தொடர் கதை

நிலவு 18 மாதங்கள் வேகமாக ஓடியது! தேன்மொழி கல்லூரியின் இறுதியாண்டுக்கு வந்துவிட்டாள். எக்ஸாம்க்கு படிக்கிறேன் என்று அறையில் இரவு 12 மணிவரை லைட்டை போட்டுக்கொண்டு படிப்பதால் தனபாக்கியத்தின் தூக்கத்துக்கு தொந்தரவாக இருந்தது. தனபாக்கியமும் தேன்மொழியின் படிப்பிற்காக விழித்து கிடந்தார். “நீங்க தூங்குங்க அம்மாச்சி நான் வெயியே ஹால்ல போய் படிக்குறேன்!” என்றவளை “நீ வெளியே போய் படிக்க வேண்டாம். இங்கனயே படி நான் எல்லாம் அந்த காலத்துல விடிய விடிய கண்ணு முழிச்சு வேலை செய்த ஆளு […]

7 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம்

நிகிதா தன்னை அழகாக திருத்தமாக தன்னை பார்த்து பார்த்து அலங்கரித்து கொண்டாள். மாமாவுக்கு இந்த கலர் பிடிக்குமா.. இது பிடிக்குமா… தனது வார்ட்ரோப்பையே கலைத்து போட்டு ஒரு சுடிதாரை தேர்வு செய்து உடுத்தி கொண்டாள்.

நிகிதாவை பார்த்த பெரியவர்கள் இருவருக்கும் மனதில் மகிழ்ச்சி. ஒரு திருப்தி. தயங்கி தயங்கி வந்தவளை பாட்டி தன்னருகே அமர்த்தி கொண்டார். நிகிதாவிற்கு இதெல்லாம் புதிது. கொஞ்சம் கூச்சமாக கூட இருந்தது.

வீரா வந்தால் என்ன செய்வது என கூட அவளுக்கு தெரியவில்லை.அவள் அம்மா தந்தைக்கு எதுவும் செய்து பார்த்ததில்லை. எல்லாம் வேலைக்கார்கள் தான். பாட்டி தாத்தாவிற்கு செய்வதை வீட்டில் இருக்கும் சமயங்களில் பார்த்து இருக்கிறாள்.

மாமா வந்தா என்ன செய்யனும் என யோசித்தாள். என்கிட்ட பேசுவாரா.. என்னை பிடிக்குமா.. அருவருப்பா இருக்குனு சொல்லிட்டாரே..எனக்கு வந்த பீலிங் அவருக்கு வரலையா…அமுல் பேபினு எப்படி கொஞ்சினாரு.. ஆசை இல்லாமலா கொஞ்சினாரு..மறுபடியும் அப்படி கூப்பிடுவாரா.. காலைல மாதிரி முகத்த திருப்பி கிட்டு போயிடுவாரா..என பலவாறு கவலை கொண்டாள்.

அவளுடைய கவலை கொண்ட முகத்தை பார்த்த தாத்தா பாட்டியிடம் கண்களால் பேத்தியை சுட்டி காண்பிக்க…

பாட்டி நிகிதாவிடம் “என்ன நிகிதா.. என்ன கவலை..”

அவளுக்கே சொல்ல ஒரு மாதிரியாக இருந்தது. கல்யாணத்திற்கு முன்பும் பின்பும் தான் செய்த அழிச்சாட்டியங்கள் எல்லாம் ஞாபகம் வர …இன்று தன் மனதை உணர்ந்த பின்பு தன் தவறு பெரியதாக தெரிய… எதுவும் பேசாமல் தலை குனிந்து கொண்டாள்.

பாட்டி நிகிதாவின் தாடையை பிடித்து முகம் பார்க்க… வாடி போய் களையிழந்து இருக்க..

“என்னடா… ஏன் இப்படி இருக்க..என்ன வருத்தம் சொன்னா தான தெரியும்” என்று கனிவாக கேட்க…

கண்கள் கலங்கி “பாட்டி நான் மாமாவ இதுக்கு முன்னாடி மரியாதை இல்லாம பேசி உதாசீனப் படுத்தியிருக்கேன். இனி அப்படி பண்ணமாட்டேன். பட் மாமாவுக்கு என்னை பிடிக்காதுல.. மாமா என்கிட்ட பேசுவாங்களா..” என கேட்க…தவறு செய்த சிறு குழந்தையாய்…

பெரியவர்களுக்கே மனதிற்கு வருத்தமாகி விட்டது.

“எல்லாம் பேசுவான். எங்க போயிடறான். நாங்க இருக்கோம். எல்லாம் சரி பண்றோம்”என தாத்தா சொல்ல.. பாட்டியும் ஆமோதிப்பாக தலை அசைத்தார். அதில் கொஞ்சம் நம்பிக்கை பெற்றவளாக… மாமனின் வரவுக்காக காத்திருந்தாள்.

நேரங்கள் கடந்தது. வீரா தான் வந்த பாடில்லை. பெரியவர்கள் வீராவிற்கு அழைத்து கேட்க சொல்ல.. திரு திருவென முழித்தாள்.

“என்ன முழிக்கிற..” என பாட்டி கேட்க..

நெற்றியை சுட்டு விரலால் சுரண்டிக் கொண்டே.. “மாமா.. நம்பர் இல்லை..”என்றாள் கலக்கமாக..

பாட்டி உடனே முறைக்க.. தாத்தா தான் “விடு மங்களா.. இப்ப தான பேத்தி மனசு மாறியிருக்கா.. என் போன்ல இருக்கு.. சொல்றேன்.. நீ சேவ் பண்ணிக்கிடா..”என்றார்.

தாத்தாவிடம் நம்பர் வாங்கி அவனுக்கு அழைக்க…வீரா வேலையில் மூழ்கி இருந்தவன் புது எண்ணில் இருந்து அழைப்பு வரவும் யார் என தெரியாமல்..

“ஹலோ..”

அவன் குரல் கேட்டு புதிதாக வெட்கம் வந்திட…எப்படி பேச.. தயங்கி.. தழுங்கி.. நிற்க..

அதற்குள் இரண்டு மூன்று முறை ஹலோ.. ஹலோ.. என்றிட..

