தொடர் கதை

1 – கன்னம் கொண்ட கள்வனே

திருச்சி மாவட்டம் துறையூர் வட்டத்தில் உள்ள சில்லாங்குடி எல்லையை அந்த கார் தொடும் போது மணி நள்ளிரவு பன்னிரண்டு. காரை ஓட்டி கொண்டி இருந்த சஞ்சய் “டாட் இந்த ஊர் தான…. நேம் போர்டு நல்லா பார்த்துட்டு சொல்லுங்க..” என்க

அவன் அருகில் உட்கார்ந்து இருந்த ராஜப்பா எரிச்சலோடு “இந்த ஊர் தான்” என்றார்.

அவருக்கு அந்த ஊருக்கு வர இஷ்டமில்லை. பின்னால் உட்கார்ந்திருந்த உஷாவைப் பார்த்து சஞ்சய் முறைக்க… அவளோ கண்களால் அமைதியா இரு என சொல்ல…. அவனும் ஏகப்பட்ட கோபத்தில் இருந்தான். அவனும் தான் என்ன செய்வான். சஞ்சய் இப்ப தான் தமிழ்நாடு முதல் தடவையாக வருகிறான். பெங்களூரில் இருந்து மதியமே புறப்பட்டனர். முதல் தடவை என்பதால் பகலிலேயே ஊர் போய் சேருமாறு பயணம் வைத்து கொள்ளலாம் என சஞ்சய் சொன்னான். ஆனால் ராஜப்பா தான் கேட்கவில்லை. ஒன்பது மணி நேர பயணத்தை நள்ளிரவு அவரை இழுத்து விட்டு விட்டார்.

மதிய உணவை முடித்து கொண்டு கிளம்பினால் போதும் என்று விட்டார். வீட்டில் அவர் ஒரு முடிவு எடுத்துவிட்டால் அதை யாரும் மீறமுடியாது. மீறகூடாது. மீறினால் கோபப்பட்டு சண்டை போட்டு ஏகப்பட்ட ரகளை செய்து வீட்டினரை ஒருவழியாக்கி விடுவார். அவ்வளவு வீம்பு பிடித்தவர். எதற்கு வம்பு என பெரும்பாலும் அவரோடு ஒத்து போய்விடுவர். இன்றும் அவர் பேச்சிற்கு கிளம்பி இருக்க… ஒன்பது மணி நேர பயணத்தை நள்ளிரவு வரை பயணம் நீளுமாறு செய்துவிட்டார்.

அவரும் என்ன தான் செய்வார். அவர் பிறந்து வளர்ந்த ஊர் தான். ஊருக்கும் அவருக்குமான தொடர்பு விட்டு போய் முப்பது வருடங்கள் ஆகிவிட்டது. இத்தனை வருடங்கள் கழித்து அவர் வர வேண்டிய கட்டாயம். அதனால் வேறு வழியின்றி வருவதால் மிகுந்த எரிச்சலில் இருந்தார்.

துறையூர் வரும் வரை கூகுள் மேப் உதவியோடு வண்டியை ஓட்டி வந்த சஞ்சய்கு துறையூர் தாண்டிய பிறகு கொஞ்ச கொஞ்சமாக சிக்னல் குறைந்து முற்றிலுமாக கட் ஆகிவிட… ராஜப்பாவிடம் கேட்க.. அவரும் என்ன தான் செய்வார். இத்தனை வருடங்களில் நிறைய மாற்றங்கள்… தெரியாமல் தப்பு தப்பாக வழி சொல்ல.. ஊர் வந்து சேர நள்ளிரவு ஆகிவிட்டது. ஆனால்அந்த ஊர் பெரிதாக மாறவில்லை. அதே மண்சாலை… அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக தெருவிளக்குகள்.. வெகு சில வீடுகள் மட்டுமே ஓட்டு வீட்டில் இருந்து ப்ரோமஷனாகி தார்சு வீடுகளாக மாறி இருந்தன.

அவர் வீடும் தார்சு வீடாக மாறியிருக்க… பாவம் ராஜப்பாவிற்கு அவர் வீடே அடையாளம் தெரியவில்லை. வீட்டின் முன் ஊரே கூடியிருந்தது. பின்னே முப்பது வருடங்களுக்கு முன் ஓடிப் போனவரை.. அப்படி தான் அந்த ஊர் சொல்லி கொண்டு இருக்கிறது. அவரை பார்க்கவே ஊரே திரண்டு இருந்தது.

முதலில் ராஜப்பா காரில் இருந்து இறங்கவும் அவரின் அம்மா வேலம்மாள் ஓடி வந்து கட்டி பிடித்து ஒப்பாரி வைக்க… ராஜப்பா முகம் சுழித்தபடி அமைதியாக நின்றார்.

பக்கத்தில் இருந்த தயாநிதியிடம் செந்தில் “டேய் தயா… உங்க மாமனுக்கு ஏத்தத்தை பார்த்தியாடா… உங்க ஆச்சி கட்டி பிடிச்சு அழுவுது அந்தாளு அப்படியே ஜடமாட்டம் நிக்கறாரு…”

இவர்களை சுற்றி இருந்த இளவட்டங்கள் செந்திலின் பேச்சை ஆமோதிக்க…. தயாநிதியும் தலை அசைத்து…

“டேய் மச்சி… அந்தாளு ஒரு எடக்கு தான்னு எங்கப்பாரு எப்பவும் சொல்வாரு..இத்தன வருச கழிச்சு சாதி சனத்தை பார்க்கறமேனு ஒரு சந்தோசம் தட்டு படுதா பாரு என் மாமன் மூஞ்சில… எங்க ஆச்சி தான் இந்தாள நினைச்சு தினவுக்கு அழுவும்…”
வரை
“அடநீ வேற மாப்பி உன் மாமனுக்கு சாதிசனத்து மேல பத்திருந்தா… இப்படியா முப்பது வருசம் பரதேசம் போயிருப்பாரு..”

“க்கும்.. அத சொல்லு மொத..” என தயாநிதி இழுக்க…

“வேலா… வராதவ வந்திருக்கான் வாசல்லயே வச்சு பேசி அனுப்பிடுவியா..” என சத்தம் போட்டார் முத்தையா…

“இல்லங்க மச்சான்.. காணாத மவன கண்டதுல செத்த வெசனமாயிடுச்சு…” முந்தானை தலைப்புல முகத்தை துடைத்தவாறே…

“உள்ளார வா ராசா.. நீ மட்டும் தான் வந்தியா… உன் வீட்டாளுங்கள எல்லாம் கூட்டியாரலயா…”

ராஜப்பாவும் நடுநிசியில் இவ்வளவு கூட்டத்தை பார்க்கவும் மிரண்டு விட்டார். இதில் தன் அம்மா அழுகவும் தன் குடும்பத்தையே மறந்துவிட்டார். அம்மா சொல்லவும் நினைவு வந்தவராக திரும்பி பார்க்க.. அவர்கள் பயந்து போய் காரை விட்டே இறங்கவில்லை..

ராஜப்பா திரும்பி “சஞ்சய்” என்ற அழைக்க..

சஞ்சய்யும் உஷாவும் காரில் இருந்து இறங்க… உஷாவைப் பார்த்து மொத்த ஊரும் வாயை பிளந்து நின்றது. நல்ல சிவந்த நிறம். மாசு மருவற்ற முகம்.. நெடு நெடுவென.. எங்கும் அதிக சதைபிடிப்பு இல்லாத தேகம்… இடுப்பு வரை நீண்ட கூந்தல்… என அந்த மக்களுக்கு உலக அழகியாகவே தெரிந்தாள். சிறுசுல இருந்து பெருசு வரை அவரை நன்றாக சைட் அடித்தது. அதிலும் தயாநிதியோ பார்த்ததும் மயங்கி போனான்.

அவர்களை தன் அருகே வருமாறு கை அசைத்தவர்.. தன் அருகே அவர்கள் வரவும் தன் அம்மாவிடம் “என் பொண்டாட்டி.. மகன்..” என அறிமுகப்படுத்த..

‘என்னது பொஞ்சாதியா…’ என ஊரே அதிர்ந்து போனது. தயாநிதியோ நெஞ்சை பிடித்து கொண்டு மரத்தின் மீதே சாய்ந்துவிட்டான். கருத்த.. பெருத்த.. வாட்ட சாட்டமான தேகம் கொண்ட ராஜப்பாவிற்கு உஷா மகள் போன்ற தோற்றத்தில் தான் இருந்தார்.

“மாப்பி.. என்னாச்சு..” என செந்தில் கேட்க…

“அத்தையாம்டா..”

“ஆமாம் டா மாப்பி.. உன் மாமன் ஏதோ திருகுதாளம் பண்ணி உங்கத்தைய கட்டிபுட்டாருனு நினைக்கேறேன்டா…”

“இருக்கும் டா மச்சி… என் நெஞ்ச வெடி வச்சு தகர்த்துப் புட்டாருடா..”

“என்ன மாப்பி சொல்லற..”அவனை விநோதமாக பார்க்க…

“என் மாமன் மவளா இருக்கும்… நாலஞ்சு வருசம் மூத்து இருந்தாலும் கயிறு கட்டி போட்ருலாம்னு இருந்தேன்டா…” என்றான் அசாலட்டாக..

“என்னாது.. கயிறுகட்டி போட்றலாம்னு இருந்தியா… அடேய் வீக் பாடிடா பொட்டுனு போயிட போறேன்.. எதுனாலும் சொல்லிட்டு செய்யு..” என்றான் செந்தில் நெஞ்சை நீவியபடி..

ராஜப்பா உஷாவிடம் “மகிழா எங்க..” என்று கேட்க…

“கார்ல தூங்கிட்டு இருக்கா.. இதோ கூட்டிட்டு வரேன்..” வேகமாக காரை நோக்கி சென்றார்.

“ஏய் மகி எந்திரி..” என உலுக்கி எழுப்ப…

“ம்மா…இன்னும் கொஞ்ச நேரம் ப்ளீஸ்… “ கண்களை திறக்காமலே..

சுற்றியுள்ளவர்கள் இவர்களையே பார்க்க உஷா சங்கடமாக உணர்ந்தார்.

“மகி எழுந்திரு மொதல்ல..” என தோளில் இரண்டு வைக்க.. சுரீரென விழுந்த அடியில் தோளை தடவிக் கொண்டே எழுந்தவள்.. சுற்றிலும் பார்வையை ஓட விட்டவள்..

“ஊர் வந்திடுச்சா..” என உடலை நெளித்து சோம்பல் முறிக்க…

இவ ஒருத்தி நேரங்காலம் தெரியாம பண்ணிட்டு இருக்கா.. “எந்திரிச்சு வாடி” என கையை பிடித்து இழுக்க…

“விடுங்கம்மா வரேன்” என கையை உருவி கொண்டு காரை விட்டு இறங்கியவள் கூடியிருந்த கூட்டத்தை பார்த்து பயந்து உஷாவின் கையை பிடித்து கொண்டாள். பயத்துடன் தாயை ஒட்டி கொண்டே நடந்தாள்.

தன்னருகே வந்த மகளை “இது என் மக மகிழா..” என அறிமுகப்படுத்தினார்.

மகிழா காரில் இருந்து இறங்கி செல்பவளையே கண்கொட்டாமல் பார்த்து கொண்டு இருந்தான் தயாநிதி.

மகிழா தாயை கொண்டு பிறந்தவள். ஆனால் உஷா போல இல்லாமல் சற்று பூசினாற் போல இருப்பாள். மகிழாவையே பார்த்து கொண்டே இருந்த தயா…. நினைத்தது இது தான் எங்கத்த போல இவ இல்லைனாலும்… சும்மா பால் பன்னு மாதிரி கும்னு இருக்கா…

“என்னடா மாப்பி… உன் பார்வை சொல்ற சேதி ஒன்னும் சரியாப்படலயே..”

“விடுடா மச்சி.. இவ நமக்கு செட்டாகமாட்டா…”

“அப்படிங்கற…” என்றான் நம்பாத பார்வையுடன்..

“அப்படி தாங்கறேன்.. “ என்றான் தலை அசைத்து..

அறிமுகப்படலம் எல்லாம் முடிந்து கொஞ்ச நேரம் பாசப் போராட்டங்கள் எல்லாம் முடிந்ததும் முத்தையா ஊராரைப பார்த்து..

“எல்லாம் போயிட்டு காலைல வந்து விசாரிச்சுக்கலாம்..கிளம்புங்க..” என்றார்.

சஞ்சய்யும் மகிழாவும் இன்னும் காலையில் வேறயா… என ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து பரிதாபமாக முழித்தனர். இப்போ தான் பெரியப்பா பெரியம்மா அத்தைகள் தாத்தா பாட்டி என நல விசாரிப்புகள் முடிந்தது.

அந்த ஊரில் உறவுக்குள் தான் கல்யாணம். அந்த ஊரில் ஒரு பழக்கம் உண்டு. ஒரு பெண் பருவம் அடைந்துவிட்டால் மூன்று மாத்த்திற்கு பிறகு அந்த பெண்ணின் மேல் விருப்பமுள்ள முறைப்பையன் கோவிலிலோ.. பள்ளிக்கு போகும் வரும் வழியிலோ… பார்க்கும் இடத்தில் மஞ்சள் கிழங்கு வைத்த மஞ்சள் கயிறை மூன்று முடி போட்டு தயாராக வைத்திருக்கும் கயிறை அப்பெண்ணின் கழுத்தில் போட்டு விட்டால் அந்த பெண்ணுக்கு பிடித்தாலும் பிடிக்காவிட்டாலும் அவனோடு தான் கல்யாணம். கயிறு போட்ட சில மாத்த்திற்குள் திருமணம் செய்து வைத்து விடுவர். பகை வஞ்சம் போன்ற காரணங்களால் சில பெண்களின் வாழ்க்கை சீரழிக்கப்பட்டதால்… பெண்கள் பருவம் அடைந்த பிறகு பெரியவர்கள் பார்த்தது முறைப் பையன்களில் ஒருவருக்கு நிச்சயம் செய்துவிடுவர். அப்படி நிச்சயம் செய்து விட்டால் அந்த பெண்ணை வேறு பையன்கள் தவறான நோக்கில் பார்க்க மாட்டார்கள்.

ராஜப்பாவின் குடும்பம் தங்க ஏற்பாடு செய்து கொடுத்தனர். அறைக்கு வந்ததும் ராஜப்பா…

“ஆட்டு மந்தை கூட்டம்… இதுக்கு தான் இந்த ஊருக்கு வரவே கூடாதுனு நினைச்சேன். நான் சொல்லறத யார் கேட்டா.. வந்த வேலையை முடிச்சிகிட்டு சீக்கீரம் கிளம்பிடனும். அது வரைக்கும் தேவை இல்லாம யார்கிட்டயும் பேசற வேலை வச்சுக்காதிங்க…” என குடும்பத்தினரை மிரட்டி விட்டு படுத்துக் கொண்டார்.

ஊரில் இருந்து கிளம்பியதில் இருந்து இப்படி தான் ஏதாவது சொல்லிக் கொண்டே இருந்தார். மற்ற மூவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து பெருமூச்சு விட்டவாறே படுத்தனர். காலையில் உஷா தான் முதலில் எழுந்தார். என்ன செய்வது என தெரியவில்லை. ராஜப்பாவை பார்த்தால் அவர் இன்னும் தூங்கி கொண்டு இருந்தார். காலையில் எழுந்ததும் அவருக்கு குளித்து பூஜை செய்ய வேண்டும். புது இடம்.. தெரியாத மனிதர்கள் என்ன செய்ய என தெரியவில்லை. ராஜப்பா எழுந்து விடுவார் என பார்க்க.. அவர் எழுந்திருப்பதற்கான அறிகுறி தெரியவில்லை.

30 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

வீரா விருது வாங்கிய பார்ட்டி நடந்த அதே ஸ்டார் ஹோட்டல் முன்பை விட பிரம்மாண்டமாய்… அழகான ஆர்கிட் மலர் டெக்கரேஷன்களாலும் ஜொலிக்க… பார்ட்டி ஹாலில் நடுநாயமாக கோல்டனும் சிகப்பும் கலந்த சாட்டின் துணிகளால் … வெள்ளை ரோஜா மலர் கொத்துகளால் சுற்றிலும் அலங்கரிக்கப்பட்ட வட்ட மேஜையில் நிகிதாவின் பதக்கமும் பட்டயமும் காட்சி படுத்தப்பட்டு இருக்க..

வீரா நிகிதா மற்றும் வெங்கட்டின் நட்பு வட்டங்கள் .. அரசியல் பிரமுகர்கள் தொழில்துறை சார்ந்தவர்கள் என அந்த அரங்கமே நிறைந்திருக்க… சொக்கலிங்கம் மங்களம் அய்யாவு விசாலா நால்வரும் ஒரே டேபிளில் அமர்ந்திருந்தனர்.

விசாலாவின் கைகளில் எட்டு மாத குழந்தையாக வீரா நிகிதாவின் மகள் பவ்யா சாண்டல் கலர் கவுனில் நிகிதாவை உரித்தாற் போலவே இருந்தது. வெங்ட் ரோஹிணி தம்பதியர் வந்தவர்களை வரவேற்று உபசரித்து கொண்டு இருக்க… வீராவும் நிகிதாவும் தங்கள் தொழில்துறை நண்பர்களோடு பேசிக் கொண்டு இருந்தனர்.

.
அப்போது வீராவின் மகன் இஷாந்த் நிகிதாவின் புடவை தலைப்பை பிடித்து இழுக்க… அவனின் உயரத்திற்கு குனிந்த நிகிதா “என்னடா கண்ணா..” என்க…

“மாம்.. சுச்சூ போகனும்” என்றான் தாயிடம்..

நிகிதா இஷாந்த்திடம் பேசும் போதே நிகிதாவை தொந்தரவு செய்கிறானோ என நினைத்து பொன்னி அருகில் வந்து… “இஷாந்த் குட்டி.. அம்மாவ டிஸ்டர்ப் பண்ணகூடாது.. என்ன வேணும் அத்தைகிட்ட வாங்க..” என்று அழைக்க..

“ம்கூம் மாம் தான்..” என்று பிடிவாதமாக நிகிதாவை ஒட்டி நின்று கொண்டான்.

“அண்ணி.. அவனுக்கு ரெஸ்ட் ரூம் போகனுமாம்… நானே கூட்டிட்டு போறேன்..” மகனின் பிடிவாதம் அறிந்தவளாக அழைத்து சென்றாள்.

இஷாந்த் வீராவின் காப்பி பேஸ்ட்… நிறம் குணம் செயல் எல்லாம் வீரா ஒத்தே இருப்பான் மூன்று வயது இஷாந்த்கு வயதுக்கு மீறிய அறிவு. எதையும் சொன்னவுடன் கிரகித்து கொள்வான்.ஆனால் பிடிவாத குணம் ஜாஸ்தி. அவனுக்கு நிகிதா வீட்டில் இருக்கும் நேரம் எல்லாமே அவள் தான் செய்ய வேண்டும். அம்மாவின் புடவை தலைப்போ.. துப்பட்டாவின் நுனியோ கையில் இருக்க வேண்டும். அதை பிடித்து திருகி கொண்டே பின்னாடியே திரிவான்.

நிகிதா குளிக்க சென்றால் கூட குளியலறை வாசலியே நிற்பான். இவனின் இந்த குணம் வீராவிற்கு தான் பெரிய பாதிப்பாக இருந்தது. அவன் விழித்திருக்கும் நேரம் வீரா நிகிதாவின் அருகில் கூட நெருங்க முடியாது. “ப்பா.. போ.. “என பிடித்து தள்ளிவிடுவான்.

கடுப்பில் நிகிதாவை முறைத்தவாறே.. எதுவும் பேசாமல் சென்றுவிடுவான். பவ்யா குட்டி யாரையும் தொந்தரவு செய்யாமல் சமர்த்தாக இருந்து கொள்ளும். பெரும்பாலும் வீராவிடமும் விசாலாவிடமும் தான் இருக்கும். அண்ணனின் பிடிவாதம் புரிந்து என்னவோ பசியாறும் நேரம் தவிர தாயை அண்ணனுக்காக விட்டு கொடுத்து விடும்.

பார்ட்டி முடிய இரவு வெகு நேரம் ஆகிவிட.. மாமனிரின் வீட்டில் இரவு தங்கிவிட்டு காலையிலேயே பிடிவாதமாக தன் குடும்பத்தை கூட்டி கொண்டு தாமரையூர் வந்துவிட்டான். தனது காரை அந்த பெரிய பங்களாவின் முன்பு நிறுத்தினான். பழைய வீட்டை இடித்து பக்கத்து காலிடத்தையும் வாங்கி இரண்டு தளமாக கட்டி இருந்தான்.கீழ் தளம் பெரிய வரவேற்பறை மாடுலர் கிச்சன் அய்யாவு விசாலா அறையோடு சேர்ந்து நான்கு படுக்கயறைகளும் இருக்க.. மேல் தளம் முழுவதும் தங்கள் உபயோகத்திற்கு மட்டுமே ஆபிஸ்அறை, ஜிம், பிள்ளைகள் விளையாட ஓப்பன் ப்ளேஸ், மூன்று படுக்கையறைகள் கட்டி இருந்தான். அதிலும் மாஸ்டர் பெட்ரூமில் டிரஸ்ஸிங் ரூம்கு அருகில் சின்னதாக ஒற்றை படுக்கயறை தங்களின் தனிமைக்காக.. தங்களுக்கான பள்ளியறையாக வடிவமைத்திருந்தான்.

