண்ணினேன்.. ஆண்கள் செய்யும் தப்பிற்கும் பெண்களையே பொறுப்பாக்கி பேசும் ஊர் தானே… எது எல்லாம் நீங்க செய்ய முடியாதுனு நீங்க நினைச்சிங்களோ..அது எல்லாம் இங்க இருந்தே செய்யனும்னு வைராக்கியத்தை வளரத்துகிட்டேன்..”

நிகிதா பேச பேச.. வீரா வாயடைத்து போய் மௌனமாக அவள் வேதனைகளை தனக்குள் துளிதுளியாக இறக்கி கொண்டு இருந்தான்.

“அதுக்காக நிறைய அலைஞ்சு திரிஞ்சு தெரிஞ்சுகிட்டேன்.அதுக்கு நடுவுல என் வயித்துல நம்ம பேபி.. அப்படி ஒரு சந்தோஷம். அது உங்கிட்ட ஷேர் பண்ணிக்க கூட நீங்க என் பக்கத்துல இல்லை.. அப்ப அந்த நிமிசம் ஒரு சாதாரண கணவன் மனைவி உறவு கூட நமக்குள்ள இல்லயேனு பேபி வந்த சந்தோஷத்தை விட வருத்தம் தான் அதிகமா இருந்துச்சு.. நீங்களா என்கிட்ட பேசற மாதிரி தெரியல.. இப்படியே இருந்தா நமக்குள்ள பிரிவு நிரந்தரமாகிடுமோனு பயம் வநந்துருச்சு எனக்கு.. பேபியும் வந்துடுச்சு நம்ம வாழ்க்கைய சரி பண்ணனும்.. உங்கள இங்க வர வைக்கனும்… அதுக்காக தான் கல்யாணினு இல்லாத ஒரு கேரக்டரை உருவாக்கினேன். எனக்கு தெரியும் எடுத்தவுடன் கல்யாணினு சொல்லி இருந்தா.. நீங்க ரீஜெக்ட் பண்ணி இருப்பிங்க.. அதான் கல்யாண்ங்கற பேர்ல பர்ஸ்ட் சாட்டிங் பண்ணினேன். நீங்களும் ப்ரண்ட்ஷிப்ப மெயின்டென் பண்ணவும் தான் கல்யாணியா மாற்றினேன். இருந்தும் ஒரு பொண்ணானு கோபமா பேசி போனை வச்சிட்டிங்க..” எனசொல்லி சிரிக்க…

அவள் கன்னத்தை கிள்ளி “நீ ரொம்ப பெரிய கேடி டி…” வீராவும் சிரித்தான்.

“அப்புறம் உங்களை பேசி பேசியே சமாதானம் பண்ணங்காட்டி..நான் பட்டபாடு அம்மாடி..”

“நீங்க கல்யாணிகிட்ட பேசும் போது தான் ப்ரியா உங்க மனசுல உள்ளதெல்லாம் பேசினிங்க.. அப்ப தான் உங்கள பத்தியும்.. நீங்க என்மேல வச்சிருக்க லவ்வ பத்தியும் தெரிஞ்சுகிட்டேன்.. எனக்கும் பேசறதுக்கு ஜாலியா இருந்துச்சு.. என் மனசுக்கும் ஒரு ரீலிப்பா இருந்துச்சு.. ஆனால் யாரோ ஒரு பொண்ணுகிட்ட இவ்வளவு ப்ரீயா பேசற நீங்க என்கிட்ட அப்படி பேசலயே.. நாம மனசளவுல கூட மாமாக்கு நெருக்கமா இல்ல போலனு நினைச்சு அழுதிருக்கேன்…” என வருத்தத்துடன் பேச…

“அப்படி எல்லாம் இல்லடி.. உன் மாமன் மக்குடி.. அவனா தேவையில்லாம கண்டதையும் நினைச்சு.. தானும் குழம்பி.. உன்னையும் கஷ்டப் படுத்திட்டான். அவன் பாவம் பொழைச்சு போகட்டும் என மன்னிச்சு விட்டுரு..”என சொன்னவன்..

அவளை தூக்கி தன் மடியில் அமர்த்தி பின்பக்கம் இருந்து அவளை அணைத்து இரண்டு கன்னங்களில் மாறி மாறி முத்தமிட்டான். முத்தங்கங்களை நிரப்பி தன் தவறுக்கு மன்னிப்பு கேட்டு மனைவியிடம் மானசீகமாக மண்டியிட்டு… சாந்தப் படுத்த முயற்சித்தான்.

நிகிதா மேலும் பேச முற்பட… “வேணாம் போதும்டி.. நான் உன்ன புரிஞ்சுகிட்டேன்..”

“இல்ல மாமா.. இன்னைக்கு என் மனசுல உள்ளத பேசிடறேன்.. என்னவோ எனக்கு உங்ககிட்ட எல்லாம் சொல்லிடனும்.. இனி நமக்குள்ள எந்த ஒளிவு மறைவும் வேணாம்..”என்றவள் தொடர்ந்து தன் மனதில் உள்ளதை பேச ஆரம்பித்தாள்.

“எனக்கு மாமாவோட பட்டறை மட்டும் போதாது.. இன்னும்… இன்னும் வேற ஏதாவது செய்யனும்.. நிறைய தெரிஞ்சுகிட்டேன். என்ன எப்படி செய்யயலாம்னு யோசிச்சேன்.எந்த தொழில் இங்கு செய்வதற்கு சாத்திய கூறுகள் இருக்குனு நிறைய தேட ஆரம்பிச்சேன்.அந்த தேடல் எனக்கு பிடிச்சு போச்சு. சும்மா சோம்பி இருக்காம.. இப்படி ஓடற ஓட்டம் பிடிச்சிருந்துச்சு…அதுதான் பேக்டரி ஆரம்பிச்சேன். அடுத்தது என்னனு யோசிச்சேன். நிற்காம ஓடனும்னு.. ஒரே இடத்தில் தேங்கிற கூடாதுனு நினைச்சேன்.எனக்கு வயல்களையும் தோப்புகளையும் பார்க்கும் போது விவசாயம் பண்ணனும் ஆசை வந்துச்சு.. அதான் இந்த வயலும் தோப்பும்… இப்ப எனக்கு பேக்டரிய விட விவசாயம் தான் பிடிச்சிருக்கு…” என மலர்ந்த முகத்துடன் அவள் கனவுகள்.. அதை செயல்படுத்தியது எல்லாம் பேச.. பேச.. பாவையவள் இமயமாக தெரிந்தாள்.

நிகிதா தன் தொழில்களை பற்றி வேலையை பற்றி பேசும் போது அவளிடம் அப்படி ஒரு ஆர்வம்.. ஆனந்தம்.. சாதித்த பெருமிதம்… அதுவே வீராவுக்கு உணர்த்தியது அவளின் முயற்சியும் உழைப்பும்.. வீராவுக்கு மனைவியை நினைத்து பெருமையாக இருந்தது.

சற்று நேரம் வீரா பேசவில்லை. அவள் பேச்சின் தாக்கம் அவனால் பேச முடியவில்லை. தன் மனைவியின் விஸ்வரூபம் அவனை மலைக்க வைத்தது. ஒன்று புரிந்தது வீராவிற்கு நிகிதாவை கல்யாணம் செய்யாமல் இருந்தால் பட்ஜெட் போட்டு வாழும் மிடில்கிளாஸ் வாழ்க்கை தான் வாழ்ந்திருப்போம். பணம் என்பதை தாண்டி இயந்திரதனமான வாழ்க்கை தான் இருந்திருக்கும்.. இப்படி தேடலான சவாலான வாழ்க்கையாக இருந்து இருக்காது. தன் வாழ்வை இரட்சிக்க வந்த யட்சிணியாக நினைத்தான்.

கணவனின் அமைதி கண்டு அவளும் அமைதியாகவே இருந்தாள். சில மணிதுளிகள் கழித்து அவள் கணவனே அந்த அமைதியை களைத்தான்.

“ஐயோ கால் வலிக்குது.. எந்திரிடி அமுல்பேபி.. ம்மா என்னா வெயிட்டா இருக்க..”

அவனை விட்டு இறங்கி நின்றவள் இடுப்பில் கை வைத்து முறைத்தவாறே…

“நானா மடில உட்கார்ந்தேன்.. நீங்க தான தூக்கி உட்கார வச்சிங்க… ” என அவன் முகத்தின் முன் விரலை நீட்டி பேச.. அந்த நீளமான விரல்களை பிடித்து கடித்து வைத்தான்.

கையை உதறி… “ஆ.ஆ.. வலிக்குது…” செல்ல சிணுங்கலாக..

“அச்சோ அமுல்பேபிக்கு வலிக்குதா..” என கேட்டவனுக்கு அவளிடம் வம்பு செய்யும் பொருட்டு…

விரலை பிடித்து மெல்ல ஊதிவிட.. அவளுக்கு உடல் சிலிர்த்தது. அவளின் சிலிர்ப்பை உணர்ந்தவனுக்கு குறும்பு செய்யும் எண்ணம் தலை தூக்க… அவளின் விரலை தன் உதடுகளால் உரச.. மீசை குறுகுறுப்பு உராய்வில் அவளுள் காதல் ஹார்மோன்கள் பேயாட்டம் போட… அவளின் முகத்தை ஓரவிழிப் பார்வையால் பார்த்துக் கொண்டே… தன் உதடுகளையும் அவள் விரலையும் சிக்கி முக்கி கல்லாய் உரசி உரசியே காதல் மோகத்தீயை பற்ற வைத்தான்.

அவளின் மோகத்தீயை வளர்த்து.. அதில் சுகமாக குளிர் காயும் எண்ணம் கொண்டு.. விரலிருந்து மேல் நோக்கி கை கழுத்து.. கன்னம் என முன்னேறியவன் மனையாளின் இதழில் சற்று இளைப்பாறினான்.

கணவனின் காதல் சாகசங்களை தாளாமல் அவன் மேல் மொத்தமாக சரிந்தாள். காதல் அமுதம் கேட்பவனிடம்.. பிச்சு.. பிச்சு தின்னாதடா.. முழுவதுமாக அள்ளிகொள்.. என தன்னைய அவனிடம் ஒப்புவித்துவிட்டாள்.

தன் இணையாளின் சம்மதம் கிடைத்த நொடி… அவனோ கள்ளு உண்டவனாய் மயங்கி கிறங்கி.. பெண்ணுள் புதைந்து சுகம் தேடி.. சுகம் கண்டு… கண்ட சுகத்தை எடுத்து… எடுத்ததை திருப்பி தந்து… தானும் சுகித்து… அவளையும் சுகம் பெற செய்தான் அந்த காதல் சுகவாசி….

பகல் பொழுது முடிந்து மாலை மங்கிய நேரம் தான் இருவரும் உறக்கம் கலைந்தனர். கணவனின் அணைப்பில் உறங்கி இருந்த நிகிதா தான் முதலில் கண்விழித்தாள். வீரா களைத்து போய் நன்றாக உறங்கி கொண்டு இருந்தான். தன் தலையில் இருந்த பூ எல்லாம் உதிர்ந்து.. அவன் கன்னம் மார்ப்பில் எல்லாம் ஒட்டி இருக்க.. விலகி இருந்த தன் புடவை முந்தானையை எடுத்து அவன் முகத்தை எங்கே விழித்து கொள்வானோ… மெல்ல துடைக்க…

அவளின் ஸ்பரிசமோ… அவளின் வாசம் சுமந்திருந்த புடவை வாசமோ.. வீராவும் விழிப்பு கொண்டான். கண் விழித்ததும் கண்டது மோகன புன்னகையோடு இருந்த தன்னவளின் வதனமே…

அவளை இழுத்து இதழை சிறை செய்து மீண்டும் ஒரு கூடலுக்கு அழைப்பு விடுக்க… அவனில் இருந்து வலுகட்டயமாக பிரிந்தவள்…

“போங்க பகல்லயே இப்படி பண்ணறிங்க… ஈவ்னிங் ஆயிடுச்சு.. அத்தை மாமா வரங்காட்டி நான் குளிக்கனும். அவங்க வந்திட்டா எனக்கு சங்கடமா இருக்கும்..”

சொல்லி கொண்டு தனக்கு மாற்றுடையை எடுத்து கொண்டு பின்பக்கம் குளிக்க சென்றாள்.

வீரா வீட்டை இடித்து சகல வசதிகளோடு வீடு கட்ட வேண்டும் என நினைத்தான்.

29 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

பிரசவ நாளும் நெருங்கிட பிரசவத்திற்கு கூட நிகிதாவை சென்னைக்கு அனுப்பவில்லை வீரா… வெங்கட் வற்புறுத்தி கூப்பிட்டும் நிகிதா அசையவில்லை.

பிரசவம் வரைக்கும் எங்கயும் வேலை என்று வெளியே செல்லகூடாது. எல்லாம் தான் பார்த்து கொள்வதாக வீரா கண்டிப்புடன் சொல்லிவிட்டான். பற்றாகுறைக்கு விசாலாவிடமும் எனக்கு தெரியாம உங்க மருமக வேலைனு வெளிய போயி உடம்புக்கு இழுத்து விட்டுகிட்டா… நீங்க தான் அதுக்கு பொறுப்பு என சொல்லிட.. விசாலாவும் நிகிதாவை வெளியே செல்ல அனுமதிக்கவில்லை.

நிகிதாவால் எப்பவும் வேலை வேலை என இருந்து விட்டு வீட்டில் சும்மா இருக்க முடியவில்லை.

“மாமா… என்னால வீட்டில் இருக்க… போரடிக்குது… நான் உங்களோட காலைல மட்டும் பேக்டரிக்கு வரவா.. வந்து எதுவும் செய்யமாட்டேன். சும்மா உட்கார்ந்து இருக்கேன்..”

“ஒன்னும் வேண்டாம். அங்க சும்மா இருக்கறதுக்கு வீட்ல தூங்கி ரெஸ்ட் எடு” என்றிட…

முகத்தை தூக்கி வைத்து கொண்டாள். அவளின் சிறுபிள்ளதனமான செயலில் வீரா சிரித்து விட…

“என்னை பார்த்தா உங்களுக்கு சிரிப்பா இருக்கா..” இன்னும் முறுக்கி கொள்ள…

“அடியேய்… அமுல்பேபி…” முகத்தை திருப்பி சுவற்றை பார்த்து கொண்டு இருந்தவளை தன் பக்கம் திருப்பி தாடையை பிடித்து கொஞ்சியவன்….

“இவ்வளவு நாள் தான் வேலை வேலைனு ரெஸ்ட் இல்லாமல் சுத்திகிட்டு இருந்த…டெலிவரிக்கு கொடுத்த டைம்கு இன்னும் ஒரு வாரம் தான் இருக்கு.. நம்ம பேபிக்காக கொஞ்சம் ரெஸ்ட்ல இருனா.. புரிஞ்சுக்காம பேசற…”என சலிப்பாக சொல்ல…

வீராவின் பேச்சில் இருந்த அக்கறை நிகிதாவின் அகத்தை குளிர்விக்க…

“சரி மாமா.. நான் வீட்லயே இருக்கேன்..” அவன் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு அவனின் ஆற்றாமையை ஆற்றிட… அணைத்து கொண்டான் அவளை…

அந்த வாரத்திலேயே ஒரு நாள் வீரா பேக்டரிக்கு சென்ற சிறிது நேரத்திலேயே… நிகிதாவிற்கு பிரசவ வலி எடுக்க….வீராவை தவிர அனைவரும் வீட்டில் இருந்தனர். நிகிதா வரவில்லை என்றால் என்ன நாம் அங்கே போலாம் வீட்டினரை கிளப்பி கொண்டு வந்திருந்தார் மங்களம் பாட்டி.

ஒரே வீட்டில் விசாலா கவனிப்பில் நன்றாக உண்டு.. ஒரே கூடத்தில் அனைவரும் உறங்கி சந்தோஷமாகவே இருந்தனர். வெங்கட் கூட ஏதும் பேசாமல் அக்கா வீட்டில் பிசினஸ் டென்ஷன் ஏதுமின்றி நன்றாக உண்டு இயற்கை காற்றில் உறங்கி என அனுபவித்தார்.

நிகிதாவிற்கு பிரசவ வலி எடுக்கவும் வெங்கட் காரில் நிகிதாவை காஞ்சிபுரம் அவள் வழக்கமாக பார்க்கும் மருத்துவமனைக்கு அழைத்து சென்றனர். போகும் போதே வீராவிற்கு அழைத்து சொல்ல… வீராவும் பேக்டரியில் இருந்து கிளம்பி விட்டான்.

நிகிதா வலியில் துடிக்க…. டாக்டர் பிரசவம் ஆவதற்கு நேரமாகும் என்று சொல்லி விட… அவளின் துடிப்பை பார்த்து கொண்டு எதுவும் செய்ய முடியாத வருத்தத்தோடு லேபர் வார்டு வாசலில் அமர்ந்திருந்தனர்.

நிகிதாவின் அலறலை காது கொண்டு கேட்க முடியாமல் வீரா முன்னால் லாபியில் போய் கண்களை மூடி உட்கார்ந்து கொண்டான்.

