தொடர் கதை

23 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

நிகிதா தன் தந்தை ஏதாவது செய்யலாம் என சொன்னதை நம்பி சும்மா இருக்கவில்லை. காஞ்சிபுரம் சுற்றிலும் தனக்கான பேக்டரியை தேடி தேடி அலைந்தாள். மசக்கை ஒரு புறம் அவளை வாட்டினாலும் மனதின் வைராக்கியம் கொண்டு அதை புறம் தள்ளினாள்.

அவள் எதிர்பார்த்தது ரொம்ப பழைய பேக்டரியாக இருக்ககூடாது. மெஷினரீஸ் பழைய மாடலாகவோ.. இப்பவோ அப்பவோ பழுதாகிவிடும் நிலையிலோ இல்லாமல்.. கொஞ்சம் புதிதாக இம்போர்ட் மெஷினரீஸ் உள்ளதாக இருந்தால் உடனே ரன் செய்ய வசதியாக இருக்கும் என நினைத்து தேடினாள்.

அவளுக்கு அதை பற்றிய அடிப்படை அறிவு கூட இல்லை தான் ஆனால் படித்தவள் தானே நெட்ல நிறைய தேடி தெரிந்து கொண்டாள். தந்தையிடமும் சில மாதங்கள் என்றாலும் பேக்டரியில் வேலை செய்திருந்ததால் வீராவிடமும் சிலதை கேட்டு தெரிந்து கொண்டாள்.

“எப்ப பாரு இதே பேச்சு தானாடி..கடல் கடந்து மாமன் இருக்கானே.. அவன கொஞ்சம் கவனிப்போம்னு நினைக்கறியாடி..”

“நான் ஏன்யா உன்னை கவனிக்கனும்.. உனக்கு தான் கல்யா..ஆஆஆ..ணி இருக்காளே.. கருத்த மச்சானு மினுக்கிக்கிட்டு வருவா..”

“ஏண்டி.. இப்ப எல்லாம் அவள பத்தி நினைக்கறது கூட இல்ல.. நீ தான் சொல்லி ஞாபகம் படுத்தற..”

“ஓஓஓ.. நான் சொன்னா நீங்க நினைப்பிங்களோ..”

“எப்படிடீ .. எந்த பக்கம் போனாலும் விடாம அடிக்கற.. மாமன் பாவம்டி.. என் நினைப்புல உன்னை தவிர யாரும் இல்ல..நான் ஶ்ரீராமன்டி..”

“ம்கூம்.. அப்ப கல்யாணி யாரு.. தங்கச்சியா…”

பேசாமல் இருந்தான். அவனால் கல்யாணி தங்கையாக நினைக்க முடியவில்லை. அவளுடைய கருத்த மச்சான்ற அழைப்பு நினைக்க விடவில்லை. அவனை பொறுத்தவரை தன் மன கஷ்டங்களுக்கு வடிகாலாய் வந்த வரம்பு மீறாத பெண் நட்பு அவ்வளவு தான். அவள் பேச்சை மனதால் ரசித்தான் தான். ரசனை மட்டுமே..அதை அவளிடம் காட்டி கொண்டால் எங்கே உரிமை எடுத்து கொண்டு எல்லை மீறுவாளோ.. என்று காட்டி கொண்டதில்லை. அந்த ரசனை மட்டுமே அவனின் மனதிற்கு மருந்தாக இருந்தது.

“என்ன.. அமைதியா இருக்கிங்க.. அவ சொன்ன மாதிரி லிவ்ன்ல தான் இருக்கறிங்களா..” என்றாள் கோபமாக..

“அம்மா தாயே.. உன் கால்ல வேணாலும் விழுகறேன்.. நான் அவளை நேருக்கு நேர் பார்த்ததில்ல.. சொன்னா நம்புடி..”என்றான் கெஞ்சலாக..

“சரி.. சரி.. அத விடுங்க..”

அப்பாடி என நிம்மதியாக ஆசுவாசமாக.. அடுத்த கேள்வி கேட்டாள்.

“எப்ப வருவிங்க.. வருவிங்களா.. இல்ல அங்கயே இருந்துக்குவிங்களா.. ”

“ஏண்டி… “என்றான் பாவமாக..

“என்ன பதில் சொல்லுங்க..”

“சீக்கிரம் வந்துடுவேன்டி…”

“என்னய பார்க்கவா.. உங்க புள்ளய பார்க்கவா.. யார பார்க்க வருவிங்க…”

“இரண்டு பேரையும் தான்..”

“நானா… உங்க குழந்தையா..”

“அது என்ன என் குழந்தை.. நம்ம குழந்தை..”

“ம்ப்ச்.. நான் கேடடதுக்கு பதில்..”

“உன் கேள்வியே புரியல.. நான் வந்தா இரண்டு பேரையும் தான பார்க்க வருவேன்..”

“இல்ல.. கீரேனீகிட்ட சொன்னிங்களாம்.. கன்சீவ்வா இருக்கேன் தெரிஞ்சிருந்தா.. இங்கயே இருந்து இருப்பேன்னு சொன்னிங்களாம்”

“ஆமாம் சொன்னேன்.. கண்டிப்பா போயிருக்கமாட்டேன்..”

“அப்ப பேபி மேல தான் பாசம்..”

“அப்படி இல்லடி.. அமுல் பேபி..”

“அப்படி தான்.. இப்பவும் உங்க பேபிக்காக தான் திரும்ப வர பார்க்கறிங்க..அதனால தான் கேட்டேன். என்னய பார்க்கவா.. பேபிய பார்க்க வரிங்களானு கேட்டேன்”

ஐயோ கல்யாணமானவன் பூரா ஏன் மந்திரிச்சு விட்ட கோழி மாறியே சுத்தறானுங்கனு இப்ப தானே புரியுது…வீராவின் மைண்ட் வாய்ஸ்

“சத்தியமா புரியல.. நீ என்ன நினைக்கறியோ.. அத தெளிவா சொல்லு..”

“நீங்க டெலிவரிக்கு முன்னாடி வந்தா என்னைய பார்க்க.. டெலிவரிக்கு அப்புறம் வந்தா உங்க பேபி மேல தான் உங்களுக்கு அஃபெக்க்ஷன்.. என் மேல இல்லை..”

“ஏய்.. நிகிதா.. அப்படி எல்லாம் இல்லடி..”

“சொல்லாதிங்க.. செய்ங்க..” என கட் பண்ணிவிட்டாள்.

எப்படி எல்லாம் யோசித்து வளைச்சு வளைச்சு கேட்கறா.. அதான் பொண்டாட்டி போன் வந்தா எல்லா பயலுகளும் அலறானுங்களா.. ஷ்ஷப்பா.. என டயர்டாகி தூங்கிவிட்டான்.

அவள் நினைத்தது போலவே ஒரு பேக்டரி அமைந்தது. நான்கு பார்ட்னர்கள் கொண்டு ஆரம்பிக்கப்பட்டு அவர்களுக்குள் சுமுகமான நிலை நீடிக்காததால் விற்று அவர்கள் பங்கை எடுத்து கொள்ளும் நிலையில் இருக்க.. தெரிந்தவுடன் தன் தந்தையை அழைத்து கொண்டு சென்று பார்த்தாள்.

மகளின் தீவிரம் கண்டு வெங்கட்டும் வந்து பார்த்தார். அவருக்கும் பிடித்து போக .. நிகிதா பெயரில் வாங்க சட்டரீதியான வேலைகளை ஆரம்பித்தார். அதற்கு பிறகு தேங்காமல் எல்லா வேலைகளும் துரிதமாக நடந்தது.நிகிதாவும் தேங்கவில்லை. பேக்டரி வேலைகளையும் தேங்கவிடவில்லை.

அவளின் வேகம் கண்டு வீராவும் குடும்பத்தினரும் பயந்து போயினர். வயிற்றில் பிள்ளையை வைத்து கொண்டு இப்படி அலைகிறாளே.. குழந்தைக்கு ஏதாவது ஆகவிடுமா என..

நிகிதா ஒவ்வொரு தடவையும் வண்டியில் வெளியே சென்று வீடு திரும்பும் வரை விசாலா வாசலையே பார்த்து கொண்டு இருப்பார்.

“நிகிதா கண்ணு.. ஒரு ஐந்து மாதம் முடிஞ்ச பிறகு வண்டிய எடுக்கலாம்ல.. கொஞ்சம் கூட ஓய்வே இல்லாம அலைஞ்சு என்னாவது ஆயிடுச்சுனா.. வேணாங்கண்ணு வீரா வந்து கூட இது எல்லாம் பார்க்கட்டும்”என்றார். இதை நிகிதாவிடம் சொல்ல கூட அவருக்கு பயம் தான். அவளின் பிடிவாதம் தெரிந்தது தானே..

“அத்தை.. அது என் பிள்ள.. அது எனக்கு எந்த கஷ்டமும் கொடுக்காது. அது என்னைவிட ஸ்ட்ராங்..” என்றிட அதற்கு மேல் அவரும் தான் என்ன பேசுவார்.

காஞ்சிபுரத்தில் உள்ள பிரபலமான தனியார் மருத்துவமனையில் கைராசியான மருத்துவர் என்று பெயர் வாங்கிய பெண் மருத்துவர் ஒருவரை..ரோஹிணி விசாரித்து சொல்ல.. நிகிதாவை கூட்டி கொண்டு மங்களம் பாட்டி ரோஹிணி விசாலா பொன்னி பெண்கள் படையே சென்றது.

மூன்று மாதங்கள் முடிந்து நான்காம் மாதம் தொடக்கம்.. அதுவரை உள்ளூரில் ஆரம்ப சுகாதார மையத்தில் தான் பார்க்க கொண்டு இருந்தாள். அன்றே அவளுக்கு ஸ்கேன் செய்து குழந்தை நல்ல வளர்ச்சியுடன் இருப்பதாக சொல்லவும் தான் பெண்கள் மனதில் நிம்மதி..

தனது குழந்தையை திரையில் பார்க்க பார்க்க… அப்படி ஒரு ஆனந்தம்.. தன்னில் ஒரு உயிர்.. தன்னால் உருவாக்கப்பட்ட உயிர்.. தன்னையே உருவாக்கிய உயிர்… உலகமே போற்றும் தாய் என்ற ஸ்தானத்தை தனக்கு கொடுத்த உயிர்.. அதை திரையில் பார்த்தவளுக்கோ ஆனந்தத்தில் உதட்டில் உறைந்த சிரிப்போடு கண்களில் நீர் வடிய..

இந்த சந்தோஷம் தன் கணவனுக்கு வாய்க்கவில்லை என நினைத்து வருத்தம் கொண்டாள். உடனே ஒரு யோசனை..

“இதை எனக்கு வீடியோவாக பெண்டிரைவ்ல காப்பி பண்ணி தர முடியுமா” என மருத்துவரிடம் கேட்டாள்.

அவரும் சரி என்க.. தான் எப்போதும் வைத்திருக்கும் பெண்டிரைவ்வை கொடுத்து காப்பி பண்ணி வாங்கி கொண்டாள்.

அன்று இரவே வீராவுக்கு அதை வீடியோவாக வாட்சப்பில் அனுப்பினாள்.
அனுப்பி விட்டு ஆர்வத்தோடு போனையே பார்த்து கொண்டு இருந்தாள்.

ஒரு வெள்ளைடிக்…

இரண்டு வெள்ளை டிக்..

இரண்டு புளூ டிக்..

“சீக்கிரம் பாருங்க மாமா.. நம்ம பாப்பா க்யூட்டா இருக்குது..” என போனை பார்த்து கொண்டு அவன் அழைக்கும் நொடிக்காக பரபரப்பாக காத்து கொண்டு இருக்க…

போனை முதல் ரிங்கிலேயே எடுத்தவள்..

“மாமா..”

“அமுல்பேபி..” இருவரும் ஒரே நேரத்தில்..

“நம்ம பாப்பாடி..”

“ஆமாம் மாமா.. நம்ம பாப்பா..”

“இரு வீடியோ கால் வரேன்..”

இருவரின் முகத்திலும் உலகை வென்றிட்ட ஆனந்தம்.. பின்னே இருக்காதா.. தாங்கள் இருவரும் சேர்ந்து படைத்த உயிரின் உயிரோட்டம் கண்ட உவகை..

“அமுல் பேபி உன் வயிற்றை காமிடி..”

லேசாக புடவையை விலக்கி காண்பிக்க..

“நல்லா காமிடி..”

கூச்சத்துடன் மெதுவாக விலக்கி முழுவதும் காண்பிக்க.. அங்கே தெரிந்த பால் நிற வயிறை தொட்டு தடவி தன் சிசுவின் ஸ்பரிசம் உணர ஆசை.. ஆசை நிறைவேறாத தன் நிலையை எண்ணி கோபம் கொண்டு தன் கட்டிலின் சட்டத்தில் ஓங்கி தன் கையை அடிக்க..

“மாமா.. வேண்டாம்..”

“ச்சை.. நான் பாவிடி.” என்றான் கசங்கிய முகமாக..

அவனை மாற்றும் விதமாக “மாமா.. உங்க பேபி எப்படி மூவ் பண்ணுது பார்த்திங்களா.. ரொம்ப துறுதுறுனு இருக்குல்ல.. ஆனா மாமா ஒன்னு வேணா நிச்சயம்.. உங்க புள்ள பாஸ்ட் மூவ் தான்.. நீங்க கனடாவுக்கு தான ஓடி போனிங்க.. உங்க பேபி ஸ்பேஷ்கு ஓடிடும்”என சொல்லி கலகல என சிரிக்க..

“ஆனா ஒன்னுடி .. கேப் கிடைக்கும் போது எல்லாம் கிடா வெட்டறிடி..” என்றவன் முகம் மாறியிருக்க.. அதை ஆசையோடு பார்த்திருந்தாள்.

அவளின் பார்வை கண்டு “என்னடி மாமன சைட் அடிக்கறியா..”

“ஏன் நான் அடிக்க கூடாதா.. அந்த கல்யாணிக்கு தான் ரைட்ஸ் இருக்கா…”

“ஆஹா.. நிகிதா பேக் டூ பார்ம்.. இனி உன்கிட்ட பேசினா நல்லா வச்சு செய்வ.. சாப்பிட்டயா.. தூங்கு.. ” என போனை வைத்துவிட்டான்.

“கருத்த மச்சான்.. சும்மா கிலி தாங்கி இருக்கானே… நிகிதா இது கூட நல்லா தான் இருக்கு”

இரவில் வீராவிடம் தினமும் பேசிவிடுவாள். அதுவும் வீரா வீடியோ காலில்… அவள் முகம் பார்த்து பேசினால் தான் அவனுக்கு அன்றைய இரவு நிம்மதியான உறக்கம் வரும்.

அதுவும் அவள் அன்று செய்த வேலைகளை பேசும் போது அவள் கண்களில் தெரியும் ஆர்வம் அவளின் ஈடுபாட்டை சொல்லும்.. அவள் முதலில் வீராவுக்காக ஒரு தொழில் என தான் நினைத்து செய்தாள்.ஆனால் அதில் இறங்க இறங்க.. அவளுக்கே அதில் ஒரு பிடிப்பும் வேகமும் வந்துவிட்டது..

பணம் புகழ் மட்டும் தான் போதை தருமா.. தொழிலை நேசித்து அடுத்து என்ன என தேடுவதும் ஒரு போதை தான். அவளின் பேச்சு வீராவுக்கே ஒரு பயத்தை கொடுத்தது. சீக்கிரம் ஊர் திரும்பி விடும் வேகத்தை அதிகப்படுத்தியது.

தன் வேலையோடு அய்யாவுவின் பட்டறை வேலையையும் வேகமாக முடித்தாள். சிமெண்ட் அட்டை வேய்ந்த கட்டிடமாக இருந்ததை கான்க்ரீட் கட்டிடமாக கட்டி.. கட்டிடங்களை சுற்றி வேம்பு புங்கை பூவரசு மரங்கன்றுகளை வைத்து இருந்தாள். பார்க்கவே பசுமையாக இருந்தது.

கம்யூட்டரில் டிசைன் செய்த அட்டைகளை கொண்டு மோட்டார் உதவியுடன் முப்பது தறிகளை தயார் செய்தாள்.

பட்டறையில் வேலை செய்வோருக்குகுடிநீர் டாய்லெட் என அடிப்படை வசதி என அனைத்தும் செய்திருந்தாள்.

அதற்கு திறப்புவிழா வீரா வந்த பிறகு வைத்து கொள்ளலாம் என அய்யாவு சொல்ல.. வீரா தான் வரும் வரை காத்திருக்க வேண்டாம் என சொல்லி விட..

இதோ ஒரு நல்ல நாளில் அய்யாவும் விசாலாவும் மனையில் அமர்ந்திருக்க.. ஹோமம் வளர்த்து பூஜை செய்து.. சொக்கலிங்கம் மங்களம் தம்பதியராக ஆசிர்வாதம் செய்து முதல் தறியை இயக்கி வைத்தனர்.

நிகிதாவால் உருவாக்கப்பட்ட டிசைனில் எல்லா தறிகளையும் ஆட்கள் இயக்க.. சாப்ட் சில்க் புடவையில் ஐந்து மாதம் ஆன… லேசாக மேடிட்ட வயிற்றில் தனது இடதுகையை வைத்து மெதுவாக நடந்து ஒவ்வொரு தறியிலும் தான் வடிவமைத்த டிசைன்கள் புடவையாக நெய்யப்படுவதை பார்த்து ரசித்து பூரித்து போனாள்.

ஆரா இதை எல்லாம் லைவ்வாக வீடியோ காலில் வீராவிற்கு காண்பித்து கொண்டு இருந்தாள். தன் மனைவியின் முயற்சியிலும் உழைப்பிலும் மிளிர்ந்த தறிபட்டறையை ஆசையாக பார்த்து கொண்டு இருந்தான். தான் உருவாக்கியதை ரசித்து கொண்டு இருந்த மனைவியை பார்த்தவன் ஆராவிடம் நிகிதாவிடம் கொடுத்து பேச சொல்ல..

“அக்கா.. இந்தா மாமா..” கொடுத்து விட்டு ஓடிவிட்டாள்.

“சொல்லுங்க மாமா..”

“பங்ஷன் நல்லபடியா முடிஞ்சுதா..”

“ம்ம் இப்ப தான் முடிஞ்சுது.. தறி ஓடிட்டு இருக்கு மாமா..”

“பார்த்தேன்.. நான் சம்பாதிச்சுட்டு வந்து செய்யனும் நினைச்சதை நீ அங்கேயே இருந்து சாதிச்சட்டடி.. உன்னை நினைச்சா பெருமையா இருக்கு..”

“பார்ரா.. மாமா என்னை புகழ எல்லாம் செய்யறாரு..” என்று கிண்டல் செய்ய..

அவளை அப்படி ரசித்து பார்த்து கொண்டு இருந்தான். இள மஞ்சள் வண்ண சாப்ட் சில்க் புடவை.. கழுத்தில் ஒரு சின்ன ஆரம்.. தலைமுடியை சிறு பின்னலாக பின்னி.. இரண்டு புறமும் தோளில் உரசிக்கொண்டு இருந்த மல்லிகை சரத்தோடு.. நெற்றி வகிட்டில் குங்குமத்தோடு.. பூஜையில் கொடுத்த விபூதி சந்தனம் தீற்றலோடு இருந்தவளின் முகத்தை பார்த்தவன்.. பார்த்து கொண்டே இருக்க…

அப்படி ஒரு பார்வை.. அவன் காதலின் தேடலுக்கான பார்வை.. அவன் மட்டுமே பார்க்க கூடிய உரிமை பார்வை.. பார்க்க மட்டுமே முடியும் என்ற ஏக்கப் பார்வை..

அவனின் பார்வை லேசராக அவளை ஊடுருவி மின்சார அதிர்வை அவள் உடலில் ஏற்படுத்த… அதை தாங்க இயலாமல்..

