ஏகாந்த இரவில் வா தேவதா  [21] அன்று மதியம், தான் ஏற்கனவே திட்டமிட்டது போல இந்தியா செல்ல நாடியவன், தன் லக்கேஜில்.. உடைகளை அடுக்கி வைப்பதிலேயே மும்முரமாக இருந்தான்.  அவனுடைய லக்கேஜ்.. யௌவனாவின் மஞ்சத்தில் , “ஆ”வென்று திறந்திருக்க, வார்ட்ரோப்பிலிருந்து அவனது உடைகளை எடுத்து வந்து.. லக்கேஜிக்குள் திணிப்பதும், மீண்டும் வார்ட்ரோப்பை நோக்கி நடைபயில்வதுமாக இருந்தான் சத்யன்.  இன்று மாலை அவன் இலங்கையை விட்டும் இந்தியா செல்லப் போகிறான். அதுவும் தனக்கென்று சொந்தமான ‘பீகாக் ஏர்லைன்ஸ்” விமானத்தில். 

ஏகாந்த இரவில் வா தேவதா [20]அடுத்த நாள் காலை. முந்தைய நாள் இரவு மனைவி.. பித்துப் பிடித்தவள் போல நடந்து கொண்டதில்… இன்னும் அவள் பால் ஊடலுற்றவனாக, முகத்தைத் தூக்கி வைத்துக் கொண்டு தான் திரிந்து கொண்டிருந்தான் சத்யாதித்தன். தன் அன்புக் கணவனின் கோபத்தின் காரணம் இன்னதென்று அறியாமல்.. அவனை மலையிறக்குவதற்காக.. முன்பு போல் அவளை கண்களாலேயே காதல் செய்யும் அந்தப் பழைய சத்யாதித்தனை மீளவும் வரவழைப்பதற்காக படாதபாடு பட்டுக் கொண்டிருந்தாள் யௌவனா. சத்யனோ.. இன்னும் சீற்றம்

14 -ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல்

“ரெட்சில்லி.. ஓரங்குட்டான்… மூஞ்சிய பாரு உர்ருனு… கொஞ்சம் சிரிச்சா தான் என்ன..” என முணுமுணுத்தவள்.. வேலையை பாரக்கலாம் என சிஸ்டத்தை பார்க்க ஒன்றும் புரியலை…

“அடியேய்.. தேவா தலையும் புரியல.. வாலும் புரியல.. இப்ப என்ன பண்ண… முடிச்சிட்டு தான் போகனும் சொன்னாரே… ப்ச்ச.. விடு பார்த்துக்கலாம்… எவ்வளவோ பார்த்துட்டோம்… இவர சமாளிக்க முடியாதா…”

மீண்டும் கேம் விளையாட்டில் மூழ்கி போனாள். அனிவர்த் பார்த்து விட்டு பரவாயில்லை நாம ஸ்டிரிக்டா சொல்லவும் செய்யறா.. இனி இவகிட்ட இப்படி தான் நடந்துக்கனும் என தன்னையே மெச்சிக் கொண்டான். அவளை பற்றி சரியாக தெரியாமல்…

அலுவலகம் முடிய ஒருமணி நேரம் இருக்க… அனிவர்த்திற்கு ஒரு பிசினஸ் சர்க்கிள் பார்ட்டிக்கு செல்ல வேண்டியதாக இருந்ததால்.. தேவர்ஷி எந்த அளவுக்கு முடித்திருக்கிறாள் என பார்த்து விட்டு செல்லலாம் என அவள் கேபினுக்கு சென்றான். அவன் வந்தது கூட தெரியாமல் விளையாடி கொண்டு இருக்க… பார்த்தவனுக்கு கோபம்…

“வர்ஷி… என்ன பண்ணிட்டு இருக்க…”

திடீரென பின்னால் கேட்ட அவன் சத்ததில் பயந்து போய் அடித்து பிடித்து எழுந்தவள் தடுமாறி அவன் மேலேயே விழுகப் போக.. அவளை பிடித்து நிறுத்தியவன்…

“எப்ப பாரு.. எதிலும் விளையாட்டு… ஒரு இடத்தில் ஆடாம கொள்ளாம உன்னால நிக்க முடியாதா.. அவ்வளவு தூரம் சொல்லிட்டு போனேன்.. மறுபடியும் கேம் விளையாடிட்டு இருக்க… அறிவிருக்கா உனக்கு.. நம்ம ஒர்க்ல சின்சியரா இருக்கனும்… ஒரு டெடிகேசன் இருக்கா… உன் விளையாட்டுக்கு சேலரி தரமுடியுமா.. வாங்கற சேலரிக்கு ஒர்க் பண்ணனும்ங்கற எண்ணம் இல்லையா.. என்ன நினைச்சுகிட்டு இருக்க… ஒர்க் பண்ற எண்ணம் இருந்தா வா.. இல்லயா வரவே வராத… என்ன பண்ணுவியோ தெரியாது… இன்னைக்கு நான் கொடுத்த ஒர்க்க முடிச்சுகொடுத்துட்டு தான் போகனும்.. மைண்ட் இட்.. “ என மூச்சு விடாமல் கத்த..