நிகிதாவை படுத்தி எடுத்து.. எல்லோரையும் தவிக்க வைத்து தான் பிறந்தான் வீராவின் மகன். பூக்குவியலாக… கைகால் விரல்கள் எல்லாம் நீளமாக…மகனை பார்த்ததும் வீராவுக்கு அளவில்லா ஆனந்தம். தந்தை ஆகிவிட்ட கர்வம் மனதினுள்…. நிகிதா களைத்து அயர்ந்து போய் படுத்து இருக்க… மனைவியின் வியர்வையால் நனைந்து கலைந்திருந்த முடிகளை காதோரம் ஒதுக்கி விட்டு நெற்றியில் பூத்திருந்த வேர்வை முத்துக்களை தன் புறங்கையால் துடைத்து விட்டவன்… சுற்றியும் இருந்த குடும்பத்தினரை பற்றி கண்டு கொள்ளாமல்…. நெற்றியில் அழுத்தமாக முத்தம் பதித்து….

“ரொம்ப கஷ்டப்பட்ட இல்ல… அமுல்பேபி…. டயர்டா இருக்கே.. ஏதாவது ஜீஸ் குடிக்கிறயா.. இல்ல கேன்டின்ல பால் சூடா வாங்கிட்டு வரவா..” என அவள் கையை பிடித்து கொண்டு கேட்க… மெலிந்த புன்னகையோடு அவனின் அன்பை காதலோடு பாரத்து கொண்டு இருந்தாள்.

அவளின் பார்வையில் வெட்கமாக…. “ச்ப்ப்… என்னடி… நீ” என்று செல்லமாக சலித்து கொண்டான். அதற்கும் ஒரு காதல் பார்வை தான் அவளிடம்….

களைத்து கலைந்து போயிருந்த அவளின் முகத்தில் அந்த பார்வையும்.. புன்னகையும்… பார்க்க அப்படி ஒரு அழகோவியமாக இருந்தது.

மனைவியை அணைத்து கொள்ள பரபரத்த கைகளை சுற்றி இருந்தவர்களை கருத்தில கொண்டு அடக்கி கொண்டான்.

மூன்று நாட்கள் மருத்துவ மனையில் இருந்து விட்டு நிகிதாவை சென்னைக்கு அழைத்து சென்றுவிட்டனர். வீராவின் மறுப்பை யாரும் கண்டு கொள்ளவில்லை நிகிதா உட்பட..

வீராவிடம் சொல்வதற்கு முன்பே எல்லோரிடமும் மங்களம் பாட்டி சொல்லிவிட்டார். மூன்று மாதமாவது கவனித்து தான் அனுப்புவோம் என… மகனுக்கும் தன் மகளை வைத்து பார்த்து கொள்ளும் ஆசையை அறிந்தவராயிட்டே… அப்பாவின் முகத்தை பார்த்த நிகிதாவும் அமைதியாக சரி என்றுவிட்டாள்.

வீராவோ அனுப்ப மாட்டேன் என்று சொல்ல… கண்டு கொள்ளாமல் வீட்டினர் நிகிதாவை அழைத்து செல்லும் முனைப்பில் இருக்க…. மற்றவர்களிடம் பேச முடியாத கோபத்தை எல்லாம் நிகிதாவிடம் காண்பித்தான்.

“என்னடி.. எல்லோரும் சொல்லறாங்க.. நான் மட்டுமே பேசிட்டு இருக்கேன். நீயும் அமைதியா இருக்க… என்னைய விட்டுட்டு நீ இருந்துருவியாடீ..”என சண்டை போட…

நிகிதா வீராவை பார்த்து மெல்ல சிரிக்க… அதற்கும் வீரா எகிறி கொண்டு வந்தான்.

“என்னடி நக்கலா… நானே உன்னய விட்டுட்டு எப்படி இருக்கறதுனு கவலைல கத்திகிட்டு இருக்கேன்… நீ சிரிச்சுகிட்டு இருக்க..”

“கனடா போனப்ப எப்படி இருந்திங்களோ… அப்படி தான்..” என நிகிதா சொல்லி காட்ட…

வீராவின் கோபம் எல்லாம் நீர் தெளித்த கனலாக அடங்கி… முகம் தொங்கி போய் நிகிதாவின் படுக்கையில் அவளின் தலை பகுதியில் அமர்ந்து இருந்தவன் விலகி அருகே இருந்த நாற்காலியில் போய் உட்கார்ந்து கொண்டான்.

இந்த பேச்சு எல்லாம் மருத்துவமனையிலேயே.. இவர்களுக்கு கிடைத்த கொஞ்ச நேர தனிமையிலேயே நடக்க… வீராவின் முகத்தை பார்த்ததும் நிகிதாவிற்கே ஒரு மாதிரி ஆகிவிட்டது.

“சாரி மாமா… வெரி சாரி… நான் வேணும்னு சொல்லி காட்டல… அது என்னை அறியாம வந்திடுச்சு… சாரி ப்ளீஸ்..” என கண்களை சுருக்கி கணவனை காயப்படுத்தி விட்டோமே என்ற கவலையில் வருத்தத்துடன் கேட்க…

மனைவியை உயிராய் நேசிப்பவனுக்கு அவள் வருத்தபட்டால் மனசு தாங்குமா… எட்டி அவள் கையை பிடித்தவன்…

“ப்ச்ச்.. அத விடு… போயே தான் ஆகனுமா… வேற ஆப்சனே இல்லையா… என்னால இருக்கமுடியாதுடி…”என்றான் கவலையாக..

“நீங்க வளைகாப்பு முடிஞ்ச அடுத்த நாளே கூட்டிட்டு வந்துட்டிங்க… அவங்களுக்கும் என்னைய வைத்து பார்க்கனும் ஆசை இருக்கும்ல… இப்பவும் வேணாம்னா எப்படி மாமா.. இங்க இருக்கற சென்னை தான.. நீங்க நினைச்சா வந்து பார்த்துக்கலாம். என்ன ஒன்றரை மணிநேரத்தில் வந்திடலாம்.. ஒரு மூனு மாசம் தான். அப்புறம் நானே அங்க இருக்கமாட்டேன்.வந்துடுவேன்.. என்னால பண்ணைத் தோட்டத்த பார்க்காம இருக்க முடியாது..” என்றிட…

வீரா அவளை எரிப்பது போல பார்த்தான்.

“ஏண்டி.. நான் உன்னைய விட்டு இருக்கமுடியலனு சொல்றேன்.. நீ பண்ணைய விட்டு இருக்கமுடியாதுனு சொல்ற.. எவ்வளவு கொழுப்புடி…” என்றான் இடுப்பில் கை வைத்து அவளை முறைக்க…

“ஹீஹீ.. சும்மா மாமா.. எனக்கும் உங்கள விட்டு இருக்க முடியாது..” என சிரித்து மழுப்பி சமாளித்தாள்.

மனமே இல்லாமல் தான் நிகிதாவை சென்னைக்கு அனுப்பி வைத்தான் வீரா. மூன்று மாதமும் ஞாயிற்று கிழமைகளில் மட்டும் சென்று மனைவியையும் மகனையும் பார்த்து விட்டு வந்தான்.

மூன்று மாதாம் குடும்பத்தினரை பாடாய் படுத்தி நிகிதாவை அழைத்து வந்துவிட்டான். வீரா காலையில் பேக்டரிக்கு போகும் முன்பு மகனை தூக்கி வைத்து கொண்டே இருப்பான். பேக்டரியில் வந்த பிறகும் மகனோடு தான்.

சென்னையில் கிளம்பும் முன் வெங்கட் பேரனுக்கு பெயர் சூட்டும் விழா வழக்கம் போல் அவருடைய பாணியில் வெகு விமர்சையாக செய்தார்.

வீரா மகனுக்கு இஷாந்த் என பெயர் வைத்தான். இஷாந்த்கு ஆறு மாதங்கள் ஆகும் வரை வீட்டில் இருந்த நிகிதா அதற்கு பிறகு மகனை விசாலாவிடம் ஒப்படைத்து விட்டு பண்ணைக்கு செல்ல ஆரம்பித்தாள்.

வீரா பேக்டரிக்கும் நிகிதா பண்ணைக்கும் சென்றால்… இருவரும் மதிய உணவுக்கு வந்து விட்டு மகனோடு சிறிது நேரம் இருந்து விட்டு சென்று மாலை இருவரும் மகனுக்காக சீக்கிரம் வீடு திரும்பி விடுவர்.

நிகிதா பழ மரங்கள் நிறைந்த பண்ணையை தான் முதலில் வாங்கினாள். ஏற்கனவே மா வாழை எலுமிச்சை மாதுளை இருந்தவற்றை வாங்கி இயற்கை விவசாய முறையில் மாற்றி அமைத்தாள். அதற்கான பயிற்சியும் எடுத்து கொண்டதால் நல்ல விளைச்சலை எடுத்தாள்.

நேரடியாக வியாபாரிகளுக்கு விற்பனை செய்து நல்ல இலாபம் பார்த்தாள். இலாபத்தை மேலும் விவசாய பூமி வாங்க சேமித்து வைத்தாள். ஊரில் உள்ள பெண்களை ஒன்று சேர்த்து மண்புழு தயாரிப்பு, காளான் வளர்ப்பு ,தேனீ வளர்ப்பு என அவரவர் விருப்பத்திற்கேற்ப தங்கள் ஊரில் அதற்கான வல்லுனர்களை கொண்டு பயிற்சி பட்டறை ஏற்பாடு செய்து கற்றுக்கொள்ள வைத்தாள். சிறுகுறு தொழில் வங்கி கடனை பெற்று தந்து பெண்கள் தங்கள் சுயத்தில் நிற்பதற்கு உதவினாள்.

மூன்று வருடங்கள் கடந்த நிலையில்…

டெல்லி மாநகரம்

ராஷ்டிரபதி பவன்

நாட்டின் பல்வேறு நகரங்களில் இருந்து வந்த மக்கள் கூடி இருந்தனர்.ஒவ்வொரு துறையிலும் இளம் சாதனையாளர்களை தேர்ந்தெடுத்து தேசிய விருது வழங்கும் விழா நடை பெற்றது கொண்டு இருந்தது. நிகிதா இளம் இயற்கை விவசாயி என்ற விருதுக்கு தேர்ந்து எடுக்கப்பட்டிருந்தாள்.

மைக்கில் “ஶ்ரீமதி நிகிதா வீராசாமி இளம் இயற்கை விவசாயி” என்று இந்தியில் அறிவிக்கப்பட.. நிகிதா கம்பீரமாக மேடை ஏறினாள். அழகான கருநீல சாப்ட் பட்டு சேலையில் தாலி கொடியோடு கழுத்தை ஒட்டி சிறு சங்கிலி மட்டுமே அணிந்திருக்க.. எளிமையான அலங்காரத்தில்.. தனித்து சாதித்ததில் இயற்கையாகவே அவள் உடல் மொழியில் ஒரு நிமிர்வும்.. நேர் பார்வையும் வந்திருக்க… சாதனை பெண்ணாக மிளிர்ந்தாள்.

கீழே பார்வையாளர்கள் பகுதியில் தன் குடும்பத்தினரோடு அமர்ந்திருந்த வீரா மனைவியை அணு அணுவாக ரசித்து கொண்டு இருந்தான்.குடியரசு தலைவர் நிகிதாவிற்கு பதக்கம் அணிவித்து பட்டயம் வழங்க… அரங்கம் கைதட்டல்களால் நிறைந்திருக்க…வீரா அமைதியாக அமர்ந்து தன் மனைவியை பெருமிதமாக பார்த்து கொண்டு இருந்தான்.

வெங்கட்டிற்கோ தன் மகளை நினைத்து பெருமை தாங்கவில்லை. அரசாங்க அறிவிப்பு வந்த நாளிலிருந்து தனது காமர்ஸ் அசோசியேசன், ரெக்கரேஷன் கிளப் என எல்லா இடங்களிலும் மகளை பற்றி பேசி பேசியே ஓய்ந்து போனார்.

வீராவுக்கு மாமனார் இதற்கு மேல் செய்ய போகும் அட்டகாசங்களை நினைத்து மெலிதான சிரிப்பு வந்தது.

ஆமாம் வெங்கட் அப்படி தான்.. போன வருடம் சிறந்த தொழில் முனைவோருக்கானமாநில அரசு விருதை வீராசாமிக்கு தமிழக அரசு வழங்கியது. அதற்கே ஒரு பெரிய ஸ்டார் ஹோட்டலில் தொழில் சார்ந்த நண்பர்கள் அரசியல் பிரமுகர்கள் என அழைத்து பார்ட்டி வைத்து கொண்டாடினார்.

வீரா நினைத்து சிரித்தது இது தான்.. நான் மருமகன்.. நான் வாங்கியதோ தமிழக அரசு விருது.. இன்றோ அவர் மகள் வாங்குவதோ தேசிய விருது.. என்னன்ன அட்டகாசங்களை அரங்கேற்றுவாறோ….என நினைத்து தான்..

அவன் நினைத்தது போலவே தான் வெங்கட் செய்தார் எல்லாம் ஆடம்பரமாக.. ஆர்ப்பாட்டமாக…

28 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

வெகு நேரம் கழித்து வந்த நிகிதா தங்கள் அறையில் வீராவை பார்த்தும்..

“என்ன மாமா.. லஞ்ச்கு நேரமா வந்துடிங்களா…”என கேட்க..

அவன் பதில் ஏதும் சொன்னானில்லை. அவனின் முகத்தை பார்த்தவள் அவன் கோபத்தில் இருப்பதை கண்டு பேக்டரில் ஏதோ பிரச்சினை என நினைத்து அவனருகே சென்று அவன் தோளை தொட்டு..

“என்னாச்சு.. மாமா..பேக்டரில ஏதாவது ப்ராப்ளமா..”

வீரா நிகிதாவை தீவிரமாக பார்த்தவாறே.. நிகிதாவின் போனில் கல்யாணி சேட்டிங்கை அவள் முகத்திற்கு நேராக காட்டினான்.

“ஓஓ.. தெரிஞ்ருசிச்சா..” என்று அசால்ட்டாக சொல்லி அவனருகே அமர்ந்தவளை கண்டவனுக்கு கோபம் தலைக்கேற..

“என்னடி.. திமிரா..எதுக்கு இப்படி பண்ணின..”

“என்ன பண்ணினேன்..”

“என்னபண்ணினியா.. பண்றதையும் பண்ணிட்டு எவ்வளவு திமிரா பேசற..”

“எனக்கு என்ன திமிரு.. நான் என்ன தப்பா பண்ணினேன்” என்றாள் அவனை விட கோபமாக…

“நீ செஞ்சது தப்பில்லைங்கறியா.. கல்யாணியா டிராமா பண்ணி என்ன ஏமாத்தினது தப்பில்லையா…”

“தப்பில்லை.. நீங்க பண்ணினது தப்பில்லைனா..நான் பண்ணியதும் தப்பில்ல..”

“ஏய்.. நான் என்னடி தப்பு பண்ணினேன்..”

“ஓஹோ.. நான் கல்யாணியா பேசினது தப்பு.. நீங்க சிரிச்சு சிரிச்சு பேசினது தப்பில்ல..”

“அது.. நான் ஒரு ப்ரண்டா நினைச்சு தான் பேசினேன்”

“எப்படி.. ஒரு ப்ரண்டா நினைச்சு.. முன்ன பின்ன தெரியாத பொண்ணுகிட்ட பேச முடியும். கட்டின பொண்டாடிகிட்ட பேச முடியல…”

“அது.. அது வந்து.. உன்னை விட்டுட்டு போனதுல ஒரு கில்டியா இருந்துச்சு… அதுவே எனக்கு ஒரு ஸ்ட்ரஸ்ஸா இருந்துச்சு.. அந்த சமயத்துல அந்த சாட்டிங் எனக்கு ஒரு ரீலிப்பா இருந்துச்சு…”

“விட்டுட்டு போன உங்களுக்கே அப்படி இருக்கும் போது… அப்ப தான் வாழவே ஆரம்பச்சிருந்தோம். ஏன் போனிங்க… எதுக்கு போனிங்கனு தெரியாம.. யார கேட்கறதுனு புரியாம…அதுவும்.. அதுவும் உங்க மேல… நான்….” என கண்கள் கலங்க… தொண்டை கமற… உதட்டை மடித்து வாய்க்குள் அடக்கியவள்… உணர்வுகளை அடக்க முடியாமல் திணறினாள்.

நிகிதாவை அணைத்து தன் நெஞ்சில் சாய்த்து கொண்டவன்….

“வேணாம் பேபி.. சிரமப்படாதே…. இந்த முட்டாள் புருஷன மன்னிச்சுடு அமுல்பேபி.. உன்னை விட்டு போனது தப்பு தான்… அந்த தப்பு எனக்கு வாழ்நாள் குற்றவுணர்ச்சி பேபி.. நீ கோவிச்சிகிட்டாலும் பரவாயில்லை.. நான் சொல்றது உண்மை கல்யாணியோட ப்ரண்ட்ஷிப் மட்டும் இல்லைனா.. அந்த ஊர்ல தனிமை விரக்தி குற்றவுணர்வு இது எல்லாம் என்னைய பைத்தியமாக்கி இருக்கும்”

நிகிதா அமைதியாக இருக்க.. அவன் தொடர்ந்து தனது மனதில் உள்ளதை மனைவியிடம் கொட்டி கொண்டு இருந்தான்.

“நீ கேட்ட மாதிரி உன்கிட்ட பேசல தான்.. அது உன்ன அவாய்ட் பண்ணனும் நினைக்கல.. உன்கிட்ட பேசற தைரியம் எனக்கில்லை. உன் மேல லவ் இல்ல.. கட்டாயத்துக்காக வாழறமோனு எனக்கு அப்ப தோணுச்சு..”