சென்னையில் இருந்து வந்ததும் அவரவர் வேலையை பார்க்க இருவரும் கிளம்பி விட்டனர். டெல்லி சென்று வந்ததும் சென்னையில் விழா என தொடர் அலைச்சலால் டயர்டா இருக்க… இருவருமே அன்று சீக்கிரமே வந்து சாப்பிட்டுவிட்டு உறங்க தங்கள் அறைக்கு வந்தனர். அந்த கிங் சைஸ் பெட்ல வழக்கம் போல இஷாந்த் நிகிதாவை அணைத்து படுத்து கொள்ள… பவ்யா குட்டி வீராவின் நெஞ்சில் ஏறி படுத்து கொண்டு அவனின் தலை முடியை பிடித்து விளையாடி கொண்டு இருந்தது.

வீராவோ நிகிதாவை ஏக்கமாக பார்த்து கொண்டு இருந்தான். மகனை தட்டி கொடுத்து தூங்க வைத்து கொண்டு இருந்த நிகிதா முதலில் வீராவின் ஏக்கப் பார்வையை கவனிக்கவில்லை. சற்று நேரம் சென்ற பிறகே பவ்யா தூங்கி விட்டதா என பார்க்கும் போது தான் வீராவை பார்த்தால்…. என்ன என கண் ஜாடையில் நிகிதா கேட்க… “மாமனையும் தூங்க வைடி..” என்றான்

சத்தமில்லாமல் உதட்டசைவில்…. “பேசாம தூங்குங்க…” “தூக்கம் வரலடி..” “கண்ணை மூடுங்க.. தூக்கம் வரும்..” எல்லாமே மௌன பாஷையிலேயே நடக்க…

நிகிதாவின் உதட்டசைவோ.. உடல் அசைவோ… ஏதோ ஒன்று இஷாந்த்கு தொல்லையாக இருக்க.. அன்னையை அணைத்திருந்த இஷாந்த் திரும்பி வீராவை பார்த்து.. “டாட் தூங்குங்க… மாம் ஆ…. டிஸ்டர்ப் பண்ணாதிங்க..” என்றான்.

என்னவென்று புரியாமலேயே தந்தையை மிரட்டினான். “நீ முதல்ல தூங்குடா..” என திட்ட…. தகப்பனை முறைத்து விட்டு திரும்பி தாயை அணைத்து கொண்டான்.

இஷாந்த் தாயை இறுக்கி அணைத்ததில் சிறிது நேரத்தில் இஷாந்தோடு நிகிதாவும் உறங்கி விட… பவ்யா குட்டியும் வீராவின் நெஞ்சிலேயே தூங்கிவிட்டது.

தூக்கம் வராமல்… நிகிதாவை அணைத்தால் மட்டுமே தூக்கம் வரும் போல என வீரா தவித்து கொண்டு இருந்தான்… அணைப்பு போதுமா…. அதற்கு மேலயுமா… நடு இரவு வீரா பவ்யா குட்டியை சுற்றி தலைகாணி வைத்து விட்டு சத்தமின்றி மெல்ல நடந்து வந்தவன் தளர்ந்திருந்த இஷாந்த்தின் கையையை பிரித்து நிகிதாவை இரு கைகளில் அள்ளி கொண்டான்.

நல்ல உறக்கத்தில் இருந்த நிகிதா வீரா தூக்கவும் அந்தரத்தில் இருப்பது போல இருக்க… பெட்ல இருந்து கீழே விழப் போறோமோ என்று பயந்து கத்த வாயை திறக்க.. அவள் முகத்தை ஆசையாக பார்த்து கொண்டே தூக்கியவன் அவளின் செயலை புரிந்து அவளுக்கு முன் முந்தி கொண்டு.. அய்யோ… காரியத்தை கெடுத்துருவா போல… என மெல்ல புலம்பி.. இரு கைகளிலும் அவளிருக்க… தன் வாய் கொண்டு அவள் வாயை அடைத்தான்.

கணவன் தான் என அறிந்ததும் அடங்கி அவனை தோளோடு இரு கைகளால் அணைக்க… அதன் பிறகே அவளின் வாயிற்கு விடுதலை கொடுத்தவன்.. குனிந்து அவளின் காதருகே குனிந்து “சத்தம் போடாதடி..” என்றான்.

அவனின் பேச்சும் செயலும் அவளுக்கு அடக்கமாட்டாத சிரிப்பை வரவழைக்க.. கையை வைத்து வாயை பொத்தி கொண்டு சிரித்தாள்.

சிரித்து கொண்டு இருந்தவளை கணவனுக்கான உரிமை பார்வையாக பார்த்தவன் தங்கள் பள்ளியறைக்கு வந்து அவளை படுக்கையில் கிடத்தி விட்டு… கைகள் இரண்டையும் உதறி.. இடுப்பை முறித்து நெட்டை எடுத்தவன்… “ஹப்பா… என்னா வெயிட்டு… முடியலடி… ”

“உங்களை…” என தலைகாணியை எடுத்து அடிக்க… தலைகாணியை பிடுங்கி எறிந்து விட்டு ஆவேசமாக அவளை அணைத்தான்.

அவளின் காதில் “கல்யாணமான புதுல.. என்னன்ன சேட்டை எல்லாம் செஞ்சு மனுசன கிளப்பி விடுவ… இப்ப கிட்ட கூட வரமாட்டேங்கற…” குறைபட…

“மாமா.. உங்க மகன் எங்க என்னை விடறான்…”

“அவன் தான் எனக்கு வில்லன்டி..”

“மாமா.. சின்ன குழந்தை அவன்..அவன போய் என்ன பேச்சு பேசறிங்க…” என மெதுவாக அவன் தோளில் அடித்தாள்.

“புள்ளய பெத்துக்க சொன்னா…. தொல்லய பெத்து வச்சிருக்க… கிட்ட வந்தாலே சிலிர்த்துகிட்டு நிக்கறான்..”

“மாமா.. பேசிகிட்டே இருந்திங்க.. ஒன்னும் நடக்காது… உங்க புள்ள முழிச்சுக்குவான் பார்த்துங்க..” என நிகிதா எச்சரிக்க…

“சும்மா.. பயமுறுத்தி மூட் அவுட் பண்ணாத..” என்றவன் செயலில் இறங்கினான்.

அந்த ஒற்றை படுக்கையில் அவளின் மேல் படர்ந்தவன்.. அவளின் உச்சி முதல் பாதம் வரை முத்தமிட்டு.. முத்தமிட்டே…. அவளின் காதல் ஹார்மோன்களை தூண்டி விட்டவன்… அவளின் மெட்டி அணிந்திருந்த விரலை இதழால் உரசி உரசி வருடி.. மெட்டியை பல்லால் நிரடி கொடுக்க… அவன் உதட்டோடு மீசையும் சேர்ந்து அவள் உணர்வுகளை ஆட்டி படைக்க…

சுக வேதனை தாளாமல்.. பாம்பாய் துள்ளி எழுந்தவள் அவனின் தலைமுடியை பிடித்து இழுத்து தன் மேல் போட்டு கொண்டாள். மனைவியின் இழுப்பிற்கு அமைதியாய் ஈடு கொடுத்தவன்.. அடுத்தடுத்து அவன் கொண்டது எல்லாம் காதல் பேரலை தான். அங்கு சிறிது நேரம் முத்த சத்தமும் மோக கீதமும் மட்டுமே கேட்டது… காதல் அரங்கில் காம களியாட்டங்கள் முற்று பெற…

அந்த படுக்கையில் அசதியில் ஆயாசமாக படுக்க கூட இடமின்றி ஒருவர் மேல் ஒருவர் பாதி உடலை சாய்த்து கொண்டு படுத்திருந்தனர்.

“ஏன் மாமா.. பணமா இல்ல.. இப்படி கஞ்சதனமான் சிங்கிள் காட் வாங்கி போட்டு இருக்கறிங்க..” என்றாள் கோபமாக…

“சிங்கள் காட்ல தான்டி நெருக்கம் அதிகமா இருக்கும்.. நெருக்கம் அதிகமா இருந்தா உரசல் அதிகமா இருக்கும்.. உரசல் அதிகமா இருந்தா தான் பயர் பத்திக்கும்.. செம்ம ஹாட்டா இருக்கும்.. இன்னைக்கு எப்படி செம்ம கிக்ல.. சூப்பர் டுப்பர் ஹாட்ல…” என சொல்லி அவன் மல்லாக்க படுத்து..

அவளை தன் மேல் முழுவதுமாக போட்டு அணைத்து அவள் கழுத்து வளைவில் முகம் பதித்து..செகண்ட் இன்னிங்ஸ்கு தயாராக…

“மாம் எங்க இருக்கறிங்க…” என இஷாந்த்தின் குரலில் வீராவிடம் இருந்து வலுகட்டயமாக பிரிந்தவள் அங்கு இருந்த சின்ன குளியலறையில் தன்னை சுத்தப்படுத்தி கொண்டு அவசர அவசரமாக இரவு உடையை அணிந்து கொண்டு சென்றாள்.

அதற்குள் இஷாந்த் படுக்கையில் இருந்து எழுந்து அமர்ந்து கண்ணை கசக்கி கொண்டு “மாம்.. மாம்..” என கத்தி அழுக..

அவனின் கத்தலில் பவ்யா குட்டியும் கண்ணை திறக்காமலேயே சிணுங்கியது.

வேகமாக வந்து நிகிதா இஷாந்தை சமாளித்து படுக்க வைத்து தானும் அருகே படுத்து அணைக்க… வீராவும் வந்து பவ்யா குட்டியைகுட்டியை தூக்கி நெஞ்சில் போட்டு கொண்டான்.

தந்தையின் நெஞ்சில் படுத்ததும் அமைதியாக உறங்கிவிட்டது பவ்யா குட்டி. ஆனால் இஷாந்தோ “மாம்.. எங்க போனிங்க.. என்னை விட்டு எதுக்கு போனிங்க..” என நிகிதாவின் கழுத்தை கட்டி கொண்டு தொணக்க.. தொணக்க..

நிகிதா சமாளிக்க முடியாமல் வீராவை பார்க்க.. வீரோவோ வழக்கம் போல் இருவரையும் பார்த்து முறைத்து கொண்டு இருந்தான்.

வீரா நிகிதா வாழ்க்கை ஓட்டத்தில் மேலும் ஐந்து வருடங்கள் கடந்ததிருந்தது. ஆராத்யா கல்யாணம் வெங்கட் பாணியில் பிரம்மாண்டமாக நடந்து கொண்டு இருந்தது. வீராவும் நிகிதாவும் முன்னின்று வெங்கட்டின் ஆலோசனைப்படி எல்லாம் செய்து கொண்டு இருந்தனர்.

ஆராத்யாவிற்கு எதற்கும் வீரா தான் வேண்டும். மாமனை போலவே ஐடி படிக்கிறேன் சொன்னவளை வீரா தான் வேண்டாம் நம் குடும்பத் தொழிலுக்கு இண்டஸ்ட்ரியல் இஞ்சினியரிங் படி என்றான்.

படிப்பு முடியும் தருவாயில் தன்னுடன் படிக்கும் மதியழகனை விரும்புவதாக வீராவிடம் தான் சொன்னாள்.

மதியழகனை பார்த்ததும் வீராவிற்கும் பிடித்துவிட்டது. படிப்பில் முதல் மாணவன். சாந்தமாக இருந்தவனிடம் பேசிய வரை பொறுப்பானவன் என தெரிந்து கொண்டான் வீரா.

மதியழகனும் தன்னை பற்றி எல்லாமே மறைக்காமல் சொல்லிவிட்டான். அவனின் பெற்றவர்கள் இருவரும் காதலித்து இரு வீட்டாரின் எதிர்ப்பை மீறி கல்யாணம் செய்து கொண்டனர்.

சில வருடங்களிலேயே ஒத்து வராமல் சட்டபடி பிரிந்தனர். ஆனால் இருவரும் மகன் இன்னொரு கல்யாணத்திற்கு தடையாக இருப்பான் என நினைத்து அவன் ஒரு வருட குழந்தையாக இருக்கும் போதே உதறிவிட்டு சென்று விட்டனர்.

இருவரும் வசதி படைத்தவர்கள் என்பதால் தங்கள் பாவங்களை கழுவ..தனித்தனியாக சில சொத்துக்களையும் பேங்கில் ஒரு பெரிய தொகையையும் டெபாசிட் செய்து அவனின் வாழ்வாதரத்திற்கு வழி செய்தனர். அவனை வளர்க்கும் பொறுப்பை அவனின் தந்தையின் தந்தை தனது தூரத்து உறவில் கணவனை இழந்து ஆதரவற்று இருந்த பெண்மணியிடம் கொடுத்து வளர்க்க சொல்லி தங்கள் கடமை முடிந்தது என அதோடு அவனை மறந்தும் போயினர்.

அவன் வளரும் போதே அந்த பெண்மணி எல்லாம் சொல்லி புத்திசாலியாக பிழைத்து கொள் என்று சொல்லிவிட.. அவனும் வளரும் போதே பொறுப்பு உணர்ந்து தன் வாழ்க்கையை சிறப்பாக வாழும் தகுதியை வளர்த்து கொண்டான். படிப்பு அமைதி நல்ல குணம் என எல்லாம் வீராவுக்கு பிடித்துவிட.. வெங்கட்டிடம் பேசினான்.

குடும்பத்தினர் அனைவரையும் வைத்து கொண்டு தான். வெங்கட்டிற்கோ பேமிலி பேக்ரவுண்ட் சரியில்லை என மறுத்தார். சென்னையில் உள்ள பேக்டரி ஆராத்யாவுக்கென வெங்கட் சொல்லி இருக்க.. வீட்டோடு மாப்பிள்ளையாக இருந்து உங்களையும் உங்க பேக்டரியும் சமாளிக்க மதியழகனால் மட்டுமே முடியும் என வீரா வெடுக்கென சொல்லி விட.. மாமனாரும் மருமகனும் முட்டி கொள்ள..

சொக்கலிங்கம் மங்களம் இருவருக்கும் வயோதிகத்தின் தள்ளாமை காரணமாக இவர்களிடம் பேசமுடியவில்லை. நிகிதா தான் இருவரையும் சத்தமிட்டு அடக்கினாள். ஒரு வழியாக எல்லாரும் பேசி.. மதியழகனை பார்த்து.. ஆராத்யாவின் விருப்பம்.. என ஒரு வழியாக கல்யாணம் வரை வந்து சேர்ந்தனர்.

கல்யாணம் முடிந்து எல்லா சடங்கு சம்பிரதாயங்களை முடித்துவிட்டு வீராவும் நிகிதாவும் நேராக தோப்பு வீட்டுக்கு வந்துவிட்டனர். வெங்கட்டிற்கு வீராவை தான் பிடிக்காது ஆனால் வீராவின் சாயலில் இருக்கும் பேரனை மிகவும் பிடிக்கும். அவனும் தாத்தாவிடம் ஒட்டி கொள்வான..

இன்று பேரனை வார இறுதி நாள் பள்ளி விடுமுறை தான் என இரண்டு நாள் விட்டுட்டு போக சொல்ல.. தேர்ட் படிக்கும் இஷாந்த் இப்பவும் அம்மாவின் பின்னாலயே சுற்றுபவன் தான். இது தான் சாக்கு என மகனை பிரித்து மனைவியை கூட்டி கொண்டு வந்துவிட்டான்.
பவ்யா குட்டி எப்பவும் போல விசாலாவிடம் …

நிகிதா இயற்கை விவசாய விளை பொருட்கள் நேரடி விற்பனை ஸ்டோர் தமிழகம் முழுவதும் வைத்திருந்தாள். விளை பொருட்களின் விலை நிர்ணயம் விவசாயிகளிடமே என்ற கொள்கையில் டிபார்ட்மென்ட் ஸ்டோர் ஆரம்பித்து காய்கறி மளிகை முட்டை என இயற்கை வேளாண் பொருட்கள் அனைத்தும் ஒரே இடத்தில் என்ற கான்செப்டில் காஞ்சிபுரம் மற்றும் சென்னையில் மட்டுமே ஆரம்பித்தாள் முதலில்.

அது இன்று தரம் நியாயமான விலை இவற்றால் தமிழகம் முழுவதும் கிளை பரப்பி நிற்க… பொன்னியை உதவிக்கு வைத்து கொண்டு அதை நிர்வாகம் செய்தாள்.

தனது சொந்த வருமானத்தில் தங்கள் தோப்பில் அழகாக முற்றம் வைத்து கேரளா பாணியில் வீடு தனது ஆசைக்கு கட்டினாள். வார இறுதி நாட்களில் பிள்ளைகளோடு இங்கு வருவர். வீராவுக்கு தானும் நிகிதா மட்டும் வந்து இருக்கவேண்டும் என நீண்ட நாள் ஆசை. அது இப்போது தான் நிறைவேறி உள்ளது.

வீட்டு முற்றத்தில் கயிற்று கட்டிலில் தென்னக்கீற்றின் இதமான காற்றில் வீரா நிலாவோடு தன் நிலாப் பெண்ணையும் ரசித்து கொண்டு இருந்தான்.

நிகிதா “என்ன மாமா என் மகன் இல்லாம ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கிங்க போல..” என்றாள் நக்கல் சிரிப்புடன்..

“ஆமாம் டி எப்பாரு பிசினாட்டம் உன்கிட்ட ஒட்டிகிட்டு திரிஞ்சா… என் கஷ்டம் எனக்கு தான தெரியும்.. கிடைக்கற கேப்ல தொட்டு… கட்டி பிடிச்சு.. சின்ன கிஸ் எல்லாம் அடிச்சு என சுவராசியமா போக வேண்டிய வாழ்க்கையை உன் பையனால உப்பு சப்பு இல்லாத பத்திய சாப்பாடு மாதிரி வாழ வேண்டி இருக்கே..”

“அவன் சின்ன புள்ள மாமா..”

“அவனுக்கு எட்டு வயசுடி.. பிறந்ததுல இருந்து இப்படி தான் இருக்கான்.. பாப்பா அப்படியாடி இருக்கு… இரு அடுத்த வருசமே போர்டிங் ஸ்கூல்ல சேர்த்திடறேன்” நிகிதா முகத்தை திருப்பி கொள்ள..

“உன் மகன சொன்னா கோபம் வந்திடுமே… சரி சரி நான் சொன்னது தப்பு தான்.. கொஞ்சம் சிரிடி..” என அவளை இறுக்கி அணைத்து அவளில் மூச்சு முட்ட மூழ்கி போனான். இருவரும் திளைக்க… திளைக்க காதல் கொண்டனர்.

அழலவன் மேல் கொண்ட மோகம்…

ஆயிலையை பித்து கொள்ள செய்ய…

.பெண்ணவளின் காதலில் மிரட்சி கண்டு..

ஆணவன் காதல் கடந்து கடல் கடக்க…

தன்னவனை அன்பால் ஆட்சி செய்து…

தன்னை நாடி தன் இடம் சேர வைத்து..

சிம்மனை சிம்மாசனத்தில் ஏற்றி…

அரிமாவாக தனக்கென தனி ராஜாங்கம்

அமைத்து கொண்டாள் மறவ பெண்

நிறைவுற்றது

வாழ்க வளமுடன்

30 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

வீரா விருது வாங்கிய பார்ட்டி நடந்த அதே ஸ்டார் ஹோட்டல் முன்பை விட பிரம்மாண்டமாய்… அழகான ஆர்கிட் மலர் டெக்கரேஷன்களாலும் ஜொலிக்க… பார்ட்டி ஹாலில் நடுநாயமாக கோல்டனும் சிகப்பும் கலந்த சாட்டின் துணிகளால் … வெள்ளை ரோஜா மலர் கொத்துகளால் சுற்றிலும் அலங்கரிக்கப்பட்ட வட்ட மேஜையில் நிகிதாவின் பதக்கமும் பட்டயமும் காட்சி படுத்தப்பட்டு இருக்க..

வீரா நிகிதா மற்றும் வெங்கட்டின் நட்பு வட்டங்கள் .. அரசியல் பிரமுகர்கள் தொழில்துறை சார்ந்தவர்கள் என அந்த அரங்கமே நிறைந்திருக்க… சொக்கலிங்கம் மங்களம் அய்யாவு விசாலா நால்வரும் ஒரே டேபிளில் அமர்ந்திருந்தனர்.