உண்மையிலேயே சற்று பயந்து தான் போனாள் தேவர்ஷி. அவள் முகத்தை பார்த்தவனுக்கு இன்னும் கோபம் ஏறியது.

“எப்ப பாரு முகத்தை பாவம் போல வச்சுகிட்டு.. ஆளை ஏய்க்கறது… ஒழுங்கா வேலையை முடிச்சு கொடுத்திட்டு தான் போகனும் புரிஞ்சுதா…” என கத்தி விட்டு நிற்காமல் சென்றுவிட்டான்.

கண்ளில் நீர் கோர்க்க… ‘எப்படி எல்லாம் பேசிட்டு போறான்.. ரெட்சில்லி.. பெரிய இவனாட்டம் என்னை திட்டிட்டு போறான்.. இன்னைக்கு வேலையை முடிச்சு கொடுத்துட்டு இவனை வச்சுக்கிறேன்’ என ரோசத்தோடு செய்தாள்.

அனிவர்த் வீட்டிற்கு சென்று ப்ரஷ்ஷாகி பார்ட்டிக்கு சென்றவன் கொஞ்ச நேரத்திலேயே தேவர்ஷியை மறந்து போனான். இரவு ஏழு மணி போல ஆபிஸ் செக்யூரிட்டி அனிவர்த்துக்கு போன் பண்ணி இன்னும் தேவர்ஷி கிளம்பலை என சொல்லவும்.. அவளுக்கு அழைத்தான். அவள் எடுக்கவில்லை. மீண்டும் மீண்டும் முயற்சிக்க.. அவள் எடுக்காமல் போக… உடனே ஆபிஸ்கு கிளம்பி போனான்.

இவன் போன போதும் அவள் வேலை செய்து கொண்டு இருந்தாள். பார்த்தவனுக்கு கோபம் தான் வந்தது.

“டைம் என்னாகுது.. இன்னும் என்ன பண்ணிட்டு இருக்க…”

அவனுக்கு பதில் சொல்லாமல்.. அவனை கண்டு கொள்ளாமல்… அவள் வேலையில் கண்ணாக இருக்க..

இவளை என பல்லை கடித்தவன்.. “ஏய்… நான் சொல்றது காதுல விழுகல..” என அவள் கையை பிடித்து எழுப்ப.. முகத்தை திருப்பிக் கொண்டாள்.

“கிளம்பு முதல்ல..” என அவளது தோளை பிடித்து தள்ள.. அவன் கையை உதறிக் கொண்டு நகராமல் கைகளை கட்டிக் கொண்டு விரைப்பாக நின்றாள்.

“சொன்னா கேட்கமாட்ட..” என திட்டியவன்.. சிஸ்டத்தை சட்டவுன் பண்ண போகவும்…

“அச்சோ நான் இன்னும் சேவ் கொடுக்கல..” என பதற…

அவனே உட்கார்ந்து சேவ் கொடுக்கப் போக.. அவன் சொன்னது மட்டும் இல்லாமல்.. இதுவரை செய்யாமல் இருந்தவற்றையும் முடித்திருந்தாள்.அவன் மெச்சுதலாக பார்க்க… உதட்டை சுழித்து வெடுக்கென முகத்தை திருப்பிக் கொண்டாள்.

அவன் சேவ் கொடுக்க.. “இன்னும் எரர் செக் பண்ணல..” எங்கோ பார்த்துக கொண்டு சொன்னாள்.

“எல்லாம் நாளைக்கு பண்ணிக்கலாம் கிளம்பு..” என்றான்.

அவள் தனது பேகை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பவும்.. எதுவும் பேசாமல் சிறு குழந்தையாக கோபித்து கொண்டு செல்ல.. அனிவர்த்துக்கோ அவளை அப்படி அனுப்ப மனம் கேட்கவில்லை.

“வர்ஷி..” மென்மையாக அழைக்க… அவள் நிற்காமல் செல்ல…

“வர்ஷிம்மா..”

“டேய்.. குட்டிம்மா..”

என பின்னால் உல்லாசமாக சிரித்து கொண்டே சென்றான். அவளோ நிற்காமல் நடக்க.. இரண்டு அடி வேகமாக சென்று அவள் கையை பிடித்து தன்புறம் திருப்பியவன்…

“பேசுடா.. கண்டுக்காம போற..” என சிரிப்புடன் கேட்க..

“போ.. ஒன்னும் வேணாம்.. என்ன திட்டிட்டல்ல.. உன் கூட பேசமாட்டேன்..” என முறுக்கிக் கொண்டு சென்றாள்.

பேசிக் கொண்டே வெளியே வந்துவிட்டார்கள். செக்யூரிட்டி இவர்களை வித்தியாசமாக் பார்க்க… அதை எல்லாம் பாரக்கும் நிலையில் இருவரும் இல்லை.

இவர்கள் வெளியே வந்த போது லேசாக மழை தூறிக் கொண்டு இருக்க… பார்க்கிங் ஏரியாவிற்கு வருவதற்குள் நன்றாக பெருமழையாக மாறியிருக்க…

தேவர்ஷி மழையில் நனைந்து கொண்டே.. வண்டியை எடுக்க…

அவளருகே வேகமாக சென்று..”வர்ஷி.. இந்த மழைல உன்னால போகமுடியாது.. வா நான் டிராப் பண்றேன்..”

