தொடர் கதை

16 – ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல்

லூசு.. பொறுப்பே கிடையாது.. இவளை வச்சு மேய்க்க முடியல…“ தேவர்ஷியை திட்டியவன்… அதை தன் சேப்டி லாக்கரில் பத்திரப்டுத்தினான்.

அடுத்த இரண்டு நாட்களில் தனது அறையிலேயே அவளுக்கு தனி கேபின் போட்டான்.

தேவர்ஷியை அழைத்து… கேபினை காட்டி “இந்த கேபின் உனக்கு தான்.. பிடிச்சிருக்கா.. என் கூடவே இருந்து வேலை செய்வ.. “ தன் கூடவே நாள் முழுவதும் இருப்பதில் சந்தோஷப்படுவாள் என எதிர்பார்ப்பபோடு அனிவர்த் கேட்க…

“ போங்க.. போங்க.. இந்த கேபின் ஒன்னும் எனக்கு வேணாம்… எனக்கு அந்த கேபின் தான் பிடிச்சிருக்கு.. நான் இங்க வரமாட்டேன்”

அனிவர்த்கு சற்று ஏமாற்றமாக இருந்தது. சடுக்கென மனம் சுணங்க…

“ஏண்டி… என் கூட இருக்கப் பிடிக்கலையா..” சிறு கோபத்துடன் கேட்டான்.

அவன் முகத்தை பார்த்தவளுக்கு அவனின் கோபம் புரிய… அவள் பார்த்தும் அவனோ முகத்தை திருப்பிக் கொள்ள… அவனை நெருங்கி உரசி நின்று.. அவனின் மார்பில் பார்வையை பதித்து.. அவனின் சட்டையை இடது கையால் பிடித்து இழுத்து…. வலது கையால் பட்டனை திருகி கொண்டே..

“எனக்கு அந்த கேபின் செட்டாயிடுச்சு.. என் அணில் அங்க நான் இல்லைனா ஏமாந்து போயிடும்… அணில் பாவம் தான…”

தேவர்ஷியின் இந்த செயல் அவனுக்கு பிடித்திருந்தது. வந்த சிறு கோபம் கூட கரைந்துவிட… அவன் பார்த்த பெண்கள் எல்லாம் இவளை போல மனதை வளைக்கவில்லை.

‘இவளை வச்சுகிட்டு… அணில் பாவமாம்.. மனுசனோட கஷ்டம் புரியாம..’

அவன் ஒன்றும் பேசாமல்இருக்க… நிமிர்ந்து அவன் முகத்தை பார்ததாள். அவனும் இவளையே பார்க்க.. அதில் இளக்கம் இல்லாமல் இருக்க… எம்பி அவன் கன்னத்தில் முத்தமிட்டாள்.அனிவர்த் சிரித்துவிட்டான். ‘நல்லா ஆள மயக்கறா..’

“இந்த கேபின பாரு.. ஜன்னல் ஓரம் தான் போட்டு இருக்கேன். இங்கயும் உன்அணில் வரும்டி..”

“நிஜமா வருமா..”

“இங்கயும் சாக்லேட் வை.. அங்க உன்னை காணாம தேடிகிட்டு இங்க வந்திடும்…”

“டூ டேஸ் பார்ப்பேன்.. இங்க வரலைனா நான் அங்கயே போயிடுவேன்..” சுட்டு விரலை நீட்டி மிரட்டலாக பேசினாள்.

அவளின் விரலை பிடித்து மெல்ல கடித்து…”என்ன மிரட்டலா..” என உல்லாசமாக சிரிக்க…

“வலிக்குது வர்தா..” சிணுங்கினாள்.

அவளின் விரலை பிடித்து ஊப்.. ஊப்..என ஊதி.. விரலில் தன் மீசையை வைத்து உரச… குறுகுறுப்பு தாங்காமல் அவள் விரலை இழுக்க… இப்போ விரலை விட்டுட்டு கன்னத்தில் மீசையை உரச… கூச்சம் தாளாமல் அவனை பிடித்து தள்ளினாள். அவளை கையை பிடித்து இழுக்க.. மேலே வந்து மோதியவளை அணைத்து இதழ் அமுதம் பருகிட.. அவன் கைகளோ சற்று அத்துமீறி.. அவள் உடலை அளக்க… தேவர்ஷி மயங்கி கிறங்கி போய் நின்றாள்.

சில நிமிடங்களில் அவளை விடுவித்தவன் கலைந்திருந்த அவள் தலைமுடிகளை கோதி ஒதுக்கி…

“போ.. உன் திங்க்ஸ் எல்லாம் எடுத்திட்டு வா..”என்றான் மிருதுவாக…

தனது பொருட்களோடு அனிவர்த் அறைக்கு வந்ததும் முதல் வேலையாக ஜன்னலை திறந்து வைத்து ஒரு சாக்லேட் துண்டை வைத்தாள்.

அவள் ஜன்னல் திறந்தே வைக்க.. ஏசியை அணைத்து வைக்க வேண்டியதாகி போனது. சில நிமிடங்களுக்கு ஒரு தடவை அணில் வருகிறதா.. என அவள் பார்க்க.. அனிவர்த அவளையும் ஜன்னலையும் மாறி மாறி பார்த்துக் கொண்டு இருந்தான். இருவரும் ஒழுங்காக வேலை செய்யவில்லை.

அதற்குள் ஆபிஸ் முழுவதும் அனிவர்த் தனது அறையில் தேவர்ஷிக்கு கேபின் போட்டு கூடவே வைத்திருப்பதாக அரசல் புரசலாக பரவி.. பல்வேறு யூகங்களை கிளப்பிவிட்டிருந்தது.

மதியம் வரை அணில் வராமல் போக… அனிவர்த்திடம் தொண தொணக்க ஆரம்பித்துவிட்டாள்.

“பாருங்க அணில் வரல..”

“வரும்.. புது இடம்ல தேடி வரும் வெயிட் பண்ணு..”

சிறிது நேரம் கழித்து மீண்டும் ஆரம்பித்தாள்.

“இன்னுமே வரல.. நான் அங்கயே போறேன்..”

அனிவர்த்தால் தேவர்ஷியை சமாளிக்க முடியவில்லை. எரிச்சலாக வந்தது,

“சும்மா நை நைனு நச்சு பண்ணாம வேலையை பாரு.. அது வரும் போது வரட்டும்” கோபமாக திட்டி விட…

“என்னை ஏமாத்தி இங்க கூட்டிட்டு வந்திட்டு இப்ப திட்டறிங்க..” ஓவென அழுக..

அனிவர்த் பயந்து போனான். ‘ இவள் அழுவதை யாராவது பார்த்தா.. நான் தான் சின்னபுள்ளையை ஏதாவது பண்ணிட்டேனு நினைக்கமாட்டாங்க..’

அவசர அவசரமாக எழுந்து அவளருகே வந்தவன் அவளை கை பிடித்து எழுப்பி.. கண்களை துடைத்து..

“அழுகாதடா.. வர்ஷிம்மா… நான் என்ன சொல்லிட்டேனு.. இப்படி அழுகற… அணில் வரும்டா.. உன்னை காணோம்னு தேடி பார்க்கும் நாளைக்குள்ள வந்திடும் குட்டிம்மா.. “ என சமாதானம் செய்தவன் ஏதேட்சையாக ஜன்னல் பக்கம் திரும்பி பார்க்க..அங்கு அணில் சத்தமில்லாமல சாக்லேட்டை கொறித்து கொண்டிருந்தது.

“டேய்.. அங்க பாரு..” என அவள் தோளை தட்டி காண்பித்தான்.