“மாமா..”என முகத்தை அழகாக சுழித்து சிணுங்கினாள்.

அவள் சிணுங்கல் மொழியும்… வெட்கத்தில் சிவந்திருந்த முகமும்.. அவன் அவளை அணைத்து ஆலிங்கனம் செய்திட வீறு கொண்டான். அவளின் பின்கழுத்து வளைவிலும் காதுமடலின் பின்புறம் உள்ள பூனை முடிகளில் மீசை உரச குட்டி குட்டி முத்தம் இட்டு… அவனின் மில்கி சிலிர்த்து மயங்கி கிறங்கி சொக்கி நிற்கும் அழகை ரசித்து காதல் கொள்ள அருகில் இல்லாமல் போனோமோ என தவித்து போனான்.

22- புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

நிகிதா பேசியதும் அனைவரும் இது என்ன புதுப் பிரச்சினை என அதிர்ந்து பார்த்தனர்.

அய்யாவு “சொத்து எல்லாம் வேண்டாம். இப்ப எதுக்கு சொத்தை கேட்கற மருமகளே..
நமக்கு இருக்கறதே போதும்..”

“உங்களுக்கு ஒன்னும் தெரியாது. நீங்க இருங்க மாமா”

“நிகிதா.. இருக்கற சொத்து எல்லாம் உனக்கும் ஆராவுக்கும் தான..”என்றார் சொக்கலிங்கம்.

“ஆமாம் எனக்கும் ஆராவுக்கும் தான். அதுல எனக்கான ஷேர எனக்கு கொடுங்க..”

மகளின் பேச்சில் வெங்கட்”உம் புருஷன் சொத்தை பிரிச்சு வாங்க சொன்னானா..”

“அவர பத்தி நீங்க பேசாதிங்க.. சொத்து கேட்டது நான்.. அவருக்கும் இதுக்கும் சம்மந்தமில்ல.. இதுவரைக்கும் அவர பேசினது எல்லாம் போதும். இனி யாராவது அவர பேசினிங்க தெரியுமாக்கும்”

வெங்கட்டை பார்த்து “என்ன சும்மா சும்மா விட்டுட்டு ஓடி போயிட்டாருனு பேசறிங்க.. போகாம என்ன செய்வாரு.. உங்கள மாதிரியே எல்லாரும் வீட்டோட மாப்பிள்ளையா இருப்பாங்களா.. அவருக்கு அவரோட சம்பாத்தியத்துல வாழனும்னு நினைச்சாரு அது தப்பா..”

வெங்கட்டும் விடாமல் வாக்குவாதம் செய்ய..”அவன் சம்பாத்தியத்துல வாழனும்னு நினைக்கறவனுக்கு என் சொத்து எதுக்கு..”

“நான் சொத்து கேட்டது எனக்கு.. அவருக்கு இல்ல.. மாமனாருகிட்ட தான வேலை செய்யமாட்டாரு.. பொண்டாட்டிகிட்ட வேலை செய்யலாமுல்ல..” என்றதும்..

நிகிதா என்ன சொல்ல வருகிறாள் என தெரியாமல் பார்த்தனர்.

பாட்டி புத்திசாலி தானே உடனே புரிந்து கொண்டார்.

“நிகிதா என்ன சொல்ல வருகிறாய். சொத்தில் மட்டும் பங்கு கேட்கிறாயா.. இல்லை தொழிலுமா..”

“எனக்கு அந்த பேக்டரி வேணாம் பாட்டி..”

“நீ சொல்வது ஒன்னும் புரியலை.. நீ என்ன சொல்ல வர.. அத தெளிவா சொல்லு..” என்றார் சொக்கலிங்கம்.

“என் வாழ்க்கை சென்னைல இல்ல. இனி இங்க தான்… ஆனா இப்படியே இருந்திட முடியாது இல்லயா.. அதனால எனக்கு உங்க பேக்டரியோட யூனிட் இங்க ஒன்னு ஆரம்பிச்சு கொடுங்க..”

“பேக்டரியா.. உனக்கு என்னமா தெரியும். நீ அத எப்படி ரன் பண்ணுவ..”என்றார் வெங்கட்.

“உங்ககிட்ட தான் எக்ஸ்பீரியன்ஸ் ஆளுங்க நிறையபேர் இருக்காங்க..நீங்க இருங்கிங்க..சொல்லி கொடுங்க கத்துக்கறேன்.”

“எங்க வீட்டு ராணிடா நீ உன்ன பொத்தி பொத்தி பொக்கிஷமாட்ட வளர்த்தேன். உனக்கு என்ன தலையெழுத்தா.. உனக்கு சம்பாதிக்க நான் இருக்கேன் அதுவும் இந்த மாதிரி சமயத்துல.. வேண்டாம்டா.. இப்படி நீ இருக்கறத பார்க்கறதுக்கே என்னால முடியல.. இதுல பேக்டரினா.. நேரம் காலம் பார்க்காம உழைப்பை போடனும்டா.. இப்ப நீ இருக்கறத பார்க்க முடியாம நானும் மம்மியும் தூக்கத்த தொலைச்சிட்டு நிக்கறோம்.. வேண்டாம் நிக்கி பேபி” என்றார் கெஞ்சலாக கலங்கிய கண்களுடன்..

வெங்கட்டின் பேச்சில் ரோஹிணியும் சத்தமின்றி அழுக.. மற்றவர்கள் சங்கடமான பார்வையோடு மௌனமாக நிற்க..

தாயின் அழுகையும் தந்தையின் கலக்கமும் நிகிதாவின் மனதையும் நோகடிக்க.. தந்தை அருகே சென்றவள் சட்டென அவர் முன் மண்டியிட்டு தரையில் அமர.. எல்லோரும் அவளின் வேகம் கண்டு பதறி போனர்.

வெங்கட் நிகிதாவின் கைகளை பிடித்து”என்ன பேபி.. எழுந்திருடா..”

“இல்லப்பா.. எனக்கு ஒன்னும் கஷ்டமால்ல.. நான் சொல்லறது கொஞ்சம் கேளுங்கப்பா..”

“சொல்லுடா..” என்றார் தலையை வாஞ்சையோடு தடவி..

“அவருக்கு வீட்டோடு மாப்பிள்ளையா இருக்க.. ஒரு மாதிரி பீல் பண்றாரு போல… அதனால தான் நம்மகிட்ட சொல்ல சங்கடப்பட்டு வேற வேலை தேடிக்கிட்டாரு.. அதுமட்டுமல்ல என்னை உங்க அளவுக்கு இல்லைனாலும் ஓரளவுக்கு நல்லா வச்சுக்கனும் நினைக்கிறாரு…அவர் கனடா போக இதுவும் ஒரு காரணம் ப்பா..”

நிகிதா பேச பேச.. மற்றவர்கள் அமைதியாக அவளையே பார்த்து கொண்டு இருந்தனர். கணவனை பற்றி சொல்லும் போது அவள் பேச்சில் அவ்வளவு நெகிழ்ச்சி .

“வந்தும் சும்மா இருக்கமாட்டாரு.. மாமா தொழில டெவலப் பண்ணுவாரு.. இல்ல வேற எதாவது செய்வாரு..அவரு ஹார்ட் ஒர்க் ப்பா.. அவர் வருவதற்குள் அவருக்கு ஒரு தொழில் ரெடியா இருக்கனும்னு நான் ஆசப்படறேன். அதுக்காக அவரு பேருல எதுவும் இருக்க வேண்டாம். அது அவருக்கு பிடிக்காது. எல்லாம் என் பேருலயே இருக்கட்டும். ஒர்க்கிங் பார்ட்னரா வச்சுக்கலாம். இதுக்கே ஒத்துக்க மாட்டாருப்பா.. பேசி தான் சரி கட்டனும்”

கணவனை சரியாக புரிந்து வைத்திருக்கிறாள் என பெருமிதமாக நினைத்தனர்.

“இன்னைக்கு பொண்ணுங்க என்னன்னவோ செய்றாங்க.. எவ்வளவோ சாதிக்கறாங்க.. பாச சங்கிலி கொண்டு கூட எங்கள பூட்டி வைக்க வேணாம்பா. எனக்கு ஒன்னும் தெரியாதுனு நினைச்சிகிட்டு தானே என்கிட்ட சொல்லாம விட்டுட்டு போயிட்டாரு.. அதுல எனக்கு ஒரு வைராக்கியம் ப்பா.. நான் எதாவது செய்யனும் ப்பா.. நீங்க என்னை நம்புங்கப்பா.. நான் நல்லா செய்வேன்..” என்றாள் அவர் கைகளை பிடித்து கொண்டு நிமிர்ந்து எதிர்பார்ப்போடு பார்த்தாள்.

மகளை பேச்சில் வாயடைத்து போனார் வெங்கட் . தன் மகளை பொறுப்பு இல்லாத பெண் என நினைத்து கொண்டு இருக்க.. இன்று அவளின் பேச்சின் சாதுர்யம் கண்டு பிரமித்து தன்னை மறந்து அவளையே பார்த்து கொண்டு இருந்தார்.

“ப்பா..”என்றாள் அவர் கையை அழுத்தி..

கண்ணை சிமிட்டி தொண்டையை செருமி கொண்டு “உன்னால முடியுமாடா..”என்றார்.

“ட்ரஸ்ட் மீ.. என்னால முடியும்ப்பா.. எனக்கு தான் நீங்க எல்லோரும் இருக்கிங்களே.. நீங்க எல்லோரும் என் கூடவே இருந்து எனக்கு செய்ய மாட்டிங்களா..”என எல்லோரையும் பார்த்து கேட்க..

அவள் கேட்ட விதத்தில் செய்ய மாட்டோம் என சொல்ல தான் மனசு வருமா..

“என்ன செய்யனும் நினைக்கறியோ செய்.. அதுக்கு நாங்க சப்போர்டட்டா இருப்போம். இப்ப முதல்ல எழுந்திரு..” என பாட்டி சொல்ல..

மெல்ல கையை ஊன்றி எழுந்திருக்க.. விசாலா ஓடி வந்து மருமகளின் கை பிடித்து தூக்கி விட்டார். மருமகள் மகனுக்காக யோசித்து.. மகனை தாங்கி பேசவும் மனம் குளிர்ந்து போனார். விசாலாவின் செயலே அவரின் மனமாற்றத்தை சொல்ல.. அனைவருக்கும் சந்தோஷமே..

இவர்கள் வரும்போது பொன்னியும் அங்கிருக்க… அவள் எல்லோருக்கும் டீ போட்டு கொண்டு வந்து கொடுக்க..

விசாலா நிகிதாவிடம் “நிகிதா கண்ணு உனக்கு டீ வேணாம் நான் ஹார்லிக்ஸ் எடுத்துட்டு வரேன் ” குடு குடுவென சின்ன பிள்ளையாக ஓடினார். எல்லோரும் சிரிக்க.. அய்யாவு மனைவியை பெருமையாக பார்த்தார்.

கொஞ்ச நேரம் பேசி கொண்டு இருந்து விட்டு நிகிதா வீட்டினர் கிளம்ப.. கிளம்பும் போது மகளிடம் வெங்கட்..

“நான் இங்க எல்லாம் விசாரிச்சிட்டு சொல்றேன். புதுசா இடம் பார்த்து கன்ஸ்டரக்ஷன் பண்ணி ஆரம்பிக்க.. எவ்வளவு வேகமாக செய்தாலும் ஆறு மாதத்திற்கு மேல ஆகும் டா.. வீரா வருவதற்குள் முடியுமாதுடா”என்றார்.

“இல்லப்பா.. வேற ப்ளான் இருக்கு.. ஏற்கனவே இருக்கற.. ரன் பண்ண முடியாமல் இருக்கற மாதிரியான பேக்டரிய டேக் ஓவர் பண்ணிக்கலாம்ப்பா..”

“அது எவ்வளவு தூரம் சரி வரும் என தெரியல.. பார்க்கலாம் டா..” என சொல்லி விட்டு கிளம்பினார்.

எல்லோரும் சென்றதும் பொன்னி நிகிதாவிடம் வந்து ” நான் வெறும் ப்ளஸ் டூ தான். என்னால ஏதாவது செய்ய முடிஞ்சா கண்டிப்பா செய்வேன் நிகிதா ” என சொல்ல..

“அண்ணி.. உங்களால எனக்கு நிறைய ஆக வேண்டியது இருக்கு.. சமயம் வரும் போது சொல்றேன்”

“சரி நிகிதா.. நீ போய் ரெஸ்ட் எடு நான் கிளம்பறேன்” என்க… நிகிதா தங்கள் அறைக்கு சென்றிட.. பொன்னியும் கிளம்பிவிட..

விசாலா மகனுக்கு வாட்சப் கால் பண்ணி வீராவிடம் நடந்தவற்றை கூறி நிகிதாவை பெருமையாக பேச.. கேட்டது எதுவும் வீராவுக்கு பிடிக்கவில்லை. தாயிடம் காட்டி கொள்ளாமல் பேசி வைத்தவன் அடுத்த நொடி நிகிதாவை அழைத்தான்.

மிகவும் களைத்து போயிருந்தவள் சோர்வாக படுத்து கண் அயர.. அலைபேசியின் சிணுங்கலில் மெல்ல எழுந்து அமர்ந்து போனை எடுத்து சோர்வாக..”ஹலோ..சொல்லுங்க..” என்றாள்.அவள் குரல் அவ்வளவு சோர்வாக இருக்க.. அவன் எங்கு அதை எல்லாம் கவனித்தான்.

“என்னத்தடி சொல்றது.. நீ தான் சொல்லனும்.. என்ன பணண்ணிட்டு இருக்க.. தேவை இல்லாத வேலை எல்லாம் பண்ணிகிட்டு இருக்க..”

கல்யாணியாக பேசியதை கண்டுபிடித்து விட்டானா.. கண்டு பிடித்தாலும் பயமில்லை பார்த்து கொள்ளலாம் என நினைத்தவள்…

“என்ன சொல்லறிங்க.. புரியற மாதிரி சொல்லுங்க..”

“ஒன்னுமே தெரியாத மாதிரி நடிக்காதடி..”

கல்யாணியை தான் கண்டுபிடித்துவிட்டாரு போல.. மெல்ல “எதா இருந்தாலும் நேரடியா பேசுங்க..”

“எதுக்குடி சொத்து பேக்டரி எல்லாம் கேட்டு இருக்க.. நான் எதை வேணாம்னு விட்டுட்டு வந்தேனோ.. அதையே கேட்டு வச்சிருக்க.. உன்னை வச்சு காப்பாத்த வக்கில்லாதவன்னு நினைச்சியா.. ஒழுங்கா மரியாதையா.. அது எல்லாம் வேண்டாம் என சொல்லிடு.. ”

“அப்படி எல்லாம் சொல்ல முடியாது. உங்களுக்கு வேணாம்னா விடுங்க.. எனக்கு வேணும். எப்ப இருந்தாலும் எனக்கு வரப் போறது தான..”

“நான் சொல்றத கேட்க மாட்டியா..”

“கேட்க முடியாது..”என வைத்துவிட்டாள்.

இவளை என பல்லை கடித்தவன் மறுபடியும் கூப்பிட.. எடுத்தவள் “எனக்கு டயர்டா இருக்கு.. ஏன் இப்படி பண்ணறிங்க..”

உடனே கட் பண்ணி வீடியோ கால் செய்தான். அவளை பார்த்தவுடன் தெரிந்தது அவளின் சோர்வு..

“ஏன்டி இப்படி உடம்பு போட்டு அலட்டிக்கற.. நான் வரவரைக்கும் அமைதியா ரெஸ்ட் எடு நான் வந்து எல்லாம் பார்த்துக்கலாம் பேக்டரி எல்லாம் வேண்டாம்”என்றான் பொறுமையாக..

“மாமா.. என்னால இப்ப பேச முடியல.. எனக்கு கொஞ்சம் தூங்கனும்.. நைட் பண்ணறிங்களா.. பேசலாம்”என்க..

“சரி தூங்குடி.. அமுல் பேபி..” என வைத்துவிட்டான்.நன்றாக தூங்கி எழுந்தவளுக்கு இரவு உணவை எடுத்து கொண்டு அறைக்கே வந்தார் விசாலா.

“நிகிதா கண்ணு.. நீ என்னவோ சொல்ற.. எனக்கு புரியல.. ஆனா சொத்துக்காக தான் கல்யாணம் பண்ணினோம ஊர் பேசாதாடா..”

“அத்தை சொத்துகளுக்கு வாரிசு நானும் ஆராவும் தான். என்னைக்கா இருந்தாலும் எனக்கு வரவேண்டிய சொத்து தான.. ஊர் வாழ்ந்தாலும் பேசும் தாழ்ந்தாலும் பேசும்.. அத விடுங்க..”

இவளின் பேச்சை கேட்டு கொண்டு வந்த அய்யாவு “உங்க அத்தையை கல்யாணம் பண்ணி இத்தனை வருஷத்துல ஒரு நாள் கூட எதுவும் வேணும்னு நானோ உங்க அத்தையோ போய் நின்னதுல்ல.. அப்படி தான் இன்னைக்கு வரைக்கும் இருக்கோம். வீராவ வீட்டோட மாப்பிள்ளையா அனுப்ப எனக்கு இஷ்டமில்ல.. என் மாமனார் வெங்கட்டுக்கும் வயசாகுது அவனுக்கு ஒரு துணை வேணும்னு சொன்னதால தான் சரினு சொன்னேன். அதுவே உம் புருஷனுக்கு பிடிக்கல.. இது மட்டும் பிடிக்குமா.. உனக்கு ஏதாவது செய்யனும்னா என் பட்டறையை தான் டெவலப் பண்றயே.. இன்னும் கொஞ்சம் அதிகமாக கூட செய்யலாம். எதுனாலும் யோசிச்சு செய்” என்றார்.

சிறிது நேரத்தில் வீரா அழைத்தவன் அதையே பேச…

“இங்க வந்ததுக்கு பிறகு என்ன செய்யறதா இருக்கறிங்க.. “என்று கேட்டாள்.

“அப்பா பட்டறையை டெவலப் பண்ணலாம்”

” அத நீங்க என்ன பண்றது.. நீங்க வரங்காட்டி நானே பண்ணிடுவேன். பண்ணிட்டு இப்படி தான்னு சொல்லி கொடுத்தா மாமவே செஞ்சுக்குவாரு..”

“மறுபடியும் வேலைக்கு போறேன்”

“எங்க சென்னைக்கா.. மாமா அத்தையை இனி தனியா எல்லாம் விட முடியாது. இனிமேல் நாம இங்க காஞ்சிபுரத்துல தான்”

எப்படி பேசினாலும் மடக்கி மடக்கி கேள்வி கேட்பவளிடம் பதில் சொல்ல முடியாமல் திணறினான்.

“அது வந்த பிறகு யோசிக்கலாம்”

“நீங்க ஒன்னும் சொல்லாதிங்க.. இந்த ஊருல உங்கள மாதிரி நிறைய பேரு படிச்சிட்டு வெளிய தான் வேலை தேடி போயிறாங்க.. இல்லையா பெத்தவங்க தறிபட்டறையை பார்க்கறாங்க.. விவசாயம் போல தான் நெசவு தொழிலும் நலிஞ்சுகிட்டே போகுது.. நம்ம ஊரு பக்கமா பேக்டரி ஆரம்பிச்சா.. சுத்தி இருக்கற கிராம மக்களுக்கும் வேலை கொடுக்கலாம். நாமும் நல்லா இருக்கலாம் ஊர் மக்களின் வாழ்வாதரமும் நல்லா இருக்கும்.உங்க பேரண்ட்ஸ் மாதிரி பிள்ளைகள அனுப்பிட்டு வயசானவங்க இங்க தனியா கஷ்டபடமாட்டாங்க ..இது எல்லாம் யோசித்து தான் இந்த முடிவு எடுத்திருக்கேன்.”