எதுவும் பேசாமல் வண்டியை ஸடார்ட் பண்ண… வண்டி முன் வந்து நின்று…

“சொன்னா கேளுடா.. நைட் டைம் மழை வேற.. சேப் கிடையாது..” என அவன் சொல்லி கொண்டிருக்க…

அவனை தாண்டி வண்டியை கிளப்பி கொண்டு சென்றுவிட்டாள்.

அனிவர்த் “திமிரு…அவ்வளவும் திமிரு.. சின்ன பொண்ணா இருக்காளேனு பார்த்தா.. ரொம்ப தான் துள்ளறா..” என வழி எங்கும் அவளை திட்டியவாறே வீடு வந்து சேர்ந்தான்.

அவர்களுக்குள் முதல் ஊடல்…

நேரம் செல்ல.. செல்ல.. அனிவர்த்தால் இருப்பு கொள்ள முடியவில்லை.

‘வீட்டிற்கு போயிருப்பளா.. வழில ஏதும் ப்ராப்ளம் ஆகியிருந்தா… இந்த காலத்துல டீவில நியூஸ் எவ்வளவோ பெண்களுக்கு எதிரான கொடுமைகள் வருதே… அவ பின்னாடியே அவ வீடு வரைக்கும் போயிருக்கனுமோ..’ என பயந்து போய் அவளுக்கு அழைக்க.. அவள் இவன் அழைப்பை ஏற்கவில்லை என வரவும்.. பயம் அதிகமாக… மணியை பார்த்தான் இந்நேரம் அவள் வீடு போயிருக்கனுமே.. மீண்டும் அழைக்க.. அவள் எடுக்கவில்லை.

அவள் வீட்டிற்காவது போய் பார்க்கலாமா என நினைத்தான். ஆனால் இராத்திரி நேரத்தில் வயசு பொண்ணை தேடி சென்றால் அவள் குடும்பத்தினர் எவரோ.. எப்படியோ.. வீண்பிரச்சினை வேண்டாம் என விட்டு விட… அவன் மனமோ அப்படி எல்லாம் விட முடியாது என அலையாக ஆர்பரிக்க..

வாட்சப்பில் ஒரு மெசேஜ்..

‘வர்ஷி.. வீட்டுக்கு போயிட்டியா…’

அவள் ஆன்லைனில் இல்லை எனவும் பதட்டம் கூடியது..

‘வர்ஷிம்மா.. ஆர் யூ ஓகே..’

‘குட்டிம்மா.. ஏதாவது சொல்லுடா..’

என வரிசையாக மெசேஜ் பறக்க… பதில் என்னவோ அவனுக்கு சாதகமாக இல்லை.. வருத்தமாக போனையே பார்த்துக் கொண்டு படுத்திருந்தான்.

சிறிது நேரத்தில் ப்ளூ டிக் டக் டக்கென் வரிசையாக வர… விடலைபையனை போல..

“யாஹூ” என துள்ளிக் கொண்டு எழுந்து அமர்ந்தான்.

‘குட்டிம்மா.. வீட்டிக்கு போயிட்டயா..’

கோப ஸ்மைலி..

சிரித்துக் கொண்டே.. ‘கால் பண்ணவா..’

அரிவாள் பறந்து வந்தது.

அவளின் குறும்பு அவனையும் தொற்றிக் கொள்ள..

இவன் இதயம் அனுப்ப…

அவளோ நாக்க மடித்து விரலை நீட்டி மிரட்டும் விஜயகாந்த படம் அனுப்ப…

இப்படியே கொஞ்ச நேரம் இருவரும் விளையாட..

குட்நைட் பிக் போட்டுபோய் தூங்கு என அனிவர்த் விளையாட்டை முடித்து வைத்தான்.

ரொம்ப உற்சாகமாக அவன் மனம் இருக்க.. தூக்கம் வராமல் அவளை நினைத்துக் கொண்டே உறங்காமல் விழித்திருந்தான். நாளைக்கு வரட்டும் அவளை என்ன பண்றேன் பாரு.. அப்படியே பிச்சு திங்க்னும் என தலையணையை பிச்சு கொண்டு இருந்தான்.

அனிவர்த் மனம் கட்டுக்கடங்காத காளையாக துள்ள… தேவர்ஷிய பார்க்க என்னவோ காதல் சொல்லப் போகும் டீன்ஏஜ் பையன் போல பரபரப்பாக கிளம்பிக் கொண்டிருந்தான். ஒரு பத்து தடவையாவது கண்ணாடி முன் நின்று தன்னை சரி பார்த்துக் கொண்டான்.லேசா விசில் அடித்தவாறே படிகளில் இறங்கி வந்தவனை கண்டு கங்கா ஆவென வாயை பிளந்து பார்த்தார்.

‘ம்ம் சரி தான் பையன் எங்கயோ வசமா சிக்கிட்டான் போல.’

“மாம்.. சீக்கீரம் டிபன் வைங்க…” டேபிளில் தாளம் போட்டவாறு உல்லாசமாக…

கங்கா தட்டில் இட்லி வைத்து சாம்பார் ஊற்ற..

