எங்கேயும்   காதல்!                       [2] இரண்டு வருடங்களுக்குப் பிறகு, “ஹலோ வெல்கம் பேக் டூ தி ஷோவ்.. நீங்கள் கேட்டுக் கொண்டிருப்பது.. உங்கள் “இசை” எஃப். எம்… தொண்ணூற்று மூன்று தசம் மூன்று அலைவரிசையில் நம்ம “இசை” எஃப்.எம் வானலையைக் கேட்டு மகிழலாம்… இது “நீங்கள் கேட்டவை”.. வித்  ஆர். ஜே மித்ரா!! ..”என்று காதுகளில் ஒரு ஹெட் ஃபோனுடன், அந்த “இசை எஃப். எம் ரேடியோ ஸ்டேஷனில்”இருந்து ஆளை மயக்கும் இனிய குரலில் இருந்து […]

பகுதி 7

எங்கேயும் காதல்!      [1] அது கொழும்பின் பெரும் பெரும் வர்த்தகர்களும், பணக்கார இளசுகளும் விரும்பிச் செல்லக்கூடிய “மெக்காஓ பார்”.. ஒரு பக்கத்தில் பற்பல வண்ண மின்விளக்குகள் மனித முகங்களில் மாறி மாறி பட்டுத் தெறிக்க, கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஆடைகளைக் களைந்த வண்ணம் ஆடிக் கொண்டிருந்தாள் ஓர் விலை மாது!!  இன்னொரு பக்கத்தில்.. அமர்ந்திருந்த சொகுசு சோபாவின் முக்கால்வாசியை தொப்பை அடைத்திருக்க, அந்தத் தொப்பை மனிதர்களின் காதில் ஏதேதோ பொல்லாத இரகசியங்கள் சொல்லி, அவர்கள் உடலை

23 – ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல்

அவனிடம் வருகிறேன் சொன்ன நாளில் இருந்தே அவளுள் பல சிந்தனைகள்… பல குழப்பங்கள்…

எத்தனை நாளைக்கு இப்படி இருக்க முடியும். இவனையும் வீட்டையும் சமாளிக்க முடியாமல் திணறினாள்.பெற்றவர்களுக்கு தெரியாமல் தப்பு செய்கிறோம் என்ற குற்றவுணர்வு அவளை அரித்து கொண்டிருந்தது. கண்டிப்பாக இதற்கு எதாவது செய்யவேண்டும் என நினைத்தாள். என்ன செய்ய.. யோசித்தவளுக்கு கல்யாணம் தான் தீர்வு. அவனிடம் பேச வேண்டும். அவனின் கொள்கைக்கு எதிரானது தான். சாமனியத்தில் ஒப்புக் கொள்ள மாட்டான் தான். ஒருவேளை தன்னை போல அவனுக்கும் தன் மேல அதீத அன்பு இருந்தால்.. அந்த அன்பு அவனை சம்மதிக்க வைக்கலாம் என நம்பினாள். அதனால் அவனிடம் இதை பற்றி பேசலாம் என முடிவு செய்தாள். அதுவும் அவன் கோபம் கொள்ளாதவாறு பொறுமையாக பேச வேண்டும் என நினைத்து பல முறை தனக்குள் ஒத்திகை பார்த்து கொண்டாள். பாவம் பாவை இந்த பேச்சே தங்கள் பிரிவுக்கு வழி வகுக்கும் என அறியவில்லை.

தேவர்ஷி வீட்டில் நெருங்கிய உறவில் திருமணம் தங்கள் கிராமத்தில் என்று இளையவர்களை மட்டும் விட்டுட்டு பெரியவர்கள அனைவரும் கிளம்பினர். முகூர்த்தம் முடித்து விட்டு அங்குள்ள தங்கள் விவசாய நிலங்களின் வேலைகளை மேற்பார்வை பார்த்து விட்டு ஞாயிறு இரவு வருவதாக சொல்லி சென்றனர்.

விஸ்வநாதன் மீனாட்சி தம்பதியருக்கு ஒரே மகன் சரண் மட்டுமே.. முதல் வாரிசு.. அதுவும் ஆண் வாரிசு.. சுந்தரமூர்த்தியின் செல்ல பேரன்.. பட்டத்து இளவரசன் அந்த குடும்பத்திற்கு… அவனுக்கும் தேவர்ஷிக்கும் எப்பவும் ஏழாம் பொருத்தம் தான்…அவனின் பொறுப்பில் தான் இளையவர்களை விட்டுச் சென்றார்கள்.

திருகுமரன் கௌசல்யாவிற்கு தேவர்ஷி அவள் தம்பி பிரவீன்.. கண்ணன் கோமதிக்கு ராகுல் அடுத்து ஸ்வாதி…

சரண் தாத்தாவின் வளர்ப்பு. அவரை போலவே குடும்ப கௌரவம்.. குடும்ப பாரம்பரியம் என அதிகம் பார்ப்பான். அவனின் பேச்சு செயல் எல்லாம் அதை ஒட்டியே இருக்கும். தேவர்ஷி பாஷையில் பட்டத்து இளவரசன் பாகுபலி..

சரணின் பொறுப்பில் விட்டுச் சென்றிருக்க.. அவனிடம் என்ன சொல்லி செல்வது என்ற யோசித்தாள்.

சுந்தரமூர்த்தி மூன்று மகன்களுக்கும் ஒரே காம்பவுண்டிற்குள் அடுத்தடுத்து மூன்று பங்களா கட்டி கொடுத்திருந்தார். சரணும் எல்லாரும் ஒரே இடத்தில் இருங்கள் என தங்கள் வீட்டிற்கு கூட்டிட்டு வந்து விட்டுட்டு தன் வேலைகளை பார்க்க சென்றான். ஞாயிறு காலையில் இருந்தே சரண் வீட்டிலேயே இருக்க… தேவர்ஷிக்கு தான் என்ன செய்ய என்று தெரியவில்லை.

ஒன்பது மணி அளவில் அனிவரத் போன் செய்துவிட்டான். எல்லோரும் இருக்க இவளால் தான் அவனிடம் பேச முடியவில்லை. ஒரு பத்து நிமிடம் பொறுத்தவன் மீண்டும் அழைக்க.. இவள் எடுக்காமல் போகவும் விடாமல் தொடர்ந்து அழைக்க ஆரம்பித்துவிட்டான்.

போன் அடித்துக் கொண்டே இருக்க.. இவள் எடுக்காமல் இருக்கவும் இவளை எல்லோரும் ஒரு மாதிரி பார்க்கவும்…

சரண்”யாரு.. என்னனு தான் எடுத்து பேசேன்..”

“இல்ல.. என் ப்ரண்ட் தான்..”

“ப்ரண்ட் தான எடுத்து பேசறதுக்கு என்ன..” அவளை சந்தேகமாக பார்த்தான்.

போன் மறுபடியும் ஒலிக்க… தேவர்ஷி போனை எடுத்து கொண்டு வெளியே சென்றாள். அழைப்பை ஏற்றதும் அனிவர்த் பொரிந்து தள்ளினான்.

“எத்தனை தடவை கால் பண்ணறது… ஏன் அட்டென்ட் பண்ணல..”

“இல்ல போன் சைலண்ட் மோட்ல இருந்திருக்கு நான் பார்க்கல..” சின்ன குரலில்

“கிளம்பிட்டயா?… நான் இந்த மெயின் ரோட்ல இருக்கேன்..”

“இல்ல.. இனி தான் கிளம்பி வரனும்..”

“வாட்… இன்னும் வரலையா..”

“சாரி.. சாரி இதோ கிளம்பிட்டேன்” என்று சொல்லிவிட்டு உள்ளே ஓடினாள்.