“யாரு போன் பண்ணிட்டு பேசாம இருக்கறது.. ச்சு..”

எங்கே வைத்து விடுவானோ என்ற படபடப்புடன்..

“நான் நிகிதா.. பேசறேன்” என்றாள் அவசர அவசரமாக..

எதிர்முனையில் முழுதாக ஒரு நிமிடம் அமைதி.

“ஹலோ.. மாமா..” என்றாள் நடுக்கத்துடன்..

என்னது மாமாவா…வீராவின் இதயம் ஒரு நொடி அதிர்ந்து..நார்மலானது.

ஏற்கனவே அவள் மேல் ஏக கடுப்பில் இருந்தவன்..

“என்னடி இன்னும் தெளியலையா.. புதுசா மாமாங்கற..” என்றான் கோபமாக..

அவனின் கோபத்தில் இன்னும் நடுக்கம் அதிமாகிட…

“இல்ல.. வந்து.. நீங்க சாப்பிட வரலையானு கீரேனீ கேட்டாங்க..” கண்களை இறுக்க மூடி வேக வேகமாக சொல்லி முடித்தாள்.

இரவு நடந்ததே அவன் மனம் மூளை என ஆக்ரமித்திருக்க… அதில் இருந்து வெளியில் வர முடியாமல் முயன்று வேலையில் கவனம் செலுத்தி அப்போது தான் ஓரளவு மீண்டு வேலையில் மூழ்கி போனான்.

மறந்து இருந்ததை அவள் போன் அழைப்பு ஞாபகப்படுத்த… அவளிடம் பேச பிடிக்காது

“வரல..எனக்கு வேலையிருக்கு..” என சொல்லி வைத்துவிட்டான்.

நிகிதாவுக்கு பெரும் ஏமாற்றமாக போனது.
“மாமாவுக்கு வேலை இருக்காம்.. வரலையாம்..” என்றாள் வாட்டமாக..

“அது அவனுக்கு வேலை இருந்தா அப்படி தான்.. அங்கேயே ஏதாவது சாப்பிட்டுக்குவான். நீ போய் சாப்பிடு.. நைட் வருவான்ல பார்த்துக்கலாம்” என சமாதானம் செய்தனர் பெரியவர்கள்.

ஏதோ கொஞ்சம் கொறித்து விட்டு தங்கள் அறைக்கு வந்தாள்.அறைக்கு வந்தவளுக்கு நேற்றைய பசுமை நினைவுகளே.. இனிமையாக மனதில் உலா வர…அவனுடனான கூடலை விட.. கூடல் பொழுதில் அவனுடைய கொஞ்சல்களே..அவளுக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது.

நிகிதாவிற்கு சிறுவயதில் இருந்தே பணம் கிடைத்த அளவிற்கு பாசம் கிடைக்கவில்லை. பெற்றவர்கள் பணமாகவும் கேட்டது கிடைக்குமாறு செய்வதே பாசமாக நினைத்தனர்.

பெரியவர்களும் கண்டிப்பை மட்டுமே காட்ட.. நினைவு தெரிந்த நாளில் இருந்தே.. பாசமான அழைப்போ.. அன்பான அரவணைப்போ.. இருந்தது இல்லை..

வீரா தன்னை அறியாமலேயே அவளுக்கு அந்த இரண்டையும் கொடுத்து இருக்க.. அதுவே அவன் பால் அவள் மனம் சாய காரணமாகி போனது.

வந்து படுக்கையில் அவன் படுக்கும் இடத்தில் படுத்து கொண்டவள்.. தான் எப்பவும் கட்டி அணைத்து தூங்கும் பெரிய டெட்டிபியரை “இனி நீ எனக்கு வேணாம் போ.. எனக்கு என் மாமா இருக்காங்க..”
என அதன் முகத்தில் இரண்டு குத்து விட்டு தூக்கி எறிந்தாள். ஐயோ பாவம் அது ஒரு மூலையில் போய் விழுந்தது.

வீராவின் தலையணையை கட்டி அணைத்து அதில் அவன் வாசம் பிடித்தவள்…
மாமனின் நினைவுகளில் மூழ்கி போனாள். அமுல்பேபி என கொஞ்சிய பொழுதுகள்..அவன் முத்தத்தின் சிலிர்ப்புகள் எல்லாம் நினைக்க.. நினைக்க.. சுகமான நோவுகளாக வாட்ட… அழகான கனவுகளில் ஆழ்ந்து போனாள்.

அவளின் கனவை கலைக்கும் விதமாக.. அவளின் போன் சிணுங்கியது. எடுத்தவள் ரூபேஷ் எனவும் எடுத்து பேசினாள்.

“சொல்லு ரூபேஷ்”என்றாள் உற்சாகமாக..

அவளின் உற்சாகத்தில் தன் திட்டம் வெற்றி பெற்றதாக நினைத்து கொண்டு..

“என்ன நிக்கி நம்ப ப்ளான் சக்ஸஸா..” என கேட்க..

“என்ன ப்ளான்” புரியாமல் கேட்டாள். அது எல்லாம் எங்கு அவளுக்கு ஞாபகம் இருந்தது.

அவளின் பதிலில் ரூபேஷின் முகம் கர்ண கொடூரமானது. கோபமும் வந்தது.

“என்ன நிக்கி.. இப்படி கேட்கற.. நேத்து பாட்டில் கொடுத்தனே.. அத அவனுக்கு கொடுத்தியா.. அவன் குடிச்சானா..”என்றான் கோபமாக..

அவன் கோப குரலும்.. மரியாதை இல்லாத பேச்சும்.. நிகிதாவிற்கு பிடிக்கவில்லை.

“என்ன ரூப்ஸ் ஒரு மாதிரி பேசற..” என்றாள் வெடுக்கென..

அவளின் கோபம் அவனுக்கு புதிதாக இருக்க.. கொஞ்சம் நிதானித்தான்.

“இல்ல நிக்கி.. பயந்துகிட்டே கொண்டு போனியே.. என்னாச்சோ கவலைல போன் பண்ணினேன்”என்றான் குழைந்து கொண்டு..