நிகிதா தலையை உயர்த்திஅவன் முகத்தை பார்த்தாள். அவள் பார்வையை புரிந்தவன் போல…

“அப்ப தான்.. அப்ப மட்டும் தான் பேபி.. கனடா போன சில நாட்களில் நீ இல்லாம இருக்க முடியாதுனு உணர்ந்துட்டேன். உன்னையும் கூட்டிட்டு வந்திருக்கலாம்னு தோனுச்சு.. நான் கூப்பிட்டா நீ வந்திருப்ப தான்.. ஆனா உன் அப்பா மாதிரி என்னால உன்ன வாழ வைக்க முடியாது.. உன்னை கஷ்டப்படுத்த வேணாம்னு நினைச்சேன்..”

நிகிதா மறுப்பாக தலை அசைக்க.. அவள் உச்சந்தலையில் முத்தமிட்டவன்…

“ஆனால் எது எல்லாம் நான் நெகட்டிவ்னு நினைச்சேனோ.. அதை எல்லாம் இங்க இருந்து பாசிடிவ்வா மாத்தி காமிச்சு இருக்க.. ஆனா எனக்கு அது தோனவே இல்ல பாரு… ”

அவன் புறம் திரும்பி படுக்கையில் கால்களை மடித்து சம்மணமிட்டு அமர்ந்தவள்….

“அன்னைக்கு காலையில் எழுந்த போது நீங்க என் பக்கத்துல இல்லைங்கறதே ஒரு மாதிரி இருந்துச்சு… கொஞ்ச நேரத்திலேயே நீங்க என்னை விட்டுட்டு கனடா போயிட்டிங்கனு தெரிஞ்சதும் என்னால தாங்க முடியலை. நான் உணர்ந்த காதலை நீங்க உணரலையா… முழுமையா மனசு இணைஞ்சு தான் வாழ்ந்தோம்னு நான் நினைச்சிருக்க… அப்படி இல்லைங்கறத உங்க செயல் நடு மண்டைல அடிச்சு சொல்லுச்சு…”

“அப்படி இல்லைடி அமுல் பேபி…” என்ற வீராவை பேச விடாமல் தொடர்ந்து பேசினாள்.

” நான் முதல்ல பேசிடறேன். அப்புறம் நீங்க எதுனாலும் சொல்லுங்க…ஆளாளுக்கு உங்கள திட்டுனாங்க… எனக்கு அதுவும் பிடிக்கல… அங்க இருந்தா எங்க அப்பா உங்களை பேசறத கேட்க முடியாதுனு தான் அத்தை கூட இங்க வந்தேன். எனக்கு தான் வாழ தெரியலையோ.. புருஷன புரிஞ்சுக்க தெரியலையோ.. என்னை நினைச்சே எனக்கே ஒரு கழிவிரக்கம்..”

நிகிதா முகத்தில் சொல்ல முடியாத வேதனை.. அதை கண் கொண்டு பார்க்ரக முடியாமல் வீரா கலங்கி போனான்.

“நான் பொறுப்பு இல்லாமல் இருந்ததால தானே.. நமக்கு பிடிக்காம கல்யாணம் பண்ணி வச்சாங்க.. அதனால தான நாம பிரிஞ்சோம்.. இனி இப்படி இருக்க கூடாது. பணம் அந்தஸ்து பேதம் இது தானே நமக்கு இடையே பிரச்சினையாக இருந்தது. அந்த பணம் அந்தஸ்து எல்லாம் எங்க அப்பாவோடதா இல்லாமல் என் உழைப்பால உண்டானதா இருக்கனும்னு நினைச்சேன்”

“இந்த ஊர் பொம்பளைகளும் புருஷன வச்சு பொழைக்க தெரியல என ஜாடை மாடையாக பேச… நான் என்ன தப்பு பண்ணினேன்.. ஆண்கள் செய்யும் தப்பிற்கும் பெண்களையே பொறுப்பாக்கி பேசும் ஊர் தானே… எது எல்லாம் நீங்க செய்ய முடியாதுனு நீங்க நினைச்சிங்களோ..அது எல்லாம் இங்க இருந்தே செய்யனும்னு வைராக்கியத்தை வளரத்துகிட்டேன்..”

நிகிதா பேச பேச.. வீரா வாயடைத்து போய் மௌனமாக அவள் வேதனைகளை தனக்குள் துளிதுளியாக இறக்கி கொண்டு இருந்தான்.

“அதுக்காக நிறைய அலைஞ்சு திரிஞ்சு தெரிஞ்சுகிட்டேன்.அதுக்கு நடுவுல என் வயித்துல நம்ம பேபி.. அப்படி ஒரு சந்தோஷம். அது உங்கிட்ட ஷேர் பண்ணிக்க கூட நீங்க என் பக்கத்துல இல்லை.. அப்ப அந்த நிமிசம் ஒரு சாதாரண கணவன் மனைவி உறவு கூட நமக்குள்ள இல்லயேனு பேபி வந்த சந்தோஷத்தை விட வருத்தம் தான் அதிகமா இருந்துச்சு.. நீங்களா என்கிட்ட பேசற மாதிரி தெரியல.. இப்படியே இருந்தா நமக்குள்ள பிரிவு நிரந்தரமாகிடுமோனு பயம் வநந்துருச்சு எனக்கு.. பேபியும் வந்துடுச்சு நம்ம வாழ்க்கைய சரி பண்ணனும்.. உங்கள இங்க வர வைக்கனும்… அதுக்காக தான் கல்யாணினு இல்லாத ஒரு கேரக்டரை உருவாக்கினேன். எனக்கு தெரியும் எடுத்தவுடன் கல்யாணினு சொல்லி இருந்தா.. நீங்க ரீஜெக்ட் பண்ணி இருப்பிங்க.. அதான் கல்யாண்ங்கற பேர்ல பர்ஸ்ட் சாட்டிங் பண்ணினேன். நீங்களும் ப்ரண்ட்ஷிப்ப மெயின்டென் பண்ணவும் தான் கல்யாணியா மாற்றினேன். இருந்தும் ஒரு பொண்ணானு கோபமா பேசி போனை வச்சிட்டிங்க..” எனசொல்லி சிரிக்க…

அவள் கன்னத்தை கிள்ளி “நீ ரொம்ப பெரிய கேடி டி…” வீராவும் சிரித்தான்.

“அப்புறம் உங்களை பேசி பேசியே சமாதானம் பண்ணங்காட்டி..நான் பட்டபாடு அம்மாடி..”

“நீங்க கல்யாணிகிட்ட பேசும் போது தான் ப்ரியா உங்க மனசுல உள்ளதெல்லாம் பேசினிங்க.. அப்ப தான் உங்கள பத்தியும்.. நீங்க என்மேல வச்சிருக்க லவ்வ பத்தியும் தெரிஞ்சுகிட்டேன்.. எனக்கும் பேசறதுக்கு ஜாலியா இருந்துச்சு.. என் மனசுக்கும் ஒரு ரீலிப்பா இருந்துச்சு.. ஆனால் யாரோ ஒரு பொண்ணுகிட்ட இவ்வளவு ப்ரீயா பேசற நீங்க என்கிட்ட அப்படி பேசலயே.. நாம மனசளவுல கூட மாமாக்கு நெருக்கமா இல்ல போலனு நினைச்சு அழுதிருக்கேன்…” என வருத்தத்துடன் பேச…

“அப்படி எல்லாம் இல்லடி.. உன் மாமன் மக்குடி.. அவனா தேவையில்லாம கண்டதையும் நினைச்சு.. தானும் குழம்பி.. உன்னையும் கஷ்டப் படுத்திட்டான். அவன் பாவம் பொழைச்சு போகட்டும் என மன்னிச்சு விட்டுரு..”என சொன்னவன்..

அவளை தூக்கி தன் மடியில் அமர்த்தி பின்பக்கம் இருந்து அவளை அணைத்து இரண்டு கன்னங்களில் மாறி மாறி முத்தமிட்டான். முத்தங்கங்களை நிரப்பி தன் தவறுக்கு மன்னிப்பு கேட்டு மனைவியிடம் மானசீகமாக மண்டியிட்டு… சாந்தப் படுத்த முயற்சித்தான்.

நிகிதா மேலும் பேச முற்பட… “வேணாம் போதும்டி.. நான் உன்ன புரிஞ்சுகிட்டேன்..”

“இல்ல மாமா.. இன்னைக்கு என் மனசுல உள்ளத பேசிடறேன்.. என்னவோ எனக்கு உங்ககிட்ட எல்லாம் சொல்லிடனும்.. இனி நமக்குள்ள எந்த ஒளிவு மறைவும் வேணாம்..”என்றவள் தொடர்ந்து தன் மனதில் உள்ளதை பேச ஆரம்பித்தாள்.

“எனக்கு மாமாவோட பட்டறை மட்டும் போதாது.. இன்னும்… இன்னும் வேற ஏதாவது செய்யனும்.. நிறைய தெரிஞ்சுகிட்டேன். என்ன எப்படி செய்யயலாம்னு யோசிச்சேன்.எந்த தொழில் இங்கு செய்வதற்கு சாத்திய கூறுகள் இருக்குனு நிறைய தேட ஆரம்பிச்சேன்.அந்த தேடல் எனக்கு பிடிச்சு போச்சு. சும்மா சோம்பி இருக்காம.. இப்படி ஓடற ஓட்டம் பிடிச்சிருந்துச்சு…அதுதான் பேக்டரி ஆரம்பிச்சேன். அடுத்தது என்னனு யோசிச்சேன். நிற்காம ஓடனும்னு.. ஒரே இடத்தில் தேங்கிற கூடாதுனு நினைச்சேன்.எனக்கு வயல்களையும் தோப்புகளையும் பார்க்கும் போது விவசாயம் பண்ணனும் ஆசை வந்துச்சு.. அதான் இந்த வயலும் தோப்பும்… இப்ப எனக்கு பேக்டரிய விட விவசாயம் தான் பிடிச்சிருக்கு…” என மலர்ந்த முகத்துடன் அவள் கனவுகள்.. அதை செயல்படுத்தியது எல்லாம் பேச.. பேச.. பாவையவள் இமயமாக தெரிந்தாள்.

நிகிதா தன் தொழில்களை பற்றி வேலையை பற்றி பேசும் போது அவளிடம் அப்படி ஒரு ஆர்வம்.. ஆனந்தம்.. சாதித்த பெருமிதம்… அதுவே வீராவுக்கு உணர்த்தியது அவளின் முயற்சியும் உழைப்பும்.. வீராவுக்கு மனைவியை நினைத்து பெருமையாக இருந்தது.

சற்று நேரம் வீரா பேசவில்லை. அவள் பேச்சின் தாக்கம் அவனால் பேச முடியவில்லை. தன் மனைவியின் விஸ்வரூபம் அவனை மலைக்க வைத்தது. ஒன்று புரிந்தது வீராவிற்கு நிகிதாவை கல்யாணம் செய்யாமல் இருந்தால் பட்ஜெட் போட்டு வாழும் மிடில்கிளாஸ் வாழ்க்கை தான் வாழ்ந்திருப்போம். பணம் என்பதை தாண்டி இயந்திரதனமான வாழ்க்கை தான் இருந்திருக்கும்.. இப்படி தேடலான சவாலான வாழ்க்கையாக இருந்து இருக்காது. தன் வாழ்வை இரட்சிக்க வந்த யட்சிணியாக நினைத்தான்.

கணவனின் அமைதி கண்டு அவளும் அமைதியாகவே இருந்தாள். சில மணிதுளிகள் கழித்து அவள் கணவனே அந்த அமைதியை களைத்தான்.

“ஐயோ கால் வலிக்குது.. எந்திரிடி அமுல்பேபி.. ம்மா என்னா வெயிட்டா இருக்க..”

அவனை விட்டு இறங்கி நின்றவள் இடுப்பில் கை வைத்து முறைத்தவாறே…

“நானா மடில உட்கார்ந்தேன்.. நீங்க தான தூக்கி உட்கார வச்சிங்க… ” என அவன் முகத்தின் முன் விரலை நீட்டி பேச.. அந்த நீளமான விரல்களை பிடித்து கடித்து வைத்தான்.

கையை உதறி… “ஆ.ஆ.. வலிக்குது…” செல்ல சிணுங்கலாக..

“அச்சோ அமுல்பேபிக்கு வலிக்குதா..” என கேட்டவனுக்கு அவளிடம் வம்பு செய்யும் பொருட்டு…

விரலை பிடித்து மெல்ல ஊதிவிட.. அவளுக்கு உடல் சிலிர்த்தது. அவளின் சிலிர்ப்பை உணர்ந்தவனுக்கு குறும்பு செய்யும் எண்ணம் தலை தூக்க… அவளின் விரலை தன் உதடுகளால் உரச.. மீசை குறுகுறுப்பு உராய்வில் அவளுள் காதல் ஹார்மோன்கள் பேயாட்டம் போட… அவளின் முகத்தை ஓரவிழிப் பார்வையால் பார்த்துக் கொண்டே… தன் உதடுகளையும் அவள் விரலையும் சிக்கி முக்கி கல்லாய் உரசி உரசியே காதல் மோகத்தீயை பற்ற வைத்தான்.

அவளின் மோகத்தீயை வளர்த்து.. அதில் சுகமாக குளிர் காயும் எண்ணம் கொண்டு.. விரலிருந்து மேல் நோக்கி கை கழுத்து.. கன்னம் என முன்னேறியவன் மனையாளின் இதழில் சற்று இளைப்பாறினான்.

கணவனின் காதல் சாகசங்களை தாளாமல் அவன் மேல் மொத்தமாக சரிந்தாள். காதல் அமுதம் கேட்பவனிடம்.. பிச்சு.. பிச்சு தின்னாதடா.. முழுவதுமாக அள்ளிகொள்.. என தன்னைய அவனிடம் ஒப்புவித்துவிட்டாள்.

தன் இணையாளின் சம்மதம் கிடைத்த நொடி… அவனோ கள்ளு உண்டவனாய் மயங்கி கிறங்கி.. பெண்ணுள் புதைந்து சுகம் தேடி.. சுகம் கண்டு… கண்ட சுகத்தை எடுத்து… எடுத்ததை திருப்பி தந்து… தானும் சுகித்து… அவளையும் சுகம் பெற செய்தான் அந்த காதல் சுகவாசி….

பகல் பொழுது முடிந்து மாலை மங்கிய நேரம் தான் இருவரும் உறக்கம் கலைந்தனர். கணவனின் அணைப்பில் உறங்கி இருந்த நிகிதா தான் முதலில் கண்விழித்தாள். வீரா களைத்து போய் நன்றாக உறங்கி கொண்டு இருந்தான். தன் தலையில் இருந்த பூ எல்லாம் உதிர்ந்து.. அவன் கன்னம் மார்ப்பில் எல்லாம் ஒட்டி இருக்க.. விலகி இருந்த தன் புடவை முந்தானையை எடுத்து அவன் முகத்தை எங்கே விழித்து கொள்வானோ… மெல்ல துடைக்க…

அவளின் ஸ்பரிசமோ… அவளின் வாசம் சுமந்திருந்த புடவை வாசமோ.. வீராவும் விழிப்பு கொண்டான். கண் விழித்ததும் கண்டது மோகன புன்னகையோடு இருந்த தன்னவளின் வதனமே…

அவளை இழுத்து இதழை சிறை செய்து மீண்டும் ஒரு கூடலுக்கு அழைப்பு விடுக்க… அவனில் இருந்து வலுகட்டயமாக பிரிந்தவள்…

“போங்க பகல்லயே இப்படி பண்ணறிங்க… ஈவ்னிங் ஆயிடுச்சு.. அத்தை மாமா வரங்காட்டி நான் குளிக்கனும். அவங்க வந்திட்டா எனக்கு சங்கடமா இருக்கும்..”

சொல்லி கொண்டு தனக்கு மாற்றுடையை எடுத்து கொண்டு பின்பக்கம் குளிக்க சென்றாள்.

வீரா வீட்டை இடித்து சகல வசதிகளோடு வீடு கட்ட வேண்டும் என நினைத்தான்.

29 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

பிரசவ நாளும் நெருங்கிட பிரசவத்திற்கு கூட நிகிதாவை சென்னைக்கு அனுப்பவில்லை வீரா… வெங்கட் வற்புறுத்தி கூப்பிட்டும் நிகிதா அசையவில்லை.

பிரசவம் வரைக்கும் எங்கயும் வேலை என்று வெளியே செல்லகூடாது. எல்லாம் தான் பார்த்து கொள்வதாக வீரா கண்டிப்புடன் சொல்லிவிட்டான். பற்றாகுறைக்கு விசாலாவிடமும் எனக்கு தெரியாம உங்க மருமக வேலைனு வெளிய போயி உடம்புக்கு இழுத்து விட்டுகிட்டா… நீங்க தான் அதுக்கு பொறுப்பு என சொல்லிட.. விசாலாவும் நிகிதாவை வெளியே செல்ல அனுமதிக்கவில்லை.

நிகிதாவால் எப்பவும் வேலை வேலை என இருந்து விட்டு வீட்டில் சும்மா இருக்க முடியவில்லை.