விசாலாவின் கைகளில் எட்டு மாத குழந்தையாக வீரா நிகிதாவின் மகள் பவ்யா சாண்டல் கலர் கவுனில் நிகிதாவை உரித்தாற் போலவே இருந்தது. வெங்ட் ரோஹிணி தம்பதியர் வந்தவர்களை வரவேற்று உபசரித்து கொண்டு இருக்க… வீராவும் நிகிதாவும் தங்கள் தொழில்துறை நண்பர்களோடு பேசிக் கொண்டு இருந்தனர்.

.
அப்போது வீராவின் மகன் இஷாந்த் நிகிதாவின் புடவை தலைப்பை பிடித்து இழுக்க… அவனின் உயரத்திற்கு குனிந்த நிகிதா “என்னடா கண்ணா..” என்க…

“மாம்.. சுச்சூ போகனும்” என்றான் தாயிடம்..

நிகிதா இஷாந்த்திடம் பேசும் போதே நிகிதாவை தொந்தரவு செய்கிறானோ என நினைத்து பொன்னி அருகில் வந்து… “இஷாந்த் குட்டி.. அம்மாவ டிஸ்டர்ப் பண்ணகூடாது.. என்ன வேணும் அத்தைகிட்ட வாங்க..” என்று அழைக்க..

“ம்கூம் மாம் தான்..” என்று பிடிவாதமாக நிகிதாவை ஒட்டி நின்று கொண்டான்.

“அண்ணி.. அவனுக்கு ரெஸ்ட் ரூம் போகனுமாம்… நானே கூட்டிட்டு போறேன்..” மகனின் பிடிவாதம் அறிந்தவளாக அழைத்து சென்றாள்.

இஷாந்த் வீராவின் காப்பி பேஸ்ட்… நிறம் குணம் செயல் எல்லாம் வீரா ஒத்தே இருப்பான் மூன்று வயது இஷாந்த்கு வயதுக்கு மீறிய அறிவு. எதையும் சொன்னவுடன் கிரகித்து கொள்வான்.ஆனால் பிடிவாத குணம் ஜாஸ்தி. அவனுக்கு நிகிதா வீட்டில் இருக்கும் நேரம் எல்லாமே அவள் தான் செய்ய வேண்டும். அம்மாவின் புடவை தலைப்போ.. துப்பட்டாவின் நுனியோ கையில் இருக்க வேண்டும். அதை பிடித்து திருகி கொண்டே பின்னாடியே திரிவான்.

நிகிதா குளிக்க சென்றால் கூட குளியலறை வாசலியே நிற்பான். இவனின் இந்த குணம் வீராவிற்கு தான் பெரிய பாதிப்பாக இருந்தது. அவன் விழித்திருக்கும் நேரம் வீரா நிகிதாவின் அருகில் கூட நெருங்க முடியாது. “ப்பா.. போ.. “என பிடித்து தள்ளிவிடுவான்.

கடுப்பில் நிகிதாவை முறைத்தவாறே.. எதுவும் பேசாமல் சென்றுவிடுவான். பவ்யா குட்டி யாரையும் தொந்தரவு செய்யாமல் சமர்த்தாக இருந்து கொள்ளும். பெரும்பாலும் வீராவிடமும் விசாலாவிடமும் தான் இருக்கும். அண்ணனின் பிடிவாதம் புரிந்து என்னவோ பசியாறும் நேரம் தவிர தாயை அண்ணனுக்காக விட்டு கொடுத்து விடும்.

பார்ட்டி முடிய இரவு வெகு நேரம் ஆகிவிட.. மாமனிரின் வீட்டில் இரவு தங்கிவிட்டு காலையிலேயே பிடிவாதமாக தன் குடும்பத்தை கூட்டி கொண்டு தாமரையூர் வந்துவிட்டான். தனது காரை அந்த பெரிய பங்களாவின் முன்பு நிறுத்தினான். பழைய வீட்டை இடித்து பக்கத்து காலிடத்தையும் வாங்கி இரண்டு தளமாக கட்டி இருந்தான்.கீழ் தளம் பெரிய வரவேற்பறை மாடுலர் கிச்சன் அய்யாவு விசாலா அறையோடு சேர்ந்து நான்கு படுக்கயறைகளும் இருக்க.. மேல் தளம் முழுவதும் தங்கள் உபயோகத்திற்கு மட்டுமே ஆபிஸ்அறை, ஜிம், பிள்ளைகள் விளையாட ஓப்பன் ப்ளேஸ், மூன்று படுக்கையறைகள் கட்டி இருந்தான். அதிலும் மாஸ்டர் பெட்ரூமில் டிரஸ்ஸிங் ரூம்கு அருகில் சின்னதாக ஒற்றை படுக்கயறை தங்களின் தனிமைக்காக.. தங்களுக்கான பள்ளியறையாக வடிவமைத்திருந்தான்.

சென்னையில் இருந்து வந்ததும் அவரவர் வேலையை பார்க்க இருவரும் கிளம்பி விட்டனர். டெல்லி சென்று வந்ததும் சென்னையில் விழா என தொடர் அலைச்சலால் டயர்டா இருக்க… இருவருமே அன்று சீக்கிரமே வந்து சாப்பிட்டுவிட்டு உறங்க தங்கள் அறைக்கு வந்தனர். அந்த கிங் சைஸ் பெட்ல வழக்கம் போல இஷாந்த் நிகிதாவை அணைத்து படுத்து கொள்ள… பவ்யா குட்டி வீராவின் நெஞ்சில் ஏறி படுத்து கொண்டு அவனின் தலை முடியை பிடித்து விளையாடி கொண்டு இருந்தது.

வீராவோ நிகிதாவை ஏக்கமாக பார்த்து கொண்டு இருந்தான். மகனை தட்டி கொடுத்து தூங்க வைத்து கொண்டு இருந்த நிகிதா முதலில் வீராவின் ஏக்கப் பார்வையை கவனிக்கவில்லை. சற்று நேரம் சென்ற பிறகே பவ்யா தூங்கி விட்டதா என பார்க்கும் போது தான் வீராவை பார்த்தால்…. என்ன என கண் ஜாடையில் நிகிதா கேட்க… “மாமனையும் தூங்க வைடி..” என்றான்

சத்தமில்லாமல் உதட்டசைவில்…. “பேசாம தூங்குங்க…” “தூக்கம் வரலடி..” “கண்ணை மூடுங்க.. தூக்கம் வரும்..” எல்லாமே மௌன பாஷையிலேயே நடக்க…

நிகிதாவின் உதட்டசைவோ.. உடல் அசைவோ… ஏதோ ஒன்று இஷாந்த்கு தொல்லையாக இருக்க.. அன்னையை அணைத்திருந்த இஷாந்த் திரும்பி வீராவை பார்த்து.. “டாட் தூங்குங்க… மாம் ஆ…. டிஸ்டர்ப் பண்ணாதிங்க..” என்றான்.

என்னவென்று புரியாமலேயே தந்தையை மிரட்டினான். “நீ முதல்ல தூங்குடா..” என திட்ட…. தகப்பனை முறைத்து விட்டு திரும்பி தாயை அணைத்து கொண்டான்.

இஷாந்த் தாயை இறுக்கி அணைத்ததில் சிறிது நேரத்தில் இஷாந்தோடு நிகிதாவும் உறங்கி விட… பவ்யா குட்டியும் வீராவின் நெஞ்சிலேயே தூங்கிவிட்டது.

தூக்கம் வராமல்… நிகிதாவை அணைத்தால் மட்டுமே தூக்கம் வரும் போல என வீரா தவித்து கொண்டு இருந்தான்… அணைப்பு போதுமா…. அதற்கு மேலயுமா… நடு இரவு வீரா பவ்யா குட்டியை சுற்றி தலைகாணி வைத்து விட்டு சத்தமின்றி மெல்ல நடந்து வந்தவன் தளர்ந்திருந்த இஷாந்த்தின் கையையை பிரித்து நிகிதாவை இரு கைகளில் அள்ளி கொண்டான்.

நல்ல உறக்கத்தில் இருந்த நிகிதா வீரா தூக்கவும் அந்தரத்தில் இருப்பது போல இருக்க… பெட்ல இருந்து கீழே விழப் போறோமோ என்று பயந்து கத்த வாயை திறக்க.. அவள் முகத்தை ஆசையாக பார்த்து கொண்டே தூக்கியவன் அவளின் செயலை புரிந்து அவளுக்கு முன் முந்தி கொண்டு.. அய்யோ… காரியத்தை கெடுத்துருவா போல… என மெல்ல புலம்பி.. இரு கைகளிலும் அவளிருக்க… தன் வாய் கொண்டு அவள் வாயை அடைத்தான்.

கணவன் தான் என அறிந்ததும் அடங்கி அவனை தோளோடு இரு கைகளால் அணைக்க… அதன் பிறகே அவளின் வாயிற்கு விடுதலை கொடுத்தவன்.. குனிந்து அவளின் காதருகே குனிந்து “சத்தம் போடாதடி..” என்றான்.

அவனின் பேச்சும் செயலும் அவளுக்கு அடக்கமாட்டாத சிரிப்பை வரவழைக்க.. கையை வைத்து வாயை பொத்தி கொண்டு சிரித்தாள்.

சிரித்து கொண்டு இருந்தவளை கணவனுக்கான உரிமை பார்வையாக பார்த்தவன் தங்கள் பள்ளியறைக்கு வந்து அவளை படுக்கையில் கிடத்தி விட்டு… கைகள் இரண்டையும் உதறி.. இடுப்பை முறித்து நெட்டை எடுத்தவன்… “ஹப்பா… என்னா வெயிட்டு… முடியலடி… ”

“உங்களை…” என தலைகாணியை எடுத்து அடிக்க… தலைகாணியை பிடுங்கி எறிந்து விட்டு ஆவேசமாக அவளை அணைத்தான்.

அவளின் காதில் “கல்யாணமான புதுல.. என்னன்ன சேட்டை எல்லாம் செஞ்சு மனுசன கிளப்பி விடுவ… இப்ப கிட்ட கூட வரமாட்டேங்கற…” குறைபட…

“மாமா.. உங்க மகன் எங்க என்னை விடறான்…”

“அவன் தான் எனக்கு வில்லன்டி..”

“மாமா.. சின்ன குழந்தை அவன்..அவன போய் என்ன பேச்சு பேசறிங்க…” என மெதுவாக அவன் தோளில் அடித்தாள்.

“புள்ளய பெத்துக்க சொன்னா…. தொல்லய பெத்து வச்சிருக்க… கிட்ட வந்தாலே சிலிர்த்துகிட்டு நிக்கறான்..”

“மாமா.. பேசிகிட்டே இருந்திங்க.. ஒன்னும் நடக்காது… உங்க புள்ள முழிச்சுக்குவான் பார்த்துங்க..” என நிகிதா எச்சரிக்க…

“சும்மா.. பயமுறுத்தி மூட் அவுட் பண்ணாத..” என்றவன் செயலில் இறங்கினான்.

அந்த ஒற்றை படுக்கையில் அவளின் மேல் படர்ந்தவன்.. அவளின் உச்சி முதல் பாதம் வரை முத்தமிட்டு.. முத்தமிட்டே…. அவளின் காதல் ஹார்மோன்களை தூண்டி விட்டவன்… அவளின் மெட்டி அணிந்திருந்த விரலை இதழால் உரசி உரசி வருடி.. மெட்டியை பல்லால் நிரடி கொடுக்க… அவன் உதட்டோடு மீசையும் சேர்ந்து அவள் உணர்வுகளை ஆட்டி படைக்க…

சுக வேதனை தாளாமல்.. பாம்பாய் துள்ளி எழுந்தவள் அவனின் தலைமுடியை பிடித்து இழுத்து தன் மேல் போட்டு கொண்டாள். மனைவியின் இழுப்பிற்கு அமைதியாய் ஈடு கொடுத்தவன்.. அடுத்தடுத்து அவன் கொண்டது எல்லாம் காதல் பேரலை தான். அங்கு சிறிது நேரம் முத்த சத்தமும் மோக கீதமும் மட்டுமே கேட்டது… காதல் அரங்கில் காம களியாட்டங்கள் முற்று பெற…

அந்த படுக்கையில் அசதியில் ஆயாசமாக படுக்க கூட இடமின்றி ஒருவர் மேல் ஒருவர் பாதி உடலை சாய்த்து கொண்டு படுத்திருந்தனர்.

“ஏன் மாமா.. பணமா இல்ல.. இப்படி கஞ்சதனமான் சிங்கிள் காட் வாங்கி போட்டு இருக்கறிங்க..” என்றாள் கோபமாக…

“சிங்கள் காட்ல தான்டி நெருக்கம் அதிகமா இருக்கும்.. நெருக்கம் அதிகமா இருந்தா உரசல் அதிகமா இருக்கும்.. உரசல் அதிகமா இருந்தா தான் பயர் பத்திக்கும்.. செம்ம ஹாட்டா இருக்கும்.. இன்னைக்கு எப்படி செம்ம கிக்ல.. சூப்பர் டுப்பர் ஹாட்ல…” என சொல்லி அவன் மல்லாக்க படுத்து..

அவளை தன் மேல் முழுவதுமாக போட்டு அணைத்து அவள் கழுத்து வளைவில் முகம் பதித்து..செகண்ட் இன்னிங்ஸ்கு தயாராக…

“மாம் எங்க இருக்கறிங்க…” என இஷாந்த்தின் குரலில் வீராவிடம் இருந்து வலுகட்டயமாக பிரிந்தவள் அங்கு இருந்த சின்ன குளியலறையில் தன்னை சுத்தப்படுத்தி கொண்டு அவசர அவசரமாக இரவு உடையை அணிந்து கொண்டு சென்றாள்.

அதற்குள் இஷாந்த் படுக்கையில் இருந்து எழுந்து அமர்ந்து கண்ணை கசக்கி கொண்டு “மாம்.. மாம்..” என கத்தி அழுக..

அவனின் கத்தலில் பவ்யா குட்டியும் கண்ணை திறக்காமலேயே சிணுங்கியது.

வேகமாக வந்து நிகிதா இஷாந்தை சமாளித்து படுக்க வைத்து தானும் அருகே படுத்து அணைக்க… வீராவும் வந்து பவ்யா குட்டியைகுட்டியை தூக்கி நெஞ்சில் போட்டு கொண்டான்.

தந்தையின் நெஞ்சில் படுத்ததும் அமைதியாக உறங்கிவிட்டது பவ்யா குட்டி. ஆனால் இஷாந்தோ “மாம்.. எங்க போனிங்க.. என்னை விட்டு எதுக்கு போனிங்க..” என நிகிதாவின் கழுத்தை கட்டி கொண்டு தொணக்க.. தொணக்க..

நிகிதா சமாளிக்க முடியாமல் வீராவை பார்க்க.. வீரோவோ வழக்கம் போல் இருவரையும் பார்த்து முறைத்து கொண்டு இருந்தான்.

வீரா நிகிதா வாழ்க்கை ஓட்டத்தில் மேலும் ஐந்து வருடங்கள் கடந்ததிருந்தது. ஆராத்யா கல்யாணம் வெங்கட் பாணியில் பிரம்மாண்டமாக நடந்து கொண்டு இருந்தது. வீராவும் நிகிதாவும் முன்னின்று வெங்கட்டின் ஆலோசனைப்படி எல்லாம் செய்து கொண்டு இருந்தனர்.

ஆராத்யாவிற்கு எதற்கும் வீரா தான் வேண்டும். மாமனை போலவே ஐடி படிக்கிறேன் சொன்னவளை வீரா தான் வேண்டாம் நம் குடும்பத் தொழிலுக்கு இண்டஸ்ட்ரியல் இஞ்சினியரிங் படி என்றான்.

படிப்பு முடியும் தருவாயில் தன்னுடன் படிக்கும் மதியழகனை விரும்புவதாக வீராவிடம் தான் சொன்னாள்.

மதியழகனை பார்த்ததும் வீராவிற்கும் பிடித்துவிட்டது. படிப்பில் முதல் மாணவன். சாந்தமாக இருந்தவனிடம் பேசிய வரை பொறுப்பானவன் என தெரிந்து கொண்டான் வீரா.

மதியழகனும் தன்னை பற்றி எல்லாமே மறைக்காமல் சொல்லிவிட்டான். அவனின் பெற்றவர்கள் இருவரும் காதலித்து இரு வீட்டாரின் எதிர்ப்பை மீறி கல்யாணம் செய்து கொண்டனர்.

சில வருடங்களிலேயே ஒத்து வராமல் சட்டபடி பிரிந்தனர். ஆனால் இருவரும் மகன் இன்னொரு கல்யாணத்திற்கு தடையாக இருப்பான் என நினைத்து அவன் ஒரு வருட குழந்தையாக இருக்கும் போதே உதறிவிட்டு சென்று விட்டனர்.

இருவரும் வசதி படைத்தவர்கள் என்பதால் தங்கள் பாவங்களை கழுவ..தனித்தனியாக சில சொத்துக்களையும் பேங்கில் ஒரு பெரிய தொகையையும் டெபாசிட் செய்து அவனின் வாழ்வாதரத்திற்கு வழி செய்தனர். அவனை வளர்க்கும் பொறுப்பை அவனின் தந்தையின் தந்தை தனது தூரத்து உறவில் கணவனை இழந்து ஆதரவற்று இருந்த பெண்மணியிடம் கொடுத்து வளர்க்க சொல்லி தங்கள் கடமை முடிந்தது என அதோடு அவனை மறந்தும் போயினர்.

அவன் வளரும் போதே அந்த பெண்மணி எல்லாம் சொல்லி புத்திசாலியாக பிழைத்து கொள் என்று சொல்லிவிட.. அவனும் வளரும் போதே பொறுப்பு உணர்ந்து தன் வாழ்க்கையை சிறப்பாக வாழும் தகுதியை வளர்த்து கொண்டான். படிப்பு அமைதி நல்ல குணம் என எல்லாம் வீராவுக்கு பிடித்துவிட.. வெங்கட்டிடம் பேசினான்.

குடும்பத்தினர் அனைவரையும் வைத்து கொண்டு தான். வெங்கட்டிற்கோ பேமிலி பேக்ரவுண்ட் சரியில்லை என மறுத்தார். சென்னையில் உள்ள பேக்டரி ஆராத்யாவுக்கென வெங்கட் சொல்லி இருக்க.. வீட்டோடு மாப்பிள்ளையாக இருந்து உங்களையும் உங்க பேக்டரியும் சமாளிக்க மதியழகனால் மட்டுமே முடியும் என வீரா வெடுக்கென சொல்லி விட.. மாமனாரும் மருமகனும் முட்டி கொள்ள..

சொக்கலிங்கம் மங்களம் இருவருக்கும் வயோதிகத்தின் தள்ளாமை காரணமாக இவர்களிடம் பேசமுடியவில்லை. நிகிதா தான் இருவரையும் சத்தமிட்டு அடக்கினாள். ஒரு வழியாக எல்லாரும் பேசி.. மதியழகனை பார்த்து.. ஆராத்யாவின் விருப்பம்.. என ஒரு வழியாக கல்யாணம் வரை வந்து சேர்ந்தனர்.

கல்யாணம் முடிந்து எல்லா சடங்கு சம்பிரதாயங்களை முடித்துவிட்டு வீராவும் நிகிதாவும் நேராக தோப்பு வீட்டுக்கு வந்துவிட்டனர். வெங்கட்டிற்கு வீராவை தான் பிடிக்காது ஆனால் வீராவின் சாயலில் இருக்கும் பேரனை மிகவும் பிடிக்கும். அவனும் தாத்தாவிடம் ஒட்டி கொள்வான..

இன்று பேரனை வார இறுதி நாள் பள்ளி விடுமுறை தான் என இரண்டு நாள் விட்டுட்டு போக சொல்ல.. தேர்ட் படிக்கும் இஷாந்த் இப்பவும் அம்மாவின் பின்னாலயே சுற்றுபவன் தான். இது தான் சாக்கு என மகனை பிரித்து மனைவியை கூட்டி கொண்டு வந்துவிட்டான்.
பவ்யா குட்டி எப்பவும் போல விசாலாவிடம் …

நிகிதா இயற்கை விவசாய விளை பொருட்கள் நேரடி விற்பனை ஸ்டோர் தமிழகம் முழுவதும் வைத்திருந்தாள். விளை பொருட்களின் விலை நிர்ணயம் விவசாயிகளிடமே என்ற கொள்கையில் டிபார்ட்மென்ட் ஸ்டோர் ஆரம்பித்து காய்கறி மளிகை முட்டை என இயற்கை வேளாண் பொருட்கள் அனைத்தும் ஒரே இடத்தில் என்ற கான்செப்டில் காஞ்சிபுரம் மற்றும் சென்னையில் மட்டுமே ஆரம்பித்தாள் முதலில்.

அது இன்று தரம் நியாயமான விலை இவற்றால் தமிழகம் முழுவதும் கிளை பரப்பி நிற்க… பொன்னியை உதவிக்கு வைத்து கொண்டு அதை நிர்வாகம் செய்தாள்.