“ஹேய்..ய்…ய்.. அணில் வந்திடுச்சு…” என கை தட்டி குதூகலிக்க.. அனிவர்த் ஒரு பெருமூச்சை இழுத்து விட்டவாறு.. ‘நல்ல வேளை அணில் வந்திடுச்சு.. இல்ல இவ பேசியே என்னை ஒருவழியாக்கி இருப்பா..’ என நினைத்தான்.

தினமும் அனிவர்த்துக்கு தேவர்ஷியோடு கெஞ்சலும் கொஞ்சலுமாகவே சென்றது. முன் தினம் அணில் சாக்லேட்டு தின்றுவிட்டு அனிவர்த் சேர் அருகே சில துகள்களை சிதற விட்டு சென்றிருக்க… அதற்கு வந்த எறும்புகள் சேரிலும் சேரை சுற்றிலும் ஊர.. அடுத்த நாள் காலையில அது தெரியாமல் அனிவர்த் வந்த அமர.. சிறிது நேரத்தில் அவனை மொத்தமாக பதம் பார்த்துவிட்டது.

துள்ளி கொண்டு எழுந்தவன் “ஐயோ.. கடிக்குதே..” என அலறி… சட்டை பேண்ட் என எல்லாத்தையும் அவசர அவசரமாக கழட்டி எறிந்தான். அவனின் அலறலில் தேவர்ஷி அவனருகே ஓடினாள். இன்னர்ஸோடு அவனை பார்க்கவும் வெட்கம் மேலிட.. அவசரமாக கைகள் கொண்டு முகத்தை மூடி கொண்டாள்.

வேகமாக தனது பெர்ஷனல் அறைக்குள் புகுந்து கொண்டான் அனிவர்த்.உள் பனியனையும் கழட்டி எறிந்தவன்.. முதுகிலும் சில எறும்புகள் இருக்க… அவனால் தட்டி விட கைகளுக்கு எட்டவில்லை.

“வர்ஷி..” என கத்தினான்.

அவனின் கத்தலில் பயந்து போய் வந்தவள் அவன் மினி டிரங்கோடு நிற்பதை கண்டு இப்பவும் வெட்கத்தில் திரும்பி நின்று கொண்டாள்.

“என்னபண்ற.. முதுகுல எறும்பு இருக்குது பாரு தட்டி விடு..” முதுகில் கைகளை துழாவியவாறு… அவனின் நிலை உணர்ந்து அவசரமாக அவனருகே சென்று தட்டிவிட்டாள். வெற்று முதுகில் அவளின் சில்லிட்ட கைகள் படவும் அவன் உணர்வுகள் சிலிர்த்துக் கொண்டது.

அவனின் முதுகில் எறும்புகள் கடித்திருந்த இடத்தில் எல்லாம் சிவந்து தடித்திருக்க… ஓடிப் போய் தனது பேகில் இருந்து மாய்சரைஸரை எடுத்து வந்து அவன் முதுகில் சிவந்திருந்த இடங்களில் பூச… கண்களில் மையல் கொண்டு காற்றில் மிதந்தான். முன்னால் திரும்பி மார்ப்பை காண்பித்தான். ரோமங்களின்றி மொழு மொழுவென்று இருந்த மார்ப்பில் எறும்பு கடித்த தடயங்கள் இருக்க… அதையும் காண்பிக்க…. அவளோ ரொம்ப கவனமாக கீரிமை தடவ.. இவனோ அவளின் விரல்நுனிகள் துளி துளியாக தன்னுள் கடத்தும் உணர்வுகளில் கண் மூடி லயித்திருந்தான்.

எல்லாம் தடவி முடித்தவள் நிமிர்நது அவனை பார்க்க.. அவனோ கண்ணை மூடி பரவசத்தில் இருக்க… புரியாமல்…

“வர்தா..” நெஞ்சில் சுரண்ட…

அப்படியே அவள் விரல்களை பிடித்த தன் நெஞ்சில் தேய்க்க.. அவளின் உள்ளங்கையில் குறுகுறுக்க.. கைகளை உருவ முயல.. அவன் இழுத்து பிடித்தான். இவள் உருவ… அவன் இழுக்க… ஒரே இழு..பறி… விளையாட்டாக இருந்தது. ஒரு கட்டத்தில் அவளோடு மல்லு கட்ட முடியாமல்…

“சும்மா தான் நில்லேன்டி..” அவளை இழுத்து அணைத்து… மறுபடியும் கண்களை மூடிக்கொண்டான். சற்று நேரம் அப்படியே இருக்க..

“வர்தா.. வலிக்குது விடறியா..”

கண்களை திறந்து பாரத்தவன்…முகம் சுணங்கி நின்றவளை கண்டு ’மனுசனோட் பீலிங்ஸ் புரியுதா பாரு.. இருடி உன்னை…’ குனிந்து அவள் இதழ்களை வலிக்க கடித்து சுவைக்க… வலியை மீறிய சுகம் மேவிட… தேவர்ஷியும் அனிவர்த்தை இறுக்கி அணைத்தாள். அவளின் ஒத்துழைப்பு அவனுக்கு முன்னேறும் துணிச்சலை கொடுக்க… அவளை அள்ளி கொண்டு அங்கிருந்த சோபாவில் கிடத்தி மேலே படர்ந்தான். மினி டிரங் மட்டுமே இருந்த அவன் வெற்று உடம்பை கண்கள் விரிய பார்க்க.

“என்னடி என் அழகுல மயங்கிட்டயா..”

“ம்க்குக்கும்..” உதட்டை சுழித்தாள்.

சுழித்த உதட்டை இரு விரலால் பிடித்து இழுத்து சுண்டிவிட்டான்.

“ஸ்ஸா… “ உதட்டை மடித்து நாவால் நீவ…

“ஏய்.. நிறுத்து.. அது என் வேலைடி..”என தன் நுனி நாக்கால் ஒத்தடம் கொடுக்க… அவனுக்கு வசதியாக லேசாக உதட்டை பிதுக்கி காண்பித்தாள். அவனின் நாக்கின் குளிர்ச்சி… அவளுள் வெம்மையை கடத்த… அவனை இழுத்து தன மேல் போட்டுக் கொண்டாள்.

அவளை இறுக்கி அணைத்து முகம் எங்கும் தன் உதடால் மெல்லிறகாக வருட.. அவளோ தகிக்க… மெல்ல முகத்திலிருந்து கழுத்து வரை வருடி கொண்டே வந்தவனுக்கு அதற்கு கீழே இறங்க.. அவளின் குர்தி தடையாக் இருக்க… தயக்கமே இல்லாமல்… அவளின் அனுமதி எல்லாம் கேட்காமல்.. உரிமையாக அதனை கழட்ட முயல….

“சார்… சார..” என்ற குரல் தடையாக வர…

“ச்சை..” என விலகியவன்…

“நான் சொல்லும் போது வா..” அவளிடம் கிசுகிசுப்பாக சொல்லிவிட்டு.. எப்பவும் வைத்திருக்கும் ஒரு செட் டிரஸ்ஸை வேகமாக அணிந்து கொண்டு வெளியில் வந்தான்.

அங்கு சுந்தர் தான் நின்று கொண்டிருந்தான். அவன் பார்வையோ அறையை சுற்றி நோட்டம் இட்டு கொண்டிருந்தது.

“என்ன சுந்தர்..”

“இல்ல சார்.. இந்த வவுச்சர்ஸ்லாம் செக் பண்ணிட்டிங்கனா.. அக்கவுண்ட்ஸ் டிபார்ட்மென்ட்கு அனுப்பிடுவேன்..”

