Author name: Vishnu Priya

புன்னகை-4 அன்று… மதுராக்ஷி ராமகிருஷ்ணன்.. தான் சென்றிருந்த நூற்றியொறாவது நேர்முகப்பரீட்சையில் தேர்வாகி.. “டாஸிலிங் க்ரூப்ஸ் ஆப் கம்பெனீஸின்” அந்தரங்க காரியதரிசியாக பணி நியமனம் செய்யப்பட்ட அதே நாளின் மாலைப்பொழுதில்!! தந்தை கூறியது போலவே அன்று சாயங்காலம் அவளைப் பெண் பார்க்கும் படலத்திற்காக ஆட்கள் வரும் முன்னம்.. தன்னைத் தானே அலங்கரித்துக் கொள்ளும் நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டிருந்தாள் மதுராக்ஷி. அவளுக்குத் துணையாக அலங்கரிக்கவென்றே நின்றிருந்த.. அவளின் உயிர்த்தோழி நிரோஷனாவோ… பேரிகை முன்னர் அமர்ந்திருந்த மதுராக்ஷியின்… பூணுக்கு அழகளிக்கும் அழகைக் கண்டு […]

மோகனப் புன்னகையில் வீழ்ந்தேனே  புன்னகை-1 அது சுற்றிலும் மலைப்பாங்கான… பனியடர்ந்த.. பச்சைப்பசேலென்ற…, பனிமுகிலின் எழிலும் சொட்டும் குறிஞ்சிப் பிரதேசம்!! எதிரே இருக்கும் எதிராளி யாரென்பதைக் கூட கண்டுகொள்ள முடியாதளவுக்கு சுற்றிலும் சூழ்ந்திருந்த உறைபனி.. கண்ணின் வெண்விழிப்படலைத்தையும் மறைத்திருக்க… அப்படியொரு குளிர்!! அப்படியான இடம்தனிலே… ஒற்றையில் அதுவும் தனிமையில்.. வெற்று வெண்ணிறப் பாதங்கள் கொண்ட பெண்ணொருத்தி நின்றிருந்தாள் பர்வதத்தின் உச்சியின் மீதினிலே!! சருமத்தினூடாக ஊடுருவி.. என்புமச்சையின் அந்திமம் வரைத் தாக்கும் அதீதக் குளிரில்.. யௌவனப் பெண்ணவளின் பற்களும் தான்

காதல்காரா-4  அது..நம் வீர ராகவன்.. தலைவியாளின் மெய்க்காவலனாக நியமிக்கப்பட்டிருந்த பிரதம நாள்!! நேரமோ.. இரவு பதினொன்றரை மணியைத் தாண்டிப் போய்க் கொண்டிருக்கலானது.   அவள் அன்றிரவு இருந்த இடத்திலேயே ‘காப்பாளனாக’ தானும் நின்றிருந்தான் ராகவன்!!    நாயகி பூஜாவும்.. நேரம் கடந்து சென்று விட்டிருந்த போதிலும்.. வீட்டுக்குச் செல்லாமல்.. தன் நெருங்கிய தோழியான துவாரகாவின் வீட்டில்.. இன்னும் தங்கியிருந்து கொட்டமடித்துக் கொண்டேயிருக்கலானாள்.    தோழி துவாரகா ஒன்றும்.. பூஜாவைப் போல மல்ட்டி மில்லியனரின்.. ஏகப் புதல்வியோ.. தனவந்திரியோ

எங்கேயும் காதல்!        [19]   விக்னேஷின் தெளிந்த கண்கள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக செந்நிறங் கொள்ளத் தொடங்கியது.  தன்னை கண்ணாடி வழியாக குழம்பிய முகத்துடன் பார்க்கும் நண்பனின் மனைவியைப் பார்த்தவன்,  அழுந்த மூடிய இதழ்களைத் திறந்து சொன்னான்,  “நான் இதுநாள் வரை சொன்னதுலாம் தான் பொய்!!! .. இப்போ..இந்த நிமிஷம்..சொல்றது தான் உண்மை.. என் மச்சி த்தேவ் உயிரோட இல்ல.. உனக்கு ஆபரேஷன் நடக்குறது.. ஒரு நாள் முன்னாடியே அவன் போய் சேர்ந்துட்டான்..!இதோ இப்போ