தனது சொந்த வருமானத்தில் தங்கள் தோப்பில் அழகாக முற்றம் வைத்து கேரளா பாணியில் வீடு தனது ஆசைக்கு கட்டினாள். வார இறுதி நாட்களில் பிள்ளைகளோடு இங்கு வருவர். வீராவுக்கு தானும் நிகிதா மட்டும் வந்து இருக்கவேண்டும் என நீண்ட நாள் ஆசை. அது இப்போது தான் நிறைவேறி உள்ளது.

வீட்டு முற்றத்தில் கயிற்று கட்டிலில் தென்னக்கீற்றின் இதமான காற்றில் வீரா நிலாவோடு தன் நிலாப் பெண்ணையும் ரசித்து கொண்டு இருந்தான்.

நிகிதா “என்ன மாமா என் மகன் இல்லாம ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கிங்க போல..” என்றாள் நக்கல் சிரிப்புடன்..

“ஆமாம் டி எப்பாரு பிசினாட்டம் உன்கிட்ட ஒட்டிகிட்டு திரிஞ்சா… என் கஷ்டம் எனக்கு தான தெரியும்.. கிடைக்கற கேப்ல தொட்டு… கட்டி பிடிச்சு.. சின்ன கிஸ் எல்லாம் அடிச்சு என சுவராசியமா போக வேண்டிய வாழ்க்கையை உன் பையனால உப்பு சப்பு இல்லாத பத்திய சாப்பாடு மாதிரி வாழ வேண்டி இருக்கே..”

“அவன் சின்ன புள்ள மாமா..”

“அவனுக்கு எட்டு வயசுடி.. பிறந்ததுல இருந்து இப்படி தான் இருக்கான்.. பாப்பா அப்படியாடி இருக்கு… இரு அடுத்த வருசமே போர்டிங் ஸ்கூல்ல சேர்த்திடறேன்” நிகிதா முகத்தை திருப்பி கொள்ள..

“உன் மகன சொன்னா கோபம் வந்திடுமே… சரி சரி நான் சொன்னது தப்பு தான்.. கொஞ்சம் சிரிடி..” என அவளை இறுக்கி அணைத்து அவளில் மூச்சு முட்ட மூழ்கி போனான். இருவரும் திளைக்க… திளைக்க காதல் கொண்டனர்.

அழலவன் மேல் கொண்ட மோகம்…

ஆயிலையை பித்து கொள்ள செய்ய…

.பெண்ணவளின் காதலில் மிரட்சி கண்டு..

ஆணவன் காதல் கடந்து கடல் கடக்க…

தன்னவனை அன்பால் ஆட்சி செய்து…

தன்னை நாடி தன் இடம் சேர வைத்து..

சிம்மனை சிம்மாசனத்தில் ஏற்றி…

அரிமாவாக தனக்கென தனி ராஜாங்கம்

அமைத்து கொண்டாள் மறவ பெண்

நிறைவுற்றது

வாழ்க வளமுடன்

30 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

வீரா விருது வாங்கிய பார்ட்டி நடந்த அதே ஸ்டார் ஹோட்டல் முன்பை விட பிரம்மாண்டமாய்… அழகான ஆர்கிட் மலர் டெக்கரேஷன்களாலும் ஜொலிக்க… பார்ட்டி ஹாலில் நடுநாயமாக கோல்டனும் சிகப்பும் கலந்த சாட்டின் துணிகளால் … வெள்ளை ரோஜா மலர் கொத்துகளால் சுற்றிலும் அலங்கரிக்கப்பட்ட வட்ட மேஜையில் நிகிதாவின் பதக்கமும் பட்டயமும் காட்சி படுத்தப்பட்டு இருக்க..

வீரா நிகிதா மற்றும் வெங்கட்டின் நட்பு வட்டங்கள் .. அரசியல் பிரமுகர்கள் தொழில்துறை சார்ந்தவர்கள் என அந்த அரங்கமே நிறைந்திருக்க… சொக்கலிங்கம் மங்களம் அய்யாவு விசாலா நால்வரும் ஒரே டேபிளில் அமர்ந்திருந்தனர்.

விசாலாவின் கைகளில் எட்டு மாத குழந்தையாக வீரா நிகிதாவின் மகள் பவ்யா சாண்டல் கலர் கவுனில் நிகிதாவை உரித்தாற் போலவே இருந்தது. வெங்ட் ரோஹிணி தம்பதியர் வந்தவர்களை வரவேற்று உபசரித்து கொண்டு இருக்க… வீராவும் நிகிதாவும் தங்கள் தொழில்துறை நண்பர்களோடு பேசிக் கொண்டு இருந்தனர்.

.
அப்போது வீராவின் மகன் இஷாந்த் நிகிதாவின் புடவை தலைப்பை பிடித்து இழுக்க… அவனின் உயரத்திற்கு குனிந்த நிகிதா “என்னடா கண்ணா..” என்க…

“மாம்.. சுச்சூ போகனும்” என்றான் தாயிடம்..

நிகிதா இஷாந்த்திடம் பேசும் போதே நிகிதாவை தொந்தரவு செய்கிறானோ என நினைத்து பொன்னி அருகில் வந்து… “இஷாந்த் குட்டி.. அம்மாவ டிஸ்டர்ப் பண்ணகூடாது.. என்ன வேணும் அத்தைகிட்ட வாங்க..” என்று அழைக்க..

“ம்கூம் மாம் தான்..” என்று பிடிவாதமாக நிகிதாவை ஒட்டி நின்று கொண்டான்.

“அண்ணி.. அவனுக்கு ரெஸ்ட் ரூம் போகனுமாம்… நானே கூட்டிட்டு போறேன்..” மகனின் பிடிவாதம் அறிந்தவளாக அழைத்து சென்றாள்.

இஷாந்த் வீராவின் காப்பி பேஸ்ட்… நிறம் குணம் செயல் எல்லாம் வீரா ஒத்தே இருப்பான் மூன்று வயது இஷாந்த்கு வயதுக்கு மீறிய அறிவு. எதையும் சொன்னவுடன் கிரகித்து கொள்வான்.ஆனால் பிடிவாத குணம் ஜாஸ்தி. அவனுக்கு நிகிதா வீட்டில் இருக்கும் நேரம் எல்லாமே அவள் தான் செய்ய வேண்டும். அம்மாவின் புடவை தலைப்போ.. துப்பட்டாவின் நுனியோ கையில் இருக்க வேண்டும். அதை பிடித்து திருகி கொண்டே பின்னாடியே திரிவான்.

நிகிதா குளிக்க சென்றால் கூட குளியலறை வாசலியே நிற்பான். இவனின் இந்த குணம் வீராவிற்கு தான் பெரிய பாதிப்பாக இருந்தது. அவன் விழித்திருக்கும் நேரம் வீரா நிகிதாவின் அருகில் கூட நெருங்க முடியாது. “ப்பா.. போ.. “என பிடித்து தள்ளிவிடுவான்.

கடுப்பில் நிகிதாவை முறைத்தவாறே.. எதுவும் பேசாமல் சென்றுவிடுவான். பவ்யா குட்டி யாரையும் தொந்தரவு செய்யாமல் சமர்த்தாக இருந்து கொள்ளும். பெரும்பாலும் வீராவிடமும் விசாலாவிடமும் தான் இருக்கும். அண்ணனின் பிடிவாதம் புரிந்து என்னவோ பசியாறும் நேரம் தவிர தாயை அண்ணனுக்காக விட்டு கொடுத்து விடும்.

பார்ட்டி முடிய இரவு வெகு நேரம் ஆகிவிட.. மாமனிரின் வீட்டில் இரவு தங்கிவிட்டு காலையிலேயே பிடிவாதமாக தன் குடும்பத்தை கூட்டி கொண்டு தாமரையூர் வந்துவிட்டான். தனது காரை அந்த பெரிய பங்களாவின் முன்பு நிறுத்தினான். பழைய வீட்டை இடித்து பக்கத்து காலிடத்தையும் வாங்கி இரண்டு தளமாக கட்டி இருந்தான்.கீழ் தளம் பெரிய வரவேற்பறை மாடுலர் கிச்சன் அய்யாவு விசாலா அறையோடு சேர்ந்து நான்கு படுக்கயறைகளும் இருக்க.. மேல் தளம் முழுவதும் தங்கள் உபயோகத்திற்கு மட்டுமே ஆபிஸ்அறை, ஜிம், பிள்ளைகள் விளையாட ஓப்பன் ப்ளேஸ், மூன்று படுக்கையறைகள் கட்டி இருந்தான். அதிலும் மாஸ்டர் பெட்ரூமில் டிரஸ்ஸிங் ரூம்கு அருகில் சின்னதாக ஒற்றை படுக்கயறை தங்களின் தனிமைக்காக.. தங்களுக்கான பள்ளியறையாக வடிவமைத்திருந்தான்.

சென்னையில் இருந்து வந்ததும் அவரவர் வேலையை பார்க்க இருவரும் கிளம்பி விட்டனர். டெல்லி சென்று வந்ததும் சென்னையில் விழா என தொடர் அலைச்சலால் டயர்டா இருக்க… இருவருமே அன்று சீக்கிரமே வந்து சாப்பிட்டுவிட்டு உறங்க தங்கள் அறைக்கு வந்தனர். அந்த கிங் சைஸ் பெட்ல வழக்கம் போல இஷாந்த் நிகிதாவை அணைத்து படுத்து கொள்ள… பவ்யா குட்டி வீராவின் நெஞ்சில் ஏறி படுத்து கொண்டு அவனின் தலை முடியை பிடித்து விளையாடி கொண்டு இருந்தது.

வீராவோ நிகிதாவை ஏக்கமாக பார்த்து கொண்டு இருந்தான். மகனை தட்டி கொடுத்து தூங்க வைத்து கொண்டு இருந்த நிகிதா முதலில் வீராவின் ஏக்கப் பார்வையை கவனிக்கவில்லை. சற்று நேரம் சென்ற பிறகே பவ்யா தூங்கி விட்டதா என பார்க்கும் போது தான் வீராவை பார்த்தால்…. என்ன என கண் ஜாடையில் நிகிதா கேட்க… “மாமனையும் தூங்க வைடி..” என்றான்

சத்தமில்லாமல் உதட்டசைவில்…. “பேசாம தூங்குங்க…” “தூக்கம் வரலடி..” “கண்ணை மூடுங்க.. தூக்கம் வரும்..” எல்லாமே மௌன பாஷையிலேயே நடக்க…

நிகிதாவின் உதட்டசைவோ.. உடல் அசைவோ… ஏதோ ஒன்று இஷாந்த்கு தொல்லையாக இருக்க.. அன்னையை அணைத்திருந்த இஷாந்த் திரும்பி வீராவை பார்த்து.. “டாட் தூங்குங்க… மாம் ஆ…. டிஸ்டர்ப் பண்ணாதிங்க..” என்றான்.

என்னவென்று புரியாமலேயே தந்தையை மிரட்டினான். “நீ முதல்ல தூங்குடா..” என திட்ட…. தகப்பனை முறைத்து விட்டு திரும்பி தாயை அணைத்து கொண்டான்.

இஷாந்த் தாயை இறுக்கி அணைத்ததில் சிறிது நேரத்தில் இஷாந்தோடு நிகிதாவும் உறங்கி விட… பவ்யா குட்டியும் வீராவின் நெஞ்சிலேயே தூங்கிவிட்டது.

தூக்கம் வராமல்… நிகிதாவை அணைத்தால் மட்டுமே தூக்கம் வரும் போல என வீரா தவித்து கொண்டு இருந்தான்… அணைப்பு போதுமா…. அதற்கு மேலயுமா… நடு இரவு வீரா பவ்யா குட்டியை சுற்றி தலைகாணி வைத்து விட்டு சத்தமின்றி மெல்ல நடந்து வந்தவன் தளர்ந்திருந்த இஷாந்த்தின் கையையை பிரித்து நிகிதாவை இரு கைகளில் அள்ளி கொண்டான்.

நல்ல உறக்கத்தில் இருந்த நிகிதா வீரா தூக்கவும் அந்தரத்தில் இருப்பது போல இருக்க… பெட்ல இருந்து கீழே விழப் போறோமோ என்று பயந்து கத்த வாயை திறக்க.. அவள் முகத்தை ஆசையாக பார்த்து கொண்டே தூக்கியவன் அவளின் செயலை புரிந்து அவளுக்கு முன் முந்தி கொண்டு.. அய்யோ… காரியத்தை கெடுத்துருவா போல… என மெல்ல புலம்பி.. இரு கைகளிலும் அவளிருக்க… தன் வாய் கொண்டு அவள் வாயை அடைத்தான்.

கணவன் தான் என அறிந்ததும் அடங்கி அவனை தோளோடு இரு கைகளால் அணைக்க… அதன் பிறகே அவளின் வாயிற்கு விடுதலை கொடுத்தவன்.. குனிந்து அவளின் காதருகே குனிந்து “சத்தம் போடாதடி..” என்றான்.

அவனின் பேச்சும் செயலும் அவளுக்கு அடக்கமாட்டாத சிரிப்பை வரவழைக்க.. கையை வைத்து வாயை பொத்தி கொண்டு சிரித்தாள்.

சிரித்து கொண்டு இருந்தவளை கணவனுக்கான உரிமை பார்வையாக பார்த்தவன் தங்கள் பள்ளியறைக்கு வந்து அவளை படுக்கையில் கிடத்தி விட்டு… கைகள் இரண்டையும் உதறி.. இடுப்பை முறித்து நெட்டை எடுத்தவன்… “ஹப்பா… என்னா வெயிட்டு… முடியலடி… ”

“உங்களை…” என தலைகாணியை எடுத்து அடிக்க… தலைகாணியை பிடுங்கி எறிந்து விட்டு ஆவேசமாக அவளை அணைத்தான்.

அவளின் காதில் “கல்யாணமான புதுல.. என்னன்ன சேட்டை எல்லாம் செஞ்சு மனுசன கிளப்பி விடுவ… இப்ப கிட்ட கூட வரமாட்டேங்கற…” குறைபட…

“மாமா.. உங்க மகன் எங்க என்னை விடறான்…”

“அவன் தான் எனக்கு வில்லன்டி..”

“மாமா.. சின்ன குழந்தை அவன்..அவன போய் என்ன பேச்சு பேசறிங்க…” என மெதுவாக அவன் தோளில் அடித்தாள்.

“புள்ளய பெத்துக்க சொன்னா…. தொல்லய பெத்து வச்சிருக்க… கிட்ட வந்தாலே சிலிர்த்துகிட்டு நிக்கறான்..”

“மாமா.. பேசிகிட்டே இருந்திங்க.. ஒன்னும் நடக்காது… உங்க புள்ள முழிச்சுக்குவான் பார்த்துங்க..” என நிகிதா எச்சரிக்க…

“சும்மா.. பயமுறுத்தி மூட் அவுட் பண்ணாத..” என்றவன் செயலில் இறங்கினான்.

அந்த ஒற்றை படுக்கையில் அவளின் மேல் படர்ந்தவன்.. அவளின் உச்சி முதல் பாதம் வரை முத்தமிட்டு.. முத்தமிட்டே…. அவளின் காதல் ஹார்மோன்களை தூண்டி விட்டவன்… அவளின் மெட்டி அணிந்திருந்த விரலை இதழால் உரசி உரசி வருடி.. மெட்டியை பல்லால் நிரடி கொடுக்க… அவன் உதட்டோடு மீசையும் சேர்ந்து அவள் உணர்வுகளை ஆட்டி படைக்க…

சுக வேதனை தாளாமல்.. பாம்பாய் துள்ளி எழுந்தவள் அவனின் தலைமுடியை பிடித்து இழுத்து தன் மேல் போட்டு கொண்டாள். மனைவியின் இழுப்பிற்கு அமைதியாய் ஈடு கொடுத்தவன்.. அடுத்தடுத்து அவன் கொண்டது எல்லாம் காதல் பேரலை தான். அங்கு சிறிது நேரம் முத்த சத்தமும் மோக கீதமும் மட்டுமே கேட்டது… காதல் அரங்கில் காம களியாட்டங்கள் முற்று பெற…

அந்த படுக்கையில் அசதியில் ஆயாசமாக படுக்க கூட இடமின்றி ஒருவர் மேல் ஒருவர் பாதி உடலை சாய்த்து கொண்டு படுத்திருந்தனர்.

“ஏன் மாமா.. பணமா இல்ல.. இப்படி கஞ்சதனமான் சிங்கிள் காட் வாங்கி போட்டு இருக்கறிங்க..” என்றாள் கோபமாக…

“சிங்கள் காட்ல தான்டி நெருக்கம் அதிகமா இருக்கும்.. நெருக்கம் அதிகமா இருந்தா உரசல் அதிகமா இருக்கும்.. உரசல் அதிகமா இருந்தா தான் பயர் பத்திக்கும்.. செம்ம ஹாட்டா இருக்கும்.. இன்னைக்கு எப்படி செம்ம கிக்ல.. சூப்பர் டுப்பர் ஹாட்ல…” என சொல்லி அவன் மல்லாக்க படுத்து..

அவளை தன் மேல் முழுவதுமாக போட்டு அணைத்து அவள் கழுத்து வளைவில் முகம் பதித்து..செகண்ட் இன்னிங்ஸ்கு தயாராக…

“மாம் எங்க இருக்கறிங்க…” என இஷாந்த்தின் குரலில் வீராவிடம் இருந்து வலுகட்டயமாக பிரிந்தவள் அங்கு இருந்த சின்ன குளியலறையில் தன்னை சுத்தப்படுத்தி கொண்டு அவசர அவசரமாக இரவு உடையை அணிந்து கொண்டு சென்றாள்.

அதற்குள் இஷாந்த் படுக்கையில் இருந்து எழுந்து அமர்ந்து கண்ணை கசக்கி கொண்டு “மாம்.. மாம்..” என கத்தி அழுக..

அவனின் கத்தலில் பவ்யா குட்டியும் கண்ணை திறக்காமலேயே சிணுங்கியது.

வேகமாக வந்து நிகிதா இஷாந்தை சமாளித்து படுக்க வைத்து தானும் அருகே படுத்து அணைக்க… வீராவும் வந்து பவ்யா குட்டியைகுட்டியை தூக்கி நெஞ்சில் போட்டு கொண்டான்.

தந்தையின் நெஞ்சில் படுத்ததும் அமைதியாக உறங்கிவிட்டது பவ்யா குட்டி. ஆனால் இஷாந்தோ “மாம்.. எங்க போனிங்க.. என்னை விட்டு எதுக்கு போனிங்க..” என நிகிதாவின் கழுத்தை கட்டி கொண்டு தொணக்க.. தொணக்க..

நிகிதா சமாளிக்க முடியாமல் வீராவை பார்க்க.. வீரோவோ வழக்கம் போல் இருவரையும் பார்த்து முறைத்து கொண்டு இருந்தான்.

வீரா நிகிதா வாழ்க்கை ஓட்டத்தில் மேலும் ஐந்து வருடங்கள் கடந்ததிருந்தது. ஆராத்யா கல்யாணம் வெங்கட் பாணியில் பிரம்மாண்டமாக நடந்து கொண்டு இருந்தது. வீராவும் நிகிதாவும் முன்னின்று வெங்கட்டின் ஆலோசனைப்படி எல்லாம் செய்து கொண்டு இருந்தனர்.

ஆராத்யாவிற்கு எதற்கும் வீரா தான் வேண்டும். மாமனை போலவே ஐடி படிக்கிறேன் சொன்னவளை வீரா தான் வேண்டாம் நம் குடும்பத் தொழிலுக்கு இண்டஸ்ட்ரியல் இஞ்சினியரிங் படி என்றான்.

படிப்பு முடியும் தருவாயில் தன்னுடன் படிக்கும் மதியழகனை விரும்புவதாக வீராவிடம் தான் சொன்னாள்.

மதியழகனை பார்த்ததும் வீராவிற்கும் பிடித்துவிட்டது. படிப்பில் முதல் மாணவன். சாந்தமாக இருந்தவனிடம் பேசிய வரை பொறுப்பானவன் என தெரிந்து கொண்டான் வீரா.

மதியழகனும் தன்னை பற்றி எல்லாமே மறைக்காமல் சொல்லிவிட்டான். அவனின் பெற்றவர்கள் இருவரும் காதலித்து இரு வீட்டாரின் எதிர்ப்பை மீறி கல்யாணம் செய்து கொண்டனர்.

சில வருடங்களிலேயே ஒத்து வராமல் சட்டபடி பிரிந்தனர். ஆனால் இருவரும் மகன் இன்னொரு கல்யாணத்திற்கு தடையாக இருப்பான் என நினைத்து அவன் ஒரு வருட குழந்தையாக இருக்கும் போதே உதறிவிட்டு சென்று விட்டனர்.