“வச்சிட்டு போங்க..”

பைலை வைத்து விட்டு போகாமல் சுற்றி சுற்றி பார்க்க…

“என்ன சுந்தர்..” அதட்டலாக அனிவர்த் கேட்க..

“தேவர்ஷியை காணோம்.. அதான் பார்த்தேன்…”

“ஏன் அவங்க எங்க போறதுனாலும் உங்ககிட்ட பெர்மிஷன் வாங்கனுமா..”

“நோ சார்.. அப்படி எல்லாம் இல்லை..”

“உங்க வேலை என்னவோ.. அத மட்டும் பாருங்க..” என மிரட்டி அனுப்பி வைத்தான்.

அவன் சென்றதும் உள்ளே வந்தவன்…. “வர்ஷிமா..” என அழைக்க.. அவனை பார்த்ததும் எழுந்து நின்றவளை இழுத்து அணைத்தவன் அவளின் முகத்தை நிமிர்த்தி பார்வையோடு பார்வையை கலக்க விட்டு..

“வர்ஷிமா.. நாம இரண்டு பேரும் ஒரு டூடேஸ் எங்கயாவது ஒரு டிரிப் போகலாமா..”

அவன் கண்களின் வசியத்தில் மயங்கி அவள் தலை சம்மதமாக சரி என ஆடியது..

ஏகாந்த இரவில் வா தேவதா  [23] மூன்று மாதங்களுக்குப் பிறகு,  ஓர் இரவில், தம்பதிவனம் எங்கிலும் அடித்து ஊற்றிப் பெய்து கொண்டிருந்தது அடாவடியான மழை. அந்த சமயத்தில் தான் .. இரவு, பகல் பாராமல்.. அகழ்வாராய்ச்சி நடந்து கொண்டிருக்கும் பகுதியில் ஓர் அதிசயமும் நிகழ்ந்தேறியது.  வானின் மழை.. அந்தத் தம்பதிவனக் கிராமத்தின் ‘செம்பாட்டு’ மண்ணோடு இரண்டறக் கலந்து… பள்ளத்தை நோக்கி கரைபுரண்டு ஓடும் அளவுக்கு, அகோரமான மழை அது.  காதல் செய்யும் கன்னிப்பெண், வெட்கம் விட்டு இடைக்கிடை

15 – ஆட அசைந்து வரும் தென்றல்

தனது மொபைல் அடிக்க சிரமப்பட்டு நெருப்பாக எரிந்த கண்களை பிரித்துப் பார்க்க… திரையில் ‘ரெட்சில்லி’ என காட்டியது. உயிர்பித்து காதில் வைத்தவள்…”சொல்லுங்க சார்..” குரலே பலஹீனமாக.. சோர்வாக இருக்க…

காதில் வைத்தவள்…”சொல்லுங்க சார்..” குரலே பலஹீனமாக.. சோர்வாக இருக்க…

அவளின் குரலை கேட்ட அனிவர்த் துடித்துப் போனான்.

“குட்டிம்மா.. வர்ஷிம்மா.. என்னடா ஆச்சு..” என உருகினான்.

“அது ஒன்னும் இல்ல வர்தா.. நேற்று மழைல நினைஞ்சேனில்ல… அதான் பீவர் வந்திடுச்சு போல…”

அவள் பேச்சை சரியாக கவனிக்காமல்…

“அதுக்கு தான்.. என்கூட வானு கூப்பிட்டேன்.. நீ எங்கடி கேட்ட..” என கோபப்பட்டான்.

“ஆமாம்.. அப்படி திட்டுவிங்க… அப்புறம் கூப்பிட்டா ரோசம் கெட்டு போய் பின்னாலயே வந்திருவாங்களா..”

“உன்மேல தப்பு இருக்கவும் தான திட்டினேன்.. சரி அத விடு.. டாக்டர்கிட்ட போனியா.. மெடிசன் எடுத்துகிட்டயா..”

“டாக்டர் வந்து பார்த்திட்டு மெடிசன் கொடுத்தாங்க.. இப்ப தான் சாப்பிட்டு டேப்லெட் போட்டேன் வர்தா..”

“ஏய்… இப்ப என்ன சொன்ன..” ஒரு வித பரபரப்பாக கேட்டான்.

“டேப்லெட் போட்டேன்னு சொன்னேன்..”

“அது இல்லடி.. நீ என்னை என்ன சொல்லி கூப்பிட்ட..”

கண்களை சுருக்கி… நுனி நாக்கை கடித்து… கையை உதறி…

“அச்சோ.. எப்பவும் மனசுக்குள்ள கூப்பிடற மாதிரி.. சொல்லிட்டேன் போல” என முணுமுணுக்க..

தெளிவாக அனிவர்த் காதில் விழ….

“அப்போ என்னை அடிக்கடி நினைப்பியா… கூப்பிடுவியா… அப்படி என்ன தான் நினைப்ப.. சொல்லு..”

“அப்படி எல்லாம் எதுவும் இல்லை… போங்க… நான் கால் கட் பண்ணறேன்..”

“ஏய்ய்ய்.. ஒரு நிமிசம் வர்தா கூப்பிடு..”

“ம்கூம் மாட்டேன்..”

“ப்ளீஸ் குட்டிம்மா.. ஒரே ஒருதடவை… கேட்கனும் போல ஆசையாயிருக்கு.. ப்ளீஸ்டி செல்லம்ல…”

“வர்தா.. “என கிசுகிசுப்பாக அழைக்க..

“சரியா கேட்கல.. கொஞ்சம் சவுண்டா.. ப்ளீஸ்டாம்மா..”

“போடா வர்தா..” என வேகமாக.. சத்தமாக சொல்லிவிட்டு போனை அணைத்துவிட்டாள்.

போனையே உல்லாசமாக பார்த்திருந்தான் மனம் நிறைந்த சிரிப்போடு…

இரண்டு நாட்கள் அவளை பார்க்காமல் மனம் நிலை கொள்ளவில்லை தான். இருந்த போதும் அவ்வப்போது அவளுக்கு அழைத்து பேசி ஆறுதல் தேடிக் கொண்டான். இரண்டு நாட்கள் கழித்து வந்தவளை அள்ளி அணைத்து முத்தமிட.. கைகள் பரபரக்க… அவள் தன் அறைக்கு வரும் வரை கூட காத்திருக்க முடியாமல் தவித்துப் போனான்.

தேவர்ஷி அனிவர்த் அறைக்கு வந்தாள். இரண்டு நாட்கள் அவனோடு போனில் பேசியதில் இது வரை இல்லாத ஒரு நெருக்கம் உரிமையும் வந்திருந்தது. அதுவும் இரவில் வெகு நேரம் பேச… என்ன பேசினார்கள் என தெரியாமல் பேசினார்கள்… சிரித்தார்கள்.. ரசித்தார்கள்..

தேவர்ஷிக்கு இந்த இரண்டு நாட்களில் பிடித்தம் காதலாக மாறி இருந்தது. காதல் என்ற உணர்வு அவளை முழுதாக அமிழ்ந்து அழுத்த… ஆபிஸ் வந்தவள் அவனை பார்க்க போவதற்குள் மூச்சு முட்டும் உணர்வு… கால்கள் பின்ன… நடையில் சற்று தேக்கம்… முகத்தில் துளியளவு நாணம்… ஏற்கனவே இருந்த சிவப்போடு இன்னும் தூக்கலான சிவப்பு கன்னங்களில் ஏறியிருக்க… காஜல் தீட்டிய கண்களில் காதல் மயக்கம்…

காதலை முழுதாக உணரும் முன்பே அவன் அணைப்பு.. இதழ்முத்தம் எல்லாம் பிடித்திருந்தது. இப்போது இன்னும் கூடுதலான எதிர்பார்ப்பு மனதில்… காதலை சொல்லாமலே இருவரும் உணர்ந்திருந்தனர்..இப்போது இன்னும் என்னன்ன செய்வானோ என நினைக்க.. உடலில் சிறு நடுக்கம் ஓடியது.