எங்கேயும் காதல்!         [16] தன்னுடைய ப்ளேசருடன் அணிந்திருந்த போவ்வை, கண்ணாடி முன் நின்று, சற்றே கழுத்தை உயர்த்தி சரி செய்து கொண்டிருந்தான் தேவ்.  அவனைச் சுற்றி இருந்த செல்வ வனப்பில் அவன் முகம் சற்றே புஷ்டியாகிப் போயிருந்தாலும் கூட, அவன் இதழ்களோ ரொம்ப காலமாக அவன் கடைப்பிடிக்கும் புகைப்பழக்கம் காரணமாக கன்னங்கரேர் என்று கறுத்துப் போயிருந்தது.  சிவப்பு நிறத்தில், ரொம்பவும் செக்ஸியாக, உடலை இறுக்கிப் பிடித்திருக்கும் மிடி அணிந்து,  நாற்காலியில் அமர்ந்து, ஒரு

எங்கேயும் காதல்!        [14] அவனது முதுகந்தண்டும்,காலும் ஏடாகூடமாக கல்லில் பட்டு.. மோத, அப்போதும் மனைவியை விட்டு விடாமல் இறுக்கிப் பிடித்திருந்தான் அதிமன்யு.  அவள், பதற்றமும், கலக்கமும் ஒருங்கே தோன்ற தன் மன்னவனின் மூச்சுக்காற்று பட்டுத் தெறித்த திசை பார்த்தாள்.  அவனோ, பட்ட வலியில் வாய் விட்டு கத்தினால்… எங்கே அவள் பயப்பட்டு விடுவாளே? என்ற ஒரே காரணத்திற்காக, கீழுதட்டைப் பற்களால் கடித்துக் கொண்டு வலியை அடக்கிக் கொண்டான்.  இருப்பினும் கல்லில் இருந்து சறுக்கியதை,

எங்கேயும் காதல்!            [11]   இரண்டு மாதங்களுக்குப் பிறகு,  “இன்னைக்கு நம்ம நிகழ்ச்சியில் விதம் விதமான நேயர்ஸோட, பல சுவாரஸ்யமான எக்ஸ்பீரியன்ஸ் பத்தி கேட்டோம்.. டுமோரோ மோர்னிங் ஒரு ‘ஹாட் டாபிக்’குடன் வரேன்..திரும்பவும் இதே போல.. நிறைய பேசலாம்னு சொல்லிக்கிட்டு உங்களிடமிருந்து விடை பெறும் நான் ஆர். ஜே மித்ரா.. அன்டில் தென்.. ஸ்டே டியூன்ட் பபாய்..”என்று முயன்று உற்சாகமான குரலில் பேசியவள்,  நேயர்களின் விருப்புக்கேற்ப இளமை துள்ளும் ஓர்

எங்கேயும் காதல்!            [9] ஒன்றரை மாதங்களுக்குப் பிறகு,  ‘தேவ்’ என்றெண்ணி, மனைவி ஏற்படுத்திய காயம் குணமடைந்து தேறி வந்ததன் பின்னர்,  அவன் வீட்டு சமையலறையில், வெற்று மேனியில் கையில்லா பெனியனுடனும், தோளில் ஓர் செந்நிற துண்டுடனும் தோசை ஊற்றிக் கொண்டிருந்தான் அதிமன்யு. அந்தக் கையில்லா பெனியன் வழியாகத் தெரிந்த முறுக்கேறிய திண்ணிய தசைகள்.. இவன் மெய்க்காப்பாளனாக இருப்பதற்கு அனைத்து தகுதியும் வாய்க்கப் பெற்றவன் என்று சொல்லாமல் சொல்லியது.  இருந்தாலும் அவனின்

எங்கேயும் காதல்! [5]  அடுத்த நாள் காலை…  அவளுடைய மூடிய விழித்திரையில் தீடீரென வந்தது ஓர் வெள்ளை வெளேரென்ற பிரகாசம்!!  கண்களுக்குள் அனல் ஜூவாலைகள் உருண்டு வருவது போலத் தோன்ற, உடலெல்லாம் தகிக்கத் தொடங்கியது அக்னியின் மித்ரையிற்கு.  அவளுடைய கைகள் எதையோ ஒன்றைத் தேடிப் பயணிக்க, கண்ணைப் பறிக்கும் அந்தப் பிரகாசத்திலும் கூட அவள் இதயம் அவளது தாத்தாவைத் தான் தேடலாயிற்று.  வரண்ட இதழ்கள் திறந்து, தன் தாத்தாவை அழைக்க முற்பட்ட நேரம்.. அவளுடைய வெண்சங்குக் கழுத்தை