“மாமா… என்னால வீட்டில் இருக்க… போரடிக்குது… நான் உங்களோட காலைல மட்டும் பேக்டரிக்கு வரவா.. வந்து எதுவும் செய்யமாட்டேன். சும்மா உட்கார்ந்து இருக்கேன்..”

“ஒன்னும் வேண்டாம். அங்க சும்மா இருக்கறதுக்கு வீட்ல தூங்கி ரெஸ்ட் எடு” என்றிட…

முகத்தை தூக்கி வைத்து கொண்டாள். அவளின் சிறுபிள்ளதனமான செயலில் வீரா சிரித்து விட…

“என்னை பார்த்தா உங்களுக்கு சிரிப்பா இருக்கா..” இன்னும் முறுக்கி கொள்ள…

“அடியேய்… அமுல்பேபி…” முகத்தை திருப்பி சுவற்றை பார்த்து கொண்டு இருந்தவளை தன் பக்கம் திருப்பி தாடையை பிடித்து கொஞ்சியவன்….

“இவ்வளவு நாள் தான் வேலை வேலைனு ரெஸ்ட் இல்லாமல் சுத்திகிட்டு இருந்த…டெலிவரிக்கு கொடுத்த டைம்கு இன்னும் ஒரு வாரம் தான் இருக்கு.. நம்ம பேபிக்காக கொஞ்சம் ரெஸ்ட்ல இருனா.. புரிஞ்சுக்காம பேசற…”என சலிப்பாக சொல்ல…

வீராவின் பேச்சில் இருந்த அக்கறை நிகிதாவின் அகத்தை குளிர்விக்க…

“சரி மாமா.. நான் வீட்லயே இருக்கேன்..” அவன் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு அவனின் ஆற்றாமையை ஆற்றிட… அணைத்து கொண்டான் அவளை…

அந்த வாரத்திலேயே ஒரு நாள் வீரா பேக்டரிக்கு சென்ற சிறிது நேரத்திலேயே… நிகிதாவிற்கு பிரசவ வலி எடுக்க….வீராவை தவிர அனைவரும் வீட்டில் இருந்தனர். நிகிதா வரவில்லை என்றால் என்ன நாம் அங்கே போலாம் வீட்டினரை கிளப்பி கொண்டு வந்திருந்தார் மங்களம் பாட்டி.

ஒரே வீட்டில் விசாலா கவனிப்பில் நன்றாக உண்டு.. ஒரே கூடத்தில் அனைவரும் உறங்கி சந்தோஷமாகவே இருந்தனர். வெங்கட் கூட ஏதும் பேசாமல் அக்கா வீட்டில் பிசினஸ் டென்ஷன் ஏதுமின்றி நன்றாக உண்டு இயற்கை காற்றில் உறங்கி என அனுபவித்தார்.

நிகிதாவிற்கு பிரசவ வலி எடுக்கவும் வெங்கட் காரில் நிகிதாவை காஞ்சிபுரம் அவள் வழக்கமாக பார்க்கும் மருத்துவமனைக்கு அழைத்து சென்றனர். போகும் போதே வீராவிற்கு அழைத்து சொல்ல… வீராவும் பேக்டரியில் இருந்து கிளம்பி விட்டான்.

நிகிதா வலியில் துடிக்க…. டாக்டர் பிரசவம் ஆவதற்கு நேரமாகும் என்று சொல்லி விட… அவளின் துடிப்பை பார்த்து கொண்டு எதுவும் செய்ய முடியாத வருத்தத்தோடு லேபர் வார்டு வாசலில் அமர்ந்திருந்தனர்.

நிகிதாவின் அலறலை காது கொண்டு கேட்க முடியாமல் வீரா முன்னால் லாபியில் போய் கண்களை மூடி உட்கார்ந்து கொண்டான்.

நிகிதாவை படுத்தி எடுத்து.. எல்லோரையும் தவிக்க வைத்து தான் பிறந்தான் வீராவின் மகன். பூக்குவியலாக… கைகால் விரல்கள் எல்லாம் நீளமாக…மகனை பார்த்ததும் வீராவுக்கு அளவில்லா ஆனந்தம். தந்தை ஆகிவிட்ட கர்வம் மனதினுள்…. நிகிதா களைத்து அயர்ந்து போய் படுத்து இருக்க… மனைவியின் வியர்வையால் நனைந்து கலைந்திருந்த முடிகளை காதோரம் ஒதுக்கி விட்டு நெற்றியில் பூத்திருந்த வேர்வை முத்துக்களை தன் புறங்கையால் துடைத்து விட்டவன்… சுற்றியும் இருந்த குடும்பத்தினரை பற்றி கண்டு கொள்ளாமல்…. நெற்றியில் அழுத்தமாக முத்தம் பதித்து….

“ரொம்ப கஷ்டப்பட்ட இல்ல… அமுல்பேபி…. டயர்டா இருக்கே.. ஏதாவது ஜீஸ் குடிக்கிறயா.. இல்ல கேன்டின்ல பால் சூடா வாங்கிட்டு வரவா..” என அவள் கையை பிடித்து கொண்டு கேட்க… மெலிந்த புன்னகையோடு அவனின் அன்பை காதலோடு பாரத்து கொண்டு இருந்தாள்.

அவளின் பார்வையில் வெட்கமாக…. “ச்ப்ப்… என்னடி… நீ” என்று செல்லமாக சலித்து கொண்டான். அதற்கும் ஒரு காதல் பார்வை தான் அவளிடம்….

களைத்து கலைந்து போயிருந்த அவளின் முகத்தில் அந்த பார்வையும்.. புன்னகையும்… பார்க்க அப்படி ஒரு அழகோவியமாக இருந்தது.

மனைவியை அணைத்து கொள்ள பரபரத்த கைகளை சுற்றி இருந்தவர்களை கருத்தில கொண்டு அடக்கி கொண்டான்.

மூன்று நாட்கள் மருத்துவ மனையில் இருந்து விட்டு நிகிதாவை சென்னைக்கு அழைத்து சென்றுவிட்டனர். வீராவின் மறுப்பை யாரும் கண்டு கொள்ளவில்லை நிகிதா உட்பட..

வீராவிடம் சொல்வதற்கு முன்பே எல்லோரிடமும் மங்களம் பாட்டி சொல்லிவிட்டார். மூன்று மாதமாவது கவனித்து தான் அனுப்புவோம் என… மகனுக்கும் தன் மகளை வைத்து பார்த்து கொள்ளும் ஆசையை அறிந்தவராயிட்டே… அப்பாவின் முகத்தை பார்த்த நிகிதாவும் அமைதியாக சரி என்றுவிட்டாள்.

வீராவோ அனுப்ப மாட்டேன் என்று சொல்ல… கண்டு கொள்ளாமல் வீட்டினர் நிகிதாவை அழைத்து செல்லும் முனைப்பில் இருக்க…. மற்றவர்களிடம் பேச முடியாத கோபத்தை எல்லாம் நிகிதாவிடம் காண்பித்தான்.

“என்னடி.. எல்லோரும் சொல்லறாங்க.. நான் மட்டுமே பேசிட்டு இருக்கேன். நீயும் அமைதியா இருக்க… என்னைய விட்டுட்டு நீ இருந்துருவியாடீ..”என சண்டை போட…

நிகிதா வீராவை பார்த்து மெல்ல சிரிக்க… அதற்கும் வீரா எகிறி கொண்டு வந்தான்.

“என்னடி நக்கலா… நானே உன்னய விட்டுட்டு எப்படி இருக்கறதுனு கவலைல கத்திகிட்டு இருக்கேன்… நீ சிரிச்சுகிட்டு இருக்க..”

“கனடா போனப்ப எப்படி இருந்திங்களோ… அப்படி தான்..” என நிகிதா சொல்லி காட்ட…

வீராவின் கோபம் எல்லாம் நீர் தெளித்த கனலாக அடங்கி… முகம் தொங்கி போய் நிகிதாவின் படுக்கையில் அவளின் தலை பகுதியில் அமர்ந்து இருந்தவன் விலகி அருகே இருந்த நாற்காலியில் போய் உட்கார்ந்து கொண்டான்.

இந்த பேச்சு எல்லாம் மருத்துவமனையிலேயே.. இவர்களுக்கு கிடைத்த கொஞ்ச நேர தனிமையிலேயே நடக்க… வீராவின் முகத்தை பார்த்ததும் நிகிதாவிற்கே ஒரு மாதிரி ஆகிவிட்டது.

“சாரி மாமா… வெரி சாரி… நான் வேணும்னு சொல்லி காட்டல… அது என்னை அறியாம வந்திடுச்சு… சாரி ப்ளீஸ்..” என கண்களை சுருக்கி கணவனை காயப்படுத்தி விட்டோமே என்ற கவலையில் வருத்தத்துடன் கேட்க…

மனைவியை உயிராய் நேசிப்பவனுக்கு அவள் வருத்தபட்டால் மனசு தாங்குமா… எட்டி அவள் கையை பிடித்தவன்…

“ப்ச்ச்.. அத விடு… போயே தான் ஆகனுமா… வேற ஆப்சனே இல்லையா… என்னால இருக்கமுடியாதுடி…”என்றான் கவலையாக..

“நீங்க வளைகாப்பு முடிஞ்ச அடுத்த நாளே கூட்டிட்டு வந்துட்டிங்க… அவங்களுக்கும் என்னைய வைத்து பார்க்கனும் ஆசை இருக்கும்ல… இப்பவும் வேணாம்னா எப்படி மாமா.. இங்க இருக்கற சென்னை தான.. நீங்க நினைச்சா வந்து பார்த்துக்கலாம். என்ன ஒன்றரை மணிநேரத்தில் வந்திடலாம்.. ஒரு மூனு மாசம் தான். அப்புறம் நானே அங்க இருக்கமாட்டேன்.வந்துடுவேன்.. என்னால பண்ணைத் தோட்டத்த பார்க்காம இருக்க முடியாது..” என்றிட…

வீரா அவளை எரிப்பது போல பார்த்தான்.

“ஏண்டி.. நான் உன்னைய விட்டு இருக்கமுடியலனு சொல்றேன்.. நீ பண்ணைய விட்டு இருக்கமுடியாதுனு சொல்ற.. எவ்வளவு கொழுப்புடி…” என்றான் இடுப்பில் கை வைத்து அவளை முறைக்க…

“ஹீஹீ.. சும்மா மாமா.. எனக்கும் உங்கள விட்டு இருக்க முடியாது..” என சிரித்து மழுப்பி சமாளித்தாள்.

மனமே இல்லாமல் தான் நிகிதாவை சென்னைக்கு அனுப்பி வைத்தான் வீரா. மூன்று மாதமும் ஞாயிற்று கிழமைகளில் மட்டும் சென்று மனைவியையும் மகனையும் பார்த்து விட்டு வந்தான்.

மூன்று மாதாம் குடும்பத்தினரை பாடாய் படுத்தி நிகிதாவை அழைத்து வந்துவிட்டான். வீரா காலையில் பேக்டரிக்கு போகும் முன்பு மகனை தூக்கி வைத்து கொண்டே இருப்பான். பேக்டரியில் வந்த பிறகும் மகனோடு தான்.

சென்னையில் கிளம்பும் முன் வெங்கட் பேரனுக்கு பெயர் சூட்டும் விழா வழக்கம் போல் அவருடைய பாணியில் வெகு விமர்சையாக செய்தார்.

வீரா மகனுக்கு இஷாந்த் என பெயர் வைத்தான். இஷாந்த்கு ஆறு மாதங்கள் ஆகும் வரை வீட்டில் இருந்த நிகிதா அதற்கு பிறகு மகனை விசாலாவிடம் ஒப்படைத்து விட்டு பண்ணைக்கு செல்ல ஆரம்பித்தாள்.

வீரா பேக்டரிக்கும் நிகிதா பண்ணைக்கும் சென்றால்… இருவரும் மதிய உணவுக்கு வந்து விட்டு மகனோடு சிறிது நேரம் இருந்து விட்டு சென்று மாலை இருவரும் மகனுக்காக சீக்கிரம் வீடு திரும்பி விடுவர்.

நிகிதா பழ மரங்கள் நிறைந்த பண்ணையை தான் முதலில் வாங்கினாள். ஏற்கனவே மா வாழை எலுமிச்சை மாதுளை இருந்தவற்றை வாங்கி இயற்கை விவசாய முறையில் மாற்றி அமைத்தாள். அதற்கான பயிற்சியும் எடுத்து கொண்டதால் நல்ல விளைச்சலை எடுத்தாள்.

நேரடியாக வியாபாரிகளுக்கு விற்பனை செய்து நல்ல இலாபம் பார்த்தாள். இலாபத்தை மேலும் விவசாய பூமி வாங்க சேமித்து வைத்தாள். ஊரில் உள்ள பெண்களை ஒன்று சேர்த்து மண்புழு தயாரிப்பு, காளான் வளர்ப்பு ,தேனீ வளர்ப்பு என அவரவர் விருப்பத்திற்கேற்ப தங்கள் ஊரில் அதற்கான வல்லுனர்களை கொண்டு பயிற்சி பட்டறை ஏற்பாடு செய்து கற்றுக்கொள்ள வைத்தாள். சிறுகுறு தொழில் வங்கி கடனை பெற்று தந்து பெண்கள் தங்கள் சுயத்தில் நிற்பதற்கு உதவினாள்.

மூன்று வருடங்கள் கடந்த நிலையில்…

டெல்லி மாநகரம்

ராஷ்டிரபதி பவன்

நாட்டின் பல்வேறு நகரங்களில் இருந்து வந்த மக்கள் கூடி இருந்தனர்.ஒவ்வொரு துறையிலும் இளம் சாதனையாளர்களை தேர்ந்தெடுத்து தேசிய விருது வழங்கும் விழா நடை பெற்றது கொண்டு இருந்தது. நிகிதா இளம் இயற்கை விவசாயி என்ற விருதுக்கு தேர்ந்து எடுக்கப்பட்டிருந்தாள்.

மைக்கில் “ஶ்ரீமதி நிகிதா வீராசாமி இளம் இயற்கை விவசாயி” என்று இந்தியில் அறிவிக்கப்பட.. நிகிதா கம்பீரமாக மேடை ஏறினாள். அழகான கருநீல சாப்ட் பட்டு சேலையில் தாலி கொடியோடு கழுத்தை ஒட்டி சிறு சங்கிலி மட்டுமே அணிந்திருக்க.. எளிமையான அலங்காரத்தில்.. தனித்து சாதித்ததில் இயற்கையாகவே அவள் உடல் மொழியில் ஒரு நிமிர்வும்.. நேர் பார்வையும் வந்திருக்க… சாதனை பெண்ணாக மிளிர்ந்தாள்.

கீழே பார்வையாளர்கள் பகுதியில் தன் குடும்பத்தினரோடு அமர்ந்திருந்த வீரா மனைவியை அணு அணுவாக ரசித்து கொண்டு இருந்தான்.குடியரசு தலைவர் நிகிதாவிற்கு பதக்கம் அணிவித்து பட்டயம் வழங்க… அரங்கம் கைதட்டல்களால் நிறைந்திருக்க…வீரா அமைதியாக அமர்ந்து தன் மனைவியை பெருமிதமாக பார்த்து கொண்டு இருந்தான்.

வெங்கட்டிற்கோ தன் மகளை நினைத்து பெருமை தாங்கவில்லை. அரசாங்க அறிவிப்பு வந்த நாளிலிருந்து தனது காமர்ஸ் அசோசியேசன், ரெக்கரேஷன் கிளப் என எல்லா இடங்களிலும் மகளை பற்றி பேசி பேசியே ஓய்ந்து போனார்.

வீராவுக்கு மாமனார் இதற்கு மேல் செய்ய போகும் அட்டகாசங்களை நினைத்து மெலிதான சிரிப்பு வந்தது.

ஆமாம் வெங்கட் அப்படி தான்.. போன வருடம் சிறந்த தொழில் முனைவோருக்கானமாநில அரசு விருதை வீராசாமிக்கு தமிழக அரசு வழங்கியது. அதற்கே ஒரு பெரிய ஸ்டார் ஹோட்டலில் தொழில் சார்ந்த நண்பர்கள் அரசியல் பிரமுகர்கள் என அழைத்து பார்ட்டி வைத்து கொண்டாடினார்.

வீரா நினைத்து சிரித்தது இது தான்.. நான் மருமகன்.. நான் வாங்கியதோ தமிழக அரசு விருது.. இன்றோ அவர் மகள் வாங்குவதோ தேசிய விருது.. என்னன்ன அட்டகாசங்களை அரங்கேற்றுவாறோ….என நினைத்து தான்..