அவளது அறையில் இருந்து தனது அறைக்கு வரும் வரை கேமராவின் வழியாக பார்த்திருந்தவனுக்கு அவளின் அன்ன நடை… முகம் காட்டும் கலவையான உணர்வுகள் எல்லாம் புதிதாக இருக்க… அவனுள்ளும் சின்ன படபடப்பு…

உள்ளே வந்தவள் குனிந்து கொண்டே “குட்மார்னிங் சார்..”

அவனிடம் இருந்து பதில் வரவில்லை சில நிமிடங்கள்… மெல்ல கண்களை உயர்த்தி பார்த்தாள். புருவங்களை ஏற்றி இறக்கினான். வெட்கம் மிகுந்திட சட்டென பார்வையை தழைத்து எங்கோ பார்த்தாள். கருவிழி இரண்டும் இங்கும் அங்கும் உருண்டது. அனிவர்த் எழுந்து அவளை கண்களால் விழுங்கியவாறு ஒவ்வொரு அடியாக அழுத்தமாக எடுத்து வைத்து நெருங்கினான். அவனின் அழுத்தமான காலடி ஓசை அவன் வரவை சொல்ல… இனம் புரியாத பயம்… கைகால் உதறல்.. என்ன செய்வானோ… பதட்டம்…ஏதாவது செய்வானோ.. எதிர்பார்ப்பு.. எல்லாம் காதல் படுத்தும் பாடு..

அவளை நெருங்கியவன் சிறிது இடைவெளி விட்டு கைகளை மார்ப்புக்கு குறுக்கே கட்டி நின்றவன்… அவளிடம் விளையாண்டு பார்க்ககும் ஆசை தோன்ற…

“என்ன தேவவர்ஷி… எதுக்கு இவ்வளவு டென்ஷன்… கம்பெனி சேர்மென்கு ஒரு குட்மார்னிங் சொல்லறதுக்கு இத்தனை பதட்டம் எதுக்கு…”

‘என்னது சேர்மென்னா.. வேற எதுவும் இல்லையா..’ விழிகளில் நீர் கசிய படக்கென நிமிர்ந்து அவன் முகத்தைப் பார்க்க…

கண்களில் குறும்பு மின்ன… காதல் கண்ணாக நின்றவனை கண்டு…

‘எல்லாம் விளையாட்டா..’ என கோபம் கொண்டு அவனை நெருங்கி அவன் தோளில சரமாரியாக அடிக்க… அவளை இழுத்து மார்ப்புக்குள் பொதித்து கொண்டான். அவன் மாரப்பில் முகம் புதைத்திருந்தவள் கண்களில் கண்ணீர் வடிய.. அவன் சட்டையை நனைக்க… அவள் முகத்தை நிமிர்த்தியவன்…

“எதுக்குடா அழுகற குட்டிம்மா.. “

“நான் உங்களை எப்படி பார்க்க வந்தேன்.. நீங்க சேர்மன் சொல்லறிங்க..”

“பின்னே.. சேர்மன் இல்லையா…” என இழுக்க..

“எனக்கு சேர்மன் மட்டும் தானா..” கொஞ்சலாக..

“நோ.. சம்திங் ஸ்பெஷல் பார் யூ..”

அவன் சொல்லிய சந்தோஷத்தில்.. அவனே எதிர்பாராத நேரம் கன்னத்தில் அழுத்தமாக முத்தம் ஒன்று வைத்தாள்.

“தப்பு… தப்பு.. முத்தம் கொடுத்த இடம் தப்பு… இதோ இங்க கொடுக்கனும்” தனது உதடுகளை தட்டி சொல்ல…

“ம்ம்ம் கொடு… கொடு… இங்க கொடு..” என்றான் உல்லாசமாக…

“ம்கூம் மாட்டேன்.. போங்க..”

“கொடுக்காம இங்க இருந்து உங்களை அனுப்பமாட்டேன்.. வாங்க..” என அவளை போலவே பேச…

தேவர்ஷி கெஞ்சுதலான பார்வை பார்க்க… அனிவர்த் பிடிவாதமாக நிற்க… வேறு வழியில்லை என நினைத்து கதவை பார்த்தாள்.

“என் அனுமதி இல்லாம என் ரூம்கு வர துணிச்சல் உனக்கு மட்டும் தான் இருக்கு..” என சிரிக்க…

அவனின் நெஞ்சில் செல்லமாக குத்த.. அவள் கையை பிடித்து தடவி..

“ஏய் இப்படியே நேரத்தை கடத்தி சீட்டிங் பண்ணலாம்னு நினைக்கறியா…”

எக்கி அவன் பின்னந்தலையில் கை கொடுத்து அவனை தன் உயரத்திற்கு குனிய வைக்க… அவளுக்கு சிரமம் எதுக்கென அவளை தன் உயரத்திற்கு தூக்கி பிடித்தான்.

அவன் தூக்கி பிடித்த இடம் பின்புறம் அவன் கைகள் அழுந்த…. அது வேறு அவஸ்தையாக இருக்க நெளிந்தாள். இவள் வேலைக்காக மாட்டா என நினைத்தவன் தானே அவள் இதழில் தன் இதழை கோர்த்தான். சில நிமிடங்களில் அவன் இதழ் அவளின் கழுத்து நரம்பை கவ்வி இழுக்க… கண்ணனின் மாயங்கள் எல்லாம் காதல் ராதையை பித்து கொள்ள.. அவனின் தோளிலேயே துவண்டு சாய்ந்தாள். துவண்டவளை தூக்கி கொண்டு அங்கிருந்த சோபாவிற்கு செல்ல எத்தனிக்க… அவனின் மொபைல் சிணுங்க… காதலில் கரைந்து… கனவில் மிதந்து.. காற்றில் பறந்த இருவருக்கும் மொபைலின் ஒலி தரை தட்டி நிற்க வைத்தது.

“ம்ப்ச்..”என காற்றில் கைகளை வீசி..கோபமாக மொபைலைப் பார்க்க… அவனின் ஏமாற்றம் முகத்தில் அப்பட்டமாக தெரிய… அதை பார்த்து கிளுக்கி சிரித்தாள்.

“ஏய் உன்னை..” கை நீட்டி அவளை எட்டி பிடிக்க போக… அடித்து ஓய்ந்திருந்த மொபைல் மீண்டும் ஒலி எழுப்ப… ஏமாற்றமாக அவளை பார்க்க..

“பை வர்தா..” என நிற்காமல் ஓடிவிட்டாள்.

தன் முகம் பார்த்து வர்தா என அழைக்க சொல்ல ஆசை கொண்டிருக்க… நிற்காமல் சொல்லி சென்றவளை ஏக்கமாக பார்த்தான்.

அனிவர்த்தும் காதலை சொல்லவில்லை.. தேவர்ஷியும் சொல்லவில்லை.. சொல்லாமலேயே இருவருக்கும் ஒரு புரிதல் வந்திருந்தது. அவளை பார்த்திருப்பதும்.. அவளோடு சின்ன சின்னசில்மிஷங்கள்… இரவில் போனில் மோகப்பேச்சும் முத்த சத்தமுமாக காதலை அரங்கேற்றி கொண்டிருந்தனர்.