“என்ன மாம்… எப்ப பாரு இட்லி சட்னி சாம்பாரு தானா..” களிப்புடன் சலித்துக் கொள்ள…

“தோசை சுடவா..”

“மாம்.. இட்லி தோசை எல்லாம் விட்டுட்டு புதுசா ஏதாவது டிரை பண்ணுங்க..”

“நான் புதுசா டிரை பண்றது இருக்கட்டும்… நீ எங்கயாவது லாக் ஆகிட்டயா.. ம்ம்ம்.. என்ன..”

“ச்சேச்ச. அப்படி எல்லாம் இல்லை.. “என அவசர அவசரமாக மறுத்தான்.

“இல்லயே டவுட்டா இருக்கே..”

அனிவர்த்தின் முகத்தை இந்தபுறம் அந்தபுறம் திருப்பி பார்த்தவர்..

“முள்ள கட்டி விட்ட மாதிரி இருக்கற மூஞ்சில பாலும் தேனும் வடியுதே… எந்த புள்ளகிட்டயாவது ப்ரபோஸ் பண்ணிட்டயா…”

“உங்களுக்கு வேற பேச்சே இல்லையா.. எப்ப பாரு லவ் கல்யாணம்.. விடுங்க ஆளை..”

என விட்டால் போதும் என பாதி உணவில் கிளம்பிவிட்டான்.

“ஏம்மா.. இப்படி பண்ற…பாரு அவன் சாப்பிடாம போயிட்டான் பாரு…” என சிதம்பரம் வருத்தப்பட..

“இந்த வீட்டுக்கு மருமகள் வரனும்னு நான்லாம் வாரத்தில் மூனுநாள் விரதம் இருக்கேன்.. அதை நினைச்சு ஒரு நாளாவது வருத்தப்பட்டு இருக்கறிங்களா…உங்களுக்கு உங்க மகன் ஒருவேளை சாப்பிடாம் போனது வருத்தமா இருக்கா… அவன் உங்க இரத்தம்.. நான் வேற இரத்தம் அப்படி தான..”

‘ஆமாம் கேட்டாலும் திட்டுவ.. கொஞ்சமாவது மகனுக்கு கல்யாணம் ஆகலையேனு கவலை இல்லையானு..’ சிதம்பரத்தின் மைண்ட் வாய்ஸ்..

“அவ்வளவு பாசமிருந்தா உங்க மகனை கல்யாணத்துக்கு சம்மதிக்க வைங்க பார்க்கலாம்”

“அம்மா.. கங்காம்மா..நீயாச்சு.. உம்மகனாச்சு என்னை ஆளை விடு.. உங்க ஆட்டத்துக்கு நான் வரல..” என கை எடுத்து கும்பிட…

“அது… உங்களுக்கு என்ன முடியுமோ.. அத மட்டும் பாருங்க புரிஞ்சுதா.. போங்க வழக்கமாக பண்ற… நியூஸ் சேனல பாருங்க போங்க..”

சிதம்பரமும் விட்டால் போதும் என அமைதியாக போய் டீவியோடு ஐக்கியமாகிவிட்டார்.

“பயபுள்ள சிக்கமாட்டேங்கறானே… ஆனாலும் இன்னைக்கு என்னவோ ஒரு ஒளிவட்டம் தெரிஞ்சுது.. ஒரு கோடு போட்டா போதும் அத பிடிச்சுகிட்டே ரோடே போட்டறனும்..” என தனக்கு தானே பேசிக் கொள்ள..

பார்த்திருந்த சிதம்பரம் ‘மகனுக்கு கல்யாணம் ஆகாத கவலைல பைத்தியம்கீது பிடிச்சுகிச்சா… ‘ என உற்றுப் பார்க்க..

“என்ன பார்க்கறிங்க..” கங்கா அதட்டல் போட…

“ஒன்னுமில்லம்மா..” என்றார் பவ்யமாக… நினைத்தை சொல்லமுடியுமா…

அனிவர்த் பரபரப்பாக ஆபிஸ் வந்தவன் தனது அறைக்கு வந்தவன் தேவர்ஷிய பார்க்க வசதியாக அவளின் அறையின் கேமராவை மட்டும் தன் மானிட்டரில் தெரியுமாறு வைத்துக் கொண்டு… நொடிக்கொரு முறை பாரத்திருந்தான்.

‘என்ன இன்னும் இவளை காணோம்..’ என தனது கைகடிகாரத்தை பார்க்க.. அது அலுவலகம் ஆரம்பிக்க இன்னும் நேரம் உள்ளது என சொல்லாமல் சொல்ல…. நெற்றியில் தட்டி சிரித்துக் கொண்டான்.

‘என்னடா.. அனிவர்த்… இப்படி ஆகிட்ட… குட்டி பிசாசு நல்லா நம்மள ஆட்டி வைக்கறா…’

நேரம் சென்று கொண்டிருக்க.. அனிவர்த்திற்கோ இருப்பு கொள்ளவில்லை. எல்லோரும் வந்து தங்கள் வேலையில் மூழ்கி ஆபிஸே பரபரப்பாக இருக்க… அனிவர்த எதிர்பார்த்தவளோ வரவில்லை. அவளை காணாமல் மனதின் உற்சாகம் எல்லாம் வடிந்து கொஞ்சம் டல்லடிக்க…

‘ஏன் இன்னும் இவளை காணோம்..’ என கொஞ்சம் கவலை எட்டி பார்த்தது.