நடந்ததை அவனிடம் சொல்ல அவளுக்கு இஷ்டமில்லை.. அதனால்

“வேலையிருக்கு ரூப்ஸ்.. அப்புறம் கால் பண்றேன்” என அவசர அவசரமாக சொல்லி அவன் பேசும் முன் வைத்துவிட்டாள்.

மாலை மயங்கும் நேரம் நிகிதா அழகாக புடவை உடுத்தி இரு சரமாக மல்லிகை பூ வைத்து வீராவிற்காக காத்திருந்தாள். மங்களம் பாட்டி தான் நிகிதாவிற்கு புடவை கட்டி விட்டு எப்பவும் ப்ரீ ஹேர் ஆக இருப்பவளை.. அவள் கூந்தலை ஒரு பாண்ட்ல் அடக்கி பூ வைத்து அலங்கரித்திருந்தார்.

நேற்று போல இன்று இரவும் தாமதமாகவே வந்தான். எல்லோரும் உண்டு உறங்கியிருக்க…நிகிதாவும் அவளுக்கு துணையாக பாட்டியும் மட்டுமே இவனுக்காக காத்திருந்தனர்.

வந்தவன் அவளை கண்டு கொள்ளவில்லை. பாட்டியின் அருகில் அமர்ந்தவன்

“அம்மாச்சி சாப்டிங்களா…”

“ம் ஆச்சு பா..”

“தாத்தா தூங்கிட்டாரா..”

“தூங்கிட்டாரு.. நீ ஏன் இவ்வளவு லேட்..”

“வேலை இருந்துச்சு.. நீங்க ஏன் இவ்வளவு நேரம் தூங்காம முழிச்சிட்டு இருக்கறிங்க..”

நிகிதாவை ஏறெடுத்தும் பார்க்கவில்லை. வீரா பார்ப்பானா என ஆவலாக நிகிதா அவனையே பார்த்து கொண்டு இருந்தாள்.

“உனக்காக தான்..”

“எனக்காகவா.. நான் போட்டு சாப்பிட்டுக்குவேன்..தூக்கம் கெட்டா.. உங்க பியூட்டி ஸ்பாயிலாகிடுமே.. என் செல்ல க்யூட்டி..” என அழகான மெல்லிய புன்சிரிப்புடன் பாட்டியின் தாடையை பிடித்து கொஞ்ச..

நிகிதா இதுவரை பார்த்திராத முகம் அது. கொஞ்சம் கனிவாக.. குறும்பு மின்ன.. மலர்ந்த புன்னகையுமாக.. கண்களை உருட்டி.. அவன் பேசிய அழகில் வஞ்சியவள் சொக்கி போய் தன்னை மறந்து கணவனையே இமை சிமிட்டாமல் பார்த்து கொண்டு இருந்தாள்.

“டேய் பேராண்டி.. அழகான பொண்டாட்டி பக்கத்தில் இருக்கும் போது.. என்னை போய் பியூட்டி.. க்யூட்டினு ரைமிங்கா.. கொஞ்சிகிட்டு இருக்க..”

உடனே வீரா முகம் இறுகி.. எதுவும் பேசாமல் முகத்தை திருப்பி கொண்டான். பாட்டிக்கே அவன் செயல் மனதிற்கு பிடிக்கவில்லை. சட்டென நிகிதாவை பார்க்க.. அவள் முகம் கசங்கி கலங்கி இருந்தது.

நிகிதாவிற்கு அவன் செயல் ரம்மியமான கனவில் இருக்கும் போது யாரோ சுடுநீரை கொட்டி கலைத்து விட்டது போல ஆனது.

பாட்டி தான் நிலைமையை சரி செய்யும் பொருட்டு..

“சரி.. சரி..பேசினது போதும்… சாப்பிட..வா..எனக்கு தூக்கம் வருது”

அவன் எழுந்த செல்ல..அவன் பின்னாலேயே பாட்டியும் செல்ல…

போவதா.. வேண்டாமா.. இப்ப தான் என்ன செய்யவேண்டும் என தெரியாமல் நின்றுவிட்டாள் நிகிதா.

நிகிதா பின்னோடு வருவாள் என நினைத்து கொண்டு சென்ற பாட்டி சிறிது தூரம் சென்று திரும்பி பார்த்தவர் இவளை.. என பல்லை கடித்தவர் வா என சைகை செய்ய.. வேகமாக சென்று பாட்டியோடு இணைந்து கொண்டாள்

டைனிங்கில் வீரா அமர்ந்து இருக்க.. அவனருகில் பாட்டி அமர்ந்து கொண்டு…

“நிகிதா.. தட்டை வை..”

“தண்ணீர் எடுத்து வை..”

பாட்டி சொல்ல.. சொல்ல.. நிகிதா ஒவ்வொன்றாக செய்ய…

இது எல்லாம் என்ன புதுசா இருக்கே..இவள் இப்படி எல்லாம் செய்யகூடியவள் இல்லையே.. என ஆராய்ச்சியாக பார்த்தான் வீரா.. ஒரு வேளை அம்மாச்சி தான் கட்டாயப்படுத்தி செய்ய வைக்கிறாங்களோ என நினைத்தான்

நிகிதா இரண்டு சப்பாத்தி வைத்து குருமா ஊற்ற அமைதியாக சாப்பிட்டான். மேலும் நிகிதா சப்பாத்தி வைக்கப் போக.. போதும் என கையை அசைத்தவன் எழுந்து கொள்ள…

அவன் நன்றாக சாப்பிட கூடியவன் என அவளுக்கு தெரியும் காஞ்சிபுரம் போன போது பார்த்து இருக்கிறாளே…

பாட்டியும் அதையே தான் கேட்டார்.”வீரா போதுமா.. இரண்டு தான வச்சா..”

“மாண்புமிகு நிகிதா மேடம் பரிமாறினதுல… வயிறு நிறைஞ்சு போச்சு” என்றான் நக்கலாக…

நிகிதாவின் கண்கள் கரை கட்டி நின்றது.

பாட்டி நிகிதாவை பார்த்து விட்டு கண்டன குரலில் “டேய் வீரா..”