அவன் நினைத்தது போலவே தான் வெங்கட் செய்தார் எல்லாம் ஆடம்பரமாக.. ஆர்ப்பாட்டமாக…

அத்தியாயம் -1   “மம்மி அந்த வீட்டுக்கு போக இன்னும் எவ்வளவு நேரம் ஆகும்?”   “இன்னும் கொஞ்ச தூரம் தான் போகனும்..”   “டாடி எப்போ வருவாரு?”   “டாடி பிஸ்னஸ் விஷயமா வெளியூர் போயிருக்காரு.. அடுத்த வாரம் வந்துருவாரு..”   “நான் பின்னாடி பாட்டிக்கிட்டப் போய் உட்கார்ந்துக்குறேன்..”   “டேய் இஷான்.. பார்த்துடா.. இடிச்சுக்கப் போற..”   காரை செலுத்திக் கொண்டிருந்த ரக்ஷிதாவின் எச்சரிக்கையை காதிலேயே வாங்கிக் கொள்ளாமல் பின்சீட்டில் இருந்த தனது பாட்டி

27- புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

சொன்னது போலவே நிகிதாவை கூட்டிக் கொண்டு இரண்டு நாளில் தாமரையூர் சென்று விட்டான் வீரா. அவளை கிளப்பி கொண்டு செல்வதற்குள் அவன் பட்ட பாடு அப்பப்பா…

வெங்கட் அவ்வளவு அட்டகாசம் பண்ணினார். சி ஷேப் பில்லோ.. ரிலாக்ஸ் ஷோபா.. மெட்ரினிட்டி கவுன் வீரா வாங்கியது தெரிந்தும் வீம்புக்கே இவரும் வாங்கினார். கூடை கூடையாக பழ வகைகள்… பாதாம் பிஸ்தா குங்குமபூ ஹெல்த் ட்ரிங்ஸ் மிக்ஸ் என தனக்கு தோன்றியதை எல்லாம் வாங்கி வீரா முன் கெத்து காண்பித்தார்.

இவரை என பல்லை கடித்து கோபத்தை அடக்கினான்.நிகிதாவுக்கோ தனது அப்பா பண்ணுவதையும் வீராவின் கடுப்பான முகத்தையும் பார்த்தவளுக்கு சிரிப்பை அடக்க முடியவில்லை. இவள் தலையை குனிந்து சிரிப்பை அடக்க பெரும்பாடு பட.. வீரா நிகிதாவை ஏகத்துக்கும் முறைத்தான்.

இதில் கிளம்பும் போது ஏசி பிட் பண்ண ஆள் அனுப்பவா என கேட்டு வீராவின் பிபியை எகிற வைத்தார். நிஜமாகவே மகள் மேல் உள்ள பாசத்தில் செய்கிறாரா… தன்னை மட்டம் தட்டவே செய்கிறாரா.. என நினைத்து எரிச்சல் பட்டான்.

ஒரு வழியாக தங்கள் வீட்டிற்கு வந்தவுடன் தான் அப்பாடா என நிம்மதியானான். அந்த நிம்மதியும் விசாலாவின் பேச்சில் காணாமல் போனது. காரில் இருந்து இறக்கி வைத்த பொருட்களை பார்த்ததும்..

“ஏன் எங்க மருமகளுக்கு நாங்க வாங்கி தர மாட்டோமா… ஏன் அதுக்கு கூடவா விதியத்து போயிட்டோம்னு நினைச்சிகிட்டானா.. இவன்கிட்ட பணம் இருந்தா.. நம்மள இளக்காரமா நினைப்பானா.. இரு அவன.. ” தம்பிக்கு போன் செய்யப போக…

“அம்மா… கொஞ்சம் சும்மா இரு..” என போனை வாங்க போக..

“நீ இருடா… அவன என்னன்னு கேட்டா தான் அடங்குவான்..” விசாலா துள்ள..

அய்யாவு “விசா.. இப்ப எதுக்கு பிரச்சனை பண்ற.. நம்ம பொன்னிக்கு நாம செய்யறதில்லையா.. அது மாதிரி அவங்க பொண்ணுக்கு அவங்க செய்யறாங்க.. பேசாம அமைதியாஇரு..” என அதட்டவும் தான் அடங்கினார்.

நிகிதா இதை எல்லாம் கண்டு கொள்ளாமல் பயண களைப்பில் போய் படுத்து கொண்டாள்.

“மருமக சோர்வா போய் படுத்துருக்கு பாரு.. ஏதாவது குடிக்க கொண்டு போய் கொடு..”

அப்போது தான் வீராவும் நிகிதா அங்கு இல்லை என பார்த்தவன் தங்கள் அறைக்கு சென்றான்.

அங்கு சோர்ந்து படுத்திருந்தவளின் அருகில் சென்று அவளுடைய தலைப்பகுதியில் அமர்ந்து அவளின் தலையை எடுத்து தன் மடியில் வைத்து கலைந்திருந்த முடிகற்றைகளை ஒதுக்கி விட்டு ஆதுரமாக தடவி கொடுத்தவன்…

“அமுல் பேபி.. என்னடி பண்ணுது..”

“ஒன்னும் இல்ல மாமா… கொஞ்சம் டயர்டா இருக்கு…”

“ஏதாவது சாப்பிடறியா…” என கேட்டு கொண்டு இருக்கும் போதே விசாலா ஜீஸ் கொண்டு வர… அவரின் முன்னால் வீராவின் மடியில் படுத்திருப்பது கூச்சத்தைக் கொடுக்க.. அவசரமாக எழுந்து அமர்ந்தாள்.

“கண்ணூ.. இப்படி எல்லாம் எந்திரிக்க கூடாது. புள்ளைக்கு ஆகாது. இந்தா இந்த ஜீஸ் குடி..”

வாங்கி குடித்தவளை படுக்க வைத்து விட்டு தன் தாயோடு பின்னே சென்றான் வீரா தன் தாயை சாமாதானம் செய்யும் பொருட்டு..

அடுத்த நாளில் இருந்து இருவரும் பேக்டரிக்கு செல்ல ஆரம்பித்தனர்.இந்த தடவை இருவரும் தெளிவா பேசிமுடிவு எடுத்தனர். வீரா சம்பாதித்து கொண்டு வந்த பணம் பேக்டரியில் போட்டு பார்ட்னராக இணைந்து கொள்ள வீரா நினைக்க…. பேக்டரியின் மொத்த கேப்பிட்டல்ல இவன் பணம் சிறுதுளி என்பதால் நிகிதா வேண்டாம் என சொல்லி வீராவை வொர்க்கிங் பாட்னராக பேக்டரியில் இணைத்து கொண்டாள். அவன் சம்பாதித்த பணத்தை என்ன செய்வது என வீரா கேட்ட போது நிகிதா அதை இப்போதைக்கு டெபாசிட் செய்து விட்டு அதை பிறகு என்ன செய்வது என சொல்வதாக சொல்லிவிட்டாள்.

ஆபீஸ் கிளம்பி வந்தவளை பார்த்து வீரா பிரம்மித்து போனான். லெனின் காட்டன் புடவையில் அதற்கு ஏற்றாற் போல த்ரெட் ஜ்வல்ஸ் போட்டு வந்து நின்றாள். அப்படி ஒரு அமரிக்கையான அழகு. அவளின் நடை உடை அனைத்திலும் அப்படி ஒரு ஆளுமை. வெங்கட் மகள் என்பதை நிருப்பித்தாள். வெங்கட்டிடம் இருந்த நிமிர்வு இவளிடமும் இப்போது இருந்தது. என்ன தான் பார்ப்பவர்களுக்கு திமிராக தெரிந்தாலும் ஆயிரம் பேரை வைத்து வேலை வாங்கும் திறமை உள்ளவர்களுக்கு நடை உடை பேச்சு எல்லாவற்றிலும் ஆளுமை வந்துவிடும்.

நிகிதா அப்படி தான் இருந்தாள். பேக்டரிக்கு போக வர நிகிதாவுக்கென ஒரு காரை வாங்கி கொடுத்திருந்தார் வெங்கட் . அதில் தான் இருவரும் சென்றனர். வீரா வொர்க்கிங் பார்டனராக நிகிதாவுக்கு கீழே வேலை செய்தாலும் சந்தோஷமாகவே செய்தான். மாமனாரின் பேக்டரியில் வேலை செய்த போது இருந்த பிடிக்காத தன்மை இப்போது இல்லை. மனைவியிடம் வேலை செய்து சம்பளம் வாங்குவதை சந்தோஷமாகவே செய்தான்.

வீரா வந்ததுக்கு பிறகு ராகவாச்சாரி உதவியோடு நிகிதாவின் பொறுப்புகளை வீரா ஏற்றுக்கொள்ள நிகிதா கொஞ்சம் ரிலாக்ஸாக நிர்வாகம் பண்ணினாள்.

இருவரும் பேக்டரிக்கு காலையில் போவார்கள். மதிய உணவுக்கு வீட்டுக்கு வந்தால் சாப்பிட்டு விட்டு வீரா மட்டுமே செல்வான். நிகிதா ஓய்வு எடுத்து கொள்வாள். மாதங்கள் நெருங்க… அவளை ஓய்வு எடுக்க சொல்லி வீட்டில் விட்டு அவன் மட்டுமே செல்வான்.

நிகிதா சம்பளத்தில் தான் தங்களுக்கான செலவை பார்த்து கொள்வான். நிகிதா கொடுக்கும் சம்பளம் லட்சங்களில் இருக்க.. வீட்டு செலவுக்கு தன் அம்மாவிடம் ஒரு தொகையை கொடுத்துவிட்டு மிச்சத்தை சேமித்து வைத்தான். நிகிதாவிற்கு கூட தேவைக்கு தான் செலவு செய்தான்.

நிகிதா கூட கிண்டல் செய்வாள்.

“என்ன உங்க எம்டி சம்பளம் சரியாக தருவதில்லையா.. குறைவான சம்பளத்திற்கா இத்தனை வேலை வாங்குது அந்தம்மா..”

“ஆமாம்டி.. ரொம்ப ஓவர் வேலை.. கொடுக்கற சம்பளத்துக்கு மேல வேல வாங்கறாங்க…”

“இருங்க நான் போன் பண்ணி கேட்கறேன்..”

“வேணாம்டி.. பணத்திமிரு புடிச்ச பொம்பள.. உன்ன மரியாதை இல்லாம பேசிடும்..”

“அந்தம்மா பேசினா.. எனக்கு வாய் இல்லையா.. அந்த லேடி நாலு வார்த்தை பேசினா.. நான் இரண்டு வார்த்தை பேசமாட்டனா..”

“அது ரப்பு பிடிச்ச பொம்பள.. அது உன்னை ஏதாவது பேசிட்டா.. என்னால தாங்க முடியாதுடி..” என்றான் பாவமாக முகத்தை வைத்து கொண்டு..

“சரி விடுங்க மாமா.. உங்களுக்காக அந்தம்மாவ சும்மா விடறேன்..”

“மாமனுக்கு உடம்பு எல்லாம் வலிக்குது.. கொஞ்சம் பிடிச்சு விடேன்”

“நான் பிடிச்சு விட்டா நல்லா இருக்குமா… அந்த கல்யாணி பிடிச்சு விட்டா தான உங்களுக்கு பிடிக்கும்..”

“ஏன்டி நல்லா தான போயிட்டு இருக்கு.. விடு நீ பிடிச்சு விடவேண்டாம்..” என நிற்காமல் ஓடிவிட்டான். இருந்தால் கல்யாணி பற்றி பேசியே டார்ச்சர் பண்ணுவாளே…

பேக்டரியில் ஆபீஸ் வளாகத்தில் வீராவை தன் அறைக்கு வருமாறு நிகிதா அழைக்க…

“மே ஐ கமின் மேம்..” கதவை தட்டி விட்டு உள்ளே போக…

“எஸ் சொல்லுங்க வீரா.. உங்க வேலை எல்லாம் எப்படி போகுது.. சேலரி எல்லாம் ஷேட்டிஸ்பையா இருக்கா…”

வீரா நிகிதாவின் விளையாட்டை ரசித்து கொண்டே..

“ம்ம்ம்.. இருக்குங்க மேடம்..”என்றான் பணிவாக…

“இல்ல.. உங்க மிஸஸ் சேலரி பத்தலைனு சொன்னாங்களாம்.. கேள்விபட்டேன்.. அப்படியா சேலரி பத்தலையா…” என கேட்க..

வீரா கைகளை கட்டி கொண்டு மிக பவ்யமாக.. “அப்படி இல்லிங்க மேடம்..”

“வேணும்னா.. ஒன்னு செய்ங்க.. அவங்க ரெசியூம் கொடுங்க.. அவங்களுக்கு ஏதாவது ஜாப் போட்டு கொடுக்கறேன்..”

“யாருக்கு மேடம்.. நீங்க என் ஒய்ப்கு…”

“எஸ்.. அப்கோர்ஸ்..” உல்லாசமாக ரோலிங் சேரை சுழட்டி கொண்டே..

“அடிங்.. யாரு.. யாருக்கு வேலை கொடுக்கறது..”

நிகிதா கிளுக்கி சிரிக்கவும் அருகில் சென்று அணைத்து கொண்டான்.

மாதாந்திர செக்கப்கு வீரா நிகிதாவை ஹாஸ்பிட்டல் கூட்டிக் கொண்டு போனான். அங்கு ஸ்கேன் செய்ய ஸ்கீரினில் குழந்தை குட்டி கை கால்களை குறுக்கி கொண்டு.. லாவமாக துருதுருனு நீந்தி கொண்டு இருந்தது. மிகவும் துடிப்பாக நான் உங்க பிள்ளையாக்கும்… உங்களுக்கு சளைத்தவனில்லை என நிருபித்தது.

ஆசையாக ஸ்கீரினை தொட்டு தடவி பார்த்து கொண்டு இருந்தான். என் பிள்ளை… என் உதிரம்.. பார்த்தது பார்த்தபடியே இருந்தான்.

நிகிதாவின் கையை பிடித்து கொண்டு… “பாரு அமுல் பேபி…. நம்ம பேபி…எவ்வளவு ஆக்டீவா இருக்கு.. என்னை மாதிரி இல்லல்ல… உன்னை மாதிரி சுறுசுறுப்பாக இருக்குடி..” கண்களில் நீர் மிதங்க…

“ஆமாம் மாமா..” என்றாள் பூரிப்புடன் தலை அசைத்து… நிகிதா இதை வாய் வார்த்தையாக சொன்ன போது.. இவ்வளவு ஆனந்தமாக இருக்கும் என நினைத்திராதவன்… தன் வாழ்க்கையின் உச்சகட்ட ஆனந்தத்தை இன்று அனுபவித்தான். இதை இழந்து எதை சம்பாதிக்க போனோம் என கவலைப்பட்டான்.

அன்று முழுவதும் வேறு உலகத்தில் மிதந்து கொண்டு இருந்தான். அவனை பார்த்து பார்த்து சிரித்தாள் நிகிதா. அது எல்லாம் எங்கு அவன் கவனித்தான். அவன் தன் பிள்ளையுடன் கற்பனை உலகத்தில் சஞ்சரித்து கொண்டு இருந்தான்.

தன் உயிரோடும் உணர்வோடும் கலந்து தனக்குள் சுமக்கும் குழந்தையை உருவான நாளில் இருந்து பிரசவிக்கும் நாள் வரை அதன் துடிப்பையும் அசைவையும்… எது தின்றால் செரிக்கும் செரிக்காது.. எப்படி படுக்கனும்.. எப்படி இருக்கனும்.. என பத்து மாதம் குழந்தையோடு சொர்கத்தில் வாழும் பெண்ணிற்கு…. இதை எல்லாம் ஆணிற்கு பிள்ளையை கையில் ஏந்தும் நாள் வரை கனவிலும் கற்பனையிலும் மட்டுமே கிடைக்கும் என்று யார் சொல்வது… அப்படி தான் இருந்தது வீராவின் நிலை.

நிகிதாவிற்கு இயற்கை விவசாய பண்ணை ஆரம்பிக்க வேண்டும் என்று ஒரு எண்ணம் இருந்தது. தாமரையூர் வந்த பிறகு அவளுக்கு விவசாயத்தில் மேல் ஒரு ஆர்வம்.அதை பற்றி நிறைய தெரிந்து கொள்ள.. தெரிந்து கொண்டதில் இயற்கை விவசாயமே சிறந்தது என.. அய்யாவுவிடமும் வீராவிடமும் தன் எண்ணத்தையும் திட்டத்தையும் சொல்ல… இருவருக்கும் பிடித்துப் போக… சம்மதித்தனர்.

அதற்காக வீரா டெபாசிட் செய்திருந்த பணத்தையும்.. அய்யாவின் சேமிப்பையும்.. பேங்க் லோன் எடுத்தும் ஐந்து ஏக்கர் விவசாய பூமி வாங்கினாள். பொன்னியின் கணவன் கணேசன் குத்தகைக்கு நிலம் எடுத்து விவசாயம் செய்து கொண்டு இருந்தார்.

அவரை வைத்து விவசாயம் செய்தாள். அவரோடு சேர்ந்து இயற்கை விவசாய பயிற்சி பட்டறைக்கு எல்லாம் போனாள்.வீராவிடம் பேக்டரியை ஒப்படைத்து விட்டு வயிற்றில் பிள்ளையோடு இவள் அலைவதை கண்டு வீரா தான் பயந்து போனான்.

வீராவோடு வாழும் சந்தோஷமா… விசாலாவின் கவனிப்போ.. முன்பை விட நிகிதா கொஞ்சம் சதை போட்டு புசுபுசுவென இருந்தாள். மாதம் நெருங்க.. நெருங்க… வீரா மனதில் பிரசவத்தை நினைத்து பயம் வந்தது.

அதை நிகிதாவிடம் காட்டி அவளை பயமுறுத்த விரும்பாமல் தன் மனதுக்குள் வைத்து கொண்டான்.

ஒரு நாள் நிகிதா பண்ணைக்கு போயிருக்க.. பேக்டரிக்கு தேவையான முக்கியமான பைல் ஒன்றை நிகிதா தங்கள் அறையில் வைத்திருக்க.. அதை தேடி கொண்டு இருந்தான்.