இருவரும் வசதி படைத்தவர்கள் என்பதால் தங்கள் பாவங்களை கழுவ..தனித்தனியாக சில சொத்துக்களையும் பேங்கில் ஒரு பெரிய தொகையையும் டெபாசிட் செய்து அவனின் வாழ்வாதரத்திற்கு வழி செய்தனர். அவனை வளர்க்கும் பொறுப்பை அவனின் தந்தையின் தந்தை தனது தூரத்து உறவில் கணவனை இழந்து ஆதரவற்று இருந்த பெண்மணியிடம் கொடுத்து வளர்க்க சொல்லி தங்கள் கடமை முடிந்தது என அதோடு அவனை மறந்தும் போயினர்.

அவன் வளரும் போதே அந்த பெண்மணி எல்லாம் சொல்லி புத்திசாலியாக பிழைத்து கொள் என்று சொல்லிவிட.. அவனும் வளரும் போதே பொறுப்பு உணர்ந்து தன் வாழ்க்கையை சிறப்பாக வாழும் தகுதியை வளர்த்து கொண்டான். படிப்பு அமைதி நல்ல குணம் என எல்லாம் வீராவுக்கு பிடித்துவிட.. வெங்கட்டிடம் பேசினான்.

குடும்பத்தினர் அனைவரையும் வைத்து கொண்டு தான். வெங்கட்டிற்கோ பேமிலி பேக்ரவுண்ட் சரியில்லை என மறுத்தார். சென்னையில் உள்ள பேக்டரி ஆராத்யாவுக்கென வெங்கட் சொல்லி இருக்க.. வீட்டோடு மாப்பிள்ளையாக இருந்து உங்களையும் உங்க பேக்டரியும் சமாளிக்க மதியழகனால் மட்டுமே முடியும் என வீரா வெடுக்கென சொல்லி விட.. மாமனாரும் மருமகனும் முட்டி கொள்ள..

சொக்கலிங்கம் மங்களம் இருவருக்கும் வயோதிகத்தின் தள்ளாமை காரணமாக இவர்களிடம் பேசமுடியவில்லை. நிகிதா தான் இருவரையும் சத்தமிட்டு அடக்கினாள். ஒரு வழியாக எல்லாரும் பேசி.. மதியழகனை பார்த்து.. ஆராத்யாவின் விருப்பம்.. என ஒரு வழியாக கல்யாணம் வரை வந்து சேர்ந்தனர்.

கல்யாணம் முடிந்து எல்லா சடங்கு சம்பிரதாயங்களை முடித்துவிட்டு வீராவும் நிகிதாவும் நேராக தோப்பு வீட்டுக்கு வந்துவிட்டனர். வெங்கட்டிற்கு வீராவை தான் பிடிக்காது ஆனால் வீராவின் சாயலில் இருக்கும் பேரனை மிகவும் பிடிக்கும். அவனும் தாத்தாவிடம் ஒட்டி கொள்வான..

இன்று பேரனை வார இறுதி நாள் பள்ளி விடுமுறை தான் என இரண்டு நாள் விட்டுட்டு போக சொல்ல.. தேர்ட் படிக்கும் இஷாந்த் இப்பவும் அம்மாவின் பின்னாலயே சுற்றுபவன் தான். இது தான் சாக்கு என மகனை பிரித்து மனைவியை கூட்டி கொண்டு வந்துவிட்டான்.
பவ்யா குட்டி எப்பவும் போல விசாலாவிடம் …

நிகிதா இயற்கை விவசாய விளை பொருட்கள் நேரடி விற்பனை ஸ்டோர் தமிழகம் முழுவதும் வைத்திருந்தாள். விளை பொருட்களின் விலை நிர்ணயம் விவசாயிகளிடமே என்ற கொள்கையில் டிபார்ட்மென்ட் ஸ்டோர் ஆரம்பித்து காய்கறி மளிகை முட்டை என இயற்கை வேளாண் பொருட்கள் அனைத்தும் ஒரே இடத்தில் என்ற கான்செப்டில் காஞ்சிபுரம் மற்றும் சென்னையில் மட்டுமே ஆரம்பித்தாள் முதலில்.

அது இன்று தரம் நியாயமான விலை இவற்றால் தமிழகம் முழுவதும் கிளை பரப்பி நிற்க… பொன்னியை உதவிக்கு வைத்து கொண்டு அதை நிர்வாகம் செய்தாள்.

தனது சொந்த வருமானத்தில் தங்கள் தோப்பில் அழகாக முற்றம் வைத்து கேரளா பாணியில் வீடு தனது ஆசைக்கு கட்டினாள். வார இறுதி நாட்களில் பிள்ளைகளோடு இங்கு வருவர். வீராவுக்கு தானும் நிகிதா மட்டும் வந்து இருக்கவேண்டும் என நீண்ட நாள் ஆசை. அது இப்போது தான் நிறைவேறி உள்ளது.

வீட்டு முற்றத்தில் கயிற்று கட்டிலில் தென்னக்கீற்றின் இதமான காற்றில் வீரா நிலாவோடு தன் நிலாப் பெண்ணையும் ரசித்து கொண்டு இருந்தான்.

நிகிதா “என்ன மாமா என் மகன் இல்லாம ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கிங்க போல..” என்றாள் நக்கல் சிரிப்புடன்..

“ஆமாம் டி எப்பாரு பிசினாட்டம் உன்கிட்ட ஒட்டிகிட்டு திரிஞ்சா… என் கஷ்டம் எனக்கு தான தெரியும்.. கிடைக்கற கேப்ல தொட்டு… கட்டி பிடிச்சு.. சின்ன கிஸ் எல்லாம் அடிச்சு என சுவராசியமா போக வேண்டிய வாழ்க்கையை உன் பையனால உப்பு சப்பு இல்லாத பத்திய சாப்பாடு மாதிரி வாழ வேண்டி இருக்கே..”

“அவன் சின்ன புள்ள மாமா..”

“அவனுக்கு எட்டு வயசுடி.. பிறந்ததுல இருந்து இப்படி தான் இருக்கான்.. பாப்பா அப்படியாடி இருக்கு… இரு அடுத்த வருசமே போர்டிங் ஸ்கூல்ல சேர்த்திடறேன்” நிகிதா முகத்தை திருப்பி கொள்ள..

“உன் மகன சொன்னா கோபம் வந்திடுமே… சரி சரி நான் சொன்னது தப்பு தான்.. கொஞ்சம் சிரிடி..” என அவளை இறுக்கி அணைத்து அவளில் மூச்சு முட்ட மூழ்கி போனான். இருவரும் திளைக்க… திளைக்க காதல் கொண்டனர்.

அழலவன் மேல் கொண்ட மோகம்…

ஆயிலையை பித்து கொள்ள செய்ய…

.பெண்ணவளின் காதலில் மிரட்சி கண்டு..

ஆணவன் காதல் கடந்து கடல் கடக்க…

தன்னவனை அன்பால் ஆட்சி செய்து…

தன்னை நாடி தன் இடம் சேர வைத்து..

சிம்மனை சிம்மாசனத்தில் ஏற்றி…

அரிமாவாக தனக்கென தனி ராஜாங்கம்

அமைத்து கொண்டாள் மறவ பெண்

நிறைவுற்றது

வாழ்க வளமுடன்

28 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

வெகு நேரம் கழித்து வந்த நிகிதா தங்கள் அறையில் வீராவை பார்த்தும்..

“என்ன மாமா.. லஞ்ச்கு நேரமா வந்துடிங்களா…”என கேட்க..

அவன் பதில் ஏதும் சொன்னானில்லை. அவனின் முகத்தை பார்த்தவள் அவன் கோபத்தில் இருப்பதை கண்டு பேக்டரில் ஏதோ பிரச்சினை என நினைத்து அவனருகே சென்று அவன் தோளை தொட்டு..

“என்னாச்சு.. மாமா..பேக்டரில ஏதாவது ப்ராப்ளமா..”

வீரா நிகிதாவை தீவிரமாக பார்த்தவாறே.. நிகிதாவின் போனில் கல்யாணி சேட்டிங்கை அவள் முகத்திற்கு நேராக காட்டினான்.

“ஓஓ.. தெரிஞ்ருசிச்சா..” என்று அசால்ட்டாக சொல்லி அவனருகே அமர்ந்தவளை கண்டவனுக்கு கோபம் தலைக்கேற..

“என்னடி.. திமிரா..எதுக்கு இப்படி பண்ணின..”

“என்ன பண்ணினேன்..”

“என்னபண்ணினியா.. பண்றதையும் பண்ணிட்டு எவ்வளவு திமிரா பேசற..”

“எனக்கு என்ன திமிரு.. நான் என்ன தப்பா பண்ணினேன்” என்றாள் அவனை விட கோபமாக…

“நீ செஞ்சது தப்பில்லைங்கறியா.. கல்யாணியா டிராமா பண்ணி என்ன ஏமாத்தினது தப்பில்லையா…”

“தப்பில்லை.. நீங்க பண்ணினது தப்பில்லைனா..நான் பண்ணியதும் தப்பில்ல..”

“ஏய்.. நான் என்னடி தப்பு பண்ணினேன்..”

“ஓஹோ.. நான் கல்யாணியா பேசினது தப்பு.. நீங்க சிரிச்சு சிரிச்சு பேசினது தப்பில்ல..”

“அது.. நான் ஒரு ப்ரண்டா நினைச்சு தான் பேசினேன்”

“எப்படி.. ஒரு ப்ரண்டா நினைச்சு.. முன்ன பின்ன தெரியாத பொண்ணுகிட்ட பேச முடியும். கட்டின பொண்டாடிகிட்ட பேச முடியல…”

“அது.. அது வந்து.. உன்னை விட்டுட்டு போனதுல ஒரு கில்டியா இருந்துச்சு… அதுவே எனக்கு ஒரு ஸ்ட்ரஸ்ஸா இருந்துச்சு.. அந்த சமயத்துல அந்த சாட்டிங் எனக்கு ஒரு ரீலிப்பா இருந்துச்சு…”

“விட்டுட்டு போன உங்களுக்கே அப்படி இருக்கும் போது… அப்ப தான் வாழவே ஆரம்பச்சிருந்தோம். ஏன் போனிங்க… எதுக்கு போனிங்கனு தெரியாம.. யார கேட்கறதுனு புரியாம…அதுவும்.. அதுவும் உங்க மேல… நான்….” என கண்கள் கலங்க… தொண்டை கமற… உதட்டை மடித்து வாய்க்குள் அடக்கியவள்… உணர்வுகளை அடக்க முடியாமல் திணறினாள்.

நிகிதாவை அணைத்து தன் நெஞ்சில் சாய்த்து கொண்டவன்….

“வேணாம் பேபி.. சிரமப்படாதே…. இந்த முட்டாள் புருஷன மன்னிச்சுடு அமுல்பேபி.. உன்னை விட்டு போனது தப்பு தான்… அந்த தப்பு எனக்கு வாழ்நாள் குற்றவுணர்ச்சி பேபி.. நீ கோவிச்சிகிட்டாலும் பரவாயில்லை.. நான் சொல்றது உண்மை கல்யாணியோட ப்ரண்ட்ஷிப் மட்டும் இல்லைனா.. அந்த ஊர்ல தனிமை விரக்தி குற்றவுணர்வு இது எல்லாம் என்னைய பைத்தியமாக்கி இருக்கும்”

நிகிதா அமைதியாக இருக்க.. அவன் தொடர்ந்து தனது மனதில் உள்ளதை மனைவியிடம் கொட்டி கொண்டு இருந்தான்.

“நீ கேட்ட மாதிரி உன்கிட்ட பேசல தான்.. அது உன்ன அவாய்ட் பண்ணனும் நினைக்கல.. உன்கிட்ட பேசற தைரியம் எனக்கில்லை. உன் மேல லவ் இல்ல.. கட்டாயத்துக்காக வாழறமோனு எனக்கு அப்ப தோணுச்சு..”

நிகிதா தலையை உயர்த்திஅவன் முகத்தை பார்த்தாள். அவள் பார்வையை புரிந்தவன் போல…

“அப்ப தான்.. அப்ப மட்டும் தான் பேபி.. கனடா போன சில நாட்களில் நீ இல்லாம இருக்க முடியாதுனு உணர்ந்துட்டேன். உன்னையும் கூட்டிட்டு வந்திருக்கலாம்னு தோனுச்சு.. நான் கூப்பிட்டா நீ வந்திருப்ப தான்.. ஆனா உன் அப்பா மாதிரி என்னால உன்ன வாழ வைக்க முடியாது.. உன்னை கஷ்டப்படுத்த வேணாம்னு நினைச்சேன்..”

நிகிதா மறுப்பாக தலை அசைக்க.. அவள் உச்சந்தலையில் முத்தமிட்டவன்…

“ஆனால் எது எல்லாம் நான் நெகட்டிவ்னு நினைச்சேனோ.. அதை எல்லாம் இங்க இருந்து பாசிடிவ்வா மாத்தி காமிச்சு இருக்க.. ஆனா எனக்கு அது தோனவே இல்ல பாரு… ”

அவன் புறம் திரும்பி படுக்கையில் கால்களை மடித்து சம்மணமிட்டு அமர்ந்தவள்….

“அன்னைக்கு காலையில் எழுந்த போது நீங்க என் பக்கத்துல இல்லைங்கறதே ஒரு மாதிரி இருந்துச்சு… கொஞ்ச நேரத்திலேயே நீங்க என்னை விட்டுட்டு கனடா போயிட்டிங்கனு தெரிஞ்சதும் என்னால தாங்க முடியலை. நான் உணர்ந்த காதலை நீங்க உணரலையா… முழுமையா மனசு இணைஞ்சு தான் வாழ்ந்தோம்னு நான் நினைச்சிருக்க… அப்படி இல்லைங்கறத உங்க செயல் நடு மண்டைல அடிச்சு சொல்லுச்சு…”

“அப்படி இல்லைடி அமுல் பேபி…” என்ற வீராவை பேச விடாமல் தொடர்ந்து பேசினாள்.

” நான் முதல்ல பேசிடறேன். அப்புறம் நீங்க எதுனாலும் சொல்லுங்க…ஆளாளுக்கு உங்கள திட்டுனாங்க… எனக்கு அதுவும் பிடிக்கல… அங்க இருந்தா எங்க அப்பா உங்களை பேசறத கேட்க முடியாதுனு தான் அத்தை கூட இங்க வந்தேன். எனக்கு தான் வாழ தெரியலையோ.. புருஷன புரிஞ்சுக்க தெரியலையோ.. என்னை நினைச்சே எனக்கே ஒரு கழிவிரக்கம்..”

நிகிதா முகத்தில் சொல்ல முடியாத வேதனை.. அதை கண் கொண்டு பார்க்ரக முடியாமல் வீரா கலங்கி போனான்.

“நான் பொறுப்பு இல்லாமல் இருந்ததால தானே.. நமக்கு பிடிக்காம கல்யாணம் பண்ணி வச்சாங்க.. அதனால தான நாம பிரிஞ்சோம்.. இனி இப்படி இருக்க கூடாது. பணம் அந்தஸ்து பேதம் இது தானே நமக்கு இடையே பிரச்சினையாக இருந்தது. அந்த பணம் அந்தஸ்து எல்லாம் எங்க அப்பாவோடதா இல்லாமல் என் உழைப்பால உண்டானதா இருக்கனும்னு நினைச்சேன்”

“இந்த ஊர் பொம்பளைகளும் புருஷன வச்சு பொழைக்க தெரியல என ஜாடை மாடையாக பேச… நான் என்ன தப்பு பண்ணினேன்.. ஆண்கள் செய்யும் தப்பிற்கும் பெண்களையே பொறுப்பாக்கி பேசும் ஊர் தானே… எது எல்லாம் நீங்க செய்ய முடியாதுனு நீங்க நினைச்சிங்களோ..அது எல்லாம் இங்க இருந்தே செய்யனும்னு வைராக்கியத்தை வளரத்துகிட்டேன்..”

நிகிதா பேச பேச.. வீரா வாயடைத்து போய் மௌனமாக அவள் வேதனைகளை தனக்குள் துளிதுளியாக இறக்கி கொண்டு இருந்தான்.

“அதுக்காக நிறைய அலைஞ்சு திரிஞ்சு தெரிஞ்சுகிட்டேன்.அதுக்கு நடுவுல என் வயித்துல நம்ம பேபி.. அப்படி ஒரு சந்தோஷம். அது உங்கிட்ட ஷேர் பண்ணிக்க கூட நீங்க என் பக்கத்துல இல்லை.. அப்ப அந்த நிமிசம் ஒரு சாதாரண கணவன் மனைவி உறவு கூட நமக்குள்ள இல்லயேனு பேபி வந்த சந்தோஷத்தை விட வருத்தம் தான் அதிகமா இருந்துச்சு.. நீங்களா என்கிட்ட பேசற மாதிரி தெரியல.. இப்படியே இருந்தா நமக்குள்ள பிரிவு நிரந்தரமாகிடுமோனு பயம் வநந்துருச்சு எனக்கு.. பேபியும் வந்துடுச்சு நம்ம வாழ்க்கைய சரி பண்ணனும்.. உங்கள இங்க வர வைக்கனும்… அதுக்காக தான் கல்யாணினு இல்லாத ஒரு கேரக்டரை உருவாக்கினேன். எனக்கு தெரியும் எடுத்தவுடன் கல்யாணினு சொல்லி இருந்தா.. நீங்க ரீஜெக்ட் பண்ணி இருப்பிங்க.. அதான் கல்யாண்ங்கற பேர்ல பர்ஸ்ட் சாட்டிங் பண்ணினேன். நீங்களும் ப்ரண்ட்ஷிப்ப மெயின்டென் பண்ணவும் தான் கல்யாணியா மாற்றினேன். இருந்தும் ஒரு பொண்ணானு கோபமா பேசி போனை வச்சிட்டிங்க..” எனசொல்லி சிரிக்க…

அவள் கன்னத்தை கிள்ளி “நீ ரொம்ப பெரிய கேடி டி…” வீராவும் சிரித்தான்.

“அப்புறம் உங்களை பேசி பேசியே சமாதானம் பண்ணங்காட்டி..நான் பட்டபாடு அம்மாடி..”

“நீங்க கல்யாணிகிட்ட பேசும் போது தான் ப்ரியா உங்க மனசுல உள்ளதெல்லாம் பேசினிங்க.. அப்ப தான் உங்கள பத்தியும்.. நீங்க என்மேல வச்சிருக்க லவ்வ பத்தியும் தெரிஞ்சுகிட்டேன்.. எனக்கும் பேசறதுக்கு ஜாலியா இருந்துச்சு.. என் மனசுக்கும் ஒரு ரீலிப்பா இருந்துச்சு.. ஆனால் யாரோ ஒரு பொண்ணுகிட்ட இவ்வளவு ப்ரீயா பேசற நீங்க என்கிட்ட அப்படி பேசலயே.. நாம மனசளவுல கூட மாமாக்கு நெருக்கமா இல்ல போலனு நினைச்சு அழுதிருக்கேன்…” என வருத்தத்துடன் பேச…

“அப்படி எல்லாம் இல்லடி.. உன் மாமன் மக்குடி.. அவனா தேவையில்லாம கண்டதையும் நினைச்சு.. தானும் குழம்பி.. உன்னையும் கஷ்டப் படுத்திட்டான். அவன் பாவம் பொழைச்சு போகட்டும் என மன்னிச்சு விட்டுரு..”என சொன்னவன்..

அவளை தூக்கி தன் மடியில் அமர்த்தி பின்பக்கம் இருந்து அவளை அணைத்து இரண்டு கன்னங்களில் மாறி மாறி முத்தமிட்டான். முத்தங்கங்களை நிரப்பி தன் தவறுக்கு மன்னிப்பு கேட்டு மனைவியிடம் மானசீகமாக மண்டியிட்டு… சாந்தப் படுத்த முயற்சித்தான்.

நிகிதா மேலும் பேச முற்பட… “வேணாம் போதும்டி.. நான் உன்ன புரிஞ்சுகிட்டேன்..”

“இல்ல மாமா.. இன்னைக்கு என் மனசுல உள்ளத பேசிடறேன்.. என்னவோ எனக்கு உங்ககிட்ட எல்லாம் சொல்லிடனும்.. இனி நமக்குள்ள எந்த ஒளிவு மறைவும் வேணாம்..”என்றவள் தொடர்ந்து தன் மனதில் உள்ளதை பேச ஆரம்பித்தாள்.

“எனக்கு மாமாவோட பட்டறை மட்டும் போதாது.. இன்னும்… இன்னும் வேற ஏதாவது செய்யனும்.. நிறைய தெரிஞ்சுகிட்டேன். என்ன எப்படி செய்யயலாம்னு யோசிச்சேன்.எந்த தொழில் இங்கு செய்வதற்கு சாத்திய கூறுகள் இருக்குனு நிறைய தேட ஆரம்பிச்சேன்.அந்த தேடல் எனக்கு பிடிச்சு போச்சு. சும்மா சோம்பி இருக்காம.. இப்படி ஓடற ஓட்டம் பிடிச்சிருந்துச்சு…அதுதான் பேக்டரி ஆரம்பிச்சேன். அடுத்தது என்னனு யோசிச்சேன். நிற்காம ஓடனும்னு.. ஒரே இடத்தில் தேங்கிற கூடாதுனு நினைச்சேன்.எனக்கு வயல்களையும் தோப்புகளையும் பார்க்கும் போது விவசாயம் பண்ணனும் ஆசை வந்துச்சு.. அதான் இந்த வயலும் தோப்பும்… இப்ப எனக்கு பேக்டரிய விட விவசாயம் தான் பிடிச்சிருக்கு…” என மலர்ந்த முகத்துடன் அவள் கனவுகள்.. அதை செயல்படுத்தியது எல்லாம் பேச.. பேச.. பாவையவள் இமயமாக தெரிந்தாள்.