அவள் பேசியதை கேட்டவன் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாகிட..

“மாமனார் வீட்டு சொத்துனு எதுக்கு நினைக்கறிங்க.. அது என் சொத்து. என்னைக்கா இருந்தாலும் அது நமக்கு தான் வரும் வேணாம்னு சொல்லமுடியாது. என்னோடது எல்லாம் உங்களது இல்லையா.. நீங்க சம்பாதிக்கறதுல எனக்கு உரிமை இல்லையா… அது மாதிரி இதுவும்..என் பேருல தான் எல்லாம் இருக்கும். நீங்க ஒர்க்கிங் பார்ட்னர் தான்..” என பேசி பேசியே யோசிக்க வைத்தாள்.

“நீங்க யோசித்து பாருங்க மாமா.. நமக்காக வேண்டாம். நம்ம பிள்ளைகளுக்காகா.. இந்த ஊருக்காக யோசிங்க.. நான் நாளைக்கு பேசறேன். குட் நைட்மாமா.. இச்.. இச்.. இச்.. என சில பல முத்தங்கள் போனில் சிதற விட்டாள்.

நீண்ட நாட்கள் கழித்து தன் கோபம் மறந்து தானாகவே கொடுக்கும் முத்தங்கள்.. போன் வழியாக என்றாலும் அவனுக்கு என்னவோ கூடல் பொழுதுகளில் அவன் காதை தீண்டி தீண்டி முத்தம் இட்டு அவனை கிளர்ந்தெழ செய்வாளா.. அந்த உணர்வை இந்த நொடி அனுபவித்தான்.

“ஏய்.. அமுல் பேபி..” என்றான் சிங்காரமாக..

மறுமுனையில் சத்தம் எதுவும் இல்லை. பரிதாபமாக போனை பார்த்தான். ஏக்க பெருமூச்சு ஒன்று அவனை அறியாமல் வெளிபட்டது.

தூங்காமல் அவள் சொன்னதை யோசித்து கொண்டே இருந்தான். நிகிதா சொல்வதும் சரி என அவனுக்கு பட்டாலும்.. மனதில் ஒரு நெருடல் இருக்க தான் செய்தது.

21 புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம

தனது முகத்தில் போட்டு இருந்த டபுள் லேயர் மாஸ்கை கழட்டி விட்டு குலுங்கி குலுங்கி சிரித்தாள் கல்யாணி @நிகிதா…

“டேய் கருவாயா.. உனக்கு என்ன சொன்னா இவ்வளவு கோபம் வருமா… சும்மா சொல்லகூடாது. இல்லாத ஒருத்திய இருக்கறதா நினைச்சுகிட்டுபேசறதும்.. கோபபடறதும்… நினைக்க.. நினைக்க.. சிரிப்பு தாங்கல.. வாடா கருத்த மச்சான்.. இன்னும் உன் பிபிய ஏத்தி.. தெறிக்க விடறேன்..”என சொல்லி சிரிக்க…

சிரித்ததில் அடிவயிற்றில் லேசாக சுருக்கென ஒரு வலி.. உடனே பயந்து பதறிவிட்டாள். பேபிக்கு ஏதாவது ஆகிடுமா.. யார்கிட்ட கேட்க.. நான் பார்த்துகிறேன் என கூட்டி வந்த மாமியார் இப்போது எல்லாம் கண்டு கொள்வதில்லை. தன் வீட்டினரிடமும் பேசுவதில்லை. யாரிடமும் கேட்க பிடிக்காமல் மறுகினாள்.

ஒரு மடங்கு தண்ணீர் குடித்துவிட்டு கலங்கிய மனதோடு அமைதியாக இருந்தாள். சிறிது நேரத்தில் வலி போய் விட..

“அச்சோ.. பேபி.. நான் சிரிச்சது உங்களுக்கு டிஸ்டர்ப்பா இருந்ததா.. நான் என்னடா செய்ய.. என்னை சிரிக்க வைக்கறதும் உங்கப்பா தான்.. அழுக வைக்கறதும் உங்கப்பா தான்.. உங்க டேடிய நம்மள தேடி வரவைக்கனும் குட்டி.. எனக்கு ஹெல்ப் பண்ண யாரும் இல்லடா குட்டி.. நீ மம்மிக்கு சப்போர்ட்டா இருப்பியா.. உங்கப்பா சும்மா கதறிகிட்டு வரனும்.. வர வைப்பேன் அம்மா.. ஆனா என்ன.. உன்ன முதல்ல கைல வாங்கறது உங்க டேடியா தான் இருக்கனும். அதுக்குள்ள வர வைக்கனும்.. ம்ம்ம் பார்ப்போம்..” என்றாள் கவலை தோய்ந்த குரலில்..

வீரா கல்யாணி மேல் ஏகப்பட்ட கோபத்தில் இருந்தான். ஏற்கனவே என் மேல் கோபத்தில் இருப்பவளிடம் அதையும் இதையும் பேசி.. இன்னும் டென்ஷன் பண்ணி வச்சிருக்கா.. அடிக்கடி கோபப்பட்டால் பேபிக்கு ஏதாவது ஆகிடுமா என புதிதாக ஒரு பயம் தோன்ற.. உடனே கூகுளில் தேடினான். அது சொன்ன செய்திகளை பார்த்து தலையை பிடித்து கொண்டு அமர்ந்துவிட்டான்.

தான் கண்ணில் காணாத.. ஏன் மனைவியின் வயிற்றை தடவி கூட உணர முடியாத தன் சிசுவிடம் கண்களை மூடி மானசீகமாக பேசினான்.

“பேபி…. சாரிடா குட்டி.. நீங்க உங்கம்மா வயித்துல இருக்கறிங்கனு தெரிஞ்சிருந்தா.. நான் உங்கம்மாவ விட்டுட்டு வந்திருக்கவே மாட்டேன். அவ என் மேல இவ்வளவு உயிரா இருப்பானு தெரியாம போச்சு.. பாவம்டா அவ.. அவள பார்த்துக்க யாருமில்லை. நானும் பக்கத்தில் இல்லை. எனக்காக நீங்க அம்மாவ தொந்தரவு பண்ணாம சமத்தா இருங்க.. நீங்களும் சேப்பா இருங்க..நான் சீக்கிரம் உங்க இரண்டு பேரையும் பார்க்க வந்திடுவேன்..” பேச பேச கண்களில் நீர் கோடுகள்..

கண்ணீரை துடைத்தவன் தான் அருகில் இல்லை என்றாலும் அவளை சந்தோஷமாக வைத்து கொள்ள வேண்டும் என நினைத்தான். அவனுக்கு தெரியும் அவன் தான் அவள் சந்தோஷம் என்று.. இருந்தாலும் தான் அவளிடம் சென்று சேரும் காலம் வரை அவளுக்கு நிம்மதியையாவது தர வேண்டும் என நினைத்தான்.

அதற்காக சிலவற்றை செய்தான். முதல் வேலையாக தன் அம்மாச்சிக்கு அழைத்தான்.

வீராவின் நம்பரை பார்த்ததும் எடுத்தவுடன் வீராவை பேசவிடாமல் படபட பட்டாசாக வெடித்தார்.

“ஏன் வீரா இப்படி பண்ண.. உனக்கு என் பிரச்சினைனாலும் என்கிட்ட சொல்லுனு சொன்னேன்ல.. இல்ல இப்படி போறேனு என்கிட்டயாவது சொல்லி இருக்கலாம்ல.. இப்படி யார்கிட்டயும் சொல்லாம போயி.. எவ்வளவு சிக்கல் பண்ணி வச்சிருக்க தெரியுமா.. என் பேரன் புத்திசாலினு நான் பெருமையா இருந்தேன். ஆனா நீ முட்டாளுனு நிருபிச்சிட்ட..”

“அம்மாச்சி தப்பு தான் என்னை மன்னிச்சிருங்க.. தாத்தா எப்படி இருக்கார்..”

“நீ பண்ணி வச்ச வேலை.. அவர் நிகிதாவ நினைச்சு கவலப்பட்டு பிபி அதிகமாகி.. மயக்கம் போட்டு விழுந்து.. இரண்டு நாள் ஹாஸ்பிட்டல்ல இருந்தாரு..”

“ஐயோ.. அம்மாச்சி .. தாத்தா இப்ப எப்படி இருக்காரு.”

மீண்டும் மங்களம் பாட்டி ஏதோ சொல்ல போக.. சொக்கலிங்கம் “மங்களா.. கொடு நான் பேசறேன்” என வாங்கி சோர்வான குரலில்..

“ஏன்யா இப்படி பண்ண… எதுக்காக உனக்கு நிகிதாவ கல்யாணம் பண்ணி வச்சோம்.. எங்க நம்பிக்கையவே உடைச்சிட்டயே.. நாங்க தப்பு பண்ணிட்டோம்யா.. உனக்கு இஷ்டமில்லைனு தெரிஞ்சே உங்க வாழ்க்கையை வீண் பண்ணிட்டோமோனு வருத்தமா இருக்கு..”

“தாத்தா… அப்படி எதுவும் இல்ல.. நீங்க தப்பு பண்ணல.. நாந்தான் தப்பு பண்ணிட்டேன். எதையும் புரிஞ்சுக்கல.. மன்னிச்சுருங்க..”

“மன்னிக்கறதுக்கு நாங்க யாருய்யா…. உங்க மாமன் என் பொண்ணு வாழ்க்கையை கெடுத்துட்டிங்க.. உங்க பேச்சு கேட்டதற்கு இன்னைக்கு என் பொண்ணு தான் கஷ்டப்படறா என பேசறான்.. உங்க பேரன டைவர்ஸ் கொடுக்க சொல்லுங்கனு சண்ட போடறான்.நாங்க மனசு ஒடிஞ்சு போயிட்டோம்..”

“இல்ல தாத்தா.. அப்படி எல்லாம் எதுவும் இல்ல… அவருகிட்ட தெளிவா சொல்லிடுங்க.. நிகிதா என்னைக்குமே என் பொண்டாட்டி தான். அவள எப்படி சந்தோஷமா வச்சுக்கனும்னு எனக்கு தெரியும். நான் சீக்கிரம் வந்துடுவேன். அவளோட வாழ்ந்து காட்டுவேன் அதையும் அவர்கிட்ட சொல்லிடுங்க..”

“ய்யா.. வீரா.. நீ சொல்றது நிசமா.. நம்பலாமா.. ”

“நம்புங்க தாத்தா.. நான் வரவரைக்கும் நிகிதாவ நல்லா கவனிச்சுக்குங்க.. அவ ரொம்ப இளைச்சு போயிட்டா..”கரகரத்த குரலை செருமி கொண்டே பேசினான்.

“நாங்களா பார்த்து மாட்டோம்ங்கிறோம். அவ தான் எங்ககிட்ட பேசறது கூட இல்ல.. எங்கள விட்டு விலகியே இருக்கா.. இங்க கூட்டிட்டு வந்து இரண்டு நாள் வச்சு சீராட்டிஅனுப்பலாம்னா அங்க இருந்து அசைய மாட்டேங்கிறா..” என்றார் ஆற்றாமையோடு..

“அம்மாச்சிகிட்ட கொடுங்க..”

தாத்தாவின் கையில் இருந்து போன் பாட்டி கைக்கு மாறியது.

“அம்மாச்சி.. எனக்காக கொஞ்சம் அடிக்கடி காஞ்சிபுரம் போய் பார்த்துக்க முடியுமா.. அவ சரியா சாப்பிடறதில்லை போல..”

“ஏன் உங்கம்மா பார்க்கறதில்லையா.. மருமகள கூட பார்க்காமா உங்கம்மா புடுங்கி கத்த கட்டுறாளா..”

வீராவால் அவனுடைய அம்மாவை யாரிடமும்.. அது தன் அம்மாவை பெற்ற அம்மாவிடம் கூட விட்டு கொடுக்க முடியவில்லை.. மனைவியையும் விட முடியாதே..

“இல்ல.. அம்மா செய்யறாங்க தான்.. ஆனால் நிகிதா யாரிடமும் ஒட்ட மாட்டேங்கறா..” என அவன் இழுத்த இழுவையிலேயே.. மங்களப் பாட்டிக்கு புரிந்துவிட்டது. அவரும் மகளின் பேச்சை பார்த்தவர் தானே..

“சரி.. சரி.. நீ எப்ப வருவ…”

எல்லோரும் ஒரே கேள்வியை கேட்கிறாங்களே.. பதில் சொல்லியே நொந்து போயிடுவேன் என நினைத்தான்.

“சீக்கிரமே வந்திடுவேன் அம்மாச்சி.. அவள பார்த்துக்குங்க..” என வைத்துவிட்டான்.
எல்லோரிடமும் பேசி பேசியே சரி கட்டி அவன் போன் பில் எகிறியது.

கண்ணாடி முன் நின்று கொண்டு.. “டேய்.. உனக்கு இது தேவையா..பேசாமல் அங்கயே இருந்திருக்கலாம். யோசிக்காம முடிவு பண்ணி வந்துட்ட… இப்படி ஆளாளுக்கு டிசைன் டிசைனா டார்ச்சர் பண்றாங்களே.. இதுல இடை சொருகலா.. இந்த கல்யாணி வேற…” தன்னையே தன்னையை திட்டி கொண்டு இருக்க..

அவன் போன் இசைத்தது. இப்போது எல்லாம் போன் அலறினால் இவனுக்கு அலர்ஜியாகி விடுகிறது.

“யாருனு தெரியலயே.. பொண்டாட்டியோட கூட இப்படி உறவாடல… இந்த போனோட தான் அதிகம் உறவாடறேன்..”என புலம்பியவாறே.. போனை போய் எடுத்தான்.

அதில் ஒளிர்ந்த பேரை பார்த்ததும்.. “சாத்தானை நினை உடனே வரும்னு சும்மாவ சொன்னாங்க.. வந்துருச்சு பாரு..” என திட்டி கொண்டே அதை உயிர்பித்து காதுக்குகொடுத்தான்.

“கருத்த மச்சான்.. என்னடா பண்ற..”

“ம்ம்.. பொழுது போகல.. அதான் பேய்கு பேன் பார்த்துட்டு இருக்கேன்..”

“ஹா..ஹா…ஹா.. இந்திய பேயா.. கனடா பேயா..”

“என்னடி கொழுப்பா.. வந்தேனு வைய்..”

“வந்து என்ன பண்ணுவ.. என் கொழுப்ப அடக்கிருவியா…வா பார்க்கலாம்..”

“ச்சீசீ. நீ எல்லாம் ஒரு பொண்ணாடி..”

“ஆமாமாம்.. உன் பொண்டாட்டி இப்ப பேசறால்ல.. அதான் இப்ப என்னை பொண்ணா தெரியாது. உனக்கு பேச ஆளில்லாதப்ப நான் தேவைபட்டேன். இப்ப தான் உன் பொண்டாட்டி கூட போன்லயே கூடி குழாவறல்ல.. இப்ப நான் உனக்கு தேவையில்ல.. அதான் தூக்கி எறிஞ்சு பேசற.. மறுபடியும் நிகிதாகிட்ட பேசி சமாதானம் செஞ்சி விடுனு வருவல்ல.. அப்ப பேசிக்கிறேன் உன்னை..” என எகிற..

“போடி.. என்ன மிரட்டறியா… இனி உன் தயவு எனக்கு தேவையில்ல.. என் அமுல் பேபிய எப்படி சமாதானம் பண்ணனும்னு எனக்கு தெரியும்.. “என அசால்ட்டாக கல்யாணியை தூக்கி எறிந்தான்.

உறவுகளை விட்டு நாட்டை விட்டு.. தெரியாத நாட்டில் பழகாத முகங்களின் நடுவில் தனிமை விரட்ட வந்த உறவை தேவையிருக்கும் வரை பயன்படுத்தி கொண்டவன் தேவை பூர்த்தியானதும் தூக்கி எறிந்துவிட்டான்.

கல்யாணியாக பேசி கொண்டு இருந்த நிகிதாவிற்கு கசந்த முறுவல் பூத்தது. தன் கூட்டுக்குள் இருந்தவ வரை மனித முகங்களின் பன்முகங்கள் தெரியவில்லை. நண்பன் என நினைத்தவன் நயவஞ்சகனாக மாறி போனான்.காதல் கணவன் காதல் இல்லை என உதறி போனான். உறவுகளின் உண்மை நிலையும் இப்படியே..

நிகிதா இப்போ தான் வாழ்க்கையின் நிதர்சனத்தை வலிக்க.. வலிக்க கற்று கொள்கிறாள். தனக்கான அங்கீகாரத்தை தேடி போராட துவங்கியுள்ளாள்.எதை எல்லாம் கணவன் மைனஸ் என நினைத்தானோ.. இதோ அதை எல்லாம் ப்ளஸ்ஸாக ஆக்கும் முயற்சியில் இறங்கி விட்டாள் நிகிதா.

தனது மாமனாரின் தொழிலை மேம்படுத்தும் தேடலில் இன்னும் சிலவற்றை அறிந்து கொண்டாள். காஞ்சிபுரம் மாவட்டத்தில் தனது தந்தையின் பேக்டரியை போல.. நிறைய இருப்பதையும்.. பட்டு தொழிலை தாண்டி காஞ்சிபுரம் தொழில் நகரமாக உருவாகி கொண்டு இருப்பதையும் அதுக்கு நிகராக விவசாயமும் இருப்பதை பார்த்தவளுக்கு சில ஐடியாக்கள்.. அதனை எப்படி நிறைவேற்ற என சிந்தனைகள்..

வார இறுதியில் நிகிதா வீட்டினர் நிகிதாவை பார்க்க வந்தனர். விசாலா வாங்க என வெடுக்கென கேட்டு விட்டு சமயலறைக்குள் நுழைந்து கொண்டார். நிகிதாவோ அது கூட இல்லை வாங்க என தலையசைப்போடு நிறுத்தி கொண்டாள்.

ஆராத்யாவை மட்டும் “வா ஆரு..” என கைபிடித்து தங்கள் அறைக்கு அழைத்து சென்றாள். அப்போது தான் வெளியே சென்று விட்டு வந்த அய்யாவு இவர்களை பார்த்து “வாங்க.. வாங்க.. ” என வரவேற்றவர்.. மனைவியை தேடி சென்றார்.

விசாலாவோ முகத்தை தூக்கி வைத்து கொண்டு நின்று கொண்டு இருந்தார்.

“இங்க என்ன விசாலா பண்ணிட்டு இருக்க.. வந்தவங்களுக்கு காபி பலகாரம் கொடுக்கலையா..”

“ஆஹாங்.. என் மவன மாப்ளைங்கற மரியாதை இல்லாம பேசினவங்கள உபசரிக்க சொல்லறிங்களா.. என்னால முடியாது..”

“எப்ப விசாலா இப்படி மாறுன..என் பொறந்த வீட்டு சொந்தம் எனக்கு வேணும்னு சொல்லி தான இந்த கல்யாணத்த நடத்தி வச்ச.. எப்போ சம்மந்தினு நினைச்சியோ அப்ப இருந்து சிக்கல் அதிகமாக தான் ஆகிருக்கு.. உம் மகன் வாழ்க்கையை மனசுல வச்சு எதுனாலும் பண்ணு.. இப்ப வந்தவங்களா நல்லபடியா கவனிச்சு அனுப்பு..”என்று சொல்லி விட்டு அவர்களை பார்க்க சென்று விட்டார்.

அவர் சொல்வது சரி தான என் மகனும் பொண்டாட்டி கூட வாழனும் நினைக்கிறா.. எதுக்கு இன்னும் பிரச்சினை பண்ணிகிட்டு..என நினைத்து காபி பலகாரங்கள் கொடுத்து உபசரித்தார். இருந்தாலும் சண்டை போடவும் இல்லை சுமூகமாக பேசவும் இல்லை.