அதை எல்லாம் சட்டை செய்யாமல் சென்று விட்டான். கலக்கத்துடன் பார்த்த நிகிதாவை

“எதுக்கு இப்படி இருக்கிறவ.. நீ மாறின மாதிரி அவனும் மாறுவான். அதுக்கு கொஞ்ச நாளாகும். அதுவரைக்கும் நீ பொறுமையா தான் இருக்கனும்”

“மாறிடுவாங்கல்ல..” என்றாள் சந்தேகமாக..

“பொறுப்பு இல்லாத நீயே மாறிட்ட.. அவன் பொறுப்பானவன் கண்டிப்பாக மாறிடுவான்” என்று அவளை ஆறுதல் படுத்தி அனுப்பி வைத்தார்.

மேலே தங்கள் அறைக்குள் நுழைந்தவளை பார்த்து ஏகத்துக்கும் முறைத்தான். அமைதியாக உடை மாற்றும் அறைக்கு சென்று உடை மாற்றி வந்தாள்.இப்போது அவன் முன்னால் மினி ஷார்ட்ஸ் போட கூச்சமாக இருக்க..முழு பேண்ட் போட்டு இருந்தாள்.

படுக்கையில் படுக்காமல் உட்கார்ந்து இருந்தவன் இவள் வரவும்

“என்ன புது டிராமா.. இதெல்லாம்”என்றான்.

“இல்ல… மாமா..அது வந்து..”

“என்னவோ புதுசா மாமங்கற..உன் போக்கே சரியில்லையே..” என்றான் தாடையை சொறிந்து கொண்டே அவளை ஒரு மார்க்கமாக பார்த்தான்.

தன் மனதில் உள்ளதை சொல்ல முடியவில்லை. பெண்களுக்கே உண்டான நாணம் ஒருபுறம்..சொன்னால் நம்புவானா என்ற சந்தேகம் ஒரு புறம்.. சொன்ன பிறகு எப்படி எடுத்து கொண்டு என்ன பேசுவானோ என பயம் ஒரு புறம்..என அவள் மனம் அலைகழிக்க…

மிரட்சியுடன் அவனை பார்த்தாள்.அவளுடைய மருண்ட பார்வையை கண்டு அவனுக்கு ஆச்சரியம் . இவள் பயப்படுகிறாளா.. அதுவும் என்னை கண்டு என…

“என்ன மேடம் கேட்டால் பதில் சொல்லாமல் திமிரா பார்க்கறிங்க..”என்றான் வேண்டுமென்றே…

அந்த பேச்சில் உதறல் எடுக்க.. “இல்லல்ல அப்படி எல்லாம் இல்ல.. மா..” மாமா என சொல்ல வந்தவள் பாதிலேயே நிறுத்தி கொண்டாள்.

தான் எதற்கு இப்படி பயப்படுகிறோம் என அவளுக்கே தெரியவில்லை.

“அம்மாச்சி தான் இப்படி கூப்பிட சொல்லுச்சா.. அம்மாச்சி கட்டாயத்துக்காக எல்லாம் உனக்கு விருப்பம் இல்லாம எதையும் செய்யவேண்டாம்” மங்களம் பாட்டி வீராவிற்கு பரிமாற சொன்னதை வைத்து இவனாகவே நினைத்து கொண்டு பேச…

அடப்பாவி..இவரு தானே.. மாமா சொல்லு.. மாமா சொல்லு.. என டார்ச்சர் பண்ணினாரு… என நினைக்க.. அவளது மனசாட்சியோ..அடியே நிகிதா உனக்கு டார்ச்சராவ இருந்துச்சு என கேட்க…ஹீஹீஹீ..சுகமான டார்ச்சர் என லேசாக அசடு வழிந்தவாறு மனதை சமாதானப் படுத்தினாள்.

வீரா இவள் முகத்தில் அசட்டு சிரிப்பை பார்க்க.. நான் என்ன சொல்லிட்டு இருக்கேன் இவ என்ன இப்படி இளிச்சிட்டு இருக்கா… குடிச்சிருக்காளோ..என எண்ணி..

“குடிச்சிருக்கியா..”என அவளிடமே கேட்க.. சட்டென முகம் கூம்பி போனது நிகிதாவிற்கு..

இல்லை எனும் விதமாக தலையாட்டியவள் ஒன்றும் பேசாமல் திரும்பி படுத்துக் கொண்டாள். அவன் கேட்டது மனதை வாட்ட.. இது நாள்வரை தவறாக தெரியாத ஒன்று இப்போது அவளுக்கே தவறாகப் பட்டது.

நிகிதாவை பார்த்தவன் தோளை குலுக்கி கொண்டு படுத்தவன் படுத்த சிறிது நேரத்திலேயே உறங்கியும் விட..

நிகிதாவிற்கு தான் நேற்றைய சரசங்கள்.. இன்றைய அவனின் பேச்சு..என மனதில் பலவும் ஓட.. உறக்கம் வரவில்லை. அவனை அணைத்து படுத்தால் உறங்கி விடுவாள் என அவளுக்கே தெரியும்.

சுருக்கென்று ஏதாவது சொல்லி விடுவானோ என பயந்து அவன் உறங்கும் வரை பொறுத்தவள் அவன் நன்றாக உறங்கிவிட்டான் என்பதை உறுதி செய்து கொண்டு அவனை லேசாக அணத்தாற் போல படுத்து கொண்டாள். படுத்த சில நிமிடங்களிலேயே அவள் மனம் அமைதி அடைய.. நிம்மதியான உறக்கம் கொண்டாள்.

கண்ணனின் கைப்பாவையாக..

கண்மணி ஆவா கொள்ள…

மோகம் கொண்ட கணங்கள்..

தேகம் கூடல் பொழுதுகள் தேட…

தலைவியோ அண்மை நாட..

தலைவனோ தள்ளி நிற்க..

என்று தீரும் இந்த மாய நாடகம்..

நிலவு 17     ஆர்த்தி வெளியேச் சென்றதும் ‘அட மீசையோட தம்பி சந்தனபாண்டியன் கல்யாணத்தை பற்றி முழுமையா கேட்பதற்குள்ள. அந்த மீசை வந்து என் பொண்ணை கூட்டிட்டு போய்ட்டானே’ என்ற வருத்தம் மேலோங்கி கிடக்க! கல்யாணத்தில் என்ன நடந்தது என்று தெரியாமல் மண்டையே வெடித்துவிடும் போலிருந்தது சங்கரிக்கு. அதான் இரவு என்றும் பாராமல் மகளுக்கு போன் செய்திருந்தார். ஆனால் நம்ம தங்கபாண்டியன் தனது மன்மத விளையாட்டுக்கு இடைஞ்சலாக வந்த கரடி மாமியாரின் போனை அணைத்துவிட்டானே!  

