2 – கன்னம் கொண்ட கள்வனே

உஷா மெல்ல வெளியில் வந்து பார்த்தார். அந்த காலை நேரத்திலேயே அந்த வீடு பரபரப்பாக இருந்தது. யாரிடம் கேட்க என தயங்கி தயங்கி வந்தவரை முற்றத்தில் உட்கார்ந்து ஏதோ பயிரை முறத்தில் வைத்து சுத்தம் செய்து கொண்டு இருந்த வேலம்மா பார்த்து விட்டு…

“என்ன தாயி வேணும்.. காபி தண்ணீ குடிக்கிறியா..”

“இல்ல… எனக்கு குளிக்கனும்..” தயக்கத்துடன்..

“இந்தா சுகுணா..இங்க வா..”என கட்ட குரலில் சத்தமாக…

“என்னத்த.. “ என வந்தார் சுகுணா… ராஜப்பாவின் அண்ணி

“இந்தா… சின்னவளுக்கு பொறத்தால இருக்கற..தண்ணீ ரூம்ப காமிச்சு கொடு…”

“வா.. இந்தா இது தான்.. குளிச்சிட்டு வா..” என சொல்லி சென்று விட.. பாத்ரூம் டாய்லெட் இரண்டும் அருகருகே இருக்க… இங்க எப்படி குளிக்க என்று தான் தோன்றியது. வெளியே ஒரு பெரிய தொட்டியில் தண்ணீர் இருக்க.. உள்ளே ஒரு பக்கெட்டும் மக்கும் இருந்தது. தண்ணீர் எடுத்து போய் பயன்படுத்துமாறு இருந்தது. பைப் ஷவர் என பயன் படுத்தி பழகியிருக்க.. இது சிரமமாகவும் ஒரு ஒவ்வாமையும் தந்தது உஷாவிற்கு

ஒரு வழியாக எல்லாம் முடித்து குளித்து உள்ளயே கஷ்டப்பட்டு புடவையை கட்டி கொண்டு வந்து…பூஜை அறை தேட.. அந்த வீட்டில் அப்படி ஒன்று இருப்பதாக தெரியவில்லை. தூணின் அருகே நின்று ஒவ்வொரு அறையை எட்டி பார்த்து கொண்டு இருந்த உஷாவை… அங்கு வந்த முத்தையா…

“என்ன தாயி பார்க்கற..”

“இல்ல சாமி கும்பிடனும் அதான் பூஜை ரூம் எங்கனு பார்த்தேன்..”

உஷா செயல் அவருக்கு புதுசு. அவர் ஊர் பெண்கள் காலையில் எழுந்ததும் குளித்து சாமி கும்பிடுவது எல்லாம் கிடையாது.

அங்கிருந்த ஒரு அலமாரியை காண்பிக்க.. விளக்கேற்றி சாமி கும்பிட்டு விட்டு.. தங்கள் அறைக்கு வந்து புருசனையும் பிள்ளைகளையும் எழுப்பி விட..

ராஜப்பா.. “இன்றே சொல்லி விட்டு கிளம்பனும்.. சீக்கிரம் ரெடியாகுங்க..”என்றார்.

ஒருவாறாக குளித்து தயாராகி வந்தனர். அதிலும் மகிழா குளியலறையில் சுடிதார் ஈரம் படாமல் போட முடியாமல்.. வீட்டு ஆட்கள் நடமாடும் இடத்தில் அப்படியே எப்படி வரமுடியும் என கண்களில் நீரே வந்து விட..

காலை உணவு அவர்களுக்கு அதை விட கொடுமை.. ஆசையாக நிறைய பதார்த்தங்கள் செய்து இருந்தனர் தான். ஆனால் காரம் அதிகம். சாப்பிட முடியாமல் சாப்பிட்டனர். உஷா சஞ்சய் மகிழா மூவருமே இந்த ஊரில் ஒரு நாள் கூட இருக்க முடியாது என நினைத்தனர்.

வீட்டினர் அனைவரும் கூடியிருக்க… ராஜப்பாவின் அண்ணன் இரண்டு அக்காள்கள் குடும்பம் இன்னும் சில உறவினர்கள் கூடியிருந்த சபையில் ராஜப்பா தன் மகள் மகிழாவுக்கு பெங்களூரில் மாப்பிள்ளை பார்த்து நிச்சயம் செய்து விட்டதாகவும் கல்யாணத்திற்கு அனைவரும் வருமாறு அழைப்பு விடுத்தார்.

எல்லாரும் அதிர்ச்சியாகி ஆளாளுக்கு சத்தமிட.. அந்த இடமே ஒரே களேபரமாகி போனது.

ராஜப்பாவின் அண்ணன் கண்ணய்யா அக்காள்கள் வனஜா, சாவித்திரி குடும்பத்தினர் பங்காளிகள் மாமன் குடும்பத்தினர் என காலையிலேயே முத்தையா வீடு உறவுகளால் நிறைந்திருந்த சபையில் ராஜப்பா தனது தந்தையிடம் “என் மகளுக்கு பெங்களூரில் கல்யாணம் வச்சிருக்கேன். எல்லோரும் வந்து சிறப்பிக்கனும்”என கை எடுத்து கும்பிட்டு… திரும்பி உஷாவை பார்க்க… உஷா ஒரு தாம்பாலத்தில் பழங்கள் வெற்றிலை பாக்கு அதன் மேல் பத்திரிக்கை வைத்து கொண்டு வர… இருவரும் முத்தையாவிடம் கொடுக்க அவர் அதை வாங்காமல் அவரை அழுத்தமாய் பார்த்து….

“எம் பேத்திக்கு கண்ணாலம் யாரோ மூனாம் மனுசனுக்கு சொல்லற மாதிரி சேதி சொல்ற… எங்ககிட்ட மாப்ள பார்க்கும் போது முறையா சொல்லி.. எங்க அபிப்ராயம் கேட்கனும்.. அதுவும் இல்லாம நாம உறவுகுள்ள தான் கட்டறதும் கொடுக்கறதும்.. இது நாள் வர அப்படி தான்… உறவ விட்டு வெளிய போனவன் நீ தான்….. அதான் உறவும் விட்டு போச்சு… இனி உன்ன அப்படி எல்லாம் விட முடியாது…இனி உம் மகளுக்கு நம்மளகுள்ள தான் கண்ணாலம். நீ ஏற்பாடு பண்ண கண்ணாலத்த நிறுத்திடு…”என மின்னாமல் முழங்காமல் இடியை ராஜப்பாவின் தலையில் இறக்கினார். முத்தையாவின் பேச்சை அனைவரும் ஆமோதித்தனர்.

ராஜப்பா ஸ்தம்பித்து நின்றது சில நொடிகள் தான்.. ராஜப்பா மட்டுமில்லாமல் உஷா சஞ்சய் மகிழா எல்லாருமே அதிர்ச்சியாகினர். அவருக்கு தெரியும் இவர்கள் இப்படி தான் பேசுவார்கள்.அதனால் தான் எல்லாம் செய்து கல்யாணம் வரை கொண்டு வந்துட்டு தான் உறவுகளை அழைக்க ஊருக்கு வந்தார். பத்திரிக்கையை கையில் கொடுத்து விட்டால் ஒன்றும் பேசமாட்டார்கள் என நினைத்திருக்க… இப்பவும் நிறுத்திட சொல்லவும் கோபம் வந்தது.

“அப்படி எல்லாம் நிறுத்த முடியாது. பத்திரிக்கை அடித்து மண்டபம் பார்த்து எல்லா ஏற்பாடுகளையும் செய்திட்டேன்.. இனி நிறுத்தினால் நான் வாழும் ஊரில் எனக்கு அவமானமாகி விடும்”

“எங்கள கலந்துக்காம கண்ணாலம் பேசினதே தப்புங்கறேன்.. மானஅவமானத்த பத்தி பேசறவன் முதல்ல எங்கள தானே கேட்டு இருக்கனும்.. நீ இப்படி தான் பிறத்தில கட்டி முப்பது வருச ஒட்டுமில்ல.. ஒறவுமில்ல.. இப்ப உன் மக்களுக்கும் பிறத்தில கட்டினா அதோட உனக்கும் இந்த ஊருக்குமான உறவு விட்டு போயிடும்…”

“என் அந்தஸ்து என்ன..என் புள்ளைக படிப்பு என்ன… எனக்கு இணையா இந்த ஊருல யாரு இருக்கா.. என் புள்ளைக அழகுக்கும் படிப்புக்கும் அவங்கள கட்டிக்கற தகுதி இந்த ஊருல யாருக்கு இருக்கு…” என திமிராக பேச….

“ஏ… என்னப்பா.. இப்படி பேசற…”

“நீயும் இந்த ஊருக்காரன் தான்..அத மறந்திடாத…”

“இரண்டு எழுத்து படிச்சு…நாலு காசு சம்பாதிச்சு புட்டா… நீ பெரிய ஆளா….”

ஆளாளுக்கு பேச… அந்த இடம் கூச்சலும் பதட்டமுமாக இருந்தது. ராஜப்பாவும் அவர்களுக்கு சரியாக சண்டை போட்டு கொண்டு இருந்தார். ராஜப்பாவின் மனைவி மக்களுக்கு இது எல்லாம் புதிதாக இருந்தது. மகிழா பயந்து போய் உஷாவின் கையை பிடித்து கொண்டு ஒட்டி நின்றாள். சஞ்சய் கூட தாயின் அருகில் நின்று கொண்டான். சஞ்சய்கு கூட தந்தைக்கு அருகில் அவருக்கு ஆதரவாக நிற்க வேண்டும் என்று தோன்றவில்லை.

அந்த ஊரில் ஆண் பிள்ளைகள் பத்தாம் வகுப்புக்கு மேல் படித்தது கிடையாது. பெண் பிள்ளைகளோ அதை விட மோசம். பருவம் அடைந்த ஒரு வருடத்திற்குள் திருமணம் செய்து வைத்து விடுவர். ஆண் பிள்ளைகளுக்கு பத்தொன்பது இருபது வயதிலும்… பெண்பிள்ளைகளுக்கு பதினைந்து வயதிற்குள்ளும் திருமணம் செய்து விடுவர். இதில் தப்பி தவறி படித்தவர் ராஜப்பா தான்.படிப்பு மேல் இருந்த ஆர்வம்.. காய்சலுக்கு ஊசி போடும் கம்பவுண்டருக்கும்.. ஈபி சர்வீஸகு வரும் லைன்மேனுக்கும் ஊர் மக்கள் கொடுக்கும் மதிப்பை பார்த்து… எல்லாவற்றையும் எல்லாரையும் மீறி படிக்க வைத்தது. ப்ளஸ்டூ வரை பக்கத்து ஊரில் படித்தவர் மேலே படிக்க சென்னை செல்ல ஆசைப்பட்டார்.

வீட்டில் கடைக்குட்டி என்பதாலும் தங்களுக்கு சுட்டு போட்டாலும் வராத படிப்பு ராஜப்பாவிற்கு சுலபமாக கை வர.. ஏதோ ஆசை படுகிறான் என பக்கத்து ஊர் வரை படிக்க சம்மதித்தனர். படிப்பு முடிந்ததும் முத்தையாவின் தங்கை மகளோடு திருமணம் என்ற முடிவில் குடும்பத்தினர் இருக்க… ஐந்து நாட்கள உண்ணாவிரதம் இருந்து விஷம் அருந்துவது போல நடித்து.. குடும்பத்தினரை ஆட்டம் காண வைத்தார்.. பக்கத்து ஊரில் உள்ள தன் நண்பனோடு இணைந்து சென்னை அரசினர் கலை கல்லூரியில் சேர்ந்துவிட்டார்.

சென்னை நாகரிகத்திற்கு கொஞ்ச கொஞ்சமா தன்னை மாற்றி கொண்டவர் மூன்று வருட படிப்பு முடிந்ததும் மேற்படிப்பிற்கு வீட்டினரிடம் சொல்லாமலயே சேர்ந்து கொண்டார். இப்போ போல போன் வசதிகள் இல்லாமல் கடிதம் மட்டுமே தொடர்பு சாதனமாக இருந்த காலம்…கடிதம் மூலம் செய்தியாக தெரிவித்துவிட்டார். எங்கே போனாலும் திரும்ப இங்கு தான வரவேண்டும் என நினைத்து வரட்டும் என அமைதி காத்தனர்.

ஆனால் அவர்களின் எதிர்பார்ப்பை பொய்யாக்கினார் ராஜப்பா.. பெங்களூரில் இருந்து படிக்க வந்த உஷாவை காதலித்து.. காதலிக்க வைத்து… படிப்பு முடிந்ததும் உஷாவை சட்டபடி திருமணம் செய்து கொண்டார். மூன்று மாதம் ஒரு கடிதம் ஆறு மாத்த்திற்கு ஒரு தடவை ஊருக்கு செல்வது என இருந்தவர்.. உஷாவை திருமணம் செய்த பிறகு தனக்கும் ஊருக்குமான உறவை முற்றிலுமாக முறித்து கொண்டார்.

இப்போதும் ஊருக்கு வந்திருக்கமாட்டார். ஆனால் மகிழாவை திருமணம் செய்யும் ஹர்ஷா வீட்டினர் உங்கள் உறவினரும் வரவேண்டும் என கட்டாயப்படுத்த.. வேறு வழியின்றி ஊருக்கு வந்தார். இல்லை என்றால் ஊரையோ உறவையோ திரும்பி பார்த்து இருக்கமாட்டார்.

