தொடர் கதை

ஏகாந்த இரவில்..                    வா தேவதா                        [16] தலைக்கு குளித்து விட்டு வந்து.. கையில்லாத வெறும் பெனியன் மற்றும் வேஷ்டியில், மஞ்சத்தில் அமர்ந்திருந்தவனின் ஈரத்தலையைத் துவட்டிக் கொண்டிருந்தாள் யௌவனா.  இந்தியாவிலிருந்து.. திருமணமான ஒரே மாதத்தில், ‘கணவன் தனக்கு துரோகம் இழைத்து விட்டான்’ என்றழுது கொண்டு, ‘ஊடல் உற்றவளாக வந்து நின்ற […]

13 – ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல்

லிப்டிற்கும் அவளுக்குமான இடைவெளி பத்தடி தூரம் இருக்க…லிப்ட் மூடும் முன் அவனோடு இணைந்து கொள்ள துடிக்க… வேகமாக ஓடி சிறிய இடைவெளியில் தன்னை நுழைத்து கொள்ளும் வேகத்தில் சென்றவள்… கால்கள் வழுக்கி அனிவர்த் மேலேயே விழுந்தாள்.

அனிவர்த் போனை பார்த்து கொண்டிருந்தவன் தேவர்ஷியை கவனிக்கவில்லை. அவள் எதிர்பாராமல் விழுகவும் அவளோடு சேர்ந்து அனிவர்த்தும் அவளை அணைத்தவாறு விழுந்தான்.அவனே தேவர்ஷியை கண்டு திகைத்தவன்… பின்பு தாங்கள் இருக்கும் நிலை அறிந்து உல்லாசமாக அவளை நெருக்கத்தில் ரசிக்க… ருசிக்க… துடிக்க…

அனிவர்த் மேல் தேவர்ஷி இருக்க… காலையில் அவன் ரசித்த அழகெல்லாம் அவன் அருகே.. அவன் கையணைப்பில் இருக்க… சித்தம் கலங்கிய பித்தனாகி போனான்.

தேவர்ஷியோ விழுந்த பயத்தில் அனிவர்த்தின் சட்டையை இறுக பிடித்து… முகத்தை அவன் நெஞ்சினில் அழுந்த புதைத்து இருக்க..

“வர்ஷி.. குட்டிம்மா.. வர்ஷிம்மா.. என்னைப் பாரேன்..” என குழைந்தான்.

மெல்ல தலையை உயர்த்தி..அவனின் முகம் பாரக்க.. அவளின் செவ்வரி ஓடிய இதழ்கள் பயத்தில் நடுங்க.. அதன் நடுக்கத்தை நிறுத்தும் முயற்சியாக… இதழ்களை இழுத்து தன் வாயினுன் அதக்கி சுவைக்க… அவன் முரட்டு கைகளோ அவள் பின்னுடலில் சுகந்திரமாக மேலும் கீழும் தொட்டு தடவி அழுத்த… பஞ்சு தேகம் இன்னும் போதையை கூட்ட.. அவன் பிடி இறுகியது…

மையல் கொண்ட பெண்ணுக்கோ.. கந்தர்வனின் செயல்கள் காதலாக கட்டிப் போட… கட்டுண்டு கிடந்தாள்.

மேலும் முன்னேற துடித்த உணர்வுகளை கட்டுப்படுத்த … சடுதியில் தன்னை கட்டுக்குள் கொண்டு வந்தவன்.. மென்மையாக தேவர்ஷியை தன்னில் இருந்து பிரித்தவன்… தானும் எழுந்து அமர்ந்தவன்.. அவளின் முகத்தை சங்கடத்துடன் பார்க்க.. அவளோ இனிப்பை பறிகொடுத்த குழந்தையாக வாடிப் போய் இருக்க… அவள் தோளில் கை போட்டு லேசாக அணைத்து..

“நீ இதெல்லாம் தாங்கமாட்ட டா…” என நெற்றியில் முத்தமிட்டு சொல்ல..

அவளோ லேசாக விசும்ப.. அவளை தட்டிகொடுத்து சமாதானம் செய்ய.. அவர்கள் செல்ல வேண்டிய தளமும் வந்திட…லிப்ட் திறப்பதற்குள் எழுந்து நின்று அவளையும் எழுப்பி.. விலகி இருந்த துப்பட்டாவை சரி செய்து…

“பை குட்டிம்மா..” என சொல்லி கடந்து நடந்துவிட்டான்.

அவன் விட்டு சென்ற இடத்திலேயே ஏதும் புரியாமல் மலங்க விழித்து நின்று கொண்டு இருந்தாள்.

‘ஏன் இப்படி விட்டுட்டு போயிட்டாங்க… ஒரு ஆணும் பெண்ணும் திருமணத்திற்கு முன்பு உறவு என்பது தப்பு தான் தெரியாமல் இல்லை… ஆனால் காதல் கொண்டவர்கள் அணைப்பதும் முத்தமிடுவதும் இன்று சாதாரணமாக நடப்பது தானே…’

‘எங்கே இவளை இன்னும் காணோம்..’ தனது காரில் இருந்தவாறு தேவர்ஷி வருவதற்காக பார்த்ததிருந்தான்.

‘சின்ன பொண்ணு மனசுல தேவையில்லாம ஆசையை வளர்க்கறமோ.. என்னோட தேவைக்கு அவளை யூஸ் பண்றமோ..’

வாடிய முகத்துடன் மெல்ல நடந்து வந்தாள். சுற்றுப்புறம் கவனிக்காமல் தன்போக்கில் வண்டியை எடுத்து கிளம்பி சென்றாள். அவள் கிளம்பிய பிறகே அனிவர்த்தும் கிளம்பினான்.

இன்றும் சோர்வாக வீடு வந்தவள் சோபாவில் உட்காரந்திருந்த கௌசல்யா மடியில் தலை வைத்து படுக்க…. மகளின் சோரந்த முகத்தை கண்டு வருத்தப்பட்டவர்…அவள் முடியை கோதிக் கொடுத்தவாறே..

“தேவாகுட்டி இன்னைக்கும் டயர்டா தெரியற… ரொம்ப வேலையா… இப்படி கஷ்டப்பட்டு வேலைக்குப் போகனுமா.. வீட்ல ஜாலியா இருடா.. போதும்…”

“ப்ச்ச்.. ஒன்னுமில்லம்மா.. பசிக்குது அதான்..”என்றிட…

“அட லூசுப்புள்ள.. வந்தவுடன் பசிக்குதுனு சொல்லறதுக்கு என்ன… இரு வரேன்..” அவளை நகர்த்தி படுக்க வைத்து விட்டு சென்றார்.

‘என்னாச்சு.. நல்லா தானே இருந்தாரு.. தீடீர்னு ஏன் அப்படி சொன்னாரு.. தாங்கமாட்டேனா… அப்படினா..எதை தாங்கமாட்டேன்… முத்தமிடுவது தப்பா… எனக்கு பிடிச்சிருந்துச்சே… அதை கூட வேண்டாம் என ஏன் சொல்லவேண்டும். ஒருவேளை இன்று கேன்டீனில் அவர்கள் சொன்னது போல இவருக்கு அல்ட்ரா மார்டனா…. எல்லாம் தெரிந்த டேக்இட் ஈஸி பெண்கள் தான் பிடிக்குமா… இவருடைய பேஷன்ஸ்கு நான் செட்டாக மாட்டேனோ… அதை தான் அப்படி சொன்னாரா..’ என மிகவும் யோசித்து தன்னை வருத்திக் கொண்டாள்.