 நிலவு 16       “இதோ ஹாப் அன் ஹவர்ல ஆபீஸ்ல இருப்பேன்” என்று போன் பேசியபடியே ஹாலுக்கு வந்த தங்கபாண்டியனோ “ஆர்த்தி சாப்பிட என்ன செஞ்ச?” என்று கேட்டுக்கொண்டே சமையல்கட்டை எட்டிப்பார்த்தான்.   “சேமியா கிச்சடியும் சட்னியும் செய்திருக்கேன் கோல்ட்” என்றபடியே கிச்சடியை எடுத்துக்கொண்டு டைனிங் டேபிளில் வைத்து தட்டு வைத்து கிச்சடியை பறிமாறினாள் தங்கபாண்டியனுக்கு. “நீயும் உட்கார்ந்து சாப்பிடு ! ரெண்டு பேரும் ஒண்ணாவே ஆபிஸ் கிளம்பிடலாம்” என்றவன் கிச்சடியை சாப்பிட ஆரம்பித்தான்.

6 – புயலோடு பூவுக்கென்ன மோகம

அன்று பௌர்ணமி… ஏகாந்தமான இரவு வேளை…. மிதமான ஏசி குளிர் அந்த அறையை நிறைத்திருக்க…. வீராவும் நிகிதாவும் தங்கள் சுயக்கட்டுப்பாட்டில் இருவருமே இல்லை.

படுக்கைக்கு வரும்போது சரி வந்த பின்பும் சரி இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் இம்மியளவு கூட இடைவெளியின்றி இணைந்து பிணைந்து தான் இருந்தனர்.

வீரா அவள் இதழ் ரச போதையில் நீண்ட நேரம் திளைத்திருக்க..அவள் இதழின் தித்திப்பு எல்லாம் திகட்டி போக.. அவன் உதடுகள் நிகிதாவின் முகமெங்கும் முத்தங்களாக இன்றி இதழ் தீண்டலாக… உலா செல்ல…

அவனின் இதழ் தீண்டல் அவளின் காதல் உணர்வின் முடிச்சுக்களை எல்லாம் மொட்டவிழ்க்க… நிகிதா முதன்முதலாக காதல் என்ற உணர்வுக்குள் இழுத்து செல்லப்பட்டாள் வீராவால்..

பெண்ணவளின் தேகமோ…மலரினும் மெல்லிய தேகம்.. பார்லரின் உபயோகத்தில் மேலும் பட்டு போல வளவளக்க… கண்ணாளனுக்கோ.. மலர் தேக ஸ்பரிசமோ பித்துக் கொள்ள செய்தது

வீரா நிகிதாவை மெல்ல மெல்ல… மிக மிக மென்மையாக…நிதானமாக… பூவை போல… தயங்கி தாங்கி… ஒவ்வொரு அடியாக முன்னேறி அவள் அழகில் திளைத்து… திக்குமுக்காடி… காதலாடி கொண்டாடி தீர்த்தான் தன் இணையை…

ஒவ்வொரு தீண்டலுக்கும் “அமுல் பேபி” “அமுல் பேபி” என கொஞ்சி கொஞ்சியே காரியம் சாதித்து கொண்டான். போதைக்கு அடிமையாக இருந்தாலும் பெண்மையை மென்மையாக தான் கையாண்டான்.அவனின் மென்மையான நிதானமான தொடுகையே…நிகிதாவிற்கு வீராவின் மேல் ஈர்ப்பு கூட காரணமானது.

அவனோ காமத்தின் பிடியில்… இவளோ காதலின் சுவடில்….விடிய விடிய…. மன்மத தேசத்தில் இந்திர விழா அரங்கேறியது.

மன்னவன் தான் சுய நினைவின்றி போதையின் மயக்கத்தில்… மங்கையவளோ சுய நினைவோடே மன்னவனை தாங்கி கொண்டாள்.

காதல் அவளை ஆட்கொண்ட நொடி வீராவின் மேல் அவள் கொண்ட அபத்தம் எல்லாம் பிடித்தமாக மாறின. வீராவின் மேல் கொண்ட வெறுப்பு எல்லாம் விருப்பமாக மாறிய தருணம் அது.

“வீரா” என்று உருகியவளை “மாமா சொல்லுடி அமுல் பேபி” என படுத்தி எடுத்தான். அவளின் “மாமா” என்ற ஒவ்வொரு அழைப்பிற்கும் அவன் அணைப்பின் வேகம் கூடியது.

விடியலின் நெருக்கத்தில் பெண்ணவளை விட்டு நீங்கியவன் அமுல் பேபி அமுல் பேபி என பிதற்றி கொண்டே நிகிதாவை அள்ளி தன் மாரின் மேல் போட்டு அணைத்தவாறே உறங்கி போனான்.

கணவனின் ஆளுமை நிகிதாவின் மனதிற்கு நிறைவாக பூரிப்பாக இருக்க… இது நாள் வரை ஆண் பெண் பேதமின்றி எல்லோரிடமும் விகல்பமில்லாமல் பழகியவளுக்கு… தன் ஆண் தன்னிடம் கொண்ட மோகம் எல்லாம் புதிதாக இருக்க.. பிடித்தும் இருந்தது. அவனோடு ஒன்றி இறுக அணைத்து களைப்போடு உறங்கினாள்.

விடிந்து வெகுநேரம் ஆன போதும் இருவரும் கீழே இறங்கி வராததால் பெரியவர்கள் இருவரும் கவலையுடன் மாடியையே பார்த்து கொண்டு இருந்தனர்.

எப்பவும் நிகிதா நேரம் கழித்து தான் எழுந்து வருவாள். வீரா விடியலில் எழுந்து தனது உடற்பயிற்சி முடித்து குளித்து தயராகி தனது அலுவலை பார்க்க சென்று விடுவான். இன்று அவனும் வராததால் இரவு அவன் எப்போது வந்தான் என்பதும் தெரியாததால் பாட்டி தான் மிகவும் கவலை கொண்டார்.