சண்டை நீடித்து கொண்டு இருக்க.. பெருசுகள் பேச… அது வரை வேடிக்கை பார்த்து கொண்டு இருந்த இளவட்டங்கள் களத்தில் இறங்க…

“யோவ்.. மாமா.. உம்மவ பெரிய ரம்பையோ…”

“செத்தா கூட தூக்கி போட சாதி சனம் நாலு பேரு வேணும்யா மாமா..”

“எங்கள பார்த்தா சொம்ப பய மாதிரி இருக்குதா.. நாங்க அவ்வளவு இளப்பமா போயிட்டமா…” என மகிழாவை கட்டும் முறை உள்ள பசங்க எல்லாம் ராஜப்பாவின் வார்த்தையில் கொதித்து போய் எகிறினர்.

“என்ன மாப்பி..இரண்டாம் கட்டு மூனாம் கட்டு முறை உள்ளவனெல்லாம் துள்ளறான்… நீ அமைதியா இருக்க..” என செந்தில் தயாநிதியிடம் கேட்க..

“டேய் மச்சி.. பொண்ணு மூக்கும் முழியுமா இருக்கறால்ல.. அதான் ஒரு சான்ஸ் கிடைக்காதானு அவவன் எகிறி எகிறி அடிக்காறானுங்க… நாம என்ன இந்தாளு மக அழகுல சொக்கி போய் கிடக்கறமா.. “

“டேய் தயா… நிசமா தான்சொல்லறியா… இதில் உள் குத்து எதுவும் இல்லையே…”

“உள்ளூர்காரிகள் வீசற வலைக்கே சிக்காதவன்… போயும் போயி இந்தாளு மவகிட்டயா சிக்குவே…”

“சத்தியமா நம்பலாமா… நீ அமைதியா இருந்தா எனக்கு தான் கிலி தட்டும்…”

“மச்சி.. எனக்கு என் மாமனையே புடிக்காது.. அவரு மகளையா நானா.. ம்க்கும்..” என நக்கலாக சிரிக்க…

“அப்ப சரி விடு… ஊருக்குள்ள இப்படி காரசாரமான பஞ்சாயத்த பார்த்து எவ்வளவு நாளாச்சு.. இன்னைக்கு பொழுது நல்லா போகும்.. அமைதியா வேடிக்க பார்ப்போம்..”

இருவரும் ஓரமாய் நின்று கைகட்டி வேடிக்கை பார்த்தனர்.

“கொஞ்சம் அமைதியா இருங்கப்பா.. அதான் பெரியவங்க பேசிட்டு இருக்கம்ல…”என கூட்டத்தில் ஒரு பெரியவர் சத்தம் போட… எல்லோரும் அமைதியாகி விட.. அவரே ராஜப்பாவிடம்…

“முடிவா என்ன தான் சொல்ல வர ராஜப்பா..”

“நான் என் பொண்ணுக்கு முடிவு பண்ண கல்யாணம்.. நான் குறிச்ச நாள்ல குறிச்ச முகூர்த்ததுல நடக்கும்.. நீங்க வந்தாலும் வராட்டியும் நடந்த தீரும்..”

“எங்கள மீறி கண்ணாலம் பண்ணுவினா… என் சொத்துல நயா பைசா தரமாட்டேன் “ என்றார் முத்தையா..

“யாருக்கு வேணும் உங்க சொத்து… என்ன ஒரு பத்து லட்சம்.. இருபது லட்சம்.. மிஞ்சி போனா அம்பது லட்சம் தேறுமா… நான் கோடில சம்பாதிச்சு வச்சிருக்கேன்..உங்க பிச்சகாசு எனக்கு வேணம்..” தூக்கி எறிந்து துச்சமாக பேசினார்.

“ஏ.. என்னப்பா.. இப்படி எல்லாம் பேசினா.. ஊர விட்டு தள்ளி வச்சிருவோம்.. “ கடைசி ஆயுதமாக மிரட்ட…

“நீங்க என்ன தள்ளி வைக்கறது.. முப்பது வருசமா நான் தான் உங்கள் எல்லாம் தள்ளி வச்சிருக்கேன்..” என அசால்ட்டாக அடித்தார்.
.

1 – கன்னம் கொண்ட கள்வனே

திருச்சி மாவட்டம் துறையூர் வட்டத்தில் உள்ள சில்லாங்குடி எல்லையை அந்த கார் தொடும் போது மணி நள்ளிரவு பன்னிரண்டு. காரை ஓட்டி கொண்டி இருந்த சஞ்சய் “டாட் இந்த ஊர் தான…. நேம் போர்டு நல்லா பார்த்துட்டு சொல்லுங்க..” என்க

அவன் அருகில் உட்கார்ந்து இருந்த ராஜப்பா எரிச்சலோடு “இந்த ஊர் தான்” என்றார்.

அவருக்கு அந்த ஊருக்கு வர இஷ்டமில்லை. பின்னால் உட்கார்ந்திருந்த உஷாவைப் பார்த்து சஞ்சய் முறைக்க… அவளோ கண்களால் அமைதியா இரு என சொல்ல…. அவனும் ஏகப்பட்ட கோபத்தில் இருந்தான். அவனும் தான் என்ன செய்வான். சஞ்சய் இப்ப தான் தமிழ்நாடு முதல் தடவையாக வருகிறான். பெங்களூரில் இருந்து மதியமே புறப்பட்டனர். முதல் தடவை என்பதால் பகலிலேயே ஊர் போய் சேருமாறு பயணம் வைத்து கொள்ளலாம் என சஞ்சய் சொன்னான். ஆனால் ராஜப்பா தான் கேட்கவில்லை. ஒன்பது மணி நேர பயணத்தை நள்ளிரவு அவரை இழுத்து விட்டு விட்டார்.

மதிய உணவை முடித்து கொண்டு கிளம்பினால் போதும் என்று விட்டார். வீட்டில் அவர் ஒரு முடிவு எடுத்துவிட்டால் அதை யாரும் மீறமுடியாது. மீறகூடாது. மீறினால் கோபப்பட்டு சண்டை போட்டு ஏகப்பட்ட ரகளை செய்து வீட்டினரை ஒருவழியாக்கி விடுவார். அவ்வளவு வீம்பு பிடித்தவர். எதற்கு வம்பு என பெரும்பாலும் அவரோடு ஒத்து போய்விடுவர். இன்றும் அவர் பேச்சிற்கு கிளம்பி இருக்க… ஒன்பது மணி நேர பயணத்தை நள்ளிரவு வரை பயணம் நீளுமாறு செய்துவிட்டார்.

அவரும் என்ன தான் செய்வார். அவர் பிறந்து வளர்ந்த ஊர் தான். ஊருக்கும் அவருக்குமான தொடர்பு விட்டு போய் முப்பது வருடங்கள் ஆகிவிட்டது. இத்தனை வருடங்கள் கழித்து அவர் வர வேண்டிய கட்டாயம். அதனால் வேறு வழியின்றி வருவதால் மிகுந்த எரிச்சலில் இருந்தார்.

துறையூர் வரும் வரை கூகுள் மேப் உதவியோடு வண்டியை ஓட்டி வந்த சஞ்சய்கு துறையூர் தாண்டிய பிறகு கொஞ்ச கொஞ்சமாக சிக்னல் குறைந்து முற்றிலுமாக கட் ஆகிவிட… ராஜப்பாவிடம் கேட்க.. அவரும் என்ன தான் செய்வார். இத்தனை வருடங்களில் நிறைய மாற்றங்கள்… தெரியாமல் தப்பு தப்பாக வழி சொல்ல.. ஊர் வந்து சேர நள்ளிரவு ஆகிவிட்டது. ஆனால்அந்த ஊர் பெரிதாக மாறவில்லை. அதே மண்சாலை… அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக தெருவிளக்குகள்.. வெகு சில வீடுகள் மட்டுமே ஓட்டு வீட்டில் இருந்து ப்ரோமஷனாகி தார்சு வீடுகளாக மாறி இருந்தன.

அவர் வீடும் தார்சு வீடாக மாறியிருக்க… பாவம் ராஜப்பாவிற்கு அவர் வீடே அடையாளம் தெரியவில்லை. வீட்டின் முன் ஊரே கூடியிருந்தது. பின்னே முப்பது வருடங்களுக்கு முன் ஓடிப் போனவரை.. அப்படி தான் அந்த ஊர் சொல்லி கொண்டு இருக்கிறது. அவரை பார்க்கவே ஊரே திரண்டு இருந்தது.

முதலில் ராஜப்பா காரில் இருந்து இறங்கவும் அவரின் அம்மா வேலம்மாள் ஓடி வந்து கட்டி பிடித்து ஒப்பாரி வைக்க… ராஜப்பா முகம் சுழித்தபடி அமைதியாக நின்றார்.

பக்கத்தில் இருந்த தயாநிதியிடம் செந்தில் “டேய் தயா… உங்க மாமனுக்கு ஏத்தத்தை பார்த்தியாடா… உங்க ஆச்சி கட்டி பிடிச்சு அழுவுது அந்தாளு அப்படியே ஜடமாட்டம் நிக்கறாரு…”

இவர்களை சுற்றி இருந்த இளவட்டங்கள் செந்திலின் பேச்சை ஆமோதிக்க…. தயாநிதியும் தலை அசைத்து…

“டேய் மச்சி… அந்தாளு ஒரு எடக்கு தான்னு எங்கப்பாரு எப்பவும் சொல்வாரு..இத்தன வருச கழிச்சு சாதி சனத்தை பார்க்கறமேனு ஒரு சந்தோசம் தட்டு படுதா பாரு என் மாமன் மூஞ்சில… எங்க ஆச்சி தான் இந்தாள நினைச்சு தினவுக்கு அழுவும்…”
வரை
“அடநீ வேற மாப்பி உன் மாமனுக்கு சாதிசனத்து மேல பத்திருந்தா… இப்படியா முப்பது வருசம் பரதேசம் போயிருப்பாரு..”

“க்கும்.. அத சொல்லு மொத..” என தயாநிதி இழுக்க…

“வேலா… வராதவ வந்திருக்கான் வாசல்லயே வச்சு பேசி அனுப்பிடுவியா..” என சத்தம் போட்டார் முத்தையா…

“இல்லங்க மச்சான்.. காணாத மவன கண்டதுல செத்த வெசனமாயிடுச்சு…” முந்தானை தலைப்புல முகத்தை துடைத்தவாறே…

“உள்ளார வா ராசா.. நீ மட்டும் தான் வந்தியா… உன் வீட்டாளுங்கள எல்லாம் கூட்டியாரலயா…”

ராஜப்பாவும் நடுநிசியில் இவ்வளவு கூட்டத்தை பார்க்கவும் மிரண்டு விட்டார். இதில் தன் அம்மா அழுகவும் தன் குடும்பத்தையே மறந்துவிட்டார். அம்மா சொல்லவும் நினைவு வந்தவராக திரும்பி பார்க்க.. அவர்கள் பயந்து போய் காரை விட்டே இறங்கவில்லை..

ராஜப்பா திரும்பி “சஞ்சய்” என்ற அழைக்க..

சஞ்சய்யும் உஷாவும் காரில் இருந்து இறங்க… உஷாவைப் பார்த்து மொத்த ஊரும் வாயை பிளந்து நின்றது. நல்ல சிவந்த நிறம். மாசு மருவற்ற முகம்.. நெடு நெடுவென.. எங்கும் அதிக சதைபிடிப்பு இல்லாத தேகம்… இடுப்பு வரை நீண்ட கூந்தல்… என அந்த மக்களுக்கு உலக அழகியாகவே தெரிந்தாள். சிறுசுல இருந்து பெருசு வரை அவரை நன்றாக சைட் அடித்தது. அதிலும் தயாநிதியோ பார்த்ததும் மயங்கி போனான்.

அவர்களை தன் அருகே வருமாறு கை அசைத்தவர்.. தன் அருகே அவர்கள் வரவும் தன் அம்மாவிடம் “என் பொண்டாட்டி.. மகன்..” என அறிமுகப்படுத்த..

‘என்னது பொஞ்சாதியா…’ என ஊரே அதிர்ந்து போனது. தயாநிதியோ நெஞ்சை பிடித்து கொண்டு மரத்தின் மீதே சாய்ந்துவிட்டான். கருத்த.. பெருத்த.. வாட்ட சாட்டமான தேகம் கொண்ட ராஜப்பாவிற்கு உஷா மகள் போன்ற தோற்றத்தில் தான் இருந்தார்.

“மாப்பி.. என்னாச்சு..” என செந்தில் கேட்க…

“அத்தையாம்டா..”

“ஆமாம் டா மாப்பி.. உன் மாமன் ஏதோ திருகுதாளம் பண்ணி உங்கத்தைய கட்டிபுட்டாருனு நினைக்கேறேன்டா…”

“இருக்கும் டா மச்சி… என் நெஞ்ச வெடி வச்சு தகர்த்துப் புட்டாருடா..”

“என்ன மாப்பி சொல்லற..”அவனை விநோதமாக பார்க்க…

“என் மாமன் மவளா இருக்கும்… நாலஞ்சு வருசம் மூத்து இருந்தாலும் கயிறு கட்டி போட்ருலாம்னு இருந்தேன்டா…” என்றான் அசாலட்டாக..

“என்னாது.. கயிறுகட்டி போட்றலாம்னு இருந்தியா… அடேய் வீக் பாடிடா பொட்டுனு போயிட போறேன்.. எதுனாலும் சொல்லிட்டு செய்யு..” என்றான் செந்தில் நெஞ்சை நீவியபடி..

ராஜப்பா உஷாவிடம் “மகிழா எங்க..” என்று கேட்க…

“கார்ல தூங்கிட்டு இருக்கா.. இதோ கூட்டிட்டு வரேன்..” வேகமாக காரை நோக்கி சென்றார்.