“தேவாம்மா.. எழுந்திரு..” கையில் தட்டோடு வந்த கௌசல்யா தேவாவை அமர வைத்து.. தோசையை வெங்காய தொக்கோடு வைத்து தானே ஊட்டி விட.. அமைதியாக சாப்பிட்டாள். எப்போதும் வாய் ஓயாமல் பேசும் மகள் இன்று அமைதியாக இருக்கவும் தாயாக கௌசல்யாவிற்கு கவலை… பட்டாம்பூச்சி மாதிரி இருந்தவளை வேலைக்கு அனுப்பி இருக்ககூடாதோ..

சாப்பிட்டு விட்டு தனது அறைக்கு வந்து படுத்தவளுக்கு அனிவர்த் பற்றிய எண்ணமே… ஏதேதோ யோசித்தவள்… இறுதியில்…

‘எனக்கு அவரை பிடிச்சிருக்கு…. அவருக்கும் என்னை பிடிச்ச மாதிரி தான் இருக்கு.. பார்ப்போம் எவ்வளவு தூரம் தான் இந்த பிடித்தம் போகும் என… அதுவரை மனதை போட்டு ஒலட்ட வேண்டாம்’ என முடிவு எடுத்தவுடன் நிம்மதியாக உறக்கம் கொண்டாள்.

மனதில் ஒரு முடிவு எடுத்த பிறகு வாழ்க்கை முன்பை விட கொஞ்சம் உற்சாகமாக தான் சென்றது தேவர்ஷிக்கு… தினமும் எப்பவும் போல தன்னை பார்த்து பார்த்து அலங்கரித்து கொள்வதிலோ… அனிவர்த்துக்கு குட்மார்னிங் சொல்வது போல அவனுக்கு காட்சி கொடுத்து… தானும் அவனை ரசிப்பதிலயோ எந்த மாற்றம் இல்லாமல் பார்த்துக் கொண்டாள்.

அனிவர்த் பாடு தான் படு திண்டாட்டமாகி போனது. தினமும் இவளை பக்கத்தில் வைத்துக் கொண்டு.. பார்க்காது போல பார்த்திருக்க முடியவில்லை. அதிலும் அவள் சேட்டைகளே பார்த்துவிட்டால் அவனின் உடலும் மனதும் நிலை கொள்வதில்லை. இவளை வேண்டாம் என அனுப்பிவிட்டால் இந்த அவஸ்தை இருக்காது அல்லவா.. என்று கூட நினைத்தான். ஆனால் வேண்டாம் போ என சொல்ல தான் முடியவில்லை.

தேவர்ஷி அணிலோடு கூடிய நட்பை பார்த்து… தினமும் சாக்லேட் வைக்க.. அதுவும் பயம் இல்லாமல் இவள் கையில் இருந்து எடுத்து கொள்ளும் அளவிற்கு பழகிட.. அதனோடு அவள் விளையாடும் அழகை ரசிக்க என அவன் பார்வை அவளை தொடர்ந்து கொண்டு தான் இருந்தது.

இப்படியே இவர்களுக்குள் காதல் இழுபறியாக தான் இருந்தது.

அனிவர்த் அன்று ஏகப்பட்ட டென்ஷனில் இருந்தான். அவன் மிகவும் எதிர்பார்த்த டென்டர் சிறிய தொகை வித்தியாசத்தில் கை விட்டுப் போயிருக்க… கிடைத்திருந்தால் பெரும் பணத்தை இலாபமாக பார்த்திருக்கலாம். அதைவிட அவன் கம்பெனி வளர்ச்சி பாதையில் பல படிகள் முன்னேறியிருக்கும்.

அந்த டென்ஷனை கோபமாக ஆபிஸில் எல்லோரிடமும் காட்டிக் கொண்டிருந்தான். தேவர்ஷியின் டிரையினர் சுந்தர் அன்று வசமாக சிக்கி கொண்டான். அவன் வேலைக்கு நடுவே தேவர்ஷியையும் டிரைன் பண்ண வேண்டும். சுந்தர் சொல்லுவதை எல்லாம் அவள் செய்யாமல் விளையாட்டுத்தனமாக இருக்க… அவளிடம் போராடியே பாதி நேரம் செல்ல… இவனின் வேலையும் தேங்கிவிட்டது.

“சொல்லுங்க சுந்தர்… ஏன் பெண்டிங்ல இருக்கு…”

“சார் அது வந்து…” என இழுக்க…

“இங்க பாருங்க.. எனக்கு கரெக்டான ரீசன் வேணும்.. சும்மா சாக்குபோக்கு சொல்லாதிங்க..” என கோபப்பட..

“சார்.. தேவர்ஷி ஒர்க் கான்ஷியஸ் கிடையாது. அவங்களுக்கு என்னால டிரைன் பண்ண முடியலை. அவங்க ஒர்க்கையும் நான் தான் பார்க்க வேண்டி இருக்கு.. நான் ஒரு டைம் உங்ககிட்ட சொன்னேன் தேவர்ஷிய பத்தி நீங்க தான் சரியான ரெஸ்பான்ஸ் கொடுக்கலை…” என அனிவர்த்தையே குற்றம் சாட்டும் விதமாக பேச…

“இப்ப என்ன சொல்ல வரிங்க… தேவர்ஷியால தான் உங்க் ஒர்க்க முடிக்க முடியாம போச்சா.. “

“எஸ் சார்” என்றான் தெனாவட்டாக…

“ம்ம்.. அப்படியா.. உங்களுக்கு ஒரு நியூஜாயினிய ட்ரைன் பண்ற கெப்பாசிட்டி இருக்குனு நினைச்சு தானே இந்த போஸ்ட்ல உங்கள வச்சிருக்கேன்… இந்த போஸ்ட்க்கு நீங்க தகுதியில்லைனு நீங்களே சொல்லறிங்களா…”

சுந்தரோ பதறி போய்… “நோ சார்.. நோ சார்.. அப்படி எல்லாம் இல்லை..”

“என்கிட்ட பேசும் போது யோசிச்சு பேசனும் சுந்தர். இல்லனா இந்த ஆபிஸ்ல இன்னொரு இன்டர்வியூ நடத்த வேண்டியிருக்கும்”

“சாரி சார்..” தலையை குனிந்து பவ்யமாக சொல்ல…

“நீங்க உங்க ஒர்க் பார்க்காம அடுத்தவங்கள ப்ளேம் பண்ணாதிங்க.. ஓகே..”

“சாரி சார்… “

“அப்புறம் இனி தேவர்ஷிய நான் டிரைன் பண்ணிக்கிறேன். இனி நீங்க் உங்க ஒர்க்கை எந்த டிஸ்டபர்ன்சும் இல்லாம கன்டினியூ பண்ணுங்க..” என்றான் நக்கலாக.

சுந்தரோ பயந்து போய்.. “இல்ல சார்… நானே…” என பேசியவனை கைநீட்டி தடுத்தவன்…

“கோ டூ யுவர் சீட்..” என வெளியே போகுமாறு கை நீட்டி சொல்ல..