‘இன்னைக்கு லீவா..’

‘போன் பண்ணி இன்பார்ம் பண்ணலாம்ல..’

‘ஒரு வேளை மெயில் பண்ணியிருக்காளோ..’ என மெயில் செக் பண்ண…

நினைத்து போல உடம்பு சரியில்லை என இரண்டு நாள் லீவு கேட்டு மெயில் அனுப்பி இருந்தாள். அவளுக்கு உடம்பு சரியில்லை என்பதே அனிவர்த்தை எதையும் யோசிக்க விடவில்லை. உடனே தேவர்ஷிக்கு அழைத்துவிட்டான்.தன்னிடம் வேலை பாரப்பவர்களுக்கு உடம்பு சரியில்லை என்றால் இப்படி தான் அழைத்திருக்கமோ.. என யோசிக்க எல்லாம் இல்லை.

ஏகாந்த இரவில் வா தேவதா  [18] மஞ்சத்தில் அமர்ந்திருந்த நந்தினிக்கோ, அவன் தொடுகை அவளது ஆத்மா உள்ளூற ஓர் அருவெறுப்பைக் கொடுக்கலானது.  அவள் அருகே அமர்ந்திருப்பது… இருநூறு வருடங்களாக அவள் வன்மம் வைத்து காவு வாங்கக் காத்திருக்கும்.. அதே இராஜசிங்கன்!!  அவளுக்கென்றிருந்த ஒரே உறவான அவள் கணவனை, அவளிடம் இரு‌ந்து பிரித்து, கணவன் காட்டிய உன்னத அன்பில் விளைந்த முத்தான வாரிசையும் அழித்த.. அவளது பரம எதிரி இராஜசிங்கன்.  சத்யாதித்தன் வேறு.. அரசன், ‘ஸ்ரீ விக்கிர இராஜசிங்கனி’ன்

ஏகாந்த இரவில்..                    வா தேவதா                        [16] தலைக்கு குளித்து விட்டு வந்து.. கையில்லாத வெறும் பெனியன் மற்றும் வேஷ்டியில், மஞ்சத்தில் அமர்ந்திருந்தவனின் ஈரத்தலையைத் துவட்டிக் கொண்டிருந்தாள் யௌவனா.  இந்தியாவிலிருந்து.. திருமணமான ஒரே மாதத்தில், ‘கணவன் தனக்கு துரோகம் இழைத்து விட்டான்’ என்றழுது கொண்டு, ‘ஊடல் உற்றவளாக வந்து நின்ற

13 – ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல்

லிப்டிற்கும் அவளுக்குமான இடைவெளி பத்தடி தூரம் இருக்க…லிப்ட் மூடும் முன் அவனோடு இணைந்து கொள்ள துடிக்க… வேகமாக ஓடி சிறிய இடைவெளியில் தன்னை நுழைத்து கொள்ளும் வேகத்தில் சென்றவள்… கால்கள் வழுக்கி அனிவர்த் மேலேயே விழுந்தாள்.

அனிவர்த் போனை பார்த்து கொண்டிருந்தவன் தேவர்ஷியை கவனிக்கவில்லை. அவள் எதிர்பாராமல் விழுகவும் அவளோடு சேர்ந்து அனிவர்த்தும் அவளை அணைத்தவாறு விழுந்தான்.அவனே தேவர்ஷியை கண்டு திகைத்தவன்… பின்பு தாங்கள் இருக்கும் நிலை அறிந்து உல்லாசமாக அவளை நெருக்கத்தில் ரசிக்க… ருசிக்க… துடிக்க…

அனிவர்த் மேல் தேவர்ஷி இருக்க… காலையில் அவன் ரசித்த அழகெல்லாம் அவன் அருகே.. அவன் கையணைப்பில் இருக்க… சித்தம் கலங்கிய பித்தனாகி போனான்.

தேவர்ஷியோ விழுந்த பயத்தில் அனிவர்த்தின் சட்டையை இறுக பிடித்து… முகத்தை அவன் நெஞ்சினில் அழுந்த புதைத்து இருக்க..

“வர்ஷி.. குட்டிம்மா.. வர்ஷிம்மா.. என்னைப் பாரேன்..” என குழைந்தான்.

மெல்ல தலையை உயர்த்தி..அவனின் முகம் பாரக்க.. அவளின் செவ்வரி ஓடிய இதழ்கள் பயத்தில் நடுங்க.. அதன் நடுக்கத்தை நிறுத்தும் முயற்சியாக… இதழ்களை இழுத்து தன் வாயினுன் அதக்கி சுவைக்க… அவன் முரட்டு கைகளோ அவள் பின்னுடலில் சுகந்திரமாக மேலும் கீழும் தொட்டு தடவி அழுத்த… பஞ்சு தேகம் இன்னும் போதையை கூட்ட.. அவன் பிடி இறுகியது…

மையல் கொண்ட பெண்ணுக்கோ.. கந்தர்வனின் செயல்கள் காதலாக கட்டிப் போட… கட்டுண்டு கிடந்தாள்.