மங்களம் பாட்டி எப்பவும் வீரா விசயத்தில் மிகவும் கவனமாக இருப்பார். விருப்பமில்லாமல் தான் இங்கு இருக்கிறான்.. எதையும் அவனாக கேட்கமாட்டான்… எனவே அவனுக்கு எந்த ஒரு சவுகரியம் குறைவான.. சங்கடமான நிலை ஏற்படகூடாது என்பதில் தெளிவாக இருந்தார்.

வீரா விழித்து எழுந்த போது வழக்கம் போல நிகிதா அவனை அணைத்து படுத்திருக்க…அவளை பிடித்து தள்ளிவிட்டான். அதில் உறக்கம் கலைந்து எழுந்தவள்.. இருவரின் நிலை கண்டு நாணம் கொண்டு அவசரமாக திரும்பி அமர்ந்து கொண்டாள்.

அப்போது தான் வீராவும் கவனித்தான் இருவரையும்…படுக்கையும்… நடந்ததை ஊகித்தவன் தன் மேலேயே எரிச்சல் கொண்டான்.இரவு என்ன நடந்தது என்று யோசிக்க.. யோசிக்க…தலைவலி மண்டையை பிளக்க ஆரம்பித்தது.

தலையை கையில் தாங்கியவாறு உட்கார்ந்திருந்தவனை கண்ட நிகிதா…அவனின் தலைவலிக்கான காரணம் அறிந்து.. தன் உடையை சரிபடுத்தி கொண்டு கீழே வேகமாக சென்றாள்.

இவர்களின் அறையையே பார்த்து கொண்டு இருந்த பாட்டி நிகிதா வேகமாக இறங்கி வந்து கிச்சனுக்கு செல்வதை பார்த்தவர்.. என்ன என தெரியவில்லையே
பதறி பின்னோடு சென்றார்.

அங்கு நிகிதா லெமன் ஜீஸ் செய்து கொண்டு இருப்பதை கண்டவர்.. புரியாமல்..

“என்ன பண்ணிட்டு இருக்க.. எதுக்கு காலங்கார்த்தால லெமன் ஜீஸ்..”

என்ன சொல்வாள். சொன்னால் அவ்வளவு தான்.. தொலைத்துவிடுவார்கள். செல்ல பேரன் அவனை குடிக்க வைத்தது தெரிந்தால்.. போச்சு வசமாக மாட்டிக் கொண்டேன் என பதட்டத்துடன் நின்றாள்.

“கேட்கிறேன்ல.. சொல்லு” என அதட்டி.. அவள் முகம் பார்க்க… அவளோ பார்வையை தழைத்து கொண்டு எங்கோ பார்த்தாள்.

அவள் முகத்தில் கழுத்தில் சில இடங்களில் வீராவின் பல் தடயங்கள்.. அவளின் உடல்மொழி எல்லாம் வேறு சொல்ல… நடந்தவற்றை ஒருவாறு யூகம் செய்தவர் மேற்கொண்டு அவளை எதுவும் கேளாமல் “சரி போ..”என்றிட..

விட்டால் போதும் என அடித்து பிடித்து ஓடி வந்துவிட்டாள்.வீராவிடம் லெமன் ஜீஸை நீட்ட..என்ன என்பது போல அவளை நிமிர்ந்து பார்த்தான்.

“இல்ல.. உங்களுக்கு கொஞ்சம் ஹேங்ஓவர் ஆகிடுச்சு.. அதான் லெமன் ஜீஸ் எடுத்து வந்தேன்”என தயங்கியவாறு சொல்ல…

சடாரென வேகமாக எழுந்தவன்”ஏன்டி என்னை உசுப்பேத்தி குடிக்க வச்சதும் இல்லாம.. இப்ப லெமன் ஜீஸ் வேற தரீயா…என்ன நெஞ்சழுத்தம்டி உனக்கு..”

அவன் கோபமாக எழுந்த போதே பயத்தில் ஓரடி பின்னால் நகர்ந்தவள் பயத்துடனே..

“இது குடிச்சா… சரி.. ஆகிடும்..” சொல்ல…அவளிடம் இருந்து பிடுங்கி ஒரே மிடறாக குடித்து முடித்தான்.

டிரிங்க்ஸா இருந்தாலும்.. ஜீஸா இருந்தாலும் கல்ப்பா தான் அடிப்பாரா.. என அவனை ஆவென வாயை பிளந்து பார்த்து கொண்டு இருந்தாள்.

குடித்திருந்த ஜீஸ் அவனை கொஞ்சம் தெளிய வைத்திருக்க..நடந்தது எல்லாம் ஓரளவுக்கு நிழலாக அவனுக்கு தெரியப்படுத்த… ச்சே நானா இப்படி இவளை பிடிக்கலைனு சொல்லிட்டு இவகிட்டேயே இப்படி நடந்து இருக்கேனே… என தலையில் அடித்து கொண்டான்…. ஏற்கனவே கோபத்தில் கனன்று கொண்டு இருந்தவனுக்கு அவள் பார்வை மேலும் தூபம் போட…

எல்லாம் இவளால் தானே..இவள் தானே அந்த கருமத்தை வீடு வரைக்கும் கொண்டு வந்தாள். வந்தது மட்டுமில்லாமல் என்னிடம் சண்டை போட்டு என்னையவே குடிக்க வைத்துவிட்டாள் என தன் இயலாமையை எல்லாம் கோபமாக அவள் புறமே திருப்பினான்.

“என்னடி என்னை அப்படி பார்க்கற.. என்னையும் உன்ன மாதிரி குடிகாரனா ஆக்கிடலாம். அப்ப தான் உனக்கு வசதியா இருக்கும்னு பார்க்கறியா…”

“இல்ல.. அப்படி எல்லாம்..” அவளை பேசவிடாமல்..

“இல்லைனா.. எதுக்குடி அதை ரூம் வரைக்கும் எடுத்திட்டு வந்த.. எனக்கு தெரியும் என்கிட்ட சண்டை போட்டதே என்னை குடிக்க வைக்கத் தான..”