முகம சிறுத்துப் போய் சுந்தர் வெளியேறிட..

அனிவர்த் ‘இவளை வச்சுகிட்டு என்ன பண்றதுனு தெரியல.. விளையாட்டுத்தனமாவே இருக்கா… கொஞ்சம ஸ்டிரிக்டா தான் ஹேண்டில் பண்ணனும்.. வரட்டும் இருக்கு இவளுக்கு இன்னைக்கு…’ என கோபமாகவே அவளை தனது அறைக்கு அழைத்தான்.

‘ம்க்கும்… நீ பண்ணிட்டாலும்..’ என மனசாட்சி காறி துப்ப.. அதை சட்டை செய்யாமல்…

அவனது அறைக்கு துள்ளலோடு வந்தாள். நேற்று அவன் முத்தமிட்ட தித்திப்பு மனதில் உழாவ.. இனம் விளங்கா உணர்வு என கொஞ்சம் மனம் தத்தளித்தது. அவனை காண மானாக துள்ளல் நடையோடு தான் வந்தாள்.

“குட்மார்னிங் சார்..”

அவளை பார்த்ததும் அனிவர்த்தின் கோபம் எல்லாம் இருக்கவா.. போகவா.. என்றது. மலர்ந்த முகத்துடன்… கண்கள் ஒளிர.. கால்கள் தரையில் பாவாமல்.. கைகளை கோர்த்துக் கொண்டு.. தலையை லேசாக சரித்து புன்னகையுடன் நின்றிருந்தவளை கோபமாக பேசகூட வரலை..

“உனக்கு கொடுத்த ப்ரோகரம் முடிச்சிட்டயா..” என கோபத்தை இழுத்து பிடித்தவாறு கேட்டான்.

“ஹீஹீ..எந்த ப்ரோகரம் “என அசடு வழிய…

“எதுனு உனக்கு தெரியாது.. உனக்கு எத்தனை கொடுத்தாங்க..”

ஒன்று என ஆட்காட்டி விரலை ஆட்டி காண்பித்தாள்.

“அப்புறம் எதுனு கேட்கற… முடிச்சிட்டயா இல்லையா..”

“அது வந்து அந்த சுந்தர் மெட்டல் மண்டையன்.. டவுட் கேட்டா கிளீயர் பண்ணவேமாட்டேங்கறான்..”

“ஒரு சீனியர இப்படி தான் மரியாதை இல்லாம பேசுவியா..”

“அவன் மட்டும் என்ன லூசு.. முட்டாள்னு திட்டுவானா..அதுவும் டிஸ்டிங்கசன்ல வந்த என்னை பார்த்து..”

“சரி விடு.. நான் சொல்லி தரேன் வா.. “ என அவள் கேபினுக்கு சென்று அவளை அருகில் இருத்தி அவள் சிஸ்டத்தில் பார்த்தால் ஒரு வேலையும் செய்ததற்கான அறிகுறி எதுவும் இல்லை. அப்ப நான் பாரக்கும் போது என்ன செய்திருப்பாள். என்ன செய்தாள் என அதையும் கண்டுபிடித்தான். அத்தனை கேம்ஸ் டவுன்லோட் பண்ணி விளையாடி இருக்கிறாள்

தேவர்ஷியை அனிவர்த் முறைத்துப் பார்க்க…

‘ச்சே.. இப்படி சிக்கிக்கிட்டயே.. ஏதாவது சொல்லி சமாளிக்கனுமே… என்ன சொல்லலாம்.. அச்சோ அவசரத்துக்கு ஒன்னும் தோனமாட்டேங்குதே…’

“என்ன ரொம்ப யோசிக்கற.. என்ன சொல்லி சமாளிக்கறதுனா…”

“ஹீ..ஹீ.. அப்படி… எல்லாம்… இல்ல…”

“ரொம்ப வழியாத…”

சிலவற்றை சொல்லி.. “இதெல்லாம் முடிச்சிட்டு தான் நீ வீட்டுக்கு போகனும் புரியுதா..” என கண்டிப்பான குரலில்..

மற்றவர்களிடம் கோபத்தை காட்டியவனால் அவளிடம் காட்ட முடியாமல்.. அவளை திட்ட மனம் வராமல்.. சற்று கண்டிப்புடன் சொல்லி சென்றான்.

12 – ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல்

தேவர்ஷி காலையில் எழுந்ததில் இருந்த உற்சாகமாக கிளம்பிக கொண்டிருந்தாள். ஏதோ ஒரு புது உணர்வு அகத்தை ஆக்கிரமித்திருக்க… அந்த உணர்வு புதுபுனல் பிரவாகமாக ஊற்றெடுக்க… துள்ளலோடு தன்னை பார்த்து பார்த்து அலங்கரித்து கொணாடாள்.

“குட்டிம்மா.. அழகா இருக்கடா…” அனிவர்த் போல பேசி தன் கன்னத்தை கிள்ளி தன்னையே கொஞ்சிக் கொண்டாள்.

ஆபிஸ் வந்து வண்டியை நிறுத்தியவள் அனிவர்த் கார் இருக்கிறதா என பார்த்தாள்.

“நெட்ட பனமரம் வந்துடுச்சு… அச்சோ தப்பு தப்பு புருஷர அப்படி எல்லாம் மரியாதை இல்லாம பேசக்கூடாது. எப்படி கூப்பிடலாம்…”என யோசிக்க.. எதுவும் தோன்றாததால் மெதுவா யோசிப்போம். இப்ப ஒரு அட்னன்ஸ் போடுவேம் என அனிவர்த் அறைக்கு சென்றாள்.

தேவர்ஷி சென்ற போது அனிவர்த் சிஸ்டத்தில் மூழ்கி இருந்தான். தேவர்ஷி வந்ததை கவனிக்கவில்லை. கவனிக்காத மாதிரி இருந்தான். அவள்அறையில் சென்று அவள் பேகை வைத்து விட்டு தன் அறைக்கு வரும் வரை பார்த்திருந்தவன்.. அவள் வரும்போது வேலையாக இருப்பது போல காட்டிக் கொண்டான்.

எப்போதும் தேவர்ஷி அனுமதி கேட்டு எல்லாம் வரமாட்டாள் இன்றும் அதே போல வர…

தேவர்ஷியின் “குட்மார்னிங் சார்”ல தான் நிமிர்ந்து பார்த்தான். அவளை கேமரா கண் வழியாக பார்த்ததை விட நேர் கொண்டு பார்க்க… பார்த்தவனுக்கு சீறிக் கொண்டு எழும் உணர்வுகளை அடக்க முடியாமல் திணறி தான் போனான்.

‘ஐயோ நாமளே கன்ட்ரோலா இருக்கனும்னு நினைச்சா கூட விடமாட்டா போலவே..’

ஆளை அசரடிக்கும் அலங்காரத்துடன் அப்படி வந்திருந்தாள். என்றும் இல்லாமல் இன்று மல்லிகைபூ இரட்டை சரமாக வைத்திருந்தாள். மல்லிகை மணம் வேற மயங்க செய்தது.

அனிவர்த் அவள பார்க்காதடா…என அவன் புத்தி இடித்துரைக்க…அவனையும் மீறிக் கொண்டு அவன் மனம் கண்கள் வழியாக அவளை ஸ்கேன் செய்து கொண்டு தான் இருந்தது தலை முதல் பாதம் வரை..