அவளின் பதட்டத்துடன் வருவதை பாரத்து எல்லோரும் அவளை என்ன எனபதாக பார்க்க..

“இல்லை என் ப்ரண்ட்க்கு பீவர் அவ பேரண்ட்ஸ் திருப்பதி போயிட்டாங்களாம்.. அவள ஹாஸ்பிட்டல் கூட்டிட்டு போகனுமாம்.. என்னை கூப்பிடறா…”

சரண்”உன் வண்டில போறியா.. எப்படி போற..”

“இல்லை நாம வழக்கமா போற ஆட்டோல போயிக்கிறேன்..”

“இரு பிரவீன கொண்டு வந்து விட சொல்றேன்..”

‘இவன் ஒருத்தன் கேள்வியா கேட்டு கொல்றானே… அங்க ஒருத்தன் மலையேறிட்டான் அவனை எப்படி சரிகட்டப் போறனோ தெரியல..’

“இல்லை அவளுக்கு பீவர் ஹையா இருக்காம்.. ஆட்டோல தான் கூட்டிட்டு போகனும்..” என சொல்லிட்டு எங்கே நின்றால் இன்னும் கேட்பானோ.. என நினைத்து வேகமாக கிளம்பிவிட்டாள்.

எத்தனை பொய்கள்.. எத்தனை சமாளிப்புகள்.. எத்தனை நாளைக்கு என ஆயாசமாக இருந்தது.

வியர்வையில் நனைந்து வேகமாக வந்து காரில் ஏறியவளை முறைத்துப் பாரத்தான். அச்சோ நாம் பேசப் போகும் விசயத்திற்கு இவன் இவ்வளவு கோபமாக இருந்தால் ஆகாதே.. என விசனப்பட்டாள்.

“வர்தா.. சாரி..”

“இப்ப எல்லாம் என் கூட வரதுல உனக்கு அவ்வளவு இன்டரஸ்ட் இல்ல போல..”

“அப்படி எல்லாம் இல்ல.. வீட்டில ஸ்டிரிக்ட்.. அதான்..”

“அது உன் ப்ராப்ளம்..நான் ஒன்னும் உன்னை கட்டாயப்படுத்தியோ ஏமாத்தியோ கூட்டிட்டு போகலயே.. எல்லாம் கிளீயரா சொல்லிட்டேன்.. நீயும் அதுக்கு ஒத்துகிட்டு தானே வர… ஆனா நீ பண்றது எல்லாம் எனக்கு டென்ஷன் தான் குடுக்குது.. நானே ரிலாக்ஸ் பண்ண தான் வரேன்.. நீ அத ஸ்பாயில் பண்ற மாதிரியே எல்லாம் செய்யற..”

அவனை எப்படி பேசி அவனை சாந்தப்படுத்தி கல்யாணத்தை பற்றி பேசுவது என தெரியாமல் மிகவும் சோரந்து போனாள். முதல் முறையாக எதிர்காலத்தை நினைத்து பயம் வந்தது.

அவனின் குற்றசாட்டில் எதுவும் பேச இயலாமல் அமைதியாகிவிட்டாள்.அதுமட்டுமில்லாமல் கோவத்தில் இருக்கும் சமயத்தில் ஏதாவது பேசி இன்னும் கோபத்தை அதிகப்படுத்த வேண்டாம் என நினைத்து பேசாதிருந்தாள்.

அவனோ ‘ஏதாவது பேசறாளா பாரு.. நாய்குட்டி மாதிரி பின்னாடியே சுத்திகிட்டு இருந்தா.. இப்ப எல்லாம் ரொம்ப அலட்சியம் வந்திருச்சு.. குட்டிம்மா.. வர்ஷிம்மானு குழையற்றேன்ல.. அதான் என்னை அவ பின்னாடி சுத்த வைக்க பார்க்கறாளா.. நான் யாரு அனிவர்த்.. என்னையவா.. நெவர்..’ வெளியில் போறோம் என்று ஒரு சந்தோசம்.. கண்ணில் துளி அன்பு இருக்கா? அவன் மனதில் காய்ந்தான்.. ஓடி கட்டிக்கொண்டு கன்னம் ஈசி முத்தாடுவாள் அவன் எதிர்பார்ப்பு..

காரில் மௌனமே ஆட்சி செய்தது… அவரவர் சிந்தனையில் இருவரும்…

பயணம் ஒரு பங்களா முன்பு போய் முடிய. கேட்டை திறந்து விட்டு பங்களாவின் சாவியை கொடுத்த வாட்சமேன் தேவர்ஷியை பார்த்த பார்வையே இழிவாக இருந்தது. தேவர்ஷிக்கு உடல் கூசி போனது கண்கள் கலங்கி.. மனம் காயப்பட்டு போனது…

உள்ளே சென்றதும் தனியறை செல்லும் பொறுமை கூட அனிவர்த்துக்கு இல்லை. நட்டநடு ஹாலிலேயே அவளை இழுத்து அணைத்தான். தேவர்ஷிக்கோ மூன்று வாரங்கள்… அனிவர்த்தக்கோ நீண்ட நெடிய கொடிய இருபத்தியொரு நாட்கள்… தாபம் தீர்க்கா நாட்கள்… அவனின் ஆசை தேடல் எல்லாம் எல்லை கடந்து கரை உடைக்க துடிக்க… மூன்று வார துடிப்பை எல்லாம் மூர்க்கமாக காட்டினான்.

“வர்தா.. இங்கயேவா.. ப்ளீஸ் நான் கொஞ்சம் உங்ககிட்ட பேசனும்…”

அவளின் சொற்கள் அவனின் காதுகளை தீண்டவே இல்லை. அவளோ முதலில் பேசி தீர்ததுக் கொண்ட பிறகே மற்றது எல்லாம் என்ற முடிவில்…

“வர்தா..நான் சொல்றத கொஞ்சம் கேளுங்க.. ப்ளீஸ்…”

அவனின் தோளில் கை வைத்து தள்ள.. அவளிள் கையை இலகுவாக தட்டிவிட்டான். அவள் விலக்க.. அவன் தடுக்க.. அவளின் தடையை எல்லாம் முறுயடித்து முன்னெடுக்க…

தன் பேச்சிற்கும் மறுப்பிற்கும் மதிப்பில்லையா.. என கோபம் கொண்டவள்.. வெறி கொண்டு வேகமாக அவனை தள்ளிவிட்டாள். அவள் தள்ளியதும் அருகில இருந்த ஷோபாவில் விழுந்தான்.

அவனின் தாபங்கள் அறுபட…கோபம் தலைக்கு ஏற.. விழுந்த வேகத்தை விட எழுந்த வேகம் அதிகம்…

“என்னடி திமிரா…” என கையை ஓங்கி கொண்டு வர… அவனின் கோபம் கொண்டு பயந்தவள்…

அடிக்க வந்த கையை பற்றி கண்களில் ஒற்றியவள்.. “ப்ளீஸ்.. எனக்கு கொஞ்சம் பேசனும்..” மன்றாடும் குரலில்..

“சொல்லு” என ஷோபாவில் கால் மேல் கால் போட்டு அமர்ந்து கொண்டான்.

“நாம் கல்யாணம் பண்ணிக்கலாமா..” பட்டென கேட்டுவிட்டாள்.

“வாட்.. கல்யாணமா..” என்றான் அதிர்நது போய்..

“ஆமாம்.. நான் உங்களை லவ் பண்றேன்.. உங்களுக்கும் என்னை பிடிச்சிருக்கு.. நாம ஏன் கல்யாணம் பண்ணிக்க கூடாது..”