ஆரு நிகிதாவிடம் “அக்கா உன் வயித்தை தொட்டு பார்க்கவா..” என ஆசையாக கேட்க..

“பாருடா ஆரு..” என சேலையை விளக்கி காட்ட..

ஆரு அவள் வயிற்றை மென்மையாக தடவி பார்த்து..

“ஏக்கா.. பேபி இப்ப எப்படி இருக்கும்.. கைகால் எல்லாம் குட்டி குட்டியா இருக்குமா.. மூவ் ஆகுமா.. ” என ஆசையாக ஆயிரம் கேள்விளை கேட்க..

நிகிதா மென்மையான சிரிப்போடு ஆருவின் ஆரவாரத்தை ரசித்து கொண்டு இருந்தாள்.

ஆருவோடு பேசிக்கொண்டு இருந்த நிகிதாவை பார்க்க ரோஹிணி வந்தார்.

“நிக்கி பேபி நல்லா இருக்கியா.. ஹெல்த் நல்லா இருக்கா.. மார்னிங் சிக்னஸ் இருக்கா..” நிகிதாவின் கைகளை பிடித்து கொண்டு கேட்க.. அவள் அமைதியாகவே இருந்தாள்.

“ஏன் பேபி.. மம்மிகிட்ட பேசமாட்டேங்கற.. என் மேல என்ன கோபம்.. எதா இருந்தாலும் திட்ட கூட செய்.. ஆனால் பேசாம மட்டும் இருக்காத..” என்று அவளை கட்டி கொண்டு அழுக..

தன் அம்மாவின் அழுகையை கண்டவள் மனமிரங்கி..

“அழுகாதிங்க மாம்.. நான் நல்லா இருக்கேன்..”

“எங்க நல்லா இருக்க.. பார்க்கவே கஷ்டமா இருக்கு.. வாமிட் வருதா… ரொம்ப கஷ்டமாஇருக்கா…”

“அது கொஞ்சம் இருக்க தான் செய்யுது..”

“நம்ம வீட்டுக்கு வந்து ஒன் வீக் இருக்கறியா… அம்மா ஹெல்தியானபுட் எல்லாம் கொடுக்கறேன்… பார்த்துக்கறேன்..” ஆசையோடு கேட்க..

அப்போது அங்கு வந்த மங்களம் பாட்டியும்..

“ஆமாம் வந்து கொஞ்ச நாள் இரு..மசக்கை எல்லாம் முடிஞ்சு உடம்பு ஓரளவு கெளுத்தி கொடுத்ததும் வரலாம்..”என கேட்க…

“இல்ல வரல.. நான் இங்கயே இருக்கேன்..”

“ஒன்னு போட்டேனு வை..என்ன இங்கயே இருக்க.. ஆள் எப்படி இருக்க பாரு.. இந்த விசாலா என்ன உன்னை கவனிச்சுகிறானு தெரியல…”

ஒன்னும் சொல்லாமல் நிகிதா அமைதியா இருக்க.. நேராக விசாலாவிடம் வந்த பாட்டி

“அவள நீ கவனிக்கறயா இல்லையா.. “என கோபமாக கேட்க..

“நான் என்ன கவனிக்கறது.. எல்லா வேலையும் நான் தான் செய்யறேன். அவ எந்த வேலையும் செய்யறதில்ல.. இவரு தொழில புதுமை பண்றேனு வெளிய போயிடறா.. பத்தாதுக்கு இந்த மனுஷன் புது வண்டி வேற வாங்கி கொடுத்திருக்காரு.. இங்க அவ சொகுசா தான் இருக்கா..”

விசாலாவின் பேச்சு அனைவருக்கும் கோபத்தை ஏற்படுத்த…

அய்யாவு “விசாலா..” என அதட்ட..

“ச்சே.. ஏன் விசாலா.. ஊரு உலகத்துல கல்யாணம் பண்ணி வச்சு அஞ்சாறு வருசம் ஆகியும் மருமக உண்டாகலைனு வருத்தப்படறவங்க நிறைய பேரு.. உனக்கு சீக்கிரமா பேரன பெத்து கொடுக்க போறா.. அந்த சந்தோஷமே இல்லையா..”என்றார் பாட்டி.

“நீ எப்ப விசாலா இப்படி மாறி போன.. எங்க மக எதார்த்தமானவ… அவளுக்கு அன்பா மட்டுமே இருக்க தெரியும் என நாங்க நினைச்சிட்டு இருக்கோம்.. ஆனா இது உன்கிட்ட எதிர்பார்க்கல..” கவலையாக சொன்னார் சொக்கலிங்கம்.

பெரியவர்கள் இருவரும் வீட்டில் இருந்து கிளம்பும் முன்பே வெங்கட்டிடம் வீரா பேசியதை சொல்லி பொண்ணு வாழ்க்கை முக்கியம் அத சரிபண்ண தான் பார்கனும். கோப படாம யோசித்து முடிவு செய் என்றிட..

வெங்கட்டும் நிறைய யோசித்தார். மகளுக்கு மருமகன் மீதான பிடித்தம் அவரை யோசிக்க வைத்தது.

அதனால் வெங்கட்டும் அக்காவிடம் தாழ்ந்து போய்.. “க்கா நான் ஏதாவது தப்பா பேசியிருந்தா மன்னிச்சுடு..” கைகளை பிடித்து கொள்ள..

விசாலாவும் தம்பியின் கையை பிடித்து கொண்டு அழுதுவிட்டார்.

எல்லோரும் சந்தோஷமாக இவர்களை பார்த்து கொண்டு இருக்க.. தங்கள் அறையில் இருந்து வெளியே வந்த நிகிதா
எல்லோரையும் பார்த்து..

“சொத்துல என் ஷேர எனக்கு பிரிச்சு கொடுத்திருங்க..” என்று அலுங்காமல் சொல்ல..

இவள் என்ன பேசுகிறாள் என எல்லோரும் அதிரந்து நின்றனர்.

19 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

நிகிதா அழைப்பை ஏற்கவில்லை என்றதும் மெசேஜ் போட்டான்.

‘போனை எடுடி..’

‘நான் உங்கிட்ட பேசனும்..’

‘ப்ளீஸ்டீ.. பிக்அப் தி போன்..’

‘ப்ளீஸ்… ப்ளீஸ்ஸ்ஸ்..’

அவள் பார்த்து விட்டு அமைதியாக இருக்கிறாள் என்று தெரிந்து விதவிதமாக கெஞ்ச ஆரம்பித்தான்.

‘ப்ளீஸ்.. ப்ளீஸ்.. நிக்கி..’

‘ப்ளீஸ் அமுல் பேபி..’

‘ப்ளீஸ்.. மில்கி..’

‘ப்ளீஸ்.. ப்ளீஸ்… ப்ளீஸ்…ப்ளீஸ்…
ப்ளீஸ்… நிகி..ப்ளீஸ்…’

கொஞ்சமே கொஞ்சம் மனமிரங்கி பதில் மெசேஜ் போட்டாள்.

‘எதுக்கு பேசனும்’

‘உன்கிட்ட பேசனும்’

‘என்ன பேசனும்’

‘அது நீ பேசினா தான தெரியும்’

‘என்னை விட்டு போன போது சொல்லிட்டு போனிங்களா..’

பதில் மெசேஜ் இல்லை. ஆனால் அவன் பதிலை எதிர்பார்க்காமல் அடுத்தடுத்து கேட்க நினைத்ததை கேட்டாள்.

‘இல்ல இத்தன நாளுல ஏன் பேசல..’

‘இப்ப இவ்வளவு தூரம் கெஞ்சறிங்களே… எதுக்கு உங்க பேபிக்காகவா…’

அவனிடம் அமைதி மட்டுமே பதிலாக வர…

என்ன சொல்லுவான் இவளின் இந்த கேள்விகளுக்கு பயந்து தான் இவ்வளவு நாள் பேசாமல் இருந்தது.

‘ம்ம்ம்… சொல்லுங்க..’

‘என்ன சைலண்ட்டா இருக்கறிங்க..’

‘பதில் தெரியலையா.. எப்பவும் போல இவளுக்கு எதுக்கு சொல்லனும்னு நினைக்கறிங்களா..’

என கேட்டு விட்டு அவன் சொல்ல கூட நேரம் கொடுக்காமல் ஆப்லைனுக்கு போய்விட்டாள்.

அவள் கேட்ட கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்ல தைரியம் இல்லாமல்… அவள் கேட்டதில் கலங்கி போய் அமர்ந்து இருந்தான். அவள் கேள்வியில் உள்ள நியாயங்கள் அவனை சுட…நெஞ்சம் பாரமாகி போனது.

எவ்வளவு நேரம் உட்கார்ந்து இருந்தானோ..மனதின் அழுத்தம் கூடி போக… யாரிடமாவது மனப்பாரத்தை இறக்கி வைக்கவேண்டும் என தோன்ற.. உடனே கல்யாணிக்கு அழைத்தான்.

‘கருத்த மச்சான் கஞ்சத்தனம் எதுக்கு வச்சான்..’ என்ற பாடல் ஒலிக்க… அதை எல்லாம் கவனிக்கும் நிலையில் வீரா இல்லை.

“வாவ்.. வாட் ஆ சர்ப்ரைஸ் மச்சான்… நீ எனக்கு கால் பண்ணியிருக்க..”

“ப்ச்ச்..” வீரா சலிப்பாக..

“என்ன மச்சான்.. ஓவர் பீலீங்ஸ்ல இருப்ப போல.. என்னாச்சு..”

அவ்வளவு தான் மடை திறந்த வெள்ளம் போல அவளிடம் எல்லாம் கொட்டி தீரத்தான்.

அவ்வளவு தான் கல்யாணி பெரிய நகைச்சுவையை கேட்டது போல.. ஹா..ஹா..ஹாஹா.. என சிரிக்கலனாள்.

அவள் சிரிப்பில் வீரா கடுப்பாகி…

“ஏய்.. நானே நிகிதா பேசமாட்டாங்கறாளேனு டென்ஷன்ல இருக்கேன்.. நீ சிரிச்சு கடுப்ப கிளப்பற..”

“இல்லடா மச்சான் உன் ஒய்ப் வாட்சப்லயே இவ்வளவு கேட்கறாளே.. போனில் பேசும் போது எவ்வளவு கேட்பா.. அதைவிட இண்டியா போனதும் உன் நிலைமையை நினைச்சேன்.. சிரிச்சேன்..”

“என் பொழப்பு உனக்கு சிரிப்பா… இருக்கா..”

“அத தான் நானும் சொல்றேன். இண்டியா போனா.. உன் பொழப்பு சிரிப்பா சிரிக்கும்.. அதனால நீ என்ன பண்ற பேசாம என்னை கல்யாணம் பண்ணிகிட்டு இங்கேயே செட்டிலாயிடு..” என்று அலுங்காமல் ஒரு குண்டை தூக்கி போட்டுவிட்டு உல்லாசமாக சிரித்தாள்.

“ஏய்.. உனக்கு அறிவில்ல..எதுல விளையாடறதுனு இல்ல.. ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆனவன கட்டிக்க சொல்ற… ச்சீ..”

“கல்யாணம் ஆனா என்ன நீ தான் உன் ஒய்ப் வேணாம்னு வந்துட்டில்ல.. அவளுக்கு டைவர்ஸ் குடுத்திடு..”

கல்யாணி டைவர்ஸ் என்றதும் வீராவுக்கு சுரீரென கோபம் வந்துவிட..

“யாரை டைவர்ஸ் பண்ண சொல்ற.. ஏதோ தெரியாத ஊர்ல இருக்கோமே நல்லா ப்ரண்ட்லியா பழகறியே.. மனசு விட்டு பேசினா.. டைவர்ஸ் அது இதுன்னு சொல்வியா..” என கத்தி விட்டு போனை வைத்துவிட்டான்.

போனை வைத்து விட்டு கோபம் தாளாமல் எப்படி டைவர்ஸ் பண்ணிடுனு சொல்றா.. என் அமுல் பேபிய என்னால விட முடியுமா.. அதுவும் இப்ப என் பேபி அவ வயித்துல இருக்கும் போது..இனி இவகிட்ட பேசவே கூடாது

என் அமுல்பேபி எப்படி எல்லாம் கஷ்டபடறாளோ.. நான் பக்கத்தில் இருந்து அவள பார்க்க முடியாம இப்படி வந்து சிக்கிக்கட்டனே.. என் பேபி அவள கஷ்டப்படுத்துமோ..

என் பேபி அவள ரொம்ப கஷ்டப்படுத்துமோ.. அக்கா மசக்கைல கஷ்டப்பட்டாளே..அப்ப எல்லோரும் எப்படி கவனிச்சிகிட்டோம். மாமா அக்காவ எப்படி தாங்கினார். எனக்கு அந்த கொடுப்பினை இல்லையோ.. என பொண்டாட்டி பிள்ளைய பக்கத்தில் இருந்து பார்த்துக் முடியாத பாவியாகிட்டேனே.. என பலவாறு தன்னை தானே நொந்து கொண்டான்.

தன் அம்மாவிடம் பேசியாவது அவள் எப்படி இருக்கிறாள் என தெரிந்து கொள்ளலாம் என விசாலாவிற்கு அழைத்தான்.

விசாலா அழைப்பை ஏற்றதும்..

“ம்மா.. நிகிதா எப்படி இருக்கா.. ”

“அவளுக்கு என்ன நல்லா தான் இருக்கா..”என நொடிக்க..

“எதுக்கு மா இப்படி பேசற..”

“ஆமாம் டா எல்லோரும் என்னையவே குத்தம் சொல்லுங்கடா..”

“ஏம்மா.. என்னாச்சு..”

நிகிதா கர்ப்பமா இருப்பதையும்.. அவள் வீட்டினர் வந்ததையும் சொன்னவர்..

“உன் பொண்டாட்டி அன்னைக்கு அவங்க வீட்ல இருந்து வந்தப்ப நான் என் புருஷன் கூட வாழவே இல்லை அதுங்காட்டி விட்டுட்டு போயிட்டாருனா.. அதனால தான் நான் கேட்டேன் எம்மவன் கூட வாழாம புள்ள மட்டும் எப்படி வந்துச்சுனு.. நான் கேட்டதுல என்ன தப்பு.. உங்க அம்மாச்சி என்னை அடிக்க வந்துட்டாங்க..”

அம்மா சொன்னதை கேட்டதும் வீராவுக்கு அளவு கடந்த கோபம் வந்தது.

“ம்மா..ஆ.. நிறுத்துங்க.. இனி ஒரு வார்த்தை அவள பத்தி தப்பா பேசினிங்க.. அம்மானு பார்க்க மாட்டேன். உங்களுக்கு தெரியுமா அவ எங்கூட வாழவே இல்லைனு.. அவ ஏதோ கோபத்துல சொன்னா.. அதுக்கு அப்படி பேசுவிங்களா..எனக்கு தெரியும் என் பொண்டாட்டிய பத்தி.. அவ வயித்துல இருக்கற புள்ளைக்கு நாந்தான் அப்பன்.. உங்ககிட்ட இருந்து இப்படி ஒரு பேச்சை நான் எதிர்பார்க்கலமா..” என இடியாக முழங்கி விட்டு இணைப்பை துண்டித்து விட்டு உடனே நிகிதாவிற்கு அழைத்தான். அவள் எடுக்கவில்லை.

என்னால எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டுட்டு இருக்கா.. இதுல அம்மா வேற இப்படி பேசிவச்சிருக்கே… நான் கொடுத்த வேதனையே அதிகம். இதுல இது வேறயா.. எவ்வளவு கஷ்டத்த இன்னும் தாங்குவாளோ.. எல்லாம் என் முட்டாள்தனத்தால வந்தது. என தலை தலையாய் அடித்து கொண்டான்.

இந்த முறையும் அழைப்பு போய் கொண்டே இருக்க….. அவள் எடுக்கவில்லை.

ஏற்கனவே என் மேல கோபமா இருந்தா.. இந்தம்மா இப்படி வேற பேசி அவள இன்னும் அதிக கோபபடுத்தி வச்சிருக்கே..

‘போனை எடு.. நான் உங்கிட்ட பேசனும்’ என கடுப்பில் மெசேஜ் போட்டான்.

‘ஏன்.. எதுக்கு.. பேசனும்..’

‘என்னடி இது கேள்வி.. ஒரு புருஷன் பொண்டாட்டிகிட்ட எதுக்கு பேசுவான்..’

‘ஓ… நான் பொண்டாட்டிங்கற நினைப்பு இருக்கா..’

‘என்னடி.. இப்படி பேசற..’

‘ப்ச்ச்.. என்ன பேசனும்.. உங்கம்மா மாதிரியே நீயும் உம்புள்ள இல்லனு சொல்ல போறியா..’

‘ஏய்.. எனக்கு தெரியும்டி அது எம்புள்ளைனு.. யார்.. என்ன.. சொன்னா என்ன.. நாம வாழ்ந்த வாழ்க்கை சொல்லும்டி அது யார் பிள்ளைனு..’

‘நீ விட்டுட்டு போனதுலய தெரிஞ்சுடுச்சு.. எப்படி வாழ்ந்தோம்னு..’

‘சாரிடி தப்பு தான்.. மன்னிச்சிடு.. யார் என்ன சொன்னாலும் டென்ஷன் ஆகாத.. எனக்கு தெரியும் என் புள்ளைனு..’

‘ரொம்ப சந்தோஷம்’

‘கால் பண்ணா.. பேசுடி..’

‘முடியாது..’ என முடித்துவிட்டாள்.

பேசமாட்டேன் சொல்லி சொல்லியே எல்லாம் சேட்டிங்லயே எல்லாம் பேசிவிட்டாள் என நினைத்தவனுக்கு சிரிப்பு வந்தது. இருந்தும் அவள் குரல் கேட்க ஆசையாக இருக்கே.. என ஏங்கினான்.

பொன்னிக்கு அழைத்தான்.

“என்னடா வீரா…”

“அக்கா..”

“சொல்லுடா..”

அவர்களை பேசவிடாமல் பொன்னியின் மகன் அழுது கொண்டே இருக்க..

“குட்டி பையன் ஏன் இப்படி அழுகிறான்”

“தடுப்பூசி போட்டு வந்தேன்.. மூனு நாளைக்கு காய்ச்சல் இருக்கும் அதுவரைக்கும் இப்படி தான் அழுதுகிட்டு இருப்பான். நீ சொல்லு..”

இந்த நிலையில் உதவி கேட்க சங்கடப்பட்டு

“குட்டி பையனை பார்த்துக்கோ” என சொல்லி வைத்து விட்டு… அடுத்து ஆராத்யாவுக்கு அழைத்தான்.

வீரா நம்பரை பார்த்தும் உற்சாகமாய்..

“சொல்லுங்க மாமா..”

“நல்லா இருக்கியா ஆரு..”

“நான் நல்லா இருக்கேன்.. நீங்க..”

“ம்ம்ம்.. நிகிதா எப்படி இருக்கா..”

“போங்க மாமா.. நீங்க செஞ்சது எனக்கு பிடிக்கல.. அக்கா பாவம். நீங்க போனதும் எப்படி அழுதா தெரியுமா..”

“சாரிடா குட்டி..நான் நிக்கி கிட்ட பேசி சாரி கேட்கறேன்.. அவள கொஞ்சம் நான் கால் பண்ணினா அட்டென் பண்ண சொல்லறியா..”

“ஐயோ மாமா..நானா.. உங்களை பத்தி பேசினா.. இனி என்கிட்ட பேசமாட்டேன் சொல்லிட்டா.. நீங்களே பேசிக்கோங்க.. ” என சொல்லிவிட்டாள்.

என்ன செய்வது என யோசித்தான். கல்யாணியை அழைத்தான்.

‘கருத்த மச்சான்… கஞ்சத்தனம் எதுக்கு வச்சான்…’

ரிங்டோனை கேட்டதும்..கல்யாணிக்கு தான் அழைத்தோமா.. என காதில் இருந்த போனை எடுத்து பார்த்தான். இவளை என பல்லை கடித்தவன்…அவள் எடுத்ததும்..