சின்ன நெற்றி அதில் குட்டியாக ஒரு கருப்பு பொட்டு.. மேலே தீற்றலாக சந்தனம்…

‘குட்டியா இருக்கு.. அதான் நேத்து முத்தம் வைக்க சிரம்மா இருந்துச்சா…’

நீண்ட விழிகள் காஜல் தீட்டி..

‘இந்த கண் தான அழுது சிவந்து …காஜல் கலைஞ்சு அது கூட ஓவியமா இருந்துச்சு.. அதிலயும் அந்த ஓரப்பார்வை…’

கூர்நாசி அதில் அழகாக ஒற்றை வைரக்கல் மூக்குத்தி மினுங்க…

‘சார்ப்பா இருக்கற நுனிய புடிச்சு கடிச்சு வைக்கனும்..’

மேல் உதடு சின்னதாக… கீழ் உதடு சற்று பெருத்திருக்க.. அதை கவனித்தவன்

‘குழந்தைல ஜொள்ளா உத்தி இருப்பா போல.. அதான் கீழ் உதடு தடிப்பா இருக்கு….’ என நினைத்தான்.

‘கொக்கு மாதிரி கழுத்து நீண்டு இருக்கு..’

‘கழுத்து நரம்பை உதட்டு மடிப்பால இழுக்கனும்..’

கழுத்து கீழே பார்வையை மேய விட்டவன்..

‘ஆஹா… சின்ன பொண்ணுனு சொல்ல முடியலையே…’

அங்கிருந்து பார்வையை நகர்த்த முடியாமல் திணறி… திண்டாடி…

‘டேய் அனிவர்த்.. தப்புடா… ‘தன்னை திட்டி.. திட்டி…பார்வையை கீழே இறக்கினான்.

சிறுத்த இடை…

‘அது தான் எனக்கே தெரியுமே.. என் இரண்டு உள்ளங்கை சேர்ந்த அளவு கூட இல்லையே..’

அனிவர்த் தேவர்ஷியை லேசர் பார்வையால் ரசித்து கொண்டிருக்க… அவன் பார்வை வீரியம் தாங்காமல்…

‘அச்சோ… என்ன இப்படி பார்க்கறாங்க..’என வெட்கம் மிக.. முகம் சிவக்க… நாக்கின் நுனியை கடித்து… துள்ளி திரும்பி நின்று கொண்டாள்.

திரும்பி நிற்க.. பின்புறமும் அவனை பித்து கொள்ள செய்ய…

‘அம்மாடி… இவ என்னை சாவடிக்காம விடமாட்டா போலவே…’

‘வேணாம்டி பொண்ணே… என் முன்னே வந்து என்னை சீண்டாத.. சேதாரம் உனக்கு தான்டி..’

தன் தலை முடியை கோதிக் கொண்டவன்.. மெல்ல் தன்னை நிதானப்படுத்தி… இல்லாத கோபத்தை வலுவில் வர வைத்து..

“தேவர்ஷி… கோ டூ யுவர் கேபின்.. அநாவசியமா என் கேபினுக்கு வராதிங்க… ஒர்க்ல சின்சியரா இருக்கனும் எனக்கு.. உங்க விளையாட்டுத்தனத்தை விட்டுட்டு கொஞ்சம் வேலையும் பாருங்க… போங்க…”

அவன் பார்வையில் கனவில் மிதந்து கொண்டு இருந்தவள்.. அவனின் சுருக்கென்ற பேச்சில்… கனவு கலைந்து..தேவர்ஷியின் மனம் சுணங்கி போக… கண்கள் லேசாக கலங்க…

‘போடா.. ரெட்சில்லி… உனக்காக எல்லாம் எப்படி கிளம்பி வந்தேன்.. மூஞ்சிய பாரு ஓரங்குட்டான்… சரியான சாமியார்…’

என்னது சாமியாரா… அவன் பத்தி உனக்கு தான் தெரியலமா. ப்ளே பாய்மா.. நீ பேசினத கேட்டா.. இந்த உலகம் உன்ன லூசுனு நினைச்சு சிரிக்கும்…

அவனை மனதினுள் வசைபாடியபடி காலை தரையில் உதைத்தவாறே… முகத்தை தூக்கி வைத்து கொண்டு செல்ல…

‘சிறுபிள்ளை தான்… அனிவர்த்.. உன் சித்து விளையாட்டிற்கு எல்லாம் இவள் தாங்கமாட்டா..’ என மனம் இடிக்க… அவளை விட்டு தள்ளி இருக்கனும் என முடிவு எடுத்தான். ஆனால் அதை எவ்வளவு தூரம் காப்பாத்த முடியும் என அவனுக்கே தெரியலை…

தனது அறைக்கு வந்தவள் தொப்பென இருக்கையில் அமர்ந்தாள். மனதில் இருந்த உற்சாகம் எல்லாம் வடிந்து சோர்வாக இருக்க… வேலையில் கவனம் செலுத்த தோன்றாமல் அமைதியாக அமரந்திருந்தாள்.

‘ச்சே.. ஆசையா கிளம்பி வந்தேன்.. அழகா இருக்கடினு சொல்லாட்டியும் பரவாயில்ல.. விரட்டாம இருக்கலாம்ல..பிடிக்கலையோ…ம்ஹீம். ஆளையே பிச்சு திங்கற மாதிரி தான பார்த்தாரு…அப்புறம் என்ன வந்துச்சு.. தெரியலையே.. அதுக்காக எல்லாம் சோர்ந்திடாத.. பீ ஸ்ட்ராங்..’ என மனதை திடப்படுத்திக் கொண்ட பிறகே.. கொஞ்சம் தெம்பாக உணர்ந்தாள்.

அவளை அனுப்பிய பிறகு சிறிது நேரம் தான் அவளை பார்க்காமல் இருக்க முடிந்தது.. பார்த்தவனுக்கோ.. அவளின் சோர்வை கண்டு..

‘ச்சே.. இப்படி பேசிட்டமே.. எவ்வளவு உற்சாகமாக வந்தா.. இப்ப எப்படி வாடி போய் உட்கார்ந்திருக்கா..’ வருத்தப்பட்டான்.

மெல்ல தேவர்ஷி தன்னை சமாதானப் படுத்திக் கொண்டு வேலை செய்ய… ஜன்னல் ஓரத்தில் ஏதோ சத்தம்… அன்று வந்த அதே அணில்… அணிலை கண்டு குஷியாகி.. மெதுவாக சத்தமில்லாமல் அடி எடுத்து வைத்து கிட்ட போகவும்…அது அவரை அவளை காணாத மாதிரி இருந்த அணில் கிட்ட வரவும்.. இவளுக்கு போக்கு காட்டி விட்டு ஓடி ஒளிந்து கொண்டது.

‘போச்சு.. இன்னைக்கும் குரங்கு மாதிரி ஜன்னல் ஏறி தொங்க்ப் போறா..’ என அனிவர்த் நினைக்க…

வேகமாக ஓடி வந்து தனது பேகில் இருந்த சாக்லேட்பாரை பிரித்து ஒரு துண்டு உடைத்து ஜன்னலில் வைத்து விட்டு வந்து அமைதியாக உட்கார்ந்து கொண்டாள்.