மேலும் முன்னேற துடித்த உணர்வுகளை கட்டுப்படுத்த … சடுதியில் தன்னை கட்டுக்குள் கொண்டு வந்தவன்.. மென்மையாக தேவர்ஷியை தன்னில் இருந்து பிரித்தவன்… தானும் எழுந்து அமர்ந்தவன்.. அவளின் முகத்தை சங்கடத்துடன் பார்க்க.. அவளோ இனிப்பை பறிகொடுத்த குழந்தையாக வாடிப் போய் இருக்க… அவள் தோளில் கை போட்டு லேசாக அணைத்து..

“நீ இதெல்லாம் தாங்கமாட்ட டா…” என நெற்றியில் முத்தமிட்டு சொல்ல..

அவளோ லேசாக விசும்ப.. அவளை தட்டிகொடுத்து சமாதானம் செய்ய.. அவர்கள் செல்ல வேண்டிய தளமும் வந்திட…லிப்ட் திறப்பதற்குள் எழுந்து நின்று அவளையும் எழுப்பி.. விலகி இருந்த துப்பட்டாவை சரி செய்து…

“பை குட்டிம்மா..” என சொல்லி கடந்து நடந்துவிட்டான்.

அவன் விட்டு சென்ற இடத்திலேயே ஏதும் புரியாமல் மலங்க விழித்து நின்று கொண்டு இருந்தாள்.

‘ஏன் இப்படி விட்டுட்டு போயிட்டாங்க… ஒரு ஆணும் பெண்ணும் திருமணத்திற்கு முன்பு உறவு என்பது தப்பு தான் தெரியாமல் இல்லை… ஆனால் காதல் கொண்டவர்கள் அணைப்பதும் முத்தமிடுவதும் இன்று சாதாரணமாக நடப்பது தானே…’

‘எங்கே இவளை இன்னும் காணோம்..’ தனது காரில் இருந்தவாறு தேவர்ஷி வருவதற்காக பார்த்ததிருந்தான்.

‘சின்ன பொண்ணு மனசுல தேவையில்லாம ஆசையை வளர்க்கறமோ.. என்னோட தேவைக்கு அவளை யூஸ் பண்றமோ..’

வாடிய முகத்துடன் மெல்ல நடந்து வந்தாள். சுற்றுப்புறம் கவனிக்காமல் தன்போக்கில் வண்டியை எடுத்து கிளம்பி சென்றாள். அவள் கிளம்பிய பிறகே அனிவர்த்தும் கிளம்பினான்.

இன்றும் சோர்வாக வீடு வந்தவள் சோபாவில் உட்காரந்திருந்த கௌசல்யா மடியில் தலை வைத்து படுக்க…. மகளின் சோரந்த முகத்தை கண்டு வருத்தப்பட்டவர்…அவள் முடியை கோதிக் கொடுத்தவாறே..

“தேவாகுட்டி இன்னைக்கும் டயர்டா தெரியற… ரொம்ப வேலையா… இப்படி கஷ்டப்பட்டு வேலைக்குப் போகனுமா.. வீட்ல ஜாலியா இருடா.. போதும்…”

“ப்ச்ச்.. ஒன்னுமில்லம்மா.. பசிக்குது அதான்..”என்றிட…

“அட லூசுப்புள்ள.. வந்தவுடன் பசிக்குதுனு சொல்லறதுக்கு என்ன… இரு வரேன்..” அவளை நகர்த்தி படுக்க வைத்து விட்டு சென்றார்.

‘என்னாச்சு.. நல்லா தானே இருந்தாரு.. தீடீர்னு ஏன் அப்படி சொன்னாரு.. தாங்கமாட்டேனா… அப்படினா..எதை தாங்கமாட்டேன்… முத்தமிடுவது தப்பா… எனக்கு பிடிச்சிருந்துச்சே… அதை கூட வேண்டாம் என ஏன் சொல்லவேண்டும். ஒருவேளை இன்று கேன்டீனில் அவர்கள் சொன்னது போல இவருக்கு அல்ட்ரா மார்டனா…. எல்லாம் தெரிந்த டேக்இட் ஈஸி பெண்கள் தான் பிடிக்குமா… இவருடைய பேஷன்ஸ்கு நான் செட்டாக மாட்டேனோ… அதை தான் அப்படி சொன்னாரா..’ என மிகவும் யோசித்து தன்னை வருத்திக் கொண்டாள்.

“தேவாம்மா.. எழுந்திரு..” கையில் தட்டோடு வந்த கௌசல்யா தேவாவை அமர வைத்து.. தோசையை வெங்காய தொக்கோடு வைத்து தானே ஊட்டி விட.. அமைதியாக சாப்பிட்டாள். எப்போதும் வாய் ஓயாமல் பேசும் மகள் இன்று அமைதியாக இருக்கவும் தாயாக கௌசல்யாவிற்கு கவலை… பட்டாம்பூச்சி மாதிரி இருந்தவளை வேலைக்கு அனுப்பி இருக்ககூடாதோ..