“எங்க தான் வச்சாளோ.. தெரியல…”

“வீட்ல ரெஸ்ட் எடுனு சொல்லிட்டு போனேன். நான் அந்த பக்கம் போனதும்.. இந்த பக்கம் கிளம்பி போயிருக்கா.. இந்தம்மாவும் மருமக எது சொன்னாலும் பண்ணினாலும் தலையாட்டி வைச்சிடுது.. எனக்கு தான் பயமா இருக்கு.. இவளுக்கு கொஞ்சம் கூட பயமே இல்ல…” என புலம்பி கொண்டே தேடியவன் கிடைக்காமல் போக.. அவளின் போனிற்கு அழைத்தான்.

அதுவும் அங்கேயே சத்தமிட… அங்கிருந்த மேஜை மேல் இருந்தது. அதன் அருகே போக.. டிஸ்பிளேவில் அவனின் படத்தோடு கருவாயன் காலிங் என இருக்க… அதை கையில் எடுத்து பார்த்தவன்.. இவளுக்கு திமிர பாரேன்.. என நினைத்து சிரிக்க…

அவனின் கைப்பட்டு வாட்சப் ஓபனாக அதில் கல்யாணியோடு இவன் சேட்டிங் செய்தது.. வாட்சப் கால் என எல்லாம் இருக்க.. சந்தேகம் கொண்டுஅவளின் போனை ஆராய… அதில் நிகிதாவின் இந்திய நம்பரில் ஒரு வாட்சப்…அது இல்லாமல் கல்யாணியின் நம்பரில் பேரலல் ஸ்பேஷ் வாட்சப் ஒன்று இருந்தது.

எல்லாமே அவனுக்கு புரிந்து போனது. செகண்ட் லைன் ஆப்பில் கனடா நம்பர் வாங்கி தன்னிடம் கல்யாணியாக பேசியிருக்கிறாள் என்று…

என்னை ஏமாற்றி எப்படி எல்லாம் பேசி டார்ச்சர் பண்ணியிருக்கா.. இவளே கல்யாணியாக பேசினது மட்டுமில்லாமல் கல்யாணி கூட ரிலேஷன்ஷிப்ல இருக்கறியானு கேட்டு எத்தனை சண்டை.. எவ்வளவு டென்ஷன் பண்ணியிருக்கா… இன்னைக்கு வரட்டும் இவளை… என கோபத்துடன் அவளுக்காக காத்திருந்தான்.

26 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

பன்னிரண்டு மணியளவில் தான் வீராவும் நிகிதாவும் தூங்கி எழுந்து வந்தனர். வீரா வந்திருப்பதால் எல்லோரும் வீட்டிலேயே இருந்தனர்.ஆரா கூட பள்ளிக்கு மட்டம் போட்டுவிட்டாள்.

வீரா நிகிதாவை மாடிபடியில் இருந்து கைபிடித்து கூட்டி வர.. பாட்டி தாத்தா இருவருக்கும் பார்த்தவுடன் சந்தோஷம். வெங்கட்டிற்கு சந்தோஷமாக இருந்தாலும் வெளியில் காட்டி கொள்ளாமல் கெத்தாக உட்கார்ந்து இருந்தார்.

இருவரும் சாப்பிட ரோஹிணி பரிமாறினார். சாப்பிடும் போது வீரா நிகிதாவுக்கு நடு நடுவே தன் தட்டில் இருந்து சில கவளங்களை ஊட்ட.. நிகிதா தான்…

“மாமா எல்லோரும் நம்மளையே பார்க்கிறாங்க.. “என வெட்கப்பட…

“நீ எதுக்கு அவங்கள பார்க்கிற.. நீ சாப்பிடு.. எப்படி மெலிஞ்சு போயிருக்க பாரு.. ஒழுங்கா சாப்பிட மாட்டயா.. என் புள்ளையையும் சேர்த்து பட்டினி போட்டயா..”

“தோடா.. புள்ள இருக்கறதே தெரியாமா நாட்டை விட்டு ஓடி போனாரு.. இவரு பேசறாரு புள்ளயப் பத்தி..”

“ஏன்டி ஒரு சின்ன கேப் கிடைச்சிற கூடாதே.. நல்லா வச்சு செய்றடி..”

“நிகிதானா சும்மாவா.. விட்டுட்டு போனதுக்கு காலத்துக்கும் பேசுவேன்ல.. வசமா சிக்கினா கைமா பண்ணிட வேண்டியது தானே..”

“சரி.. சரி..தொண தொணனு பேசாம சாப்பிடு..” அவளை பேச விட்டால் தனக்கு தான் பாதகம் என.. அவளை அதட்டினான்.

“ம்க்கூம்” என நொடித்து கொண்டு சாப்பிட்ட.. எங்கே நிகிதா கோபத்தில் சண்டை போடுவாள் என நினைக்க.. என்ன பேசுகிறார்கள் என தெரியாத போதும் சந்தோஷமாக தான் இருக்கிறார்கள். வெங்கட்டை தவிர மற்றவர்கள் சந்தோஷப்பட.. வெங்கட்டோ என் பொண்ண ஏதோ செஞ்சு மயக்கி வச்சிருக்கான் என மனதோடு திட்டி கொண்டு இருந்தார்.

சாப்பிட்டு விட்டு வந்து ஹாலில் உட்கார்ந்தனர். வீரா மங்களம் பாட்டியின் அருகில் அமர்ந்து “அம்மாச்சி எப்படி இருக்கறிங்க..” என கேட்க… பாட்டி முகத்தை திருப்பி கொள்ள..

“அச்சோ என் பியூட்டிக்கு என் மேல கோபம் போல..”என பாட்டியின் தாடையை பிடித்து கொஞ்சினான்.

“போடா படவா..”கையை தட்டி விட.. கண்களில் லேசான கண்ணீர்.

பாட்டியை லேசாக அணைத்து..

“சாரி அம்மாச்சி..”

“ஏதோ போறாத காலம்.. விடு இனியாவது நல்லா இருங்க..”என்றார் கண்களை புடவை தலைப்பில் தொடைத்தவாறு..

வெங்கட்டோ நல்லா டிராமா பண்ணி எல்லாரையும் கவர் பண்ணிடறான் என எரிச்சல் பட்டார்.

சொக்கலிங்கம் “அடுத்து என்ன பண்ணலாம்னு இருக்க வீரா..”என கேட்க..

“பார்க்கலாம் தாத்தா இப்ப தானே வந்திருக்கேன்..”

வெங்கட்டோ அலட்சியமாக… “அப்பா.. வேல தேடி இனி அங்கயும் இங்கயும் அலைய வேணாம் சொல்லுங்க… என் பொண்ணை வேணா வேல போட்டு கொடுக்க சொல்றேன்.. அவ சொல்றத கேட்டு ஒழுங்கா இருக்க சொல்லுங்க..”

வீராவை சொல்லவும் நிகிதாவிற்கு கோபம் சுருசுருவென வந்தது.

“ப்பா.. நீங்க அவர எப்படி அப்படி சொல்லலாம்.. என்னோடது எல்லாமே அவரோடது தான். அவருக்கு பிறகு தான் எனக்கு..இனி அவர மட்டமா பேசாதிங்க..”

மகளின் பேச்சில் வெங்கட் வாயடைத்து போய் பார்க்க.. தாத்தாவும் பாட்டியும் இவன் இப்படி பேசினா தான் அடங்குவான் என நினைத்தனர்.

அப்போது வீராவின் போன் அடிக்க… அழைத்தது விசாலா தான்.

“சொல்லுங்க ம்மா..”

“நீ தான் சொல்லனும்..ஊர் வந்து சேர்ந்தமே.. பெத்தவளுக்கு ஒரு தகவல் சொல்லுவோம்.. அது எல்லாம் இல்ல.. நானா போன் பண்ணி விசாரிக்க வேண்டியதா இருக்கு”

“ம்மா… லேட் நைட் தான் வந்தேன். வந்ததும் நிகிதாவ பார்க்க வந்துட்டேன்.. வரேன் மா..”

“அதானே புருஷன் பொண்டாட்டி சுமூகமா இருக்கறிங்கல்ல.. அப்புறம் எப்படி பெத்தவ நினைப்பிருக்கும்..பொண்டாட்டி பேசலைனா தான் அம்மா ஞாபகம் வரும்..” என நீட்டி முழக்க..

என்னடா இது என மண்டை காய்ந்தான் வீரா..எல்லோரும் அவனையே பார்த்து இருக்க.. அது வேற சங்கடமாக இருந்தது.வெங்கட்டோ முறைத்து கொண்டு இருந்தார்.

“யாரு உங்கம்மாவா… கொடு நான் பேசறேன்..” என பாட்டி வாங்கி..

“என்ன விசாலா..”

“ம்ம்ம்.. என்ன சொல்ல.. உங்க பேத்திக்கு எம்மவன கட்டி கொடுத்தா.. எம்மவன நான் மொத்தமா மறந்திருனுமா..”

“என்ன விசாலா பேசற.. புரிஞ்சு தான் பேசறியா..”

“என்னமா புரியாம பேசறேன்.. கடல் கடந்து வர மகன் வந்தானா இல்லையானு விடிய விடிய தூங்கமா பரிதவிச்சுட்டு இருக்கேன். வந்தேனு ஒரு சேதி சொல்லல.. அத கேட்டா குத்தமா..”

“சரி.. புரியுது.. இராத்திரில தொந்தரவு பண்ண வேணாம்னு நினைச்சிருப்பான். வெகு நேரம் பயணமில்லயா.. இப்ப தான தூங்கியே எழுந்தான்..சும்மா தொட்டதுக்கு எல்லாம் குத்தம் சொல்லாத.. வீராகிட்ட கொடுக்கறேன் பேசு..”

வீரா வாங்கி..”வரேன்மா.. கொஞ்ச நேரத்தில் வரேன்” என பேசி சமாதானம் செய்தான்.

பின்பு எல்லோரையும் பார்த்தவன்.. “நிகிதாவ நான் என் கூடவே ஊருக்கு கூட்டிட்டு போறேன்” என்க..

வெங்கட் உடனே..”பிரசவம் முடிச்சு தான் அனுப்ப முடியும்..”

“இல்ல… இனி நிகிதாவ விட்டு என்னால இருக்க முடியாது” என்றான் தைரியமாக..

ஐய்யோ இப்படி எல்லார் முன்னாடியும் வெட்கமே இல்லாமல் சொல்றாங்களே.. என நிகிதாவிற்கு தான் வெட்கமாகி போனது.

“அப்படி எல்லாம் அனுப்ப முடியாது. என் பொண்ணுக்கு அந்த வீட்ல வசதி பத்தாது. அட்டாச்டூ பாத்ரூம் இல்ல.. ஏசி இல்ல.. நான் என் பொண்ண எப்படி வச்சிருந்தேன்.. இப்ப எப்படி இருக்கா.. என் பொண்ணு நல்லா இருக்கனும்னு தான்.. வீட்டோட மாப்புளயா இருக்கனும்னு சொல்லி தான கல்யாணம் பண்ணி வச்சேன். அவ இங்க தான் இருப்பா.. அவ வேணும்னா.. நீயும் இங்க தான் இருக்கனும். நிகிதாவ அனுப்ப முடியாது”என்றார் அதிகாரமாக..

“என்னால இங்க இருக்க முடியாது. அதுக்காக எல்லாம் நிகிதாவ விட முடியாது. இனி நான் எங்க இருக்கேனோ அங்க தான் நிகிதாவும் இருப்பா..” என்றான் வீரா கோபமாக..

மறுபடியும் முதல்ல இருந்தா.. என வீட்டினர் நொந்து போய் பார்க்க..

நிகிதா தான் “ப்பா பேக்டரிய பார்க்க வேண்டாமா.. அதுவும் இல்லாம இவ்வளவு நாள் தான் நான் ஒரு பக்கம் அவரு ஒரு பக்கம் இருந்தோம்.. இனி அப்படி இருக்க எனக்கு இஷ்டமில்லப்பா.. நான் அவர் கூடவே போறேன். வேணும்னா உங்களுக்காக இரண்டு நாள் இருந்துட்டு போறோம் ப்ளீஸ்பா..”என்றாள் கெஞ்சுதலாக..

இப்ப எதுக்கு இவர்கிட்ட கெஞ்சிகிட்டு இருக்கா.. என அவளை முறைத்தான்.

அவனை அமைதியா இருக்க சொல்லி இறைஞ்சுதலாக கண்ணாலயே சொல்ல.. அவன் முகத்தை திருப்பி கொண்டான்.

எப்பவும் மகள் இப்படி எல்லாம் கெஞ்சியதில்லை. அவள் கெஞ்சுவது பார்க்க முகம் ஒரு மாதிரி ஆகிவிட்டது வெங்கட்கு..

“சரி பேபி.. நீ சொல்றதுனால அனுப்பறேன் ஆனா டெலிவரிக்கு அப்புறம் அஞ்சு மாசம் இங்க தான் இருக்கனும் .. அதுக்கு ஓகேனா.. இப்ப அனுப்பறேன்..”

இப்போ மாமனாரை முறைத்தான் வீரா..

“சரிங்கப்பா.. டெலிவரிக்கு இங்க வந்துடறேன்..” என்கவும்..

“ஓகே பேபி.. டூ டேஸ் இருந்துட்டு போ.. ஆனா உனக்கு அங்க ஏதாவது அன்ஈஸியா இருந்தா இங்க வந்துடனும்.. ஏதாவது வேணும்னாலும் எனக்கு கால் பண்ணு.. நான் வாங்கி தரேன்”

வீரா ஏதோ கோபமாக பேச போக.. நிகிதா கண்களால் வேண்டாம் என தடுக்க… வீரா எழுந்து மேலே தங்கள் அறைக்கு சென்றுவிட்டான்.

சொக்கலிங்கம் “உன் பொண்ணு வாழ்க்கை நாங்க பேசகூடாதுனு தான் நாங்க பேசல.. இருந்தாலும் வீரா எங்க பேரனா இருந்தாலும் இந்த வீட்டு மாபப்பிள்ள.. நீ அவனுக்கு அந்த மரியாதையை கொடுக்கனும் வெங்கட்..”

“ஆமாம் இது போல இன்னொரு தடவ பேசினா நல்லா இருக்காது பார்த்துக்கோ.. இந்த வீட்டுக்கும் அவன் தான் ஆண் வாரிசு. நாளபின்ன ஏதாவது நல்லது கெட்டதுனா.. அவன் தான் முன்ன நின்னு செய்யனும் அத முதல்ல தெரிஞ்சுக்கோ..” பாட்டியும் திட்ட..

வெங்கட் எதுவும் பேசவில்லை. முகத்தை தூக்கி வைத்து கொண்டு இருந்தார்.

நிகிதா வீராவுக்கு ஜுஸ் எடுத்து கொண்டு மேலே செல்ல… அங்கே வீராவோ சோபாவில் அமர்ந்து வெங்கட்டை திட்டி கொண்டு இருந்தான்.

” நான் இவரு அக்கா மகன் தான.. நாங்க எப்படி.. எங்க வீடு எப்படி எல்லாம் தெரிஞ்சு தானே பொண்ண கொடுத்தாரு..என்னவோ நான் ஏமாத்தி கட்டிகிட்ட மாதிரி முறைச்சிகிட்டு இருக்காரு..”

“ஏன் என் பொண்டாட்டிய எனக்கு நல்லா வச்சுக்க தெரியாதா.. இவரு பெரிய மிட்டா மிராசா… இவரே வீட்டோட மாப்புள்ளயா வந்ததுனால தான் இந்த சொத்து இவருக்கு வந்துச்சு.. என்னவோ எல்லாம் இவரோட சுயசம்பாத்தியம் மாதிரி பேசறாரு..” என சரவெடியாக வெடித்து கொண்டு இருந்தான்.

நிகிதாவை பார்த்தவன் அவளை முறைக்க..

அவளோ அவனருகே வந்து ஜீஸை நீட்ட..

“இது பாரு.. அந்தாளு வீட்ல நான் எதுவும் சாப்பிட மாட்டேன். எடுத்துட்டு போ..” என்றான்.

“மாமா.. இது யாரு வீடு உங்க அம்மாச்சி வீடு.. யாரு பேசினது உங்க தாய்மாமா தான.. அவருக்கு ஏதோ கோபம்.. நீங்க கனடா போனது புடிக்கல அதான் விடுங்க..”

“அதுக்குனு.. எப்ப பாரு ஏட்டிக்கு போட்டியா பேசுவாரா..”

ம்கூம் இது சரிபடாது என நினைத்து நிகிதா பேச்சை மாற்றினாள்.

“மாமா எனக்கு கனடாவுல இருந்து எதுவும் வாங்கிட்டு வரலயா..”

“ம்ப்ச் வாங்கினேன் தான் ஆனா உனக்கு நிறைய வாங்க ஆசைப்பட்டேன். ஆனா டைம் இல்ல.. இரு வரேன்” என தன் லார்ஜ் சைஸ் டிராலியை தள்ளி கொண்டு வந்தான்.

அவள் முன் அதை திறந்து தன் பொருட்களை ஒதுக்கி விட்டு அவளுக்கு தான் வாங்கி வந்ததை எடுத்து கடை பரப்பினான்.

அவள் பயன்படுத்தும் இம்போர்ட் மேக்கப் பொருட்கள் அத்தனையும் அடங்கிய ஒரு கிட் இருந்தது. கூடவே ஒரு லேப்டாப் இருந்தது.