“சொல்லுடா கருத்த மச்சான்..”

“ஏய்.. எதுக்குடி.. இந்த ரிங்டோன் வச்சிருக்க..”

“லவ் மச்சான்.. லவ் படுத்தும் பாடு..மச்சான்”

“ஏய்..”

“சும்மா ஏய்.. ஏய்னு ஏர் ஓட்டாத..”

“சரி அத விடு. எனக்கு ஒரு ஹெல்ப் பண்ணுவியா..”

“என்ன மச்சான் உனக்கு வாழ்க்கை கொடுக்கனுமா…”

“ப்ச்ச்.. எப்ப பாரு உனக்கு விளையாட்டு தானா.. எனக்கு ஹெல்ப் பண்ணுவியா… இல்லையா..”

“அதானே பார்த்தேன்.. என்னடா மச்சானே கால் பண்றானே.. நம்ம மேல லவ்ஸ் வந்துடுச்சோனு ஒரு நிமிசம் ஏமாந்து போயிட்டேன்”

“ப்ச்ச்… கல்யாணி..” என்றான் சலிப்பாக…

“ம்ம்.. சரி.. சரி..டென்ஷன் ஆகாதா…என்ன பண்ணனும் சொல்லு..”

“நிகிதா நான் கால் பண்ணா அட்டென் பண்ணமாட்டேங்கறா.. நீ தான் நல்லா ஜாலியா பேசுவியே..நீ அவளுக்கு கால் பண்ணி பேச முடியுமா… பேசி எப்படியாவது அவள என்கிட்ட பேச வைக்கறியா..”

“அவ என்னை யாருனு கேட்பாளே..”

“என் ப்ரண்ட்னு சொல்லு..”

“எப்படி.. கேர்ள் ப்ரண்ட்னு சொல்லவா..”

“சும்மா ப்ரண்ட்னு மட்டும் சொல்லு போதும்” என்றான் சுள்ளென்று..

“சரி கோபபடாத.. பேசி பேசியே உன்னை கரெக்ட் பண்ண மாதிரி.. உன் ஒய்ப்பையும் பேசியே கரெக்ட் பண்ணிடறேன்.டோன்ட் வொர்ரி…”என்றாள் விசமமாக..

அவளின் உள் குத்து தெரியாமல் இவனும் சந்தோஷமாக “பேசிட்டு கூப்பிடு”என சொல்லி வைத்துவிட்டான்.

நிகிதா லோன் விஷயமாக காஞ்சிபுரம் கூட்டுறவு பேங்க் சென்று மணிக்கணக்கில் காத்திருந்து மானேஜர் கேட்ட கேள்விகளுக்கு விளக்கமளித்து.. வேலை முடித்து விட்டு பஸ்ஸில் வந்து இறங்கி நடந்து வீடு வந்தவளுக்கு அப்படி ஒரு களைப்பு.

அவளால் நிஜமாகவே முடியவில்லை.. எல்லா இடங்களிலும் காரிலேயே சென்று வந்தவளுக்கு இது எல்லாம் ரொம்பவே கஷ்டமாக இருந்தது. ஆனால் வாழ்க்கையே போராட்டமாக இருக்க..இதையும் தாங்கி கடந்து வரவேண்டும் என்ற வைராக்கியம் கொண்டாள்.

மசக்கையும் சேர்ந்து கொள்ள மிகவும் களைத்து போனாள். வந்தவள் தண்ணீர் கூட குடிக்காமல் போய் படுத்து கொண்டாள். அய்யாவுக்கு பார்த்ததும் மனதை அறுத்தது. விசாலாவும் மகன் திட்டியதில் நிகிதாவிடம் வீம்பு கொண்டு பேசுவதில்லை. விசாலாவும் நிகிதா வந்ததை கண்டு கொள்ளாமல் சமையல் செய்து கொண்டு இருந்தார்.

மனைவியை முறைத்து பார்த்து விட்டு அய்யாவு தோட்டத்து இளநீரை ஒன்றை சீவி கொண்டு போய் கண் மூடி படுத்திருந்த மருமகளிடம்..

“ம்மா நிகிதா..” என கூப்பிட்டார். மாமனாரின் குரல் கேட்டு அவசரமாக எழுந்து அமர..

“மெல்லம்மா.. எதுக்கு இப்படி எந்திரிக்கற.. ரொம்ப களைப்பா வந்தியா.. இந்தா இதை குடி..”

இளநீரை வாங்கி குடித்தவளையே பார்த்து கொண்டு இருந்தார். எப்படி இருந்த பொண்ணு..மனைவி மீதும் மகன் மீதும் வெறுப்பாக வந்தது.

குடித்ததும் இளநீர் மட்டையை வாங்கி கொண்டவர்

“ஸ்கூட்டி ஒன்னு வாங்கிகலாமா..”

“எதுக்கு மாமா.. உங்களுக்கு தான் டிவிஸ் எக்சல் இருக்கே..”

“எனக்கு இல்ல.. உனக்கு தான்.. பஸ்ல போயிட்டு வந்து ரொம்ப சோர்ந்து போயிடறியே..”

“வேணாம் மாமா.. உங்களுக்கு எதுக்கு வீண் செலவு..”

“ஏம்மா…எனக்கு உங்க வீட்டு அளவுக்கு வசதியில்லைனாலும்.. ஏதோ நானும் கொஞ்சம் சம்பாதிச்சு வச்சிருக்கேன்..”

“நான் அதுக்கு சொல்லல.. ஏற்கனவேர உங்களுக்கு பாராமா இருக்கேனோனு வருத்தமா இருக்கு..”

அந்த வார்த்தையை கேட்டதும் அய்யாவு துடித்து போனார்.

“அப்படி சொல்லாதமா.. யாருக்கு யார் பாரம்.. என் மகன் வேணா கடமை தவறலாம்..ஆனா நான் அப்படி இல்லை உனக்கு இனி எல்லாம் ஒரு தகப்பனா இருந்து நான் தான் செய்வேன்.. நாளைக்கு மாப்பிள்ளையையும் பொன்னியையும் கூட்டிட்டு போய் ஒரு வண்டி எடுக்கறோம்.நீ எதுவும் பேசகூடாது.. என சொல்லி விட்டு சென்றிட..

நிகிதா இவரும் பாவம் தான் என நினைத்து கொண்டு படுத்துவிட்டாள்.

வீரா இரவு நிகிதா கூப்பிடுவாளா என போனை கையில் வைத்து கொண்டு தூங்காமல் படுக்கையில் உட்கார்ந்து இருந்தான். இந்த கல்யாணி பேசினாளா என்னவோ தெரியலையே.. அவ பேச்சை நிகிதா கேட்பாளா என தவிப்புடன்..

வெகு நேரம் கழித்து நிகிதா அழைக்கவும் பரபரப்புடன் போனை காதில் வைத்தான்.

“அமுல் பேபி..”

“என்னய்யா.. அமுல் பேபி.. யாருய்யா அந்த கல்யாணி.. என்னை விட்டுட்டு போயி.. அங்க ஒருத்திய வச்சுகிட்டயா..”

“இல்லமா..”

“பேசாத.. ஏதாவது பேசினா மரியாதை கெட்டு போயிடும். கருத்த மச்சான்ங்கறா.. கருப்பா இருந்தாலும் களையா இருக்கறிங்கறா… லவ்லிங்கறா.. மேன்லிங்கறா..”

“அவ மப்பும் மாந்தாரமா இருக்காளாம்.. பார்க்க செக்ஸியா இருப்பாளாம்.. அப்படி இருக்கற பொம்பளைங்கள தான் ஆம்பளைங்களுக்கு பிடிக்கும்ங்கறா..”

“அப்படி இல்ல..”

“அப்படி இல்லனா எப்படி.. நான் கொத்தவரங்காய் மாதிரி வத்தலும் தொத்தலுமா இருக்கேனாம்.. என்ன தொடவே உனக்கு பிடிக்கலயாம். அதனால தான் என்னைய விட்டுட்டு போயிட்டயாம்”

“நிக்கி..” என்றான் பரிதாபமாக..

அவன் பேச விடாமல் தவுசண்ட் வாலாக வெடித்து கொண்டு இருந்தாள்.

“நான் புள்ளய பெத்து கொடுத்துட்டு.. டைவர்ஸ் வாங்கிட்டு போயிடனுமாம்.. இப்பவே ரிலேசன்ஷிப்ல தான் இருக்கோம்னு சொல்றா..”

“நான் இந்தியா போகமாட்டேன். அவ மூஞ்சிய பார்க்கவே புடிக்கல.. அவ டைவர்ஸ் கொடுத்தா கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம். இல்லனா லீவ் இன்ல வாழலாம்னு சொன்னியாமா.. ஒரே பிரசவத்துல மூனு புள்ள பெத்து காமிக்கறேன்.. மச்ச்சான் என்கிட்ட அப்படி மயங்கி கிடக்கறான். உனக்கு புருஷன முந்தானைல முடிஞ்சு வச்சுக்க தெரியலங்கறா..”

“அப்படி தான் போல ஏற்கனவே இந்த ஊர் பொம்பளைங்க என்னய அப்படி தான் சொல்றாங்க.. இப்ப உன் கீப்பும் அப்படி தான் சொல்றா.. நீ என்னய விட்டுட்டு போனதுக்கு நான் கடல் கடந்து எல்லாம் வசவு வாங்கறேன். அதுக்கு நீ போகும் போது என்னைய கொன்று போட்டு போயிருக்கலாம்..” கடைசியாக கண்ணீர் குரலில் கூறி விட்டு போனை வைத்துவிட்டாள்.

அவளின் பேச்சும் கண்ணீர் குரலும் அவனை உயிரோடு கொல்லாமல் கொன்றது. அவளிடம் எப்படி சொல்லி புரிய வைப்பது என தெரியாமல் தலையை பிடித்து கொண்டு அமர்ந்துவிட்டான்.

கல்யாணி தரமான ஒரு சம்பவத்தை செய்து ஏற்கனவே விரிசலாக இருந்த உறவில் குழி பறித்து விட்டாள். வீரா நிகிதா வாழ்வில் அடுத்தநிலை என்னவோ…

20- புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

நிகிதாவின் பேச்சு எல்லாம் வீராவின் மனதை குத்தீட்டியாய் குத்தி கிழிக்க.. மனம் ரணமாய் வலித்தது.

கல்யாணியை கொல்லனும் போல வெறியாக வர.. அவளுக்கு அழைத்தான். அழைப்பு போய் கொண்டே இருக்க..அவள் எடுக்கவில்லை.

“கட்டின பொண்டாட்டி தான் நம்மள மதிக்கறதில்லனா.. இவளுக்கும் கொழுப்ப பாரேன்.எல்லாம் என்னை இம்சை பண்றாளுக.. இரண்டு பேரும் நல்லா வச்சு செய்றாளுக..” என அறையின் கதவை அடைத்து விட்டு கோபத்தில் ஏதேதோ கத்தி கொண்டு இருந்தான்.

அடுத்த நாள் அய்யாவு பொன்னியின் கணவன் கணேசோடும் நிகிதாவோடும் சென்று நிகிதாவிற்கு ஆக்டீவா வாங்கி கொடுத்தார். நிகிதா விலைக்காக பார்க்க.. அதை எல்லாம் கண்டு கொள்ளாமல் அய்யாவு பிடிவாதமாக வாங்கி கொடுத்தார்.

மருமகளையே புது வண்டியை எடுத்து கொண்டு வர சொல்லிவிட்டு அவர் கணேசோடு பைக்கில் வந்தார். வரும் வழியிலேயே கோயிலில் பூஜை போட்டு விட்டு வர… மாலை விபூதி பட்டை என மங்களகரமாக புது வண்டியில் வந்திறங்கிய நிகிதாவை பார்த்ததும் விசாலா கோபமாக முறைத்து கொண்டு உள்ளே சென்று விட்டார்.

சற்று முன்பு தான் வெங்கட் விசாலாவிற்கு போன் செய்து..

“உம்மவன் என்ன சொல்றான்.. என் பொண்ண வச்சு வாழறானா.. இல்லையா டைவர்ஸ் கொடுக்கிறானா.. என்னன்னு கேட்டியா.. ஏதோ அக்கா மவனா போனதால.. இவ்வளவு பொறுமையா பேசிட்டு இருக்கேன்.. இல்லனா எனக்கு இருக்கிற செல்வாக்குக்கு எப்பவோ உள்ள வச்சு முட்டிய பேர்த்திருப்பேன்.. ”

“எம்மகன் சம்பாதிக்க தானே தேசம் விட்டு தேசம் போயிருக்கான்.. என்னவோ உம்மகளே வெட்டி விட்டுட்டு போன மாதிரி பேசற.. எல்லாம் உம்மவள ராணியாட்டம் வச்சுக்க தானே..”

“உம்மகன் சம்பாதிச்சு தான் எம்மக வாழனுமுன்னு இல்ல.. மூனு தலைமுறைக்கு சேர்த்து வச்சிருக்கேன்.. அத காப்பாத்தினாவே போதும். ஒழுங்கா வந்து வாழ சொல்லு.. இல்ல டைவர்ஸ் கொடுக்க சொல்லு.. எனக்கு அடங்குனவனா பார்த்து எம்மகளுக்கு இன்னொரு கல்யாணம் பண்ணி வச்சுக்கறேன்..”

வெங்கட்டும் என்ன தான் செய்வார். வெளியே மாப்பிள்ளை பார்த்தா எப்படி இருப்பானோ.. தன் அக்கா மகனா இருந்தால் தனக்கு பிறகு தன் குடும்பத்தையும் தன் தொழிலையும் பார்த்து கொள்வான் என நினைத்து சொக்கலிங்கம் சொல்லவும் சரி என சம்மதித்தார்.

வீரா முயன்று தொழிலை கற்று கொள்ள முயற்சித்ததில்.. தன் சுமையை இறக்கி வைக்க.. ஒரு தோள் கிடைத்தது என சந்தோஷப்பட்ட நேரத்தில் தான் வீரா விட்டு சென்றது. அதை அவரால் தாங்க முடியவில்லை.

விசாலாவுக்கு தம்பியின்பேச்சு பிடிக்கவில்லை. எதுனாலும் என் மகனிடமே கேட்டு கொள் சொல்லி பட்டென வைத்துவிட்டார்.

இந்தம்மா வெங்கட்டை வீராவோடு கோர்த்து விட்டுருச்சு.. வீராவுக்கு அடுத்த டார்ச்சர் ஸ்டார்ட்டிங்…

நிகிதாவை புது வண்டியோடு பார்த்து விட்டு உள்ளே சென்றவர் கிச்சனில் நின்று பொருமி கொண்டு இருந்தார்.

“எம்மவன் பைக்கை கூட இங்கேயே விட்டுட்டு போயிட்டான்.அந்த ஊர்ல ஒத்தையா என்ன பாடுபடறானோ.. ஆளாளுக்கு அவனையே ஏசிட்டு இருக்காங்க.. நேத்து வந்த மவராசி சுகமா இருக்கா..”

இந்த பொருமலை எல்லாம் கேட்டு கொண்டே உள்ளே வந்த நிகிதா அவரை கண்டு கொள்ளாமல் சென்று விட.. கொதித்து போனார் விசாலா.

வெங்கட் தன் அக்காவின் பேச்சில் கோபம் தலைக்கேற.. உடனே வீராவை அழைத்தார்.

வெங்கட்டின் நம்பரை பார்த்தவனுக்கு ஒரு நிமிடம் இவரை எப்படி சமாளிக்க.. என பயம் வந்தது. அது ஒரு நிமிடம் தான். என் பொண்டாட்டியவே சமாளிக்கிறேன். இவரு என்ன.. திமிரு வந்தது..

“சொல்லுங்க மாமா..” என்றான் கெத்தாக..

இவனுக்கு கொழுப்ப பாரு.. என பல்லை கடித்தவர்…

“நீ தான் சொல்லனும்..”என்றார் தெனாவட்டாக.. நான் உனக்கு மாமனாக்கும் என நினைத்தவாறே..

“என்ன சொல்லனும்”

“அதை தான் நானும் கேட்கறேன். என்ன சொல்லற.. என் பொண்ணை வச்சு வாழறியா..இல்ல டைவர்ஸ் கொடுக்கறியா..”

டைவர்ஸ் என்ற வார்த்தையை கேட்டதும் கோபம் தலைக்கேற..

“என்ன ஆளாளுக்கு டைவர்ஸ்.. டைவர்ஸ்னு.. பூச்சாண்டி காட்டறிங்களா.. டைவர்ஸ் எல்லாம் கொடுக்க முடியாது”

“அப்ப என் பொண்ணு வாழ்க்கை..”

“இப்ப அவ வாழ்க்கைக்கு என்ன வந்துச்சு..”

“என்ன வந்துச்சா… என் பொண்ணு சந்தோஷமா வாழனும்னு தான உன்னை கட்டி வச்சேன். இப்ப என் பொண்ணு வாழ்க்கையே வீணா போச்சு.. ”

“என்ன வீணா போச்சு.. ஊரு உலகத்துல எந்த ஆம்பளையும் பொண்டாட்டி புள்ளைகள விட்டுவிட்டு கடல் கடந்து போய் சம்பாதிக்கறதில்லையா.. அவங்க பொண்டாட்டி எல்லாம் வாழ்க்கை வீணா போச்சுனா அழுதுகிட்டு இருக்காங்க..”

“அவங்க புருஷனுங்க எல்லாம் சொல்லிட்டு போவாங்க.. பொண்டாட்டிகிட்ட போன்ல பேசுவாங்க.. உன்ன மாதிரி ஓடி ஒளிய மாட்டாங்க..”

“நான் ஒன்னும் ஓடி ஒளியல.. எங்க இருக்கேன்னு எங்கம்மாகிட்ட சொல்லிட்டேன்ல”

“எத்தன நாளு கழிச்சு சொன்ன.. உங்கம்மாகிட்ட தான சொன்ன.. உன் பொண்டாட்டிகிட்ட சொன்னியா..”

“உங்க மக தான் நான் போன் பண்ணினா பேசமாட்டேங்கறா…”

“நீ வாழாம விட்டுட்டு ஓடி போவ.. எங்கயோ இருந்துகிட்டு போன் பண்ணா பேசனுமா.. அது எல்லாம் விடு.. என் பொண்ணுக்கு ஒரு வழி சொல்லு..’

“நான் வர ஒரு வருஷமாகும்”

“அதுவரைக்கும் என் பொண்ணு வயித்துல உம் புள்ளய சுமந்துகிட்டு.. வாழவெட்டிங்கற பேரோட.. கண்ணீரும் கம்பலையுமா நிக்கனுமா..”

“வாழவெட்டினு சொல்றதுக்கு உங்க வீட்லயா இருக்கா.. என் வீட்ல எங்க அப்பாம்மா கூட தான இருக்கா…”

“உங்க வீட்ல இருந்தா மட்டும் எம் பொண்ணு சந்தோஷமாவா இருக்கா..உங்கம்மா தான் ஏதாவது நொடிச்சுகிட்டே இருக்கு.. நீ அங்க நிம்மதியா இருக்க.. இந்த மாதிரி நேரத்துல சந்தோஷமா இருக்கனும்.. அப்படியா இருக்கா எம் பொண்ணு.. அவளுக்கு டைவர்ஸ் கொடுத்திடு.. அவ சந்தோஷம் தான் முக்கியம்”

“நான் டைவர்ஸ் கொடுத்திட்டா உங்க பொண்ணு சந்தோஷமா இருப்பாளா..”

“நிச்சயமா..”

“அவளே என்கிட்ட கேட்கட்டும்.”

“கேட்டா கொடுத்திருவியா..”