“பிடிச்சதுக்காக எல்லாம் கல்யாணம் பண்ணிக்க முடியாது.. முதல்ல என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்க உனக்கு என்ன தகுதி இருக்கு.. சாதாரண மிடில் கிளாஸ் பேமிலி.. உங்கப்பா சாதாரண ஒரு கவர்மேண்ட் சர்வண்ட்.. என் ஸ்டேட்டஸ் என்ன தெரியுமா.. உன்னோட இன்னோசன்ட்காக தான் உன்னை பிடிச்சது.. ப்ளான் பண்ணி தான் என்னோட பழகுனியா…”

அவன் பேச்சு அவள் மனதை ஆயிரம் முட்கள் கொண்டு கீறியது போல இருந்தது.

“இல்ல.. நான் எந்த ப்ளானும் பண்ணல.. நான் உங்கள உண்மையாவே லவ் பணறேன்.. என்னை நம்புங்க..” கண்களில் நீர் வடிய.. கிட்டதட்ட கெஞ்சினாள்.

“உண்மையா லவ் பண்றவ தான் என் வீக்னஸ யூஸ் பண்ணி கல்யாணம் பண்ணி செட்டிலாயிடலாம்னு நினைப்பாளா..”

பதறி போய் “ஐயோ.. நான் அப்படி எல்லாம் நினைக்கல.. எனக்கு கல்யாணம் பண்ணாமல் உங்களோட இப்படி கண்ட கண்ட இடத்துக்கு எல்லாம் வரதுக்கு ரொம்ப அவமானமா இருக்கு.. “

“ஓஹோ.. என்னோட வரது உனக்கு அவமானமா இருக்கா…” என எகிறினான்.

“இல்லல்ல.. நான் அப்படி சொல்லல்ல.. வீட்டில் பொய் சொல்லிட்டு உங்களோட வரது எனக்கு தப்பு பண்ற மாதிரி குற்றவுணர்ச்சியா இருக்கு..”

“அப்படி குற்றவுணர்வோட.. நீ இனி என்னோட எங்கயும் வரவேண்டாம்.. இதோட எல்லாத்தையும் முடிச்சிக்கலாம்” பட்டென்று உறவை முறித்தான்.

“பட்டுனு இப்படி சொன்னிங்கனா எப்படி… என்னால உங்களை தவிர வேற யாரையும் கல்யாணம் பண்ணிக்க முடியாது..” அவனின் அருகில் அமர்ந்து அவன் தோளில் சாய்நது கொண்டு அழுதாள்.

“என்ன.. ப்ளாக்மெயில் பண்றியா..”

பதற போய் அவனை நிமிர்ந்து பார்த்து “ அப்படி எல்லாம் இல்லைங்க.. என் மனசுல என்ன இருக்கோ அதை தான் சொன்னேன்..”

“உன் மனசுல என்ன இருக்குனு நான் சொல்லவா.. நல்ல வசதியானவன்… என் வீக்னஸ தெரிஞ்சுகிட்டு அப்பாவி மாதிரி நடிச்சு… எப்படியாவது மயக்கி பின்னாலயே சுத்த விட்டு.. கல்யாணத்துக்கு கேட்டா சரினு தலையாட்டிடுவான்.. அப்படியே லைப்ல செட்டிலாயிடலாம்னு.. ப்ளானோட தான் லவ் அது இதுனு அழுது நடிச்சிட்டு இருக்க..”

தன் காதலை நடிப்பு என்று சொல்லவும் அவளின் உயிர் நாடி வரைக்கும் துடிதுடித்தது. எப்படியாவது அவனுக்கு தன்னை புரிய வைத்திடமாட்டோமா என்ற ஆற்றாமையில் இன்னும் இன்னும் அவனிடம் இறங்கி போனாள்.

“சத்தியமா.. நான் நடிக்கலைங்க.. என்னை நம்புங்க…” காலில் விழாத குறையாக கெஞ்சினாள்.

“நடிப்பு இல்லாம் வேற என்ன.. நான் உன்கிட்ட சொல்லி தானே பழகினேன். நீயும் ஓகேனு தான வந்த… இப்ப அவமானமா நினைக்கறவ அப்பவே மேரேஜ் பண்ணாம ரிலேஷன்ஷிப் வேண்டாம்னு சொல்லியிருக்கலாமே… ஏன் சொல்ல.. ஒரு கார் கூட போக முடியாத ஒரு சின்ன தெருவுல ஒண்டு குடித்தனத்துல் இருக்கற உனக்கு அழகா நல்ல வசதியா இருக்கற என்னை பார்த்தும் என்னை யூஸ் பண்ணி லைப்ல செட்டிலாயிடும்னு தோணியிருக்கு.. அதான் இன்டரவியூவுக்கு வந்த அன்னைக்கே பார்த்தனே என்னை பார்த்து வழிஞ்சத…”

அவன் பேச பேச தன்னையே கேவலமாக ஒரு வேசி போல இப்படி தன்னை நினைத்துவிட்டானே..என இழிவாக உணர்ந்தாள். ஒரு நிமிடத்தில் தான் இன்னார் குடும்பத்து பொண்ணு என சொல்லிவிடலாம். அவள் குடும்ப பெயரே அவள் ஒன்றும் பணத்துக்காக பழகவில்லை என்று சொல்லிவிடும். அதை சொல்லி தான் இவன்கிட்ட வாழ்க்கையை பிச்சையாக கை ஏந்தி வாங்கனுமா… என்னை எனக்காக ஏற்று கொள்ளாதவன் எனக்கும் வேண்டாம் என தீர்மானமாக முடிவு எடுத்தாள். தனது முகத்தை துப்பட்டாவால் அழுந்த துடைத்தவள்..

எழுந்து அவன் முன் நிமிர்வாக நின்றவள்..”இப்ப என்ன தான் சொல்லறிங்க…”

“என்ன மிரட்டி பார்க்கறியா.. உன்னை மேரேஜ் பண்ணிக்க முடியாது..”

அவனை ஒரு நிமிடம் தீர்க்கமாக பார்த்தவள் எதுவும் பேசாமல் வெளியேறினாள்… இவ்வளவு நாள் பழகி புரியாதவனுக்கு பேசியா புரிய வைக்கமுடியும் என…

முடிந்துவிட்டது.. எல்லாம் முடிந்துவிட்டது என இருவரும் முற்றுபுள்ளி வைக்க… இல்லை இன்னும் இருக்கிறது என ஷாஷிகா வடிவில் கடவுள் கமா போட்டதை அறியாமல்…. இரு வேறு திசையில் பயணித்தனர்.

ஏகாந்த இரவில் வா தேவதா  [26] யௌவனாவின் உடலெங்கிலும்… உயிரைக் கையில் பிடித்துக் கொண்டு ஓடி வந்தமையினால், ஓர் துணுக்கம் ஓடிக் கொண்டேயிருந்தது.  தன் விலா என்புகள் ஏகத்துக்கும் ஏறி இறங்க, தொண்டைக்குழியில் வியர்வை மணியொன்று சரேலென்று வழிய நின்றவள், தன்னையே பார்த்தபடி நின்றிருந்த கணவனை நோக்கி,  உயிர் உருக்கும் குரலில், “சத்சத்… யா..”என்றாள் யௌவனா.  ஏற்கனவே அந்தப் பொல்லாத பிரபாகரிடம் அகப்பட்டு நின்றிருப்பவனுக்குள்.. முருகேசுவை எப்படியாவது காப்பாற்ற வேண்டும் என்ற பதகளிப்பான எண்ணம் ஊறிக் கொண்டிருந்த

ஏகாந்த இரவில் வா தேவதா  [24] மனைவி கருவுற்றிருப்பது அறிந்த கணம்… சத்யாதித்தனோ ‘சின்ராசைக் கையிலேயே பிடிக்க முடியாது’ என்பதைப் போலத் தான் நடந்து கொண்டான்.  விளைநிலத்திற்கு வெகு அருகாமையில் இருக்கும் வீட்டில் தங்கியிருந்த வேல்பாண்டி – வாசுகி தம்பதியினருக்கு விஷயம் சொல்லப்பட.. அடுத்த நொடி.. தம்பதிவனத்தின் டவுன் சந்தைக்குச் சென்று,  அரை டஜன் பட்டுப்புடவை, தங்க வளையல், மோதிரம் என்று வாங்கி வந்து.. தங்கைக்கு அணிவித்து…. அந்த வீட்டையே அல்லோலகல்லோலப்படுத்திக் கொண்டிருந்தார் அந்த வெள்ளந்தி வேல்பாண்டி. 