ஒருநாள் ஆயாம்மா தேவர்ஷியிடம்…

“தேவா பாப்பா… எம் புருஷன் வாங்கற சம்பளத்தை பூராத்தியும் குடிச்சே அழிச்சிபுடறான். வூட்ல ஒரே கஷ்டமா இருக்கு.. பையனுக்கு இஸ்கூல் பீசு கட்டனும்.. ஏதாவது உதவி பண்ணு பாப்பா..” என சேலை தலைப்பால் கண்ணை கசக்கி வராத கண்ணீரை துடைக்க…

தேவர்ஷி் ‘அச்சோ பாவம்.. எவ்வளவு கஷ்டம் இவங்களுக்கு…’ என மனம் இளகிவிட…

“பாவம் ஆயாம்மா நீங்க.. எவ்வளவு பணம் கட்டனும்..”

‘ஆஹா.. லூசு நம்பிடுச்சு லம்பா ஒரு தொகை பார்த்திடலாம்’ என கண்ணில் ஆசை மின்ன…

“பெரிய இஸ்கூலுல படிக்கறான் பாப்பா… இந்த கூட்டி துடைக்கற பொழப்பு என்னோடு போகட்டும்.. அவனாவது நல்லா பெரிய ஆபீசரா போகனும்னு என் கஷட்த்த மீறி படிக்க வைக்கறேன்.. முப்பதாயிரம் ரூவா.. பீசு கட்டமுடியல.. பள்ளிகூடத்துக்கு வரவேணானு பெரிய வாத்தியார் சொல்லிபுட்டாரு.. ஏதாச்சும் உதவி பண்ணு பாப்பா..” என வராத கண்ணீரை வரவைக்க.. சேலை தலைப்பில் கண்களை தேய்க்க.. உண்மை என நம்பிவிட்டாள் தேவர்ஷி.

அவ்வளவு தொகை பணமாக கையில் இல்லாதால் தனது வலது கைவிரலில் இருந்த ஒரு பவுன் மீன் மோதிரத்தை கழட்டி கொடுத்தாள்.

“ஐயோ பாப்பா இது எல்லாம் வேண்டாம்… பணமா இருந்தா கொடு… அதுவும் கடனா கொடு.. திருப்பி அடைச்சிடறேன்..”

“என்கிட்ட பணமா இல்ல ஆயாம்மா.. இதை வச்சுக்குங்க..திருப்பி எல்லாம் தர வேண்டாம்..” என கை பிடித்து அழுத்தி கொடுத்தாள்.

“ரொம்ப டேங்க்சு பாப்பா..” என கண்களில் ஆசை மின்ன.. வாங்கிவிட்டு வேகமாக சென்றுவிட்டது அந்தம்மா..

பார்த்திருந்த அனிவர்த் ‘இவளை வச்சுகிட்டு… இவ்வளவு ஏமாளியா இருக்கறளா… பேசாம என் ரூம்லயே இவளுக்கு ஒரு கேபின் போட்டறளாமா..’ என யோசித்தான்.

தேவர்ஷியிடம் மோதிரத்தை வாங்கியதும் அரைநாள் விடுப்பு எடுத்துக் கொண்டு முதல் வேலையாக விற்று காசு பார்த்துவிட எண்ணி.. அனிவர்த் அறைக்கு வந்தது அந்த ஆயாம்மா..

ஒன்றும் காட்டிக் கொள்ளாமல்…” சொல்லுங்க.. ஆயாம்மா..”

“சார்… அரைநாளு லீவு வேணும்..”

“எதுக்கு..”

“ஒரே பேதியாக போவுது.. சார்… டாக்டர்கிட்ட போவுனும்…”

“ம்ம்ம்…அப்படியா…” புருவ சுளிப்புடன்…

“ஆமாம் சார்..ரெம்ப சோர்வா இருக்கு….குளுகோசு ஏத்தனும்..”

“அச்சச்சோ… பாவம்..”

அனிவர்த் பரிதாபப்பட்டு பேசுகிறான் என நினைத்து கொண்டு அதிகமாக அளந்து விட்டு கொண்டிருந்தது அந்தம்மா…

“குளுக்கோசு ஏத்த சொன்னா கைல துட்டு கூட இல்ல சாரு..”

“ம்கூம்..”என்றான் பார்வையை உயர்த்தி ஆச்சரியமாக…

‘என்னாதிது .. எப்பவும் எதுவும் கேட்காமல் பணம் தருவாரு.. இன்னைக்கு இப்படி கேட்கறாரு’ என பேந்த பேந்த முழித்தது.

ஆயாம்மாவின் திருட்டு முழியை பார்த்தவாறு இரண்டாயிரம் ரூபாய் தாளகளை ஐந்தை எடுத்து டேபிள் மேல் வைத்தான்.

கண்களில் ஆசை மின்ன.. அசட்டு சிரிப்பு சிரிக்க…

“பணம் வேணுமா..”

“ஆமாம் சார்.. டாக்டரு பீசு கொடுக்கனும்..”

“அப்ப ஓகே.. மோதிரத்தை கொடுத்திட்டு இந்த பணத்தை எடுத்துக்குங்க…”

“மோதிரமா… எந்த மோதிரம் சார்…எனக்கு எதும் தெரியாது..” என திடுக்கிட்டு தட்டு தடுமாறி பேசியது.

“ஒழுங்கா கொடுத்திட்டா ஒன்னும் பண்ணாம மன்னிச்சு விட்றுவேன்.. எல்லாம் கேமரால ரெக்காரட் ஆகியிருக்கு…இல்ல அப்படினா போலீஸ்ல பிடிச்சு கொடுத்துருவேன்…” அனிவர்த் மிரட்டவும்…

போலீஸ் என்றதும் பயந்து போய் சேலை முந்தானையில் முடிந்து வைத்திருந்த மோதிரத்தை எடுத்து டேபிள் மேல் வைத்தது.. ஒரு இரண்டாயிரம் தாளை மட்டும் எடுத்து கொடுத்து…

“இனி இந்த மாதிரி யார்கிட்டயாவது ஏதாவது வாங்கினிங்க… வேலையை விட்டு தூக்கிடுவேன்.. போலீஸ்லயும் சொல்லிடுவேன்”

“இல்ல.. சார்.. வாயே திறக்கமாட்டேன்..” என குனிந்து ஒரு கும்பிடு போட…

“லீவ் எல்லாம் கிடையாது.. போய் வேலையை பாருங்க..” என விரட்ட…

வந்தவரை இலாபம் என பணத்தை வாங்கி கொண்டு ஓடிவிட்டது..

மோதிரத்தை கைகளில் எடுத்துப் பார்த்தான். மீன் வடிவத்தில் கண் பகுதியில் ஒற்றை வெள்ளை கல் பதித்திருக்க..அழகாக இருந்தது.