அணில் வருகிறதா.. என அடிக்கடி தலையை திருப்பாமல் அடிப்பார்வையாக பார்த்திருக்க.. அணில் வந்து சாக்லேட்டை கொறித்து திங்க.. குழந்தை போல கை தட்டி ஆர்ப்பரித்தாள்.

அணில் மிரண்டு போய் ஓடி விட நினைத்தது.ஆனால் சாக்லேட்டை விட்டு செல்ல மனமில்லாமல் தேவர்ஷி அருகில் வந்தால் ஓடிவிடலாம் அலரட்டாக அவள் மேல் ஒரு பார்வையும் சாக்லேட் மேல ஒரு பார்வையுமாக கொறித்தது.

‘கேடி அணில்.. இவள மாதிரியே கேடியா இருக்கு’ சிரித்தான் அனிவர்த்.

தேவர்ஷி மதியம் வரை அனிவர்த் அறைக்கு வரவில்லை. செல்ல கோபம் கொண்டு அவனாக அழைக்கும் வரை செல்லகூடாது என இருந்தாள்.

அனிவர்த்தோ தள்ளி நின்று ரசித்தால் மட்டுமே போதும் என இருக்க…. ஒரு பொண்ணை அதுவும் பிடித்த பெண்ணை ரசிக்க மட்டுமே என்பது ரிஷிகளாலே முடியாத போது.. இவனால் முடியுமா…

மதிய உணவை கேன்டீனில் சாப்பிட சென்றாள். தனக்கானதை வாங்கி கொண்டு தன் நணபர்களோடு இணைந்து கொண்டாள்.

“ஏய்..தேவா… இன்னைக்கு கேன்டீன் லஞ்சா.. “

“வா.. ஷேர் பண்ணி சாப்பிடலாம்..”

எல்லோரும் ஷேர் பண்ணி பேசிக் கொண்டு சாப்பிட..

இங்கோ அனிவர்த் ‘எங்க இவளை காணோம்..’ என தேடிக் கொண்டு இருந்தான்.

பேசிக் கொண்டே சாப்பிட.. பேச்சு அனிவர்த்தை பற்றி வர… தேவர்ஷியின் காதல் மனம் அவர்களின் பேச்சை ரசிக்க துவங்கியது.

“ஏய்.. தெரியுமா.. அனிவர்த்சார் ஜெர்மன்ல எம் எஸ் படிச்சிருக்காரு… ரொம்ப டேலண்ட்… அவருடைய ஏஜ் தேர்ட்டிகுள்ள இருக்குமா.. இந்த ஏஜ்லயே எவ்வளவு அச்சீவ் பண்ணியிருக்காரு.. கிரேட்ல…”

“ஆமாம்பா.. டேலண்ட் மட்டும் இல்ல ஹார்ட் ஒர்க்கரும் கூட… நாம வரும் போதும் இருக்காரு… நாம போனாலும் இருந்து ஒர்க் பார்க்காரு… எப்ப வராரு.. எப்ப போவாரு தெரியல…”

அனிவர்த் பற்றிய செய்திகளை துளி துளியாக.. தன் மனப்பெட்டகத்தில் சேகரித்து.. அதை ஒவ்வொரு அணுவிலும் பதிய வைத்தாள்.

டேய்.. அதெல்லாம் விடுங்கடா… ஆள் எவ்வளவு ஹேண்ட்சம்… சார்மிங்… என்ன ஒரு கலரு… என்ன ஸ்டைலு… மேன்லி…” ஒருத்தி வர்ணிக்க…

தேவர்ஷிக்கு சட்டென இனிய மனநிலை மாறியது… பிடிக்கவில்லை.. அப்படியே பத்திக்கிட்டு வந்தது. கண்களில் கனல் கக்கும் பார்வையோடு பாரத்திருக்க…

அந்த பெண்ணோ கண்கள் சொருக… “ஒரு லுக்.. சின்ன ஸ்மைல்.. போதும் நான் அப்படியே ப்ளாடாயிடுவேன்..”

“ஹேய்… அவர் கேர்ள்ஸ் விசயத்தில் கொஞ்சம் வீக்னு கேள்விப்பட்டிருக்கேன்… பார்த்துக்கோ..”

“அவர் எல்லா பொண்ணுங்ககிட்ட எல்லாம் அப்படி இல்ல… டேட்டிங் அப்படி வர பொண்ணுகிட்ட தான்… அவர் ஒன்னும் வுமனைசர் கிடையாது..”என அந்த பொண்ணு வக்காலத்து வாங்க..

தேவர்ஷிக்கு கோவத்தை மீறிய வருத்தம் இப்போ… அவளுக்கு அனிவர்த்தை பற்றி கொஞ்சம் தெரியும். அவள் இங்கு செலக்ட் ஆனதும் அவளின் தாத்தா, பெரியப்பா அவளை வேண்டாம என மறுத்தனர். ஆனால் திருகுமரன் தான் மகள் மேல் முழு நம்பிக்கை இருப்பதாக உறுதியாக சொல்ல… அதன் பிறகு மாற்றி மாற்றி அட்வைஸ் பண்ண… தேவர்ஷிக்கு கடுப்பானாது. அதுவும் தகவல்கள் உபயம் சரண் என பிரவீன் மூலம் அறிந்தவளுக்கு இவனுக்கு எதுக்கு இந்த வேலை என கோபம் வந்தது. இவனுக்கு எப்ப பாரு என விசயத்தில் தலையிடுவதே வேலையா போச்சு… என கோபம்.. ஆனால் அவள் அதை சரணிடம காட்டமுடியாதே… வீட்டு இளவரசன்…

அனிவர்த்தை பற்றி தெரிந்தும் அவள் மனம் அவனை தான் தேடுது… ரசிக்குது.. கண்ணனின் காதல் ராதையாக தான் அவளும் கிடந்து தவிக்கிறாள். என்ன செய்ய….

தன் கேபினுக்கு வந்த பிறகும் என்னவோ மனம் ஒரு மாதிரி தவிப்பாக… சோர்வாக… காலையில் இருந்து அவனை பார்க்காதது… கேன்டீனில் பேசியது… அதை தொடர்ந்து வீட்டினரின் பேச்சு நினைவுக்கு வரவும… தன் காதல் கைகூடுமா… என யோசிக்க.. தலைவலி வந்தது தான் மிச்சம்.

மாலை அவரை அதே யோசனையில் உழண்டவள்.. ஆபிஸ் நேரம் முடிந்து அனைவரும் கிளம்ப..

ஆயாம்மா வந்து “தேவாப்பா… வூட்டுக்கு போகல..” என கேட்கவும்..

கிளம்பி லிப்டிற்கு வந்தவள்… லிப்டினுள் அனிவர்த்தை கண்டதும்.. கண்ணணை கண்ட ராதை போல தன்னை மறந்து தான் போனாள்.