நிகிதா தன் தொழில்களை பற்றி வேலையை பற்றி பேசும் போது அவளிடம் அப்படி ஒரு ஆர்வம்.. ஆனந்தம்.. சாதித்த பெருமிதம்… அதுவே வீராவுக்கு உணர்த்தியது அவளின் முயற்சியும் உழைப்பும்.. வீராவுக்கு மனைவியை நினைத்து பெருமையாக இருந்தது.

சற்று நேரம் வீரா பேசவில்லை. அவள் பேச்சின் தாக்கம் அவனால் பேச முடியவில்லை. தன் மனைவியின் விஸ்வரூபம் அவனை மலைக்க வைத்தது. ஒன்று புரிந்தது வீராவிற்கு நிகிதாவை கல்யாணம் செய்யாமல் இருந்தால் பட்ஜெட் போட்டு வாழும் மிடில்கிளாஸ் வாழ்க்கை தான் வாழ்ந்திருப்போம். பணம் என்பதை தாண்டி இயந்திரதனமான வாழ்க்கை தான் இருந்திருக்கும்.. இப்படி தேடலான சவாலான வாழ்க்கையாக இருந்து இருக்காது. தன் வாழ்வை இரட்சிக்க வந்த யட்சிணியாக நினைத்தான்.

கணவனின் அமைதி கண்டு அவளும் அமைதியாகவே இருந்தாள். சில மணிதுளிகள் கழித்து அவள் கணவனே அந்த அமைதியை களைத்தான்.

“ஐயோ கால் வலிக்குது.. எந்திரிடி அமுல்பேபி.. ம்மா என்னா வெயிட்டா இருக்க..”

அவனை விட்டு இறங்கி நின்றவள் இடுப்பில் கை வைத்து முறைத்தவாறே…

“நானா மடில உட்கார்ந்தேன்.. நீங்க தான தூக்கி உட்கார வச்சிங்க… ” என அவன் முகத்தின் முன் விரலை நீட்டி பேச.. அந்த நீளமான விரல்களை பிடித்து கடித்து வைத்தான்.

கையை உதறி… “ஆ.ஆ.. வலிக்குது…” செல்ல சிணுங்கலாக..

“அச்சோ அமுல்பேபிக்கு வலிக்குதா..” என கேட்டவனுக்கு அவளிடம் வம்பு செய்யும் பொருட்டு…

விரலை பிடித்து மெல்ல ஊதிவிட.. அவளுக்கு உடல் சிலிர்த்தது. அவளின் சிலிர்ப்பை உணர்ந்தவனுக்கு குறும்பு செய்யும் எண்ணம் தலை தூக்க… அவளின் விரலை தன் உதடுகளால் உரச.. மீசை குறுகுறுப்பு உராய்வில் அவளுள் காதல் ஹார்மோன்கள் பேயாட்டம் போட… அவளின் முகத்தை ஓரவிழிப் பார்வையால் பார்த்துக் கொண்டே… தன் உதடுகளையும் அவள் விரலையும் சிக்கி முக்கி கல்லாய் உரசி உரசியே காதல் மோகத்தீயை பற்ற வைத்தான்.

அவளின் மோகத்தீயை வளர்த்து.. அதில் சுகமாக குளிர் காயும் எண்ணம் கொண்டு.. விரலிருந்து மேல் நோக்கி கை கழுத்து.. கன்னம் என முன்னேறியவன் மனையாளின் இதழில் சற்று இளைப்பாறினான்.

கணவனின் காதல் சாகசங்களை தாளாமல் அவன் மேல் மொத்தமாக சரிந்தாள். காதல் அமுதம் கேட்பவனிடம்.. பிச்சு.. பிச்சு தின்னாதடா.. முழுவதுமாக அள்ளிகொள்.. என தன்னைய அவனிடம் ஒப்புவித்துவிட்டாள்.

தன் இணையாளின் சம்மதம் கிடைத்த நொடி… அவனோ கள்ளு உண்டவனாய் மயங்கி கிறங்கி.. பெண்ணுள் புதைந்து சுகம் தேடி.. சுகம் கண்டு… கண்ட சுகத்தை எடுத்து… எடுத்ததை திருப்பி தந்து… தானும் சுகித்து… அவளையும் சுகம் பெற செய்தான் அந்த காதல் சுகவாசி….

பகல் பொழுது முடிந்து மாலை மங்கிய நேரம் தான் இருவரும் உறக்கம் கலைந்தனர். கணவனின் அணைப்பில் உறங்கி இருந்த நிகிதா தான் முதலில் கண்விழித்தாள். வீரா களைத்து போய் நன்றாக உறங்கி கொண்டு இருந்தான். தன் தலையில் இருந்த பூ எல்லாம் உதிர்ந்து.. அவன் கன்னம் மார்ப்பில் எல்லாம் ஒட்டி இருக்க.. விலகி இருந்த தன் புடவை முந்தானையை எடுத்து அவன் முகத்தை எங்கே விழித்து கொள்வானோ… மெல்ல துடைக்க…

அவளின் ஸ்பரிசமோ… அவளின் வாசம் சுமந்திருந்த புடவை வாசமோ.. வீராவும் விழிப்பு கொண்டான். கண் விழித்ததும் கண்டது மோகன புன்னகையோடு இருந்த தன்னவளின் வதனமே…

அவளை இழுத்து இதழை சிறை செய்து மீண்டும் ஒரு கூடலுக்கு அழைப்பு விடுக்க… அவனில் இருந்து வலுகட்டயமாக பிரிந்தவள்…

“போங்க பகல்லயே இப்படி பண்ணறிங்க… ஈவ்னிங் ஆயிடுச்சு.. அத்தை மாமா வரங்காட்டி நான் குளிக்கனும். அவங்க வந்திட்டா எனக்கு சங்கடமா இருக்கும்..”

சொல்லி கொண்டு தனக்கு மாற்றுடையை எடுத்து கொண்டு பின்பக்கம் குளிக்க சென்றாள்.

வீரா வீட்டை இடித்து சகல வசதிகளோடு வீடு கட்ட வேண்டும் என நினைத்தான்.

29 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

பிரசவ நாளும் நெருங்கிட பிரசவத்திற்கு கூட நிகிதாவை சென்னைக்கு அனுப்பவில்லை வீரா… வெங்கட் வற்புறுத்தி கூப்பிட்டும் நிகிதா அசையவில்லை.

பிரசவம் வரைக்கும் எங்கயும் வேலை என்று வெளியே செல்லகூடாது. எல்லாம் தான் பார்த்து கொள்வதாக வீரா கண்டிப்புடன் சொல்லிவிட்டான். பற்றாகுறைக்கு விசாலாவிடமும் எனக்கு தெரியாம உங்க மருமக வேலைனு வெளிய போயி உடம்புக்கு இழுத்து விட்டுகிட்டா… நீங்க தான் அதுக்கு பொறுப்பு என சொல்லிட.. விசாலாவும் நிகிதாவை வெளியே செல்ல அனுமதிக்கவில்லை.

நிகிதாவால் எப்பவும் வேலை வேலை என இருந்து விட்டு வீட்டில் சும்மா இருக்க முடியவில்லை.

“மாமா… என்னால வீட்டில் இருக்க… போரடிக்குது… நான் உங்களோட காலைல மட்டும் பேக்டரிக்கு வரவா.. வந்து எதுவும் செய்யமாட்டேன். சும்மா உட்கார்ந்து இருக்கேன்..”

“ஒன்னும் வேண்டாம். அங்க சும்மா இருக்கறதுக்கு வீட்ல தூங்கி ரெஸ்ட் எடு” என்றிட…

முகத்தை தூக்கி வைத்து கொண்டாள். அவளின் சிறுபிள்ளதனமான செயலில் வீரா சிரித்து விட…

“என்னை பார்த்தா உங்களுக்கு சிரிப்பா இருக்கா..” இன்னும் முறுக்கி கொள்ள…

“அடியேய்… அமுல்பேபி…” முகத்தை திருப்பி சுவற்றை பார்த்து கொண்டு இருந்தவளை தன் பக்கம் திருப்பி தாடையை பிடித்து கொஞ்சியவன்….

“இவ்வளவு நாள் தான் வேலை வேலைனு ரெஸ்ட் இல்லாமல் சுத்திகிட்டு இருந்த…டெலிவரிக்கு கொடுத்த டைம்கு இன்னும் ஒரு வாரம் தான் இருக்கு.. நம்ம பேபிக்காக கொஞ்சம் ரெஸ்ட்ல இருனா.. புரிஞ்சுக்காம பேசற…”என சலிப்பாக சொல்ல…

வீராவின் பேச்சில் இருந்த அக்கறை நிகிதாவின் அகத்தை குளிர்விக்க…

“சரி மாமா.. நான் வீட்லயே இருக்கேன்..” அவன் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு அவனின் ஆற்றாமையை ஆற்றிட… அணைத்து கொண்டான் அவளை…

அந்த வாரத்திலேயே ஒரு நாள் வீரா பேக்டரிக்கு சென்ற சிறிது நேரத்திலேயே… நிகிதாவிற்கு பிரசவ வலி எடுக்க….வீராவை தவிர அனைவரும் வீட்டில் இருந்தனர். நிகிதா வரவில்லை என்றால் என்ன நாம் அங்கே போலாம் வீட்டினரை கிளப்பி கொண்டு வந்திருந்தார் மங்களம் பாட்டி.

ஒரே வீட்டில் விசாலா கவனிப்பில் நன்றாக உண்டு.. ஒரே கூடத்தில் அனைவரும் உறங்கி சந்தோஷமாகவே இருந்தனர். வெங்கட் கூட ஏதும் பேசாமல் அக்கா வீட்டில் பிசினஸ் டென்ஷன் ஏதுமின்றி நன்றாக உண்டு இயற்கை காற்றில் உறங்கி என அனுபவித்தார்.

நிகிதாவிற்கு பிரசவ வலி எடுக்கவும் வெங்கட் காரில் நிகிதாவை காஞ்சிபுரம் அவள் வழக்கமாக பார்க்கும் மருத்துவமனைக்கு அழைத்து சென்றனர். போகும் போதே வீராவிற்கு அழைத்து சொல்ல… வீராவும் பேக்டரியில் இருந்து கிளம்பி விட்டான்.

நிகிதா வலியில் துடிக்க…. டாக்டர் பிரசவம் ஆவதற்கு நேரமாகும் என்று சொல்லி விட… அவளின் துடிப்பை பார்த்து கொண்டு எதுவும் செய்ய முடியாத வருத்தத்தோடு லேபர் வார்டு வாசலில் அமர்ந்திருந்தனர்.

நிகிதாவின் அலறலை காது கொண்டு கேட்க முடியாமல் வீரா முன்னால் லாபியில் போய் கண்களை மூடி உட்கார்ந்து கொண்டான்.

நிகிதாவை படுத்தி எடுத்து.. எல்லோரையும் தவிக்க வைத்து தான் பிறந்தான் வீராவின் மகன். பூக்குவியலாக… கைகால் விரல்கள் எல்லாம் நீளமாக…மகனை பார்த்ததும் வீராவுக்கு அளவில்லா ஆனந்தம். தந்தை ஆகிவிட்ட கர்வம் மனதினுள்…. நிகிதா களைத்து அயர்ந்து போய் படுத்து இருக்க… மனைவியின் வியர்வையால் நனைந்து கலைந்திருந்த முடிகளை காதோரம் ஒதுக்கி விட்டு நெற்றியில் பூத்திருந்த வேர்வை முத்துக்களை தன் புறங்கையால் துடைத்து விட்டவன்… சுற்றியும் இருந்த குடும்பத்தினரை பற்றி கண்டு கொள்ளாமல்…. நெற்றியில் அழுத்தமாக முத்தம் பதித்து….

“ரொம்ப கஷ்டப்பட்ட இல்ல… அமுல்பேபி…. டயர்டா இருக்கே.. ஏதாவது ஜீஸ் குடிக்கிறயா.. இல்ல கேன்டின்ல பால் சூடா வாங்கிட்டு வரவா..” என அவள் கையை பிடித்து கொண்டு கேட்க… மெலிந்த புன்னகையோடு அவனின் அன்பை காதலோடு பாரத்து கொண்டு இருந்தாள்.

அவளின் பார்வையில் வெட்கமாக…. “ச்ப்ப்… என்னடி… நீ” என்று செல்லமாக சலித்து கொண்டான். அதற்கும் ஒரு காதல் பார்வை தான் அவளிடம்….

களைத்து கலைந்து போயிருந்த அவளின் முகத்தில் அந்த பார்வையும்.. புன்னகையும்… பார்க்க அப்படி ஒரு அழகோவியமாக இருந்தது.

மனைவியை அணைத்து கொள்ள பரபரத்த கைகளை சுற்றி இருந்தவர்களை கருத்தில கொண்டு அடக்கி கொண்டான்.

மூன்று நாட்கள் மருத்துவ மனையில் இருந்து விட்டு நிகிதாவை சென்னைக்கு அழைத்து சென்றுவிட்டனர். வீராவின் மறுப்பை யாரும் கண்டு கொள்ளவில்லை நிகிதா உட்பட..

வீராவிடம் சொல்வதற்கு முன்பே எல்லோரிடமும் மங்களம் பாட்டி சொல்லிவிட்டார். மூன்று மாதமாவது கவனித்து தான் அனுப்புவோம் என… மகனுக்கும் தன் மகளை வைத்து பார்த்து கொள்ளும் ஆசையை அறிந்தவராயிட்டே… அப்பாவின் முகத்தை பார்த்த நிகிதாவும் அமைதியாக சரி என்றுவிட்டாள்.

வீராவோ அனுப்ப மாட்டேன் என்று சொல்ல… கண்டு கொள்ளாமல் வீட்டினர் நிகிதாவை அழைத்து செல்லும் முனைப்பில் இருக்க…. மற்றவர்களிடம் பேச முடியாத கோபத்தை எல்லாம் நிகிதாவிடம் காண்பித்தான்.

“என்னடி.. எல்லோரும் சொல்லறாங்க.. நான் மட்டுமே பேசிட்டு இருக்கேன். நீயும் அமைதியா இருக்க… என்னைய விட்டுட்டு நீ இருந்துருவியாடீ..”என சண்டை போட…

நிகிதா வீராவை பார்த்து மெல்ல சிரிக்க… அதற்கும் வீரா எகிறி கொண்டு வந்தான்.

“என்னடி நக்கலா… நானே உன்னய விட்டுட்டு எப்படி இருக்கறதுனு கவலைல கத்திகிட்டு இருக்கேன்… நீ சிரிச்சுகிட்டு இருக்க..”

“கனடா போனப்ப எப்படி இருந்திங்களோ… அப்படி தான்..” என நிகிதா சொல்லி காட்ட…

வீராவின் கோபம் எல்லாம் நீர் தெளித்த கனலாக அடங்கி… முகம் தொங்கி போய் நிகிதாவின் படுக்கையில் அவளின் தலை பகுதியில் அமர்ந்து இருந்தவன் விலகி அருகே இருந்த நாற்காலியில் போய் உட்கார்ந்து கொண்டான்.

இந்த பேச்சு எல்லாம் மருத்துவமனையிலேயே.. இவர்களுக்கு கிடைத்த கொஞ்ச நேர தனிமையிலேயே நடக்க… வீராவின் முகத்தை பார்த்ததும் நிகிதாவிற்கே ஒரு மாதிரி ஆகிவிட்டது.

“சாரி மாமா… வெரி சாரி… நான் வேணும்னு சொல்லி காட்டல… அது என்னை அறியாம வந்திடுச்சு… சாரி ப்ளீஸ்..” என கண்களை சுருக்கி கணவனை காயப்படுத்தி விட்டோமே என்ற கவலையில் வருத்தத்துடன் கேட்க…

மனைவியை உயிராய் நேசிப்பவனுக்கு அவள் வருத்தபட்டால் மனசு தாங்குமா… எட்டி அவள் கையை பிடித்தவன்…

“ப்ச்ச்.. அத விடு… போயே தான் ஆகனுமா… வேற ஆப்சனே இல்லையா… என்னால இருக்கமுடியாதுடி…”என்றான் கவலையாக..

“நீங்க வளைகாப்பு முடிஞ்ச அடுத்த நாளே கூட்டிட்டு வந்துட்டிங்க… அவங்களுக்கும் என்னைய வைத்து பார்க்கனும் ஆசை இருக்கும்ல… இப்பவும் வேணாம்னா எப்படி மாமா.. இங்க இருக்கற சென்னை தான.. நீங்க நினைச்சா வந்து பார்த்துக்கலாம். என்ன ஒன்றரை மணிநேரத்தில் வந்திடலாம்.. ஒரு மூனு மாசம் தான். அப்புறம் நானே அங்க இருக்கமாட்டேன்.வந்துடுவேன்.. என்னால பண்ணைத் தோட்டத்த பார்க்காம இருக்க முடியாது..” என்றிட…

வீரா அவளை எரிப்பது போல பார்த்தான்.

“ஏண்டி.. நான் உன்னைய விட்டு இருக்கமுடியலனு சொல்றேன்.. நீ பண்ணைய விட்டு இருக்கமுடியாதுனு சொல்ற.. எவ்வளவு கொழுப்புடி…” என்றான் இடுப்பில் கை வைத்து அவளை முறைக்க…

“ஹீஹீ.. சும்மா மாமா.. எனக்கும் உங்கள விட்டு இருக்க முடியாது..” என சிரித்து மழுப்பி சமாளித்தாள்.

மனமே இல்லாமல் தான் நிகிதாவை சென்னைக்கு அனுப்பி வைத்தான் வீரா. மூன்று மாதமும் ஞாயிற்று கிழமைகளில் மட்டும் சென்று மனைவியையும் மகனையும் பார்த்து விட்டு வந்தான்.

மூன்று மாதாம் குடும்பத்தினரை பாடாய் படுத்தி நிகிதாவை அழைத்து வந்துவிட்டான். வீரா காலையில் பேக்டரிக்கு போகும் முன்பு மகனை தூக்கி வைத்து கொண்டே இருப்பான். பேக்டரியில் வந்த பிறகும் மகனோடு தான்.

சென்னையில் கிளம்பும் முன் வெங்கட் பேரனுக்கு பெயர் சூட்டும் விழா வழக்கம் போல் அவருடைய பாணியில் வெகு விமர்சையாக செய்தார்.

வீரா மகனுக்கு இஷாந்த் என பெயர் வைத்தான். இஷாந்த்கு ஆறு மாதங்கள் ஆகும் வரை வீட்டில் இருந்த நிகிதா அதற்கு பிறகு மகனை விசாலாவிடம் ஒப்படைத்து விட்டு பண்ணைக்கு செல்ல ஆரம்பித்தாள்.

வீரா பேக்டரிக்கும் நிகிதா பண்ணைக்கும் சென்றால்… இருவரும் மதிய உணவுக்கு வந்து விட்டு மகனோடு சிறிது நேரம் இருந்து விட்டு சென்று மாலை இருவரும் மகனுக்காக சீக்கிரம் வீடு திரும்பி விடுவர்.

நிகிதா பழ மரங்கள் நிறைந்த பண்ணையை தான் முதலில் வாங்கினாள். ஏற்கனவே மா வாழை எலுமிச்சை மாதுளை இருந்தவற்றை வாங்கி இயற்கை விவசாய முறையில் மாற்றி அமைத்தாள். அதற்கான பயிற்சியும் எடுத்து கொண்டதால் நல்ல விளைச்சலை எடுத்தாள்.

நேரடியாக வியாபாரிகளுக்கு விற்பனை செய்து நல்ல இலாபம் பார்த்தாள். இலாபத்தை மேலும் விவசாய பூமி வாங்க சேமித்து வைத்தாள். ஊரில் உள்ள பெண்களை ஒன்று சேர்த்து மண்புழு தயாரிப்பு, காளான் வளர்ப்பு ,தேனீ வளர்ப்பு என அவரவர் விருப்பத்திற்கேற்ப தங்கள் ஊரில் அதற்கான வல்லுனர்களை கொண்டு பயிற்சி பட்டறை ஏற்பாடு செய்து கற்றுக்கொள்ள வைத்தாள். சிறுகுறு தொழில் வங்கி கடனை பெற்று தந்து பெண்கள் தங்கள் சுயத்தில் நிற்பதற்கு உதவினாள்.