ஏகாந்த இரவில் வா தேவதா  [22] சத்யாதித்தன்.. அந்தக் கல்லுமலையின் உச்சிக்கு ஏறி வந்ததும், தன்னிரு முழங்கால்களைப் பிடித்துக் கொண்டே, குனிந்து மூச்சு வாங்கிக் கொண்டே, தன்னவளை நாடிப் போனான்.  அவள் இல்லாத போது அவனில் உருவாகியிருந்த பதற்றம்..அவளைக் கண்டதும்.. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவனை விட்டும் அகல்வது போல இருக்க, இரவில் கானகம் தேடி அநாயசமாக வந்திருக்கும் மனைவியின் மீது.. பொல்லாத கோபம் எழுந்தது அவனுக்கு.  இருந்தாலும் அவனது கோபத்துக்கும் மேலாக அவன், அவள் மேல் வைத்திருந்த

ஏகாந்த இரவில் வா தேவதா  [21] அன்று மதியம், தான் ஏற்கனவே திட்டமிட்டது போல இந்தியா செல்ல நாடியவன், தன் லக்கேஜில்.. உடைகளை அடுக்கி வைப்பதிலேயே மும்முரமாக இருந்தான்.  அவனுடைய லக்கேஜ்.. யௌவனாவின் மஞ்சத்தில் , “ஆ”வென்று திறந்திருக்க, வார்ட்ரோப்பிலிருந்து அவனது உடைகளை எடுத்து வந்து.. லக்கேஜிக்குள் திணிப்பதும், மீண்டும் வார்ட்ரோப்பை நோக்கி நடைபயில்வதுமாக இருந்தான் சத்யன்.  இன்று மாலை அவன் இலங்கையை விட்டும் இந்தியா செல்லப் போகிறான். அதுவும் தனக்கென்று சொந்தமான ‘பீகாக் ஏர்லைன்ஸ்” விமானத்தில். 

ஏகாந்த இரவில் வா தேவதா [20]அடுத்த நாள் காலை. முந்தைய நாள் இரவு மனைவி.. பித்துப் பிடித்தவள் போல நடந்து கொண்டதில்… இன்னும் அவள் பால் ஊடலுற்றவனாக, முகத்தைத் தூக்கி வைத்துக் கொண்டு தான் திரிந்து கொண்டிருந்தான் சத்யாதித்தன். தன் அன்புக் கணவனின் கோபத்தின் காரணம் இன்னதென்று அறியாமல்.. அவனை மலையிறக்குவதற்காக.. முன்பு போல் அவளை கண்களாலேயே காதல் செய்யும் அந்தப் பழைய சத்யாதித்தனை மீளவும் வரவழைப்பதற்காக படாதபாடு பட்டுக் கொண்டிருந்தாள் யௌவனா. சத்யனோ.. இன்னும் சீற்றம்

14 -ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல்

“ரெட்சில்லி.. ஓரங்குட்டான்… மூஞ்சிய பாரு உர்ருனு… கொஞ்சம் சிரிச்சா தான் என்ன..” என முணுமுணுத்தவள்.. வேலையை பாரக்கலாம் என சிஸ்டத்தை பார்க்க ஒன்றும் புரியலை…

“அடியேய்.. தேவா தலையும் புரியல.. வாலும் புரியல.. இப்ப என்ன பண்ண… முடிச்சிட்டு தான் போகனும் சொன்னாரே… ப்ச்ச.. விடு பார்த்துக்கலாம்… எவ்வளவோ பார்த்துட்டோம்… இவர சமாளிக்க முடியாதா…”

மீண்டும் கேம் விளையாட்டில் மூழ்கி போனாள். அனிவர்த் பார்த்து விட்டு பரவாயில்லை நாம ஸ்டிரிக்டா சொல்லவும் செய்யறா.. இனி இவகிட்ட இப்படி தான் நடந்துக்கனும் என தன்னையே மெச்சிக் கொண்டான். அவளை பற்றி சரியாக தெரியாமல்…

அலுவலகம் முடிய ஒருமணி நேரம் இருக்க… அனிவர்த்திற்கு ஒரு பிசினஸ் சர்க்கிள் பார்ட்டிக்கு செல்ல வேண்டியதாக இருந்ததால்.. தேவர்ஷி எந்த அளவுக்கு முடித்திருக்கிறாள் என பார்த்து விட்டு செல்லலாம் என அவள் கேபினுக்கு சென்றான். அவன் வந்தது கூட தெரியாமல் விளையாடி கொண்டு இருக்க… பார்த்தவனுக்கு கோபம்…

“வர்ஷி… என்ன பண்ணிட்டு இருக்க…”

திடீரென பின்னால் கேட்ட அவன் சத்ததில் பயந்து போய் அடித்து பிடித்து எழுந்தவள் தடுமாறி அவன் மேலேயே விழுகப் போக.. அவளை பிடித்து நிறுத்தியவன்…

“எப்ப பாரு.. எதிலும் விளையாட்டு… ஒரு இடத்தில் ஆடாம கொள்ளாம உன்னால நிக்க முடியாதா.. அவ்வளவு தூரம் சொல்லிட்டு போனேன்.. மறுபடியும் கேம் விளையாடிட்டு இருக்க… அறிவிருக்கா உனக்கு.. நம்ம ஒர்க்ல சின்சியரா இருக்கனும்… ஒரு டெடிகேசன் இருக்கா… உன் விளையாட்டுக்கு சேலரி தரமுடியுமா.. வாங்கற சேலரிக்கு ஒர்க் பண்ணனும்ங்கற எண்ணம் இல்லையா.. என்ன நினைச்சுகிட்டு இருக்க… ஒர்க் பண்ற எண்ணம் இருந்தா வா.. இல்லயா வரவே வராத… என்ன பண்ணுவியோ தெரியாது… இன்னைக்கு நான் கொடுத்த ஒர்க்க முடிச்சுகொடுத்துட்டு தான் போகனும்.. மைண்ட் இட்.. “ என மூச்சு விடாமல் கத்த..

உண்மையிலேயே சற்று பயந்து தான் போனாள் தேவர்ஷி. அவள் முகத்தை பார்த்தவனுக்கு இன்னும் கோபம் ஏறியது.

“எப்ப பாரு முகத்தை பாவம் போல வச்சுகிட்டு.. ஆளை ஏய்க்கறது… ஒழுங்கா வேலையை முடிச்சு கொடுத்திட்டு தான் போகனும் புரிஞ்சுதா…” என கத்தி விட்டு நிற்காமல் சென்றுவிட்டான்.

கண்ளில் நீர் கோர்க்க… ‘எப்படி எல்லாம் பேசிட்டு போறான்.. ரெட்சில்லி.. பெரிய இவனாட்டம் என்னை திட்டிட்டு போறான்.. இன்னைக்கு வேலையை முடிச்சு கொடுத்துட்டு இவனை வச்சுக்கிறேன்’ என ரோசத்தோடு செய்தாள்.

அனிவர்த் வீட்டிற்கு சென்று ப்ரஷ்ஷாகி பார்ட்டிக்கு சென்றவன் கொஞ்ச நேரத்திலேயே தேவர்ஷியை மறந்து போனான். இரவு ஏழு மணி போல ஆபிஸ் செக்யூரிட்டி அனிவர்த்துக்கு போன் பண்ணி இன்னும் தேவர்ஷி கிளம்பலை என சொல்லவும்.. அவளுக்கு அழைத்தான். அவள் எடுக்கவில்லை. மீண்டும் மீண்டும் முயற்சிக்க.. அவள் எடுக்காமல் போக… உடனே ஆபிஸ்கு கிளம்பி போனான்.

இவன் போன போதும் அவள் வேலை செய்து கொண்டு இருந்தாள். பார்த்தவனுக்கு கோபம் தான் வந்தது.

“டைம் என்னாகுது.. இன்னும் என்ன பண்ணிட்டு இருக்க…”

அவனுக்கு பதில் சொல்லாமல்.. அவனை கண்டு கொள்ளாமல்… அவள் வேலையில் கண்ணாக இருக்க..

இவளை என பல்லை கடித்தவன்.. “ஏய்… நான் சொல்றது காதுல விழுகல..” என அவள் கையை பிடித்து எழுப்ப.. முகத்தை திருப்பிக் கொண்டாள்.