ஏகாந்த இரவில் வா தேவதா  [14] யௌவனா வீட்டின் நடுக்கூடத்தில் இருக்கும், சொகுசான ஒற்றை சோபாவில், தன் முள்ளந்தண்டு முதுகு கூனாமல், அமர்ந்து,  கைகளில் புத்தகத்தை ஏந்திப் பிடித்திருப்பதைப் போல ‘ஐபேட்டினை’ ஏந்திப்பிடித்த வண்ணம்.. அசத்தலான வெள்ளை வேஷ்டி, சட்டையில்…  பார்ப்பவர் கண்களை கவரும் வகையில்.. வெகு வெகு ஸ்மார்ட்டாக அமர்ந்திருந்தான் சத்யாதித்தன். அவன் அமர்ந்திருக்கும் தோரணையைப் பார்க்கும் பொழுதினிலே, ‘ராம்ராஜ’வேஷ்டிகள் விளம்பரத்துக்கு தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மாடல் போல.. அத்தனை நேர்த்தியாக இருந்தது சத்யாதித்தனின் ஒவ்வொரு அங்க அசைவுகளும். 

1 – ஆடி அசைந்து வரும் தென்றல்

அந்த ஆயாம்மா வீட்டில இருந்தே தனக்கு உணவு கொண்டு வருவது மட்டும் அல்லாமல் ஆபிஸில் தேவர்ஷி போல ஏமாந்தவர்களிடம் பாவம் போல நடித்து நயமாக பேசி பணமாக வாங்கி கொள்ளும் … இது எல்லாம் தெரியாமல் இவள் கொடுக்க்… அந்தம்மாவும் இவள் கொண்டு வரும் உயர்தர உணவில்… அதன் சுவையில் மயங்கி அப்பாவியாக வாங்கி சாப்பிட்டு விடும்.

‘இவள் கொண்டு வருவதே சொப்பு மாதிரி ஒரு டப்பா.. அதையும் ஷேர் பண்ணினா.. இவளுக்கு என்ன இருக்கும்…’என கோபம் கொண்டான்.

தேவர்ஷி தினமும் கொடுப்பதை பார்த்தவன் அவளை அழைத்து கண்டிக்கவும் செய்தான்.

“வர்ஷி.. எதுக்கு தினமும் அட்டென்டருக்கு உன் லஞ்ச் ஷேர் பண்ணற.. நீ கொண்டு வருவதே குட்டி பாக்ஸ் ஒழுங்கா நீ சாப்பிடு..” என்றான் பொறுமையாக…

“பாவம் சார்… அந்தம்மா.. அவங்க வீட்டுகாரர் சம்பாதிக்கறதை எல்லாம் குடிச்சிடுவாராம் … எதுவும் தரமாட்டாராம்.. அது மட்டும் இல்ல.. குடிச்சிட்டு வந்து அடிப்பாராம்.. பாவம் தான.. “ தேவர்ஷியோ எதுவும் அறியாத அப்பாவியாக..

கண்களை சுருக்கி… ஐந்து விரல்களை குவித்து..

“கொஞ்சுண்டு ஃபுட் குடுக்கறதுல.. என்ன வந்திட போகுது…”எதார்த்தமாக பேச..

‘இவளை.. என்ன தான் செய்வது..’ என பல்லைக் கடித்தான். வந்த கோபத்தை மட்டுப்படுத்தி… நிதானத்தை இழுத்து பிடித்தவாறு….

“இங்க பாரு அது அவங்க குடும்ப பிரச்சனை.. அது எல்லாம் நமக்கு எதுக்கு.. அவங்களுக்கு நம்ம கம்பெனில சேலரி கொடுக்கறோம் தான.. அவ்வளவு தான் நாம செய்யமுடியும்.நீ உன் லஞ்ச் கொடுத்தா சரியா போயிடுமா… ஒழுங்கா நீ சாப்பிடு..”

“இல்ல சார்.. பாவம் அவங்க பசியோட வேல செய்யறதா பார்த்தா பாவமா இருக்கு..”

‘லூசு.. லூசு… இவளை இவ வீட்ல எப்படி தான் வச்சு மேய்க்கறாங்களோ…’ என நினைத்தவனுக்கு கோபம் கரையை கடக்க.. அப்பவா இப்பவா என நின்றது.

“இங்க பாரு வர்ஷி.. அந்தம்மா நல்லா தான் இருக்கு… சும்மா உன்னை ஏமாத்திட்டு இருக்கு.. “

“பாவம் யாராவது சாப்பாட்டு விசயத்துல பொய்சொல்வாங்களா.. நீங்க சும்மா என்கிட்ட சொல்லறிங்க.. போங்க.. போங்க..” என சிறுபிள்ளையாக கோவித்துக் கொண்டு நின்றாள்.

கோபம் எல்லாம் இருந்த இடம் தெரியாமல் பறந்திட… ஆஹா என மயங்கி போனான். இவளுக்கு சொல்லி எல்லாம் புரிய வைக்க முடியாது.. எப்படியோ போ என விடவும் அனிவர்த்தால் விட முடியாமல் ஏதோ ஒன்று தடுத்தது. அந்த ஏதோ ஒன்று என்ன என்று ஆராய தோன்றவில்லை.

கடைசியில் அவளை சமாதானம் செய்யும் பொருட்டு.. ஆயாம்மாவிற்கு கேன்டீனில் ஆபிஸ் கணக்கில் மதிய உணவிற்கு சொல்லவும்.. சந்தோஷத்தில் முகம் கொள்ளா புன்னகையுடன்…

“தேங்க்யூ.. தேங்க்யூ வெரிமச்…” என சொல்லி கைகளை விசிறிக் கொண்டு துள்ளி குதித்து ஓடிப் போனாள்.

இவள் புண்ணியத்தில் அந்த ஆயாம்மா.. மதிய உணவை ஆபிஸ் கேன்டீனில் தினம் ஒரு வகையாக வாங்கி சாப்பிட்டது. அதை தேவர்ஷியிடமும் சொல்லவும் செய்தது.

“தேவா பாப்பா.. ரொம்ப நன்றி.. ஏதோ நீ எனக்காக சார்கிட்ட் பேசினதால நான் பிரைடுரைஸ்.. அது என்னவோ சொல்வாங்களே.. ஆங்.. பீசா… தினுசு தினுசா சாப்பிடறேன். நான் இந்த மாதரி எல்லாம் சாப்பிட்டதே இல்ல…” என சொல்லவும்…

தேவர்ஷி மனம் உருகி போனாள் அச்சோ பாவம் என… எவ்வளவுக்கு எவ்வளவு துடுக்குத்தனம் நிறைந்தவளோ.. அதே அளவு இரக்க சுபாவமும் கொண்டவள்…

“நீங்க கவலப்படாதிங்க.. ஆயாம்மா… உங்களுக்கு என்ன ஹெல்ப்னாலும் நான் செய்யறேன்..” என அப்பாவியாக சொல்ல.. அந்தம்மா நிரந்தரமாக தனக்கு ஒரு ஏமாளி கிடைத்த சந்தோஷத்தில் சென்றது.

தேவர்ஷியின் கேபின் ஜன்னல் அருகே ஒரு பெரிய குல்மொகர் மரம் இருந்தது. அதில் அழகாக கொத்து கொத்தாக சிவப்புநிற பூக்கள் பூத்திருக்க.. அதற்காக அழகான வண்ணத்துப்பூச்சிகள் வர.. ரோலிங் சேரை கால்களால் உந்த.. வழுக்கிக் கொண்டு சென்று ஜன்னல் அருகே சென்று கன்னத்தில் கை கொடுத்து ரசித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

கேமரா கண் வழியாக பார்த்து கொண்டு இருந்தவனுக்கு கோபம் தான் வந்தது. வேலையை பார்க்காம என்ன ஒய்யாரமா வேடிக்கை பார்க்கறா பாரு…

அவளை தனது அறைக்கு அழைத்தவன்…

“வேலையை பார்க்காம என்ன பண்ணிட்டு இருக்க…”என கோபமாக கேட்க…

“வேலையை தான் பார்த்துட்டு இருந்தேன்” என்று பொய் சொன்னாள் முகத்தை சாதுவாக வைத்துக் கொண்டு..