“ஏய் மகி எந்திரி..” என உலுக்கி எழுப்ப…

“ம்மா…இன்னும் கொஞ்ச நேரம் ப்ளீஸ்… “ கண்களை திறக்காமலே..

சுற்றியுள்ளவர்கள் இவர்களையே பார்க்க உஷா சங்கடமாக உணர்ந்தார்.

“மகி எழுந்திரு மொதல்ல..” என தோளில் இரண்டு வைக்க.. சுரீரென விழுந்த அடியில் தோளை தடவிக் கொண்டே எழுந்தவள்.. சுற்றிலும் பார்வையை ஓட விட்டவள்..

“ஊர் வந்திடுச்சா..” என உடலை நெளித்து சோம்பல் முறிக்க…

இவ ஒருத்தி நேரங்காலம் தெரியாம பண்ணிட்டு இருக்கா.. “எந்திரிச்சு வாடி” என கையை பிடித்து இழுக்க…

“விடுங்கம்மா வரேன்” என கையை உருவி கொண்டு காரை விட்டு இறங்கியவள் கூடியிருந்த கூட்டத்தை பார்த்து பயந்து உஷாவின் கையை பிடித்து கொண்டாள். பயத்துடன் தாயை ஒட்டி கொண்டே நடந்தாள்.

தன்னருகே வந்த மகளை “இது என் மக மகிழா..” என அறிமுகப்படுத்தினார்.

மகிழா காரில் இருந்து இறங்கி செல்பவளையே கண்கொட்டாமல் பார்த்து கொண்டு இருந்தான் தயாநிதி.

மகிழா தாயை கொண்டு பிறந்தவள். ஆனால் உஷா போல இல்லாமல் சற்று பூசினாற் போல இருப்பாள். மகிழாவையே பார்த்து கொண்டே இருந்த தயா…. நினைத்தது இது தான் எங்கத்த போல இவ இல்லைனாலும்… சும்மா பால் பன்னு மாதிரி கும்னு இருக்கா…

“என்னடா மாப்பி… உன் பார்வை சொல்ற சேதி ஒன்னும் சரியாப்படலயே..”

“விடுடா மச்சி.. இவ நமக்கு செட்டாகமாட்டா…”

“அப்படிங்கற…” என்றான் நம்பாத பார்வையுடன்..

“அப்படி தாங்கறேன்.. “ என்றான் தலை அசைத்து..

அறிமுகப்படலம் எல்லாம் முடிந்து கொஞ்ச நேரம் பாசப் போராட்டங்கள் எல்லாம் முடிந்ததும் முத்தையா ஊராரைப பார்த்து..

“எல்லாம் போயிட்டு காலைல வந்து விசாரிச்சுக்கலாம்..கிளம்புங்க..” என்றார்.

சஞ்சய்யும் மகிழாவும் இன்னும் காலையில் வேறயா… என ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து பரிதாபமாக முழித்தனர். இப்போ தான் பெரியப்பா பெரியம்மா அத்தைகள் தாத்தா பாட்டி என நல விசாரிப்புகள் முடிந்தது.

அந்த ஊரில் உறவுக்குள் தான் கல்யாணம். அந்த ஊரில் ஒரு பழக்கம் உண்டு. ஒரு பெண் பருவம் அடைந்துவிட்டால் மூன்று மாத்த்திற்கு பிறகு அந்த பெண்ணின் மேல் விருப்பமுள்ள முறைப்பையன் கோவிலிலோ.. பள்ளிக்கு போகும் வரும் வழியிலோ… பார்க்கும் இடத்தில் மஞ்சள் கிழங்கு வைத்த மஞ்சள் கயிறை மூன்று முடி போட்டு தயாராக வைத்திருக்கும் கயிறை அப்பெண்ணின் கழுத்தில் போட்டு விட்டால் அந்த பெண்ணுக்கு பிடித்தாலும் பிடிக்காவிட்டாலும் அவனோடு தான் கல்யாணம். கயிறு போட்ட சில மாத்த்திற்குள் திருமணம் செய்து வைத்து விடுவர். பகை வஞ்சம் போன்ற காரணங்களால் சில பெண்களின் வாழ்க்கை சீரழிக்கப்பட்டதால்… பெண்கள் பருவம் அடைந்த பிறகு பெரியவர்கள் பார்த்தது முறைப் பையன்களில் ஒருவருக்கு நிச்சயம் செய்துவிடுவர். அப்படி நிச்சயம் செய்து விட்டால் அந்த பெண்ணை வேறு பையன்கள் தவறான நோக்கில் பார்க்க மாட்டார்கள்.

ராஜப்பாவின் குடும்பம் தங்க ஏற்பாடு செய்து கொடுத்தனர். அறைக்கு வந்ததும் ராஜப்பா…

“ஆட்டு மந்தை கூட்டம்… இதுக்கு தான் இந்த ஊருக்கு வரவே கூடாதுனு நினைச்சேன். நான் சொல்லறத யார் கேட்டா.. வந்த வேலையை முடிச்சிகிட்டு சீக்கீரம் கிளம்பிடனும். அது வரைக்கும் தேவை இல்லாம யார்கிட்டயும் பேசற வேலை வச்சுக்காதிங்க…” என குடும்பத்தினரை மிரட்டி விட்டு படுத்துக் கொண்டார்.

ஊரில் இருந்து கிளம்பியதில் இருந்து இப்படி தான் ஏதாவது சொல்லிக் கொண்டே இருந்தார். மற்ற மூவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து பெருமூச்சு விட்டவாறே படுத்தனர். காலையில் உஷா தான் முதலில் எழுந்தார். என்ன செய்வது என தெரியவில்லை. ராஜப்பாவை பார்த்தால் அவர் இன்னும் தூங்கி கொண்டு இருந்தார். காலையில் எழுந்ததும் அவருக்கு குளித்து பூஜை செய்ய வேண்டும். புது இடம்.. தெரியாத மனிதர்கள் என்ன செய்ய என தெரியவில்லை. ராஜப்பா எழுந்து விடுவார் என பார்க்க.. அவர் எழுந்திருப்பதற்கான அறிகுறி தெரியவில்லை.

30 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

வீரா விருது வாங்கிய பார்ட்டி நடந்த அதே ஸ்டார் ஹோட்டல் முன்பை விட பிரம்மாண்டமாய்… அழகான ஆர்கிட் மலர் டெக்கரேஷன்களாலும் ஜொலிக்க… பார்ட்டி ஹாலில் நடுநாயமாக கோல்டனும் சிகப்பும் கலந்த சாட்டின் துணிகளால் … வெள்ளை ரோஜா மலர் கொத்துகளால் சுற்றிலும் அலங்கரிக்கப்பட்ட வட்ட மேஜையில் நிகிதாவின் பதக்கமும் பட்டயமும் காட்சி படுத்தப்பட்டு இருக்க..

வீரா நிகிதா மற்றும் வெங்கட்டின் நட்பு வட்டங்கள் .. அரசியல் பிரமுகர்கள் தொழில்துறை சார்ந்தவர்கள் என அந்த அரங்கமே நிறைந்திருக்க… சொக்கலிங்கம் மங்களம் அய்யாவு விசாலா நால்வரும் ஒரே டேபிளில் அமர்ந்திருந்தனர்.

விசாலாவின் கைகளில் எட்டு மாத குழந்தையாக வீரா நிகிதாவின் மகள் பவ்யா சாண்டல் கலர் கவுனில் நிகிதாவை உரித்தாற் போலவே இருந்தது. வெங்ட் ரோஹிணி தம்பதியர் வந்தவர்களை வரவேற்று உபசரித்து கொண்டு இருக்க… வீராவும் நிகிதாவும் தங்கள் தொழில்துறை நண்பர்களோடு பேசிக் கொண்டு இருந்தனர்.

.
அப்போது வீராவின் மகன் இஷாந்த் நிகிதாவின் புடவை தலைப்பை பிடித்து இழுக்க… அவனின் உயரத்திற்கு குனிந்த நிகிதா “என்னடா கண்ணா..” என்க…

“மாம்.. சுச்சூ போகனும்” என்றான் தாயிடம்..

நிகிதா இஷாந்த்திடம் பேசும் போதே நிகிதாவை தொந்தரவு செய்கிறானோ என நினைத்து பொன்னி அருகில் வந்து… “இஷாந்த் குட்டி.. அம்மாவ டிஸ்டர்ப் பண்ணகூடாது.. என்ன வேணும் அத்தைகிட்ட வாங்க..” என்று அழைக்க..

“ம்கூம் மாம் தான்..” என்று பிடிவாதமாக நிகிதாவை ஒட்டி நின்று கொண்டான்.

“அண்ணி.. அவனுக்கு ரெஸ்ட் ரூம் போகனுமாம்… நானே கூட்டிட்டு போறேன்..” மகனின் பிடிவாதம் அறிந்தவளாக அழைத்து சென்றாள்.

இஷாந்த் வீராவின் காப்பி பேஸ்ட்… நிறம் குணம் செயல் எல்லாம் வீரா ஒத்தே இருப்பான் மூன்று வயது இஷாந்த்கு வயதுக்கு மீறிய அறிவு. எதையும் சொன்னவுடன் கிரகித்து கொள்வான்.ஆனால் பிடிவாத குணம் ஜாஸ்தி. அவனுக்கு நிகிதா வீட்டில் இருக்கும் நேரம் எல்லாமே அவள் தான் செய்ய வேண்டும். அம்மாவின் புடவை தலைப்போ.. துப்பட்டாவின் நுனியோ கையில் இருக்க வேண்டும். அதை பிடித்து திருகி கொண்டே பின்னாடியே திரிவான்.

நிகிதா குளிக்க சென்றால் கூட குளியலறை வாசலியே நிற்பான். இவனின் இந்த குணம் வீராவிற்கு தான் பெரிய பாதிப்பாக இருந்தது. அவன் விழித்திருக்கும் நேரம் வீரா நிகிதாவின் அருகில் கூட நெருங்க முடியாது. “ப்பா.. போ.. “என பிடித்து தள்ளிவிடுவான்.

கடுப்பில் நிகிதாவை முறைத்தவாறே.. எதுவும் பேசாமல் சென்றுவிடுவான். பவ்யா குட்டி யாரையும் தொந்தரவு செய்யாமல் சமர்த்தாக இருந்து கொள்ளும். பெரும்பாலும் வீராவிடமும் விசாலாவிடமும் தான் இருக்கும். அண்ணனின் பிடிவாதம் புரிந்து என்னவோ பசியாறும் நேரம் தவிர தாயை அண்ணனுக்காக விட்டு கொடுத்து விடும்.

பார்ட்டி முடிய இரவு வெகு நேரம் ஆகிவிட.. மாமனிரின் வீட்டில் இரவு தங்கிவிட்டு காலையிலேயே பிடிவாதமாக தன் குடும்பத்தை கூட்டி கொண்டு தாமரையூர் வந்துவிட்டான். தனது காரை அந்த பெரிய பங்களாவின் முன்பு நிறுத்தினான். பழைய வீட்டை இடித்து பக்கத்து காலிடத்தையும் வாங்கி இரண்டு தளமாக கட்டி இருந்தான்.கீழ் தளம் பெரிய வரவேற்பறை மாடுலர் கிச்சன் அய்யாவு விசாலா அறையோடு சேர்ந்து நான்கு படுக்கயறைகளும் இருக்க.. மேல் தளம் முழுவதும் தங்கள் உபயோகத்திற்கு மட்டுமே ஆபிஸ்அறை, ஜிம், பிள்ளைகள் விளையாட ஓப்பன் ப்ளேஸ், மூன்று படுக்கையறைகள் கட்டி இருந்தான். அதிலும் மாஸ்டர் பெட்ரூமில் டிரஸ்ஸிங் ரூம்கு அருகில் சின்னதாக ஒற்றை படுக்கயறை தங்களின் தனிமைக்காக.. தங்களுக்கான பள்ளியறையாக வடிவமைத்திருந்தான்.

சென்னையில் இருந்து வந்ததும் அவரவர் வேலையை பார்க்க இருவரும் கிளம்பி விட்டனர். டெல்லி சென்று வந்ததும் சென்னையில் விழா என தொடர் அலைச்சலால் டயர்டா இருக்க… இருவருமே அன்று சீக்கிரமே வந்து சாப்பிட்டுவிட்டு உறங்க தங்கள் அறைக்கு வந்தனர். அந்த கிங் சைஸ் பெட்ல வழக்கம் போல இஷாந்த் நிகிதாவை அணைத்து படுத்து கொள்ள… பவ்யா குட்டி வீராவின் நெஞ்சில் ஏறி படுத்து கொண்டு அவனின் தலை முடியை பிடித்து விளையாடி கொண்டு இருந்தது.

வீராவோ நிகிதாவை ஏக்கமாக பார்த்து கொண்டு இருந்தான். மகனை தட்டி கொடுத்து தூங்க வைத்து கொண்டு இருந்த நிகிதா முதலில் வீராவின் ஏக்கப் பார்வையை கவனிக்கவில்லை. சற்று நேரம் சென்ற பிறகே பவ்யா தூங்கி விட்டதா என பார்க்கும் போது தான் வீராவை பார்த்தால்…. என்ன என கண் ஜாடையில் நிகிதா கேட்க… “மாமனையும் தூங்க வைடி..” என்றான்

சத்தமில்லாமல் உதட்டசைவில்…. “பேசாம தூங்குங்க…” “தூக்கம் வரலடி..” “கண்ணை மூடுங்க.. தூக்கம் வரும்..” எல்லாமே மௌன பாஷையிலேயே நடக்க…

நிகிதாவின் உதட்டசைவோ.. உடல் அசைவோ… ஏதோ ஒன்று இஷாந்த்கு தொல்லையாக இருக்க.. அன்னையை அணைத்திருந்த இஷாந்த் திரும்பி வீராவை பார்த்து.. “டாட் தூங்குங்க… மாம் ஆ…. டிஸ்டர்ப் பண்ணாதிங்க..” என்றான்.