பகுதி 6

பகுதி 5

22 – ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல்

அப்படியே இருவரும் உறங்கிவிட…. மதியத்திற்கு மேல் தேவர்ஷி தான் முதலில் கண் விழுத்தாள். சோர்வு பசி… உடல் சக்திக்கு உடனடியாக எதாவது வயி்றுக்கு போட வேண்டும். அனிவர்த்தை எழுப்பினாள்.

“வர்தா… வர்தா…”

தூக்கத்திலேயே புரண்டு அவள் இடையில் கை போட்டு அவளை அணைத்து…

“என்ன பேபி.. அடுத்த இன்னிங்க்ஸ் போலாமா..”

“எனக்கு சாப்பிடனும்..”

நன்றாக கண்விழித்து மணியை பார்த்தான். மணி மூன்று…

டைனிங்கு கால் பண்ணி உணவை ஆர்டர் கொடுத்தான். இருவரும் ப்ரஷாகி வரவும் உணவும் வந்துவிட… ஒருவருக்கொருவர் ஊட்டி விட்டு கொண்டு சாப்பிட்டனர். சாப்பிட்டு முடித்ததும் அவன் அடுத்த ஆட்டத்திற்கு தயாராக..

இவளோ..” வர்தா.. வீட்டிற்கு போகனும்..”

“போகலாம் பேபி.. நைட் போகலாம்..”

“இல்லல்ல.. லேட்டா போனா வீட்டுல திட்டுவாங்க.. இப்பவே போகனும்”

“போகலாம் குட்டிம்மா..ஒரு எட்டு மணிக்கு கொண்டு போய் விட்றுவேன்..” என தாடையை பிடித்து கொஞ்ச.. அவன் கையை தட்டி விட்டு…

“ஐயோ.. அவ்வளவு லேட்டாவா… அது எல்லாம் வேண்டாம் இப்பவே போகனும்..”

“சரி.. ஒருஆறு மணி போல போகலாம்..” என்றான் சமாதான படுத்தும் விதமாக..

அவள் எங்கு ஒத்து வந்தாள். அவனும் வித விதமாக தன் வித்தையை காண்பித்து அவளை தன்னோடு இன்னும் சற்று நேரம் இருத்திக் கொள்ள பாரக்க…

அவளோ ஆத்தா வையும் சந்தைக்கு போகனும் காசு கொடு மாடுலேஷன்லயே… வீட்டுக்கு போகனும் என அதையே கீறல் விழுந்த ரெக்கார்ட் போல திரும்ப… திரும்ப படிக்க…

அனவர்த்தால் அவளை சமாளிக்க முடியாமல்…

“கிளம்புடி… இனி எங்கயாவது உன்னை கூப்பிட்டனா பாரு.. எப்ப பாரு வீட்டுல திட்டுவாங்க இதையே சொல்லிகிட்டு.. சரியான பட்டிகாட்டு குடும்பம் போல.. போ.. கிளம்பு..வீட்டுக்கு போய் தின்னுட்டு தூங்க போற..அதுக்கு இத்தனை ரகளை..” என கத்த..

ஒன்றும் பேசாமல் கிளம்பி தயாராக நின்றாள். திட்டியும் கிளம்பி நின்றவளை பார்த்தவனுக்கு கோபம் கட்டுக்கடங்காமல் வர… ஒன்றும் பேசாமல் அவனும் தயாராகி வந்தவன் அவளை அழைத்து கொண்டு கிளம்பிவிட்டான்.

காரில் அமைதி..இருவரும் எதுவும் பேசிக் கொள்ளவில்லை. அவனோ கோபத்தில்.. இவளோ அவனின் கோபத்தை கண்டு பயத்தில்… அவனின் கோபத்தின் அளவை காரின் வேகத்தில் காட்டினான். தேவர்ஷியை வழக்கமாக இறக்கி விடும் இடத்தில் இறக்கி விட்டவன்.. எதுவும் பேசாமல் காரை வேகமாக கிளப்பி கொண்டு சென்றுவிட்டான்.

தேவர்ஷிக்கோ அழுகை வருவது போல இருக்க.. அழுகையை கட்டுப்படுத்தி கொண்டு வீடு வந்தாள். தாயின் கேள்விகளுக்கு எதோ சொல்லிவிட்டு மதியம் சாப்பிட்டதுக்கே பசியில்லை என சொல்லி தனது அறையில் வந்து கதவை அடைத்து தாழிட்டவள்…

அவனுக்கு அழைக்க..அவன் எடுக்கவில்லை. மீண்டும் அழைத்துப் பார்த்தாள். வாட்சப்பில் மெசேஜ் அனுப்ப.. எதற்கும் அவனிடம் பதில் இல்லை. ஒரு கட்டத்தில் அவன் போனை அணைத்து வைத்திருப்பதாக வரவும் சோர்ந்து போய் அழுகையில் கரைய ஆரம்பித்துவிட்டாள்..

அழுகைகள் சலுகைகளாய் இனி நீளுமே!!! அம்மணி… நல்லது நல்லதை தரும்.. அல்லது என்ன தரும்???

அழுதழுது அப்படியே உறங்கிவிட்டாள். காலையில் இமைகளை பிரிக்க முடியவில்லை. கண்கள் சிவந்து இமைகள் தடித்து முகம் வீங்கி பார்க்கவே பரிதாபமக இருந்தாள். எழுந்து குளித்து ஆபிஸ் செல்ல தயாராகி வந்தவளை பாரத்து வீட்டினர் பதறி போயினர்.

கௌசல்யா பதறி போய்”தேவாம்மா.. என்னடா காய்ச்சல் அடிக்குதா..” என கழுத்தை தொட்டுப் பார்ததார். லேசாக கணகணப்பும் இருக்கவே..

“உடம்பு சூடு லேசா இருக்கு.. லீவ் போட்டுட்டு டேப்லெட் சாப்பிட்டு தூங்குடா..”

‘என்னது லீவ் போடறதா.. வர்தாவை பார்ககனுமே.. அவனை சமாதனப்படுத்தனுமே..’

“இல்லம்மா.. இன்னைக்கு முக்கியமான ஒர்க் இருக்கு.. போயே ஆகனும்..”

“தேவா பாப்பா.. அம்மா சொல்லறத கேளு.. உடம்பு முடியாம எப்படி வேலை செய்வ…” மகள் மறுக்கவும் தானும் வற்புறுத்தினார் திருகுமரன்.

“இல்லப்பா.. டேப்லெட் போட்டுகிறேன். ஆபிஸ் போய்தான் ஆகனும்..”

பெற்றவர்கள் என்ன சொல்லியும் கேளாமல் இரண்டு இட்லி சாப்பிட்டு விட்டு ஒரு பேரசிட்டமலையும் விழுங்கி விட்டு அடமாக கிளம்பிவிட்டாள்.