“இது தான் என்னால உனக்கு வாங்க முடிஞ்சுது.. இன்னும் நிறைய வாங்க நினைச்சு இருந்தேன். டைம் இல்ல..”

“நான் யூஸ் பண்ணும் ப்ராண்ட் உங்களுக்கு எப்படி தெரியும்”

“ஆராகிட்ட கேட்டேன் அவ தான் சொன்னா..”

“இந்த லேப்டாப் உங்களுக்கா.. ”

“இல்ல இது ஆராவுக்கு..” என்றான்.

“நான் இப்ப எல்லாம் இந்த மாதிரி மேக்கப் பண்றதில்ல மாமா..” என்றாள் அவன் தோளில் சாய்ந்து கொண்டு..

“நீ மேக்கப் போடுடி..அப்ப தான் கிக்கா இருக்கும். எனக்கும் எக்கச்சக்க மூடு வரும்..”

“ச்சீ பேச்ச பாரு. நான் என்ன அந்த மாதிரி பொம்பளயா…” என அவனின் முதுகில் அடிக்க..

அவளின் தோளை சுற்றி தன் கையை போட்டு அணைத்து கொண்டு “ச்சே.. சும்மா விளையாட்டுக்கு சொன்னேன்டி.. மேக்கப் போட்டு நல்லா ப்ரஸ்ஸாவே உன்ன பார்த்துட்டு.. இப்படி அழுது வடிஞ்ச மாதிரி இருக்கறது எனக்கே புடிக்கல.. எப்பவும் போல நீ இருக்கற மாதிரியே இரு எனக்கு அதான் பிடிச்சிருக்கு..”

சரி என தலையாட்டிவளிடம்.. “ரெடியாகு நாம வெளிய போகலாம். நாம இரண்டு பேரும் சேர்ந்து எங்கயும் வெளிய போனதில்லைல.. போலாம் சீக்கிரம் வா..”

நிகிதா கிளம்பி வந்ததும் அவளை கூட்டி கொண்டு முதலில் கோயிலுக்கு தான் சென்றான். கோயிலில் தரிசனம் முடித்து விட்டு ஷாப்பிங் மாலுக்கு கூட்டிகிட்டு போனான்.

துணிக்கடைக்கு சென்றவன் புடவை சுடிதார் சில மெட்ர்னிட்டி கவுன்.. எல்லாம் வாங்கி விட்டு..அவள் இரவில் போடும் டாப்ஸ் மினி ஷார்ட்ஸ் பார்க்க..

நிகிதாவோ “மாமா.. நான் இப்ப எல்லாம் இது போடறதில்ல..”

“ஏன் பேபி டைட்டா இருக்கா.. வேணும்னா ப்ரீ சைஸ் வாங்கிக்கலாம்”

“அச்சோ மாமா.. நான் அங்க நம்ம வீட்ல இது எல்லாம் போடமாட்டேன்”

“நம்ம ரூம்ல மட்டும் போடு..” என்றவன் அவளை கேட்காமல் அவன் என்ன எல்லாம் வாங்க ஆசைப்பட்டானோ.. அது எல்லாம் வாங்கினான்.

புட் கோர்ட்கு கூட்டி போய் அவளுக்கு பிடித்த உணவு வாங்கி கொடுத்து சாப்பிட்டு வீடு வரும் போது இரவாகிவிட்டது.

விசாலா இரவாகியும் மகன் வராததால் அவனுக்கு அழைத்து விட்டார்.

“என்னடா.. எங்க வந்திட்டு இருக்க..”

“ம்மா.. நான் இன்னும் கிளம்பலை.. இரண்டு நாள் இருந்துட்டு வரேன்”

“ஏன்டா பொண்டாட்டிய பார்தத்தும் அம்மா மறந்திடுமா.. நான் தான் மகன கண்ணுல காணாம கிடந்து தவிக்கறேன்” என அழுக..

“ம்மா… மனஷன சாவடிக்காத.. உன் தம்பி ஒரு பக்கம்.. நீ ஒரு பக்கம் இம்சை பண்றிங்க.. வா வானு சொன்னிங்க.. வந்தா ஆளாளுக்கு பந்தாடறிங்க.. இரண்டு நாள்ல வந்துருவேன் வை..” என கோபத்தில் போனை தூக்கி படுக்கையில் விசிறினான்.

“மாமா.. என்னாச்சு.. எதுக்கு இவ்வளவு டென்ஷன்..”

அவன் சொல்லவும்.. நிகிதா “மாமா அவங்களுக்கு குடும்பம் தான் உலகம். அதுலயும் உங்க மேல பாசம் ஜாஸ்தி.. அவங்க அப்படி தான் மாமா.. கொஞ்சம் பாசமா நடந்துகிட்டா போதும்.. அவங்க ப்ளாட்டாயிடுவாங்க.. ப்ராப்ளம் சால்வ்டு தட்ஸ் ஆல்..”என்று இரு கைகளையும் தட்டி உதறி அவனை பார்த்து சிரித்தாள்.

“அடியேய்…. மாமியார்ங்கற பயமில்ல..”

“இப்ப பாருங்க..”என அவள் போனை எடுத்து விசாலாவிற்கு கூப்பிட…

மகன் வரவில்லை என்ற கடுப்பில….

“ஹலோ..” என்றார் வெறுப்பாக..

“அத்தை நான் நிகிதா பேசறேன்..”

“தெரியுது சொல்லு..”

“உங்க மகன பாருங்க அத்தை.. அத்தைய முதல்ல போய் பார்த்துட்டு வாங்கனு சொன்னா.. உன்னையும் கூட்டிகிட்டு தான் போவேன். எங்க அம்மாவ உங்கப்பா சண்டை போட்டாராம்ல.. அதனால இந்த வீட்ல நீயும் இருக்ககூடாது வா போலாம்னு சொல்றாரு..இரண்டு நாள் டைம் அதுக்குள்ள பொட்டி படுக்கை எல்லாம் கட்டற.. அப்படினு சொல்லிட்டாரு அத்தை..”என்றாள் சோக பாவனையில்

“அப்படியா.. சொன்னான்..”என்று விசாலா ஆர்வமாக கேட்க…

“ஆமாம் அத்தை எங்கப்பாகிட்டயே சொல்லிட்டாரு.. பிரசவம் முடிச்சு தான் அனுப்புவேன்னு அப்பா சொல்ல… எல்லாம் உங்கள விட எங்கம்மா அருமையா பிரசவம் பார்ப்பாங்க.. அப்படினுட்டாரு அத்தை..”

“ஆமாம் கண்ணு.. நீ வா நான் பார்த்துகிறேன்.. என் தம்பி என்னமோ ரொம்ப தான் துள்ளிகிட்டு திரியறான்..”

“சரிங்கத்தை இரண்டு நாள்ல வந்திடறோம் எங்கம்மாவுக்கு மதிப்பில்லாத இடத்துல நான் சோறு தண்ணி சாப்பிடமாட்டேன்னு சொல்லி இன்னைக்கு வெளில தான் சாப்பிட்டாரு அத்தை..”

“அவன்கிட்ட கொடு கண்ணு.. நான் பேசறேன்..”

அதுவரை அவள் நடிப்பை பார்த்து ஆவென வாய் பிளந்து பார்த்து கொண்டு இருந்தான் வீரா.

“அத்தை உங்ககிட்ட பேசனுமாம்..” என போனை நீட்ட..

வாங்கியவன் “சொல்லுங்கம்மா.. ”

“ஏசாமி அப்படியா சொன்ன…”

அவள் ஏகப்பட்டதை சொன்னாள். அதில் எதைனு கண்டேன்.. என யோசித்து மொத்தமாக…

“ஆமாம் ம்மா..” என்றான்.

“உங்க மாமா அப்படி தான் கொஞ்சம் திமிரு புடிச்சவன்..அதுக்காக எல்லாம் வெளில சாப்பிட்டு உடம்ப கெடுத்துக்காத கண்ணு.. அது யாரு வீடு உங்க அம்மாச்சி வீடு.. உனக்கு அங்க எல்லாம் உரிமையும் இருக்கு.. இரண்டு நாள் இருந்துட்டு நிகிதாவ கூட்டிகிட்டு வந்துடு.. நான் பத்திரமா பார்த்துக்கறேன்.. வைச்சிடவா சாமி..” என்று வைத்துவிட..

வீரா நிகிதாவிடம் “என்னடி எங்கிட்ட அப்படி பேசுச்சு எங்கம்மா.. நீ அவுத்து விட்ட பொய்க்கு இப்படி மயங்கிடுச்சு..” என்றான்.

“மாமா.. உங்களுக்கு யார எப்படி டீல் பண்றதுனே தெரியல.. எப்படி நான் போட்ட பிட்டு நல்லா வேல செஞ்சுதா..அக்கா தம்பி இரண்டு பேரையும் அப்படியே தட்டிவிட்டு போய்கிட்டே இருக்கனும்..” என்றாள்

“அடிப்பாவி.. நல்லா பொழைச்சுக்கவடி..” என வாயில் கைவைத்து பார்த்து கொண்டு இருந்தான்.

அவள் குலுங்கி சிரிக்க..

“ஏய் எங்காவது வலிக்க போகுதடி..”வேகமாக அருகில் வந்து அணைத்து கொண்டவன்.. செல்லமாக அவள் நெற்றியில் முட்டி..

“நிஜமா.. சொல்றேன்டி.. நான் செஞ்ச காரியத்துக்கு வேற ஒருத்தியா இருந்தா..டைவர்ஸ் வாங்கிட்டு போயிருப்பா.. நீயா இருக்கவும் என்னை மன்னிச்சு வாழ்க்கை கொடுத்திருக்க.. லவ்யூ டி பொண்டாட்டி..” என நெற்றியில் முத்தம் வைக்க..

நிகிதா தன் விரல் தொட்டு.. கண் கன்னம் உதடு கழுத்து என காண்பிக்க.. அவள் விரல் தொட்ட இடங்கள் எல்லாம் இவன் இதழ் தொட்டு மீள… அங்கு ஒரு மீளா காதல் யுத்தம் அரங்கேறியது.

25 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

வீராவின் நெஞ்சில் சாய்ந்து நிகிதா இன்னும் தேம்பி தேம்பி அழுது கொண்டு இருக்க…

“போதும் பேபி.. அழுதழுது உடம்புக்கு ஏதாவது இழுத்து வைச்சுக்காத..” என சமாதானம் செய்தான்.

அவள் முகத்தை நிமிர்த்தி அவள் கண்களை துடைத்து விட்டு முகத்தை கைகளில் ஏந்தி முகம் முழுவதும் மெல்ல.. மெல்ல.. முத்தமிட்டு… ஒவ்வொரு முத்தத்திற்கு இடையே “சாரி பேபி..” “லவ்யூ மில்கி..” என சொல்லி கொண்டே முத்தமிட..

நிகிதாவோ சிறு குழந்தை போல இன்னும்உதட்டை பிதுக்கி தேம்பி கொண்டு இருக்க…
அந்த ரோஜா நிற உதட்டை முழுவதுமாக இழுத்து தன் வாயுள் அதக்கி சுவைக்க.. சுகம் தாளாமல் அவனின் பிடரி முடியில் கைகளை விட்டு இறுக்கி பிடித்து.. கண்கள் சொருக.. கணவனின் முத்தத்தில் ஆழ்ந்து தன்னை மறந்து லயித்திருந்தாள்.

அப்பப்பா எத்தனை மாத பிரிவுக்கு பிறகு கிடைத்த முத்தம்.. இருவரும் மற்றவரின் அருகாமையில் இத்தனை நாள் பிரிவாற்றமையை தணிக்க போராட.. வீராவின் கைகளோ அவள் உடலை தொட்டு தடவி.. அழுத்தி.. என தன் தாபங்களை தீர்க்க முயல… இருவருக்குமே தங்கள் துணையின் தேவை உணர்ந்து சேவையை தொடரும் முன் கதவு தட்டும் ஒலியில் பிரிந்தனர்.

வீரா எழுந்து சென்று கதவை திறக்க.. அங்கு கொஞ்சம் சங்கடத்துடன் ரோஹிணி நின்று கொண்டு இருந்தார்.

அவர் கையில் ஒரு ட்ரே இரண்டு பால் டம்ளரும் இரண்டு கண்ணாடி கிண்ணங்களில் சிறு சிறு துண்டுகளாக வெட்டப்பட்டு தேன் கலந்திருந்த பழ கலவைகளும் இருக்க..

“நீங்க சாப்டிங்களா என்னன்னு தெரியல மாப்ள.. அதான் இதை நிக்கி பேபிக்கும் கொடுத்து விட்டு நீங்களும் சாப்பிடுங்க..” என சொல்லி கொடுக்க…

அதை வாங்கி கொண்டு கதவை அடைத்து விட்டு வந்தவன் அவளின் அருகில் அமர்ந்து ஒரு கிண்ணத்தை எடுத்து பழத்தை ஒவ்வொரு ஸ்பூனாக நிகிதாவிற்கு ஊட்ட.. கணவனை காதல் பார்வை கொண்டு ரசித்து கொண்டே சாப்பிட்டாள். அவனும் தன் மனைவியை கண்களால் அளந்து கொண்டு தான் இருந்தான்.

“சரியா சாப்பிடவே மாட்டயா.. பாரு எப்படி இருக்க.. இந்த டைம்ல வெயிட் போடனும் அமுல் பேபி.. நீ இருக்கற வெயிட்ல இருந்து குறைச்சிருக்க.. நீயும் குட்டி பேபியும் ஹெல்தியா இருக்க வேண்டாமா..” என்றான் கவலையாக…

“இப்ப தான் நீங்க வந்துட்டிங்கல்ல மாமா.. நீங்க தினமும் இப்படி ஊட்டி விடுங்க.. நான் நல்லா சாப்பிடறேன்..” என்றாள் கொஞ்சலாக…

அவன் ஊட்ட…ஊட்ட.. இவள் இத்தனை நாட்களாக அவனிடம் பகிர முடியாத மனதில் அடைத்து வைத்திருந்த அத்தனை கதைகளையும் அளந்து கொண்டு இருந்தாள். அந்த பேச்சு முழுவதும் அவனை பிரிந்த ஏக்கங்கள் மட்டுமே தெரிய… வீராவின் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் வழிந்தோடியது.

அவனின் கண்ணீரில் பதறி போய் “என்னாச்சு மாமா… ஏன் அழுகறிங்க…”

“நான் இல்லாம ரொம்ப கஷ்டமா இருந்துச்சா…” என்றான் கரகரப்பான குரலில்..

இப்போது அவள் கண்களிலும் கண்ணீர் கோடுகள்.. “ம்ம்ம ரொம்ப.. ரொம்ப.. கஷ்டமா இருந்துச்சு மாமா.. நைட்ல உங்க நெஞ்சுல தலை வச்சு படுக்காமல் தூக்கம் வரல.. எவ்வளவு நேரம் முழிச்சிகிட்டே படுத்திருப்பேன் தெரியுமா… அப்புறம் பேபி பார்ம் ஆனதை உங்கள ஹக் பண்ணி சொல்லனும் ஆசைப் பட்டேன். உங்க பேபி காலைல எழுந்திருக்கும் போதே ரொம்ப படுத்தும் தெரியுமா.. தலைசுத்தலா இருக்கும்..எழுந்து நடக்கவே பயமா இருக்கும். சுவற்றை பிடித்து கொண்டு மெல்ல நடந்து ரெஸ்ட் ரூம் போவேன். அப்ப எல்லாம் நீங்க தாங்கி பிடிச்சிகிட்டு கூட்டிட்டு போகனும்னு ஆசைப்பட்டேன்”

“சம் டைம்ஸ் வீட்டு சாப்பாடு பிடிக்காது.. ஹோட்டல்ல ஏதாவது வாங்கி சாப்பிட்டா நல்லா இருக்கும்னு தோனும்.. மாமா சொன்னா வாங்கி தந்திருப்பாங்க தான். ஆனா எனக்கு நீங்க வாங்கி கொடுத்து சாப்பிடனும்.. என்ன செய்ய..அப்ப எல்லாம் சரியா சாப்பிட மாட்டேன்”

“எல்லாரும் அவங்க ஹப்பியோட ஹாஸ்பிடல்கு வருவாங்க.. அதை பார்த்து ஏக்கமா இருக்கும்”

“பேபியோட பர்ஸ்ட் மூவ்மெண்ட்ட உங்க கையை என் வயிற்றில் வைத்து சொல்லனும்னு நினைச்சேன்.. ஸ்கேன்ல பேபியோட கைகால் குட்டியா க்யூட்டா இருந்துச்சு தெரியுமா.. இரண்டு பேரும் சேர்ந்து பார்க்கனும் ஆசையா இருந்துச்சு..”

“வளைகாப்புல நான் நீங்க இல்லாம தனியா உட்கார்ந்து இருந்தேன் தெரியுமா.. ஒவ்வொருத்தர் ஒவ்வொரு மாதிரி பேசினாங்க..” அவள் பேச பேச.. அவன் வாயடைத்து போயிருந்தான்.

அவளின் ஆசை ஏக்கங்கள் எல்லாம் அவன் மனதில் ஆசிட்டாக இறங்கி அவனை சுட்டு பொசுக்கியது. அவளை தூக்கி தன் மடியில் அமர்த்தி கொண்டு பின்னிருந்து அணைத்து அவள் தோளில் முகம் புதைத்து அழுது தீர்த்தான்.