என்னவென்று புரியாமலேயே தந்தையை மிரட்டினான். “நீ முதல்ல தூங்குடா..” என திட்ட…. தகப்பனை முறைத்து விட்டு திரும்பி தாயை அணைத்து கொண்டான்.

இஷாந்த் தாயை இறுக்கி அணைத்ததில் சிறிது நேரத்தில் இஷாந்தோடு நிகிதாவும் உறங்கி விட… பவ்யா குட்டியும் வீராவின் நெஞ்சிலேயே தூங்கிவிட்டது.

தூக்கம் வராமல்… நிகிதாவை அணைத்தால் மட்டுமே தூக்கம் வரும் போல என வீரா தவித்து கொண்டு இருந்தான்… அணைப்பு போதுமா…. அதற்கு மேலயுமா… நடு இரவு வீரா பவ்யா குட்டியை சுற்றி தலைகாணி வைத்து விட்டு சத்தமின்றி மெல்ல நடந்து வந்தவன் தளர்ந்திருந்த இஷாந்த்தின் கையையை பிரித்து நிகிதாவை இரு கைகளில் அள்ளி கொண்டான்.

நல்ல உறக்கத்தில் இருந்த நிகிதா வீரா தூக்கவும் அந்தரத்தில் இருப்பது போல இருக்க… பெட்ல இருந்து கீழே விழப் போறோமோ என்று பயந்து கத்த வாயை திறக்க.. அவள் முகத்தை ஆசையாக பார்த்து கொண்டே தூக்கியவன் அவளின் செயலை புரிந்து அவளுக்கு முன் முந்தி கொண்டு.. அய்யோ… காரியத்தை கெடுத்துருவா போல… என மெல்ல புலம்பி.. இரு கைகளிலும் அவளிருக்க… தன் வாய் கொண்டு அவள் வாயை அடைத்தான்.

கணவன் தான் என அறிந்ததும் அடங்கி அவனை தோளோடு இரு கைகளால் அணைக்க… அதன் பிறகே அவளின் வாயிற்கு விடுதலை கொடுத்தவன்.. குனிந்து அவளின் காதருகே குனிந்து “சத்தம் போடாதடி..” என்றான்.

அவனின் பேச்சும் செயலும் அவளுக்கு அடக்கமாட்டாத சிரிப்பை வரவழைக்க.. கையை வைத்து வாயை பொத்தி கொண்டு சிரித்தாள்.

சிரித்து கொண்டு இருந்தவளை கணவனுக்கான உரிமை பார்வையாக பார்த்தவன் தங்கள் பள்ளியறைக்கு வந்து அவளை படுக்கையில் கிடத்தி விட்டு… கைகள் இரண்டையும் உதறி.. இடுப்பை முறித்து நெட்டை எடுத்தவன்… “ஹப்பா… என்னா வெயிட்டு… முடியலடி… ”

“உங்களை…” என தலைகாணியை எடுத்து அடிக்க… தலைகாணியை பிடுங்கி எறிந்து விட்டு ஆவேசமாக அவளை அணைத்தான்.

அவளின் காதில் “கல்யாணமான புதுல.. என்னன்ன சேட்டை எல்லாம் செஞ்சு மனுசன கிளப்பி விடுவ… இப்ப கிட்ட கூட வரமாட்டேங்கற…” குறைபட…

“மாமா.. உங்க மகன் எங்க என்னை விடறான்…”

“அவன் தான் எனக்கு வில்லன்டி..”

“மாமா.. சின்ன குழந்தை அவன்..அவன போய் என்ன பேச்சு பேசறிங்க…” என மெதுவாக அவன் தோளில் அடித்தாள்.

“புள்ளய பெத்துக்க சொன்னா…. தொல்லய பெத்து வச்சிருக்க… கிட்ட வந்தாலே சிலிர்த்துகிட்டு நிக்கறான்..”

“மாமா.. பேசிகிட்டே இருந்திங்க.. ஒன்னும் நடக்காது… உங்க புள்ள முழிச்சுக்குவான் பார்த்துங்க..” என நிகிதா எச்சரிக்க…

“சும்மா.. பயமுறுத்தி மூட் அவுட் பண்ணாத..” என்றவன் செயலில் இறங்கினான்.

அந்த ஒற்றை படுக்கையில் அவளின் மேல் படர்ந்தவன்.. அவளின் உச்சி முதல் பாதம் வரை முத்தமிட்டு.. முத்தமிட்டே…. அவளின் காதல் ஹார்மோன்களை தூண்டி விட்டவன்… அவளின் மெட்டி அணிந்திருந்த விரலை இதழால் உரசி உரசி வருடி.. மெட்டியை பல்லால் நிரடி கொடுக்க… அவன் உதட்டோடு மீசையும் சேர்ந்து அவள் உணர்வுகளை ஆட்டி படைக்க…

சுக வேதனை தாளாமல்.. பாம்பாய் துள்ளி எழுந்தவள் அவனின் தலைமுடியை பிடித்து இழுத்து தன் மேல் போட்டு கொண்டாள். மனைவியின் இழுப்பிற்கு அமைதியாய் ஈடு கொடுத்தவன்.. அடுத்தடுத்து அவன் கொண்டது எல்லாம் காதல் பேரலை தான். அங்கு சிறிது நேரம் முத்த சத்தமும் மோக கீதமும் மட்டுமே கேட்டது… காதல் அரங்கில் காம களியாட்டங்கள் முற்று பெற…

அந்த படுக்கையில் அசதியில் ஆயாசமாக படுக்க கூட இடமின்றி ஒருவர் மேல் ஒருவர் பாதி உடலை சாய்த்து கொண்டு படுத்திருந்தனர்.

“ஏன் மாமா.. பணமா இல்ல.. இப்படி கஞ்சதனமான் சிங்கிள் காட் வாங்கி போட்டு இருக்கறிங்க..” என்றாள் கோபமாக…

“சிங்கள் காட்ல தான்டி நெருக்கம் அதிகமா இருக்கும்.. நெருக்கம் அதிகமா இருந்தா உரசல் அதிகமா இருக்கும்.. உரசல் அதிகமா இருந்தா தான் பயர் பத்திக்கும்.. செம்ம ஹாட்டா இருக்கும்.. இன்னைக்கு எப்படி செம்ம கிக்ல.. சூப்பர் டுப்பர் ஹாட்ல…” என சொல்லி அவன் மல்லாக்க படுத்து..

அவளை தன் மேல் முழுவதுமாக போட்டு அணைத்து அவள் கழுத்து வளைவில் முகம் பதித்து..செகண்ட் இன்னிங்ஸ்கு தயாராக…

“மாம் எங்க இருக்கறிங்க…” என இஷாந்த்தின் குரலில் வீராவிடம் இருந்து வலுகட்டயமாக பிரிந்தவள் அங்கு இருந்த சின்ன குளியலறையில் தன்னை சுத்தப்படுத்தி கொண்டு அவசர அவசரமாக இரவு உடையை அணிந்து கொண்டு சென்றாள்.

அதற்குள் இஷாந்த் படுக்கையில் இருந்து எழுந்து அமர்ந்து கண்ணை கசக்கி கொண்டு “மாம்.. மாம்..” என கத்தி அழுக..

அவனின் கத்தலில் பவ்யா குட்டியும் கண்ணை திறக்காமலேயே சிணுங்கியது.

வேகமாக வந்து நிகிதா இஷாந்தை சமாளித்து படுக்க வைத்து தானும் அருகே படுத்து அணைக்க… வீராவும் வந்து பவ்யா குட்டியைகுட்டியை தூக்கி நெஞ்சில் போட்டு கொண்டான்.

தந்தையின் நெஞ்சில் படுத்ததும் அமைதியாக உறங்கிவிட்டது பவ்யா குட்டி. ஆனால் இஷாந்தோ “மாம்.. எங்க போனிங்க.. என்னை விட்டு எதுக்கு போனிங்க..” என நிகிதாவின் கழுத்தை கட்டி கொண்டு தொணக்க.. தொணக்க..

நிகிதா சமாளிக்க முடியாமல் வீராவை பார்க்க.. வீரோவோ வழக்கம் போல் இருவரையும் பார்த்து முறைத்து கொண்டு இருந்தான்.

வீரா நிகிதா வாழ்க்கை ஓட்டத்தில் மேலும் ஐந்து வருடங்கள் கடந்ததிருந்தது. ஆராத்யா கல்யாணம் வெங்கட் பாணியில் பிரம்மாண்டமாக நடந்து கொண்டு இருந்தது. வீராவும் நிகிதாவும் முன்னின்று வெங்கட்டின் ஆலோசனைப்படி எல்லாம் செய்து கொண்டு இருந்தனர்.

ஆராத்யாவிற்கு எதற்கும் வீரா தான் வேண்டும். மாமனை போலவே ஐடி படிக்கிறேன் சொன்னவளை வீரா தான் வேண்டாம் நம் குடும்பத் தொழிலுக்கு இண்டஸ்ட்ரியல் இஞ்சினியரிங் படி என்றான்.

படிப்பு முடியும் தருவாயில் தன்னுடன் படிக்கும் மதியழகனை விரும்புவதாக வீராவிடம் தான் சொன்னாள்.

மதியழகனை பார்த்ததும் வீராவிற்கும் பிடித்துவிட்டது. படிப்பில் முதல் மாணவன். சாந்தமாக இருந்தவனிடம் பேசிய வரை பொறுப்பானவன் என தெரிந்து கொண்டான் வீரா.

மதியழகனும் தன்னை பற்றி எல்லாமே மறைக்காமல் சொல்லிவிட்டான். அவனின் பெற்றவர்கள் இருவரும் காதலித்து இரு வீட்டாரின் எதிர்ப்பை மீறி கல்யாணம் செய்து கொண்டனர்.

சில வருடங்களிலேயே ஒத்து வராமல் சட்டபடி பிரிந்தனர். ஆனால் இருவரும் மகன் இன்னொரு கல்யாணத்திற்கு தடையாக இருப்பான் என நினைத்து அவன் ஒரு வருட குழந்தையாக இருக்கும் போதே உதறிவிட்டு சென்று விட்டனர்.

இருவரும் வசதி படைத்தவர்கள் என்பதால் தங்கள் பாவங்களை கழுவ..தனித்தனியாக சில சொத்துக்களையும் பேங்கில் ஒரு பெரிய தொகையையும் டெபாசிட் செய்து அவனின் வாழ்வாதரத்திற்கு வழி செய்தனர். அவனை வளர்க்கும் பொறுப்பை அவனின் தந்தையின் தந்தை தனது தூரத்து உறவில் கணவனை இழந்து ஆதரவற்று இருந்த பெண்மணியிடம் கொடுத்து வளர்க்க சொல்லி தங்கள் கடமை முடிந்தது என அதோடு அவனை மறந்தும் போயினர்.

அவன் வளரும் போதே அந்த பெண்மணி எல்லாம் சொல்லி புத்திசாலியாக பிழைத்து கொள் என்று சொல்லிவிட.. அவனும் வளரும் போதே பொறுப்பு உணர்ந்து தன் வாழ்க்கையை சிறப்பாக வாழும் தகுதியை வளர்த்து கொண்டான். படிப்பு அமைதி நல்ல குணம் என எல்லாம் வீராவுக்கு பிடித்துவிட.. வெங்கட்டிடம் பேசினான்.

குடும்பத்தினர் அனைவரையும் வைத்து கொண்டு தான். வெங்கட்டிற்கோ பேமிலி பேக்ரவுண்ட் சரியில்லை என மறுத்தார். சென்னையில் உள்ள பேக்டரி ஆராத்யாவுக்கென வெங்கட் சொல்லி இருக்க.. வீட்டோடு மாப்பிள்ளையாக இருந்து உங்களையும் உங்க பேக்டரியும் சமாளிக்க மதியழகனால் மட்டுமே முடியும் என வீரா வெடுக்கென சொல்லி விட.. மாமனாரும் மருமகனும் முட்டி கொள்ள..

சொக்கலிங்கம் மங்களம் இருவருக்கும் வயோதிகத்தின் தள்ளாமை காரணமாக இவர்களிடம் பேசமுடியவில்லை. நிகிதா தான் இருவரையும் சத்தமிட்டு அடக்கினாள். ஒரு வழியாக எல்லாரும் பேசி.. மதியழகனை பார்த்து.. ஆராத்யாவின் விருப்பம்.. என ஒரு வழியாக கல்யாணம் வரை வந்து சேர்ந்தனர்.

கல்யாணம் முடிந்து எல்லா சடங்கு சம்பிரதாயங்களை முடித்துவிட்டு வீராவும் நிகிதாவும் நேராக தோப்பு வீட்டுக்கு வந்துவிட்டனர். வெங்கட்டிற்கு வீராவை தான் பிடிக்காது ஆனால் வீராவின் சாயலில் இருக்கும் பேரனை மிகவும் பிடிக்கும். அவனும் தாத்தாவிடம் ஒட்டி கொள்வான..