“அவ என்கிட்ட கேட்கட்டும் பார்க்கலாம்”

“என் பொண்ணு கண்டிப்பா கேட்பா.. நான் கேட்க வைப்பேன்”

“பார்க்கலாம்.. பார்க்கலாம்..” என வைத்துவிட்டான்.

கேட்டுருவாளா…என்கிட்ட கேட்டுருவாளா.. ச்ச்சே அப்படி எல்லாம் கேட்கமாட்டா… அவ என்ன லவ் பண்றா.. அப்படி எல்லாம் நான் வேணாம்னு போகமாட்டா..என தனக்குள் சற்று நேரம் புலம்பியவன் நிகிதாவிற்கு அழைத்தான் அவளிடமே கேட்டுவிடலாம் என நினைத்து..

நிகிதா வீரா அழைக்கிறான் என்று தெரிந்தும் போனையே பார்த்து கொண்டு இருந்தவள் எடுத்து பேசவில்லை.

வீராவிற்கு முன்பு தான் வெங்கட் நிகிதாவை அழைத்து அங்கே இருக்க வேண்டாம். இங்க வா அவனை டைவர்ஸ் பண்ணிடலாம் என சொல்ல.. நீங்க எல்லோரும் என் வாழ்க்கைக்கு பண்ணிய வரை போதும். என்ன செய்யனும் எனக்கு தெரியும். என அவரை நாலு வார்த்தை நறுக்கென கேட்டு வைத்தாள்.

வீரா வாட்சப்பில் போனை எடு நான் உங்கிட்ட பேசனும் என திரும்ப.. திரும்ப.. சொல்ல.. போனை ஆன் செய்து காதில் வைத்தாள்.

“நிகிதா..”

“அமுல் பேபி..”

“நிக்கிம்மா..”

“பேசுடி..”

“பேசுடி மனுச மண்ட காய வைக்காத..” கெஞ்சல் போய் எரிச்சலானான்.

ஒரு நக்கல் சிரிப்போடு.. “ம்ம்ம்ம்..” என்றாள்.

நான் தொண்டை தண்ணி வத்த கத்திட்டு இருக்கேன். எவ்வளவு தெனாவட்டா ம்ம்னு மட்டும் சொல்றா…

“என்னடி அப்பனும் மகளும் என்னை கடுப்பேத்தறிங்களா.. அந்தாளு என்னன்னா என் மகள டைவர்ஸ் பண்ணிடுனு சொல்றாரு.. வேற கல்யாணம் பண்ணி வைக்கிறேங்கறாரு..”

“யோவ்.. எங்க அப்பாவ ஆளு கீளுன்ன.. மரியாதை இல்லாம பேசினிங்க.. அவ்வளவு தான்”

“ஆமாண்டி.. அவர மரியாதை இல்லாம பேசனும்னு எனக்கு வேண்டுதலையா.. அவர் தான் என்னை அப்படி பேசவைக்கிறார்..”

“அவர் என்ன அப்படி பேசிவிட்டார்..”

“என்ன பேசினாரா.. என் பொண்ணுக்கு டைவர்ஸ் கொடுத்திருனு சொல்றாரு.. என்ன ஒரு திமிரு..”

“இதுல என்ன திமிரு இருக்கு.. எந்த அப்பாவா இருந்தாலும் பொண்ணு வாழ்க்கைகாக அப்படி தான் பேசுவாங்க..”

“அப்ப அவர் பேசினது கரெக்ட்னு சொல்லறியா..”

“ஒரு அப்பாவா அவர் பேசினது தப்பில்ல..”

“அப்போ அவர் சொல்ற மாதிரி என்னை டைவர்ஸ் பண்ணிட்டு போயிடுவியா..”

“நீங்க தான என்னை விட்டு போனிங்க.. நீங்க போகாம இருந்திருந்தா எதுக்கு இந்த மாதிரி பேச்சு வருது.. நான் உங்களோட வாழனும்னு தான் நினைச்சேன். நீங்க தான் அத புரிஞ்சுக்கல.. இப்பவும் வயித்துல புள்ளையோட ஒத்தையா நிக்கறேன்.இந்த மாதிரி நேரத்தில் பொண்ணுங்க எவ்வளவு சந்தோஷமா இருப்பாங்க.. இருக்கனும்.. ஆனா அத பத்தி எல்லாம் கவலைப்படாம ஆளாளுக்கு என்னை டார்ச்சர் பண்ணறிங்க.. என்கிட்ட யாரும் பேசாதிங்க.. என்னை கொஞ்சம் நிம்மதியா இருக்க விடுங்க..” என பேச பேச கடைசியில் அழுகை வந்திட.. போனை வைத்துவிட்டாள்.

அவளுடைய பேச்சு அழுகை எல்லாம் அவனை ஏதோ செய்திட.. இப்பவே அவளை அள்ளி மார்பில் போட்டு ஆறுதல் சொல்லவேண்டும் என வேகம் வர.. ஆனால் அணைத்திடும் தூரத்தில் அவனில்லையே…

அவளுடைய முகத்தையாவது பார்த்திட வேண்டும் என வீடியோ காலில் அழைக்க.. எடுப்பாளோ.. மாட்டாளோ.. என நினைக்க… டக்கென எடுத்துவிட்டாள்.

அவளின் முகம் பார்த்தவனுக்கு அப்படி ஒரு அதிர்ச்சி. எப்பவும் பட்டு ரோஜா மாதிரி வழுவழுப்பாக மினுமினுப்போடு இருக்கும் அவள் முகம் கருத்து வாடி வதங்கி போய் இருந்தது. கண்கள் சற்று உள்ளே போய் கண்களை சுற்றி லேசாக கருவளையமும்.. ஏற்கனவே ஒடிசலாக இருப்பவள் மேலும் மெலிந்து கன்னத்து கழுத்து எலும்புகள் துருத்தி கொண்டு என்பு தோல் போர்த்திய உடம்பாக இருந்தாள்.

பார்த்தவனுக்கு கண்கள் கலங்கியது. பிள்ளைய சுமக்கும் பூரிப்பு எங்கும் அவள் முகத்தில் இல்லை.எப்பவும் போல தன் முட்டாள்தனத்தை எண்ணி நொந்து கொண்டான்.

“ஏன்டி.. இப்படி இருக்க..”என்றான் ஆற்றாமையில்..

“எப்படி இருக்கேன்..”

“புள்ளைய சுமக்கறவ மாதிரியா இருக்க..”

“என்னங்க சார் பண்றது.. எம் புருஷன் என்னை விட்டுட்டு ஓடி போயிட்டாரு.. புருஷன தேடுவனா.. புள்ளைய பார்ப்பனா..”என்றாள் நக்கலாக..

“என்னடி நக்கலா..”

“இல்ல.. விக்கலு..”

“ஓய்.. என்னடீ.. கொழுப்பா..”

“ஆமாம்.. நீங்க கறியும் மீனும் வாங்கி போட்டிங்க… அது தின்னு கொழுப்பு எடுத்து திரியறேன்..”அவள் நக்கல் பேச்சில் சிரிப்பு வந்தது அவனுக்கு..

“அமுல் பேபி..” என்றான் மென்மையாக….

அவனின் கொஞ்சல் மொழியில் இப்போது அவள் கண்கள் கலங்கியது. இப்படி அவன் தன் முகத்தை பார்த்து சொன்னதும்.. அவன் நேரிலேயே தன்னை கூப்பிட்டது போல இருக்க.. எத்தனை நாளாயிற்று இப்படி முகம் பார்த்து அவன் காதலோடு சொல்லும் அமுல்பேபியை கேட்டு.. கலங்கிய கண்களை அவனுக்கு காட்டாமல் முகத்தை திருப்பி கொண்டாள்.

“அமுல் பேபி.. என்ன பாருடி.. ஒரு தடவை மாமா சொல்லுடி..”

“ப்ளீஸ்டீ….ஒரே ஒரு தடவை..”

“மில்கி..”

மில்கி என்ற வார்த்தையில் இது என்ன புதுசா என பார்த்தாள். அவளின் பார்வையை புரிந்தவன்..

“அது நீ மில்க் கலர்ல இருக்கறினு கல்யாணி தான் உனக்கு இந்த பேர வச்சா.. அவ சொல்ற மாதிரி கலர் மட்டும் இல்ல உடம்பும் மில்க் மாதிரி சாப்டா இருக்கும்னு எனக்கு தானே தெரியும்..” காமம் கலந்த காதல் பார்வையில் அவளை பார்த்து கொண்டு சொல்ல..

நிகிதாவின் பார்வையில் அனல் தெறிப்பதை கவனிக்காமல் கனவுகளில் மிதக்க..

“யாரு வச்சது..” என்றாள் ஆக்ரோசமாக..

அச்சோ வீரா வாய கொடுத்து வாண்டடா சிக்கிட்டியே என முழித்தான்.

“யாருனு கேக்கறன்ல..”

எச்சில் கூட்டி முழுங்கியவாறு..”அது வந்து.. கல்..யா..ணி..”

“எவ்வளவு தைரியம் இருந்தா.. அவள பத்தி என்கிட்டயே பேசுவிங்க.. எனக்கு பேரு வைக்க அவ யாரு.. அவகிட்டயே பேசுங்க.. இனி என்கிட்ட பேசாதிங்க..” என போனை வைத்துவிட்டாள்.

அவளே இப்ப தான் கொஞ்சம் மலையிறங்கி வந்தா…. அதையும் நீயே கெடுத்துகிட்டயே… உனக்கு உன் வாய் தான்டா ஏழரை நாட்டான் என தன் ஆள்காட்டி விரலை தன் முகத்திற்கு நேராக நீட்டி தன்னையே திட்டி கொண்டான்.

அவளின் இளைத்த உடல் அவனை சற்றே வருத்த.. தன் தாய்க்கு அழைத்தான்.

“சொல்லு கண்ணு..”

“ம்மா எப்படி இருக்க..”

“நல்லா இருக்கேன் கண்ணு.. நீ எப்படி இருக்க..”

“எனக்கு என்னம்மா நான் நல்லா இருக்கேன் அப்பா.. எப்படி இருக்காரு..”

“ம்ம்.. இருக்காரு.. முறுக்கிட்டு இருக்காரு..”

தந்தையின் கோபம் அறிந்தவனாக.. சில நொடி அமைதியானவன்.. மெல்ல தாயிடம்..

“அவ ஏன்மா அப்படி இருக்கா.. ஒழுங்கா சாப்பிடமாட்டாளா..”

“அவளுக்கு என்ன நல்லா தான் இருக்கா.. என்னமோ உங்கப்பாரு தொழில புதுரகமா மாத்தேறுனு சொல்லிகிட்டு ஊர் ஊரா அலையறா.. அவ பஸ்ல போயி கஷ்டப்படறானு.. உங்க அப்பாரு புதுசா வண்டி வாங்கி கொடுத்திருக்காரு..அவ இங்க சொகுசா தான் இருக்கா.. நீ தான் அந்த ஊருல என்னன்ன கஷ்டப்படறியோ.. ஏஞ்சாமி… அந்த ஊருல நம்ம ஊரு சாப்பாடு எல்லாம் கிடைக்குமா..”

“இல்லம்மா.. நானும் என் ப்ரண்டும் ஏதோ எங்களுக்கு தெரிஞ்சத செஞ்சு சாப்பிடறோம். அதவிடுமா.. அவளுக்கு ரொம்ப மசக்கையா இருக்கா.. ரொம்ப மெலிஞ்சு தெரியறா..”

“நீ எங்க கண்ணு பார்த்த..”

“ம்மா நான் அவகிட்ட வீடியோ கால்ல பேசினே.. முன்னவே ஒழுங்கா சாப்பிட மாட்டா அவள கொஞ்சம் நல்லா சாப்பிட வைமா.. ”

“நீ தான் கண்ணு அவ மேல அக்கறையா இருக்க.. ஆனா அவளுக்கு புருஷன விட்டு இருக்கோங்கற கவலை எல்லாம் இல்ல.. யாரர் கூடயோ இராத்திரி ஆனா சிரிச்சு சிரிச்சு போன்ல பேசிகிட்டு இருக்கா..”

“ம்மா.. ஆ.. சும்மா அவள தப்பா பேசாதே. அவ ஆருகிட்ட பேசியிருப்பா.. நான் வர வரைக்கும் அவள கொஞ்சம் நல்லா பார்த்துக்கோ..” என சொன்னான்.

“ம்க்கும்.. சரி சரி..” என நீட்டி முழக்கினார்.

“சரிமா வைச்சறேன்..” என பெருமூச்சு ஒன்றை விடுத்தான்.

சற்று நேரத்தில் கல்யாணி வீராவுக்கு அழைத்தாள். கல்யாணி என பார்த்தவன்.. எல்லாம் இவளால் வந்தது. இன்னைக்கு இவள சும்மா விடகூடாது.

எடுத்ததும் அவளை பேச விடாமல் ..

“என்னடி பண்ணி வச்சிருக்க.. நிகிதாகிட்ட என்ன பேசி வச்ச.. அவகிட்ட எனக்கு ஃபேவரா பேசுன்னு சொன்னா.. அவள டைவர்ஸ் பண்ணிட்டு போனு சொல்லியிருக்க… டைவர்ஸ் கொடுத்தா கல்யாணம் பண்ணிக்குவோம்.. இல்லாட்டி லிவ் இன்ல இருப்போம்னு சொல்லி இருக்க…

“மச்சா..” அவளை பேசவிடாமல்..

“அதுமட்டுமில்லாம.. அவள வத்தலும் தொத்தலுமா இருக்க.. நான் கும்னு இருக்கேன்.. அதான் உன் புருஷனுக்கு உன்ன புடிக்கலனு சொல்லி வச்சிருக்க..”

“கருத்த மச்சான்..” அவளை பேசவிடாமல் இவன் மூச்சு விடாமல் கல்யாணியை தாளித்தான்.

“என்னடி மச்சான்.. என்ன மச்சான் மச்சானுட்டு இருக்க.. நான் உனக்கு மாமன் மகனா.. அத்தை மகனா… இனி என்ன மச்சான்னு கூப்பிட்ட பல்லப் பேத்துடுவேன்.. பார்த்துக்கோ.. இனி எனக்கு கால் பண்ணாத.. இன்னையோட உனக்கும் எனக்குமான ப்ரண்ட்ஷிப்ப கட் பண்ணிக்கலாம்..” என கத்தி விட்டு வைத்துவிட்டான்.

“ஷ்ஷப்பா.. காது அடைக்குதே.. மச்சான் ரொம்ப ஹாட்டா இருக்கான் போல..”என காதை குடைந்து கொண்டே வாய் விட்டு சத்தமாக சிரித்தாள் கல்யாணி.

கல்யாணி @ நிகிதா

18 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

காலையில் எழுந்ததும் வீராவுக்கு கல்யாணியின் ஞாபகம் வந்தது. உடனே தலையை குலுக்கி கொண்டு அலுவலகம் கிளம்ப தயாராக சென்று விட்டான்.

குளித்து விட்டு வந்தவுடன் போனில் நோட்டிபிகேசன் சவுண்ட்.. . எடுத்து பார்த்தால்.. கல்யாணி லோ நெக் டைட் டீசர்ட் அணிந்து கவர்ச்சியாக சிரித்தாள் ‘குட் மார்னிங் மச்சான்’ எனும் வாசகத்தோடு…

‘போடி..’என பதிலுக்கு அனுப்பினான்.

‘எங்க போக..’

‘எங்கயோ போ..’

‘நீயும் வரியா..’

‘என்னால நீ ஒரு பொண்ணுங்கறதையே நம்ப முடியல..’

‘நம்ப வைக்க என்ன செய்யனும்..

‘நான் உன் கூட பேசனும்..’

‘இப்ப கால் பண்ணவா..’

‘இல்ல ஆபீஸ் போக டைம் ஆயிடுச்சு.. நைட் பேசிக்கலாம்..’ என முடித்து விட்டான்.

இரவு வீராவுக்கு கல்யாணி சேட்டிங்கு வருவாளா… கால் பண்ணுவாளா.. என ஒரு சொல்ல முடியாத எதிர்பார்ப்பு.

அன்று இரவு வெகு நேரமாகியும் கல்யாணி வரவில்லை. வீரா நிமிசத்துக்கு ஒரு முறை தன் செல்போனை வெறித்து வெறித்து பார்த்தான். அவனால் ஒரு இடத்தில் இருப்பு கொள்ளவில்லை. அறையில் குறுக்கு நெடுக்குமாக நடந்து கொண்டே…

“இல்ல.. பொம்பள இல்ல.. ஆம்பள தான்.. சும்மா ஏதோ பிக் போட்டு என்னை ஏமாத்தறான். ப்ரூப் பண்ணுனு சொன்னதும் எஸ் ஆயிட்டான்.. எத்தனை நாளைக்கு மச்சான்ட்டு வருவல்ல.. அப்ப பார்த்துக்கிறேன்..” என புலம்பி கொண்டு இருந்தான்.

“ஆமாம் ஆம்பள தான்..”

“ம்ம்..பொம்பள இல்ல..”

நடந்து கொண்டே இருக்க.. போன் அடித்தது.
ஓடி போய் எடுத்தான். திரையில் கல்யாண் அழைக்கிறான் என்ற வாசகம் ஆங்கிலத்தில் மின்னியது..

“என்ன மச்சான் ஒரே ரிங்கில் எடுத்துட்ட.. என் கால்கு ரொம்ப ஈகரா வெயிட் பண்ணிட்டு இருந்தியாடா மச்சான்..”என்றது ஒரு இனிமையான பெண் குரல்..

குரலின் இனிமையில் ஒரு நிமிடம் ஸ்தம்பித்து போனான்.

“என்ன மச்சான்.. இப்ப நம்புறியா.. நான் கல்யாணி தான்னு..”

“ஏய்.. உண்மையாகவே நீ ஒரு பொண்ணு தானா..”

“என்ன மச்சான்.. இன்னும் நீ நம்பலையா..”

“என்னவா வேணா இருந்துட்டு போ.. என்ன மச்சான்னு கூப்பிடாத..”

“ஏன் உன் மில்கி ஞாபகம் வருதா… என் கருத்த மச்சான்”

“ஏய்.. நீ அவள பத்தி பேசாத.. என் நிக்கி உன்னை மாதிரி சீட்டிங் கிடையாது..”

“ஏன் உன் மில்கி உனக்கு சரக்கு ஊத்தி கொடுத்து தான உன்ன கவுத்தா… அவ ரொம்ப யோக்கியமோ..”

“ஏய்.. என் மில்கி ஒன்னும் ஊத்தி கொடுக்கல.. நானே தான் குடிச்சேன்.. அவ எவ்வளவு லவ் அண்ட் கேரிங் தெரியுமா..”

“நீ உம்னு சொல்லு நான் அவள விட உன்ன லவ்வோ லவ்னு லவ்வுவேன்..”

“ச்சீ.. அடுத்தவ புருஷன் நான்.. என்கிட்ட அசிங்கமா பேசாத..”

“நீ தான் அவள விட்டுட்டு வந்துட்டல்ல.. அப்புறம் என்ன..”

“உன் பேச்சே சரியில்லை முதல்ல போனை வை…” என இவன் வைத்துவிட்டான்.

எதிர்முனையில் கல்யாணிக்கு சிரிப்பை அடக்க முடியலை

“மச்சான் பயந்துட்டான்” என சொல்லி சொல்லி சிரித்தாள்.

நிகிதாவுக்கு இரண்டு மூன்று நாட்களாகவே.. உடல் சோர்வாக இருக்க… அதுவும் காலையில் எழும் போது லேசான தலை சுற்றல் இருக்க.. நாட்கணக்கை பார்த்தவளுக்கு சந்தேகம் வந்தது.