அனிவர்த் அவளுக்கு முன்பு வந்திருக்க… அவனை கண்டதும் ஓடி போய்…

“வர்தா சாரி… “

அவன் இவளை கண்டு கொள்ளாமல்.. காது கேளாதவன் போல தன் வேலையை செய்து கொண்டிருக்க… இவளுக்கு கண்களில் நீர் தேங்கிவிட்டது. அவளும் சிறிது நேரம் நின்று பார்த்தாள். ஒருத்தி நிற்கிறாளே என்று அவன் சிறிதும் இளகவில்லை.

திரும்பி அவனை பார்த்து கொண்டே தனது கேபினுக்கு வந்தவள் வேலை செய்ய முனைய.. வேலையில் கவனம் செலுத்த முடியவில்லை. அடிக்கடி அவனையே தவிப்போடு பார்தது கொண்டிருந்தாள்.

அவள் பார்க்காத போது அவளை பார்ததிருந்தவன் அவளின் தவிப்பை அறிந்து தான் இருந்தான். கண்கள் முகம் எல்லாம் வீங்கி பார்க்க பாவமாக இருந்த போதும்..

‘உன்னை எல்லாம் இப்படி தாரட்டுல விட்டா தான்டி வழிக்கு வருவ..’ என கறுவிக் கொண்டான்.

மதிய உணவை இருவரும் எப்போதும் சேர்நதே உண்பர். இன்று அவளை அழைக்காமல் தன் பெர்ஷனல் அறைக்கு சென்றுவிட்டான். அவன் கூப்பிடாமல் செல்ல மனம் இடம் கொடுக்கவில்லை. சாப்பிடாமல் டேபிளில் கவிழ்ந்து படுத்துக் கொண்டாள்.

சாப்பிட்டு வந்தவன் அவள் கையில் தலையை தாங்கி படுத்திருப்தை பார்த்தவனுக்கு மனம் இளகியது. அடுத்த நொடி ‘வேண்டாம் இப்ப இவகிட்ட பேசினா.. இவள் நேத்து மாதிரி என் பேச்சை கேட்கமாட்டா.. இவளை கொஞ்சம் பயமுறுத்தி வைக்கனும்..” என நினைத்து அவளை சட்டை செய்யாமல் தனது வேலையில் மூழ்கி போனான்.

அவன் சாப்பிட்டு வந்தும் தன்னை கண்டு கொள்ளாமல் இருக்கவும் அழுகை வந்தது. அழுது கொண்டே அப்படியே தூங்கிவிட்டாள். சிறிது நேரம் கழித்து பார்த்தவன் அவள் தூங்குவதை கண்டு பல்லை கடித்தான்.

‘என்ன ஒரு கொழுப்பு .. கொஞ்சம் கூட வருத்தமே இல்லாம தூங்கறத பாரு.. இருடி இன்னும் உன்ன சுத்தல்ல விடறேன்..’

அவள் தூங்குவதை எரிச்சலை கிளப்ப.. வேண்டும் என்றே பேப்பர் வெயிட்டை வேகமாக கீழே போட்டான்.
அந்த சத்தத்தில் அடித்து பிடித்து எழுந்து கண்ணை கசக்கி என்ன எங்க சத்தம் என்று சுற்றும் முற்றும் பார்த்தாள்.

அனிவர்த் அவளை முறைத்து கொண்டிருந்தான். அவனை பார்க்கவும் பயம் எடுத்து கொண்டது தேவர்ஷிக்கு..
அவன் தன்னிடம் பேசாமல் தன்னால் நிம்மதி கொள்ள முடியாது என உணர்நதவள்.. கொஞ்சம தைரியத்தை வரவழைத்துக் கொண்டு அவனருகே சென்றாள்.

“வர்தா.. ப்ளீஸ் வர்தா.. பேசுங்களேன்..” கெஞ்சுதலாக..

அங்கு ஒருத்தி இல்லாததை போலவே அவனிருக்க.. படாரென அவனின் காலடியில் மண்டியிட்டு அமர்ந்தாள்.அவனின் முழங்கால்களில் தன் கைகளை ஊன்றி.. அண்ணாந்து அவனை பார்த்தாள். அவள் கண்கள் அவளின் காதலின் வலியை தாங்கி நின்றது.

அவள் என்ன செய்கிறாள் என அமைதியாக அவளை பார்த்துக கொண்டிருந்தானே தவிர.. மனம் இளகவில்லை.. இன்னும் சொல்ல போனால் அவள் தன் முன் மண்டியிட்டு அமர்ந்தது அவன் மனதில் சின்ன சந்தோஷம் தான்.

“சாரி.. தப்பு தான் மன்னிச்சிடுங்க.. இனி நீங்க என்ன சொனானாலும் கேட்கறேன்.. ப்ளீஸ் பேசுங்களேன்.. நீங்க பேசாம இருந்தா.. எனக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு.. ப்ளீஸ் பேசுங்க..” என காலில் முகம் புதைத்து அழுக..

அவள் அழுகை அவன் கோபத்தை கொஞ்சம் தணிய வைக்க..

“சரி.. சரி..எழுந்திரு..”

அவனை நிமிர்ந்து பார்த்தாள். அவன் சமாதானம் ஆகிவிட்டனா.. என சந்தேகமாக பார்க்க..

“இனி எப்பவும் நான் என்ன சொல்லறனோ அதை தான் கேட்கனும்.. செய்யனும் புரிஞ்சுதா..”

“கண்டிப்பா.. நீங்க சொல்றபடியே செய்யறேன்..” என்றாள் தணிவாக…

அவளின் கண்களை துடைத்து விட்டு கைகளை பிடித்து எழுப்பி தன் மடியில் அமர்த்தி…

“நான் தான் நைட் கொண்டு போய் விட்டுடறேன் சொன்னேன்ல குட்டிம்மா.. நீ எதுக்கு அப்படி அடமா போகனும்னு நின்ன.. அதான் எனக்கு கோபம்.. எனக்கு இருக்கற அஃபெக்‌ஷன் உனக்கு இல்ல… அதான் எப்ப பாரு என்னை விட்டு போறதுலயே குறியா இருக்க..” என அவளை குறை சொல்லி கொண்டிருந்தான்.

இவன் மொத்தமாக ஒரு நாள் அவளை உதறி எறிந்து விட்டு போகப் போவது தெரியாமல்.. வயசு பெண் நேரத்திற்கு வீட்டுக்கு வர வேண்டும் எல்லா குடும்பத்திலும் சொல்வது தானே அதற்காக தானே அவள் போக வேண்டும் என்றாள். அது புரியாமல் அவளை குற்றவாளி ஆக்கி கேட்டு கொண்டிருக்கிறான். அது சரி அக்கா தங்கை இருந்து அவர்களோடு வளரந்திருந்தால் அவனுக்கு அது எல்லாம் தெரிந்திருக்கும். ஒற்றை பிள்ளையாக இருந்தவனுக்கு தேவர்ஷியின் கஷ்டம் தெரிய வாய்ப்பில்லை.

‘நான் உன்மேல உயிரா இருக்கேன். அதை சொன்னால் உனக்கு புரியுமா.. அதான் எனக்கு தெரியல..’ என நினைத்தவள் அதை அவனிடம் சொல்லவில்லை ஏதாவது சொல்லி மறுபடியும் மலையேறிவிட்டாள் என்ற பயத்தில் அவன் சொல்வதற்கு தலையை மட்டும் அசைத்தாள்.

“இல்லை.. அப்படி எல்லாம் இல்ல..”என்றாள்.

“சரி விடு… லஞ்ச் சாப்பிடவே இல்ல தான.. போ சாப்பிடு” என்றவன் அவளை பின்புறமாகவே அணைத்து இதழ் முத்தமிட்டே அனுப்பி வைத்தான்.