இன்று பேரனை வார இறுதி நாள் பள்ளி விடுமுறை தான் என இரண்டு நாள் விட்டுட்டு போக சொல்ல.. தேர்ட் படிக்கும் இஷாந்த் இப்பவும் அம்மாவின் பின்னாலயே சுற்றுபவன் தான். இது தான் சாக்கு என மகனை பிரித்து மனைவியை கூட்டி கொண்டு வந்துவிட்டான்.
பவ்யா குட்டி எப்பவும் போல விசாலாவிடம் …

நிகிதா இயற்கை விவசாய விளை பொருட்கள் நேரடி விற்பனை ஸ்டோர் தமிழகம் முழுவதும் வைத்திருந்தாள். விளை பொருட்களின் விலை நிர்ணயம் விவசாயிகளிடமே என்ற கொள்கையில் டிபார்ட்மென்ட் ஸ்டோர் ஆரம்பித்து காய்கறி மளிகை முட்டை என இயற்கை வேளாண் பொருட்கள் அனைத்தும் ஒரே இடத்தில் என்ற கான்செப்டில் காஞ்சிபுரம் மற்றும் சென்னையில் மட்டுமே ஆரம்பித்தாள் முதலில்.

அது இன்று தரம் நியாயமான விலை இவற்றால் தமிழகம் முழுவதும் கிளை பரப்பி நிற்க… பொன்னியை உதவிக்கு வைத்து கொண்டு அதை நிர்வாகம் செய்தாள்.

தனது சொந்த வருமானத்தில் தங்கள் தோப்பில் அழகாக முற்றம் வைத்து கேரளா பாணியில் வீடு தனது ஆசைக்கு கட்டினாள். வார இறுதி நாட்களில் பிள்ளைகளோடு இங்கு வருவர். வீராவுக்கு தானும் நிகிதா மட்டும் வந்து இருக்கவேண்டும் என நீண்ட நாள் ஆசை. அது இப்போது தான் நிறைவேறி உள்ளது.

வீட்டு முற்றத்தில் கயிற்று கட்டிலில் தென்னக்கீற்றின் இதமான காற்றில் வீரா நிலாவோடு தன் நிலாப் பெண்ணையும் ரசித்து கொண்டு இருந்தான்.

நிகிதா “என்ன மாமா என் மகன் இல்லாம ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கிங்க போல..” என்றாள் நக்கல் சிரிப்புடன்..

“ஆமாம் டி எப்பாரு பிசினாட்டம் உன்கிட்ட ஒட்டிகிட்டு திரிஞ்சா… என் கஷ்டம் எனக்கு தான தெரியும்.. கிடைக்கற கேப்ல தொட்டு… கட்டி பிடிச்சு.. சின்ன கிஸ் எல்லாம் அடிச்சு என சுவராசியமா போக வேண்டிய வாழ்க்கையை உன் பையனால உப்பு சப்பு இல்லாத பத்திய சாப்பாடு மாதிரி வாழ வேண்டி இருக்கே..”

“அவன் சின்ன புள்ள மாமா..”

“அவனுக்கு எட்டு வயசுடி.. பிறந்ததுல இருந்து இப்படி தான் இருக்கான்.. பாப்பா அப்படியாடி இருக்கு… இரு அடுத்த வருசமே போர்டிங் ஸ்கூல்ல சேர்த்திடறேன்” நிகிதா முகத்தை திருப்பி கொள்ள..

“உன் மகன சொன்னா கோபம் வந்திடுமே… சரி சரி நான் சொன்னது தப்பு தான்.. கொஞ்சம் சிரிடி..” என அவளை இறுக்கி அணைத்து அவளில் மூச்சு முட்ட மூழ்கி போனான். இருவரும் திளைக்க… திளைக்க காதல் கொண்டனர்.

அழலவன் மேல் கொண்ட மோகம்…

ஆயிலையை பித்து கொள்ள செய்ய…

.பெண்ணவளின் காதலில் மிரட்சி கண்டு..

ஆணவன் காதல் கடந்து கடல் கடக்க…

தன்னவனை அன்பால் ஆட்சி செய்து…

தன்னை நாடி தன் இடம் சேர வைத்து..

சிம்மனை சிம்மாசனத்தில் ஏற்றி…

அரிமாவாக தனக்கென தனி ராஜாங்கம்

அமைத்து கொண்டாள் மறவ பெண்

நிறைவுற்றது

வாழ்க வளமுடன்

30 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

வீரா விருது வாங்கிய பார்ட்டி நடந்த அதே ஸ்டார் ஹோட்டல் முன்பை விட பிரம்மாண்டமாய்… அழகான ஆர்கிட் மலர் டெக்கரேஷன்களாலும் ஜொலிக்க… பார்ட்டி ஹாலில் நடுநாயமாக கோல்டனும் சிகப்பும் கலந்த சாட்டின் துணிகளால் … வெள்ளை ரோஜா மலர் கொத்துகளால் சுற்றிலும் அலங்கரிக்கப்பட்ட வட்ட மேஜையில் நிகிதாவின் பதக்கமும் பட்டயமும் காட்சி படுத்தப்பட்டு இருக்க..

வீரா நிகிதா மற்றும் வெங்கட்டின் நட்பு வட்டங்கள் .. அரசியல் பிரமுகர்கள் தொழில்துறை சார்ந்தவர்கள் என அந்த அரங்கமே நிறைந்திருக்க… சொக்கலிங்கம் மங்களம் அய்யாவு விசாலா நால்வரும் ஒரே டேபிளில் அமர்ந்திருந்தனர்.

விசாலாவின் கைகளில் எட்டு மாத குழந்தையாக வீரா நிகிதாவின் மகள் பவ்யா சாண்டல் கலர் கவுனில் நிகிதாவை உரித்தாற் போலவே இருந்தது. வெங்ட் ரோஹிணி தம்பதியர் வந்தவர்களை வரவேற்று உபசரித்து கொண்டு இருக்க… வீராவும் நிகிதாவும் தங்கள் தொழில்துறை நண்பர்களோடு பேசிக் கொண்டு இருந்தனர்.

.
அப்போது வீராவின் மகன் இஷாந்த் நிகிதாவின் புடவை தலைப்பை பிடித்து இழுக்க… அவனின் உயரத்திற்கு குனிந்த நிகிதா “என்னடா கண்ணா..” என்க…

“மாம்.. சுச்சூ போகனும்” என்றான் தாயிடம்..

நிகிதா இஷாந்த்திடம் பேசும் போதே நிகிதாவை தொந்தரவு செய்கிறானோ என நினைத்து பொன்னி அருகில் வந்து… “இஷாந்த் குட்டி.. அம்மாவ டிஸ்டர்ப் பண்ணகூடாது.. என்ன வேணும் அத்தைகிட்ட வாங்க..” என்று அழைக்க..

“ம்கூம் மாம் தான்..” என்று பிடிவாதமாக நிகிதாவை ஒட்டி நின்று கொண்டான்.

“அண்ணி.. அவனுக்கு ரெஸ்ட் ரூம் போகனுமாம்… நானே கூட்டிட்டு போறேன்..” மகனின் பிடிவாதம் அறிந்தவளாக அழைத்து சென்றாள்.

இஷாந்த் வீராவின் காப்பி பேஸ்ட்… நிறம் குணம் செயல் எல்லாம் வீரா ஒத்தே இருப்பான் மூன்று வயது இஷாந்த்கு வயதுக்கு மீறிய அறிவு. எதையும் சொன்னவுடன் கிரகித்து கொள்வான்.ஆனால் பிடிவாத குணம் ஜாஸ்தி. அவனுக்கு நிகிதா வீட்டில் இருக்கும் நேரம் எல்லாமே அவள் தான் செய்ய வேண்டும். அம்மாவின் புடவை தலைப்போ.. துப்பட்டாவின் நுனியோ கையில் இருக்க வேண்டும். அதை பிடித்து திருகி கொண்டே பின்னாடியே திரிவான்.

நிகிதா குளிக்க சென்றால் கூட குளியலறை வாசலியே நிற்பான். இவனின் இந்த குணம் வீராவிற்கு தான் பெரிய பாதிப்பாக இருந்தது. அவன் விழித்திருக்கும் நேரம் வீரா நிகிதாவின் அருகில் கூட நெருங்க முடியாது. “ப்பா.. போ.. “என பிடித்து தள்ளிவிடுவான்.

கடுப்பில் நிகிதாவை முறைத்தவாறே.. எதுவும் பேசாமல் சென்றுவிடுவான். பவ்யா குட்டி யாரையும் தொந்தரவு செய்யாமல் சமர்த்தாக இருந்து கொள்ளும். பெரும்பாலும் வீராவிடமும் விசாலாவிடமும் தான் இருக்கும். அண்ணனின் பிடிவாதம் புரிந்து என்னவோ பசியாறும் நேரம் தவிர தாயை அண்ணனுக்காக விட்டு கொடுத்து விடும்.

பார்ட்டி முடிய இரவு வெகு நேரம் ஆகிவிட.. மாமனிரின் வீட்டில் இரவு தங்கிவிட்டு காலையிலேயே பிடிவாதமாக தன் குடும்பத்தை கூட்டி கொண்டு தாமரையூர் வந்துவிட்டான். தனது காரை அந்த பெரிய பங்களாவின் முன்பு நிறுத்தினான். பழைய வீட்டை இடித்து பக்கத்து காலிடத்தையும் வாங்கி இரண்டு தளமாக கட்டி இருந்தான்.கீழ் தளம் பெரிய வரவேற்பறை மாடுலர் கிச்சன் அய்யாவு விசாலா அறையோடு சேர்ந்து நான்கு படுக்கயறைகளும் இருக்க.. மேல் தளம் முழுவதும் தங்கள் உபயோகத்திற்கு மட்டுமே ஆபிஸ்அறை, ஜிம், பிள்ளைகள் விளையாட ஓப்பன் ப்ளேஸ், மூன்று படுக்கையறைகள் கட்டி இருந்தான். அதிலும் மாஸ்டர் பெட்ரூமில் டிரஸ்ஸிங் ரூம்கு அருகில் சின்னதாக ஒற்றை படுக்கயறை தங்களின் தனிமைக்காக.. தங்களுக்கான பள்ளியறையாக வடிவமைத்திருந்தான்.

சென்னையில் இருந்து வந்ததும் அவரவர் வேலையை பார்க்க இருவரும் கிளம்பி விட்டனர். டெல்லி சென்று வந்ததும் சென்னையில் விழா என தொடர் அலைச்சலால் டயர்டா இருக்க… இருவருமே அன்று சீக்கிரமே வந்து சாப்பிட்டுவிட்டு உறங்க தங்கள் அறைக்கு வந்தனர். அந்த கிங் சைஸ் பெட்ல வழக்கம் போல இஷாந்த் நிகிதாவை அணைத்து படுத்து கொள்ள… பவ்யா குட்டி வீராவின் நெஞ்சில் ஏறி படுத்து கொண்டு அவனின் தலை முடியை பிடித்து விளையாடி கொண்டு இருந்தது.

வீராவோ நிகிதாவை ஏக்கமாக பார்த்து கொண்டு இருந்தான். மகனை தட்டி கொடுத்து தூங்க வைத்து கொண்டு இருந்த நிகிதா முதலில் வீராவின் ஏக்கப் பார்வையை கவனிக்கவில்லை. சற்று நேரம் சென்ற பிறகே பவ்யா தூங்கி விட்டதா என பார்க்கும் போது தான் வீராவை பார்த்தால்…. என்ன என கண் ஜாடையில் நிகிதா கேட்க… “மாமனையும் தூங்க வைடி..” என்றான்

சத்தமில்லாமல் உதட்டசைவில்…. “பேசாம தூங்குங்க…” “தூக்கம் வரலடி..” “கண்ணை மூடுங்க.. தூக்கம் வரும்..” எல்லாமே மௌன பாஷையிலேயே நடக்க…

நிகிதாவின் உதட்டசைவோ.. உடல் அசைவோ… ஏதோ ஒன்று இஷாந்த்கு தொல்லையாக இருக்க.. அன்னையை அணைத்திருந்த இஷாந்த் திரும்பி வீராவை பார்த்து.. “டாட் தூங்குங்க… மாம் ஆ…. டிஸ்டர்ப் பண்ணாதிங்க..” என்றான்.

என்னவென்று புரியாமலேயே தந்தையை மிரட்டினான். “நீ முதல்ல தூங்குடா..” என திட்ட…. தகப்பனை முறைத்து விட்டு திரும்பி தாயை அணைத்து கொண்டான்.

இஷாந்த் தாயை இறுக்கி அணைத்ததில் சிறிது நேரத்தில் இஷாந்தோடு நிகிதாவும் உறங்கி விட… பவ்யா குட்டியும் வீராவின் நெஞ்சிலேயே தூங்கிவிட்டது.

தூக்கம் வராமல்… நிகிதாவை அணைத்தால் மட்டுமே தூக்கம் வரும் போல என வீரா தவித்து கொண்டு இருந்தான்… அணைப்பு போதுமா…. அதற்கு மேலயுமா… நடு இரவு வீரா பவ்யா குட்டியை சுற்றி தலைகாணி வைத்து விட்டு சத்தமின்றி மெல்ல நடந்து வந்தவன் தளர்ந்திருந்த இஷாந்த்தின் கையையை பிரித்து நிகிதாவை இரு கைகளில் அள்ளி கொண்டான்.

நல்ல உறக்கத்தில் இருந்த நிகிதா வீரா தூக்கவும் அந்தரத்தில் இருப்பது போல இருக்க… பெட்ல இருந்து கீழே விழப் போறோமோ என்று பயந்து கத்த வாயை திறக்க.. அவள் முகத்தை ஆசையாக பார்த்து கொண்டே தூக்கியவன் அவளின் செயலை புரிந்து அவளுக்கு முன் முந்தி கொண்டு.. அய்யோ… காரியத்தை கெடுத்துருவா போல… என மெல்ல புலம்பி.. இரு கைகளிலும் அவளிருக்க… தன் வாய் கொண்டு அவள் வாயை அடைத்தான்.