சாப்பிட்டு விட்டு தனது அறைக்கு வந்து படுத்தவளுக்கு அனிவர்த் பற்றிய எண்ணமே… ஏதேதோ யோசித்தவள்… இறுதியில்…

‘எனக்கு அவரை பிடிச்சிருக்கு…. அவருக்கும் என்னை பிடிச்ச மாதிரி தான் இருக்கு.. பார்ப்போம் எவ்வளவு தூரம் தான் இந்த பிடித்தம் போகும் என… அதுவரை மனதை போட்டு ஒலட்ட வேண்டாம்’ என முடிவு எடுத்தவுடன் நிம்மதியாக உறக்கம் கொண்டாள்.

மனதில் ஒரு முடிவு எடுத்த பிறகு வாழ்க்கை முன்பை விட கொஞ்சம் உற்சாகமாக தான் சென்றது தேவர்ஷிக்கு… தினமும் எப்பவும் போல தன்னை பார்த்து பார்த்து அலங்கரித்து கொள்வதிலோ… அனிவர்த்துக்கு குட்மார்னிங் சொல்வது போல அவனுக்கு காட்சி கொடுத்து… தானும் அவனை ரசிப்பதிலயோ எந்த மாற்றம் இல்லாமல் பார்த்துக் கொண்டாள்.

அனிவர்த் பாடு தான் படு திண்டாட்டமாகி போனது. தினமும் இவளை பக்கத்தில் வைத்துக் கொண்டு.. பார்க்காது போல பார்த்திருக்க முடியவில்லை. அதிலும் அவள் சேட்டைகளே பார்த்துவிட்டால் அவனின் உடலும் மனதும் நிலை கொள்வதில்லை. இவளை வேண்டாம் என அனுப்பிவிட்டால் இந்த அவஸ்தை இருக்காது அல்லவா.. என்று கூட நினைத்தான். ஆனால் வேண்டாம் போ என சொல்ல தான் முடியவில்லை.

தேவர்ஷி அணிலோடு கூடிய நட்பை பார்த்து… தினமும் சாக்லேட் வைக்க.. அதுவும் பயம் இல்லாமல் இவள் கையில் இருந்து எடுத்து கொள்ளும் அளவிற்கு பழகிட.. அதனோடு அவள் விளையாடும் அழகை ரசிக்க என அவன் பார்வை அவளை தொடர்ந்து கொண்டு தான் இருந்தது.

இப்படியே இவர்களுக்குள் காதல் இழுபறியாக தான் இருந்தது.

அனிவர்த் அன்று ஏகப்பட்ட டென்ஷனில் இருந்தான். அவன் மிகவும் எதிர்பார்த்த டென்டர் சிறிய தொகை வித்தியாசத்தில் கை விட்டுப் போயிருக்க… கிடைத்திருந்தால் பெரும் பணத்தை இலாபமாக பார்த்திருக்கலாம். அதைவிட அவன் கம்பெனி வளர்ச்சி பாதையில் பல படிகள் முன்னேறியிருக்கும்.

அந்த டென்ஷனை கோபமாக ஆபிஸில் எல்லோரிடமும் காட்டிக் கொண்டிருந்தான். தேவர்ஷியின் டிரையினர் சுந்தர் அன்று வசமாக சிக்கி கொண்டான். அவன் வேலைக்கு நடுவே தேவர்ஷியையும் டிரைன் பண்ண வேண்டும். சுந்தர் சொல்லுவதை எல்லாம் அவள் செய்யாமல் விளையாட்டுத்தனமாக இருக்க… அவளிடம் போராடியே பாதி நேரம் செல்ல… இவனின் வேலையும் தேங்கிவிட்டது.

“சொல்லுங்க சுந்தர்… ஏன் பெண்டிங்ல இருக்கு…”

“சார் அது வந்து…” என இழுக்க…

“இங்க பாருங்க.. எனக்கு கரெக்டான ரீசன் வேணும்.. சும்மா சாக்குபோக்கு சொல்லாதிங்க..” என கோபப்பட..

“சார்.. தேவர்ஷி ஒர்க் கான்ஷியஸ் கிடையாது. அவங்களுக்கு என்னால டிரைன் பண்ண முடியலை. அவங்க ஒர்க்கையும் நான் தான் பார்க்க வேண்டி இருக்கு.. நான் ஒரு டைம் உங்ககிட்ட சொன்னேன் தேவர்ஷிய பத்தி நீங்க தான் சரியான ரெஸ்பான்ஸ் கொடுக்கலை…” என அனிவர்த்தையே குற்றம் சாட்டும் விதமாக பேச…

“இப்ப என்ன சொல்ல வரிங்க… தேவர்ஷியால தான் உங்க் ஒர்க்க முடிக்க முடியாம போச்சா.. “

“எஸ் சார்” என்றான் தெனாவட்டாக…

“ம்ம்.. அப்படியா.. உங்களுக்கு ஒரு நியூஜாயினிய ட்ரைன் பண்ற கெப்பாசிட்டி இருக்குனு நினைச்சு தானே இந்த போஸ்ட்ல உங்கள வச்சிருக்கேன்… இந்த போஸ்ட்க்கு நீங்க தகுதியில்லைனு நீங்களே சொல்லறிங்களா…”

சுந்தரோ பதறி போய்… “நோ சார்.. நோ சார்.. அப்படி எல்லாம் இல்லை..”