ஐயோ கண்டுபிடிச்சிட்டானே.. திரு திருவென முழித்தாள்.

“என்னடி முழிக்கற.. அப்ப எல்லாமே ப்ரீ பிளேனிங்கா தான் செஞ்சிருக்க.. என்னை குடிக்க வச்சு.. என்னை மயக்கி… உன் இஷ்டத்துக்கு என்னை ஆட்டி படைக்க பார்த்திருக்க..”

அடப்பாவி நானாடா உன்னை மயக்கினேன்.. நீ தானடா இங்க வலிக்குதுனு நெஞ்ச தொட்டு புலம்பின.. வலிக்கு ஒத்தடம் கொடுத்தது ஒரு குத்தமாடா என நினைத்து அவனை முறைத்துக் கொண்டு நின்றாள்.

அவளின் முறைப்பு மேலும் கோபத்தை தூண்ட.. நிதானம் இழந்து வார்த்தையை தவறவிட்டான்

“எவ்வளவு திமிரா முறைக்கிற.. என்ன குடிக்க வச்சு.. காரியம் சாதிச்சுகிட்டே இல்ல.. நானும் புத்தி கெட்டு போயி.. உன்னைய தொட்டு இருக்கேன் பாரு.. நினைச்சாவே அருவருப்பா இருக்கு…”என தோளை குலுக்கி கொண்டு சொல்ல…

பங்குனி மாதத்தில் பூக்கும் வேப்பம்பூ சிறியதாக இருந்தாலும் அதன் வாசனை அதிகமாக இருக்கும் அதுபோல பெண்ணவளின் மனதில் பூத்திருந்த காதல் ஒரு இரவில் பூத்ததாக இருந்தாலும்..மனம் முழுவதும் வியாபித்து மணம் பரப்பிக் கொண்டு இருந்தது.

வீராவின் அருவருப்பு என்ற வார்த்தையிலும்… பாவனையிலும் அவளின் மண(ன)ம் நிறைந்த காதல் அடி வாங்கியது.

அவள் கண்களில் கரகரவென கண்ணீர் இறங்கியது. இது நாள் வரை கண்ணீரே அறியாத அவள் கண்கள் வெந்நீரை சிந்தின..

அதையும் நடிப்பு என அவளை சாடினான். “என்னடி நீலி கண்ணீர் வடிக்கற..அழுதா நல்லவனு நம்பிடுவேனா..” என அவளை பிடித்து தள்ளி விட்டு குளியலறைக்குள் புகுந்து கொண்டான்.

குளித்து அலுவலகம் செல்ல தயராகி வந்தவன் அவளை திரும்பியும் பாராமல் வேகமாக சென்றுவிட்டான்.

அவன் தள்ளிவிட்டதில் படுக்கையில் குறுக்காக விழுந்தவள் அழுது கொண்டு இருக்க.. அவன் தன்னை பாராமல் சென்றதில் மேலும் அழுகை கூடியது.

வீரா சாப்பிட டைனிங்கிற்கு வரவும் பாட்டி பரிமாற சென்றார். அருகே அமர்ந்து அவனுக்கு பரிமாறியவர் அவனையே கூர்ந்து பார்த்து கொண்டு இருந்தார்.

காலையில் பேத்தியை கவனித்ததில் அவர் மனதில் ஏற்பட்ட சந்தோஷம் வீராவின் முகத்தில் தெரிகிறதா… என பார்க்க.. அவன் முகம் இறுகி கடுகடுப்பாக இருக்க…

என்ன என தெரியாமல்..குழம்பி.. அவனை எதுவும் கேட்டு சங்கடபடுத்தாமல் அமைதியாக அவனுக்கு பரிமாறினார்.

எப்பவும் பெரியவர்களிடம் சொல்லி விட்டு கிளம்புபவன்.. தான் நடந்து கொண்டதை நினைத்து குற்றவுணர்வில் இருந்தவன் சொல்லாமலயே சென்றுவிட…

சொக்கலிங்கம் பேரன் சொல்லாமல் செல்வதை கண்டவர் மங்களத்திடம்

“மங்களா.. என்னாச்சு பேராண்டி சொல்லாம கிளம்பிட்டான். முகமே சரியில்லை..”என கேட்க…

மங்களம் கணவரின் அருகே அமர்ந்து மெல்லிய குரலில் காலையில் பேத்தி வந்ததையும்.. வீராவின் கடுகடுப்பையும் சொல்லி தான் ஓரளவு நடந்ததை கணித்தவர்

“நடந்தது சந்தோஷமான விசயமா இருந்தாலும்.. இருவரும் சந்தோஷமா இல்லை.. என்ன சொல்ல.. புரிஞ்சுகாத புள்ளைகளா இருக்காங்களே..”என சலிப்பாக பெருமூச்சு விட்டார்.

“விடு மங்களா..எல்லாம் சரியாகும்.. வீரா எல்லாம் சரி பண்ணிடுவான்”என சமாதானம் செய்தார் சொக்கலிங்கம். வீராவை தான் சரி பண்ணனும் என அவருக்கு தெரியவில்லை பாவம்.

அழுது கொண்டு இருந்தவள் மதிய உணவுக்கு கூட கீழே இறங்கி வரவில்லை.நிகிதா வராததால் மங்களம் பாட்டி அவளை பார்க்க அவர்கள் அறைக்கு சென்றார்.

நிகிதா அழுதழுது கண்கள் சிவந்து முகம் எல்லாம் வீங்கி ரோஜா நிறத்தில் கன்றி போய் இருக்க.. தேம்பிவாறு குப்புற படுத்திருந்தாள்.

பார்த்ததும் கோபம் தான் வந்தது பாட்டிக்கு.. என்ன பெண் இவள் என…

“ஏய் நிகிதா.. எதுக்கு இப்படி அழுதுகிட்டு இருக்க… எந்திரி முதல்ல..” என்றார் அதிகாரமாக..

எப்பவும் பாட்டியின் அதிகாரத்தில் சிலிர்த்து கொண்டு நிற்பவள்.. எழுந்து அமைதியாக அமர்ந்தாள்.