கணவன் தான் என அறிந்ததும் அடங்கி அவனை தோளோடு இரு கைகளால் அணைக்க… அதன் பிறகே அவளின் வாயிற்கு விடுதலை கொடுத்தவன்.. குனிந்து அவளின் காதருகே குனிந்து “சத்தம் போடாதடி..” என்றான்.

அவனின் பேச்சும் செயலும் அவளுக்கு அடக்கமாட்டாத சிரிப்பை வரவழைக்க.. கையை வைத்து வாயை பொத்தி கொண்டு சிரித்தாள்.

சிரித்து கொண்டு இருந்தவளை கணவனுக்கான உரிமை பார்வையாக பார்த்தவன் தங்கள் பள்ளியறைக்கு வந்து அவளை படுக்கையில் கிடத்தி விட்டு… கைகள் இரண்டையும் உதறி.. இடுப்பை முறித்து நெட்டை எடுத்தவன்… “ஹப்பா… என்னா வெயிட்டு… முடியலடி… ”

“உங்களை…” என தலைகாணியை எடுத்து அடிக்க… தலைகாணியை பிடுங்கி எறிந்து விட்டு ஆவேசமாக அவளை அணைத்தான்.

அவளின் காதில் “கல்யாணமான புதுல.. என்னன்ன சேட்டை எல்லாம் செஞ்சு மனுசன கிளப்பி விடுவ… இப்ப கிட்ட கூட வரமாட்டேங்கற…” குறைபட…

“மாமா.. உங்க மகன் எங்க என்னை விடறான்…”

“அவன் தான் எனக்கு வில்லன்டி..”

“மாமா.. சின்ன குழந்தை அவன்..அவன போய் என்ன பேச்சு பேசறிங்க…” என மெதுவாக அவன் தோளில் அடித்தாள்.

“புள்ளய பெத்துக்க சொன்னா…. தொல்லய பெத்து வச்சிருக்க… கிட்ட வந்தாலே சிலிர்த்துகிட்டு நிக்கறான்..”

“மாமா.. பேசிகிட்டே இருந்திங்க.. ஒன்னும் நடக்காது… உங்க புள்ள முழிச்சுக்குவான் பார்த்துங்க..” என நிகிதா எச்சரிக்க…

“சும்மா.. பயமுறுத்தி மூட் அவுட் பண்ணாத..” என்றவன் செயலில் இறங்கினான்.

அந்த ஒற்றை படுக்கையில் அவளின் மேல் படர்ந்தவன்.. அவளின் உச்சி முதல் பாதம் வரை முத்தமிட்டு.. முத்தமிட்டே…. அவளின் காதல் ஹார்மோன்களை தூண்டி விட்டவன்… அவளின் மெட்டி அணிந்திருந்த விரலை இதழால் உரசி உரசி வருடி.. மெட்டியை பல்லால் நிரடி கொடுக்க… அவன் உதட்டோடு மீசையும் சேர்ந்து அவள் உணர்வுகளை ஆட்டி படைக்க…

சுக வேதனை தாளாமல்.. பாம்பாய் துள்ளி எழுந்தவள் அவனின் தலைமுடியை பிடித்து இழுத்து தன் மேல் போட்டு கொண்டாள். மனைவியின் இழுப்பிற்கு அமைதியாய் ஈடு கொடுத்தவன்.. அடுத்தடுத்து அவன் கொண்டது எல்லாம் காதல் பேரலை தான். அங்கு சிறிது நேரம் முத்த சத்தமும் மோக கீதமும் மட்டுமே கேட்டது… காதல் அரங்கில் காம களியாட்டங்கள் முற்று பெற…

அந்த படுக்கையில் அசதியில் ஆயாசமாக படுக்க கூட இடமின்றி ஒருவர் மேல் ஒருவர் பாதி உடலை சாய்த்து கொண்டு படுத்திருந்தனர்.

“ஏன் மாமா.. பணமா இல்ல.. இப்படி கஞ்சதனமான் சிங்கிள் காட் வாங்கி போட்டு இருக்கறிங்க..” என்றாள் கோபமாக…

“சிங்கள் காட்ல தான்டி நெருக்கம் அதிகமா இருக்கும்.. நெருக்கம் அதிகமா இருந்தா உரசல் அதிகமா இருக்கும்.. உரசல் அதிகமா இருந்தா தான் பயர் பத்திக்கும்.. செம்ம ஹாட்டா இருக்கும்.. இன்னைக்கு எப்படி செம்ம கிக்ல.. சூப்பர் டுப்பர் ஹாட்ல…” என சொல்லி அவன் மல்லாக்க படுத்து..

அவளை தன் மேல் முழுவதுமாக போட்டு அணைத்து அவள் கழுத்து வளைவில் முகம் பதித்து..செகண்ட் இன்னிங்ஸ்கு தயாராக…

“மாம் எங்க இருக்கறிங்க…” என இஷாந்த்தின் குரலில் வீராவிடம் இருந்து வலுகட்டயமாக பிரிந்தவள் அங்கு இருந்த சின்ன குளியலறையில் தன்னை சுத்தப்படுத்தி கொண்டு அவசர அவசரமாக இரவு உடையை அணிந்து கொண்டு சென்றாள்.

அதற்குள் இஷாந்த் படுக்கையில் இருந்து எழுந்து அமர்ந்து கண்ணை கசக்கி கொண்டு “மாம்.. மாம்..” என கத்தி அழுக..

அவனின் கத்தலில் பவ்யா குட்டியும் கண்ணை திறக்காமலேயே சிணுங்கியது.

வேகமாக வந்து நிகிதா இஷாந்தை சமாளித்து படுக்க வைத்து தானும் அருகே படுத்து அணைக்க… வீராவும் வந்து பவ்யா குட்டியைகுட்டியை தூக்கி நெஞ்சில் போட்டு கொண்டான்.

தந்தையின் நெஞ்சில் படுத்ததும் அமைதியாக உறங்கிவிட்டது பவ்யா குட்டி. ஆனால் இஷாந்தோ “மாம்.. எங்க போனிங்க.. என்னை விட்டு எதுக்கு போனிங்க..” என நிகிதாவின் கழுத்தை கட்டி கொண்டு தொணக்க.. தொணக்க..

நிகிதா சமாளிக்க முடியாமல் வீராவை பார்க்க.. வீரோவோ வழக்கம் போல் இருவரையும் பார்த்து முறைத்து கொண்டு இருந்தான்.

வீரா நிகிதா வாழ்க்கை ஓட்டத்தில் மேலும் ஐந்து வருடங்கள் கடந்ததிருந்தது. ஆராத்யா கல்யாணம் வெங்கட் பாணியில் பிரம்மாண்டமாக நடந்து கொண்டு இருந்தது. வீராவும் நிகிதாவும் முன்னின்று வெங்கட்டின் ஆலோசனைப்படி எல்லாம் செய்து கொண்டு இருந்தனர்.

ஆராத்யாவிற்கு எதற்கும் வீரா தான் வேண்டும். மாமனை போலவே ஐடி படிக்கிறேன் சொன்னவளை வீரா தான் வேண்டாம் நம் குடும்பத் தொழிலுக்கு இண்டஸ்ட்ரியல் இஞ்சினியரிங் படி என்றான்.

படிப்பு முடியும் தருவாயில் தன்னுடன் படிக்கும் மதியழகனை விரும்புவதாக வீராவிடம் தான் சொன்னாள்.

மதியழகனை பார்த்ததும் வீராவிற்கும் பிடித்துவிட்டது. படிப்பில் முதல் மாணவன். சாந்தமாக இருந்தவனிடம் பேசிய வரை பொறுப்பானவன் என தெரிந்து கொண்டான் வீரா.

மதியழகனும் தன்னை பற்றி எல்லாமே மறைக்காமல் சொல்லிவிட்டான். அவனின் பெற்றவர்கள் இருவரும் காதலித்து இரு வீட்டாரின் எதிர்ப்பை மீறி கல்யாணம் செய்து கொண்டனர்.

சில வருடங்களிலேயே ஒத்து வராமல் சட்டபடி பிரிந்தனர். ஆனால் இருவரும் மகன் இன்னொரு கல்யாணத்திற்கு தடையாக இருப்பான் என நினைத்து அவன் ஒரு வருட குழந்தையாக இருக்கும் போதே உதறிவிட்டு சென்று விட்டனர்.

இருவரும் வசதி படைத்தவர்கள் என்பதால் தங்கள் பாவங்களை கழுவ..தனித்தனியாக சில சொத்துக்களையும் பேங்கில் ஒரு பெரிய தொகையையும் டெபாசிட் செய்து அவனின் வாழ்வாதரத்திற்கு வழி செய்தனர். அவனை வளர்க்கும் பொறுப்பை அவனின் தந்தையின் தந்தை தனது தூரத்து உறவில் கணவனை இழந்து ஆதரவற்று இருந்த பெண்மணியிடம் கொடுத்து வளர்க்க சொல்லி தங்கள் கடமை முடிந்தது என அதோடு அவனை மறந்தும் போயினர்.

அவன் வளரும் போதே அந்த பெண்மணி எல்லாம் சொல்லி புத்திசாலியாக பிழைத்து கொள் என்று சொல்லிவிட.. அவனும் வளரும் போதே பொறுப்பு உணர்ந்து தன் வாழ்க்கையை சிறப்பாக வாழும் தகுதியை வளர்த்து கொண்டான். படிப்பு அமைதி நல்ல குணம் என எல்லாம் வீராவுக்கு பிடித்துவிட.. வெங்கட்டிடம் பேசினான்.

குடும்பத்தினர் அனைவரையும் வைத்து கொண்டு தான். வெங்கட்டிற்கோ பேமிலி பேக்ரவுண்ட் சரியில்லை என மறுத்தார். சென்னையில் உள்ள பேக்டரி ஆராத்யாவுக்கென வெங்கட் சொல்லி இருக்க.. வீட்டோடு மாப்பிள்ளையாக இருந்து உங்களையும் உங்க பேக்டரியும் சமாளிக்க மதியழகனால் மட்டுமே முடியும் என வீரா வெடுக்கென சொல்லி விட.. மாமனாரும் மருமகனும் முட்டி கொள்ள..

சொக்கலிங்கம் மங்களம் இருவருக்கும் வயோதிகத்தின் தள்ளாமை காரணமாக இவர்களிடம் பேசமுடியவில்லை. நிகிதா தான் இருவரையும் சத்தமிட்டு அடக்கினாள். ஒரு வழியாக எல்லாரும் பேசி.. மதியழகனை பார்த்து.. ஆராத்யாவின் விருப்பம்.. என ஒரு வழியாக கல்யாணம் வரை வந்து சேர்ந்தனர்.

கல்யாணம் முடிந்து எல்லா சடங்கு சம்பிரதாயங்களை முடித்துவிட்டு வீராவும் நிகிதாவும் நேராக தோப்பு வீட்டுக்கு வந்துவிட்டனர். வெங்கட்டிற்கு வீராவை தான் பிடிக்காது ஆனால் வீராவின் சாயலில் இருக்கும் பேரனை மிகவும் பிடிக்கும். அவனும் தாத்தாவிடம் ஒட்டி கொள்வான..

இன்று பேரனை வார இறுதி நாள் பள்ளி விடுமுறை தான் என இரண்டு நாள் விட்டுட்டு போக சொல்ல.. தேர்ட் படிக்கும் இஷாந்த் இப்பவும் அம்மாவின் பின்னாலயே சுற்றுபவன் தான். இது தான் சாக்கு என மகனை பிரித்து மனைவியை கூட்டி கொண்டு வந்துவிட்டான்.
பவ்யா குட்டி எப்பவும் போல விசாலாவிடம் …

நிகிதா இயற்கை விவசாய விளை பொருட்கள் நேரடி விற்பனை ஸ்டோர் தமிழகம் முழுவதும் வைத்திருந்தாள். விளை பொருட்களின் விலை நிர்ணயம் விவசாயிகளிடமே என்ற கொள்கையில் டிபார்ட்மென்ட் ஸ்டோர் ஆரம்பித்து காய்கறி மளிகை முட்டை என இயற்கை வேளாண் பொருட்கள் அனைத்தும் ஒரே இடத்தில் என்ற கான்செப்டில் காஞ்சிபுரம் மற்றும் சென்னையில் மட்டுமே ஆரம்பித்தாள் முதலில்.

அது இன்று தரம் நியாயமான விலை இவற்றால் தமிழகம் முழுவதும் கிளை பரப்பி நிற்க… பொன்னியை உதவிக்கு வைத்து கொண்டு அதை நிர்வாகம் செய்தாள்.

தனது சொந்த வருமானத்தில் தங்கள் தோப்பில் அழகாக முற்றம் வைத்து கேரளா பாணியில் வீடு தனது ஆசைக்கு கட்டினாள். வார இறுதி நாட்களில் பிள்ளைகளோடு இங்கு வருவர். வீராவுக்கு தானும் நிகிதா மட்டும் வந்து இருக்கவேண்டும் என நீண்ட நாள் ஆசை. அது இப்போது தான் நிறைவேறி உள்ளது.

வீட்டு முற்றத்தில் கயிற்று கட்டிலில் தென்னக்கீற்றின் இதமான காற்றில் வீரா நிலாவோடு தன் நிலாப் பெண்ணையும் ரசித்து கொண்டு இருந்தான்.

நிகிதா “என்ன மாமா என் மகன் இல்லாம ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கிங்க போல..” என்றாள் நக்கல் சிரிப்புடன்..