விசாலாவிடம் கூட சொல்லாமல் பட்டறைக்கு போவதாக சொல்லி கொண்டு அந்த ஊரில் உள்ள ஆரம்ப சுகாதார நிலையம் சென்று பரிசோதனை செய்து கொண்டாள். பொன்னியையும் அழைத்து செல்லவில்லை. உறுதியாக தெரியாமல் யாரிடமும் சொல்ல விருப்பம் இல்லை நிகிதாவுக்கு..

அந்த ஆரம்ப சுகாதார நிலையத்தில் உள்ள டாக்டர் நிகிதாவை பரிசோதித்து விட்டு…

“நீ விசாலாம்மா மருமக தான.. அவங்க வரலையா..”

“நான் பட்டறைக்கு வந்தேன். தலை சுத்தலா இருக்குனு தான்.. இப்படியே வந்துட்டேன்..”

“நீ கர்ப்பமா இருக்க.. நாற்பது நாள் ஆகியிருக்கு.. தலை சுத்தல் வாந்தி இருக்கும்.. இருந்தாலும் நல்லா சாப்பிடனும். நாளைக்கு விசாலாம்மா கூட்டிட்டு வா..இன்னும் சில டெஸ்ட் எடுக்கனும்”

சில நிமிடங்கள் ஒன்றும் புரியவில்லை. சந்தோஷபடறதா.. கவலபடறதா.. என நிகிதாவுக்கு தெரியவில்லை. வீரா போல ஒரு குழந்தை வேண்டும் என ஆசைப்பட்டாள். அப்போது வீரா அருகில் இருந்தான். வாழ்க்கை ஆனந்தமயமாக இருந்தது.

ஆனால் இப்போது இந்த குழந்தை வரவு தன் வாழ்க்கையில் என்ன மாற்றம் செய்யும் தெரியவில்லை. கணவனிடம சொல்லவேண்டும். வீட்டினரிடம் சொல்லவேண்டும். என்ன பேசுவார்கள் என்ன செய்வார்கள் குழந்தை வந்துவிட்டது என்ற கடமைக்காக தன்னோடு வாழ வருவானா.. அவனே வரலை என்றாலும் பேசி பேசியே அவனோடு சேர்த்து வைக்க பார்ப்பார்கள். அப்படி குழந்தையை காட்டி அவனோடு வாழ வேண்டுமா… என பல குழப்பங்கள்..

இது எல்லாம் யோசித்து கொண்டே நடந்து வரவும் மிகவும் சோர்வாக இருந்தது. வீட்டினுள் சென்றவள் ஒரு சொம்பு நீரை அருந்தி விட்டு விசாலாவை தேட.. அவர் பின்பக்கம் ஏதோ வேலை செய்து கொண்டு இருந்தார்.

தங்கள் அறைக்கு வந்தவளுக்கு பலத்த யோசனை. புருசனுக்கு தான் சொல்லவில்லை என்றாலும் குடும்பத்தினர் சொல்லிவிடுவர். மற்றவர்கள் சொல்லி தெரிந்து கொள்வதை விட தானே சொல்லிவிடலாம் என முடிவு செய்தாள்.

அதற்காக அவனிடம் பேசவதற்கு எல்லாம் இஷ்டமில்லை. டெஸ்ட் ரிப்போர்டை போட்டோ எடுத்து அவனுக்கு வாட்சப்பில் அனுப்பி வைத்தாள். அவள் அனுப்பிய சமயம் அவன் ஆபீஸில் இருந்ததால் சைலண்ட் மோடில் போட்டு இருந்தான். அதனால் பார்க்கவில்லை.

அவன் பார்ப்பானா.. பார்த்து விட்டு என்ன செய்வான் என எதிர்பார்ப்போடு கொஞ்ச நேரம் போனையே பார்த்து கொண்டு இருந்தாள். அவனிடம் இருந்து எந்த பதிலும் இல்லை என்றதும்.. மனதில் ஒரு சொல்லமுடியாத வலி..

ச்சே என்ற சலிப்போடு எழுந்து வந்தாள். அப்போது தான் அய்யாவும் மதிய உணவிற்கு வீட்டுக்கு வந்தார்.

இருவரிடமும் தான் கர்ப்பமாக இருப்பதை சொன்னாள். அய்யாவுக்கு அளவு கடந்த சந்தோஷம். ஆனால் விசாலாவிற்கு ஒரு நிமிடம் சந்தோஷம் தான். அதுக்கு பிறகு நிகிதா கோபத்தில் வீராவோடு வாழவே இல்லை என சொன்னதை நினைத்து குழம்பி போனார்.

அய்யாவுக்கு சந்தோஷம் தாளவில்லை. தன் குடும்பத்தின் அடுத்த தலைமுறையின் வருகை. இதை வைத்தே மகனை இழுத்து விடலாம் என நினைத்தார்.

மாமனார் வீட்டுக்கு சொல்ல வேண்டிய கடமை தனக்கு இருக்க.. உடனே அழைத்தார்.

சொக்கலிங்கம் அழைப்பை ஏற்றதும்..

“வணக்கம் மாமா.. நான் அய்யாவு பேசறேன்..”

“ம்ம்… தெரியுது சொல்லுங்க..”

“உங்க பேத்தி.. இல்ல என் மருமக உண்டாகியிருக்கா…”

அதை கேட்ட சொக்கலிங்கத்திற்கு சந்தோஷத்தில் திக்குமுக்காடி போனார்.

தொண்டையை செருமி கொண்டு..

“ரொம்பவே சந்தோஷம் மாப்ள.. இனி பேத்தி வாழ்க்கை நல்லா இருக்கும்னு நம்பலாமா..”

“என் மருமக வாழ்க்கைய சரி பண்ற கடமை எப்பவுமே எனக்கு இருக்கு.. ”

“சரி நாங்க உடனே கிளம்பி வரோம்..” என சொல்லி வைத்துவிட்டார்.

ஒருமணி நேரத்தில் சொக்கலிங்கம் குடும்பத்துடன் வந்து இறங்கினார்.

வந்தவர்கள் நிகிதாவை பார்த்ததும் அடக்க முடியாத ஆத்திரம் வந்தது. எப்படி இருந்த பொண்ணு..

ரோஹிணி மகளை கட்டி கொண்டு அழுக…
மங்களம் பாட்டி “எதுக்கு அழுகறவ.. நல்ல விஷயம் தானே நடந்திருக்கு..” மருமகளை அதட்டினார்.

ராகவ் அக்காவை முறைத்து கொண்டு அமர்ந்திருந்தார்.

யாரும் எதுவும் பேசவில்லை. அய்யாவு தான் பேச்சை ஆரம்பித்தார்.

“மருமக உண்டாகியிருக்கா…”

“உங்க மகங்கிட்ட சொல்லிட்டிங்களா..” என்றார் ராகவ்

சற்றே தயக்கத்துடன் “இல்ல நைட் போன் பண்ணுவான்.. அப்ப தான் சொல்லனும்” என்றார்.

“சரி சொன்னதுக்கு அப்புறம்..”என்றார் கேள்வியாக…

“அவன் வர ஒரு வருஷம் ஆகும். நடுவுல லீவ் எல்லாம் எடுக்க முடியாது அவன் வரவரைக்கும் மருமகள நாங்க பார்த்துக்கிறோம்”

“அவன் வரவேணாம். என் பொண்ண நான் அனுப்பி வைக்கிறேன். வச்சு வாழ முடியுமானு கேட்டு சொல்லுங்க… இல்லை டைவர்ஸ் கொடுக்க சொல்லுங்க.. என் பொண்ணுக்கு நான் வேற கல்யாணம் பண்ணி வச்சுக்கிறேன்”

ராகவ்வின் பேச்சில் அனைவரும் அதிர்ந்து போயினர். இவ்வளவு நேரம் அவன் பொண்ணு வாழ்க்கைகாக ஒரு தகப்பனாக அவன் பேசுகிறான் பேசட்டும் என பெரியவர்கள் அமைதி காத்தனர்.அவர் டைவர்ஸ் பற்றி பேசவும் எல்லோருக்கும் அதிர்ச்சி.

ஏன் நிகிதாவே இதை பற்றி யோசிக்கவில்லை. அவளுக்கு அதிர்ச்சி போய் கோபம் வந்தது.

“ராகவ்.. ” என்றார் சொக்கலிங்கம் கண்டன குரலில்..

“உங்க பேச்சை கேட்டு இவங்க மகனுக்கு என் பொண்ணை கட்டி வச்சேன். என் பொண்ணை விட்டுட்டு யாருகிட்டயும் சொல்லாம நாட்டை விட்டே ஓடி போய்டான்”

நிகிதாவை பார்த்து கண்கள் கலங்க..

“எப்படி இருந்தவ என் பொண்ணு.. இப்ப இப்படி பார்க்க..மனசு எல்லாம் பதறுது.. என் பொண்ணு நல்லா வாழனும். அதுக்காக இன்னொரு கல்யாணம் கூட நான் பண்ணி வைப்பேன். நீங்க தான கட்டி வச்சிங்க.. நீங்களே இதுக்கு ஒரு முடிவு சொல்லுங்க..”

அய்யாவு கோபத்துடன் “என் மகன் உசிரோட இருக்க வரைக்கும் நிகிதா அவனுக்கு மட்டும் தான் பொண்டாட்டி..”

“அப்ப என் பொண்ணு இப்படியே தனியா இருந்து கஷ்டப்படனுமா… அக்கா நீ சொல்லு.. நீயும் ஒரு பெண்ண பெத்தவ தான..”

“சும்மா.. என் மவனையே குறை சொல்லாத தம்பி.. உன் பொண்ணு ஒழுங்கா அவனோட குடும்பம் நடத்தியிருந்தா.. அவன் ஏன் விட்டுட்டு போறான். உன் பொண்ணு தான் அவனோட வாழவே இல்லைனு சொன்னா.. வாழாம குழந்தை மட்டும் எப்படி வந்துச்சு..”

விசாலா இப்படி பேசுவார் என யாரும் எதிர்பார்க்கவில்லை. மங்களம் பாட்டி விசாலாவை அறைவதற்கே போய்விட்டார்.

நிகிதாவுக்கு தன் அத்தையின் பேச்சை கேட்டதும் உடம்பு எல்லாம் பத்திகிட்டு எரிவது போல இருந்தது. இருந்தும் எதுவும் பேசவில்லை. நீ எந்த மாதிரியான நிலைல என்னை வச்சிட்டு போயிருக்க பாரு என வீரா மேல் கட்டுக்கு அடங்காத கோபம் வந்தது.

“உனக்கு தெரியுமா.. அவங்க வாழலைனு சும்மா வாய் புளிச்சுதோ.. மாங்கா புளிச்சுதோனு பேசின.. நான் மனுசியா இருக்கமாட்டேன் பார்த்துக்கோ..” என மங்களம் பாட்டி சத்தமிட..

ராகவ்கு கண்கள் கலங்கி விட.. ரோஹிணியோ வாய் விட்டு அழுகவே ஆரம்பித்துவிட்டார்.

“எனக்கு என்னமா தெரியும்.. உங்க பேத்தி தான சொன்னா…” கழுத்தை வெட்டி நொடித்தார்.

“ஏதோ கோபத்துல சொன்னா.. அதுக்கு அர்த்தம் கண்டுபிடிச்சு பேசுவியா… அவங்க இரண்டு பேரும் எப்படி வாழ்ந்தாங்கனு எனக்கு தான தெரியும்.. என் பேத்திக்கு தான் புருஷனோட பொழைக்க தெரியாம வீணா போயிடுவாளோனு பயந்தேன். அவ உன் புள்ள கூட அனுசரிச்சு தான் போனா.. ஆனா உன் புள்ள அத புரிஞ்சுக்காம போயிட்டான்”

“சும்மா.. சும்மா அவனையே குத்தம் சொல்லாதிங்க.. அவன் மனசுல என்ன குறையோ.. இப்படி எல்லாத்தையும் விட்டுட்டு போயிட்டான்”என புடவை தலைப்பில் கண்ணை துடைக்க..

அய்யாவு”விசாலா போதும். நீ கொஞ்ச நேரம் வாயை மூடி அமைதியா இருந்தா போதும்”

முகத்தை வெடுக்கென திருப்பி கொண்டார் விசாலா..

ராகவ்வோ “என் பொண்ணுக்கு ஒரு வழி சொல்லுங்க..”

“வீராகிட்ட பேசிட்டு தான் எதுனாலும் சொல்ல முடியும்..ஆனா டைவர்ஸ் என்ற பேச்சுக்கே இடமில்ல..”

“அதுவரைக்கும் எங்க பொண்ணு எங்க வீட்ல இருக்கட்டும் நாங்க கூட்டிட்டு போறோம்”

அதுவரை எல்லோரும் பேசுவதை அமைதியாக பார்த்து கொண்டு இருந்த நிகிதா..

“எல்லோரும் பேச வேண்டியதை எல்லாம் பேசிட்டிங்களா…. இப்ப நான் பேசலாமா.. கல்யாணம் தான் உங்க இஷ்டத்துக்கு நடந்துச்சு.. ஆனா வாழறதா வேணாமானு நான் தான் முடிவு பண்ணனும்”

அய்யாவுவையும் விசாலாவையும் பார்த்து”எப்ப என்கிட்ட சொல்லாம அவரா ஒரு முடிவு எடுத்து என்ன விட்டுட்டு போனாரோ.. அப்பவே அவருக்கும் அந்த உரிமை இல்ல
இனி நான் தான் முடிவு பண்ணுவேன்”

விசாலாவின் அருகில் சென்றவள் தன் வயிற்றை தட்டி.. “இந்த குழந்தை உங்க மகனது இல்லைனு அவர் சொல்லிடுவாரா.. எங்கே சொல்ல சொல்லுங்க பார்க்கலாம் ” என்றவள் எல்லோரையும் பார்த்து

“நான் அவர் வர வரைக்கும் இங்க தான் இருப்பேன். எங்கயும் வரமாட்டேன் ” என்றவள் அறைக்குள் சென்று கதவை அடைத்து கொண்டாள்.

கண்மண் தெரியாத கோபம் நிகிதாவிற்கு இப்போ மட்டும் வீரா கையில் சிக்கி இருந்தான் கிழித்து தோரணமாக தொங்க விட்டு இருப்பாள். சுவற்றில் மாட்டி இருந்த தங்கள் கல்யாண போட்டோவை கழட்டி எதிரில் இருந்த சுவற்றில் விட்டு எறிந்தாள். கண்ணாடி சுக்கு நூறாக உடைந்து சிதறியது.

சத்தத்தில் என்னவோ என பயந்து போய் வீட்டினர் கதவை தட்ட..

“நிகிதா.. கதவ திறடா..”

“நிக்கி கண்ணு…”

படாரென கதவை திறந்தாள். எல்லோரும் உள்ளே அவர்களின் கல்யாண போட்டோ உடைந்து கிடந்ததை பார்த்து போட்டோ தானா என நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டனர்.

“என்ன ஏதாவது பண்ணிகிட்டேனு பயந்துடிங்களா.. அவர மாதிரி கோழை கிடையாது நான்.. என்ன தான் என இரண்டில் ஒன்று பார்க்காம விடமாட்டேன். என்னை தனியா விடுங்க போங்க எல்லோரும்..” என்று கத்தி விட்டு மீண்டும் கதவை சாத்தி கொண்டாள்.

அதிர்ச்சி டென்ஷன் கோபம் என எல்லாம் சேர்ந்து மயக்கமாக வர.. படுக்கையில் கண் மூடி படுத்து கொண்டாள். படுத்தவள் நன்றாக தூங்கிவிட்டாள்.

பொன்னி தான் நிகிதா வீட்டினரை சமாதானம் செய்து தான் பார்த்து கொள்வதாக சொல்லி அனுப்பி வைத்தாள். தூங்கும் நிகிதாவை பார்த்து விட்டு அவர்களும் கிளம்பினர்.

நன்றாக உறங்கி கொண்டு இருந்த நிகிதா தன் போன் ஓசையில் கண் விழித்தாள். அறையே இருட்டாக இருக்க.. எவ்வளவு நேரம் தூங்கி விட்டோம் என நினைத்தவள் லைட் போட்டுவிட்டு போனை எடுத்து பார்த்தாள்.

வீரா தான் அழைத்திருந்தான்.பார்த்தாள் எடுக்கவில்லை. அவனும் அழைத்து கொண்டே இருந்தான். இவளும் பார்த்து கொண்டே இருந்தாள்.

வீரா எதற்கு அழைத்தான் மனைவிக்காகவா.. அவனின் மகவுக்காக..

நிகிதா அழைப்பை ஏற்பாளா.. பேசுவாளா…

17- புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

வீரா தன் அம்மாவிற்கு அழைத்த அடுத்த நாளே பொன்னிக்கும் அழைத்தான். பொன்னி அழைப்பை ஏற்றதும் வீராவை பேசவே விடவில்லை.

“ஏன்டா உனக்கு அறிவில்லையா.. போனதும் போன நிகிதாவையும் கூட்டிகிட்டு போக வேண்டியது தான..”

“க்கா…”

” பாவம்டா அவ… அவள கண்கொண்டு பார்க்கமுடியல.. அப்படியே ஓஞ்சு போயிட்டா…”

“க்கா… நான்..”

“எப்படி எல்லாம் இருந்த புள்ள.. இன்னைக்கு அது வாடி வதங்கி போய் நிக்குது.. எங்களுக்கே பாவமா இருக்கே.. உனக்கு வருத்தமே இல்லையா..”

“க்கா.. என்னைய பேச விடுக்கா.. அவ அந்த வீட்டோட இளவரசிக்கா.. அவளுக்கு நான் தகுதியில்லாதவன் கா.. நீ சொல்ற மாதிரி என்னோட கூட்டிகிட்டு வந்தாலும் அவளுக்கு வேலை செஞ்சு பழக்கமே இல்ல.. அவ இங்க எப்படிக்கா இருப்பா.. அவ ஸ்டேட்டஸ் தகுந்த வாழ்க்கை என்னால கொடுக்க முடியாது. அதுக்காக என்னால அவள கஷ்டபடுத்தவும் முடியாதுக்கா..”

அவனின் வருத்தமான குரல் இந்த பாசமிகு தமக்கையின் மனதை தாக்க..

“உனக்கு என்னடா குறைச்சல்.. ஏன் இப்படி பேசிகிட்டு இருக்க… உன் அறிவுக்கு நீ நல்லா சம்பாதிச்சு பெரிய ஆளா வருவ.. அவள மகராணி மாதிரி வச்சிருப்ப.. எனக்கு அந்த நம்பிக்கை இருக்கு.. ஆனா அத அவகிட்ட சொல்லிட்டே போயிருக்கலாம்.. வேணாம்னு தடுத்திருக்க மாட்டா..”

இப்படி கேட்கும் தன் அக்காவிடம் என்ன சொல்வது… அவள் மேல் தனக்கு காதல் இருக்கா.. இல்லையா.. இருந்தா எதுக்கு தன்னால அவளோட ஒன்றி போய் வாழ முடியல.. இது எல்லாம் புரியாம.. தள்ளி இருந்தா புரியுமோ.. என தானே விட்டுட்டு வந்தான். தங்கள் அந்தரங்கத்தை எப்படி அக்காவிடம் சொல்லமுடியும்.

“சொல்லியிருந்தா அவ தடுக்கறாளோ இல்லையோ.. அம்மாச்சியும் தாத்தாவும் விட்டுருக்கமாட்டாங்க.. க்கா..”

“என்னவோடா நீ சொல்ற.. நா கேட்டுகிறேன்..”என பொன்னிக்கு அப்படி ஒரு சலிப்பு குரலில்…

“சரிக்கா.. அடிக்கடி அவள போய் பார்த்துக்கக்கா..முடிஞ்சா பேசி அவங்க வீட்டுக்கு அனுப்ச்சிடு.. நம்ம வீடு வசதி பத்தாது அவளுக்கு..”

“அவ போவானு எனக்கு நம்பிக்கை இல்ல.. சரி நீ சொல்றதுக்காக பேசி பார்க்கிறேன்..”