அவள் முகத்தை பார்த்தவனுக்கு கோபம் மறைந்து.. சிரிப்பு வர… அதை அடக்கியவாறே..

“ரியலி… ஒர்க் பண்ணிட்டு தான் இருந்தியா..” என உல்லாசமாக கேட்க..

வேலை செய்து களைத்தாற் போல முகத்தை சோர்வாக வைத்துக் கொண்டு… உதடுகளை அழுந்த மூடி ஆமாம் என தலையை ஆட்டினாள்.

அசராமல் அடிச்சுவிடறாளே என அனிவர்த் தான் அசந்து போனான். கேமரா மானிட்டரை அவள்புறம் திருப்பி அவள் கேபினின் கேமராவில் பதிவாகி இருந்தவற்றை காண்பிக்க..

‘ஙேங்’என விழித்தாள். ‘ஐய்யோ இப்படி மாட்டிகிட்டயே தேவா.. இப்ப ஏதாவது சொல்லி சமாளிக்கனுமே.. என்ன சொல்லலாம்’என வேகமாக யோசித்தாள்.

“என்ன பொய் சொல்லி சமாளிக்கலாம்னு திங்க் பண்ணறியா..”

ஒரு வேகத்தில் ஆமாம் என மேலும் கீழும் தலையாட்டிவள்.. சட்டென கண்களை மூடி நுனி நாக்கை கடித்து..எல்லா பக்கமும் தலையை ஆட்டினாள்.

தஞ்சாவூர் பொம்மை மாதிரி எப்ப பாரு தலையாட்டிக் கொண்டே.. என நினைத்தவன்..

என்ன மாட்டிக்கிட்டாயா..என்பதை போல புருவங்களை ஏற்றி இறக்கி பார்வையால் கேட்க… அவன் புருவ ஏற்ற இறக்கங்களில் கிறங்கி போய் தன்னை மறந்து அவனையே பார்த்திருந்தாள்.

அவள் கிறக்கம் அறியாதவனாக.. “அடுத்து என்ன பொய் சொல்லாம்னு யோசிக்கறியா.. இனி இப்படி செய்யாத போய் வேலையை பாரு..” என கண்டிக்கும் முக பாவத்துடன் சொல்ல..

“ம்ம்ம்”என அதற்கும் தலையை ஆட்டி விட்டு…. விட்டா போதும் என ஓடிவிட்டாள்.

தேவர்ஷி எப்பவும் துருதுருவென ஏதாவது சேட்டைகள் செய்து கொண்டே இருப்பதால்.. வீட்டில் அவளுக்கு ஏகப்பட்ட கெடுபிடி தான். திருகுமரனும் கௌசல்யாவும் மகளின் சேட்டைகளை ரசித்தாலும்… அவளின் தாத்தாவும் பெரியப்பாவும் அவளை திட்டுவதை காண பொறுக்காமல் சிறு கண்டிப்பு இருக்கும்.

வீட்டில் செய்யமுடியாத சேட்டைகளை எல்லாம் மூட்டை கட்டி வைத்து.. இங்கு வந்து அவிழ்த்துவிட்டாள். மொத்தத்தில் கட்டவிழ்த்து விடப்பட்ட கன்றாக தான் திரிந்தாள்.

இவள் வேலை செய்யாதது மட்டுமல்லாமல் மற்றவர்களையும் செய்யவிடாமல்… அவர்களோடு அரட்டை அடிப்பது.. வேலை நேரத்தில் கேன்டீன் கூட்டு சேர்த்திக் கொண்டு செல்வது என ஒரே அட்டகாசம் தான்.

அனிவர்த் ஆபிஸில் தேவர்ஷி இருக்கும் எட்டு மணி நேரத்தில்.. அவளை ஸ்கேன் செய்வதிலேயே செல்ல… அவள் கிளம்பி போன பிறகு தன்வேலைகளை முடித்து விட்டு வீட்டிற்கு நேரம் கழித்து செலவதே வாடிக்கையானது.

கங்கவோ..”என்ன அனிவர்த்.. எங்க போயிட்டு வர..” மகன் வார இறுதி நாட்களில் செய்யும் பிளேபாய் ரோலை தினமும் ஆரம்பித்துவிட்டானோ.. என்ற சந்தேகத்தில் கேட்க..

கங்கா கேட்ட விதத்தில் அனிவர்த்திற்கு சுருக்கென கோபம் வர…

“ம்மா… உங்கள மாதிரியே ஒரு இம்சைய தெரியாமல் வேலைக்கு வச்சிட்டேன். தினமும் அவள கவனிக்கறதே பெரிய வேலயா போச்சு..”என்றான் பல்லை கடித்துக் கொண்டு அடிக்குரலில் சீறினான்.

‘என்னது பொண்ணா… இவனையும் ஒருத்தி டார்சர் பண்றாளா.. ஆஹா..’ என மனதில் குதூகலித்தவர்… அனிவர்த்திடம் மெல்ல…

“அனிவர்த்.. நீ சொல்லறது ஒரு பொண்ணா…”

“ஆமாம்.. பெரிய இம்சை..”என தேவர்ஷி செய்த அனைத்தையும் எதார்த்தமாக கங்காவிடம் சொல்ல..

‘அடியேய் கங்கா.. இவ தான் உனக்கு மருமகளா வர எல்லா பொருத்தமும் பொருந்தி இருக்கு. இவனையும் ஆட்டி வைக்க இந்த பொண்ணு தான் சரியா இருக்கும். நாமும் மருகளோடு கூட்டணி போட்டு இவனை ஒரு வழியாக்கலாம்…’ என கொண்டாட்டடமாக எண்ணி சந்தோஷப்பட்டார்.

“பொண்ணு அழகா இருப்பாளா..” என மெல்ல போட்டு வாங்க பார்க்க..

தாயை சந்தேகமாகப் பார்த்தவன்…”நீங்க இப்ப எதுக்கு இதை கேட்கறிங்க…”

“ஹீ..ஹீஹி.. சும்மா தான்…” என அசடு வழிந்தார்.

“ரொம்ப வழியாதிங்க.. அவ ரொம்ப சின்ன பொண்ணு இப்ப தான் படிப்பு முடிச்சிருக்கா.. போங்க.. போய் சாப்பாடு எடுத்து வைங்க..”

‘கேடி பய கண்டுபிடிச்சிட்டானே… சின்ன பொண்ணா.. அப்ப வேண்டாம்..’ என நினைத்து எழுந்து சென்றுவிட்டார்.

வரும் காலத்தில் தேவர்ஷி தான் மருமகளாக வரப் போகிறாள் என தெரியாமல் இப்படி ஏமாந்திட்டிங்களே கங்காம்மா…

அடுத்த நாள் அனிவர்த் டீலர் மீட்டிங்கிற்கு சென்று விட்டு மதியம் போல ஆபிஸிற்கு வந்தான். அவன் வந்த நேரம் ஒருத்தரும் இல்லாமல் ஆபிஸே வெறிச்சோடி இருந்தது. என்னடா இது இன்னைக்கு அரசு விடுமுறையா.. நாம தான் தெரியாமல் வந்துவிட்டோமா… என முழித்தான்.