தேவர்ஷிக்கும் கவலையில் இவ்வளவு நேரம் தெரியாத பசி.. இப்போ வாட்டி எடுக்க… தன் லன்ச் பாக்ஸை திறக்க.. காலையில் கொண்டு வந்த உணவு கெட்டு போயிருந்தது. முகத்தை சுழித்து மூடி வைத்தாள். அவளையே பாரத்து கொண்டிருந்தவன் உடனே போன் பண்ணி கேன்டீனில் சூடாக என்ன இருக்கு கேட்டு கொண்டு வர சொன்னான்.

அட்டென்டர் வந்து அனிவர்த டேபிளில் வைத்து விட்டு போக.. அவனே உணவை எடுத்து சென்று தேவர்ஷியிடம் கொடுத்தான்.

“இந்தா.. இதை சாப்பிடு..”

அவனின் கரிசனத்தில் அவளால் சந்தோஷப்பட கூட முடியவில்லை. வீட்டிற்கு தெரியவும் கூடாது. இவனும் மனம் சுணங்ககூடாது என்ன செய்வது என்ற கவலை தான் பெண்ணை அரித்துக் கொண்டிருந்தது.

அவள் சாப்பிடும் வரை அங்கேயே நின்றான். அவளுக்கு தான் டென்ஷன் ஆனது. அள்ளி திணித்து ஒருவழியாக சாப்பிட்டு முடித்தாள்.

அந்த வாரம் முழுவதும் அனிவர்த் தன் கோபத்தை விடுத்து எப்பவும் போல அவளிடம் அன்பாகவே நடந்துகொண்டான். வாரஇறுதி நெருங்கவும் தேவர்ஷிக்குள் பயம் பிடித்துக் கொண்டது. எங்கே…எத்தனை நாள் என…

அந்த வாரம் மட்டுமில்லாமல் அதற்கு அடுத்த இரண்டு வாரங்களும் அனிவர்த் அவளை எங்கும் கூப்பிடவில்லை. அந்த வாரம் உடனே வேண்டாம் அவளை சுத்தல்ல விட்டு பின்னாடியே வர வைக்கனும் அடுத்த வாரம் பார்த்துக் கொள்ளலாம் என விட்டுவிட்டான். அடுத்தவாரம் நேர்த்திகடன் என கங்கா அனிவர்தை கட்டயமாக குலதெய்வ கோவிலுக்கு அழைத்து சென்றுவிட்டார். அதற்கு அடுத்த வாரம் பிசினஸ் கம்யூனிட்டி பார்ட்டி.. மூன்று வாரங்கள் இப்படியே ஓடிவிட..

இந்த மூன்று வாரங்களும் தேவர்ஷிக்கு எப்ப? எங்கே கூப்பிடுவானோ? என படபடப்புடனே திக் திக் என நகர்ந்தது. அதுவே ஒரு மன அழுத்தத்தை கொடுத்தது.

அனிவர்தோ அவளை சுத்தல்ல விட நினைத்தவனுக்கு ஒரு வாரம் கூட தாக்குபிடிக்க முடியவில்லை. அவளில்லாமல் அவளை பார்க்காமல்.. தீண்டாமல் ஒன்றும் முடியவில்லை… பல மலர் தாவும் வண்டு தான்.

ஏனோ தேவர்ஷி என்னும் மலரின் தேனில் மதி மயங்கி அங்கேயே தேங்கிவிட்டான். தேவர்ஷி மலரின் தேனை பருகாமல் பைத்தியமாகி போனான். டிராகன் போல மோக அனல் மூச்சு தேகமெங்கும் சுட்டது..

அந்நிலையிலும் அவனின் நாட்டம் வேறு பெண்களிடம் செல்லவில்லை… பாவம் அது தான் காதல்! என அவன் உணரவில்லை.

மூன்று வாரங்கள் என்பது அவனுக்கு நேரங்களாக இருந்தது.

நான்காவது வாரம் அனிவர்த் ஆரம்பித்துவிட்டான். சனிக்கிழமை ஏதோ அரசு விடுமுறையாக இருக்க.. இரண்டு நாள் ட்ரிப்கு பிளான் பண்ணினான். அதை தேவர்ஷியிடம் சொல்ல..

“இரண்டு… நாளா..” என திணறினாள்.

“என்ன மென்னு முழுங்கற..”

“இல்ல.. இரண்டு நாளா.. காலையில் போய்ட்டு ஈவ்னிங் வந்திடலாமே..” பயத்தில் தயங்கி தயங்கி பேச..

“ஏன்..” என்றான் கோபமாக…

“இல்லை.. சட்டர்டே வீட்டில் பங்ஷன்..” சட்டென தோன்றியதை சொன்னாள்.

அவளை சந்தேகமாக பார்த்து “என்ன பங்ஷன்” என்றான்.

ஒருநிமிடம் என்ன சொல்ல என தெரியாமல் முழித்தாள்.

“என்ன.. முழிக்கிற…என்ன பொய் சொல்றதுனா..”இடுப்பில் கை வைத்து அவனை முறைத்தவாறு..

“அத்தை வீட்ல பங்ஷன்…” என இல்லாத அத்தையை இழுத்து விட்டு தப்பித்து கொள்ள பார்த்தாள்.

“உண்மை தானே.. பொய்யில்லயே…” நம்பாமல்…

“சத்தியமா..”என்றாள் அழுத்தமாக..

“சரி சன்டே ஓகே தான..” என்றான்.

“ம்ம்ம்” என தலையை உருட்டினாள்.

“நைட் தான் ட்ராப் பண்ணுவேன்..” மிரட்டலாக…

அதற்கும் தலையை உருட்டினாள். வீட்டில் ஏதாவது சொல்லி சமாளித்து கொள்ளலாம் என நினைத்தாள்.

21 – ஆடிஅசைந்து வரும்தென்றல்

தேவர்ஷி ஞாயிறு அன்று நண்பர்களோடு வெளியே சென்று வருவதாக சொல்லி விட்டு அனிவர்த்தோடு மகாபலிபுரம் சென்றாள். இப்படி எப்பாவது செல்வது தான் என்பதால் திருகுமரனும் கௌசல்யாவும் மகளின் திருட்டுதனம் தெரியாமல் அனுப்பி வைத்தனர்.

அனிவர்த் அன்று இறக்கிவிட்ட மெயின் ரோட்டிலேயே தேவர்ஷிகாக காத்திருந்தான்.அவள் வரவும் பிக்கப் பண்ணிக்க… மகாபலிபுரம் நோக்கி கார் சென்றது. காரில் அமைதி.. தேவர்ஷிக்கோ பெற்றவர்களிடம் பொய் சொல்லி வந்ததால் ஒரு பதைபதைப்பு..

“வர்ஷிம்மா… என்ன ஒன்னும் பேசாம வர…”

“இல்ல.. கொஞ்சம் டென்ஷன்.. “

“என்ன டென்ஷன்.. என்னோடு வரதில..”

“இல்ல.. உங்களோடு வரதுல ஒன்னும் இல்ல.. வீட்ல பொய் சொல்லிட்டு வந்தது தான்..”

“எதுக்கு பொய் சொல்லனும்.. ப்ரெண்ட் கூட போறேனு சொல்லிட்டே வரலாமே..”

“அப்படி தான் சொல்லிட்டு வந்தேன்..”

“அப்புறம் என்ன பொய்னு சொல்லிட்டு இருக்க…”

“இல்லை ப்ரெண்ட்ஸ் கூட சினிமா போய்ட்டு மால் போய்ட்டு வரேன் என சொன்னேன். உங்க கூட மகாபலிபுரம் போறேனு சொல்லலை.. சொன்னா அவ்வளவு தான் கொன்னே புடுவாங்க..”