“என்கிட்ட பேசும் போது யோசிச்சு பேசனும் சுந்தர். இல்லனா இந்த ஆபிஸ்ல இன்னொரு இன்டர்வியூ நடத்த வேண்டியிருக்கும்”

“சாரி சார்..” தலையை குனிந்து பவ்யமாக சொல்ல…

“நீங்க உங்க ஒர்க் பார்க்காம அடுத்தவங்கள ப்ளேம் பண்ணாதிங்க.. ஓகே..”

“சாரி சார்… “

“அப்புறம் இனி தேவர்ஷிய நான் டிரைன் பண்ணிக்கிறேன். இனி நீங்க் உங்க ஒர்க்கை எந்த டிஸ்டபர்ன்சும் இல்லாம கன்டினியூ பண்ணுங்க..” என்றான் நக்கலாக.

சுந்தரோ பயந்து போய்.. “இல்ல சார்… நானே…” என பேசியவனை கைநீட்டி தடுத்தவன்…

“கோ டூ யுவர் சீட்..” என வெளியே போகுமாறு கை நீட்டி சொல்ல..

முகம சிறுத்துப் போய் சுந்தர் வெளியேறிட..

அனிவர்த் ‘இவளை வச்சுகிட்டு என்ன பண்றதுனு தெரியல.. விளையாட்டுத்தனமாவே இருக்கா… கொஞ்சம ஸ்டிரிக்டா தான் ஹேண்டில் பண்ணனும்.. வரட்டும் இருக்கு இவளுக்கு இன்னைக்கு…’ என கோபமாகவே அவளை தனது அறைக்கு அழைத்தான்.

‘ம்க்கும்… நீ பண்ணிட்டாலும்..’ என மனசாட்சி காறி துப்ப.. அதை சட்டை செய்யாமல்…

அவனது அறைக்கு துள்ளலோடு வந்தாள். நேற்று அவன் முத்தமிட்ட தித்திப்பு மனதில் உழாவ.. இனம் விளங்கா உணர்வு என கொஞ்சம் மனம் தத்தளித்தது. அவனை காண மானாக துள்ளல் நடையோடு தான் வந்தாள்.

“குட்மார்னிங் சார்..”

அவளை பார்த்ததும் அனிவர்த்தின் கோபம் எல்லாம் இருக்கவா.. போகவா.. என்றது. மலர்ந்த முகத்துடன்… கண்கள் ஒளிர.. கால்கள் தரையில் பாவாமல்.. கைகளை கோர்த்துக் கொண்டு.. தலையை லேசாக சரித்து புன்னகையுடன் நின்றிருந்தவளை கோபமாக பேசகூட வரலை..

“உனக்கு கொடுத்த ப்ரோகரம் முடிச்சிட்டயா..” என கோபத்தை இழுத்து பிடித்தவாறு கேட்டான்.

“ஹீஹீ..எந்த ப்ரோகரம் “என அசடு வழிய…

“எதுனு உனக்கு தெரியாது.. உனக்கு எத்தனை கொடுத்தாங்க..”

ஒன்று என ஆட்காட்டி விரலை ஆட்டி காண்பித்தாள்.

“அப்புறம் எதுனு கேட்கற… முடிச்சிட்டயா இல்லையா..”

“அது வந்து அந்த சுந்தர் மெட்டல் மண்டையன்.. டவுட் கேட்டா கிளீயர் பண்ணவேமாட்டேங்கறான்..”

“ஒரு சீனியர இப்படி தான் மரியாதை இல்லாம பேசுவியா..”

“அவன் மட்டும் என்ன லூசு.. முட்டாள்னு திட்டுவானா..அதுவும் டிஸ்டிங்கசன்ல வந்த என்னை பார்த்து..”

“சரி விடு.. நான் சொல்லி தரேன் வா.. “ என அவள் கேபினுக்கு சென்று அவளை அருகில் இருத்தி அவள் சிஸ்டத்தில் பார்த்தால் ஒரு வேலையும் செய்ததற்கான அறிகுறி எதுவும் இல்லை. அப்ப நான் பாரக்கும் போது என்ன செய்திருப்பாள். என்ன செய்தாள் என அதையும் கண்டுபிடித்தான். அத்தனை கேம்ஸ் டவுன்லோட் பண்ணி விளையாடி இருக்கிறாள்

தேவர்ஷியை அனிவர்த் முறைத்துப் பார்க்க…

‘ச்சே.. இப்படி சிக்கிக்கிட்டயே.. ஏதாவது சொல்லி சமாளிக்கனுமே… என்ன சொல்லலாம்.. அச்சோ அவசரத்துக்கு ஒன்னும் தோனமாட்டேங்குதே…’

“என்ன ரொம்ப யோசிக்கற.. என்ன சொல்லி சமாளிக்கறதுனா…”

“ஹீ..ஹீ.. அப்படி… எல்லாம்… இல்ல…”

“ரொம்ப வழியாத…”

சிலவற்றை சொல்லி.. “இதெல்லாம் முடிச்சிட்டு தான் நீ வீட்டுக்கு போகனும் புரியுதா..” என கண்டிப்பான குரலில்..

மற்றவர்களிடம் கோபத்தை காட்டியவனால் அவளிடம் காட்ட முடியாமல்.. அவளை திட்ட மனம் வராமல்.. சற்று கண்டிப்புடன் சொல்லி சென்றான்.