“சரிக்கா.. நான் மறுபடியும் கூப்பிடறேன்..”

“சரி தம்பி உடம்ப பார்த்துக்கோ… வெச்சிடறேன்” என போனை வைத்த பொன்னிக்கு தன் தம்பியிடம் பேசிய பிறகு கோபம் போய் வருத்தம் தான் வந்தது.
இப்படி இரண்டு பேரும் பிழைக்க தெரியாம வாழ்க்கையை சிக்கலாக்கி கொள்கிறார்களே..என்று இருந்தது பொன்னிக்கு..

அதில் இருந்து தினமும் நிகிதா பட்டறையில் இருந்து வந்த பிறகு சென்று சிறிது நேரம் அவளோடு இருந்து விட்டு வருவதை வழக்கமாக்கி கொண்டாள் பொன்னி.

தம்பி சொன்னது போல நிகிதாவிடம் பொன்னி பேச தான் செய்தாள்.

“நிகிதா.. நான் ஒன்னு சொல்வேன். கேட்பியா…”

“சொல்லுங்க அண்ணி..”

“நீ எவ்வளவு சுகமா வாழ்ந்தவ… இங்க இப்படி கஷ்டபடறத பார்த்தா.. எனக்கு வருத்தமா இருக்கு.. நீ எப்படி எல்லாம் இருந்தவ.. இங்க உனக்கு அந்த சவுகரியங்கள் இருக்காது. வீரா வர எப்படியும் ஒரு வருசம்னாலும் ஆகும். அதுவரைக்கும் நீ ஏன் இங்க இருந்து கஷ்டபடனும்.. தம்பி சென்னைக்கு தான வருவான்.நீ அங்க இருக்கறது தான் சரியா இருக்குமனு என தோனுது..”

“ஏன் அண்ணி.. உங்க தம்பி மாதிரியே நீங்களும் என்னை நினைக்கறிங்களா… அவருக்கு வீட்டோ மாப்பிள்ளையா இருக்க பிடிக்கலைனு தானே போனாரு… போனவர் எதுக்கு என்னை விட்டுட்டு போனாரு.. வசதி குறைவா இருந்தா என்னால இருக்க முடியாதுனு தானே… எனக்கு அவர விட வசதியா பெருசா போச்சு.. அத அவரே புரிஞ்சுக்கல.. உங்களுக்கு எப்படி புரியும்..”

“இல்ல.. நிகிதா உனக்கு கஷ்டமா இருக்குமேனு தான்…”

“எது அண்ணி கஷ்டம்.. நான் எப்படி.. அவர் எப்படி.. என எல்லாம் தெரிஞ்சு தானே எங்க விருப்பம் இல்லாமலே நீங்க எல்லோரும் கல்யாணம் பண்ணி வச்சிங்க… இரண்டு பேரும் சேர்ந்து வாழ்ந்துடுவோம்னு நம்பி தான கட்டி வச்சிங்க… முதல்ல எனக்கும் அவர பிடிக்கல தான்.. போக போக அவர் கூட விரும்பி தான் வாழ ஆரம்பிச்சேன்.. அப்ப கூட அவரு என்னை பத்தி புரிஞ்சுக்கல.. விட்டுட்டு போய்ட்டார். எதனால அந்த வசதி அந்தஸ்து காரணமா வச்சு தானே.. அவரைவிட எனக்கு அந்தஸ்தா பெரிசு.. அதான் வேணாம்னு வந்துட்டேன்.. இங்கயும் நிகிதாவால வாழ முடியும்னு காமிப்பேன். ஆனா அதுக்காக உங்க தம்பிய மன்னிக்கவ எல்லாம் மாட்டேன். அவர் எனக்கு பண்ணியது மிகப்பெரிய துரோகம்.. அவரு வேணாம்னு விட்டுட்டு போனாருல.. எனக்கும் அவரு வேணாம்..” கண்களில் வலியுடன்.. கலங்கி கண்ணீர் வரவா வேணாமா என இருக்க.. அழுகையை கட்டுபடுத்தி கொண்டு இருந்த நிகிதாவை பார்க்க பொன்னிக்கு வருத்தமாக இருந்தது.

பொன்னிக்கு நிகிதாவின் கோபம் ஆற்றாமை புரிந்தாலும்.. மனதில் ஒரு சின்ன சந்தோஷம் ஏற்பட தான் செய்தது. என் தம்பி வேணாம்னு சொல்றவ… அவன் துணிகள் இவளுக்கு எதுக்கு.. என நினைத்து சிரிப்பு தான் வந்தது. வெள்ளந்தியான விசாலாவின் கண்களுக்கு தெரியாதது புத்திசாலியான பொன்னியின் கண்களுக்கு தப்பவில்லை.

“சரிங்க அண்ணி.. எனக்கு சில ஐடியா இருக்கு.. நீங்க என் கூடவே இருந்து எனக்கு கொஞ்சம் ஹெல்ப் பண்ணுவிங்களா..”

“என்ன நிகிதா இப்படி கேட்கற.. நீ சொல்லு என்னால முடிஞ்சத நான் செய்யறேன்..” என நிகிதாவின் கைகளை பிடித்து கொண்டு சொல்ல..

“நான் கொஞ்சம் யோசிக்கனும்.. அப்புறம் சொல்றேன்..” என சொல்லி விட்டு பொன்னியின் மகனை எடுத்து மடியில் வைத்து கொண்டு அவனோட விளையாட ஆரம்பித்து விட்டாள்.

அவள் பேசியதை எல்லாம் அவள் அறியாமல் வீடியோவா எடுத்து அப்பவே தம்பிக்கு அனுப்பி வைத்தாள் பொன்னி.

வீராஆபீஸ்கு கிளம்பி கொண்டு இருக்க.. அவனின் போனில் நோட்டிபிகேசன் சவுண்ட் கேட்டு எடுத்து பார்க்க.. பொன்னி அனுப்பிய வீடியோவை பார்த்தான்.

பார்த்தவன் அப்படியே தலையை பிடித்து கொண்டு அமர்ந்து விட்டான். அவள் பேச்சும்…. பேசும் போது அவளின் கசங்கிய முகமும்.. வலிகள் நிறைந்த கண்கள் கலங்கி கண்ணீர் இமை தட்டி நிற்க..

பார்த்தவனுக்கு உயிர் பறிக்கும் வலி.. அவளின் வலியை மனதால் நினைத்து பார்த்ததை விட அவள் வாய் வழியாக கேட்டவனுக்கு.. தப்பு செய்துவிட்டோமோ என முதல் முறையாக தோன்றியது.. வீடியோவில் பார்க்க.. அப்படி இருந்தது முகம்.. வழக்கமான மேக்கப் எதுவும் இல்லாமல் எப்பவும் மலர்ச்சியுடன் இருக்கும் முகம் பொலிவிழந்து இந்த ஒரு வாரத்துக்குள்ளேயே அப்படி ஓய்ந்து போன தோற்றம்.. பார்க்க.. பார்க்க.. நெஞ்சில் ஆயிரம் நெருஞ்சி முள் கொண்டு குத்தி கீறியது போல ரணமாய் வலித்தது.

திரும்ப.. திரும்ப.. பார்த்து கொண்டு இருந்தான். ஆபீஸ்கு செல்லவேண்டும். இன்னும் காணவில்லை என அவனின் அறைக்கு வந்து நண்பன் ரஞ்சித் அழைக்கும் வரை பார்த்து கொண்டு இருந்தான்.

அய்யாவு பட்டறைக்கு தினமும் சென்றதில் நிகிதா அறிந்தது கொண்டது இது தான். அய்யாவு பத்து கைத்தறி வைத்து இருந்தார். அவர் ஒரு தறியை எடுத்து கொண்டு மற்ற தறிகளுக்கு கூலிக்கு ஆள் வைத்து செய்து கொண்டு இருந்தார். பழைய முறையில்… எந்த நவீன வசதிகளின்றி.. செய்து கொண்டு இருந்தார்.

அதில் என்னன்ன நவீன முறைகள் உள்ளது என அவருக்கு தெரிந்து இருந்தாலும் அவருக்கு செயல் படுத்த தெரியவில்லை.அவர்கள் ஊரில் இன்றைய தலைமுறையினர் நசிந்து வரும் பட்டு தொழிலை நம்பாமல் படித்து வெளியூர் வேலைக்கு சென்றிருக்க.. இருந்த கொஞ்ச பேரும் அய்யாவு போலவே தான் இருந்தனர்.

நிகிதா அதை பற்றி தெரிந்து கொள்ள… காஞ்சிபுரம் சுற்றியுள்ள ஊர்களில் நவீன முறையில் தறி நெய்பவர்களின் பட்டறைக்கு சென்றாள். பொன்னியை அழைத்து கொண்டு ஊர் ஊராக அலைந்து திரிந்து நிறைய விஷயங்களை கற்று கொண்டாள்.

பட்டதாரிக்களுக்கான தொழில் முனைவோர் திட்டத்தில் பேங்க் லோனுக்கு அப்ளை செய்தாள். சேலை டிசைனை வடிவமைக்கும் டிசைனர் படிப்புக்கு பகுதி நேர வகுப்பில் சேர்ந்தாள்.

வீராவுக்கும் கல்யாணுக்குமான நட்பு பேஸ்புக் மெஸஞ்சர் எல்லாம் தாண்டி இருவரும் வாட்ஸசப் சேட்டிங்கு முன்னேறி இருந்தனர்.

ஊர் உறவுகளை விட்டு வந்தவனுக்கு கல்யாணோட நட்பு பெரிய ஆறுதலாக இருந்தது. வேலை வாங்கி கொடுத்து தன்னுடனே தந்க வைத்து கொண்ட நண்பன் ரஞ்சித்திடம் கூட அவ்வளவு ஒட்டுதல் இல்லை.

மனம் விட்டு நிறைய விசயங்களை சேட்டிங் செய்தான். நிகிதா பற்றி அவள் அழகு அந்தஸ்து தன் மீதான அவளின் காதல் எல்லாம் சொல்லி இருந்தான்.

‘ஏய் என்ன அவ மேல லவ் இல்லைனு சொல்லிட்டு.. அவள பத்தியே புலம்பற..’

‘உனக்கு தெரியாது கல்யாண்.. அவ மில்கி கலர்.. அப்படியே அந்த கண்ணு இருக்கு பாரு.. ஆளையே அசர அடிக்கும்.. அதுல காஜல் வேற தீட்டி வச்சுருப்பா.. ரோஸ் பெடல்ஸ் மாதிரி லிப்ஸ் அவ்வளவு சாப்டா இருக்கும்..’

அவளுடைய உதட்டை கடித்து சுவைத்த சுகமான தருணங்களில் மூழ்கி போனான். சுகமான தருணங்களின் ருசிகள் எல்லாம் ஒவ்வொரு அணுவிலும் ஊசியாக தைக்க.. தையலவளின் அருகாமைக்காக ஏங்கினான் அந்த வீம்புக்கார கணவன்.

‘ஹலோ.. இருக்கியா..’

‘ஏதாவது சொல்லு..’

‘அச்சோ பொண்டாட்டி கூட கனவுல சல்சா பண்ண போயிட்டான் போல இருக்கே..’

‘ம்ஹீம்.. இதுக்கு தான் இந்த மாதிரி மிங்கிளஸ் கூட சகவாசமே வச்சுக்ககூடாது.’

‘ ஓகே குட்நைட்.. ஸ்வீட் ட்ரிம்ஸ்..’

ஒரு பதிலும் இல்லாமல் போக கல்யாண் அதோடு சேட்டிங் முடித்து கொண்டான்.

அடுத்த நாள் நைட்.. வீராவே சேட்டிங்கு வந்தான்

‘ஹாய் கல்யாண்..’

‘சொல்லு மச்சான்..’

‘என்னடா பண்ணிட்டு இருக்க..’

‘சாப்பிட்டு இருக்கேன்.. சொல்லு மச்சான்..’

‘ஏன்டா லேட்..’

‘இன்னைக்கு வந்ததே லேட்.. ‘

‘அப்ப சாப்பிட்டு வா..’

‘இல்லல்ல.. நீ சேட் பண்ணு… எப்படியும் நிகிதாவ தான் ஜொள்ளு வடிய வர்ணிப்ப.. அதை கேட்க மட்டும் தான நான் வேணும் உனக்கு.. ம்ம் ஆரம்பி.. நான் கேட்டுகிட்டே சாப்பிடறேன்..’

‘என்னவோ இன்னைக்கு நிகிதா ஞாபகம் அதிகமா இருக்கு..

‘ம்ம்’

‘அவளை பார்க்கனும் போல இருக்கு…’

‘அப்ப வீடியோ கால் பண்ணு..’

‘எந்த முகத்த வச்சுகிட்டு பேச..’

‘எல்லாம் கருவாயன் மூஞ்சிய வச்சிகிட்டு தான்..’

‘அவளும் கோபம் வந்தா என்னை கருவாயன் தான் சொல்லுவா..’

‘அப்ப லவ் மூட்ல இருக்கும் போது..’

‘அவளுக்கு லவ் மூட் வந்துட்டா.. என் மீசையை பிடித்து இழுப்பா.. லிப்லாக் பண்ணுவா..’

‘அப்புறம்…’

‘ச்சீ.. போடா.. நீ சின்ன பையன் இது எல்லாம் உன்கிட்ட சொல்லகூடாது’

‘ஆஹாங்.. இப்ப தான் சின்ன பையனா.. இவ்வளவு நாளா நிகிதா.. நிகிதானு புலம்பும் போது தெரியலயா..’

‘என்னவோ நிகிதா ஞாபகம் வந்தா.. உன்கிட்ட தான் ஷேர் பண்ணனும்னு தோனுது’

‘நீ சொல்ற பார்த்தா.. எனக்கே நிகிதாவ லவ் பண்ணனும் போல இருக்கு..’

‘டேய்.. அவ என் பொண்டாட்டி….’

‘நீ தான அவளுக்கு நான் மேட்ஜ் இல்ல.. டைவர்ஸ் கொடுத்துடுவேன்.. அவளுக்கு மேட்ச்சான ஆள பார்த்து மைரேஜ் பண்ணிக்கட்டும்னு சொன்ன..’

‘அதுக்கு..’

‘நான் மேட்ச்சா இருப்பேன்.. உன்னை மாதிரி இல்லாம நல்லா வாழ்க்கை அனுபவிச்சு வாழ்வேன்..’

‘அவ என் அமுல் பேபி அவளை யாருக்கும் கொடுக்க மாட்டேன். இப்படி பேசற மாதிரி இருந்தா இனி என்கிட்ட பேசாத..’என கோபமாக ஆப்லைன் போய்விட்டான்.

அதுக்கு பிறகு இரண்டு நாட்கள் இரவில் வீரா ஆன்லைன் வந்தாலும் கல்யாண் சேட் பண்ணினாலும் பதிலளிக்கவில்லை.

பார்த்துவிட்டான் என புளூ டிக் காட்டியது கல்யாண்கு… மூன்றாம் நாள் கல்யாண் ஒரு பெண்ணின் புகைப்படம் அனுப்பினான் வீராவுக்கு.. அந்த பெண் சற்று புசு புசுவென கொழுக் மொழுக் என உருண்டு திரண்டு சின்ன தர்பூசணி பழம் போல இருந்தாள்.

‘இந்த பெண் எப்படி இருக்கிறா..’

‘யாரு நீ கட்டிக்க போற பொண்ணா..’

‘முதல்ல எப்படி இருக்கா.. சொல்லு..’

இப்போ வீராவுக்கு தோன்றியது இது தான் சும்மா தள தளனு தக்காளி மாதிரி இருக்கா.. உடனே தன்னை தானே கடிந்து கொண்டான். நண்பன் கட்டிக்க போகும் பெண் தப்பாக பார்க்க கூடாது.

‘ம்ம் நல்லா இருக்காங்க..’

‘உனக்கு பிடிச்சிருக்கா..’

‘நீ மேரேஜ் பண்ணிக்க போற.. உனக்கு பிடிச்சிருக்கா. அத சொல்லு’

‘என்னைய எனக்கு பிடிக்காம போகுமா..’ என அலுங்காமல் குலுங்காமல் ஒரு குண்டை தூக்கி போட்டான்…தப்பு தப்பு.. தூக்கி போட்டாள் கல்யாணி..

அதை பார்த்தும் ஒரு நிமிடம் ஒன்றும் புரியவில்லை வீராவுக்கு.. தான் படித்ததை
உள் வாங்கி கொள்ளவே சில நிமிடங்கள் பிடித்தது. அப்பவும் ஏதோ விளையாடுகிறான் நண்பன் என நினைத்தான்.

‘ஏய் சும்மா சீட்டிங் பண்ணாத..’

‘ஆஹா..ஹா..ஹா..’

‘நான் நம்பமாட்டேன்..’

‘வரவா.. வீடியோ காலில் வரவா..’

‘வா.. அப்ப தான் நம்புவேன்..’

‘வந்துடுவேன்.. ஆனா.. நீ என் அழகுல மயங்கிடுவ.. அப்புறம் உன் நிகிதாவ விட்டுட்டு என் பின்னாடி வந்துடுவ பரவாயில்லையா..’

‘சும்மா வாய்ல வடை சுடாத.. முகத்தை காமி.. ‘ இன்னும் நம்பவில்லை வீரா நண்பன் தன்னிடம் விளையாடி பார்க்கிறான் என நினைத்தான். எப்பவும் குறும்பாக சேட்டையுடன் சேட்டிங் செய்பவன் தானே என…

அவளின் முகத்தை வித விதமான பிக்காக.. கண்ணடித்து இருவிரலை நீட்டி… முகத்தை சுருக்கி உதட்டை சுழித்து நாக்கை துருத்தி… உதட்டை குவித்து பறக்கும் முத்தம் வைத்து.. இரு கைகளை இதயம் சிம்பிளாக வைத்து.. அதில் தன் முகம் தெரியுமாறு.. என பல வித படங்கள் சுட சுட வந்து விழுந்தது .

பார்த்தவனுக்கு செய்வதறியாத திகைப்பு..சில நிமிடங்களில் திகைப்பு போய் கோபம் வந்து உட்கார்ந்து கொண்டது மூக்கின் நுனியில்..

‘அது நீ பையன் நினைச்சு.. இப்ப நீ ஒரு பொண்ணு.. அப்படி எல்லாம் என்னைய கூப்பிடாத..’

‘ஏன்டா.. மச்சான்.. உன் நிகிதா மச்சான் மச்சான்னு கூப்பிடுவாளா.. மச்சான்… அதனால தான் மச்சான்.. என்னை மச்சான்னு கூப்பிடவேனானு சொல்லறியா மச்சான்.. ‘ என வார்த்தைக்கு ஒரு மச்சான் போட..

கோபத்தில் கடுப்புடன்.. ‘போடி.. ‘என கோப ஸ்மைலி போட்டு விட்டு ஆப் லைனுக்கு போய்விட்டான்.

“போடியா.. நீ என் நம்பரை ப்ளாக் பண்ணாதது சொல்லிடுச்சு அப்ப என்னைய கேர்ள் ப்ரண்டா ஏத்துக்கட்ட டா மச்சான்.. அதே மாதிரி நிகிதாவ விட்டுட்டு என்கிட்ட சீக்கிரமே வந்துடுவ.. வர வைச்சிடுவா இந்த கல்யாணி..” என தனக்குள்ளே சொல்லி கொண்டாள்.

படுக்கையில் சரிந்த வீராவுக்கு கல்யாணியின் படங்களே கண்முன் வந்தது. நல்லா தள தளனு தான் இருக்கா.. இருந்தாலும் என் நிகிதா போல வருமா.. என் நிக்கி எப்படி சிக்னு உடம்ப மெயின்டென் பண்றா.. என் நிக்கி மாதிரி இல்ல… போடி.. என நினைத்து கொண்டு தூங்கி போனான்