மூன்று வருடங்கள் கடந்த நிலையில்…

டெல்லி மாநகரம்

ராஷ்டிரபதி பவன்

நாட்டின் பல்வேறு நகரங்களில் இருந்து வந்த மக்கள் கூடி இருந்தனர்.ஒவ்வொரு துறையிலும் இளம் சாதனையாளர்களை தேர்ந்தெடுத்து தேசிய விருது வழங்கும் விழா நடை பெற்றது கொண்டு இருந்தது. நிகிதா இளம் இயற்கை விவசாயி என்ற விருதுக்கு தேர்ந்து எடுக்கப்பட்டிருந்தாள்.

மைக்கில் “ஶ்ரீமதி நிகிதா வீராசாமி இளம் இயற்கை விவசாயி” என்று இந்தியில் அறிவிக்கப்பட.. நிகிதா கம்பீரமாக மேடை ஏறினாள். அழகான கருநீல சாப்ட் பட்டு சேலையில் தாலி கொடியோடு கழுத்தை ஒட்டி சிறு சங்கிலி மட்டுமே அணிந்திருக்க.. எளிமையான அலங்காரத்தில்.. தனித்து சாதித்ததில் இயற்கையாகவே அவள் உடல் மொழியில் ஒரு நிமிர்வும்.. நேர் பார்வையும் வந்திருக்க… சாதனை பெண்ணாக மிளிர்ந்தாள்.

கீழே பார்வையாளர்கள் பகுதியில் தன் குடும்பத்தினரோடு அமர்ந்திருந்த வீரா மனைவியை அணு அணுவாக ரசித்து கொண்டு இருந்தான்.குடியரசு தலைவர் நிகிதாவிற்கு பதக்கம் அணிவித்து பட்டயம் வழங்க… அரங்கம் கைதட்டல்களால் நிறைந்திருக்க…வீரா அமைதியாக அமர்ந்து தன் மனைவியை பெருமிதமாக பார்த்து கொண்டு இருந்தான்.

வெங்கட்டிற்கோ தன் மகளை நினைத்து பெருமை தாங்கவில்லை. அரசாங்க அறிவிப்பு வந்த நாளிலிருந்து தனது காமர்ஸ் அசோசியேசன், ரெக்கரேஷன் கிளப் என எல்லா இடங்களிலும் மகளை பற்றி பேசி பேசியே ஓய்ந்து போனார்.

வீராவுக்கு மாமனார் இதற்கு மேல் செய்ய போகும் அட்டகாசங்களை நினைத்து மெலிதான சிரிப்பு வந்தது.

ஆமாம் வெங்கட் அப்படி தான்.. போன வருடம் சிறந்த தொழில் முனைவோருக்கானமாநில அரசு விருதை வீராசாமிக்கு தமிழக அரசு வழங்கியது. அதற்கே ஒரு பெரிய ஸ்டார் ஹோட்டலில் தொழில் சார்ந்த நண்பர்கள் அரசியல் பிரமுகர்கள் என அழைத்து பார்ட்டி வைத்து கொண்டாடினார்.

வீரா நினைத்து சிரித்தது இது தான்.. நான் மருமகன்.. நான் வாங்கியதோ தமிழக அரசு விருது.. இன்றோ அவர் மகள் வாங்குவதோ தேசிய விருது.. என்னன்ன அட்டகாசங்களை அரங்கேற்றுவாறோ….என நினைத்து தான்..

அவன் நினைத்தது போலவே தான் வெங்கட் செய்தார் எல்லாம் ஆடம்பரமாக.. ஆர்ப்பாட்டமாக…

28 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

வெகு நேரம் கழித்து வந்த நிகிதா தங்கள் அறையில் வீராவை பார்த்தும்..

“என்ன மாமா.. லஞ்ச்கு நேரமா வந்துடிங்களா…”என கேட்க..

அவன் பதில் ஏதும் சொன்னானில்லை. அவனின் முகத்தை பார்த்தவள் அவன் கோபத்தில் இருப்பதை கண்டு பேக்டரில் ஏதோ பிரச்சினை என நினைத்து அவனருகே சென்று அவன் தோளை தொட்டு..

“என்னாச்சு.. மாமா..பேக்டரில ஏதாவது ப்ராப்ளமா..”

வீரா நிகிதாவை தீவிரமாக பார்த்தவாறே.. நிகிதாவின் போனில் கல்யாணி சேட்டிங்கை அவள் முகத்திற்கு நேராக காட்டினான்.

“ஓஓ.. தெரிஞ்ருசிச்சா..” என்று அசால்ட்டாக சொல்லி அவனருகே அமர்ந்தவளை கண்டவனுக்கு கோபம் தலைக்கேற..

“என்னடி.. திமிரா..எதுக்கு இப்படி பண்ணின..”

“என்ன பண்ணினேன்..”

“என்னபண்ணினியா.. பண்றதையும் பண்ணிட்டு எவ்வளவு திமிரா பேசற..”

“எனக்கு என்ன திமிரு.. நான் என்ன தப்பா பண்ணினேன்” என்றாள் அவனை விட கோபமாக…

“நீ செஞ்சது தப்பில்லைங்கறியா.. கல்யாணியா டிராமா பண்ணி என்ன ஏமாத்தினது தப்பில்லையா…”

“தப்பில்லை.. நீங்க பண்ணினது தப்பில்லைனா..நான் பண்ணியதும் தப்பில்ல..”

“ஏய்.. நான் என்னடி தப்பு பண்ணினேன்..”

“ஓஹோ.. நான் கல்யாணியா பேசினது தப்பு.. நீங்க சிரிச்சு சிரிச்சு பேசினது தப்பில்ல..”

“அது.. நான் ஒரு ப்ரண்டா நினைச்சு தான் பேசினேன்”

“எப்படி.. ஒரு ப்ரண்டா நினைச்சு.. முன்ன பின்ன தெரியாத பொண்ணுகிட்ட பேச முடியும். கட்டின பொண்டாடிகிட்ட பேச முடியல…”

“அது.. அது வந்து.. உன்னை விட்டுட்டு போனதுல ஒரு கில்டியா இருந்துச்சு… அதுவே எனக்கு ஒரு ஸ்ட்ரஸ்ஸா இருந்துச்சு.. அந்த சமயத்துல அந்த சாட்டிங் எனக்கு ஒரு ரீலிப்பா இருந்துச்சு…”

“விட்டுட்டு போன உங்களுக்கே அப்படி இருக்கும் போது… அப்ப தான் வாழவே ஆரம்பச்சிருந்தோம். ஏன் போனிங்க… எதுக்கு போனிங்கனு தெரியாம.. யார கேட்கறதுனு புரியாம…அதுவும்.. அதுவும் உங்க மேல… நான்….” என கண்கள் கலங்க… தொண்டை கமற… உதட்டை மடித்து வாய்க்குள் அடக்கியவள்… உணர்வுகளை அடக்க முடியாமல் திணறினாள்.

நிகிதாவை அணைத்து தன் நெஞ்சில் சாய்த்து கொண்டவன்….

“வேணாம் பேபி.. சிரமப்படாதே…. இந்த முட்டாள் புருஷன மன்னிச்சுடு அமுல்பேபி.. உன்னை விட்டு போனது தப்பு தான்… அந்த தப்பு எனக்கு வாழ்நாள் குற்றவுணர்ச்சி பேபி.. நீ கோவிச்சிகிட்டாலும் பரவாயில்லை.. நான் சொல்றது உண்மை கல்யாணியோட ப்ரண்ட்ஷிப் மட்டும் இல்லைனா.. அந்த ஊர்ல தனிமை விரக்தி குற்றவுணர்வு இது எல்லாம் என்னைய பைத்தியமாக்கி இருக்கும்”

நிகிதா அமைதியாக இருக்க.. அவன் தொடர்ந்து தனது மனதில் உள்ளதை மனைவியிடம் கொட்டி கொண்டு இருந்தான்.

“நீ கேட்ட மாதிரி உன்கிட்ட பேசல தான்.. அது உன்ன அவாய்ட் பண்ணனும் நினைக்கல.. உன்கிட்ட பேசற தைரியம் எனக்கில்லை. உன் மேல லவ் இல்ல.. கட்டாயத்துக்காக வாழறமோனு எனக்கு அப்ப தோணுச்சு..”

நிகிதா தலையை உயர்த்திஅவன் முகத்தை பார்த்தாள். அவள் பார்வையை புரிந்தவன் போல…

“அப்ப தான்.. அப்ப மட்டும் தான் பேபி.. கனடா போன சில நாட்களில் நீ இல்லாம இருக்க முடியாதுனு உணர்ந்துட்டேன். உன்னையும் கூட்டிட்டு வந்திருக்கலாம்னு தோனுச்சு.. நான் கூப்பிட்டா நீ வந்திருப்ப தான்.. ஆனா உன் அப்பா மாதிரி என்னால உன்ன வாழ வைக்க முடியாது.. உன்னை கஷ்டப்படுத்த வேணாம்னு நினைச்சேன்..”

நிகிதா மறுப்பாக தலை அசைக்க.. அவள் உச்சந்தலையில் முத்தமிட்டவன்…

“ஆனால் எது எல்லாம் நான் நெகட்டிவ்னு நினைச்சேனோ.. அதை எல்லாம் இங்க இருந்து பாசிடிவ்வா மாத்தி காமிச்சு இருக்க.. ஆனா எனக்கு அது தோனவே இல்ல பாரு… ”

அவன் புறம் திரும்பி படுக்கையில் கால்களை மடித்து சம்மணமிட்டு அமர்ந்தவள்….

“அன்னைக்கு காலையில் எழுந்த போது நீங்க என் பக்கத்துல இல்லைங்கறதே ஒரு மாதிரி இருந்துச்சு… கொஞ்ச நேரத்திலேயே நீங்க என்னை விட்டுட்டு கனடா போயிட்டிங்கனு தெரிஞ்சதும் என்னால தாங்க முடியலை. நான் உணர்ந்த காதலை நீங்க உணரலையா… முழுமையா மனசு இணைஞ்சு தான் வாழ்ந்தோம்னு நான் நினைச்சிருக்க… அப்படி இல்லைங்கறத உங்க செயல் நடு மண்டைல அடிச்சு சொல்லுச்சு…”

“அப்படி இல்லைடி அமுல் பேபி…” என்ற வீராவை பேச விடாமல் தொடர்ந்து பேசினாள்.

” நான் முதல்ல பேசிடறேன். அப்புறம் நீங்க எதுனாலும் சொல்லுங்க…ஆளாளுக்கு உங்கள திட்டுனாங்க… எனக்கு அதுவும் பிடிக்கல… அங்க இருந்தா எங்க அப்பா உங்களை பேசறத கேட்க முடியாதுனு தான் அத்தை கூட இங்க வந்தேன். எனக்கு தான் வாழ தெரியலையோ.. புருஷன புரிஞ்சுக்க தெரியலையோ.. என்னை நினைச்சே எனக்கே ஒரு கழிவிரக்கம்..”

நிகிதா முகத்தில் சொல்ல முடியாத வேதனை.. அதை கண் கொண்டு பார்க்ரக முடியாமல் வீரா கலங்கி போனான்.

“நான் பொறுப்பு இல்லாமல் இருந்ததால தானே.. நமக்கு பிடிக்காம கல்யாணம் பண்ணி வச்சாங்க.. அதனால தான நாம பிரிஞ்சோம்.. இனி இப்படி இருக்க கூடாது. பணம் அந்தஸ்து பேதம் இது தானே நமக்கு இடையே பிரச்சினையாக இருந்தது. அந்த பணம் அந்தஸ்து எல்லாம் எங்க அப்பாவோடதா இல்லாமல் என் உழைப்பால உண்டானதா இருக்கனும்னு நினைச்சேன்”

“இந்த ஊர் பொம்பளைகளும் புருஷன வச்சு பொழைக்க தெரியல என ஜாடை மாடையாக பேச… நான் என்ன தப்பு பண்ணினேன்.. ஆண்கள் செய்யும் தப்பிற்கும் பெண்களையே பொறுப்பாக்கி பேசும் ஊர் தானே… எது எல்லாம் நீங்க செய்ய முடியாதுனு நீங்க நினைச்சிங்களோ..அது எல்லாம் இங்க இருந்தே செய்யனும்னு வைராக்கியத்தை வளரத்துகிட்டேன்..”

நிகிதா பேச பேச.. வீரா வாயடைத்து போய் மௌனமாக அவள் வேதனைகளை தனக்குள் துளிதுளியாக இறக்கி கொண்டு இருந்தான்.

“அதுக்காக நிறைய அலைஞ்சு திரிஞ்சு தெரிஞ்சுகிட்டேன்.அதுக்கு நடுவுல என் வயித்துல நம்ம பேபி.. அப்படி ஒரு சந்தோஷம். அது உங்கிட்ட ஷேர் பண்ணிக்க கூட நீங்க என் பக்கத்துல இல்லை.. அப்ப அந்த நிமிசம் ஒரு சாதாரண கணவன் மனைவி உறவு கூட நமக்குள்ள இல்லயேனு பேபி வந்த சந்தோஷத்தை விட வருத்தம் தான் அதிகமா இருந்துச்சு.. நீங்களா என்கிட்ட பேசற மாதிரி தெரியல.. இப்படியே இருந்தா நமக்குள்ள பிரிவு நிரந்தரமாகிடுமோனு பயம் வநந்துருச்சு எனக்கு.. பேபியும் வந்துடுச்சு நம்ம வாழ்க்கைய சரி பண்ணனும்.. உங்கள இங்க வர வைக்கனும்… அதுக்காக தான் கல்யாணினு இல்லாத ஒரு கேரக்டரை உருவாக்கினேன். எனக்கு தெரியும் எடுத்தவுடன் கல்யாணினு சொல்லி இருந்தா.. நீங்க ரீஜெக்ட் பண்ணி இருப்பிங்க.. அதான் கல்யாண்ங்கற பேர்ல பர்ஸ்ட் சாட்டிங் பண்ணினேன். நீங்களும் ப்ரண்ட்ஷிப்ப மெயின்டென் பண்ணவும் தான் கல்யாணியா மாற்றினேன். இருந்தும் ஒரு பொண்ணானு கோபமா பேசி போனை வச்சிட்டிங்க..” எனசொல்லி சிரிக்க…

அவள் கன்னத்தை கிள்ளி “நீ ரொம்ப பெரிய கேடி டி…” வீராவும் சிரித்தான்.

“அப்புறம் உங்களை பேசி பேசியே சமாதானம் பண்ணங்காட்டி..நான் பட்டபாடு அம்மாடி..”

“நீங்க கல்யாணிகிட்ட பேசும் போது தான் ப்ரியா உங்க மனசுல உள்ளதெல்லாம் பேசினிங்க.. அப்ப தான் உங்கள பத்தியும்.. நீங்க என்மேல வச்சிருக்க லவ்வ பத்தியும் தெரிஞ்சுகிட்டேன்.. எனக்கும் பேசறதுக்கு ஜாலியா இருந்துச்சு.. என் மனசுக்கும் ஒரு ரீலிப்பா இருந்துச்சு.. ஆனால் யாரோ ஒரு பொண்ணுகிட்ட இவ்வளவு ப்ரீயா பேசற நீங்க என்கிட்ட அப்படி பேசலயே.. நாம மனசளவுல கூட மாமாக்கு நெருக்கமா இல்ல போலனு நினைச்சு அழுதிருக்கேன்…” என வருத்தத்துடன் பேச…

“அப்படி எல்லாம் இல்லடி.. உன் மாமன் மக்குடி.. அவனா தேவையில்லாம கண்டதையும் நினைச்சு.. தானும் குழம்பி.. உன்னையும் கஷ்டப் படுத்திட்டான். அவன் பாவம் பொழைச்சு போகட்டும் என மன்னிச்சு விட்டுரு..”என சொன்னவன்..

அவளை தூக்கி தன் மடியில் அமர்த்தி பின்பக்கம் இருந்து அவளை அணைத்து இரண்டு கன்னங்களில் மாறி மாறி முத்தமிட்டான். முத்தங்கங்களை நிரப்பி தன் தவறுக்கு மன்னிப்பு கேட்டு மனைவியிடம் மானசீகமாக மண்டியிட்டு… சாந்தப் படுத்த முயற்சித்தான்.

நிகிதா மேலும் பேச முற்பட… “வேணாம் போதும்டி.. நான் உன்ன புரிஞ்சுகிட்டேன்..”

“இல்ல மாமா.. இன்னைக்கு என் மனசுல உள்ளத பேசிடறேன்.. என்னவோ எனக்கு உங்ககிட்ட எல்லாம் சொல்லிடனும்.. இனி நமக்குள்ள எந்த ஒளிவு மறைவும் வேணாம்..”என்றவள் தொடர்ந்து தன் மனதில் உள்ளதை பேச ஆரம்பித்தாள்.

“எனக்கு மாமாவோட பட்டறை மட்டும் போதாது.. இன்னும்… இன்னும் வேற ஏதாவது செய்யனும்.. நிறைய தெரிஞ்சுகிட்டேன். என்ன எப்படி செய்யயலாம்னு யோசிச்சேன்.எந்த தொழில் இங்கு செய்வதற்கு சாத்திய கூறுகள் இருக்குனு நிறைய தேட ஆரம்பிச்சேன்.அந்த தேடல் எனக்கு பிடிச்சு போச்சு. சும்மா சோம்பி இருக்காம.. இப்படி ஓடற ஓட்டம் பிடிச்சிருந்துச்சு…அதுதான் பேக்டரி ஆரம்பிச்சேன். அடுத்தது என்னனு யோசிச்சேன். நிற்காம ஓடனும்னு.. ஒரே இடத்தில் தேங்கிற கூடாதுனு நினைச்சேன்.எனக்கு வயல்களையும் தோப்புகளையும் பார்க்கும் போது விவசாயம் பண்ணனும் ஆசை வந்துச்சு.. அதான் இந்த வயலும் தோப்பும்… இப்ப எனக்கு பேக்டரிய விட விவசாயம் தான் பிடிச்சிருக்கு…” என மலர்ந்த முகத்துடன் அவள் கனவுகள்.. அதை செயல்படுத்தியது எல்லாம் பேச.. பேச.. பாவையவள் இமயமாக தெரிந்தாள்.

நிகிதா தன் தொழில்களை பற்றி வேலையை பற்றி பேசும் போது அவளிடம் அப்படி ஒரு ஆர்வம்.. ஆனந்தம்.. சாதித்த பெருமிதம்… அதுவே வீராவுக்கு உணர்த்தியது அவளின் முயற்சியும் உழைப்பும்.. வீராவுக்கு மனைவியை நினைத்து பெருமையாக இருந்தது.

சற்று நேரம் வீரா பேசவில்லை. அவள் பேச்சின் தாக்கம் அவனால் பேச முடியவில்லை. தன் மனைவியின் விஸ்வரூபம் அவனை மலைக்க வைத்தது. ஒன்று புரிந்தது வீராவிற்கு நிகிதாவை கல்யாணம் செய்யாமல் இருந்தால் பட்ஜெட் போட்டு வாழும் மிடில்கிளாஸ் வாழ்க்கை தான் வாழ்ந்திருப்போம். பணம் என்பதை தாண்டி இயந்திரதனமான வாழ்க்கை தான் இருந்திருக்கும்.. இப்படி தேடலான சவாலான வாழ்க்கையாக இருந்து இருக்காது. தன் வாழ்வை இரட்சிக்க வந்த யட்சிணியாக நினைத்தான்.

கணவனின் அமைதி கண்டு அவளும் அமைதியாகவே இருந்தாள். சில மணிதுளிகள் கழித்து அவள் கணவனே அந்த அமைதியை களைத்தான்.

“ஐயோ கால் வலிக்குது.. எந்திரிடி அமுல்பேபி.. ம்மா என்னா வெயிட்டா இருக்க..”

அவனை விட்டு இறங்கி நின்றவள் இடுப்பில் கை வைத்து முறைத்தவாறே…

“நானா மடில உட்கார்ந்தேன்.. நீங்க தான தூக்கி உட்கார வச்சிங்க… ” என அவன் முகத்தின் முன் விரலை நீட்டி பேச.. அந்த நீளமான விரல்களை பிடித்து கடித்து வைத்தான்.

கையை உதறி… “ஆ.ஆ.. வலிக்குது…” செல்ல சிணுங்கலாக..

“அச்சோ அமுல்பேபிக்கு வலிக்குதா..” என கேட்டவனுக்கு அவளிடம் வம்பு செய்யும் பொருட்டு…

விரலை பிடித்து மெல்ல ஊதிவிட.. அவளுக்கு உடல் சிலிர்த்தது. அவளின் சிலிர்ப்பை உணர்ந்தவனுக்கு குறும்பு செய்யும் எண்ணம் தலை தூக்க… அவளின் விரலை தன் உதடுகளால் உரச.. மீசை குறுகுறுப்பு உராய்வில் அவளுள் காதல் ஹார்மோன்கள் பேயாட்டம் போட… அவளின் முகத்தை ஓரவிழிப் பார்வையால் பார்த்துக் கொண்டே… தன் உதடுகளையும் அவள் விரலையும் சிக்கி முக்கி கல்லாய் உரசி உரசியே காதல் மோகத்தீயை பற்ற வைத்தான்.