பின்புறம் கேன்டீனில் இருந்து சத்தம் வர.. அங்கு சென்று
பார்க்க.. அங்கே ஒரே ஆட்டமும் பாட்டமுமாக ஆர்ப்பாட்ட்மாக இருந்தது. நட்ட நடு டேபிள் மேலே ஏறி நின்று டான்ஸ் ஆடிக் கொண்டு இருந்தாள் தேவர்ஷி. அனிவர்த்துக்கு கன்னாபின்னாவென கோபம் வர..

‘இவ வந்த பிறகு ஆபிஸ்ல ஒரு டிசிப்ளினே இல்லாம போயிடுச்சு..’

“என்ன நடக்குது இங்க… என்ன பண்ணிட்டு இருக்கறிங்க எல்லாரும்…” என கத்த..

அவனின் சத்தத்தால் அவனை கண்டு பயந்து எல்லோரும் ஆளுக்கு ஒரு திசையில் பறந்து ஓடினர். தேவர்ஷி அனிவர்த்தை கண்ட அதிர்ச்சியில் திருதிருவென முழித்து கொண்டு நின்றாள்.

“ கீழ இறங்கு முதல்ல..” என திட்ட..

ஒரே தாவலில் கீழே குதித்தாள்.அனிவர்த் தான் பயந்து போனான்.

“உன்னை..”என ஏதோ திட்டப் போக..கேன்டீனில் வேலை செய்பவர்களின் ஆர்வமான பார்வையில்.. அவளின் கையை பிடித்து இழுத்துக கொண்டு சென்றான்.

அவனின் இழுப்பிற்கு ஏற்றவாறு அவன் பின்னால் சென்றவள் திரும்பி..

“மணியண்ணா.. உங்களுக்கு வந்து அமௌண்ட் தரேன்” என சொல்லி செல்ல…

அந்த மணியோ.. ‘ஐயோ பாவம் வேலையே போக போகுது.. இருந்தாலும் எனக்கு பணம் தரேனு சொல்லுதே நல்லபுள்ள…’ வருத்தப்பட்டார்.

தனது அறைக்குள் வந்த பிறகு அவள் கையை உதற.. தடுமாறி நின்றாள்.

“எதுக்கு எல்லோரையும் கூப்புட்டு வச்சு ஆட்டம் போட்டுட்டு
இருந்த..”

அவன் கேட்டதும் ரொம்ப உற்சாகமாக…

“அது என்னோட பேவரட் ஆக்டரோட நாய் குட்டி போட்டுருக்கு.. அழகா நாலு பப்பி தெரியுமா உங்களுக்கு.. அவருடைய இன்ஸ்டா பேஜ்ல போட்டோ போட்டு இருக்காரு.. அது அமெரிக்காவுல இருந்து வாங்கிட்டு வந்த நாய் புசுபுசுனு அழகா இருக்குமா… அது மாதிரியே அந்த பப்பி எல்லாம் க்யூட்டா இருக்கு.. பிக் பார்க்கறிங்களா..” தனது போனை எடுக்க..

அவளின் பேச்சில் ஏற்கனவே இருந்த கோபம் இன்னும் அதிகரிக்க…

“வாட்… ஒரு நாய் குட்டி போட்டதுக்கா.. எல்லோரையும் வேலை செய்ய விடாம.. டேபிள் மேல ஏறி நின்னு ஆட்டம் போட்ட.. யூ டாமிட்.. இடியட் அறிவில்ல உனக்கு..”

‘இவரு மட்டும் வீக் எண்ட்ல பப் போய் பார்ட்டி பண்ணுவாரு நான் ஆடியது தப்பா.. அதுக்கு என்ன இடியட்னு திட்டுவாரா.. நான் இடியட்னா இவரும் இடியட் தான்..’என மனதுக்குள் அவனை திட்டியவாறு… தனது டிரேட்மார்க் அப்பாவி போஸில் நின்றாள்.

“என்ன அமைதியா நிற்கற.. என்ன பண்ண அத முதல்ல சொல்லு..”

“அது அந்த பப்பிகள் பிறந்தது செலிபிரேட் பண்ண… எல்லோருக்கும் ஸ்நாக்ஸ் வாங்கி கொடுத்தேன். அப்புறம் அந்த ஆக்டரோட சாங் போட்டு டான்ஸ் பண்ணி என்ஜாய் பண்ணுனோம்.. ஜாலியா சந்தோஷமா இருக்கறது தப்பா.. அதுக்கு அந்த கத்து கத்தறிங்க.. பாருங்க எல்லாரும் எப்படி பயந்து ஓடிட்டாங்க..” என முகத்தை தூக்கி வைத்துக் கொண்டாள்.

“ஒர்க்ல ஒரு சின்சியர் கிடையாது.. டிசிப்ளின் கிடையாது. யூ ஆர்அன்பிட் பார் திஸ் ஜாப்.. நீ எல்லாம் அந்த காலேஜ்ல எப்படி டாப்பரா வந்த.. எக்ஸாம்ல ஏதாவது கோல்மால் செஞ்சு தான் ஸ்கோர் பண்ணுனியா… நீயும் ஒர்க் பண்ணமாட்ட.. மத்தவங்களையும் பண்ண விடமாட்ட… நாளைல இருந்து ஆபிஸ்கு வராத.. உன்னால எனக்கு பிபி வந்திடும் போல… என் கண்ணு முன்னாடி நிற்காத போ..” என கடுமையாக அனிவர்த் திட்டி விட..

முகம் கசங்கி கண்கள் கலங்கி… மூக்கு நுனி சிவந்திட.. அழுகை வரப் பார்க்க.. அதை அடக்க.. அவளையும் மீறி விசும்பலாக வெளி வர…வாயைப் பொத்திக் கொண்டு தனது கேபினுக்கு சென்று தனது பேகை எடுத்தவள் வீட்டிற்கு கிளம்பிவிட்டாள்.

அவள் அவ்வாறு செல்லவும் அனிவர்த் மனது குடைய…கேபினுக்கு சென்றதையும்… பார்க்கிங்கில் வண்டியை எடுத்து சென்றதையும் பார்த்தவனுக்கு அவனது மனசாட்சி குத்த..

‘உனக்கு அப்படி என்ன கோபம்.. பாவம் சின்னபொண்ணு… பாரு அழுதுகிட்டே போறா.. இப்படி ட்ரைவிங் பண்ணிட்டு போய் ஏதாவதாகிட்டா..’ என நினைக்க.. நினைக்க. மனம் நிலை கொள்ளவில்லை..

வேலையில் கவனம் கொள்ள முடியாமல் போக வீட்டிற்கு கிளம்பிவிட்டான். இரவு சாப்பிட முடியாமல் தூங்க முடியாமல் அவளின் முகமே கண்முன் வந்து இம்சித்தது.

‘வராதேனு திட்டிட்டமே.. வருவாளா.. வரமாட்டளா.. ‘என தூக்கம் கொள்ளாமல் சிந்தித்து கொண்டிருந்தான் விடிய விடிய…