“என்ன நடந்துச்சுனு இப்படி அழுதுகிட்டு இருக்க…”

“கேட்கறன்ல பதில் சொல்லு”

அதற்கும் அவள் அமைதியாக இருக்க…

இவளுக்கு பிடிக்காமல் பேரன் வலுகட்டாயமாக ஏதாவது செய்து விட்டானா..அப்படி செய்யகூடியவன் இல்லை.என்ன நடந்தது என தெரியலையே இப்படி அழுகறாளே.. எப்படி கேட்பது..என யோசித்தவர்….

“வீரா.. உன்கிட்ட.. உனக்கு பிடிக்காம.. தப்பா நடந்துகிட்டானா..”என தயக்கமாக கேட்க…

இல்லை என தலை அசைத்தாள்.

“அப்புறம் எதுக்கு அழுகற..இப்ப என்ன நடந்துச்சுனு சொல்ல போறியா இல்லையா..” என்று சத்தமிட..

பயத்துடன் தலை குனிந்து ரூபேஷ் ட்ரிங்ஸ் வாங்கி கொடுத்தது.. வீட்டுக்கு கொண்டு வந்தது.. வீராவிடம் வம்பு செய்து அவனை குடிக்க வைத்தது.. என எல்லாம் சொன்னவள்.. அதற்கு மேல் நடந்தவற்றை சொல்ல தயங்கி..

“ம்ம்..அப்புறம் அவங்க.. என்கிட்ட..”

இதை எல்லாம் கேட்ட பாட்டிக்கு கோபம் தாறுமாறாக ஏற..

“ஏய் உனக்கு எவ்வளவு கொழுப்புடி.. அவனை குடிக்க வச்சிருக்க.. குடிச்சிட்டு அவன் தப்பா நடந்துகிட்டானு புகார் வாசிக்கறியா.. உன்னை.. “என அடிக்க கை ஓங்கி கொண்டு போக..

சட்டென அவரை கட்டி கொண்டு “தப்பா எல்லாம் நடந்துக்கல.. எனக்கு பிடிச்சிருக்கு.. மாமாவ எனக்கு பிடிச்சிருக்கு..” என தோள் சாய்ந்து அழுக…

அவள் சொன்னது புரிய ஓரிரு நிமிடங்கள் ஆக… புரிந்ததும் கோபம் போய் அடக்கமாட்டாமல் உல்லாசமாக சிரிக்க…

“கீரேனீ நான அழுதுகிட்டு இருக்கேன்.. நீங்க சிரிக்கறிங்க..”என சிணுங்கினாள்.

“அடியே ராஜாத்தி…இப்ப தான் பார்க்க அழகா இருக்க..” நெட்டி முறித்து திருஷ்டி கழிக்க…

“எது.. நா..அழுது வீங்கி இருக்கறதா..” என பொய் கோபம் கொண்டு முறைக்க..

“அதான் உன் மாமன.. பிடிச்சிருக்குல்ல.. அப்புறம் எதுக்கு அழுகறவ..”

“எனக்கு பிடிச்சிருக்கு..ஆனா மாமா.. என்னை பார்த்து அருவருப்பா இருக்குனு சொல்லி.. தள்ளிவிட்டு போய்டாங்க..” என மீண்டும் தேம்பி கொண்டு அழுக..

“முதல்ல அழுகையை நிறுத்து.. நீ செஞ்ச வேலைக்கு வச்சு கொஞ்சுவானா.. “என திட்டியவர் பின்பு கொஞ்சம் பொறுமையாக..

“நீ செஞ்சது தப்பு தான.. அத நீ தான் சரி பண்ணனும். உனக்கு அவனை பிடிச்சிருக்குனு நீ தான் அவனுக்கு புரிய வைக்கனும்” என சொல்ல..

“புரிஞ்சுப்பாங்களா.. மாமாவுக்கும் என்னை பிடிக்குமா..கீரேனீ” என ஏக்கமாக கேட்க..

“எங்க போயிடறான். எல்லாம் புரிய வைப்போம். நீ மட்டும் நான் சொல்றபடி கேட்டு செய்.. அவன உன் வழிக்கு கொண்டு வந்திடலாம்” என்றார்.

உடனே அவரை கட்டிப்பிடித்து கன்னத்தில் முத்தம் ஒன்று வைத்து.. “என் செல்ல கீரேனீ” என்றாள்.

அவளின் முத்தத்தில் கூச்சம் கொண்டு “சீ.. எச்சில் பண்ணிகிட்டு.. பாரு படுக்கை எல்லாம் அலங்கோலமா கிடக்கு.. நீயும் எப்படி இருக்க பாரு.. ஆள அனுப்பி வைக்கறேன். எல்லாம் சுத்தம் பண்ண சொல்லிட்டு நீயும் குளிச்சிட்டு ரெடியாகி அவன் மதிய சாப்பாட்டிற்கு வரங்காட்டி வா..”

“புடவை கட்டிட்டு வா..”

எனக்கு சேரி கட்ட தெரியாது கீரேனீ” என்றாள் பயத்துடன்..

“உன்னை சொல்லி குத்தமில்லை.. எல்லாம் உன் அம்மாவ சொல்லனும்.. சரி இனி பேசி என்னாக போகுது.. நல்ல சுடிதாராவது போட்டுகிட்டு வா..” என சொல்லி சென்றார்.

நிகிதாவும் பாட்டி சொன்னது போல குளித்து நல்ல காட்டன் சுடிதார் அணிந்து வழக்கமான மேக்கப் செய்து கீழே சென்று பாட்டியோடு அமர்ந்து வீராவின் வருகைக்காக காத்திருந்தாள்.

ஆனால் வீராவோ இவள் முகம் பார்க்க பிடிக்காமல் உணவை தவிர்த்து வீட்டுக்கு வரவில்லை.

மாயவன் செய்த மாயங்கள் எல்லாம்

மங்கை நெஞ்சை கொள்ளை கொள்ள..

கள்வனாய் உள்ளம் கவர்ந்தது தெரியாமல்..

கள்ளியின் நேசத்தை அறியாமல்..

பேதையை தள்ளி நிறுத்தி எட்டி நின்று

வாட்டி வதைப்பானோ..

இந்த மாய கண்ணன்….