அவள் பேச்சில் அனிவர்த் ஏகத்திற்கும் கோபம் வந்தது.

“அப்படி எதுக்கு பொய் சொல்லனும். என் ப்ரண்ட் கூட டேட்டிங் போறேன்னு சொல்ல வேண்டியது தானே..”

“அப்படி எல்லாம் சொல்ல முடியாது.. “

“ஏன் சொல்ல முடியாது..”என்றான் கோபமாக..

“இது என்ன உங்க ஜெர்மன்னு நினைச்சிங்களா.. இங்க எல்லாம் அப்படி சொல்ல முடியாது தோலை உரிச்சு உப்பு கண்டம் போட்டுருவாங்க…” என்றாள் சின்ன குரலில் அவன் கோபத்தில் பயந்து…

“அப்படி ஒன்னும் பொய் சொல்லிட்டு நீ ஒன்னும் வர வேண்டாம்.. போடி..” என்றான் ஆத்திரத்தில் காரை ஓரங்கட்டி நிறுத்தினான்.

என்ன தான் ஜெர்மன்ல படித்தாலும் பிறந்து வளர்ந்த கலாச்சாரத்தை மறந்தா போவான்..

“நீ கிளம்பு இறங்கு..” அவளை பிடித்து தள்ளினான்.

அவன் தள்ளிய வேகத்தில் கதவின் கண்ணாடியில் தலை மோதிட..

“ஆ…ஸ்ஸ்..” என நெற்றியை பிடித்துக்கொண்டு வலியில் கத்தினாள்.

அவள் கத்தவும் தான் தன் தவறை உணர்ந்தவன்….

“ஏய் வர்ஷி…. என்னாச்சு..”அவளை நெருங்கி.. கன்னத்தை பிடித்து நெற்றியை பார்க்க…

அவனின் கையை தட்டிவிட்டாள் இப்போது இவள் கோபம் கொண்டு..

“டேய் குட்டிம்மா… சாரிடா.. ஏதோ கோபத்தில்… தப்பு தான்டா.. சாரி..” என தாடையை பிடித்து சாமாதனமாக பேசி நெற்றியை பார்க்க.. லேசாக வீங்கியிருந்தது. பெருவிரலால் தடவி விட்டு வாயை குவித்து மெல்ல ஊதினான்.

சில்லு என்று அவன் வாய் வழி வந்த காற்றால் பெண்ணுள் ஒரு சிலிர்ப்பு ஊடுருவி செல்ல… கண்ணை மூடி.. அவன் தாடையை ஏந்தி பிடித்திருக்க.. லேசாக உதடு பிரிந்து மூச்சை இழுத்து பிடித்து உணர்வுகளை அடக்க முயல…

பிரிந்திருந்த உதடுகள் அவனை ஏதோ செய்ய… மெல்ல மேல் உதடு கீழ் உதடு இரண்டையும் கவ்வி இழுத்து பிடித்தான். மொத்தமாக இழுத்து சப்பி சுவைத்தான்.

பெண்ணோ அவனின் ஜாலத்தில் காதல் மயக்கம் கொண்டு சட்டை காலரை இறுக்கி பிடித்து நெருக்கத்தை அதிகப்படுத்த… இருவரின் இருக்கைக்கு நடுவில் இருந்த இடைவெளியால் அவனுக்கு அவளை நெருங்க வாகாக அமையவில்லை. அவளை இழுத்து அழுத்தமான் ஆழமான முத்தத்தை பதித்தவன்..

“ஸ்வீட் கேர்ள்..” என கன்னம் தட்டி காரை எடுத்தான். அவனின் எண்ணத்தை ஈடுகட்ட காரும் வேகமெடுத்தது.

மகாபலிபுரம் சென்றனர். அது பிரைவேட் பீச்சுடன் கூடிய் ரிசார்ட்ஸ். அப்படி பட்ட ரிசார்ட்டை புக் செய்திருந்தான் அனிவர்த். அதன் பிரம்மாண்டத்தில் சற்று மிரண்டு போனாள் தேவர்ஷி. அவர்கள் வீட்டிலும் டிரிப் செல்வார்கள் தான் ஐந்து நட்சத்திர விடுதியில் தங்குவார்கள் தான். ஆனால் அதை எல்லாம் சாதாரணம் என சொல்லும் அளவுக்கு மூலை முடுக்கு எல்லாம் பணத்தின் செழுமையில் இழைக்கப்பட்டிருந்தது இந்த ரிசார்ட்.

தங்களுக்கான ரிசார்ட் வந்ததும் அனிவர்த் சில சாட் அயிட்டங்களும் ஹாட் ட்ரிங்சும் ஆர்டர் செய்தான். ஒவ்வொரு இடமாக பார்த்து கொண்டிருந்தவள் பின்புறம் இருந்த நீச்சல் குளத்தை பார்த்து கொண்டிருந்தாள். போனில் ஆர்டர் சொல்லி விட்டு தேவர்ஷியை தேடி வந்தான்.

“வர்ஷி.. உனக்கு நீச்சல் தெரியுமா..” என கேட்க..

“ஓ.. தெரியுமே..” என்றாள் உற்சாகமாக..

அனிவர்த் அவளை ஆச்சரியமாக பார்ததான். இவள் வீட்டில் வசதி குறைவாக இருக்கும் போது இது எல்லாம் எப்படி கற்று கொடுத்தார்கள் என..

“என்ன அப்படி பார்க்கறிங்க.”

“இல்ல… உங்க வீட்டில எப்படி ஸ்விம்மிங் கிளாஸ்லாம் அனுப்புச்சாங்க..”

“என் தாத்தா பொட்ட புள்ளைக்கு எதுக்கு இது எல்லாம் என திட்டினாரு தான்.. ஆன் எங்கப்பா என் ஆசைக்காக தாத்தாவை பேசி சரி பண்ணி அனுப்பினாங்க..” என சொல்லியவள் அன்று அவள் தாத்தா பேசியதை நினைத்து இன்றும் கோபம் வந்தது.

“பொட்டபுள்ளைக்கு எதுக்கு நீச்சல் எல்லாம்.. நீச்சல் டிரஸ் எல்லாம் போட வேண்டி இருக்கும். நம்ம குடும்ப கௌரவத்துக்கு சரி வருமா..”

“பாட்டு கிளாஸ் டான்ஸ் கிளாஸ் போகட்டும்..” என சொல்ல..

திருகுமரன் தான் வழக்கம் போல தந்தையை மகளின் ஆசைக்காக பேசி சரி கட்டினார்.

எப்படி தான் அப்பா சமாளிக்கறாரோ.. அந்த பெரிசை..” என பல்லை கடித்தாள்.

“ஏய்..என்னாச்சு..” அவள் முகத்தை பார்த்து கேட்டான்.

“ஒன்னுமில்ல..” என்றவள் இதை சொன்னால் கோப்ப்படுவானோ என..

“இந்த பூல் நல்லா இருக்குல்ல.” என பேச்சை மாற்றினாள்.

“ஸ்விம் பண்ணலாமா..” என்றான்.

“ ப்ச்ச்.. ஸ்விம் சூட் இல்லையே..” என்றாள் சோகத்தில் முகத்தை பாவித்து…

“அதனால் என்ன.. இங்கேயே ஷாப்பிங் பண்ணலாம்.. வா வாங்கிக்கலாம்” என அவளை அழைத்து கொண்டு கிளம்பினான். அவன்ஆர்டர் செய்தவற்றை சில மணி நேரம் கழித்து தான் சொல்லும் போது கொண்டு வருமாறு சொல்லவிட்டே கிளம்பினான்.