அவளின் மோகத்தீயை வளர்த்து.. அதில் சுகமாக குளிர் காயும் எண்ணம் கொண்டு.. விரலிருந்து மேல் நோக்கி கை கழுத்து.. கன்னம் என முன்னேறியவன் மனையாளின் இதழில் சற்று இளைப்பாறினான்.

கணவனின் காதல் சாகசங்களை தாளாமல் அவன் மேல் மொத்தமாக சரிந்தாள். காதல் அமுதம் கேட்பவனிடம்.. பிச்சு.. பிச்சு தின்னாதடா.. முழுவதுமாக அள்ளிகொள்.. என தன்னைய அவனிடம் ஒப்புவித்துவிட்டாள்.

தன் இணையாளின் சம்மதம் கிடைத்த நொடி… அவனோ கள்ளு உண்டவனாய் மயங்கி கிறங்கி.. பெண்ணுள் புதைந்து சுகம் தேடி.. சுகம் கண்டு… கண்ட சுகத்தை எடுத்து… எடுத்ததை திருப்பி தந்து… தானும் சுகித்து… அவளையும் சுகம் பெற செய்தான் அந்த காதல் சுகவாசி….

பகல் பொழுது முடிந்து மாலை மங்கிய நேரம் தான் இருவரும் உறக்கம் கலைந்தனர். கணவனின் அணைப்பில் உறங்கி இருந்த நிகிதா தான் முதலில் கண்விழித்தாள். வீரா களைத்து போய் நன்றாக உறங்கி கொண்டு இருந்தான். தன் தலையில் இருந்த பூ எல்லாம் உதிர்ந்து.. அவன் கன்னம் மார்ப்பில் எல்லாம் ஒட்டி இருக்க.. விலகி இருந்த தன் புடவை முந்தானையை எடுத்து அவன் முகத்தை எங்கே விழித்து கொள்வானோ… மெல்ல துடைக்க…

அவளின் ஸ்பரிசமோ… அவளின் வாசம் சுமந்திருந்த புடவை வாசமோ.. வீராவும் விழிப்பு கொண்டான். கண் விழித்ததும் கண்டது மோகன புன்னகையோடு இருந்த தன்னவளின் வதனமே…

அவளை இழுத்து இதழை சிறை செய்து மீண்டும் ஒரு கூடலுக்கு அழைப்பு விடுக்க… அவனில் இருந்து வலுகட்டயமாக பிரிந்தவள்…

“போங்க பகல்லயே இப்படி பண்ணறிங்க… ஈவ்னிங் ஆயிடுச்சு.. அத்தை மாமா வரங்காட்டி நான் குளிக்கனும். அவங்க வந்திட்டா எனக்கு சங்கடமா இருக்கும்..”

சொல்லி கொண்டு தனக்கு மாற்றுடையை எடுத்து கொண்டு பின்பக்கம் குளிக்க சென்றாள்.

வீரா வீட்டை இடித்து சகல வசதிகளோடு வீடு கட்ட வேண்டும் என நினைத்தான்.

29 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

பிரசவ நாளும் நெருங்கிட பிரசவத்திற்கு கூட நிகிதாவை சென்னைக்கு அனுப்பவில்லை வீரா… வெங்கட் வற்புறுத்தி கூப்பிட்டும் நிகிதா அசையவில்லை.

பிரசவம் வரைக்கும் எங்கயும் வேலை என்று வெளியே செல்லகூடாது. எல்லாம் தான் பார்த்து கொள்வதாக வீரா கண்டிப்புடன் சொல்லிவிட்டான். பற்றாகுறைக்கு விசாலாவிடமும் எனக்கு தெரியாம உங்க மருமக வேலைனு வெளிய போயி உடம்புக்கு இழுத்து விட்டுகிட்டா… நீங்க தான் அதுக்கு பொறுப்பு என சொல்லிட.. விசாலாவும் நிகிதாவை வெளியே செல்ல அனுமதிக்கவில்லை.

நிகிதாவால் எப்பவும் வேலை வேலை என இருந்து விட்டு வீட்டில் சும்மா இருக்க முடியவில்லை.

“மாமா… என்னால வீட்டில் இருக்க… போரடிக்குது… நான் உங்களோட காலைல மட்டும் பேக்டரிக்கு வரவா.. வந்து எதுவும் செய்யமாட்டேன். சும்மா உட்கார்ந்து இருக்கேன்..”

“ஒன்னும் வேண்டாம். அங்க சும்மா இருக்கறதுக்கு வீட்ல தூங்கி ரெஸ்ட் எடு” என்றிட…

முகத்தை தூக்கி வைத்து கொண்டாள். அவளின் சிறுபிள்ளதனமான செயலில் வீரா சிரித்து விட…

“என்னை பார்த்தா உங்களுக்கு சிரிப்பா இருக்கா..” இன்னும் முறுக்கி கொள்ள…

“அடியேய்… அமுல்பேபி…” முகத்தை திருப்பி சுவற்றை பார்த்து கொண்டு இருந்தவளை தன் பக்கம் திருப்பி தாடையை பிடித்து கொஞ்சியவன்….

“இவ்வளவு நாள் தான் வேலை வேலைனு ரெஸ்ட் இல்லாமல் சுத்திகிட்டு இருந்த…டெலிவரிக்கு கொடுத்த டைம்கு இன்னும் ஒரு வாரம் தான் இருக்கு.. நம்ம பேபிக்காக கொஞ்சம் ரெஸ்ட்ல இருனா.. புரிஞ்சுக்காம பேசற…”என சலிப்பாக சொல்ல…

வீராவின் பேச்சில் இருந்த அக்கறை நிகிதாவின் அகத்தை குளிர்விக்க…

“சரி மாமா.. நான் வீட்லயே இருக்கேன்..” அவன் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு அவனின் ஆற்றாமையை ஆற்றிட… அணைத்து கொண்டான் அவளை…

அந்த வாரத்திலேயே ஒரு நாள் வீரா பேக்டரிக்கு சென்ற சிறிது நேரத்திலேயே… நிகிதாவிற்கு பிரசவ வலி எடுக்க….வீராவை தவிர அனைவரும் வீட்டில் இருந்தனர். நிகிதா வரவில்லை என்றால் என்ன நாம் அங்கே போலாம் வீட்டினரை கிளப்பி கொண்டு வந்திருந்தார் மங்களம் பாட்டி.

ஒரே வீட்டில் விசாலா கவனிப்பில் நன்றாக உண்டு.. ஒரே கூடத்தில் அனைவரும் உறங்கி சந்தோஷமாகவே இருந்தனர். வெங்கட் கூட ஏதும் பேசாமல் அக்கா வீட்டில் பிசினஸ் டென்ஷன் ஏதுமின்றி நன்றாக உண்டு இயற்கை காற்றில் உறங்கி என அனுபவித்தார்.

நிகிதாவிற்கு பிரசவ வலி எடுக்கவும் வெங்கட் காரில் நிகிதாவை காஞ்சிபுரம் அவள் வழக்கமாக பார்க்கும் மருத்துவமனைக்கு அழைத்து சென்றனர். போகும் போதே வீராவிற்கு அழைத்து சொல்ல… வீராவும் பேக்டரியில் இருந்து கிளம்பி விட்டான்.

நிகிதா வலியில் துடிக்க…. டாக்டர் பிரசவம் ஆவதற்கு நேரமாகும் என்று சொல்லி விட… அவளின் துடிப்பை பார்த்து கொண்டு எதுவும் செய்ய முடியாத வருத்தத்தோடு லேபர் வார்டு வாசலில் அமர்ந்திருந்தனர்.

நிகிதாவின் அலறலை காது கொண்டு கேட்க முடியாமல் வீரா முன்னால் லாபியில் போய் கண்களை மூடி உட்கார்ந்து கொண்டான்.

நிகிதாவை படுத்தி எடுத்து.. எல்லோரையும் தவிக்க வைத்து தான் பிறந்தான் வீராவின் மகன். பூக்குவியலாக… கைகால் விரல்கள் எல்லாம் நீளமாக…மகனை பார்த்ததும் வீராவுக்கு அளவில்லா ஆனந்தம். தந்தை ஆகிவிட்ட கர்வம் மனதினுள்…. நிகிதா களைத்து அயர்ந்து போய் படுத்து இருக்க… மனைவியின் வியர்வையால் நனைந்து கலைந்திருந்த முடிகளை காதோரம் ஒதுக்கி விட்டு நெற்றியில் பூத்திருந்த வேர்வை முத்துக்களை தன் புறங்கையால் துடைத்து விட்டவன்… சுற்றியும் இருந்த குடும்பத்தினரை பற்றி கண்டு கொள்ளாமல்…. நெற்றியில் அழுத்தமாக முத்தம் பதித்து….

“ரொம்ப கஷ்டப்பட்ட இல்ல… அமுல்பேபி…. டயர்டா இருக்கே.. ஏதாவது ஜீஸ் குடிக்கிறயா.. இல்ல கேன்டின்ல பால் சூடா வாங்கிட்டு வரவா..” என அவள் கையை பிடித்து கொண்டு கேட்க… மெலிந்த புன்னகையோடு அவனின் அன்பை காதலோடு பாரத்து கொண்டு இருந்தாள்.

அவளின் பார்வையில் வெட்கமாக…. “ச்ப்ப்… என்னடி… நீ” என்று செல்லமாக சலித்து கொண்டான். அதற்கும் ஒரு காதல் பார்வை தான் அவளிடம்….

களைத்து கலைந்து போயிருந்த அவளின் முகத்தில் அந்த பார்வையும்.. புன்னகையும்… பார்க்க அப்படி ஒரு அழகோவியமாக இருந்தது.

மனைவியை அணைத்து கொள்ள பரபரத்த கைகளை சுற்றி இருந்தவர்களை கருத்தில கொண்டு அடக்கி கொண்டான்.

மூன்று நாட்கள் மருத்துவ மனையில் இருந்து விட்டு நிகிதாவை சென்னைக்கு அழைத்து சென்றுவிட்டனர். வீராவின் மறுப்பை யாரும் கண்டு கொள்ளவில்லை நிகிதா உட்பட..

வீராவிடம் சொல்வதற்கு முன்பே எல்லோரிடமும் மங்களம் பாட்டி சொல்லிவிட்டார். மூன்று மாதமாவது கவனித்து தான் அனுப்புவோம் என… மகனுக்கும் தன் மகளை வைத்து பார்த்து கொள்ளும் ஆசையை அறிந்தவராயிட்டே… அப்பாவின் முகத்தை பார்த்த நிகிதாவும் அமைதியாக சரி என்றுவிட்டாள்.

வீராவோ அனுப்ப மாட்டேன் என்று சொல்ல… கண்டு கொள்ளாமல் வீட்டினர் நிகிதாவை அழைத்து செல்லும் முனைப்பில் இருக்க…. மற்றவர்களிடம் பேச முடியாத கோபத்தை எல்லாம் நிகிதாவிடம் காண்பித்தான்.

“என்னடி.. எல்லோரும் சொல்லறாங்க.. நான் மட்டுமே பேசிட்டு இருக்கேன். நீயும் அமைதியா இருக்க… என்னைய விட்டுட்டு நீ இருந்துருவியாடீ..”என சண்டை போட…

நிகிதா வீராவை பார்த்து மெல்ல சிரிக்க… அதற்கும் வீரா எகிறி கொண்டு வந்தான்.

“என்னடி நக்கலா… நானே உன்னய விட்டுட்டு எப்படி இருக்கறதுனு கவலைல கத்திகிட்டு இருக்கேன்… நீ சிரிச்சுகிட்டு இருக்க..”

“கனடா போனப்ப எப்படி இருந்திங்களோ… அப்படி தான்..” என நிகிதா சொல்லி காட்ட…

வீராவின் கோபம் எல்லாம் நீர் தெளித்த கனலாக அடங்கி… முகம் தொங்கி போய் நிகிதாவின் படுக்கையில் அவளின் தலை பகுதியில் அமர்ந்து இருந்தவன் விலகி அருகே இருந்த நாற்காலியில் போய் உட்கார்ந்து கொண்டான்.

இந்த பேச்சு எல்லாம் மருத்துவமனையிலேயே.. இவர்களுக்கு கிடைத்த கொஞ்ச நேர தனிமையிலேயே நடக்க… வீராவின் முகத்தை பார்த்ததும் நிகிதாவிற்கே ஒரு மாதிரி ஆகிவிட்டது.

“சாரி மாமா… வெரி சாரி… நான் வேணும்னு சொல்லி காட்டல… அது என்னை அறியாம வந்திடுச்சு… சாரி ப்ளீஸ்..” என கண்களை சுருக்கி கணவனை காயப்படுத்தி விட்டோமே என்ற கவலையில் வருத்தத்துடன் கேட்க…

மனைவியை உயிராய் நேசிப்பவனுக்கு அவள் வருத்தபட்டால் மனசு தாங்குமா… எட்டி அவள் கையை பிடித்தவன்…

“ப்ச்ச்.. அத விடு… போயே தான் ஆகனுமா… வேற ஆப்சனே இல்லையா… என்னால இருக்கமுடியாதுடி…”என்றான் கவலையாக..

“நீங்க வளைகாப்பு முடிஞ்ச அடுத்த நாளே கூட்டிட்டு வந்துட்டிங்க… அவங்களுக்கும் என்னைய வைத்து பார்க்கனும் ஆசை இருக்கும்ல… இப்பவும் வேணாம்னா எப்படி மாமா.. இங்க இருக்கற சென்னை தான.. நீங்க நினைச்சா வந்து பார்த்துக்கலாம். என்ன ஒன்றரை மணிநேரத்தில் வந்திடலாம்.. ஒரு மூனு மாசம் தான். அப்புறம் நானே அங்க இருக்கமாட்டேன்.வந்துடுவேன்.. என்னால பண்ணைத் தோட்டத்த பார்க்காம இருக்க முடியாது..” என்றிட…

வீரா அவளை எரிப்பது போல பார்த்தான்.

“ஏண்டி.. நான் உன்னைய விட்டு இருக்கமுடியலனு சொல்றேன்.. நீ பண்ணைய விட்டு இருக்கமுடியாதுனு சொல்ற.. எவ்வளவு கொழுப்புடி…” என்றான் இடுப்பில் கை வைத்து அவளை முறைக்க…

“ஹீஹீ.. சும்மா மாமா.. எனக்கும் உங்கள விட்டு இருக்க முடியாது..” என சிரித்து மழுப்பி சமாளித்தாள்.

மனமே இல்லாமல் தான் நிகிதாவை சென்னைக்கு அனுப்பி வைத்தான் வீரா. மூன்று மாதமும் ஞாயிற்று கிழமைகளில் மட்டும் சென்று மனைவியையும் மகனையும் பார்த்து விட்டு வந்தான்.

மூன்று மாதாம் குடும்பத்தினரை பாடாய் படுத்தி நிகிதாவை அழைத்து வந்துவிட்டான். வீரா காலையில் பேக்டரிக்கு போகும் முன்பு மகனை தூக்கி வைத்து கொண்டே இருப்பான். பேக்டரியில் வந்த பிறகும் மகனோடு தான்.

சென்னையில் கிளம்பும் முன் வெங்கட் பேரனுக்கு பெயர் சூட்டும் விழா வழக்கம் போல் அவருடைய பாணியில் வெகு விமர்சையாக செய்தார்.

வீரா மகனுக்கு இஷாந்த் என பெயர் வைத்தான். இஷாந்த்கு ஆறு மாதங்கள் ஆகும் வரை வீட்டில் இருந்த நிகிதா அதற்கு பிறகு மகனை விசாலாவிடம் ஒப்படைத்து விட்டு பண்ணைக்கு செல்ல ஆரம்பித்தாள்.

வீரா பேக்டரிக்கும் நிகிதா பண்ணைக்கும் சென்றால்… இருவரும் மதிய உணவுக்கு வந்து விட்டு மகனோடு சிறிது நேரம் இருந்து விட்டு சென்று மாலை இருவரும் மகனுக்காக சீக்கிரம் வீடு திரும்பி விடுவர்.

நிகிதா பழ மரங்கள் நிறைந்த பண்ணையை தான் முதலில் வாங்கினாள். ஏற்கனவே மா வாழை எலுமிச்சை மாதுளை இருந்தவற்றை வாங்கி இயற்கை விவசாய முறையில் மாற்றி அமைத்தாள். அதற்கான பயிற்சியும் எடுத்து கொண்டதால் நல்ல விளைச்சலை எடுத்தாள்.

நேரடியாக வியாபாரிகளுக்கு விற்பனை செய்து நல்ல இலாபம் பார்த்தாள். இலாபத்தை மேலும் விவசாய பூமி வாங்க சேமித்து வைத்தாள். ஊரில் உள்ள பெண்களை ஒன்று சேர்த்து மண்புழு தயாரிப்பு, காளான் வளர்ப்பு ,தேனீ வளர்ப்பு என அவரவர் விருப்பத்திற்கேற்ப தங்கள் ஊரில் அதற்கான வல்லுனர்களை கொண்டு பயிற்சி பட்டறை ஏற்பாடு செய்து கற்றுக்கொள்ள வைத்தாள். சிறுகுறு தொழில் வங்கி கடனை பெற்று தந்து பெண்கள் தங்கள் சுயத்தில் நிற்பதற்கு உதவினாள்.

மூன்று வருடங்கள் கடந்த நிலையில்…

டெல்லி மாநகரம்

ராஷ்டிரபதி பவன்

நாட்டின் பல்வேறு நகரங்களில் இருந்து வந்த மக்கள் கூடி இருந்தனர்.ஒவ்வொரு துறையிலும் இளம் சாதனையாளர்களை தேர்ந்தெடுத்து தேசிய விருது வழங்கும் விழா நடை பெற்றது கொண்டு இருந்தது. நிகிதா இளம் இயற்கை விவசாயி என்ற விருதுக்கு தேர்ந்து எடுக்கப்பட்டிருந்தாள்.

மைக்கில் “ஶ்ரீமதி நிகிதா வீராசாமி இளம் இயற்கை விவசாயி” என்று இந்தியில் அறிவிக்கப்பட.. நிகிதா கம்பீரமாக மேடை ஏறினாள். அழகான கருநீல சாப்ட் பட்டு சேலையில் தாலி கொடியோடு கழுத்தை ஒட்டி சிறு சங்கிலி மட்டுமே அணிந்திருக்க.. எளிமையான அலங்காரத்தில்.. தனித்து சாதித்ததில் இயற்கையாகவே அவள் உடல் மொழியில் ஒரு நிமிர்வும்.. நேர் பார்வையும் வந்திருக்க… சாதனை பெண்ணாக மிளிர்ந்தாள்.

கீழே பார்வையாளர்கள் பகுதியில் தன் குடும்பத்தினரோடு அமர்ந்திருந்த வீரா மனைவியை அணு அணுவாக ரசித்து கொண்டு இருந்தான்.குடியரசு தலைவர் நிகிதாவிற்கு பதக்கம் அணிவித்து பட்டயம் வழங்க… அரங்கம் கைதட்டல்களால் நிறைந்திருக்க…வீரா அமைதியாக அமர்ந்து தன் மனைவியை பெருமிதமாக பார்த்து கொண்டு இருந்தான்.

வெங்கட்டிற்கோ தன் மகளை நினைத்து பெருமை தாங்கவில்லை. அரசாங்க அறிவிப்பு வந்த நாளிலிருந்து தனது காமர்ஸ் அசோசியேசன், ரெக்கரேஷன் கிளப் என எல்லா இடங்களிலும் மகளை பற்றி பேசி பேசியே ஓய்ந்து போனார்.

வீராவுக்கு மாமனார் இதற்கு மேல் செய்ய போகும் அட்டகாசங்களை நினைத்து மெலிதான சிரிப்பு வந்தது.

ஆமாம் வெங்கட் அப்படி தான்.. போன வருடம் சிறந்த தொழில் முனைவோருக்கானமாநில அரசு விருதை வீராசாமிக்கு தமிழக அரசு வழங்கியது. அதற்கே ஒரு பெரிய ஸ்டார் ஹோட்டலில் தொழில் சார்ந்த நண்பர்கள் அரசியல் பிரமுகர்கள் என அழைத்து பார்ட்டி வைத்து கொண்டாடினார்.

வீரா நினைத்து சிரித்தது இது தான்.. நான் மருமகன்.. நான் வாங்கியதோ தமிழக அரசு விருது.. இன்றோ அவர் மகள் வாங்குவதோ தேசிய விருது.. என்னன்ன அட்டகாசங்களை அரங்கேற்றுவாறோ….என நினைத்து தான்..

அவன் நினைத்தது போலவே தான் வெங்கட் செய்தார் எல்லாம் ஆடம்பரமாக.. ஆர்ப்பாட்டமாக…