“கிளம்பு முதல்ல..” என அவளது தோளை பிடித்து தள்ள.. அவன் கையை உதறிக் கொண்டு நகராமல் கைகளை கட்டிக் கொண்டு விரைப்பாக நின்றாள்.

“சொன்னா கேட்கமாட்ட..” என திட்டியவன்.. சிஸ்டத்தை சட்டவுன் பண்ண போகவும்…

“அச்சோ நான் இன்னும் சேவ் கொடுக்கல..” என பதற…

அவனே உட்கார்ந்து சேவ் கொடுக்கப் போக.. அவன் சொன்னது மட்டும் இல்லாமல்.. இதுவரை செய்யாமல் இருந்தவற்றையும் முடித்திருந்தாள்.அவன் மெச்சுதலாக பார்க்க… உதட்டை சுழித்து வெடுக்கென முகத்தை திருப்பிக் கொண்டாள்.

அவன் சேவ் கொடுக்க.. “இன்னும் எரர் செக் பண்ணல..” எங்கோ பார்த்துக கொண்டு சொன்னாள்.

“எல்லாம் நாளைக்கு பண்ணிக்கலாம் கிளம்பு..” என்றான்.

அவள் தனது பேகை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பவும்.. எதுவும் பேசாமல் சிறு குழந்தையாக கோபித்து கொண்டு செல்ல.. அனிவர்த்துக்கோ அவளை அப்படி அனுப்ப மனம் கேட்கவில்லை.

“வர்ஷி..” மென்மையாக அழைக்க… அவள் நிற்காமல் செல்ல…

“வர்ஷிம்மா..”

“டேய்.. குட்டிம்மா..”

என பின்னால் உல்லாசமாக சிரித்து கொண்டே சென்றான். அவளோ நிற்காமல் நடக்க.. இரண்டு அடி வேகமாக சென்று அவள் கையை பிடித்து தன்புறம் திருப்பியவன்…

“பேசுடா.. கண்டுக்காம போற..” என சிரிப்புடன் கேட்க..

“போ.. ஒன்னும் வேணாம்.. என்ன திட்டிட்டல்ல.. உன் கூட பேசமாட்டேன்..” என முறுக்கிக் கொண்டு சென்றாள்.

பேசிக் கொண்டே வெளியே வந்துவிட்டார்கள். செக்யூரிட்டி இவர்களை வித்தியாசமாக் பார்க்க… அதை எல்லாம் பாரக்கும் நிலையில் இருவரும் இல்லை.

இவர்கள் வெளியே வந்த போது லேசாக மழை தூறிக் கொண்டு இருக்க… பார்க்கிங் ஏரியாவிற்கு வருவதற்குள் நன்றாக பெருமழையாக மாறியிருக்க…

தேவர்ஷி மழையில் நனைந்து கொண்டே.. வண்டியை எடுக்க…

அவளருகே வேகமாக சென்று..”வர்ஷி.. இந்த மழைல உன்னால போகமுடியாது.. வா நான் டிராப் பண்றேன்..”

எதுவும் பேசாமல் வண்டியை ஸடார்ட் பண்ண… வண்டி முன் வந்து நின்று…

“சொன்னா கேளுடா.. நைட் டைம் மழை வேற.. சேப் கிடையாது..” என அவன் சொல்லி கொண்டிருக்க…

அவனை தாண்டி வண்டியை கிளப்பி கொண்டு சென்றுவிட்டாள்.

அனிவர்த் “திமிரு…அவ்வளவும் திமிரு.. சின்ன பொண்ணா இருக்காளேனு பார்த்தா.. ரொம்ப தான் துள்ளறா..” என வழி எங்கும் அவளை திட்டியவாறே வீடு வந்து சேர்ந்தான்.

அவர்களுக்குள் முதல் ஊடல்…

நேரம் செல்ல.. செல்ல.. அனிவர்த்தால் இருப்பு கொள்ள முடியவில்லை.

‘வீட்டிற்கு போயிருப்பளா.. வழில ஏதும் ப்ராப்ளம் ஆகியிருந்தா… இந்த காலத்துல டீவில நியூஸ் எவ்வளவோ பெண்களுக்கு எதிரான கொடுமைகள் வருதே… அவ பின்னாடியே அவ வீடு வரைக்கும் போயிருக்கனுமோ..’ என பயந்து போய் அவளுக்கு அழைக்க.. அவள் இவன் அழைப்பை ஏற்கவில்லை என வரவும்.. பயம் அதிகமாக… மணியை பார்த்தான் இந்நேரம் அவள் வீடு போயிருக்கனுமே.. மீண்டும் அழைக்க.. அவள் எடுக்கவில்லை.

அவள் வீட்டிற்காவது போய் பார்க்கலாமா என நினைத்தான். ஆனால் இராத்திரி நேரத்தில் வயசு பொண்ணை தேடி சென்றால் அவள் குடும்பத்தினர் எவரோ.. எப்படியோ.. வீண்பிரச்சினை வேண்டாம் என விட்டு விட… அவன் மனமோ அப்படி எல்லாம் விட முடியாது என அலையாக ஆர்பரிக்க..

வாட்சப்பில் ஒரு மெசேஜ்..

‘வர்ஷி.. வீட்டுக்கு போயிட்டியா…’

அவள் ஆன்லைனில் இல்லை எனவும் பதட்டம் கூடியது..

‘வர்ஷிம்மா.. ஆர் யூ ஓகே..’

‘குட்டிம்மா.. ஏதாவது சொல்லுடா..’

என வரிசையாக மெசேஜ் பறக்க… பதில் என்னவோ அவனுக்கு சாதகமாக இல்லை.. வருத்தமாக போனையே பார்த்துக் கொண்டு படுத்திருந்தான்.

சிறிது நேரத்தில் ப்ளூ டிக் டக் டக்கென் வரிசையாக வர… விடலைபையனை போல..

“யாஹூ” என துள்ளிக் கொண்டு எழுந்து அமர்ந்தான்.

‘குட்டிம்மா.. வீட்டிக்கு போயிட்டயா..’

கோப ஸ்மைலி..

சிரித்துக் கொண்டே.. ‘கால் பண்ணவா..’

அரிவாள் பறந்து வந்தது.

அவளின் குறும்பு அவனையும் தொற்றிக் கொள்ள..

இவன் இதயம் அனுப்ப…

அவளோ நாக்க மடித்து விரலை நீட்டி மிரட்டும் விஜயகாந்த படம் அனுப்ப…

இப்படியே கொஞ்ச நேரம் இருவரும் விளையாட..

குட்நைட் பிக் போட்டுபோய் தூங்கு என அனிவர்த் விளையாட்டை முடித்து வைத்தான்.

ரொம்ப உற்சாகமாக அவன் மனம் இருக்க.. தூக்கம் வராமல் அவளை நினைத்துக் கொண்டே உறங்காமல் விழித்திருந்தான். நாளைக்கு வரட்டும் அவளை என்ன பண்றேன் பாரு.. அப்படியே பிச்சு திங்க்னும் என தலையணையை பிச்சு கொண்டு இருந்தான்.

அனிவர்த் மனம் கட்டுக்கடங்காத காளையாக துள்ள… தேவர்ஷிய பார்க்க என்னவோ காதல் சொல்லப் போகும் டீன்ஏஜ் பையன் போல பரபரப்பாக கிளம்பிக் கொண்டிருந்தான். ஒரு பத்து தடவையாவது கண்ணாடி முன் நின்று தன்னை சரி பார்த்துக் கொண்டான்.லேசா விசில் அடித்தவாறே படிகளில் இறங்கி வந்தவனை கண்டு கங்கா ஆவென வாயை பிளந்து பார்த்தார்.