“ஆமாம் டி எப்பாரு பிசினாட்டம் உன்கிட்ட ஒட்டிகிட்டு திரிஞ்சா… என் கஷ்டம் எனக்கு தான தெரியும்.. கிடைக்கற கேப்ல தொட்டு… கட்டி பிடிச்சு.. சின்ன கிஸ் எல்லாம் அடிச்சு என சுவராசியமா போக வேண்டிய வாழ்க்கையை உன் பையனால உப்பு சப்பு இல்லாத பத்திய சாப்பாடு மாதிரி வாழ வேண்டி இருக்கே..”

“அவன் சின்ன புள்ள மாமா..”

“அவனுக்கு எட்டு வயசுடி.. பிறந்ததுல இருந்து இப்படி தான் இருக்கான்.. பாப்பா அப்படியாடி இருக்கு… இரு அடுத்த வருசமே போர்டிங் ஸ்கூல்ல சேர்த்திடறேன்” நிகிதா முகத்தை திருப்பி கொள்ள..

“உன் மகன சொன்னா கோபம் வந்திடுமே… சரி சரி நான் சொன்னது தப்பு தான்.. கொஞ்சம் சிரிடி..” என அவளை இறுக்கி அணைத்து அவளில் மூச்சு முட்ட மூழ்கி போனான். இருவரும் திளைக்க… திளைக்க காதல் கொண்டனர்.

அழலவன் மேல் கொண்ட மோகம்…

ஆயிலையை பித்து கொள்ள செய்ய…

.பெண்ணவளின் காதலில் மிரட்சி கண்டு..

ஆணவன் காதல் கடந்து கடல் கடக்க…

தன்னவனை அன்பால் ஆட்சி செய்து…

தன்னை நாடி தன் இடம் சேர வைத்து..

சிம்மனை சிம்மாசனத்தில் ஏற்றி…

அரிமாவாக தனக்கென தனி ராஜாங்கம்

அமைத்து கொண்டாள் மறவ பெண்

நிறைவுற்றது

வாழ்க வளமுடன்

30 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

வீரா விருது வாங்கிய பார்ட்டி நடந்த அதே ஸ்டார் ஹோட்டல் முன்பை விட பிரம்மாண்டமாய்… அழகான ஆர்கிட் மலர் டெக்கரேஷன்களாலும் ஜொலிக்க… பார்ட்டி ஹாலில் நடுநாயமாக கோல்டனும் சிகப்பும் கலந்த சாட்டின் துணிகளால் … வெள்ளை ரோஜா மலர் கொத்துகளால் சுற்றிலும் அலங்கரிக்கப்பட்ட வட்ட மேஜையில் நிகிதாவின் பதக்கமும் பட்டயமும் காட்சி படுத்தப்பட்டு இருக்க..

வீரா நிகிதா மற்றும் வெங்கட்டின் நட்பு வட்டங்கள் .. அரசியல் பிரமுகர்கள் தொழில்துறை சார்ந்தவர்கள் என அந்த அரங்கமே நிறைந்திருக்க… சொக்கலிங்கம் மங்களம் அய்யாவு விசாலா நால்வரும் ஒரே டேபிளில் அமர்ந்திருந்தனர்.

விசாலாவின் கைகளில் எட்டு மாத குழந்தையாக வீரா நிகிதாவின் மகள் பவ்யா சாண்டல் கலர் கவுனில் நிகிதாவை உரித்தாற் போலவே இருந்தது. வெங்ட் ரோஹிணி தம்பதியர் வந்தவர்களை வரவேற்று உபசரித்து கொண்டு இருக்க… வீராவும் நிகிதாவும் தங்கள் தொழில்துறை நண்பர்களோடு பேசிக் கொண்டு இருந்தனர்.

.
அப்போது வீராவின் மகன் இஷாந்த் நிகிதாவின் புடவை தலைப்பை பிடித்து இழுக்க… அவனின் உயரத்திற்கு குனிந்த நிகிதா “என்னடா கண்ணா..” என்க…

“மாம்.. சுச்சூ போகனும்” என்றான் தாயிடம்..

நிகிதா இஷாந்த்திடம் பேசும் போதே நிகிதாவை தொந்தரவு செய்கிறானோ என நினைத்து பொன்னி அருகில் வந்து… “இஷாந்த் குட்டி.. அம்மாவ டிஸ்டர்ப் பண்ணகூடாது.. என்ன வேணும் அத்தைகிட்ட வாங்க..” என்று அழைக்க..

“ம்கூம் மாம் தான்..” என்று பிடிவாதமாக நிகிதாவை ஒட்டி நின்று கொண்டான்.

“அண்ணி.. அவனுக்கு ரெஸ்ட் ரூம் போகனுமாம்… நானே கூட்டிட்டு போறேன்..” மகனின் பிடிவாதம் அறிந்தவளாக அழைத்து சென்றாள்.

இஷாந்த் வீராவின் காப்பி பேஸ்ட்… நிறம் குணம் செயல் எல்லாம் வீரா ஒத்தே இருப்பான் மூன்று வயது இஷாந்த்கு வயதுக்கு மீறிய அறிவு. எதையும் சொன்னவுடன் கிரகித்து கொள்வான்.ஆனால் பிடிவாத குணம் ஜாஸ்தி. அவனுக்கு நிகிதா வீட்டில் இருக்கும் நேரம் எல்லாமே அவள் தான் செய்ய வேண்டும். அம்மாவின் புடவை தலைப்போ.. துப்பட்டாவின் நுனியோ கையில் இருக்க வேண்டும். அதை பிடித்து திருகி கொண்டே பின்னாடியே திரிவான்.

நிகிதா குளிக்க சென்றால் கூட குளியலறை வாசலியே நிற்பான். இவனின் இந்த குணம் வீராவிற்கு தான் பெரிய பாதிப்பாக இருந்தது. அவன் விழித்திருக்கும் நேரம் வீரா நிகிதாவின் அருகில் கூட நெருங்க முடியாது. “ப்பா.. போ.. “என பிடித்து தள்ளிவிடுவான்.

கடுப்பில் நிகிதாவை முறைத்தவாறே.. எதுவும் பேசாமல் சென்றுவிடுவான். பவ்யா குட்டி யாரையும் தொந்தரவு செய்யாமல் சமர்த்தாக இருந்து கொள்ளும். பெரும்பாலும் வீராவிடமும் விசாலாவிடமும் தான் இருக்கும். அண்ணனின் பிடிவாதம் புரிந்து என்னவோ பசியாறும் நேரம் தவிர தாயை அண்ணனுக்காக விட்டு கொடுத்து விடும்.

பார்ட்டி முடிய இரவு வெகு நேரம் ஆகிவிட.. மாமனிரின் வீட்டில் இரவு தங்கிவிட்டு காலையிலேயே பிடிவாதமாக தன் குடும்பத்தை கூட்டி கொண்டு தாமரையூர் வந்துவிட்டான். தனது காரை அந்த பெரிய பங்களாவின் முன்பு நிறுத்தினான். பழைய வீட்டை இடித்து பக்கத்து காலிடத்தையும் வாங்கி இரண்டு தளமாக கட்டி இருந்தான்.கீழ் தளம் பெரிய வரவேற்பறை மாடுலர் கிச்சன் அய்யாவு விசாலா அறையோடு சேர்ந்து நான்கு படுக்கயறைகளும் இருக்க.. மேல் தளம் முழுவதும் தங்கள் உபயோகத்திற்கு மட்டுமே ஆபிஸ்அறை, ஜிம், பிள்ளைகள் விளையாட ஓப்பன் ப்ளேஸ், மூன்று படுக்கையறைகள் கட்டி இருந்தான். அதிலும் மாஸ்டர் பெட்ரூமில் டிரஸ்ஸிங் ரூம்கு அருகில் சின்னதாக ஒற்றை படுக்கயறை தங்களின் தனிமைக்காக.. தங்களுக்கான பள்ளியறையாக வடிவமைத்திருந்தான்.

சென்னையில் இருந்து வந்ததும் அவரவர் வேலையை பார்க்க இருவரும் கிளம்பி விட்டனர். டெல்லி சென்று வந்ததும் சென்னையில் விழா என தொடர் அலைச்சலால் டயர்டா இருக்க… இருவருமே அன்று சீக்கிரமே வந்து சாப்பிட்டுவிட்டு உறங்க தங்கள் அறைக்கு வந்தனர். அந்த கிங் சைஸ் பெட்ல வழக்கம் போல இஷாந்த் நிகிதாவை அணைத்து படுத்து கொள்ள… பவ்யா குட்டி வீராவின் நெஞ்சில் ஏறி படுத்து கொண்டு அவனின் தலை முடியை பிடித்து விளையாடி கொண்டு இருந்தது.

வீராவோ நிகிதாவை ஏக்கமாக பார்த்து கொண்டு இருந்தான். மகனை தட்டி கொடுத்து தூங்க வைத்து கொண்டு இருந்த நிகிதா முதலில் வீராவின் ஏக்கப் பார்வையை கவனிக்கவில்லை. சற்று நேரம் சென்ற பிறகே பவ்யா தூங்கி விட்டதா என பார்க்கும் போது தான் வீராவை பார்த்தால்…. என்ன என கண் ஜாடையில் நிகிதா கேட்க… “மாமனையும் தூங்க வைடி..” என்றான்

சத்தமில்லாமல் உதட்டசைவில்…. “பேசாம தூங்குங்க…” “தூக்கம் வரலடி..” “கண்ணை மூடுங்க.. தூக்கம் வரும்..” எல்லாமே மௌன பாஷையிலேயே நடக்க…

நிகிதாவின் உதட்டசைவோ.. உடல் அசைவோ… ஏதோ ஒன்று இஷாந்த்கு தொல்லையாக இருக்க.. அன்னையை அணைத்திருந்த இஷாந்த் திரும்பி வீராவை பார்த்து.. “டாட் தூங்குங்க… மாம் ஆ…. டிஸ்டர்ப் பண்ணாதிங்க..” என்றான்.

என்னவென்று புரியாமலேயே தந்தையை மிரட்டினான். “நீ முதல்ல தூங்குடா..” என திட்ட…. தகப்பனை முறைத்து விட்டு திரும்பி தாயை அணைத்து கொண்டான்.

இஷாந்த் தாயை இறுக்கி அணைத்ததில் சிறிது நேரத்தில் இஷாந்தோடு நிகிதாவும் உறங்கி விட… பவ்யா குட்டியும் வீராவின் நெஞ்சிலேயே தூங்கிவிட்டது.

தூக்கம் வராமல்… நிகிதாவை அணைத்தால் மட்டுமே தூக்கம் வரும் போல என வீரா தவித்து கொண்டு இருந்தான்… அணைப்பு போதுமா…. அதற்கு மேலயுமா… நடு இரவு வீரா பவ்யா குட்டியை சுற்றி தலைகாணி வைத்து விட்டு சத்தமின்றி மெல்ல நடந்து வந்தவன் தளர்ந்திருந்த இஷாந்த்தின் கையையை பிரித்து நிகிதாவை இரு கைகளில் அள்ளி கொண்டான்.

நல்ல உறக்கத்தில் இருந்த நிகிதா வீரா தூக்கவும் அந்தரத்தில் இருப்பது போல இருக்க… பெட்ல இருந்து கீழே விழப் போறோமோ என்று பயந்து கத்த வாயை திறக்க.. அவள் முகத்தை ஆசையாக பார்த்து கொண்டே தூக்கியவன் அவளின் செயலை புரிந்து அவளுக்கு முன் முந்தி கொண்டு.. அய்யோ… காரியத்தை கெடுத்துருவா போல… என மெல்ல புலம்பி.. இரு கைகளிலும் அவளிருக்க… தன் வாய் கொண்டு அவள் வாயை அடைத்தான்.

கணவன் தான் என அறிந்ததும் அடங்கி அவனை தோளோடு இரு கைகளால் அணைக்க… அதன் பிறகே அவளின் வாயிற்கு விடுதலை கொடுத்தவன்.. குனிந்து அவளின் காதருகே குனிந்து “சத்தம் போடாதடி..” என்றான்.

அவனின் பேச்சும் செயலும் அவளுக்கு அடக்கமாட்டாத சிரிப்பை வரவழைக்க.. கையை வைத்து வாயை பொத்தி கொண்டு சிரித்தாள்.

சிரித்து கொண்டு இருந்தவளை கணவனுக்கான உரிமை பார்வையாக பார்த்தவன் தங்கள் பள்ளியறைக்கு வந்து அவளை படுக்கையில் கிடத்தி விட்டு… கைகள் இரண்டையும் உதறி.. இடுப்பை முறித்து நெட்டை எடுத்தவன்… “ஹப்பா… என்னா வெயிட்டு… முடியலடி… ”

“உங்களை…” என தலைகாணியை எடுத்து அடிக்க… தலைகாணியை பிடுங்கி எறிந்து விட்டு ஆவேசமாக அவளை அணைத்தான்.

அவளின் காதில் “கல்யாணமான புதுல.. என்னன்ன சேட்டை எல்லாம் செஞ்சு மனுசன கிளப்பி விடுவ… இப்ப கிட்ட கூட வரமாட்டேங்கற…” குறைபட…

“மாமா.. உங்க மகன் எங்க என்னை விடறான்…”

“அவன் தான் எனக்கு வில்லன்டி..”

“மாமா.. சின்ன குழந்தை அவன்..அவன போய் என்ன பேச்சு பேசறிங்க…” என மெதுவாக அவன் தோளில் அடித்தாள்.