அவன் தலைமுடியை கோதி… “மாமா அழுகாதிங்க.. நீங்க அழுதா எனக்கும் அழுகை வருது.. நான் அழுதா.. நம்ம பேபி கஷ்டப்படும்..”

இனியும் அவளை கஷ்டப்படுத்த கூடாது என நினைத்தவன்… “நான் இனி அழுகலை..” என கண்களை அழுந்த துடைத்தவன்.. “வா வந்து சாப்பிட்டு தூங்கு..”

“அச்சோ மாமா.. பாருங்க நீங்க பேசிகிட்டே உங்க பவுல் ப்ருட்ஸையும் எனக்கே ஊட்டி விட்டுருக்கறிங்க.. கொஞ்சுண்டு தான் இருக்கு..” சதங்கையாக சிரிக்க.. அவளையே இமைக்காமல் பார்த்து கொண்டு இருந்தான். இனி இந்த சிரிப்பு வாடாமல் பார்த்து கொள்ள வேண்டும் என முடிவு எடுத்தான்.

மீதமிருந்த பழங்களையும் அவளுக்கே ஊட்ட போக.. தடுத்து “நீங்க சாப்பிடுங்க மாமா..”

“நீ சாப்பிடு.. நான் அப்புறம் சாப்பிடறேன்..”

“நான் சாப்பிட்டா.. உங்களுக்கு இருக்காது. அப்புறம் எப்படி சாப்பிடுவிங்க..” “சாப்பிடுவேன் பாரு..” என ஊட்டி விட.. புரியாமலேயே சாப்பிட்டாள். எப்படி என புரிய வைத்தான் அவள் கருவாயன்.

ப்ருட்ஸை விழுங்கும் முன் நிகிதாவின் வாயோடு வாய் வைத்து உறிஞ்சி இழுத்து தனது வாய்க்கு இடம் மாற்றினான். அவளை விடுத்து கண்களை மூடி லயித்து.. கன்னத்தில் அதக்கி சிறிது சிறிதாக ரசித்து ருசித்து புசித்தான்.

அவனை ரசனையை காதலாக பார்த்து கொண்டு இருந்தாள். கடைசி விழுதையும் விழுங்கி விட்டு சப்பு கொட்டி” எப்பூடி மாமனோட பெர்மான்ஸ்..”என்றான் மெச்சுதலாக…

“க்கூம்.. கொஞ்சம் லேட் பிக்கப் தான்..” என்றாள் உதட்டை சுழித்து..

“அடி கழுதை.. உனக்கு கொழுப்பு கூடி போச்சு..”

“ஏன் என் கொழுப்பை அடக்க போறிங்களா..” என கேட்க..

இது கல்யாணியோட டைலாக் ஆச்சே.. என யோசித்தவன்.. ச்சே இப்ப எதுக்கு அவ நினைப்பு.. என் அமுல் பேபி இருக்கும் போது.. என கல்யாணியின் நினைவு உதறி தள்ளியவன்.. கொஞ்சம் யோசித்து இருந்தால் கண்டுபிடித்து இருக்கலாம்.

“மாமா.. என்ன சைலன்ட்டாகிட்டிங்க..”

“என் மேல இருந்த கோபம் எல்லாம் போயிடுச்சா..”

“கோபம் இல்லைனு சொல்லமாட்டேன். ஆனா உங்களை பார்த்தும் கோபத்தை மீறிகிட்டு லவ் தான் வந்துச்சு..அது ஒரு ஓரமா இருக்கு.. அப்பப்ப தலை காட்டும். நீங்க பொறுத்துக்க தான் வேணும்..” என்றாள்.

அவளுக்காக.. அவளின் அன்புக்காகவும் எதையும் தாங்கி கொள்ளவும்..எதுவும் செய்யவும் முடிவோடு தான் விமானமே ஏறினான். “சரிடி மில்கி அண்ட் சாரிடி ..”

“ப்ச்ச் அத விடுங்க..இருங்க வரேன்” என்று எழுந்து சென்றாள். வயிற்றின் மேல் ஒரு கை வைத்து தேர் போல அசைந்து சென்றாள்.

அவள் நடையை பார்த்தவனுக்கு சிரிப்பு தான் வந்துச்சு… எப்பவும் நிகிதா வேக நடை தான். இன்று தன் மகவை தாங்கும் வயிற்றை சற்றே முன்னே நிமிர்த்தி இடுப்பை தாங்கி அவள் நடக்கும் நடை கவிதையாக இருந்தது.

ஒவ்வொரு நிமிடமும் அவளோடு ரசித்து அனுபவித்து வாழ வேண்டும் என தீர்மானம் செய்தான். போதும் அவளும் தானும் பட்ட கஷ்டங்கள் என நினைத்தான்.

திரும்பி வந்தவள் கைகளில் அழகான கண்ணாடி வளையல்கள் அடங்கிய ஒரு அட்டை பெட்டி இருந்தன.அதை அவன் கையில் கொடுத்து..

“எனக்கு போட்டுவிடுங்க மாமா.. ”

“இதுல ஒரு டஜன் வளையல் இருக்கும் போல..” என்றான் அவள் கைகளில் நிறைந்திருந்த வளையல்களை பார்த்து கொண்டே….

“ஆமாம் மாமா.. எவ்வளவு முடியுமோ அவ்வளவு போட்டு விடுங்க..”என்று அவன் முன் இரண்டு கைகளையும் நீட்டி….

இரண்டிரண்டு வளையல்களாக முடிந்த வரை அவள் கைகளில் போட்டு விட்டான் மணிகட்டில் இருந்து முழங்கை வரை வளையல்களாக நிறைந்திருக்க.. அவள் கைகளில் இருந்த வளையல்களை முன்னும் பின்னும் மெதுவாக நகர்த்தி கொண்டே… நிகிதாவின் கண்களை பார்த்து ..

“அமுல் பேபி.. மாமன் மேல கொஞ்சம் கருணை காட்டறது..”

“எதுக்கு கருணை காட்டனும்..”என்றாள் உதட்டை மடித்து சிரிப்பை வாய்க்குள் அடக்கியவாறே…

அவள் சிரிப்பை அடக்குவதை கண்டு கொண்டவன் “ம்ப்ச்.. சும்மா கலாய்காதடி..”

“ஏன் அந்த கல்யாணி மட்டும் தான் கலாய்கனுமா…”

“ஏய்… அவ எனக்கு ஜஸ்ட் பிரண்டு மட்டும் தான் எத்தனை தடவ டி சொல்றது”

“ப்ரண்டா.. கேர்ள் ப்ரண்டா..”

“ப்ரண்ட் மட்டும் தான்டி..”

“ஓஓஓ… ப்ரண்ட் கூட தான் ரிலேஷன்ஷிப் ல இருப்பாங்களா..”

“அடியேய்… பல்லப் பேத்துடுவேன் பார்த்துக்கோ..”

“பேமிலி டைலாக் ரிட்டர்ன் பேக்..” என முனுமுனுத்தவள்… ஈஈஈ என பல் வரிசையை காட்டி…

“பேத்திடுவிங்களா.. எங்க பார்க்கறேன்.. அந்த கல்யாணி இல்லீகல் ரிலேஷன்ல இருக்கோம்னு எங்கிட்டயே சொன்னா..அவ பல்ல பேத்திட்டிங்களா.. என் பல்ல பேத்துடுவாராம்..”

“நான் அவள பார்த்தது கூட இல்லைடி.. அவ கூட போன்ல மட்டும் தான் பேசியிருக்கேன்..”

“அவகிட்ட போன்ல சிரிச்சு சிரிச்சு பேசினிங்களாம்.. என்கிட்ட அப்படி தான் பேசினிங்களா..”

“நீ தான் போன் பண்ணினா ஒன்னா பேச மாட்டே.. இல்லைனா சண்டை போடவே போன் பண்ணுவ…”

“ஓஹோ.. அப்ப நான் சண்டைகாரியா.. அவ எப்படி சிரிச்சு சிரிச்சு பேசி இந்த கருத்த மச்சான குளு குளுனு வச்சுப்பாளோ..”

“ஏன்டி.. ஏன்… என்னை பார்த்தா பாவமா இல்லையா.. உன் கால்ல வேணாலும் விழுகறேன்.. விட்டுடு..”

சம்மணமிட்டு அமர்ந்து இருந்தவள் இரண்டு கால்களையும் படுக்கையில் நீட்டி ஒய்யாரமாக கால்களை ஆட்டியவாறே..

“ம்ம்ம்” என்றாள் கால்களை கண்களால் ஆட்டி..

“அடிப்பாவி.. புருஷனயே கால்ல விழுக சொல்ற..” என்றான் உல்லாசமாக.. அவளின் செய்கை அவனுக்கு சிரிப்பை வரவழைத்திருக்க..

“நான் சொல்லவே இல்ல நீங்க தான் சொன்னிங்க.. ம்ம் ஆகட்டும்… சீக்கிரம் ஆகட்டும்” என்றாள் அவனை பார்த்து கண்ணடித்து…

படுக்கையிலேயே சாஷ்டாங்கமாக அவள் கால்களில் விழுந்து அவள் கால்களை பிடித்து..”சாரிடி அமுல் பேபி..” என்றான் அடி மனதில் இருந்து மன்னிப்பு கேட்டான்.

வீரா கால்களில் விழுவான் என எதிர்பார்க்காதவள்.. அவனின் செயலில் மனம் குளிர்ந்து போய்.. அவனை இரண்டு கைகளையும் விரித்து வாவென தலையாட்டினாள்.

அப்படியே பிரண்டு வந்து அவள் மடியில் படுத்தவன் அவளின் நைட் டிரஸ் சட்டையை தூக்கி.. அவள் வயிற்றில் முத்தம் கொடுத்தான்.

“சாரி குட்டி பேபி.. சாரி.. அப்பாவ மிஸ் பண்ணினிங்களா.. நீயும் அம்மாவும்.. சாரி பேபி” என்று அழுந்த முத்தமிட்டவன் அவளின் வயிற்றில் தன் முகத்தை மென்மையாக புரட்ட..

“மாமா..” என சிணுங்கி அவனின் தலைமுடியை பிடித்து இழுக்க.. நிமிர்ந்து அவளின் முகம் பார்த்து “ப்ளீஸ்டி மில்கி” என்றான் கெஞ்சுதலாக..

கணவனின் கெஞ்சுதலில் அவனின் தேவையறிந்து முகம் சிவக்க.. மெல்ல தலையசைத்து சம்மதம் சொன்னாள். அவனாகவே விரும்பி கேட்பது இது தான் முதல் முறை. பெண்ணவளுக்கோ மறுக்க தோன்றவில்லை.

மனையாளின் சம்மதத்திற்காக அவள் முகம் பார்த்திருந்தவன்.. அவள் முகச் சிவப்பும் மெல்லிய புன்னகையும் பல மாதங்களுக்கு பிறகு நேரில் காண.. ஆணவனின் ஆசை வீறு கொண்டு எழுந்தது.

வேகமாக மடியில் இருந்து எழுந்து அவள் உதடுகளோடு தன் உதடுகளை கோர்த்தான்.பல நாளுக்கு பின்னான அவள் தேனமுதம் ருசித்தவனோ போதை உச்சிக்கு ஏறியது.

உதட்டை விடுத்து கன்னம் கண் என நுனி நாக்கால் ஊர்வலம் போக… அவன் நாக்கின் சில்லிப்பு இவளுக்குள் சிலிர்ப்பை உண்டாக்க… காதுமடலை தீண்டியவன் மெல்ல பற்களால் காதை கடிக்க..

அம்ம்மா.. ஆஆ.. ஆடவனின் நாக்கு நுனி இவ்வளவு மாயங்கள் செய்யுமா.. உடல் சிலிர்த்து ஒரு நொடி அதிர்ந்து அடங்கியது. பின் கழுத்தில் முன்னேற… தாள முடியாமல் கணவனை முன்னுக்கு இழுத்து அவன் நெஞ்சில் வலிக்க ஒரு கடி கடிக்க…அது கூட அவனுக்கு சுக வேதனை தான்.

கோதையை பின்பற்றி மாயவனும் தன் மனம் கொய்தவளின் உடல் எங்கும் செல்ல கடி வைக்க.. அனலில் இட்ட புழுவாய் துடித்தாள். துடித்தவளின் துடிப்பை அடக்கும் வித்தைகளை எல்லாம் தத்தையிடம் மேற்கொள்ள…

காமனின் காட்டில் விடிய விடிய மன்மத மழை. நிகிதா களைத்து போய் கண்கள் சொருகும் நிலையில் தான் விடுவித்தான். அவளை விடுத்து அருகில் படுத்தவன் அணைத்து படுத்தவன் மேல் அவளின் மேடிட்ட வயிறு இடிக்க.. அப்போது தான் நிலை புத்தியில் உரைக்க..

“ரொம்ப கஷ்டபடுத்திட்டனா.. ஏதாவது பண்ணுதா..”என மெல்ல கேட்க..

இல்லை என மறுப்பாக தலை அசைத்து.. மென்னகை புரிய… சோர்வுடன்அந்த சிரிப்பில் கலைந்த ஓவியமாக தெரிந்தாள்.

நிமிடத்தில் அவள் உறங்கி விட.. வீராவோ மேற்கொண்டு என்ன செய்வது … நிகிதாவை விட்டு தாமரையூர் செல்ல முடியாது. அதற்காக அவளோடு இங்கேயே இருக்கவும் முடியாது. என்ன செய்வது என்று தூங்காமல் யோசித்து கொண்டே படுத்திருந்தான்.

தாமரையூரில் விசாலா அய்யாவுவிடம்… “வீரா பண்ணிரண்டு மணிக்கு மேலசென்னை வந்திருந்துவானு சொன்னிங்க.. இப்ப மணி நாலாகுது இன்னும் காணோம்.. ஒருவேள ஏரோபிளான் லேட்டா வந்திருக்குமோ..”

“அவன் எல்லாம் சரியான நேரத்துக்கு வந்துட்டான்.. மருமகள பார்த்துட்டு தான் வருவான்..”

“பெத்தவ நான் தவிச்சுகிட்டு கிடக்கேங்.. என்கிட்டே வந்து முகத்தை காமிச்சிட்டு போயி பொண்டாட்டிய பார்க்க மாட்டானா.. என்ன தான் அருமபெருமையா பெத்து வளர்த்தாலும்.. பொண்டாட்டி வந்துட்டா பெத்தவள தூக்கி எறிஞ்சிறானுங்க..”என புலம்ப…

“எதுக்கு இப்ப ஒப்பாரி வைக்கிற.. நான் எப்படி உன்கிட்ட மயங்கி கிடக்கறேன்.. அப்புறம் எம்மவனும் என்ன மாதிரி தான இருப்பான்.. ”

“க்கும் நீங்க மயங்கிட்டாலும்.. இப்ப வரவளுக எல்லாம் நல்லா புருஷன முந்தானல முடிஞ்சு வைச்சுகிறாளுக..”

“சொந்த தம்பி மவ கட்டினதுக்கே இந்த பாட்டு பாடற.. இன்னும் பிறத்தில கட்டிட்டு வந்திருந்தா.. போலீஸ் ஸ்டேஷன் போறளவுக்கு பிரச்சினை இழுத்து வச்சிருப்ப..”

“ஏதேது நீங்களே புடிச்சு கொடுத்துருவிங்க போலருக்கு.. விசா.. விசானுட்டு வருவிங்க தான.. வெளிய தள்ளி கதவ சாத்திடறேன்”

“நான் என்னடி பண்ணேன்.. நானே சிவனேனு இருக்கேன்..”

“யாரு நீங்க.. சும்மா வளவளனு பேசாம போன போட்டு உங்க மவன எப்ப வரானு கேளுங்க..”

“இப்பவே வா.. வேணான்டி இன்னும் கொஞ்சம் விடியட்டும்” என சொல்லி இவர் திரும்பி படுத்து தூங்கிவிட.. விசாலா தான் தூங்காமல் புலம்பி கொண்டு இருந்தார்.

வீராவோ நிகிதாவோடு ஊருக்கு செல்லவேண்டும் என நினைத்திருக்க.. வெங்கட்டின் முடிவு என்னவாக இருக்கும் என தெரியவில்லை. விசாலாவோ மகன் தன்னை பார்க்க வரவில்லை என மருமகளையும் சேர்த்து வசை பாட.. அடுத்த நிலவரம் கலவரமாக இருக்கும் போல..

அத்தியாயம் 30   “அர்ஜுன்.. என்னதிது குழந்தை மாதிரி மடில படுத்துட்டு இருக்கீங்க? அகிலும் ஹாசினியும் இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல வந்துடுவாங்க.. எழுந்திரிங்க..”   “ப்ச்.. கொஞ்ச நேரம் தான்மா.. காலைல இருந்து சர்ஜரில நின்னு நின்னு.. ஒரே அலுப்பா இருக்கு.. உன் மடியில கொஞ்ச நேரம் படுத்து கண்ணை மூடுனா.. பழைய எனர்ஜி திரும்ப வந்துடும்..”   “ஏன் ஒரு மாதிரி சோர்ந்து போயிருக்கீங்க? முகமெல்லாம் வாட்டமா இருக்கு?”   “ப்ச்.. இன்னைக்கு ஒரு ஆக்ஸிடென்ட்