அவனோ பிகினியாக பார்க்க.. அவன் எடுத்தவை எல்லாம் பார்த்தவளுக்கு அச்சோ இதை எப்படி போடுவது என ஒரே கூச்சமாகி போனது. வேண்டாம் என மறுக்க…

“ஏண்டி.. உனக்கு நல்லா இருக்கும்..”

“ச்சீ.. இதை எப்படி போடறது.. எனக்கு வெட்கமா இருக்கு..”

“அது ப்ரைவேட்.. அங்க யாரும் வரமாட்டாங்க…நானும் நீயும் தான..என்கிட்ட என்ன வெட்கம்”

அவனுக்கு என்ன தெரியும் அவனின் பார்வை தான் பாவையவளை வெட்கத்தில் கொன்று தின்னும்…

“இல்லை வேண்டாம்.. நான் இது எல்லாம் போட்டதில்லை… போடமாட்டேன்..” என பிடிவாதமாக மறுத்து ப்ராக் மாடல் ஸ்விம் சூட் எடுத்துக் கொண்டாள்.

அனிவர்த் தனக்கு பிடிக்கவில்லை என்பதாக முகம் திருப்பி நின்றான். அவனை இறைஞ்சுதலாக பார்க்க… சரி போ என்பதாக விட்டுவிட்டான்.

தங்கள் ரிசார்ட்கு வந்தவுடன் அனிவர்த் தேவர்ஷியிடம் ஸ்விம் சூட்டை போட்டு விட்டு வரசொன்னவன்.. தானும் தன் சட்டு பேண்ட் உள் பனியனையிம் களைந்து விட்டு மினி டிரங்கோடு மட்டுமே இருக்க… அதற்குள் அவன் ஆர்டர் செய்ததை வந்திருக்க.. அழகான கிளாசில் பொன் திரவத்தை ஊற்றி மிக்சிங் செய்தவன் ரசித்து ருசித்து ஒரு சிப் செய்தவன் போர்க்கில் பழத்துண்டுகளை குத்தி எடுத்து லாவகமாக சாப்பிட..

அந்த உடையை மாற்றியவள் அவன் முன் வர சங்கடப்பட்டவளாக தயங்கி தயங்கி படுக்கை அறையில் இருந்து அனிவர்த் இருந்த முன் அறைக்கு வந்தவள்… பார்த்ததும் சற்று அதிர்ந்து தான் போனாள் தேவர்ஷி. அவன் குடிப்பான் என்று தெரியும் ஆனால் தன்னோடு இருக்கும் போது குடிப்பான் என நினைக்கவில்லை. பொன்முடி போயிருந்த போது அவன் அந்த மாதிரி எதுவும் எடுத்துக் கொள்ளவில்லை என்பதாலும்.. அவள் வீட்டில் தாத்தாவின் கண்டிப்பால் அவள் வீட்டு ஆண்களுக்கு அந்த பழக்கமில்லை என்பதாலும் அவளுக்கு இது புதிது என்பதால் பதட்டமாக இருந்தது. குடிப்பவர்களை கண்டால் சற்று பயம் தான் அவளுக்கு..

பயத்துடன் அவனை பாரக்க.. அவன் அது எல்லாம் எங்கு கவனித்தான். அவளை பார்த்ததும்..

“ஹேய்… செக்ஸியா இருக்கடி..” என ஒரு மாதிரியாக சிரித்து கண்ணடிக்க…

அவளோ எச்சில் கூட்டி விழுங்கினாள்.

“வா.. பூல் போலாம்..” என கை நீட்டி அழைக்க..

அவள் தடுமாறி நிற்க… அவனே அவளை நெருங்கி இடையில் கை போட்டு பக்கவாட்டில் இருந்த கண்ணாடி தடுப்பிற்கு அந்த பக்கம் இருந்த நீச்சல் குளத்திற்கு அழைத்து சென்றான். ஒரு கையில் அவள்.. மறு கையில பொன்திரவம்.. நல்லா அனுபவித்து வாழ்றடா அனிவர்த்..

கிளாசை நீச்சல் குளத்தின் திட்டில் வைத்து விட்டு … பயம் படபடப்பு என கலவையான உணர்வில் இருந்த தேவர்ஷியை அணைத்து பிடித்து கொண்டு அவளோடு சேர்ந்து நீரில் குதித்தான். அவளையும் இழுத்துக் கொண்டு தண்ணீரில் விழுவான் என எதிர்பார்க்கதவள் நீரில் மூழ்கி மேலே வந்தவளை கண்டு அவன் உல்லாசமாக சிரிக்க… அனிவர்த் அப்படி ஒரு உற்சாகமாக சிறுவனை போல துள்ளி கொண்டு நீந்தி அவளருகில் வந்தவன் அவளை இறுக்கி அணைக்க.. அவனிடம் இருந்து திமிறி கொண்டு விடுபட்டு.. நீந்தி எதிர்கரைக்கு செல்ல.. அவளை பிடிக்க இவன் செல்ல.. இவள் மீனை போல நழுவி செல்ல… இந்த விளையாட்டு அனிவர்த்துக்கு பிடித்து போனது. அவன் பிடிக்க முயல.. அவள் கைக்கு சிக்காமல் போக்கு காட்ட.. இந்த விளையாட்டு சற்று நீள..

அனிவர்த் கரைக்கு சென்றவன் பொன் திரவத்தை ஒரே மூச்சாக வாயில் சரித்தான். உள்ளே சென்ற திரவம் அவனை உசுப்பேற்ற.. தம் கட்டி தண்ணீரின் அடியில் நீந்தி சென்றான். அவனை காணாமல் தேட.. தீடிரென நீருக்கடியில் இருந்து அவளின் கால்களை பிடித்து இழுத்து தன்னோடு இறுக்கி பிடிக்க.. அவள் அவனிடம் இருந்து விடுபட முயல… அவளின் கால்களை தன் கால்களால் கிடுக்கி பிடி போட்டு அசைய விடாமல் செய்தான்.

அவனிடம்இருந்து தப்பிக்க முடியாமல் போக..

“விடுங்க என்னை..” சிணுங்கியவாறே அவன் தோளில் அடிக்க..

“குட்டிம்மா..” என அவன் குரல் குழைய…

அவனின் குரல் பேதத்தில் அவன் முகம் பாரக்க… அவனின் பார்வையோ நீருக்கு மேலே இருந்த அவள் பாதி உடம்பை மேய்ந்து கொண்டிருந்தது. நீரில் நனைந்த உடைகள் அவளின் நெளிவு சுளிவுகளை எடுப்பாக காட்ட… அவளின் முகத்தில் இருந்து வடிந்த நீர் கழுத்து வழியாக இறங்கி நெஞ்சிற்கு மத்தியில் இறங்கி உள்ளே செல்ல… பார்த்வனுக்கோ காதல் பித்து தலைக்கேற… சட்டேன வாய் வைத்து நீரை உறிஞ்சி இழுக்க… அவனின் மீசையின் குறுகுறுப்பும்.. இதழ் தீண்டலும் அவளின் உடலை தகிக்க… அவனை இறுக்கினாள்.

அவளை அள்ளி தோளில் போட்டு கொண்டு அறைக்கு வந்தவன் படுக்கையில் கிடத்தி அவள் மேலே விழுந்து இறுக்கி அணைத்து அவளை சீராட்டி தன் காரியத்தை சாதித்து கொண்டான். மீண்டும் மீண்டும் அவளை சீராட்டியே சீர் களைய செய்தான். ஒரு கட்டத்தில் அவளால் முடியவில்லை என்ற நிலை வரவும் தான் விலகினான்.