“புள்ளய பெத்துக்க சொன்னா…. தொல்லய பெத்து வச்சிருக்க… கிட்ட வந்தாலே சிலிர்த்துகிட்டு நிக்கறான்..”

“மாமா.. பேசிகிட்டே இருந்திங்க.. ஒன்னும் நடக்காது… உங்க புள்ள முழிச்சுக்குவான் பார்த்துங்க..” என நிகிதா எச்சரிக்க…

“சும்மா.. பயமுறுத்தி மூட் அவுட் பண்ணாத..” என்றவன் செயலில் இறங்கினான்.

அந்த ஒற்றை படுக்கையில் அவளின் மேல் படர்ந்தவன்.. அவளின் உச்சி முதல் பாதம் வரை முத்தமிட்டு.. முத்தமிட்டே…. அவளின் காதல் ஹார்மோன்களை தூண்டி விட்டவன்… அவளின் மெட்டி அணிந்திருந்த விரலை இதழால் உரசி உரசி வருடி.. மெட்டியை பல்லால் நிரடி கொடுக்க… அவன் உதட்டோடு மீசையும் சேர்ந்து அவள் உணர்வுகளை ஆட்டி படைக்க…

சுக வேதனை தாளாமல்.. பாம்பாய் துள்ளி எழுந்தவள் அவனின் தலைமுடியை பிடித்து இழுத்து தன் மேல் போட்டு கொண்டாள். மனைவியின் இழுப்பிற்கு அமைதியாய் ஈடு கொடுத்தவன்.. அடுத்தடுத்து அவன் கொண்டது எல்லாம் காதல் பேரலை தான். அங்கு சிறிது நேரம் முத்த சத்தமும் மோக கீதமும் மட்டுமே கேட்டது… காதல் அரங்கில் காம களியாட்டங்கள் முற்று பெற…

அந்த படுக்கையில் அசதியில் ஆயாசமாக படுக்க கூட இடமின்றி ஒருவர் மேல் ஒருவர் பாதி உடலை சாய்த்து கொண்டு படுத்திருந்தனர்.

“ஏன் மாமா.. பணமா இல்ல.. இப்படி கஞ்சதனமான் சிங்கிள் காட் வாங்கி போட்டு இருக்கறிங்க..” என்றாள் கோபமாக…

“சிங்கள் காட்ல தான்டி நெருக்கம் அதிகமா இருக்கும்.. நெருக்கம் அதிகமா இருந்தா உரசல் அதிகமா இருக்கும்.. உரசல் அதிகமா இருந்தா தான் பயர் பத்திக்கும்.. செம்ம ஹாட்டா இருக்கும்.. இன்னைக்கு எப்படி செம்ம கிக்ல.. சூப்பர் டுப்பர் ஹாட்ல…” என சொல்லி அவன் மல்லாக்க படுத்து..

அவளை தன் மேல் முழுவதுமாக போட்டு அணைத்து அவள் கழுத்து வளைவில் முகம் பதித்து..செகண்ட் இன்னிங்ஸ்கு தயாராக…

“மாம் எங்க இருக்கறிங்க…” என இஷாந்த்தின் குரலில் வீராவிடம் இருந்து வலுகட்டயமாக பிரிந்தவள் அங்கு இருந்த சின்ன குளியலறையில் தன்னை சுத்தப்படுத்தி கொண்டு அவசர அவசரமாக இரவு உடையை அணிந்து கொண்டு சென்றாள்.

அதற்குள் இஷாந்த் படுக்கையில் இருந்து எழுந்து அமர்ந்து கண்ணை கசக்கி கொண்டு “மாம்.. மாம்..” என கத்தி அழுக..

அவனின் கத்தலில் பவ்யா குட்டியும் கண்ணை திறக்காமலேயே சிணுங்கியது.

வேகமாக வந்து நிகிதா இஷாந்தை சமாளித்து படுக்க வைத்து தானும் அருகே படுத்து அணைக்க… வீராவும் வந்து பவ்யா குட்டியைகுட்டியை தூக்கி நெஞ்சில் போட்டு கொண்டான்.

தந்தையின் நெஞ்சில் படுத்ததும் அமைதியாக உறங்கிவிட்டது பவ்யா குட்டி. ஆனால் இஷாந்தோ “மாம்.. எங்க போனிங்க.. என்னை விட்டு எதுக்கு போனிங்க..” என நிகிதாவின் கழுத்தை கட்டி கொண்டு தொணக்க.. தொணக்க..

நிகிதா சமாளிக்க முடியாமல் வீராவை பார்க்க.. வீரோவோ வழக்கம் போல் இருவரையும் பார்த்து முறைத்து கொண்டு இருந்தான்.

வீரா நிகிதா வாழ்க்கை ஓட்டத்தில் மேலும் ஐந்து வருடங்கள் கடந்ததிருந்தது. ஆராத்யா கல்யாணம் வெங்கட் பாணியில் பிரம்மாண்டமாக நடந்து கொண்டு இருந்தது. வீராவும் நிகிதாவும் முன்னின்று வெங்கட்டின் ஆலோசனைப்படி எல்லாம் செய்து கொண்டு இருந்தனர்.

ஆராத்யாவிற்கு எதற்கும் வீரா தான் வேண்டும். மாமனை போலவே ஐடி படிக்கிறேன் சொன்னவளை வீரா தான் வேண்டாம் நம் குடும்பத் தொழிலுக்கு இண்டஸ்ட்ரியல் இஞ்சினியரிங் படி என்றான்.

படிப்பு முடியும் தருவாயில் தன்னுடன் படிக்கும் மதியழகனை விரும்புவதாக வீராவிடம் தான் சொன்னாள்.

மதியழகனை பார்த்ததும் வீராவிற்கும் பிடித்துவிட்டது. படிப்பில் முதல் மாணவன். சாந்தமாக இருந்தவனிடம் பேசிய வரை பொறுப்பானவன் என தெரிந்து கொண்டான் வீரா.

மதியழகனும் தன்னை பற்றி எல்லாமே மறைக்காமல் சொல்லிவிட்டான். அவனின் பெற்றவர்கள் இருவரும் காதலித்து இரு வீட்டாரின் எதிர்ப்பை மீறி கல்யாணம் செய்து கொண்டனர்.

சில வருடங்களிலேயே ஒத்து வராமல் சட்டபடி பிரிந்தனர். ஆனால் இருவரும் மகன் இன்னொரு கல்யாணத்திற்கு தடையாக இருப்பான் என நினைத்து அவன் ஒரு வருட குழந்தையாக இருக்கும் போதே உதறிவிட்டு சென்று விட்டனர்.

இருவரும் வசதி படைத்தவர்கள் என்பதால் தங்கள் பாவங்களை கழுவ..தனித்தனியாக சில சொத்துக்களையும் பேங்கில் ஒரு பெரிய தொகையையும் டெபாசிட் செய்து அவனின் வாழ்வாதரத்திற்கு வழி செய்தனர். அவனை வளர்க்கும் பொறுப்பை அவனின் தந்தையின் தந்தை தனது தூரத்து உறவில் கணவனை இழந்து ஆதரவற்று இருந்த பெண்மணியிடம் கொடுத்து வளர்க்க சொல்லி தங்கள் கடமை முடிந்தது என அதோடு அவனை மறந்தும் போயினர்.

அவன் வளரும் போதே அந்த பெண்மணி எல்லாம் சொல்லி புத்திசாலியாக பிழைத்து கொள் என்று சொல்லிவிட.. அவனும் வளரும் போதே பொறுப்பு உணர்ந்து தன் வாழ்க்கையை சிறப்பாக வாழும் தகுதியை வளர்த்து கொண்டான். படிப்பு அமைதி நல்ல குணம் என எல்லாம் வீராவுக்கு பிடித்துவிட.. வெங்கட்டிடம் பேசினான்.

குடும்பத்தினர் அனைவரையும் வைத்து கொண்டு தான். வெங்கட்டிற்கோ பேமிலி பேக்ரவுண்ட் சரியில்லை என மறுத்தார். சென்னையில் உள்ள பேக்டரி ஆராத்யாவுக்கென வெங்கட் சொல்லி இருக்க.. வீட்டோடு மாப்பிள்ளையாக இருந்து உங்களையும் உங்க பேக்டரியும் சமாளிக்க மதியழகனால் மட்டுமே முடியும் என வீரா வெடுக்கென சொல்லி விட.. மாமனாரும் மருமகனும் முட்டி கொள்ள..

சொக்கலிங்கம் மங்களம் இருவருக்கும் வயோதிகத்தின் தள்ளாமை காரணமாக இவர்களிடம் பேசமுடியவில்லை. நிகிதா தான் இருவரையும் சத்தமிட்டு அடக்கினாள். ஒரு வழியாக எல்லாரும் பேசி.. மதியழகனை பார்த்து.. ஆராத்யாவின் விருப்பம்.. என ஒரு வழியாக கல்யாணம் வரை வந்து சேர்ந்தனர்.

கல்யாணம் முடிந்து எல்லா சடங்கு சம்பிரதாயங்களை முடித்துவிட்டு வீராவும் நிகிதாவும் நேராக தோப்பு வீட்டுக்கு வந்துவிட்டனர். வெங்கட்டிற்கு வீராவை தான் பிடிக்காது ஆனால் வீராவின் சாயலில் இருக்கும் பேரனை மிகவும் பிடிக்கும். அவனும் தாத்தாவிடம் ஒட்டி கொள்வான..

இன்று பேரனை வார இறுதி நாள் பள்ளி விடுமுறை தான் என இரண்டு நாள் விட்டுட்டு போக சொல்ல.. தேர்ட் படிக்கும் இஷாந்த் இப்பவும் அம்மாவின் பின்னாலயே சுற்றுபவன் தான். இது தான் சாக்கு என மகனை பிரித்து மனைவியை கூட்டி கொண்டு வந்துவிட்டான்.
பவ்யா குட்டி எப்பவும் போல விசாலாவிடம் …

நிகிதா இயற்கை விவசாய விளை பொருட்கள் நேரடி விற்பனை ஸ்டோர் தமிழகம் முழுவதும் வைத்திருந்தாள். விளை பொருட்களின் விலை நிர்ணயம் விவசாயிகளிடமே என்ற கொள்கையில் டிபார்ட்மென்ட் ஸ்டோர் ஆரம்பித்து காய்கறி மளிகை முட்டை என இயற்கை வேளாண் பொருட்கள் அனைத்தும் ஒரே இடத்தில் என்ற கான்செப்டில் காஞ்சிபுரம் மற்றும் சென்னையில் மட்டுமே ஆரம்பித்தாள் முதலில்.

அது இன்று தரம் நியாயமான விலை இவற்றால் தமிழகம் முழுவதும் கிளை பரப்பி நிற்க… பொன்னியை உதவிக்கு வைத்து கொண்டு அதை நிர்வாகம் செய்தாள்.

தனது சொந்த வருமானத்தில் தங்கள் தோப்பில் அழகாக முற்றம் வைத்து கேரளா பாணியில் வீடு தனது ஆசைக்கு கட்டினாள். வார இறுதி நாட்களில் பிள்ளைகளோடு இங்கு வருவர். வீராவுக்கு தானும் நிகிதா மட்டும் வந்து இருக்கவேண்டும் என நீண்ட நாள் ஆசை. அது இப்போது தான் நிறைவேறி உள்ளது.

வீட்டு முற்றத்தில் கயிற்று கட்டிலில் தென்னக்கீற்றின் இதமான காற்றில் வீரா நிலாவோடு தன் நிலாப் பெண்ணையும் ரசித்து கொண்டு இருந்தான்.

நிகிதா “என்ன மாமா என் மகன் இல்லாம ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கிங்க போல..” என்றாள் நக்கல் சிரிப்புடன்..

“ஆமாம் டி எப்பாரு பிசினாட்டம் உன்கிட்ட ஒட்டிகிட்டு திரிஞ்சா… என் கஷ்டம் எனக்கு தான தெரியும்.. கிடைக்கற கேப்ல தொட்டு… கட்டி பிடிச்சு.. சின்ன கிஸ் எல்லாம் அடிச்சு என சுவராசியமா போக வேண்டிய வாழ்க்கையை உன் பையனால உப்பு சப்பு இல்லாத பத்திய சாப்பாடு மாதிரி வாழ வேண்டி இருக்கே..”

“அவன் சின்ன புள்ள மாமா..”

“அவனுக்கு எட்டு வயசுடி.. பிறந்ததுல இருந்து இப்படி தான் இருக்கான்.. பாப்பா அப்படியாடி இருக்கு… இரு அடுத்த வருசமே போர்டிங் ஸ்கூல்ல சேர்த்திடறேன்” நிகிதா முகத்தை திருப்பி கொள்ள..

“உன் மகன சொன்னா கோபம் வந்திடுமே… சரி சரி நான் சொன்னது தப்பு தான்.. கொஞ்சம் சிரிடி..” என அவளை இறுக்கி அணைத்து அவளில் மூச்சு முட்ட மூழ்கி போனான். இருவரும் திளைக்க… திளைக்க காதல் கொண்டனர்.

அழலவன் மேல் கொண்ட மோகம்…

ஆயிலையை பித்து கொள்ள செய்ய…

.பெண்ணவளின் காதலில் மிரட்சி கண்டு..

ஆணவன் காதல் கடந்து கடல் கடக்க…

தன்னவனை அன்பால் ஆட்சி செய்து…

தன்னை நாடி தன் இடம் சேர வைத்து..

சிம்மனை சிம்மாசனத்தில் ஏற்றி…

அரிமாவாக தனக்கென தனி ராஜாங்கம்

அமைத்து கொண்டாள் மறவ பெண்

நிறைவுற்றது

வாழ்க வளமுடன்