‘ம்ம் சரி தான் பையன் எங்கயோ வசமா சிக்கிட்டான் போல.’

“மாம்.. சீக்கீரம் டிபன் வைங்க…” டேபிளில் தாளம் போட்டவாறு உல்லாசமாக…

கங்கா தட்டில் இட்லி வைத்து சாம்பார் ஊற்ற..

“என்ன மாம்… எப்ப பாரு இட்லி சட்னி சாம்பாரு தானா..” களிப்புடன் சலித்துக் கொள்ள…

“தோசை சுடவா..”

“மாம்.. இட்லி தோசை எல்லாம் விட்டுட்டு புதுசா ஏதாவது டிரை பண்ணுங்க..”

“நான் புதுசா டிரை பண்றது இருக்கட்டும்… நீ எங்கயாவது லாக் ஆகிட்டயா.. ம்ம்ம்.. என்ன..”

“ச்சேச்ச. அப்படி எல்லாம் இல்லை.. “என அவசர அவசரமாக மறுத்தான்.

“இல்லயே டவுட்டா இருக்கே..”

அனிவர்த்தின் முகத்தை இந்தபுறம் அந்தபுறம் திருப்பி பார்த்தவர்..

“முள்ள கட்டி விட்ட மாதிரி இருக்கற மூஞ்சில பாலும் தேனும் வடியுதே… எந்த புள்ளகிட்டயாவது ப்ரபோஸ் பண்ணிட்டயா…”

“உங்களுக்கு வேற பேச்சே இல்லையா.. எப்ப பாரு லவ் கல்யாணம்.. விடுங்க ஆளை..”

என விட்டால் போதும் என பாதி உணவில் கிளம்பிவிட்டான்.

“ஏம்மா.. இப்படி பண்ற…பாரு அவன் சாப்பிடாம போயிட்டான் பாரு…” என சிதம்பரம் வருத்தப்பட..

“இந்த வீட்டுக்கு மருமகள் வரனும்னு நான்லாம் வாரத்தில் மூனுநாள் விரதம் இருக்கேன்.. அதை நினைச்சு ஒரு நாளாவது வருத்தப்பட்டு இருக்கறிங்களா…உங்களுக்கு உங்க மகன் ஒருவேளை சாப்பிடாம் போனது வருத்தமா இருக்கா… அவன் உங்க இரத்தம்.. நான் வேற இரத்தம் அப்படி தான..”

‘ஆமாம் கேட்டாலும் திட்டுவ.. கொஞ்சமாவது மகனுக்கு கல்யாணம் ஆகலையேனு கவலை இல்லையானு..’ சிதம்பரத்தின் மைண்ட் வாய்ஸ்..

“அவ்வளவு பாசமிருந்தா உங்க மகனை கல்யாணத்துக்கு சம்மதிக்க வைங்க பார்க்கலாம்”

“அம்மா.. கங்காம்மா..நீயாச்சு.. உம்மகனாச்சு என்னை ஆளை விடு.. உங்க ஆட்டத்துக்கு நான் வரல..” என கை எடுத்து கும்பிட…

“அது… உங்களுக்கு என்ன முடியுமோ.. அத மட்டும் பாருங்க புரிஞ்சுதா.. போங்க வழக்கமாக பண்ற… நியூஸ் சேனல பாருங்க போங்க..”

சிதம்பரமும் விட்டால் போதும் என அமைதியாக போய் டீவியோடு ஐக்கியமாகிவிட்டார்.

“பயபுள்ள சிக்கமாட்டேங்கறானே… ஆனாலும் இன்னைக்கு என்னவோ ஒரு ஒளிவட்டம் தெரிஞ்சுது.. ஒரு கோடு போட்டா போதும் அத பிடிச்சுகிட்டே ரோடே போட்டறனும்..” என தனக்கு தானே பேசிக் கொள்ள..

பார்த்திருந்த சிதம்பரம் ‘மகனுக்கு கல்யாணம் ஆகாத கவலைல பைத்தியம்கீது பிடிச்சுகிச்சா… ‘ என உற்றுப் பார்க்க..

“என்ன பார்க்கறிங்க..” கங்கா அதட்டல் போட…

“ஒன்னுமில்லம்மா..” என்றார் பவ்யமாக… நினைத்தை சொல்லமுடியுமா…

அனிவர்த் பரபரப்பாக ஆபிஸ் வந்தவன் தனது அறைக்கு வந்தவன் தேவர்ஷிய பார்க்க வசதியாக அவளின் அறையின் கேமராவை மட்டும் தன் மானிட்டரில் தெரியுமாறு வைத்துக் கொண்டு… நொடிக்கொரு முறை பாரத்திருந்தான்.

‘என்ன இன்னும் இவளை காணோம்..’ என தனது கைகடிகாரத்தை பார்க்க.. அது அலுவலகம் ஆரம்பிக்க இன்னும் நேரம் உள்ளது என சொல்லாமல் சொல்ல…. நெற்றியில் தட்டி சிரித்துக் கொண்டான்.

‘என்னடா.. அனிவர்த்… இப்படி ஆகிட்ட… குட்டி பிசாசு நல்லா நம்மள ஆட்டி வைக்கறா…’

நேரம் சென்று கொண்டிருக்க.. அனிவர்த்திற்கோ இருப்பு கொள்ளவில்லை. எல்லோரும் வந்து தங்கள் வேலையில் மூழ்கி ஆபிஸே பரபரப்பாக இருக்க… அனிவர்த எதிர்பார்த்தவளோ வரவில்லை. அவளை காணாமல் மனதின் உற்சாகம் எல்லாம் வடிந்து கொஞ்சம் டல்லடிக்க…

‘ஏன் இன்னும் இவளை காணோம்..’ என கொஞ்சம் கவலை எட்டி பார்த்தது.

‘இன்னைக்கு லீவா..’

‘போன் பண்ணி இன்பார்ம் பண்ணலாம்ல..’

‘ஒரு வேளை மெயில் பண்ணியிருக்காளோ..’ என மெயில் செக் பண்ண…

நினைத்து போல உடம்பு சரியில்லை என இரண்டு நாள் லீவு கேட்டு மெயில் அனுப்பி இருந்தாள். அவளுக்கு உடம்பு சரியில்லை என்பதே அனிவர்த்தை எதையும் யோசிக்க விடவில்லை. உடனே தேவர்ஷிக்கு அழைத்துவிட்டான்.தன்னிடம் வேலை பாரப்பவர்களுக்கு உடம்பு சரியில்லை என்றால் இப்படி தான் அழைத்திருக்கமோ.. என யோசிக்க எல்லாம் இல்லை.

ஏகாந்த இரவில் வா தேவதா  [18] மஞ்சத்தில் அமர்ந்திருந்த நந்தினிக்கோ, அவன் தொடுகை அவளது ஆத்மா உள்ளூற ஓர் அருவெறுப்பைக் கொடுக்கலானது.  அவள் அருகே அமர்ந்திருப்பது… இருநூறு வருடங்களாக அவள் வன்மம் வைத்து காவு வாங்கக் காத்திருக்கும்.. அதே இராஜசிங்கன்!!  அவளுக்கென்றிருந்த ஒரே உறவான அவள் கணவனை, அவளிடம் இரு‌ந்து பிரித்து, கணவன் காட்டிய உன்னத அன்பில் விளைந்த முத்தான வாரிசையும் அழித்த.. அவளது பரம எதிரி இராஜசிங்கன்.  சத்யாதித்தன் வேறு.. அரசன், ‘ஸ்ரீ விக்கிர இராஜசிங்கனி’ன்